Zaburzenia odżywiania

Czym są
zaburzenia
odżywiania?
Zaburzenia odżywiania to złożone zaburzenia psychiczne,
charakteryzujące się niezdrowym podejściem do jedzenia,
ciała i wagi. Te zaburzenia mogą wpływać na zdrowie
fizyczne i psychiczne jednostki.
 Kto jest najbardziej narażony na wystąpienie
zaburzeń odżywiania?

• Nie ma znaczenia, czy jesteśmy dzieckiem, w wieku nastoletnim, kobietą po pięćdziesiątce czy dorosłym
mężczyzną – każdy z nas może być zagrożony.
• Zaburzenia odżywiania dotyczą około 5% populacji i najczęściej rozwijają się w okresie dojrzewania i wczesnej
dorosłości.
• Szacuje się, że na całym świecie na anoreksję lub bulimię cierpi od 0,5 do 3% ludzi. Według ekspertów
statystyki te są jednak znacznie zaniżone. Wiele przypadków może nawet nie trafić do lekarza, który
zdiagnozuje ED. Dlatego ogólna liczba jest wyższa.
• Według statystyk, mężczyźni stanowią aż 25% przypadków anoreksji lub bulimii. W przypadku
kompulsywnego objadania się, odsetek ten może sięgać nawet 40%. Statystki te wyraźnie obalają mit, że
problemy te dotyczą wyłącznie kobiet.
• Większość zarejestrowanych przypadków dotyczy młodych kobiet. Według badań populacyjnych z udziałem
ponad 5000 kobiet, 15% z nich miało osobiste doświadczenia z ED w pierwszej połowie swojego życia.
 Jakie są grupy ryzyka wystąpienia zaburzeń odżywiania?
• Jedna z grup podwyższonego ryzyka wiąże się z wiekiem i płcią. Inne grupy ryzyka są też
powiązane ze względu na podobne zainteresowania lub zawody.
• Dorastające kobiety i mężczyźni. W okresie dojrzewania zachodzi szereg zmian fizjologicznych,
które wpływają na wygląd zewnętrzny, np. wzrost piersi lub większe odkładanie się tkanki
tłuszczowej w okolicy bioder u dziewcząt. Niektórzy mogą zacząć radzić sobie z tymi zmianami,
stosując diety, głodówki lub objadając się, co może przerodzić się w zaburzenia odżywiania.
• Osoby przechodzące zmiany życiowe. Może to być utrata bliskiej osoby, rozstanie, zmiana pracy
lub miejsca zamieszkania. Niektóre osoby są bardziej wrażliwe na takie wydarzenia życiowe niż
inne. Może to ponownie prowadzić do chorób psychicznych, w tym zaburzeń odżywiania.
• Osoby, które uprawiają „sporty estetyczne”. Należą do nich np. gimnastyka, fitness,
kulturystyka, taniec, balet lub łyżwiarstwo figurowe.
• Sportowcy, którzy muszą spełniać wymagania kategorii wagowych. Dotyczy to w szczególności
sportów walki lub podnoszenia ciężarów.
• Osoby wykonujące zawód, w którym przywiązuje się dużą wagę do wyglądu. Dotyczy to
zwłaszcza modelingu, aktorów lub prezenterów telewizyjnych.
• Grupy mniejszościowe. Osoby ze społeczności LGBT (osoby o odmiennej tożsamości seksualnej
lub płciowej).
Sfera myśli i emocji w zaburzeniach odżywiania
• Przekonania: "Jestem gruba", "Jeśli schudnę, to będę pewniejsza siebie", "Jeśli
schudnę, będę szczęśliwsza", "Jestem tak beznadziejna, że i tak się nikt mną nie
zainteresuje - mogę jeść", "Jeśli będę gruba, odrzucą mnie",
• natrętne myśli - o wyglądzie, jedzeniu, planowaniu jedzenia, liczeniu kalorii,
przytyciu
• lęk przed przytyciem
• poczucie winy i złość na siebie po napadzie objadania i złamaniu reguły
dietetycznej
• wstyd poczucie bycia "grubą/grubym"
• porównywanie się z innymi
• przekonania o tym, co powinno się jeść i jak wygląda prawidłowa dieta
pomagająca być szczupłym
• lęk społeczny, depresja
• zaburzenie obrazu ciała
Sfera zachowania w zaburzeniach odżywiania
• restrykcyjna dieta - podział produktów na "dobre" i "złe", rytuały
• ćwiczenia fizyczne i/ lub dbanie o to by jeść bardzo zdrowo
• zachowania kompensacyjne - wymioty, środki przeczyszczające, środki
moczopędne, głodówki
• napady objadania, jedzenie pod wpływem emocji
• nieprawidłowe nawyki żywieniowe
• kontrola: częste ważenie się i mierzenie, kontrola ciała w lustrze
• jedzenie w samotności, powoli lub bardzo szybko
• samookaleczanie
• wycofanie z relacji, absencja w szkole
• konsekwencje medyczne
Objawy anoreksji
1. Dramatyczna utrata wagi: Osoby cierpiące na
anoreksję starają się utrzymać wagę znacznie poniżej
normy dla ich wieku i wzrostu.
2. Nadmierne ograniczanie spożycia kalorii: Osoby z
anoreksją unikają spożywania wystarczającej ilości
jedzenia, ograniczając kaloryczność posiłków do
minimum.
3. Zaburzenia w odżywianiu: To może obejmować
liczenie kalorii, unikanie określonych grup
pokarmowych, stosowanie restrykcyjnych diet czy
nadmierne ćwiczenia fizyczne.
4. Zmiany fizyczne: Objawy fizyczne anoreksji mogą
obejmować osłabienie mięśni, osłabienie układu
odpornościowego, problemy z układem
pokarmowym, osłabienie kości, suchą skórę i inne.
5. Zaburzenia hormonalne: U kobiet z anoreksją
mogą wystąpić zaburzenia hormonalne,
prowadzące do zaniku miesiączki.
6. Zmiany emocjonalne: Osoby z anoreksją mogą
doświadczać obsesyjnego myślenia o jedzeniu,
obaw związanych z przybraniem na wadze,
niskiego poczucia własnej wartości, depresji, lęku
czy nadmiernego perfekcjonizmu.
7. Zmiany behawioralne: Mogą to być izolacja
społeczna, unikanie posiłków w towarzystwie,
utrzymywanie sekretów dotyczących jedzenia,
nadmierna aktywność fizyczna czy obsesyjne
ważenie się.
8. Zmiany w wyglądzie: Osoby z anoreksją mogą
być niespokojne co do swojego wyglądu, często
oceniając siebie jako zbyt grube, mimo utraty
dużej ilości wagi.
 • Ponieważ wielu osobom, anoreksja kojarzy się z
tylko i wyłącznie z ogromnym wychudzeniem i
Anoreksja niejedzeniem, warto powiedzieć, że wyróżnia się
dwa rodzaje anoreksji.

restrykcyjn • Anoreksję restrykcyjną (ograniczającą) –

charakteryzuje się ona tym, że osoba ogranicza

a vs. przyjmowanie pokarmu do bardzo niewielkich ilości

i nieregularnie stosuje środki przeczyszczające
oraz
Anoreksja • Anoreksję bulimiczną (z napadami objadania się
lub przeczyszczaniem) – w tym przypadku osoba
bulimiczna zazwyczaj ogranicza ilość przyjmowanego pokarmu,
regularnie miewa okresy przejadania się lub
prowokowania wymiotów i nadużywania leków
przeczyszczających i moczopędnych.
Anoreksja bulimiczna a bulimia
Kolejna ważną kwestią jest to, że anoreksja bulimiczna
ma wiele wspólnych cech z bulimią. Różnicę stanowi tylko
masa ciała. Jeśli więc osoba, objada się lub przeczyszcza
a jednocześnie spełnia kryteria diagnostyczne anoreksji –
otrzymuje diagnozę anoreksji.
Wynika to z tego, że współczynnik śmiertelności dla
anoreksji jest znacznie wyższy niż dla bulimii.
DSM zakłada bowiem, że pierwszeństwo ma diagnoza
poważniejszego zaburzenia.
 Objawy bulimii
1. Napady objadania się: Okresowe spożywanie dużej ilości
jedzenia w krótkim czasie, przy jednoczesnym braku kontroli
nad ilością spożywanego pokarmu.
2. Niezdolność do kontrolowania spożycia: Osoby z bulimią nie
są w stanie zatrzymać się podczas jedzenia, nawet jeśli są pełne
lub mają uczucie braku kontroli nad swoim zachowaniem.
3. Działania kompensacyjne: Po napadzie objadania się osoby z
bulimią podejmują działania mające na celu zmniejszenie
kalorycznego wpływu spożytego jedzenia. Mogą to być
wymioty, nadmierne ćwiczenia fizyczne, stosowanie środków
przeczyszczających lub innych metod eliminacji kalorii.
4. Tajemniczość wokół jedzenia: Osoby z bulimią często ukrywają
swoje nawyki żywieniowe przed innymi, jedząc w tajemnicy,
aby uniknąć osądzenia.
5. Zmiany fizyczne: Bulimia może prowadzić do
fizycznych objawów, takich jak nadmierna utrata wagi
lub niestabilność wagi, problemy z zębami i dziąsłami
związane z częstym wymiotowaniem, obrzęk twarzy lub
szyi.
6. Zaburzenia elektrolitowe: Częste wymioty i
stosowanie środków przeczyszczających mogą
prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, co z kolei może
mieć poważne konsekwencje dla zdrowia, takie jak
nieregularne bicie serca, zmęczenie, osłabienie mięśni
czy inne problemy.
7. Zmiany emocjonalne: Osoby z bulimią mogą
doświadczać silnego poczucia winy, wstydu i niepokoju
związanego z jedzeniem.
8. Problemy związane z koncentracją i
funkcjonowaniem społecznym: Bulimia może wpływać
na zdolność do koncentracji, a także prowadzić do
izolacji społecznej.
 Objawy zaburzeń z napadami
objadania się
1. Napady objadania się: Osoba spożywa duże ilości jedzenia w krótkim okresie
czasu i odczuwa brak kontroli nad ilością spożywanego pokarmu.
2. Brak kontroli nad jedzeniem: Podczas napadu objadania się osoba odczuwa
uczucie utraty kontroli nad swoim jedzeniem, co sprawia, że trudno jej się
zatrzymać.
3. Odczuwanie wstydu i winy po napadzie objadania się: Osoby z zaburzeniem
z napadami objadania się często doświadczają silnych emocji negatywnych,
takich jak wstyd, wina i rozczarowanie sobą po zakończonym napadzie
objadania się.
4. Jedzenie w tajemnicy: Osoby z BED często jedzą w samotności, ukrywając
swoje nawyki żywieniowe przed innymi.
5. Brak stosowania działań kompensacyjnych: W odróżnieniu od bulimii,
osoby z zaburzeniem z napadami objadania się nie stosują działań
kompensacyjnych, takich jak wymioty czy nadmierne ćwiczenia fizyczne.
6. Częste myślenie o jedzeniu: Obsesyjne myśli o jedzeniu i związane z tym
kwestie związane z ciałem i wagą mogą być powszechne u osób z
zaburzeniem z napadami objadania się.
 Co jest przyczyną
zaburzeń odżywiania?
• Początek jest zazwyczaj łagodny. Często zaczyna się od pragnienia
uzyskania szczuplejszej sylwetki, wyrzeźbionego brzucha, lepszych
wyników sportowych lub potrzeby zaspokojenia wymagań, jakie stawia
przed daną osobą społeczeństwo lub ona sama. Po pierwszym sukcesie
przychodzą komplementy i miła uwaga, które tylko utwierdzają taką
osobę w przekonaniu, że robi to dobrze. W związku z tym jeszcze
bardziej ogranicza jedzenie i zaczyna więcej ćwiczyć. Czuje, że to jedyny
sposób na osiągnięcie celu. Ale wszystko może wymknąć się spod
kontroli i taka osoba może bardzo łatwo i szybko wpaść w paskudny
świat zaburzeń odżywiania.
• Rzeczywista przyczyna ED jest bardzo trudna do wykrycia. Nie może to
być tylko utrata wagi, ponieważ wiele osób przechodzi przez to
codziennie i w większości przypadków nie stanowi to aż takiego
problemu. Istnieje wiele czynników, które mogą być potencjalnym
czynnikiem wyzwalającym. Niektóre z nich są zakorzenione w
najbliższym otoczeniu osoby, inne mają swój początek w jej głowie.
 • W bezpośrednim otoczeniu masz osobę z ED lub
inną chorobą psychiczną: jeśli Twój rodzic,
Czynniki rodzeństwo lub inny bliski krewny cierpi na
biologiczne, które zaburzenia psychiczne, zwiększa się ryzyko rozwoju
mogą prowadzić do tych chorób, w tym zaburzeń odżywiania.
zaburzeń • Długotrwały deficyt kaloryczny: osoby, u których
odżywiania długotrwały wydatek energetyczny jest wyższy niż
spożycie, również znajdują się w grupie
podwyższonego ryzyka wystąpienia ED. Zaburzenia
odżywiania mogą też wystąpić w okresach
intensywnego wzrostu (dojrzewanie), innych chorób
lub nadmiernego wysiłku fizycznego. Jedzenie może
wywoływać u nich lęk przed niepożądanym
przyrostem masy ciała.
• Predyspozycje genetyczne; biochemia: zaburzenia
hormonalne, związane z neuroprzekaźnikami i
enzymami; zaburzony ośrodek sytości-głodu.
Czynniki psychologiczne, które mogą prowadzić do zaburzeń
odżywiania
• Chęć bycia idealnym: Posiadanie przesadnych, często nierealistycznych
wymagań i oczekiwań wobec siebie. Jeśli chcemy się w czymś poprawić,
próba schudnięcia lub zmiany sylwetki może stać się narzędziem do
osiągnięcia celu.
• Niezadowolenie z kształtu swojego ciała: Niezadowolenie z własnego
wyglądu również może wpływać na poczucie własnej wartości. Zaniżona
samoocena może wywołać problemy psychologiczne, w tym niezdrowe
relacje z jedzeniem i inne objawy ED.
• Problemy ze zdrowiem psychicznym: u niektórych osób z ED przed
postawieniem diagnozy występują objawy lęku, fobii społecznej lub
zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.
 Czynniki społeczne, które mogą prowadzić do zaburzeń
odżywiania

• Kult szczupłości: osoby o szczupłej sylwetce są ogólnie uważane w społeczeństwie za

odnoszące sukcesy i szczęśliwe. Jest to również powód, dla którego staramy się poprawić
swój status społeczny i prestiż poprzez utratę wagi. W przypadku obsesji na punkcie
szczupłości, utrata pierwszych kilogramów może prowadzić do anoreksji lub innych
zaburzeń odżywiania.
• Dyskryminacja osób z nadwagą i ich zawstydzanie: Dyskryminacja, zastraszanie i
ocenianie ludzi na podstawie ich wyglądu także przyczyniają się do zaburzeń odżywiania.
Może do tego dojść zarówno w życiu realnym, jak i w mediach społecznościowych.
• Izolacja społeczna: ograniczony kontakt ze światem zewnętrznym, samotność, brak
przyjaciół i osób, które się nami interesują, mogą być kolejnym powodem rozwoju ED. W
ten sposób osoba cierpiąca na ED może domagać się uwagi, której na co dzień nie
otrzymuje.
• Sporty i aktywności wymagające estetycznego wyglądu: jeśli poświęcasz swój czas na
aktywności, w których dużą rolę odgrywają wygląd lub masa ciała, automatycznie
zwiększasz swoje ryzyko wystąpienia ED. W takim przypadku szczuplejsza sylwetka jest
zwykle kojarzona z większymi sukcesami. Należą do nich modeling, taniec i sporty takie jak
gimnastyka, fitness, kulturystyka i jazda na rowerze.
Wpływ mediów społecznościowych na zaburzenia
odżywiania

• Jeszcze kilka lat temu nikt nie wyobrażał sobie, że media

społecznościowe staną się tak ważne, jak są dzisiaj.
Obecnie są częścią życia miliardów ludzi. Bawią, uczą nas,
ale też warunkują i szkodzą. Negatywny wpływ mediów
społecznościowych na zaburzenia odżywiania jest tego
wyraźnym przykładem.
• Na różnych platformach udostępniane są wysoce
edytowane lub ograniczone treści i obrazy, które pokazują
zniekształcony obraz świata. Wyrzeźbione i smukłe
sylwetki, satynowa i opalona skóra oraz brak zmarszczek,
rozstępów i cellulitu. To tylko niektóre przykłady tej
fikcyjnej rzeczywistości. Co więcej, biorąc pod uwagę dużą
ekspozycję sieci społecznościowych, jesteśmy stale narażeni
na te bodźce.
• Tego rodzaju zdjęcia, często retuszowane, mogą przyczyniać
się do pojawienia się poczucia zagubienia u użytkowników.
Część z nas nie przywiązuje do tego zbyt dużej wagi.
Jednak dla kogoś, kto boryka się z problemami z obrazem
ciała, może to być czynnik ryzyka, jeśli chodzi o zaburzenia
odżywiania i ogólnie zdrowie psychiczne.
 Wpływ zaburzeń odżywiania na organizm
Zaburzenia odżywiania mogą powodować różnorodne skutki fizyczne, zarówno krótko- jak i
długoterminowe, które wpływają na różne układy i narządy w organizmie. Oto kilka głównych
fizycznych skutków zaburzeń odżywiania:
• Niedobory pokarmowe:
• Osoby z anoreksją, bulimią lub innymi zaburzeniami odżywiania mogą doświadczać
niedoborów składników odżywczych, takich jak witaminy, minerały, białka i tłuszcze.
• Zaburzenia elektrolitowe:
• W wyniku wymiotów, nadmiernego spożycia środków przeczyszczających lub unikania
spożycia pokarmu, mogą wystąpić zaburzenia równowagi elektrolitowej, co prowadzi do
problemów z sercem, mięśniami i układem nerwowym.
• Osteoporoza:
• Niedobory wapnia i innych składników odżywczych mogą prowadzić do utraty masy
kostnej, co z kolei zwiększa ryzyko osteopenii i osteoporozy, szczególnie u kobiet z
anoreksją.
• Zaburzenia hormonalne:
• Zaburzenia odżywiania wpływają na układ hormonalny, prowadząc do braku miesiączki u
kobiet, zaburzeń cyklu miesiączkowego, a także problemów z płodnością.
• Problemy z układem pokarmowym:
• Bulimia związana z nawracającymi epizodami objadania się i wymiotowania, może
prowadzić do uszkodzeń przewodu pokarmowego, zapalenia przełyku i trudności z
trawieniem.
• Zanik mięśni:
• Anoreksja prowadzi do utraty masy ciała, w tym masy mięśniowej. To
może prowadzić do osłabienia mięśni, zmniejszenia wydolności
fizycznej i problemów z funkcjonowaniem układu mięśniowo-
szkieletowego.
• Problemy z układem krążenia:
• Osoby z niską masą ciała (zwłaszcza anoreksja) mogą doświadczać
zmian w rytmie serca, niskiego ciśnienia krwi, a nawet zaburzeń
rytmu serca, co zwiększa ryzyko zawałów serca.
• Naruszenia funkcji narządów wewnętrznych:
• Zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do uszkodzenia narządów
wewnętrznych, takich jak wątroba, nerki i trzustka, co ma poważne
konsekwencje dla zdrowia ogólnego.
• Problemy z układem oddechowym:
• Niedobory pokarmowe i utrata masy ciała mogą prowadzić do
osłabienia mięśni oddechowych i problemów z oddychaniem.
• Hipotermia:
• Osoby z anoreksją zwłaszcza o niskiej masie ciała, są bardziej
narażone na hipotermię z powodu braku warstwy izolacyjnej
tłuszczu.
• Uszkodzenia skóry, włosów i paznokci:
• Niedobory składników odżywczych mogą wpływać negatywnie na
kondycję skóry, prowadzić do łamliwości włosów, a także do
osłabienia i deformacji paznokci.
Wpływ zaburzeń odżywiania na stan psychiczny
Zaburzenia odżywiania mają głęboki wpływ na stan psychiczny jednostki, wprowadzając
szereg skomplikowanych i często poważnych problemów psychicznych. Oto niektóre z
głównych psychologicznych skutków zaburzeń odżywiania:
• Zaburzenia nastroju:
• Osoby z zaburzeniami odżywiania często doświadczają zmian nastroju, które
mogą obejmować epizody depresji, lęku, uczucia beznadziejności i apatii.
• Obsesyjne myśli na temat jedzenia, wagi i ciała:
• Choroby takie jak anoreksja i bulimia często prowadzą do obsesyjnych myśli na
temat jedzenia, wagi ciała, kalorii i wyglądu fizycznego. Osoby te mogą
poświęcać dużo czasu na analizowanie i kontrolowanie tych kwestii.
• Niskie poczucie własnej wartości i samooceny:
• Zaburzenia odżywiania często prowadzą do kryzysu poczucia własnej wartości.
Osoby cierpiące na te zaburzenia mogą utożsamiać swoją wartość z wagą i
wyglądem, co może prowadzić do chronicznego poczucia niezadowolenia z
siebie.
• Perfekcjonizm:
• Wielu ludzi z zaburzeniami odżywiania wykazuje tendencje perfekcjonistyczne,
dążąc do osiągnięcia idealnej wagi ciała i perfekcyjnego wyglądu. To
perfekcjonistyczne myślenie może prowadzić do nadmiernej samo-kontroli i
samokrytyki.
• Zaburzenia myślenia i koncentracji:
• Niedobory pokarmowe i problemy z równowagą hormonalną mogą wpływać na
funkcje mózgu, prowadząc do trudności w koncentracji, problemów z pamięcią i
ogólnego spadku funkcji poznawczych.
• Izolacja społeczna:
• Osoby z zaburzeniami odżywiania mogą izolować się społecznie, unikając
interakcji społecznych ze względu na obawy dotyczące jedzenia, oceniania przez
innych i niezadowolenia z własnego wyglądu.
• Zaburzenia lękowe:
• Choroby takie jak bulimia mogą prowadzić do silnych uczuć lęku, zwłaszcza
związanego z jedzeniem, obawą przed przybraniem na wadze i utratą kontroli
nad własnym ciałem.
• Tendencje autoagresywne i myśli samobójcze:
• W skrajnych przypadkach zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do tendencji
autoagresywnych oraz myśli i prób samobójczych, co podkreśla poważny
charakter tych zaburzeń.
• Uzależnienie od utraty wagi i kontroli:
• Zaburzenia odżywiania często powodują uzależnienie psychiczne od utraty wagi i
kontroli nad jedzeniem, co utrudnia proces leczenia.
 Społeczne skutki zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania mają również istotne skutki społeczne, zarówno dla jednostki cierpiącej na te zaburzenia, jak i dla jej otoczenia. Poniżej
znajdują się społeczne skutki zaburzeń odżywiania:
• Izolacja społeczna:
• Osoby z zaburzeniami odżywiania często unikają sytuacji społecznych, zwłaszcza tych związanych z jedzeniem, co może prowadzić do
izolacji społecznej. Unikają posiłków w towarzystwie innych, co może wpływać na ich życie towarzyskie i relacje interpersonalne.
• Trudności w relacjach:
• Zaburzenia odżywiania mogą wywoływać napięcia w relacjach z bliskimi. Osoby cierpiące na te zaburzenia mogą stawiać opór wobec
pomocy i wsparcia ze strony rodziny i przyjaciół.
• Zmiana ról rodzinnych:
• Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na całą rodzinę, zmieniając dynamiczne relacje rodzinne. Rodzice i rodzeństwo często muszą
dostosować swoje życie do potrzeb osoby z zaburzeniem odżywiania.
• Presja społeczna i stereotypy dotyczące wyglądu:
• Społeczne oczekiwania dotyczące wyglądu mogą przyczyniać się do rozwijania i utrzymywania zaburzeń odżywiania. Media i
społeczeństwo często promują niezdrowe wzorce ciała, co może zaostrzać problemy związane z obrazem ciała.
• Stygmatyzacja:
• Osoby z zaburzeniami odżywiania często doświadczają stygmatyzacji i braku zrozumienia ze strony społeczeństwa. Wielu ludzi może
nie zdawać sobie sprawy z trudności związanych z tymi zaburzeniami, co może prowadzić do wykluczenia społecznego.
• Wpływ na edukację i karierę:
• Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na zdolność jednostki do skupienia się na nauce lub pracy. Problemy zdrowotne, jak również
psychiczne, mogą prowadzić do nieregularności w wykonywaniu obowiązków edukacyjnych lub zawodowych.
Diagnostyka i leczenie zaburzeń
odżywiania
• Jak diagnozowane są zaburzenia odżywiania? Aby móc je rozpoznać,
konieczne jest spełnienie kryteriów ujętych w systemach
klasyfikacyjnych takich jak DSM (kryteria diagnostyczne zaburzeń
psychicznych) oraz ICD (międzynarodowa klasyfikacja chorób), a ich
oceną powinien zająć się specjalista.
• Nieleczone zaburzenia odżywiania mogą być niebezpieczne, ponieważ
prowadzą nie tylko do poważnych komplikacji zdrowotnych, ale i grożą
śmiercią. Skutki zdrowotne zaburzeń odżywiania to wyniszczenie
organizmu
• Osoby, które zmagają się z zaburzeniami odżywiania wymagają
specjalistycznego leczenia, które prowadzi psychiatra i psycholog,
często w porozumieniu z dietetykiem. Kluczowe znaczenie ma terapia
psychologiczna w zaburzeniach odżywiania oraz psychoedukacja, dzięki
którym możliwa jest zmiana myślenia, zachowania, relacji ze sobą i
swoim ciałem, także z jedzeniem.
https://www.youtube.com/watch?v=Z7m8-W00HIw
 Dziękujemy za uwagę!

Weronika Wiktoria
Chmiel Staszel