Suddenly. . .

Married | SPG Young, Wild and Free Series:

READING AGE 18+
Shynnbee

Romance
ABSTRACT
COMPLETED WARNING! THIS STORY CONTAIN A LOT OF S.E.X SCENE AND MATURE CONTENT THAT
IS NOT SUITABLE FOR MINORS! RATED SPG! Tahimik lang si Beth at walang kaibigan.
Halos lahat ng estudyante sa university na pinapasukan niya ay binu-bully siya. And
his number one bully was no other than his oh-so-hot neighbor, Kian. One day, she
found herself in a dreadful situation. She was stock between, being Kian's woman or
her scandal will be expose. Days later, they are suddenly. . . married _________

Chapter 1🍄

Hindi mapakali si Beth habang panaka-nakang sinusulyapan ang bawat kaklase niya na
abala sa paggawa ng kanilang science experiment.
Muli na naman niyang hinalungkat ang laman ng kaniyang bag, kahit katatapos lang
niyang suyurin ang bawat bulsa nito. Nilabas niya ang lahat ng laman ng kaniyang
bag, mula sa mga notebook ay inisa-isa at mabusisi niya itong tinignan. Lahat ng
pahina ay matiyaga inisa-isa niyang buklatin. Pero natapos na niyang buklatin ang
lahat ng walong notebook niya ay hindi pa din nito makita ang hinahanap.
Napabuntong hininga siya. Nakaupo lang naman siya pero daig pa niya ang nag- PE
class dahil sa pagod na nararamdaman niya ngayon habang sinusuyod ang laman ng bag.
Sunod naman niyang tinignan ay ang mga libro niya. Kahit pa imposibleng naiipit
niya roon ay tinignan pa din niyang mabuti.
Napakamot siya ng ulo. Parang nayayamot na siya.
Bumuntong hininga siya. Malakas at mabilis ang tahip ng kaniyang puso at namamawis
din ang kaniyang mga palad. Pakiramdam niya ay binabaliktad ang kaniyang sikmura
dahil sa pangamba na nararamdaman at prustrasyon na lumulukob sa kaniya.
Malapit nang mag-uwian kaya dapat mahanap na niya 'yon.
Nasaan ka na ba? tanong niya sa isip habang pilit inaalala ang mga ginawa at maging
ang pinuntahan niya sa buong maghapon sa eskwelahan.
Nakaramdam na siya ng labis na pangamba. Paano kung may nakapulot na pala?
Sa panghuling subject nila ng hapon na iyon ay halos wala na siyang naisaulo.
Sa murang edad ay abala ang kaniyang utak na mag-imagine ng iba't ibang nakakatakot
na senaryo.
Hindi ito isang normal na araw para sa isang batang babae na kagaya niya.
Ang normal na araw para sa kaniya ay ang pagmasdan ng lihim si Kian. Si Kian na
pinakaguwapong lalake sa buong eskwelahan nila. Mula nung nag-transfer ang batang
lalake sa kanilang eskwelahan noong nasa ika-apat na baitang pa lang sila ay hindi
na ito mawala sa kaniyang isip. Maging ang kaniyang panaginip ay sinakop na nito.
Siya ang kaniyang unang crush. Puppy love kung tawagin.
Bahagya pa siyang nagulat ng tumunog ang bell. Sa lalim ng kaniyang iniisip ay
hindi na niya namalayan na tapos na ang klase nila.
Paalis na ng classroom ang teacher nila. Ang mga kaklase niya ay kaniya-kaniya ng
inaayos ang kanilang mga bags.
Walang gana niyang inayos ang mga gamit sa loob ng kaniyang bag.
Nang matapos ay muli niyang pinasadahan ng tingin ang bawat sulok ng kanilang
classroom.
Mukhang naiwala niya. Umaasa siya na sana ay nasa bahay lang nila iyon. Nasa
kuwarto niya at hindi nawawala na gaya ng pinapangambahan niya ngayon.
Nakasabay niya sa paglabas ng classroom si Kian. Bahagya siyang sinulayapan ng
lalake at tipid na nginitian.
Sa isang iglap ay nawala ang bigat na dala-dala niya. Isang ngiti lang ng crush
niya ay napawi na ang kanina'y labis na pangamba.
Nagtaka siya nang pagdating niya sa gate ng school nila at hindi makita ang
kaniyang ama na araw-araw ay sumusundo sa kaniya tuwing uwian.
"Beth, sumabay ka na sa amin pauwi. Pinakisuyo ka sa akin ng daddy mo," sabi ng
daddy ni Kian.
Napangiti si Beth at mabilis na tumango-tango. Magkatapat lang ang bahay nila nina
Kian kaya hindi naman abala sa kanila kung isabay nila ang batang babae sa pag-uwi.
"Tabi na kayo ni Kian sa passenger seat," sabi ng ama ni Kian.
Inalalayan siya nito sa pagpasok sa loob ng sasakyan. Nilagay sa trunk ang kaniyang
trolley bag bago pumasok sa sasakyan at simulang mag-drive.
Magkatabi sila ni Kian na ngayon ay nakasalpak ang head phone sa tenga. Naka-full
volume ang pinapakinggan dahil dinig din niya ang musika.
May ilang pulgada ang pagitan nila. Kilig ang nararamdaman ni Beth sa loob-loob
niya. Nakabuti pa ang hindi pagsundo sa kaniya ng ama.
Napansin niyang nagtanggal si Kian ng headphone. Sinulyapan siya at ginawaran ng
tipid na ngiti. Lumundag ang puso niya. Namula ang kaniyang mukha at napatungo
dahil nakaramdam ng pagkailang.
May kinalkal si Kian sa kaniyang bag. Nilabas niya roon ang dalawang piraso ng
chocolate bar. Ngumiti ang binatilyo sa kaniya bago inumang ang chocolate bar.
Mangha at hindi agad nakakilos si Beth.
Binibigyan niya ako ng chocolate?
Agad niyang inabot ang chocolate. Ngumiti at nagpasalamat.
Pagkatapos no'n ay nagsuot ulit ng headphone si Kian. At siya naman ay kulang na
lang yakapin ang dalawang chocolate bar na hawak sa kamay.

Chapter 2🍄

"Thank you po," nahihiyang pasalamat ni Beth sa daddy ni Kian. Pasimple din siyang
lumingon kay Kian na dire-diretso nang pumasok sa kanilang gate. Tumango at ngumiti
ang daddy ni Kian.
Agad na din siyang naglakad papunta sa kanilang bahay na tapat lang ng bahay nina
Kian.
Pagpasok sa loob ng bahay ay muli niyang naalala ang bagay na maghapong gumulo sa
kaniyang isipan.
"Nandito na po ako!" sigaw niya pagkatapos ay dumiretso na siya sa kaniyang silid.
Nilapag ang bag sa kaniyang kama at agad ginalugad ang kaniyang study table na nasa
may bintana nakapuwesto.
"Nasa'n ka na ba?" tanong niya habang isa-isang tinitignan ang naliliit na drawer.
"Wala!" impit niyang tili. Napasabunot siya sa kaniyang buhok. Sunod naman niyang
nilapitan ang bed side table niya. At nang wala pa din siyang nakita.
Hinanap na niya sa kaniyang kama. Sa ilalim ng unan. Nagawa na din niyang tignan
maging ang ilalim ng kutson niya at ilalim ng kama pero wala pa din.
Nasuyod na niya ang lahat pero wala pa din. Nanlaki ang kaniyang mga mata nang may
sumagi sa kaniyang isipan. Hindi kaya nakita ni mama 'yun? tanong niya sa sarili.
May pagmamadali ang bawat hakbang niya at agad pinuntahan ang kaniyang ina na sa
mga oras na iyon ay abala sa pagluluto ng kanilang hapunan.
"Anak, ano 'yun?" tanong sa kaniya ng ina na kasalukuyang naghihiwa ng gulay.
Nagkamot ng ulo si Beth. Nakaramdam siya ng kaba. Hindi alam kung itutuloy pa niya
ang sasabihin.
"May nakita ka po bang pink na papel?" tanong niya sa kaniyang ina.
Tumigil saglit ang ina sa ginagawa at ginawaran siya ng tingin.
"Pink na papel?" Tumango si Beth at nag-iwas ng tingin.
"O-opo, Ma. Scented paper po," nag-alangan niyang sagot at agad nag-iwas ng tingin.
Umiling ang kaniyang ina.
"Wala akong nakita." Tumango si Beth at tatalikod na sana nang muling magsalita ang
kaniyang ina.
"Hindi naman siguro love letter ang hinahanap mo," anito. Nanlaki ang mga mata ni
Beth. Marahan siyang umiling-iling.
"Okay," ani ng kaniyang ina. "Masyado ka pang bata para makipagpalitan ng love
letter, okay?"
Tumango si Beth. "Opo, Ma."
Nagkakagulo ang kaniyang mga kaklase pagpasok na pagpasok ni Beth sa kanilang
classroom. Nagtatawanan, hiyawan at mga ito. Ang ilan ay tumitili.
Bumuntong hininga siya at naglakad na papunta sa kaniyang assigned seat. Nang
mapansin siya ng kaniyang mga kaklase ay biglang nagsipagtahimik ang mga ito.
At pagkaraan lang ng ilang segundo ay muling bumalik ang ingay. Hindi na lang niya
pinansin ang mga ito. Dumiretso na siya sa kaniyang upuan dahil ilang minuto na
lang at magsisimula na ang kanilang klase.
Luminga-linga siya at napansin niyang wala pa si Kian sa upuan nito. Binuksan niya
ang kaniyang bag at nilabas ang kaniyang assignment notebook. May assignment kasi
sila sa unang klase nila ngayong umaga. Habang abala siya ay muling nabalot ng
katahimikan ang buong silid.
At saglit pa ay naagaw nang tuluyan ang atensyon ni Beth.
"Kian, alam mo bang matagal na kitang crush."
Nanlaki ang mga mata ni Beth nang marinig niya ang kaniyang lalakeng kaklase na si
Alden.
Ang hinahanap niyang pink na papel simula kahapon ay hawak-hawak ng lalakeng
kaklase..
Nagtilian ang kanilang mga kaklase. Inaawat naman sila ni Alden para maipagpatuloy
niya ang pagbabasa. As usual hindi sila pinansin ni Kian.
Dumiretso ito sa kaniyang upuan. Hindi malaman ni Beth ang kaniyang gagawin. Hindi
niya alam kung susugurin. Alumpihit ito sa kaniyang kinauupuan. Nagyuko siya habang
ang kaniyang kamao ay madiin ang pagkakasara.
"Summer noon at napakaganda ng sikat ng araw. Nasa labas ako ng aming bahay at
nagdidilig ng mga halaman ng huminto ang isang sasakyan sa tapat naming bahay,"
pagpapatuloy ni Alden sa binabasang sulat.
Nagkakagulo na ang kaniyang mga kaklase.
"Sino ba 'yang nagsulat na 'yan?" tanong ng iba pero tanging tawa lang ang sagot ni
Alden.
"Doon kita unang nakita. Nakasuot ka ng marvel tshirt na kulay pula. Ang guwapo-
guwapo mo sa suot mong iyon. Pakiramdam ko ikaw ang aking hero na magsasagip sa
akin laban sa mga monsters."
Hindi na nakatiis pa si Beth. Tumayo siya at mabilis na nilapitan si Alden na nasa
harap at hawak-hawak ang kaniyang sulat.
Akmang hahablutin na niya ito pero naiwas ni Alden ang kaniyang kamay. Tumawa ito.
"Oh, bakit?" tanong ng lalake sa kaniya. Ngiting-ngiti pa ito.
"Itigil mo 'yan. Akin na 'yan!"
"Bakit, Beth, ikaw ba may-ari niyan?" tanong ng isa nilang kaklase na agad ding
sinundan ng iba pa nilang kaklase. Napalunok siya at hindi agad nakasagot.
Nagsimula na silang mangantiyaw. Bagay na ikinapula ng mukha ni Beth.
Pero hindi niya ito pinansin. Muli niyang binalingan si Alden. Tawang-tawa din ang
lalake.
"Akin na!" matigas nitong sigaw sa kaniya.
Imbes na ibigay nito sa kaniya pinagpatuloy lang nito ang pagbabasa.
"Araw-araw kitang sinisilip sa may bintana. Mahal na yata kita, Kian." Pulang-pula
ang mukha ni Beth. Hiya, kaba at galit ang magkahalong nararamdaman niya.
"Love, Beth," pagtatapos nito sa pagbabasa ng kaniyang sulat.
"Ano'ng masasabi mo, Kian?" tanong ni Alden kay Kian na ngayon ay pulang-pula din
ang mukha. Hindi niya alam kung dahil sa pagkapahiya ito o dahil sa galit na para
sa kaniya.
Mabilis na naglakad si Kian palabas ng kanilang classroom. Nadagdagan pa ang galit
na nararamdaman ni Beth. Pakiramdam niya ang umuusok na ang kaniyang tenga at
butang ng ilong sa inis kay Alden.
Personal na bagay ang love letter at hindi ito dapat pinapakialaman. Ano ang
karapatan nito na isapubliko ang nilalaman ng kaniyang sulat para kay Kian.
Gayong si Kian lang ang dapat makabasa nito.
"I hate you! I hate you!" sigaw ni Beth kay Alden.
Simula noon, hindi na siya pinapansin ni Kian. Kahit sulyapan ay hindi na nito
ginagawa.
Kahit magkapitbahay sila ay walang tiyansa na makapag-usap man lang sila.
Naisip niya na marahil ay abot langit ang galit nito sa kaniya. Kaya naman
napagpasiyahan niyang balewalain na lang din ito.
Pagtunton nila ng high school. Parehas pa din sila ng eskwelahan na pinapasukan ni
Kian.
Alam na alam niya kung ilang beses magpalit ang binatilyo ng nobya. Habang lumalaki
sila ay mas lalo pa ata itong gumaguwapo.
Sinikap niyang balewalain at kalimutan na lang si Kian.

Chapter 3🍄

"Mano po, manang," pang-aasar ng mga kaklase ko. Unang araw ngayon ng klase. Second
year college na ako pero hindi pa din sila nagbabago sa pakikitungo sa akin.
Wala na silang kasawa-sawa sa pam-bu-bully na ginagawa nila sa akin na kinalakihan
at kinasanayan na nila, ginagawa na nila ito sa akin mula pa ng mga high school
kami.
Nasanay na din ako sa pang-aasar nila. Noong una ay umiiyak pa ako kapag
nagsisimula na silang mang-asar pero kalaunan ay pinag-walang bahala ko na lang.
Hanggang sa mag-first year college na kami ay doon ako napuno, natuto na din akong
lumaban sa kanila. Hindi naman ako nakikipag-away o nakikipag-sabunutan pero
pinapakita ko sa kanila na hindi ako natutuwa sa ginagawa nila. Iniirapan ko sila
kapag ganiyan na sinimulan na akong asarin. Pinupukulan ko sila ng masamang tingin.
At ang pasimuno? Si Kian. Hindi na yata nakokompleto ang araw niya kapag hindi niya
ako inasar o kaya'y pintasan.
Parang kulang siya sa aruga sa mga inaasta niya. Akala mo walang nanay o kaya'y
kapatid na babae dahil babae na walang kalaban-laban ang puntirya niya.
At ang nakakainis pa ay ako lang ang ang bukod tanging napagkakatuwaan niya. Guwapo
siya, oo, at pantasya siya ng mga kababaihan.
Hindi siya nakikipagrelasyon pero madami siyang kalandian. Magkaklase kami mula
elementarya. Noon pa man hindi kami naging close, at hindi din kami nagpapansinan.
Pero ng tumuntong kami ng high school ay nagsimula na siya sa pambu-bully sa akin.
Kaya naman sa pinakadulong upuan ng classroom lagi ako umuupo, para maiwasan ang
pambu-bully nila sa akin. Madalas kasi kapag sa harap ay binabato nila ako ng mga
papel o kung ano-ano pa.
PASALAMPAK akong umupo sa sofa ng makarating ng bahay. As usual mag-isa na naman
ako. Nasa probinsiya sina mama at papa para asikasuhin ang poultry business nila.
Nasa ilang minuto akong nakapikit ng tumunog ang celphone ko. Napangiti ako ng
makita ko kung sino ang caller.
"Dave," masigla kong sambit ng sagutin ko ang tawag.
"Hey," sagot niya. Ang guwapo talaga ng boses niya. Nasa limang buwan ko ng ka-chat
at katawagan si Dave. Nakilala ko siya noong minsang mapasama ako sa party na
dinaluhan ng pinsan ko.
"What are you doing?" tanong niya.
"Nakaupo, just got home from school. Alone and bored," tamad kong sagot sabay
buntong hininga.
"Mind if I join you there?"
Napangiti ako sa sinabi niya.
"Hmmm," tanging sambit ko.
"Be there in fifteen minutes." Nagulat ako sa sinabi niya.
"Seryoso?" Napatayo ako at nakaramdam ng excitement.
"Yeah, if you want me too."
"O-Oo naman. You are welcome here," kinakabahan kong sagot.
Nang binaba niya ang tawag ay mabilis akong pumasok ng banyo para maligo.
Sakto namang paglabas ko ng banyo ay narinig ko ang pagtunog ng doorbell. Hindi na
ako nag-abala pang magsuot ng damit. Agad kong tinungo ang pinto upang pagbuksan si
Dave.
"Hi," bati niya sabay angat ang bitbit niyang pagkain at alak. Niluwagan ko ang
pagkabukas ng pinto para makapasok siya.
Nang malapag niya sa center table ang bitbit niya ay agad niya akong sinunggaban ng
halik. Napangiti ako at agad tinugunan ang mga halik niya.
Hinaplos niya ako sa aking likod hanggang sa aking bewang. Agad ko namang hinawakan
ang laylayan ng kaniyang tshirt.
"Are you sure about this?" tanong niya. Tumango ako at napaungol ako ng pisilin
niya ang dibdib ko.
"Ahh. Oh," ungol ko at hindi ko namalayan na natanggal na pala niya ang tuwalya na
nakapulupot sa katawan ko.
Mahigpit ko siyang niyakap habang patuloy ang mapusok naming halikan. Napaliyad ako
ng hawakan niya ang puwetan ko at himasin.
Nahubad ko na din ng tuluyan ang tshirt niya. I can feel his warm palm on my waist
until it reach my breast.
"Ahhhh." Napaliyad ako ng laruin niya ang aking nipples. Nag-init ako at pakiramdam
ko nababasa na ang aking panggitna.
Agad kong hinawakan ang buckle ng kaniyang belt habang patuloy pa din ang aming
halikan at siya naman ay malayang hinahaplos ang aking balat.
Nang matanggal ko ang kaniyang belt ay sakto namang tumunog ang cephone ko. Hindi
ko pinansin ang tawag at pinagpatuloy lang ang pagtugon sa halik ni Dave.
Nang magsawa ang tumatawag ay ang telepono naman ang tumunog.
"Sagutin mo muna," wika ni Dave at pinutol ang aming halikan..Tamad kong nilapitan
ang telepono upang sagutin ang tawag.
Baka ang mga magulang ko ito at kukumustahin ako.
"Hello," sagot ko. Wala agad sumagot sa kabilang linya kaya naman natitiyak kong
hindi si mama ang caller.
"I'm watching live porn, right now," sabi sa kabilang linya. Bumilis ang pintig ng
puso ko dahil sa sinabi niya.
Hindi ako agad nakasagot.
"Hmm. The nerd and her video scandal," mapang-uyam niyang sambit. Namutla ako sa
sinabi niya.
"What do you want," tamad kong sagot at hindi pinahalata ang takot at kaba na
nararamdaman ko ngayon.
"First, I want you to send your boy away." Nilingon ko si Dave na nakaupo sa couch.
"What else?" tanong ko pero binaba na niya ang tawag. Mahigpit kong hinawakan ang
telepono dahil sa inis na nararamdaman ko.
"Are you, okay?" tanong ni Dave.
"Ah, yeah. I'm sorry, Dave, mukhang hindi ka puwedeng mag-over night, pinapapunta
ako sa bahay ng tita ko," eksperto kong pagsisinungaling.
"It's okay," aniya at tumango. Tumayo siya at nilapitan ako. Muli niya akong
sinunggaban ng halik.
Nailang akong tumugon at hindi ko alam kung itutulak ko ba siya pero laking
pasalamat ko ng muling tumunog ang telepono.
Tumigil si Dave at nginitian ako. Hinaplos niya ang pisngi ko bago niya pinulot ang
damit niya at isuot.
Hindi ko na sinagot ang tawag at hinayaan na magsawa sa kabilang linya si Kian.
Nang makaalis si Dave ay napasandal ako sa pader. Nanghihina ako.
Napamura ako ng mapansin ko ang bintana na hindi gaanong nakasara.
Kung bakit kasi dito pa namin naisip maghubad at maghalikan ni Dave.
Muling tumunog ang telepono. Hindi ko ito sinagot kaya naman nakaramdam ako ng inis
ng sabay niyang tawagan ang telepono at celphone ko.
"Ano'ng kailangan mo?" walang gana
"Come here," aniya at pinatay ang tawag. Pinaikot ko ang mata ko at tamad na
pumasok ng silid ko para magdamit.
Pinindot ko ang doorbell ng dalawang beses. Inip akong nakatayo dito sa labas ng
pinto nila habang hinihintay siyang pagbuksan ako.
Nang magbukas ang pinto ay bumungad sa akin ang hubad baro na si Kian. Napaiwas ako
ng tingin pero napasadahan ko na ng buo ang kaniyang mga abs.
Narinig ko ang pagngisi niya. Bigla niyang hinawakan ang kamay ko at hinila papasok
ng bahay nila.
"Ano ba! Bakit kailangan pa akong hawakan," irita kong wika sa kaniya.
"Arte," aniya. Napakunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Bakit mo ako pinapunta dito?" tanong ko at seryoso siyang tinignan.
Tinignan niya ako gamit ang kaniyang maloko na awra kaya naman napairap ako.
"Huwag mo nga akong pakitaan ng ganiyang ugali mo. Be good, kung hindi ipapakalat
ko ang video mo," banta niya.
Bumuntong hininga ako. Na-i-imagine ko na ang sarili ko habang naglalakad sa campus
habang ang mga estudyante ay pinagpipiyestahan ang scandal ko na pinagkalat ni
Kian.
Hindi puwede 'to. Baka ma-suspende ako sa school.
"Ano'ng gusto mong gawin ko kapalit ng pagbura mo ng video?" tanong ko. Ngayon pa
lang natatakot na ako sa maaring ipagawa niya. Baka plano niya akong gawing alipin.
"Be my woman," sagot niya. Halos mabulunan ako sa sarili kong laway.
What did he say? He wants me to be his woman? Bakit ako?
Ako na tinatawag na manang at ako na binu-bully niya?
Hmmm. Baka naman mali pagkaintindi ko. Dalawa lang ang puwedeng ibig sabihin ng
sinabi niya.
Or woman as in, his fvck buddy.
Natahimik kami parehas. Gusto kong linawin niya ang sinabi niya. Pero ilang minuto
na ang lumipas ay nanatili lang siyang nakatingin sa akin.
"What does your woman does?" tanong ko dahil naiinip na ako.
Ngumisi siya at tinignan ako habang nakataas ang isang kilay niya.
Nag-iwas ako ng tingin. Fvck! Sa kaniya ko pa yata mabibigay ang vcard ko.

Chapter 4🍄

I found myself answering Kian's fiery kisses. At kakaiba ang nararamdaman ko habang
ninanamnam ang halik at mga haplos niya. Mabilis ang pintig ng puso ko. May mga
paru-paru na nagliliparan sa aking tiyan. My body aches for his touch. D-amn!
Napaliyad ako ng marahan niyang himasin ang dibdib ko.
Nasa loob na ng damit ko ang kamay niya habang marahan na hinahaplos ang aking
dibdib na may suot pang bra.
"Aahh," impit kong ungol. Parang gusto kong mahiya sa aking sarili. Bakit ako
nakakaramdam ng ganito. Bakit ako nasasarapan sa mga haplos at halik niya. We're
not even in good terms, for fvck sakes!
Sinandal niya ako sa pader ng kaniyang kuwarto. Hingal kami parehas ng bumitaw kami
sa ilang minuto naming halikan.
Tinitigan niya ako sa mga mata ko ng ilang saglit saka muli akong sinunggaban ng
halik. Mabilis niyang nahubad ang lahat ng saplot ko, hubo't hubad na ako sa harap
niya. Pinagmasdan niya ang aking kahubdan.
I can see lust and excitement in his eyes. Never thought that I can turn on Kian.
"Turn around," utos niya. Napalunok ako at mabagal na pumihit patalikod.
Pinaghiwalay niya ang mga paa ko. Bumilis ang pintig ng puso ko, pinagpawisan ako
at nakaramdam ng takot. This is my first time, he should take me gently.
Is he going to take me from behind.
"T-teka l- aaahm. Naputol ang sasabihin ko at napalitan ungol bilang sagot sa
kaniyang ginagawa sa aking pagkababae.
Nakaluhod siya habang hinahaplos ang aking puwetan habang ang isang kamay niya ay
hinahaplos at nilalaro ang aking panggitna.
"Oh, Oh," I moaned when I felt his tongue on my cl-t. He is flickering my cl-t with
his tongue while his finger is slowly sliding inside my core.
"Ah! Sh-t." Masakit. Daliri pa lang pero masakit na.
Bigla siyang tumigil sa ginagawa niya. Naramdaman ko siyang tumayo at pinaharap sa
kaniya. Walang salitang namutawi sa kaniya. Tinitigan niya ako iyong tingin na may
halong pagtataka.
Pagtataka kung bakit virgin pa ako?
"Your a virgin, huh," aniya. Walang sarkasmo sa kaniyang tono. Hindi gaya kapag
nasa eskwela kami na tinutukso o binu-bully niya ako.
Marahan niya akong hinila papunta sa kama niya at pinahiga. Pinaghiwalay niya ang
aking mga hita. He started to lick me again.
"Aaaah, sh-t!" Napakagaling niyang mang-romansa kaya naman darang na darang ako.
Giniling ko ang aking balakang kasabay ng pagsabunot ko sa kaniyang buhok para mas
lalo pa siyang ipagdiinan.
"Like it?" tanong niya. Nakatingin siya sa akin. Tumango ako at mas lalo pa akong
napaungol ng pinasok niya ang kaniyang pinatigas na dila sa aking pagkababae.
"Aaah." Hindi ko alam kung saan ako hahawak dahil sa sarap na dulot ng sensasyon na
ginagawa niya sa akin.
He expertly lick, nip and flicker his tongue. He slowly slide one finger inside my
womanhood. It was a bit painful but soon enough it gives me a pleasuring feeling.
"ahhh, I'm c-cumming." I meet every thrust of his finger as I convulsed.
I felt satisfied and at the same time a bit exhausted. I wanted to close my eyes
and sleep but I was again aroused when Kian starts to shower my skin with feathery
kisses.
He kiss and licks me from my thighs, my belly 'til he reach my breast. My
s-x started to get wet again.
He lick and suck my breast. My n-pples hardened, he then started to suck my n-pples
like a baby.
"Aaaah. So good, Kian," I moaned.
He alternately suck on my twin peaks. Pinagsawa niya ang kaniyang sarili sa aking
dibdib. Then, he kiss me on my lips again.
I answered his kisses aggressively. "Ready?" he asked between our kisses.
"Hmmmm," I answered him with a moan.
I can feel the tip of his c-ck on my
He slowly thrust his c-ck trying to be gentle. But it didn't help at all. It was so
painful.
"Argh." Sh-t! Ang sakit. Tumulo ang luha ko, kulang na lang ay mapahikbi ako sa
sakit na dulot ng pagkasira ng aking mga babae.
"Tiisin mo. Inhale," utos niya na agad ko namang ginawa. Mahigpit akong napahawak
sa kaniyang likod ng muli siyang umulos upang mapasok ang kabuuan ng kaniyang ari.
I sob. "Ssssh. Hindi muna ako kikilos hanggang sa mabawasan ang sakit," malambing
niyang wika. Hinalikan niya ako sa aking noo, sa aking ilong at sa aking bibig.
He kissed me slowly, passionately like we were lovers. Hinaplos niya ang katawan
ko, ang aking dibdib. Pinaglaruan niya ang aking n-pples na siyang unti-unting
nagpapawi ng sakit na nararamdaman ko.
"Ohhhh." Nabawasan na ang sakit. I am aroused again.
Ang sarap. Bahagya kong ginalaw ang aking balakang. Tinignan niya ako ng walang
imik kaya naman muli kong ginawa iyon.
That was my signal. He started to thrush in and out. Gentle and slow.
"Fvck, so tight, baby," he groaned. That's when he start to thrust deeper.
"A-ang s-sarap," hingal kong ungol. He groaned and started to move even faster.
I moaned and scream in pleasure as I convulsed for the second time.
Few more deep and hard thrust, he reached his climax.
There was a minute of silence until I realize something.
Bahagya ko siyang naitulak. Nagtataka niya akong tinignan habang ako naman ay
napatakip sa aking bibig.
"We didn't use protection." Tinignan ko siya. Gulat din siya.
"Hindi ka naman mabubuntis lalo at first time mo," aniya. Tahimik ako at malalim na
napaisip. Paano kung mabuntis ako.
"Tsss. Trust me," he said. Dapat ko ba siyang pagkatiwalaan? He was my bully, plus
he blackmailed me to have s-x with him.
I heard him sigh. Tumayo siya at tinungo ang banyo dito sa kaniyang kuwarto.
Natahimik naman ako.
Naiisip ang mga kagagahan na nangyari sa araw na 'to.
Nang lumabas siya ng banyo ay tumayo at nagtungo din ako sa banyo upang
makapaglinis ng katawan at makapagbihis.
Bumuntong hininga ako at hinarap ang salamin. Napasinghap ako ng makita ko ang mga
pula na chikinini sa aking leeg, sa aking dibdib at tiyan.
Nang makapaglinis ng katawan at masuot ang damit ko ay tahimik akong lumabas ng
banyo. Nakaupo si Kian sa kama at diretsong nakatingin sa akin.
Sinenyasan niya ako na lumapit sa kaniya. Napairap ako pero ginawa ko pa din.
"Nagpa-deliver ako ng food," aniya. Is this how he treat his woman? Parang biglang
naging mabait na sa akin ang number one na bully ko.

Chapter 5🍄

I stayed in his house overnight. We

stay awake late night having fun, and

moaning each others name. Mag

umaga na yata kami nakatulog.

Kinaumagahan ay sabay pa kaming

pumasok ng university. Sinabay niya

ako sa kaniyang sasakyan.

Pinagbuksan niya ako ng pintuan ng

sasakyan ng makarating kami sa

parking lot ng university.

Pinagtitinginan kami ng ibang mga

estudyante habang naglalakad kami.

Kunot ang noo at may pagtataka sa

kanilang mga mukha habang

nakatunghay sa amin. Tila mali sa

kanilang mga mata na magkasabay

kami ni Kian ngayon. Mali nga naman

talaga. Tila hindi din normal sa aki

ang araw na 'to. Walang nagtangkang

mam-bully sa akin. Lalo na ang mga cheer leaders na madalas mambato

sa akin ng mga nilukot na papel.

Napangiti ako sa loob-loob ko. Hindi

na din masama. The perks of being

Kian's woman. Hinatid ako ni Kian

hanggang sa pintuan ng unang

subject ko. Hindi kami magkaklase sa

mga major subjects ko dahil

magkaiba kami ng kurso. Natahimik

ang mga kaklase ko ng makita ako.

Hindi nila ako pinagtawanan athindi

din sinabihan ng mga

nakakainsultong salita. Naging

tahimik ang klase hanggang sa

dumating ang lunch break. Nagpunta

ako ng cafeteria. Siguro naman

tahimik na akong makakakain

ngayon..Hindi ako nakapagbaon ng

lunch na nakasanayan ko ng

ginagawa. Sa mga lilim ng puno ng mahogany ako lagi kumakain ng

tanghalian mag-isa. Wala kasi akong

kaibigan na nakaksabay. Kapag sa

canteen naman ako kakain ay walang

gustong makipag-share sa akin ng

lamesa. Para akong isang virus sa

kanila. Nakabili ako ng pagkain na

walang nagtangkang kumausap sa

akin. Malaya din akong naupo sa

isang mesa upang doon kumain.

Tahimik ang paligid. Tanging mga

ingay ng kubyertos lang ang

maririnig. Pero paglipas ng ilang

minuto ay naging maingay. Papasok

ang grupo ng mga cheer leaders.

Napabuntong hininga ako lalo ng

tumingin sila sa banda ko. "Kumusta

ka naman kahapon?" tanong nila sa

akin. Hindi ako sumagot, pinagpatuloy

ko ang pagsubo ng pagkain ko. "Masaya ba?" Hindi ko alam kung ano

ba ang gusto nilang ipahiwatig.

Nakahinga ako ng maluwag ng umalis

sila at naupo sa ibang mesa.. Patapos

na ako sa pagkain ko ng pumasok

ang grupo ni Kian. Napatingin ang

mga kaibigan niya sa banda ko.

Gano'n na lang ang pagkalabog ng

dibdib ko ng ngisihan nila ako.

Humakbang sila papunta sa

kinaroroonan ko. "Kumusta? Did Kian

make your body sore?" tanong ng

isang kaibigan niya sa akin.

Nagsipagsinghapan ang ibang mnga

estudyante na nakarinig. Ang iba na

na-curious at gustong maki-chismis

ay lumapit pa sa amin. Nanlaki ang

mata ko at napatingin kay Kian na

tahimik lang at sa iba ang tingin.

"Akala ko pa man din hindi mo papatulan si Kian, dahil cinservative

ka. Natalo tuloy ako sa pustahan"

aniya at mahinang tumawa. Nanlabo

ang mata ko dahil sa nangingilid kong

mga luha. Hindi ako makapaniwala na

tinignan si Kian. I stare at him with my

questioning look. "You blackmailed

me so that you can bed me. For what?

For money?" Hindi nga napakalat ang

video namin ni Dave na naghahalikan

pero heto naman ang kapalit. Tiyak na

kakalat sa buong university na nakuha

ako ni Kian. Nilaolpitan ko si Kian.

"Akin na ang video, burahin mo ang

video!" sigaw ko sa kaniya. "There's

no video,' sagot niya na nagpagimbal

sa akin. Mabilis kong pinadapo ang

palad ko sa kaniyang pisngi. Matalas

ko siyang tinignan saka nagmartsa

palabas ng canteen. Hindi ako makapaniwala na nauto ako ng ganon

kadali. "I like you. Mula ng high school

pa lang tayo, gusto na kita.

Napakailap mo kaya naman inaasar

kita para mapansin mo ako." Those

words. Naniwala ako. Naniwala ako

sa kasinungalingan niya. Pigil ko ang

sarili na huwag mapahikbi. Nang

makalabas ako ng gate ay sakto

namang may taxi. Hindi ko na kayang

pumasok. Nasa sukdulan na ako ng

pagtitiis. Hindi ko alam pero naisip ko

na baka may sex video kami ni Kian.

Hindi ko na talaga pa kakayanin ang

kahihiyan kung meron nga at kakalat

iyon sa buong university. Pagkarating

ko ng bahay ay nakita ko ang

sasakyan nina mommy at daddy na

nakaparada sa labas ng bahay.

Nagpunas muna ako ng luha at siniguradong maayos ang istura ko

bago ako pumasok ng bahay. "Mom,

dad" masigla kong bati sa kanila.

Humalik ako sa pisngi nila. Hindi sila

makikitaan ng humor habang

nakatingin sa akin kaya naman

nakaramdam ako ng pangamba.

"Ahm, masama po ang pakiramdam

ko kaya umuwi ako," palusot ko hindi

pa man nila ako tinatanong. "Sino ang

lalakeng nagpunta dito kahapon

seryosong tanong ni mommy. Si

daddy ay tahimik lamang pero

makikita mo sa kaniyang mukha na

galit siya. "Si D-Dave po," sagot ko.

Ang kinakatakot ko ay kung niloko

lang ako ni Kian ng sinabi niyang wala

kaming video ni Dave. Tapos

nakarating kina mommy ang video na

yon. Lagot ako nito. "Okay. Bakit ka nagpunta sa bahay nina Kian at doon

natulog? May relasyon ba kayo?

Ano'ng ginawa niyong dalawa? Gaano

katagal na kayong gumagawa ng

gano'ng bagay? pataas na ng pataas

ang boses ni mommy. Kulang na lang

ay hampasin niya ako ng kung ano

mang bagay na madampot niya. "M-

Mommy, tawag ko sa kaniya sa

naiiyak na tono. Paano ko ba

sasabihin sa kaniya. "Answer me,

Beth.' Maawtoridad na tinig ni

mommy. "K-kagabi po ang fi-first

time" takot kong sagot. Napapikit

ako. Hinihintay ko ang sasabihin pa

nila pero wala na ulit sinabi si

mommy. Binalingan ko ng tingin si

daddy ng marahas siyang tumayo.

"Hindi ako makakapayag na

maagrabyado ang nag-iisa kong anak, aniya. Nanlaki ang mata ko.

Ano'ng ibig sabihin ni daddy?

papakulong ba niya si Kian? Pero 19

na ako at hindi menor de edad. Hindi

naman ako ni-rape. At kung sabihin ko

man na blackmail ang nangyari wala

naman akong ebidensya. Mas

malakas ang salaysay ng biktima

kapag menor de edad siya. Sinundan

namin si daddy ng lumabas siya ng

bahay. Akala ko sa sasakyan niya sa

didiretso pero sa bahay nina Kian siya

nagpunta.

Chapter 6🍄

Tahimik at nakayuko ang ulo ko habang nakaupo dito sa couch nina Kian.
Napapagitnaan ako ng upo nina mommy at daddy. "Babae ang anak ko. Hindi ako
makakapayag na hindi siya panagutan ni Kian," saad ni daddy. Hinahaplos Ni mommy
ang braso niya upang pakalmahin siya. Naiiyak ako at isa lang ang tumatakbo sa isip
ko. Ipapakasal kami ni daddy. Magiging asawa ako ni Kian.. Pero si Kian, papayag ba
siya? Tiyak na tatanggi yun. Worst ay kung tumakas siya. Tahimik lang ang magulang
ni Kian. Hindi ko mahulaan kung galit ba ang daddy niya. Pero ang mommy niya ay
nakangiti lang at kalmado. Narinig namin ang Pagdating ng sasakyan ni Kian. Bumilis
ang pintig ng puso ko. Pinagapapawisan ang mga palad ko. Nang magbukas ang pinto ay
nagyuko pa ako lalo. Hindi ko alam kung paano titignan si Kian. Oo may kasalanan
siya sa akin at galit ako sa kaniya. Kaso ngayon ay natabunan iyon dahil sa bago na
namang problema na kinakaharap namin. Kung minamalas ka nga naman. Naupo si Kian sa
pang-isahan na couch. Narinig ko ang pagtikhim ng daddy. "May relasyon pala kayo
bakit naman naglilihim kayo sa amin?" tanong ng mommy niya. Gusto kong sagutin pero
tinikom ko ang bibig ko dahil kung itatanggi ko mas lalaki pa ang issue at
madadagdag pa yun. Baka magkagulo pa. At saka gusto ko ding malaman ang isasagot ni
Kian. Itatanggi ba niya o sasabihin niya ang totoong nangyari. "Kailangan mong
pakasalan ang anak ko," diretsahang sinabi ni daddy. Dumoble pa yata ang tibok ng
puso ko. Ano na Kian? Hindi ka ba sasagot. Bumuntong hininga siya. "Beth, ayos
lang ba sa'yo na makasal sa akin?" tanong niya. Nag-angat ako ng mukha at tinignan
siya. May pagtatanong ko siyang tinignan. Bakit ako ang tinatanong niya? At sa
itsura niya wala akong mababanaag na pag-protesta sa gustong mangyari ni daddy.
Hindi ako sumagot at nagbaba ulit ng tingin. "Papakasalan ko po ang anak niyo.
Papakasalan ko po si Beth," seryodo niyang sagot kay daddy. Hindi nautal, hindi
tunog natatakot, na-pe-pressure at hindi tunog napipilitan. Nagkaroon ng ilang
minuto na katahimikan ulit. Ang mommy niya ang unang nagsalita. "I am happy for
you, son. Welcome to the family, Beth," masayang usal ng mommy niya. "So, paano ang
pagpapakasal nila? Anong gusto mong kasal, Beth?" tanong ng daddy niya. Nakangiti
na siya at hindi na seryoso. Parang ang dali lang nilang natanggap lahat. Masaya pa
sila. Ang daddy ang nagpumilit ng kasal pero mukhang siya pa ang bigo. Malamang
nabigo sa'yo, wika ng utak ko. "Magpakasal na muna sila sa huwes bago ang kasal sa
simbahan." "Sige, tatawagan ko na agad ang kilala ko na judge." Alerto ang mommy
niya na kinuha ang celphone at lumabas para tawagin ang kilala na judge. NAKASAL
KAMI agad ni Kian. Sumunod lang kami sa gusto ng aming mga magulang. At hindi na
kumontra pa. Pagsapit ng gabi ay dito na din ako sa kuwarto ni Kian matutulog. Wala
pa din kaming imik sa isa't-isa. Bukod sa nakakabigla ang pangyayari, may kasalanan
pa din siya sa akin. Ang babaeng b-in-lackmail niya at babaeng pinagpustahan nila
ay ngayon ay asawa na niya. Napakabilis ng pangyayari. Tinuyo ko ang basang katawan
ko at dito na din sa loob ng banyo nagbihis. Paglabas ko ng banyo ay nakahiga na si
Kian sa kama. Pinagmasdan niya ako, nakatingin siya sa bawat kilos ko. Naiilang man
ay hindi ko na lang pinahalata. Kailangan ko ng masanay. Hindi ko alam kung
hanggang kailan kami magiging mag-asawa. Mag-aaral pa din naman kami kahit mag-
asawa na kami. Siguro kapag may parehas na kaming trabaho sa future at kaya na
naming gumastos para sa annulment doon kami maghihiwalay. Ngayon na umaasa pa din
kami sa mga magulang namin ay susunod lang kami. "Bakit ka pumayag na makasal sa
akin?" tanong niya ng makaupo ako sa tabi niya. Nagkibit balikat ako. Hindi ba niya
nakita kanina ang itsura nina daddy at mommy? Kaunti na lang ay mapagbubuhatan na
nila ako ng kamay. "Ikaw, bakit ka pumayag?" tanong ko sa kaniya sa halip na
sagutin ang tanong niya. Nagkibit balikat siya. Kung ano man ang dahilan niya
natitiyak kong parehas lang kami. Parehas kami na sumunod sa gusto ng mga magulang
namin. Bumuntong hininga siya. Nahiga na ako at hindi siya pinansin. Nakatihaya
lang ako. Nagulat ako ng tumagilid siya at humarap sa akin. "I am sorry," aniya na
kinagulat ko. Pero sa halip na matuwa sa paghingi niya ng tawad ay nakaramdam ako
ng galit. Marahas akong nagpakawala ng hangin sa aking bunganga. "Sorry? Sorry na
pinagpustahan niyo ako, sorry na b-in-lackmail mo ako?" naiinis kong tanong sa
kaniya. Sinamaan ko pa siya ng tingin. "I am sorry kung kailangan pa kitang i-
blackmail para mapansin mo ako." Lito ako sa sinabi niya pero hindi ako umimik.
"Sorry kasi natotorpe ako. Sorry dahil dinadaan ko sa pam-bu-bully mapansin mo lang
ako." Tinignan ko siya ng may pagkalito. "Kahapon, ng makita ko na may nagpuntang
lalake sa bahay niyo. Natakot ako. Naisip ko agad na kapag nakipag-boyfriend ka na
mas lalong hindi mo na ako mapapansin." Inikot ko ang mata ko. "Hindi mapapansin?
Pansin na pansin ko nga eh, sa araw-araw ba naman na pang-aasar mo, hindi pa kita
pansin sa lagay na 'yon?" masungit kong saad. Napatawa siya. "Matagal na kitang
gusto." "Hindi convincing, matulog ka na. Galit pa din ako sa'yo." "Mag-usap pa
tayo," aniya na parang bata. Malambing ang tono na ginamit at kulang na lang ay
yakapin ako. "Noong elementary tayo at nabasa ng mga kaklase natin ang love letter
mo para sa akin, inis na inis talaga ako." "Pinagtawanan ako noon ng mga kaklase
natin. Ikaw naman namumula ka sa galit at para bang kasalanan ko na mag-ka-crush
ako sa'yo," sabi ko. "Kaya ba hindi mo na ako tinitignan mula noon?" "Galit na
galit ka sa akin na nagka-crush ako sa'yo. Kaya naman naghanap na ako ng ibang
crush." Pinahaba ko ang nguso ko. "Naiinis ako sa'yo noong high school tayo." "Kasi
may crush ako at hindi na ikaw 'yon?" Pinanliitan ko siya ng mata. "Oo, nagseselos
ako," sagot niya. "Tssss. Ang galing mo ngang magselos eh. Dinaan mo sa araw-araw
na pang-aalaska sa akin. Ang iba nililigawan ang babae na gusto nila, ikaw naman
iba ang ginagawa mo." Tumawa siya sa sinabi ko. "Sorry sa nangyari sa university
kanina. Sinuntok ko si Harold ng makaalis ka. Hinabol kita kaso ang bilis mong
nakasakay. Hinabol din ako ng guidance councelor," sabi niya at tumawa. "Sorry.
Sorry, Beth." "Wala na tayong magagawa nakasal na tayo eh." "Alam kong napilitan ka
lang na pakasalan ako. Pero ako, Beth, hindi. Masaya ako. Masayang masaya." "Sana
magustuhan mo ulit ako." Nagtitigan kami. Maya-maya'y naging masama ang timpla ng
mukha. "Sino ang lalake kahapon na kasama mo? Anong ginawa niyo? Naghalikan ba
kayo?" "Ka-M.U ko siya," sagot ko. Gusto kong matawa dahil halatang selos na selos
siya. "Huwag mo akong maiisipang pagtaksilan, Beth," banta niya. "Hoy, lalake. Ikaw
nga itong napakadaming babae." "Nagseselos ka ba kapag nakikita mo akong may
kasamang iba? Nagseselos ka ba?" Nakangiti siya. Tinampal ko siya sa balikat. So,
pinagseselos niya ako kaya madami siyang mga babae na kaakbay sa university lagi?
"Baby, promise araw-araw kitang liligawan. Babawi ako sa'yo, I love you." Nginitian
ko siya. "Thank you," sagot ko para inisin siya. Galit pa din ako dahil
pinagpustahan nila ako. Pero kung hanggang kailan ang galit na 'to hindi ko alam.
Pero isa lang ang alam ko. Sa lahat ng nangyari sa amin. Mula noong mga bata pa
kami at hanggang ngayon, nasisigurado kong gusto ko pa din si Kian. Sana nga pang-
habang buhay na kaming dalawa.

Chapter 7🍄

Hindi ako gaano nakatulog sa magdamag dahil sa mga nangyari. Hindi ako makapaniwala
na kasal na kami ni Kian. Ni hindi man lang kami dumaan sa ligawan or boyfriend-
girlfriend stage. Nanatiling nakapikit ang aking mga mata. Gusto ko lang matulog sa
maghapon. Weekends naman ngayon kaya wala kaming pasok sa university. Naramdaman ko
ang pagbukas ng pintuan ng kuwarto ni Kian pero nanatili pa din akong nakapikit.
Dinig ko ang paglapag niya ng kung anumang bagay sa bedside table at sunod kong
naramdaman ay ang paglundo ng kama. Naupo siya sa aking tabi. Hindi ko sana siya
papansinin ng maramdaman ko ang pagdampi ng kaniyang mga daliri sa aking pisngi. "I
know you're awake," aniya. Kailan kaya ako masasanay na gumising sa umaga na mukha
niya ang unang makikita ko? At boses niya ang unang maririnig ko. Nagmulat ako ng
mata at ang labi niyang may mga ngiti ang nasilayan ko. Nakakahawa ang ngiti niya.
He bit his lower lip. 'Tapos ay dumukwang siya para halikan ako sa aking ulo.
Napapikit ako sa kaniyang ginawa. Sunod naman ay hinalikan niya ang aking ilong.
Nang akmang hahalikan na niya ako sa aking mga labi ay hinarang ko ang aking mga
palad. "Why?" he asked. "Hindi pa ako nagtu-toothbrush," sabi ko habang nakatakip
ang aking mga palad. Pumalatak siya at ngumisi. "I don't care," aniya. Tssss. Eh,
ayaw ko nga. Ngumuso siya. His eyes are smiling. Ngumuso din ako at napatingin sa
may bed side table. May nakalapag na tray doon. May hinanda siyang breakfast; mga
slice fruits, pancakes at hot choco para sa akin. And coffee for him. Hindi ba't
dapat duty ko bilang asawa niya ang maghanda ng almusal namimg dalawa? Lumamlam ang
aking mga mata. "Breakfast in bed," nakangiting sambit ni Kian. I can't help but
smile. Inalalayan pa niya akong bumangon. Nakapapanibago pero hindi ko
maitatangging nagugustuhan ko ang ginagawa ni Kian para sa akin. "Ako na," sabi ko
nang akmang susubuan pa niya ako. "Let me do it, please," he said in a very sweet
voice. Hindi ko mapigilang pulahan ng mukha ng ma-realize ko ang ginagawa niya sa
akin. Sa aking sistema. "You're blushing," he said. Ang buong atensyon niya ay nasa
akin kaya agad akong nag-iwas ng tingin. Nakaramdam ako ng hiya. Mahina siyang
tumawa. "Kinikilig ka ba?" tanong niya na mas lalo pa atang kinapula ng mukha ko.
"Kian..." anas ko. He chuckled again and then pinch the tip of my nose. "I am
glad..." He uttered. "Masaya ako'ng may talab ako sa'yo." "Kian!" bulalas ko nang
basta na lang akong hinalikan sa labi. Ang kulit, sabi nang hindi pa ako nag-
toothbrush, e. "Let's eat. May pupuntahan tayo," sabi niya habang sinimulang hiwain
ang pancake na nasa plato. "Saan tayo pupunta?" tanong ko naman bago kinuha ang mug
na may lamang hot choco. "Kahit saan. Saan mo ba gusto?" "Ikaw bahala..." "Hmmm...
Parang masarap sa langit magpunta," mapaglarong sambit niya na may mga ngiti sa
labi. Ngumuso ako sabay irap sa kaniya. Loko-loko talaga, e. Inabot ata kami ng
kalahating oras bago natapos ang pagkain. Nauna na akong naligo kahit pa kinukulit
niya ako na sabay daw kami. Mukhang may binabalak na naman, e. Pagbaba ko ay hindi
ko na nadatnan ang mga magulang ni Kian. Kaninang madaling araw pa daw sila umalis
sabi niya. Ginising daw niya ako pero mukhang malalim na ang aking pagtulog. May
iba pang bahay ang mga magulang ni Kian. Doon sila madalas maglagi dahil malapit
doon ang hanapbuhay ng nila. Parang parehas lang sila kina mama at papa. Kian and I
are on our own now. Nagsabi naman sila kahapon after the wedding or after we signed
the marriage certificate rather, na kapag may problema ay tawagan lang namin sila.
Sana nga walang maging problema. Lalo at hindi pa naman talaga namin halos kilala
at kabisado ang isa't isa. After that embarrassing incident way back our elementary
years, wala na akong pakialam pa noon sa kaniya. Sinikap kong hindi siya tignan o
pansinin pa. Who would have thought that the boy who hated me way back elementary
days, because of my love letter is now my husband. Hindi ko naman siya pinikot.
Siya pa nga ang gumawa ng paraan. Hindi makatarungang paraan pero tingin ko hindi
ko naman pagsisihan. I really hope so. Nag-road trip kami ni Kian patungong Norte.
Hindi ako nainip sa buong biyahe. I enjoyed Kian's company. We're on getting to
know each other stage and I kind'a like it. I love this soft and sweet side of him.
Sabagay, sweet naman siya. Nakikita ko siya noon tuwing kasama niya ang mga
girlfriends niya. Napaka-PDA. Nakarating kami sa isang resort sa Norte. Isa itong
white sand beach and leisure park na nasa isang isla. First time kong makapunta sa
isang isla na hindi kasama sina Mama at Papa. Nakakapasyal lang kasi ako kapag
ganiyan na may mga family outings ang buong angkan ng both family side ko pero
hindi ko naman magawang mag-enjoy. The last time kasi ay noong high school ako,
that time tinubuan ako ng mga allergies sa buong katawan. Nangitim ito dahilan para
hindi ako maging komportable sa aking balat. Kaya balot na balot ako kung manamit
dahil pakiramdan ko tinitignan nila at pinipintasan ako. Bumili si mama ng cream
para mawala ito pero hindi na nu'n naalis ang insecurity ko sa sarili. Iyon ang
dahilan kung balot na balot ako kung magdamit kahit pa tuluyan nang gumaling ang
aking balat. Our hotel room was nice. May mga rose petals pa na nakakalat sa bed.
Para bang alam nila na nasa honeymoon stage ang gagamit ng silid na 'to.
Honeymoon... Yeah, parang honeymoon na nga namin ito ni Kian. Dahil padilim na kami
nang makarating dito sa resort, minabuti na lang naming magpahinga muna. Bukas na
lang kaming maglilibot at i-enjoy ang mga activities na meron dito. Nag-order na
lang din kami ng food dito sa aming room. "Kumain ka ng madami," sambit ni Kian
habang panay ang paglagay ng ulam sa aking plato. Gusto ata akong ma-empatso ng
lalakeng 'to. "Kailangan mo ng lakas para sa gagawin natin sa magdamag." Kamuntik
akong mabulunan sa sinabi niya. Agad naman niya akong inabutan ng isang basong
tubig at hinaplos-haplos ang aking likod. "Are you okay?" tanong niya sa nag-
aalalang tono. Loko-loko kasi, e. Saglit pa ay nangisi na siya. "Dapat masanay ka
na. We're married now." "Kumain ka na nga, ang dami mo pang sinasabi," pagsusungit
ko dahil baka kung saan na naman mapunta ang usapan. Baka kung dagdagan pa niya ang
sinasabi niya ay mas lalo akong mailang. *-*-* Pagkatapos naming kumain at maligo
ay napagpasiyahan naming manood muna ng movie, kahit na wala naman doon ang aming
atensyon. "Baby," suhestiyon ni Kian. Namimili kasi kami ng puwede naming tawagan.
Umiling ako. Baby na kasi halos lahat ng tawagan ng mga kakilala kong
magkakasintahan sa aming university. Kahit mga pinsan ko na may karelasyon at may
mga asawa ay ganiyan din ang tawagan. Nakakaumay. "Love." Umiling ako. Love din
kasi ang tawagan nina mommy at daddy niya. Gaya-gaya. "Iyong unique sana..."
Nakangusong sambit ko. "Huwag mong gamitin sa akin ang mga endearment mo sa mga
naging ex mo," dagdag ko pa. Natahimik siya ng ilang segundo. "Sorry..." Inakbayan
niya ako at hinalikan ang tuktok ko. "My only love," he whispered. Napakunot ako ng
aking noo. "Moo," he said. "Para namang baka," natatawang sabi ko. Tumawa din siya.
"Pero unique..." Aniya. Hmmmm. Ito na lang muna siguro pansamantala habang nag-
iisip pa ako ng mas maganda na puwede naming maging tawagan. Pinatay niya ang tv
at ang ilaw. "Simulan na natin," aya niya. Bago pa ako makapagsalita ay nakalapat
na ang malambot niyang labi sa aking mga labi, kinabig niya ang batok ko para mas
lalo pa akong idikit sa kaniya. Para kaming mga gutom habang nagpapalitan ng halik.
Nang matiyempuhan ko ang pag-awang ng kaniyang labi ay pinasok ko ang aking dila sa
loob ng kaniyang bibig. Hinanap ko ang kaniyang dila, nakipag-espadahan ang
kaniyang dila sa aking dila. Parehas palaban at walang gustong magpatalo. When I
felt his palm on my clothed breast, may gigil kong sinipsip ang kaniyang dila na
siyang nagpaungol sa kaniya. "Hmmm...." Hingal kaming parehas pagkatapos ng ilang
minutong pagpapalitan namin ng halik. Awang parehas ang aming mga labi habang ang
mga mata'y parehas nakatuon sa isa't isa. Puno ng pananabik at pagnanasa para sa
magaganap sa buong magdamag. My heart is pounding with excitement. Sumisingaw ang
init sa aking balat at ang aking pagkababae ay ramdam ko ang pamamasa. Napatingin
ako sa kandungan ni Kian. His bulge grew bigger. He smirked when he caught my eyes
staring at his clothed hard and big cock. "Touch it," utos niya. Naiilang man ay
dahan-dahan kong inunat ang aking braso para abutin ang kaniyang pagkalalake.
Damang-dama ko ang katigasan niya kahit may shorts pa siyang suot. "Ah..." Kian
moaned as if what I did pleases him. Napakagat ako ng aking labi at muling hinaplos
ng marahan. Hinapit niya ang aking bewang at madiin akong hinalikan. Agad bumaba
ang kaniyang mga halik sa aking panga. Pinagpatuloy ko naman ang aking ginagawa sa
kaniyang pagkalalake. Napahalinghing ako nang makarating ang kaniyang mga labi sa
aking leeg. Sinipsip niya ito at dinilaan. Nagbigay ito ng matinding kiliti.
Hinawakan ko ang kaniyang batok at marahang hinaplos-haplos, inaanyayahan na
pagbutihan pa niya ang kaniyang ginagawa. I wanted to return what he is giving me.
Kabado man ay nagawa kong ipasok ang aking kamay sa loob ng kaniyang shorts.
Hinaplos ko ang kaniyang pagkalalake na nasusuotan pa ng brief. Bahagyang tumigil
si Kian sa kaniyang ginagawa. He looked at me. Eyes pleading. Nililis ko ang garter
ng kaniyang brief upang malayang mahawakan ang kaniyang pagkalalake. Hinawakan ko
ang puno ng kaniyang pagkalalake at agad nagtaas baba ang kamay doon. Panay ang
mura ni Kian. May pagmamadali niyang tinanggal ang butones ng suot kong pajama
blouse. Seconds later ramdam ko na ang mainit niyang palad at basang dila sa isa sa
aking nipples. "Oh!" Napaliyad ako at napadiin ang aking pagkakahawak sa kaniyang
pagkalalake. "Oh! That... Was... So... Good..." putol-putol at hingal
na ungol ni Kian habang patuloy siya sa pagsipsip sa aking nipples. Salitan
niyang pinagpala ang tuktok ng dalawa kong dibdib. "Ahhh... I need to be inside
you," anas niya at namalayan ko na lang ang aking sarili na nakahiga na sa malambot
na kama sa ilalim ni Kian. Pinaulanan ni Kian ng halik ang aking katawan. Mula sa
aking tiyan at sa pusod. Ang kamay niya'y natagpuan na ang pakay. Agad nitong
pinasok ang isang niyang daliri sa loob ng aking pagkababae. Sumunod du'n ang
kaniyang labi na sumasabay sa kaniyang daliri sa pagbibigay ng kakaibang luwalhati
sa aking pagkababae. "You're well lubricated now," aniya. Bago pa man ako
makapagtanong kung ano ang ibig niyang sabihin ay naramdaman ko na ang biglaang
pagpasok ng kaniyang matigas na pagkalalake sa loob ko. Napalakas ang aking ungol.
Si Kian naman ay panay ang mura kasabay ng pag-urong sulong niya ng kaniyang
pagkalalake. Ramdam ko ang init ng aming nagsasalpukang katawan. May mga namumuong
pawis sa aking noo at sa dibdib. Siya nama'y may ilang butil na ng pawis na
nagsimulang tumulo sa kaniyang katawan na hindi niya na pinag-abalahan pang punasan
dahil ang buong atensyon niya ay nasa pag-iisa ng aming kasarian. Mahigpit akong
napakapit sa kaniyang balikat ng may matamaan siya sa loob ko. "Kian... Oh..."
"Oh... Shit..." Pabilis ng pabilis ang kaniyang paggalaw. Umuuga ang kama sa bawat
pagbayo na ginagawa niya. Napapaliyad ako sa sarap at hindi ko malaman kung saan ko
ibabaling ang aking ulo. Sinabayan ko ang kaniyang ginagawa. Sinasalubong ko ang
bawat pagbayo niya. Malapit na ako. "Fvck!" May gigil ang pagkakahawak niya sa
aking bewang at mas binilisan pa ang ginawa niya. I came first and few seconds
later he filled me with his semen. It feels so good. Hindi gaya ng una na may
mangyari sa amin na wala kaming anumang ugnayan. May pag-aalinlangan sa aking
kalooban habang ginagawa namin ang dapat ay para sa dalawang taong nagmamahalan.
Now... He is already my husband. His body is mine. And my body is his.

Chapter 8🍄

Sinulit namin ang buong araw namin sa resort. Halos lahat ng activities na offer ng
resort ay ginawa namin.
I enjoyed a lot. This is our first date together. He promised that he will take me
out on a date often.
Sunday ng hapon kami bumiyahe pabalik ng Metro. Back to reality ika nga.
Pansamantala kong nakalimutan na mga estudyante pa lang pala kami.
Nawala sa isip ko iyon. Akala ko adults na talaga kami. We are in a legal age now
but still we needed to finish our studies for our future.
Nagtanggal siya ng sapatos at hinubad ang kaniyang tshirt bago siya nagpatibuwal sa
kama.
Ako naman ay pumasok na muna ng banyo para makapaghilamos at makapagpunas ng basang
bimpo sa aking katawan.
Nanlalagkit kasi ang pakiramdam ko. Nagsuot ako ng komportable damit bago ko siya
tinabihan sa kama.
Umunan ako sa kaniyang dibdib. Agad naman niya akong niyakap at hinalikan sa aking
noo. Napangiti ako.
Didn't know that I could feel so happy being in his arms. Him beside me.
Maaga akong gumising kinaumagahan para maghanda ng almusal namin.
May stock pa naman kami ng pagkain. Titignan ko mamayang hapon ang stocks sa bahay
para ma-defrost ko na ang refrigerator doon. Umalis na din kasi sina mama kahapon.
Bumalik na sila ng province, dahil nandoon ang business nila. Tatapusin ko lang
dapat ang semester at susunod na ako sa kanila doon, pero mukhang hindi na iyon
mangyayari ngayon dahil may asawa na ako.
Madaming bilin si Mama kahapon. Hanggang sa mga text messages na pinadala niya
ngayong umaga ay puro pangaral ang nabasa ko.
"Call us if there's a problem." 'Yan ang paulit-ulit na sinasabi niya. Para bang
inaasahan nila na magkakaproblema ako.
Hmmm. Sana wala naman. Masaya kami ni Kian. Ngayon lang akong naging masaya sa
tanang buhay ko. Sa wakas hindi na ako uuwi sa bahay na walang kasama. Hindi na ako
kakain mag-isa. Hindi na matutulog ng mag-isa.
Nandiyan na si Kian na kasama ko hanggang sa umabot kami sa pagtanda. Napangiti ako
sa aking naiisip.
Sabay kaming nag-almusal ni Kian. Pinagtulungan din namin ang mga hugasin bago kami
naligo para makapasok na sa university.
Malaki na ang pinagbago ng buhay ko mula nang may nangyari sa amin ni Kian at lalo
na ngayon na kasal kami.
Dati, wala akong ganang pumasok sa eskwela dahil sa pambu-bully nila. Pero ngayon,
wala ng kahit isa ang nagtatangka pang mam-bully sa akin.
Bakit hindi. Ang pasimuno ay asawa ko na ngayon. Iyon nga lang, kapalit ng pagiging
asawa niya ay ang mga matang matalas na nakatingin sa akin.
Magkahawak kami ng kamay ni Kian habang naglalakad papunta sa unang klase ko.
Hinatid niya ako hanggang sa labas ng classroom. Bago ako pumasok ay kinintalan
muna niya ako ng halik sa aking pisngi.
"Sabay tayong mag-lunch mamaya. I love you, Moo..." bulong niya sa aking tenga.
Napangiti ako sa tawag niya sa akin at sa lambing ng kaniyang boses.
"Goodluck sa klase," that's the only thing I could say. I don't know if I should
answer his I love you. I know I like him, that he is special to me but I am not
that sure if my feelings for him was as deep as his love for me.
Sa mga susunod na araw malalaman ko din kung ano man ito. Kung gaano na kalalim ang
pagmamahal ko para sa kaniya.
Ganado akong mag-aral. Naging active ako sa buong klase. May mga ilan din akong mga
kaklase na lumalapit sa akin para makipagkaibigan.
Natapos ang last subject ko ngayong umaga. Paglabas ko ng classroom ay saktong
nakatanggap ako ng text messages galing kay Kian.
Katatapos lang din ng klase niya. Sa canteen na lang daw kami magkita.
Wala pa siya pagdating ko sa canteen. Ang grupo ng cheering squad ay natigil sa
pagtatawanan at paghaharutan nang makita ako.
Hindi ko na lang sila pinagtuunan ng pansin. They don't like me and I don't like
them either.
Pumila ako sa counter para makapag-order ng makakain namin ni Kian. Medyo mahaba
ang pila kaya naman nagtipa muna ako ng mensahe. Itatanong ko kung ano ang gusto
niyang kainin for lunch.
Bago ko pa man ma-send ang mensahe ay dumating na siya. Inakbayan niya ako at
mabilis na ninakawan ng halik sa labi. Namumula ang aking pisngi na nag-iwas ng
tingin.
Sa gilid ng aking paningin ay napansin ko ang ilang mga estudyanteng babae na
nakatingin sa gawi namin ni Kian habang nagbubulungan. Ang iba naman ay nakairap,
lalo na ang grupo ng mga cheering squad.
"Ano ang kakainin mo?" tanong ko kay Kian. Tiningala ko siya. Muli na naman niya
akong dinampian ng halik. But this time sa aking noo na.
"Ikaw..." bulong niya sa aking tenga.
Napakurap ako. "Ha?" maang kong tanong. Ngumisi siya at muling pinantay ang
kaniyang mukha sa aking mukha.
"Ikaw ang gusto kong kainin..." muli niyang bulong. Nag-init ang aking mukha.
Pakiramdam ko may nakarinig ng pinag-uusapan namin. Pasimple kong kinurot ang
tagiliran ni Kian.
Mahina naman siyang tumawa. After lunch ay tumambay muna kami ni Kian sa mga
benches kasama ang barkada niya. Tahimik lang ako na nakikinig sa mga usapan nila
dahil hindi naman ako maka-relate.
They are talking about their subject, hanggang sa mapunta sa sports and then girls.
Nilalaro ni Kian ang aking kamay. Magkatabi kami, dikit na dikit sa isa't isa.
"Tinatamad akong pumasok," bulong niya sa akin. Ngumuso ako at umiling.
"Pero kailangan nating mag-aral para sa future natin," I said. I want us to finish
college and will both have a successful career.
"Paano ang future natin kapag hindi tayo nagsipag mag-aral?" Kian do well in his
class. He's a consistent deans lister since we were in elementary.
Hindi lang halata dahil sa pagiging mabarkada niya.
Pinisil niya ang aking kamay. "Nabitin lang ako sa bakasyon natin. I want to spend
time with you," paglalambing niya. Ngumiti lang ako.
"Sa bakasyon ka ba talaga nabitin?" Nahihiyang tanong ko sa kaniya. He giggled.
"Puwede naman nating gawin mamayang gabi." Pulang-pula ang aking mukha habang
sinasabi iyon.
Mahina siyang nagmura. Hinapit niya ang aking bewang at muling bumulong.
"Damn! My c*ck is excited already," bulong niya. Pasimple akong napatingin sa
kaniyang kandungan at napansin kong nanikip ang kaniyang pantalon dahil sa paglaki
ng kaniyang pagkalalake.
Ano ba ang ginawa ko para lumaki siya ng ganiyan? Wala naman, ah. Napapailing na
lang ako.
"Do something about it," bulong niya sa namamaos na boses. What? Ano'ng magagawa
ko?
Nagkatinginan kami ng ilang segundo. Saglit pa ay tumayo na siya. Hinawakan niya
ang aking kamay at marahan akong hinila patayo.
"Oh, saan kayo pupunta? Mamaya pa ang klase natin, ah," puna ng mga kaibigan niya.
Nagkibit-balikat si Kian.
Nagkatinginan ang kaniyang mga kaibigan. Ilang sandali pa ay nagtawanan na sila.
Namula ang mukha ko nang maunawaan ko ang mga pinagsasabi nila.
"Mga gago," mura ni Kian sa kanila pero patuloy lang ang mga ito sa pagtawanan.
Hinila na ako ni Kian. Pagkarating namin sa parking lot ay agad niya akong
hinalikan. Hindi ako komportable na nasa public place kami kaya naman tinulak ko
siya.
Agad naman niyang pinaandar ang kaniyang kotse at pinaharurot hanggang sa
makarating kami ng bahay.
Pagpasok namin ng bahay ay agad niya akong niyapos. May pagmamadali ang bawat kilos
niya. Ang kaniyang halik ay sobrang agresibo.
Pambihira! Akala mo naman parang hindi napagbigyan ng ilang dekada.
Iglap lang ay hubo't hubad na kami parehas. Hindi na kami nakarating pa sa kuwarto.
Nakasaklang ang aking mga binti sa kaniyang bewang habang ang kaniyang kamay ay
nasa aking pang-upo.
Patuloy ang mapusok na salpukan ng aming mga labi. Kumikiskis ang kaniyang matigas
na pagkalalake sa aking bukana na nagbigay sa bawat himaymay ng aking katawan ng
matinding init at pagnanasa.
I can't believe it! We ditch our class just for this. Agad niya akong nilapag sa
sofa. Nakaluhod ako sa sofa habang ang aking mga kamay ay nakahawak sa backrest.
"Kian..." Ramdam ko ang ulo ng kaniyang pagkalalake na kinikiskis niya sa aking
bukana. Napapagiling ako at bahagya pang napapaliyad sa tuwing nilalayo niya ito.
"Put it–Oh!" malakas akong napaungol ng walang babala niya itong ipasok.
Mabilis siyang bumayo. Nagmamadali. Ang kaniyang isang kamay ay nasa aking dibdib,
marahang hinihimas at nilalaro ang isa kong nipple.
"Sh*t!" pagmumura niya habang palakas nang palakas at pabilis nang pabilis ang pag-
atras abante niya.
"Ah! Kian!" Ramdam ko ang kaniyang bibig sa aking batok. Ang mainit na hininga niya
na tumatama sa aking balat ay nakakadagdag sa matinding pagnanasa na aking
nararamdaman.
May kasamang gigil ang halik niya sa aking batok. Bahagya niya itong dinidilaan
dahil ramdam ko ang basa at mainit na laway niya sa aking balat.
Kung saan-saan na naman siya naglagay ng marka. Ramdan ko ang kaunting kirot nang
sipsipin niya ang aking leeg, ganunpaman nanaig pa din ang matinding pagnanasa na
nararamdaman ko dahil sa init at sarap na hatid ng pagkalalake niyang walang habas
na naglalabas masok sa aking pagkababae.
"Ah... I can't take it anymore..." gigil niyang bulong sa aking tenga. Nilapirot
niya ang isa kong nipple gamit ang kaniyang daliri na nagpatindi ng pagnanais kong
agad marating ang rurok.
Sa sobrang lakas ng paggalaw niya ay kamuntik pa akong tumilapon, nanginginig ang
aking tuhod at ang mga kamay ko'y nawalan ng lakas.
"Kian!" tili ko pero gagad niya akong hinawakan sa magkabila kong bewang. Some few
hard thrust and I feel his cum filled my womb again.
Buti na lang talaga at naka-pills ako. Kung hindi, buntis talaga ako.
Malakas ang kabog ng aking dibdib. Nang hugutin niya ang kaniyang katigasan ay
sumalampak ako sa sofa dahil sa matinding pagod.
Iiling-iling akong nakatingin kay Kian. Kamuntik pa akong madisgrasya dahil sa
pinaggagawa namin.
Sabay kaming natawa. "Hindi na 'to mauulit pa," paalala ko sa kaniya.
Tumaas ang kaniyang kilay. "I don't think so," agad na kontra niya.
"Hindi na tayo puwedeng lumiban ulit ng klase dahil lang dito," dugtong ko. Mahina
siyang tumawa.
"Akala ko pagdadamutan mo na ang asawa mo." Naku, mukhang imposible naman iyon.
Magdikit lang kami nag-iinit na kaming parehas. Siguro kapag nasa university kami
iiwasan ko na lang na magdikit kami para hindi na ito maulit.
Kailangan naming magseryoso sa pag-aaral.
Medyo nakakapagod palang isabay sa pag-aaral ang pagkakaroon ng asawa. Nakaka-drain
ng utak ang mga subjects. Pagdating naman sa bahay ay ubos na ang lakas ko sa
gawaing bahay pa lang at kay Kian na halos gabi-gabi kung maglambing.
But overall, everything was great! I am happy and contented. May mga pagkakataon na
may tampuhan kami at kaunting pagtatalo pero agad din naman naming naaayos.
Nadadaan naman sa maayos na pag-uusap ang aming mga misunderstandings.
We both agreed that we should finish our studies first, have a stable job or career
before we start to have our family, kaya nag-te-take ako ng pills.
Hindi ako puwedeng magbuntis na hindi nakapagtapos lalo at umaasa pa din kami sa
aming mga magulang. Kapag bumuo na kami ng pamilya, kailangang kaya na naming mag-
provide para sa pangangailangan ng aming anak. Madami kaming mga pangarap. At alam
kong matutupad namin iyon ng magkasama.
Pahirap nang pahirap ang mga subjects ko pero nagiging madali dahil sa tulong niya.
Napanatili namin ang mataas na marka.
Kasama sa pangarap naming dalawa na magtapos with flying colors para sa mas
magandang oportunidad kapag pumasok na kami sa malalaking kompanya na pangarap
naming pagtrabahuan.

Chapter 9🍄

"Hmmmm... How many children do you want?" he suddenly asked. I don't know if it's
still early planning or talking about this thing. I shifted on my sit and to see
his face. Okay. He was serious. I sighed and shrugged. "Since I was an only child.
I wanted to have a big family. I like to have a big and happy family." I grew up
lonely. I wasn't like the other kids who stay most often outside their house.
Playing with other kids. I stayed mostly at our house. Play alone. I don't have
someone to tell my secrets to. Don't have someone to share my toys to. Kian was
also an only child, but we are totally different. He's friendly. People likes to be
friends to him. He get along well with others. While I prefer to be alone. I just
don't want to be judge. Childhood memories and trauma made me this way. I fear to
socialize. I don't want people to be nice at me while I'm in front of them, then
stabbed me and say ill things behind my back. So, why bother to be nice and to
please people if they don't really like me. It's their problem not mine. Being a
loner thought me this. It's not that bad at all. I find peace being alone. Not
until Kian and I got married. He is not like a husband to me. He's also my friend,
my buddy. "How about you?" I asked him. "I also want a big family. Pero kung ilan
lang ang kaya mo, ayos na sa akin." Natawa ako sa sinabi. Why are we talking about
it anyway. Wala pa nga kaming kaalam-alam talaga sa pagpapamilya. At least for now.
We need to finish our studies first. Have a stable job and be financially stable
enable for us to have kids. "I have something to give to you," nakangiting sambit
ko. "What is it?" Kinuha ko mula sa likod ng picture frame ang kahon na tinago ko
kanina. I handed it to him. I feel a bit nervous. I am not really sure about this.
Ngumiti siya sa akin. He opened it. He was speechless. Napakurap siya. Maybe
realizations hits him. He made me sit on his side. Kinuha niya ang isang singsing.
Ilang buwan na kaming kasal pero wala man lang kaming suot na wedding ring. Isa
siguro iyon sa dahilan kung bakit may mga lumalapit pa din sa kaniya na mga babae
sa eskwelahan. Well, he's really popular. I just thought that if these girls see
his finger wearing a wedding they's propably back off. It not... They are really
bitches. "Thank you, Moo..." Nginitian niya ako bago muling tinuon ang tingin sa
singsing. It was a simple white gold ring with our name engrave on it. Hinawakan
niya ang aking kamay. For a few seconds he was silent. Naninimbang at tila nag-
iisip siya. "To the most beautiful girl I have ever seen my whole life..." panimula
niya. Kumunot ang noo ko at mahinang natawa, only to realize that he was making a
vow. A wedding vow that we haven't done because we got married all of a sudden. We
didn't have a wedding ceremony. We just signed the certificates thats all. "I will
love you with all of my heart. I will be the best husband and lover to you. I love
you..." He's about to kiss me when I avoided him. "Wait for the bride to say her
vows first." Natawa ako. Nagkamot naman siya ng batok. Huminga ako nang malalim.
Wala naman kaming audience pero nakaramdam ako ng kaba sa aking dibdib. "I wonder
if natandaan o narinig mo ba ng maayos ang love letter ko noon..." namumula kong
sambit. "... Yes, maybe I was too young from then to think that it was love, but
I've wrote that letter with all my heart." Lumamlam ang kaniyang mga mata. "I
decided to stop to feel special for you way back then, dahil alam kong hindi mo
masusuklian ang kung ano'ng nararamdaman ko noo. I thought I got rid of you from my
system but I was wrong. Dahil sa bawat araw na magkasama tayo, muling nabuhay ang
damdamin na mahimbing ang pagkakatulog sa kaibuturan ng aking puso." Suminghap
siya. Nangislap ang kaniyang mata. "I love you so much, Moo..." I whispered. He
didn't waste a minute. He immediately planted my lips a brief kiss. And again. And
again. Tumawa siya at pinagdikit ang aming noo at ilong. "I love you more, Moo..."
We aren't in a wedding ceremony but the emotion was real. "When we already became
successful. I will marry you in the church. I will give you a grand wedding. A
dream wedding. After that, we'll travel the whole world. And then... We'll start
our family. We'll have kids. Two boys and two girls who look just like you." Tumawa
ako at naluluha ng sabay. I can't wait for that moment to happen. Soon... Someday.
Life with him was amazing. Hindi ko lubos akalain kaya ko pa lang magmahal ng
ganito kalalim. Or never did I thought that someone would love me so deep. And
never did I thought that it was him. Kian. My childhood crush. My bully. Sa bawat
araw na nagdaan mas lalo ko pa siyang minamahal. I am always excited on coming home
from school to cook for him. We always have time to talk. Minsan nagiging bonding
din namin ang paggawa ng assignments at project. —— Nagmamadali akong umuwi ng
bahay para makapagluto ng dinner namin ni Kian. Nasa university pa siya hanggang
ngayon. May dalawa pa siyang classes. I still have two hours left bago siya umuwi.
Kailangang maayos ko ang lajat within two hours. Nakapag-grocery na ako kahapon ng
lulutuin. May mga binili din akong balloons to decorate our room. I insert the key
in the keyhole. At pagbukas ko ng pintuan ay laking gulat ko ng may narinig akong
parang paputok. Ay!" Nasapo ko ang aking dibdib dahil sa putok na narinig ko. Naman
e. "Happy anniversary, Moo!" bati sa akin ni Kian habang hawak-hawak pa din ang
party pop. Ngumiti ako at lumapit sa kaniya. "Ikaw ang gumawa ng lahat ng ito?"
tanong ko habang nililibot ang aking mga mata sa bawat sulok ng kuwarto. May mga
hanging baloons. May mga LED lights at printed pictures namin na magkasama. Mga
petals ng roses na nagkalat sa sahig. Nahalo ito sa confetti na galing sa party
pop. May mini table sa gitna kung saan nakapatong ang wine, cake at ilang pagkain.
May gift at boquet of roses din sa kama. Saglit akong hindi nakapagsalita sa
pagkakasurpresa. Oh... He prepared all this. Ngumiti ako. Dahil dito mukhang mas
na-inlove pa ako lalo sa kaniya. "Ang sweet ng asawa ko," emosyonal kong sambit at
agad siyang niyakap ng mahigpit. Mahina siyang tumawa at agad akong dinampihan ng
halik sa labi. "Happy anniversary, Moo," bati ko sa kaniya. Tumingkayad ako at agad
siyang dinampihan ng halik. Agad din akong bumitaw dahil baka kung saan na naman
ito papunta. Hindi ko pa nga nakikita lahat ng hinanda niya. Mukhang iisa ang nasa
isip namin ng asawa ko. Kaso nga lang mas magaling siyang magplano dahil imbes na
siya ang surpresahin ko, ako ang nasurpresa. We took a video of us while we blew
the candle on our anniversary cake. We exchange some sweet message and kiss.
"Patayin mo na ang video at baka ma-video-han pa ang gagawin natin," bulong niya na
kinatawa ko. After turning it off. I look at him and smile devilishly. "Since you
took care of everything. I'll take care of you," I utter erratically. Mabilis
siyang tumayo sa pagkakaupo sa harap ng mesa. Natawa naman ako. Agaran akong
tumakbo at umakyat sa aming kuwarto. "Huwag mainipin, mister! Diyan ka lang muna!"
Ni-lock ko ang pinto ng kuwarto para masiguradong hindi siya makakapasok kapag
sinundan ako. Knowing him. Masyado siyang mainipin. I can hear his frustration
while he call my name outside. Tumawa lang ako. "Maliligo lang ako!" Muli kong
sigaw. Kinuha ko sa closet ang binili kong lingerie bago ako naligo. Let's see if I
could give my husband a mindblowing pleasure.

Chapter 10🍄

"Beth, sasama ka ba?" tanong ng kaklase kong si Macy. I smiled weakly at her. I
know she understand what I mean with it. The hope in her eyes fade. She sighed and
nod her head later on. Ang grupo namin ang may pinakamataas na score kaya nag-aya
silang mag-celebrate. May Ktv bar malapit dito at doon nila planong pumunta. Hindi
naman ako mahilig na maglalabas kaya tinanggihan ko. And besides, may asawa na
akong tao. Hindi maganda tignan na nasa labas ako at nagsasaya samantalang may
asawa akong naghihintay sa bahay. Lumabas na ako ng room para magpuntang canteen.
Kian texted me that he's already there. Pagdating ko ng canteen ay agaw pansin ang
grupo nila. Nagkakatuwaan. Nang mapansin ako ni Kian ay agad siyang tumayo.
Inakbayan ako at hinalikan sa aking pisngi. His friends are eyes are on us.
Tinaasan ko sila ng kilay. Giniya na din ako ni Kian na maupo sa tabi niya. He
already ordered food for us. Nakapagtataka ang katahimikan nila. Hanggang sa
makalahati ko ang pagkain ay nagsipagtikhiman sila. "Beth." Isa sa kaniyang
kaibigan ang tumawag ng aking atensyon. It's Raul, ang isa sa pinakababaero sa
university. "Yes?" tanong ko. Tinignan ko siya at hinintay ang sasabihin. Napansin
ko ang pagtinginan nilang lahat. Including Kian who was silent the whole time.
"Birthday ko ngayon..." panimula n Raul. Malaki ang kaniyang pagkakangiti. "Happy
birthday," bati ko sa kaniya. Nagkamot siya ng batok. I think I know what he wanted
to say. Napatingin ako kay Kian na nakatingin din sa akin. He shrugged. "Baka
puwede mong payagan si Kian na makapunta..." Alanganin ang ngiti sa kaniyang labi.
Tila isang bata na nagpapaalam sa kaniyang ina na pupunta sa labas kasama ang mga
kaibigan. Bumuntong hininga ako. "Sige na..." Pangungulit pa din ng kaibigan niya.
"Okay... But..." Tinignan ko siya ng seryoso bago ko binaling ang tingin kay Kian
na nakakunot ang noo. "He needs to be home before 10 pm sharp." May klase pa kami
bukas. And I don't want him to get so drunk. I don't want him to skip class just
because of a hang over. His friends has this satisfying smile in their faces.
"Sino-sino ang mga kasama?" tanong ko. Naisip ko lang na bakit hindi yata ako
imbitado. Not that I am interested. Nakapagtataka lang kasi. "Kami-kami lang..."
Nagkatinginan sila. "A-all boys..." "Okay. Parang nautal ka pa, a," I said.
Nagkamot siya ng batok. "All boys nga..." Sabad ng isa. "Pumapayag ka? Pinapayagan
mo siya?" I rolled my eyes. "Oo nga. Basta huwag niyo siyang lalasingin. Uuwi siya
bago mag-ten." "Yes!" Tuwang-tuwa na sila. Kala mo mga bata. Para namang hindi sila
nagkasama araw-araw dito sa school. "Thanks, Moo..." Nginitian ko si Kian. He kiss
me on my cheeks again. "Huwag magpakalasing. Dapat ten nasa bahay ka na..." Muli
kong paalala sa kaniya. Tumango-tango siya. Umuwi akong mag-isa after ng klase ko
ng 4pm. Sina Kian ay kanina pa nakaalis dahil hanggang 3pm lang ang klase nila. May
mga text messages siya sa akin. Sinasabi na paalis na sila at nang makarating na
sila sa bahay ng kaibigan. I won't have to cook for dinner. Kakain na lang ako ng
instant food total mag-isa lang naman akong kakain. Kinukulit pa ako ng mga kaklase
ko kanina. They think that I would change my mind nang makita nila na walang Kian
na naghihintay sa akin after class. I refuse to go with them. May mga assignments
akong gagawin. Alas-siete nang matapos akong maglinis sa baba. Umakyat na ako sa
kuwarto para makapag-shower at pahinga. I am not at ease. Ito ang unang beses na
nasa labas si Kian kasama ang kaniyang mga kaibigan mula nang ikasal kami. Panay
ang tingin ko sa aking celphone. Pinigilan kong mag-text sa kaniya dahil maaga pa
naman. Basta sumunod siya sa usapan na ten pm ay nandito na siya. Eight pm came...
Hindi ako dalawin ng antok. Ang isip ko ay na kay Kian. Ngayon ko lang naisip na
nakainom siya at magda-drive siya pauwi. I feel so worried. Nagtipa ako ng mensahe.
"Don't get too drunk, okay? Sorry... I am just worried. Iwan mo na lang ang
sasakyan mo at mag-taxi ka na lang. Be safe. I love you, Moo." Bumuntong hininga
ako at bumalik sa paghiga. I closed my eyes and try to get some sleep pero hindi
talaga ako antukin. Bumangon ako at umupo sa study chair. Nilabas ko ang aking
notebook at binasa ang mga notes ko. Hindi ko na papayagan si Kian sa susunod na
may magpaalam na naman. Hindi ako mapakali habang inaalala siya dito. Napatingin
ako sa wall clock. It was past nine pm. Bumuntong hininga ako. Pauwi na siya kaya
hihintayin ko na siya sa baba. Ilang minuto pa lang akong nakaupo sa sofa nang
marinig ko ang pamilyar na ugong ng sasakyan. Oh, thank God! Agad kong tinungo ang
pintuan para mapagbuksan siya. Ngiting-ngiti siya nang makita akong nakatayo dito
sa may hamba ng pintuan. He don't look like drunk. Mukhang sinunod niya ang bilin
ko. Agad niya akong hinalikan sa labi nang makalapit siya sa akin. "Ang aga pa,
ha," sabi ko dahil wala pa ngang nine thirty pero anndito na siya. Ngumiti siya.
"Na-miss na kita agad, e," tugon naman niya. Muli niya akong hinalikan. "Nakainom
ka," nakangusong sambit ko. I don't like the smell of the alcohol. Inakbayan niya
ako. "Maliligo lang ako. Tapos... Alam mo na..." Marahan niyang hinaplos ang aking
braso papunta sa aking bewang. Tumawa ako at nailing. "Sige na, dalian mo nang
maligo para makatulog na din tayo agad," natatawa namang sagot ko. ——— "See you
later." Hinalikan ako sa pisngi ni Kian. As usual, hinatid na naman niya ako dito
sa classroom. "Hi, Beth," bati ng kaklase kong si Macy. Nakangiti siya. I know
she's trying to be friends with me kahit pa ilag na ilag ako sa kanila. I smile and
wave at her. "Ang saya namin kagabi, sayang hindi ka nakasama." Ngumiti lang ako.
"Oo nga pala. Nandu'n din sina Kian kagabi, a," aniya. Napaisip ako saglit. Akala
ko sa bahay ng kaibigan niya ang birthday. Ngumiti ako sa kaniya. "Oo, birthday ng
kaibigan nila." Tumango siya at saglit na nag-isip. "E, di dapat sumama ka na lang
sa amin kagabi, para ano..." sabi niya uli. Hindi ba talaga siya susuko? Nagkamot
siya ng pisngi at tila nag-iisip. Nagkatinginan sila ng iba pang kaibigan niya.
Para ano? Ano daw? Nakakunot ang noo ko habang hinihintay ang susunod niyang
sabihin. Bumuntong hininga siya at ngumiti din kalaunan. "We just want you to know
that we are your friends. Hindi kami peke." Lumamlam ang aking mga mata. "Thank
you," I said. I really appreciate their efforts to be friends to me. ___ Tapos na
ang morning classes ko. Naglalakad na ako papunta sa canteen. Sa unahan ay
naglalakad din ang grupo ng mga cheer leader. They were talking and giggling.
"Hindi talaga ako pinayagan ni mommy. Alam mo naman. Grounded pa din ako dahil sa
pagpunta natin sa bar last month," wika ng isa. "Pero ano'ng balita? Naka-score ka
ba?" tanong niya du'n sa cheer leader nila. "Kamuntik na. Pero umalis din agad.
Nakakainis!" Impit siyang tumili. "Oh... So, tingin mo loyal talaga siya sa asawa
niya?" tanong ng isa. "Too early to say that. Hindi ako susuko. Malapit nang
matapos ang school year. Malapit na tayong gr-um-aduate. Hindi ako makakapayag na
mapupunta sa wala ang apat na taon ko..." Bumuntong hininga ako. Why am I listening
to their conversations? Sa sobrang lakas ba naman kasi, hindi mo maiiwasan na
makinig. Napalingon ang isa. She stiffened dahilan para lahat sila mapalingon sa
akin. The cheerleader smirk at me. At hindi ko alam kung para saan iyon. I just
shrugged. Nauna silang pumasok sa canteen. Napangiti ako nang makita ko si Kian na
titig na titig sa akin. The cheerleader greeted Kian in a very flirty way.
Napakunot ang noo ko. I know that he was attracted to my husband pero nakapagtataka
lang na binati niya ito ngayon. Nag-iwas ng tingin sa kaniya si Kian. Naupo ako
agad sa tabi ng asawa ko. Agad naman niya akong hinalikan sa aking pisngi. "I love
you..." bulong niya. Ang sweet naman ng asawa ko. Hinalikan ko siya sa kaniyang
labi. Mabilis lang at magaan. Ngumiti siya at pinisil ang aking ilong. His friends
make a shriek sound kaya naman binalingan ko sila. "Kumusta ang birthday party?"
tanong ko sa kanila. Nagkatinginan sila. Dinig ko ang pagtikhim ng mga grupo ng
babae kanina na nakaupo lang sa kabilang mesa. Nagkamot ng ulo si Raul. "I-It was
fine..." aniya. Fine. Hindi ata sila nag-enjoy. I didn't say a word again. Kumain
na kami habang ang isang kamay namin ni Kian at magkasiklop. Panay at sulyap niya
sa akin kaya napapasulyap lang ako sa kaniya. "Why?" natatawang tanong ko. Umiling
lang siya.

Chapter 11🍄

Tumaas ang kilay ko sa kaibigan ni Kian. Na naman? Napatingin ako kay Kian. "It's
okay if you don't want me to go," aniya. Samantalang ang kaibigan niya ay nagpa-
puppy eyes sa akin habang pinagpapaalam si Kian na um-attend ng birthday party
niya. "Sino naman ang mag-birthday next month?" tanong ko sa kanila. Halos sabay-
sabay pa silang napakamot ng ulo. Last year, hindi naman nila pinagpapaalam ng
ganito si Kian. And Kian refused to go last year. Bumuntong hininga ako. "Saan kayo
pupunta?" tanong ko. Naalala ko ang birthday ni Raul nang nakaraan, ang sabi sa
bahay lang nila pero malaman-laman ko kina Macy na sa bar pala sila nagpunta. "Sa
bahay lang. All boys gaya lang din sa birthday ni Raul," tugon niya habang ang
mata'y hindi mapirmi. Hindi siya makatitig sa akin na mariing nakatingin sa kaniya.
Liar! I know where you guys went. "Please, payagan mo na. Huling taon na natin
ngayon sa kolehiyo. Kapag nakapagtapos na tayo baka hindi na kami magkita-kita."
Bumuntong hininga ako. "Okay. Make sure na hindi niyo dinadala kung saan ang asawa
ko. No girls and please, don't get him drunk." "No girls. And we won't let him get
drunk," they assure me. Well, hindi ako tiwala sa kanila. Pero may tiwala ako sa
asawa ko. "He should be home at ten pm," seryosong sabi ko. Tumango-tango sila. The
smirk in their eyes make me feel uncomfortable. Tumingin ako kay Kian. He weakly
smile. "Thanks, Moo," aniya bago ako hinalikan sa aking pisngi. Pagkatapos ng klase
ko ng hapon, nagpunta muna ako ng restroom bago umuwi. Pagpasok ko ng restroom ay
naroon ang grupo ang mga cheerleader. They were busy doing their make ups. Hindi ko
man sadya ay nakikinig na naman ako sa usapan nila. "Sure ba na pupunta siya?"
tanong ng isa sa kanila. "Oo. Umalis na nga sila, e. Kasama nila si —" Natigil sa
pagsasalita ang cheerleader ng mapansin ako. She manage to smirk at me again. Which
I just ignored like I always do. "Hi, Beth," nakangiti niyang bati. I know its
fake. Peke din akong ngumiti sa kaniya. "Hello," masigla kong bati gaya ng tono na
ginawa niya. "We're going on a party," sambit niya na para bang may pakialam ako.
We're not even friends for her to tell me that. Why need to inform me about her
activities. Like I care and like she care. I shrugged. "Enjoy," walang gana kong
sambit. Pumasok na ako sa cubicle at dinig ko pa din ang usapan at hagikgikan nila.
"Poor her. Walang kaalam-alam. Tatanga-tanga." Napailing-iling na lang ako. ——
Nagising ako at agad kong tinignan ang oras. It's already nine pm in the evening.
Alam kong pauwi na si Kian kaya naman nag-send ako sa mensahe sa kaniya, saying
that if he's drunk, mag-taxi na lang siya. Lumabas din ako sa kuwarto para hintayin
siya sa sala. Alam kong pauwi na siya ngayon gaya noong nakaraan. It was quarter to
ten at hindi pa din siya umuuwi. Nakaramdam ako ng kaba. Baka mamaya nagpakalasing
pala siya. Yari talaga sa akin ang mga kaibigan niya. Makakatikim sila sa akin
bukas. Ten pm came and he's still not home. Umakyat ako ng kuwarto at kinuha ang
aking celphone. I texted him again. "Pauwi ka na ba? Mag-ingat ka..." Limang minuto
na ang lumipas pero hindi pa din siya umuuwi. Wala din siyang reply. Nag-text ulit
ako. "Moo, I'm worried here. Reply, please..." Bumuntong hininga ako. Hindi na ako
mapakali. Tumayo ako at pabalik-balik ng lakad. Hindi matanggal-tanggal ang kaba sa
aking dibdib. Para akong madudumi na hindi ko maintindihan. Baka lobat siya? Nasapo
ko ang aking noo. "I should call him..." bulong ko. D-in-ial ko ang kaniyang
number. Nagri-ring naman ito pero nakailang ring na. Hindi pa din siya tumatawag.
Tatlong beses kong d-in-ial ang number niya. Nang hindi pa din niya sinasagot at
hindi pa din siya umuuwi napaiyak na ako. Wala akong number ng mga kaibigan niya.
Dapat may number nila ako. Ini-stalk ko sila sa Facebook. Nag-message ako sa
kanilang messenger. "Umuwi na ba si Kian? I am so worried here. Wala pa din siya.
Usapan natin pauwiin niyo siya before ten pm. Please, reply..." Parang magigiba ang
aking dibdib sa labis na kaba. Nangingilid na ang aking mga luha. Kian naman, e.
Umuwi ka na, please. Ilang minuto pa ang lumipas at dinig ko na ang ugong ng
kaniyang sasakyan sa labas ng bahay. Nagpunas ako ng luha at nagmamadaling binuksan
ang pinto. Halatang nalasing siya base sa paghakbang niya. Mabuti at nagawa pa
niyang mag-drive pauwi. Tipid siyang ngumiti. "Bakit gising ka pa?" tanong niya.
Nakaramdam ako ng inis sa tanong niya. Sino'ng asawa ang magawang matulog habang
ang asawa ay nasa labas, nasa inuman. Sa sobrang pag-alala ko, paano ako
makakatulog? Bakit hindi ka man lang nag-text o tumawag? And why only now? Alas-
dies y media na. Late siya ng tatlumpong minuto. Tipid lang akong ngumiti. Madami
akong gustong sabihin pero hindi ko na lang sinabi. "Hindi ako makatulog na hindi
ka katabi," nangingiting sabi ko. Ngumiti siya at niyakap ako ng mahigpit.
"Sorry..." aniya. Kumunot ang noo ko. Umiling siya at inakay na ako papasok sa loob
ng bahay. Pagkasara ng pinto ay agad niya akong hinalikan sa aking labi. "I miss
you, Moo," bulong niya na kinatawa ko. Pero ang totoo na-mis ko din siya. I kiss
him back. Umakyat kami sa aming kuwarto. Hinila niya ako sa banyo para sabayan
siyang maligo kahit na naligo na ako kanina pa. Punong-puno ng pananabik ang bawat
halik niya. Ang lamig na nagmumula sa tubig na bumabagsak sa aming katawan ay
natatalo ng init ng aming mga katawan. His kisses tells me how much he wants me.
Ang mga mainit niyang haplos ay nagsilab sa aking pagnanasa at pananabik sa pag-
angkin niya sa akin. Nagmamadali naming hinubad ang damit ng bawat isa. Nang hubo't
hubad na kami ay agad niya akong binuhat. Ang mga halik niya ay bumaba sa aking
leeg. Sinisipsip niya ang aking balat at tila walang pakialam kahit pa mag-iwan ito
ng marka. Hindi ko siya sinaway. I let him be. Darang na darang ako at wala akong
ibang nais kundi ang angkinin na niya ako. "Ah... Hmmm..." His hot mouth went to my
breast. My nipple hardened. It wants his attention. His mouth. His tongue. He
understand what I wanted. Agad niyang sinubo ang isa kong nipple. Sinuklay ko ang
kaniyang buhok at niyakap pa lalo para pag-igihan niya ang kaniyang ginagawa. Ang
bawat pagsipsip niya sa aking nipple ay nagdala ng libo-libong boltahe pababa sa
aking hiyas. Basa na ito sa tubig pero mas lalo pang namasa dahil sa sensasyon at
pananabik na nararamdaman ko. It didn't take long Kian alligned his shaft in my
entrace. It takes one deep hard thrust for him to fill me. Lumakas ang aking ungol
nang magsimula siyang umulos sa akin. Ang dalawang kamay niya'y nakahawak sa aking
pang-upo. Ang mga braso ko nama'y nakayakap sa kaniya para mas madama pa siya ng
husto. "I love you... I love you, Moo..." paulit-ulit niya itong binubulong habang
patuloy ang agresibo niyang paghugot baon sa akin. "I... Love... You..." putol-
putol at hinihingal ko namang sagot. Halos hindi na ako makapagsalita dahil sa
sarap na nararamdaman ko. Kahit hindi maayos ang posisyon namin ay nagawa ko pa
ding igalaw ang aking balakang para salubungin ang bawat pag-ulos niya. I wanted to
cum. He kiss me agressively while his hips keeps rocking on me aggressively. Hindi
ko na kaya. "Oh! Yes! I'm..." Mahigpit ko siyang niyakap. He came after me. Hingal
kaming parehas. Mahigpit na yakap ang isa't isa. "I love you, Moo... Ikaw lang. My
only one..." bulong niya. Napangiti ako. Mukhang nalasing ang isang 'to. Paulit-
ulit na niyang sinasabi 'yan. "I love you too..." tugon ko. "Ibaba mo na ako.
Magbanlaw na tayo at matulog na." Tumango siya pero hindi pa niya ako agad
binitawan. Hinalik-halikan niya ang pisngi at leeg ko. Sabay kaming nahiga.
Hinihila na ako ng antok. "Goodnight, Moo," bulong ko. Niyakap niya ako, at bago pa
ako tuluyang igupo ng pagtulog ay dinig ko ang binulong niya. "Sorry, Moo. Ikaw
lang, pangako 'yan." Dinig ko pa ang pagsinghot niya.

Chapter 12🍄

Gumising akong mag-isa lang sa kama. It's only six thirty in the morning. It's
saturday kaya wala kaming pasok sa university. Napatulala pa ako bago pinilit na
bumangon at hanapin si Kian. Nadatnan ko siya sa kusina. May kawali na nakasalang
sa kalan. Mukhang nagsisimula pa lang magluto. The kitchen was a bit messy. May mga
ingredients at kung ano-ano pang mga pagkain na nasa counter top. When he notice my
presence he glance at me. Sumandal ako sa pinto ng kusina at ngiting-ngiti siyang
pinagmasdan. "Ang aga mo yatang bumangon at magluto." Tipid lang siyang ngumiti.
Hininaan niya ang apoy sa kalan bago inilang hakbang ang pagitan namin. Hinalikan
niya ako sa labi. "Sorry about last night. I came home late due to traffic,"
seryosong paliwanag niya. Tumango ako. "It's okay. I just hope you have texted me.
Your wife was so worried." Bumuntong hininga ako. "Sorry..." He kiss me again. It
last for few seconds dahil kung hindi pa siya titigil masusunog na ang kawali.
"While I'm cooking, mag-empake ka ng damit natin good for two days," aniya. "Why?"
kunot noong tanong ko. "Mag-out of town tayo," sagot niya habang sinasalang ang
bacon sa kawali. Biglaan naman ata ang plano niya. "Okay, mag-emapake lang ako."
Naiiling na lang akong umakyat sa taas para maihanda ang mga gamit namin. ——
Nagpunta kami ng Tagaytay. Naglibot maghapon at pagdating ng gabi ay walang
kapaguran niya akong inangkin. Mag-uumaga na kaming natulog kaya naman tanghali na
kaming bumangon kinaumagahan. "Ilang buwan na lang magtatapos na tayo," sabi ko.
Ang totoong hamon ng buhay ay magsisimula pa lang. Ngayon pa lang ay kinakabahan na
ako. Adulthood was a bit scary. Dahil ang mga matinding pagsubok ay nag-aabang para
subukin ka. Will I be strong enough or will I falter. Nilingon ko siya dahil hindi
man lang siya nagsasalita. "You okay there?" tanong ko dahil hindi man lang
napansin na nakatitig ako sa kaniya. He was quiet and his mind was preoccupied.
"Huh. Yeah," tugon niya. Hinalikan niya ang aking pisngi at niyakap ako. Katatapos
lang naming mag-breakfast. Nakaupo siya sa sofa na nakaharap sa malawak na balcony
ng tinutuluyan naming hotel. Nakaupo naman ako sa kaniyang kandungan. Hindi ata
siya nangangalay kasi kanina pa kami sa ganitong puwesto. "I love you, Moo..."
bulong niya. Hindi naman sa ayaw ko ang sinasabi niya kaso mula kahapon puro I love
you na yata ang lumalabas sa kaniyang bibig. "I love you more... What are you
thinking?" tanong ko sa kaniya. He sighed and shook his head. And sighed again.
Hinigpitan pa niya ang pagkakayakap sa akin. "I was just thinking about our future.
You and me. Our future with our children." Ngumiti ako. "Gusto mo na bang magkaanak
tayo?" Plano naming mag-ipon muna. May trustfond naman kami parehas galing sa mga
magulang namin. May kalakihan din iyon kaya sinasabi ng mga magulang namin na
bigyan na namin sila ng apo after graduation. Pero nauna na naming napagplanuhan ni
Kian na huwag muna. Magtrabaho muna kami, mag-ipon, mag-travel bago magka-baby.
"Pakakasalan muna kita sa simbahan. Pag-iipunan ko iyon. I will give you a grand
wedding. I will buy you the most beautiful and expensive wedding gown." Natawa ako.
"What? I am not joking. Iyon ang pangarap ko." "Okay, hindi na ako kokontra.
Napaka-sentimental mo yata ngayon. You sure you're okay?" "Mahal na mahal kasi
kita," tugon niya. ——— "Hi, Beth," bati ni Macy sa akin pagkapasok na pagkapasok ko
pa lang ng classroom. Ngumiti ako at bumati din pabalik. Lumapit siya sa upuan ko
pero sakto namang dumating ang instructor namin kaya bumalik siya sa upuan niya.
Nakaramdam ako ng pagtataka. May kailangan ba siya sa akin? Tumingin ako sa kaniya.
Nasa mga kaibigan na niya ang atensyon niya. Napailing na lang ako dahil nag-uusap
sila ng wala namang lumalabas na tinig sa kanilang mga labi. Paano sila
nagkaintindihan? Natapos ang morning class namin. May quiz pa kami kanina. Hindi
ako nakapag-review pero confident naman akong nasa tatlo o apat lang ang mali ko
out of 50 na coverage ng quiz namin. Medyo sumakit ang ulo ko. "Beth, sandali!"
tawag sa akin ni Macy nang palabas na ako ng room. Tumigil ako sa paghakbang at
hinintay siya. Ngumiti siya sa akin. "It's my birthday today..." Nakangiti niyang
sambit. "Ahmmm. Happy birthday. Sorry, hindi ko alam." Kung alam ko lang bibigyan
ko siya ng regalo since she was nice to me. "Okay lang. Sama ka sa amin," aniya.
She don't really want to give up. Ngumiti ako at umiling. I know she knew that I am
not into parties. Bumuntong hininga siya. Mukhang lumungkot ang kaniyang mukha kaya
naman nakaramdam din ako ng lungkot. Monthsary kasi namin ni Kian. Naisip ko lang
na bigyan siya ng surprise romantic dinner. Bibili na lang siguro ako ng regalo
para kay Macy para makabawi. We aren't that close pero gusto ko siyang bigyan ng
regalo. "Sorry, Macy. Happy birthday ulit..." Tumango-tango siya. Nakita ko si Kian
na parating kaya nagpaalam na ako kay Macy at sinalubong ang aking asawa. He kiss
me on my cheeks. "Let's go. Nagpaorder na ako kina Raul ng pagkain natin," aniya
bago ako inakbayan. Napalingon ako kay Macy. Nakatingin sila ng mga kaibigan niya
sa amin ni Kian. May sinasabi ang mga kaibigan niya sa kaniya. Umiling-iling naman
siya. Una naming nadaanan ang mesa ng mga member ng cheering squad bago ang mesa na
inookupa ng mga kaibigan ni Kian. Nakatingin sila sa amin habang nagbubulungan.
"Hi, Beth," bati sa akin ng cheerleader. Napansin ko na ang bahagyang pagkatigil ni
Kian. "Hello, Kian," may nahihimigan akong paglalaro sa tono niya nang batiin niya
si Kian. Kian didn't even said hi nor look at her. Tamad akong kumaway. Hindi ko
siya binati dahil alam kong pinaplastik lang niya ako. I don't even know why all of
a sudden pinapansin niya ako. Pagkatalikod namin sa kaniya ay dinig ko ang tunog na
gawa ng paghalik niya sa hangin. Ilang ulit niyang ginawa iyon habang ang mga
kaibigan niya ay nagtatawanan. "Masarap ba?" tanong pa nila. Hinila ako ni Kian at
binilisan ang paghakbang. Nagpatianod na din ako dahil nakaramdam na ako ng gutom.
Six pm pa matatapos ang klase ni Kian dahil may tinatapos silang activity sa isang
subject nila. Alas-kuwatro naman ay tapos na ang klase ko. Saktong may oras pa
akong makapag-prepare ng dinner namin. Bago mag-uwian ay muli akong nilapitan ni
Macy. "Sige na, Please... Gusto kitang makasama sa birthday ko," aniya. Her eyes
was hopeful pero may nauna na akong plano. "Sorry, Macy..." Malungkot kong tugon.
Siguro babawi na lang talaga ako next time. Nagmamadali na akong umuwi. Nilapag ko
sa sofa ang aking bag at books at dire-diretso na ako sa kitchen. May mga naka-
ready nang ingredients sa refrigerator. Maaga kasi akong gumising kanina para ma-i-
prepare ang lahat para di na ako magahol ngayon. While cooking sinabay ko na din
ang paglagay ng hangin sa mga transparent baloons. Kinalat ko sila sa lapag. Kasama
ng mga led lights. Six thirty pm, the table was all set. Umakyat na ako sa kuwarto
para maligo at makapagbihis. Nagsuot ako ng red dress at nagpahid ng red lipstick.
Ngumiti ako sa salamin. Madilim ang buong bahay. Bilang parte ito ng surpresa.
Naupo ako habang hinihintay siya. Malapit na siya ngayon sa bahay. Dapat siguro sa
sofa ako maghintay. Napangiti ako at napailing-iling sa naiisip ko. Dapat siguro
nakahiga ako sa sofa habang hinihintay siya. Sakto pagbukas niya ng ilaw ay
bumungad sa kaniya ang sexy at maganda niyang asawa. Mahina akong napatawa sa
pinag-iisip ko. But, why not? It's not a bad idea. I am her wife at wala namang
masama kung akitin ko ang sarili kong asawa. Nahiga ako sa sofa na nakaharap sa may
maindoor. Nakaladlad ang aking mga hita. Sa puwesto ko ay kitang-kita din ang kurba
ng aking katawan. Dahil mababa ang cut ng dress ay nakaladlad ang aking cleavage.
Mag-aalas-otso na at nangangalay na ako sa puwesto ko pero hindi pa din dumadating
si Kian. Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na ako. Nagising ako bandang
alas-nuebe. Hindi pa din siya umuuwi. Nakaramdam na ako ng gutom pero mas
nangibabaw ang kaba sa aking dibdib.. Heto na naman ako. Para akong may sakit sa
puso. Bumangon na ako at napagpasyahan na hintayin na lang siya sa table na hinanda
ko. Malamig na ang pagkain na hinanda ko. Ten pm came. Napagod na akong maghintay
kaya naman nauna na akong kumain. Kaunti lang ang nakain ko. Niligpit ko na ang mga
hinanda ko. Ang mga baloons at mga led lights ay sinilid ko sa garbage bag. Natapos
ko nang magligpit pero hindi pa din dumadating si Kian. Hanggang sa pumanhik ako sa
kuwarto namin. Pumasok ako ng banyo. Naghilamos ako para burahin ang aking
lipstick. Nagpalit ako ng damit. Tinignan ko ang aking celphone. May mensahe galing
kay Kian. He said he will be late dahil hindi pa nila tapos ang ginagawa nila.
Hindi na ako nag-reply. I don't want to say okay, because it's not okay. I am not
okay and what I feel today was not totally okay. Hinihila na ako ng pagtulog ng
marinig ko ang pagbukas ng pinto ng kuwarto. Hindi ako kumilos at nagpanggap na
tulog. Naiinis ako. At ayaw kong makaramdam ng inis. Dumiretso siya sa banyo at
pagkatapos maligo ay tinabihan niya ako. Niyakap niya ako at bumulong.. "Sorry... I
am late," bulong niya. I know he thinks that I am already asleep. Hindi ako maaring
magkamali. Amoy siyang alak.

Chapter 13🍄

Hindi kami nakapag-usap ni Kian pagdating ng umaga dahil mas maaga ng isang oras
ang klase ko kaysa sa kaniya. Ininit ko na lang ang niluto kong pagkain kagabi. Ang
cake na b-in-ake ko ay nasa ref lang. Pagkatapos kong magbihis ay sakto namang
gising na siya. Tahimik siya at alam kong pinagmamasdan ako. Madami akong gustong
sabihin at may mga bagay ako na gustong itanong sa kaniya pero ayaw kong simulan
ang araw na ito sa away. Sa inis na naramdaman ko kagabi at hanggang ngayon ay
natitiyak kong pagmumulan lang ng away. Hangga't maari gusto kong maging kalmado.
Ayaw kong magulo ang aking isip lalo na at may mga quizes kami na dapat kong
paghandaan this week. Naninikip ang dibdib ko. Wala akong halos tulog. Inis na inis
ako habang nakikinig sa kaniyang paghilik. May impluwensya siya ng alak kaya naman
himbing na himbing ang tulog. Walang kaalam-alam o mas tamang sabihin na walang
pakialam sa asawa na inis na inis at masama ang loob sa kaniya. "I'm going,"
malamig kong paalam sa kaniya. Tumayo siya at agad akong nilapitan. Hinalikan niya
ang ulo ko. "Ingat, Moo... I love you. See you later..." Tumango ako at hindi na
nagsalita pa. Tumalikod na ako at umalis na ng bahay. Dumiretso ako sa classroom
nang hindi tumitingin sa mga nasa paligid. I am too mad to entertain anyone.
Huminga ako nang malalim at bumuntong hininga. I drink some water from my tumbler
to lessen the lump that in my throat. Alam kong nakatingin sa akin si Macy na
nakaupo sa kaliwang bahagi pero hindi ko siya nilingon. Hindi ko kayang ngumiti.
Kahit na plastik lang dahil hindi naman ako plastik. Our morning class was finish.
Agad na akong tumayo para magpunta ng canteen. May text message si Kian na
nagsasabing nandu'n na daw siya. Madaming tao sa canteen kaya hindi na lang niya
ako sinundo dito para makapag-order siya ng pagkain namin. Hindi ako nag-reply. I
just hope that he knew what do I feel about last night. It's not about the surprise
that I prepared. "Beth," tawag sa akin ni Macy. I am not really in a mood right now
kaya nagpanggap akong hindi siya narinig. But knowing Macy, she is really
determined. Hinawakan niya ang aking braso. Bumuntong hininga ako bago ko siya
nilingon. Ang kaniyang ngiti ay iba habang nakatingin sa kaniya. May bahid ito ng
lungkot at pag-aalala. Kumunot ang noo ko. "Yes? Something's wrong?" tanong ko. Did
she have a problem? Bakit hindi ang mga kaibigan niya ang lapitan niya? "Are you
okay?" she asked me. Kumunot lalo ang noo ko. Nilapitan niya lang ako para doon?
"O-Oo naman," sagot ko. I manage to plaster a smile. Bumuntong hininga siya.
Ngumiti. Kahit ano'ng pilit niyang ngumiti still the sadness and worry was evident
in her face. "Ikaw, ayos ka lang ba?" tanong ko. Saan ba patungo ang usapan na 'to?
Tumango siya at ngumiti. Hindi ako gaano nakakain kaninang umaga kaya ramdam ko na
ang gutom. Tumango siya. "Nagugutom na ako kaya mauna na ako, ha," sabi ko at
tinapik siya sa kaniyang braso. She nodded her head and didn't said anything again.
Tumigil ako sa paghakbang nang mula dito sa pintuan ng canteen ay nakita ko ang
cheer leader na nakaupo sa tapat ng kinauupuan ni Kian. She has this sweet and
flirty smile in her lips while looking at Kian. Hindi ko makita ang reaksyon ni
Kian. Mula dito ay likod lang niya ang nakikita ko. Napakunot ang noo ko. Pero
dahil narinig ko ang tikhim ni Macy sa aking likuran nagsimula na akong umusad sa
paglakad. Nilingon ko siya at tipid na nginitian. Ngumiti din siya pero ang mga
mata niya ay nasa mga tao na tinitignan ko kanina. Hindi pa din umalis ang
cheerleader sa kinauupuan niya kahit pa nakita na niya akong parating. Mukhang
nakaramdam si Kian kaya naman agad siyang tumayo at sinalubong ako. Ngumiti ako sa
kaniya kahit hindi dapat. Hinalikan niya ako sa aking mga labi. Tinaasan ko ng
kilay ang Cheerleader. Hmmm... What's her name again? Tinignan ko ang Id niya.
Jewel. Nice name. Sana kasing nice din ng ugali niya ang pangalan niya. "Yes?"
tanong ko. This is the first time that I ever used this tone to anyone. Ngumiti
siya at umiling. Nang tumayo siya ay nginitian niya si Kian bago binaling sa akin.
Then she wink at me. Naalibadbaran ako sa kaniya. Tinignan ko si Kian na agad ding
sinalubong ang mga mata ko. Inakap niya ako. "Don't mind her," bulong niya.
Naglakad na pabalik si Jewel sa pwesto nila ng kaniyang kagrupo. Naupo na din ako.
Kian's friends was quiet. Hindi sila ngayon nag-uusap ng kahit na ano. Tila
pinapakiramdaman nila ako. I have a quiz for my two subjects this afternoon. Kahit
naisip ko kagabi na kausapin sila, pagsabihan o bantaan ay hindi ko ginawa. Mabuti
at hindi na naman nila pinagpapaalam si Kian. Usap-usapan kanina ng ilang mga
estudyante na birthday ni Jeron, 'yung isang kaibigan nila. Hindi ko siya binati.
Hindi din naman nila sinabi sa akin. At baka kapag binati ko siya ipagpaalam na
naman niya si Kian. Baka du'n na ako tuluyang sumabog. Ayaw ko ng bad vibes
hangga't maari. Hinatid ako ni Kian sa aking classroom. Limang minuto bago ang
klase naming dalawa. "Hinatayin kita mamaya," aniya. Mauunang matapos ang klase
niya ng thirty minutes ngayon. I nod my head. Hinaplos niya ang leeg at noo ko.
"You okay?" tanong niya habang kunot ang noo. Umiling ako at pagkatapos ay tumango.
"Pumasok ka na sa room mo. I love you so much, Moo," he whispered before placing a
kiss on my lips. The class went well. Maayos ko ding nasagutan ang mga questions sa
quiz namin. Maagang natapos ang klase namin as expected. I feel exhausted. Kaya
naman gusto ko ng umuwi. Mahiga at matulog ng maaga. Bago pa ako tumayo may kaklase
akong lumapit sa akin. "Beth, sama ka ba?" tanong niya. Unlike Macy, bilang pa lang
sa aking mga daliri ang naging pag-uusap namin. Umiling ako. "Malapit na tayong gr-
um-aduate. Sama ka sa amin. Masaya doon." Akala niya maeengganyo ako pero muli
akong umiling. Pumalatak siya. Lumapit din ang kaibigan ni Macy. Mukhang kasama din
sila. "Sumama ka na kasi. Alam kong ang dahilan mo e dahil may asawa ka na," sabad
niya. Tumango-tango ang isa. "Puro asawa mo dahilan mo. Pero bakit ang asawa mo
nakakapagsaya naman? Loosen up a bit." Nawala ang munting ngiti sa aking mga labi.
Parang masyado na nilang pinanghihimasukan ang buhay ko. Sinita sila ni Macy. Pero
umiling lang sila. "Totoo naman, ah. Hinahayaan niya ang asawa niya na magpunta sa
bar. Hindi niya alam—mmmmm!" Tinakpan ni Macy ang kaniyang bunganga. "Sorry... Your
life is not our business. Hayaan mo na lang sila," hinging paumanhin ni Macy. Pero
hindi, e. Dahil sa sinabi niya muli kong naramdaman ang kakaibang kaba sa aking
dibdib. Huminga ako nang malalim. Hindi sila pinansin. Lumabas ako ng classroom at
dumiretso sa benches na pinaghihintayan ni Kian sa akin. Nakita ko siya na nakaupo
doon kasama si Jewel. Mula dito ay kita ko ang madilim na mukha ni Kian. Tila
nagtitimpi ng galit. Ano naman kaya ang pinag-uusapan ng mga ito. Tumikhim ako ng
ilang metro na lang ang layo ko sa kanila para malaman nila ang pagdating ko. Agad
na ding tumayo si Kian ng makita ako. Niyakap niya ako at agad hinila papunta ng
car park. Wala akong imik hanggang sa makauwi kami. I was waiting for him to
explain about last night. Gusto kong sabihin niya kung bakit siya na-late ng uwi.
Pero hanggang sa kumain kami ng hapunan ay wala siyang sinasabi. Ang sinasabi lang
niya ang plano niyang date namin sa weekend. I need to review. At kailangan din
niyang mag-review kaya humindi ako. "O-okay..." Pagdating ng gabi he's asking me
for sex pero tinanggihan ko siya. Masakit ang ulo ko at wala ako sa mood. Lalo at
hindi niya binibigay ang paliwanag na gusto ko. Niyakap niya ako at sinabi niyang
ayos lang. Minasahe niya ang ulo ko hanggang sa makatulog ako. Nagising ako bandang
alas nueve y media. Nakita kong gising pa siya at nakatutok sa kaniyang celphone.
Niyakap ko siya at muli akong hinila ng pagtulog. Muli akong nagising ng madaling
araw dahil naiihi ako. Bago ako bumalik sa kama napatingin ako sa celphone ni Kian
na nag-cha-charge. Binuksan ko ito at agad tinignan ang kaniyang inbox. Malinis
ito. Convo namin, at ng magulang lang niya ang andun. Wala kahit sa mga kaibigan
niya. The call log was clean too. Tinignan ko ang blocked messages niya at halos
panawan ako ng paghinga nang makita ko ang isang numero doon na may tatlong
mensahe. I realize that it was from Jewel. "How about I tell your wife about it?"
"Tomorrow." "Muaah!" Napatingin ako kay Kian. Parang gusto ko siyang sampalin
habang tulog siya. Nawala ang antok ko. Hindi ko din maintindihan ang nararamdaman
ko ngayon. Lumabas ako ng kuwarto at nagpunta ng sala. Naupo ako sa sofa. Ano ang
ibig sabihin ng message na iyon ni Jewel? Hindi ako gaano nakatulog. Sa sofa na ako
nahiga hanggang sa mag-umaga. Hindi ako naghanda ng breakfast. Naligo na ako at
nauna ng pumasok. Bahala na si Kian sa sarili niya. I want to talk to this Jewel
girl. Kung ano man ang plano niya. Sinisigurado kong hindi siya magtatagumpay. I
know what she's trying to do. My husband is mine! Pagdating ko ng university ay sa
benches muna ako tumambay. Dito ko aabangan si Jewel. "Beth... Ang aga mo yata
ngayon?" Nilapitan ako ni Macy. Tumango ako at luminga-linga. "Are you okay?"
tanong niya. Kahit di naman kami totally close para bang alam niya ang saloobin ko.
Kinuha ko ang mini cake na binili ko kanina sa bake shop sa labas ng village para
sa kaniya. Kumunot ang kaniyang noo. "Happy birthday," sabi ko. Ngumiti siya ng
pagkatamis-tamis. "Thank you. I didn't expect this..." Ngumiti lang ako.
Pinagmasdan ko siya ng ilang segundo. Sumeryoso naman ang kaniyang mukha. "Mukha
lang akong wala pakialam at tanga pero marunong akong makiramdam," sabi ko habang
nakatingin sa aking mga paa. "Ano ba dapat ang sasabihin sa akin ng kaibigan mo
kung hindi mo siya pinigilan sa pagsasalita kahapon?" Nilingon ko siya. Kita ko ang
pag-alon ng kaniyang lalamunan sa sinabi ko. "I know I am so distant to everyone
else. But, I want you to know
that you are the only person that I can call my friend here." "Beth..." Bumuntong
hininga siya. "We saw Kian at the bar with his friends. Then, Jewel and her friends
show up. Umupo sila doon. You know what happen next. She tried to flirt with him.
And even tried to kiss him." Tumango ako. "And then nagmamadali na siyang umuwi,"
dugtong ko sa sinasabi niya. Tumango siya. I don't know why I am not even surprise.
Pero ang pagsisinungaling nila ng mga kaibigan niya sa akin ang kinakasama ng loob
ko. Sinabi nila na sa bahay nina Raul gaganapin ang birthday party pero hindi pala.
And Kian didn't even explain it to me. Hindi naman ako magagalit. Ang usapan namin
ay sasabihin namin ang lahat. Walang lihiman pero bakit hindi niya sinabi sa akin.
"Then the second time nasa bar na naman sila. Umeksena na naman sina Jewel..."
Huminga siya nang malalim kaya ako na ang nagtuloy sa kaniyang sinasabi. "Did they
kiss?" Hindi siya nakasagot. So, they did kiss. Sa itsura ni Macy mukhang madami pa
siyang sasabihin kaso nakita ko na parating na si Kian sa gawi namin. Seryoso ang
mukha niya. Mukha siyang galit. "S-Sige, mauna na ako sa room," paalam ni Macy at
agad nang umalis. Pagdating ni Kian sa tapat ko ay agad niya akong niyakap. Taliwas
sa inaasahan ko. "Hindi mo ako ginising," aniya. "Ahm.. Nauna na akong pumasok kasi
may nakalimutan ako kahapon," I lied. Tumango siya. "Hindi ka kumain. Tara, kumain
na muna tayo. We still have less than twenty minutes," aya niya. Tahimik kaming
kumain dahil kailangan naming makapunta na sa sarili naming mga klase. Paglabas
namin ng canteen ay saktong nakasalubong namin ang dahilan kung bakit ako maagang
pumasok. She smirk. I smirk back. Mamaya ka sa akin.
Chapter 14🍄

Hanggang mag-lunch break ay hindi

na kami ulit nakapag-usap ni Macy.

Alam kong maya't maya siyang

tumitingin sa akin pero dahil sa tindi

ng emosyon na nararamdaman ko,

sinikap kong iignora siya. Baka kapag

makita ko ang awa sa kaniyang mga

mata ay maiyak lang ako. Saksi siya

sa nangyari. Saksi siya sa

pagsunggab ni Kian sa tukso. Ayaw

kong umiyak. Kahit sabihin pa na halik

lang iyon o make out masakit, e. Pero

paano kung hindi lang iyon halik?

Paano kung mas higit pa doon? No.

Kahit smack o ano pa man yan, it is

still an act of cheating. Nang mag

lunch break sinundo ako ni Kian sa

labas ng room ko. Nakangiti siya at

agad akong niyakap at hinalikan.

Bumuntong hininga ako at tamad siyang nginitian. Hindi ko alam kung

ano ba ang dapat kong maramdaman.

Nag-aalboroto na ang damdamin ko.

Kanina pa ako hindi pinapatahimik ng

aking puso. Pero nasa university

kami. Hindi kami dapat nakikita ng iba

na nag-aaway. Ayaw kong makita o

malaman ni Jewel na may hindi kami

pagkakaunawaan. It wll satisfy her,

and that was the last thing I don't

want to happen. "Beth..." Tinanguan

ako ng mga kaibigan niya. Hindi tulad

kahapon maingay na naman sila.

Nagkakatuwaan at nagakakasiyahan.

Tumango lang ako sa kanila. Umupo

ako at tinignan ang pagkain sa aking

tapat. Sila siguro ang inutusan ni Kian

na bumili ng pagkain namin.

Bumuntong hininga ako bago ko

hinawakan ang kutsara at tinidor. Nakatingin lang sa akin si Kian. "Ayaw

mo ba, Moo?" tanong niya sa akin.

Tipid akong ngumiti sa kaniya. Hindi

na ako sumagot dahil sinimulan ko

nang kumain. Tahimik ang mga

kaibigan niya. Ang kabilang mesa

kung nasaan nakapwesto sina Jewel

at mga kaibigan niya ay nag-ingay

Pero hindi ko inabalang pansinin.

Walang pakialam sa pinag-uusapan

nila. Tumikhim ang isang kaibiganni

Kian. Mukhang alam ko na kung ano

ang sasabihin nila. "Beth, may night

swimming kami ngayon." May pag-

aalangan sa kaniyang tono. "School

activity ba yan? Per group? Para sa

subject? matabang kong tanong ng9

hindi sila tinitignan. "Hindi naman..."

Hindi ako nagsalita at nagpatuloy lang

sa pagkain. Tumikhim uli sila. "Aayain sana" "No.." Agap ko. "Ano, e."

Umiling ako at marahas na huminga.

Tumingin ako kay Kian na kunot ang

noo at nakatingin sa akin. Malamig ko

siyang tinignan dahilan para matigilan

siya. "Gusto mong sumama?" tanong

ko sa kaniya. Alanganin siyang

umiling. "No." tugon niya kaya naman

nilingon ko ang mga kaibigan niya at

tinaasan ng kilay. Wala na kaming

imikan. Tahimik ang lahat na kumain.

Mabilis kong naubos ang pagkain ko

kaya nauna na akong tumayo. Agad

ding tumayo si Kian kahit hindi pa niya

nauubos ang kinakain niya. "Pupunta

pa ako sa library. Ubusin mo na lang

ang pagkain mo," sabi ko at naglakad

na pero pinigilan niya ako. Niyakap

niya ako at hinalikan sa pisngi. Wala

akong naging imik. Umalis ako ng canteen at dumiretso sa restroom.

Kanina pa naninikip ang dibdib ko.

Kanina pa ako nagtitimpi ng inis at

galit. Gusto kong sumabog pero

pinigilan ko. Unti-unting pumatak ang

aking mga luha habang

pinagmamasdan ko ang aking sarili

sa salamin. Pero agad ko din itong

pinunasan ng makarinig ako ng mga

yabag palapit. Naghilamos ako. "Hi,

Beth." bati sa akin nina Macy.

Ngumiti ako sa salamin kung saan

kita ko sila. Nakatingin sila sa akin

habang nagpupunas ako ng mukha.

Naalala ko na hindi pa kami tapos

mag-usap ni Macy. Alam kong alam

ng mga kaibigan niya ang tungkol kay

Kian at Jewel kaya naman hindi ko na

kailangan pang palihim na kausapin si

Macy. "Tingin mo may nangyari sa kanila after that kiss? Magkasama ba

silang umalis ng bar?" tanong ko. Ito

iyong birthday ng isa niyang kaibigan

at sinasabing sa bahay lang din nito

dadausin ang celebration.

Nagkatinginan ang mga kaibigan ni

Macy. Si Macy naman ay titig na titig

sa akin. Ayaw ko kung paano niya ako

tignan. Mukha ba akong nakakaawa?

Tinulak niya si Jewel tapos

nagmamadali nang umalis ng bar

kahit na tinatawag siya ng mga

kaibigan niya..." Pero hindi siya agad

nu'n umuwi. "Sinundan siya ni Jewel

kaya sinundan din namin siya. Kasi

naisip namin na baka pinagtataksilan

ka ng asawa mo,' sabad ng isa. Hindi

ako umimik. Hinihintay ko ang

susunod nilang sasabihin. "Dumiretso

si Kian sa parking lot. Nakasunod naman sa kaniya si Jewel.

Pinagtatabuyan niya ito. Sinigawan pa

nga niya si Jewel dahil kinukulit siya

nito na pumunta sila sa condo niya."

"Galit na galit si Kian. Tingin ko

naman hindi niya sinasadya ang

nangyari. I don't know. Kissing other

woman is also an act of cheating lalo

na kung kasal ka, sabi ng kaibigan ni

Macy. Umikot pa ang mata nito. Siya

ang pinakamaldita sa kanilang grupo.

"Hindi na namin narinig ang pinag

usapan nila kasi nasa malayo kaming

nagmamasid. Pero pumasok din ulit

si Jewel sa loob ng bar. Tapos si Kian

pumasok sa kotse niya. Hindi agad

umalis. Siguro frustrated o kaya

pinag-iisipan ang offer ni Jew-aray!"

Hinampas nina Macy ang kaibigan

niya. Tumango ako. I wonder what happened the other night.

Magtatanong pa sana ako kaso may

ibang mga estudyante na pumasok ng

restroom. May text message si Kian

nang matapos ang klase ko. Hintayin

ko daw siya sa benches dahil may

tinatapos lang sila na activity.

Maghintay daw ako ng fifteen

minutes. "Bye, Beth.. Paalam ng mga

kaibigan ni Macy. Ngumiti ako at

kumaway. Si Macy naman ay tinapik

ako sa balikat bago walang imik na

naglakad palabas ng room. Lumabas

na din ako ng room at naglakad

papunta sa benches. Paupo na ako

nang lapitan ako nina Jewel at mga

kaibigan niya. Nilapag ko ang bag ko

sa bench at tinignan ng seryoso si

Jewel. Nakaramdam ako ng kaba,

isama na ang inis sa pagmumukha niyang laging nakangising demonyo.

Before she could utter words to annoy

me. Inunahan ko na siya. "Layuan mo

ang asawa ko,' mahina pero may diin

kong pagkabigkas ng bawat salita.

Umarte siyang nagulat kaya inikutan

ko siya ng mata. "Marunong palang

lumaban kapag asawa na ang

involve" Nagtawanan sila. Hindi ako

mahilig makipag-usap kaya wala kong

maisip na sabihin kundi ang bantaan

siya at balaan na layuan ang asawa

ko. Urgh! "Stay away from my

husband!" Tumawa siya. "Takot ka ba

baka maagaw ko sa'yo ang asawa

mo?" She mocked me. "Kahit ano'ng

gawin mo, hinding-hindi mo siya

maaagaw. Hindi mo kami

mapaghihiwalay!" I wanted to say

more but my instict told me not to. In

my mind I am already disecting her

annoying face. "What if l can?" You!

Naikuyom ko ang aking kamao. My

mind body wants to strangle her but

my mind tells me not to.

Naramdaman ko ang mga kamay ni

Macy na humawak sa aking braso.

Hindi pa din pala sila umuwi. Jewel

continue to utter annoying words to

mocked me. Ang nasa isip ko ay

talunan ako kapag hindi ko siya

masampal man lang. I step forward.

Nilabanan ang kamay ni Macy na

pumipigil sa akin. "Woah! Ano'ng

nangyayari dito?" Agad na pumagitna

ang mga kaibigan ni Kian. Matalim

kong tinignan si Jewel. "Tara na, Beth.

Graduating student ka. Alalahanin

mo, ani Macy. Sumunod naman ang

mga kaibigan ni Kian sa akin. Tinatanong kung ano ang nangyari.

Kaya ang inis na noong isang araw ko

pa pinipigilan at ang inis na

nararamdaman ko kay Jewel ay sa

kanila ko binunton. Hinarap ko sila.

"Alam kong ayaw niyo ako para sa

kaibigan niyo." Natigilan sila sa

sinabi ko. "Pero sana magkaroon

naman kayo ng respeto. May asawa

na siyang tao. Tapos kung saan niyo

siya dinadala. Para bang tinutulak

niyo pa siyang magtaksil sa akin.

Ano'ng klase kayong mga kaibigan?

Mga sinungaling kayo!" Sinikap kong

maging buo ang aking boses kahit pa

nanginginig ako dahil sa galit.

Napansin kong madami nang mga

nanonood na estudyante sa paligid

kaya naman tinalikuran na sila.

Pagharap ko ay mukha ni Kian na gulantang ang nakita ko. Marahil ay

gulat na gulat dahil alam ko ang

ginawa at pagsisinungaling niya sa

akin. Gusto ko siyang sumbatan dito

pero ayaw kong pagpiyestahan kami

lalo. Why does he have to drag me in

a situation like this always? Matalim

ko siyang tinignan bago ako

nagpatianod sa paghila ni Macy sa

akin. Nang makarating kami sa

parking lot ay nahabol ako ni Kian.

"Moo." Hindi ko siya tinignan.

Bumukas ang pintuan ng sasakyan ni

Macy. Pumasok ako kahit pa ano'ng

pigil sa akin ni Kian. "Moo... please,

let's talk. pagmamakaawa niya.

Chapter 15🍄

"Huwag mong pigilan ang sarili mong umiyak," sabi ni Macy habang nag-da-drive.
Pinunasan ko ang luha na nagbabadyang malaglag. Masama ang loob ko. Gusto kong
umiyak para mabawasan ang bigat na nararamdaman ko sa aking dibdib pero ayaw
bumuhos ng aking mga luha. Nagpababa ako sa kaniya sa mall na may ilang metro ang
layo. "Mag-ingat ka. If you need someone to talk to, I am here," aniya bago hininto
ang sasakyan. Tumango lang ako sa kaniya at nagpasalamat. Kanina pa tawag nang
tawag si Kian sa aking numero kaya bl-in-ocked ko siya, maging sa mga social media
account ko. Ayaw ko siyang kausapin. Hangga't maari ayaw ko ding makita ang
pagmumukha niya. Pero parehas kami ng eskwelahan na pinapasukan. Iisang bahay ang
inuuwian namin. Nag-ikot ako sa mall hanggang sa gumabi na. Hindi ako makaramdam ng
gutom. Walang pumapasok sa aking utak. Hindi ko alam kung ano ang gagawin at dapat
na isipin dahil sa nangyari. Basta ang alam ko, nagsinungaling at niloko niya ako.
Gustong-gusto ko siyang sumbatan. Pero ayaw kong magbitaw ng mga masasakit na
salita na baka pagsisihan ko din bandang huli. Malapit nang mag-alas dies ng gabi
kaya naman napagpasiyahan ko ng pumara ng taxi para makauwi na. Sa bahay namin ako
nagpababa. Hindi ako tumingin sa kabilang bahay. Pero natitiyak kong patay pa ang
ilaw doon. Mukhang hindi siya umuwi. Ha! Ano'ng plano niya ngayon? Talagang
paninindigan niya ang kung anumang namamagitan sa kanila ni Jewel? "Moo..." Nagulat
ako sa biglang pagtawag ni Kian sa akin. Nakaupo siya sa labas ng pinto ng bahay ng
mga magulang ko. Mukhang inaasahan niya na dito ako uuwi. Hindi ko siya inimik at
ni hindi ko siya tinapunan ng tingin. Kinuha ko ang susi sa aking bag habang
iniignora si Kian. Tinutulak ko siya dahil pilit niyang inaabot ang aking mga
kamay. Pinipilit akong yakapin. I don't want to shout. I don't want to utter
hurtful words. Kahit nasasaktan ako pinipilit kong maging kalmado. Pero hindi ibig
sabihin nu'n ay ayos lang sa akin ang ginawa niya. Na ayos lang kami. We are not
okay the moment he lied to me. "Please, let me explain..." pagmamakaawa niya. Not
now that I am really mad, hurt and disappointed. Umiling ako at pagkatapos kong
mabuksan ang pinto ng bahay namin ay agad akong pumasok at sinarado. I can hear
Kian's plea but I tried to ignore it. Umakyat ako sa aking kuwarto. Napadausdus ako
sa pintuan habang pinipigilan ang paghagulgul. Habang naririnig ko ang pagmamakaawa
ni Kian sa labas na makausap ako, pakiramdam ko mas lalo lang bumigat ang aking
dibdib. Pinakalma ko ang aking sarili bago ako nahiga at piniling itulog ang sakit
at bigat na nararamdaman. Nagising ako bandang alas-sais ng umaga dahil sa pagkalam
ng aking tiyan. Naalala ko, hindi pala ako kumain kagabi. Bumangon ako at dumiretso
ng banyo para maligo. Kakain muna ako sa fastfood na nasa labas ng village bago ako
dumiretso sa eskwelahan. Mabigat pa din ang aking pakiramdam. Nadagdagan pa ang
kirot na nararamdaman ko sa aking dibdib. Nakakawalang ganang pumasok pero ayaw
kong sayangin ang pinagpaguran ko ng ilang taon dahil lang sa ginawa ni Kian. Ayaw
kong mapunta sa wala ang pera na pinambayad ng magulang ko para sa mahal na tuition
fee sa university na pinapasukan ko. Pagbukas ko ng pintuan ay mukha agad ni Kian
ang bumungad sa akin. May dala siyang food container na natitiyak kong naglalaman
ng pagkain na niluto niya. "G-Good morning, Moo," nauutal niyang bati. Hindi niya
magawang tumingin sa aking mga mata at hindi din niya malaman kung ngingitian ako o
hindi. Hindi ako umimik. Agad ko nang sinara ang pintuan ng bahay. "I-I made you
breakfast. Papasok ka na ba? Mag-almusal ka na muna," pangungulit niya. Naalala ko
na naman ang ginawa kong effort para sa surprise dinner noong nakaraang gabi, kaya
nadagdagan na naman ang inis ko. Matalim ko siyang tinignan dahilan para mapaatras
siya. "Moo... Kumain ka na muna. Maaga akong gumising para ipagluto kita ng—" "So,
dapat ko palang ipagpasalamat ang ginawa mo?" sarkastikong tanong ko. "Moo..."
"Hayaan mo muna ako, Kian. Naiinis ako. Galit na galit ako sa'yo, kaya mas makabuti
na layuan mo muna ako. Huwag kang magpapakita sa akin." Kita ko ang takot sa
kaniyang mga mata kaya nag-iwas ako ng tingin. "I'm sorry, Moo. Please, hayaan mo
akong magpaliwanag." "Kung hindi ko nalaman, magsasabi ka ba? Kung hindi ko nalaman
ang totoo..." Huminga ako nang malalim at tumingala dahil naramdaman ko ang pamumuo
ng luha sa aking mga mata. Hindi ko na tinuloy pa ang sinasabi ko. Agad ko na
siyang tinalikuran, bago pa ako makapagbitaw ng masama at masasakit na salita sa
kaniya. —— Pinilit kong kumain ng marami para magkaroon ako ng lakas. Pagdating ko
ng university ay nadaanan ko sa mga benches sina Jewel. "Hindi yata kayo sabay
pumasok?" tanong niya na may ngisi sa mga labi. Napakakapal talaga ng pagmumukha ng
babaeng ito. "So, does it mean you two were separated already?" Ngumisi ako. "You
wish." Iyon lang ang sinabi ko. Tingin ba niya basta-basta ang paghihiwalay ng mag-
asawa? Habang nasa klase ako ay nag-vibrate ang aking phone. Text message ito
galing sa unregistered number. "Moo... Sabay tayong mag-lunch mamaya... I'm sorry.
Please, let me explain. Mag-usap tayo. Huwag naman ganito." Napaikot ako ng mata.
It's either naki-text siya sa barkada niya o bumili siya ng panibagong numero. Bl-
in-ocked ko ulit ang number niya. Pinuntahan ako ni Kian pagkatapos ng morning
class ko. Hindi ko siya pinansin. Hindi din niya ako sinubukang lapitan para
halikan at yakapin na gaya ng lagi niyang ginagawa. Um-order daw siya ng pagkain at
sa bench na lang daw kami kakain. Siguro naisip niyang ayaw kong makasabay sa
pagkain ang kaniyang mga kaibigan. At para umiwas na din kay Jewel na kabit niya.
Ayaw kong gumawa ng scenario at ayaw kong malaman ni Jewel na nagkakamalabuan
kaming mag-asawa dahil sa nangyari kaya kahit labag sa loob ko at kahit galit na
galit ako kay Kian, sumama ako sa kaniya at sabay kaming kumain ng lunch. He didn't
try to say any word. He knew that I don't want to create any scene here. Dahil ayaw
kong pagpiyestahan kami ng ibang mga tao. Pagkatapos naming kumain ay hinatid niya
ako sa classroom. Sa hapon naman ay hindi kami sabay umuwi dahil naunang natapos
ang klase ko. Umuwi ako sa bahay ng mga magulang ko. Pagsapit ng alas-otso ng gabi,
kumatok si Kian sa pinto ng bahay. Hindi ko siya pinagbuksan kahit pa ilang ulit
niyang tinatawag ang pangalan ko. "Tandaan mo mahal na mahal kita. Ikaw lang..."
Paulit-ulit niyang bigkas. Mas lalo lang akong naiyak. Bakit parang kay hirap
paniwalaan ng sinasabi niya? Kung mahal niya ako bakit siya natukso? Bakit siya
nagsinungaling? Bakit niya ako niloko? —— Isang buwan mahigit na ang ginagawa ko ay
uuwi ako sa bahay ng mga magulang ko. Papasok mag-isa. Sasabay ng lunch kay Kian.
Minsan naman ay hindi ako kumakain ng lunch at tumatambay na lang ako sa library
para iwasan siya. Nagluluto siya ng hapunan pero hindi ko iyon kinakain. Nag-iiwan
siya ng bulaklak, chocolates at kung ano-ano pang regalo sa labas ng pintuan ng
bahay pero hinayaan ko lang ang mga iyon sa labas ng bahay. Pansin kong umiwas siya
sa mga kaibigan niya sa university. Kahit na iniignora ko siya ay nagsumikap siyang
suyuin ako. Kaya naman nang umuwi ng bahay ang mga magulang ko para sa nalalapit na
graduation ay wala akong nagawa kundi ang umuwi sa bahay nina Kian. Hindi puwedeng
malaman ng mga magulang ko ang nangyari dahil ayaw kong suamama ang tingin nila
dito. He is still my husband. Oo, galit ako pero wala naman sa bokabularyo ko ang
hiwalayan siya dahil nakikita ko naman na nag-e-effort siya. Na mahal na mahal niya
ako. Kasama namin ang mga magulang ko na kumain ng dinner. Naging tahimik ako.
Samantalang nag-uusap-usap naman tungkol sa negosyo ang mga magulang ko at sumasali
din si Kian. Kian was into business. At natutuwa ang mga magulang ko sa kaniya
dahil doon. "After graduation aasahan na ba namin ang apo?" tanong ni Mama. Awkward
akong tumawa. Nakangiting napatingin sa akin si Kian. "Plano ko pong pakasalan sa
simbahan si Beth bago po kami magka-baby," tugon ni Kian sa mga magulang ko.
Lumapad ang ngiti ni Mama. Touched with Kian's words, kita ko ang galak sa kaniyang
mga mata. "You really love our daughter, ha," Mama said. "Sobra po," tugon ni Kian.
Naramdaman ko ang pagkabasa ng aking mga mata dahil sa sagot niya kaya nagbaba ako
ng ulo. —— After dinner umuwi kami sa kabilang bahay. Naging awkward na nang dalawa
na lang kami. Nagkamot siya ng ulo. "Sa k-kuwarto ka na lang matulog. Doon ako sa
kabilang kuwarto matutulog," aniya. Tumango ako. Akala ata niya kokontrahin ko ang
sinabi niya. Ayaw ko pa siyang makatabi sa kama. Bago ako pumanhik sa taas ay
hinawakan niya ang kamay ko. "Mag-usap muna tayo, please..." pakiusap niya.
Bumuntong hininga ako at naupo sa couch. Umupo naman siya sa tabi ko. Ilang minuto
na ang lumipas pero hindi pa din siya nagsasalita. "May nangyari ba sa inyo?"
tanong ko. Umiling siya. "Wala, Moo..." Tumango ako. Somehow I felt relieved.
Bumuntong hininga siya. "Noong birthday ni Raul—" Ayaw kong ikuwento niya sa akin
kung paano siya nagpadala sa halik ni Jewel kaya pinutol ko ang sinasabi niya.
"Noong sinabi niyo na may tinatapos kayo na project. Nagsasabi ka ba ng totoo
noon?" tanong ko. Tumango siya. "Then how come that you came home late at amoy alak
ka pa?" "Jewel send me an image of us kissing. Tinakot niya ako na ipapakita niya
sa'yo 'yon..." "Kaya pinili mo siyang puntahan kaysa uwian ang asawa mo na naghanda
ng surprise dinner para sa monthsary niyo?" naiiyak kong tanong. He look stunned.
Pumikit siya at marahang umiling. Maybe he realized how stupid he was. "Pinili mong
magpadala sa pamba-blackmail niya kaysa umuwi sa akin para sabihin ang totoo. Mas
pinili mong pagtakpan ang nangyari kaysa magsabi sa akin na asawa mo?" Tuluyan
akong umiyak. "Hindi ko siya pinuntahan. Sumama lang ako kina Raul para mag-inom."
"Pinili mo ang barkada mo... Ano'ng pinagkaiba
nu'n." Tumango-tango ako habang pinupunasan ang mga luha na namalisbis sa aking
mga pisngi. "Sorry, Moo. Naduwag ako. Ayaw kitang saktan. Pero sana huwag mong
isipin na pinagtaksilan kita. Mahal na mahal kita. Mahal na mahal." Hindi ako
umimik. Nanatili akong nakatingin sa aking mga paa kahit pa nanlalabo ang aking
paningin dahil sa aking mga luha. "Mahal mo pa ba ako? Please, sabihin mo kung
mahal mo pa din ba ako?" pagmamakaawa niya. His voice broke. Tumayo ako at
naglakad. "Kahit na sinaktan mo ako, mahal pa din kita. Pero hindi ibig sabihin
no'n na puwede mo akong lokohin at pagsinungalingan. Goodnight..." Wala akong imik
na umakyat ng kuwarto. Natulog ako na medyo nabawasan ang bigat sa aking dibdib na
dala-dala ko sa loob ng isang buwan. —— "Beth!" Nagtuloy-tuloy ako ng lakad kahit
pa dinig ko ang pagtawag sa aking pangalan ng mga kaibigan ni Kian. Ano ba ang
kailangan nila sa akin? Binilisan nila ang paghakbang kaya naman naabutan ako at
hinarangan ang dinadaanan ko. Tamad ko silang tinignan. "Sorry sa nangyari. Gusto
naming malaman mo na hindi namin pinag tulakan si Kian na magtaksil sa'yo dahil
hindi naman siya nagtaksil." "Oo, mga gago kami dahil nagsinungaling kami nang
hindi namin sinabi kung saan talaga kami pupunta. Gusto lang talaga namin siyang
maka-bonding." "Gusto ka namin para kay Kian. Alam kong mahal na mahal ka niya."
Tinignan ko sila isa-isa. "Magkano ang binayad sa inyo ni Kian?" tanong ko.
Nagkamot sila ng mga batok. "Ano'ng bayad. Kami nga ang nagkusa na lumapit para
magpaliwanag at humingi ng tawad sa'yo," defensive na sagot ni Raul. "Bukas na ang
graduation natin. Ayaw namin na magtapos tayo na may samaan ng loob. Sorry..."
Tumango ako. "Okay," tamad kong sagot. Ngiting-ngiti na sila. "At dahil diyan..."
ani Raul bago hinugot ang puting panyo mula sa bulsa ng kaniyang bag. Ngumiwi ako.
"Ano 'yan?" tanong ko nang lumapit siya sa akin. "May surprise kami para sa'yo,"
sabi nila. "Hoy! Ayaw ko!" Umatras ako. "Hoy! Ano 'yan?" tanong ni Macy at ng mga
kaibigan niya. Agad silang lumapit sa amin. "Surprise nga 'to para kay Beth. Kung
gusto niyo sumama kayo sa amin." "Kung kalokohan 'to, huwag na!" asik ko. Nagkamot
ng ulo si Raul. Mukha silang bigo. "Sinabi ko na nga kasi kay Kian na wala siyang
tiwala sa atin, e," bulong ng isa. "Ano 'yun?" tanong ko. Oo nga, nasaan si Kian?
"Nagpatulong si Kian para sa surprise na ginawa niya para sa'yo." Seryoso ko silang
tinignan. Ngumuso ako at bahagyang nag-isip. "Kapag kalokohan 'to. Hindi ko kayo
mapapatawad habang buhay," banta ko. Tumango naman sila. Sumakay kami ni Macy sa
sasakyan ni Raul. Ang iba naman ay sumabay sa sasakyan ibang mga lalake. Wala akong
makita dahil may piring ang aking mga mata. Kulang-kulang isang oras din ata ang
byinahe namin bago huminto ang sasakyan. May naririnig akong agos ng tubig.
Imposibleng nasa dagat kami kaya natitiyak kong nasa isang resort kami. Nakaramdam
ako ng kaba. Para akong maiihi at madudumi. Para ding hinahalukay ang aking tiyan.
"Ano na?" naiinip kong tanong. Kanina pa kami tumigil sa paglalakad. Naririnig ko
ang boses ng ibang mga lalake, nagbubulungan. "Nasaan siya?" tanong naman ng
kaibigan ni Macy. Sa inip ko ay tinanggal ko ang piring sa mga mata ko. Parang may
humawak na mainit na palad sa aking puso nang makita ko ang buong paligid. May mga
bulaklak, lantern at led lights sa buong paligid. Napangiti ako. Kinalat ko ang
aking paningin. Hanggang sa makita ko ang lalakeng may gawa ng lahat ng ito.
Palabas siya ng pinto ng cottage na ilang dipa ang layo sa table na naka-set. At sa
likuran niya ay ang pamilyar na babae, na ang tanging suot sa kaniyang katawan ay
isang tuwalya. Gulat na gulat siya nang makita ako. Binalik ko ang tingin ko kay
Kian. Kumpleto ang damit na suot pero napansin kong inaayos niya ang zipper ng suot
niyang maong pants.

Chapter 16🍄

It took some few seconds before Kian notice our presence. He look stunned. Hindi
ako nakagalaw sa kinatatayuan ko mula pa kanina. I don't even know what to do or
what to think. All I know is that I am badly hurt. He hurt me again. What's his
excuse this time? "M-Moo..." nauutal niyang tawag sa akin. Nagsimulang manlabo ang
aking paningin. He call me Moo without thinking about the meaning of that
endearment he kept on calling me. Moo. My only one. Really, Kian? You are not a man
of your words. "Babe," tawag sa kaniya ni Jewel dahilan para mas lalo pang manikip
ang dibdib ko. Umiling-iling ako. Nagmamakaawa naman ang mga mata ni Kian.
Humakbang siya palapit sa akin kaya umatras din ako ng ilang beses. Parang kaming
tatlo lang ang tao dito dahil ang mga kasama namin ay tahimik. Nagmamasid or maybe
they are shock as hell too. "L-Let me explain..." He continue to step forward but I
kept on moving backward. I don't want to hear any of his excuses again. Tumalikod
ako at masamang tinignan ang mga kaibigan niya. Umiling-iling ako sa sobrang
prustrasyon. Kung puwede lang silang pagsasampalin isa-isa. "Y-you all planned
this... To h-hurt me..." Nanginig ang aking boses. Maging ang aking bibig ay
nanginginig sa pagpipigil na maiyak. "Masaya na ba kayo?" I wanted to scream pero
mahina ang boses na lumabas mula sa aking bibig. I feel weak, hurt and bruised.
Ginawa nila akong tanga! They are all look shocked pero nang makabawi ay sabay pa
silang umiling-iling. "Moo..." May mga braso na yumakap sa akin mula sa likod.
"Get. Off. Me." Pilit kong kinakalas ang kaniyang mga braso na mahigpit ang
pagkakayakap sa akin. He hold on to me so tight like he don't want to let me go.
But at what he did. He already let go of me. Ang kamay kong mahigpit na kumakapit
sa relasyon naming dalawa ay pinakawalan niya para sa ibang babae. "Bitawan mo ako,
Kian..." "No, Moo. I am not letting you go." Sa salitang binitawan, dalawa ang
kahulugan. Tuluyan nang lumapit sa amin sina Macy. Pilit akong hinihila mula kay
Kian. Dahil sa panghihina niya ay nabitawan niya ako. Napaupo siya lupa. "Please,
Moo..." Nagpunas ako ng luha bago siya matalim na tinignan. I don't want him to see
how deeply hurt I was. "You know what?" "You are the biggest mistake I have ever
made!" Tinignan ko din si Jewel ng seryoso. "Sana kaya kang ipagmalaki ng mga
magulang mo dahil sa ginawa mo. Sayang lang ang pera na pinampaaral nila sa'yo."
Mabilis ang ginawa kong paghakbang paalis. Walang imik si Macy. Habang si Barbara
na maldita ay panay ang pagbulong niya na akala mo bubuyog. Dinig ko ang pagsigaw
ni Kian ng pangalan ko. Sinubukan niya akong pigilan pero pinigilan siya ng babae
niya at nang mga kaibigan niya na sa tingin ko ay masayang-masaya na ngayon. Halos
hindi ko na makita ang mga paa ko dahil sa luha na kanina pa bumubuhos mula sa
aking mga mata. "Kung ako sa'yo, sinampal-sampal ko silang lahat," sabi ni Barbara.
Ramdam ko ang gigil niya sa nangyari. Sana nga ikaw ako para magawa ko iyan. "Balik
tayo doon. Gagaan ang pakiramdam mo kapag pinagsasampal mo sila. Promise!" Hindi ko
siya pinansin. Ang gusto ko lang naman ay ang makaalis sa lugar na 'to. Gusto ko
nang umuwi. Magkulong sa kuwarto at iiyak ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Sa
taxi ay tahimik akong umiyak. Inakbayan ako ni Macy habang inaalo ako. "Iiyak mo
lang..." bulong niya. Ang malambing niyang boses ay mas lalo pang nagpaiyak sa
akin. "Saan tayo?" tanong ng taxi driver. "Gusto mo na bang umuwi sa inyo?" tanong
ni Macy. I remember my parents. Hangga't maari ayaw kong makita nila ako na ganito.
Umiling ako. Sinabi ni Macy ang address sa driver. Hindi ko alam kung sa bahay ba
niya ito o bahay ni Barbara o kung saan. —— Hindi pa man kami nakakapasok sa gate
ng bahay nina Macy nang may tumawag sa kaniya. "Oh, Sunny. Saan ang lakad niyo?"
tanong ni Macy. "Club," tugon ng kausap niya. "Tara... Sama kayo sa amin.
Napagpaalam na kita kanina sa Mommy at Daddy mo." "Magandang idea 'yan," singit
naman ni Barbara. "Sakto, broken hearted 'tong kasama namin... Ano, Beth. Tara?"
Hinihintay nilang lahat ang sagot ko. Hindi pa ako nakapasok sa bar kahit kailan.
Pero ayaw ko namang sirain ang gabi nila kaya tumango ako. Ayaw ko ding umuwi muna
kaya mas maganda nga siguro na sa bar ako magpalipas ng oras. Maybe alcohol can
numb my mind and body from the pain I am feeling right now. Pumasok kami sa bahay
nina Macy para makapagpalit ng damit. Pinahiram niya kami ng mga damit. Ang mga
kausap niya kanina ay nasa baba naghihintay. Maaga pa naman kaya hindi daw
kailangang magmadali. Nag-shower ako at sinuot ang damit na pinili nila sa akin. It
was a black halter top body hugging dress na above the knee length. They help me
with my make up dahil hindi naman ako marunong nito. —— Nabigla ako nang makapasok
kami sa bar dahil sa lakas ng sounds. Nakakahilo ang sumasayaw na ilaw at ang usok
ng sigarilyo ay masakit sa ilong. Halos magdikit-dikit na ang katawan ng mga tao na
sumayaw sa dance floor. Pumuwesto kami sa malapit sa dulo dahil iyon na lang ang
bakante. Sina Sunny ang nag-order ng drinks. Ang sabi nila ay sagot na nila.
Parehas lang kami ng edad. Graduating din sila pero sa ibang university sila nag-
aral. Kamag-anak ni Macy si Sunny. Kasama ni Sunny ang kaniyang bestfriend na si
Yona. With their company halos makalimutan ko na kani-kanina lang nahuli ko ang
aking asawa na may kasamang iba. Na trinaydor nila ako kasama ng kaniyang barkada.
Nanlabo na naman ang aking mga mata. "Iinom mo 'yan," sabi ni Yona sabay abot sa
akin ng isang baso ng alak. Kinuha ko ito at diniretso ng inom. Pero agad din akong
napangiwi ng malasahan ko ang pinaghalong pait at init nito. Halos maduwal ako.
Nagtawanan sila. "Lunukin mo!" natatawang sabi nila. Hirap na hirap akong lunukin.
Bakit may mga taong mahilig sa alak, samantalang ang pangit naman ng lasa nito?
Ilang shot lang ang nainom ko. I don't want to get drunk dahil uuwi ako sa bahay.
Ayaw kong pag-isipan ako ng hindi maganda nina Mama. I texted them earlier. Sinabi
kong sumama ako sa mga kaibigan ko para mag-celebrate. Mama replied, she's asking
me if I'm with Kian. Mukhang hindi pa umuwi si Kian. Hindi niya ako sinundan. Hindi
niya ako hinanap sa mga magulang ko. Mukhang wala na talaga siyang pakialam pa sa
akin. Naiiyak na naman ako. "Lalake lang 'yan," sabi ni Yona. "Niloko ka ba?
Pinalit sa iba?" Marahan akong tumango. "Ipagpalit mo din sa iba. Huwag mong
sayangin ang ganda mo sa lalakeng wala namang kwenta!" Nailing-iling si Sunny na
bestfriend niya. "'Pag ba pinagpalit niya sa iba sure na makakalimutan na niya?
Ikaw nga, hindi naman tuluyang nakalimot kahit nang naging bf mo si Eliot..." May
himig nang pang-aasar sa tono ni Sunny. "Tsk... Huwag kang gumamit ng isang lalake
para lumimot..." Ininuman niya ang kaniyang baso. "Tatlo o apat dapat..." dagdag
niya niya sa kaniyang sinasabi dahilan para magtawanan ang mga kasama namin. "She's
married," singit naman ni Macy. Pumalatak si Yona. She look at me with disbelief.
Para bang sinasabi niya why did I get married at a very young age? Nagkibit balikat
siya. "Kaya nga may annulment, para kapag hindi na mag-work, puwede pa kayong
maghiwalay. Hindi mo siya deserve," sabi niya bago ulit uminom ng alak. Ang sinabi
niyang iyon ang tumatakbo sa aking isipan hanggang sa maisipan ko nang magpaalam at
umuwi. Hindi naman ako nalasing pero nakaramdam ako ng kaunting pagkahilo. Sunny
and Yona offered to drive me home which I refused. Kaya ko naman. Nag-taxi ako
pauwi. Nang ako na lang mag-isa, muli ko na namang naramdaman ang sakit. Kaya nang
pagbuksan ako ni Mama ng pintuan ay agad ko siyang niyakap. Hindi ko na din
mapigilang mapahagulgol. "Mama..." I cried to her. Hindi ko alam kung paano ko
sasabihin. "What happened?" Inakay niya ako hanggang sa makaupo kami sa sofa. Hindi
ko siya binitawan. Nanatili akong nakayakap sa kaniya habang nakasiksik sa kaniyang
balikat. Patuloy ako sa pag-iyak habang hinahaplos niya ang aking buhok at panay
tanong kung ano ang nangyari. "What happened?" tanong ni Papa. Marahil nagtaka kung
bakit hindi pa agad bumalik si mama sa kuwarto nila kaya bumaba na siya. "P-pa..."
Iyak ko. Naunahan ako ng pag-iyak kaya hindi ko magawang magsalita. "Ano'ng
nangyari?" Sumeryoso ang kaniyang mukha at boses. Umiling ako at mas lalo lang
naiyak. Dinaluhan niya ako at agad niyakap. "Ang sakit!" Iyan lang ang alam kong
sabihin. Tahimik si Papa habang si Mama naman ay panay ang tanong kung ano ang
nangyari. Bumitaw si Papa at marahas na tumayo. Naalarma ako dahil pakiramdam ko
may gagawin siyang hindi maganda. "Gago siya!" impit niyang sigaw. Niyakap ko siya.
Umiling ako. Maging si Mama ay nakiyakap na din. Nang kumalma na kaming lahat ay
tahimik kaming nakaupo sa malaking sofa. Nasa gitna ako ng mga magulang ko na wala
mang imik, pero ramdam ko ang sakit ng kanilang kalooban. "Tulungan niyo po ako,
Pa, Ma..." Pakiusap ko. Tinignan nila ako habang hinihintay ang sasabihin ko. "I
want to file an annulment." Seryoso akong tinignan ni Papa. Si Mama naman ay
tuluyan nang naiyak.

Chapter 17🍄

Hindi ako nakatulog nang maayos sa

magdamag pero nagising pa din ako

ng maaga. Ang bigat ng ulo at dibdib

ko. Masakit na masakit pa din pero

hindi ko na magawa pang maiyak.

Naubos na ata ang luha ko. Ibig

sabihin ba nu'n ay tanggap ko na ang

mga nangyari? Ngayon ang

graduation namin. I should be happy

because all my hardworks paids off.

Magtatapos ako with flying colors.

Kami ni Kian. Pero hindi ko man lang

magawang ma-excite. I was also

thinking of not attending my

graduation. Makukuha ko pa din

naman ang diploma ko at ang awards

ko sa dean. May graduation picture na

din ako na agad sinabit nina Mama at

Papa sa dingding. Pero importante

ang araw na ito lalo sa mga magulang ko na nagpagod para mapag-aral ako.

Natulala ako ng ilang segundo. Muli

na namang sumagi ang mga nangyari

kahapon. Huminga ako nang malalim.

Ayaw ko na sana pang isipin ang mga

nangyari. Dahil ayaw ko na ulit na

masaktan pa. Hindi na mangyayari pa

ang mga plano naming dalawa ni

Kian. Mag-isa ko na lang na tutuparin

ang mga pangarap ko. Sanay naman

na akong mag-isa. Ako pa ba? Maybe,

I should travel and do something fun

while I am on a vacation. Yeah, how

about I spend one month travel on

some beautiful tourist attraction in

the country, before applying for a job.

Para naman bago ako magtrabaho

hindi na ako gaanong stress dahil sa

mga nangyari.-- Maaga akong

gumising pero tanghali na akong bumaba. Agad sumalubong ang ingay

na nagmumula sa living room.

Nandito ang mga kamag-anak namin.

May mga gifts na nakalagay sa gilid.

May mga flowers din at balloons na

napakaganda ng pagkakaayos.

Ngumiti ako at kemeng kumaway.

Hindi kami gaanong close lalo at hindi

naman kasi kami sabay lumaki ng

mga pinsan ko. Also I am a loner

unlike them who have their social life.

Pero masaya ako at nandito sila

ngayon para sa akin.

"Congratulations!" bati nila at isa-isa

akong bineso. "Thank you.."

Nakahawi ang kurtina kaya naman

tanaw na tanaw ko ang bahay nina

Kian na nasa tapat lang ng bahay

namin. May mga sasakyan na

nakaparada sa labas na natitiyak ko sa mga kamag-anak din nila. My

cousin Liz told me that Kian was here

a while a go. Sa kaniya daw galing

ang pinakamalaking bouquet ng rosas

na may ibat ibang kulay. Hindi ko

alam kung para saan ang bulaklak na

yan. Is it to congratulate me for our

graduation? Dahil natitiyak ko naman

na sa nangyari kagabi tuluyan na

niyang sinira ang relasyon namin. He

planned for it, and that's for sure. He

didn't even tried to explain or chase

after me. It's not that it would change

my mind about us, though. At least he

could have tried to be honest with me.

Pero kung sinabi ba niya sa

pagmumukha ko ang totoo mas

madali ko kayang matatanggap o mas

lalo lang akong masasaktan? May

mga bagay akong napag-isip dahil sa nangyari. Hindi naman talaga kami

nagmamahalan ni Kian bago kami

ikasal. Ni hindi din kami naging

magkaibigan. Pinikot namin siya, pero

kasalanan naman kasi niya. At

kasalanan ko din nang hindi ako

nagsalita at tumanggi nang

pagpilitan ni papa na ikasal kami.

Siguro ayaw lang ni Kian na

mapasama sa mga magulang namin

kaya um-oo na lang siya. Akala ko

okay kami. Hindi pala. -- Alas-tres

ng hapon ang graduation kaya

pagkatapos naming mananghalian ay

sinimulan na akong ayusan ng mga

pinsan ko. Alas-dos y media nang

makarating kami sa venue. I

graduated as magna cum laude and

Kian graduated as cum laude. Naluha

ako nang umakyat siya sa entablado para tanggapin ang diploma at award

niya. Nang humarap siya ay agad

akong nagbaba ng tingin. Hindi ko na

din gaano ginala ang paningin ko

dahil baka makita ko sina Jewel at

mga kaibigan niya. "Congrats!" bati

namin sa isat isa ni Macy. Mangiyak-

ngiyak kami parehas pero kapwa may

mga ngiti sa aming mga labi.

Emosyonal ang lahat lalo na ang mga

magulang. Pagkatapos ng ceremony

ay naging abala na ang lahat sa

picture taking kasama ang mga

kaibigan at ilang mga relatives.

Nilapitan ako ng ilang mga kaklase ko

para makipag-picture. Pagkatapos

nu'n ay linapitan ko na din ang mga

magulang ko na panay ang iyak.

Niyakap nila akong parehas.

Congrats, anak. We're so proud of you.." "Thank you, Ma, Pa. Utang ko

po ang lahat sa inyo." Umiling sila. "'It's

our responsibility bilang mga

magulang mo.' At pinapangako ko na

babawi ako sa inyo sa lahat ng

ginawa niyo para sa akin. "Congrats,

Beth!" "Congrats, Insan!" Lumapit na

din ang mga kamag-anak-anak ko

para sa picture taking. Ilang sandali

pa ay lumapit din ang mga magulang

nina Kian. They both congratulate me.

Masayang-masaya sila. Mukhang

wala pa silang alam sa nangyari. Wala

naman silang kasalanan kaya naman

normal ko silang pinakitunguhan.

Ganun din ang mga magulang ko.

Pinakilala nila ako sa ilang mga

relatives nila. "Our daughter in law

masayang pakilala nila sa akin.

Kamuntik ko nang makalimutan na kasal pa din pala kami ni Kian.

Nakipagkamay at beso sa akin ang

mga kamag-anak nila. Mamaya pa ay

lumapit na din sa amin si Kian.

"Congratulations, Moo... I'm so proud

of you" bati niya sa akin. Agad niya

akong niyakap na kinagulat ko. "C-

congrats din" bati ko pabalik.

Pinigilan kong malaglag ang aking

luha. "Mag-usap tayo mamaya, ha?"

bulong niya sa akin gamit ang

napakalambing at nakikiusap na tono.

Hindi ako umimik pero dahan-dahan

akong tumango. Naging tampulan

kami ng tukso ng mga pinsan niya at

mga pinsan ko. They want us to kiss.

At game na game naman si Kian. He

kiss me on my cheeks at agad naman

nila kaming kinuhanan ng picture.

Kailangan kong umarte dahil wala naman silang alam sa nangyari.

Kailangan ko ding ipakita sa mga

nakakakilala sa amin na ayos lang

kami kahit hindi. Hanggat maari

gusto ko na amin-amin na lang sana

ang lahat gaya noong biglaan kaming

ikasal. Tinawag siya ng kaniyang mga

kaklase kaya pansamantala muna

siyang humiwalay sa akin. Inaaya niya

akong maki-join pero agad akong

nilapitan nina Macy at hinila sa grupo

nila. "Ano yun?" tanong niya. Umiling

lang ako at tipid na ngumiti. "Wala pa

silang alam? Pabulong niyang

tanong. Tumango ako at bumuntong

hininga. "Tara, makipag-pa-picture

tayo sa iba, aya ko sa kaniya. Gusto

kong mapuno ang graduation photo

album ko para naman madami akong

bubuklatin pagtanda ko. Mga alaalang babaunin ko sa pagtanda o habang

buhay. Napalingon ako kay Kian na

masaya kasama ang mga kaklase

nila. Pansin kong lumapit sa kanila si

Jewel. Nag-iwas ng tingin si Kian at

sakto namang nagkasalubong ang

mga mata namin. Nag-iwas ako agad

ng tingin at pinilit na makisalamuha

sa iba. - Six pm nang umalis kami sa

venue. Isahan ang ginawang

celebration namin ni Kian. Nagpa-

reserve daw ang kaniyang mga

magulang sa isang restaurant.

Sumakay ako sa sasakyan ng mga

pinsan ko at si Kian ay sa sasakyan

din ng mga kamag-anak niya.

Magkatabi kami ng upuan ni Kian

habang kumakain. Todo asikaso siya

sa akin. Panay ang tanong kung ano

ang gusto kong kainin o kaya naman Kung masarap ang kinakain ko. Ang
ibang mga kasama namin ay kinikilig

pa. Ang magulang ko naman ay

tahimik lang, nagmamasid at minsan

nagkakatinginan. Pagkatapos naming

kumain at nang makalabas kami ng

restaurant ay napatingin ako kay Kian

na tahimik sa aking tabi. "Hindi pa ba

uuwi ang mga pinsan mo? tanong

niya. Umiling naman ako. Ngumuso

siya at saglit na nag-isip. Tahimik lang

din ako na pinagmasdan siya. At

habang titig na titig ako sa kaniya ay

damang-dama ko ang mabilis na

pagtibok ng aking puso na mas lalong

nagpasakit sa aking dibdib. Nanubig

ang aking mga mata kaya agad akong

umiwas ng tingin. Pasimpleng

pinunasan ang luha at muling binalik

ang tingin kay Kian na kanina pa tahimik. Agad ko siyang niyakap na

kinagulat niya. Niyakap din niya ako

pabalik. Parehas kaming tahimik at

ang tanging naririnig lang namin ay

ang nga pintig ng aming mga puso.

Tara na!" sigaw ng mga pinsan namin

kaya agad kaming bumitaw sa isat

isa. Nginitian ko siya bago ako

sumakay sa sasakyan ng pinsan ko.

Goodbye, Kian.

Chapter 18🍄

KIAN Pagakatapos naming mag-dinner ay nagkaniya-kaniya na kami ng uwi. Uuwi na ang

mga relatives ko sa kanila kaya sa sasakyan na ako ni daddy sumabay. I don't know
if Beth's cousin were planning to stay overnight at their house so that they could
bond or whatever. Gusto kong makausap at makasama si Beth, pero ayaw ko naman
siyang ipagkait sa mga kamag-anak niya lalong-lalo na ang mga pinsan niyang gustong
mag-celebrate kasama siya. Hindi ako sumama sa mga kaibigan ko. Lagi na lang akong
napapasama o napapahamak kapag sumasama ako sa kanila. May asawa na akong tao at
dapat sa kaniya na lang ang focus ko, bagay na netong nakaraan ay sandali kong
nakalimutan. Naengganyo akong sumama sa inuman dahil birthday ng mga kaibigan ko.
At pinayagan din naman ako ni Beth kaya sinamantala ko na. Pero ang hindi ko lang
talaga alam na nagsinungaling sila sa akin at kay Beth nang ipagpaalam nila ako at
sinabing sa bahay lang ang celebration. It was in a bar. Okay, isang beses lang
naman. At saka uuwi din ako agad bago ang binigay ni Beth na oras. Nagkakatuwaan
kami ng basta na lang dumating ang grupo nina Jewel. She was not even invited yet
she joined us in our table. Hindi naman lingid sa akin at sa mga kaibigan ko na
mula high school may gusto na sa akin si Jewel. Naging honest naman ako sa
nararamdaman ko. My friends knew that I like or had a crush on someone since
elementary days, until it becomes infatuation when we reach high school. Too bad
she didn't like me that time anymore. Sinubukan kong makipagrelasyon. Gumamit ng
mga babae pero malinaw ang usapan namin kung hanggang saan lang kami. Why didn't I
try Jewel? I don't want to give her hopes kahit pa alam ko naman na malabo. Aasa
lang siya at baka sa huli ako ang mahirapang makipagkalas. Knowing how freak she
was. Alam ko, gago ako dahil imbes na ligawan si Beth dinaan ko sa pang-aasar at
pang-iinis ang lahat. Hindi ko din maintindihan ang sarili ko kung bakit natutuwa
ako kapag namumula na siya sa inis. I even threatened those boys who tried to court
her. Yeah, I'm a coward, jerk and impulsive. Pero sa lahat ng nangyari, hindi ako
nagsisi na kinasal kami dahil sa nangyari sa amin, na kagagawan ko naman talaga.
Mahal ko talaga siya. At pinangako ko sa sarili ko na hindi kami magtatapos ng
college at maghihiwalay ng landas ng buhay ng hindi nagiging kami. When Jewel
kissed me at the bar, binagabag ako ng husto ng aking konsensya. Maluwag akong
pinayagan ni Beth na sumama sa mga kaibigan ko. Ang alam niya kami-kami lang at sa
bahay lang ang celebration pero nasa bar na naman kami. Ang malala nandu'n na naman
si Jewel, na halatang determinado sa kung ano mang pinaplano niyang masama. Bago pa
maging komplikado ang lahat iiwas na ako. Hangga't maari iiwasan ko na ang mga
kaibigan ko. May asawa na akong tao at dapat sa kaniya na lang ang buong atensyon
ko gaya ng ginagawa niya. Jewel blackmailed me. This woman was a freak! Ang hirap
suyuin ni Beth. Talagang kaya niya akong tiisin. Kasalanan ko dahil nagsinungaling
ako sa kaniya. Pero hindi ako susuko. Hindi masasayang ang ilang taon na
paghihintay ko para lang maging akin siya at ang taon na pagsasama namin bilang
mag-asawa. Nasanay na akong katabi siya sa pagtulog. Those nights that she chose to
stay at their house were sleepless nights. May kasalanan ako kaya kailangan kong
magtiis. I will never do it again. Kaya naman nang sa wakas nagkausap na kami
masayang-masaya ako. I tried to make it up for her by giving her a surprise and
romantic dinner. It pained me when she told me that she prepared a surprised dinner
for our monthsary. Napaka-immature ko dahil hindi ako umuwi. Sa halip, nag-inom ako
dahil sa labis na inis sa sarili ko. Jewel have something against me. Tama nga
siya, dapat nagsabi na lang ako ng totoo sa kaniya. Ayaw ko lang naman na bigyan
siya ng sama ng loob. Pero sabi nga nila walang lihim na hindi nabubunyag. She
knew. At masakit na sa iba niya ito nalaman. Kinausap ko ang mga kaibigan ko na
tulungan ako para sa gagawin kong surprise para kay Beth bago ang graduation namin.
Didn't know that it will turn out so bad again. Aayusin ko 'to. —— Nilinis ko ang
kuwarto naming mag-asawa. Pinalitan ko ang mga punda at bedsheet. Niligpit ko ang
mga kalat. Pupuntahan ko si Beth sa kanila para makausap. Na-miss ko na siyang
makatabi sa pagtulog. Ang amoy niya at ang malambot niyang balat na kay sarap
panggigilan. Nang masigurado kong maayos na ang kuwarto ay bumaba na ako. Sakto
namang may nag-door bell. Pagbukas ni mommy ng pintuan ay niluwa doon ang mga
magulang ni Beth. Napangiti ako at hinintay si Beth na pumasok pero wala siya.
Naupo sila sa sofa. Agad na din akong tinawag ni daddy. Naupo ako sa pang-isahang
sofa. "Ano'ng atin, balae?" tanong ni Mommy. Tumikhim ang papa ni Beth at
nagkatinginan silang mag-asawa. Sa kaniyang kamay ay isang envelope na agad niyang
inabot sa mga magulang ko. Napatingin sa akin si Mommy. Si Daddy ang tumanggap nito
at nagbukas. He looked stunned. He look at me with a confious face. Inagaw ni mommy
sa kaniya ang papel. Ganu'n din ang naging reaction ni Mommy. She look at me. Awang
ang bibig, gustong magsalita pero walang salitang lumalabas sa kaniyang bibig.
There was an unshed tears in the corner of her eyes. Nakaramdam ako ng kaba.
Napatingin ako sa mga magulang ni Beth na hindi man umiimik gaya ni mommy ay
mababakasan sila ng samu't sari emosyon. Agad kong inabot ang papel. I was shock as
hell! Ano'ng ibig sabihin nito? Tumikhim ang daddy. "Bakit?" tanong niya. Bumuntong
hininga ang Papa ni Beth. "Para sa ikabubuti nila. Nagpadala ako noon sa galit.
Nag-iisang anak ko si Beth at babae pa. I was mad that time." Tumawa ito. "Totoo
nga ang sinasabi nila na huwag magdedesisyon kapag galit ka," sabi niyang may ngiti
sa kaniyang labi pero hindi ito abot sa kaniyang mga mata. "Pasensya na kayo sa
padalos-dalos kong desisyon. Pasensya na, Kian." What the?! "Dahil po doon
paghihiwalayin niyo kami?" Naaalarmang tanong ko. Tipid siyang ngumiti habang
nakatitig sa akin. Huminga ako ng malalim. "Kung tungkol po ito sa nangyari kagabi.
Hayaan niyo po akong magpaliwanag," pakiusap ko. "Kian..." Anas ni mommy. May
panghuhusga ang kaniyang mga tingin sa akin. "I didn't cheat po. I swear!"
Bumuntong hininga silang mag-asawa. Para bang ayaw nilang paniwalaan ang paliwanag
ko. But it's true! "Kian, what did you do?" tanong ni mommy gamit ang offended na
tono. "I made a surprise for her. Nakisuyo ako sa mga kaibigan ko na sunduin siya.
Habang nasa resort ako at inaayos ang surpresa ko para sa kaniya. Dumating si
Jewel. I was on the bathroom when she suddenly showed up naked. Nagmamadali akong
lumabas ng banyo at pinapaalis siya dahil anumang oras dadating na sina Beth. Iyon
po ang nadatnan niya. Pa, Ma, please. Huwag niyo naman po kami paghiwalayin."
Pinunasan ko ang nangilid na luha. Tumingin ako kina Mommy at Daddy. I wanted them
to help me. "Mom, Dad, hindi ko kayang mawala si Beth. I know I was impulsive. Pero
hindi ko pinagsisihan nang pakasalan ko siya. Ilang taon ko siyang pinangarap."
Tumingin sila sa mga magulang ni Beth. "Baka naman puwede pa nating ayusin 'to,"
dad said. "Hindi kami ang nagdesisyon. Beth asked us to help her with the anulment
process," Beth's father said. This can't be real! "Nasaan po si Beth?" Hindi ako
makapaniwalang gusto na niya akong hiwalayan. Ni hindi man lang kami nag-usap.
Hindi man lang ako binigyan ng chance na magpaliwanag. Hindi nila ako sinagot.
"Hindi ko pipirmahan 'yan," matatag kong sagot pero ang mga mata ko'y nagsimulang
manubig. "Para sa ikabubuti niyo itong dalawa. Bata pa kayo. Patawarin niyo ako
kung—" "Hinding-hindi ko po iyan pipirmahan. Asawa ko po si Beth at siya lang ang
gusto kong makasama habang buhay." Nagkatinginan silang mag-asawa. Sinabihan ako ni
mommy na hayaan ko na muna si Beth na mapag-isa at mag-isip. Kung kami daw talaga
ang tinadhana pagtatagpuin kami ulit. At kailan naman iyon? Hindi ako maghihintay
ng ilang buwan o taon para sa tadhana na iyan. She was my wife at hindi ko
kakayaning hindi ko siya kasama. Tinatawagan ko siya pero hindi niya sinasagot. Her
mother handed me a small piece of paper with a note. Sulat kamay ito ni Beth.
Maiksi lang ito pero ramdam ko ang bigat ng nararamdaman niya nang isulat niya ito.
"Ayaw kong dumating 'yung time na mamimili ka. I don't want to be slap with the
truth that you choose her over me. So, I am choosing myself."
Chapter 19🍄

years later... Luminga-linga ako habang tulak ko ang cart na naglalaman ng aking
mga bagahe. Napangiti ako nang makita ko ang hinahanap ko. "Here!" sigaw nila
habang nagtatalon-talon pa. Ang saya-saya nila. Akala mo naman hindi kami nagkita
ng ilang mga taon sa mga reaksyon nila. "Welcome back!" sabay-sabay nilang tili
nang makalapit ako sa kanila. Nagkibit balikat ako at natatawang bineso sila isa-
isa. "So, you have decided, ha?" tanong ni Macy habang nakatingin sa aking bagahe.
"No final plans yet. Tara na," aya ko dahil medyo mainit dito sa labas. Isang Hi-
Ace van ang dala nilang sasakyan. At may kasama din silang driver. Nagpasya kami na
kumain muna bago kami tumulak sa biyahe papuntang bahay ng mga magulang ko. It's
their wedding anniversary today kaya naman ngayon ko talaga ty-in-empo ang uwi ko.
Hindi nila alam na uuwi ako dahil plano ko talagang surpresahin sila. —— Nagsimula
na ang kainan nang makarating kami sa bahay ng mga magulang ko. Maganda ang panahon
kaya naman sa labas ng bahay nila pinuwesto ang handaan. May mga mesa at ilang mga
upuan. May table din para sa mga pagkain na nakalagay bandang gilid. Nauna sina
Macy na lumabas ng van. Napalingon ang mga kamag-anak ko nang mapansin sila. Sina
Mama at Papa naman ay agad tumayo upang salubungin sila. Napangiti ako. Dahil sa
pananabik ay agad na akong lumabas ng van para salubungin sila ng yakap. "Anak!"
tili ni Mama sa labis na tuwa. Halatang nasurpresa siya. Mahina akong natawa ako
mahigpit siyang niyakap. Ganu'n din ang ginawa ko kay Papa na tahimik man ay
makikita naman ang kasiyahan sa kaniyang mga mata at labi na may matamis na ngiti.
"Happy anniversary po!" Hinalikan ko sila sa kanilang mga pisngi. Hinaplos-haplos
pa ni Mama ang mukha ko. "Salamat, Anak. Na-miss ka namin." Ngumiti ako. "Na-miss
ko din po kayo. Nasaan po si Brent?" tanong ko habang palinga-linga. Inaasahan ko
pa man din na siya ang unang sasalubong sa akin. Hindi ko kasi siya makita.
"Nakatulog na. Napagod sa paglalaro. Mamaya gigising na din iyon," tugon ni Mama.
Ngumiti ako at tumango. "Halina kayo rito nang makakain na din kayo," aya sa amin
ni Papa. Binati ko lang saglit ang mga kamag-anak namin bago ako naupo. Natakam ako
sa mga nakahain na pagkain lalo na at lutong bahay. Sa sobrang pagod ko sa trabaho
hindi ko na kaya pang magluto pa. Kumakain na lang ako sa labas o kaya'y magpapa-
deliver. Ang ilang mga bisita at kamag-anak na tapos nang kumain ay nagsimula ng
kumanta sa videoke machine. Sina Mama at Papa naman ay kasalo namin dito sa mesa.
Matamis ang ngiti sa mga labi habang pinagmamasdan akong kumain. Minsan
nagkakangitian pa sila. Patapos na akong kumain nang marinig ko ang boses ni Brent.
Karga siya ng kaniyang yaya. Binitawan ko ang hawak kong kubyertos at agad siyang
kinuha sa kaniyang yaya. "I miss you, baby!" Pinanggigilan ko siyang halikan.
Mangha naman itong nakatingin sa akin. "Mamama..." sambit nito kaya natawa ako.
Ngumuso ako at muling pinupog ng halik. Naiinis na siya kaya natawa akong lalo.
"Malamog ang pisngi ng kapatid mo," saway sa akin ni mama kaya ngumuso ako. "Na-
miss kasi ito ni Ate, e," nakangiting sambit ko. Ngumiti naman sa akin si Brent.
Kapatid ko si Brent. Sabi nila menopausal baby daw siya, dahil nasa 40's na din si
mama nang ipagbuntis niya si Brent. Nakatutuwa dahil nagkaroon din ako sa wakas ng
kapatid. Pinangarap ko talaga na magkaroon ng kapatid. Iyon nga lang late nang
dumating. Parang anak ko na tuloy siya. Ngiting-ngiti ako habang pinagmamasdan
siya. "Akin na muna si Brent, ubusin mo na ang pagkain mo," sabi ni Mama. Binigay
ko na sa kaniya si Brent at muli akong umupo. Napatingin ako kay Macy na may
kakaibang tingin sa akin. Inikutan ko siya ng mata. Ganu'n din ang ginawa niya sa
akin. Padilim na ng matapos ang handaan. Hindi na din muna bumiyahe sina Macy
pabalik ng Manila kasama ang driver. Bukas ng hapon kasi ay babalik din naman ako
ng Manila dahil may aasikasuhin ako. Sabay-sabay na lang daw kaming lumuwas. Ayaw
ko namang magtampo ang mga magulang ko kung aalis ako agad. —— Malalim na ang gabi.
Mahimbing na din ang tulog nina Macy at Barbara, pero hindi ako dalawin ng antok.
Nanatiling dilat ang aking mga mata hanggang tumilaok na ang mga alagang manok sa
kabilang bahay. Ang daming mga bagay ang gumugulo sa aking isipan. Ang sakit tuloy
ng ulo ko. Napagpasiyahan ko na lumabas na lang ng silid at magtimpla ng kape.
Gising na din siguro si Mama sa mga oras na ito. Sakto na may gusto din akong
itanong sa kaniya. "Good morning, Ma," bati ko nang madatnan ko si Mama sa kusina.
Ngumiti siya at binati din ako ng good morning. "Magkakape ka?" tanong niya.
Marahan akong tumango at naupo na din sa silya. Tatlo ang coffee mug na tinimplahan
niya. Ang isa marahil ay para kay Papa. Pagkatapos niyang magtimpla ng kape ay
naupo siya sa tapat ko. Nagkatinginan kami ng ilang minuto. "Good morning," bati ni
Papa na kapapasok lang ng bahay. Mukhang galing siya sa pag-ja-jogging sa labas.
"Morning, Pa," bati ko din. Naupo na din siya sa tabi ni Mama. Napanguso ako at
saglit na nag-isip bago ko sila tinanong. "Ahm... Ma, ano po pala ang balita sa..."
Tumikhim ako. "... sa a-annulment?" Nagkatinginan sila bago nila kapwa tinuon ang
tingin sa akin. "Pinirmahan ba niya noon?" tanong ko dahil nang umalis ako wala na
din akong naging balita pa tungkol doon. Hindi na ako nagtanong pa kapag ganiyan na
tumatawag ako sa kanila. Nagpalit na din kasi ako noon ng numero. I also
deactivated my social media accounts, mga close friends at piling relatives lang
ang may contacts sa akin. Nanliit ang mga mata ni Mama. "Why?" tanong ni Mama. May
multo ng ngiti sa labi niya. Nagkibit balikat ako kahit na ang totoo ay madami
akong gustong sabihin at itanong tungkol sa nangyari ilang taon na ang nakalipas.
"Oo, pinirmahan niya," tugon ni Mama nang ilang minuto ang lumipas at hindi na ako
ulit pang umimik. Marahan akong tumango. Pinirmahan niya. Okay. So, ibig sabihin
malaya na kami parehas. Tipid akong ngumiti sa mga magulang ko para ipakita na
masaya ako sa nangyari, pero ang totoo ay kabaliktaran nito ang nararamdaman ko.
Hati ang damdamin ko. Isa sa dahilan ng pag-uwi ko ng biglaan at pagpapasya kong
manatili na ng Pinas ay ang makausap siya. Bukod sa plano kong magtayo ng negosyo.
Nagkita kami ni Jewel sa abroad two weeks ago. She explained to me everything. She
beg for my forgiveness for her peace of mind. May anak na siya ngayon at plano na
nilang magpakasal ng ama ng kaniyang anak. At naisip nga niya na hanapin ako para
humingi ng kapatawaran. Hindi ko alam kung paano niya nalaman kung nasaan ako. Ang
mga kaibigan at ang mga magulang ko lang ang nakakaalam ng address ko abroad. Basta
na lang nagpakita si Jewel sa restaurant na madalas kong kainan tuwing hapunan.
Muling bumangon ang inis at galit sa aking dibdib nang malaman ko ang totoo. Gusto
ko siyang saktan pero hindi ako mapanakit na tao. I'm glad that she's happy now,
even though she have ruined us. She look very sincere. Mukhang nagbago na din siya
talaga. Kaya naman binigay ko sa kaniya ang pagpapatawad. Well, I'm glad that she's
matured now. Ang totoo, nakaramdam ako ng pagsisisi matapos kong marinig ang
explanation niya. Pakiramdam ko tuloy may kasalanan ako. It haunts me even in my
dreams. Kaya naman napagpasiyahan ko ng umuwi ng Pinas. Pero tama ba ang naging
pasya ko? —— "Ayos ka lang?" Tinapik ako ni Macy. Ngumiti ako at tumango. Napalalim
na naman ang iniisip ko. Nandito kami ngayon sa bar. Kaninang hapon kami nakabalik
ng Manila. Nang malaman ni Yona na nandito na ako sa Pinas nag-aya siya na mag-bar
kami. Sa dami ng bumabagabag sa akin mukhang okay din na magsaya ng kaunti ngayong
gabi. Nauna kami dito sa bar dahil sinundo pa daw nina Sunny si Yona. Mukhang
tatakas lang daw ito. Hindi ko naman masisisi ang nanay niya kung higpitan siya
kahit na twenty four years old na siya. Medyo wild kasi ang babae. Nakikinig lang
ako sa usapan nina Macy at Barbara. May alumni homecoming daw ang batch namin ng
elementary, high school at college. Same school kami mula elementary kami. College
na lang talaga kami naging close noon. Hindi ako sigurado kung dadalo ako. Siguro
kung iba ang sitwasyon baka dadalo ako. Kinalat ko ang aking paningin sa buong bar
hanggang sa mapako ang aking tingin sa lalakeng nasa bar counter. Ilang taon na ang
lumipas pero kilalang-kilala ko pa din ang itsura niya. He matured a bit na mas
lalong nakadagdag sa kaniyang kaguwapuhan at sex appeal. Tumikhim sina Macy dahilan
para mabalik ako sa wisyo. Ngiting-ngiti silang dalawa. Tiyak na nakita din nila
ang dahilan ng saglit na pagkatulala ko. Muli akong napatingin sa bar counter. This
time, may kasama na siyang dalawang lalake. May isang babae na lumapit din sa
kanila. Agad itong nangunyapit sa kaniyang braso dahilan para matigilan ako. I felt
a familiar pain in my chest, kaya agad na akong nag-iwas ng tingin. Dumating sina
Yona at Sunny kaya sa mga kaibigan ko na lang din tinuon ang aking pansin kahit pa
ang isip ko'y nasa aking ex husband. Girlfriend niya kaya iyon? So, he already
moved on. May lumapit na ilang mga kalalakihan dito sa table namin. Mga kaibigan
nina Sunny, ang sabi ni Macy ex daw ito ni Yona. At base sa klase ng titig ng
lalake kay Yona mukhang may feelings pa siya dito. Yona smirked at him. He's Elliot
and the other guy is Mardy. I tried to get along with them. Sa naglipas na taon,
kahit papano nag-improve naman na ako lalo na sa pakikisalamuha. Hindi na ako gaya
ng dati. Nagkakasayahan kami nang lumapit sa amin sina Kian. Kasama niya ang
dalawang lalakeng mukhang kaibigan niya. Mukhang kakilala nila ang ex ni Yona. What
stunned me is when Yona invited them to sit with us. Gusto kong magprotesta dahil
sa pagiging insensitive niya pero pinigil ko ang aking sarili. Pinakilala sila sa
amin ni Elliot. Confirmed! Girlfriend nga ni Kian ang babae. Tinanong kasi ni Macy
kung kasama ba niya ang girlfriend niya. Sabi niya nasa table
daw ng mga kaibigan. Ang awkward... Naging tahimik kaming mga babae habang ang mga
lalake naman ay nag-uusap tungkol sa business. Kian look very successful now kahit
ilang taon pa lang ang nakalipas. I'm glad that he did well for these past years.
"Mag-cr tayo," bulong ni Macy kaya naman mabilis akong tumango. I need to breathe.
Mukhang napansin niya kung gaano ako hindi kakomportable na makaharap si Kian.
Habang nasa cr kami ay naging topic nila si Kian at ang girlfriend niya. Kung gaano
sila ka-compatible sa isa't isa. Really? Kaibigan ko ba talaga ang mga ito? Hindi
ako umimik. "Mukhang hindi pa nakapag-move on ang kaibigan natin," tudyo ni Yona
pero nanatili lang akong walang imik. Nagkatinginan sila habang pigil-pigil ang mga
ngiti sa labi. "Tara na! Sayaw na lang tayo," aya ni Yona. Hinila niya ako hanggang
sa dance floor. Sina Macy, Barbara at Sunny ay nakasunod lang din sa amin. Pinikit
ko ang aking mga mata at unti-unting sinabayan ang tranche music. Tinaas ko ang
dalawa kong kamay kasabay ng pag-indayog ng aking balakang. Hinaplos ko ang aking
ulo, pababa sa aking leeg hanggang sa aking dibdib patungo sa aking mga hita. Then
hinaplos ko ulit ang aking katawan pataas. Pagmulat ko ng aking mga mata, nakita ko
si Kian na nakatayo at pinagmamasdan ako mula sa kaniyang kinatatayuan. Natigilan
ako pero agad din akong nakahuma at pinagpatuloy ang aking pagsayaw. My mind was
distracted kaya naman hinila ko ang aking mga kasama hanggang sa gitna ng
dancefloor, malayo sa gawi ni Kian. Kahit na hindi naman ako sigurado kung sa akin
ba siya nakatingin. Baka nasa dancefloor din ang kaniyang girlfriend at siya talaga
ang pinagmamasdan niya.

Chapter 20🍄

Malalim na ang gabi pero mas lalo pang dumagsa ang mga tao dito sa bar. Napagod na
din akong magsayaw dahil halos magdikit-dikit na ang balat sa dami ng tao sa dance
floor. Inaya ko na sina Macy na bumalik sa table namin. Iinom lang ako ng kaunti
tapos uuwi na ako. Sa condo ni Macy muna ako pansamantalang tutuloy habang wala pa
akong nahahanap na unit. Ang bahay namin dito sa Manila ay pinaupahan kasi nina
Mama at Papa kaya naman hindi din ako puwede doon. "Sayaw pa tayo," aya sa akin ng
lalake na kanina pa sunod nang sunod sa akin sa dancefloor, nang makitang tumalikod
na ako at nagsimulang humakbang paalis ng dancefloor. I smiled politely at him.
"Pagod na ako, e," tugon ko nang nakangiti. Patuloy siya sa pag-indak sa harap ko.
He's tempting me but I shook my head. "Tara na!" aya ko sa mga kasama ko. Ang kulit
ng lalake dahil sinundan pa din niya kami. Naiinis na sina Macy at Barbara. "Next
time naman ulit," sabi ko sa lalake para tigilan na niya ako. Mukhang madami na din
kasi siyang naiinom kaya makulit na. Ang kulit talaga. Ngayon naman inaaya niya ako
sa table nila. Malapit na kami sa table namin at mukhang napansin nina Eliot ang
pangungulit sa akin ng lalake. Tumayo sila ni Mardy, pero naunahan sila ni Kian na
agad tumayo at lumapit sa amin. Hinawakan niya ang braso ko at hinila ako palapit
sa kaniya. I stiffened. Hindi makapaniwala sa kaniyang ginawa. "Stay away from
her," pagtataboy niya sa lalake. Nagtaas ng dalawang kamay ang lalake at agad na
ding umalis. Pagkatalikod ng lalake ay mabilis ding binitawan ni Kian ang braso
kong hawak niya. Bumalik siya sa upuan na parang wala lang. Naupo na din ako sa
tabi ni Macy. Tahimik ako at pilit pinapakalma ang aking sarili. My heart is
beating fast. Para akong bata. Inabot sa akin ni Macy ang isang baso ng alak. May
panunudyo sa kaniyang mga mata na pinagkibit balikat ko lang kahit ang totoo ay
naapektuhan ako. Nandito pa din siya sa table namin. Hindi ba niya pupuntahan ang
girlfriend niya? Maybe they trust each other that much, my mind answered. Pinilit
kong sumabay sa usapan nila kahit ang totoo ay naiilang ako. Paminsan-minsan pa ay
nagsasalubong ang mga mata namin ni Kian. Siya ang unang umiiwas ng tingin. Kapag
ako na ang nagsasalita ay seryoso niya akong pinagmamasdan. Hindi din nakaligtas sa
aking mga mata ang paminsan-minsan na pagpasada niya ng tingin sa aking kabuuan. I
am wearing a red mini dress with a deep neckline. Siguro, nanibago siya sa itsura
ko. Hindi na kasi ako balot na balot manamit tulad ng dati. Isa sa mga naging hobby
ko noong nasa abroad ako ay mag-shopping at magmaganda. Noong nagsasama pa kami
never akong nagsuot ng sexy. Oh, I remember that one time when I prepared a
surprise dinner for him. Nagsuot ako ng pulang sexy dress pero hindi niya nakita
dahil napanis lang ako sa paghihintay sa kaniya. Bumuntong hininga ako. Hindi ko na
dapat iniisip pa ang nakaraan. Past is past sabi nga sa kasabihan. Mukhang masaya
naman na siya ngayon. Masaya na din naman na ako... Kahit paano. "Nagbakasyon ka
lang ba o dito ka na mag-stay ulit?" tanong niya. Dahan-dahan akong nag-angat ng
tingin. "H-hindi ko pa alam," tugon ko. Tumango lang siya. Nananantya ang uri ng
tingin niya sa akin. "Nice to see you again," aniya ng may ngiti sa labi. Umawang
ang aking bibig at saglit na natulala. "S-same." Iyon na nga lang ang nasabi ko
nautal pa ako. Hindi na ulit siya nagsalita pero nanatiling nakatuon sa akin ang
mga mata niya. Tumikhim si Macy. "Nasaan na pala ang girlfriend mo?" Oo na! Alam ko
namang may girlfriend na siya! "S-She's with her friends," tugon niya nang hindi pa
din inaalis ang tingin sa akin. "Balita ko magpapakasal na kayo," singit naman ni
Yona. What?! Mukhang naging close sila ng mga kaibigan ko. Hindi na din naman kasi
ako noon nagtatanong sa kanila. Hindi din nila nababanggit sa akin na may
girlfriend na nga siya. Kung alam ko lang sana na meron na, baka hindi na lang ako
bumalik. Inubos ko ang pang-apat na baso ng alak. Uuwi na ako pagkatapos nito.
Pinahiram ni Macy ang isang susi niya sa akin kaya kung hindi pa niya planong
umuwi, mauuna na ako. Maaga pa ako mamaya dahil imi-meet ko ang may-ari ng shop na
rerentahan ko. Pagkalapag ko ng baso sa table nilingon ko si Macy na ngising-ngisi
habang nakatingin kay Kian. "Inaantok na ako," bulong ko sa kaniya. "Kung ayaw mo
pang umuwi, okay lang kahit ako na ang mauna," dagdag ko pa. Hinihintay pa yata
nila ang mga boyfriend nila. Late daw ang dating ng mga ito. Hindi ko na sila
mahihintay pa. Tumango siya kaya naman tumayo na ako. Tinignan ko ang mga kasama
namin. "Mauuna na ako," paalam ko. Biglang tumayo si Kian kaya naman napatingin
kaming lahat sa kaniya. "Ihahatid na kita," prisinta niya. Huh? Napalinga-linga
ako. "Huwag na," tanggi ko. Ano ba ang nasa isip ng lalakeng 'to? Umiling ako.
"Baka magalit ang girlfriend mo," sabi ko na kinatigil niya. Para bang na-realize
niya na oo nga may girlfriend pala ako at kasama ko dito sa bar. —— Katatapos ko
lang makipag-usap sa may-ari ng shop. Nagkasundo kami sa presyo. Pagkatapos ng
tatlong araw ay magkikita ulit kami para sa pagpirma ng kontrata at payment. Dahil
maaga pa naman napagpasiyahan kong mag-ikot-ikot muna sa mall na malapit. Wala din
naman akong gagawin sa condo ni Macy dahil pumasok siya sa trabaho. Mamaya pa siya
uuwi para magpalit ng damit pagkatapos nu'n lalabas din siya ulit para mag-bar.
Pipilitin lang niya akong isama. Tiyak na magkikita na naman kami ni Kian. Hindi
naman sa bitter ako at iniiwasan ko si Kian, pero ayaw ko lang talagang magkaroon
pa ng puwang sa aking isipan ang mga bagay na maaring magpagulo lang sa aking
isipan. Lalong-lalo na ang mga bagay na maaring magdulot na naman ng sakit sa aking
puso. For the past years, I believe that I am already healed. Pero nang magkita
kami ni Jewel, ang payapa kong isip ay nagulo na naman. Nagpasya akong umuwi.
Naisip kong magnegosyo na lang dito sa Pinas. At gusto ko ding makausap si Kian,
but I don't think that it is necessary for us to talk lalo na at nalaman kong may
girlfriend na ang tao at mukhang magpapakasal na din. Hindi ako magiging desperada.
Hindi ako ganoong tao. Masaya ba ako para sa kaniya? Yes. Ganoon naman talaga kapag
nagmahal ka. Kung ano ang makakapagpasaya sa mahal mo ibibigay mo. Gaya ng ginawa
ko noon. Pagkatapos kong bayaran ang mga pinamili ko ay agad na akong sumakay ng
taxi pauwi. Pagdating ko sa condo ni Macy laking gulat ko nang madatnan ko sina
Kian, kasama niya ang barkada niya. Katabi ni Barbara ang isang kaibigan ni Kian
habang nakahilig pa ito sa dibdib ng lalake. Si Macy naman ay akbay-akbay ni Raul.
What the hell?! Bakit parang ang dami kong hindi alam? "G-Good evening," bati ko sa
kanila. Ilang taon naman na ang nakalipas at hindi na din kami mga bata pa para
umasta akong galit pa din sa kanila dahil sa nangyari. Ayaw kong isipin na hindi pa
ako nakakapag-move on. Binati din nila ako. Sumenyas ako kay Macy na ipapasok ko
lang saglit sa loob ng kuwarto ang mga pinamili ko. Hindi talaga ako makapaniwala.
Naupo ako sa tabi ni Kian dahil iyon na lang ang bakante. Tinaasan ko ng kilay sina
Macy at Barbara. Hinihintay ko silang magkuwento. Pag-alis ko noon ng bansa,
nanligaw daw sa kanila ang mga kaibigan ni Kian. At hanggang ngayon sila pa din.
Going strong. E, di sana all. Tipid akong ngumiti sa kanila. Mukhang nagbago naman
na ang mga kaibigan ni Kian. Hindi na sila mukhang immature na gaya ng dati. May
mga narating na din sila sa buhay, iyong pinaghirapan talaga nila. Nagpa-deliver
sila ng pagkain. After kumain ay nagprisinta ako na magligpit at maghugas ng
pinagkainan namin. Hindi sumama si Kian sa kanila. Nakatayo siya sa may dulo ng
mesa habang nakasuksok sa magkabilang bulsa ng pants ang kamay. Wala siyang
sinasabi at basta lang nakatitig sa akin. Tumalikod na ako at dinala sa sink ang
mga hugasin. Naramdaman ko ang kaniyang presenya sa aking likuran. "Let me help
you," aniya. Hindi ako umimik. Tinuro ko sa kaniya ang pamunas. Siya na lang ang
magpunas ng mga nabanlawan ko na. Tumikhim siya. "How are you?" tanong niya
kapagkuwan. Tumikhim ako at saglit siyang tinapunan ng tingin. "Good. You?" "Never
been better since you left me," prangka niyang sagot. Natigilan ako sa sinabi niya
pero hindi ko pinahalata. Tumikhim ako pero hindi na muling nagsalita pa. "Hindi ka
man lang ba nagsisi nang iwanan mo ako?" tanong niya. I can feel the loneliness and
anger in his tone. My chest hurts. Binilisan ko ang paghuhugas. Hindi ko siya
sinagot. "Hindi ka man lang ba nagdalawang isip nang magpasya kang ipa-annul ang
kasal natin?" His follow up question makes my eyes water. "Kung hindi ko ginawa
iyon hindi mo matatagpuan ang babaeng totoong nakalaan para sa'yo," matatag kong
sagot. Pagkatapos kong mabanlawan ang mga plato tumalikod na ako. Kaya naman niya
'yun.

Chapter 21🍄

"I'm sorry! Kasalanan ko dahil nagsinungaling ako sa'yo. Hindi ako nagsabi ng
totoo. But I didn't cheat!" Sinundan pa talaga niya ako. Saglit akong natigil sa
paglalakad dahil sa sinabi niya. "Believe me, I didn't cheat." Yeah, I know you
didn't cheat. Pero mababago pa ba natin ang mga nangyari? Our marriage was annuled
now. At isa pa may mahal ka na ding iba. Hindi ko alam kung para saan ang usapan na
ito. Gusto ba niya ng closure? Pinirmahan niya ang annulment namin. That is the
closure. Huminga ako ng malalim at mabilis na pinunasan ang tumakas na luha. Muli
akong humakbang at muli ding napatigil nang magsalita ulit siya. "Diyan ka naman
magaling, e. Sa halip na makipag-usap, lagi ka na lang umiiwas, tumatakas at
lumalayo." "What do you want me to do, huh?!" Nilingon ko siya. "Fight for me..."
nanghihina niyang sagot. "How? Paano kita ipaglalaban kung sa huli ako naman pala
ang talo. Kung siya ang piliin mo. Gusto ko lang namang ibangon ang sarili ko dahil
nasagad na ako, lahat ng pagmamahal binuhos ko noon sa'yo. I am not an ideal
girlfriend, Kian. Hindi ako sexy gaya ng mga naging ex mo. Hindi ako maganda. Kaya
nga hindi ako gusto ng mga tao para sa'yo, di ba?" Iyon ang paniniwala ko nang
hindi ko pa nalalaman ang totoong nangyari. Pero masisisi ba ako kung ginawa ko
iyon? Oo, mahal na mahal ko siya at asawa ko siya. Pero napikot lang naman talaga
siya. Napilitan siyang pakasalan ako dahil nag-insist ang mga magulang ko. Noong
bago pa lang kami naisip ko na na darating ang panahon na matatapos din ang lahat
sa amin. Nangyari nga ang kinakatakot ko. He lied. At nagkamali din ako ng akala.
Hinayaan niya akong mag-isip. He know my insecurities, but he didn't even explain.
"Bata pa lang tayo, ikaw na ang pinili kong makasama habang buhay, Moo..." Nag-iwas
ako ng tingin. Ang sarap pakinggan. Pero hindi naman na ako ang only one niya
ngayon. May nobya na siyang bago. "Nagsisi ka ba na pina-annul mo ang kasal natin?
Nagsisi ka ba na iniwan ako?" he asked with a hopeful and pleading voice. Taimtim
ko siyang tinignan. "Nagsisi ka ba?" naiiyak niyang tanong. I closed my eyes and
let my tears fall. Pagmulat ko ng mga mata ay sinalubong ko ang umaasa niyang mga
mata. Tumango ako. "Oo! Nang marinig ko ang paliwanag ni Jewel. Nagsisi ako kung
bakit kita iniwan na lang ng basta-basta. Kaya nga ako nandito ngayon." He look
shock but after some seconds he manage to smile. "Mahal mo pa ba ako?" tanong niya.
Nag-iwas na naman ako ng tingin. Ayaw ko ng makagulo pa sa buhay niya ngayon. Hindi
ako sumagot. "Mahal na mahal kita, Moo..." nanghihina niyang sambit. Hilam ng mga
luha ang kaniyang mga mata. "Kung mahal mo ako, bakit hindi mo ako hinanap o
sinundan man lang? Kung mahal mo talaga ako bakit mo pinirmahan ang annulment
paper?!" naiinis kong sigaw sa pagmumukha niya. Napakunot ang kaniyang noo. Saglit
siyang nag-isip. "Lumuhod ako sa harapan ng mga magulang mo. Nagmakaawa ako para
sabihin nila kung nasaan ka, pero sinabi nila na hayaan muna kita. I did. Kahit
na... Kahit na kada araw na lumilipas ay labis akong nangungulila sa'yo." Garalgal
ang kaniyang boses at ang mga mata'y pulang-pula. "We are still married. Hindi tayo
maghihiwalay at kahit sa next life pa natin, sisiguraduhin kong tayo pa din."
Paanong nangyari? Ang sabi ni Mama, pinirmahan niya. Bumuntong hininga siya. "Ang
plano ko lang talaga noon ay maging girlfriend kita bago tayo magtapos ng college
para walang dahilan na maghiwalay ang landas natin. Ganoon ako ka-obsess sa'yo na
nagawa kitang i-blackmail." Napangiwi ako sa sinabi niya. "It was also a blessings
that your parents learned about it. Dahil kung hindi, hindi kita magiging asawa.
Hindi nila igigiit na pakasalan kita. Wala akong pagsisisi sa nangyari. I'm even
grateful of what happened. Kahit na naging padalos-dalos ako, nagbunga iyon ng
maganda. Iyon ang pagpapakasal sa'yo," aniya habang masuyong nakatingin sa akin.
"Sa araw na pinirmahan natin ang marriage contract natin, iyon ang pinakamasayang
araw sa buhay ko. Ang babaeng pinapangarap ko naging asawa ko." Huminga siya nang
malalim bago muling nagsalita. May dumaan na sakit sa kaniyang mga mata. "...Dahil
sa pagkakamali ko pinilit ako ng magulang mo na pirmahan ang annulment papers.
Hindi pa ako nahihibang para iproseso ang annulment. I love being your husband. At
wala akong ibang gustong makasama sa habang buhay kundi ikaw lang. Mula noon
hanggang ngayon hindi iyon nagbago." Hindi ako agad nakapagsalita sa sinabi niya.
Sa haba ng sinabi niya, pilit ko iyon pinoproseso sa aking utak. Isa sa dahilan ng
pag-uwi ko ay ang pagtatayo ko ng business at para na rin sa kaniya kung sakaling
may aasahan pa ako sa amin. Gusto kong ayusin namin kung puwede pa ngang ayusin.
Pero nalaman-laman ko na pinirmahan niya ang annulment papers. Kaso hindi ko naman
tinanong kung naproseso nga iyon, marahil kinuha niya ang drafts at sinabi na sila
na ang magproseso. Kagabi naman nalaman ko na may nobya na siya at magpapakasal.
Hindi ba niya alam na nasaktan na naman ako dahil doon? Tapos ngayon sasabihin
niyang mahal niya ako at hindi pa kami hiwalay. Sa mga sinabi niya, imbes na maging
masaya ako, nainis lang ako lalo. "Cheater!" sigaw ko sa pagmumukha niya. "You
didn't cheat with Jewel years ago, but you're cheating on me while I'm away!" Hindi
siya nakapagsalita. Nagkamot siya ng batok at tumingin sa ibang banda. Ngayon ko
lang naalala na may mga kasama pala kami. "Wala akong girlfriend. We just—"
Naintindihan ko agad ang ibig niyang sabihin. Pinagseselos ako ganu'n ba?
Nagsinungaling na naman siya sa akin! Matalim ko siyang tinignan. "Sorry..." "I
hate you!" sigaw ko at nagmamadali nang pumasok sa loob ng kuwarto. Nagpupuyos ang
damdamin ko sa nalaman ko. Damn! Nakakainis siya! Isama na din ang mga kaibigan
kong pinagkaisahan ako. Magsama-sama sila. Itutulog ko na lang ang inis ko. Mabuti
at hindi naman na niya ako sinundan pa dahil wala naman siyang mapapala sa akin.
Hindi ko siya kakausapin habang hindi pa humuhupa ang galit ko sa kaniya.
Kinaumagahan alas-otso na ako nagising. Sigurado akong wala na si Macy dahil
papasok na siya sa trabaho. Naligo na muna ako at nagbihis. Nagsuot ako ng cropped
polo at skirt. May mga importante akong lalakarin ngayong araw. 'Pag maaga akong
makauwi aasikasuhin ko naman ang paggawa ng business page sa social media, para sa
online orders at promotion. If everything went well the following days mag-po-post
na din ako ng job hiring para sa magiging tao. Sa weekend, uuwi siguro ako sa bahay
ng mga magulang ko para makasama ko sila lalong-lalo na si Brent. Kumain na muna
ako sa restaurant na nasa baba lang ng building bago pumara ng taxi. Alas-dos ng
hapon natapos ang lakad ko. Maaga pa kaysa sa inaasahan ko. Ngayon pa lang din ako
manananghalian kaya kakain na muna ako sa mall sa malapit bago ako umuwi. Napalatak
ako ng maka-recieve na naman ako ng text mula kay Kian. Hindi registered ang number
niya pero alam na alam ko na siya ang nag-text kahit hindi siya magpakilala.
"Moo... Where are you?" "Magkita tayo, Moo." "Wala ka sa condo? Tell me your
whereabouts. Puntahan kita, Moo." "Moo." "Galit ka pa ba? Sorry na, Moo." May puppy
eyes pa. Ewan ko sa'yo. Puro ka Moo. Nagiging baka ka na. Nagtipa ako ng mensahe.
"Mall." Iyan lang ang sagot ko. Bahala siyang mag-isip kung saang mall ako ng
Pilipinas naroon. Sa fastfood ako kumain. Nakakalahati ko na ang kinakain ko nang
dumating si Kian at basta na lang naupo sa upuan sa harapan. Ang galing namang
manghula. Hindi ko siya pinansin, nagpatuloy lang ako sa pagkain kahit pa
nakakailang dahil kumakain ako at siya nanonood lang. "Wala ka ng pupuntahan?"
tanong niya. Umiling lang ako. "Manood tayo ng sine." Umiling lang ako dahil
pagkatapos kong kumain ay uuwi na ako para makapagpahinga dahil sumasakit ang ulo
ko. Gagawa din ako ng social media account ko. "Okay. Uuwi ka na ba? Mag-take out
na lang tayo ng pagkain tapos mag-movie marathon tayo," aniya. "Nakakahiya kay
Macy, plano mo pa talagang tumambay doon. Nakikituloy na nga lang ako," sagot ko sa
naiiritang tono. "E, di du'n ka na lang sa bahay natin umuwi kasi," nakangusong
suhestyon niya. Malamig at tamad na tamad ko siyang tinignan. Hinuli naman niya ang
kamay ko. Hinawakan niya ito at bahagya pang pinisil. Tinitigan niya ako ng may
pagmamakaawa. "Puwede bang bati na tayo? I'm sorry for lying. Sorry kung nasaktan
kita. Sorry sa lahat ng nagawa ko." Bumuntong hininga ako. "Come home to me.
Please, take me back," nagmamakaawang sabi niya.

Chapter 22🍄

Taas kilay kong sinalubong ang kaniyang mga titig, pero ako din ang unang umiwas ng
tingin. Para akong teenager na pulang-pula ang mukha dahil nakatitigan ko ang aking
crush. Bumuntong hininga ako at muling nagsubo. Nagutuman ako ng husto kaya wala
akong pakialam kahit pa pinapanood ako ni Kian. Ramdam ko ang mainit na titig niya
sa akin, at sinikap kong huwag maapektuhan. "Mas lalo kang gumanda, Moo..." He
giggled like a teenager. I rolled my eyes. "Ang swerte ko sa'yo. Buti na lang
talaga naitali na kita sa akin," he said proudly. Umiling-iling ako. Pinulot ko ang
baso ng ice tea at ininuman. Titig na titig pa din siya sa akin. I can see the
amusement and love in his eyes. Pagkalapag ko ng baso ay hinuli niya ang aking
kamay. Magaan niya itong hinawakan at dinala sa kaniyang labi. Magaan niya itong
hinalikan. I blushed, lalo na ng marinig ko ang pagsinghap ng mga estudyante na
nasa kabilang lamesa. Kita ang kilig sa kanilang mga mukha habang nakatingin sa
amin. "Ang sweet..." "Sana all..." "Ang guwapo niya, no?" "Ang ganda din niya, kaya
bagay sila..." Nakakuha pa tuloy kami ng atensyon. Kian didn't mind it though.
Nilalaro naman niya ngayon ang aking daliri na dati'y may suot na singsing. Ang
wedding ring namin. Unconsciously, I look at his ring finger and was so shocked to
notice that he is still wearing our wedding ring. The ring that I've gave him years
ago. Ang singsing na binili ko gamit ang ilang taon kong inipon na pera. Hindi ako
maluho kaya ang mga sumosobra sa mga binibigay nina Papa at Mama sa akin noon ay
hinuhulog ko sa alkansya. Ipon ko ito mula elementarya ako. I was planning to use
it to start a small business after finishing college. Pero gaya nga ng kasabihan
hindi lahat ng nakaplano ay nangyayari lalo kung hindi pinapahintulutan ng tadhana.
Putting aside my plans, I thought that I should use the money to buy a ring; our
ring. Hindi ako nanghinayang na gastusin ang lahat ng ito para sa wedding ring
namin. Paano, hindi man lang niya naisipan na suotan ako ng singsing kahit silver o
kahit mumurahing singsing lang na nabibili lang sa tabi-tabi. Hindi ko inakalang
papahalagahan niya ito. I was so move to know that he didn't took it off for years,
kahit pa nakipaghiwalay ako at iniwan siya ng walang usap-usap. My eyes watered.
Ngumiti siya nang mapansin niya ang pagkakatitig ko sa kaniyang daliri. "I am
married to you. And I have no plan to end our marriage. You are mine, Moo. And I am
yours..." Suminghap ako at agad pinulot ang tissue na nasa gilid ng aking plato
para punasan ang mga luhang nagbabadyang bumagsak mula sa aking mga mata. Halo-halo
ang emosyon na nararamdaman ko ngayon. I just realize how much I miss him all these
years. Paano na lang kung pinirmahan niya noon ang annulment papers? Paano kung
hindi ko nalaman ang totoong nangyari? Na hindi nama talaga siya nag-cheat sa akin.
Thinking about the past made me realize my share of mistake. "I love you so much,"
he almost whispered. "Where's your ring?" tanong niya nang wala siyang makuhang
sagot mula sa akin. "In my wallet," I answered. Tinanggal ko ito sa aking mga
daliri pero hindi ko kailanman naisipang itapon, kahit pa ang nasa isip ko ay
hiwalay na kami. For the past years, though we're apart, I feel like I am still
married to him. My love never fade even a bit. I tried to move on with my life
without him. Sinikap kong tabunan ang mga masasaya at masasakit na alaala ko
tungkol sa kaniya. Siguro nagawa kong i-divert sa ibang bagay ang aking atensyon
pero ang kalimutan siya ay hindi ko nagawa. Nilabanan ko ang pangungulila ko sa
kaniya. Seeing him now after those years of being apart, I felt like my love for
him gets deeper. Oh, how I miss him so bad. ___ Pagkatapos kong kumain ay inaya na
niya akong lumabas ng fastfood. Hinawakan niya ang aking kamay at agad pinagsiklop
ang aming mga daliri. Ngiting-ngiti siya habang nakatingin sa aming magkasugpong na
mga daliri, nang hindi ako umalma. "Mag-grocery muna tayo bago tayo umuwi. Hindi
kasi ako kumakain sa bahay kaya walang mga stocks." Tumango lang ako at nagpatianod
sa marahang paghila niya sa akin papasok sa supermarket. Kumuha siya ng cart ng
hindi binibitawan ang aking kamay. He look so happy at may pag-hum pa siya habang
kumukuha kami ng mga stocks sa mga shelves. Tuloy ay napangiti din ako. Ang gaan ng
pakiramdam ko ngayon sa totoo lang. Padilim na ng makarating kami ng bahay. The
house still look the same. Bagong pintura ito pero tulad pa din ito ng kulay ng
dati nilang pintura. Napatingin din ako sa aming bahay. Ganu'n pa din naman ang
itsura nito. Bukas ang ilaw at may dalawang sasakyan na naka-park sa may garahe.
Pinagtulungan naming isalansan ang aming mga pinamili. Nagtulungan din kaming
magluto. Hindi kami gaano nag-uusap, dahil wala akong maisip na sabihin. Pero siya
hindi nauubusan ng baon. Kanina pa ako binobola. "Ako na ang maghugas ng mga plato.
Mauna ka ng maligo," aniya habang kinukubli ang munting ngiti sa kaniyang mga labi.
Kita ko ang pagkislap ng kaniyang mga mata. "Okay," tanging sagot ko. Umakyat ako
sa aming kuwarto. Kung ano ang ayos ng kuwarto dati ay ganoon pa din naman. May
nadagdag lang na mga picture frames na nakasabit sa dingding malapit sa study
table. Mga pictures namin. May picture frame din na nakapatong sa night stand. It
was our last picture together. Nanubig ang aking mga mata nang maalala ko ang araw
na iyon. MABILISAN lang ang ginawa kong pagligo. I wrapped my body with a towel
before going out of the bathroom. Nagkatinginan kami ni Kian. Kita ko ang pag-alon
ng kaniyang adams apple nang pasimple niyang hagurin ng tingin ang aking katawan.
Napatingin din tuloy ako sa namumukol niyang pagkalalake na kahit natatakpan ito ng
suot niyang jeans ay halatang-halata. Tumikhim siya bago tinuro ang mga damit ko na
hinanda niya. "M-maliligo na din ako," aniya bago dali-daling pumasok sa banyo.
Namula ang aking pisngi nang makita ang thong na kasama ng tshirt at short ko na
hinanda niya. No wonder he had a boner. Pagkatapos kong magbihis ay pinakatitigan
ang picture namin sa night stand, bago ako nahiga. Minutes later natapos na ding
maligo si Kian. Nakasuot siya ng puting tshirt at boxer shorts. Tumabi siya sa akin
pero may ilang pulgada ang pagitan namin. Humarap siya sa gawi ko, samantalang
patihaya naman akong nakahiga. "What are you thinking?" he asked. Huminga ako ng
malalim at umiling. "That night, when you said that I was your biggest mistake did
you mean that?" he suddenly asked. "No. I just said that out of anger..." I
answered before facing him. Malungkot siyang ngumiti. Ganu'n din ako. Hinaplos ko
ang kaniyang pisngi. Napapikit siya sa ginawa ko pero agad din siyang nagmulat ng
mata at pinagmasdan ako. "Buong akala ko 'yun na ang huling araw nang pagiging mag-
asawa natin. Akala ko huling yakap ko na iyon sa'yo." I said almost whispering. It
felt surreal. "Hindi iyon mangyayari. Hindi ko papayagan na hanggang doon na lang
tayo," tugon niya. Damang-dama ko ang pagmamahal niya sa mga kataga na binibitawan
niya sa akin mula pa kanina. Hinaplos niya ang kamay kong may hawak sa kaniyang
pisngi. "I love you so much, Kian... Thank you for not giving up. Thank you for not
ending everything for us. I'm sorry for leaving you. I am here now, I will never
leave again." "At hinding-hindi ako gagawa ng anumang dahilan para iwanan mo ulit
ako," dagdag niya sa aking mga sinabi. Ngumiti ako. "I think it's the part where I
should kiss you," he playfully said. Tumawa ako at ako na mismo ang dumikit pa sa
kaniya. "I love you, Moo," bulong niya bago niya inatake ng maalab na mga halik ang
aking labi.
Chapter 23🍄

Nag-uumapaw ang kaligayahan na

aking nararamdaman habang

sinusuklian ang bawat hagod ng

kaniyang labi sa aking mga labi. We

stop kissing to catch our breath.

Maalamlam ang kaniyang mata

habang pinagmamasdan ako.

Pinunasan niya ang tumulong luha sa

aking magkabilang pisngi, bago

muling dumampi ang kaniyang labi

sa aking labi. This time it didn't settle

there. Naglakbay pababa ang

kaniyang labi papunta sa aking tenga.

Huminga ako nang malalim sa

kaniyang ginawa. "Kian.." anas ko ng

bahagya niyang dilaan ang likod ng

aking tenga pababa sa aking leeg. He

just answer me with a hmmm. I begin

to bit my lower lip when he trailed of

his hot and wet tongue on my skin His kisses and his touch fuel my

lustful desire. I gasped when I felt his

calloused hand inside my shirt, gently

carressing my stomach up to my

breast. I moaned and move my hips

upward. He stop kissing my neck. He

look at me and chuckled. Binigyan

niya ako ng madiin na halik bago

inangat ang suot kong tshirt. Ako na

ang nagkusang maghubad ng suot

kong pang-itaas. Ladlad na ang aking

dalawang bundong sa kaniyang

harapan, naghihintay ng atensyon

mula sa kaniya pero hindi niya binigay.

He is obviously teasing me. I know he

exactly knew what I want him to do

with me. Igrab his nape and pushed

him to my erected nipple longing to be

suck by his mouth. He chuckled but

he obliged. "Ooh! Yes! That's it!" I Screamed. I arched my back, loving

how his wet tongue twirl and play with

my bud. My toes curled as he work

magical on my nipples. Nadagdagan

pa ang init na aking nararamdaman

ng hilain niya pababa ang suot kong

short. The lustful desire in his eyes

was evident how turned on he was

right now. "I miss this, he said using

his hoarse voice before giving my

clothed pussy a poke. Napaawang

ang aking mga labi habang hindi

inaalis ang aking mga mata sa

kaniyang mata na nag-aalab ng mainit

na pagnanasa. Hinaplos niya pataas

at pababa ang aking pagkababae. I bit

my lips. Muli niya itong ginawa.

Marahan at gumuguhit ng pabilog. My

fleshed throb. May sariling isip ang

aking balakang at kusa na lang itong gumalaw. Gumigiling at sinasalubong

ang kaniyang ginagawa. "Shit! want

to eat you..." anas niya bago

nagmamadaling hinubad ang suot

kong thong. Agad niyang sinubsob

ang kaniyang mukha sa aking

pagkababae. "Kian!" I yelled when he

kiss my clit deeply. Nilabas niya ang

kaniyang dila at hinagod ang aking

hiwa pababa at pataas. "Oh! Shit!"

Desperado ang pagrolyo ng aking

balakang habang sinasalubong ang

ginagawa niyang pagpapaligaya sa

aking pagkababae na ilang taong

nangulila sa kaniya. He insert one

finger on my hole. Pinaikot-ikot niya

ito habang patuloy ang paggalugad

ng kaniyang dila sa aking clit. "Oh! Ah!

M-Make me cum, baby.." I pleaded.

Hibang na hibang na ako sa tinatamasang sarap sa kaniyang

ginagawa. I wanted to cum already.

"As you wish, baby." he answered

before giving my hot wet flesh an

emotional damage as he start to

plunge his finger deeper and faster.

He rub his thumb over my sensitive

bud making my body jerk. With that,

his finger was covered with my cum.

Hindi pa din siya tumigil sa

ginagawang paghalik sa aking

pagkababae. He clean my cum using

his tongue and even swallow my juice.

"Sweet. Taas baba ang aking dibdib

habang hinahabol ko ang aking

hininga. My body was sweaty and my

knees are shaking. "Wait lang!" pikit

mata at hingal kong awat sa kaniya.

Dahan-dahan akong bumangon na

pinagtaka niya. Ngumisi ako bago siya tinulak pahiga sa kama. Awang

ang kaniyang labi habang

pinagmamasdan akong hinuhubad

ang suot niyang boxer shorts.

"Remove your shirt, utos ko sa

kaniya. May pagmamadali naman

niyang sinunod ang aking utos.

Hinaplos ko ang dalawang bola sa

ilalim ng kaniyang pagkalalake. He

shut his eyes, bit his lip and as soon

as my wet tongue suck his nipples I've

heard the sexiest moan coming from

him. Salitan dong dinilaan at sinipsip

ang kaniyang nipples habang patuloy

ang ginagawa kong paglalaro sa

kaniyang mga bola. "Yes, baby!"

malakas niyang ungol nang paglaruan

ko ang dulo ng kaniyang pagkalalake.

Do you want me to suck it?" I sexily

ask. He bit his lip and nodded many times. Tumawa ako bago ako

nagdahan-dahang bumaba at
tumapat sa nagngangalit niyang

pagkalalake. Tinukod niya ang

kaniyang siko sa kama at bahagyang

umupo upang panoorin ako sa aking

gagawin. I suck on the tip of his head

-never leaving his sight. Ang sarap

pakinggan ang malandi niyang ungol

habang patuloy kong sinisipsip at

dinidilaan ang kaniyang pagkalalake.

Impatient and excited, he grip a

handful of my hair and started moving

his hips. Binilisan ko din ang pagtaas

baba sa kaniyang pagkalalake gamit

ang aking bunganga. Natutuwa akong

pakinggan ang halinghing niya na

sarap na sarap sa aking ginagawa.

Sunod-sunod ang pagmumura niya. "I

want to cum inside your pussy" he groan before pulling me up. Agad

kong inupuan ang kaniyang

pagkalalake. Napahiyaw ako sa

pinaghalong kirot at sarap nang

punuin ng kaniyang pagkalalake ang

aking loob. Naghalikan kami at

ninamnam ang pag-iisa ng aming

katawan. When the pain fades, I

started to grind slowly on top of him.

Hinawakan niya ang aking likod at

sinubo ang isa kong utong. Shit! Ang

sarap. Binilisan ko ang aking

paggiling at pag-atras abante na

sinasabayan din ng paggalaw ng

kaniyang balakang. May

pagmamadali na ang kilos naming

dalawa. I was bouncing on top of him.

His hands are now on my waist

guiding me to move upward and down

on his shaft. Punong-puno ang pakiramdam ko tuwing bumabagsak

ang aking balakang. Palakas nang

palakas at pabilis nang pabilis ang

salpukan ng aming mga katawan. Our

body move animalistic as we both

race to the finish line. We wanted to

cum. Naninigas na ang aking mga

hita at ang aking puson ay muli na

namang namigat. I can sense that he

feels the same the way he grip on my

waist and the way he move his hips

rapidly. "Aah!" "Baby!" One deep thrust

and one last fall-our juices release.

Hinalikan niya ang ako pagkatapos ay

bumulong ng "I love you." "I love you

too.." nanghihina kong tugon habang

walang lakas na nakasubsob ang

aking mukha sa kaniyang dibdib.

Nanatili naman siyang nakayakap sa

aking ng mahigpit. "Shit! That was great!" bulalas niya. "Naubos ba ang

lakas mo?" natatawang tanong ko.

"Am I that weak to you?" tanong niya.

Damn it! Naramdaman ko na hindi

man lang lumiit ang kaniyang

pagkalalake na hanggang ngayon ay

nakabaon pa din sa aking loob.

Chapter 24🍄

"Wake up, Moo. May lakad ka ngayon, 'di ba?" Ang malambing na boses ni Kian ang
gumising sa akin. Mabigat ang aking talukap—gusto ko pang matulog. Kung hindi pa
ako sumuko hindi ako titigilan ni Kian sa buong magdamag. Wala siyang kapaguran sa
pag-angkin sa akin. Tuloy ang sakit-sakit ng katawan ko lalo na ang aking panggitna
na pakiramdam ko nagkagasgas na. Inayos ko ang kumot na nakabalot sa aking katawan
pagkaupo ko sa kama. "I made us breakfast," aniya bago nilapag sa aking hita ang
tray na naglalaman ng hinanda niyang umagahan namin. "Ang sakit ng katawan ko.
Lamog na lamog ang pakiramdam ko," reklamo ko habang nakasimangot sa kaniya.
Ngumisi siya at nagkamot ng kaniyang ulo. "Tinatanong kita kung kaya mo pa, sabi mo
oo." Mas lalo akong sumimangot. Pinisil niya ang ilong ko at tumawa. "As if you
didn't enjoy it. You keep on screaming my name the whole night. You're even asking
me to move faster on top of you..." Tumawa siya ng malakas ng hampasin ko siya ng
unan. "I was just joking, Moo. Sorry kung napagod ka ng husto. Sabik lang..."
Pinisil niya ang magkabilang pisngi ko. "Kumain na tayo. Sumabay ka na sa akin.
Ihahatid kita sa pupuntahan mo..." Kaunti lang ang kinain ko pero nagtagal pa kami
dahil sa kakulitan at kaharutan ni Kian. Wala siyang pinagbago. Just like the old
days, noong bago pa lang kaming mag-asawa. Sinasabi nila na masyado kaming bata at
nagpadalos-dalos sa aming mga desisyon. Totoo. Pero wala naman akong pagsisisi.
Kung araw-araw ka ba namang gumising na ang mukha ng lalakeng unang nakakuha ng
atensyon mo ang masisilayan mo araw-araw hanggang sa pagtanda. I have no regrets at
all. "ANO'NG oras ka matatapos sa lakad mo?" tanong niya nang ihinto niya sa labas
ng mall ang kaniyang sasakyan. "Hapon na siguro." "Okay. Sunduin kita mamaya."
Hinalikan niya ako sa labi at siya na din mismo ang nagtanggal ng aking seatbelt.
"Take care, Moo. I love you..." "I love you too. Sige na. Baka ma-late ka,"
pagtataboy ko sa kaniya bago ako bumaba ng kaniyang sasakyan. May meeting ako
ngayon kasama ang interior designer na mag-aayos ng aking shop. Maaga ako ng isang
oras sa pinag-usapan namin kaya sa coffee shop ko na muna siya hihintayin. Hindi pa
ako nakapag-post ng job hiring at hindi din ako nakagawa ng social media pages!
Nawala na sa isip ko kagabi. Di bale na nga. Atleast wala na akong alalahanin pa
tungkol sa amin ni Kian. Atleast, we're okay now. Masayang-masaya ulit sa piling ng
isa't isa. Parang na-miss ko na agad siya ngayon pa lang. Kaya tatapusin ko na agad
ng maaga ang mga lakad ko para makasama ko siya mamaya. Napapangiti ako sa aking
naiisip. HAPON na at natapos ko lahat ng gagawin ko ngayong araw. Wala pang message
si Kian kung nakapag-out na ba siya sa work niya. Nasa isang chinese restaurant ako
ngayon at naghihintay kay Macy. Ang sabi niya ay pupuntahan niya ako dito. Kunot
ang aking noo nang dumating sina Raul pero hindi kasama sina Macy at Barbara.
Dumiretso sila sa table ko kaya napataas ako ng kilay. I didn't say anything.
Nagkamot sila ng ulo at may pag-alangan na binati ako. I think I know this. Tinuro
ko ang upuan sa aking tapat at agad naman silang umupo. "Nagtataka ka siguro kung
bakit kami nandito," panimula ni Raul. "Gusto lang naming mag-sorry sa nangyari
noon..." Sinasabi ko na nga ba. I didn't say anything at hinayaan lang sila na
magsalita. Wala naman na akong sama ng loob pa sa kanila. Time teach me to forgive
and forget everything that have upset me in the past. At isa pa alam ko naman na
wala silang kasalanan doon sa nangyari a night before the graduation. Kung tungkol
naman sa mga pagsisinungaling nila nu'n para makasama si Kian. Wala na din sa akin
iyon. "Wala na sa akin iyon," kaswal kong sagot. Dinagdagan pa nila ang paliwanag
nila sa akin kahit sinabi kong hindi naman ako galit sa kanila. Sumama ang loob ko
noon. Natural lang naman na reaksyon iyon kung disappointed ka. "Thank you, Beth.
Masaya kami na bumalik ka na at nagkaayos na kayo ni Kian. Sa wakas magiging masaya
na ulit ang kaibigan namin," sabi pa nila. Ngumiti ako. "Thank you din for reaching
out to me kahit hindi na kailangan. Matagal na iyon at nakalimutan ko na din.
Goodluck sa mga relationship niyo sa mga kaibigan ko." UMILING AKO. Not again! "I
swear, walang aberya this time," pangungumbinsi nila sa akin. "Siguraduhin niyo
lang." "Takot lang namin sa asawa at sa mga kaibigan mo." Lumabas kami ng
restaurant dahil ang sabi nila may pupuntahan daw kami. Surpresa daw ito. May kaba
akong nararamdaman. Mukhang alam ko na kung bakit may pakulo ulit na ganito si
Kian. Naka-blindfold ako habang nakasakay sa kotse ni Raul. Nang huminto ang
sasakyan sa aming destinasyon inalalayan nila akong bumaba ng sasakyan. Ilang steps
na ang nilalakad namin pero hindi pa din kami nakarating. Magrereklamo na sana ako
nang huminto sila at sinabing nandito na daw kami. Tinanggal nila ang piring sa
aking mga mata. Madilim na ang paligid at tanging mga led lights na nasa corridor
ang nagbibigay ng liwanag. Plano ba nilang mag-ghost hunting dito at hindi man lang
naisipang buksan ang mga ilaw? Nandito kami sa eskwelahan ko noong elementary ako.
Ilang hakbang mula dito ay ang classroom namin noon. Nagsimula akong humakbang at
nakasunod lang ang dalawa. Namamawis ang aking mga palad ng pihitin ko ang door
knob ng pinto. Mabuti naman at bukas ang ilaw sa loob. What the?! Nandito ang ilang
mga kaklase namin. Una kong hinanap si Kian at nakita ko siyang nakaupo sa dati
niyang pwesto. Pinalitan nila ng monobloc chairs ang mga upuan dahil hindi na sila
kasya doon. Ngiting-ngiti siya sa akin. Bumalik sa unahan ang aking mga mata kung
nasaan nakatayo sa may teacher's desk ang isang guwapo at matangkad na lalake. It
took some minute before I realize who he was lalo ng ngumisi siya sa akin. Wala na
ang boyish na dating niya ngayon. Ilang taon na din naman na ang lumipas. Ano'ng
meron? Tumikhim siya bago pinulot ang papel na nasa desk. "It was summer when I got
to see the most lovely girl I have ever seen," simula niya. Mahina akong natawa at
bahagyang umikot ang aking mata. Humiyaw ang dati naming mga kaklase, immitating
what happened that day. Really? Tinignan ko si Kian na pigil na pigil ang ngiti
habang nakaupo sa kaniyang upuan. Gaya-gaya ka! "Palihim ko siyang sinisilip sa may
bintana ng aking kuwarto tuwing umaga. She was always quiet. She look serious even
at her young age. But when she smile. My hearts melt." "Dahil bata pa ako that
time, hiyang-hiya ako nang malaman ang lahat na may gusto siya sa akin sa harap ng
aming mga kaklase. I walked out. And after that day, she become distant to me..."
Ngiting-ngiti si Alden at may pailing-iling pa. "Hindi na niya ako pinapansin. At
nang tumuntong kami ng high school may iba na din siyang gusto. I feel so
frustrated. Kaya pinagbabantaan ko lahat ng mga gustong manligaw sa kaniya." Ako
naman ngayon ang nailing at napatakip ng mukha. Really, Kian? "Ayiiieh!" tili ng
mga kasama namin. "Nakakainggit naman." "You really want me to read this? Hindi ka
na bata pa para ipadaan sa akin ang love letter mo," sabi ni Alden kay Kian na
kinatawa naming lahat. Inabot sa akin ni Alden ang sulat bago siya nagpunta sa
kaniyang dating pwesto. Tumayo naman si Kian at naglakad palapit sa akin. "When we
were young. I always imagine my future with you. And it did come true when
blackmailing you leads us into an unexpected marriage." Tumawa kami. Nagkatinginan
kami. Kapwa may mga ngiti ang mga labi. "I love you so much, Bethany Cristobal
Montelibano." Dahan-dahan siyang lumuhod at nilabas sa kaniyang bulsa ang isang
singsing na may malaking diamante. "Marry me again, Moo. This time sa harap na ng
Panginoon at saksi ang lahat ng mga nakakakilala at mga nagmamahal sa atin." Kinuha
niya ang aking kamay. Hinalikan ito bago ako tiningala. Hindi ko alam kung bakit
ako naiiyak kasi kung tutuusin mag-asawa naman na kami. Tumango ako at tumawa.
"Marry me," aniya ulit habang nakatitig sa akin. "Yes. I will marry you." Ang laki
ng ngiti niya sa mga labi. Agad niyang sinuot ang singsing sa aking daliri. Tumayo
siya pagkatapos at agad akong hinalikan bago mahigpit na niyakap. "I love you so
much, Moo..." bulong niya Kian sa gitna ng yakapan namin. "I love you so much,
too..." tugon ko at muli siyang hinalikan.

Chapter 25
EPILOGUE
Isang buwan lang ang naging preparasyon ng kasal namin ni Kian. Naghati ang aming
mga magulang sa gastos para sa kasal namin, kahit pa ang gusto nina Kian at mga
magulang niya na sila ang gumastos.
Our parents insisted that he'll just use his money for the construction of our
dream house.
While I was away, sinimulan niyang ipatayo ang dream house namin. Malakas talaga
ang kompyansa niya na hindi kami maghihiwalay, dahil tinuloy pa din niya.
Pinadisenyo namin ito noon sa isang architecture student sa university na
pinapasukan namin.
Kaunting finishing na lang at puwede na naming tirhan. After the wedding ang
interior design naman ng bahay ang aayusin namin, bago kami umalis ng bansa para sa
honeymoon.
We'll spend a month traveling abroad, before going back to the country. Balik sa
trabaho, negosyo at sa pagsisimula namin ng pamilya.
It's our mutual desicion to have a baby.
ANG MALAKING simbahan dito sa siyudad ay pinalamutian ng iba't ibang kulay ng fresh
na bulaklak.
Napuno din ang simbahan ng mga kaibigan, kakilala, kamag-anak at mga kaklase namin
mula elementarya hanggang college. May mga ngiti sila sa mga labi habang ang mga
mata'y nakatuon sa akin.
I feel so special right now. Pakiramdam ko ako na ang pinakamagandang babae sa
balat ng lupa dahil sa pagkamangha sa kanilang mga mukha.
Wearing a color ivory, lacey and balloon gown I walk down the aisle with a teary
eye.
Never thought that this moment would come. Na matutuloy ang mga plano namin ni
Kian.
Na ako pa din ang ihaharap niya sa altar pagkatapos ng lahat ng problema at
pagsubok na pinagdaanan namin.
Pigil ni Papa ang pag-iyak habang hinahatid niya ako sa altar.
"Hindi ka naman naiyak ng ganito nang pinikot natin si Kian," biro ko pa sa kaniya.
Tumawa siya sa biro ko.
"You are still our baby girl, kahit pa sa maagang edad, tinuruan ka naming maging
independent. Kayang-kaya mong mamuhay ng mag-isa habang abala kami ng Mama mo sa
sinisimulang negosyo noon. I am proud of you, hija. And I'm glad that you found a
man who truly loves you. Hindi tayo nagkamali ng pagpikot sa kaniya."
Natawa ako sa huling sinabi niya. It's true! Hindi nga kami nagkamali. Wala din
akong pagsisisi.
Kian on the altar was also crying. Naalala ko pa tuloy ang joke ko habang nasa
preparation stage pa lang kami para sa araw na ito.
"Dapat umiyak ka sa kasal natin. Dahil kung hindi ka iiyak. Salamat na lang sa
lahat."
Tawang-tawa siya noon sa sinabi ko. Wala siyang sagot. Maybe he knew that he would
literally cry this day. Sabi nga niya ang tagal niya akong pinangarap.
Parang panaginip ang lahat, but it's real. Totoo at wagas ang pagmamahal namin para
sa isa't isa.
"Nasabi ko na ito sa'yo noon, pero uulitin ko ulit. Alagaan at mahalin mo ang aming
unica hija."
"Makakaasa po kayo, Pa," tugon niya.
Nang tumingin siya sa akin, muli na namang nanubig ang kaniyang mga mata. Naiyak na
naman tuloy ako.
"CONGRATULATIONS!" Panimula ni Kian sa kaniyang wedding vow na kinatawa naming
lahat.
"Binabati kita sa pagpapakasal sa akin." Napatakip na lang ako ng mukha sa
pinagsasabi niya. The crowd bark into laughter.
Ngumiti siya at maya-maya pa'y muling nanubig ang kaniyang mga mata. Ang kamay
niyang may hawak ng microphone ay bahagyang nanginginig habang ang labi'y kumikibot
dahil sa pagpipigil na umiyak.
"I wanted to give myself a big tap on the shoulder. I feel so proud of myself..."
Huminga siya ng malalim bago ngumiti.
"Proud na proud ako sa sarili ko dahil naging akin ka. I'm so lucky... Uh-no. I am
the luckiest man alive because of you. I will give my best to be you better half.
Thank you for your patience and love for me. I love you so much..."
Ngiting-ngiti akong nakikinig sa mga salitang binibitawan niya habang panay ang
pagbuhos ng aking mga luha.
Nawala tuloy sa aking isipan ang prinaktis ko kagabi.
"Kian, thank you... Thank you for your evil ways of making me mine..."
Tumawa siya sa sinabi ko.
"It wasn't a good and ideal start for us but each passing day of being married with
you, you prove to me how you love me possesively. Kahit bata tayo at naging
mapusok, hindi tayo nagkamali sa isa't isa. I love you, and will love you for the
rest of our lives."
Madami pa akong gustong sabihin pero madami pa namang araw na puwede ko itong
sabihin sa kaniya; sa mga umaga na babangon kami at sasalubungin ang panibagong
hamon ng buhay. I will tell him the words that will motivate us both to move
forward; kahit sa oras man ng kagipitan.
At sa gabi kung saan pagod kami sa mga pagsalag at pakikipaglaban sa bawat ibabato
na pagsubok sa aming pagsasama.
I will tell him how much I love him. Araw-araw sasabihin ko kung gaano ako kasaya
dahil siya ang kasama ko sa aming pagtanda.
SA ISANG hotel dinaos ang aming reception. Hindi ako makapaniwala na magagamit ko
dito ang iilang steps ko ng sayaw na natutunan ko sa ilang beses kong pagpunta ng
bar.
Pinangunahan ito ng aming mga bridesmaid. Pakeme sina Macy at Raul sa pagsayaw. Si
Barbara naman ay bigay todo sa pag-indak habang ang partner niya ay halos hindi na
gumalaw sa kaniyang kinatatayuan.
Syempre papatalo ba naman sina Yona at Eliot na King and queen of the dance floor.
They really look good together. Kaso nga lang hindi sila ang tinadhana ang isa't
isa.
"Our bride and groom!" tawag sa amin ng emcee.
Halos hindi pa kumikilos si Kian nang una pero kalaunan kinabog na niya ako sa pag-
indak na siyang kinaaliwan ng lahat. Hindi na tuloy ako makapag-focus sa steps
dahil natatawa ako sa kabibuhan niya.
Napakaganda ng programa. Kahit inabot na ng gabi, mataas pa din ang energy ng bawat
isa. Everyone have smile in their faces.
AFTER the program, umakyat na kami sa aming suite. Mag-stay kami dito ngayong gabi
hanggang bukas ng gabi. Sa sunod na araw ay opening na ng aking shop kaya naman
susulitin na namin ng aking asawa.
Nagpipigil ako ng ngiti habang tinitignan ang laman ng paper bag na pinadala ni
Yona dito sa suite.
Ang sabi ni Yona, turo daw ito sa kaniya ng ate niya. May note pang nakalagay na.
"Galingan mo. Sa performance mo nakasalalay ang magiging manugang ko." I burst into
laughter.
Ininom ko ang pineapple juice bago sabay na sinubo ang dalawang piraso ng snow
bear.
Kung ano-ano ang pinapagawa mo sa akin, Yona. Mamaya pinag-ti-tripan mo lang pala
ako.
Nakasuot ng bathrobe si Kian paglabas niya ng banyo. Mabilis ko namang nilagay sa
ilalim ang paper bag.
Ngumiti ako. Tinapik ko ang aking tabi. Bago siya tumabi sa akin, hinubad na niya
ang suot niyang bath
Agad naman akong pumuwesto sa gitna ng kaniyang mga hita.
I giggled and didn't say anything. Agad kong hinawakan ang kaniyang pagkalalake
bago ko ito sinubo sa aking bibig.
Kinindatan ko lang siya at pinagpatuloy ang aking ginagawa.
.....The End hahahaha....

🍀End🍀
🌹🌹🌹🌹🌹MSHL🌹🌹🌹🌹🌹