1. What I have learned in the 21st Century Across the regions?
Answers should be an essay-type. It must compose of at least 5 sentences.
It must be based on your own learnings. Copying you classmates’ assignment is highly discouraged and If I caught students with the same answer, sanction will be imposed. 2. Interpret the poem. (as a whole ) The interpretation must be at least 5 sentences. It must be based in your own understanding. Kindly refrain from copying from others.
bato, bakal, punlo, balasik ng bantay; lubos na tiwalag sa buong daigdig at inaring kahit buhay man ay patay.
Sa munting dungawan, tanging abot-malas
ay sandipang langit na puno ng luha, maramot na birang ng pusong may sugat, watawat ng aking pagkapariwara.
Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod,
sa pintong may susi't walang makalapit; sigaw ng bilanggo sa katabing moog, anaki'y atungal ng hayop sa yungib. Ang maghapo'y tila isang tanikala na kala-kaladkad ng paang madugo ang buong magdamag ay kulambong luksa ng kabaong waring lungga ng bilanggo.
Kung minsa'y magdaan ang payak na yabag,
kawil ng kadena ang kumakalanding; sa maputlang araw saglit ibibilad, sanlibong aninong iniluwa ng dilim.
Kung minsan, ang gabi'y biglang magulantang
sa hudyat - may takas! - at asod ng punlo; kung minsa'y tumangis ang lumang batingaw, sa bitayang moog, may naghihingalo.
At ito ang tanging daigdig ko ngayon -
bilangguang mandi'y libingan ng buhay; sampu, dalawampu, at lahat ng taon ng buong buhay ko'y dito mapipigtal.
Nguni't yaring diwa'y walang takot-hirap
at batis pa rin itong aking puso: piita'y bahagi ng pakikilamas, mapiit ay tanda ng di pagsuko.
Ang tao't Bathala ay di natutulog
at di habang araw ang api ay api tanang paniniil ay may pagtutuos, habang may Bastilya'y may bayang gaganti.
At bukas, diyan din, aking matatanaw
sa sandipang langit na wala nang luha, sisikat ang gintong araw ng tagumpay layang sasalubong ako sa paglaya! 3. Interpret the poem. (as a whole ) The interpretation must be at least 5 sentences. It must be based in your own understanding. Kindly refrain from copying from others.
Bonsai Edith Tiempo
All that I love
I fold over once And once again And keep in a box Or a slit in a hollow post Or in my shoe.
All that I love?
Why, yes, but for the moment- And for all time, both. Something that folds and keeps easy, Son’s note or Dad’s one gaudy tie, A roto picture of a queen, A blue Indian shawl, even A money bill.
It’s utter sublimation,
A feat, this heart’s control Moment to moment To scale all love down To a cupped hand’s size
Till seashells are broken pieces
From God’s own bright teeth, And life and love are real Things you can run and Breathless hand over To the merest child.