Professional Documents
Culture Documents
ANCHORfinal
ANCHORfinal
Bu demirler kalıcı
bağlanma, yüzer iskele,
balık çiftliklerinde
kullanılabilir. Bu demirler
özel bir araç ve dalgıçla
deniz tabanına çakılır.
Diğer yöntemlere göre
ucuzdur ve daha fazla
tutma gücü sağlar. Çamur
benzeri zeminlerde ideal
değildir.
3.3 High
Holding
Power Demir
Drill gemilerinde
ve kablo döşeme
gemilerinde büyük
demir kuvvetlerine
direnmek için
ortaya çıkmıştır.
Bunlar genellikle
support tug
üzerinden
kullanılır.
Her kilitte yapılan renklendirme
operatöre büyük hakimiyet sağlar.
Bu bilgi tüm demirleme
3.4 Demir methotlarında oldukça önemlidir.
Temel demirleme operasyonu
Teknikleri lokasyon belirlenmesi, demirin
gözden ayrılması ve geminin işlem
sonunda hangi dairede
kalacağından oluşur.
Gemi korunaklı, düzgün zemin yapılı, yeterli derinlikli
ve yeterli salma alanına sahip bir nokta aramalıdır.
Demir pozisyonuna yaklaşım daha güçlü olanı
seçmek kaydıyla rüzgaraltı veya akıntı altından
olmalıdır.
4.0 Demir Gemiyi
Nasıl Tutar?
Demir funda edildiği zaman
demirin tacı önce tabana değer.
Gemi geri yönlü hareketine
başladığı zaman demirin uçları
pozisyonunu alır ve kendini deniz
yatağına gömer. Ne kadar
yüksekten atıldığı fark etmeksizin
her zaman önce demirin tacı
tabana değer.
Demir uçları yalnızca geri
hareket esnasında deniz
tabanına gömülecektir.
Aksi durum demiri
alırken gerçekleşecektir.
Tüm zincir çekildiği
zaman demir uçları
yukarı dönecek ve
tabandan sökülecektir.
Tüm diğer faktörler dışında
tutma kuvveti 3 noktaya
bağlıdır. Demirin inşa
özelliği, deniz tabanı yapısı,
kaloma miktarı. İnşa
4.1 Demir özelliği International
Tutma association of
classification societies
Kuvveti (IACS) tarafından belirlenir.
IACS 3 tip demir
belirtmiştir. Normal Holding
Power, High Holding Power,
Super High Holding Power.
Diğer sebep deniz tabanıdır.
Kum bariz sebeplerle en
yüksek tutma kuvveti veren
olarak sınıflanır. Kaloma
miktarı güvenli demirleme
için oldukça önemlidir.
Fazla kaloma vermenin
mantığı zincir ile tabanın
arasında bulunan açıyı
azaltmaktır. Açı arttıkça
tutma miktarı azalır.
Başparmak kuralına göre 6
kat idealdir. 20 metre
derinliğe en az 120 metre
kaloma verilmelidir. Güçlü
rüzgarlar ve akıntılar
durumunda katsayı 6 dan
fazla olmaya başlar. Fucayra
gibi derin demir bölgelerinde
yetersiz zincir sebebiyle kural
uygulanamayabilir. Sakin
havalarda problem olmasa da
dikkat edilmelidir.
Demire hazırlık günler öncesinden
başlayabilir. Kaptan demir
bölgelerini günler önceden kontrol
4.2 eder. Anchorage bölgeleri
acentaların pre arrival
Demire mesajlarında önerileceği gibi VTS
Hazırlık tarafından yönlendirme de
yapılabilir. Haritayı echo sounder
ile teyit etmek her zaman
gereklidir.
Geminin tipine bağlı olarak, şirketin UKC
politikasına bağlı olarak, sahip olunan
kilit miktarına bağlı olarak, batık; kablo
hattı, boru hattı konumlarına bakılarak
ve deniz yatağının tipi kontrol edilerek
demir hazırlığı yapılır. Irgat kapasitesi de
kontrol edilmelidir. Çoğu gemi 3 kilite
kadar problemsiz çalışacaktır. Demir 80
metreyi aşacağı zaman ırgatın
kapasitesini kontrol etmekte fayda
olacaktır.
Baş tarafta bulunan istasyon
planlı şekilde bakımdan
geçecektir. Aynı şekilde demir
manevrası öncesi kontroller
gerçekleşecektir. Hangi demir
atılacağı kesin olsa dahi iki tarafın
4.3 Demir da lashingleri çözülecektir.
İstasyonu Köprüüstünden anchor party’e
verilecek bazı bilgiler işleri
kolaylaştıracaktır. Suyun derinliği,
hangi demir kullanılacağı,
demirleme methodu, suya
verilecek kilit gibi bilgiler
operasyonu sorunsuz yürütecektir.
Demir bölgesine yaklaşırken
en önemli faktör geminin
hızıdır. Makine test edilmiş
4.4 Demir ve güvenilir davranmalıdır.
Kaptan geminin hızını
Bölgesine yavaşlatmak için zikzak
Yaklaşma manevrası yapabilir. Bu
manevra kısa mesafede hız
düşürmek için en etkili
yoldur.
Bu manevra esnasında çevredeki
gemilere çapariz verilmemelidir.
Hızın dışında yaklaşılan yön önem
arz eder. En mantıklı yollar rüzgarı
ve akıntıyı karşımıza almaktır.
Koşullar el veriyorsa 1 mil
önceden pruvayı bu yöne vermek
mantıklıdır. Demir atmak çocuk
oyunu değildir. Planlı ve programlı
şekilde hareket edilmelidir.
4.5 Letting go an Anchor
Funda etmek diğer yönteme göre
açıkça daha kolay olan yöntemdir.
Irgat kastanyolasını gevşetip gravite
ile demiri bırakırız. Kastanyolayı
açmadan önce demiri atacağımız
yüksekliği iyi tayin etmeliyiz.
Derinliğe bağlı olarak oluşacak hasar
başta belli olmasa da ilerleyen
zamanlarda baş gösterecektir. Bir
diğer risk demirin momentumundan
kaynaklanır. Demir tabana ulaşana
kadar gittikçe artan bir kuvvet
oluşturacaktır. Bu kuvvet
kastanyolanın tutmaz hale gelmesine
yol açabilir.
4.6 Letting go referans noktası
Tecrübeler göstermiştir ki asla 20
metrenin üstü bir mesafeden funda
demir yapılmamalıdır. Demir
mümkün olduğunca alçaltılıp
ardından funda edilmelidir. Funda
edilmeden önce yarım kilit hayboci
yapmak yine thumb rule kapsamında
uygundur.
Bu değerler ile: demir bölgesine 2kts 0.5
nm kalana kadar ilerlenmeli, yarım kilit
hayboci yapılıp kastanyola sıkılmalı,
gemiye tornistan hareketi verilmeli,
sancak demiri kullanılıyorsa (right hand
fix prop için) başın sancağa açılmasına
dikkat edilmeli, pozisyona gelindiğinde
kastanyola açılmalı, sürat 0.5 kts
civarında zinciri düzgün sermek için
tutulmalı, yeterli kaloma verildikten
sonra kastanyola sıkılmalıdır.
4.7 Anchoring by walking back
Hayboci işlemi demiri ırgat ile
indirme işlemidir. Bu yöntem demiri
ve ırgat donanımını minimum strese
maruz bırakacaktır ancak
dezavantajı vardır. Sürat 1.0 kts
geçerse sadece demir kendini
amorti edecektir. Irgata bir yük
binmeyecektir.
Asıl problem çok kontrollü
olunması gerektiğinden ortaya
çıkar. Bir miktar kontrolsüzlük dahi
ırgat donanımına zarar verecektir.
Ortalama demir ırgatı dakikada 9
metre hareket eder. Bu durumda
tornistanda hızımız 0.3 kts’den
fazla olmamalıdır. Geri kalan
adımlar funda ile aynı işlemdedir.
4.8 Demir Alma
• Alderton, T. and Winchester, N., 2002, “Globalization and Deregulation in the Maritime Industry”, Marine Policy 26
• Alderton P., 2004 “Transport, Operations and Economics”, Adlard Coles Nautical
• Bennathan, E. and A. Walters, 2002, “The Economics of Ocean Freight” London, Professional Books
• Blackwell, A., D., (2011), Happy Hooking – the Art of Anchoring, White Seahorse
• Bloor, M., Thomas, M. and Lane, T., 2000, “Healthy Risks in the Global Shipping Industry: An Overview”, Health, Risk and Society 2 (3)
• Chrzanowski, I., 2002, “An Introduction to Shipping Economics”, London, Fairplay Publications.
• Dockray, M., 2002, “Cases and Materials on the Carriage of Goods by Sea”, London, Professional Books
• Edwards, Fred; Sailing as a Second Language: An illustrated dictionary, 1988 Highmark Publishing
• Farthing, B., M. Brownrigg, 1997, “Farthing on International Shipping LLP Limited, London.
• Grammenos, C.T., Chong Ju Choi, 2002, “The Greek shipping industry: regulatory change and evolving organizational forms”, Athens, Loizou Publishes
• Huges, L., 2002, “The Shipping Transport”, Chapman and Hall Hinz, E.R., (2001), The Complete Book of Anchoring and Mooring, Rev. 2d ed., Cornell Maritime Press
• Hiscock, E.C., (2009), Cruising Under Sail, second edition, Oxford University Press
• Johnson, L., 2002, “The Freight Market index of Baltic Dry Index”, London, Athlone Press.
• Kemp P., 2003, ”History of ships”, New York, Books for Shipping
• Metaxas, B., 1998, “The Economics of Tramp Shipping”. London, Athlone Press.
• Peters, H., 2003, "Seatrade, Logistics, and Transport", PRE Policy and Research Series, Report No. 6, Washington, D.C., World Bank.
• Sletmo, G. and E. Williams., 2003, “Liner Conferences in the Container Age”, New York: McMillan.