Trójpodział władzy

Trójpodział władzy, nazywany również systemem rządów trójpodziału, to ustrój

polityczny, w którym władza jest podzielona na trzy niezależne od siebie i wzajemnie
równoważne instytucje: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Każda z instytucji ma
swoje określone kompetencje i odpowiedzialność, a ich działania są wzajemnie uzupełniające
i niekolidujące. Celem systemu rządów trójpodziału jest ograniczenie możliwości nadużycia
władzy przez jedną z instytucji i zapewnienie równowagi w systemie politycznym.
Trójpodział władzy jest istotną cechą rządów demokratycznych. W Polsce ten system został
wprowadzony po odzyskaniu przez kraj niepodległości w 1918 roku i został zapisany w
Konstytucji z 1921 roku. Do dziś jest on integralnym elementem ustroju politycznego Polski.
Trójpodział władzy kształtował się przez setki lat. W epoce starożytności można
dostrzec początki powstania norm, które przyczyniły się do stworzenia dzisiejszych ustrojów
politycznych. Antyczne zasady znacząco wpłynęły na ukształtowanie współczesnego systemu
władzy. Podstawowe reguły, które mimo upływu czasu wciąż są ważne, zostały zawarte w
twórczości Arystotelesa. Antyczny filozof uważał, że: „człowiek jest z natury stworzony do
życia w państwie, taki zaś, który z natury, a nie przez przypadek, żyje poza państwem, jest
albo nędznikiem, albo nadludzką istotą”. Słowa starożytnego myśliciela wskazują na potrzebę
przynależności człowieka do społeczeństwa i funkcjonowania w nim. Arystoteles zauważa, że
tylko nieliczni nie posiadają chęci współudziału w życiu społecznym. Postawa ta, wiąże się z

Liczne zmiany na przestrzeni wielu epok powodowały powstawanie różnych ustrojów

politycznych, które miały swoje zalety, jak i wady. Wszelkie modyfikacje w systemach
rządów miały na celu stworzenie ustroju jak najlepiej funkcjonującego, po to, aby
wprowadzić porządek w państwie i zachować właściwy podział obowiązków w
społeczeństwie.