Ustrój polityczny

Król Filip VI Burbon podczas inauguracji kongresu przedsiębiorstw w hiszpańskiej Sewilli

Osobny artykuł: Ustrój polityczny Hiszpanii.

Hiszpania jest dziedziczną monarchią parlamentarną. Do 19 czerwca 2014 roku królem był Jan Karol z
dynastii Burbonów. Wstąpił na tron w 1975 roku po śmierci generała Francisco Franco. Król, mimo iż
cieszy się ogromnym autorytetem w społeczeństwie (nawet wśród komunistów), zwłaszcza po
udaremnieniu próby zamachu stanu 23 lutego 1981, nie ma w swych rękach żadnej realnej władzy.
Mianuje szefa rządu, który zawsze wywodzi się ze zwycięskiego ugrupowania. W wyjątkowych
sytuacjach może wygłaszać orędzia do narodu. Jest również najwyższym dowódcą wojska.

Obecnym królem Hiszpanii jest Filip VI, zaś królową Letycja.

Władza ustawodawcza jest zapewniona przez bikameralny parlament – Kortezy Generalne, który
składa się z Kongresu Deputowanych (Congreso de Diputados) z 350 członków, wybieranego w
wyborach powszechnych na okres 4 lat i Senatu, składającego się z 266 członków, z których 208 jest
bezpośrednio wybieranych przez ludzi i 58 mianowanych przez regionalne legislatury, na okres
również 4 lat.

Premierem Hiszpanii od 2 czerwca 2018 jest Pedro Sánchez.

Osobny artykuł: Partie polityczne Hiszpanii.

Siły zbrojne

Okręt uniwersalny Juan Carlos I, pełniący funkcję lotniskowca i desantowca, fregaty (niszczyciele)
rakietowe typu Álvaro de Bazán, okręty patrolowe typu Meteoro, myśliwce wielozadaniowe
Eurofighter Typhoon, samoloty transportowe CASA C-295, śmigłowce szturmowe Eurocopter Tiger,
pojazdy opancerzone ASCOD oraz wielozadaniowe pojazdy terenowe URO VAMTAC są produkowane
w Hiszpanii i służą w hiszpańskich siłach zbrojnych.
Osobny artykuł: Siły Zbrojne Hiszpanii.

Siły zbrojne istnieją pod nazwą Fuerzas Armadas Españolas, a ich najwyższym dowódcą jest król,
natomiast dowódcą operacyjnym jest szef sztabu (Jefe del Estado Mayor de la Defensa). Zasadnicza
służba wojskowa we wszystkich rodzajach wojsk trwa 9 miesięcy. Siły Zbrojne są aktywnymi
członkami NATO, Eurokorpusu oraz Grup Bojowych Unii Europejskiej. Zgodnie z Art. 8 Konstytucji
Hiszpańskiej[12] składają się z:

sił lądowych,

marynarki wojennej (w tym także piechoty morskiej),

sił lotniczych,

Guardia Civil.

Budżet wojskowy obejmuje 0,84% PKB[13]. Liczebność wojska:

liczba żołnierzy czynnych – 177 950,

liczba rezerwistów – 328 500,

liczba jednostek paramilitarnych (jednostki specjalne, Guardia Civil itp.) – 72 600.

Łącznie w armii służy 579 050 żołnierzy[14].

Polityka społeczna

Realizowana w Hiszpanii polityka społeczna obejmuje swym zakresem zabezpieczenie i pomoc

społeczną, ochronę zdrowia i politykę oświatową. Zabezpieczeniem społecznym są objęci wszyscy
pracujący. Składki na fundusz ubezpieczeniowy są obowiązkowe, także dla pracujących na własny
rachunek. Fundusz jest również dotowany z budżetu państwa, są z niego wypłacane emerytury i
renty oraz zasiłki macierzyńskie, chorobowe, dla osób bezrobotnych czy ludzi starych oraz na
wypadek śmierci. Opieka zdrowotna jest odpłatna, lecz częściowo refinansowana z funduszu
ubezpieczeniowego. W przypadku leczenia szpitalnego i stosowania leków zwrot kosztów jest
całkowity.

Oświata

Osobny artykuł: Uniwersytety w Hiszpanii.

Nauczanie jest bezpłatne i obowiązkowe dla dzieci w wieku 6–16 lat. Nauka w szkole podstawowej
(Educación Primaria) trwa 6 lat, w szkole średniej (Educación Secundaria) również 6 lat w dwóch
cyklach: I – 4-letni (Educación Secundaria Obligatoria lub ESO), będący kontynuacją szkoły
podstawowej i II – 2-letni (Bachillerato), przygotowujący do studiów i zakończony maturą (Prueba de
Acceso a la Universidad, PAU lub potocznie selectividad)[15].