Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, na prawym brzegu Nidzicy, prowadzili badania na terenie osady istniejącej tam ponad cztery tysiące lat p.n.e. Znaleziono tutaj elementy dawnego naczynia, które zostało zrekonstruowane. Widniał na nim rysunkowy ornament narracyjny przedstawiający drzewa, pola, drogi i wodę, a przede wszystkim wóz ciągniony przez parę wołów. Nowsze badania wzbogaciły naszą wiedzę odnośnie techniki uprawy roli u neolitycznej ludności Polski przedhistorycznej. Życie neolitycznego człowieka na dzisiejszych ziemiach polskich nie było łatwe. Surowy klimat, nieprzeniknione knieje i bagna, dzikie zwierzęta… Człowiek by przetrwać tu musiał ujarzmić… koło. I zrobił to! Obecne polskie ziemie już około 4000 lat p.n.e. przemierzały drewniane wozy zaprzęgnięte w rogate bydło. W latach 70 XX wieku grupa archeologów, na czele z prof. Januszem Krukiem, odkryła w neolitycznej osadzie w Bronocicach pod Pińczowem wazę zdobioną bogatym ornamentem. Najważniejszą część rzeczonego ornamentu stanowią rysunki czterokołowego wozu z rozdwojonym dyszlem. Pozostałe składniki ornamentu przedstawiają drzewo i najprawdopodobniej schemat pól z drogami lub układ domów w osadzie. Jakby tego niezwykłego znaleziska było mało archeolodzy na tym samym stanowisku odnaleźli poroże bydła z wyraźnymi śladami zaprzęgania do jarzma. Badania metodą radiowęglową pozwoliły określić wiek wazy i poroża z Bronocic na lata 3600-3400 p.n.e. Świadczy to o tym, że rysunki na wazie z Bronocic są najstarszym dowodem na użycie wozu przez człowieka nie tylko w Europie, ale na całym świecie.