Halimbawa ng Pagsasalin

Inihanda ni :
Aladano,Shiela May D
 Trees
Orihinal na tula
I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.

A tree whose hungry mouth is prest

Against the sweet earth’s flowing breast;

A tree that looks at God all day,

And lifts her leafy arms to pray;

A tree that may in summer wear

A nest of robins in her hair;

Upon whose bosom snow has lain;

Who intimately lives with rain.

Poems are made by fools like me,

But only God can make a tree.

– by Joyce Kilmer (1886–1918)

 
 Punungkahoy
Salin na Tula
Sa aking palagay ay hindi na ako makakakita pa
Ng tulang sindikit nitong punungkahoy na kaaya-aya

Bibig na dayukdok di ibig alisin sa pagkakadikit

Sa dibdib ng lupang ang daloy ng buhay, walang kasingtamis

Sa buong maghapon, sa mukha ng Diyos lamang nakatingin

Ang dahunang bisig ay nangakataas sa pananalangin

Kung nagtatag-init, ang malagong buhok ay nahihiyasan

Ng pugad ng ibong pugad din ng tuwa at kaligayahan

Sa kanyang kandungan, ang kabusilaka’y doon umiidlip

Sa buhos ng ulan ay magkarayamang nakikipagtalik

Tula’y nagagawa ng mga gaya kong mulala at hangal,

Mga punungkahoy, ang nakagagawa’y tanging Diyos lamang.

– salin ni Rufino Alejandro

 Orihinal na tula
How heavy do I journey on my way
By William Shakespeare (Sonnet 50)

How heavy do I journey on my way,

When what I seek, my weary travel’s end,
Doth teach that ease and that repose to say
‘Thus far the miles are measured from thy
friend!’
The beast that bears me, tired with my woe,
Plods dully on, to bear that weight on me,
As if by some instinct the wretch did know
His rider loved not speed, being made from
thee:
The bloody spur cannot provoke him on
That sometimes anger thrusts into his hide;
Which heavily he answers with a groan,
More sharp to me than spurring to his side;
For that same groan doth put this in my mind;
My grief lies onward and my joy behind.
GAANO KABIGAT ANG PAGLALAKBAY KO SA DAAN Salin na Tula
ni William Shakespeare (Soneto 50)
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr

Gaano kabigat ang paglalakbay ko sa daan,

Noong ang hanap ko’y wakas ng patang paglalakbay.
Tinuro’y alwan at sa pahinga’y sabing mataman
‘Milya-milya’y sinukat ng kaibigan mong tunay!’
Ang hayop sa loob ko, pagod na sa’king pighati
Pagkayod na matamlay, atang-atang yaong bigat
At tila ba likas na ugali, batid ng imbi
Lulan niya’y ayaw ng bilis na sa iyo’y buhat:
Hindi siya mapagagalit ng madugong tahid
Na minsan tinutulak ng poot magkubli siya;
Na mabigat niyang tinutugunan ng may impit,
Sa akin mas matalim kaysa pumanig sa kanya;
Tulad ng impit na yaong sa isip ko’y nalagak;
Ang pighati ko’y sumulong at naiwan ang galak.