TATLONG PANGKAT NG

SINAUNANG TAONG
DUMATING SA PILIPINAS
GROUP 1
Panahon ng Katutubo

Sa panahong ito, ang ating mga ninuno ay nakatira sa mga

kuweba at payak lang ang kanilang pamumuhay. Nabubuhay
sila sa pangangaso, pangingisda at iba pa. Hindi pa sila
marunong mag sulat ngunit kanilang pinausbong ang babayin o
alibata. Gamit ang pagsasaling wika ay nagkaroon ng panitikan
sa bansa kagaya na lamang ng mga alamat, epiko at iba pa.
Ang mga katutubong tao ay nagmula sa mga unang populasyon
ng mga tao na nanirahan sa isang lugar bago ang pagdating ng
mga dayuhang kolonisador. Ang mga katutubong wika ay
nagmula mula sa kanilang mga ninuno at nag-evolve sa
paglipas ng panahon sa mga komunidad na ito. Sa Pilipinas,
halimbawa, may mga iba’t-ibang wika at diyalekto na ginagamit
ng mga katutubong tribu, tulad ng Tagalog, Cebuano, Ilokano, at
marami pang iba. Ang mga wika ng mga katutubong tao ay
mahalaga sa pagpapahayag ng kanilang kultura, tradisyon, at
kaalaman.
TAONG TABON

Ang Taong Tabon ay

maniwaring isá sa mga ‘unang
tao’ at kaibá sa mga
kasalukuyang tao sa Pilipinas,
subalit bahagya lamang.

Waláng masasabi tungkól sa

mukhá niya ang tangos ng
ilong, kulay ng balat o kulot ng
buhók – maliban sa isa:

Ang Taong Tabon ay hindî

Negrito.
Wave Migration Theory
NEGRITO
Tatlong uri ng Negrito
1. Tunay na Negrito
2. Australoid- Sakai
3. Proto- malayo

Ang mga Negrito ang bumubuo sa pinakamatandang nabubuhay pang

grupo sa Pilipinas.
INDONES
Buhat sa kaloobang asia
Unang Pangkat
Nagmula sila sa timog-
silangang asya. Maputi
ang kanilang balat at may
kalaliman ang kanilang
mga mata at may
matangos na ilong. Mas
makabago ang kanilang
kalinangan kumpara sa
mga negrito.
Pangalawang Pangkat
Sila ay maitim, malaki
ang ilong, makapal ang
labi, at bilugan ang mga
mata.
Pinaniniwalaang sila ang
gumawa ng hagdan-
hagdang palayan ng
Banawe.
MALAY
Sila ang pinakahuling nandayuhan.
Sila ang mga pangkat etnikong
Awstronesyo. Sa Pilipinas, sila ang
mga ninuno ng mga naging Bisaya,
Ilokano, Moro, Bicolano, Tagalog,
Kapampangan, Panggasinense,
Ifugao, at iba pa. Sila ay tumira sa
Pilipinas ng 100 hanggang 200 na
taon.

Bago pa man dumatung ang mga

kastila, may sarili ng pamahalaan
( barangay at sultanato), batas,
panitikan, sining, at wika ang ating
mga katutubo.
Ang pamahalaang barangay ay
nagmula sa salitang balanghay
(tawag sa mga sasakyang-
pandagat ng mga malay). Ang
isang barangay ay binubuo ng 30
hanggang 100 pamilya. Datu o
Raha naman ang tawag sa sa
pinuno nito.

Ang pamahalaang sultanato ay

itinatag ni Shariff Abu Bakr.
Sinusunod nila ang mga aral ni
Propeta Mohammed. Sultan ang
tawag sa pinuno nito.
Baybayin o Alibata (ika-14 hanggang ika-19
na siglo)
Si Paul Versoza ang nagpangalan sa
alibata. Ito ay nahango sa “alif bata”.
(Dalawang unang titik sa arabic: alif at bet)

Ayon naman kay Padre Chirino, ito ay nag

mula sa kabihasnang Malaysia, Saudi
Arabia, Inda, China, at Cambodia.
Pahayag pa ni Jose Villa Panganiban na
malaganap na ginamit ito noong 1300 sa
mga pulo ng Luzon at Kabisayaan.
BAYBAYIN
Labinptong titik
( 14 katinig, 3 patinig,
at 1 Digrapo)
Digrapo-
Kumbinasyon ng 2
letra na kumakatawan
sa iisang tunog.
Mga naiambag ng mga Negrito, Malay, at Indones
na may kinalaman sa ating wika.
Negrito
Salin dilang Panitikan
(Kuwentong bayan, alamat, mito, at iba pa)
Nagpakalat ng tinatawag nating salin-dilang
panitikan. Sinasabi na sila ang unang gumawa ng
mga kwentong bayan, alamat, mito at iba pa, na
hindi man naisulat dahil wala pa silang sistema ng
pagsusulat
Malay
Baybayin
Ang unang nagpakilala sa atin ng sistema ng
pagsusulat noon, ay naipasa naman sa iba’t ibang
henerasyon, iba’t ibang lugar, iba’t ibang tao, gamit
ang salin-dila o pag kukwento, bilang isang uri ng
Panitikan
Indones
Balangay (origin of barangay)
Ang lahi ng mga Indones ang nagpakilala sa atin ng
tinatawag na balangay na noon ay isang sasakyang pang
dagat kung saan hinango ang salitang barangay, na
ngayon ay isang maliit na unit ng pamahalaan dito sa
Pilipinas.
Ang katutubong Tao (Pilipino) ay nakakaranas ng diskriminasyon at
pag labag sa kanilang karapatan. Na nagmumula sa dayong
Kolonisasyon,Modernisasyon,Stereotipikasyon, at Prejudice

Nararanasan ng mga katutubong tao (Pilipino)

1. Pag-aagawan ng lupa at likas yaman

2. Kultural na diskriminasyon
3. Kakulangan sa edukasyon at Kalusugan
4. Pagkakaroon ng limitadong political representation
5. Stereotipikasyon at bias
KONKLUSYON

Mahalagang maipaunawa sa sambayanan na ang Filipino at mga

katutubong wika ay mabisang kasangkapan upang maipahayag ng isang
Pilipino ang kaniyang katangian at identidad partikular sa usapin ng
pakikipagkapuwa na makatutulong upang maabot ang pambansang
kaunlaran na pakikinabangan ng buóng sambayanan sa lahat ng aspekto
ng lipunan kabílang ang hanapbúhay, edukasyon, siyensiya, ekonomiya,
atbp.

Ang paggamit ng wika ay dapat palaging nakaangkla sa usapin ng

kapuwa upang matamasa ang ninanais na pag-unlad na masaklaw o
ingklusibo sapagkat kasama ang maka-Pilipinong konsepto ng kapuwa
kabilang ang pakikitungo, pakikisalamuha, pakikilahok, pakikibagay,
pakikisama, pakikipagpalagayang-loob, pakikisangkot, at/o pakikiisa.