Naród francuski, Francja XIX w.

1799 doszło do przewrotu. władzę przejął Konsulat (Napoleon I, Emmanuel-Joseph Sieyès, Roger
Comte de Ducos)

Reforma Administracyjną
po objęciu władzę, Napoleon przeprowadził reformę administracyjną państwa, usprawniającą jego
zarządzanie.
Nowy system wprowadzonego przez Napoleona był trójstopniowy, państwo zostało podzielone na
- gminy,
- powiaty
- departamenty.
Ich zarządcy (odpowiednio merowie, podprefekci i prefekci) byli podporządkowani Napoleonowi i
przez niego mianowani, co umacniało jego władzę.

Reforma Fiskalna
Udało mu się zahamować proces inflacji i wzmocnić walutę państwową,
1800 utworzył też Bank Francji.
Swoimi działaniami wspierał kupców francuskich,
1801 zreformował giełdy handlowe
1803 podjął się reformy wag i miar, jak również reformy walutowej.

KODEKS NAPOLEONA
Najważniejszym dokonaniem w kwestii reform było wprowadzenie Kodeksu Napoleona.
Wprowadziła ona zasadę
wolności wyznania,
wolności osobistej,
zniesienia przywilejów feudalnych
równości wobec prawa.
Wraz z wprowadzeniem Kodeksu Napoleona, utwierdzającego zdobycze rewolucji i jej słynne hasła
(wolność, równość i braterstwo), doszło też do reformy i kodyfikacji prawa, wprowadzając nowe
kodeksy dla prawa cywilnego, karnego i handlowego.

Po upadku Napoleona Francja nie zerwała całkowicie z systemem napoleońskim: system

gospodarczy, system finansowy, ustabilizowany pieniądz i konkordat z Watykanem.
Napoleońska polityka narodowa obejmowała aktywną politykę religijną. Dla bonapartyzmu ważny
był rząd dusz. Napoleon rozumiał, że większość społeczeństwa to analfabeci, że warto im dać coś,
w co mogą uwierzyć. Zawarto w 1801 konkordat ze stolicą apostolską.
1806 r. wprowadzono katechizm cesarski wprowadzający obowiązki wobec Boga i cesarza.
Dodatkowo Napoleon rozbudował aparat policyjny państwa.
Wraz z wprowadzeniem cenzury spowodowało to przekształcenie Francji w silne, scentralizowane
państwo, mocno ingerujące w życie obywateli.

Upadek Napoleona i Ludwik

1815 II pokój paryski. Francja wróciła do granic z 1789 r., nałożono na nią kontrybucję, a w Alzacji
stacjonować miały wojska koalicyjne.
Francja dzięki talentom Talleyranda, niewiele zapłaciła za dni Napoleona. Utrzymała status
mocarstwa, i z jako takim pozostałe się liczyły.
kongres wiedeński dążył przede wszystkim do przywrócenia starego porządku. We Francji wtedy
doszło do restauracji Burbonów.
Ludwik prowadził politykę białego terroru w prowincjach południowo-wschodnich. Cała rodzina
Bonaparte została skazana na banicję.
Do parlamentu dostały się osoby nastawione reakcyjnie.
Uaktywniali się bonapartyści, oraz środowiska demokratyczne. jednak za życia Ludwika XVIII,
zachowano we Francji równowagę między liberałami a reakcjonistami.
Po śmierc księcia de Berry. Upadł rząd Decazesa i, po krótkim przerywniku Richelieu, powstał
konserwatywny rząd hrabiego de Villèle.
Ludwik XVIII był schorowany, realną władzę w państwie zaczął sprawować jego brat.

REWOLUCJA LIPCOWA
1824 po abdykacji Ludwika, królem zostaje Karol X, reakcyjny monarcha Europy,
dochodzi więc do napięcia. Karol X w dużym stopniu kontynuował politykę jego poprzednika.
Powrót do białego terroru.
1830, ogłasził cztery rozporządzenia, w którym przewidywano
– rozwiązanie Izbę,
– wprowadzenie cenzurę, nowe prawa wyborcze.
– zniesienie odpowiedzialność rządu przed parlamentem

1830 jedak polityka Karola spotkała się z silną opozycją we wszystkich stanach społecznych.
redaktorzy gazet starali się bronić wolnej prasy, i obalić rządy króla.
Na ulicach powstało barykady, Paryżanie atakowali gmachy rządowe.
wojsko wycofuje się z Paryża.
w ten sposób Wybuchła rewolucja lipcowa 27-29.
1830 29 lipca. Karol X adyktował, i ratował ucieczką do Anglii. - królem został Ludwik Filip I z
bocznej linii Burbonów.
Ludwik Filipa
Po usunięciu Karola X, większość elit liberalnych zadowala się skromnymi zmianami.
Rozpoczął się okres monarchii lipcowej, a królem zostaje Ludwik Filip I z bocznej linii Burbonów,
który przywraca trójkolorowy sztandar i gwardię narodową. Po rewolucji podpisuje nowa
konstytucję, stanowiącą nowelizację Karty z 1814 roku, zwiększając zakres swobód
obywatelskich.
1840 zdecydował się na symboliczny pogrzeb Napoleona w Paryżu. Zainteresowanie było tak duże,
że wydawano bilety. Pochowano go w Kościele Inwalidów. Były to ważne uroczystości dla
ponownej budowy mitu jedności Francuzów.

W dobie panowania Ludwika, gospodarka rusza do przodu, rosną inwestycje.

Była jednak druga strona medalu. pod rządem Ludwika pogłębiały się kontrasty.
Biedni stawali się coraz biedniejsi, bogaci bogacili się bardziej.
Ludwik nie spełniała oczekiwań warstw średnich Izba Deputowanych.
Francja miała 35 milionów mieszkańców, liczba wyborców zaś to raptem jedynie 240 tysięcy.
Europa w Latach po kongresowe wiedeńskiej to stan konfliktu między siłami starego porządku a
koncepcjami liberalistycznymi.

Ludwik Filipa - wiosna ludów - przebieg

1846 Atmosferę podgrzewało wiadomość o powstaniu krakowskim w Upadło po 9 dniach, ale
rozpaliło umysły francuskich opozycjonistów.
1848 perspektywa rewolucji już wydawała się realna. Manifestacje były zakazane, ale wieczorową
porą, opozycjoniści urządzali bankiety.
Na bankietach bywali wszyscy, wszyscy bowiem chcieli zmian, inteligencja, robotnicy.
22 lutego 1848 roku, mimo zakazu, ludzie rozpoczynają bankietowanie W kolejnym dniu liczba ich
wzrastała, pojawiły się pierwsze barykady, dochodziło do starć z wojskiem.
24 lutego, Ludwik Filip I, abdykował
25 lutego 1848, rząd proklamował republikę. zaczęły II Republiki.
1. Rozszerzono prawa polityczne
2. zniesiono karę śmierci i niewolnictwo.
w skutkiem tego Francja była pierwszym krajem, który wprowadził zasadę powszechnego
głosowania mężczyzn do parlamentu.
Istotnym czynnikiem, okazali się robotnicy. W żadnym kraju nie byli tak dobrze zorganizowani.
25 lutego, z ich inicjatywy, zostaje wydany dekret o prawie do pracy, gwarantujący ją wszystkim
obywatelom.

(1848, odbywali się pierwszy wybory powszechne w znaczniu nowoczesny), przynosząc

zwycięstwo republikanką, na czele z Lamartinem i Dominiquem Argo.
Jedna ze spraw dyskusji, to przyszłość warsztatów narodowych.
Często brakowało tam narzędzi i surowców. Z punktu widzenia gospodarczego były niewypałem.
Miały ulec likwidacji, 22 czerwca ogłoszono, że robotnicy mogą zasilić arię.
- Większość poczuło się rozgniewanych.
W proteście 23 czerwca rozpoczyna się powstanie robotnicze. Powstańcy kierowani przez
socjalistów, ogłaszają walkę o
- ustawodawstwo społecznego,
- ochrony prawnej pracy,
- kontrolę państwa nad własnością.
Trzy dni póżniej powstanie zostaje stłumione. Ginie 10 tysięcy ludzi. Po powstaniu wielu
aresztowano, wielu zsyła się na kolonie karne.

10 grudnia 1848, prezydentem zostaje Ludwik Napoleon Bonaparte. Popularność zawdzięczał

chwale nazwiska. Głosowali na niego bonapartyści, ale również mieszkańcy wsi. Republikanie
ponieśli klęskę.
Konstytucja 1848 nie przewidywała możliwości reelekcji. Ludwik Napoleon zażądał jej rewizji.
Szansy takiej nie otrzymał, dokonuje więc zamachu stanu 3 grudnia 1851 roku. Aresztowano
czołowych opozycyjnych posłów,
rozwiązano parlament.
1852, Senat wyraża zgodę na wprowadzenie II Cesarstwa po II Republice, która przetrwała niecałe
5 lat. 21 listopada, Napoleon teraz III, uzyskuje 7 milionów głosów. Francuzi spragnieni byli
spokoju.

Napoleon III - Liberalizm

Rządy Napoleona III można podzielić na dwa okresy:
1. autorytarny do 1859.
Potem Napoleon rozumiał, że musi się porozumieć z opozycją. prawdopodobnie pod wpływem
kuzynów
1. Aleksandra Walewskiego
2. księcia Napoleona
obaj mieli poglądy demokratyczne, zmienił się stanowisko wobec Liberałów.
Napoleon III zdecydował się po roku 1860 zliberalizować swój system rządzenia. Parlament
otrzymał więcej uprawnień, m.in.
- 1867 prawo interpelacji
- 1869 inicjatywy ustawodawczej
1864 robotnicy otrzymali prawo tworzenia związków zawodowych. Ostatnie referendum ery
Napoleona III w roku 1870 zatwierdziło - ponownie większością głosów - te wszystkie reformy.

Napoleon III - polityka zagraniczna

Napoleon III prowadził bardzo aktywną politykę zagraniczną. w1854 r. podczas wojny krymskiej,
Francja stała na czele i zdobyła twierdzę Sewastopol.
załozyła liczne kolonie w indochinach i Wietnamie, a także systematycznie grabiła tubylców jak i
kolonie.
dlatego czas panowania Napoleona III okresleno mianem Francuskiego imperium kolonialnego.

1858 Układ z Plombières

Napoleon odgrywał także ogromną rolę w Resorgimencie. na mocy traktatu Plembieres, Francja
miała uderzyć wspólnie z Piemontem Austię. Ceną za poparcie Napoleona III dla Sardynii, było
odstąpienie na rzecz Francji Nicei, oraz Sabaudii.
jednak wbrew obietnicom, Ludwik zdradziecko zwarł kompromis z Franciszkiem.
próby aneksowania na rzecz Belgii i Luksemburgu również zakończyły się niepowodzeniem.

Francuska interwencja w Meksyku 1861-67

Napoleon III starał się obalić rząd Meksykański, i osadzić na tronie Maksymiliana I Habsburga jako
cesarza Meksyku.
jednak próba na interwencji zakończyła się z fiaskiem.
(również próby aneksowanie na rzecz Belgii i Luksemburgu zakończyło się z niepowodzeniem.)
Francja nie otrzymała Luksemburga, który miała dostać za neutralność w wojnie prusko-
austriackiej.
Sprawę rozwiązano konferencją w Londynie, gdzie nakazano Prusakom wycofać garnizon a
Luksemburg ogłoszono wieczyście neutralnym.