ზედაპირზე უკეთესია ვიდრე ფსკერზე მწოლარე.

ფსკერზე გამახსენდა, სადღაც წამეკითხა, იმისთვის

რომ აღსდგე, ჯერ ბოლომდე უნდა განადგურდე,
ბოლომდე უნდა დაეცეო – მაგრამ სად
დავცემულიყავი.?
ღმერთი რომ ვიღაც ჩვენგანი ყოფილიყო ალბათ
სიცილით გაიგუდებოდა ჩვენს მოქმედებებზე. მარა,
ჩვენ რო ყველა ღმერთები ვიყოთ ეგ უფრო
გაასწორებდა, არც დაბადება მოგვიწევდა და არც
ფიქრი. მარა ერთი კია, ალბათ მთელი ცხოვრება
საკუთარი თავის ძიებაში გავატარებდით და მაინც
ვერ ვიპოვნიდით. მერე გვეგონებოდა რო მარტო
ვართ და შეიძლება საკუთარი დედამიწაც შეგვექმნა
პატარა ადამი და ევათი. – ირონია იქეთ იყოს და
ამასწინათ ერთ ტიპს შევხვდი, და ჩემი თავი
გამახსენდა რამდენიმე წლის წინანდელი, – მივხვდი,
რო მე მარტო ამ წამს ვცხოვრობდი, მარტო ერთ წამი
მქონდა ცხოვრებისთვის და ამ რაღაცასაც ათასობით
მე წერდა; ნეტავ რომელ მეს ეცხოვრა ყველაზე
ბედნიერად ან მეორედაც თუ ცოცხლდებოდნენ ეს
ძველი მეები. კაი იქნებოდა ერთი დიდი არქივი
მქონოდა, ჩემი მთელი ცხოვრება რომ გადამეხვია და
ის მომენტები გამეხსენებინა სადაც გულწრფელად
ვიყავი ბედნიერი.
რამდენჯერ ყოფილა მსგავსი რამ, რამდენჯერ
ზედაპირზე უკეთესია ვიდრე ფსკერზე მწოლარე.
ფსკერზე გამახსენდა, სადღაც წამეკითხა, იმისთვის
რომ აღსდგე, ჯერ ბოლომდე უნდა განადგურდე,
ბოლომდე უნდა დაეცეო – მაგრამ სად
დავცემულიყავი.?
ღმერთი რომ ვიღაც ჩვენგანი ყოფილიყო ალბათ
სიცილით გაიგუდებოდა ჩვენს მოქმედებებზე. მარა,
ჩვენ რო ყველა ღმერთები ვიყოთ ეგ უფრო
გაასწორებდა, არც დაბადება მოგვიწევდა და არც
ფიქრი. მარა ერთი კია, ალბათ მთელი ცხოვრება
საკუთარი თავის ძიებაში გავატარებდით და მაინც
ვერ ვიპოვნიდით. მერე გვეგონებოდა რო მარტო
ვართ და შეიძლება საკუთარი დედამიწაც შეგვექმნა
პატარა ადამი და ევათი. – ირონია იქეთ იყოს და
ამასწინათ ერთ ტიპს შევხვდი, და ჩემი თავი
გამახსენდა რამდენიმე წლის წინანდელი, – მივხვდი,
რო მე მარტო ამ წამს ვცხოვრობდი, მარტო ერთ წამი
მქონდა ცხოვრებისთვის და ამ რაღაცასაც ათასობით
მე წერდა; ნეტავ რომელ მეს ეცხოვრა ყველაზე
ბედნიერად ან მეორედაც თუ ცოცხლდებოდნენ ეს
ძველი მეები. კაი იქნებოდა ერთი დიდი არქივი
მქონოდა, ჩემი მთელი ცხოვრება რომ გადამეხვია და
ის მომენტები გამეხსენებინა სადაც გულწრფელად
ვიყავი ბედნიერი.
რამდენჯერ ყოფილა მსგავსი რამ, რამდენჯერ
ზედაპირზე უკეთესია ვიდრე ფსკერზე მწოლარე.
ფსკერზე გამახსენდა, სადღაც წამეკითხა, იმისთვის
რომ აღსდგე, ჯერ ბოლომდე უნდა განადგურდე,
ბოლომდე უნდა დაეცეო – მაგრამ სად
დავცემულიყავი.?
ღმერთი რომ ვიღაც ჩვენგანი ყოფილიყო ალბათ
სიცილით გაიგუდებოდა ჩვენს მოქმედებებზე. მარა,
ჩვენ რო ყველა ღმერთები ვიყოთ ეგ უფრო
გაასწორებდა, არც დაბადება მოგვიწევდა და არც
ფიქრი. მარა ერთი კია, ალბათ მთელი ცხოვრება
საკუთარი თავის ძიებაში გავატარებდით და მაინც
ვერ ვიპოვნიდით. მერე გვეგონებოდა რო მარტო
ვართ და შეიძლება საკუთარი დედამიწაც შეგვექმნა
პატარა ადამი და ევათი. – ირონია იქეთ იყოს და
ამასწინათ ერთ ტიპს შევხვდი, და ჩემი თავი
გამახსენდა რამდენიმე წლის წინანდელი, – მივხვდი,
რო მე მარტო ამ წამს ვცხოვრობდი, მარტო ერთ წამი
მქონდა ცხოვრებისთვის და ამ რაღაცასაც ათასობით
მე წერდა; ნეტავ რომელ მეს ეცხოვრა ყველაზე
ბედნიერად ან მეორედაც თუ ცოცხლდებოდნენ ეს
ძველი მეები. კაი იქნებოდა ერთი დიდი არქივი
მქონოდა, ჩემი მთელი ცხოვრება რომ გადამეხვია და
ის მომენტები გამეხსენებინა სადაც გულწრფელად
ვიყავი ბედნიერი.
რამდენჯერ ყოფილა მსგავსი რამ, რამდენჯერ