Kadłub statku wodnego – konstrukcja przestrzenna jednostki pływającej nadająca jej kształt

oraz zapewniająca pływalność. Kształt i wytrzymałość kadłuba zależą od przeznaczenia jednostki

i wymogów określonych przepisami (np. towarzystw klasyfikacyjnych).
[1]
Materiały stosowane do budowy kadłuba [edytuj | edytuj kod]
Do budowy kadłubów statków wykorzystuje się:

 stal – wykorzystywana jest tzw. stal okrętowa (nazywana też spawalną lub
uspokojoną) dwóch podstawowych rodzajów: stal zwykła i stal podwyższonej
wytrzymałości. Stal stosowana do budowy kadłubów musi posiadać certyfikat
nadzorującego budowę towarzystwa klasyfikacyjnego;
 lekkie stopy aluminium (np. hydronalium);
 laminaty – połączenie włókna
szklanego, aramidowego bądź karbonizowanego z żywicami
poliestrowymi, epoksydowymi lub winylowymi. Obecnie z laminatów wytwarzane jest
90% jachtów na świecie;
 technologie przekładkowe – w tym przypadku poszyciem kadłuba jest rdzeń
oblaminowany obustronnie. Rdzeniem mogą być przeróżne pianki konstrukcyjne albo
drewno (najczęściej są to lekkie i dość odporne gatunki drewna: cedr lub balsa);
 drewno – drewnem szkutniczym są trwałe i mocne gatunki
(np. dąb, modrzew, sosna, mahoń). Drewno szkutnicze musi cechować się
wilgotnością mniejszą niż 20% oraz brakiem sęków, pęknięć,
zagrzybień, twardzicy itp. Współcześnie elementy bardzo wygięte składa się z wielu
kawałków lub klei z cienkich desek lub listew, jednak w przeszłości, przy braku
odpowiedniej technologii łączenia, stosowano materiał naturalnie uformowany w
pożądany kształt. Zdarzało się również, że rosnące drzewa formowano z myślą
uzyskania odpowiednich do konstrukcji kadłuba krzywizn. Istnieje kilka technik
konstruowania kadłubów drewnianych:
o konstrukcje sklejkowe – kadłuby wykonuje się ze sklejki szkutniczej lub
(częściej) wodoodpornej. Niekiedy z zewnątrz dla wzmocnienia i
uzyskania lepszej ochrony przed wodą kadłuby są oblaminowywane
(zbrojenie i żywica);
o konstrukcje tradycyjne – do tej grupy zaliczane jest poszycie karawelowe,
klinkierowe, diagonalne oraz listewkowe;
o konstrukcje kompozycyjne – poszycie stykowe oraz zestaw trzonowy
wykonany z drewna. Elementy szkieletu kadłuba, takie
jak wręgi czy denniki są stalowe;
o konstrukcje skorupowe – poszycie wykonane z
grubych obłogów formowanych na kopycie;
 siatkobeton – kadłub wykonany jest z wielu warstw cienkich siatek przesączonych
specjalnie przygotowanym betonem (odpowiedniej wielkości kruszywo, mało wody,
zamiast niej plastyfikatory oraz wysoko wytrzymały cement);
 szkłocement – siatkobeton w połączeniu ze specjalnym zbrojeniem z włókien.
Stosowane materiały różnią się właściwościami mechanicznymi. Do ich scharakteryzowania
stosuje się kilka wielkości. Główne z nich to gęstość, sprężystość, wytrzymałość udarowa oraz
odporność na zmęczenie materiału.
Gęstość determinuje głównie miejsce zastosowania. Z reguły poszycie oraz szkielet wykonuje się
z materiałów lekkich, natomiast te o dużej gęstości znajdują zastosowanie w produkcji okuć i
elementów przenoszących duże naprężenia ściskające, rozciągające i ścinające. Wyjątkowo
gęste materiały, jak np. ołów, wykorzystywane są do wytwarzania balastu lub miecza.
Sprężystość charakteryzuje zdolność powrotu do pierwotnego kształtu po usunięciu
działającej siły. Wyraża się ją poprzez moduł Younga. Zbyt sztywne konstrukcje kadłuba
narażone są na uszkodzenia w wyniku uderzeń o fale, natomiast zbyt elastyczne są trudne w
sterowaniu.
Wytrzymałość udarowa określa zdolność materiału do pochłaniania energii. Jest istotna wtedy,
gdy na konstrukcję działa duża siła. Im wyższa wytrzymałość udarowa, tym wyższe naprężenia
potrzebne do trwałego uszkodzenia.
Jednym z najistotniejszych parametrów materiału jest odporność na zmęczenie materiałowe.
Długotrwałe, okresowo działające siły na konstrukcję kadłuba powodują powolne niszczenie
materiału, niewidoczne gołym okiem. Powoduje to drastyczny spadek wytrzymałości udarowej
wraz ze starzeniem się materiału. Najbardziej narażone na to zjawisko są metale oraz laminaty,
najmniej drewno.
W budowie kadłuba można wymienić trzy główne elementy: szkielet, poszycie oraz pokład.