Abjad

Berikut adalah jadual bagi huruf-huruf dalam tulisan Jawi.[1]

Bentuk huruf Nama Tunggal Awal kata Tengah kata Akhir kata Padanan Rumi

alif ba ta sa jim ha ca kha dal

s, (th)

h, ()

kh

zal ra zai sin syin sad dad ta za ain ghain

z, (dh)

sy

s, ()

d, ()

t, ()

z, ()

awal: a, i, u; akhir: k, ()

gh

nga fa pa qaf kaf ga lam mim nun wau va

ng

)k, q, (q

w, u, o

ha ya ye nya hamzah ta marbutah

Catatan:

y, i, e taling

e pepet hujung

ny

awal: gugur; akhir: k, ()

t, h, ()

1. 2. 3. 4.

Latar belakang berwarna merah jambu menunjukkan huruf yang unik dalam tulisan Jawi dan tiada dalam tulisan Arab. Huruf di dalam kurungan ialah padanan untuk transliterasi. Huruf

Namun, tiada fon dewasa ini yang mempunyai kemampuan untuk memaparkan huruf pada kedudukan yang betul. Kebanyakan pengguna menggunakan kaedah superskrip untuk mengubah kedudukan

diperkenalkan pada tahun 1983 untuk mewakili huruf v. Huruf imbuhan, iaitu hamzah yang berada 3/4 dari garis asas diperkenalkan pada tahun 1983. Ia digunakan pada perkataan berimbuhan seperti
.

PERKATAAN SUKU KATA TERTUTUP + SUKU KATA TERBUKA

Peraturan dalam mengeja Jawi amat teliti berbanding Rumi. Cara mengejanya tidak tetap seperti ejaan Rumi. Ianya berubah-ubah mengikut kedudukan huruf dalam sesuatu perkataan.

Sesuatu perkataan yang mempunyai suku kata tertutup dan diakhiri dengan suku kata terbuka [a] dalam ejaan Jawi hendaklah diletakkan huruf alif [ ]pada suku kata akhirnya. Contoh:

RUMI
Carta Hamba Hampa Jumpa Kerja Minta Timba Tanpa Terma Pinta Ronta Tinta

JAWI

Sekiranya huruf alif tidak diletakkan pada suku kata akhir , maka perkataan tersebut akan berbunyi seperti berikut:

JAWI

RUMI

Cerat Hemab Hemap Jumap Keraj Minat Timab Tenap Teram Pinat Runat Tinat

Kredit kepada : Tuan Haji Wan Mohd. Saophy Amizul b. Wan Mansor (DBP)