Georgios Bartzoudis

20 Οκτωβρίου 2015

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

(Σε λίγο θα αρχίσουν τα μνημόσυνα για τους σφαγιασθέντες, στο δρόμο Σερρών-
Βροντούς, στα Τραπέζια Νικόκλειας, στο Μαϊμούν-Ντερέ κλπ. Κρίνεται έτσι
επίκαιρο ένα «προσκλητήριο πεσόντων» από ένα και μόνο χωριό, την Αγία
Παρασκευή Σερρών-τότε Ξυλότρο- που είχε λίγα, σχετικώς, θύματα. Φυσικά, μια
τέτοια αναφορά έχει ιδιαίτερη σημασία για τα παιδιά, εγγόνα- ή οιονεί εγγόνια- των
πεσόντων, αποτελεί όμως και ένα δείγμα για το τί έγινε την περίοδο 1943-49 στην
ευρύτερη περιοχή της Νιγρίτας και ολόκληρης της Μακεδονίας).

- Γούλας Κώστας, φονεύθηκε από αριστερούς, το 1943-44

- Μαντζαβίνος (αγροφύλακας, φονεύτηκε από αριστερούς το 1943).
- Μπάρτζης Ηλίας, δάσκαλος στο Ξυλότρος (φονεύτηκε από δεξιούς το 1943).
- Αρβανίτης Χρυσόστομος, Γκούτσικας Βασίλειος, Δίγκας Κωνσταντίνος,
Κολτσιάκης Βασίλειος, Κωστίδης Δημήτριος, Χατζής Αθανάσιος, Χατζής Θεόδωρος
(φονεύτηκαν από αριστερούς το 1944 και τα ονόματά τους «κοσμούν» το μνημείο
των 364 θυμάτων στο 4ο χιλ. Σερρών-Βροντούς).
- Παρλαπάνης (ή Τσιακίρης, φονεύτηκε από δεξιούς το 1945)
- Αρμένος (την καταγωγή) από Σησαμιά (φονεύτηκε από δεξιούς το 1947)
- Σωτηριάδης (κουρέας, φονεύτηκε από δεξιούς το 1947)
- Κολτσιάκης Απόστολος, Κολτσιάκης Θεοχάρης, Φραντζανάς Αντώνης (στρατιώτες
στον Εθνικό Στρατό. Έπεσαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος» το 1947-48)
- Κανακούδης ή Αδαμάνος Αθανάσιος (υπαξιωματικός Χωροφυλακής, φονεύτηκε το
1948 στη διάρκεια νυχτερινής επιδρομής των ανταρτών στη Νιγρίτα).
- Κανακούδης ή Αδαμάνος Φώτιος (φονεύτηκε το 1948, καθώς γυρνούσε αργά τη
νύχτα από το παζάρι της Νιγρίτας, από ΜΑΥδες που τον πέρασαν για αντάρτη).
- Οδυσσέας Φραντζανάς του Ευαγγέλου (στρατεύτηκε βιαίως το 1948 από τους
αντάρτες, σε ηλικία 14 χρονών, και από τότε αγνοείται η τύχη του). ,

Κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν και δύο άλλου είδους «θύματα»:

- Ουζουνούδης Αντώνης. Διέφυγε και εντάχθηκε στους αντάρτες το 1947, όταν
απεκαλύφθη ότι επικοινωνούσε με τους αντάρτες. Το 1949 κατέφυγε στη Βουλγαρία
όπου και απεβίωσε χωρίς να ξαναδεί το σπίτι του.
- Κολτσιάκη Ελένη: Στρατεύτηκε βιαίως από τους αντάρτες, όπου ερωτεύτηκε έναν
«γνήσιο» αντάρτη, και το 1949 διέφυγε μαζί του στη Βουλγαρία. Στη δεκαετία του
1980 «καταξιώθηκε» να επισκεφτεί για λίγες μέρες τους δικούς της.

ΠΟΤΕ, ΠΟΥΘΕΝΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ να μην ζήσει παρόμοια γεγονότα!