Και τα σπουδαιότερα

αποφθέγματά τους
 Οι αναφερόμενοι, από τους αρχαίους Έλληνες
συγγραφείς, Επτά σοφοί, ήταν ιστορικά
πρόσωπα που έζησαν από τον 7ο αιώνα π.Χ.
και νεότερα, που διέπρεψαν ως νομοθέτες,
άρχοντες ή πολιτικοί. Οι επικρατέστεροι
θεωρούμενοι επτά σοφοί της αρχαιότητας
(κατά γενικότερη ομολογία συγγραφέων) ήταν
οι:
 Θαλής ο Πιττακός ο Βίας ο
Μιλήσιος Μυτιληναίος Πριηνέυς

Κλεόβουλος ο Σόλων ο Περίανδρος ο

Ρόδιος Αθηναίος Κορίνθιος

Χίλων ο
Λακεδαιμόνιος
Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (περ 630/635 π.Χ. – 543
π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας, ο πρώτος των επτά
σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός,
αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και
προσωκρατικός φιλόσοφος, ιδρυτής της
Μιλησιακής σχολής της φυσικής φιλοσοφίας. Ο
Θαλής γεννήθηκε στη Μίλητο.
Οι ακριβείς ημερομηνίες της γέννησης και του
θανάτου του Θαλή δεν είναι γνωστές με
ακρίβεια, άλλα προσδιορίζονται από σκόρπιες
αναφορές αρχαίων συγγραφέων.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος ανακάλυψε επίσης τις
τροπές (ηλιοστάσια), το ετερόφωτο της Σελήνης,
καθώς και τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό,
από τις ελκτικές ιδιότητες του ορυκτού
μαγνητίτη και του ήλεκτρου (κεχριμπάρι).
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος (περ. 650-570) ήταν
πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της
Μυτιλήνης. Φημιζόταν για την πολιτική και
κοινωνική σοφία του, τη σύνεση και την
χρηστότητά του, αλλά και την πολεμική ανδρεία
του. Στον πολιτικό στίβο της πατρίδας του
εισήλθε ενεργά το 612 π.Χ., όταν από κοινού με
τους αδελφούς του Αλκαίου, οι οποίοι ηγούνταν
της αριστοκρατικής μερίδας, φόνευσε τον
τύραννο Μέλαγχρο.
Ο Πιττακός διακρίθηκε στη μάχη, σκότωσε
μάλιστα, τον Φρύνωνα, στρατηγό των
Αθηναίων, νικητή των Ολυμπίων και διάσημο
για την ανδρεία του. Οι Μυτιληναίοι τον
τίμησαν για τα κατορθώματά του, όμως
εκείνος από τα εδάφη που του προσφέρθηκαν
δέχτηκε μόνο την έκταση που σηματοδοτήθηκε
από μια ρίψη του ακοντίου του.
O Βίας ο Πριηνεύς ήταν Έλληνας φιλόσοφος ,
ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας
Ελλάδας, και καταγόταν από την Πριήνη της
Ιωνίας (625 – 540 π.Χ.), ήταν γιος του
Τευτάμου και γνώρισε μεγάλη φήμη και δόξα
γύρω στα 570 π.Χ., την περίοδο που βασιλείς
της Λυδίας ήταν ο Αλυάττης και ο Κροίσος.
 Έγινε γνωστός για την δικαιοσύνη του και την
ρητορική του δεινότητα.
 Ήταν άνθρωπος ανιδιοτελής, δίκαιος,
εγκρατής και λιτοδίαιτος. Τα δύο πιο κύρια
γνωρίσματα του ήταν η ρητορική του
δεινότητα και το ακοίμητο πνεύμα της
δικαιοσύνης, απ` το οποίο διακατέχονταν. Στα
δικαστήρια συνηγορούσε πάντα δωρεάν,
υπερασπίζοντας σ` αυτά τους αδικούμενους
πολίτες. Όταν ήταν αναγκασμένος να
καταδικάσει κάποιον σε θάνατο, δάκρυζε.
Ο Κλεόβουλος o Ρόδιος (600–530 π.Χ.), ήταν
σύμφωνα με τον Πλούταρχο, τύραννος της Λίνδου
στη Ρόδο κι ένας από τους επτά σοφούς.
Ονομάζεται και «Κλεόβουλος ο Λίνδιος» διότι η
Ρόδος στα παλιά χρόνια ήταν χωρισμένη στις
τρεις αρχαίες πόλεις: Λίνδος, Κάμειρος και
Ιάλυσος των οποίων μέρη διασώζονται μέχρι και
σήμερα. Κατά την επικρατέστερη άποψη ο σοφός
είχε Δωρική προέλευση. Έζησε την ίδια εποχή με
το Σόλωνα, γεγονός που το επιβεβαιώνει μία
επιστολή του που διασώθηκε και απευθύνεται
στον Αθηναίο νομοθέτη.
Ο Κλεόβουλος ξεχώριζε για τη δύναμη και την
ομορφιά του. Είχε ταξιδέψει πολύ και είχε
γνωρίσει την αιγυπτιακή φιλοσοφία. Η Λίνδος
κατά την εποχή του ΚλεόβουλουΚλεόβουλου,
γνώρισε τεράστια πολιτιστική ακμή κι έγινε
κέντρο των τεχνών και του πολιτισμού. Ο
Κλεόβουλος ήταν αυτός που αναβίωσε την
λατρεία της Λίνδιας Αθηνάς κι έχτισε έναν
θαυμάσιο ναό, στον χώρο του παλιού ναού της
Αθηνάς, ο οποίος χρονολογείται από την
Μυκηναϊκή περίοδο.
• Μέτρον άριστον.

• Ό συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις.

Ο Σόλων κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της
αυτοεξορίας του επισκέφτηκε, μεταξύ άλλων, και
το βασιλιά των Σάρδεων Κροίσο, ο οποίος τον
ρώτησε αν γνώριζε κανέναν άνθρωπο πιο
ευτυχισμένο από αυτόν. Ο Σόλων του ανέφερε
τρεις περιπτώσεις ευτυχισμένων ανθρώπων και
τον συμβούλεψε με το γνωστό: "Μηδένα προ του
τέλους μακάριζε" (=μη μακαρίζεις κανέναν,
προτού να δεις το τέλος του). Όταν ξαναγύρισε
στην Αθήνα, τη βρήκε σε πολύ καλή κατάσταση
χάρη στα δικά του νομοθετικά μέτρα και πέθανε
ευτυχισμένος σε βαθιά γεράματα.
 Ο Σόλων (περ. 639 - 559 π.Χ.) ήταν σημαντικός Αθηναίος
νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής.Ανήκε σε πλούσια και
αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά
του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του
ονομαζόταν Εξηκεστίδης. Όταν ο Σόλων έχασε την
περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε
στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα
ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους,
καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών.
Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά
για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας
του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο
άνδρα της εποχής του
 Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήση.
(Αν μάθεις πρώτα να κυβερνάσαι, θα μάθεις και
να κυβερνάς)

 Τονλόγον είδωλον είναι των έργων.

(Ο λόγος είναι η εικόνα των έργων)
 Ο Περίανδρος ο Κυψέλου, Κορίνθιος, ήταν περιώνυμος
για την κακουργία αλλά και σοφία του τύραννος της
Κορίνθου (668 – 584π.Χ.) που διαδέχθηκε τον πατέρα
του Κύψελο που είχε ανατρέψει την δωρική
αριστοκρατία. Υπήρξε στην αρχή πολύ ηπιότερος του
πατρός του αλλά αργότερα παρασύρθηκε σε
αδικοπραγίες και ωμότητες. Ο Ηρόδοτος μας
πληροφορεί ότι κάποτε ο Περίανδρος ζήτησε συμβουλή
από τον τύραννο της Μιλήτου Θρασύβουλο πώς να
στερεώσει καλλίτερα την Αρχή του και έλαβε με
συμβολική πράξη την απάντηση ότι θα πρέπει να
εξοντώσει κάθε ισχυρό αντίπαλο ή αντιδρώντα στο
έργο του.
 Φίλοις ευτυχούσι και δυστυχούσιν ο αυτός
ίσθι.

 Ζων μεν επαινού, αποθανών δε μακαρίζου.

Ο Χίλων o Λακεδαιμόνιος, γιος του Δαμαγέτου, ήταν
πολιτικός, νομοθέτης, φιλόσοφος και ελεγειακός ποιητής,
που έζησε κατά τον στ' π.Χ. αιώνα και αναφέρεται ως
ένας από τους Επτά Σοφούς της Aρχαίας
Ελλάδας.Γεννήθηκε το 600 π.Χ. στη Σπάρτη και πέθανε
το 520 π.Χ. στην Πίσσα της Σικελίας. Κατά την
παράδοση πέθανε σε ηλικία 80 ετών κατά τα
προλεχθέντα, από τη μεγάλη του συγκίνηση και την
υπερβολική χαρά του, όταν αγκάλιασε το γιο του, που
μόλις είχε επιστρέψει Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της
«πυγμής» (πυγμαχίας), οπότε και κηδεύτηκε με μεγάλες
τιμές
 Χρόνου φείδου.

 Τύχη μη πίστευε.