Neorealizm ve Neoliberalizm

Yapısalcı Realizm ve Neo-Neo Tartışması

Neorealizm
• Neorealizmin Klasik realizmden farkı
• Kenneth Waltz ve 1970’lerden itibaren çalışmaları:
• Man, the State and War, 1959
• The Theory of International Politics, 1979
Neorealizmin temel varsayımları

• Uluslararası sistemin düzenleyici ilkesi anarşidir.

• Devletler birbirine benzer davranışlar gösteren, güvenlik önceliği ile

davranan aktörlerdir.

• Devletler arasındaki güç dağılımı, sistemin/yapının temel özelliklerini

belirler.
Saldırgan realizm/ Offensive Realism
• John Mearsheimer, The Tragedy of Great Power Politics, 2001
• Devletler, diğer devletlere oranla, kendi güçlerini en yüksek düzeye
çıkarmaya çalışırlar.
• Aralarındaki güç farkını arttırmaya çalışırlar.
• Bu nedenle işbirliğinden kaçınırlar.
• Göreli kazanç
Savunmacı Realizm/ Defensive Realism
• Stephan Walt, The Origins of Alliances, 1987
• Devletler güce değil, tehdide göre dengeleme yaparlar.
• Egemen devletler kendi konumlarını temel alırlar; diğetrlerinin
durumu ile ilgilenmezler.
• Güç farkını azaltma yönünde davranırlar.
• Mutlak kazanç
• İşbirliği yapabilirler.
Neoliberalizm/ Neoliberal Kurumsalcılık
• Uluslarararsı sistem anarşik olsa da çatışmacı olmak zorunda değildir.
• Kurumlar, hukuk ve işbirliği sisteme düzen ve istikrar getirir ve bu
nedenle tercih edilir.
• Uluslarararası örgütler, devletler kadar olmasa da etkin aktörlerdir.
• Ortak çıkarlar örgütlerin temelidir.
• Mutlak kazanç
Neo-neo Tartışması
• Her iki yaklaşım da anarşiyi kabul eder.
• Neorealistelere göre işbirliği kendiliğinden ortaya çıkmaz;
neoliberallere göre çıkarlar ortaklaştığında bu mümkündür.
• Hayatta kalma ve rekabet farkı
• Ortak epistemolojik zemin
Neo-Neo tartışması
• Uluslarararası düzenin temel nitelikleri konusunda aynı varsayımlarla
hareket ederler.
• Nerealistler: Güvenlik ve askeri denge
• Neoliberaler: Ekonomi, çevre, insan hakları
• Neorealistler: Mutlak ve göreli kazanç
• Neoliberaller: Mutlak kazanç