Mula sa pagmamahal ay nagbabahagi ang tao ng kaniyang sarili sa iba. Naipakikita niya ang kaniyang pagiging kapuwa. Sa oras na magawa ito ng tao, masasalamin sa kaniya ang pagmamahal niya sa Diyos dahil naibabahagi niya ang kaniyang buong pagkatao, talino, yaman, at oras nang buong-buo at walang pasubali.Ito ang makapabibigay ng kahulugan sa kaniyang buhay. Ito rin ang makakasagot ng dahilan ng kanyang pag-iral sa mundong ito. Espiritwalidad at Pananampalataya: Daan sa Pakikipag-ugnayan sa Diyos at sa Kapwa • Ang tao ay naghahanap ng kahulugan sa kanyang buhay.Bakit siya umiiral sa mundo? Dahil dito kailangan niya ang pananampalataya. • Ang pananampalataya ay ang personal na ugnayan ng tao sa Diyos. • Sa pananampalataya naniniwala at umaasa ang tao sa mga bagay na hindi makikita. • “Ang pananampalataya ang siyang kapanatagan sa mga bagay na inaasam, ang kasiguruhan sa mga bagay na hindi nakikita.” (Hebreo 11:1) • Ang pananampalataya, tulad ng pagmamahal ay dapat ipakita sa gawa. Ito ay ang pagsasabuhay ng tao sa kaniyang pinaniniwalaan.Wika nga ni Apostol Santiago sa Bagong Tipan, “Ang pananampalatayang walang kalakip na gawa ay patay” (Santiago 2:20). Ayon kay Carl S. Lewis ang AGAPE (Divine love) ay isang uri sa pagmamahal na pinakamataas sapagkat ito ang pagmamahal na walang kapalit.Patuloy na nagmamahal sa kabila ng mga pagkukulang at patuloy na nagpapakasala ng tao ay patuloy pa rin Niyang minamahal dahil ang TAO ay mahalaga sa Kaniya