Мигел (Мигуел) де Сервантес (1547-1616) живее и твори во периодот меѓу ренесансата

и барокот./Роден е во малото гратче Алкала де Хенарес, близу Мадрид во семејство од

стара аристократска лоза, но осиромашено. Имал тежок, страдалнички живот, па
неговиот најголем биограф, Вијардо, вака ќе го опише неговиот живот:/„Роден во чесно,
но сиромашно семејство, во почетокот добил добро воспитание, но подоцна бил фрлен
во ропството на бедата; паж, лакеј, најпосле војник; осакатен во Лепанската битка; се
истакнал при заземањето на Тунис; пленет од варварите и затворен пет години во еден
алжирски затвор; по најразлични смели обиди за бегство откупен со помошта на
општествената благородност; па пак војник во Португалија и на Азорските Острови;
вљубен во дама благородна, но уште посиромашна од него; со љубов се зафатил со
литературата, но за малку време, зашто пак го оттргнала бедата; награден за заслугите
и дарбата со прекрасната титула управител на резервните магацини; окривен за
присвојување на државните пари; затворен од кралевските чиновници; потоа откако
била докажана неговата невиност, ослободен, па пак затворен од побунетите селани;
поет и трудољубив работник, се бавел со исхранување на семејствата, со извршување
на тестаменти и со пишување на драмски творби; во својата шеесетта година го открил
својот вистински позив; не можел да најде ниеден покровител да ја прифати посветата
на неговиот роман; сретнал рамнодушна публика која можела да се смее, но не можела
да го оцени и сфати; среќавал завидливи соперници кои го исмејувале и напаѓале,
завидливи другари кои го предавале; следен од бедата до староста; за- боравен од
масата, непризнат од никого, најпосле, умрел во самотија и беда – ете таков беше
Мигел Сервантес“./Покрај романот „Дон Кихот“, во два дела, Сервантес ги напишал и
трагедијата „Нуманција“, пасторалната повест „Галатеја“, збирката „Поучни раскази“ и
др. Починал во Мадрид, 1616 година.

Волфганг Амадеус Моцарт беше еден од највлијателните и најзначајните

композитори на класичната музика. Неговите дела брои повеќе од шестотини
дела и вклучуваат симфонии, концерти, композиции за пијано, камерна музика и
оперски и хорски композиции./Волфганг Амадеус Моцарт е роден на 27 јануари
1756 година во Салцбург. Потекнува од семејство на успешни музичари.
Неговиот татко бил Леополд Моцарт, кој работел како музичар кај принцот
надбискуп од Салцбург. Бил и учител и составен по нарачка. Мајката на
Волфганг се викаше Ана Марија Пертл. Тие имаа вкупно седум деца, но во тоа
време имаше многу висока стапка на смртност кај новороденчињата и само
Волфганг и неговата постара сестра Марија Ана преживеаја.Леополд почнал да
го учи својот син кога имал само неколку години. Тој ја занемарува својата работа
за да се посвети на синот и неговото образование. Моцарт веќе знаел да свири
пијано на тригодишна возраст, а татко му го научил да свири и виолина. Многу
брзо ја развил вештината да ги свири сите музички стилови од тоа
време.Леополд бил многу посветен на улогата на учител на своите деца, барајќи
дисциплина и совршенство. За среќа, братот и сестрата беа многу успешни.
Наскоро Волфганг ги надмина очекувањата на својот татко и на петгодишна
возраст ги напиша своите први композиции и покажа неверојатна вештина на
кларинет и виолина.Во 1762 година, Леополд ги одвел Волфганг и Марија Ана,
наречена Нанерл, на дворот во Минхен. Моцарт беше претставен како „чудо од
дете“. Тој тогаш имаше само шест години. После тоа, тие настапија на судот во
Париз, Лондон и други европски градови. Патувањата беа долги и Волфганг
неколку пати сериозно се разболе. Леополд бил повеќе загрижен за богатството
што би можело да му се лизне отколку за здравјето на неговиот син.Моцарт
отишол во Италија со својот татко во 1769 година, додека неговата сестра
останала дома со нејзината мајка. Нејзината музичка кариера и официјално беше
завршена, бидејќи, според тогашните обичаи, на девојките им беше забрането
јавно да ги покажуваат своите уметнички таленти.До дваесет години имал
можност да работи на различни музички жанрови, компонирајќи симфонии,
гудачки квартети, сонати и неколку опери. Тој развил страст за концерти за
виолина, но напишал само пет од нив, од кои најпознат е бр. 3 и бр. 5. Тој се
сврте кон пишување концерти за пијано во 1776 година и заврши со концертот за
пијано бр. 9.
И покрај успехот на неговите композиции, Моцарт станал незадоволен од
неговата позиција како помошник-диригент, која му била обезбедена од
надбискупот. Беше многу амбициозен и чувствуваше дека може да постигне
повеќе на друго место.Во август 1777 година, Моцарт отиде на патување во
потрага по подобро вработување. Тој ги посети Манхајм, Париз и Минхен. На
патувањето го придружувала неговата мајка, која за време на патувањето се
разболела и починала на 3 јули 1778 година. Откако ја слушнал веста за смртта
на неговата сопруга, Леополд му понудил на својот син место на судот во
Салцбург, што Моцарт го прифатил.Во тој период составил многу црковни дела,
меѓу кои и „Крунисувачката миса“. Моцарт имал различни несогласувања на
судот (не сакал да го третираат како слуга) и во 1781 година бил отпуштен и
заминал во Виена, каде што останал до крајот на својот живот. Во Виена стана
многу познат како композитор, изведувач и предавач. Тогаш ја започна својата
позната опера „Киднапирање од Сарај“.Наспроти желбата на неговите родители,
Моцарт се оженил со Констанца Вебер во 1782 година, со која имал шест деца,
од кои само две преживеале. Неговиот живот бил исполнет со финансиски
тешкотии бидејќи често не добивал плата и водел екстравагантен начин на
живот.Кон крајот на животот ги напишал своите најпознати дела, меѓу кои
операта „Волшебната флејта“, „Свадбата на Фигаро“ и недовршениот
„Реквием“.Делата на Моцарт имаат различни вредности. Композициите што ги
напишал на рана возраст имаат историска вредност, додека повеќето дела се
одликуваат со својот уметнички квалитет.
Опусот на Моцарт се состои од 17 опери, повеќе од 50 симфонии, голем број
инструментални композиции, како што се касии, дивертименти, серенади,
квартети, триа, повеќе од 30 сонати за пијано и виолина, 26 сонати за пијано, 7
концерти за виолина и 27 и 11 за други инструменти.Меѓу најпознатите дела на
Моцарт се серенадата „Мала ноќна музика“, оперите „Дон Џовани“, „Волшебната
флејта“, „Свадбата на Фигаро“, сонати за пијано бр. 11 („Турски марш“), миса за
крунисување и реквием.
Моцарт почина на 36-годишна возраст, на 5 декември 1791 година, во Виена во
страшна беда.
Галилео Галилеј (италијански: 15 февруари 1564, Пиза — 8
јануари 1642, Арчетри) — тоскански астроном, филозоф и физичар.

Се смета дека го изумил првиот прост вид на телескопот, ги открил првиот и

вториот закон за движењето и ги ширел Коперниковите погледи за поставеноста
на Сончевиот Систем. Честопати се нарекува „татко на современата
астрономија“, или „татко на науката“.Поради своите откритија Галилеј доаѓа во
судир со Инквизицијата, при што е принуден да се откаже од своите ставови.Како
момче, Галилеј сакал да замине во манастир, но татко му го уверил да студира
медицина. Го посетувал Универзитетот во Пиза. Галилеј не се стекнал со титула
на лекар туку, наместо тоа, сето време го минувал проучувајќи математика.
Подоцна поучувал математика и станал професор по тој предмет на
Универзитетот во Пиза.[1] Додека бил на универзитетот, Галилеј експериментирал
со нишала, го проучувал паѓањето на предметите и и се посветил
на астрономијата. Седејќи во катедралата, забележал голема бронзена светилка
што се ниша на синџир поради провевот. Го измерил нишањето според својот
пулс и се изненадил што секој замав трае исто, без оглед дали светилката се
нишала неколку сантиметри или многу повеќе. Увидувајќи дека нишалото е
правилен природен показател на времето, открил мал пулсиметар, а пред крајот
на животот конструирал и часовник со нишало.[1] Во 1592г. Галилеј се преселил
на север, во Падова, каде што почнал долгогодишна врска со Марина Гамба. Тие
никогаш не се венчале, но имале три деца. нивните две ќерки биле испратени
во манастир, а синот Винченцо бил себичен и често го доведувал во неволја
својот татко.[1] Језуитите во Рим биле одушевени кога Галилеј им ги покажал
месечините на Јупитер; топло го пречекале кардиналите, па дури и папата. но
врз основа на овие месечини Галилеј почнал да застапува мислење
дека Сонцето е во центарот на вселената, што во 1543 г. го тврдел и Коперник.
Тоа значело дека Земјата со сигурност се врти околу Сонцето, што дирекно се
судрило со Библијата. Инквизицијата во Рим го осудила Галилеј на доживотен
затвор, иако казната подоцна била сменета во постојан домашен притвор во
неговата вила во Арчетри. Умрел во 1642г., а папата Јован Павле II го помилувал
во 1992г., полни 359 години по казната за ерес.