ნაშრომის სათაური: საქართველოს უსაფრთხოების სექტორის კონტროლი გარე მექანიზმების

მეშვეობით - ეფექტური დემოკრატიული კონტროლი და ადამიანის უფლებათა დაცვის სათანადო

გარანტი?

ნაშრომის სტრუქტრურა

1. შესავალი
2. უსაფრთხოების სექტორი და მისი კონტროლის აუცილებლობა
2.1 უსაფრთხოების ცნება და მნიშვნელობა
2.2 უსაფრთხოების სექტორში შემავალი უწყებები და მათი საქმიანობის ძირითადი
მიმართულებები
2.3 პოტენციური საფრთხის წინაშე მდგარი უფლებები
2.3.1 პიროვნების ხელშეუხებლობა და თავისუფლება
2.3.2 პირადი და ოჯახური ცხოვრების ხელშეუხებლობის უფლება
2.3.3 გამოხატვის, შეკრებისა და გაერთიანების თავისუფლების უფლება
2.3.4 სამართლიანი სასამართლოს უფლება
2.4 საერთაშორისო, ევროპული და ეროვნული სტანდარტები უსაფრთხოების
სამსახურებზე დემოკრატიული კონტროლის შესახებ
2.4.1 კონკრეტული კონტროლის მოთხოვნები ადამიანის უფლებათა ევროპული
კონვენციის მე-8 მუხლის მიხედვით (პირადი და ოჯახური ცხოვრების
პატივისცემის უფლება
2.4.2 ადამიანის უფლებათა დარღვევის გამოძიება და ეფექტური სამართლებრივი
დაცვის საშუალებების უზრუნველყოფა კონვენციის მე-13 მუხლის მიხედვით
2.4.3 გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის, ევროპის საბჭოსა და ევროპის კავშირის
რეკომენდაციები
2.4.4 საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს 2016 წლის 14 აპრილის №
1/1/625,640 გადაწყვეტილების ანალიზი
3. საპარლამენტო კონტროლი უსაფრთხოების სექტორზე
3.1 მმართველობის მოდელის ცვლილება საქართველოში და მისი გავლენა საპარლამენტო
კონტროლზე
3.2 საპარლამენტო კონტროლს დაქვემდებარებული უწყებები უსაფრთხოების სექტორიდან
3.3 საპარლამენტო კონტროლის ზოგადი და სპეციალური მექანიზმები
3.3.1 მთავრობისთვის ნდობის გამოცხადება და სამთავრობო პროგრამა, როგორც
საპარლამენტო კონტროლის დღის წესრიგის განმსაზღვრელი
3.3.2 პრემიერ-მინისტრის ყოველწლიური და რიგგარეშე ანგარიშები
3.3.3 მინისტრის საათი და სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის უფროსის
ყოველწლიური ანგარიში
3.3.4 ანგარიშვალდებული თანამდებობის პირების პლენარულ სხდომაზე მოწვევა
3.3.5 პარლამენტის წევრის კითხვა
 3.3.6 ინტერპელაცია
3.3.7 საკომიტეტო კონტროლი
3.3.7.1 საკომიტეტო კონტროლის ფარგლები
3.3.7.2 თავდაცვისა და უშიშროების კომიტეტის საქმიანობა და გამოვლენილი
ხარვეზები
3.3.8 ნდობის ჯგუფი
3.3.8.1 ნდობის ჯგუფის საჭიროება და მისი მანდატი
3.3.8.2 ნდობის ჯგუფის დაკომპლექტების და საქმიანობის წესი
3.3.9 საგამოძიებო კომისია - უმცირესობის მნიშვნელოვანი საკონტროლო მექანიზმი
3.3.10 ანგარიშვალდებული უწყებების ხელმძღვანელთა პასუხისმგებლობა
3.4 შუალედური დასკვნა
4. სასამართლო კონტროლი უსაფრთხოების სექტორში შემავალი უწყებების საქმიანობაზე
4.1 სასამართლო კონტროლის ცნება, ფუნქცია და მიზანი
4.2 სასამართლო კონტროლი ფარულ საგამოძიებო მოქმედებებზე
4.3 სასამართლო კონტროლი ელექტრონულ თვალთვალზე
4.4 სასამართლო კონტროლის ხარვეზები და მათი გამომწვევი მიზეზები
4.5 სასამართლო კონტროლის გარეშე განხორციელებული სხვა ფარული სამეთვალყურეო
ღონისძიებები - წინააღმდეგობა საქართველოს კონსტიტუციასთან?
4.6 შუალედური დასკვნა
5. უსაფრთხოების სექტორის კონტროლი დამოუკიდებელი ორგანოების მიერ
5.2 სახალხო დამცველი
5.3 სახელმწიფო ინსპექტორი
5.4 ექსპერტთა დამოუკიდებელი საბჭო: ევროპული გამოცდილება და მისი დანერგვის
პერსპექტივები საქართველოში
5.5 შუალედური დასკვნა
6. დასკვნა
7. ბიბლიოგრაფია