Egemenliğin kullanılması bakımından demokrasi türleri:

Doğrudan Demokrasi:

Halkın egemenliğinin bizzat kendisi tarafından aracı olmadan kullanıldığı demokrasi türüne denir. Bu
teorinin temeli Rousseau’nun sosyal sözleşme doktrinine dayanmaktadır.. Doğrudan demokrasi,
temsilci barındırdığı için demokrasinin ülkesel anlamına en yakın olan demokrasi çeşididir. Nüfusun
fazla olduğu toplumlarda aracı kabul etmediğinden, uygulanması imkansızdır. Bu sebeple ulusal
devletlerde örneğine sık rastlayamayız. Günümüzde doğrudan demokrasi sadece İsviçre’de birkaç
kantonda (Glaris, Unterwald, Appenzell ) uygulanmaktadır. Ayrıca ABD. nin New England bölgesinde
bazı kasabalarda yerel işlerin yürülmesinde sınırlı bir şekilde kullanılmaktadır.

Temsili Demokrasi:

Halkın kendisine ait olan egemenliğini temsilciler aracılığı ile kullanmasıdır. Bu demokrasi çeşidinde
her ne kadar seçmen ile temsilcin bağı seçimden seçime olsa da dilekçe hakkı gibi usullerle vatandaşın
siyasal tercihe katılımı artırılmaya çalışılmaktadır. Temsili demokraside seçilen temsilci sadece
seçildiği bölgenin değil tüm milletin temsilcisi konumundadır. ABD, İngiltere, Hollanda, Türkiye,
Almanya gibi günümüz demokratik devletlerinin çoğu bu demokrasi türü ile yönetilmektedir.

Temsili demokrasinin uygulanma biçimleri parlamenter sistem, başkanlık sistemi ve meclis hükümeti
sistemi olarak ayrılabilir.

Yarı Doğrudan Demokrasi:

Bu demokrasi türünde egemenliğin kullanım hakkı, halk ve temsilciler arasında paylaşılır. Yarı
doğrudan demokrasi, referandum gibi araçlar ile seçmenin egemenliğini bizzat kullanması yönünden
doğrudan demokrasiye, genel anlamda sitemin işleyişinde egemenlik hakkını temsilcilere devretmesi
yönüyle ise temsili demokrasiye benzer. Genel anlamıyla yarı doğrudan demokrasi, doğrudan
demokrasi ve temsili demokrasinin birleşimidir. İtalya ve İsviçre gibi ülkeler yarı doğrudan
demokrasinin uygulandığı ülkeler örnek olarak verilebilir.[10]