Џовани Бокачо (1313-1375) е еден од најзначајните претставници на

предренесансата (хуманизмот).ќќТој самиот велел дека е роден во Париз

(што е можеби плод на предренесансната фантазија), но најверојатно е
роден во Черталд како вонбрачно дете на трговецот Бокачино ди
Келино.Детството го поминал во Фиренца, а младоста во Неапол каде се
школувал и каде започнал да се занимава со литература. По желба на
татко му прво се приготвувал за трговец, а потоа учел канонско право, но за
тоа не покажувал интерес.Тој се заинтересирал за античките писатели, како
и за Данте. Во Неапол го започнал своето творештво, односно романот
„Филоколо“ со љубовно-авантуристичка тема.Во 1340 година се вратил во
Фиренца каде зел активно учество во политичкиот живот. Десетина години
подоцна се сретнал со Петрарка и станале пријатели. Заедничкиот интерес
за античкото творештво ги зближувал. Бокачо го знаел и старогрчкиот јазик,
па така ја проучувал и таа литература. Од тие проучувања произлегло
делото „За генеалогијата на боговите“ напишано на латински јазик.Во
периодот од 1352 до 1354 година Бокачо го напишал своето најпозната
дело „Декамерон“ (десет дена) на италијански јазик, со што Бокачо станува
основоположник на италијанската уметничка проза. Тој всушност ја
усовршил новелата како литературен род.Во последните години од животот
му се посветил на Данте, пишувајќи ја неговата биографија (која не ја
довршил) и толкувајќи ја „Божествената комедија“ .Умрел во Черталд 1375
година.„Декамерон“ претставува заокружена збирка раскази што авторот го
постигнал со воведниот дел, односно „Уводната новела“. Во неа Бокачо го
прикажува својот концепт на збирката.Имено, за време на големата чума во
Фиренца, група млади луѓе (7 жени и 3 мажи) се засолнуваат во една куќа
(се повлекуваат во карантин) и за да не им биде здодевно за секој ден
определуваат крал или кралица кој ќе кажува што да прават.Во текот на тие
десет дена, сите десетмина, секој ден раскажуваат по еден расказ на
определена тема (10 х 10 = 100). Затоа збирката содржи 100
новели.МИКЕЛАНЏЕЛ/Идниот гениј во областа на сликарството и
скулптурата е роден на самиот почеток на пролетта 1475 година во
градот Капрезе, во близина на Фиренца. Неговото полно име е:
Микеланџело ди Лодовико ди Леонардо ди Буонароти Симони. Неговиот
татко Лодовико бил градоначалник на овој град, а потоа се вратил во
Фиренца. Семејството Буонароти било античко, но осиромашено.
Аристократот Лодовико се сметал себеси за недостоен за работа.
Семејството живеело со скромни приходи од фарма во селото
Сетињано, исто така во близина на Фиренца. Таму бебето и било
дадено на медицинската сестра, сопругата на каменорезецот.Учел со
уметникот Доменик Гирландајо. Потоа се преселил кај скулпторот
Бертолдо ди Џовани. Тој дури живеел во палатата Медичи неколку
месеци. Но, Лоренцо умре и на седумнаесетгодишна возраст
Микеланџело Буонароти се врати дома.Ллетото 1496 година,
Микеланџело завршил во Рим и живеел таму повеќе од пет
години..Речиси веднаш, штом стапнал на оваа земја благословена за
многу сликари, добил понуда да изгради статуа на Бахус од мермер, а
две години подоцна следела уште една голема нарачка, исто така од
мермер – композицијата „Пиета“.Композицијата беше едногласно
препознаена како ремек-дело и тоа ја зацврсти позицијата на младиот
човек во креативниот свет. Следната нарачка е сликата „Погреб“, но
таа не беше завршена. На 26-годишна возраст, тој повторно доаѓа
дома.Негово познато дело е „Давид“, 1501-1504 (мермер. Висина
5,17 м) Поптоае насликал платно на парцелата на битката кај Кашин.
Напишал серија неверојатни скици и пролетта 1505 година заминал за
Рим, каде што бил поканет од папата Јулиј II. Да гради скулптури. За
гробницатаПотоа го насликал сводот на капелата во Ватикан. Кој бил
препознаен како генијално дело.Тој рљаботел и за наследниците на
папата. За крај ја бнасликал „Последниот суд“. Оваа џиновска фреска,
која мајсторот ја завршил во 1541 година, е уште едно ремек
делоМикеланџело Буонароти ги посвети последните 20 години на
архитектурата. Сликал во капелата Паолина. И катедралата Свети
Петар.Микеланџело на крајот од својот живот создаде цртежи што го
прикажуваат Распетието и скулптурите „Пиета“.Најголемиот скулптор и
сликар почина во февруари 1564 година, две недели пред да наполни
89 години.

Никола Коперник бил познат и како:

Таткото на модерната астрономија. Неговото име понекогаш е напишано
Никола, Никола, Николај, Никалај или Николај; на полски, Миколај
Коперник, Никлас Коперник или Николај Копернигк.

Николау Коперник бил познат по:

Препознавајќи и промовирање на идејата дека Земјата се врти околу сонцето.
Иако тој не беше првиот научник кој го предложил, неговата храбра враќање
кон теоријата (прво предложена од Аристарх од Самос во 3 век п.н.е.) имала
значајни и далекусежни ефекти во еволуцијата на научната
мисла.Професии:Астроном Writer Места за престој и влијание:Европа:
Полска///Италија Важни датуми:Роден: 19 февруари 1473
година/Почина: 24 мај 1543 година//За Николау Коперник:Коперник
студирал либерални уметности, кои ги вклучиле и астрономијата и
астрологијата како дел од "науката на ѕвездите" на Универзитетот во Краков,
но заминале пред да завршат степен. Тој продолжил со студиите на
Универзитетот во Болоња, каде што живеел во истата куќа како Доменико
Марија де Новара, главниот астроном таму. Коперник му помагал на Новара
во некои од неговите набљудувања и во изработката на годишните
астролошки прогнози за градот. Токму во Болоња најверојатно најпрво се
сретнал делата на Regiomontanus, чиј превод на Almagest на Птоломеј ќе
овозможи Коперник успешно да го побие античкиот астроном.

Подоцна, на Универзитетот во Падова, Коперник студирал медицина, која во

тоа време била тесно поврзана со астрологијата поради верувањето дека
ѕвездите влијаеле врз диспозициите на телото.

Тој конечно докторирал по канонски закон од Универзитетот во Ферара,

институција што никогаш не ја посетувал.

Враќајќи се во Полска, Коперник обезбедил учење (во пост за апстиненција)

во Вроцлав, каде првенствено работел како лекар и раководител на црковни
работи. Во своето слободно време ги проучувал ѕвездите и планетите
(децении пред да биде измислен телескопот), и го применил математичкото
разбирање за мистериите на ноќното небо.

Притоа, ја разви својата теорија за еден систем во кој Земјата, како и сите
планети, се врти околу сонцето, а кои едноставно и елегантно ги објаснуваат
чудните ретроградни движења на планетите.

Коперник ја напишал својата теорија во De Revolutionibus Orbium

Coelestium ("За револуциите на небесните орбити"). Книгата беше завршена
во 1530 година или така, но не беше објавена до годината кога умре.
Легендата вели дека копијата од доказот на печатачот била ставена во рацете
додека лежел во кома, и тој се разбудил доволно долго за да го признае она
што го држел пред да умре.

Животот на Никола Коперник: оспорување на очигледното

Биографија на Коперник од Ник Грин, поранешен Водич за вселената /
астрономијата.