MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH

ZASADY I ORGANIZACJA OBSŁUGIWANIA

I NAPRAW SPRZĘTU TECHNICZNEGO
W WARUNKACH POLOWYCH

DD/4.22.10

BYDGOSZCZ
2013

1
2
Spis treści
WSTĘP ................................................................................................................................... 5
ROZDZIAŁ 1. CEL I ZAKRES STOSOWANIA INSTRUKCJI ......................................... 6
ROZDZIAŁ 2. MIEJSCE I ROLA OBSŁUGIWANIA TECHNICZNEGO I NAPRAW
UISW W PODSYSTEMIE ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO WOJSK W
DZIAŁANIACH BOJOWYCH ............................................................................................. 7
ROZDZIAŁ 3. OBSŁUGIWANIE SPRZĘTU TECHNICZNEGO W WARUNKACH
POLOWYCH.......................................................................................................................... 9
3.1. Obsługiwanie bieżące ................................................................................................ 10
3.2. Obsługiwanie okresowe ............................................................................................. 10
3.3. Obsługiwanie specjalne ............................................................................................. 11
ROZDZIAŁ 4. NAPRAWA UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO W
WARUNKACH POLOWYCH ............................................................................................ 12
4.1. Zasady organizacji naprawy techniki w działaniach bojowych ................................ 12
4.2. Metody naprawy UiSW w warunkach polowych ...................................................... 13
4.3. Normy kwalifikowania uszkodzonego UiSW do naprawy ....................................... 13
4.4. Priorytety naprawy uszkodzonego UiSW.................................................................. 14
4.5. Organizacja napraw UiSW w działaniach bojowych ................................................ 15
4.6. Niszczenie UiSW w celu uniemożliwienia jego użycia przez przeciwnika .............. 17
ROZDZIAŁ 5. MOBILNY POTENCJAŁ OBSŁUGOWO-NAPRAWCZY SIŁ
ZBROJNYCH RP ................................................................................................................. 18
ROZDZIAŁ 6. ELEMENTY ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO
WYKORZYSTYWANE W ZADANIACH OBSŁUGIWANIA I NAPRAWY SPRZĘTU
W WARUNKACH POLOWYCH ....................................................................................... 20
6.1. Organizacja i przeznaczenie Punktu Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu. ...................... 20
6.2. Dokumentacja obowiązująca w PZUS ...................................................................... 22
6.3. Normy dla PZUS poszczególnych poziomów zabezpieczenia technicznego............ 23
6.4. Organizacja, przeznaczenie oraz normy taktyczno-techniczne Grup Ewakuacyjno -
Remontowych (GER) ........................................................................................................... 24
6.5. Organizacja, przeznaczenie oraz normy taktyczne Patrolu Rozpoznania i Pomocy
Technicznej ( PRiPT) oraz Patrolu Rozpoznania Technicznego (PRTech) ......................... 27
ROZDZIAŁ 7. ZASADY FUNKCJONOWANIA MOBILNYCH PODODDZIAŁÓW
ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO ............................................................................. 29
7.1. W zabezpieczeniu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk.................... 29
7.2. W trakcie przemieszczania pododdziałów do rejonów wyjściowych do działań. ..... 29
7.3. W trakcie działań taktycznych ................................................................................... 30

3
ROZDZIAŁ 8. ZAOPATRYWANIE W TECHNICZNE ŚRODKI MATERIAŁOWE W
PROCESIE OBSŁUGIWANIA I NAPRAWY UISW W WARUNKACH POLOWYCH 32
ROZDZIAŁ 9. ZABEZPIECZENIE TECHNICZNE W WARUNKACH POLOWYCH
REALIZOWANE PRZEZ OBSZARY FUNKCJONALNE POWIĄZANE Z
PODSYSTEMEM TECHNICZNYM .................................................................................. 34
9.1. Zabezpieczenie metrologiczne UiSW w warunkach polowych ................................ 34
9.2. Dozór techniczny w procesie naprawy UiSW w warunkach polowych .................... 34
9.3. Nadzór energetyczny nad mobilnym UiSW w trakcie działań bojowych ................. 34
ROZDZIAŁ 10. OBRONA I OCHRONA PODODDZIAŁÓW I URZĄDZEŃ
LOGISTYCZNYCH ............................................................................................................. 35
10.1. Ubezpieczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych ........................................ 35
10.2. Maskowanie pododdziałów i urządzeń logistycznych ........................................... 35
10.3. Powszechna obrona przeciwlotnicza ..................................................................... 35
10.4. Zabezpieczenie inżynieryjne .................................................................................. 36
10.5. Obrona przed bronią masowego rażenia ................................................................ 37
10.6. Ochrona przeciwpożarowa..................................................................................... 37
ZAŁĄCZNIKI ...................................................................................................................... 38

4
WSTĘP

O możliwościach prowadzenia działań bojowych w znacznej mierze decyduje

logistyka, jej zasoby i wydolność. Oddziały i pododdziały podczas działań taktycznych
zużywają swój potencjał, rozumiany jako zdolność do wykonywania stojących przed nimi
zadań. Utrzymywanie wysokiej gotowości bojowej oddziałów i pododdziałów wymaga
systematycznego odtwarzania tego potencjału. Złożone i wzajemnie skoordynowane działania
utrzymujące potencjał logistyczny na odpowiednio wysokim poziomie, mogą być realizowane
jedynie przez celowo zorganizowany i sprawnie działający podsystem zabezpieczenia
technicznego. Jego skuteczność zależy głównie od umiejętności i stopnia wykorzystania
mobilnych organicznych sił i środków oddziału i pododdziałów oraz stacjonarnego potencjału
logistycznego wojska, a także gospodarki narodowej (GN).
Zmiany organizacyjne zachodzące w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
w tym w technice wojskowej, wymuszają konieczność stałego dostosowania zasad
dotyczących organizacji i funkcjonowania systemu zabezpieczenia technicznego uzbrojenia i
sprzętu wojskowego.
Instrukcja „Zasady i organizacja obsługiwania i napraw sprzętu technicznego
w warunkach polowych” – DD/4.22.10 zawiera podstawowe zasady realizacji obsługiwania
i napraw w trakcie działań w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Określa również priorytety
obsługowo-naprawcze oraz organizację działania elementów i urządzeń zabezpieczenia
technicznego wykorzystywanych w zadaniach obsługiwania i naprawy sprzętu w warunkach
polowych. Podstawą do opracowania instrukcji były obowiązujące dokumenty normatywne,
wnioski z ćwiczeń i szkoleń oraz dostępna literatura.

5
ROZDZIAŁ 1. CEL I ZAKRES STOSOWANIA INSTRUKCJI

1001. Instrukcja „Zasady i organizacja obsługiwania i napraw sprzętu technicznego

w warunkach polowych” określa zasady funkcjonowania mobilnych elementów
potencjału obsługowo-naprawczego Sił Zbrojnych w warunkach polowych oraz
organizację obsługiwania i naprawy UiSW przed planowanymi działaniami bojowymi,
w ich trakcie oraz podczas odtwarzania zdatności technicznej sprzętu po walce przez
pododdziały i oddziały remontowe.
1002. Instrukcja „Zasady i organizacja obsługiwania i napraw sprzętu technicznego
w warunkach polowych” DD/4.22.10 zawiera procedury realizacji zadań
zabezpieczenia technicznego w trakcie działań w czasie pokoju, kryzysu i wojny przez
mobilne pododdziały remontowe, a w szczególności zasad realizacji obsługiwania
i napraw w warunkach polowych, priorytety obsługowo-naprawcze oraz organizację
działania pododdziałów i urządzeń zabezpieczenia technicznego wykorzystywanych
w zadaniach obsługiwania i naprawy sprzętu w warunkach polowych. Wiedza
i przestrzeganie przyjętych w niniejszej instrukcji zapisów służyć będzie właściwej
realizacji procesu zabezpieczenia technicznego wojsk w działaniach bojowych.
1003. Instrukcja swoim zakresem obejmuje wszelkie uregulowania w zakresie organizacji
obsługiwania i naprawy techniki wojskowej w trakcie działań bojowych w warunkach
polowych i jest skierowana do dowódców organów naprawczych oraz żołnierzy
komórek planowania logistycznego szczebla taktycznego i operacyjnego. Podstawą do
jej opracowania były obowiązujące dokumenty normatywne oraz dostępna literatura.

6
ROZDZIAŁ 2. MIEJSCE I ROLA OBSŁUGIWANIA TECHNICZNEGO
I NAPRAW UISW W PODSYSTEMIE ZABEZPIECZENIA
TECHNICZNEGO WOJSK W DZIAŁANIACH BOJOWYCH

2001. Przedsięwzięcia zabezpieczenia technicznego w działaniach bojowych organizuje się

w celu utrzymania gotowości do użycia UiSW oraz środków technicznych oraz
odtwarzania ich zdatności w razie uszkodzenia.
2002. Przedsięwzięcia te obejmują m.in.:
a) obsługiwanie techniczne w warunkach polowych (w tym usługi metrologiczne
i specjalne urządzeń poddozorowych);
b) naprawę UiSW w warunkach polowych;
c) zaopatrywanie w techniczne środki materiałowe (tśm) w procesie obsługiwania
i naprawy techniki wojskowej w warunkach polowych.
2003. Pozostałe elementy składowe zabezpieczenia technicznego, realizujące zadania na
rzecz odtwarzania sprawności uszkodzonej w działaniach bojowych techniki
wojskowej tzn. rozpoznanie techniczne i ewakuacja techniczna są przedmiotem
odrębnej instrukcji: „Rozpoznanie i ewakuacja techniczna UiSW. Zasady
i organizacja funkcjonowania”- DD/4.22.9.
2004. Obsługiwanie techniczne to zespół planowych przedsięwzięć organizacyjnych
i technicznych mających na celu zapewnienie bezawaryjnej pracy UiSW w trakcie
długotrwałego i intensywnego użytkowania w działaniach bojowych. System
obsługiwań technicznych obejmuje także siły i środki techniczne potrzebne do ich
realizacji.
2005. Organizacja i zasady obsługiwania oraz naprawy sprzętu technicznego w Polskich
Kontyngentach Wojskowych (PKW) realizujących zadania poza granicami państwa
ustalane są indywidualnie w zależności od sytuacji taktycznej, rodzaju
realizowanych zadań, rejonu działania oraz posiadanych możliwości.
2006. Naprawa UiSW wykonywana w działaniach bojowych to zespół przedsięwzięć
organizacyjnych i technicznych, które maja na celu przywrócenie stanu zdatności
technicznej w zakresie umożliwiającym skuteczne jego użycie w walce. Naprawa ma
na celu odtworzenie sprawności technicznej UiSW (zdatności do użytkowania) lub
jego resursu przez usunięcie powstałych niesprawności (uszkodzeń) i wykonanie
określonych czynności zgodnie z wymaganą technologią.
2007. Naprawa w czasie działań bojowych, w zależności od miejsca wykonywania, dzieli się
na naprawę wykonywaną siłami mobilnych organów remontowych lub grup
serwisowych (naprawa polowa), naprawę wykonywaną w stacjonarnych
wojskowych warsztatach technicznych oraz w przedsiębiorstwach remontowo
- produkcyjnych GN (naprawa stacjonarna).
2008. Naprawę UiSW w warunkach polowych prowadzą pododdziały remontowe oraz
mobilne elementy zabezpieczenia technicznego wydzielane z tych pododdziałów
w zakresie i czasie określonym przez przełożonego lub wynikającym z charakteru
tych działań.
2009. Naprawa uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW) jest jednym z podstawowych
elementów jego właściwej i racjonalnej eksploatacji (użytkowania). Naprawa UiSW
wykonywana w warunkach polowych polega na odtworzeniu jego sprawności
technicznej w zakresie umożliwiającym jego skuteczne użycie w walce.
2010. Podstawowe zadania zabezpieczenia technicznego w warunkach polowych
w zakresie obsługiwania technicznego i naprawy UiSW to:

7
a) przygotowanie pododdziałów remontowych do pracy w zakresie obsługiwań
technicznych i naprawy sprzętu oraz nadzór nad prawidłową eksploatacją
UiSW;
b) dostarczanie do wojsk materiałów eksploatacyjnych, urządzeń oraz tśm
niezbędnych do realizacji procesu obsługiwań i napraw;
c) wykonywanie obsługiwań technicznych i napraw wykorzystując zasadę
odtwarzania w pierwszej kolejności zdatności technicznej UiSW,
odgrywającego zasadniczą rolę w wykonywaniu zadania bojowego;
d) sprawdzenie i regulacja urządzeń pomiarowych oraz zapewnienie ich
prawidłowej eksploatacji.

8
ROZDZIAŁ 3. OBSŁUGIWANIE SPRZĘTU TECHNICZNEGO
W WARUNKACH POLOWYCH
3001. W warunkach działań bojowych wszelkie rodzaje obsługiwań technicznych wykonuje
się w miejscach rozmieszczenia UiSW.
3002. W działaniach bojowych obsługiwania techniczne, zależnie od czasu i zakresu
wykonywanych czynności dzielą się na: obsługiwania bieżące (OB), obsługiwania
okresowe (OO) oraz obsługiwania specjalne (OS).
3003. Za wykonanie w odpowiednim terminie obsługiwań technicznych sprzętu, ponoszą
odpowiedzialność dowódcy oddziałów i pododdziałów, których obowiązkiem jest
ustalenie miejsca, czasu, zakresu i kolejności wykonywania czynności obsługowych
przez poszczególne pododdziały, stosownie do sytuacji bojowej oraz posiadanych sił
i środków technicznych.
3004. Realizacja obsługiwań technicznych nie może naruszać gotowości bojowej wojsk.
Oznacza to, że ilość UiSW obsługiwanego jednocześnie będzie uzależniona od czasu
jego trwania, użytych sił i środków, a przede wszystkim sytuacji bojowej.
3005. Zasady organizacji obsługiwań i napraw sprzętu technicznego w Polskich
Kontyngentach Wojskowych (PKW) realizujących zadania poza granicami państwa
(w tym zasad niszczenia UiSW w celu uniemożliwienia jego użycia przez
przeciwnika) ujęte zostały w instrukcji: „Zasady prowadzenia gospodarki
materiałowej i finansowej w Polskich Kontyngentach Wojskowych realizujących
zadania poza granicami państwa” oraz w stosownych rozkazach szefa SG WP
i planach udziału PKW w operacji poza granicami państwa, a także w wytycznych
gestorów sprzętu i Centralnych Organów Logistycznych (COL) oraz instrukcjach
obsługi i użytkowania UiSW.
3006. Podczas organizacji i realizacji obsługiwań technicznych w czasie działań bojowych
należy kierować się następującymi zasadami:
a) zasada zakresu obsługiwania – dopuszcza się wykonywanie w pełnym zakresie
oraz czynności dodatkowych, które nie należą do przewidywanego rodzaju
obsługiwania;
b) zasada przyspieszania realizacji – planowane kolejne obsługiwania wykonuje
się po przepracowaniu 50% cyklu międzyobsługowego, np. w specyficznych
warunkach klimatycznych;
c) zasada etapowości – w razie niemożności realizacji pełnych czynności
obsługiwania można ich wykonanie rozłożyć na etapy. W pierwszej kolejności
wykonuje się czynności decydujące o zdolności bojowej, pozostałe
wykonywane są w sprzyjającej sytuacji;
d) zasada priorytetu – kolejność sprzętu, który podlega obsługiwaniu
technicznemu jest uzależniona od przeznaczenia sprzętu oraz jego wpływu na
zdolność bojową wojsk;
e) zasada ochrony informacji niejawnych — w przypadku postępowania
z urządzeniami posiadającymi certyfikaty wynikające z art. 50 ust 1 i 2 ustawy
z dnia 05 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2010 r.,
Nr 182, poz. 1228) stosuje się dodatkowo przepisy bezpieczeństwa w zakresie
postępowania z materiałami kryptograficznymi i bezpieczeństwa
teleinformatycznego określone w zaleceniach właściwej władzy
bezpieczeństwa (SKW lub ABW) i aktach prawnych resortu obrony
narodowej.

9
3.1. Obsługiwanie bieżące
3007. Obsługiwanie bieżące to zespół czynności realizowanych na sprzęcie technicznie
sprawnym, mających na celu utrzymanie lub przywrócenie jego pełnych parametrów
użytkowych poprzez czyszczenie, przeglądy techniczne, konserwację, regulację,
usuwanie usterek technicznych, kontrolę, a także uzupełnianie materiałów
eksploatacyjnych i amunicji.
3008. Obsługiwanie bieżące wykonuje bezpośredni użytkownik (kierowca, mechanik,
załoga, obsługa).
3009. Celem obsługiwania bieżącego w warunkach polowych jest techniczne przygotowanie
UiSW do użytkowania w działaniach taktycznych, kontrola warunków (parametrów)
eksploatacji i bieżące usuwanie usterek powstałych w trakcie jego pracy.
3010. Przykładowe czynności przygotowania wozów bojowych do użytkowania w trakcie
walki, wchodzące w skład OB to:
a) uzupełnienie amunicji i materiałów pędnych oraz sprawdzenie i uzupełnienie
stanu olejów smarów i płynów eksploatacyjnych w zespołach i układach;
b) sprawdzenie radiostacji i telefonu wewnętrznego;
c) sprawdzenie nastaw zerowych uzbrojenia, sprawdzenie urządzeń
noktowizyjnych, ewentualnie zdjęcie beczek z olejem oraz zbiorników
zewnętrznych;
d) zdjęcie opończy i siatki maskującej;
e) przygotowanie uzbrojenia oraz przyrządów obserwacyjnych i celowniczych do
strzelania, w tym m.in. sprawdzenie działania automatu ładowania armaty,
mechanizmów stabilizacji i urządzenia dowódczego;
f) sprawdzenie działania urządzeń obrony przeciwatomowej i urządzeń ppoż.;
g) sprawdzenie działania elektrycznego obrotu wieży oraz ręcznego mechanizmu
podnoszenia armaty;
h) sprawdzenie stopnia naładowania akumulatorów;
i) sprawdzenie działania przyrządów kontrolno-sygnalizacyjnych oraz działania
rentgenometru.
3.2. Obsługiwanie okresowe
3011. Celem obsługiwania okresowego jest wykonywanie obowiązujących prac
smarowniczych, regulacyjnych i innych, których częstotliwość jest mniejsza od
częstotliwości obsługiwania bieżącego oraz zapobieganie przyczynom mogącym
powodować nadmierne zużycie lub uszkodzenie zespołów, podzespołów i części.
3012. Podczas wykonywania obsługiwań okresowych w działaniach bojowych powinno się
dążyć do przestrzegania postanowień zawartych w aktach normatywnych (w tym w
katalogach norm eksploatacji UiSW, dokumentacji eksploatacyjnej lub innych
dokumentach normujących zasady użytkowania i obsługiwania UiSW), chociaż
dopuszczalne są pewne odstępstwa od tej zasady wynikające z dynamiki działań
bojowych. Pominięte lub przesunięte w czasie czynności obsługowe nie mogą
wpływać ujemnie na walory bojowe i zdolności manewrowe sprzętu. Czynności te
wykonuje się po wykonaniu zadania bojowego lub podczas przerw w walce.
3013. Obsługiwanie okresowe UiSW, w zależności od zakresu wykonywanych czynności,
dzieli się na obsługiwanie okresowe (OO-1, OO-2), w zależności od decyzji COL
obejmuje także inne obsługiwania wynikające z instrukcji eksploatacyjnych nowo
wprowadzanego UiSW (np. tygodniowe, miesięczne, kwartalne).
3014. Obsługiwanie okresowe OO-1 wykonuje bezpośredni użytkownik (kierowca,
mechanik, załoga, obsługa). Kolejne obsługiwania okresowe wykonują specjaliści

10
 z pododdziałów naprawczych z udziałem kierowcy (mechanika) lub załogi (obsługi)
UiSW.
3015. W zakresie sprzętu rakietowego i radiotechnicznego z jednostek Sił Powietrznych
i Marynarki Wojennej RP obsługiwania okresowe wyższych rzędów (OO-2,…,OOn)
wykonują bezpośredni użytkownicy przy wsparciu ekip serwisowych
z wytypowanych WT lub brem WGW i TGW.
3.3. Obsługiwanie specjalne
3016. Celem obsługiwania specjalnego jest zapewnienie utrzymania sprawności technicznej
UiSW w czasie użytkowania w jakościowo odmiennych warunkach od
standardowych.
3017. Do obsługiwań specjalnych zalicza się m.in. czynności przygotowujące UiSW do
pracy w warunkach nadmiernego zapylenia powietrza, wysokich temperatur
otoczenia, w warunkach górskich, zimowych, nocnych, a także przygotowanie UiSW
do pokonania głębokiej przeszkody wodnej itp.

11
ROZDZIAŁ 4. NAPRAWA UZBROJENIA I SPRZĘTU WOJSKOWEGO
W WARUNKACH POLOWYCH
4.1. Zasady organizacji naprawy techniki w działaniach bojowych
4001. Przestrzeganie zasad organizacji naprawy uszkodzonej techniki stanowi
o stopniu efektywności wykonywania naprawy w działaniach taktycznych.
Zastosowanie poszczególnych zasad wykonywania naprawy uzależnione jest od
urzutowania elementów naprawczych w strukturach logistycznych, ich możliwości
naprawczych oraz rozwoju sytuacji technicznej.
4002. Wyróżnia się następujące zasady organizowania i realizacji napraw UiSW w trakcie
działań bojowych:
a) zasada priorytetów oznacza, że w pierwszej kolejności należy naprawiać
UiSW, mający istotny wpływ na potencjał bojowy wojsk. Może ona być
jednak zmieniona w zależności od sytuacji bojowej oraz stanu i struktur UiSW
będącego w wyposażeniu oddziału (pododdziału);
b) zasada najmniejszej pracochłonności oznacza, że w pierwszej kolejności
należy naprawiać UiSW, wymagający najmniejszego nakładu pracy. Celem
stosowania tej zasady jest przyspieszenie włączenia do ugrupowania bojowego
naprawionych obiektów technicznych. Sprzęt specjalnego znaczenia, wskazany
przez dowódcę, naprawia się we wszystkich przypadkach poza kolejnością,
niezależnie od zakresu prac;
c) zasada – środki naprawcze do uszkodzonego UiSW oznacza, że naprawa
ciężkich, samobieżnych obiektów, sprzętu pracującego w czynnych systemach
organizacyjnych np. sprzęt radiolokacji, sprzęt łączności (stacje pośrednie
kierunków i sieci radioliniowych) powinna się odbywać na miejscu
uszkodzenia lub w najbliższym ukryciu. Sprzęt, który ze względu na położenie
w ugrupowaniu bojowym, rodzaj uszkodzenia, czas dyspozycyjny, warunki
terenowe itp., nie może być naprawiony na miejscu uszkodzenia, ewakuuje się
do rejonów rozwinięcia mobilnych elementów naprawczych ( PZUS) lub do
stacjonarnej infrastruktury naprawczej (RWT/WT/WOG) i tam usprawnia.
Sprzęt przenośny z zasady powinien być naprawiany w rejonach rozwinięcia
elementów naprawczych. Uszkodzone UiSW, którego naprawa lub ewakuacja
jest niemożliwa – niszczy się;
d) zasada ograniczonego zakresu naprawy oznacza, że w działaniach taktycznych
dopuszcza się wykonywanie naprawy w zakresie koniecznym, to jest
zapewniającym jego ponowne wykorzystanie w walce. Pominięte podczas
naprawy czynności nie mogą wpływać ujemnie na walory bojowe i zdolności
manewrowe sprzętu. Czynności pominięte wykonuje się po wykonaniu zadania
bojowego lub przerw w walce;
e) zasada kompetencji oznacza, że naprawa UiSW powinna być podejmowana
przez ten szczebel, który posiada możliwości techniczne i czasowe na jego
wykonanie. Zasada ta ściśle wiąże się z czasem dyspozycyjnym,
wyposażeniem technicznym i przygotowaniem fachowym sił i środków
naprawczych danego elementu remontowanego oraz wymaganym rodzajem
naprawy. Sprzęt, który ze względu na zakres wymaganych prac przekracza
możliwości danego szczebla, powinien być przekazany ogniwom remontowym
szczebla nadrzędnego;
f) zasada dyspozycyjności - czas dyspozycyjny jest to okres, kiedy elementy
naprawcze mogą pracować w jednym rejonie (miejscu) bez narażania się na
bezpośrednie oddziaływanie przeciwnika (w obronie) lub bez obawy

12
 oderwania się (nadmiernego pozostania w tyle) od ugrupowań bojowych
pododdziałów, na korzyść których pracują (w natarciu);
g) zasada sposobu naprawy oznacza, że naprawa może być organizowana
w działaniach taktycznych metodą gniazdową (w rejonie masowych strat lub
w PZUS) albo metodą serwisową (w miejscu uszkodzenia);
h) zasada wykorzystania infrastruktury obsługowo-naprawczej i zasobów
miejscowych oznacza, że elementy naprawcze powinny być w miarę
możliwości rozwijane w stacjonarnych obiektach warsztatowych (całkowicie
lub częściowo) oraz korzystać z zasobów miejscowych (np. gazów
technicznych, sprężonego powietrza, stali, części zamiennych itp.) podczas
prowadzenia prac obsługowo-naprawczych;
i) zasada elastyczności naprawy oznacza, że organizacja (rozmieszczenie,
ugrupowanie, podział sił i środków) elementów naprawczych powinna być
dostosowana do aktualnych potrzeb, wynikających z rozwoju sytuacji
taktyczno-technicznej oraz zapewniać możliwości wykonywania szybkiego
manewru.
4.2. Metody naprawy UiSW w warunkach polowych
4003. Metoda gniazdowa - pododdział remontowy jest rozwijany w miejscu masowych
uszkodzeń lub w PZUS, gdzie wykonuje się naprawę kompleksową sprzętu.
4004. Metoda serwisowa - organ wykonawczy (np. GER dla pododdziałów
ogólnowojskowych) przemieszcza się do miejsca uszkodzenia sprzętu i tam
wykonuje się naprawę kompleksową.
4005. Metoda wymiany elementów - polega na wymianie uszkodzonych elementów
(zespołów, podzespołów, mechanizmów, części) na sprawne technicznie.
4006. Metoda indywidualna - polega na poprawnym zamontowaniu naprawionego elementu
do tego samego egzemplarza naprawianej techniki.
4007. Metoda mieszana - polega na połączeniu poprzednich metod.
4.3. Normy kwalifikowania uszkodzonego UiSW do naprawy
4008. W zależności od stopnia zniszczenia lub wielkości i charakteru uszkodzenia
wyłączone z walki UiSW kwalifikuje się do naprawy lub zalicza się do strat
bezpowrotnych.
4009. Podstawowym kryterium kwalifikowania uszkodzonego w działaniach bojowych
UiSW do odpowiedniego rodzaju naprawy w okresie prowadzenia działań bojowych
jest przewidywana pracochłonność usunięcia powstałego uszkodzenia, zgodnie
z procesem technologicznym.
4010. Pracochłonność naprawy wyrażona w roboczogodzinach (rbh) jest ściśle związana
z czasem jego trwania wyrażonego w godzinach (h), przy jednoczesnym zatrudnieniu
maksymalnej liczby specjalistów.
4011. W zależności od zakresu naprawy oraz czasu dyspozycyjnego poszczególnych
organów obsługowo – naprawczych wyróżniamy naprawy od R1 do Ri, gdzie
wartość „i” określa kolejne zakresy pracochłonności przeznaczone na wykonanie
naprawy.
4012. Naprawy techniki lądowej znajdującej się we wszystkich rodzajach sił zbrojnych
dzieli się według pięciostopniowej skali stosownie do możliwości wykonawczych
pododdziałów i oddziałów naprawczych oraz stacjonarnej organów naprawczych
wojskowych i gospodarki narodowej.
4013. Mobilny potencjał obsługowo - naprawczy SZ RP w warunkach polowych realizuje:
a) pomoc techniczną – do 16 rbh wykonywaną siłami plrem (srem/drrem);

13
 b) naprawę 1 stopnia (R1) o pracochłonności do 40 rbh i o czasie realizacji
do 12h wykonywaną siłami krem (grem w WS);
c) naprawę 2 stopnia (R2) o pracochłonności do 60 rbh i o czasie realizacji
do 12h wykonywaną siłami brem z DGZL;
d) naprawę 3 stopnia (R3) o pracochłonności do 120 rbh i o czasie realizacji
do 48h wykonywaną siłami brem z TGW (WGW).
4014. Pomoc techniczna realizowana przez plrem (srem/drem) pododdziałów
ogólnowojskowych i rodzajów wojsk nie jest uwzględniana w prognozowaniu strat
i odzysku UiSW.
4015. UiSW, które nie może być naprawiane w warunkach polowych kieruje się
bezpośrednio do RWT/WT lub do stacjonarnych specjalistycznych zakładów
remontowych.
4016. Naprawę 4 stopnia (R4) o pracochłonności do 300 rbh, o czasie realizacji do 4 dób
mogą realizować Rejonowe Warsztaty Techniczne (RWT) lub Warsztaty Techniczne
(WT) z RBLog.
4017. Naprawę 5 stopnia (R5) o pracochłonności do 4000 rbh wykonują wojskowe
przedsiębiorstwa remontowo - produkcyjne i zakłady produkcyjne gospodarki
narodowej (GN) objęte programem mobilizacji gospodarki (PMG).
4018. Naprawy wszystkich stopni, dotyczące poszczególnych rodzajów techniki wojskowej,
traktuje się jako naprawy kompleksowe, polegające na odtwarzaniu zdatności
technicznej, zarówno sprzętu bazowego, jak i zamontowanego na nim uzbrojenia i
urządzeń specjalistycznych.
4019. Mobilny potencjał obsługowo-naprawczy sił zbrojnych może być wspierany grupami
serwisowymi ze stacjonarnego systemu naprawczego, w tym realizującymi
zabezpieczenie metrologiczne i energetyczne oraz dozór techniczny.
4020. Możliwości wykonawcze (remontowe) pododdziałów remontowych oznaczają
zdolność do wykonania określonej ilości napraw określonego UiSW w czasie jednej
doby.
4021. Dobowe możliwości naprawcze (MN) pododdziału określa się według zależności:

MN

gdzie: N – ilość stanowisk naprawczych (gniazd) [szt];

tn– czas pracy stanowiska naprawczego (gniazda) na dobę [h];
n - ilość specjalistów pracujących przy jednym egz. sprzętu;
PR– pracochłonność [rbh].
4022. Do określenia możliwości wykonawczych mobilnych organów naprawczych
przyjmuje się następujące czasy pracy w ciągu doby:
a) wszyscy żołnierze na stanowiskach do dowódcy drużyny/obsługi włącznie
(sekcji remontowej w WS) – 12 godzin;
b) kierowcy, posiadający dwie specjalności wojskowe – 12 godzin w drugiej
specjalności (obsługowo-naprawczej);
c) pozostali żołnierze posiadający dwie specjalności wojskowe – 12 godzin
w pierwszej specjalności (obsługowo-naprawczej).
4.4. Priorytety naprawy uszkodzonego UiSW
4023. Kolejność naprawy uszkodzonego sprzętu w zasadzie odpowiada priorytetom
ewakuacji i przedstawia się następująco:
zestawy rakietowe (wyrzutnie rakiet i stacje ich naprowadzania),

14
 wozy dowodzenia i inne obiekty zabezpieczające pracę systemów dowodzenia;
stacje radiolokacyjne i radioliniowe, radiostacje, pojazdy specjalne dowozu
i przygotowania rakiet oraz transportu RMN a także obsługi rakiet, ruchome
obiekty zabezpieczenia i kierowania ogniem,
czołgi, kołowe transportery opancerzone, bojowe wozy piechoty, samobieżne
środki ogniowe artyleryjskie i przeciwlotnicze,
pojazdy nosiciele artylerii przeciwlotniczej i przeciwpancernej,
samochody opancerzone,
holowany sprzęt artyleryjski wraz z zespolonymi zestawami,
ciągniki artyleryjskie,
pojazdy wszystkich rodzajów rozpoznania i sprzęt ewakuacyjny,
maszyny inżynieryjne, żurawie, sprzęt przeprawowy i mostowy, samobieżne
ustawiacze min, wszelkie pojazdy specjalne RWiS, ruchome warsztaty
obsługowo – remontowe,
samochody ciężarowe,
uzbrojenie i sprzęt spaletyzowany oraz przenośny,
samochody osobowe i osobowo-terenowe.
4024. Kolejność ta może być zmieniona w zależności od sytuacji ogólnej, a przede
wszystkim możliwości wykonania zadań obsługowo-remontowych w określonym
pododdziale zabezpieczenia technicznego (szczeblu) oraz przy uwzględnieniu zasad
naprawy sprzętu w działaniach bojowych.
4025. Ostateczną decyzję w zakresie priorytetów naprawy uszkodzonego UiSW podejmuje
właściwy dowódca oddziału/ pododdziału.
4.5. Organizacja napraw UiSW w działaniach bojowych
4026. Głównym celem napraw UiSW realizowanych w warunkach polowych jest jak
największy i w jak najkrótszym czasie przeprowadzony odzysk uszkodzonego
sprzętu oraz jego powrót do ugrupowania bojowego wojsk.
4027. Z sił i środków pododdziałów remontowych tworzy się elementy remontowe: grupy
ewakuacyjno-remontowe (GER) oraz punkty zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUS).
4028. Grupy ewakuacyjno-remontowe oprócz zadań naprawczych wykonują także zadania
ewakuacyjne, rozpoznania technicznego oraz pomocy technicznej. Elementy
remontowe wykonują zadania rozwijając się do pracy w obiektach stacjonarnych,
w terenie lub w sposób mieszany.
4029. Zasadnicze wyposażenie elementów remontowych stanowią warsztaty ruchome,
Warsztat ruchomy jest to pojazd lub grupa pojazdów specjalnych (kontener lub grupa
kontenerów) z zainstalowanymi wewnątrz nadwozia urządzeniami obsługowo
- naprawczymi jak np.: obrabiarki, oprzyrządowanie demontażowo-montażowe,
aparatura kontrolno-pomiarowa, narzędzia itp.
4030. W trakcie naprawy w warunkach polowych wykorzystuje się także dodatkowe
wyposażenie takie jak: namioty techniczne, uniwersalne źródła zasilania oraz
urządzenia na przyczepach, w tym myjnie polowe, stanowiska kontroli pojazdów,
stanowiska kontroli silników, a także zestawy urządzeń na paletach.
4031. Środki (elementy) remontowe mogą być wykorzystane:
a) zbiorowo – rozwijając zbiorcze stanowiska naprawcze,
b) indywidualnie na zasadzie pogotowia technicznego (usługi serwisowej),
c) w systemie mieszanym (możliwości wydzielenia grupy środków).

15
4032. Manewr środkami remontowymi może być prowadzony w sposób:
a) kroczący, tj. środki (elementy) remontowe przemieszczają się wraz
z zabezpieczanym pododdziałem, nie wychodząc poza dopuszczalne granice
głębokości jego ugrupowania,
b) przemienny - według reguły, że element systemu naprawczego (środek
remontowy) działa w granicach ugrupowania danego ogniwa,
np. zabezpieczając pododdział, może wykonywać zadania naprawcze aż do
granicznego czasu wyjścia z ugrupowania oddziału,
c) nadrzędny, tj. w tym przypadku dopuszcza się oderwanie elementów systemu
naprawczego od zabezpieczanych pododdziałów, jednak z takim wyliczeniem,
aby dany element podczas kolejnego przegrupowania był w stanie zająć swoje
poprzednie położenie w ugrupowaniu zabezpieczanego pododdziału.
4033. O zastosowaniu określonego manewru w konkretnych warunkach bojowych
decydować będzie w głównej mierze dostępność (ilość) dróg na kierunku działania.
Wybór rodzaju manewru w zadanych warunkach ma na celu dyscyplinowanie
elementów remontowych, aby podczas dynamiki działań nie zostały one
zablokowane przez urządzenia i elementy ugrupowania bojowego wojsk.
4034. W zakresie realizacji zadań zabezpieczenia technicznego działań bojowych
komponentu lądowego organizuje się następujące elementy:
a) w strefie operacyjnej - na I poziomie zabezpieczenia technicznego (batalion
/dywizjon):
patrol rozpoznania i pomocy technicznej (PRiPT), tworzony także
w kcz/kz,
grupa ewakuacyjno – remontowa (GERb);
b) w strefie operacyjnej - na II poziomie zabezpieczenia technicznego – (brygada
lub pułk):
do dwóch grup ewakuacyjno – remontowych (GERB),
patrol rozpoznania technicznego (PRTech),
grupę ewakuacji technicznej ( GET),
punkt zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUSB), (PZUSP);
w Dywizyjnej Grupie Zabezpieczenia Logistycznego:
do trzech grup ewakuacyjno – remontowych (GERD),
patrol rozpoznania technicznego (PRTech),
punkt zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUSD);
c) w strefie tylnej - na III poziomie zabezpieczenia - w Wysuniętej i Tyłowej
Grupie Wsparcia (WGW i TGW):
punkt zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUSWW,T);
stosownie do potrzeb grupy serwisowe wydzielane ze stacjonarnych
jednostek remontowych Regionalnych Baz Logistycznych (RBLog)
i wojskowych przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych (wprp)
realizujących zadania w ramach PMG.
4035. Naprawa polowa sprzętu technicznego Wojsk Specjalnych realizowana jest poprzez
sekcje (grupy) remontowe (srem, grem) wydzielane z sił i środków Zespołów
Zabezpieczenia Logistycznego (ZZL) JW WS. W przypadku konieczności wsparcia
specjalistycznego do srem wydziela się niezbędne siły i środki z ZZL JW NIL.
4036. Naprawa polowa sprzętu techniki lotniczej realizowana jest poprzez grupy
ewakuacyjne (GE) wydzielane z sił i środków Baz Lotniczych (BLot) oraz
z pozostałych jednostek lotniczych posiadających pododdziały obsługowo
-remontowe techniki lotniczej. W przypadku konieczności wsparcia

16
 specjalistycznego do GE wydziela się niezbędne siły i środki z Warsztatów
Lotniczych (WL) oraz z Wojskowych Zakładów Lotniczych (WZL).
4037. Grupa ewakuacyjna weryfikuje sprzęt techniki lotniczej, przeprowadza jego naprawę
w warunkach polowych (o niewielkim zakresie uszkodzeń) lub ewakuację do
pododdziałów obsługowo-remontowych jednostek lotniczych, BLot, PWL lub WZL,
w zależności od charakteru uszkodzeń.
4038. W obszarze sprzętu komponentu morskiego obsługiwania i naprawy okrętu
w warunkach morskich realizowane są siłami jego załogi.
4.6. Niszczenie UiSW w celu uniemożliwienia jego użycia przez przeciwnika
4039. W sytuacji gdy naprawa i ewakuacja uszkodzonego UiSW jest niemożliwa
w związku z zagrożeniem taktycznym i zachodzi ewentualność jego przejęcia przez
przeciwnika dopuszcza się zniszczenie sprzętu w celu uniemożliwienia jego użycia.
4040. Przez uniemożliwienie użycia UiSW przez przeciwnika należy rozumieć
postępowanie mające na celu całkowite lub częściowe pozbawienie właściwości
użytkowych sprzętu poprzez unieszkodliwienie konstrukcji i urządzeń lub jej
unieruchomienie.
4041. Uniemożliwienie wykorzystania sprzętu przez przeciwnika nie powinno, o ile to jest
możliwe, wykluczać ponownego jego użycia przez siły własne. W celu
uniemożliwienia przeciwnikowi uzupełnienia uszkodzonych tśm UiSW należy
niszczyć identyczne podzespoły poszczególnych rodzajów sprzętu.
4042. Decyzję o zniszczeniu UiSW podejmuje dowódca pododdziału
remontowego realizującego zadania zabezpieczenia technicznego w oparciu o ocenę
sytuacji taktycznej. W przypadku braku łączności wewnątrz pododdziału decyzję o
zniszczeniu podejmuje samodzielnie dowódca elementu zabezpieczenia
technicznego (GRE, PRPiT, PRTech). W Wojskach Specjalnych decyzję
o zniszczeniu podejmuje dowódca sekcji ewakuacji lub dowódca doraźnie
wydzielanych elementów z ZZL.
4043. Priorytety niszczenia sprzętu w zasadzie odpowiadają omówionym wcześniej
priorytetom naprawy i ewakuacji, niemniej ostateczna decyzja w tym względzie
obejmująca także zakres uniemożliwienia wykorzystania sprzętu przez przeciwnika
należy do właściwego dowódcy pododdziału lub elementu remontowo
-ewakuacyjnego.

17
ROZDZIAŁ 5. MOBILNY POTENCJAŁ OBSŁUGOWO-NAPRAWCZY SIŁ
ZBROJNYCH RP
5001. Do potencjału obsługowo-naprawczego realizującego zadania w warunkach polowych,
opartego na mobilnych pododdziałach naprawczych należy zaliczyć:
a) na poziomie taktycznym - I poziom zabezpieczenia technicznego:
drużynę remontową (drrem),
pluton remontowy, sekcja remontowa WS (plrem, srem);
b) na poziomie taktycznym - II poziom zabezpieczenia technicznego:
kompanię remontową, grupę remontową WS (krem, grem),
batalion remontowy BLog wydzielany w podporządkowanie dowódcy
DGZL (bremD);
c) na poziomie operacyjnym - III poziom zabezpieczenia technicznego:
batalion remontowy BLog realizujący naprawy polowe w ramach WGW
w strefie działań operacyjnych (bremW),
batalion remontowy BLog realizujący naprawy polowe w ramach TGW
w tylnej strefie działań (bremT),
grupy serwisowe wydzielane ze stacjonarnych jednostek naprawczych RBLog
(RWT, WT, WOG) oraz wojskowych przedsiębiorstw remontowo-
produkcyjnych,
grupy ewakuacyjne (GE) wydzielane z sił i środków Baz Lotniczych (BLot)
oraz z pozostałych jednostek lotniczych posiadających pododdziały
obsługowo-remontowe techniki lotniczej, realizujące m.in. usuwanie
uszkodzeń sprzętu techniki lotniczej i udzielanie pomocy technicznej. W
przypadku konieczności wsparcia specjalistycznego do GE wydziela się także
niezbędne siły i środki z Warsztatów Lotniczych (WL), Wojskowych
Zakładów Lotniczych (WZL) oraz z wojskowych ośrodków metrologii
(WOM).
5002. Mobilny system obsługi i naprawy UiSW charakteryzuje się:
a) wykorzystaniem technologii szybkich napraw;
b) wykorzystaniem zestawów naprawczych (remontowych, grupowych);
c) stosowaniem priorytetów naprawy.
5003. Pluton remontowy kompanii logistycznej batalionu, dywizjonu (bcz, bz, das)
przeznaczony jest do obsługi i naprawy sprzętu technicznego o małej
pracochłonności. Podstawowym zadaniem plrem w działaniach bojowych jest
rozpoznanie techniczne, pomoc techniczna i ewakuacja UiSW. Bataliony te we
własnym zakresie organizują PRiPT (na bazie etatowego ciągnika ewakuacyjnego).
W przypadku przydzielenia wzmocnienia z kompanii remontowej na bazie plrem
tworzą grupę ewakuacyjno-remontową batalionu (GERb).
5004. Poziom naprawy szczebla taktycznego tworzą organiczne pododdziały remontowe
(krem) występujące w brygadach ogólnowojskowych i pułkach rodzajów wojsk. Na
ich bazie rozwijane są PZUS, w których realizowane są naprawy szczebla
taktycznego (obejmujące obsługiwania techniczne, serwisowanie i naprawy do R 1).
5005. Kompania remontowa brygady (BZ, BPanc) przeznaczona jest do obsługiwań
i napraw sprzętu technicznego o zakresie R1. Na bazie etatowych i przydzielonych
na wzmocnienie sił i środków krem realizuje zabezpieczenie techniczne brygady.
W tym celu organizuje się patrol rozpoznania technicznego (PRTech), 1-2 grupy
ewakuacyjno-remontowe (GERB) oraz grupy ewakuacji technicznej (GET).
Pozostałe siły i środki wchodzą w skład PZUSB.

18
5006. Kompania remontowa pułku rodzajów wojsk (pa, pplot, pinż itp.) przeznaczona jest do
obsługi i naprawy sprzętu technicznego znajdującego się w wyposażeniu pułku
o zakresie do R1. Zadania te można realizować wydzielając grupy serwisowe w celu
usuwania uszkodzeń UiSW o niskiej pracochłonności i udzielania pomocy
technicznej. Pozostałe siły i środki wchodzą w skład PZUSp.
5007. Grupa remontowa JW WS przeznaczona jest do obsługiwania i naprawy sprzętu
technicznego znajdującego się w wyposażeniu jednostek WS o zakresie do R1
Zadania te można realizować wydzielając grupy serwisowe w celu udzielania
pomocy technicznej i usuwania uszkodzeń UiSW o niskiej pracochłonności.
5008. Główny potencjał naprawczy szczebla taktycznego w strefie operacyjnej skupiony jest
w DGZL, do których wydzielane są bataliony remontowe (bremD) z Brygad
Logistycznych, przechodzące w podporządkowanie dowódcy DZGL. Na tym
poziomie działalność obsługowo - naprawcza UiSW jest kierowana przez szefa
zespołu właściwego ds. zabezpieczenia logistycznego na SD DGZL i analogicznie
przez zespoły i grupy właściwe ds. zabezpieczenia logistycznego na SD brygady
i batalionu.
5009. Batalion remontowy (bremD) II poziomu zabezpieczenia technicznego działający,
w ramach Dywizyjnej Grupy Zabezpieczenia Logistycznego (DGZL), przeznaczony
jest do odtworzenia zdatności technicznej UiSW uszkodzonego w czasie działań
taktycznych w zakresie naprawy 2 stopnia (R2), trwającej do 12h, a także 1 stopnia
(R1), dla UiSW który nie został objęty tą naprawą przez szczebel brygady (pułku).
Należy dążyć do rozwinięcia PZUS z wykorzystaniem stacjonarnych obiektów
infrastruktury obsługowo-naprawczej wojska lub gospodarki narodowej.
5010. Poziom naprawy szczebla operacyjnego tworzą pozostałe bataliony remontowe ze
składu Brygad Logistycznych. Mogą one być wydzielane do Wysuniętej Grupy
Wsparcia (WGW), wykonującej zadania zabezpieczenia logistycznego w strefie
operacyjnej lub realizować zadania w ramach Tyłowej Grupy Wsparcia (TGW)
w tylnej strefie działań.
5011. Batalion remontowy (bremW,T) III poziomu zabezpieczenia technicznego, wchodzący
w skład Brygad Logistycznych, może realizować zadania w strefie operacyjnej w
ramach Wysuniętych Grup Wsparcia (WGW) oraz w tylnej strefie działań w ramach
Tyłowych Grup Wsparcia (TGW).
5012. W PZUS rozwijanych przez te bataliony realizowane są naprawy kompleksowe
(trwające do 48 godzin) w zakresie 3 stopnia (R3), a także 2 stopnia (R2), dla UiSW
który nie został objęty tą naprawą przez szczebel DGZL. Polegają one na
odtwarzaniu zdatności technicznej zarówno sprzętu bazowego, jak i zamontowanego
na nim uzbrojenia i urządzeń specjalistycznych.
5013. Grupy serwisowe wydzielane stosownie do potrzeb z RWT (WT), a także
z wojskowych zakładów remontowo-produkcyjnych, realizujących zadania
naprawcze w ramach PMG, wykonują specjalistyczne naprawy techniki wojskowej
o małej pracochłonności- metodą wymiany podzespołów.
5014. Grupy ewakuacyjne (GE) wydzielane z sił i środków Baz Lotniczych, Warsztatów
Lotniczych oraz z pozostałych jednostek lotniczych posiadających pododdziały
obsługowo-naprawcze techniki lotniczej oprócz zadań ewakuacyjnych realizują
także:
a) weryfikację (defektację) uszkodzonego sprzętu techniki lotniczej
w zakresie określenia poziomu i miejsca naprawy;
b) usuwanie uszkodzeń sprzętu techniki lotniczej o małej pracochłonności;
c) dostarczanie do uszkodzonego sprzętu niezbędnych części zamiennych
i materiałów technicznych.

19
ROZDZIAŁ 6. ELEMENTY ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO
WYKORZYSTYWANE W ZADANIACH OBSŁUGIWANIA
I NAPRAWY SPRZĘTU W WARUNKACH POLOWYCH
6001. Do elementów realizujących obsługiwania i naprawy w warunkach polowych
zaliczamy:
punkty zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUS),
grupy ewakuacyjno - remontowe (GER),
patrole rozpoznania i pomocy technicznej (PRiPT),
patrole rozpoznania technicznego (PRTech) - wspierające system obsługowo
-naprawczy w warunkach polowych.
6002. Poszczególne elementy realizujące naprawy w warunkach polowych różnią się od
siebie strukturą, zakresem działania i możliwościami obsługowo-naprawczymi w
zależności od pododdziału remontowego, który je tworzy lub wydziela oraz od
zabezpieczanego szczebla (batalion, brygada, dywizja).
6.1. Organizacja i przeznaczenie Punktu Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu.
6003. Termin – „Punkt zbiórki uszkodzonego sprzętu” (PZUS) ma dwojakie znaczenie:
a) PZUS - to planowane miejsce gromadzenia uszkodzonego sprzętu przez środki
ewakuacyjne. Środki ewakuacyjne gromadzą sprzęt do dalszego procesu
działania tj. objęcia go naprawą lub ewakuacją wtórną;
b) PZUS - w znaczeniu elementu zabezpieczenia technicznego, w którym na
miejscu zgromadzonego funduszu naprawczego rozwinięty pododdział
remontowy (krem lub brem) realizuje naprawy polowe, z urządzonymi
punktami technologicznymi, rejonami naprawy poszczególnych rodzajów
UiSW oraz elementami ochrony i obrony, a także urządzeniami do
zabezpieczenia potrzeb bytowych żołnierzy.
6004. W zależności od poziomu zabezpieczenia technicznego rozróżniamy:
a) Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu II poziomu zabezpieczenia technicznego
(operacyjnej strefy odpowiedzialności) – rozwijany na bazie sił i środków
remontowych brygad ogólnowojskowych (BPanc/BZ) - PZUSB;
b) Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu II poziomu zabezpieczenia technicznego
(operacyjnej strefie odpowiedzialności) – rozwijany opcjonalnie na bazie sił
i środków remontowych pułków rodzajów wojsk (pa, pplot, pinż itp.) - PZUSP;
c) Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu II poziomu zabezpieczenia technicznego
(operacyjnej strefy odpowiedzialności) – rozwijany na bazie sił i środków
naprawczych batalionów remontowych wydzielanych z BLog do DGZL -
PZUSD;
d) Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu III poziomu zabezpieczenia
technicznego (tylnej strefy odpowiedzialności) – rozwijany na bazie sił
i środków batalionów remontowych Brygad Logistycznych – PZUSW,T.
6005. Przy organizacji rozwinięcia pododdziałów w PZUS należy uwzględnić:
a) rozpoznanie miejsca rozwinięcia PZUS;
b) rozwinięcie środków naprawczych oraz zorganizowanie ochrony i obrony;
c) opracowanie schematu sieci energetycznej w PZUS;
d) podział zadań w celu pełnego wykorzystania możliwości naprawczych;
e) ustalenie sposobu przyjmowania uszkodzonego sprzętu oraz określenie jego
stanu technicznego (weryfikacji);
f) ustalenie sposobu i czasu potrzebnego na przygotowanie i wyposażenie
stanowisk naprawczych w niezbędne przyrządy, narzędzia i urządzenia;

20
 g) ustalenie metody pracy pododdziałów naprawczych oraz sposobu kierowania
nimi;
h) sposoby zaopatrywania w tśm poszczególnych działów naprawczych;
i) ustalenie harmonogramu prac, zmian, odpoczynku, żywienia i innych
niezbędnych przedsięwzięć.
6006. Rejon przeznaczony do rozwinięcia PZUS wybiera grupa rekonesansowa wydzielona
z pododdziału remontowego. Rekonesans prowadzi się w celu rozpoznania
warunków terenowych w rejonie planowanego rozmieszczenia pododdziałów
remontowych z punktu widzenia ich funkcjonowania, możliwości wykorzystania
istniejącej infrastruktury technicznej oraz obrony i ochrony.
6007. Rejonu PZUS nie planuje się na kierunkach przewidywanych głównych uderzeń
przeciwnika w obronie oraz na przewidywanych kierunkach kontrataków
(przeciwuderzeń) w natarciu.
6008. Rejon organizacji PZUS planuje się w miejscu gromadzenia funduszu naprawczego.
Środki ewakuacyjne gromadzą w wyznaczonym rejonie uszkodzony sprzęt,
w którym rozwija się krem/brem. Rejon PZUS powinien odpowiadać następującym
warunkom:
a) posiadać dogodne drogi dojazdowe i ewakuacyjne oraz niezbędną sieć dróg
wewnętrznych;
b) umożliwić dogodne rozmieszczenie poszczególnych środków naprawczych
oraz ich oprzyrządowanie i wyposażenie;
c) umożliwić maskowanie i ukrycie pojazdów mechanicznych przed
rozpoznaniem naziemnym oraz zorganizowanie ochrony i obrony rejonu
rozwinięcia;
d) charakter gruntu oraz rejon powinien umożliwiać dogodne przemieszczenie
uszkodzonego sprzętu do stanowisk naprawczych;
e) powinien być zlokalizowany w pobliżu źródła wody;
f) rozważyć należy możliwości wykorzystania miejscowej infrastruktury
technicznej i zasobów miejscowych.
6009. Na jedno stanowisko robocze (etatowa drużyna lub obsługa warsztatu naprawczego)
należy przewidzieć powierzchnię około 200-220 m2. Odległość między
stanowiskami roboczymi powinna wynosić około 50-60 m, a pomiędzy warsztatami
remontowymi nie mniej niż 100-150 m.
6010. W przypadku wykorzystywania obiektów stacjonarnej wojskowej lub cywilnej
infrastruktury technicznej rozmieszczenie obsług (warsztatów) i pododdziałów
dostosowuje się do wcześniej rozpoznanych obiektów warsztatowych
i magazynowych.
6011. Przed przybyciem krem/brem do rejonu PZUS należy:
a) sprawdzić czy teren nie jest skażony, zaminowany itd., a w razie potrzeby
przeprowadzić odkażanie i rozminowanie;
b) oczyścić drogi i miejsca rozwinięcia kompanii remontowych;
c) oznakować rejon oraz drogi dojazdowe i wyjazdowe (kierunki ruchu).
W tym celu należy ze składu batalionu remontowego (krem) wysłać grupę
rekonesansową;
d) zasadnicze elementy PZUS powinny być rozmieszczone tak, aby zachowany
był proces technologiczny naprawy i ułatwione współdziałanie przy
wykonywaniu podstawowych zadań technologicznych.
6012. Pododdziały zabezpieczenia technicznego powinny w miarę możliwości rozwijać
PZUS w stacjonarnych obiektach warsztatowych GN (całkowicie lub częściowo)

21
 oraz korzystać z zasobów miejscowych (np. gazów technicznych, energii
elektrycznej, sprężonego powietrza, stali itp.).
6013. Przejęcie obiektu w celu rozwinięcia PZUS następuje na podstawie obowiązujących
przepisów w sprawie świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w razie ogłoszenia
mobilizacji i w czasie wojny, na podstawie „Decyzji w sprawie nałożenia świadczeń
rzeczowych na rzecz obrony…” wójta lub burmistrza (prezydenta miasta).
6014. Upoważnionym do wystąpienia z wnioskiem o nałożenie świadczenia rzeczowego jest
dowódca jednostki wojskowej, który po otrzymaniu stosownej „Decyzji…”
i przejęciu obiektu wystawia świadczeniodawcy zaświadczenie o wykonaniu
świadczenia rzeczowego na rzecz obrony, określonego w odrębnych przepisach.
6015. W skład PZUS niezależnie od szczebla organizacyjnego wchodzą m.in. następujące
punkty (schemat blokowy - załącznik C):
a) dowodzenia ( PD);
b) kontroli dozymetrycznej;
c) zabiegów specjalnych;
d) przyjęcia przekazania UiSW;
e) zdawania i pobierania amunicji;
f) określania stanu technicznego ( weryfikacji);
g) zdawania i pobierania MPS;
h) stanowisko dowodzenia dowódcy brem ( SD)/punkt dowódczo-obserwacyjny
dowódcy krem (PDO);
oraz rejony:
a) naprawy sprzętu;
b) postoju sprzętu oczekującego na naprawę;
c) postoju sprzętu po remoncie;
d) postoju środków ewakuacji;
e) zakwaterowania i odpoczynku;
f) trasy prób drogowych oraz posterunki ochrony.
6.2. Dokumentacja obowiązująca w PZUS
6016. Dokumentacja związana z organizacją oraz ochroną i obroną PZUS to m.in.:
a) „Plan obrony i ochrony rejonu PZUS”;
b) „Bilans możliwości remontowych pododdziałów brem”;
c) „Organizacja i schemat sieci energetycznej w rejonie PZUS”- a w tym:
„Bilans mocy potrzebnej do zasilania w energię elektryczną”;
„Schemat(y) zasilania pododdziału w energię elektryczną”;
„Schemat zasilania PZUS w energię elektryczną”;
d) „Organizacja łączności w PZUS”.
6017. Dokumentacja związana z przyjęciem - przekazaniem sprzętu w PZUS:
a) „Książka ewidencji sprzętu przyjętego w PZUS” – załącznik F;
b) „Protokół zbiorczy przyjęcia – przekazania sprzętu luzem” – załącznik G;
c) „Protokół przyjęcia – przekazania pojazdu” – załącznik H.
6018. Dokumentacja warsztatowa
a) „Karta weryfikacji wstępnej sprzętu” – załącznik I;
b) „Karta technologiczna naprawy pojazdu/ zespołu” – załącznik J;
c) „Książka ewidencji wykonywanych prac na warsztacie” – MON-Er -11.

22
6019. Dokumentacja materiałowa:
a) „Karty materiałowe” - dla tśm;
b) „Karty magazynowe” - dla zestawów remontowych;
c) „Rejestr kart materiałowych i magazynowych”;
d) „Karty technologiczna naprawa pojazdu/zespołu” – w zakresie rozliczania tśm;
e) „Rejestr kart technologicznych naprawy pojazdu/zespołu”;
f) „Asygnata przyjęcia/przekazania…” lub inny dokument przyjęcia/przekazania
zestawów remontowych lub tśm luzem wygenerowany w systemie
informatycznym, (w przypadku takiej możliwości).
6020. Ogólne zasady funkcjonowania punktu zbiórki uszkodzonego sprzętu (PZUS),
w tym główne przedsięwzięcia realizowane w poszczególnych jego elementach
zawarto w załączniku D .
6.3. Normy dla PZUS poszczególnych poziomów zabezpieczenia technicznego
6021. Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu - III poziomu zabezpieczenia technicznego
(PZUSW,T) stanowi zasadnicze miejsce do wykonywania napraw kompleksowych
przez batalion remontowy Brygad Logistycznych.
a) PZUSW rozwija się (rozmieszcza) w miejscu gromadzenia uszkodzonego
UiSW pododdziałów/oddziałów zabezpieczanych przez Wysunięte Grupy
Wsparcia (WGW) w strefie działań bezpośrednich;
b) PZUST rozwija się w przewidywanym miejscu odtwarzania zdatności
technicznej luzowanych ZT przez brem Tyłowych Grup Wsparcia (TGW)
w tylnej strefie działań .
6022. Podstawowe normy taktyczno-techniczne PZUSW,T :
a) skład PZUSW,T – tworzony z zasadniczej części brem BLog;
b) miejsce w ugrupowaniu dla WGW (PZUSW):
obrona – 40- 60 km od przedniego skraju,
natarcie – 40 km od linii styczności.
c) miejsce w ugrupowaniu dla TGW (PZUST):
obrona – 100-150 km od przedniego skraju;
natarcie – 60-100 km od linii styczności;
d) zakres naprawy – R3 (do 120 rbh i czasie trwania naprawy do 48 h);
e) rejon rozwinięcia – 3-4 km2;
f) czas rozwijania – do 2 h;
g) czas zwijania – 1,5 h;
h) czas pracy w rejonie – dwie doby.
6023. Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu II poziomu zabezpieczenia technicznego
(PZUSD) stanowi zasadnicze miejsce do wykonywania napraw kompleksowych
UiSW przez bataliony remontowe Brygad Logistycznych, wydzielane do Dywizyjnej
Grupy Zabezpieczenia Logistycznego (DGZL).
6024. Podstawowe normy taktyczno-techniczne PZUSD:
a) skład PZUSD –tworzony z zasadniczej części brem wydzielanych do DGZL;
b) miejsce w ugrupowaniu:
obrona – 20-30 km od przedniego skraju,
natarcie – 15-20 km od linii styczności;
c) zakres naprawy – R2 (do 60 rbh i czasie trwania naprawy do 12 h);
d) rejon rozwinięcia – 3-4 km2;
e) czas rozwijania – do 2 h;
f) czas zwijania – 1,5 h;
g) czas pracy w rejonie – do 12 h.

23
6025. Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu II poziomu zabezpieczenia technicznego
(PZUSB) stanowi zasadnicze miejsce do wykonywania napraw UiSW przez etatowe
siły i środki BZ/BPanc, wzmocnione przez siły i środki przydzielone ze szczebla
nadrzędnego.
6026. Podstawowe normy taktyczno-techniczne PZUSB:
a) skład PZUSB – rozwija się z elementów krem BZ/BPanc pozostałych po
wydzieleniu GER, GET i PRTech;
b) miejsce w ugrupowaniu:
natarcie – 8-10 km od linii styczności (w rejonie przewidywanych
maksymalnych strat),
obrona – 12-15 km od przedniego skraju;
c) zakres naprawy – R1 (do 40 rbh i czasie trwania naprawy do 12 h);
d) rejon rozwinięcia – 0,5-1,5 km2;
e) czas rozwijania – do 1 h;
f) czas zwijania – 45 min;
g) czas pracy w rejonie – 4-6 h.
6027. Kompanie remontowe pułków rodzajów wojsk (pa, pplot, pinż, pchem)
w zależności od specyfiki działań oraz ugrupowania bojowego (rozmieszczenia)
pododdziałów tych pułków mogą organizować PZUSP za zasadniczymi
pododdziałami pułku.
6028. Podstawowe normy taktyczno-techniczne PZUSP:
a) skład PZUSP – rozwija się z elementów kompanii remontowej pułku;
b) miejsce w ugrupowaniu – wg decyzji szefa zespołu właściwego ds.
zabezpieczenia logistycznego na SD pułku;
c) zakres naprawy – R1 (do 40 rbh i czasie trwania naprawy do 12 h);
d) rejon rozwinięcia – 0,5-1,5 km2;
e) czas rozwijania – do 1 h;
f) czas zwijania – 45 min;
g) czas pracy w rejonie – 4-6 h.
6029. W przypadku wydzielania większości pododdziałów do wsparcia działań bojowych
brygad ogólnowojskowych siły i środki krem wydziela się do wsparcia
batalionowych (dywizjonowych) GER. Pozostałymi silami i środkami remontowymi
realizuje się naprawę w systemie serwisowym.
6.4. Organizacja, przeznaczenie oraz normy taktyczno-techniczne Grup
Ewakuacyjno - Remontowych (GER)
6030. W zależności od zabezpieczanego szczebla (batalion, brygada, dywizja), pododdziału
remontowego wydzielającego siły i środki, składu grupy, czasu pracy w jednym
miejscu oraz miejsca w ugrupowaniu rozróżniamy:
a) Grupa ewakuacyjno – remontowa batalionu - GERb ;
b) Grupa ewakuacyjno – remontowa pułku (pa, pplot, pinż, pchem) - GERp;
c) Grupa ewakuacyjno – remontową Brygady - GERB;
d) Grupa ewakuacyjno – remontowa Dywizyjnej Grupy Zabezpieczenia
Logistycznego GERD;
e) Grupa ewakuacyjno – remontowa wydzielana (opcjonalnie) ze składu brem
wydzielonego do WGW - GERW.
6031. Grupę ewakuacyjno – remontową GERb stanowi wzmocniony środkami ewakuacyjno-
remontowymi krem brygady ogólnowojskowej pluton remontowy batalionu
(dywizjonu).

24
6032. Podstawowe normy taktyczno-techniczne GERb:
a) miejsce w ugrupowaniu GERb;
obrona - w ukryciu za pierwszorzutowymi kompaniami w odległości
3 – 4 km od przedniego skraju,
natarcie - za pierwszorzutowymi kompaniami w odległości 1,5 – 2 km od
przedniego skraju;
b) czas pracy w jednym miejscu: max czas dyspozycyjny w jednym miejscu
działania (udzielanie pomocy) nie powinien być dłuższy niż 1-2 godz.
6033. Przykładowy skład GERb:
a) dowódca GERb – dowódca plutonu remontowego batalionu/dywizjonu;
b) drużyna ewakuacji - na etatowym sprzęcie ewakuacyjnym;
c) drużyna remontu pojazdów gąsienicowych – na etatowym warsztacie
obsługowo-naprawczym;
d) drużyna remontu uzbrojenia – na etatowym warsztacie obsługowo
-naprawczym;
e) wzmocnienie ze szczebla brygady
drużyna remontu pojazdów kołowych – na etatowym warsztacie
obsługowo-naprawczym;
samochód średniej ładowności wysokiej mobilności z częściami
zamiennymi i podzespołami, materiałami pędnymi i smarami (mps);
samochód sanitarny;
inne środki według decyzji szefa grupy właściwej ds. zabezpieczenia
logistycznego na SD batalionu (dywizjonu).
6034. Zasadnicze zadania GERb to:
a) rozpoznanie techniczne uszkodzonego i unieruchomionego UiSW na polu
walki (lokalizacja, stopień uszkodzenia, zakres wymaganych prac
ewakuacyjno-naprawczych);
b) udzielanie pierwszej pomocy medycznej rannym i porażonym członkom załóg;
c) udzielenie pomocy technicznej (w usuwaniu niesprawności, uszkodzeń) UiSW
zgłoszonego przez PRiPT;
d) ratownictwo ugrzęźniętego, wywróconego, zatopionego itp. sprzętu
technicznego;
e) usuwanie uszkodzeń na miejscu lub w pobliskich ukryciach terenowych;
f) udzielanie pomocy w czasie obsługiwań technicznych UiSW
g) ewakuacja uszkodzonego sprzętu technicznego do drogi dowozu i ewakuacji
technicznej lub PZUS;
h) zabezpieczenie pokonywania trudno przekraczalnych odcinków dróg lub
terenu podczas przemieszczania się elementów ugrupowania bojowego oraz
udział w przygotowaniu pojazdów mechanicznych do pokonywania przeszkód
wodnych;
i) dostarczanie do uszkodzonego UiSW niezbędnych technicznych środków
materiałowych (części zamiennych, zestawów remontowych oraz innych
materiałów eksploatacyjno-naprawczych);
j) udzielanie pomocy ewakuacyjno – naprawczej i porad technicznych w czasie
postoju sprzętu;
k) utrzymywanie stałej łączności w sieci zabezpieczenia logistycznego i w sieci
dowódcy pododdziału na którego rzecz działa w celu przekazania informacji o
zaistniałej sytuacji technicznej między PRiPT i GERb i szefem grupy właściwej
ds. zabezpieczenia logistycznego na SD batalionu (dywizjonu);

25
 l) przekazywanie w sieci zabezpieczenia logistycznego informacji dotyczących
ewakuacji i naprawy UiSW;
m) przestrzeganie tajności korespondencji.
6035. Grupę ewakuacyjno – remontową /GERB/ wydziela się z sił i środków kompanii
remontowej. W czasie działań bojowych można wydzielić 1-2 GERB.
6036. Podstawowe normy taktyczno-techniczne GERB:
a) miejsce w ugrupowaniu:
obrona - między pierwszym rzutem a odwodem w odległości 4-6 km od
przedniego skraju obrony na najbardziej zagrożonym kierunku,
natarcie - za pododdziałami I rzutu oddziału w odległości 3-4 km od linii
styczności;
b) max czas dyspozycyjny w jednym miejscu działania (udzielanie pomocy) nie
powinien być dłuższy niż 2-3 godz. - według decyzji szefa zespołu właściwego
ds. zabezpieczenia logistycznego na SD brygady.
6037. Przykładowy skład GERB :
a) dowódca GERB –dowódca plutonu remontowego z kompanii remontowej;
b) 1–2 drużyny ewakuacyjne – na etatowym sprzęcie ewakuacyjnym;
c) 1–2 ciągniki kołowe ewakuacyjne (CKE) wraz z przyczepą niskopodwoziową;
d) 1–2 drużyny remontowe wraz z etatowym warsztatem obsługowo
-naprawczym;
e) samochód średniej ładowności wysokiej mobilności z częściami zamiennymi
i podzespołami oraz materiałami pędnymi i smarami (mps);
f) samochód sanitarny;
g) inne środki według decyzji szefa zespołu właściwego
ds. zabezpieczenia logistycznego na SD brygady.
6038. Zadania GERB:
a) rozpoznanie techniczne uszkodzonego i unieruchomionego UiSW na polu
walki (lokalizacja, stopień uszkodzenia, zakres wymaganych prac
ewakuacyjno-naprawczych);
b) udzielanie pierwszej pomocy medycznej rannym i porażonym członkom załóg;
c) udzielenie pomocy technicznej w usuwaniu niesprawności i uszkodzeń UiSW,
zgłoszonego przez PRiPT;.
d) ratownictwo ugrzęźniętego, wywróconego, zatopionego itp. sprzętu
technicznego;
e) naprawa awaryjna UiSW o małej pracochłonności na miejscu lub w pobliskich
ukryciach terenowych;
f) udzielanie pomocy w czasie obsługiwań technicznych sprzętu;
g) ewakuacja uszkodzonego sprzętu technicznego do drogi dowozu i ewakuacji
technicznej lub PZUS;
h) zabezpieczenie pokonywania trudno przekraczalnych odcinków dróg lub
terenu podczas przemieszczania się elementów ugrupowania bojowego oraz
udział w przygotowaniu pojazdów mechanicznych do pokonywania przeszkód
wodnych;
i) dostarczanie do uszkodzonego UiSW niezbędnych części zamiennych
i technicznych środków materiałowych;
j) udzielanie pomocy ewakuacyjno – naprawczej oraz porad technicznych
w zakresie uszkodzonego i unieruchomionego sprzętu w czasie postoju
sprzętu;
k) utrzymywanie stałej łączności w sieci zabezpieczenia logistycznego i pro-
wadzenie nasłuchu radiowego w sieci łączności dowódcy pododdziału na

26
 którego rzecz działa, w celu przekazania informacji o zaistniałej sytuacji
technicznej między PRiPT lub GERB i szefem zespołu właściwego
ds. zabezpieczenia logistycznego na SD brygady;
l) przekazywanie w sieci zabezpieczenia logistycznego informacji dotyczących
ewakuacji i naprawy UiSW;
m) przestrzeganie tajności korespondencji.
6039. Grupa ewakuacyjno – remontowa szczebla DGZL /GERD / jest organizowana z sił
i środków batalionów remontowych wydzielonych do poszczególnych DGZL.
W czasie działań bojowych wydziela się 2-3 GERD z każdego z batalionów.
6040. Podstawowe normy taktyczno-techniczne GERD:
a) miejsce w ugrupowaniu:
obrona - między brygadami I rzutu i odwodem w odległości 10-15 km od
przedniego skraju obrony,
natarcie - za brygadami I rzutu – 10km od linii styczności;
b) max czas dyspozycyjny w jednym miejscu działania (udzielanie pomocy) nie
powinien być dłuższy niż 6 godzin.
6041. Przykładowy skład GERD:
a) dowódca GERD –podoficer eksploatacji brem;
b) 1–2 drużyny ewakuacyjne na etatowym sprzęcie ewakuacyjnym;
c) drużyna ewakuacyjna na CKE (ciągnik kołowy ewakuacyjny) wraz
z przyczepą niskopodwoziową;
d) drużyna remontu pojazdów gąsienicowych wraz z etatowym warsztatem
obsługowo-naprawczym;
e) drużyna remontu pojazdów kołowych wraz z etatowym warsztatem
obsługowo-naprawczym;
f) drużyna sanitarna wraz z samochodem sanitarnym wielonoszowym;
g) samochód średniej ładowności wysokiej mobilności z częściami zamiennymi
i podzespołami, materiałami pędnymi i smarami (mps);
h) inne środki według decyzji szefa zespołu właściwego
ds. zabezpieczenia logistycznego na SD DGZL.
6042. Ramowe zadania GERD należy przyjąć jak dla GERB.
6043. Grupa ewakuacyjno – remontowa GERW wydzielana opcjonalnie ze składu brem
wydzielonego do WGW, celem wsparcia zabezpieczenia technicznego wojsk
operacyjnych, realizuje zadania określone przez dowódcę WGW.
6044. Skład GERW, miejsce w ugrupowaniu, czas dyspozycyjny oraz szczegółowe zadania
określane są w zależności od sytuacji bojowej zabezpieczanego oddziału.
6045. Ramowe zadania, normy taktyczno-techniczne i skład dla GERW należy przyjąć jak
dla GERB.
6.5. Organizacja, przeznaczenie oraz normy taktyczne Patrolu Rozpoznania
i Pomocy Technicznej ( PRiPT) oraz Patrolu Rozpoznania Technicznego
(PRTech)
6046. Patrol rozpoznania i pomocy technicznej (PRiPT) wydziela się z plutonu
remontowego batalionu /dywizjonu/.
6047. Podstawowe normy taktyczno-techniczne PRiPT:
a) miejsce w ugrupowaniu w natarciu: za pierwszorzutowymi pododdziałami
w odległości wzrokowej /ok. 500–700 m/, skokami od ukrycia do ukrycia,
wykorzystując własności terenu przestrzegając zasad maskowania;
b) miejsce w ugrupowaniu w obronie: 800-1200 m od przedniego skraju;

27
 c) czas pracy w jednym miejscu: max czas dyspozycyjny nie powinien
przekraczać 0,5 godz. postoju środka zabezpieczenia technicznego, tak aby nie
spowodować nadmiernego oderwania się od zabezpieczanego pododdziału.
6048. Skład PRiPT:
a) dowódca PRiPT - dowódca obsługi ciągnika lub technik zabezpieczanej
kompanii / według decyzji szefa grupy właściwej ds. zabezpieczenia
logistycznego na SD batalionu (dywizjonu);
b) ciągnik ewakuacyjny z załogą.
6049. Zadania PRiPT:
a) udzielanie pomocy medycznej poszkodowanym załogom;
b) prowadzenie ciągłej obserwacji UiSW zabezpieczanego pododdziału;
c) weryfikowanie uszkodzonego UiSW w zakresie ewakuacji i naprawy;
d) ustalenie przyczyn i stopnia uszkodzenia sprzętu technicznego;
e) usuwanie uszkodzeń sprzętu technicznego bezpośrednio na stanowiskach
ogniowych lub w najbliższych ukryciach w czasie dyspozycyjnym;
f) niezwłoczne ewakuowanie uszkodzonego UiSW spod ognia przeciwnika,
ratownictwo techniczne ugrzęźniętego i uszkodzonego UiSW;
g) dostarczanie do uszkodzonych pojazdów części zamiennych i materiałów
technicznych;
h) utrzymywanie stałej łączności w sieci zabezpieczenia logistycznego i pro-
wadzenie nasłuchu radiowego w sieci łączności dowódcy pododdziału na
którego rzecz działa w celu przekazania informacji o sytuacji technicznej;
i) przekazywanie w sieci zabezpieczenia logistycznego informacji dotyczących
ewakuacji i naprawy UiSW;
j) przestrzeganie tajności korespondencji.
6050. Patrol rozpoznania technicznego /PRTech/ - wspierający system obsługowo
-naprawczy w warunkach polowych wydziela się z kompanii remontowej brygady,
opcjonalnie także z brem DGZL.
6051. Miejsce PRTech w ugrupowaniu - na całej głębokości ugrupowania brygady jako
element rozpoznawczy.
6052. Zadania PRTech:
a) zlokalizowanie miejsca uszkodzonego lub ugrzęźniętego UiSW;
b) rozpoznanie lokalnej infrastruktury terenowej i technicznej;
c) rozpoznanie miejscowych zasobów materiałowych i mps pod kątem przyszłego
rozmieszczenia pododdziałów naprawczych;
d) prowadzenie weryfikacji uszkodzonego UiSW w zakresie ewakuacji
i naprawy;
e) utrzymywanie stałej łączności w sieci zabezpieczenia logistycznego w celu
przekazania informacji o zaistniałej sytuacji technicznej;
f) przestrzeganie tajności korespondencji.
6053. Skład PRTech:
a) dowódca PRTech dowódca plutonu remontowego kompani remontowej/brem
DGZL;
b) kierowca sanitariusz;
c) samochód rozpoznania technicznego z kompani remontowej wraz z załogą.

28
ROZDZIAŁ 7. ZASADY FUNKCJONOWANIA MOBILNYCH
PODODDZIAŁÓW ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO
7001. Rodzaj i zakres usług obsługowo - naprawczych świadczonych przez jednostki
techniczne na rzecz wojsk zależy od stopnia zagrożenia bezpieczeństwa państwa,
przyjętego sposobu mobilizacji SZ RP oraz ich operacyjnego rozwinięcia.

7.1. W zabezpieczeniu mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk

7002. Pododdziały remontowe (brem, krem, plrem) po osiągnięciu gotowości bojowej mogą
udzielać mobilizowanym jednostkom pomocy przy rozkonserwowaniu UiSW
przechowywanego w zapasach wojennych, zapewnieniu sprawnego przyjęcia
i rozdziału UiSW do etatu wojennego, przeprowadzenia szkoleń dotyczących
eksploatacji UiSW w warunkach wojny z żołnierzami uzupełnienia zasadniczego do
etatu „W” oraz do odtwarzaniu zdatności technicznej sprzętu, który uległ awariom
podczas przemieszczania do miejsc mobilizacji.
7003. W okresie operacyjnego rozwinięcia Sił Zbrojnych oddziały (pododdziały) remontowe
będą odtwarzać zdolność techniczną UiSW, który uległ uszkodzeniom podczas
przemieszczania do rejonów wyjściowych do działań, a także prowadzić naprawę
nadwyżkowego funduszu remontowego UiSW, przekazywanego z ZT
i samodzielnych oddziałów.
7.2. W trakcie przemieszczania pododdziałów do rejonów wyjściowych do
działań.
7004. Podstawowym sposobem przemieszczania pododdziałów jest marsz. Wojska
wykonujące marsz muszą zachować ciągłą gotowość bojową do wykonania zadań,
wymaga to nieprzerwanego odtwarzania gotowości technicznej. W trakcie
wykonywania marszu realizuje się tylko niezbędne obsługiwania techniczne do
wykonania marszu i usuwania niesprawności w zakresie do R1. W tym celu
organizuje się stosownie do potrzeb i sytuacji techniczne zabezpieczenie kolumny
marszowej (TZKM).
7005. TZKM polega na odpowiednim rozmieszczeniu środków obsługowo-naprawczych
i ewakuacyjnych w ugrupowaniu marszowym wojsk.
7006. Techniczne zabezpieczenie kolumny marszowej batalionu (bz, bcz), dywizjonu
(TZKMb,) organizuje się z sił i środków etatowego plutonu remontowego kompanii
logistycznej, a jego dowódcę wyznacza się na dowódcę (TZKMb,). Przemieszcza się
on z reguły w ogonie kolumny marszowej. Z chwilą wejścia do walki TZKMb
realizuje zadania GERb;
7007. Techniczne zabezpieczenie kolumny marszowej pułku, brygady ogólnowojskowej
(TZKMp, TZKMB) organizuje się z sił i środków kompani remontowej, na dowódcę
wyznacza się jednego z dowódców plutonów remontowych. Przemieszcza się on z
reguły w ogonie kolumny marszowej. Z chwilą wejścia do walki TZKMB realizuje
zadania GERB;
7008. Do TZKMB można wydzielić np.”
1-2 drużyny ewakuacji na etatowym sprzęcie ewakuacyjnym;
1-2 drużyny remontowe na etatowym warsztacie obsługowo-naprawczym;
samochód ciężarowy z częściami zamiennymi;
samochód ciężarowy z mps;
sanitarkę.
7009. Techniczne zabezpieczenie kolumny marszowej związku taktycznego, dywizji
(TZKMZT, TZKMD) organizuje się z sił i środków batalionu remontowego/kompani

29
 remontowej, na dowódcę wyznacza się jednego z dowódców plutonów
remontowych. Przemieszcza się on z reguły w ogonie kolumny marszowej.
7010. Zakres zadań realizowalnych przez techniczne zabezpieczenie kolumny marszowej:
a) ustalanie miejsca i przyczyny zatrzymania pojazdu;
b) ustalanie sposobów usuwania niesprawności;
c) udzielanie pomocy technicznej załogom uszkodzonych pojazdów;
d) dostarczanie części zamiennych;
e) ewakuacja i usuwanie z trasy marszu pojazdów niesprawnych i ugrzęźniętych;
f) udzielanie pomocy załogom w obsługiwaniu technicznym i naprawach
dokonywanych podczas postojów i w rejonie odpoczynku.

Miejsce i skład TZKM w ugrupowaniu kolumny marszowej BZ – Załącznik M

7.3. W trakcie działań taktycznych

7011. Przed rozpoczęciem działań taktycznych realizuje się przedsięwzięcia zmierzające do
należytego i terminowego przygotowania UiSW. Przeprowadza się je we wszystkich
pododdziałach i obejmuje:
a) obsługiwanie techniczne;
b) usuwanie usterek;
c) sprawdzenie i uzupełnienie wyposażenia indywidualnego;
d) naprawę do poziomu R-1;
e) przystosowanie UiSW do działań w warunkach szczególnych (działania w
nocy, w terenie górzystym, pokonywanie przeszkód wodnych itp.).
7012. Sposób ugrupowania i rozmieszczenia sił i środków naprawczych zależy od zadania
i rodzaju działań taktycznych, sytuacji taktycznej i logistycznej, warunków
terenowych i atmosferycznych oraz pory roku.
7013. W ZT walczącym w pierwszym rzucie elementy zabezpieczenia technicznego, w tym
siły i środki obsługowo-naprawcze, zarówno w obronie jak i w natarciu ugrupowuje
się w dwóch rzutach. W pierwszym rzucie działają grupy ewakuacyjno-remontowe
(GERD), grupy ewakuacji technicznej (GET) i patrole rozpoznania technicznego
(PRTech) z brem, działające w ugrupowaniu bojowym brygad pierwszorzutowych.
7014. W drugim rzucie dywizji działa batalion remontowy z DGZL (bez części wydzielonej
do pierwszego rzutu), rozwijający PZUSD.
7015. W ZT organizującym obronę w drugim rzucie związku operacyjnego siły i środki
obsługowo-naprawcze ugrupowuje się w jednym rzucie i rozmieszcza za
ugrupowaniem bojowym dywizji.
7016. W brygadzie ogólnowojskowej (BZ, BPanc) walczącej w pierwszym rzucie siły
i środki obsługowo-naprawcze zarówno w obronie jak i w natarciu ugrupowuje się w
dwóch rzutach. W pierwszym rzucie oddziału działają grupy ewakuacyjno-
remontowe (GERB), grupy ewakuacji technicznej (GET) oraz patrol rozpoznania
technicznego (PRTech) wydzielone z kompanii remontowej ( realizują swoje zadania
między pierwszym a drugim rzutem brygady). W drugim rzucie działa kompania
remontowa (bez części wydzielonej do pierwszego rzutu), rozwijająca PZUSB.
7017. W brygadzie ogólnowojskowej (BZ, BPanc) organizującej obronę w drugim rzucie
związku taktycznego siły i środki obsługowo-remontowe ugrupowuje się podobnie
jak w oddziale pierwszorzutowym, niekiedy jednak w jednym rzucie, w odległości
do 15 km od przewidywanej rubieży styczności wojsk.

30
7018. Na szczeblu batalionu w walce organizuje się:
a) patrol rozpoznania i pomocy technicznej (PRiPT) za pododdziałami
pierwszorzutowymi;
b) grupę ewakuacyjno-remontową (GERb), którą rozmieszcza się za drugim rzutem
batalionu. Organizuje się ja w przypadku wzmocnienia batalionu siłami i
środkami naprawczymi ze szczebla brygady (krem).
7019. Rozmieszczenie elementów obsługowo-naprawczych mobilnych pododdziałów
naprawczych w ugrupowaniu bojowym polega na ich optymalnym usytuowaniu w
terenie w stosunku do walczących oddziałów pododdziałów i jednoczesnym
zapewnieniu im dogodnych warunków realizacji zadań obsługowo-naprawczych,
obrony i ochrony oraz możliwości szybkiego opuszczenia zajmowanego rejonu.
7020. Oddziały i pododdziały remontowe bezpośrednio zabezpieczające działania bojowe
ZT w obronie rozmieszcza się na kierunku najmniej prawdopodobnych uderzeń
przeciwnika, natomiast w natarciu na kierunku głównego uderzenia wojsk własnych.

31
ROZDZIAŁ 8. ZAOPATRYWANIE W TECHNICZNE ŚRODKI
MATERIAŁOWE W PROCESIE OBSŁUGIWANIA
I NAPRAWY UISW W WARUNKACH POLOWYCH
8001. Zaopatrywanie techniczne to kompleks prac realizowanych przez wyspecjalizowane
organy kierownicze i wykonawcze w celu zaspokojenia potrzeb wojsk dotyczących
UiSW oraz technicznych środków materiałowych (tśm).
8002. Zaopatrywanie w techniczne środki materiałowe realizuje się na podstawie
istniejącego już w czasie pokoju systemu zaopatrywania technicznego, rozwijanego
mobilizacyjnie na czas wojny.
8003. Zaopatrywanie w tśm realizowane jest w warunkach bojowych na zasadzie dostaw
zestawów grupowych, remontowych i narzędzi specjalnych. Wszystkie ogniwa
zabezpieczenia technicznego (GER, krem, grem, bremD z DGZL, bremWT z WGW
lub TGW) realizują obsługiwania i naprawy wykorzystując posiadane zgodnie
z urzutowaniem zestawy.
8004. Źródłami zaopatrywania w techniczne środki materiałowe będą stacjonarne składy
techniczne gospodarki narodowej i wojska oraz polowe składy środków
technicznych (PSŚT) organizowane na szczeblu DGZL.
8005. W polowym składzie środków technicznych wyodrębnia się: rejony rozmieszczenia
transportu z technicznymi środkami materiałowymi sprzętu uzbrojenia i elektroniki
wojskowej, czołgowo-samochodowego, inżynieryjnego, przeciwchemicznego,
łączności, a także rejony wyczekiwania, załadowania i formowania kolumn.
8006. Zapasy części wymiennych gromadzi się i utrzymuje w ilościach wynikających
z wielkości prognozowanych strat UiSW w działaniach taktycznych oraz możliwości
naprawczych organu remontowego. Części wymienne do zasadniczych rodzajów
i typów techniki wojskowej kompletuje się w odpowiednie zestawy remontowe.
8007. Zaopatrywanie na poszczególnych szczeblach w zakresie planowania
i zapotrzebowania dostaw realizować będą:
a) na szczeblu dywizji - struktury planistyczne zdolne do generowania potrzeb –
sekcje właściwe ds. zabezpieczenia technicznego umiejscowione w strukturze
SD DGZL;
b) na szczeblu samodzielnych pułków i brygad sekcje właściwe
ds. zabezpieczenia technicznego umiejscowione w strukturze SD
pułku/brygady.
8008. Potrzeby (zapotrzebowania) na uzupełnienie środków materiałowych kierowane będą
z SD dywizji (z rozbiciem na poszczególne brygady), a także ze SD pozostałych
jednostek wsparcia i zabezpieczenia poprzez dowódcę zgrupowania WGW do
SD BLog w TGW. W wyjątkowych wypadkach potrzeby mogą być zgłaszane
bezpośrednio z brygad (pułków) do dowódcy zgrupowania WGW.
8009. Brygada Logistyczna zapotrzebowuje tśm w IWsp.SZ, który korzystając z zasobów
WOG, RBLog, oraz GN realizuje zapotrzebowania.
8010. Podstawą do złożenia zapotrzebowania na dokompletowanie lub wymianę zestawu jest
wpisanie zużytych części i materiałów do „Karty technologiczne naprawy
pojazdu/zespołu” lub zdjęcie asygnatą z opisu zestawu.
8011. Zestaw podlega wymianie w całości, jeżeli jego ukompletowanie osiągnie poziom
poniżej 50%. Przy wyższym ukompletowaniu zestaw podlega uzupełnieniu. Należy
przyjąć zasadę, że złożone zapotrzebowanie powinno pokryć należność zestawów
i materiałów do 100% należności zgodnie z urzutowaniem.

32
8012. Realizacja zapotrzebowań na dostawę technicznych środków materiałowych:
a) w strefie operacyjnej (strefie działań bezpośrednich) pododdziały logistyczne
TGW i WGW realizują dostawy tśm do:
DGZL ( do PZUSD lub do PSŚT),
bezpośrednio do krem brygad lub pułków;
b) dostawy tśm dostarczonego do PSŚT realizuje DGZL własnymi środkami
transportowymi bezpośrednio do PZUSB;
c) dostawy tśm do pododdziałów remontowych batalionów (dywizjonów)
realizowane są z PZUSB siłami pododdziałów logistycznych Brygad ( pułków);
d) dostawy do WGW (do PZUSW) realizują pododdziały logistyczne TGW lub
WGW z tylnej strefy działań;
e) w tylnej strefie działań dostawy do TGW realizują RBLog-i transportem
Brygad Logistycznych:
f) TŚM luzem pododdziały remontowe zapotrzebowuje tą samą drogą,
dodatkowo wykorzystując zasoby miejscowych WOG-ów.

Struktura systemu zaopatrzenia w tśm w warunkach polowych – Załącznik L

33
ROZDZIAŁ 9. ZABEZPIECZENIE TECHNICZNE W WARUNKACH
POLOWYCH REALIZOWANE PRZEZ OBSZARY
FUNKCJONALNE POWIĄZANE Z PODSYSTEMEM
TECHNICZNYM
9.1. Zabezpieczenie metrologiczne UiSW w warunkach polowych
9001. Wyposażenie pomiarowe stosowane podczas obsługiwania technicznego lub naprawy
UiSW w warunkach polowych musi posiadać dokumentację potwierdzającą
przeprowadzenie kontroli metrologicznej.
9002. Kontrola metrologiczna przyrządów pomiarowych odbywa się na zasadach
funkcjonowania zabezpieczenia technicznego Sił Zbrojnych RP w oparciu
o stacjonarne oraz ruchome laboratoria metrologiczne na III poziomie
zabezpieczenia technicznego.
9003. Podczas kontroli metrologicznej mają zastosowanie przepisy dotyczące uproszczonej
kalibracji przyrządów pomiarowych.
9004. Za prawidłową eksploatację wyposażenia pomiarowego oraz jego stan techniczny
odpowiedzialni są bezpośredni użytkownicy.
9005. Nadzór metrologiczny nad eksploatacją wyposażenia pomiarowego sprawują
metrolodzy jednostek wojskowych.
9.2. Dozór techniczny w procesie naprawy UiSW w warunkach polowych
9006. Wojskowy Dozór Techniczny zgodnie z zestawieniem zadań mobilizacyjnych
w czasie „W” realizuje takie same zadania jak w czasie „P”.

9.3. Nadzór energetyczny nad mobilnym UiSW w trakcie działań bojowych

9007. Sposób prowadzenia nadzoru energetycznego w ramach prowadzenia napraw
w warunkach polowych w czasie „W” powinien być prowadzony według zasad
obowiązujących w czasie „P”.

34
ROZDZIAŁ 10. OBRONA I OCHRONA PODODDZIAŁÓW I URZĄDZEŃ
LOGISTYCZNYCH
10.1. Ubezpieczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych
10001. Ubezpieczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych organizuje się w rejonach ich
rozmieszczenia (rozwinięcia), podczas przemieszczenia oraz przeładunków środków
zaopatrzenia.
10002. W rejonach rozmieszczenia (rozwinięcia) pododdziałów i urządzeń logistycznych
polega ono na wystawianiu placówek i posterunków wartowniczych oraz wysyłaniu
patroli na zagrożone kierunki.
10003. Rodzaj ubezpieczenia oraz jego skuteczność będzie uzależniona od możliwości jego
zorganizowania. Najbardziej korzystna sytuacja będzie wtedy, gdy pododdziały
logistyczne będą wzmocnione pododdziałami ogólnowojskowymi, trudniejsza, gdy
pododdziały logistyczne będą organizować ubezpieczenie swoimi siłami i środkami.
10004. Do organizowania ubezpieczenia mogą być także wykorzystywani np. kierowcy
(operatorzy) UiSW będącego w remoncie, a także sprawne uzbrojenie tego sprzętu.
10005. Szczególną uwagę należy zwrócić na zorganizowanie ubezpieczenia w nocy i w razie
rozmieszczenia pododdziałów i urządzeń logistycznych w lasach i w terenie
górzystym oraz w przypadku zagrożenia oddziaływaniem grup dywersyjno
– rozpoznawczych.
10006. Podczas przemieszczania pododdziałów remontowych do nowych rejonów
rozmieszczenia lub w trakcie realizacji dostaw środków zaopatrzenia do
pododdziałów, kolumny z zaopatrzeniem mogą być ubezpieczane konwojami
organizowanymi z sił pododdziałów ogólnowojskowych. Ma to miejsce w przypadku
dużej aktywności grup dywersyjno-rozpoznawczych lub rozbitych pododdziałów
przeciwnika.
10.2. Maskowanie pododdziałów i urządzeń logistycznych
10007. Maskowanie pododdziałów i urządzeń logistycznych ma na celu ukrycie przed
rozpoznaniem przeciwnika, wprowadzenie go w błąd co do położenia, składu,
zamiaru działania i sposobu rozmieszczenia w terenie oraz utrudnienie skutecznego
oddziaływania ogniem.
10008. Przedsięwzięcia maskowania pododdziału i urządzeń logistycznych wykonuje się
własnymi siłami w sposób ciągły. W pierwszej kolejności maskuje się uzbrojenie
i sprzęt wojskowy.
10009. Przemieszczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych do nowych rejonów, jak
również kolumn z zaopatrzeniem, powinno odbywać się częściami, przy
wykorzystaniu warunków ograniczonej widoczności. Podczas przewozu środków
zaopatrzenia samochodami w nocy lub w warunkach ograniczonej widoczności
powinny być stosowane światła maskujące i noktowizory.
10.3. Powszechna obrona przeciwlotnicza
10010. Powszechna obrona przeciwlotnicza to zespół przedsięwzięć mających na celu
samoobronę (samoosłonę) wojsk w sytuacji zagrożenia lub bezpośredniego
uderzenia środków napadu powietrznego (ŚNP).
Polega ona na:
a) alarmowaniu pododdziałów o zagrożeniu z powietrza;
b) prowadzeniu zorganizowanego ognia do celów powietrznych środkami
niespecjalistycznymi;
c) maskowaniu przed rozpoznaniem z powietrza;
d) rozśrodkowaniu wojsk;
35
 e) rozpoznaniu przeciwnika powietrznego;
f) przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych:
g) likwidacji skutków uderzeń napadu powietrznego.
10011. Rozpoznanie o zagrożeniu z powietrza prowadzą posterunki obserwacyjne
organizowane siłami pododdziałów i urządzeń logistycznych.
10012. Alarmowanie o zagrożeniu z powietrza odbywa się na podstawie sygnałów
ostrzegania otrzymanych od przełożonego oraz informacji uzyskanych z własnych
posterunków obserwacyjnych.
10013. Do prowadzenia ognia do celów powietrznych nisko lecących (tylko w samoobronie)
wykorzystuje się etatową broń strzelecką, przeciwlotniczą pododdziałów
remontowych, a także siły i środki pododdziałów piechoty wyznaczone do
ubezpieczenia.
10014. Podczas ataku powietrznego na maszerujące kolumny pododdziałów remontowych
zwiększa się ich prędkość oraz odstępy między pojazdami, a ogień prowadzą siły
konwoju i siły dyżurne kolumny.
10015. Przygotowanie schronów i ukryć (szczelin) przeciwlotniczych realizuje się
w pododdziałach remontowych poprzez wykonanie prac inżynieryjnych lub
wykonanie ochronnych właściwości terenu. Rozmieszczenie pododdziału w terenie
z zasady powinno umożliwiać prowadzenie ognia do celów powietrznych.
10016. Likwidacja skutków uderzeń ŚNP obejmuje realizację następujących przedsięwzięć:
a) ewakuację rannych i kontuzjowanych;
b) naprawy uszkodzonego sprzętu;
c) odbudowę zniszczonych schronów i ukryć;
d) gaszenie pożarów powstałych w wyniku ataku ŚNP;
e) odtworzenie zapasów materiałowych i amunicji;
f) odtworzenie systemu dowodzenia łączności i rozpoznania.
10.4. Zabezpieczenie inżynieryjne
10017. Zabezpieczenie inżynieryjne organizuje się i realizuje w celu stworzenia
pododdziałom i urządzeniom logistycznym warunków do skrytego przemieszczania
i rozwijania w terenie, pomyślnego wykonania przez nie zadań zabezpieczenia
logistycznego oraz zwiększenia skuteczności obrony przed środkami rażenia
przeciwnika.
10018. Obejmuje ono:
a) rozpoznanie inżynieryjne terenu i obiektów;
b) fortyfikacyjną rozbudowę rejonów rozmieszczenia pododdziałów i urządzeń
logistycznych;
c) przygotowanie i utrzymywanie sieci dróg logistycznych.
10019. Zadania zabezpieczenia inżynieryjnego wykonywane są przede wszystkim siłami
i środkami pododdziałów remontowych.
10020. Do realizacji prac fortyfikacyjnych, głównie ukryć dla sprzętu i środków zaopatrzenia,
powinno się wykorzystywać pododdziały wojsk inżynieryjnych.
10021. W celu przygotowania i utrzymania sieci dróg logistycznych wykorzystuje się
pododdziały inżynieryjne.
10022. W rejonie rozwinięcia pododdziałów (urządzeń logistycznych) w pierwszej kolejności
wykonuje się szczeliny przeciwlotnicze i ukrycia dla żołnierzy, stanowiska ogniowe i
obserwacyjne, a następnie ukrycia dla sprzętu wojskowego oraz środków bojowych i
materiałowych.

36
10.5. Obrona przed bronią masowego rażenia
10023. Obrona przed bronią masowego rażenia pododdziałów i urządzeń logistycznych ma na
celu maskowanie, osłabianie skutków rażącego działania broni masowego rażenia
oraz radioaktywnych i toksycznych środków przemysłowych.
10024. Obejmuje ona następujące przedsięwzięcia:
a) prognozowanie skutków uderzeń bronią masowego rażenia i skutków
zniszczenia obiektów energetyki jądrowej i przemysłu chemicznego;
b) wykrywanie uderzeń bronią jądrową i chemiczną;
c) rozpoznanie rejonów porażenia i skażeń;
d) udział w przedsięwzięciach ratunkowo-ewakuacyjnych;
e) kontrolę radiologiczną i chemiczną pododdziałów i urządzeń logistycznych;
f) indywidualną i zbiorową ochronę przed skażeniami oraz wykorzystanie w tym
celu właściwości ochronnych terenu jego infrastruktury;
g) likwidację skażeń;
h) maskowanie dymami pododdziałów i urządzeń logistycznych.
10.6. Ochrona przeciwpożarowa
10025. Ochronę przeciwpożarową organizuje się i realizuje w celu zapobiegania powstaniu
pożarów w rejonie pododdziałów i urządzeń logistycznych, a w razie ich powstania
skutecznego gaszenia.
10026. W rejonach rozmieszczenia pododdziałów i urządzeń logistycznych należy: ściśle
przestrzegać zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego; okopywać materiały
łatwopalne oraz oczyszczać z nich teren; organizować grupy ochrony
przeciwpożarowej (wyznaczać strażaka dyżurnego); zaopatrywać pododdziały
logistyczne w sprzęt przeciwpożarowy, ustalać sposób działania żołnierzy na sygnał
powiadamiania o pożarze.
10027. W gaszeniu pożarów o małym zasięgu powinien brać udział cały stan osobowy
pododdziałów logistycznych, wykorzystując do tego celu sprzęt przeciwpożarowy
i podręczny sprzęt saperski.
10028. W pierwszej kolejności likwiduje się ogniska zagrażające ludziom, środkom bojowym
oraz materiałom pędnym i smarom. W wypadku dużych pożarów pododdziały i
urządzenia logistyczne powinny natychmiast opuścić zajmowany rejon lub obiekt.

37
ZAŁĄCZNIKI
A. Słownik terminów i definicji
B. Wykaz użytych skrótów
C. Schemat blokowy PZUS
D. Ogólne zasady funkcjonowania PZUS
E. Struktura systemu napraw polowych
F. Książka ewidencji sprzętu przyjętego w PZUS
G. Protokół zbiorczy przyjęcia – przekazania sprzętu luzem
H. Protokół przyjęcia – przekazania pojazdu
I. Karta weryfikacji wstępnej sprzętu
J. Karta technologiczna naprawy pojazdu/zespołu
K. Schemat PZUS bremT (batalion o strukturze modułowej)
L. Struktura systemu zaopatrzenia w tśm w warunkach polowych
M. Miejsce i przykładowy skład TZKM w ugrupowaniu kolumny marszowej BZ
N. Arkusz zmian

38
 Załącznik A

SŁOWNIK TERMINÓW I DEFINICJI

Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

Eksploatacja UiSW– zespół celowych działań organizacyjno-technicznych i ekonomicznych

ludzi z UiSW oraz relacje między nimi, od chwili wprowadzenia UiSW do sił zbrojnych, aż
do jego wycofania.
Infrastruktura obsługowo - naprawcza - obiekty warsztatowe, ciągi obsługowe (punkty
kontroli technicznej, myjnie sprzętu, stanowiska obsługiwania technicznego). W procesie
eksploatacji UiSW wyróżniamy infrastrukturę stacjonarną i mobilną.
Naprawa (remont – nazwa stosowana w dotychczasowej nomenklaturze i do czasu
wprowadzenia zmian w dokumentach doktrynalnych i instrukcjach jest tożsama nazwie
„naprawa”) – zespół czynności mających na celu odtworzenie sprawności technicznej
uzbrojenia i sprzętu wojskowego (zdatności do użytkowania) lub jego resursu przez usunięcie
powstałych niesprawności (uszkodzeń) i wykonanie określonych czynności zgodnie
z wymaganą technologią.
Naprawa polowa - naprawa wykonywana siłami mobilnych organów naprawczych lub grup
serwisowych, wykonywana w miejscu uszkodzenia sprzętu lub w miejscu rozwinięcia
elementów mobilnej infrastruktury naprawczej (PZUS), polegająca na odtworzeniu
sprawności technicznej uszkodzonego UiSW w zakresie umożliwiającym skuteczne użycie
w walce.
Obsługiwanie – celowe działanie z UiSW umożliwiające jego użytkowanie oraz
zabezpieczające proces jego przechowywania.
Oddział (jednostka wojskowa) – jednostka organizacyjna SZ RP, funkcjonująca na
podstawie nadanego przez Ministra Obrony Narodowej etatu określającego jej strukturę
wewnętrzną, liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych występujących w tej
jednostce, jak również liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportowych i innego
wyposażenia należnego jednostce oraz posługująca się pieczęcią urzędową z godłem
Rzeczypospolitej Polskiej i nazwą (numerem) jednostki.
Pododdział – część składowa jednostki wojskowej prowadzącą na swoim szczeblu
zarządzanie UiSW zgodnie z planem przydziałów gospodarczych.
Rodzaje Sił Zbrojnych - Wojska Lądowe, Siły Powietrzne, Marynarka Wojenna i Wojska
Specjalne.
Sprawność techniczna UiSW – stan określający gotowość techniczną UiSW do
użytkowania, określony przez jego rzeczywiste (faktyczne) parametry techniczne, odniesione
do wymaganych wartości dopuszczalnych zawartych w dokumentacji technicznej.
Sprzęt wojskowy (SpW) - wyposażenie specjalne zaprojektowane lub zaadoptowane do
potrzeb wojskowych przeznaczone do użycia jako broń, amunicja lub materiały wojenne,
Stan techniczny UiSW – całokształt parametrów i cech odniesionych do wymagań zawartych
w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej charakteryzującej UiSW. Na stan techniczny
UiSW składa się jego sprawność techniczna i utrzymanie.
Środki remontowe -- ruchome warsztaty remontowe oraz dodatkowe wyposażenie
wykorzystywane w procesie obsługowo-naprawczym takie jak: namioty techniczne,
uniwersalne źródła zasilania, myjnie polowe, stanowiska kontroli pojazdów lub silników,
a także zestawy urządzeń na paletach.
Techniczne środki materiałowe (tśm) – części zamienne (zespoły, podzespoły,
mechanizmy, urządzenia), zestawy remontowe oraz środki chemiczne, narzędzia i inne
materiały eksploatacyjno-naprawcze.

39
Uzbrojenie i sprzęt wojskowy (UiSW) - techniczne środki walki, sprzęt techniczny oraz
wyposażenie i środki zaopatrzenia w tym techniczne środki materiałowe i oprogramowanie,
które ze względu na swoje wymagania lub właściwości techniczno – konstrukcyjne oraz
sposób zaprojektowania lub wykonania są przeznaczone do celów wojskowych. UiSW
obejmuje również wyroby i technologie oraz sprzęt powszechnego użytku wykorzystywane
w resorcie obrony narodowej. Definicja stanowi odpowiednik pojęcia Sprzęt Wojskowy
(SpW), które nie obejmuje jednak sprzętu powszechnego użytku. Ze względu na konieczność
zapewnienia zgodności postanowień wcześniej wydanych dokumentów doktrynalnych należy
obie definicje traktować tożsamo.
Użytkowanie UiSW – wykorzystanie UiSW, w celu wykonania określonych zadań
i wykorzystania jego funkcji użytkowych zgodnie z jego przeznaczeniem i właściwościami
funkcjonalnymi.
Zabezpieczenie techniczne UiSW – celowe działanie ze sprawnym lub niesprawnym
sprzętem, umożliwiające jego użytkowanie, którego celem jest stwarzanie takich warunków
organizacyjnych i technicznych, które umożliwiają wykorzystanie funkcji użytkowych UiSW.
Zdatność - określa czy uzbrojenie i sprzęt wojskowy nadaje się do użytkowania
i wykonywania podstawowych funkcji w działaniach bojowych zgodnie z przeznaczeniem.

40
 Załącznik B
WYKAZ UŻYTYCH SKRÓTÓW
BLog – Brygada Logistyczna,
BLot – Baza Lotnicza,
brem - batalion remontowy,
DGZL - Dywizyjna Grupa Zabezpieczenia Logistycznego,
DWS – Dowództwo Wojsk Specjalnych,
drem- drużyna remontowa,
dzaop– drużyna zaopatrzenia
GER – Grupa Ewakuacyjno-Remontowa,
GET – Grupa Ewakuacji Technicznej,
grem – grupa remontowa WS,
GN – gospodarka narodowa,
JW – jednostka wojskowa,
JW WS – jednostka wojskowa Wojsk Specjalnych,
krem – kompania remontowa,
kz/kcz – kompania zmechanizowana/kompania czołgów
OB – obsługiwanie bieżące,
OO – obsługiwanie okresowe,
OS – obsługiwanie specjalne,
PDO – Punkt Dowódczo-Obserwacyjny,
plrem – pluton remontowy,
PRiPT – Patrol Rozpoznania i Pomocy Technicznej,
PRTech – Patrol Rozpoznania Technicznego,
PSŚT – Polowy Skład Środków Technicznych,
PWL– Polowe Warsztaty Lotnicze,
PZUS – Punkt Zbiorki Uszkodzonego Sprzętu,
RBLog – Regionalna Baza Logistyczna,
RWiS – Rodzaje Wojsk i Służb,
RWT – Rejonowe Warsztaty Techniczne,
PMG – Plan Mobilizacji Gospodarki,
PRPiT - Patrol Rozpoznania i Pomocy Technicznej,
PRTech – Patrol Rozpoznania Technicznego,
srem – sekcja remontowa WS,
SD–Stanowisko Dowodzenia,
ŚNP – środki napadu powietrznego,
TGW – Tyłowa Grupa Wsparcia,
tśm– techniczne środki materiałowe:
UiSW – Uzbrojenie i Sprzęt Wojskowy,
WDT – Wojskowy Dozór Techniczny,
WGW – Wysunięta Grupa Wsparcia,
WIGE – Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej,
WL – Warsztaty Lotnicze,
WNM - Wojskowy Nadzór Metrologiczny,
WOG – Wojskowy Oddział Gospodarczy,
wprp – wojskowe przedsiębiorstwo remontowo – produkcyjne,
WS – Wojska Specjalne,
WT – Warsztat Techniczny,
WZL – Wojskowe Zakłady Lotnicze,
ZT – Związek Taktyczny.

41
 Załącznik C
SCHEMAT ORGANIZACJI PUNKTU ZBIÓRKI USZKODZONEGO SPRZĘTU
Magazyn TŚM Punkt zabiegów specjalnych

Punkt kontroli Fundusz

Rejon postoju
dozymetrycznej naprawczy
środków ewakuacyjnych

Punkt określania stanu technicznego Punkt przyjęcia – Punkt określania stanu technicznego
pojazdów kołowych przekazania UiSW pojazdów gąsienicowych

Punkt zdawania i pobierania mps Rejon weryfikacji UiSW Punkt zdawania i pobierania mps
i amunicji i amunicji

Rejon oczekiwania na Rejon oczekiwania na

naprawę Rejony rozmieszczenia warsztatów naprawę
specjalistycznych
Rejon naprawy sprzętu Rejon naprawy sprzętu
Rejon naprawy uzbrojenia łączności Rejon naprawy
pojazdów kołowych pojazdów gąsienicowych
Rejon robót specjalnych Rejon naprawy sprzętu
inżynieryjnego

Rejon postoju pojazdów kołowych Rejon postoju pojazdów gąsienicowych

po naprawie Rejon prób po naprawie
drogowych

Odbiór UiSW

42
 Załącznik D

OGÓLNE ZASADY FUNKCJONOWANIA

PUNKTU ZBIÓRKI USZKODZONEGO SPRZĘTU (PZUS)

I ELEMENTY PZUS
1. Stanowisko dowodzenia / Punkt dowódczo-obserwacyjny (SD/PDO)
2. Punkt kontroli dozymetrycznej
3. Punkt likwidacji skażeń
4. Rejon postoju środków ewakuacji
5. Punkt przyjęcia-przekazania UiSW
6. Punkt określenia stanu technicznego (dla sprzętu na podwoziach kołowych
i gąsienicowych osobne ciągi technologiczne)
7. Punkt zdawania i pobierania amunicji
8. Punkt zdawania i pobierania mps
9. Rejon oczekiwania na naprawę (osobno dla pojazdów kołowych
i gąsienicowych)
10. Rejon naprawy pojazdów gąsienicowych
11. Rejon naprawy pojazdów kołowych
12. Rejon naprawy sprzętu uzbrojenia i elektroniki
13. Rejon naprawy sprzętu łączności
14. Rejon naprawy sprzętu inżynieryjnego
15. Rejon robót specjalnych
16. Trasa do przeprowadzania prób drogowych (3-6 km)
17. Rejon postoju sprzętu po naprawie
18. Rejon zabezpieczenia logistycznego PZUS
19. System ochrony i obrony

II PRZEDSIĘWZIĘCIA ORAZ DOKUMENTACJA REALIZOWANE

W POSZCZEGÓLNYCH ELEMENTACH PZUS
1. Stanowisko dowodzenia / Punkt dowódczo-obserwacyjny
a) analiza możliwości naprawczych:
rozliczenie posiadanych sił i środków,
rozliczenie sprzętu pozostałego w naprawie,
określenie zakresu naprawy,
organizacja procesów technologicznych;
b) wykonywane dokumenty:
„Organizacja i schemat sieci energetycznej w rejonie PZUS”;
c) odpowiedzialni za realizację:
d-ca (sztab) brem, d-ca krem.

43
2. Punkt kontroli dozymetrycznej
a) czynności związane z związane z rozpoznaniem skażeń:
zbadanie stopnia skażenia sprzętu substancjami promieniotwórczymi,
przygotowanie przyrządów rozpoznania skażeń do pracy,
nałożenie odzieży ochronnej do położenia bojowego,
dokonanie pomiaru tła promieniowania gamma oraz sprawdzenie braku oznak
użycia broni chemicznej w rejonie prowadzenia pomiarów,
dokonanie pomiaru stopnia skażenia promieniotwórczego i chemicznego.
W przypadku stwierdzenia skażenia skierowanie UiSW do punktu likwidacji
skażeń;
b) odpowiedzialni za realizację:
dowódca brem/krem.
3. Punkt likwidacji skażeń
a) czynności związane z likwidacją skażeń:
przygotowanie przyrządów likwidacji skażeń do pracy oraz sporządzenie
roztworu odkażającego,
nałożenie odzieży ochronnej do położenia bojowego,
dokonanie częściowej likwidacji skażeń. W przypadku masowych skażeń sprzęt
kierować na punkty likwidacji skażeń organizowane przez etatowe pododdziały
OPBMR – za zgodą przełożonego,
przeprowadzenie samoodkażenia;
b) odpowiedzialni za realizację:
dowódca brem/krem.
4. Punkt przyjęcia-przekazania UiSW
a) Prowadzenie ewidencji sprzętu przekazanego do PZUS w punkcie przyjęcia-
przekazania UiSW. W w/w punkcie sprzęt na podwoziach skierować do punktów
określenia stanu technicznego, sprzęt luzem skierować do rejonu rozmieszczenia
warsztatów specjalistycznych.
b) wykonywane dokumenty:
„Książka ewidencji sprzętu przyjętego na PZUS” - załącznik F,
„Protokół zbiorczy przyjęcia – przekazania sprzętu luzem” – załącznik G,
lub
„Protokół przyjęcia – przekazania pojazdu” - -załącznik H;
c) odpowiedzialni za realizację:
wyznaczona służba dyżurna ( porządkowa) z pododdziału remontowego
5. Punkt określenia stanu technicznego
a) przeprowadzenie weryfikacji wstępnej uszkodzonego UiSW w punktach dla
pojazdów kołowych i gąsienicowych. Sprzęt luzem weryfikować w rejonie
rozmieszczenia warsztatów naprawczych. Podczas weryfikacji na podstawie
rzeczywistego stanu technicznego określić:
stopień uszkodzenia i sposób naprawy,
orientacyjnie czas niezbędny na wykonanie naprawy,
zespoły i mechanizmy podlegające wymianie lub naprawie,
44
 kolejność operacji technologicznych,
materiały, części wymienne lub zespoły niezbędne do wykonania naprawy,
priorytet naprawy,
miejsce przeznaczenia i skierowanie UiSW na stanowiska pracy, lub do rejonu
oczekiwania na naprawę;
b) wykonywane dokumenty:
„Karta weryfikacji wstępnej sprzętu” - załącznik I,
c) odpowiedzialni za realizację:
specjaliści z plrem.
5. Punkt zdawania i pobierania amunicji, punkt zdawania i pobierania mps
a) Sprzęt skierowany na stanowiska robocze oraz do rejonu oczekiwania musi być
pozbawiony amunicji i roztankowany. Bezpośrednio przed przekazaniem sprzętu
użytkownikom należy wydać niezbędne środki zaopatrzenia.
b) Odpowiedzialni za realizację:
specjaliści pododdziałów zaopatrywania
6. Rejony naprawy
a) w pierwszej kolejności należy naprawić część mechaniczną-podwoziową, od której
zależna jest samodzielność przemieszczania się całego pojazdu, a następnie
uzbrojenia. Kolejność naprawy pozostałych urządzeń ustala się zależnie od
konkretnej sytuacji;
b) jeżeli sprzęt złożony wymaga naprawy części podwoziowej, uzbrojenia, łączności
itp., proces technologiczny można organizować na zasadzie potoku stojącego, to
jest przesuwać ekipy naprawcze ze stanowiska na stanowisko zamiast sprzętu,
jeżeli naprawa jest wykonywana bezpośrednio na sprzęcie lub kierować do rejonu
rozmieszczenia warsztatów specjalistycznych uszkodzone elementy składowe
(decyduje technologia naprawy);
c) wykonywane dokumenty:
„Karta technologiczna naprawy pojazdu/ zespołu” - załącznik J,
„Książka ewidencji wykonywanych prac na warsztacie” – MON-Er-11,
d) odpowiedzialni za realizację:
d-cy plrem, d-cy drrem.
7. Trasa do przeprowadzania prób drogowych
I. przeprowadzenie prób drogowych na wyznaczonych trasach dla pojazdów
kołowych i gąsienicowych, gdy wymaga tego technologia naprawy;
odpowiedzialni za realizację:
d-cy plrem.
8. Rejon postoju sprzętu po naprawie
a) skierowanie UiSW do rejonu postoju pojazdów w celu przekazania użytkownikom
lub ewakuacji do organów naprawczych szczebla nadrzędnego;
b) odpowiedzialni za realizację:
wyznaczona służba porządkowa z pododdziału remontowego.
9. Rejon zabezpieczenia logistycznego PZUS
a) w celu właściwego funkcjonowania PZUS należy zorganizować n/w elementy:

45
 punkt składowania środków materiałowych / magazyn tśm,
punkt żywienia,
rejon zakwaterowania;
b) Odpowiedzialni za realizację:
d-ca brem, szef kompanii.
10. System ochrony i obrony
a) pododdział remontowy wykonując zadania obsługowo-naprawcze realizuje
przedsięwzięcia zabezpieczenia bojowego we własnym zakresie organizując
zorganizowaną obronę rejonu rozwinięcia PZUS w tym:
ubezpieczenie pododdziałów i urządzeń logistycznych’
maskowanie’
powszechną OPL,
OPBMR,
ochronę przeciwpożarową;
b) ochronę stanowi wyznaczona służba porządkowa, oraz siły i środki wydzielane
z pododdziałów remontowych do posterunków wartowniczych i patroli;
c) wykonywane dokumenty:
„Plan obrony i ochrony rejonu PZUS”;
d) odpowiedzialni za realizację:
d-ca brem, d-ca krem oraz d-cy wszystkich szczebli dowodzenia w zakresie
swoich kompetencji.

46
47
 Załącznik F
KSIĄŻKA EWIDENCJI SPRZĘTU PRZYJĘTEGO NA PZUS
( prowadzona w „Punkcie przyjęcia – przekazania”).

Skierowano
Jednostka Data i godz. Przekazano do :
Nr protokołu na stanowisko
Lp. Nazwa i Nr sprzętu przekazująca przyjęcia (Nr protokołu
przyjęcia (weryfikacji lub
(macierzysta) UiSW przekazania)
specjalistyczne)

48
 Załącznik G
PROTOKÓŁ ZBIORCZY NR………..
PRZYJĘCIA – PRZEKAZANIA SPRZĘTU LUZEM
Nazwa jednostki przekazującej..........................................................................................................................................................................
(st. imię, nazwisko. nr leg. przedstawiciela jednostki przekazującej)
Nazwa jednostki przyjmującej...........................................................................................................................................................................
(st. imię, nazwisko. nr leg. przedstawiciela jednostki przyjmującej)

Data.................godz................miejsce przekazania..........................................................

Lp. Nazwa sprzętu Nr sprzętu Krótki opis stanu technicznego UWAGI

............................................ ............................................
(podpis przekazującego) (podpis przyjmującego)

49
 Załącznik H

PROTOKÓŁ NR………..

PRZYJĘCIA – PRZEKAZANIA POJAZDU

Nazwa jednostki przekazującej..........................................................................................................................................................................

(st. imię, nazwisko. nr leg. przedstawiciela jednostki przekazującej)
Nazwa jednostki przyjmującej............................................................................................................................................................................
(st. imię, nazwisko. nr leg. przedstawiciela jednostki przyjmującej)

Data.................godz...............miejsce przekazania...................................................

Nazwa sprzętu …………………………………………………………………………Nr rejestracyjny………………………………………

Przebieg…………………………………………………………….

Opis stanu technicznego

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

............................................ . ...........................................
(podpis przekazującego) (podpis przyjmującego)

50
 Załącznik I
KARTA
WERYFIKACJI WSTĘPNEJ SPRZĘTU Nr ............
Sporządzona dnia .................................................................. przez.........................................................................................
(stopień, nazwisko i imię weryfikującego)

Rodzaj sprzętu............................................................................Nr rejestracyjny (fabryczny) ................................................................

Data.............................godz......................miejsce weryfikacji.................................................................................................................
Stwierdzono:
.........................................................................................................................................................................................................................................

.........................................................................................................................................................................................................................................

..................................................................................................................................................................................................................……………

Szacunkowy czas naprawy (rbh)………………… …../ Zespół zakwalifikowano do .............................................................................

/R-1, R-2, R-3, R-4-5, SB/
Sprzęt zakwalifikowano do naprawy w PZUS/ przekazania do naprawy poza / do demontażu jako fundusz naprawczy*

WERYFIKOWAŁ
...............................
/data, godzina, podpis/

Sprzęt przekazano do……………………………………………………………………………………………………………….

Sprzęt przekazał: Sprzęt przyjął:

…………………………… …………………
(podpis) (podpis)
* Niepotrzebne skreślić

51
 Załącznik J
KARTA TECHNOLOGICZNA Nr ..........
POJAZDU/ ZESPOŁU
1. Pojazd/Zespół
.......................................................................................................................................................................................................................
/nazwa, typ, numer/
2. Skierowany do naprawy z
.................................................................................................................................................................................................
/nazwa jednostki/
3. Wyniki weryfikacji /krótki opis uszkodzenia/
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................
...........................................................................................................................................................................................................
4. Zespół zakwalifikowano do .............................................................................................
/R-1, R-2, R-3, R-4-5, SB/
5. Zespół skierować do
..........................................................................................................................................................................................................
/nazwa pododdziału/
Celem
.........................................................................................................................................................................................................................................
ZASTĘPCA DOWÓDCY
………........................................
6. Zespół przyjęto dnia ........................................godz.........................................................
DOWÓDCA PLUTONU
……........................................
7. Remont wykonuje .......................................drużyna............................................plutonu
DOWÓDCA DRUŻYNY
……….........................................
8. Weryfikacja szczegółowa...................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................

52
 9. Zużycie środków materiałowych

L.P
ŚRODKI MATERIAŁOWE JM. ILOŚĆ

10. Prawidłowość montażu i regulacji sprawdził dnia .........................godz. ..............

…………………………..
(d-ca drużyny)
11. Zespół napełniony płynem (smarem) ....................................................................................
(rodzaj płynu, smaru)
w ilości .......................................
12. Wyniki próby zespołu na stanowisku
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................................................................................................................

Przedstawiciel SKT
…………..............................

(data, godz., podpis)

53
 Załącznik K
SCHEMAT ROZMIESZCZENIA PODODDZIAŁÓW brem NA PZUS

Rejon postoju
środków ewakuacji

W
6

Ó
3 4

ZD
JA
PO
B
Ó
PR
GA
O
DR

W
2

A ZDÓ
P OJ
D
Punkt określenia stanu 1 Rejon logistyczny;
technicznego; ( urządzeń tyłowych Rejon
Rejonpostoju
postojusprzętu

RÓB
i magazynowych) popo
sprzętu naprawie
remoncie
Miejsce postoju
Miejsce sprzętu do
postoju

GA P
remontu.
sprzętu do naprawy

DRO
Polowy skład środków
technicznych
Rejon zakwaterowania i
odpoczynku;

5
LEGENDA:
1-Punkt zdawania i pobierania amunicji;
2-Punkt zdawania i pobierania MPS;
3-Rejon rozmieszczenia 1 krem;
4-Rejon rozmieszczenia 2 krem;
5-Rejon rozmieszczenia 3 krem;
6-Posterunek Obserwacyjny.
S
54
55
 Załącznik M
Miejsce i skład TZKM w kolumnie marszowej Brygady Zmechanizowanej.

Przykładowy skład TZKMB kolumny marszowej mieszanej BZ.

TZKMB w składzie:
grupa medyczna – sanitarka;
samochód ciężarowy mps;
samochód ciężarowy z Zestawem
Części Zapasowych;
grupa ewakuacji technicznej (GET);
grupa ewakuacyjno-remontowa(GER);
CKE – średni.

56
 Załącznik N
ARKUSZ ZMIAN
Numer Nr Data Treść zmiany
zmiany strony wprowadzenia

57