T: Podboje Aleksandra Macedońskiego

1 Historia Macedonii:
a) Macedonia - kraina leżąca na północy - Płw. Bałkańskiego,
- Grecy nie traktowali Macedończyków jak Hellenów,
- była to monarchia – królowie pochodzili z rodu Argeadów,
- monarchów wybierał lud macedoński,
- pierwszym władcą historycznym był Perdikas – VIII w. p.n.e,
- duże znaczenie miała arystokracja,
- król Aleksander I (498 – 454 r. p.n.e.) – uznał zwierzchnictwo Persji, jednak utrzymywał dobre stosunki z
Atenami (oddał Grekom duże zasługi podczas wojen grecko – perskich za co Jego ród nazwano Hellenem)
– stolicą Macedonii było miasto Pella
2. Rządy Filipa II (360/359 – 336 r. p.n.e.):
a) reorganizacja system rządów:
- zakończył lokalne waśnie,
- przesiedlał ludność na masową skalę,
- utworzył korpus paziów – synowie arystokratów, którzy przygotowywali się do służby państwowej na dworze
królewskim ( byli zakładnikami króla i gwarancją, że ich rodziny się nie zbuntują),
b) reforma wojskowa:
- wprowadził dużo tańszą lekkozbrojną piechotę
- uzbroił piechotę w sarisy – 7 metrowe włócznie
- zreorganizował falangę – ilość szeregów wzrosła do 16
- wyposażył armię w machiny oblężnicze do zdobywania fortyfikacji
c) podboje Filipa II:
- podbił swoich sąsiadów, min. Traków, opanował Chalkidykę i Tesalię
- podbił Grecję (środkową)- 339 – 338 r. p.n.e.
- najsilniejszymi państwami Grecji w drugiej połowie IV w. p.n.e. były Teby i Ateny.
- w 339 r. p.n.e. armia Filipa wkroczyła do Grecji (powstał sojusz ateńsko-tebański)
- w 338 r. p.n.e. Filip II pokonał Greków w bitwie pod Cheroneją
- w 337 r. p.n.e. utworzył Związek Koryncki, w skład którego miały wejść wszystkie
poleis greckie, pod warunkiem posłuszeństwa i przymierza z Macedonią.
- Filip II został hegemonem i naczelnym dowódcą wojsk.
- Filip zmierzał do wojny z Persją, pod pretekstem pomszczenia zniszczenia świątyń greckich dokonanych
podczas wojen grecko – perskich.
- w trakcie przygotowań Filip zmarł (został zamordowany)
2. Rządy Aleksandra Macedońskiego
a) Był synem Filipa II, matką była Olimpias (Epir)
- jego nauczycielem był najsławniejszy filozof grecki - Arystoteles
- Aleksander został królem w 336 r. p.n.e. – miał 20 lat.
- Poleis greckie próbowały sprzeciwić się młodemu władcy i podniosły bunt.
- Aleksander stłumił go brutalnie (nakazał zburzyć Teby, a Tebańczyków sprzedać w niewolę),

b) wojny i podboje Aleksandra - 334 – 323 r. p.n.e. wyprawa przeciwko Persji

334 r. - przeprawa armii do Azji Mniejszej. Armia liczyła 30 – 50 tys. ludzi.
p.n.e - bitwa nad rzeką Granikos – pokonał wojska perskich satrapów i otworzył sobie
drogę do opanowania całej Azji Mniejszej,
- we frygijskim mieście Gordion przeciął węzeł gordyjski
333 r. bitwa pod Issos w Cylicji – pokonał Dariusza III. Wziął do niewoli syna, żonę i
p.n.e matkę króla królów. Skierował się na południe – w kierunku Syrii i Fenicji. Miasta
poddawały mu się z wyjątkiem Tyru., który musiał zdobyd. Zajął Egipt. Został
przyjęty jako wyzwoliciel, następca faraona i syn boga Amona. Założył miasto
Aleksandrię w delcie Nilu i koronował się na faraona.
331 r. bitwa pod Gaugamelą w Mezopotamii – decydująca bitwa kampanii. Pokonał
p. n.e Dariusza III, który przeżył bitwę lecz został zamordowany przez satrapę Bessosa.
 Aleksander zajął stolicę w Suzie. Zdobył tam nieprzebrane zasoby złota i srebra, z
których kazał wybid monety ze swoim imieniem.
330 r. Aleksander zdobył Persepolis i spalił pałac Kserksesa w odwecie za spalenie
p.n.e Aten przez tego króla w V w. p.n.e. Aleksander uznał się za spadkobiercę króla
królów.
do 327 Zdobył wschodnie satrapie Persji i uderzył na Indie. Założył około 70 miast
r.p.n.e. nazwanych od jego imienia Aleksandrią. Na podbitych ziemiach pozostawiał
macedońskie załogi i osadników.
326 r. Mimo zwycięstw postanowił się z nich wycofać – żołnierzy trapiły choroby
p.n.e. tropikalne, nie chcieli dłużej walczyć, a sam Aleksander nie spodziewał się tak
zażartego oporu i tak dużego państwa. Powrót zabrał 1,5 roku.
325 – Po powrocie do Suzy poślubił córkę Dariusza III, a swoim oficerom nakazał
323 poślubienie przedstawicielek arystokracji perskiej. Stolicą imperium został
r.p.n.e Babilon. Aleksander zamierzał podbić Kartaginę i Italię – w tym celu w miastach
fenickich nakazał budować wielką flotę. Zmarł w 323 r. p.n.e. na skutek złośliwej
gorączki. Miał niecałe 33 lata.
- Zmarł w 323 r. p.n.e. na skutek złośliwej gorączki. Miał niecałe 33 lata.
3. Imperium Aleksandra Macedońskiego
a) obszar imperium – państwo graniczyło z Morzem Adriatyckim na zachodzie, rzeką Indus na wschodzie.
Sięgało od Kaukazu na północy po południową granicę Egiptu na południu
b) imperium zamieszkiwały ludy o różnym pochodzeniu etnicznym i mówiące różnymi językami, posiadające
różną kulturę,
c) opisz w jaki sposób Aleksander próbował jednoczyć podbite ludy?
Na podbitych przez siebie terenach Aleksander zakładał miasta oraz kolonie osadników wojskowych , w których
pozostawiał administrację złożoną z Macedończyków i Greków . Część z tych osad przetrwała i przyczyniła się
do krzewienia kultury helleńskiej na obszarach leżących daleko od Grecji. Popierał zawieranie mieszanych
małżeństw między macedońskimi i greckimi żołnierzami, a przedstawicielkami arystokracji państwa perskiego.
d) co stało się z państwem Aleksandra po jego śmierci, kto i gdzie przejął rządy?
W chwili śmierci Aleksander nie miał męskiego potomka . Zarówno syn , który urodził się dopiero po jego
śmierci , jak i chory umysłowo przyrodni brat nie byli zdolni do samodzielnego sprawowania władzy . Mimo
zgromadzona w Babilonie armia macedońska ogłosiła ich królami , którzy mieli panować pod imionami
Aleksandra IV i Filipa III . W tej sytuacji najważniejsi dowódcy armii Aleksandra Wielkiego – tzw . diadochowie (
od gr . diadochoi spadkobiercy , następcy ) – objęli zwierzchnictwo nad poszczególnymi częściami rozległego
imperium . Wkrótce też zaczęli dążyć do utworzenia własnych nie zależnych państw .