Przepisy ochrony

przeciwpożarowej w pracowni
techniki dentystycznej
dotyczące wszystkich
pomieszczeń ze szczególnym
uwzględnieniem pracowni
odlewnictwa i obróbki metali
(odzież ochronna)
Klasyfikacja grup pożarów:

 • grupa A – pożary ciał stałych, pochodzenia organicznego, przy spalaniu

których obok innych zjawisk ma miejsce żarzenie (np. drewno, papier,
tworzywa sztuczne, tkaniny);
 • grupa B – pożary cieczy palnych i substancji topiących się wskutek ciepła
powstającego podczas pożaru (np. benzyna, alkohol, lakiery, tłuszcze)
 grupa C – pożary powstałe w wyniku spalania gazów, np.: metanu, propan-
butanu, gazu miejskiego, acetylenu;
 • grupa D – pożary metali, np.: magnezu, sodu, potasu;
 • grupa E – pożary urządzeń elektrycznych lub pożary z grup A, B, C, D
występujące w pobliżu urządzeń elektrycznych i pod napięciem;
 • grupa F – pożary olei roślinnych i tłuszczy zwierzęcych
Kwalifikacja pożarowa obiektu i związane z
nią wymagania techniczno-konstrukcyjne

Placówki, z punktu widzenia przeciwpożarowych przepisów budowlanych,

kwalifikowane są jako obiekty użyteczności publicznej o najwyższej kategorii
zagrożenia ludzi, określanej jako ZL I (obiekty, w których mogą przebywać ludzie
w grupach powyżej 50 osób) lub częściej ZL II (obiekty przeznaczone dla osób o
ograniczonej zdolności poruszania się) lub ZL III (budynki użyteczności publicznej
niekwalifikowane do kategorii powyższych). Dlatego główne działania
profilaktyczne powinny koncentrować się wokół elementów podnoszących tzw.
bierne bezpieczeństwo pożarowe. Należą do nich: odpowiednia wytrzymałość
ogniowa elementów konstrukcyjnych budynku, podział na strefy pożarowe,
właściwe parametry dróg i wyjść ewakuacyjnych oraz stosowanie rozwiązań
zapobiegających rozprzestrzenianiu się dymu i gazów pożarowych. 
 Wszystkie budynki kwalifikowane do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II i
ZL III powinny być zaprojektowane i zbudowane w klasie odporności pożarowej
„B” lub „D”. Oznacza to, że główne elementy konstrukcyjne powinny posiadać
minimum dwugodzinną odporność ogniową, stropy i ściany zewnętrzne –
jednogodzinną, a ściany wewnętrzne i przykrycie dachu – co najmniej
trzydziestominutową. Budynki muszą też być podzielone na tzw. strefy
pożarowe, czyli części całkowicie od siebie odizolowane pożarowo. Dopuszczalna
powierzchnia stref w zależności od wysokości budynku zamyka się pomiędzy 3,5
a 5 tys. m2. Wszystkie korytarze powinny być podzielone na odcinki nie dłuższe
niż 50 metrów przez zastosowanie przegród z drzwiami dymoszczelnymi lub
innymi urządzeniami technicznymi zapobiegającymi rozprzestrzenianiu się dymu.
Maksymalna długość dojścia do najbliższego wyjścia ewakuacyjnego,
umożliwiającego wyjście do innej strefy pożarowej lub na zewnątrz budynku, nie
powinna przekraczać 10 metrów – przy jednym dojściu i 40 metrów – przy
większej liczbie dojść. Wszystkie pomieszczenia oraz drogi służące do ewakuacji
powinny być wykończone materiałami trudnopalnymi lub niepalnymi,
niewydzielającymi toksycznych produktów rozkładu termicznego i umocowanymi
w sposób uniemożliwiający odpadanie pod wpływem temperatury.
Uzupełnieniem jest obowiązek stosowania oświetlenia bezpieczeństwa i
ewakuacji zasilanego przez co najmniej dwie godziny – z niezależnych źródeł
oraz właściwego oznakowania dróg i kierunków ewakuacji.
Wyposażenie w podręczny sprzęt gaśniczy oraz
inne wymagane przepisami techniczne środki
ochrony przeciwpożarowej
 Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony
przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. Nr 80, poz. 563) każdy obiekt użyteczności publicznej
powinien być wyposażony w gaśnice przenośne oraz w wewnętrzne
hydranty pożarowe. Obecnie liczbę gaśnic ustala się według
następujących kryteriów: w obiektach kwalifikowanych do kategorii
zagrożenia ludzi ZL I i ZL II na każde 100 m2 chronionej strefy musi
przypadać minimum 2 kg lub 2 dm3 środka gaśniczego zawartego w
gaśnicy, z jednoczesnym założeniem, że odległość do tych urządzeń
nie może być większa niż 30 metrów w obrębie jednej kondygnacji.
Podział pomieszczeń w pracowni
techniki dentystycznej
 Pracownia techniki dentystycznej obejmuje m.in. pracownię podstawową,
pracownię pomocniczą (gipsownia, odlewnia metali, pracownia polimeryzacji
i obróbki termicznej, polerownia), warsztat konserwacji i naprawy sprzętu
technicznego, pomieszczenie socjalne. Pomieszczenia te powinny posiadać
wentylację grawitacyjną, a pomieszczenia, w których wydzielają się gazy,
pary, pyły szkodliwe dla zdrowia, dodatkowo wentylację mechaniczną.

 Gipsownia powinna być wyposażona w: 1) instalację wodno-kanalizacyjną,

 Polerownia powinna być wyposażona w: 1) szlifierki z wyciągami; 2) polerki z
wyciągami.
Opis infrastruktury odlewni :
 usytuowanie odlewni: – w budynku;
 wielkość i inne wymagania dotyczące pomieszczenia lub innego miejsca, w
którym znajduje się odlewnia: – wysokość pomieszczenia – min. 2,8m - 3m, –
oświetlenie naturalne – dzienne (wskazane ale niekonieczne), – oświetlenie
sztuczne – elektryczne, – natężenie oświetlenia w pomieszczeniach – 300 Lx, –
natężenie oświetlenia w korytarzach, przejściach i ciągach komunikacyjnych –
100 Lx, – wymiary drzwi – 0,9 m (w świetle) i wysokości 2 m. otwierające się na
zewnątrz z pomieszczenia – podłogi równe, łatwo zmywalne i antypoślizgowe;
 minimalna powierzchnia niezbędna dla odlewni: – 10 m 2 ;
 wyposażenie odlewni w niezbędne media z określeniem ich parametrów: –
instalacja elektryczna o parametrach zgodnych z PN i UE, – instalacja
elektryczna o napiciu 230 i 380V zabezpieczona wyłącznikami
różnicowoprądowymi. – wentylacja grawitacyjna (zgodnie z PN i UE) oraz wyciągi
stanowiskowe i pomieszczeniowe (obowiązkowy wyciąg mechaniczny nad
piecami do wygrzewania pierścieni i suszarką), – instalacja wodno-kanalizacyjna.
Wykaz środków do udzielania pierwszej
pomocy:
 apteczka z wyposażeniem uwzględniającym zagrożenia
występujące przy pracach odlewniczych
wykaz środków zapewniających
przestrzeganie zasad ergonomii oraz
bezpieczeństwa i higieny pracy:
 pojemniki na odpady, odporne na podwyższoną
temperaturę,
 – środki ochrony osobistej: rękawice ochronne nie
zawierające azbestu, okulary ochronne,
 inne środki ochrony osobistej stosowane przy topieniu i
odlewaniu metali.
Ochrona przeciwpożarowa w pracowni
techniki dentystycznej
 Palniki gazowe muszą być umieszczone w bezpiecznej odległości (nie mniej niż
75 cm), od miejsca przechowywania materiałów łatwopalnych i leków. W razie
usuwania w pomieszczeniu cieczy łatwopalnych palniki te należy wygasić.
 W trakcie pracy z materiałem Empress II należy szczególnie uważać na
poparzenia w skutek kontaktu z gorącym pierścieniem odlewniczym i
elementami wypalanymi w piecu do porcelany, jak również zachować ostrożność
podczas modelowania gorącym woskiem. Zawsze należy nosić odzież ochronną, a
podczas obróbki materiału korzystać z wyciągu protetycznego. Podczas
mieszania masy osłaniającej należy używać okulary ochronne i maseczkę
chirurgiczną, gdyż wdychane opary mogą być szkodliwe dla zdrowia. Musimy
także pamiętać o zagrożeniu porażenia prądem elektrycznym. Dlatego należy
uważać, aby podczas kontaktu z urządzeniami elektrycznymi mieć suche ręce
często sprawdzać sprawność instalacji elektrycznej. Większość pracy technik
wykonuje siedząc. Technik dentystyczny musi być osobą dokładną, precyzyjną,
cierpliwą i z dużym poczuciem estetyki
 Pomieszczenia wchodzące w skład poradni
stomatologicznej i pracowni dentystycznej, poza
pomieszczeniami zabiegowymi chirurgii szczękowej,
powinny posiadać wentylację grawitacyjno – kanałową
zapewniającą co najmniej półtorakrotną wymianę
powietrza na godzinę. Pomieszczenia zabiegowe chirurgii
stomatologicznej i chirurgii szczękowej powinny być
wyposażone w instalację wentylacji mechanicznej z
nawilżeniem, zapewniającą dziesięciokrotną wymianę
powietrza na godzinę i 15% nadciśnienie nawiewu w
stosunku do wywiewu powietrza.
 Ogrzewanie i oświetlenie pomieszczeń w poradniach
stomatologicznych i pracowniach techniki dentystycznej powinno być
zgodne z wymaganiami określonymi w Polskich Normach.
W szczególności należy zapewnić przy oświetleniu sztucznym
miejscowym dobrą widoczność pola zabiegowego lub przedmiotu
wykonywanego, z jednoczesnym zabezpieczeniem przed olśnieniem.
Poradnie stomatologiczne i pracownie techniki dentystycznej powinny
posiadać centralne ogrzewanie. W razie konieczności ogrzewania
pomieszczeń, za pomocą pieców, paleniska tych pieców powinny być
umieszczone na zewnątrz pomieszczenia służącego do pracy.
Dziękujemy za uwagę!

Joanna Filipowicz
Kinga Regulska