KAPANGYARIHAN NG SIMBAHAN ANG KAPANGYARIHAN NG SIMBAHAN
Noong panahon ng mga Kastila, ang Simbahang
Katoliko ang opisyal na relihiyon ng mga tao. Walang ibang relihiyon ang pinahintulutang umiral. Ang kaugaliang ito na pagkilala sa iisang relihiyon sa bansa ay tinawag na "Pagkakaisa ng Simbahan at Bansa." Dahilsa pagkakaisa ng Simbahan at bansa, ang mga paring Katoliko noon ay may malaking impluwensiya sa pamahalaan.
Ang mga Arsobispo, Obispo at pari ng parokya ay
tumatanggap ng kanilang sahod mula sa pamahalaan. Binabayaran ng pamahalaan ang mga simbahan, paaralan at mga kawanggawa ng pinamamahalaan ng mga Orden hinggil sa relihiyon.
Hanggang noong 1764, ang Arsobispo ay maaaring
gumanap bilang pansamantalang gobernador-heneral ng Pilipinas. Sa kasalukuyan, wala ng Kardinal na Pilipino ang kailanman ay maaaring gumanap bilang Pangulo ng Pilipinas. Subalit noong panahon ng mga Kastila, ang Arsobispo ang gumaganap bilang pansamantalang puno ng bansa.
Arsobispo Manuel Rojo.
- Siya ay naging pansamantalang gobernador-heneral noong panahon ng pananakop ng mga British noong 1762 hanggang 1764. Sa bawat bayan, ang pari ng parokya ang tunay na makapangyarihan, dahil siya ang sumasagisag sa hari. Ang mga pari ay tinatawag ding prayle (fraile).
Kapangyarihan ng pari ng parokya sa panahon ng Kastila;
Sinisiyasat nila ang koleksyon sa buwis.
Pinamamahalaan nila ang halalang lokal, mga paaralan at kawanggawa. Itinatala nila ang petsa ng kapanganakan, pagpapakasal at pagkamatay. Sila ang kinakatakutan ng lahat ng mga pinunong lokal at ng mga mamamayan. Sila ay sinusunod at hinahalikan ang kanilang mga kamay. Ang pari ng parokya ay napaka maka- pangyarihan kaya't nawikang: "Sa bawat prayle sa Pilipinas ang hari ay may kapitan-heneral at isang buong armi." Sa maikling salita, bagamat maaaring siya lamang ang tanging Kastila sa bayan, ang prayleng Kastila ay tulad ng isang buong armi sa kanyang kapangyarihan. MARAMING SALAMAT PO!