WILL YOU STILL BE PROUD?

When I was Elementary lagi akong active sa school hindi naman sa

pinakamagaling sa klase pero alam ko noon sa sarili ko na isa ako sa magaling lagi
akong sumasali sa mga sayaw , o kaya contest na gumawa ng essay tuwing buwan ng
wika nanalo ako and masasabe ko talaga na madami akong achievements nung
elementary . I was the girl who loves to study naka focus lang ako walang distraction
lagi akong kinukuhang leader pag may mga group groups ganyan and of course I have
1 | Page
my friends den sila KC , Patricia , Ana mae , Camella , and syempre may mga boys den
akong kaibigan nun sina Lj , Orlando , Russel actually hindi ko alam kung diko ren
alam kung kaibigan ko ba talaga si Russel kase syempre that time " I was a little girl" na
may crush ganyan so si Russel yun and nag paramdam den siya nang alam mo yun
yung parang may gusto ren siya sayo ganun pero ang ending wala pala talaga syempre
ako that time nung ganun nga parang napaasa ako ganun . Opo tama ka ma'am bata
palang me humaharot na pero hindi naman yung landi talagaa hindi ganyan of course
naging crush ko talaga siya ng 3years mula grade 4 hanggang 6 so talagang nalungkot
den ako , so ayun nga sama kona lang siya sa mga friend ko kase ang ending naman
friend paren kami and that' okay with me . Pero hindi yun ang naging hadlang para
hindi ako maka pag focus sa pag aaral ko just like what I've said kanina mahal ko ang
pag aaral tuwing recognition nakakakuha ako ng award hindi siya medal kundi ribon
nung panahon kase namin pag section2 ka ribon lang sayo pag section1 ka naman yun
ang medal ganun noon saamin pero nung nag grade 6 ako gragraduate nako niyan dun
ako nagkaron ng medal sobrang saya ko nun kase hindi nasayang lahat ng effort ko
syempre proud den sakin sila mama nun . Pero nung panahon na ako ay elementarya
may trauma na nangyayari sa bahay namin laging nag aaway ang mga lolo at mama ko
minsan naman sila mama and papa meron yung gabi hindi lang isang gabi kundi
maraming gabi na nag aaway away ang pamilya ko tuwing nakainom sila may mga
itak na dala , kahoy magpapatayan na wala akong magawa nung panahon na yan dahil
bata palang ako so ginawa ko lang nung mga panahon na yan ay nanalangin .
Dumating den sa punto na naghiwalay noon sila mama and papa iyak ako ng iyak that
time kase miss na miss kona si papa ko “ Papa’s girl” ako kaya walang araw nun na
hindi ko siya inisip masyado pa akong bata nun para maintindihan lahat ng mga
nangyayari sa mga magulang ko pero alam kong naghiwalay sila nun kase sinabe
samin ni mama , wala akong ibang ginawa kundi ipagpray si papa na sana bumalik na
siya samin and answered prayer bumalik siya and bumalik den siya kay mama . Nung
ako ay nag grade 7 na nakakila ako ng kaibigan si Camile maganda ang naging
samahan namin pag nasa school kami lagi kaming magkasama hindi kami
naghihiwalay and syempre hindi ko parin pinapabayaan pag aaral ko kasama ako sa
honor and perfect attendance syempre kase ayaw kong ma dissappoint sila mama taas
ng expectation nila saakin kaya natatakot ako mag fail pagdating sa academic . Nung
ako ay mag grade 8 hindi kona kaklase si camile dahil lumipat na siya ng school naging
malungkot talaga ako noon kase sobrang ganda ng samahan namin pero syempre may
mga bago akong nakilala na mga kaibigan sina Shaina and Princess at nung panahong
den yan kinuha ako ng tita ko at dun tumira sa kanila ginusto kona den kase ganun
naman saamin laging away , gulo , patayan gusto ren ng magulang ko sabe nila sakin “
Mas okay na yan anak para makapag aral ka ng maayos at makapag focus ka “ yan yun
sinabe nila sakin nung araw na umalis ako saamin syempre nung una nakakapanibago

2 | Page
dahil bagong tahanan ang tutulugan ko diko noon maiwasan umiyak pag gabi dahil
namimiss ko sila mama by the way sa Quibuar po kase kami nun naka tira sitio ticob
and andito na kami ngayun sa alos , so going back ilang araw den ako umiiyak nun
kase iniisip ko sila syempre laging away saamin lalo na pag nakainom si lolo ko kaya
hindi ko maiwasan pag alala sa kanila minsan dumadalaw ako sa kanila and lagi nila
sinasabe saakin na mag aral ako ng mabuti nakaka pressure magsalita si mama kaya
natatakot talaga ako mag fail kase pinakita ko ng mula elem ay may nakukuha akong
mga award kaya nakakatakot mag fail pero syempre nung panahon na yan hindi pa
ako napre-pressure talagang mahal ko ang pag aaral ko , pero eto na ata ang pinaka
worst na year sa pag aaral ko because that year is my first time na magkaron ng line of
7 sa grade and the reason behind that is jan ako nawala sa focus nung dun kase ako
nakatira kila mama humihiram lang ako ng phone nun sa cellphone ni mama bihira
lang ako mag open ng fb ko noon kase wala ako akong phone at nung ako ay tumira na
kila tita ko hindi nagtagal binilhan nila ako ng cellphone ko dun na nag start yung lagi
akong nag cecellphone , ni maski assignment ko sa school ko ginagawa o kaya naman
nangongopya nalang ako minsan den hindi kona nagagawa yung dati kong ginagawa
dito sa bahay nung panahon na yan jan ako nag start mag wattpad and may Kdrama na
adik talaga ako na halos hindi na ako matulog and napa-barkada ako nun pero hindi ko
sila sinisisi dahil kasalanan ko yun kaya ang result may line of seven and wala ren ako
award . Nagalit nun sakin si mama pinauwe niya ko saamin and kinausap “ Anong
nangyari sayo abby? Mali na ata yan? Mali nata mga ginagawa mo? , bumalik ka nalang
dito sa bahay kung ganyan ang ginagawa mo . “ Yan yung eksakto na naalala ko na
sinabe noon sakin ni mama . Hindi ako umuwe niyan samin kase gusto kona talaga dito
kaya ang ginagawa ko bumawi ako inalis ko yung line of 7 sa card ko pero hindi paren
talaga ako umabot sa top kase ganun nga na-adik na talaga ako sa kdrama and wattpad
kaya hindi ko maiwasan . So sabe ko nun sa sarili ko babawi ako ng grade 9 so nung
nag grade 9 ako and that year den lumipat na den sila mama dito sa bahay ni tita and I
meet again another friends kase magkaibang section na kami ni Shaina nun may bago
na den siyang circle of friends that time so yung mga nameet kong friends sina Rona
and Vien naging President ako ng classroom nun sobrang close kami ng adviser ko
sobrang bait niya den kase samin hindi siya marunong magalit calm lang siya and dito
na ulet bumalik yung pagiging active ko sa school hindi na tulad nung grade 8 ako na
puro wattpad at kdrama , syempre ginagawa ko paren pero nababawasan na tyaka
talagang gaganahan ka mag aral kase yung circle of friends na nameet ko that time
ganun den ang gusto ang magka honor mag focus sa pag aaral wala akong sinisising
iba nung grade 8 ako kundi ang sarili ko dahil hindi naging kasalanan nila ang Shaina
sa katunayan maganda ang samahan namin parang kaming dalawa lang nun si Camile
laging magkasama at dina mapaghiwalay pero yung circle of friends ko ng grade 9 is
super solid talagang lahat kami nag aaral isasantabi namin mga asaran namin pag nag

3 | Page
aaral nagtutulungan den kami I don’t like them to left behind so as long as na may
naitutulong ako tinutulungan ko sila and I’m super happy and proud of myself kase
nagawa ko yung promise ko sa sarili ko and syempre kila mama ayaw ko ng ma-
dissappoint ulet sila sakin . Kaming tatlo si Vien , Rona and ako ay nakasali sa honor
list 1 to 4th yun kaso nga may hindi inaasahang pandemya dito na dumating yung
Covid-19 ang sad kase eto yung dabest section for me pero eto ren ang
pinakamalungkot na year kase dumating ang pandemic well , I’m happy na kabilang
ako sa honor list pero yung friendship na nabuo sa loob ng classroom namin noon
nakakasad kase walang maayos na goodbye but still so glad that I meet people like
them . So yun pandemic na stand by lahat so fast forward . Grade 10 ako modular kami
naging maayos naman kase may mga phones para maka search ganun mas naging
madali ang pagsagot pero mas gusto ko paren yung face to face kase mas may
natutunan at syempre mas masaya pag face to face kase may baon ka araw araw at may
mga bago pang friends na makikilala pero kahit ganun minabuti ko paren ang pag aaral
ko and yun 1 to 4th quarter honor list ulit ako hanggang sa nag moving up kami pero
online . Ramdam ko ang pag ka proud sakin nila mama pero nung ako ay mag senior
high school na , modular and face to face dati salitan ganun pero nung grade 11 ako
dito ko na feel na parang my mali and napatanong ako sa sarili ko “ parang hindi na
ako to , ako paba to ? ” my entire junior high I was confident pero nung grade 11 ako
kahit alam ko ang sagot hindi ako nagtataas ng kamay I don’t know what’s wrong pero
alam kong may nag iba sa akin hindi na ako yung tulad ng dati na competitive sa loob
ng classroom , And naging hindi na den ako pala kaibigan my grade 11 days ay ako
lang mag isa mag nakakausap ako sa room pero yung circle of friends o kaya may
friend na kahit isa lang ganun wala akong kaibigan nun kahit isa mag isa ko lang nun
tahimik and narealize ko this is not me hindi ako gantu nung junior high . Maingay ako
noon , tawa ng tawa walang pakialam kahit sino pa makarinig ng tawa ko , kain den
ako ng kain noon , and super hyper ko pero nag iba tama nga ang sinabe ng iba na “
Habang tumatanda ka mas gusto mo nalang mag isa yung walang maingay tahimik
lang “ and habang tumatanda palungkot ng palungkot ang buhay dun ako nag start
mawalan ng interest sa mga bagay na ginagawa ko dati dibale lang sa wattpad and
kdrama . Doon na ako tuluyan nawala nung first grading hindi ako kasama sa honor
list and expected ko na yun and of course as I expected ren dissappointed nanaman si
mama sabe nga niya sakin nung kuhaa ulet ng card ng 2 nd quarter “ Ano abby? Wala
nanaman , hindi ka nanaman kabilang sa honor , baka kitde mababa nanaman? “ Hindi
ako sumagot tahimik lang ako kinagabihan niyan umiyak ako kase kahit sa sarili ko
hindi na ako natutuwa hindi naman ako to e , naging ganyan ako the entire grade 11
may mga naging kaibigan naman ako bagong kakilala kumbaga masaya naman ang
nakakalungkot lang talaga ay hindi ako nagiging active hindi tulad ng dati but I really
tried my best para umabot sa honor list pero talagang kulang and all of my sacrifies sa

4 | Page
studies ko hindi nakikita ng mga magulang ko yung hirap ang gusto lang nila dapat “
yung expectations ko sayo maabot mo” ganyan yung parang pinapakita nila saakin
parang nawala na yung bilib nila sakin nawala na den yung pagka- proud nila sakin
ang sakit lang kase dumating sa point na kinukumpara na ako , na sana ganito ka dimo
gayahin si gantu ang tali-talino . It hurts umiiyak ako gabi gabi kinikimkim lahat ng
sinasabe ni mama sakin sabe pa niya sakin nung kuhaan nanaman ng card “ Ipakuha
mo kay tita mo , kase sure ako mababa nanaman yan “ Alam ko nang ganun ulet ang
sasabehen niya pero bakit hindi ren ako nasanay , baki ang sakit paren? Sabe pa niya
talagang napapabayaan kona talaga mag aral pero hindi , hindi ko pinabayaan ang pag
aaral ko hindi naman porket wala na sa honor list ay pinapabayaan kona pag aaral ko
pero ganun ang mindset ni mama na hindi na daw ako nag aaral ng mabuti . Ramdam
ko ang pag ka dismaya sakin ng nanay ko lagi niya na akong kinukumpara sa iba kung
hindi naman ikumpara sesermunan ako kase ganun mga grades ko . Ang hirap pag
lumaki kang may mga nakukuhang award kase talagang madi-disappoint ang
magulang pag nag fail ka and yung sakin ang sakit kase lagi lang nilang nakikita yung
mga pagkakamali ko mga failures ko pero yung hirap ko never naman silang
nagtanong kung , Kamusta ba ako? Hindi nila yan gagawin , ang gagawin nila
sesermunan ako ng sesermunan dahil sa grades na yan kaya minsan ayaw ko ng
ipakita yung mga achievements na natatanggap ko maliit man o malaki hindi kona
sinasabe kase hindi naman na sila magiging proud sakin kaya sinasarili ko nalang .
Until I become a grade 12 and here I am now I am doing all my best I can do para gawin
lahat ng activities kase magtatapos na ako . My entire grade 12 was a memorable year
kase mas marami akong naging friends well kilala kona sila grade 11 pa pero iba yung
ngayun tulungan sa lahat . And dito ren nag start yung relationship ko with Jastine
9months na kami this month and I am so very glad na dumating siya sa buhay ko para
makinig sa mga rants ko , pag iinarte , mga iyak ko , makinig sa lahat ng problem ko .
Jastine is the one who lift me up sabe niya sakin lagi “ Hindi naman palagi kaya mo .
Tyaka magtiwala ka sa sarili mong kakayahan at gawin mo ang kaya mo lang gawin “
Sinabe niya yan sakin kase lagi ko sinasabe sa kanya na pag sinisermunan ako ni mama
about sa acads . Well , he has a point talaga so ang ginawa ko ngayung grade 12 ginawa
ko lang yung kaya ko and hindi ko prene-pressure ang sarili ko dibale nalang sa
Research Proposal katakot . And this year I know na ginawa ko lahat ng makakaya ko
para makapagtapos at humabol , I hope someday maging proud ulet sakin si mama the
way she proud to me before . It hurts na kinukumpara ako sa iba pero I know myself na
may sarili akong kakayahan at kayang gawin , and of course I will always hold on to
my life verse , “ Isaiah 41 : So do not fear, for I am with you; do not be dismayed, for I
am your God. I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous
right hand “ . My life verse na dadalhin ko habang buhay because I know na he always

5 | Page
hold my hand kapag ako ay natatakot at may mga challenges in life and Gagawin ko
ang lahat ng aking makakaya para sa aking pangarap .

6 | Page