1.2.

Pojęcia, terminy i skróty z

zakresu zabezpieczenia
materiałowego wojsk
Tomasz Buch 22144
Mateusz Juskowiak 22155
Amunicja pomocnicza – jest to amunicja przystosowana do realizacji
określonych funkcji na polu walki, dzieląca się na:
1. amunicja strzelecka – naboje oświetlające i sygnałowe;
2. amunicja moździerzowa – naboje oświetlające i dymne;
3. amunicja artyleryjska – naboje z pociskami oświetlającymi, dymnymi,
agitacyjnymi i do zakłóceń radiowych.
Cena rozliczeniowa – cena ustalona dla środków spożywczych wycofywanych
z zapasów wojska i przeznaczonych do spożycia, odpowiadającą cenie
produktów świeżych, niezbędnych do przygotowania porównywalnego
produktu lub potrawy.
Centralne składowanie – jest to zbiór próbek pobranych z każdej
wyprodukowanej lub importowanej partii elementów (modułów) środków
bojowych(także niektórych kompletnych wyrobów) składowany w wybranym
składzie w warunkach odpowiadających warunkom typowym panującym w
magazynach środków bojowych OG i składów.
Depozyt – zatrzymana do wyjaśnienia dostawa, środków bojowych, które nie
podlegają weryfikacji ilościowej, jakościowej i wartościowej. Upoważniony
przedstawiciel organu przyjmującego sporządza notatkę z uzasadnieniem nie
przyjęcia środków bojowych. Notatkę taką podpisują: przyjmujący,
przekazujący oraz akceptuje komendant, bądź osoba przez niego upoważniona
(np. Szef Wydziału, Szef Sekcji Wydziału, kierownik Składu). Jeden
egzemplarz notatki jednostka przyjmująca przesyła do wydającego polecenie
przyjęcia środków bojowych.
Dobowa norma zaopatrzenia to ilość danego rodzaju środków zaopatrzenia
konieczna do prowadzenia działań, ustalana na podstawie ich planowanego
średniego zużycia w ciągu doby, określana jest w jednostkach kalkulacyjnych
lub w sztukach. DOS – Day of supply.
Dodatek wyrównawczy – wartość pieniężna stanowiąca różnicę pomiędzy
rzeczywistym kosztem zakupu środków spożywczych (zakupywanych w całości
wyłącznie przez Regionalne Bazy Logistyczne) objętych szczegółowym
wymiarem rzeczowym normy wyżywienia w jednostce wojskowej prowadzącej
gospodarkę żywnościową a wartością pieniężną tej normy wyżywienia.
Dodatkowa norma wyżywienia – ilość środków spożywczych lub napoju
przysługująca żołnierzowi w ciągu doby, jako uzupełnienie zasadniczej normy
wyżywienia albo jako oddzielny posiłek lub porcja napoju.
Dominująca norma wyżywienia – zasadnicza norma wyżywienia, według
której jest żywiona największa grupa żołnierzy ze wszystkich żywionych w
danej jednostce wojskowej.
Dokumenty wytworzone w ZWSI RON – są to formularze określonego wzoru, będące
dokumentami księgowymi, które odzwierciedlają zmiany stanów:
- ilościowych;
- asortymentowych;
- jakościowych;
- wartościowych;
- terytorialnych;
- podporządkowania, np. operacyjnego, strategicznego.
Rejestruje się w nich także czas, miejsce oraz organy biorące udział w opisywanym
zdarzeniu gospodarczym.
Dokumenty źródłowe – to określonego wzoru formularze, w których zapisano
dane o zdarzeniu w miejscu jego zaistnienia, formularze te wykonane w
określonej liczbie egzemplarzy, po podpisaniu i zatwierdzeniu, stają się
dowodami materiałowymi i służą za podstawę do dokonania zmian w ewidencji
materiałowej.
Dopuszczalny okres przechowywania w opakowaniu hermetycznym – czas
w trakcie którego środki pirotechniczne znajdujące się w opakowaniu
hermetycznym zachowują swoje własności fizyko-chemiczne. Czas ten liczy się
od daty ich produkcji (dostawy) w pełnych miesiącach – do ostatniego dnia
miesiąca określającego dopuszczalny okres magazynowania.
DOSmps = FCU – to określona przepisami ilość materiałów pędnych
przeznaczona na 1 egzemplarz sprzętu lub na wszystkie jednostki sprzętowe
wykorzystujące ten sam rodzaj paliwa, potrzebne do przejechania 100 km w
średnich warunkach terenowych i atmosferycznych.
Dostawca – podmiot gospodarczy realizujący dostawy środków zaopatrzenia na
potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Dowód księgowy (dowód źródłowy) – jest dokumentem potwierdzającym
dokonanie operacji gospodarczej lub finansowej w określonym miejscu i czasie,
określającym zdarzenie podmiotowo (określający dostawcę i odbiorcę) i
przedmiotowo (nazwę przedmiotu operacji gospodarczej) oraz jego wymiar
liczbowy (ilościowy, jakościowy i wartościowy).
Działalność służby MPS - całokształt czynności związanych z gospodarką
magazynową, zaopatrywaniem jednostek wojskowych w mps oraz sprzęt służby
MPS, ich eksploatacją, konserwacją i naprawą, a także czynnościami
związanymi z prowadzeniem ewidencji na potrzeby wewnętrzne służby MPS
oraz ewidencji ilościowo-wartościowej pionu głównego księgowego, w tym
również sprawozdawczości.
Elaboracja – to termin rozumiany jako:
1. Zespół czynności przy produkcji amunicji, środków rażenia i niszczenia, mających
na celu przygotowanie tych środków do użycia zgodnie z przeznaczeniem. Główną
czynnością procesu elaboracji jest napełnianie łusek miotającymi materiałami
wybuchowymi, instalowanie ładunku inicjującego i łączenie z pociskiem.
2. Zespół czynności mających na celu przygotowanie rakiet do użycia zgodnie z
przeznaczeniem. Główną czynnością procesu elaboracji jest montaż, uzbrajanie i
napełnianie rakiet materiałami napędowymi.
3. Szczegółowa specyfikacja naboju zespolonego lub partii amunicji
zawierająca: nazwę producenta łuski; długość łuski po skróceniu; nazwę producenta,
typ i masę pocisku, lub materiał; masę użytego śrutu; nazwę producenta i markę
prochu; ilość prochu (najczęściej w imperialnej jednostce Gran); nazwę i typ użytej
spłonki; typ użytej przybitki – tylko dla amunicji przeznaczonej do broni
gładkolufowej; długość gotowego naboju po osadzeniu pocisku (zamknięciu
naważki śrutu); prędkość początkową pocisku lub wiązki śrutu wraz z nazwą
producenta i długością lufy broni, dla której dokonano pomiaru.
Szczególnym przypadkiem elaboracji amunicji jest elaboracja ręczna lub
reelaboracja – jeśli używa się łusek pochodzących z amunicji uprzednio
odstrzelonej – amunicji myśliwskiej i sportowej w warunkach nie fabrycznych
(w dalszej części skrótowo nazywana elaboracją). Polega na wypełnieniu łuski
– w przypadku reelaboracji, po przywróceniu jej wymiarów nominalnych –
materiałem miotającym (proch bezdymny), osadzeniu w niej pocisku oraz
zamontowaniu spłonki.
Eksploatacja środków bojowych – jest to całokształt przedsięwzięć
organizacyjno - technicznych wykonywanych przy środkach bojowych od
chwili ich wyprodukowania aż do zużycia lub utylizacji.
Element (moduł) – to część składowa, detal, komponent lub urządzenie
techniczne wyprodukowane do zastosowania na polu walki, wchodzące w skład
wyrobu.
Gospodarka materiałowa – system planowania i rozliczania zużycia środków
zaopatrzenia żywnościowego oparty o normy wyżywienia lub normy rzeczowe.
Gospodarka mundurowa – to ogół przedsięwzięć (czynności) związanych z
zaspokajaniem potrzeb w zakresie przedmiotów umundurowania i
wyekwipowania, sprzętu służby mundurowej oraz usług pralniczych,
naprawczych, kąpielowych i fryzjerskich, realizowanych przez pion
funkcjonalny resortu obrony narodowej, zwany dalej „służbą mundurową”.
Gospodarka rozliczeniowa – system planowania i rozliczania kosztów oparty
o wartości pieniężne norm wyżywienia lub faktyczne wartości zużytych
środków spożywczych i wartości pieniężne norm rzeczowych.
Gospodarowanie – jest to całokształt celowych i planowych działań opartych o
racjonalne techniczno-ekonomiczne zasady zapewniające utrzymanie środków
bojowych w stałej sprawności technicznej w okresie od wprowadzenia ich na
wyposażenie SZ aż do zużycia, likwidacji lub zniszczenia z możliwie
najmniejszym zaangażowaniem sił i środków. Obejmuje następujące działania:
1. Planowanie i normowanie procesów eksploatacji;
2. Wprowadzanie do eksploatacji, rozdzielnictwo i dystrybucję;
3. Przechowywanie, obsługiwanie i konserwacja w oddziałach gospodarczych,
magazynach i składach;
4. Ocenę bezpieczeństwa, klasyfikację, przedłużanie okresów normatywnej
zdatności (przydatności technicznej) i sterowanie jakością;
5. Wybrakowanie, likwidację lub niszczenie i spisywanie;
6. Ewidencję i sprawozdawczość.
Gwarantowany okres przydatności technicznej – okres czasu, ustalony przez
producenta, w którym śb mogą być wykorzystywane zgodnie z ich
przeznaczeniem.
Indywidualna jednostka użytkująca – pojedyncza osoba (żołnierz, pracownik
wojska).
Jednolity Indeks Materiałowy środków bojowych – kod alfanumeryczny
jednoznacznie identyfikujący wyrób lub jego element bez danych
produkcyjnych.
Jednostka transportowa – oznacza pojazd samochodowy bez przyczepy lub
zespół pojazdów składający się z pojazdu samochodowego i dołączonej do
niego przyczepy.
Jednostka użytkująca – osoba, pododdział, oddział, zakład lub instytucja
wojskowa uprawniona do korzystania z należności mundurowych. Jednostki
użytkujące dzielą się na indywidualne i zespołowe (zbiorowe).
Jednostka wojskowa prowadząca gospodarkę żywnościową – jednostkę
wojskową prowadzącą w oparciu o poniższe przepisy: żywienie, gromadzenie,
ewidencję, przechowanie, eksploatację i wycofanie środków zaopatrzenia
żywnościowego.
Kierownik stołówki – osoba organizująca i nadzorująca pracę personelu w
obiektach żywienia zbiorowego, ponosząca odpowiedzialność za prawidłowy
proces przetwarzania środków spożywczych, przygotowywania i wydawania
posiłków zgodnie z obowiązujący przepisami w tym zakresie.
Kierownik wewnętrznej komórki organizacyjnej – szef oddziału, wydziału,
sekcji, szef służby, kierownik magazynu, laboratorium, warsztatu itp.
Komora magazynu – jest to część magazynu stanowiąca odrębną całość,
oddzielona od innych części magazynu trwałą przegrodą. Komorę magazynową
można traktować w zrozumieniu niniejszych przepisów jako odrębny magazyn.
Komórka materiałowa – sekcje S-4 lub inne osoby funkcyjne jednostki
wojskowej nieprowadzącej gospodarki żywnościowej, organizujące i
realizujące planowanie logistyczne w zakresie zabezpieczenia materiałowego
dla własnego pododdziału.
Komplet/zestaw – ustaloną ilość środków zaopatrzenia zawierającą określony
asortyment, przewidziany do zabezpieczenia wykonania określonych
przedsięwzięć materiałowo-technicznych.
Kontenerowy Magazyn Materiałów Wybuchowych – jest urządzeniem
magazynowym do bezpiecznego przechowywania materiałów wybuchowych
kruszących, środków inicjujących oraz podjętych niewybuchów i niewypałów
oraz alternatywnie, jako magazyn na środki bojowe przewidziane do
prowadzenia szkolenia w ilościach dla niego określonych.
Likwidacja – działanie pozwalające na zdjęcie z ewidencji zasobów w wyniku
pozbawienia ich cech używalności poprzez: demontaż zespołów, części i
materiałów, usunięcie materiałów wybuchowych, deformację wybranych
elementów i odzysk odpadów powstałych w procesie likwidacji.
Limit finansowy – iloczyn wartości pieniężnych i ilości norm wyżywienia
wydanych w określonym czasie.
Lotnicze środki pirotechniczne – urządzenia wykorzystujące materiały
wybuchowe lub materiały pirotechniczne lub też same materiały wybuchowe
lub pirotechniczne, wykorzystywane w urządzeniach statków powietrznych lub
w lotniczych środkach bojowych nie będące środkami bojowymi. Są to
pironaboje, naboje zakłócające, przeciwradiolokacyjne i termiczne, linie
opóźniające, naboje sygnalizacyjne, laski prochowe foteli katapultowych,
elektropirospłonki, spłonki, zapłonniki itp.
Magazyn przykuchenny – pomieszczenie znajdujące się w stołówce
wojskowej przeznaczone do przechowywania środków spożywczych.
Magazyny – są to budowle jedno lub wielokomorowe przeznaczone do
składowania środków bojowych. Mogą występować jako:
1. Nieobwałowane – postawione na poziomie gruntu;
2. Obwałowane – na poziomie zerowym, wokół których jest usypany
odpowiednich wymiarów wał ziemny;
3. Półpodziemne – posadowione poniżej poziomu zerowego (w wykopach),
wokół których jest usypany odpowiednich wymiarów wał ziemny;
4. Podziemne – strop znajduje się poniżej (lub nieco powyżej) poziomu
zerowego i całkowicie (wraz ze ścianami) jest obsypany warstwą ziemi
odpowiedniej grubości;
5. Kontenerowe.
Należność – to ustalona określonymi zestawami norma przedmiotów
umundurowania i wyekwipowania, przysługująca użytkownikowi lub jednostce
użytkującej.
NEQ – Netto Explosives Quantity – masa netto materiałów wybuchowych
zawartych w przechowywanych w magazynie środków bojowych.
Niszczenie – proces polegający na niszczeniu śb, uszkodzeniu ich lub
uczynieniu niezdatnych do użytku. Pod pojęciem niszczenia rozumie się także
etap likwidacji śb niebezpiecznych w użyciu, przechowaniu i przewożeniu (kat.
5a, 5b) polegający na unieszkodliwianiu śb lub ich podzespołów za pomocą
wybuchu, spalenia, deformacji lub neutralizacji metodami chemicznymi.
Norma rzeczowa – określoną ilość oraz rodzaj środków zaopatrzenia
żywnościowego, niezbędna do prawidłowego funkcjonowania urządzenia,
pomieszczenia lub obiektu.
Norma wyżywienia – określona w rozporządzeniach Ministra Obrony
Narodowej ilość środków spożywczych przysługujących żołnierzowi w ciągu
doby.
Norma zużycia to ilość przedmiotów przeznaczonych do zużycia przez
użytkownika (jednostkę użytkującą) w określonym czasie lub do określonego
celu.
Normatyw – określona ilość i rodzaj środka bojowego do wydzielenia dla
konkretnego poziomu zapasów.
Obiekt kategorii zagrożenia MW1 – obiekt, w którym znajdują się materiały
wybuchowe o współczynniku wrażliwości mniejszym od 2, materiały
wybuchowe nieopakowane lub w stanie niezaelaborowanym.
Obiekt kategorii zagrożenia MW2 – inne niż obiekty kategorii zagrożenia
MW1.
Obiekt klasy MDO – obiekty, które w przypadku wybuchu lub spalania
znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulegają częściowemu
zniszczeniu w stopniu umożliwiającym ich odtworzenie.
Obiekt klasy UZ – obiekt(y), które w przypadku wybuchu lub spalania
znajdującego się w nim materiału wybuchowego ulegają zniszczeniu w stopniu
całkowitym.
Ocena bezpieczeństwa - jest to generowanie, dozorowanie, diagnozowanie i
prognozowanie jakości. W odniesieniu do środków bojowych jest to zestaw
prób, sprawdzeń i analiz, których przeprowadzenie umożliwia ocenę aktualnego
stanu jakościowego elementów środków bojowych i partii konkretnych
wyrobów oraz prognozę zachowania tego stanu.
Odtwarzanie środków zaopatrzenia - działania polegające na uzupełnianiu
zapasów w celu utrzymania wymaganych poziomów środków
zaopatrzeniowych.
Okres przydatności technicznej - okres czasu ustalony przez jednostki
badawczo-rozwojowe (JBR) i laboratoria po badaniach diagnostycznych, w
którym środki bojowe mogą być wykorzystywane zgodnie z ich
przeznaczeniem.
Okres użytkowania zgodnie z przeznaczeniem – dozwolony czas
użytkowania środków bojowych i pirotechnicznych, normalnie dostarczanych
przez producenta w opakowaniach hermetycznych w celu przedłużenia
gwarantowanego okresu przydatności technicznej, po ich rozhermetyzowaniu.
Liczony jest od daty rozhermetyzowania opakowania w pełnych miesiącach
(określonej w protokole rozhermetyzowania) – do ostatniego dnia miesiąca
określającego dopuszczalny okres użytkowania na statku powietrznym lub
przechowywania poza opakowaniem hermetycznym.
Okres używalności przedmiotów jest to czas, w którym wartość użytkowa
danego przedmiotu umundurowania i wyekwipowania, użytkowanego w
normalnych warunkach, pozwala na wykorzystanie go zgodnie z
przeznaczeniem.
Opakowania - to wyroby umożliwiające ujmowanie ładunków w pożądane
układy przestrzenne i służące do jego ochrony w czasie składowania i
transportu.
Opakowanie detaliczne - opakowanie stosowane dla wyrobów sprzedawanych
w handlu detalicznym mogących stanowić przedmiot obrotu magazynowego.
Organ zaopatrujący – instytucję (komórkę), posiadającą kompetencje do
podejmowania decyzji w zakresie organizacji zaopatrywania jednostek
wojskowych w środki zaopatrzenia żywnościowego na określonych szczeblach
organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Osoby uprawnione – żołnierze Wojska Polskiego, osoby zajmujące
kierownicze stanowiska w Ministerstwie Obrony Narodowej, pracowników
wojska, członków korpusu służby cywilnej oraz inne osoby zatrudnione w
Ministerstwie Obrony Narodowej i jednostkach organizacyjnych podległych
Ministrowi Obrony Narodowej, a także żołnierzy i przedstawicieli państw
obcych przebywających w JW w celach służbowych, którym umożliwia się
korzystanie z odpłatnego wyżywienia przygotowywanego w obiektach
służby żywnościowej.
Partia kompletacji środków bojowych lub partia elementów – jest to
podzbiór środków bojowych o ustalonej ilości, wytworzony w określonym
przedziale czasu i w określonych warunkach klimatycznych (temperaturze,
wilgotności względnej), w jednym zakładzie produkcyjnym, według tego
samego procesu technologicznego, oznaczony kodem alfanumerycznym, który
można traktować jako jednolity pod względem jakościowym, a tym samym w
jednakowym stopniu i jednakowym czasie zmieniający swoje własności fizyko-
chemiczne.
Partia systemowa kompletacji środków bojowych – jest to partia kompletacji
środków bojowych złożonych z jednolitych partii elementów.
Podzestaw należności – stanowi szczegółową, indywidualną normę
przedmiotów umundurowania i wyekwipowania, przysługującą żołnierzom lub
pracownikom wojska, zwanym dalej “użytkownikami”.
Pojazd EX/II – jest to pojazd tak zaprojektowany, zbudowany i wyposażony,
aby przewożone środki bojowe były zabezpieczone przed zagrożeniem
zewnętrznym i wpływami atmosferycznymi. Pojazd powinien być zamknięty
lub kryty opończą. Opończa powinna być wykonana z materiału odpornego na
rozdarcie, nieprzepuszczalnego i trudno zapalnego. Opończa powinna być
napięta tak, aby zakrywała skrzynię ładunkową ze wszystkich stron.
Pojazd EX/III – jest to pojazd tak zaprojektowany, zbudowany i wyposażony,
aby przewożone środki bojowe były zabezpieczone przed zagrożeniem
zewnętrznym i wpływami atmosferycznymi. Pojazd powinien być zamknięty.
Kabina kierowcy powinna być oddzielona pełną ścianą od
przedziału ładunkowego. Powierzchnia ładunkowa powinna być jednolita.
Dopuszcza się montowanie stałych punktów kotwiczenia. Wszystkie szczeliny
powinny być wypełnione. Wszystkie otwory zamknięte na zamki. Zamknięcia
powinny być na „zakładkę”.
Polowa paczkowana norma wyżywienia – (paczkowana racja żywnościowa)
określona ilość i asortyment środków spożywczych przysługująca żołnierzowi
w ciągu doby, umieszczona w jednostkowym lub wspólnym opakowaniu.
Polowy punkt żywienia – odpowiednio przygotowane i wyposażone miejsce w
terenie, w którym wydawane są posiłki z kuchni polowych bezpośrednio dla
żołnierzy lub do termosów, organizowane głównie w pododdziale.
Polowy punkt żywnościowy – zespół sił i środków, rozwinięty w określonym
rejonie i przeznaczony do utrzymywania niezbędnych zapasów środków
spożywczych oraz do przygotowywania i wydawania posiłków dla żołnierzy
będących na zaopatrzeniu żywnościowym tego punktu.
Próbka – jest to ustalona liczba (niezbędna do przeprowadzenia badań i oceny
z określonym prawdopodobieństwem) danego środka bojowego (jego elementu)
pobierana do oceny bezpieczeństwa i niezawodności działania.
Przedmioty umundurowania i wyekwipowania – zwane dalej również
przedmiotami zaopatrzenia mundurowego, przedmiotami mundurowymi lub
przedmiotami, to:
- umundurowanie,
- wyekwipowanie,
- przybory i środki higieny osobistej, przybory i środki oraz narzędzia i
materiały do konserwacji i naprawy przedmiotów umundurowania i
wyekwipowania,
- inne przedmioty nie wchodzące w skład umundurowania i wyekwipowania
oraz materiały objęte gospodarką mundurową (materiały do pakowania ubrań
cywilnych, formularze druków służby mundurowej, plombownice i plomby).
Przeklasyfikowanie (przekwalifikowanie) – zdarzenie gospodarcze związane
ze zmianą kategorii określonych składników majątku (środków bojowych).
Efektem przeklasyfikowania może być również zmiana wartości określonych
partii środków zaopatrzenia oraz przeznaczenia.
Przezbrajanie – jest to wymiana zapalników (zapłonników, smugaczy,
pobudzaczy, spłonek) jednego rodzaju (typu) na inny – np. bojowych na
ćwiczebne lub wadliwych na sprawne.
Punkt żywienia kadry – wyodrębniona część stołówki wojskowej, w której
organizuje się odpłatne wyżywienie osób według normy wyżywienia
stosowanej w jednostce wojskowej prowadzącej gospodarkę żywnościową.
Racja dzienna – dobowa norma zaopatrzenia – określoną w jednostkach miary
ilość środków zaopatrzenia, ustalona zgodnie z obowiązującymi zasadami i
normami zabezpieczenia potrzeb wojennych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej
Polskiej.
Rejonowy Organ Zaopatrywania – jednostkę organizacyjną resortu obrony
narodowej odpowiedzialną za planowanie, gromadzenie, dostarczanie oraz
organizację systemu świadczenia usług we wskazanym rejonie
odpowiedzialności określonym odrębnymi przepisami.
Rodzaje należności:
1. Indywidualna - określająca normę dla użytkownika.
2. Zespołowa - stanowiąca sumę należności indywidualnych określonej grupy
użytkowników lub przysługująca jednostce użytkującej.
3. Całkowita - obliczona na etatowy lub faktyczny stan użytkowników należna
ilość przedmiotów pomnożona przez liczbę użytkowników.
4. Okresowa (roczna, miesięczna) - obliczona na etatowy lub faktyczny stan
użytkowników należna ilość przedmiotów pomnożona przez liczbę
użytkowników i podzielona przez okres używalności.
5. Ogólna (pełna) - obejmująca należność całkowitą, powiększoną o normatyw
zapasu użytku bieżącego lub wojennego i należności zbiorowe.
Rotacja – przedyslokowywanie zasobów pomiędzy jednostkami lub/oraz
magazynami, które umożliwia ekonomicznie uzasadnione ich zużywanie. W
celu zapewnienia właściwej rotacji należy brać pod uwagę niżej wymienione
czynniki:
- typowanie „do zużycia w pierwszej kolejności”;
- najmniej licznych partii z wytypowanych do zużycia;
- najstarszych lat produkcji.
Równoważnik pieniężny – wartość pieniężna wypłacana żołnierzowi w zamian
za bezpłatne wyżywienie w naturze, w wysokości przyporządkowanej do
przysługującej zasadniczej lub dodatkowej normy wyżywienia lub jej
wielokrotności albo części.
Ryczałt zaopatrzenia – limit rocznych nakładów jednostki wojskowej
prowadzącej gospodarkę żywnościową, ustalony w oparciu o wartości pieniężne
norm rzeczowych.
Stan techniczny środków bojowych – jest to ich aktualny stopień przydatności
do użycia zgodnie z przeznaczeniem oraz składowania i transportu,
uwzględniający zmiany wartości wyróżnionych cech w stosunku do ustalonych
wymagań. Określa on Jakość Środków bojowych. Miarą stanu technicznego
jest kategoria, określona zgodnie z „Instrukcją o kontroli jakości i
bezpieczeństwa środków bojowych w procesie eksploatacji w resorcie obrony
narodowej” sygn. Logis 3/2010. Skrajnie występuje stan zdatności (kat.1 i 2) i
stan niezdatności (kat. 3a, 3b, 4, 5a i 5b) do użycia zgodnie z przeznaczeniem.
W stanie zdatności środki bojowe są całkowicie sprawne technicznie, spełniają
wymagania taktyczno-techniczne i wymagania bezpieczeństwa w eksploatacji
oraz znajdują się w okresie przydatności technicznej.
Skład środków bojowych – jest to ześrodkowanie magazynów (stacjonarnych
lub polowych), w których przechowuje się środki bojowe i ich elementy oraz
place składowe, urządzenia i wyposażenie umożliwiające przyjmowanie,
wydawanie, przeprowadzanie zabiegów konserwacyjno – naprawczych,
kontrolę i sprawdzanie jakości.
Sprzęt naliczeniowy – sprzęt ujęty w „Normach należności sprzętu
naliczeniowego służby Materiałów Pędnych i Smarów dla jednostek
wojskowych Sił Zbrojnych RP na czas pokoju i wojny”. Sygn. MPS 144/2006.
Sprzęt służby mps – specjalistyczny sprzęt transportowo-dystrybucyjny,
polowy i jego wyposażenie, urządzenia specjalistyczne, sprzęt magazynowy,
techniczne środki materiałowe (tśm).
Sprzęt służby mundurowej obejmuje:
- namioty obozowe,
- techniczny sprzęt polowy, w tym łaźnie, urządzenia grzejne, pralnie,
urządzenia zasilające, suszarnie.
Sprzęt służby żywnościowej – specjalistyczny sprzęt polowy i jego
wyposażenie, kontenery specjalistyczne służby żywnościowej, urządzenia
gastronomiczno-chłodnicze, sprzęt stołowo-kuchenny, sprzęt magazynowy,
urządzenia i środki do higienizacji oraz techniczne środki materiałowe (tśm), a
także sprzęt powszechnego użytku.
Sprzęt techniczny służby mps – specjalistyczny sprzęt dla którego wystawia
się dokumenty eksploatacyjne (np. sprzęt transportowo-dystrybucyjny, pompy
paliwowe itp.).
Stołówka okrętowa – miejsce żywienia będące integralną częścią okrętu,
wydzielone pod względem technologicznym i dystrybucyjnym, w którym
realizuje się żywienie osób zaokrętowanych oraz podjętych rozbitków.
Stołówka wojskowa – obiekt stacjonarny lub polowy punkt żywienia
zbiorowego żołnierzy oraz obiekt żywienia na okręcie, w którym przygotowuje
się posiłki według zasadniczych dodatkowych norm wyżywienia.
Stołówka wojskowa dla kadry – forma organizacyjna stołówki wojskowej -
miejsce żywienia, w którym realizuje się odpłatne i bezpłatne
wyżywienie żołnierzy zawodowych i innych osób w oparciu o wartościowe
rozliczanie produkcji kuchennej.
System obsługowo – naprawczy środków bojowych – zorganizowane,
uporządkowane zintegrowane znormalizowane przedsięwzięcia planistyczno-
organizacyjne i techniczne oraz siły i środki mające na celu utrzymanie
środków bojowych w sprawności technicznej i stałej gotowości do
natychmiastowego działania.
Szef służby mps (równorzędny) – osoba odpowiedzialna za działalność służby
mps w jednostce wojskowej prowadzącej gospodarkę mps.
Szef służby żywnościowej – osoba zajmująca stanowisko etatowe lub osoba,
która z racji zajmowanego stanowiska służbowego jest odpowiedzialna za
organizowanie i kierowanie działalnością służby żywnościowej danego szczebla
organizacyjnego.
Środki bojowe – wyroby i ich elementy (moduły) wszelkiego typu i rodzaju
amunicji, środki minersko-zaporowe, środki bojowe obrony przed bronią
masowego rażenia, lotnicze i morskie środki bojowe oraz rakiety i ich elementy,
między innymi środki zapalające, sygnalizacyjne, chemiczne, oświetlające,
dymne oraz inne, zawierające materiały wybuchowe lub substancje o podobnym
przeznaczeniu.
Środki bojowe mogą występować jako skompletowane w jedną całość (wyrób) lub w
elementach oraz:
1. Uzbrojone – z zamontowanymi zapalnikami (radiozapalnikami).
2. Nieuzbrojone – bez zamontowanych zapalników (urządzeń inicjujących), bez źródeł
zasilania.
3. Ćwiczebno-pozoracyjne – z materiałami wybuchowymi, do strzelań szkolnych i
pozorowania wystrzałów, wybuchów i celów oraz imitowania atmosfery skażonej.
4. Szkolno-treningowe – nie zawierające materiałów wybuchowych, imitujące wiernie
wyroby bojowe, do szkolenia wojsk, makiety, itp.
5. Kontrolno-pomiarowe – stosowane do badań broni i niektórych zespołów amunicji.
6. Sygnalizacyjne.
7. Makiety.
8. Przekroje.
Środki bojowe przeterminowane – to środki, które przekroczyły
gwarantowany okres przydatności technicznej lub okres przydatności
technicznej (OPT). Ich eksploatacja jest odłożona do czasu otrzymania
pozytywnych wyników badań jakości i bezpieczeństwa.
Środki do higienizacji – środki czystości, higieny i estetyki przygotowywania i
wydawania posiłków w stołówkach wojskowych i innych obiektach i
pomieszczeniach służby żywnościowej, oraz na realizację zadań związanych z
wdrożeniem skutecznego systemu HACCP.
Środki zaopatrzenia żywnościowego – środki spożywcze i wodę do picia,
pasze i karmy dla zwierząt, preparaty mineralno-witaminowe, opakowania i
druki, sprzęt służby żywnościowej, urządzenia i środki do higienizacji,
materiały naprawcze i konserwacyjne, sprzęt powszechnego użytku stosowany
w zabezpieczeniu żywienia.
Tabela zamian środków spożywczych – ilość środków spożywczych
możliwych do zastosowania w zamian za 100 gram zasadniczego środka
spożywczego określonego wymiarem rzeczowym normy wyżywienia.
Technolog żywienia – osoba zajmująca się planowaniem oraz nadzorowaniem
procesów wytwarzania posiłków w obiektach żywienia zbiorowego lub
urządzeniach służby żywnościowej zgodnie z obowiązujący przepisami w tym
zakresie.
Teren techniczny składu – wydzielony teren składu na którym znajdują się
magazyny oraz warsztaty obsługowe – naprawczo oraz obsługowo-
konserwacyjne.
Trwałość – określa się jako czas od wyprodukowania do chwili, w której dalsze
eksploatowanie środków bojowych (ich elementów) jest niebezpieczne.
Utylizacja – proces przerobu środków bojowych lub ich elementów na
wszelkiego rodzaju produkty uboczne, niestwarzające zagrożeń dla życia,
zdrowia ludzi lub środowiska, podlegające dalszemu wykorzystaniu do innych
celów.
Uzbrajanie – jest to umieszczenie zapalnika (zapłonnika, smugacza,
pobudzacza, spłonki) w wyrobie (pocisku, minie, naboju, zapalniku itp.).
przechowywanego w stanie częściowo skompletowanym lub kompletnym.
Użytkowanie – jest to wykorzystywanie środków bojowych zgodnie z
przeznaczeniem.
Wartość pieniężna normy rzeczowej – wartość środków zaopatrzenia
żywnościowego, wchodząca w skład normy rzeczowej, liczona w średnich
cenach zakupu.
Wartość pieniężna normy wyżywienia – wartość środków spożywczych, w
średnich cenach zakupu, wchodzących w skład zasadniczej lub dodatkowej
normy wyżywienia, określana w decyzji Ministra Obrony Narodowej.
Wojskowa Dokumentacja Techniczno-Technologiczna - to dokument
zawierający informacje niezbędne do wykonania przedmiotu umundurowania i
wyekwipowania oraz uruchomienia etapu produkcji, określający zasady
odbioru, pakowania, cechowania oraz konserwacji przedmiotu, a także
określający jednoznacznie przedmiot, jego części składowe i wymagania
techniczno-użytkowe, jakie ma spełniać oraz umożliwiające jednoznaczną jego
identyfikację.
Wyrób – jest to środek bojowy składający się z elementów składowych, w pełni
gotowy do użycia zgodnie z przeznaczeniem.
Zabezpieczenie materiałowe - zespół działań podsystemu materiałowego,
którego celem jest zaspokojenie potrzeb wojsk w wymagane asortymentowo
ilości środków zaopatrzenia oraz logistyczne usługi materiałowe, w miejscu i
czasie umożliwiającym SZ RP właściwe funkcjonowanie, w okresie pokoju,
kryzysu i wojny.
Zapasy – środki zaopatrzenia przeznaczone do zabezpieczenia bieżących
potrzeb szkoleniowych i gospodarczych wojsk, mobilizacyjnego rozwinięcia
jednostek wojskowych, szkolenia po mobilizacyjnym rozwinięciu, a także
funkcjonowania po zakończeniu tego szkolenia w dalszym okresie trwania
kryzysu.
Zapasy ponadnormatywne – przedmioty umundurowania i wyekwipowania
oraz sprzęt, występujące w ilościach przewyższających obowiązujące normy.
Zapas wojenny (ZW) - zapas przeznaczony do zabezpieczenia potrzeb
jednostek wojskowych w czasie bezpośrednich działań bojowych, wynikający z
różnicy pomiędzy należnością czasu wojny „W” i czasu pokoju „P”.
Zapasy zbędne – przedmioty umundurowania i wyekwipowania oraz sprzęt,
które nie mogą być wykorzystane, zgodnie z obowiązującymi normami.
Zasadnicza norma wyżywienia – ilość środków spożywczych
przysługująca żołnierzowi w ciągu doby.
Zbiór - określona ilość partii (lub sztuk) środków bojowych, a także ich
elementów wyprodukowanych w określonym przedziale czasu.
Zespołowa jednostka użytkująca - pododdział, oddział, warsztat, izba
chorych, wartownia itp.
Zestaw należności - jest określeniem ogólnej normy przedmiotów
umundurowania i wyekwipowania, stanowiącej poszczególne jego rodzaje, np.
zestaw należności umundurowania wyjściowego, zestaw należności
umundurowania polowego.