 Χελιδών ἐστι φιλάνθρωπος (=φίλη του ανθρώπου).

 Ἅνθρωπός τις εἶχεν ὄνον καὶ ἵππον.

 Δράκων τις (=ένα φίδι) κατέφαγεν τῆς χελιδόνος τοὺς νεοσσούς.
 Λυκοῦργον θαυμάζω καὶ σοφὸν ἡγοῦμαι.
 Ἀλέξανδρος ἐκαλεῖτο μέγας.
 Οἱ στρατιῶται διώκουσιν τοὺς πολεμίους.
 Οἱ σοφισταὶ διδάσκουσιν τοὺς νεανίας τὴν ἀρετήν.
 Ὑμεῖς οὐ λέγετε ἡμῖν τὴν ἀλήθειαν.
 Κίμων ἠλευθέρωσε τοὺς Μιλησίους τῆς δουλείας.
 Οἱ Λακεδαιμόνιοι νομίζουσι τὴν λιποταξίαν αἰσχύνην.
 Ὁ Σωκράτης ἐκάλει τοὺς σοφιστὰς ἀσόφους.
 Πολλὰς πόλεις ἔκτισεν ο Ἀλέξανδρος.
 Ταῦτα ἔλεγον οἱ Λακεδαιμόνιοι τοῖς Ἀθηναίοις.
 Μυκῆναι ἦσαν πόλις ἐν Πελοποννήσῳ.
 Δημοσθένης συχνάκις ἠγόρευεν ἐν τῇ ἀγορᾷ.
 Οἱ πολέμιοι ἀπέδοσαν σῴους τοὺς αἰχμαλώτους τῇ πόλει.
 Ὁ σάλος (=η τρικυμία) οὐκ ἐπέτρεψεν ἡμῖν τὸν πλοῦν.
 Ἐν ἑκάστῃ (=σε κάθε) πόλει οἱ νόμοι ἐμποιοῦσι (=καλλιεργούν) τοῖς πολίταις
τὴν ἀρετήν.
 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐσυχνάζομεν καθ’ ἡμέραν ἐν τῇ ἀγορᾷ.
 Μικρὰ ἐφαίνετο ἠ νῆσος μακρόθεν (=από μακριά).
 Ἅπαντες οἱ νεανίαι ἐγυμνάζοντο ἐν τῷ γυμνασίῳ.
 Ἀρετὴν μεγίστην ἐνόμιζον οἱ Ἴωνες τὴν φιλοσοφίαν.
 Ἅπαντες ἤκουον τοῦ ρήτορος.
 Ἀποδώσομεν τὴν πατρίδα μείζονα (=μεγαλύτερη) τοῖς ἐσομένοις (=στους
απογόνους).
 Ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ σωφροσύνη νομίζονται ἀρεταί.
 Δαρεῖος ἠσθένησεν σφόδρα (=πολύ) μετὰ τὴν μάχην τὴν ἐν Ἰσσῷ .
 Ἅπαντες ἐν νυκτὶ (=τη νύχτα) ἡσυχάζουσι καὶ ὑπνώττουσιν.
 Ὁ ρήτωρ ἔλεγε τοῖς πολίταις τὴν ἑαυτοῦ γνώμην.
 Οἱ ἀθληταὶ ἔθεον (=έτρεχαν) ἐν τῷ σταδίῳ.
 Ανθρώπου ψυχή του θείου μετέχει.
 Δίδωσιν αὐτῷ τὴν χώραν διὰ τὴν εὐργεσίαν ταύτην.
 Ταύτην τὴν ὕβριν ἅπαντες ἄνθρωποι δεινοτάτην ἡγοῦνται.
 Λακεδαιμόνιοι ἀπέδειξαν τοῦτον στρατηγὸν πάντων.
 Περικλῆς ἄρχων καὶ στρατηγὸς ᾑρέθη.
 Μιλτιάδην ἐδίωξαν οἱ ἔχθροί.
 Ὁ ἔπαινος ἀρχὴ φιλίας γίγνεται.
 Ἀποκλείουσιν οἱ βάρβαροι ἡμᾶς τῆς ὁδοῦ.
 Τοῦ πολέμου ἐπαύσαντο οἱ Λάκωνες.
 Ἀναμνήσω ὑμᾶς τοὺς τῶν προγόνων κινδύνους.