Kata Praklausa

Golongan katat praklausa pula terbahagi kepada lima subjenis,

masing-masing hadir di hadapan ayat dan masing-masing memikul tugas
tertentu. Subjenis kata praklausa ialah kata seru, kata tanya, kata
perintah, kata pembenar, dan kata pangkal ayat.

Kata Seru

Kata seru ialah perkataan yang digunakan untuk menyampaikan

perasaan-perasaan seperti marah, sakit, hairan, geram, terperanjat, dan
ejekan. Sebagai contoh ialah perkataan cis dan aduh dalam ayat-ayat
yang berikut:

1. Cis, penakut rupanya!

2. Aduh, sakitnya kakiku!

Perhatikan bahawa dalam ayat seru, kata seru berada di hadapan

ayat
dan pada akhir ayat diletakkan tanda seru (!).

Kata Tanya

Kata tanya digunakan untuk menanyakan sesuatu. Lazimnya kata

tanya disertai bentuk penegas –kah dan hadir di bahagian hadapan ayat.
Misalnya:

1. Bilakah awak hendak ke pejabat pos?

2. Berapakah harga buku itu?

Perhatikan bahawa dalam ayat yang mengandungi kata tanya (iaitu

ayat tanya), terdapat tanda soal (?) di bahagian akhir ayat tersebut.

Kata Perintah

Kata perintah ialah kata tugas yang hadir di hadapan ayat perintah.
Terdapat banyak jenis ayat perintah, iaitu ayat suruhan, ayat larangan,
ayat silaan, dan ayat permintaan. Maka terdapat pelbagai jenis kata
perintah. Misalnya, jangan, usah, sila, jemput, minta, dan tolong.
Perhatikan contoh-contoh dalam ayat yang berikut:

1. Jangan ambil buku daripada almari itu.

2. Sila masuk ke dewan sekarang juga.
 3. Tolong kembalikan borang ini sebelum akhir bulan.

Kata Pembenar dan Kata Pangkal Ayat

Dua lagi kata tugas dalam subjenis kata praklausa ialah kata
pembenar dan kata pangkal ayat, masing-masing tidak begitu kerap
digunakan dalam bahasa Melayu dan tidak pula menimbulkan kesukaran.
Contoh kata pembenar ialah benar dan ya, sementara contoh kata pangkal
ayat ialah maka, arakian, hatta, dan sebermula.