‫ریښتينې او مؤثره درملنه!

‬
‫د ټْلْ ګٌاًُْْ‪ ،‬غوًْْ‪ ،‬دسدًّْ‪ ،‬عْچًْْ‪ ،‬سّحي اّ اسّایي ًا‬
‫اساهیْ پَ صړٍ پْسې دسهٌلَ!‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې د ګٌاًُْْ دسهلٌَ غْاړي‪.‬‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې پَ ګٌاًُْْ کې ډّب ّي‪.‬‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې د ګٌاًُْْ لَ اهلَ پَ دسدًّْ اّ کړاًّْ کې‬
‫اختَ ّی‪.‬‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې د هشکالتْ اّ هصیثتًْْ لَ اهلَ ځْسیږي‪.‬‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې ځوکَ لَ پشاخۍ عشٍ پشې ساتٌګَ شْې ّي!‬
‫اّ ُغَ چاتَ چې تش خپلْ اسّایي فشاسًّْ الًذې شْی ّي!!! (د‬
‫صړٍ دًیا یې پشې ساتٌګَ شْې ّي!)‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې د سیښتیٌې ًیکوشغۍ پَ لټَ کې ّي‪ ،‬خْ ال یې‬
‫تشالعَ کړې ًَ ّي‪.‬‬
‫ُش ُغَ چاتَ چې سّصي یې پشې ساتٌګَ شْې ّي‪.‬‬
‫ُغَ چاتَ چې د اّالد پَ توَ ّي‪ ،‬خْ ال تش اّعَ یې پَ تشخَ شْې‬
‫ًَ ّي‪ .‬اّ ُغَ چاتَ چې کلًَْ د ًاسّغیْ لَ دسهلٌې څخَ عتړی‬
‫شْی ّي‪....‬‬
‫لَ دې ټْلْ څخَ د خالصْى السٍ یْاص ې د ګٌاًُْْ لَ دسهلٌې عشٍ‬
‫دٍ‪.‬‬
‫لَ ګٌاًُْْ څخَ د خالصْى السې‬
‫اعتغفاس اّ تخښٌَ‬
‫َ ُ ْ ُ ْ َ ْ ُ َ َّ ُ‬
‫ك ْم إنَّ ُه ََك َن َغ َّف ً‬
‫ارا ‪ .‬يُ ْر ِس ِل‬ ‫ِ‬ ‫اهلل تعالی فشهایي‪﴿ :‬فقلت استغ ِفروا رب‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫َّ َ َ َ َ ْ ُ ْ ْ َ ً َ ُ ْ ْ ُ ْ ْ َ َ َ َ َ ْ ْ‬
‫ني َوَي َعل لك ْم‬ ‫ال وبنِ‬ ‫السهاء عليكم ِندرارا ‪ .‬ويه ِددكم ِبأمو ٍ‬
‫ارا﴾ [سوره نوح‪]٠١ ،٠١ :‬‬ ‫ك ْم أَ ْن َه ً‬
‫َ ََْْ َ ُ‬
‫ات وَيعل ل‬
‫َ َّ‬
‫جن ٍ‬
‫ها ّستَ ّّيل‪ ،‬چې لَ خپل سب څخَ تخښٌَ ّغْاړئ‪ ،‬یمیٌا‪ُ ،‬غَ‬
‫تخښًْکې رات دی‪ ،‬پشلپغې تاساًًَْ تَ پش تاعې ّّسّي‪ ،‬لَ تاعې‬
‫عشٍ تَ د اّالدًّْ اّ تې شویشٍ هالًْْ هشعتَ ّکړي‪ ،‬اّ تاغًَْ اّ‬
‫ًِشًَّ تَ دسکړي‪.‬‬
 ‫آ ْستِ ْغ َػ َار َج َع َل اهللُ َل ُه ِم ْن ُك ضل ِيو‬
‫سعْل اهلل ع فشهایي‪« :‬من َل ِزم ِ‬
‫َ ْ َ‬
‫ب»‪.‬‬ ‫ََم ْرجا و ِمن ُك ضل هم َفرجا ورزَ َقه ِمن حو ُث َٓ َ ِ‬
‫َيتَس ُ‬
‫ْ‬ ‫َ ٍّ َ ً َ َ ُ ْ َ ْ‬ ‫َ ً َ ْ‬
‫چا چې اعتغفش اهلل ډیش ځلې ّّیلې‪ ،‬لَ ټْلْ غوًْْ‪ ،‬دسدًّْ‪،‬‬
‫عْچًْْ اّ لَ ټْلْ تٌګغیاّ تَ خالصْى ّهْهي‪ ،‬اّ اهلل تعالی تَ لَ‬
‫داعې ال سې ّستَ سّصي ّسکړي‪ ،‬چې ُېڅ ګْهاى تَ پشې ُن ًَّ‬
‫]سّاٍ أحوذ تغٌذ صحیح اتْداّد تاب االعتغفاس ج اّل ص‪[۵۶۵‬‬ ‫کړي‪.‬‬

‫سیښتًْې اّ هؤثشٍ دسهلٌَ‬

‫د تخښٌې غْښتلْ ُغَ کلوات چې لَ سعْل اهلل ع څخَ ساًمل دي‪:‬‬
‫َ‬
‫‪ .۱‬أَسَتغَفِرََأ َ‬
‫ّلل‬
‫ْ‬ ‫َ‬
‫‪ .۲‬ٱللهَ َمَاغف ِْر ِ َْ‬
‫ل‬
‫[رواه أبوداود]‬ ‫عل إىك أىت التواب الرحوم‪.‬‬
‫‪ .۳‬رب اغػر يل و تب ّ‬
‫وب إِ َل ْوه‪[ .‬ابوداود باب‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫‪َ .۴‬أ ْس َتغْػ ُر اهللهَ ا هلذى َٓ إِ َل َه إِٓه ُه َو ْ َ‬
‫اْل ُّى ا ْل َؼ ُّوو ُم َو َأ ُت ُ‬
 ‫آستغػار ج أول ص‪]۶۵۰‬‬

‫وب إِ َل ْو ِه‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ِِ‬

‫ان اهللهِ َوبِ َح ْمده َأ ْس َتغْػ ُر اهللهَ َو َأ ُت ُ‬
‫‪ُ .۵‬س ْب َح َ‬

‫[رواه مسلم‪ ،‬باب فضل سبحان اهلل وبحمده ص ‪ ۶۰‬ج‪]۲‬‬

‫‪ .۶‬پذې ټْلْکې تش ټْلْ غْسٍ عیذ األعتغفاس دی‪:‬‬

‫ْتت َخ َل ْؼتَنِتي َو َأىَتا َع ْبتدُ ََ َو َأىَتا ع ََتذ ع َْهتد ََ‬
‫ِ‬ ‫ْتت َر ضي َٓ إِ َلت َه إِ هٓ َأى َ‬
‫ال هل ُه هم َأى َ‬

‫تك بِن ِ ْع َمتِ َ‬

‫تك‬ ‫ِّ َمتا َصتنَ ْع ُت َأ ُبتو ُ َل َ‬ ‫ووع ِْد ََ ما اس َت َطع ُت َأ ُعو ُذ بِ َ ِ‬
‫تك مت ْن َ ض‬ ‫َ ْ ْ‬ ‫َ َ‬

‫وب إِ هٓ َأ ْىتتت‪[ .‬رواه‬

‫ِ‬ ‫ِ‬
‫تك بِت َتذىْبِي َفتتاغْػ ْر ِيل َفيِ هى ت ُه َٓ َُّغْػت ُتر الت ُّتذ ُى َ‬
‫َلت َ‬ ‫تل َو َأ ُبتتو ُ‬
‫َعت َ ه‬
‫البخاري باب فضل آستغػار‪ ،‬ج‪ ۲‬ص‪]۲۲۲۲‬‬

‫پْستٌي د اعتغفاس اّ تخښٌې غْښتلْ ټْل ُغَ کلوات اّ الفاظ دي‬

‫چې لَ سعْل اهلل صلی اهلل علیَ ّعلن څخَ پَ صحیحْ احادیثْ کې‬
‫ًمل شْي دي‪ًْ .‬س کلوات ُن شتَ‪ ،‬خْ د حذیثْ د هتاتعت لَ اهلَ‬
‫دا تش ټْلْ غْسٍ دي‪.‬‬
‫ُغَ ّختًَْ چې اعتغفاس غْښتل پکې هغتحة دي‪:‬‬
‫‪ .۱‬لَ فشضي عثاداتْ ّسّعتَ‪:‬‬
 ‫ْ‬ ‫ْ‬
‫واَ‬‫اهلل تعالی فشهایي‪﴿ :‬ث َم َأفِيضوا َنِوَ َحيَثَ َأفاض َٱنلَاسَ َوَٱسَتغَفِر َ‬
‫َ‬ ‫َ َ َ‬
‫ّللَغفورََرحِيمَ﴾ [سوره ابلقرة‪]۹۱۱ :‬‬
‫ّللهَإِنَٱ َ‬
‫ٱ َ‬
‫تیا ساښکتَ شئ څشًګَ چې خلک (د حح پَ ّسځ لَ عشفات څخَ)‬
‫ساښکتَ کیږي اّ لَ اهلل تعالی څخَ تخښٌَ ّغْاړئ‪ ،‬یمیٌا اهلل تعالی‬
‫تخښًْکی اّ هِشتاًَ رات دی‪.‬‬
‫‪ .۲‬پَ عِاس ّخت کې اعتغفاس ّیل‪:‬‬
‫اهلل تعالی فشهایي‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ِني َوٱلَهسَتغَف ِِريوََ‬ ‫ِبيو َوٱلصَّٰ ِدقِني َوٱلَقَّٰنِت َ‬
‫ِني َوٱلَهنفِق َ‬ ‫﴿أَلص َّٰ ِ ِ‬
‫ارِ﴾َ[سورهَآلَعهران‪َ ََ]۷۱ :‬‬
‫بِٱلَسَح َ‬
‫« هؤهٌاى صثش کًّْکي‪ ،‬سیښتیٌي‪ ،‬لٌاعت کًّْکي‪ ،‬د اهلل تعالی پَ‬
‫السٍ کې خپل هالًَْ خشچ کًّْکي اّ پَ عِاس ّخت کې تخښٌَ‬
‫غْښتًْکي دي»‪.‬‬
‫‪ .۳‬د هدلغًْْ پَ پای کې تخښٌَ غْښتل‪:‬‬
‫لَ اتْ ُشیشٍ ا څخَ سّایت دی‪ :‬چې سعْل اهلل ع‬
‫س َف َؽ ُث َر فِ ِقه َل َغ ُط ُه‪َ ،‬ف َؼ َال َق ْب َل َأنْ َي ُؼو َم ِم ْن‬
‫فشهایي‪َ :‬م ْن َج َؾ َس ِِف ََمْؾِ ٍ‬

‫َك ال َّؾ ُف َّم َوبِ َح ْؿ ِد َك‪َ ،‬أ ْش َفدُ َأنْ ََل إِ َل َه إِ ََّل َأك َ‬
‫ْت‬ ‫ََمْؾِ ِس ِه َذلِ َك‪ُ :‬س ْب َحاك َ‬

‫څْک‬ ‫ُوب إِ َل ْق َك ‪ ،‬إِ ََّل ُغ ِػ َر َل ُه َما كَانَ ِِف ََمْؾِ ِس ِه َذلِ َك‪.‬‬ ‫ِ‬
‫َأ ْس َتغْػ ُر َك َو َأت ُ‬

‫چې پَ کْم هدلظ کې ډېشې خثشې ّکړي اّ لَ هدلظ‬

‫َك ال َّؾ ُف َّم‬
‫څخَ تش پاڅېذّ ّړاًذې يې دا کلوات ّّیل‪ُ :‬س ْب َحاك َ‬
‫ِ‬ ‫َوبِ َح ْؿ ِد َك‪َ ،‬أ ْش َفدُ َأنْ ََل إِ َل َه إِ ََّل َأك َ‬
‫ْت َأ ْس َتغْػ ُر َك َو َأت ُ‬
‫ُوب إِ َل ْق َك ًْ د ُغَ‬

‫هدلظ ګٌاًَُْ تَ یې ّتخښل شي‪.‬‬

‫[رواه الرتمذي حدُّث صحوح و صححه األلباين]‬

‫‪ .۴‬هړّ تَ تخښٌَ غْښتل‪:‬‬

‫کلَ تَ چې سعْل اهلل ع د هړي لَ ښخْلْ ّصګاس شْ‪ ًْ ،‬د ُغَ پش‬
‫لثش تَ ّدسېذ اّ ّتَ يې فشهایل‪ْ « :‬اس َتغ ِْػ ُروا ألَ ِخقؽ ُْم َو َس ُؾوا َل ُه ال َّت ْثبِ َ‬
‫قت‬
‫َفإِ َّك ُه اآل َن ُي ْس َل ُل»‪ .‬خپل ّسّس تَ تخښٌَ ّغْاړئ اّ ُغَ تَ ثاتت‬

‫[رواه َأ ُبو َد ُاود باب‬ ‫لذهي ّغْاړئ‪ ،‬ځکَ اّط لَ ُغَ څخَ پْښتٌې کیږي‪.‬‬
‫آستغػار عند الؼرب للموت ص ‪ ۲۰۲‬و صححه آلباين]‬

‫د اعتغفاس ګټې اّ خًْذّسې پایلې‬

‫‪ .۱‬اعتغفاس ّیل د اهلل تعالی د اهش پش ځای کْل دي‪.‬‬
‫‪ .۲‬خٌت تَ د ًٌْتْ عثة دی‪.‬‬
‫‪ .۳‬د ګٌاًُْْ د تخښٌې غْسٍ السٍ دٍ‪.‬‬
‫‪ .۴‬د سصق د السّ خالصْى دی‪.‬‬
‫‪ .۵‬لَ هړیٌې ّسّعتَ دسخې پْستَ کْي‪.‬‬
‫‪ .۶‬د اهلل تعالی لِش اّ عزاب تٌذّي‪.‬‬
‫‪ .۷‬اهلل تعالی پَ ډالۍ کې ًیکوشغَ هاشْم ّسکْي‪.‬‬
‫‪ .۸‬د صړًّْ صًګ لشې کْي اّ پاکْالی ّستخښي‪.‬‬
‫‪ .۹‬لَ ًاسّغیْ څخَ تَ صحت دسکْي اّ لَ ژًّذٍ تَ خًْذ اخلې‪ .‬اّ‬
‫داعې ًْس ډیش اًعاهات تَ ُن دسکړي‪.‬‬
‫د اعتغفاس پَ اړٍ د علف صالحیٌْ ّیٌاّې‬
‫عایشَ صذیمَ ل ّایي‪ :‬د ُغَ چا لپاسٍ خْشحالي دٍ‪ ،‬چې پَ‬
‫خپلَ عولٌاهَ کې ډیش اعتغفاس ّهْهي‪.‬‬
‫اتْ هْعی اشعشي ا ّایي‪ :‬صهْږ لپاسٍ لَ عزاب څخَ د‬
‫خالصْى دٍّ عثثَ ّ‪ ،‬چې یْ یې اّط ُن ساپاتې دي‪ ،‬یْ پَ هْږ‬
‫کې د ًثي ع شتْى‪ ،‬تل اعتغفش اهلل‪،‬کَ چېشې دا ُن الړ‪ ًْ ،‬هْږ تَ‬
‫تثاٍ شْ‪.‬‬
‫لمواى حکین سحوَ اهلل خپل صّی تَ ّّیل‪ :‬ای صّیَ! اهلل تعالی د دعا لثْلْ‬
‫لپاسٍ ځاًګړي ّختًَْ لشي‪ُ ًْ ،‬ش ّخت ډیش اعتغفاس ّایَ‪.‬‬
‫لتادٍ سحوَ اهلل ّایي‪ :‬لشاى تاعې تَ عتاعې ًاسّغي اّ دسهلٌَ دّړاٍ‬
‫ښْدلي دي‪ ،‬ګٌاًَُْ عتاعې ًاسّغي دٍ‪ ،‬اّ اعتغفاس عتاعې دسهلٌَ‬
‫دٍ‪.‬‬
 ‫حغي تصشي سحوَ اهلل‬
‫تــــَ ّیـــل‪:‬‬
‫لَ اهلل تعالی څخَ تخښٌَ ډېشٍ غْړائ‬
‫تــــــش دې چې پَ خپلْ کْسًّْ‪،‬‬
‫السّ‪ ،‬کـــــْڅْ‪ ،‬تاصاسًّـــــــــْ‬
‫اّ ُـــش هدلظ کې یې غْاړئ‪،‬‬
‫ځـــــکَ تاعې ًَ پـــــــُْیږئ‪،‬‬
‫چې د اهلل تعالی لخْا کلَ تخښٌَ‬
‫دستَ کیږي‪.‬‬
 ‫د اعتغفاس د ګټْ پَ اړٍ څْ لٌډې کیغې‬
‫دغَ کیغَ د کْیت لَ‌إذاعة المشاى الکشین څخَ ساًمل شْې دي‪:‬‬

‫اّلَ کیغَ‪:‬‬
‫د ام یْعف پَ ًاهَ یٍْ هیشهي ٍّ چې تش پٌځلغْ کلْ پْسې یې‬
‫اّالد ًَ کېذٍ‪ ،‬پَ دې هْدٍ کې د کْیټ پش ټْلْ ډاکټشاًْ د عالج‬
‫لپاسٍ ّګشځېذٍ‪ ،‬تش دې چې اکثشّ اسّپايي ُېْادًّْ تَ يې ُن‬
‫عفشًَّ ّکړل خْ ُېڅ ګټَ یې ّستَ ًَّ کړٍ‪ ًْ ،‬یٍْ ّسځ د یٍْ‬
‫عالن دیٌي دسط تَ کښیٌاعتَ‪ ،‬چې ُغَ د اعتغفاس پَ اړٍ خثشې‬
‫کْلې‪ ،‬ام یْعف ّایي‪ :‬لَ کْهې ّسځې چې هې د اعتغفاس ګټې‬
‫اّسېذلې ّې‪ ًْ ،‬عول هې پشې ششّؼ کړی ّّ‪ ،‬شپږ هیاشتې تېشې‬
‫ًَ ّې چې حاهلَ شْم اّ صها یْعف صّی پیذا شْ‪ ،‬چې ُغَ اّط‬
‫شپږ کلي دی‪ .‬الحوذ هلل‬
 ‫دّیوَ کیغَ‪:‬‬
‫یٍْ هېشهي ّایي ‪ :‬صٍ دیشػ کلٌَ ّم‪ ،‬چې خاًّذ هې ّفات شْ اّ لَ‬
‫ُغَ څخَ پٌځَ ًدًْې اّ ُلکاى ساپاتې شْل‪ ،‬دًیا سا تاًذې تْسٍ‬
‫تیاسٍ شٍْ‪ ،‬د خفګاى لَ اهلَ هې لَ عتشګْ اّښکې ساغلې اّ ډېش هې‬
‫ّژړل‪ ،‬غوًْْ اّ عْچًْْ د عیالب پَ څېش پَ خپلْ څپْکې‬
‫ّاخیغتن‪ ،‬تش دې چې عتشګې هې ّسغلې اّ ّیذٍ شْم‪ ،‬ځکَ یْ‬
‫لْس تَ د هاشْهاًْ د سّصلْ اّ ًفمې غن ّّ‪ ،‬اّ لَ تل لْسي د غشتت‬
‫اّ فمش شپې ّسځې پیل شْې‪ ،‬پَ کْس کې هې ګټې ّټې لپاسٍ ُن‬
‫څْک ًَ لشل‪ ،‬کْچٌي هاشْهاى ساپاتې شْل اّ لَ خاًّذ څخَ هې‬
‫ډیشې لږې پیغې اّ څَ پخْاًۍ ځوکَ ساپاتې ٍّ‪ ،‬چې پش ُغې هْ‬
‫ګْصاسٍ کْلَ‪ ،‬د هشګ لپاسٍ هْ شپې ّسځې عثا کْلې‪ ،‬چې یٍْ‬
‫ّسځ هې د یْ عالن پَ ّیٌا کې د اعتغفاس ګټې ّاّسیذې‪ ،‬لَ ُواغې‬
‫ّسځې هې خپلَ ُن اعتغفاس ّیل پیل کړل اّ اّالدًّْ تَ هې ُن د‬
‫ّیلْ السښًَّْ ّکړٍ‪ ،‬لغن پَ اهلل تعالی چې څْ هیاشتې تېشې ًَ ّې‬
‫چې ُغَ پخْاًۍ ځوکَ هْ د حکْهت لخْا سعوي شٍْ‪ُ ،‬غَ هْ‬
‫پَ لکًْْ سّپْ خشڅَ کړٍ‪ ،‬اّ ژًّذ هْ د ًیکوشغۍ پَ لْس سّاى شْ‪،‬‬
‫ُلکاى هې هذسعْ اّ هکتثًْْ کې شاهل کړل‪ ،‬یٍْ صّی هې لشاى‬
‫کشین حفع کړ‪ ،‬اّ پَ ًْسّ ُلکاًْ کې پَ لْهړۍ دسخَ تشیالې شْ‬
‫اّ صهْږ پش کْس د سحوتًْْ اّ تشکتًْْ تاساى ساششّؼ شْ‪ ،‬اهلل تعالی‬
‫ً یکوشغَ‪ ،‬خْشحالَ‪ ،‬اسام اّ ُْعا ژًّذ ساپَ تشخَ کړ‪ ،‬الحوذ هلل‬
‫ټْل اّالدًَّ هې ًیک عولَ سا لْی شْل‪ ،‬اّ لَ غوًْْ‪ ،‬دسدًّْ اّ‬
‫عْچًْْ څخَ خالص شْ‪.‬‬
‫دسیوَ کیغَ‪:‬‬
‫یْ کظ خپلَ کیغَ کْي چې صٍ یْ ځل تٌذي شْم‪ ،‬اّ لَ یْ کال‬
‫صیات ساتاًذې تٌذ ّخْت‪ ،‬د ًثي علیَ الغالم ُغَ ّیٌا هې سایادٍ‬
‫کړٍ‪ ،‬چې فشهايي‪َ « :‬م ْن َل ِز َم ِاَل ْستِ ْغ َػ َار َج َع َل اهللُ َل ُه ِم ْن ك ُِّل ِض ٍ‬
‫قق‬
 ‫ب»‬ ‫ث ََل َ ِ‬
‫َم َر ًجا‪َ ،‬و ِم ْن ك ُِّل َه ٍّم َف َر ًجا‪َ ،‬و َر َز َق ُه ِم ْن َح ْق ُ‬
‫َْ‬
‫[سنن ابو داوود‬ ‫َيتَس ُ‬
‫ْ‬
‫حدُّث ىمرب ‪]۷۱۷۱‬‬

‫ًْ ها پش ځاى اعتغفاس ّیل الصم کړل‪ ،‬اّ ُشٍ ّسځ تَ هې پَ صسګًْْ‬
‫ځلې اعتغفشاهلل ّیل‪ ،‬لَ دّّ هیاشتْ ّسّعتَ‪ ،‬د صًذاى هشش‬
‫ساّغْښتلن اّ ساتَ یې ّّیل‪ :‬عتا د تٌذ هْدٍ پْسٍ شْې اّ تاتَ‬
‫هعافي ساغلې‪ ،‬لَ صًذاى څخَ لَ ّتلْ څَ هْدٍ ّسّعتَ هې هلګشی‬
‫ساغی‪ ،‬اّ ساتَ يې ّّیل‪ :‬صٍ خثش شْی ین چې لَ صًذاى ًَ ساخالص‬
‫شْی یې اّ د ژًّذ ډې ش هشکل پړاًَّّ پشتا ساغلي‪ ،‬دغَ پيغې‬
‫دسّاخلَ اّ خپل هشکالت پشې حل کړٍ‪ ،‬ها چې پېغې ّشویشلې‪،‬‬
‫ًْ لَ پٌځْعْ صسّ څخَ صیاتې ّې‪ ،‬ډیش خْشحالَ شْم‪ ،‬اّ د ژًّذ‬
‫ټْل ضشّستًَْ هې پشې پْسٍ کړل‪ ،‬څَ هْدٍ ّسّعتَ یې تیا ّسّ‬
‫غْښتن اّ تیايې ُواغْهشٍ پیغې ساکړې‪ ،‬دا ټْلې هِشتاًۍ صها د ُغَ‬
‫اعتغفاس د ّیلْ لَ تشکتَ ّې‪ .‬الحوذ هلل‪.‬‬
‫د اهلل تعالی ّعذٍ اّ ژهٌَ‬
‫لَ اتْ ععیذ خذسی ا څخَ سّایت دی‪ ،‬چې ًثي ع فشهایي‪ :‬إِ هن‬
‫ان َق َال‪َ :‬و ِعزه تِ َك َُّا َر ضب َٓ َأ ْب َر ُح ُأغ ِْوي ِع َبا َد ََ َما َدا َم ْت‬ ‫الش ْو َط َ‬
‫ه‬
‫الر ُّب َت َب َار ََ َو َت َع َاَل‪َ :‬و ِعزه ِِت َو َج ََل ِيل َٓ‬ ‫ِِ‬
‫اح ُه ْم ِِف َأ ْج َساده ْم‪َ ،‬ف َؼ َال ه‬
‫َأ ْر َو ُ‬
‫َأزَ ُال َأغ ِْػر ََلم ما اس َت ْغ َػر ِ‬
‫وين‪.‬‬ ‫ُ ُْ َ ْ ُ‬
‫شیطاى اهلل تعالی تَ ّّیل‪ :‬ای ستَ! صها دې عتا پَ عضت لغن ّي‪ ،‬تش‬
‫څْ چې عتا تٌذګاى ژًّذي ّي صٍ تَ یې تې السې کْم‪ ،‬فحاشي‪،‬‬
‫تې دیٌي‪ ،‬ګوشاُي‪ ،‬حشاهْ اّ ًاسّاّّ تَ تَ یې ساتْلن‪ ،‬اهلل سب‬
‫العضت ّستَ ّفشهایل‪ :‬صها دې ُن پَ خپل عضت اّ لْيۍ لغن ّي‪،‬‬
‫چې صٍ تَ یې ُن تش ُغَ تخښن‪ ،‬چې تش څْ چې دّئ اعتغفاس‬
‫[رواه اْلاكم فی مستدركه باب التوبة ادلجلد الاالث ص ‪ ۲۲۰‬هذا حدُّث صحوح‬ ‫ّایي‪.‬‬
‫اإلسناد]‬

‫لَ اهلل تعالی څخَ پشتَ څْک دی چې داعې غْسٍ صیشی‬

‫ّسکړي؟؟!! اّ لَ ُوذې یٍْ اهلل تعالی څخَ ډېش هِشتاًَ اّ سحین‬
‫رات پش ګٌاُګاس اهت تاًذې څْک دی‪ ،‬چې پخپل سحن اّ فضل‬
‫یې ّتخښي؟؟!!‬
‫ای صها تٌذګاًْ‪!!!...‬‬
‫لَ اتْ رس غفاسي ا څخَ سّایت دی چې سعْل اهللع‬
‫فشهایي‪ :‬چې اهلل تعالی ّفشهایل‪:‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! ها پش ځاى غلن حشام کړی دی‪ .‬اّ عتاعې‬
‫تشهٌځ هې ُن حشام ګشځْلی‪ ًْ ،‬یْ پش تل غلن هَ کْئ‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! تاعې ټْل تې السی ّاعت‪ ،‬پشتَ لَ ُغَ چا‬
‫څخَ چې ها ّستَ ُذایت کړی دی‪ ًْ ،‬لَ ها څخَ ُذایت‬
‫ّغْاړئ‪ ،‬صٍ تَ تاعې تَ ُذایت ّکړم‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! تاعې ټْل ّږي ّاعت‪ ،‬ها تاعې تَ سصق‬
‫دسکړ‪ ًْ ،‬لَ ها څخَ د سصق غْښتٌَ ّکړئ‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! تاعې ټْل تشتٌډ ّئ‪ ،‬ها خاهې دسکړې‪ ًْ ،‬لَ‬
‫ها څخَ خاهې ّغْاړئ‪ ،‬صٍ تَ یې دسکړم‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! تاعې د شپې اّ ّسځې ګٌاًَُْ کْۍ اّ صٍ‬
‫عتاعې ګٌاًَُْ دس تخښن‪ ًْ ،‬لَ ها څخَ تخښٌَ ّغْاړئ اّ لَ‬
‫ګٌاًُْْ تْتَ ّتاعئ‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! تاعې ًَ هاتَ صیاى سعْالی شۍ اّ ًَ کْهَ‬
‫ګټَ‪ ،‬ای صها تٌذګاًْ! کَ تاعې ټْل اًغاًاى اّ پېشیاى‪ ،‬لَ اّلَ‬
‫تش اخشٍ هتمیاى‪ً ،‬یکاى اّ پشُېضګاساى شئ! صها پَ الُْیت‬
‫(خذایۍ ) کې ُېڅ صیاتْالی ًشئ ساّعتْالی‪ ،‬ای صها تٌذګاًْ!‬
‫کَ چېشې تاعې ټْل اًغاًاى اّ پېشیاى لَ اّلَ تش اخشٍ فاعماى‬
‫فاخشاى اّ تې دیٌاى شئ‪ ،‬صها پَ حکْهت‪ً ،‬ػام اّ الُْیت‬
‫کې کْم تذلْى ًشۍ ساّعتالی‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! کَ چېشې ټْل اًغاًاى اّ پېشیاى‪ ،‬لَ اّلَ تش‬
‫آخشٍ ّدسې ږۍ اّ لَ ها څخَ ُش څَ ّغْاړئ اّ د ُش چا لَ‬
‫غْښتٌې عشٍ عن ُغَ تَ ّسکړم‪ ًْ ،‬صها پَ خضاًْ کې تَ ُېڅ‬
‫کوی ساًشي‪ ،‬هګش لکَ د عتٌې تېشٍ څْکَ چې پَ عوٌذس کې‬
‫ډّتَ کړئ‪.‬‬
‫ای صها تٌذګاًْ! دا عتاعې اعوال دي‪ ،‬چې عتاعې لپاسٍ یې‬
‫حغاتْم‪ ،‬اّ تیا ُش چاتَ د ُغَ پْسٍ تشخَ ّسکْم‪ ،‬چا چې‬
‫ًیکي اّ خْشحالي ّهًْذٍ‪ُ ،‬غَ دې شکش ّتاعي‪ ،‬اّ چا چې‬
‫ګٌاٍ‪ ،‬ششهٌذګي اّ سعْایي ّهًْذٍ‪ُ ًْ ،‬غَ دې ځاى هالهت‬
‫کړي‪[ .‬سّاٍ هغلن]‪.‬‬

‫عیذ االعتغفاس‪:‬‬
‫لَ شذاد تي اّط ا څخَ سّایت دی چې سعْل اهلل ع‬
 ‫ّفشهایل‪ :‬د عیذ األعتغفاس دعا دا دٍ‪:‬‬
‫ْت َخ َؾ ْؼتَـِي َو َأكَا َع ْبدُ َك َو َأكَا َع ََل َع ْف ِد َك‬ ‫ْت َر ِِّّب ََل إِ َل َه إِ ََّل َأك َ‬
‫«ال َّؾ ُف َّم َأك َ‬
‫وء َل َك بِـ ِ ْع َؿتِ َك‬
‫ت َأ ُب ُ‬ ‫َش َما َص َـ ْع ُ‬ ‫ِ‬
‫ت أ ُعو ُذ بِ َك م ْن َ ِّ‬
‫َو َو ْع ِد َك َما ْاس َت َط ْع ُ َ‬

‫ْت َق َال َو َم ْن‬ ‫ُوب إِ ََّل َأك َ‬

‫الذك َ‬ ‫وء َل َك بِ َذ ْكبِي َفا ْغ ِػ ْر ِِل َفإِ َّك ُه ََل َيغ ِْػ ُر ُّ‬‫َع َ ََّل َو َأ ُب ُ‬
‫ِس َف ُف َو ِم ْن َأ ْه ِل‬ ‫ِ‬ ‫َ‬ ‫ِِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫اَلا م ْن الـ ََّفار ُموقـًا ِ َِبا َف ََم َت م ْن َي ْومه َق ْب َل أنْ ُي ْؿ َ‬
‫َق َ ِ‬

‫اَلا ِم ْن ال َّؾ ْق ِل َو ُه َو ُموقِ ٌن ِ َِبا َف ََم َت َق ْب َل َأنْ ُي ْصبِ َح َف ُف َو ِم ْن‬

‫اْلـ َِّة‪َ ،‬و َم ْن َق َ‬
‫َْ‬
‫َأ ْه ِل َْ‬
‫اْلـَّة»‪.‬‬
‫تیايې ّفشهایل‪ :‬چا چې پَ پْسٍ یمیي عشٍ د ّسځې دا دعا ّّیلَ‪ ،‬اّ‬
‫لَ هاښاهَ ّړاًذې هړ شْ‪ُ ،‬غَ لَ خٌتیاًْ څخَ دی‪ ،‬اّ چا چې پَ‬
‫یمیي عشٍ د شپې ّّیلَ اّ پَ ُوذې شپَ هړ شي‪ُ ،‬غَ لَ خٌتیاًْ‬
‫[سّاٍ الثخاسي]‬ ‫څخَ دی‪.‬‬
 ‫ًْ ای هغلواًاًْ!‬
‫تاعْ ّلیذل چې دا ُـش څـَ لـَ هثـاسکْ آیتًْـْ اّ ًثـْي‬
‫احادیثْ څخَ ثاتت دي‪ ،‬تایذ هْږ ټْل يې د خپـل ژًّـذ‬
‫تشخَ ّګشځّْ‪ ،‬اّ ټْل يې لَ تشکتًْْ تشخوي شْ‪.‬‬
‫ًْ ای د اهلل تٌذٍ ګاًْ!‬
‫د دې حیشاًًّْکْ فائذّ تش لیذلْ ّسّعتَ اّط ُن اعتغفاس ًَ‬
‫ّایاعت؟؟!!‬
‫د ُش ډّل ګٌاًُْْ‪ ،‬غوًْْ‪ ،‬سّحي کړاًّّْ اّ خفګاًًْْ د عالج‬
‫هؤثشٍ دسهلٌَ‪.‬‬
‫تطثیك اّ ډیضایي‪ :‬داسالصذق‬
‫ًاشــــــــش‪:‬‬