(eBook PDF) Design Portfolios:

Presentation and Marketing for Interior

Designers 3rd Edition
Visit to download the full and correct content document:
https://ebooksecure.com/download/ebook-pdf-design-portfolios-presentation-and-mar
keting-for-interior-designers-3rd-edition/
dmb_9781501317248.indb 1 11/21/16 11:11 AM
 Extended Contents
Preface xi Web 2.0 Technologies 35
Intended Audience xii Contacting Designers 37
Practitioner Advice xii Tracking the Search 38
Examples of Student Work xii Branding Identity 40
Book Overview xii Self-Promotional Items 40
Personal Logo 42
Business Letterhead 44
Acknowledgments xv
Business Card 44
Marketing Postcards 45
Chapter 1 Marketing Sampler 46
The Design Portfolio 1 Leave-Behind Piece 48
What Is a Portfolio? 2
The Résumé 49
The Traditional Portfolio 4
Résumé Content 50
The Digital Portfolio 5
Résumé Format 54
Diversity of Portfolios 7
The Cover Letter 56
Academic Portfolios 9
Reference List 58
The Admission Portfolio 9
Conclusion 59
The Graduate School Portfolio 12
Professional Portfolios 15
Chapter 3
The Internship Portfolio 15
GATHERING MATERIALS 60
The Exit Portfolio 17
Typical Contents 63
Knowing Your Audience 17
Process Work 64
Portfolio Review 21
Line Drawings 67
A Generation Gap 21
Large Format Presentations 68
Potential Markets and Career Options 22
Physical Models and Full-Size Work 70
A Self-Analysis 24
Material Samples 72
Conclusion 27
Written Materials 73
Organizing Content by Project 74
Chapter 2 Collect, Select, Connect, Reflect, and Refine 77
EMPLOYMENT AND PROMOTIONAL Collect 77
STRATEGIES 28 Select 78
Finding the Right Firm 30
Connect 79
Design Publications and Firm Websites 31
Reflect 79
Professional Organizations 32
Refine 79
Personal Networking 32
Conclusion 81

| vii

dmb_9781501317248.indb 7 11/21/16 11:11 AM

 Chapter 4 Manipulating Existing Work 126
DIGITAL IMAGERY 82 Contractual Obligation 127
Pixels and Resolution 85 Collaborative Projects 128
Digital Production Tools 86 Theft of Your Work 128
Color Systems 87 Conclusion 131
Subtractive Color System 88
Additive Color System 88 Chapter 6
Image Distortion 89 Portfolio Layout 132
Raster versus Vector 91 Design Elements and Principles 134
Raster Images 91 Design Elements 134
Vector Images 92 Line 134
Identifying Digital Formats 94 Shape 134
Compressing Files 94 Form 136
Scanning Flat Work into Digital Format 97 Space 138
Texture 138
Photographing Your Work 100
Pattern 140
Enhancing Your Images in Adobe
Color 140
Photoshop 104
Design Principles 140
Color Management 106
Scale 141
Color Modes 106
Proportion 142
Grayscale Mode 106
Balance 142
Color Levels 108
Repetition 143
Color Balance 109
Emphasis 144
Brightness and Contrast 109
Harmony 145
Using Rulers, Guides, and Grids 109
Graphic Layout Principles 146
Cropping 109
Contrast 147
Resizing 110
Repetition 147
Rotating 111
Alignment 148
Clone Stamping 111
Proximity 148
Merging Images 112
Psychology of Color 148
Conclusion 113
Text 151
What to Write 152
Chapter 5 How Text Is Read 154
Organizing Your Serif and Sans Serif 155
Portfolio 114 Text Size and Color 157
Multiple Forms of Your Portfolio 116 Physical Size and Layout 158
Creating a Storyboard 117 Layout Concept and Format 160
Linear Format 117 Layout Background Color 163
Nonlinear Format 117 Sketching Your Layout 164
Portfolio Components 118 Using Grid Systems 167
The First Page 118 Designing Page Layouts in Adobe
Table of Contents 118 InDesign 169
Project Divider Pages 120 Creating Master Pages 169
The Last Page 122 Placing Graphic Frames 171
Quantity versus Quality 124 Aligning Objects 172
Ownership of Design Work 125 Exporting and Printing 172
Intellectual Property and Conclusion 173
Copyright 126

viii |  

dmb_9781501317248.indb 8 11/21/16 11:11 AM

 Chapter 7
PRINTED PORTFOLIO FORMATS 174
Printed Presentations 176
Book Portfolio 176
Paper Decisions 177
Cover Material 179
Binding System 182
Adding a Case 184
Portable Document Format Files 186
Conclusion 189
Chapter 8
DIGITAL PORTFOLIO FORMATS 190
Optimizing Images for the Internet 192
Optimizing for Color 193
Optimizing for Image Size 194
Optimizing for Screen Resolution 196
Optimizing for Text 197
Creating Audio Files 201
Audio Basics 201
Audio Commentary 203
Background Music 204
Adding Video Files 205
Motion Graphics and Animations 205
Short Videos 205
Laptop and Desktop Presentations 209
Web-Based Presentations 210
Uploading to Proprietary Portfolio
Websites 210
Organizing Your Personal Website 212
A Navigation System 214
The Home Page 215
The Contact Page 218
Navigation Tools 218
CD and USB Presentations 221
Mobile Device Presentations 222
Conclusion 223
Chapter 9
EVALUATING AND PRESENTING
YOUR PORTFOLIO 224
Self-Evaluation 226
Peer Review 227
Professional Critique 230
The Interview 231
Before the Interview 232
Interviewing Online 232
Interviewing in Person 233
During the Interview 235
Presenting Your Portfolio 238
After the Interview 242
Securing the Job 244
Conclusion 245
Chapter 10
A CONTINUAL PORTFOLIO
PROCESS 246
Deterioration over Time 248
Physical Storage 248
Digital Storage 248
Continually Updating Your Portfolio 249
Conclusion 251
References 252
Index 255

| ix

dmb_9781501317248.indb 9 11/21/16 11:11 AM

 x |  

dmb_9781501317248.indb 10 11/21/16 11:11 AM

 Preface

Competition is tough in the design professions. Competition for schooling, jobs, and
clients often hinges on your design skills and abilities. The artifacts you produce as
evidence of these skills and abilities must be carefully gathered and impressively
presented in a design portfolio. A portfolio is an evolving collection of design problems
and creative solutions. It is an assumption in our fields that you will have a portfolio of
your work to share with others. The work in your portfolio must stand on its own and
speak for itself.
This book is written for anyone preparing for a career in architecture, interior design,
or landscape architecture. It is not intended exclusively for college graduates, but also
for admission into upper division classes and even into graduate school. Knowing how
to properly organize your work and present it in the best context (print and/or digital) can
help you sell yourself when you change jobs or seek a promotion in your current job.
Various types of portfolios and different ways of presenting them are discussed
in this book. The appearance of your portfolio will differ depending on the situation
in which you find yourself. Going on a job interview? Applying for graduate school?
Today’s design professional is expected to display his work in a digital format too. The
concept of a portfolio has changed over the years. It is no longer a physical artifact in
a fancy case. Your work will be presented in multiple formats, both in print and online.
Today’s online venues such as blogs and social media allow you to update your work
at a moment’s notice and get it in front of people much faster. I offer guidelines on
which presentation methods will best suit your needs.
I cannot stress enough that the creation of your portfolio is cyclical. In other words,
its development is unlikely to occur in a simple linear sequence. The procedures in this
book are set up in a somewhat chronological manner so you can clearly understand the
meaning of the process. When working on your portfolio, you will experience moments
of reflection that spur you to rethink a project in your portfolio. So you’ll go back and redo
a page or two. This is a cyclical process. Also, keep in mind that a portfolio is a snapshot
of your abilities at only one point in time. It will continually evolve as your design skills
increase and your design philosophy comes together over the coming years.

| xi

dmb_9781501317248.indb 11 11/21/16 11:11 AM

 Intended Audience

Although a portfolio is useful in many careers, the focus in this book is slanted
toward the design disciplines of the built environment: architecture, interior design,
and landscape architecture. The term design is being used now more frequently in
business and commerce, but the focus of this text is on the constructed, human-made
environment. The title designer will be used frequently in this text. It broadly refers to
an architect, an interior designer, a landscape architect, and other types of designers as
well. All of these professionals design, and they all will develop a portfolio. Obviously,
the contents will differ, as the scale of design differs from discipline to discipline. The
focus of this book is therefore on the portfolio content and format of a designer of the
built environment.

Practitioner Advice

The comments from respected educators and practitioners provided in this text expand
on basic concepts and offer alternative viewpoints. These are practitioners who make
hiring decisions and educators who judge admissions to academic programs. The
insightful comments elicited from practitioners and educators are included to provide
a broader perspective on portfolio design and review. Some of these comments are
in contrast to one another. This is a clear indication that not everyone agrees on what
makes a portfolio a success.

Examples of Student Work

Examples of outstanding student projects, portfolio pages, and personal branding

materials are provided whenever possible. These illustrations present a variety
of portfolio techniques, content, and formats specific to the design disciplines of
architecture, interior design, and landscape architecture. Portfolio pages from printed
and digital media are exhibited throughout the book to inspire you.

Book Overview

We begin our discussion by talking about the context in which you will create your
portfolio for review by educators and/or practitioners. After this introduction, the book
describes the diversity of portfolios, including traditional and digital portfolios. It is
important to understand who will review your portfolio and how it will be done. A self-
analysis will help you understand the focus of your portfolio based on your career
choices and expectations.

xii |  

dmb_9781501317248.indb 12 11/21/16 11:11 AM

 The book next introduces the job search process. A vast amount of information is
provided on finding and securing a job, including guidelines for creating a personal
branding strategy that includes a logo, letterhead, résumé, cover letter, marketing
sampler, and leave-behind piece.
The book then focuses on a five-step process of gathering and organizing the
contents of your portfolio. Regardless of its presentation format, your portfolio will need
to represent your skills and abilities as they relate to those necessary in the design
professions. Descriptions of common skill sets are provided to help you ascertain what
types of materials you may include in your portfolio.
Once you have determined what will be included in your portfolio, you can begin
the portfolio’s construction. Regardless of whether you print your portfolio or display it
digitally, you will need to manipulate your images and layout with available technology.
Important digital considerations are discussed next, such as color systems, image
formats, and resolution. Working digitally raises unique portfolio challenges, such
as photographing 3D work, scanning material, and enhancing drawings with image-
editing software.
The book then focuses on different strategies for organizing and storyboarding
your work. This part concludes with a discussion on the visual layout and construction
of your printed portfolio and packaging materials. We then focus more on the digital
portfolio and guidelines for presenting it in multiple media formats: laptop/desktop,
Internet, CD/USB, and mobile devices. Each presentation format has benefits and
drawbacks. This part ends with guidelines for putting your digital portfolio together
with navigation, audio, video, PDF files, and web pages. All the information you’ve
gathered in the previous parts will help you determine the best presentation method
for your end goal, whether it’s admission into a school or securing a position in a
design firm.
The book concludes with guidelines and tips for successfully presenting your
portfolio in an interview and for securing a job. And finally, an explanation is given of
how to evaluate your portfolio, get feedback from others, and update your portfolio for
future needs.

| xiii

dmb_9781501317248.indb 13 11/21/16 11:11 AM

 xiv |  

dmb_9781501317248.indb 14 11/21/16 11:11 AM

 Acknowledgments

This book would not have been possible without the support and encouragement of
many individuals. I am grateful for the support I received on this third edition from Noah
Schwartzberg, Joseph Miranda, Edie Weinberg, the editorial staff, and the entire art and
graphics department at Fairchild Books. I would like to thank the reviewers of the prior
editions for their insightful comments and recommendations. In the following pages,
you will see projects by many talented design students and quotes from respected
educators and practitioners. They deserve my gratitude for taking time to make this
book more than my professional advice.
I am grateful for the review and constructive criticism of reviewers Katie Rothfield,
Florida International University; Stephanie Scheivert, Mount Ida College; Hedie
Techner, Harcum College; Candy Carmel-Gilfilen, University of Florida; Jim Dawkins,
Florida State University; and Stephanie C. McGoldrick, Mount Ida College.
I also extend special thanks to my colleagues, students, and alumni of Arizona State
University. Thank you to my friends who listened to my occasional manuscript traumas.
My family receives my gratitude for their feedback and support, especially my mother,
Janet; brother, Kevin; and sister-in-law, Mary Grace. My nephew, Jacob, and my niece,
Malia, deserve an acknowledgment “just because they are awesome.” And last but
certainly not least, to my best friend and husband, Brian, who always knew when to
hug me, when to give me peace and quiet, and when to bring me a double-shot latte!
Bloomsbury Publishing wishes to gratefully acknowledge and thank the editorial
team involved in the publication of this book:

Acquisitions Editor: Noah Schwartzberg

Development Manager: Joseph Miranda
Assistant Editor: Kiley Kudrna
Art Development Editor: Edie Weinberg
In-House Designer: Eleanor Rose
Production Manager: Claire Henry
Project Manager: Chris Black

| xv

dmb_9781501317248.indb 15 11/21/16 11:11 AM

 Chapter 1

The Design Portfolio

dmb_9781501317248.indb 16 11/21/16 11:11 AM

 The type of portfolio you create will impact how it is perceived

and evaluated. We begin our discussion of the benefits of both

the traditional and digital formats of a portfolio. We continue by

looking at several different types of portfolio, all of which follow

the same principles for organization, format, and presentation.

It’s the audience that is dissimilar for each one, an audience you

must identify and understand.

dmb_9781501317248.indb 1 11/21/16 11:11 AM

 Portfolios are used by designers in many professions. Three disciplines are typically
involved in the design and construction of our built environment: architecture, interior
design, and landscape architecture. Architecture generally deals with the construction
and ornamentation of buildings and structure. Interior design involves the creation
of functional and aesthetically attractive interiors within an environment. Landscape
architecture focuses on exterior space for human use and enjoyment. All of the
professionals who work in these disciplines are designers, people who create designed
solutions to meet client needs.

What Is a Portfolio?
Practitioners of architecture, interior design, and landscape architecture recognize
portfolios as a part of the professional culture. As designers, we communicate visually,
with most of our work described in 2D and 3D media. Every designer has created a
portfolio. Every designer has reviewed other portfolios. And every designer is continually
updating one.
You may have heard the word portfolio being used in education to refer to evidence
of learning, or in finance as a collection of investments. Design portfolios are different.
Dictionary definitions of portfolio are not very helpful. They tend to categorize a
portfolio as the flat case for carrying your documents or drawings (Merriam-Webster
Online 2015). But a portfolio is more than the case that holds your work. It is the entire
collection of your work presented together as a cohesive whole. It can take on many
forms. Today, it is recognized that this collection of work will be shown digitally as well
as in print. Mobile web browsing is increasing exponentially. Your work must look good
in print, on someone’s desktop computer, and even on a client’s smartphone.
A portfolio is more than a repository of past work; it is a unique object of work
in itself. It is an organized collection of artifacts that demonstrates your skills and

1.1 Portfolios may be presented in various formats.

2 | Chapter 1 The Design Portfolio

dmb_9781501317248.indb 2 11/21/16 11:11 AM

 abilities as a designer. It showcases your individual development, endeavors, and
innovation. It’s like a portable museum used to market yourself, to “sell yourself” to a
school or firm.
What you put in the portfolio and how it is presented will vary depending on its
intent and audience. As seen in Figure 1.1, there is no standard format for a printed
portfolio. Digital portfolio formats also vary. Some portfolios are entirely consistent
in their presentation format, whereas others are diverse in shape, style, and size
(Figure 1.2).

1.2 A portfolio book is a popular format to showcase your unique designs.

There are several uses for a portfolio, such as for learning and evaluation. Many
designers use their portfolios as a means to review, critique, and reflect on their own
work. A portfolio can help you identify your strengths and weaknesses by allowing
you to review your work in one consolidated format. Portfolios are also used for
assessment and evaluation in educational programs. You will present your portfolio in
job interviews when seeking an internship or full-time employment. Finally, portfolios
are used for securing new clients and for advancing your career once you have a job.

What Is a Portfolio? | 3

dmb_9781501317248.indb 3 11/21/16 11:11 AM

 Developing a portfolio is a design project in and of itself. Therefore, it needs to
have a clear set of intentions, it must speak for itself, and holistically present the
designer’s attitude towards the built environment.
Jane Britt Greenwood, AIA, Associate Professor and Fulbright Scholar,
School of Architecture, Mississippi State University

Portfolios rely on a variety of pieces, or artifacts, that provide evidence of your competence. These
artifacts can range from written materials, models, and images, to large drawings and presentation
boards (Figure 1.3). You have complete control and ownership of your portfolio because items
included in a portfolio are self-selected. You decide what is to be included, excluded, emphasized,
and ignored. Unfortunately, there is
no magic formula or checklist for what
goes into a portfolio (although some
suggestions are given in Chapter 3). You
will likely create a showcase portfolio,
which demonstrates your level of
accomplishment and skill by highlighting
your best work.

The Traditional
Portfolio
A traditional portfolio is a collection of your
work in printed format, such as drawings,
sketchbooks, presentation boards, matted
projects, sample and material boards, and
bound illustrations. Portfolios can have a
wide variety of formats, appearances, and
even carrying cases. All this is discussed
in later chapters.
Most practitioners still like to hold
your work in their hands when reviewing
it. With a traditional printed portfolio,
there is no need for technology to review
the work. You don’t have to worry that the
technology will fail during an interview or
that your work will appear differently on
someone else’s laptop or tablet. And the
practitioner needs no special technical
1.3 Not all of your design material is flat and in a small format. You will also have
knowledge and computer applications to
oversized presentation boards and 3D models in your portfolio layouts. access your portfolio. All he or she needs
Design work courtesy of Jeanne Coelho. is a finger to turn your printed pages.

4 | Chapter 1 The Design Portfolio

dmb_9781501317248.indb 4 11/21/16 11:11 AM

 1.4 The numerous items you can present in a printed portfolio range from line drawings to images of models.
Design work courtesy of Jeremy Gates.

Ever-decreasing production costs make

the book format the most widely used in
industry (Figure 1.4).

The Digital
Portfolio
For many years, the presentation of a
portfolio has been an intimate experience
occurring face-to-face between designer
and client, or between designer and
employer. Things have changed with
the advent of the Internet and Web 2.0
technologies. We no longer work only
with print media, but in a world of multiple
media. Designers are now complementing
their printed portfolios with an electronic
version known as a digital portfolio. This is
a collection of work stored and presented
in an electronic format. With a digital
portfolio, you show your work via a CD, a
USB flash drive, or the Internet (Figure 1.5).
When you present your work digitally,
you also demonstrate to employers and
clients that you can manipulate the latest
technologies.
Digital portfolios are popular but have
not displaced printed portfolios. The
industry standard is now to send a digital
sample of your work with your résumé
via e-mail or uploaded to a website. A
digital portfolio is generally considered 1.5 A digital portfolio presents your work in a medium familiar to professionals.
an introduction to you and your work, as Design work courtesy of Amol Surve.

The Digital Portfolio | 5

dmb_9781501317248.indb 5 11/21/16 11:11 AM

 There is a benefit to both traditional and digital portfolios. While demand and time
seem to be speeding up in our world, having a digital portfolio allows flexibility
to show off your work anywhere, anytime. I have friends today who even carry
images of their portfolio on their iPod or iPad since you never know where you
might be. Digital portfolios also show the ability of the designer with technology,
which is also becoming more important to our profession.
Paul Hibbard, Senior Designer, M. Moser Associates

it is mobile and transferable. It is likely a preview to the printed portfolio that you will
show in a personal job interview. However, the quality of a finely printed design piece
may still be necessary. Electronic media cannot replicate the tactile experience of
actually holding an object in one’s hands, such as material samples or the study model
in Figure 1.6. Consider the example of the e-book. While its popularity has increased,
the concept of reading digitally is not completely closing libraries and bookstores. For
now, a digital portfolio augments a traditional printed portfolio.
There are several benefits to the digital portfolio. With more work begun and
completed, all in digital format, why would you take computer-generated work and
reduce its quality by printing to paper? A digital portfolio is also an employment-
generating tool, allowing you to communicate with potential employers and clients who

1.6 Try to replicate the details of your physical models and samples in the 2D imagery of your printed and digital portfolios.
Design work courtesy of Michael LeMieux.

6 | Chapter 1 The Design Portfolio

dmb_9781501317248.indb 6 11/21/16 11:11 AM

 live in other parts of the world. Furthermore, a digital
portfolio can suggest to a reviewer that you understand
how to use the latest design technology. If appropriate,
the inclusion of audio and video technology may
suggest you have specialized skills valuable to a firm
(Figure 1.7). Finally, the skills acquired while preparing
and presenting the digital portfolio are yet another
benefit. The process of converting work into digital
format provides novel ways to categorize, examine,
and transport portfolios, such as sharing your work with
others on tablets and smartphones (Figure 1.8).
A portfolio provides evidence of your qualifications to
clients and employers. Without it, all you have is a school
transcript, a résumé, and a few references. A portfolio
allows you to demonstrate professional competency 1.7 This video of a team brainstorming session is embedded
into the online portfolio. It gives an alternative and interactive
in more depth and breadth. Many practitioners expect
method for viewing design work.
design students to bring increasingly sophisticated Design work courtesy of David Hildiberg Adalsteinsson.
technology skills into their workplaces. A digital portfolio
demonstrates your understanding of technology,
electronic communication, and presentation media
(Figures 1.9 and 1.10).

Diversity of Portfolios
You are likely to create twenty or more portfolios throughout
your design career. You will have a portfolio at the end of your
first or second year in school. You will need a portfolio when you
interview for part-time work or an internship while you are still
in school. You will need a more advanced portfolio when you
graduate and apply for entry-level positions. You may decide
to pursue more education, and you’ll need a different type of
portfolio when applying for graduate school. Finally, you’ll need
to continually update your portfolio throughout your professional
career.
You will probably start by creating a printed portfolio, like
the one in Figure 1.11. Most educators and practitioners are
comfortable evaluating this type of portfolio. As technology
becomes more entwined in the design professions, digital
portfolios will become much more common. But the person
with the best-looking and most creative digital portfolio may not
1.8 Smartphones and tablets are used to review
be the best candidate for graduate school or for the job; that portfolios, though at a much smaller scale than may
person may simply have mastered the skills necessary to create be desirable.
a really stunning electronic presentation. Design work courtesy of Xingying Chen.

Diversity of Portfolios | 7

dmb_9781501317248.indb 7 11/21/16 11:11 AM

 1.9 A portfolio on CD can showcase your work as well as your technology skills.
Design work courtesy of Daniel Childers.

1.10 Layouts that can be printed or displayed online will save you time and maintain consistency between multiple portfolio versions.
Design work courtesy of Cindy Louie.

8 | Chapter 1 The Design Portfolio

dmb_9781501317248.indb 8 11/21/16 11:11 AM

Another random document with
no related content on Scribd:
Je weet toch dat, als iemand begraven is, des avonds déde-hóso 67
gehouden wordt en er gezongen wordt en dat daarna eerst verteld
wordt van de daden van Spin.

Om die zelfde anansi-tori’s heb ik een man eens een pak slaag
gegeven. Luister:

„Ik was in een sterfhuis en begon eenige pittige anansi-tori’s [248]te

vertellen, toen een onverzochte gast mij telkens in de rede viel. Ik
vertelde van anansi, die de bakroe* 68 genezen had, toen die snapper
mij toeriep:

„Je liegt, vent”.

Ik deed alsof ik het niet hoorde, en ging verder. Doch al weêr viel de
man mij in de rede:

„Joe no de taki na tori boen”. 69

Ik kookte inwendig, meneer, en gaf hem geen antwoord, want dat

was hij niet waard. U moet weten, hij behoorde tot de déde-hóso
aratta. 70 Toen ik eindelijk zóóver met het verhaal gevorderd was, dat
de bakroe door anansi genezen was, viel de vent me alweder in de
rede, zeggende:

„Ik kan me niet begrijpen, hoe jelui je door dien man voor den gek
kunt laten houden; weet je dan niet, dat hij u maar wat zit voor te
liegen?” 71

Toen ik het woord liegen hoorde, kon ik me niet meer inhouden; ik

stond op en gaf hem een muilpeer, die zóó hard aankwam, dat hij
onderste boven op den grond tuimelde. De overige gasten hadden
er echter plezier in, dat die déde-hóso aratta mij eens aan de kaak
stelde; ze waren niet tot bedaren te krijgen, totdat een hunner
opmerkte: [249]
„Je moet niet driftig worden, dat is juist de pret te a koti na tori”. 72

De gasten trachtten de déde-hóso aratta te kalmeeren, waarop deze

het woord nam en ook een anansi-tori begon te vertellen. Hem
mocht echter niemand in de rede vallen. Ik keek hem strak aan, en
raadt eens, wat hij mij durfde te zeggen:

„Jij mag naar mijn mond kijken, maar jou mondje moet je houden,
vriend, want anansi-tori’s moet je nog gaan leeren”.

„Joe si, fa gajoe de soekoe mi nande trobi”. 73

Hij vertelde verder en a de koti ado nomo na mi tappoe. 74

„Weet je wat, als je hier gekomen bent om me weg te jagen, heb je

het maar te zeggen, dan zal ik gaan”.

„Hari hoedoe! Hari hoedoe!” 75

Toen sprong ik voor de tweede maal op, en gaf hem een zóó harden
mep, dat hij met zijn koffie en beschuiten op den grond tuimelde.
Voor de tweede maal sloeg ik een mal figuur, want de gasten
hadden plezier en lachten mij uit.

Van dien dag af heb ik besloten nooit meer anansi-tori’s te vertellen,

omdat zij mij een ongeluk zouden kunnen bezorgen. Is U het niet
met mij eens?”

Ik zuchtte, gaf den man twee sigaren, en o, wonder! toen kwam hij
los en begon hij mij door tal van voorbeelden op het gevaar te
wijzen, waaraan men zich door het vertellen van anansi-tori’s
blootstelt.

Hij vertelde mij o.a. dat hij, sedert hij die klappen in het sterfhuis had
uitgedeeld, pijn aan zijn arm gekregen had en niet zoo goed meer
werken kon. [250]

„Die man moet bepaald een gevaarlijke inenting hebben gehad, want
door hem ben ik ziek geworden en sukkel ik voortdurend. Daarom,
meneer, geloof mij, waar ik ook ben, als er anansi-tori’s verteld
worden, ga ik heen, want steeds mi han de kisi anansi; 76 en, pikien
mass’ra 77 als ik U een raad mag geven, dan is het deze: hoor ze ook
niet aan, want dat zijn dingen, die den mensch kwaad kunnen doen”.

Onder het gesprek kwam onze waschvrouw binnen, die ik als nog
veel bijgelooviger dan den gouddelver had leeren kennen. Zij was ter
kerke geweest, en na ons gegroet te hebben, kwam ze bij ons zitten.
Doch niet zoodra had zij vernomen, over welk onderwerp wij het
hadden, of ze wilde opstaan en weggaan.

Maar toen ze pogingen daartoe deed, schreeuwde zij: mi foetoe de

kisi anansi 78 en mij met een woedenden blik aanziende, zeide zij:

„Ma pikien mass’ra, na Gado dei joe sa taki anansi-tori!” 79

Mijn zuster, die ook tegenwoordig was, had schik in den angst harer
oude waschvrouw en kon niet laten te zeggen:

„Mijn tijd! 80 Wasje, ik ben blij, dat anansi je te pakken heeft”.

Eenigen tijd daarna stond de vrouw op en ging zich verkleedden

onder ’t zingen van een lied. De gouddelver scheen ook schik te
hebben in het geval en begon haar uit te lachen.

„Jij kent Gods weg niet, anders zou jij, zoo’n oude man, den Zondag
niet bederven met die dwaasheden”. [251]

„Die vrouw is gek”.

Er volgde nu een algemeene scheldpartij, waarbij de vrouw den
gouddelver voor Azéman*, Leba* en meer dergelijke lieflijkheden
uitmaakte.

Ik weêrhield den gouddelver, die woedend was opgestoven, en

Wasje, die boos naar boven was geloopen, kwam kort daarna even
naar beneden, mij toeroepende, dat ik haar den Zondag bedorven
had; doch ik had nog niet genoeg, want ook de gouddelver, angstig
geworden door de op hem gerichte vurige blikken der vrouw, kwam
mij weder die verwenschte anansi-tori’s verwijten, er bijvoegende,
dat de vrouw een Azéman moest zijn, getuige hare roode oogen en
hare naar den grond gerichte teenen.

De gouddelver was geheel van streek en vervolgde:

„Heb ik U straks niet het gebeurde met dien déde-hóso aratta

verteld, en nu schijnt het zich te zullen repeteeren, maar Gode zij
dank, dat Hij mijne driften heeft doen stillen, anders had ik de vrouw
geslagen en na so soema de déde nanga leigi bere. 81 Heb ik nu
geen gelijk, dat ik geen anansi-tori’s wil vertellen? U ziet er nu zelf
de gevolgen van”.

„Je bent driftig”, zei ik, „anansi-tori’s zijn immers slechts sprookjes,
die door de Afrikanen en hunne kinderen vervaardigd zijn en die hier
al 2 à 300 jaar bestaan”.

„Ja, maar meneer, de Afrikanen waren ook niet gedoopt en er waren

toen nog geen kerken. Ze wisten van niets en ze deden ook kwaad.
Zij hebben de Bakróes, de Azémans, Afreketes of Lebas ingevoerd”.

„Zeg mij eens wat een Azéman is”, vroeg ik.

„Hm, meneer, een Azéman is een geest, die de gedaante van een
neger kan aannemen”.
„Dat is het niet wat ik bedoel, je moet er mij eens een beschrijven”.
[252]

„Meneer, joe no moe haksi alla sanni so fini-fini en joe wanni go dipi
nanga mi”. 82

Doch toen hij zag, dat ik niet tevreden was, zei hij:

„De meeste oude menschen (negers), die roode oogen hebben en

naar den grond gerichte teenen, behooren tot die klasse. Een
Azéman voedt zich met menschenbloed. Hij of zij—want vrouwen
zoowel als mannen doen het—bezit de kunst, om het lichaam van
het vel te ontdoen en daardoor de macht van een joroka* te
verkrijgen, gesloten huizen binnen te dringen en de menschen bloed
uit te zuigen. Is het bloed bitter, dan braakt de Azéman het weêr uit,
doch smaakt het, dan gaat hij voort met zuigen, totdat de persoon
sterft.”

De waschvrouw stond op, met aandacht luisterend en toen ik vroeg,

hoe men kan weten, dat er een Azéman in de buurt is, antwoordde
de vrome waschvrouw:

„Hm, we a no de koti brau faja; mi ben si wan na srafoe tem na

pranasi, a ben de kom driengi basia Kofi wefi.—Wè! datti a noti jete,
bakra kondre, bakra srefi kan taki. 83 Ik ging het bosch in, en daar
trok er een de rivier over vóór de plantage de Morgenstond; hij
begon ons uit te schelden en wij hem ook. Die zelfde Azéman is toen
gevangen genomen in de Boven-Commewijne door de Piai-iengis. 84
Ik kan me nog goed herinneren uit mijn jeugd, dat er een op
plantage Brouwerslust gevangen genomen werd. Sanì de!” 85

Ik vroeg toen op mijn beurt, hoe een Azéman gevangen genomen

kan worden, als hij de gedaante van een geest kan aannemen, en
de kunst bezit, een gesloten huis binnen [253]te gaan, zonder een
deur of raam te openen, dan de menschen uit te zuigen en weêr te
vertrekken, zonder dat iemand er iets van merkt of voelt.

„Wel”, zei de vrouw, „de Azéman verdooft de plek met zijn lippen en
zuigt daarna het bloed uit. De tong van zoo’n Azéman is als
chloroform, meneer!”

„Maar ik wil weten, hoe men hem vangt”.

„Wel, die kunst bezitten de indianen, doch ook negers”, zei de

gouddelver. „Ik heb gehoord, dat men hem vangt met rauwe rijst;
daar waar hij gewoon is te komen, loert men op hem, nadat rijst of
ook wel abónjera* (sesamzaad) achter de deur is neêrgelegd. De
Azéman kan dan niet verder, en begint de korrels stuk voor stuk op
te pikken. Doch door hetgeen men bij de korrels heeft neêrgelegd,
zooals de nagels van de Man-gronuil, 86 vallen de korrels weêr neêr,
zoodat de Azéman tot aan het aanbreken van den dag blijft
doorpikken. Dan echter is zijn lot beslist, want zoodra het zonlicht op
hem schijnt, valt hij dood neêr”.

„Op Brouwerslust hebben ze de Azéman op een andere wijze

gevangen”, zei de waschvrouw.

Hij had zijn vel onder een matta-mátta 87 gelegd in de keuken. Twee
rijpe mannen hebben het opgenomen en in pekel gelegd; daarna
plaatsten zij het weêr onder de mat. Toen de Azéman terugkwam,
kon hij zijn mantel niet meer aantrekken, daar hij in de pekel
gekrompen was.

Men zeide, dat het de zwager was van den bastiaan Kofi”.

„Wat hebben ze toen met hem gedaan?”

„Met een prasára sisíbi 88 afgeranseld, en hij is gestorven ook. Ik

herinner me nog goed, dat dien avond een [254]soesà* werd gegeven
en dat zijn jorokà bij de dansers kwam.

De waschvrouw wist nog andere manieren te vertellen, waarop men

den Azéman in handen kan krijgen, allemaal herinneringen uit haar
jeugd, toen zij als slavin op een plantage werkte en er rare dingen
gebeurden.

Ik luisterde met aandacht en toen zij uitgesproken had, riep ik uit:

„ben jij nu de waschvrouw, die geen anansi-tori’s wil vertellen!”

Des avonds kwam de gouddelver ons weêr bezoeken. Het gesprek

kwam alweder op de geheimzinnige wereld, want nauwelijks
gezeten, begon de man te vertellen van de bakróe, een gevaarlijk
element, op een mensch gelijkend.

„De bakróe wordt door menschenhanden gemaakt. De wintiman 89

vormt hem eerst uit plantenslijm; daarna brengt hij hem naar huis en
plaatst hem onder een banaan; nadat hij dan eenige formulieren
heeft opgezegd, gelijkt hij op een jongen van drie jaar.

Hij bezit een bovennatuurlijke kracht, gooit de sterkst gespierde

mannen omver, is gehoorzaam en voldoet aan zijn’s meester’s
opdracht.

De bakróe bezit de macht, om zich in het binnenste van het mensch

te nestelen. Is hij eenmaal binnengedrongen, dan is er geen
professor of arts ter wereld, die hem er uit weet te krijgen; alleen de
dátra 90 of wintiman* kan het doen.

De dátra behandelt zijn patiënt op een zeer vreemde wijze; deze

moet in een tobbe water zitten en ondergaat een bad, daarna wordt
hij door de assistenten met een prasára-sisíbi afgeranseld. De
wintiman geraakt dan in een abnormalen toestand, spreekt
indiaansch, afrikaansch en de taal der boozen. Is de patiënt
genezen, dan moeten [255]nog enkele formaliteiten plaats vinden,
zooals het betalen van wegen en paden (offeren).

„Maar”, zoo viel de waschvrouw in de rede, „ik heb wel eens

gehoord, dat er ook kópro bakróe 91 bestaan, die niet zoo
gemakkelijk te verwijderen zijn, daar deze listiger zijn dan de dátra
zelf. Alleen een Indiaansche piaiman kan hem wegkrijgen.

„Er komen ook onbeheerde bakróes voor; deze houden verblijf in

trenzen* of ook wel in groote boomen, die op spaan-hoekoe 92 staan,
zoodat ik bang ben ’s avonds alleen te loopen”.

„Tot dezelfde familie”, begon de gouddelver weêr, „behoort ook de

léba. Meneer, maar daar kan ik U niet veel van vertellen, want deze
schijnt uit te sterven, hetgeen met de bakróe niet het geval is”.

„De léba is een mensch, die vol schurft en ongedierte zit en in

lompen gehuld is; U zoudt hem niet kunnen herkennen, hoewel hij
op een mensch gelijkt”.

„Dat kan niet zijn”, merkte de waschvrouw op, „de léba is een soort
joroká; des nachts om twaalf uur zijn er te vinden op spaan-hoekoe.
Raakt de léba iemand aan, dan gaat diens ziekte op hem over.
Máss’ra, ’sanì de! 93 De blanken weten het heel goed, maar ze
spreken het tegen, om de menschen er niet aan te doen gelooven.

Later vroeg ik aan verschillende inboorlingen naar deze dingen en zij

verklaarden gehoord te hebben, dat ze bestaan. Doch de gouddelver
en de waschvrouw hielden vol, ze gezien te hebben.

„Máss’ra”, zeide de vrouw, „U bent pas komen kijken, en we leven nu

in een verlichten tijd; wat U niet weet of niet gezien hebt, behoeft U
niet te ondervinden. Vraagt [256]U eens aan oude menschen, dan zult
U hooren, wat er alzoo in den slaventijd gebeurde. Er werden
verschillende feesten gegeven, zooals de Doe*, de Banjà*, de
Soesà*”, zeide zij, terwijl zij de tong tegen haar verhemelte sloeg; „ik
deed niet onder voor de beste dansers, bája 94, het is zoo
aangenaam de kwakwà 95 te hooren spelen! Als ik aan dien tijd denk,
komt alles mij nog als den dag van gisteren voor oogen.

„Bij alles wat heilig is”, zoo ging zij met zachte stem voort, „zoo
verzeker ik U, dat alles wat ik nu vertellen zal, waarheid is, omdat
blanken er niet aan gelooven willen, en maar steeds volhouden, dat
het bijgeloof is.

„Welnu dan, ik heb bijgewoond, toen men winti* danste, dat een man
een gloeiend kapmes, dat een half uur in het vuur was geweest,
heeft afgelikt, totdat het ijzer geheel bekoeld was. De man kreeg niet
het minste letsel. Daarna nam de wintiman een scheermes en sneed
verschillende anderen de tong af. Van een vrouw sneed hij die
geheel af, en legde haar op een wit bord met spiritus, om haar
daarna weêr aan het stuk, dat nog in den mond was blijven zitten,
vast te lijmen. Geen mensch die zien kon, waar de tong afgesneden
was geweest!

„De vroegere negers—Máss’ra, no plei fóeloe nánga dem 96—deden

een heele boel!

„Er was een bekend weglooperskamp, genaamd no méri mi 97; daar

werd op de schildpad gekeken (voorspeld), zeggen de oude
menschen en alles kwam uit; zij verstonden de ware zwarte kunsten.
Máss’ra, U zult me niet gelooven, maar er zijn nog van die soort
geweren, wier kogels niet raken, al mikt men nog zoo juist”. [257]

„O ja, dat is een feit,” merkte de gouddelver op, „ma’ a de dàngra

soema hede.” 98
„Hm,” zuchtte de vrome waschvrouw, „ge moogt er niet aan
gelooven, maar die dingen bestaan, dat weet men zelfs tot in bakrà
kóndre.” 99

„Mass’ra, u gelooft zeker ook niet aan wísi 100 maar het bestaat hoor!
Ze hebben moeite gedaan, om mij van kant te maken, maar mi
akrâ 101 is sterker dan het hunne”.

„Mijnheer er zijn verborgenheden, geloof mij” verzekerde de

gouddelver. „Op de voormalige plantage Groot-Meerzorg kon de
rietmolen geen dienst doen, alvorens hij een menschenlever of een
menschenhart ten geschenke had gekregen”.

„A móro bétre wi kiri tàki” 102 merkte de waschvrouw op, „sribi de kíli
mi”. 103

De gouddelver stond op en ging heen.

Wasje ging naar boven en alvorens haar slaapkamer binnen te

gaan, strooide zij rijstkorrels voor de deur.

Gran tàngi foe dem bakrà di opo dem sóema hai di men’ tàpoe 104
dacht ik, en teleurgesteld, dat ik heden geen anansi-tori’s had
mogen hooren, zocht ook ik mijn legerstede op. [258]
[Inhoud]

VERTELLINGEN DER SURINAAMSCHE

STADSNEGERS.

In Suriname laat de verteller dikwijls de volgende toespraak aan zijn

anansi-tori voorafgaan:

Heeren en dames luistert! Maar alvorens U in Uwe gemakkelijke stoelen

neêr te zetten, begint Broeders en Zusters eenige wimpers uit te
trekken, want oogen en ooren moeten helder zijn, deels om niet te
slapen, deels om het aangename van het verhaal op te vangen.

Broeders, zoo moet het zijn en zoo moet het worden!

Kameraden, luistert!

No. 1. Anansi, die een half dorp verovert.

In overoude tijden had Spin aan den Gouverneur gevraagd, of hij nog
een half dorp meer onder zijn gezag wilde hebben.

De Gouverneur, de streken van Spin kennende, antwoordde:

„Denk je soms, dat je me voor den mal kan komen houden?”

„Excellentie, indien U het maar aan mij wilt overlaten, antwoord dan ja,
dan zal ik U toonen, dat ik een half dorp voor U zal machtig worden,
mits Uwe Excellentie mij een oude uniformjas, een steek, een sabel en
twee haantjes geeft”.

De Gouverneur keurde het voorstel goed en stond het gevraagde aan

Heer Spin toe, doch onder voorwaarde, dat hij hem het hoofd zou laten
afhouwen, als hij onverrichterzake terugkeerde.

Spin trok de uniformjas aan, zette den steek op, hing den sabel om en
vertrok, doch vooraf ging hij van moeder de vrouw, ’ M a A k o e b a 105,
afscheid nemen, haar op het hart drukkend, vooral aan niemand te
vertellen, waar hij [259]heen ging, uit vrees dat anderen zich met zijn
zaken zouden gaan bemoeien.

„Dus, ’ M a A k o e b a , ik ga voor eenige dagen op reis; heb je me

begrepen?”

„Ja Kaptin, adjósi”. 106

Spin nam zijn parel (pagaai), sprong in een tjoewa-tjoewa 107, zette de
twee haantjes in de boot en zong al voortpagaaiende:

„Ik ben toch een slimme Spin, ga vlug;

Pagaai naar voren, ga vlug;
Pagaai naar achteren, ga vlug;
Ik ben toch een slimme Spin, ga vlug”.

Heer Spin, die onvermoeid voortpagaaide, kwam na een paar uren aan
een dorp, waar hij de gansche bevolking aan den oever vergaderd
vond, om heer Spin te begroeten en hem naar het stadhuis te
begeleiden.

„Gouverneur Spin, kom aan wal”, riep men hem van alle kanten toe,
waarop Spin antwoordde:

„In geen geval. Ik ben door den Gouverneur uitgezonden met de

gewichtige opdracht, twee haantjes voor hem elders te brengen”.
Doch het volk bleef aanhouden en heer Spin liet zich overhalen, even
aan wal te gaan.

Dadelijk begon hij te spreken over de twee haantjes, die, zooals hij den
man, die ze van hem aannam, toevoegde, niet bij kippen, doch wel bij
ganzen willen blijven.

Nadat aan zijn wensch voldaan was en de haantjes bij de ganzen waren
gebracht, werd Spin door alle ingezetenen, voorafgegaan door den
Gouverneur, met muziek naar het stadhuis geleid, waar te zijner eere
een groot feest werd gegeven.

Plakkaten werden rondgestrooid, om de komst van [260]Gouverneur

Spin bekend te maken; van alle woningen wapperden vlaggen, in één
woord: het was feest in het dorp.

Des avonds werd er een bal gegeven, waaraan Spin tot laat in den
nacht deelnam.

Tegen drie uur in den morgen verwijderde heer Spin zich, trad heimelijk
het ganzenhok in, draaide de beide haantjes den nek om en keerde
daarna weder naar de balzaal terug.

Vroeg in den morgen, reeds te zes uur, maakte Spin zich tot het vertrek
gereed, daar het gunstig getij juist was ingetreden. Hij vroeg om de
haantjes en tot groote ontsteltenis van alle dorpelingen werden ze door
een der officieren dood naar boven gebracht.

Onmiddellijk liet de Gouverneur den oppasser voorkomen, teneinde zich

te verantwoorden over dit feit.

Spin begon te huilen, te gillen, te razen en zette de handen op het

hoofd, uitroepende:

„Ik moet sterven, ik word vermoord, er is geen kruid voor gewassen, de

dag mijns oordeels is aangebroken”.
Heer Spin rolde in zijn uniformjas over den grond.
Heer Spin rolde in zijn uniformjas over den grond.—Zie blz. 260.
„Ik had wel een voorgevoel, toen ik zei, niet aan wal te willen gaan; men
heeft mij misleid.

Ja, sâbi diri”. 108 De omstanders waren dood verlegen, men sprak heer
Spin vertroostend aan, doctoren werden gehaald, Spin werd nat
gemaakt en eindelijk kwam hij tot bedaren.

„Mijn waarde heer Spin”, zoo sprak de Gouverneur, „wees toch niet zoo
droevig; U kunt van mij twee andere haantjes krijgen”.

„O neen, dat kan ik onmogelijk aannemen; geen haantjes wil ik meer

hebben, wel twee ganzen”.

Onmiddellijk werden twee ganzen voor hem gehaald; [261]hij nam ze

norsch aan en bracht ze in zijn tjoewa tjoewa en vertrok.

Weêr hief hij zijn lied aan:

Mi Anansì mi kóni, ó grinja en terwijl hij stevig doorparelde, kwam hij

weder aan een dorp, welks bevolking hem op gelijke wijze opwachtte.

„Kom toch aan wal!” riep men van alle kanten.

„Ik wil graag, maar ik kan onmogelijk”.

„O neen, heer Spin, willen of niet, gij moet”.

Spin liet zich ten slotte overhalen en trad in zijn uniform met de twee
ganzen aan wal, zeggende:

„Odi mi granmán 109 ik heb twee ganzen, die niet bij ganzen, doch wel bij
varkens willen blijven en die bestemd zijn voor een vriend van mijn
Gouverneur”.

Een der adjudanten nam de ganzen van Spin over en bracht ze in het
varkenshok. Alweder was het feest te zijner eere. Op allerlei wijze werd
zijn komst bekend gemaakt; de grond dreunde van de schoten der
kanonnen.

Des avonds was het stadhuis verlicht met Chineesche lantaarns en

lampions; al weder was het groot bal.

En, hm!… weder verwijderde heer Spin zich in het middernachtelijk uur
uit de balzaal, sloop hij heimelijk in het varkenshok, om de beide
ganzen te dooden.

Met het aanbreken van den dag, toen Spin wilde vertrekken, vroeg hij
om de beide ganzen, die hem onmiddellijk werden gebracht; doch toen
hij zag, dat zij dood waren, begon hij nog erger dan de vorige maal te
schreeuwen en schandaal te maken.

„Wákkaman si jorokà. 110 Is het niet mijn eigen schuld wat mij overkomen
is? Was ik maar doorgegaan! Ja, sabi diri. In vredesnaam, ten gelieve
der bevolking moet mijn hoofd zonder uitstel van den romp”. [262]

Maar het dorpshoofd trad op heer Spin toe, hem verzoekende twee
andere ganzen in de plaats te willen aannemen. Hij antwoordde:

„Geen idee, geen denken aan! Varkens moet ik in de plaats hebben;

anders komt de heele zaak op uw hoofd neêr; mijn handen wasch ik in
onschuld. Ik ben misleid”.

Een algemeene stilte volgde, totdat men met twee varkens voor heer
Spin kwam aandragen, die hij in zijn tjoewa tjoewa plaatste.

Hij greep zijn parel en vertrok, in zich zelf mompelend „een ezel stoot
zich geen tweemaal aan denzelfden steen”. Zoo geruimen tijd
voortparelend, kwam hij alweder aan een dorp, waar men nog meer
moeite moest doen, om Spin aan wal te krijgen. Het gelukte den
inwoners eindelijk, en met nog grooter praal werd hij ontvangen.
Heer Spin kwam met de twee varkens aandragen, die, naar hij hem, die
ze overnam, mededeelde, niet bij varkens wilden blijven, doch wel bij
koeien.

De varkens werden naar de koeien gebracht en heer Spin leidde men in

triumf naar de woning van het dorpshoofd.

Voor het dorpsbestuur was het een dag van groote vreugde; een groot
feest werd gegeven; al weder werd des avonds gedanst, heer Spin
deed flink zijn best, doch vergat de varkens niet.

In het stille middernachtelijk uur ging hij naar beneden, om de varkens

te dooden en keerde daarna in de balzaal terug.

Toen de morgen aanbrak, wilde heer Spin zijn reis voortzetten en vroeg
hij om de twee varkens, doch de knecht keerde terug en deelde hem
mede, dat zij vermoord waren.

Al weder ving heer Spin een akelig geschreeuw aan, dat de omstanders
door merg en been ging; hij verwenschte zich zelf en overlaadde de
dorpelingen met verwijten. [263]

Doch het dorpshoofd sprak:

„Och treur niet. Je kunt immers twee andere varkens in de plaats

krijgen”.

Maar heer Spin schudde het hoofd en antwoordde:

„O, neen, daar moet ik niets van hebben; een flinke koe, dat zou nog
gaan, maar anders niet”.

Aan het verzoek werd voldaan en Spin kreeg de verlangde koe en trok
in zijn tjoewa-tjoewa verder.

Omstreeks vier uur was hij weder bij een dorp aangekomen, waar juist
de lijkstatie van een kind voorbij ging. Heer Spin, die met aandacht het
droevige tooneel volgde, vergat de koe, die te water raakte en verdronk.

Wat moest hij doen? Naar een nieuwe drijfveer zoeken, om den tocht
voort te zetten.

Hij bedacht zich een oogenblik, ging aan wal, dolf het kinderlijk op, nam
het uit de kist, plaatste het vooraan in zijn tjoewa-tjoewa en parelde
verder.

Vroeg in den morgen van den anderen dag landde hij aan een groot
dorp, waar hij op hartelijke wijze ontvangen werd.

Doch de feestvreugde verstomde, toen heer Spin verzocht, geen lawaai

te maken, omdat hij een ziek kind medebracht, waarmede hij naar den
dokter moest gaan.

Als gewoonlijk nam heer Spin zijn intrek bij het dorpshoofd, wien hij om
stilte verzocht, zeggende, dat het kind hevige koorts had.

De vrouw van het dorpshoofd kwam dadelijk met een groote kom met
gongotè-páppa 111 voor het kind aandragen en liet Spin met de zieke
alleen.

Nauwelijks was mevrouw verdwenen of Spin, die geduchten honger

had, zette zich neêr en liet zich de pap goed smaken.

Toen hij gereed was, bracht hij de kom terug en zeide, dat het kind
mevrouw liet bedanken. [264]

Na een uur klopte de vrouw van het hoofd weêr aan de deur en zei, op
Spin toetredend:

„Granman denki pikien sa man swari brafoe”. 112

„O, zeker, dat moet wel, want het kind moet toch eten”.
De vrouw ging weg en bracht na eenigen tijd een bord met tája brafoe 113
voor het kind.

„Dank U, het kind slaapt op het oogenblik, maar als het wakker wordt,
zal ik het geven”.

De vrouw ging weg en Spin at zijn bekomst, doch toen hij gereed was,
begon hij hevig te gillen.

„O hemel, kijk wat mij overkomen is. De vrouw van het dorpshoofd heeft
het kind krassi taja brafoe 114 gegeven en het kind is overleden. Ik
rampzalige!” waarna heer Spin in onmacht viel.

Op het erbarmelijk geschreeuw kwam het volk, met den Gouverneur

aan het hoofd aanloopen, doch Spin was niet tot bedaren te brengen.

„Mijn waarde Spin”, sprak de Gouverneur, „schreeuw toch niet zoo;

mijn’ vrouw kan het heusch niet helpen, maak toch zoo’n lawaai niet, ik
zal u twee slaven in de plaats geven”.

„Slaven?”

„Ja, twee stuks”.

„Geen denken aan, als je nooit voor den rechter bent geweest, dan
zullen jij en je vrouw nu voorgebracht worden en wegens moord zullen
jelui beiden de gerechte straf ondergaan”.

De Gouverneur beefde van schrik en toen de dorpelingen zijn angst en

hevige ontroering zagen, begonnen zij heer Spin te smeeken de zaak te
sussen. [265]

Spin wilde er echter eerst niets van weten, doch toen de Gouverneur
riep:

„Vraag wat U wilt, U kunt desnoods een half dorp krijgen” spitste anansi
de ooren en vroeg: