ALEKSANDER WIELKI

(MACEDOŃSKI)
356-323 R. P.N.E
 ALEKSANDER III MACEDOŃSKI – KRÓL MACEDONI Z DYNASTII ARGEADÓW W
LATACH 336-323 P.N.E JEST POWSZECHNIE UZNAWANY ZA
WYBITNEGO STRATEGA I JEDNEGO Z NAJWIĘKSZYCH ZDOBYWCÓW W HISTORII
LUDZKOŚCI. OKRES PANOWANIA ALEKSANDRA WYZNACZA GRANICĘ MIĘDZY
DWIEMA EPOKAMI HISTORII STAROŻYTNEJ: OKRESEM KLASYCZNYM I EPOKĄ
HELLENISTYCZNĄ.
 MACEDONIA
Starożytna Macedonia to kraina historyczna i
geograficzna położona na północy Grecji.
Dzieliła się ona na:
-Macedonię Górną
-Macedonię Dolną
Grecy nie uznawali Macedończyków za
hellenów, a jedynie władców Macedonii
uznawano za potomków Heraklesa.
Macedończycy jednak dość wcześnie zostali
zhellenizowani i już ok. V wieku p.n.e. język
grecki był tam powszechnie zrozumiały
MACEDONIA NA KARTACH HISTORII
Macedonia wkracza do historii Grecji w
okolicznościach wojen z Persami. Źródła
przekazują nam informacje, że Macedończycy
wspomagali wojska greckie, a nawet
informowali Greków o ruchach wojsk Dariusza
i Kserksesa.
Już w poł. II w p.n.e. Macedonia stała się
państwem potężnym, z którym o sojusz
zabiegali Grecy. Tym bardziej że Macedonia
posiadała spore zasoby drewna do budowy
statków, a także liczne kopalnie złota i serbra.
 ALEKSANDER MACEDOŃSKI ZW. WIELKIM
Kiedy Filip został zamordowany, władzę
w państwie przejął jego 20-letni syn –
Aleksander.
Aleksander był całkowicie przygotowany
do przejęcia władzy, całe dotychczasowe
życie był do tego przygotowywany. Jego
nauczycielem i mentorem był jeden z
najsłynniejszych filozofów greckich –
Arystoteles.
Aleksander był przekonany o swojej wielkiej
misji i przeznaczeni bycia „wielkim”.
Z jednej strony jego rodzina miała wywodzić
się od mitycznego heraklesa, natomiast od
strony matki – Olimpias – córki króla Epiru,
miał być potomkiem Achillesa – bohatera spod
Troi.
Śmierć Filipa II chcieli wykorzystać jego
greccy wrogowie, którzy próbowali wydostać
się spod hegemonii macedońskiej.
Młody król jednak podążył do Teb, pokonał
swych przeciwników i buntowników, a całe
miasto zburzył.
W ten sposób Grecja na powrót stała się
uległa wobec Macedonii.
 WYPRAWY ALEKSANDRA WIELKIEGO
-334 r. p.n.e.- wyprawa na Persję, do której państwo
perskie nie było przygotowane, a Aleksander odnosił
szereg zwycięstw:
Nad Granikiem (334 r. p.n.e)
Pod Issos (333 r. p.n.e.) – pokonał armię perską
dowodzoną przez Dariusza III, a w konsekwencji
opanował miasta fenickie, wtargnął do Egiptu i
ogłosił się faraonem (332 r. p.n.e.)
Opuszczając Egipt rozbił ostatecznie armię
perską w bitwie pod Gaugamelą w 331 r. p.n.e.
-Ostatecznie w 329 r. p.n.e. państwo perskie
przestało istnieć, a Aleksander przejął wszystkie
terytoria perskie sięgające aż do Indii
IMPERIUM ALEKSANDRA WIELKIEGO

-Było bardzo zróżnicowane pod względem

ludnościowym
-Różnie postrzegana osoba władcy: Macedończycy –
uważali go za wodza, Grecy za hegemona Związku
Korynckiego, dla ludów wschodu był prawowitym
następca króla perskiego i władcą postępującym wg
lokalnych obyczajów
-Rozdźwięk pomiędzy trzema członami państwa
Aleksander szanował miejscowe zwyczaje,
ożenił się nawet z księżniczką perską- Roksaną.
Przejmował wschodnie obyczaje, a na dwór
wprowadził perski ceremoniał. Wschodnich
poddanych i dostojników traktował na równi z
Macedończykami, co było przyczyną napięć.
Aleksander stawał się władcą na wzór
wschodni, przy którym dawni poddani nie mieli
przywilejów.
 ŚMIERĆ ALEKSANDRA
Aleksander za swego panowania dążył
do zbudowania nowego jednolitego
imperium, ale przeszkodziła mu w tym
śmierć w 323 r. p.n.e.
Aleksander nie pozostawił po sobie
następcy, a jego dawni dowódcy zaczęli
walczyć między sobą o władzę.
Konsekwencją sporów był podział
Imperium Aleksandra na mniejsze
dziedziny.
 HELLENIZM

Śmierć Aleksandra otworzyła nową epokę w

dziejach świata starożytnego nazywaną epoką
hellenistyczną.
W wyniku walk diadochów o przejęcie
Imperium Aleksandra, zostało ono podzielone i
rządzone przez różne dynastie:
-Antygonidzi – opanowali Macedonię;
-Ptolemeusze – opanowali Egipt;
-Seleukidzi – opanowali ziemię dawnej Persji
WIELKIE PAŃSTWA HELLENISTYCZNE

-były monarchami dziedzicznymi

-ich władcy uważali je za swoją własność
i dysponowali niemal nieograniczoną
władzą
-Władcy kazali się uważać za bogów
-Epoka istnienia miast – państw – polis,
przestała istnieć
Określenie „okres hellenistyczny” jest
pojęciem z obszaru historii politycznej
świata starożytnego.
Za kres tej epoki uważa się zakończenie
podboju państw hellenistycznych przez
rzym. Nastąpiło to ostatecznie w roku 30
p.n.e., kiedy Rzymianie opanowali Egipt
– ostatnie państwo hellenistyczne.