ANG MAG-INANG

PALAKANG PUNO
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
PABULA
 ANO NGA BA ANG PABULA?

Ang PABULA ay isang maikling

kuwento na kinapapalooban ng
aral ng mga babasa nito. Ito ay
kadalasang gumagamit ng mga
hayop na tauhan, mga halaman o
mga bagay o gamit na nagsasalita,
kumikilos at nabubuhay ng parang
isang tunay na tao.
Sa akdang ating tatalakayin ay masasaksihan ang mag-
inang palakang puno at kung paanong sa abot ng
makakaya ng ina ay pilit niyang inunawa at itinuwid ang
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

anak.
Masasalamin dito ang pagpapahalaga ng magulang sa
anak na kahit ilang beses sumuway ay pinatawad at
inunawa pa rin.
Malalaman din sa pagtatapos ng pabula ang dahilan
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

kung bakit sa bansang Korea, ang mga batang hindi

sumusunod sa kanilang magulang ay tinatawag na
Cheong Kaeguli o palakang puno. Halina’t alamin natin
ANG
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

MAG-
INANG This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

PALAKANG
 This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

Noong unang panahon, nakatira sa isang bayan sa

This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

Korea ang isang batang palakang puno at ang

This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

kanyang ina. Yumao na ang ama ng palaka kaya

silang mag-ina na lamang ang magkasamang
Mahal na mahal ng ina ang kanyang anak na
palaka at nais niyang mapalaki ito nang tama.
Mapagmahal naman ang anak na palaka subalit
may katigasan ng lang ang ulo kaya’t
nahihirapan ang inang palakang pasunurin siya..
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
Kilalang-kilala nang kanyang ina ang
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

ugali ng anak. This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

Alam niyang sa bawat iutos niya sa

anak ay kabaliktaran nito ang
Halimbawa, kapag inutusan niya ito na
magpunta sa kanluran ay sa timog ito pupunta.
Kapag pinapasok niya ay lalabas ito, at kapag
pinagsasabihan ay magbibingi-bingihan.
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
 This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC

Hindi lingid sa anak na palaka na

hindi nagugustuhan ng kanyang ina
Isang araw, na mainit ang panahon,
hinayaang maglaro ng ina ang
kaniyang anak

“Anak, mainit ang

panahon maaari kang
makipaglaro sa iba
pang mga palaka sa
batis,”
Ngunit katulad ng dati ang kabaligtaran ng
sinabi ng ina ang kanyang ginawa.
Pumunta ang anak sa bundok at doon
naglarong mag-isa
Nang sumunod na araw
naghabilin ang ina sa anak na
palaka,
“Huwag kang lalayo
ngayon, narinig ko sa
usapan sa kanto na
may parating na
ahas.”
“Ngunit, muli, lumabas ang anak
na palaka at nagyakag ng mga
kaibigan.”
“Gusto niyo bang mamasyal at magsaya?
Tayo na at manghuli ng ahas! Ang balita
ko ay may paparating na ahas sa ating lugar.”
Nagpatuloy ang ganitong ugali ng anak na palaka.
Ito ay labis na nagpapahirap sa kalooan ng ina
dahil alam niyang hindi nakabubuti sa kanyang
anak ang ganitong pag-uugali.
Subalit dahil hindi nakikinig ang kanyang
anak ay wala na itong magagawa kundi ang
malungkot at lumuha na lang nang tahimik
dahil sa asal niyang ito.
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
This Photo by Unknown Author is licensed under CC BY-NC
Dahil sa katandaan at dahil na rin sa hirap ng
kaloobang nararanasan niya sa sa kaniyang
anak, hindi naglaon at nagkasakit ang ina.

Sa kanyang pagkakasakit ay umasa ang ina

na magbabago ang kanyang anak, subalit
nagpatuloy pa rin ito sa masamang ugali na
lalong nagpahirap sa kaawa-awang ina.
Isang araw habang nahihirapang huminga ang
ina naghabilin ito sa anak.

“Anak, huwag mo
sanang putulin ang
puno sa harapan ng
ating bahay dahil iyan
ang magiging
proteksiyon natin.”
Hindi umimik ang anak, ngunit kinabukasan nakita
ng ina na wala na ang puno sa harapan.

Nagtanong ang ina

“Nasaan ang puno sa ating harapan? Ano

ang ginawa mo sa puno?”
Hindi sinagot ng anak ang lumuluhang
ina.
Nagpatuloy ang paglubha ng karamdaman
ng ina. Subalit hindi pa rin natitinag ang
anak sa pagsuway sa kanyang magulang.
 Nang makahanap ng tiyempo ay
kinausap ng ina ang kanyang anak,

“Anak, sandal na lamang ang

itatagal ng buhay ko,
ang nais ko sana ay kapag
pumanaw na ako ay ilibing mo ang
aking labi sa gilid ng batis. Huwag
mo akong ililibing sa burol.”
“Inay, huwag po kayong
magsalita ng ganyan,
gagaling po kayo,”
Ang totoo ay nais ng inang palaka na ilibing siya sa
burol ngunit dahil alam niya ang ugali ng anak na
sinusuway ang bawat utos at ginagawa ang
kabaligtaran nito, naisip niyang ang kabaligtaran ng
kanyang hiling ang ihabilin.
Dumating nga ang araw na kinatatakutan. Bago
malagot ang kanyang huling hininga ay inulit ng
jna ang kanyang hiling.

“Sa gilid ng
batis mo ako
Ilibing anak.”
“Inay, huwag mo
akong iwan!!”
Ang palahaw ng anak na palaka, ngunit
tuluyan nang nalagutan ng hininga ang
kanyang ina. Labis ang pighati ng anak.

“Inay, wag
mo akong
iwan!”
Ngayon lamang siya nakaramdam ng
fanitong paghihinagpis. Sinisisi niya ang
kanyang sarili sa pagkamatay ng kanyang
ina.

“Dahil sa sama ng loob niya

sa akin ay nagkasakit siya at
tuluyan ng namatay huhuhu.
Kahit kalian ay hindi ako
nakinig sa mga utos niya,”
“Ngayon wala na siya. Alam kong nais niyang
maging masunurin ako. Susundin ko ang
kanyang huling habilin na ilibing ko siya sa gilid
ng batis.”
At ganoon na nga ang nangyari. Sa kagustuhang
makabawi sa katigasan ng kanyang ulo ay
sinunod ng anak ang huling habilin ng ina.
Inilibing niya ito sa gilid ng batis sa halip na
sa burol, kahit pa nagtataka siya kung bakit
sa tabi ng batis gusto ng inang mailibing ang
kanyang labi.
Araw-araw ay dinadalaw ng anak ang
puntod ng inang palaka.
Hanggang sa isang araw ay bumuhos ang
napakalakas na ulan. Walang humpay ang pag-ulan
sa loob ng ilang araw kaya’t umapaw ang tubig sa
batis at naanod ang bangkay ng kanyang ina.
“Wala na si Inay. Kung naging masunurin lang
sana ako sa kanya ay hindi sana nangyari
ang lahat ng ito,”
Simula noon, tuwing umuulan ay hindi na
niya mapigilan ang pag-iyak habang
naaalala ang kanyang ina.
Naging isang paniniwala sa Korea ang labis na
kalungkutan at pag-iyak ng palaka sa
pakakaanod sa kanyang ina ang dahilan kung
bakit nag-iingay ang mga palaka tuwing
umuulan.
Sa Korea ay tinatawag na Cheong Kaeguli
o palakang puno ang isang tao kapag siya
ay sumusuway o hindi sumusunod sa
iniuutos ng kanyang mga magulang.
WAKAS