Taga-lungsod sina Roy at Lorna.

Ibig na ibig
nila ang pagtira sa bukid nina Lola Anding at
Lolo Andres tuwing bakasyon. Marami at
sariwa ang pagkain sa bukid. Bukod dito,
marami rin bagong karanasan at kaalaman ang
kanilang natutuhan.
Isang tanghali, habang umaakyat ang
magkapatid sa punong bayabas, ay kitang-kita
nila ang lawin na lumilipad pababa.
Nagtakbuhan ang mga sisiw sa ilalim ng
damo. Naiwan ang inahing manok na anyong
lalaban sa lawin.
Mabilis na bumaba sa punong bayabas ang
magkapatid at sinigawan nila ang lawin na
mabilis na lumipad papalayo. Natawag ang
pansin nina Lola Anding at Lolo Andres sa
sigaw ng magkakapatid. Mabilis silang
nanaog ng bahay at inalam kung ano ang
nangyayari.
“Kitang-kita po namin na dadagitin ng lawin
ang mga sisiw ng inahing manok kaya
sumigaw po kami,”paliwanang ni Roy.
“Lolo, bakit po ba dinadagit ng lawin ang mga
sisiw ng inahing manok?” tanong ni Lorna.

“May magandang kuwento ang inyong Lola

Anding na sasagot sa inyong tanong na iyon”,
sagot ni Lolo Andres.
“Halina kayo sa upuang nasa lilim ng punong
bayabas”, wika ni Lola Anding. “Makinig
kayong mabuti. Ganito ang kuwento.”
Noong araw, magkaibigan si Inahing Manok
at si Lawin. Minsan, nanghiram ng singsing si
Inahing Manok kay Lawin upang gamitin niya
sa pista sa kabilang nayon. Naroroon si
Tandang at ibig niyang maging maganda sa
paningin nito. Tinanggal ni Lawin ang suot
niyang singsing at ibinigay niya ito kay
Inahing Manok.
“Ingatan mong mabuti ang singsing ko,
Inahing Manok. Napakahalaga niyan sapagkat
bigay pa iyan sa akin ng aking ina.”
Maluwag sa daliri ni Inahing Manok ang
hiniram na singsing ngunit isinuot pa rin niya
ito.
“Salamat, Lawin”, wika ni Inahing Manok.
“Asahan mong iingatan ko ang iyong
singsing.”
Kinabukasan, maaga pa lamang ay nagbihis
na si Inahing Manok. Isinuot niya ang hiniram
na singsing at pumunta na sa kabilang nayon.
Maraming bisita si Tandang at nagsasayawan
na sila nang dumating si Inahing Manok.
Nang makita ni Tandang si Inahing Manok ay
kaagad niyang sinalubong nito at isinayaw.
Masaya ang pista. Sari-sari ang handa ni
Tandang. Tumagal ang sayawan hanggang sa
antukin na si Inahing Manok.
Pagkagising ni Inahing Manok ng umagang
iyon ay napansin niyang nawawala ang
hiniram niyang singsing kay Lawin. Natakot
si Inahing Manok na baka tuluyang mawala
ang hiniram niyang singsing. Kaya hanap dito,
hanap doon, kahig dito, kahig doon ang
ginawa ni Inahing Manok. Ngunit hindi niya
makita ang nawawalang singsing.
Nagalit si Lawin at sinabi na kapag hindi
nakita ni Inahing Manok ang singsing ay
kukunin at kanyang dadagitin ang magiging
anak na sisiw ni Inahing Manok.
Araw-araw ay naghahanap si Inahing Manok
ng nawawalang singsing. Maging ang iba
pang inahing manok ay naghahanap na rin ng
nawawalang singsing upang hindi dagitin ni
Lawin ang kanilang mga sisiw. Ngunit hindi
nila makita ito hanggang tuluyan nang
magkagalit si Lawin at si Inahing Manok.
Namatay na si Inahing Manok at namatay na
rin si Lawin ngunit magkagalit pa rin ang
humaliling mga inahing manok at lawin.
Magmula na noon hanggang sa kasalukuyan
ay di pa nakikita ang nawawalang singsing
kaya dinadagit pa ng lawin ang mga sisiw ng
inahing manok.
Tanong:
1. Ano ang nakatawag pansin kina Lola
Anding at Lolo Andres kaya napapanaog
sila sa kanilang bahay?

2. Ano ang ginawa ni Lola Anding para

masagot ang katanungan ng kanyang mga
apo?
3. Paano natin maisasabuhay ang aral sa
kuwento ni Lola Anding tungkol sa Lawin at
Inahing Manok?
4. Sa iyong palagay, alin sa kuwento ang hindi
kapani-paniwala?
5. Alin naman ang pawang katotohanan sa
kuwento?