CHEMIA ORGANICZNA II cz studia niestacjonarne III r.

2011-12
Alkohole, szereg homologiczny, rzdowo, nomenklatura, w. fizyczne (wizanie wodorowe asocja-cja, t.wrz.). W. kwasowo-zasadowe, pKa. Reakcje alkoholany, podstawienie grupy OH chlorowcami, dehydratacja, utlenianie. Alkohole wielowodorotlenowe, fenole, etery nomenklatura, w. fizyczne, reaktywno. Nadtlenki. Etery cykliczne tetrahydrofuran. Etery koronowe. Aminy, nomenklatura, rzdowo, w. fizyczne, zasadowo. Reakcje z kwasem azotawym tworzenie soli diazoniowych oraz ich reakcje. Heterocykliczne aminy. Aldehydy i ketony, nomenklatura, w. fizyczne. Reakcje z reagentami Grignarda, HCN, z amoniakiem, z aminami; utlenianie i redukcja. Acetale. Kwasy karboksylowe, szereg homologiczny, nomenklatura, w. fizyczne, kwasowo, pKa, estryfikacja, tworzenie chlorkw i bezwodnikw kwasowych. Pochodne kwasw karboksylowych i ich wzajemne przemiany. Nukleofilowe podstawienie Y w RCOY jako podstawowy typ reakcji. Reakcje chlorkw, bezwodnikw kwasowych oraz estrw (hydroliza, transestryfikacja). Amidy Polimery addycyjne polietylen, polipropylen, polistyren, polichlorek winylu. Polimer naturalny kauczuk. Wulkanizacja, guma. Rodzaje reakcji polimeryzacji. Polimery kondensacyjne. Poliestry, poliamidy, uretany i poliuretany. Tuszcze, myda. Czwartorzdowe sole amoniowe, kataliza przeniesienia midzyfazowego Kondensacja Claisena. Kondensacja aldolowa. Cukry - struktury, D i L, formy cykliczne, mutarotacja, anomery; przykadowe disacharydy, oligosacharydy, polisacharydy. Aminokwasy i biaka. Struktura aminokwasw (w tym L), waciwoci kwasowo-zasadowe, punkt izoelektryczny. Peptydy wizanie peptydowe, biaka struktura I, II, III i IV rzdu. Kwasy nukleinowe.

Alkohole
Szeregiem homologicznym nazywamy grup zwizkw organicznych, w ktrej kady nastpny przedstawiciel rni si od swojego poprzednika o sta grup, skadajc si z dwch atomw wodoru i jednego atomu wgla -CH2- (tzw. grup metylenow). Szereg homologiczny alkoholi wyglda nastpujco: metanol CH3OH etanol C2H5OH, propanol C3H7OH butanol C4H9OH pentanol C5H11OH heksanol C6H13OH heptanol C7H15OH

RZDOWO ALKOHOLI

Rzdowo alkoholu jest rwna rzdowoci atomu wgla, z ktrym poczona jest grupa hydroksylowa.

metanol (0-rz), etanol (I-rz), izopropanol (II-rz), tert-butanol (III-rz) Klasyfikacja alkoholi monohydroksylowe (jednowodorotlenowe) alkanole, np.: metanol, etanol alkenole, np. alkohol allilowy alkinole, np. alkohol propargilowy alkohole cykliczne, np. cykloheksanol alkohole aromatyczne, zawieraj one grup -OH przy acuchu bocznym - nie przy piercieniu aromatycznym, np. alkohol benzylowy polihydroksylowe (wielowodorotlenowe) diole cukrol

Metody otrzymywania alkoholi

hydroliza halogenkw alkilw hydratacja alkenw (zachodzi w rodowisku kwanym), np.: redukcja: aldehydw (tylko alkohole I-rzdowe), np.:

ketonw (tylko alkohole II-rzdowe)

kwasw karboksylowych, zwaszcza wyszych kw. tuszczowych, atwo dostpnych Do redukcji uywa si m.in. nast. zwizkw: glinowodorek litu (Li[AlH4] borowodorek sodu NaBH4 metody selektywne (s to metody swoiste dla poszczeglnych alkoholi) reakcj, w ktrej bierze udzia caa grupa OH jest reakcja odwadniania alkoholi (ten typ reakcji w chemii organicznej nosi nazw reakcji eliminacji): H H HCCH H H Al2O3/H+ ------------------

CH2 = CH2 + H2O

Ciekawym przykadem reakcji odwadniania alkoholi jest reakcja, w wyniku ktrej powstaj estry. W tej reakcji z jednej czsteczki alkoholu odrywa si caa grupa OH, a z drugiej tylko atom wodoru grupy funkcyjnej: CH3 CH2 OH + HO CH2 CH3 Waciwoci chemiczne alkoholi Najwaniejsze reakcje alkoholi: CH3 CH2 O CH2 CH3 + H2O eter dietylowy

-z metalami aktywnymi - tworz si alkoholany -katalityczna dehydratacja (odwodnienie) -estryfikacja - reakcja z kwasami organicznymi bd nieorganicznymi, powstaj estry -utlenianie - w podwyszonej temperaturze tlenek miedzi(II) utlenia alkohole pierwszorzdowe do aldehydw, a drugorzdowe do ketonw: R-CH2OH + CuO R-CHO + Cu + H2O R-CHOH-R + CuO R-CO-R + Cu + H2O Alkohole trzeciorzdowe nie reaguj z tlenkiem miedzi(II). Produktami agodnego utlenienia alkoholi pierwszorzdowych (1) s aldehydy. CH3 CH2 OH + CuO CH3 CHO + H2O + H2O +Cu etanol (alkohol) etanal (aldehyd) Produktami agodnego utlenienia alkoholi drugorzdowych (2) s ketony. OH O CH3 CH CH3 + CuO CH3 C CH3 + H2O + Cu propan 2 ol propanon (alkohol) (keton) Alkohole trzeciorzdowe s odporne na dziaanie agodnych utleniaczy. Waciwoci fizyczne i chemiczne alkoholi Alkohole o acuchach C1 - C12 s w temperaturze pokojowej cieczami. Bardzo dobrze rozpuszczaj si w wodzie nastpujce alkohole; metanol, etanol i propanol. Poczwszy od butanoli rozpuszczalnoc alkoholi gwatownie maleje. Alkohole o iloci atomw wgla ponad 8 praktycznie w wodzie nie rozpuszczaj si. Podstawowe reakcje alkoholi 1. Grupa hydroksylowa -OH w reakcji chlorowcowodorem moe by wymieniona na atom chlorowca C2H5OH + HBr ---> C2H5Br + H2O 2. Reakcja z metalami aktywnymi (sd, potas, glin) 2CH3OH + 2Na ---> 2CH3ONa + H2 W reakcji atom wodoru grupy hydroksylowej jest wypierany przez bardziej aktywny chemicznie atom sodu. Wodr opuszcza rodowisko reakcji w postaci gazowej. 3. Spalanie alkoholu Reakcja przebiega z udziaem tlenu i podobnie jak przy wglowodorach produktem moe by CO2, CO (czad) lub C. Produkty CO i C powstaj przy niedostatecznej iloci tlenu. Oto przykad reakcji spalania alkoholu; C2H5OH + 3O2 ---> 2CO2 + 3H2O 4. Dehydratacja alkoholi (dotyczy alkoholi z minimum dwoma atomami wegla) W reakcji dehydratacji alkoholi otrzymujemy alken. CH3-CH2-OH ---> CH2=CH2 + H2O Otrzymywanie alkoholi S dwie zasadnicze metody otrzymywania prostych alkoholi, a mianowicie; hydratacja (przyczanie wody) alkenw fermentacja wglowodanw Podstawow metod laboratoryjn otrzymywania alkoholi jest reakcja odpowiednich chlorkw z wod lub wodorotlenkiem. Hydratacja alkenw Alkeny ulegaj atwo przemianie w alkohole w wyniku bezporedniej addycji wody. T metod mona otrzyma tylko te alkohole, ktrych reakcja otrzymywania przebiega zgodnie z regu Markownikowa. Zgodnie z regu Markownikowa, atom wodoru przycza si do tego atomu wegla, z ktrym poczona jest ju wiksza liczba atomw wodoru.

Fermentacja wglowodanw Wglowodany to grupa wielkoczsteczkowych zwizkw chemicznych otrzymywanych w wyniku procesu fotosyntezy w rolinach. Tymi substancjami jest cukier, skrobia i celuloza. Do fermentacji nadaje si tylko cukier i skrobia. Fermentacja przebiega pod wpywem drody i jest to najstarsza synteza chemiczna stosowana przez czowieka. Produktem fermentacji jest gwnie alkohol etylowy. C6H12O6 ---> 2C2H5OH + 2CO2 Otrzymywanie z chlorkw Jest to metoda majca zastosowanie w laboratoriach i polega na hydrolizie (reakcja z wod) chlorkw alkilowych.

Nazwy systematyczne

metanol, alkohol metylowy

butano-2,3-diol

propan-2-ol, 2-propanol, izopropanol, alkohol izopropylowy

propan-1-ol, n-propanol, alkohol n-propylowy

Alkoholany
Struktura typowej grupy alkoksylowej ROM, gdzie: R dowolna grupa alkilowa, za M dowolny atom metalu. Otrzymuje si je gwnie podczas reakcji odpowiedniego alkoholu z metalem (sodem i potasem na zimno, za z magnezem i glinem na gorco) w rodowisku bezwodnym. Wikszo alkoholanw to zwizki jonowe, cho w niektrych (np. w t-butanolanie glinu) wystpuj wizania kowalencyjne. Waciwoci i zastosowanie Alkoholany s mocnymi zasadami, w wodzie ulegaj rozkadowi w myl reakcji RO- + H2O ROH + OH-. Jako zasady s one uywane w licznych syntezach organicznych. Najczciej uywanymi alkoholanami s etanolan sodu i tbutanolan potasu. Najwaniejsz reakcj, w ktrej alkoksylany nie wystpuj tylko jako zasady jest synteza eterw metod Williamsona. Alkoholany otrzymuje si podczas reakcji silnej zasady z alkoholem. Najczciej jest ni czysty metal lekki, cho zdarzaj si te reakcje z amidkami, bd wodorkami tych metal Reakcja Williamsona - reakcja chemiczna podstawienia nukleofilowego zachodzca midzy alkoholanami i halogenkami alkilowymi lub tosylanami prowadzca do powstania eterw. Oglny schemat reakcji: gdzie:R, R' - grupy alkilowe X - chlorowiec lub tosyl Metoda syntezy eterw. Mechanizm Alkoholan powstaje w reakcji alkoholu z siln zasad, np. ROH + KH ROK + H2 Czsto w przemyle stosuje si w tym celu tlenek srebra(I) (Ag2O). W przypadku fenolanw, uywanych do otrzymywania eterw aromatycznych, wystarcza wodorotlenek sodu z uwagi na stosunkowo silne waciwoci kwasowe fenoli. Jest to typowa reakcja podstawienia nukleofilowego SN2. Polega na ataku nukleofila, ktrym w tym przypadku jest anion alkoholanowy na obdarzony czstkowym adunkiem dodatnim atom wgla z przyczonym halogenem lub reszt tosylow. Anion alkoholanowy zblia si do atomu wgla ze strony przeciwnej w stosunku do chlorowca. Reakcja biegnie przez przejciowy stan z piciowizalnym wglem, po czym rwnoczenie z przyczeniem grupy RO- nastpuje odczenie anionu halogenkowego. Reakcja przebiega z inwersj konfiguracji. Przykady reakcji Williamsona : EtONa + CH3CH2CH2CH2Cl CH3CH2CH2CH2OEt + NaCl PhOK + MeBr PhOMe + KBr gdzie:Et - etyl; Ph - fenyl; Me - metyl Przy planowaniu syntezy Williamsona wane jest, aby uyty halogenek alkilu by jak najmniej rozgaziony w okolicy atomu halogenu (najlepiej pierwszorzdowa), poniewa anion alkoholanowy jako silna zasada moe spowodowa zajcie reakcji eliminacji. Przykady:

Reakcja pierwszorzdowego alkoholanu i trzeciorzdowego chlorku tert-butylu prowadzi do eliminacji: EtOK + (CH3)3CCl (CH3)2C=CH2 + EtOH + KCl Poprzez zastosowanie odpowiednich substratw (chlorek trudno ulegajcy eliminacji) powstaje podany produkt - eter. Naley pamita, e zwykle oba procesy (eliminacja i substytucja) zachodz obok siebie jednoczenie. EtCl + (CH3)3COK (CH3)3COEt + KCl

Alkohole wielowodorotlenowe
A. BUDOWA CZSTECZKI Alkohole polihydroksylowe (wielowodorotlenowe) rni si od monohydroksylowych (jednowodorotlenowych) tym, e zawieraj wicej ni jedn grup ,,-OH" (hydroksylowe). Jeeli maj dwie takie grupy to mwimy o diolach, a jeli trzy to triole. B. PRZEDSTAWICIELE 1. Glikol etylenowy (etano-1,2-diol) C2H4(OH)2 2. Gliceryna (glicerol) (propoano-1,2,3-triol) C3H5(OH)3 3. Erytryt (erytriol) (butano-1,2,3,4-tetraol) C4H6(OH)4 C.ALKOHOLE GEMINALNE Alkohole geminalne maj grupy hydroksylowe przyczone do jednego atomu wgla. S nietrwae. D. OTRZYMYWANIE GLIKOLU ETYLENOWEGO I GLICEROLU 1. Glikol etylenowy -Reakcja chlorowcoetanu z wodorotlenkiem sodu C2H4 + Cl2 --> CH2Cl-CH2Cl CH2Cl-CH2Cl + NaOH --> C2H4(OH)2 -hydroliza epoksydu C2H4 + O2 ---Ag, T ---> C2H4O C2H4O + H2O --> C2H4(OH)2 -Utlenianie etenu 3C2H4 + 2KMnO4 + 4H2O --> C2H4(OH)2 + 2MnO2 + 2KOH 2. Gliceryna -Hydroliza tuszczu C3H5(COOC15H31)3 + 3H2o ---H+---> C3H5(OH)3 + 3C15H31COOH -Synteza z propylenu C3H6 + Cl2 ---T---> C3H5Cl + HCl C3H5Cl + NaOH --> C3H5OH + NaCl C3H5OH + O2 --kat.--> CH2OCHCH2OH (epoksyd) CH2OCHCH2OH + H20 --> C3H5(OH)3 E. WACIWOCI FIZYCZNE Glikolu etylenowego i gliceryny S to bezbarwne i bezwonne ciecze dobrze rozpuszczalne w wodzie. Maj odczyn obojtny. Nie ulegaj dysocjacji elektrolitycznej. S zwizkami palnymi. Glikol jest trujc substancj o niskiej temperaturze topnienia (dziki tej wasnoci stosowany jest w pynach do chodnic). Gliceryna jest nietoksyczn, sodk, gst i oleist ciecz. Jest stosowana w kosmetykach (kremy) i przemyle farmaceutycznym. Z niej powstaje nitrogliceryna (C3H5(ONO2)3). F. WACIWOCI CHEMICZNE - Reakcja z metalami aktywnymi 2C3H5(OH)3 + 6Na --> 2C3H5(ONa)3 + 3H2 - Reakcja z wodorotlenkiem miedzi (II) jako metoda rozpoznawania alkoholi wielowodorotlenowych C3H5(OH)3 + Cu(OH)2 --> C3H5(OH)3Cu(OH)2 -Reakcja nitrowania C3H5(OH)3 + HNO3 --H2SO4--> C3H5(ONO2)3 + 3 H2O Nitrogliceryna to zwizek wybuchowy. Jest stosowana w lekach wspomagajcych ukad krenia oraz w produkcji materiaw wybuchowych. Jest wyjtkowo niestabilna i przy najmniejszym bodcu mechanicznym lub termicznym rozkada si zgodnie z rwnaniem: 4C3H5(ONO2)3 ---> 6N2 + 12CO2 + 10 H2O + O2 + Energia -Reakcja utleniania za pomoc manganianu (VII) potasu 14 C3H5(OH)3 + 2 KMnO4 --> 7 K2MnO4 + 7 MnO2 + 6CO2 + 8 H2O

FENOLE
Sa to zwizki zawierajce grup hydroksylow OH bezporednio zwizan z atomem wgla w piercieniu aromatycznym. Najprostszym przedstawicielem tej grupy jest benzenol (hydroksybenzen), zwany fenolem, o wzorze C6H5OH

Fenol otrzymujemy w reakcji opisanej poniszymi rwnaniami: C6H5-Cl + 2 NaOH C6H5-ONa + NaCl + H2O C6H5ONa + HCl C6H5-OH + NaCl

Fenol wykazuje wyrany charakter kwasowy. W roztworze wodnym dysocjuje jak kwas, czyli odszczepia kation wodoru H+ (uproszczony zapis): Zaliczany jest do sabych kwasw. Kwas wglowy jako mocniejszy kwas wypiera sabszy fenol z jego soli, np. C6H5ONa + CO2 + H2O C6H5OH + NaHCO3 Fenol reaguje z metalami aktywnymi (litowce) i mocnymi zasadami, np. C6H5OH + Na C6H5ONa + 1/2 H2 C6H5OH + KOH C6H5OK + H2O Fenolan potasu jako sl sabego kwasu i mocnej zasady ulega hydrolizie anionowej. Wodny roztwr tego zwizku posiada odczyn zasadowy, co potwierdza jonowy zapis tego procesu: Reakcj charakterystyczn fenoli jest reakcja z solami elaza(III) obserwuje si fioletowe (lub granatowe) zabarwienie roztworu. Fenol jest zwizkiem aromatycznym i std ulega rwnie reakcjom charakterystycznym dla tych zwizkw, np. bromowaniu i nitrowaniu. Reakcje te zachodz duo atwiej ni w przypadku benzenu: bromowanie (bez katalizatora) powstaje 2,4,6-tribromofenol

nitrowanie (rozcieczony HNO3) powstaje mieszanina o-nitrofenolu i p-nitrofenolu

Grupa OH w czsteczce fenolu, jako podstawnik I rodzaju, kieruje nastpny podstawnik w pozycje orto i para. Przykadowe inne fenole, np. metylowe pochodne fenolu, czyli krezole:

Fenole bdce pochodnymi naftalenu to naftole:

ETERY
atom tlenu zwizany jest z dwiema resztami wglowodorowymi, nie wyczajc grup aromatycznych. Nazewnictwo systematyczne eterw traktuje grupy OR jako podstawniki (tzn. obecno danego ugrupowania zaznacza si tylko w formie przedrostka). Ich nazwy wywodzi si od wglowodorw macierzystych z kocwk oksy, np.: grupa OCH3 metoksy, grupa OCH2CH3 etoksy, grupa OC6H5 fenoksy, itp. Nazwy systematyczne stosuje si dla eterw o bardziej skomplikowanej budowie. Przykadowe wzory strukturalne i nazwy prostych eterw. CH3OCH3 eter dimetylowy CH2=CHOCH3 eter winylowo-metylowy CH3OC(CH3)3 eter metylowo-t-butylowy C6H5OC6H5 eter difenylowy Przykadowe nazwy systematyczne eterw. CH3CH2OCH2CH2Cl 1-etoksy-2-chloroetan 1,3-dimetoksypropan-2-ol Do eterw zalicza si te zwizki cykliczne z atomem tlenu jako czonem piercienia. Dla tych zwizkw stosuje si nazwy specjalne. Wzory strukturalne i nazwy niektrych eterw cyklicznych. wzr nazwa

oksiran (tlenek etylenu) oksetan

oksolan (tetrahydrofuran)

furan

oksan (tetrahydropiran)

4H-piran

1,4-dioksan Atom tlenu jest bardziej elektroujemny od wgla i ponadto zawiera dwie wolne pary elektronowe, co przy nieliniowej budowie eterw (hybrydyzacja atomu tlenu jest typu sp3) powoduje wystpowanie pewnego momentu dipolowego w czsteczkach eterw. Etery nie tworz wiza wodorowych z uwagi na brak atomu wodoru zwizanego z heteroatomem, wykazuj wic duo nisz temperatur wrzenia ni izomeryczne alkohole. Porwnanie temperatur wrzenia eterw z alkanami i alkoholami. wzr temp. wrzenia wzr temp. wrzenia CH3OCH3 -24C C2H5OC2H5 35C CH3CH2CH3 -42C CH3(CH2)3CH3 36C CH3CH2OH 78C CH3(CH2)2CH2OH 118C Midzyczsteczkowe oddziaywania dipol-dipol uwidaczniaj si w eterze dimetylowym, dlatego wykazuje on wysz temperatur wrzenia od zblionego do niego pod wzgldem budowy przestrzennej i masy molowej propanu. Dla wyszych eterw w porwnaniu z odpowiednimi alkanami analogiczne rnice nie wystpuj, bo oddziaywania hydrofobowe (dyspersyjne) zaczynaj w nich przewaa.

Waciwoci chemiczne eterw.

Wizanie OC w eterach jest znacznie mniej podatne na rozerwanie w porwnaniu z wizaniem OR i OH w alkoholach, etery s mniej reaktywne od alkoholi i fenoli. Maa reaktywno eterw zblia je raczej pod wzgldem waciwoci chemicznych do alkanw. Rozerwanie wizania OC moe nastpi pod dziaaniem silnych kwasw takich jak jodowodorowy (HI) lub stony bromowodorowy (HBr). S to reakcje substytucji nukleofilowej, w ktrych w pierwszym etapie nastpuje przykoordynowanie protonu do wolnej pary elektronowej atomu tlenu z utworzeniem jonu oksoniowego, a nastpnie atak silnego nukleofila jakim jest anion jodkowy (lub bromkowy).

Jon oksoniowy. Rozszczepienie eterw pod dziaaniem kwasu jodowodorowego. ROR + HI ROH + RI ROR + 2HI 2RI + H2O ArOR + HI ArOH + RI Etery cykliczne ulegaj rozszczepieniu w nieco agodniejszych warunkach.

Rozszczepienie tetrahydrofuranu. Wyjtkiem wrd eterw s pochodne oksiranu zwierajce piercie trjczonowy, podobnie jak wyjtkiem wrd cykloalkanw s pochodne cyklopropanu. epoksydy, maj due znaczenie w syntezie organicznej. Stosunkowo atwo jest je

otrzyma z alkenw, atwo te ulegaj rozszczepieniu pod wpywem rnych odczynnikw. A wic su do wprowadzania rnych grup funkcyjnych do acuchw wglowodorowych.

Otrzymywanie i przykad reakcji oksiranu.

AMINY
1. Budowa i nazewnictwo: Aminy to zwizki organiczne pochodne amoniaku, o wzorze oglnym R-NH2, w ktrych jeden lub kilka atomw wodoru jest zastpionych rodnikami alkilowymi (aminy alifatyczne) lub arylowymi (aminy aromatyczne). Rozrnia si aminy: pierwszorzdowe (zawierajce grup -NH2). Nazw tworzymy dodajc kocwk amina do nazwy grupy alkilowej lub arylowej. drugorzdowe (zawieraj grup NH) i trzeciorzdowe (atom azotu poczony z trzema rodnikami). Ich nazwy tworzy si podobnie lecz konieczne jest okrelenie iloci dodatkowych grup R. Zadanie to spenia litera N, ktra wiadczy o istnieniu grupy R poczonej z atomem azotu. Po literce nastpuje nazwa odpowiedniej grupy i nastpnie nazwa macierzystej reszty wglowodorowej z kocwk amina. Aminy moemy uwaa za zwizki, ktre powstay przez zastpienie atomu wodoru w amoniaku grup wglowodorow R. Zwizki te nazywamy AMINAMI PIERWSZORZDOWYMI. Grup funkcyjn amin I-rzdowych jest GRUPA AMINOWA -NH2 Najprostsze grupy R to: metylowa CH3, etylowa C2H5 i fenylowa C6H5 Jeeli grupy te podstawimy w miejsce wodoru w czsteczce amoniaku, czyli w miejsce R, otrzymamy nastpujce aminy: metyloamina dimetyloamina trimetyloamina I rzdowa II rzdowa III rzdowa

2. Otrzymywanie: Aminy otrzyma mona przez redukcj zwizkw nitrowych, dziaaniem amoniaku lub innych amin na zwizki chlorowcowe (otrzymujemy aminy rnych rzdowoci), redukcj nitryli. Do otrzymywania amin aromatycznych stosuje si gwnie redukcj nitrozwizkw, ktre w przypadku zwizkw aromatycznych otrzymuje si bardzo atwo w reakcji nitrowania mieszanin nitrujc. Z chlorowcowych pochodnych i cyjankw mona otrzyma nitryle, po redukcji ktrych dochodzimy do amin pierwszorzdowych o acuchu duszym o jeden atom wgla w stosunku do wyjciowego zwizku chlorowcowego: 3. Waciwoci fizyczne: I-szo i II-go rzdowe aminy z grupami alkilowymi maj charakterystyczny rybi zapach. Wszystkie trzy aminy z grupami metylowymi s dobrze rozpuszczalnymi w wodzie gazami, podobnie jak amoniak. Aminy z wyszymi grupami alifatycznymi s cieke lub stae i ze wzrostem dugoci acuchw wglowych coraz gorzej rozpuszczaj si w wodzie. Aminy aromatyczne s wysokowrzcymi cieczami lub ciaami staymi o ostrym, charakterystycznym, ale nie rybim zapachu. Waciwoci chemiczne: Aminy maj podobnie jak amoniak waciwoci zasadowe - ich roztwory wodne zawieraj jony OHS to wic zwizki o silnych wasnociach zasadowych, reagujce chtnie z kwasami nieorganicznymi i organicznymi oraz dajce odczyn zasadowy w roztworach wodnych gdy w wodzie podlegaj one reakcji wg. schematu: R-NH2 + H2O -> RNH3OH <--> RNH3(+) + OH(-) Zasadowo amin zaley od podstawnikw przy atomie azotu.