DO NOT PLAGIARIZE, DO NOT COPY, DO NOT REDISTRIBUTE, & DO NOT PRINT AND SELL Don t Play With Me written

by mi-mhytot Property of Mimhytot's Once Upon A Time on Wattpad http://www.wattpad.com/user/mi-mhytot Credits to: Anna Mae Goronal for my Books Covers & NieJoy Larrosa for pdf version of soft co pies. Prologue: Naniniwala kaba sa isang linggong pag-ibig? Isang linggong pag-ibig, ang jologs diba? Pero pano kung ang isang linggong yon ay ang pinakamasayang week sa buhay mo? Pano ka pa sasaya kung ang linggong yun ay tapos na? At dahil nga sa isang linggo lang yon, wala kang magawa dahil hindi mo na pwedeng gawin yun ng dalawang linggo, isang buwan o kahit isang taon pa man. At dahil nga sa nagmahal ka, ikaw tong tanga na kinalimutan na ang reality at na g end-up ang lahat sa isang aksidente. Dahil sa aksidenteng yon nagbago ang buhay mo. Nagkaron ka ng p ang-excuse sa totoo mong nararamdaman (Pain). Pano mo muling sisimulang muli ang iyong buhay? Kung pati ang magpakatotoo ay ki nalimutan mo na dahil sa pagiging bitter mo. Pero what if, dahil sa isang linggong yon ay nagkaroon ka ng isang buwang pagdur usa, susuko ka nalang ba at magpapakabitter for life o ihahanda mo na ang sarili mo para sa panibagong pag-ibig na inaakala mo, pero hindi naman pala? Chapter 1 Today is Monday, pinakaworst na araw para sa estudyanteng gaya ko, pasukan nanam an kasi.

Actually hindi naman ako masyadong tamad na estudyante. Kilala ako sa University na to pati na rin ang mga kaibigan ko bilang matatalinong mga estudyante. Kung saan ang University na to, hindi ko sasabihin. I ll keep it a secret. Umunat-unat ako. Sobrang nakakatamad nanamang araw to panigurado. Nagsisisi tuloy ako kung bakit pumasok pa ko. Inilkot ko ang tingin ko sa paligid. Nakaupo ako ngayon sa isang table sa lobby ng University na to. Dito mahilig tumambay ang mga estudyanteng walang class. Hindi nauubusan ng tao ang lobby na to. Kung minsan nga ay mahirap makahanap ng mauupuan dito. Ang dami palang estudyante ngayon. Buti pa sila ang sipag nilang pumasok ano? Hi ndi ba sila nabobored sa University na to? Sa pagtingin ko sa paligid, napansin kong ang daming tao ang agad na nag-iwas ng tingin sakin. Isa lang ang ibig-sabihin nyan, pinagtitinginan nanaman nila ako. Minsan ito rin ang dahilan kung bakit nakakatamad pumasok sa University na gagaling ang mga tao dito na pag-usapan ang ibang tao. Magaling silang magchismisan. At iyon ang pinaka-ayaw ko. Ang pag-usapan ako ng ibang tao. Bawat galaw ko may nakamasid at may huhusga. Hindi ko nga maintindihan kung baki t may ganung mga tao. Pakiramdam ko hindi ako welcome sa sarili kong community. Uy, nandito na pala si Anjell Alcantara, diba absent sya ng isang linggo? may bumu long mula sa likuran ko. Kung itatanong nyo kung sino ang pinag-uusapan nila, ako yun. Si Anjell Alcantara. Isang first year Nursing college student dito sa *tut* Univ ersity. Hindi na bago para sa ibang estudyante dito sa University namin ang pagkakaroon ko ng kakaibang ugali. They treat me like I m really different. They are afraid to get along with me. I don t have many friends. Ganun siguro talaga kapag sikat ka. Hindi naman sa nagmamayabang ako, pero kapag sikat ka pala, lalo na among boys, dumadami ang haters mo.

to, ma

Yung rin siguro ang dahilan kung bakit palagi akong pinag-uusapan ng mga tao, da hil daw sa pagiging MASAMA ko. I am evil daw. That s why madaming takot sakin. Binigyan pa nga nila ako ng bansag, Anjell demonyita. Wagas diba? Pero I oppose all their accusations. They just judge me, they don t re ally know me. Napatingin ako sa may malapit na table sakin. May isang lalaki doon na titig na titig sa akin. Tinignan ko sya ng napakasama nang kinindatan nya ko. I really hate it when boys do that. Para kasi silang mga manyak. Buti sana kung pogi o may itchura ang gagawa nun. Kapag pangit kasi, parang naka kapangilabot. No offense. Tsk. Man hater talaga. narinig kong sinabi nya.

Pakiramdam ko y biglang kumulo ang dugo ko. I hate it when other people telling me I m such a man hater when I m really not. Yeah, maybe I m popular for dumping boys but that does not mean I m a man hater. Sadyang tama lang ata talaga ang kasabihan na kapag mayroon kang masaklap na nak araang kwento ng pag-ibig, nawawalan ka talaga ng interest pang magmahal o umibig pang muli. Kyaaaaaah! Andyan na si Elmer!! Aaaaaaaaaaah!! Agad na nalipat ang atensyon ko sa mga nagkakagulong mga babae ngayon nang isiga w nila ang pangalang Elmer . Natanaw ko kaagad ang isang matangkad na nilalang na may makisig na muka habang pumapasok sa may entrance ng University namin. Sya si Elmer John Bautista. Pinagkakaguluhan sya na akala mo ay artista. Isa na sigurong patunay na hindi ako man hater ay ang pagkakagusto ko sa kanya. Oo, may gusto ako sa kanya at tama kayo, gwapo sya at maraming nababaliw sa kany ang babae lalo na sa University na to. Sikat sya among girls at araw-araw ay ganito ang eksena kapag dumadating sya. Kilala din sya bilang isa sa pinakamayayamang student sa school na to.

Matagal na siguro akong may gusto sa kanya at madalas ay palihim ko syang pinagm amasdan. Ayoko sa pangalan nya kung kaya ay ginawan ko sya ng code name, Kuya Fine Arts. Isa syang Fine Arts student at kagaya ko, first year pa lang sya. Sinundan ko lang sya ng tingin habang umaakyat sya ng hagdan. Nagulat ako ng bigla syang huminto at humarap sa pwesto ko. Teka, tama ba ko? Hindi ba ko nagkakamali? Sa pwesto ko ba talaga? Napatingin rin sa pwesto ko yung mga babaeng sumusunod sa kanya, and guess what, ang sama ng tingin nila sakin. Naramdaman ko nalang na uminit ang pisngi ko ng bigla syang ngumiti sakin. Ngumi ti ba talaga sya? Pakiramdam ko y huminto sandali sa pagtibok ang puso ko. Nakakagulat naman ata yun? Agad din syang tumalikod at saka ipinagpatuloy ang pag-akyat sa hagdan. Woah! What was that? ?__? Napatingin ako sa laptop ko na kasalukuyang nakabukas ngayon. Hindi ko alam kung maganda bang idea ang naiisip ko pero pakiramdam ko y may saril ing utak ang mga kamay ko at agad na inopen ang account ko sa FACEBOOK. Agh! Ano ba tong ginagawa ko? Stop! Stop! Typing Elmer John Bautista [Search] Clicked. Agh! Ano ba to. Nakakakaba naman atang tignan ang facebook nya! >__< No results found. Pakiramdam ko y binagsakan ako ng langit at lupa ng mabasa iyon. No results found?? Wala ba syang facebook? Pfft. Napaisip ako, eh kung Elmer Bautista kaya?

Ish. Ano ba yan. Bakit ko ba sya sinesearch? Eh hindi ko naman sya i-aadd as fri end eh! I-aadd as boyfriend ko kaya sya. Lumakas ang hangin. Kidding! -__-++ Ipinagpatuloy ko ang pagsesearch sa facebook ni kuya Fine Arts at kung sinuswert e ka nga talaga, nahanap ko ang facebook nya named Elmer Bautista. Dahan dahan ay binuksan ko ang profile nya. Jeez. Bakit parang kinakabahan ako?? Binuksan ko ang mga photos nya. Kilala din si Kuya Fine Arts sa pagiging suplado. He acts like women don t exist in his world. I heard wala pa syang nagiging girlfr iend. Puro stolen ang pictures nya and he seldom smile. Kaya nga laking gulat ko nang ngumiti sya sakin kanina eh. And wasn t really sure kung ako ba talaga ang nginitian nya. Nagulat ako ng biglang nagvibrate ang cellphone ko. Tinignan ko ito at binasa an g message, mula sa isa kong kaibigan, si Beth. Chao, asa lobby kpb? Sunduin kna namin. Si Beth ay isa sa kakaunting kaibigan ko. Chao ang tawag nila sakin dahil mahili g ako sa Chaofan ng Chow King. Ipinagpatuloy ko ang pagtingin sa pictures ni Kuya Fine Arts, hoping na may isan g picture syang makikita ko na nakangiti. And after 15 minutes na paghahalungkay sa picture nya, may nakita na ako at agad iyong binuksan. Ang ganda pala talaga ng muka nya. Tinitigan ko ito hanggang sa matunaw. Kaso nabigo ako dahil ayaw matunaw. :D Matagal kong tinitigan ang picture nya. May 5 minutes na ata. Naramdaman kong parang may tao sa bandang likuran ko.

Pinabayaan ko laman iyon dahil marahil ay ang mga kaibigan ko na iyon. Susunduin kasi nila ako ngayon ayon sa text ni Beth. Alam nila ang pagkakagusto ko kay Kuya Fine Arts. Mga kasabwat ko pa nga sila sa pagsisilay ng palihim kay Kuya Fine Arts eh. Chaooooo! Napatingin ako sa harapan ko ng may sumigaw sa pangalan ko. Ah. Ang OMGurls lang pala. Ang mga kaibigan ko. Sinusundo na siguro nila TEKA?!! Naglalakad sila papalapit sakin. Nasa harapan ko sila. Sa HARAPAN. Kung ganun, sino tong nasa likuran ko na kanina pa napapanuod ang pagtitig ko sa picture ni Kuya Fine Arts?? Dahan dahan akong lumingon sa may likuran ko at laking gulat ko ng makita si. . . ELMER?!!! Patay! Tingin sa laptop. Tingin kay Elmer. Nakatayo sya sa likuran ko. Tingin uli sa laptop at agad na isinara iyon. Tingin uli kay Elmer. Bigla syang nagsmirk. PATAY! Nakita nya. Nakita nya. Nakita nya!! PATAAAAAAAAAY!! What to do?!! Lagot!! >/////<

Chapter 2 Dahan dahan akong lumingon sa may likuran ko at laking gulat ko ng makita si... ELMER?!!! Patay! Tingin sa laptop. Tingin kay Kuya FineArts. Nakatayo sya sa likuran ko. Tingin uli sa laptop at agad na isinara iyon. Tingin uli kay Kuya FineArts. Bigla syang nagsmirk. PATAY! Nakita nya. Nakita nya. Nakita nya!!

PATAAAAAAAAAY!! What to do?!! Lagot! >/////< Anong gagawin ko?? Tinitigan ko sya, ganun din sya sakin. 5 minutes na ata ang lumipas pero magkatitigan parin kami. Nanatili akong nakatitig sa muka nya at pilit binabasa kung anong iniisip nya. Ano kaya ang nasa isip nya? Nakalapit na sa table kung nasan ako ang OMGurls, ang mga kaibigan ko. Nanatili silang nakatayo at tinitigan din kaming dalawa ni Kuya FineArts. Sa tin gin ko y nagtataka sila. Dahil sa ngalay na ko at masyado na kong naiilang kay Kuya FineArts, ako na ang unang umiwas. Tinalikuran ko sya at agad na humarap sa mga kaibigan ko.

Naramdaman kong umalis na sya sa likod ko at naglakad na paalis. BUTI NA LANG! T ____T Anong gagawin ko ngayon? Buking na ko! Nagulat nalang ako ng makita si Kuya Fine Arts na pumunta sa may katapat naming table at umupo sa may side kung saan makakatapat nya ako. Nang maka-upo na sya ay tumingin ulit sya sakin. Magkatitigan uli kami. "Ano ba yan?! Baka magkatunawan naman kayo nyan." say ni Beth na halatang ipinap arinig din sa kabilang table. Mukang narinig naman ni Kuya FineArts yung sinabi nya dahil napansin kong namula sya at agad na iniwas ang tingin. Nasabi ko na bang matalino din si Kuya Fine Arts? Matalino talaga sya. First time we met dun sa inter-department Quiz show for freshmen. Naglaban-laban lahat ng department sa school namin. At sila Kuya Fine Arts ang 3rd place. Syempre kami? 1st place. Ganun kami katalino, hindi naman sa nagmamayabang.

Kasama ko noon dun sa contest na iyon ang 2 members ng OMGurls, sina Ann at Mari e. Ipinagpatuloy ko nalang uli ang pag fafacebook. Hoy babae. Anong meron dito kanina? Bakit nasa likod mo si papabols Elmer? ni Beth Hindi ako umimik. Anong sasabihin ko? Na nahuli ako ni Kuya FineArts na tinititigan yung picture n ya? No fcking way! >.< Sabay sabay silang sumiksik sa tabi ko at pinanuod ang ginagawa ko sa laptop. Maya-maya may nag-add sakin. Uy! May nag-add! Tignan mo baka pogi yan! utos ni Nicole Tinignan ko kung sino ang nag-add at nanlaki ang mata ko sa gulat ng makita kung sino. Is this for real? KYAAAAAAAAH!!! sabay sabay na tilian nila. tanong

I can't believe this. In-add ako ni Elmer Bautista. Damn!

Napatingin ako sa kanya at laking gulat ko ng makitang nakatingin din sya sakin. Nakaupo pa rin sya sa table na katapat namin. Mag-isa lang sya dun. Ngumiti sya ng nakakaloko. Uy nakita mo yun? Ngumiti sakin si Elmer! Kyaaaaaaah!! ikuran namin. Sus! Ang feeling ni ate. bulong ni Nicole sigaw ng babaeng nasa may l

Tama! pag-agree naman ni Jade. Binalik ko uli ang tingin sa laptop ko at agad kong pinindot ang accept as frien d. Kelan ba mauuso sa facebook ang accept as boyfriend/girlfiend? >:) Pagka-add ko, ay nakaonline sya. And guess what? Agad syang nag-pm sakin. Hi! Can I talk with you? Go girl! Replyan mo agad! say ni Marie na nasa tabi ko. Anong sasabihin ko? tanong ko sa kanila.

Nagulat ako ng agad na inagaw ni Ann yung laptop. Ako nang magrereply. HAHAHAHAH! say nya.

Agad naman silang lahat sumiksik kay Ann at naghalakhakan. Uy ano ba! Akin na yan! sigaw ko.

Nagulat nalang ako ng pagtingin ko sa pwesto ni Kuya FineArts ay tumayo sya at n aglakad papunta sa amin. Nakatingin lahat ng tao sa lobby sa kanya. *Thump. Thump. Thump.* Ang bilis ng tibok ng puso ko. >__< Nang makalapit na sya samin ay pumunta sya malapit sa pwesto ko. Hi he greeted.

"He-hello!" medyo kinakabahan na bati ko.

"I'm Elmer. We've seen before, right? Can you still remember? It s on the quiz sho w." he said. Kelan ko ba kinalimutan yun? Syempre oo naaalala ko! Dun kaya tayo unang nagkita >////< Ah.. Yeah.. naiilang na sagot ko.

Ngumti sya. Pakiramdam ko matutunaw ako sa ngiti nya. Ang ganda at ang puti-puti ng ngipin nya T__T Ano bang nangyayare? "Elmer, let's go! Nandun na daw prof natin!" may sumigaw. Napatingin sya sa direksyon ng lalaking tumawag sa kanya at agad na kumunot ang noo nya. Oh nooo. Wag muna. Please don t gooooo. >__< Tumingin sya sakin at saka ngumiti, "Ahm. Sige, I'll go now." paalam nya. "Ahm.. Sige.. See you around." sagot ko at nagwave sa kanya.

Parang namula naman ang muka nya, nagblush ba sya o baka ilusyon ko lang yun? Pagkatapos ng moment na yun ay mukang ewan naman tong mga kaibigan ko. Kilig na kilig. "I'm Elmer. We've seen before, right? Can you still remember? It s on the quiz sho w." say ni Beth na ginagaya pa yung itchura ni Kuya FineArts kanina. >///< Mga sira! Tara na nga! aya ko sa kanila at saka kami pumasok ng first class.

Isang napakaboring na subject ang pinasukan namin. Nagkaron pa kami ng quiz! Buti nalang at medyo madali lang. Matagal din bago ako lumabas ng classroom dahil kinausap pa ko ng proff namin. I sang linggo kasi akong absent. Wagas ang sermon nya! Dinaig pa ang mama ko. Nang matapos na kong kausapin ng proff namin ay laking gulat ko ng sa paglabas k o ay nandun si kuya Fine Arts. Nakasandal sya sa may pader habang nakapamulsa. Ang cool nyang tignan. Mukang kanina pa naghihintay dahil halata sa muka nya ang pagkabored.

Ang dami ding babae ang nasa tabi at hindi magkanda-ugaga sa pagtingin sa kanya. Mga kerida! -___Nang mapansin nya kong nakatayo sa may pinto ng classroom namin ay agad na nagli ghten up ang muka nya. "Nandyan kana pala." say nya at saka lumapit sakin. Hind ako makapaniwalang ako pala ang hinhintay nya. Medyo napaatras pa ko sa paglapit nya sakin. Ah! Ano ba.. >__< Kinakabahan nanaman ako! "Sabay tayo maglunch. Treat ko." aya nya. Nagulat ata ang mga tao sa paligid at agad na natihimik. Lahat sila ay nakatingi n sakin at hinihintay ang isasagot ko. "Ahm.. S-sure." nauutal ko pang sagot. Pagkasagot ko ay parang binagsakan ang mga babae sa paligid.

Lahat sila ay ang sama na ng tingin sakin. Bakit sya pa? eh mas maganda naman ako! At saka ang pangit kaya ng ugali nyan! Di naman sya kagandahan! Ginayuma nya ata si Elmer! Sunod-sunod ang hinanakit ng mga babae sa paligid. Errr. >__< "Tara na." say ni Kuya Fine Arts at naunang naglakad. Sumunod ako sa kanya. Pakiramdam ko y mamamatay ako sa tingin ng mga babae sa paligid. Ang weird ni Kuya FineArts, ano bang ginagawa nya? Nang makalabas kami ng University ay pakiramdam ko y nabunutan ako ng tinik sa lal amunan. Papunta sana kami sa isang resto pero pinigilan ko sya. Wag tayo dyan. say ko, May alam akong mas masarap na makakainan kesa dyan.

Mukang ayaw pa nya nung una sa idea ko pero sumama nalang din sya.

Dinala ko sya sa may carinderia sa likod ng University. Dito ang tambayan namin ng OMGurls. Dito kami madalas kumain. Pagkaupo namin ay umorder agad ako ng beef steak, sya naman ay Adobo. Dinala ko sya dito dahil ayokong dinadala ako ng boys sa expensive resto. I feel so awkward kasi. Mas gusto ko kasing kumain sa lugar na comfortable ako.. Pag doon kasi, feeling ko puro mayayaman lang ang kumakain.. Puro pasusyal. Pag dating ng order namin ay kumain kaagad kami. Mabilis akong kumain, lalo na ngayon dahil nagutom ako. Nagulat ata sakin si Kuya Fine Arts dahil natigilan sya sa pagkain at napatitig lang sakin. May isang lalaki sa may tabi ng table namin ang biglang kumausap sakin. "Uy! Long time no see ah!" say nya Napatingin ako. "Uy ikaw pala kuya. Bakit? Namiss ba ko ng carinderia mo? ko. tanong

Sya yung may ari ng carinderia dito sa likod. Sabi nya kami daw dahilan kaya lum akas benta nya.

Ewan ko kung pano pero nakakatuwang malaman yun. :) Oo eh. Antagal mo atang nawala. Oh sya, ipagpatuloy mo nalang yang pagkain mo. nya. Ipinagpatuloy ko na lang uli ang pagkain. Ang sarap talaga. "Oh. Nabigla kaba kung pano kumain yang magandang yan?" napatingin ako kay Kuya owner, kinakausap nya si Kuya FineArts . Naku Kuya! Asa ka namang kausapin ka nyan, napakasuplado kaya nyan. "Haha. Oo nga po eh. Ganito pala to kumain! Nakakatuwang panuorin." sagot nya Tama ba to? Tumatawa sya? At... kinausap niya si kuya owner?? Whew! Ang weird non! "Kahit ako nagulat din eh. Kahit sila." say ni Kuya sabay turo sa mga taong nasa carinderia nya. Amph! Ano ba yang mga pinagsasabi ni Kuya! Nakakahiya! >__< say

"Oh, malapit na sya matapos kumain. Ihanda mo na yang sarili mo. Haha!" sabi ni kuya owner. Bago pa itanong ni Kuya fine Arts kung ano yung tinutukoy ni manong eh. . . B B BU U U R RR RP P P! 0___0!!! Nagulat si Kuya Fine Arts at napatulala sakin Napatakip ako sa bibig ko. Agad na naramdaman kong nag-init ang pisngi ko. "HAHAHAHAHAHA!!!" natawa sya. Waaaaaaahhh! NAKAKAHIYA!! >///< **** Pagkatapos naming kumain ay bumalik na kami ng school.

Hinatid nya ko sa department ko at nagpaalam kaagad. "Bye beef steak! I'll come to see you again!" paalam nya. Lahat nagulat. Kahit ako. What did he call me? Di ko alam kung ano isasagot o magiging reaction. Naramdaman ko nalang uminit ang muka ko. Di pa rin sya umaalis at mukang hinihintay nya isasagot ko. Napansin nya atang nagblush ako kaya natawa sya. O.o <--Ganito reaction ng mga nakatingin samin. Oh my! Tumatawa pala si Elmer? First time ko lang ata syang nakitang ganyan! Naku! Eksena naman talaga oh!

"Ano.. Sige.. Bye. . .Adobo >__<." paalam ko din. Natawa uli sya. Bigla nyang hinawakan yung pisngi ko. "Ang pula ng pisngi mo. Bagay sayo." say n ya. >////< Mas lalo ata akong namula sa sinabi nya. Umalis din sya kaagad dahil may subject pa daw sya. Grabe lang. Ano bang meron ngayong araw na to? Sana ganyan na sya palagi! Elmer John Bautista, anong meron sayo ngayon? Chapter [3] *Kring kring kring!!* Sh*t naman tong alarm clock na to! Kinuha ko ang alarm clock ko sabay hagis sa m ay sahig. Ayun. Tumahimik din. Oh boy!! I don t wanna go to school.

I opened my phone. Lowbat pala ang phone ko kagabi at nakalimutan kong icharge k aya naka-off pag gising ko. I texted Ann, my super pren. I won t come to school since we re done on our exams. I can t fight on my greatest ene my! What I mean on greatest enemy is me, being lazy. Biglang nagring ang phone ko. Pagtingin ko, Ann is calling Yep? What s up? sagot ko

"You have to come to school." mabilis na naging sagot nya I can t. I m too sleepy. reklamo ko at saka humikab hikab pa.

"We have project. Research paper! Magsearch kana! About heart malfunction or eit her cancer." WHAT?!! Damn! I only have 30 minutes left at di pa ko nakakaligo!

"I texted you last night. What the heck? Pumasok ka. Namiss na nga kita ng isang week eh!" Oo na po! Geh magsesearch pa ko. Bye *tooooot* Binaba ko na without listening to her last words. I have no much time na eh. 15 minutes I m done taking a bath . 5 minutes away from school. Mukang aabot. Ang hirap maging estudyante! Lagi kang naaburido. -__ ***** Papunta na ko sa computer shop sa may likod ng school namin ng may biglang tumaw ag sakin. Beef steak! Napahinto ako ng marinig iyon. Kahit hindi ata ako lumingon kilala ko na kung si no yon. Napatingin ako sa side nung tumawag sakin at nakita ko si Kuya Fine Arts yon.

Hey, adobo!

bati ko sakanya.

Lumapit sya sakin. Sabi na nga ba pupunta ka dito eh. saad nya ng makalapit sakin

Napansin kong may hawak syang folder and lunch box na pink. Bakit pink yung lunch box nya?! Hindi kaya bagay sa kanya. Baka akalaing bakla sya. No way!! -__ Eto oh! say nya at inabot sakin yung lunch box at yung folder. tanong ko

Huh? Ano to?

Yung project mo pati lunch mo. I made and bought this for you." sagot nya at saka ngumiti Para sakin? :O H-how--" hindi na nya ko pinatapos magtanong dahil nagsalita agad sya. How did I know? tanong nya.

Tumango ako. Ahm. Before ka magreact pa, I m not a stalker. Innuunahan na kita. I just heard you r friend talking about the project thing. I heard them wondering if my project kana and since nar inig ko at nag-iinternet ako ginawan na kita ng project then tinawagan ka ni Ann and sabi na nga ba wala kang project tapos narinig kong sinabihan ka ni Ann na kumain muna pero binabaan mo na sya. paliwana g nya." Aaaaaaaaaaah :> So does it mean he cares for me? Bigla nalang akong nakaramdam ng kung ano sa may tyan ko. Di ko namalayan ang sarili ko na bigla nalang niyakap si Kuya Fine Arts. Wala na akong pakialam sa magiging reaction ng mga nakatingin samin! Pag-alis ko sa pagkakayakap sa kanya npansin kong nagulat sya at namumula. Nagblublush ba sya? @.@ Lika na, kain kana. Baka magutom ka pa eh. hila sakin. sabi nya sabay hawak sa wrist ko sabay

Pumasok kami ng school ng lahat ay nakatingin samin.

Bakit ba kasi nakahawak sya sa may wrist ko? Pumasok kami sa canteen at mukang wala ng table para samin. Pero nagulat kami ka si halos lahat nagsitayuan tapos inoffer yung table nila. Wow ambabait nila ha? Dun kami umupo sa may pinakamalapit samin. Adobo! Anong ulam natin? Beef steak. tanong ko sa kanya.

nakangiting sagot nya.

Tssss. Yakapin ulit kita dyan eh! -__-Kinikilig ako eh! Baka naman matakot ka sakin! Kala ko dina ulit kita makakasabay kumain eh. Kahapo n kas--" di nya ulit ako pinatapos magsalita Kasi ang takaw mo? Haha!" saad nya at saka tumawa ng malakas. Bakit ang gwapo nya? @0@ Napatingin samin yung mga nasa canteen. Gosh! Tumatawa pala si Elmer? Damn ano bang meron sa girl na yan! I hate her. nari nig kong saad ng isang babae malapit samin.

Napakunot ang noo ko. Tatayo sana ako pero hinawakan ni Kuya Fine Arts ang kamay ko. W-Why? nauutal na tanong ko. Hawak nya kasi ang kamay ko >///<

Pakiramdam ko nag-iinit ang muka ko. Don t make your day drastic because of her. I want you to only be with me this day. I don t want you to remember this day because you gonna hit her but instead because of me. Because y ou re with me. diretsong sagot nya Cheesy line ba yun? Bakit parang nakakakilig? *0* Tumingin ako ng diretso sa mga mata nya.. Ang hirap talaga basahin ng nasa isip nya. Kain kana. *** As usual, tulad ng nangyari kahapon, tumawa nanaman sya ng malakas. Mahina na nga yung burp ko eh. saad nya

Kainis >.< Nakakahiya. T___T Hinatid na nya ko sa room. Nakatingin nanaman samin yung mga tao sa paligid. Lumapit sya sakin. Dahan dahan nyang nilapit yung muka nya sakin. A-anong gagawin nya? :O Palapit pa sya ng palapit. >///< Kinakabahan ako. Di ako makagalaw! Is he.. Is he going to kiss me? Oo sorry assuming lang te.. Papalapit pa sya ng papalapit.. Ayan na.. Pipikit na ba ko?

Napalunok ako then then Ako na bahala dun sa babae sa canteen. Para akong nabagsakan ng malaking bato sa ulo. -___Tssss!!! Bumulong lang pala sya sakin. Wag mo na sabihin sa tropa mo. Baka upakan pa nila eh. I heard what your tropa di d to the girl talked about us yesterday. tinuro nya yung babaeng kinausap ni Jade kahapon, That s kinda s cary. Scary because I don t want anybody to hate you. They don t know the real you. They don t kno w how kind you are. Pakiramdam ko ay may kung anong kumiliti sa puso ko. Kinikilig nanaman ata ako. Pinapakilig nanaman nya ako. Nakakainis naaaa. Anube! -__Ngumiti sya.. Nakakaduling ang puti ng ngipin nya. @__@ Bye beef steak! I m already missing you. OMG. paalam nya.

B-bye Adobo. m.

nauutal din na paalam ko at saka nagmamadaling pumasok sa loob ng roo

Itchura ko naman dun dude! Muka akong batang hiyang-hiya! T__T Naupo ako sa tabi ng mga tropa ko habang busing busy sila sa pangtritrip sa mga kaklase namin. Naalala ko nanaman yung babae sa canteen kanina. Parang familiar yung muka nya. >:O Nagulat nalang ako nang mapansing nakatingin silang lahat sa akin habang nanlala ki ang mga mata. What the heck are you all looking at huh?! Lahat sila nanahimik at yumuko. Yung mga tropa ko naman ay nanatiling nakatingin sa kin. Yung tipong nagtataka. Hindi ba masakit yang kamay mo? Huh? Napatingin ako sa kamay ko. 0.0!!! tanong ni Nicolette. naiiritang tanong ko

Hala! Anong nangyare sa kamay ko?!

napasigaw ako sagot ni Beth.

Ikaw ba naman sumuntok sa pader tingin mo di yan magdudugo?! HUH?! Did I? di makapaniwalang tanong ko

"Oo kaya! Sino ba yang nasa isip mo na gusto mong saktan?" tanong ni Ann Sinunstok ko yung pader? Di nga? :O Gusto kong saktan? Psh. Nobody.. Si Kuya Fine Arts na ang bahala.. Chapter [4] I m on my way to school. Sinipag akong pumasok dahil kay Kuya Fine Arts. Ewan ko ba.. Para kasing ang saya eh.. Kaso natatakot akong baka.. Kagaya din sy a ng unang taong minahal ko.

Pakiramdam ko nga y mahal ko pa rin yung taong yun. Sya nga ang dahilan kung bakit di ko kayang magmahal ulit.. Hinihintay ko pa rin sya.. Ang gulo ko. Sabi ko I never fall in love, well dapat palang sinabi ko ay I never fall in lov e with anybody else AGAIN. Wag ko nalang dapat syang isipin. Dapat na syang kalimutan dahil dumating na si Kuya Fine Arts sa buhay ko. Ano nanaman kayang gagawin ni Kuya Fine Arts ngayon na magpapakilig sakin? Pagpasok ko ng room nandun na yung proff namin sa Anatomy. Ang aga nya ata. Pero nawiwirduhan ako sa kanya. Nakangiti sya sakin.. Pati yung mga classmate ko.. Anong meron?

What s wrong?! Bakit ba kayo nakatingin?" naiiritang tanong ko Ang taray mo naman." Muntik na ko mapatalon sa gulat dahil may nagsalita sa likuran ko at kilala ko k ung kanininong boses yon. Humarap ako. Kahit kilala ko na kung sino yun nagulat parin ako. You?! di makapaniwalang tanong ko. Ngumiti sya. Ayan nanaman yang ngiting yan. -__ Miss Alcantara maupo kana. utos ng proff ko habang ang lapad pa rin ng ngiti.

Nakakainis! Lahat sila ang lapad ng ngiti! Lalo na mga tropa ko... Hindi sila nakangiti. Nakabungisngis sila. Ano ba kasing meron? Okay, Mr. Bautista, introduce yourself. utos ng proff namin kay Kuya fine Arts

I think I don t have to. They know me already.

sagot nya

Ganun ba.. Okay sige.. Class sya ang bagong classmate nyo. Nagshift sya ng Nursin g. He s from Fine Arts department. sabi ni ma am sabay tingin sakin habang ang lapad ng ngiti. Nagsilingunan sakin ang mga classmates ko dahil nakaupo ako sa likuran Anong ibigsabihin nito? @.@ Hope we can all be friends." saad ni Kuya FineArts na ngayon ay Kuya Nursing na. Todo ngiti silang lahat sakin! I hate this feeling. Hindi ako makangiti. Hindi ko alam ang magiging reaction ko. Ayokong maging center of attention. T__T Okay. You go to your seat now. utos ni ma am kay Elmer.

Sa tabi ko nalang may empty seat.

Either sa left or right ko sya maupo. Its been so long since nagkaron ako ng kat abi. Naalala ko nung first day of school. May katabi pa ko nun at di pa nila ako kilala. She s asking if can I be her friend but I refuse her. Because of that she called me bitch. How dare she is right? And because I have a very bad temper, even there was a teacher that time, I thre w a chair on her face. Kumalat sa buong school ang balitang yun. Nagtataka nga ako kung bakit hindi pa ako nakikick-out dito. Andami tuloy natatakot sakin. -__Pinili nyang maupo sa right side ko.. Hindi ako makagalaw sa inuupuan ko.. Pilit akong nagcoconcentrate sa pakikinig kay ma'am pero walang pumapasok sa uta k ko.. Si Elmer lang ang nasa isip ko at naiirita ako dahil kanina ko pa sya pansin na nakaharap sakin at hindi kay ma'am!

Nagulat ako ng bigla nyang hinawakan ang muka ko at hinarap sa kanya. Nagblublush ka. bulong nya.

Mas lalo atang mamumula muka ko neto eh. Baka magkulay dugo na. Palagi na lang akong nagblublush, nakakahalata na ata sya eh. Pinilit kong hwag syang pansinin at magfocus kay ma'am. Pumasok ako sa paaralan para mag-aral hindi maglandi. Umayos ka Anjell -___Pero dahil sa sobrang pag-iisip ko at kawalan ng interes sa lecture ay nakatulog na lang ako. Beef steak.. Uy... Lunch na. Awtomatikong tinungo ko ang ulo ko at unang nakita si Kuya Fine--este si Elmer n alang. Kung ganito siguro kagwapo palagi ang bumubungad sakin tuwing bagong gising, pal agi na kong matutulog. Nagulat ako ng mapansing lahat ng tropa ko ay nasa left side ko.. Ang lalapad ng ngiti nila.. Halatang nang-aasar -___

Kanina mo pa ko di kinakausap. lanan ba ko? tanong nya. Ang lungkot ng muka nya.

reklamo ni Elmer,

May problema ka ba sakin? May kasa

Madali nalang syang basahin ngayon di tulad nung lunes. Bakit ka nagshift?! medyo napalakas ang boses ko nung tinanong ko yun.

Nagulat sya pati na ang tropa ko. Lalo na mga kaklase ko. Ayaw mo ba? mukang nadissapoint sya sa tanong ko.

Diba ako ang nagtatanong? So pag nagtanong pala kailangan tanong din ang sagot? Kelan pa naging sagot ang tanong? :O Ha? Ang gulo T__T Gusto kasi kitang makasama araw-araw. sagot nya. Parang tumalon ang puso ko.

Ano daw? Ulit nga.. Gusto kasi kitang makasama araw-araw. Namalayan ko nalang na nakayakap na pala ako sa kanya. Nagulat ako ng binatukan ako bigla ni Marie. -__ Hoy Chao! Kain na tayo. Ilang araw ka na naming di nakakasabay kumain. Di mo ba k ami miss?? parang nagtatampong tanong ni Ann Nagtataka siguro kayo bat nya ko tinawag na Chao. Favorite ko kasi yung Chao Fan sa chowking eh. ^^ Agh.. Natakam ako bigla.. Gusto ko ng Chao Fan -__Naalala ko yung tanung ni Ann. Oo nga pala noh.

Last week absent ako ng buong linggo tapos simula nung lunes si Elmer na kasama ko mag lunch. Ayyyy hindi. Asa naman kayong mamimiss ko kayo diba? Sumimangot silang lahat. Pssssh.. Oo na, sige na. Tara na. Dun tayo kay kuya Nogs kumain. sila magtampo. Ayaw. tipid at mabilis na sagot ni Marie. Hah? Eh bakit? San nyo gustong kumain? tanong ko aya ko para di na biro ko sakanila.

Sa canteen. Balita namin dun ka kumain kahapon. Pwede kana pala dun eh. Tagal na naming di nakakakain dun dahil sayo. Namiss na namin luto dun. reklamo ni Ericka Grabe naman tong mga 'to. Talagang sinisi sakin. Alam naman nilang hindi ko kasalanan yun eh. Oo na sige na po. Tara na. Tuwang tuwa naman silang lahat. Nakakatuwa talaga silang kasama..

Naalala M y 15-Yeko ar-O bigla ld Moyung mmy &sinabi My Casni anoElmer.. va Prince. BOOK 3 H E ' S A C E L E B R I T Y by: M I N J I S T O R I E S (UNEDITED) P R O L O G U E Magbabalik na naman ang ating pinakamakulit at pinakacontroversial couple ng My Casanova Prince. Ang ating Casanova Prince, Francis Austin Villafuerte and our Innocent Princess, Stella Alexandra Louise Lewitt. Paano kung ang ating HOT FAFALICIOUS CASANOVA PRINCE, Austin Villafuerte ay magi ging Celebrity na?? O_O Mga fans niyang nasa campus lang nila ay magiging buong bansa na. Paano kung babalik na naman ang sakit niya?? Ang sakit niyang pagiging Casanova?? O__o Paano kung babalik na naman ang addiction niya sa panggagahasa ng mga gurlalu? Paano na ang ating makulit na Crown Princess na si Stella kung magkaganun?? O.o Ang PROMISE nilang till eternity, matutupad pa ba kaya? May bali-balita pang nakabuntis daw ang ating Celebrity Prince?? Paano na sila ni Stella?? At may bago pang dadating.. Magkakaroon na ng rival ang ating Casanova Prince kay Stella.. Hindi siya isang ordinaryong tao lang.. He is..

No other than the Crown Prince of Denmark, the son of King Henry and Queen Crize lle? [MFYOM] Paano kung aagawin niya si Stella kay Austin? Magiging HAPPY ENDING pa ba kaya ang lahat?? * "Bakit ka nagkaganyan, Austin?? Diba nangako ka sa kin??" mangingiyak si Stella na sinasabihan ngayon si Austin. Habang si Xander naman nasa likod niya. " I'm very sorry, but I have to." Episode 1. I'm Back. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "You can take off your seatbelts now and turn on your gadgets. Welcome to Philip pines. We hope you enjoyed the flight. Thank you." pagkatapos inannounce yun, tinanggal ko kaagad y ung seatbelt at tumayo na. Kakabalik ko lang ulit sa Philippines. >3< For almost 3 years na wala ako rito, sa wakas, nakabalik na rin ako. Yep, after my high school graduation, bumalik ako sa England para dun mag-aral.So, an ong nangyari sa min ni Austin? Well, hanggang ngayon, we're still together. Pinayagan niya akong mag-aral dun s a England, he understand my situation because he knows that I'm the crown princess so I still have to do my respective royal duties. Pero we are still keep in-touch with each other, nagskaskype kami every weekend. Nagkakamust ahan, nagchichikahan. Diba ang sobrang sweet at understanding ng cutiepie ko?? >3< At dahil namimiss ko na siya ng sobra, namiss ko na siyang maging masungit sa kin, bumalik ako ulit dito sa Pinas. Hanggang ngayon, my identity is still in secret. Wala pa ring nakakaalam na ako yung crown princess, maliban lang sa min ni Austin at sa mga former friends ko na sina Venice. Ewan ko kung nasan na sila, wala na kasi akong balita sa kanila simula nung bumalik ako sa England. But I already know that they will never leak it to the PRESS because Austin already warned them. "Stella." napahinto na lang ako ng may biglang sumambit sa pangalan ko. Pamilyar yung boses kaya lumingon ako. "A-Austin??"

He smiled. >3< Bakit parang mas lalo siyang tumangkad? Tapos mas lalong gumagwap o? Pero may napansin akong kakaiba sa kanya. Bakit siya nakahoody? Tapos nagsunglasses pa. Takot ba siyang may makikita sa ka nya na kinukuha ako sa airport?? O.o He then kissed me on my cheek. "Welcome back." nakangiti niyang bati sa kin. "Hahaha. Oo nga eh. Cutiepie, nami--" "Umalis muna tayo dito. Saka marami tayong pag-uusapan ngayon." sabi niya sa kin tapos bigla niyang tinanggal yung hoody niya saka tinali sa may bewang ko at dali-dali naman kaming umalis. HUH? Ano bang nangyayari? O_o Pumasok naman agad kami sa kotse niya at siya na yung nagmaneho. Katabi naman ni ya ako sa front seat. Tinanggal niya kaagad yung sunglasses. "M-may problema ba??" "M-may tagas ka." diretso niyang sabi at hindi man lang tumingin sa kin. B-but.. wait.. T-tagas?!?! O__O "WAAAAAAAHHHHHHHH!! Napakasama mo talaga!!" sumigaw ako tapos binatukan siya. "Hoi! Ano ba?! Gusto mo bang mabangga tayo?" sabi niya at muntik na nga kaming b umangga sa isang poste sa gilid. TT__TT "Ang sama mo.. Kaya pala minamadali mo ko dahil may tagas ako." kakahiya. > /// < "M-may dala ka bang napkin jan?"

"MERON. Ihinto mo ko sa mall, dun na lang ako magpapalit sa CR nila." * Pagkatapos nun, pumunta kami sa park, ang park kung saan naganap ang pinakamemor able na event sa ming dalawa, our first kiss. >3< "Ano nga pala yung sasabihin mo sa kin??" tinanong ko siya. Mga 5 minutes na rin kaming hindi nag-iimikan. ToT "I miss you, cutiepie." lumingon siya sa kin saka ngumiti. > /// < Sa wakas, bumalik na siya sa tamang pag-iisip niya. Kaya niyakap ko kaagad siya. "Sa wakas, bumalik ka na rin sa sarili mo. Namiss din kita. >3< Ano ba kasing pr oblema? Bakit nakasunglasses ka na tapos nakahoody pa. Nahihiya ka ba sa mukha mo??" biro ko s a kanya. "I have something to tell you.." "HUH?" "The reason behind is that.." ... ... " I'm a celebrity now." Yan yung mga katagang kung saan nagsimula lahat. Sinabi niya sa kin na noong isa ng taon pa raw siya pumasok dito. Hindi lang daw niya nasabi sa kin nun kasi ayaw daw niyang maabala niya ak o. Kaya dapat siyang magsuot ng ganun kapag lumabas siya para hindi raw siya dumugin ng mga fans niya KUNO. TT_T T Wala na siyang masyadong oras sa kin pero I understand naman eh. Saka yung relationship namin, patago lan g. TT_TT Naloko na kung malalaman yun ng mga tao because they will also know my true identity as well. * Point of View James Alexander Daniel Hansen "Sir, are you sure this is the house??" tanong sa kin nung piloto ng helicopter na sinasakyan ko.

"Yes. I'm very sure. Yan ang mansion nila." * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Nagulat na lang ako nang may bigla akong narinig na parang tunog ng isang helico pter tapos feeling ko ang lapit-lapit lang nito sa bahay namin. "L-Leni?? Ano ba yun? B-bakit parang may helicopter? May nacrash bang helicopter sa bahay natin??" nanlaki ang mga mata ko ng sabihin ko yun sa kanya eh kasi, mas lalong lumakas yung tunog ng helicopter. "M-MISS!" "HUH??" "S-Si BOSSING!" "Bossing??" O.o Sinong bossing?? "S-si... Sir Xander!!" "ANO?!! S-SI XANDER?!?!" nagulat ako sa sinabi ni Leni. Si X-Xander?? N-nandito? !? O___O Nakita ko siyang bumaba sa helicopter at dun pa talaga sa garden namin naglandin g ang hinayupak na 'to. Ommo!! Papalapit na siya sa kin. >3< END OF THE WORLD KO NA! Ang kinatatakutan kong lalake sa balat ng lupa.. Nandito na.

Episode 2. Alexander. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "L-Leni! Ikaw na bahala jan! Mag-eevacuate na ako. Nakuu!" >o<'' sabi ko kay Len i at dali-dali naman akong tumalikod. "Hoi. Carrot monster. San ka pupunta??" Bigla na lang ako napahinto at lumingon sa Xander na yun. "St. Michael, protect me from the devils. St. Gabriel, St. Raphael.." tinawag ko na lahat ng archangels para makapagbigay sila sa kin proteksyon para dadating na delubyo sa buhay ko. "I'm here. Hindi mo man lang ba ako iwewelcome?" "Stella, panaginip lang 'to. Panaginip!" sabi ko habang sinasampal yung mukha ko . Please, panginip lang 'to. >o<'' "ARAY! ANO BA?!" boom! Wala na. End of the world ko na. Busett talaga 'tong si X ander, eh ano pa ba? Nakatanggap ako ng pitik sa noo ko. "Bakit ka ba nandito?! Masayang-masaya na nga ako na umalis dun sa England eh! M asayang-masaya ako kasi makakawala na ako sa mga galamay mo! Bakit ka ba pumunta rito?! ANG MALAS K O TALAGA." "Ikaw naman carrot monster, bakit ba ayaw mo sa kin? Hindi naman ako rapist ah." *u* "Wag na wag mo nga akong tawaging carrot monster! May pangalan ako noh!" >o<'' n akakainis talaga. ToT "Yoko nga. Ayokong tawagin kitang Alexandra noh. Baka akalain ng mga tao na kapa tid kita." kinirot niya yung pisngi k o . "ANO BA?!" "Hahaha. Sorry ka na lang dahil nandito na si bossing. Oo nga pala, starting tod ay, I'll be living here in your house. Don't worry, I already told Tita Jackie and Tito Harold about this. Sige, anong room yung gagamitin ko rito??" "Ano ka? Sinuswerte?!" "Oo. Matagal naman akong maswerte eh." sabi niya at aakmang papasok sa bahay.

"Op.op. Hoi, wag ka nga pumasok! Bakit? Pinayagan ba kita??" "Kung ayaw mo, eh di tatawagan ko na lang sila Tito na hindi mo ko pinapapasok." he smiled devilishly. Kainis! No choice naman eh! ToT Ang malas ko talaga. Bakit ba kasi sa lahat ng lalake sa mundo, ito pang hinayup ak na 'to ang naging anak nila Tito Henry at Tita Crizelle? Kainis! >__< Oo. Siya si James Alexander Daniel Hansen, crown prince of Denmark. Son of King Henry and Queen Crizelle. For short.. MY BEST FRIENEMIES. Bakit best frienemies? Kasi parang kaming magbest friends pero enemies naman pala. >___< Sa lahat ng lalake, siya yung kinamumuhian ko. Mas brutal pa kesa kay Austin. At mas nakakatakot pa kesa kay Austin. Kung alam niyo lang, parang may mga fellow gangmates itong si Xander. So here's the story. *FLASHBACK* *5 years ago, when I was sophomore high school student, in England* "Carrot monster? Hoi. Bakit ka umiiyak??" tinanong ako ni Xander ng makita niya akong umiiyak sa side walk. "S-si.. Lily kasi.." sabi ko while sobbing. "I see. Yung mangkukulam na friend mo? Bakit? Ano naman ba ginawa niya sayo??" Hindi ako sumagot dahil alam ko naman na he already know what Lily will usually do to me. Yep, and that's bullying. "Asus. O sige. Don't worry, ako ng bahala sa kanya. Basta, manglilibre ka sa kin paghumingi siya ng tawad sa mga kasalanan na ginawa niya sayo, ha??" Naguluhan ako sa sinabi niya na siya na raw ang bahala sa kanya. "O sige, oo nga pala. Maglalaro ako ng tennis mamaya. Samahan mo ko." Tumango lang ako at sumunod sa kanya. Actually, kahit I'm older than him by 8 mo nths, eh parang siya yung umaastang mas nakakatanda sa ming dalawa. Eh pano, siya yung komander palagi. Pa g hindi ko sinunod yung gusto niya, I'm totally dead. Napakabossy niya. TT__TT

But anyway he still have a good side. Like what happened to Lily after that day. Lily had always been mocked by everyone. Iniinsulto na siya, at siya na yung bin ubully. Nagulat nga ako sa nangyari eh. Kasi noon, wala namang bumubully sa kanya maliban lang na siya yung bully sa school, the mean girl I mean. Yes, my identity on that time is still in secret. Pagkatapos ng araw na yun na s inabihan ako ni Xander na siya na raw bahala sa kanya, ngayon, siya na yung nagmumukhang kawawa. Until such time na humingi na siya ng tawad sa kin at katabi ko nun sa table si Xander sa cafeteria. "S-Stella, I-i'm very sorry for what I did. Please forgive me. And please believ e me, I'm sincere with it." sabi niya sa kin at siya namang ikinagulat ko. Si Xander naman, tumawa ng mahina. "Ah.." "Please Stella, I know what I did is very wrong that's why I'm asking forgivenes s. But it's okay if you'll not forgive me because it's my fault too. But please, let me apologize." "Ah.. Okay.. I forgive you." I cheerfully said. "Thank you! Thank you so much Stella. Thank you." "See? So, manglilibre ka sa kin mamaya, okay?" Xander whispered. *END OF FLASHBACK* Xander for me, is my Demon Savior. He saves me yet he's a demon. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Sumunod lang ako kay carrot kung nasan yung room na available na pwede kong gami tin. Even if galit na galit siya sa kin, seeing her today, completes my day. Hindi naman talaga ako pumunta rito nsa Pinas para inisin siya at asarin. My reason behind this is that..

Someone told me that she already has a boyfriend. It was named Francis Austin Vi llafuerte. I'm gonna search this guy. Episode 3. Game. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Pwede bang wag mo kong sundan pati dito?? Nakakainis ka talaga." =_____= Nakakainis talaga ang lalakeng 'to. Eh, ano pa ba?? Pati ba naman sa university na pinapasukan ko, andito pa rin siya? Pinalampas ko na nga ang pakikitira niya sa min, tapos, nandito na naman siya pa ra inisin ako?? HaissTT. ToT "Bakit ba ang init-init ng ulo mo sa kin? Besides, I'm the boss." he smirked. TT___TT "Eh di wag kang dumikit sa kin. Dun ka! Shuu~ Shuu~" sabi ko sa kanya. Ayoko na namang maging alipin niya noh. Napansin ko siyang hindi nakikinig sa pinagsasabi ko kasi mas inaatupag pa niyan g ang pagngiti dun sa mga malalanding mga haliparut na yun. >______< Ibang klase talaga. Hindi pa talaga siya nagbabago. Mas grabe pa kay Austin. "Bahala ka nga jan sa buhay mo. " sabi ko na lang sa kanya at nauna ng naglakad. Naiwan siyang nilalandi yung mga haliparut na yun.

HaissTT.. Namimiss ko na talaga si Austin. T^T. Hindi man lang niya ako pinuntahan dito para umalis na 'tong hinayupak na to sa kin. -______" ARAAYYYY! Ano ba yun??" napatumba na lang ako sa daan habang hinihimas-himas yun g ulo ko. Nakita ko na lang ang isang tennis ball sa gilid. Malamang, ito ang tumama sa ulo ko. Ang sakit! Sino bang taong bumato nun sa kin?? Gusto ba niyang maospital ako?! "HAHAHAHA!!! Sorry miss, hindi namin sinasadya. HAHAHA!!" sumigaw yung dalawang lalakeng naglalaro ng tennis. Sigurado akong sila yung bumato sa kin. Aba, pinagtawanan pa talaga ako?? Hindi man lang ako tinulungang tumayo. Sinigaw an lang ako sa paghingi ng sorry. Ang sasama talaga. "HAHAHA. Oo pre, parang tanga lang." Okay..okay. Tamang bang narinig ko?? Tanga?? Ang lakas ng loob nila ah. Ang kakapal ng pagmumukha.. T^T "You're laughing when you hit someone. Tsk. How ridiculous." tumambad naman 'to sa harapan ko si Xander. Kinuha niya yung bola. Hindi man lang ako tinulungan tumayo. Kahit kelan talaga, haisstTT. Kaya ako na lang mag-isang tumayo. T__T "Hoi. Kami ba ang pinaririnig mo ha?" ayan na. Sumabat na yung dalawang walang m odong mga lalakeng bumato sa kin. "Obvious ba??" nakakainis ka talaga Xander! Pinalala mo yung sitwasyon eh. "IKAW!" galit na galit na yung dalawa at papunta na kay Xander. "Oieee!! Tekaa! Nagjojoke lang siya! Hehehe. Wag kayong maniwala sa kanya." puma gitna na ako sa kanilang tatlo.

"Mukha namang mga magagaling kayo. Tsk." bumanat pa talaga siya ha. Gusto ba tal aga niya ng rambulan?! TT_TT "Hoi. Xander! Tumigil ka nga!" sinigawan ko siya. "Bakit? Mas magaling ka pa ba sa min? Hmm.. Alam kong baguhan ka pa lang dito, h indi mo ba alam na mga varsity kami sa tennis??" "Yes, mas magaling pa ako sa inyo. Paano naman kayo magiging pro? Eh ang trainin g niyo parang wala lang." okay... grabe na talaga siya! T^T "Anong sabi mo??!!" "Sabi ko, wala kayong binatbat, o, dinig na dinig niyo na ba??" "Ang yabang mo ah! Sige, mag-one-on-one match tayo. Doubles. Isali mo yang babae ng yan. Tignan lang natin kung sinong mananalo sa 'tin." yan na. Nagkakahamunan na. But wait, tama b ang narinig kong isasali nila ako?!! TT___TT "Okay, deal. Hindi naman ako takot sa inyo. Dahil malamang, kayo ang matatalo." grabe talaga ang pagkamayabang nitong Xander na 'to. Feel na feel niya na siya yung mananalo. FYI , V-A-R-S-I-T-Y sila. "Hmm.. Sige, kung kami ang mananalo, hihingi ka ng tawad sa min, sa buong campus at luluhod ka." sabi naman nung isa. "How easy. Sige, kung kami naman ang mananalo, kukunin mo yung mic ng school niy o tapos luluhod ka sa gitna ng campus para humingi ng tawad sa ginawa niyo sa kanya gamit ang mic tapo s magquiquit kayong dalawa sa pagiging varsity players, get it??" Halata namang nainis yung dalawa sa sinabi ni Xander. "O, sige. Siguradong-sigurado naman na kami yung mananalo. Mamayang hapon, pumun ta kayong dalawa dito sa field." "Okay, deal." Tuluyan na nga umalis yung dalawang lalake. Malamang, naapakan ang pride nila. "Hoi! JAMES ALEXANDER DANIEL HANSEN!! Nag-iisip ka ba?! Siguradong matatalo na t ayo noh! Varsity ng school ang kinalaban mo! Hindi ka talaga nag-iisip, haissTTT!!!" >___________<

"Ano bang akala mo sa kin?? Madaling matalo?? You know that I've never been lose to someone or even to a battle." -/8:TXZxz *>Qis !7Pau| 7NYn (AKMORj 3IVo

$-/F]n , C [ b y

2I]sz n Y F

&

8Lbjl

-=Obx '?IKUW`bpry{ (9;DMaw +AT`s *?Wl j V B ; " %9Qk

)@S

$ 8 B D!] -<_ Tmr / BD F] p ! 2! I6! _aN! t \! t! ~! ,! 8! EG! TV! k ! ! ! ""!"#"5"F"^"s" " " """"" ##)#?#V#e# >'L'`'v' '''''''''(-(9(;(P(d({( (((((())");)T)j) ) ))))))**3*@*B*X*n* * ** .E.W.o.~. ........... /!/8/B/D/Z/s/ / ///////00#020M0e0w0 0 0000000011 -5?5I5K5M5e5t5v5 5 5555556!676O6Q6S6l6 6 66666727A7C7E7V7e7z7 777777 8818E8P8R8T8]8_8a8d8v8 88888889#979O9f9t9 9 9 9 999999:$:::<:>:T:p: : ::::::; e>g>w>y> >>>>>>>?%?2?K?f? ? ? ? ???????@@1@J@`@i@ @ @ @ @@@@@@@AA%A4AHA[AoA %F(F:FQFXFmF F FFFFF GG0GDGZGeG G G GGGGGGH%H<HUHkH H HHHHHHHI*I1IEI_IsI I III 1MMMcMvM MMMMMMMMN N

NN"N5NLN^NrN NNNNNN OOO*O3OKO^O`OuO|O~O OOOOOOP$P&P(P?POP\PhPsPuPwPzP PPPPPPQ+QBQMQeQgQ|Q QQQQQQQ T!T,T.T>T@TOT]T_TvT TTTTTTUUU"U8UOUdUzU UUUUUUV.VFVTVVVZVjVlV V V VVVVVVVW'W8 ZZ$Z+Z1Z3ZIZaZuZ Z ZZZZZZZZ[([@[M[c[u[ [[[[[[[\(\*\,\9\;\M\d\v\~\ \\\\\\])] ``3`H`_`r`}` ``````

aaaa(aAaCaYaqa a aaaaaaaab%b>bUb]btb bbbbbbbbbbbccc+c?cOcdc|c ccccccc d"g g d5d 3g Hd Jg \d Yg td qgdg dg d g d g d g d g eg %eg ?eg Neh Pe h.h Re=h fe?h }eYh eih e~h ee he hh eh eh eh ei e i0i ffLi f$f ai &f vi ;fi Rf i if i }f ii f i ff i f jj f 3j f Jj f dj|j j j l l6l?lAlYlml l lllllllmmm%m'm=mTmkm m mmmmmnn'nAnMndn}n nnnnno(o6oOoZono{o oo v s#v Js7v ]sQv _siv as|v zs v ss vs vv sv sv sv tt/tBtDtFt w"w \t5w utNw tdw tfw t~w tt ww tw u1u w Eu w Ou xx hu 2xJx u _x u ox u qx uux ux u x u x u xxxxxy y+y-y@ }D}]}q} } }}}}}}}~~,~.~<~>~U~m~|~~~ ~~~~~~~ 0 @ X ` b z 0 ; = ! : R m | / F ] o 5 H b s " $ & ) > M O h

, . " F 4 Z 6 m N w W Y k w

, A Z s u x

/ H N c { }

% 6 8 : = S c s

( ? S U W o

7 H ^ q s u

$ & ; T ] n

0 ? Y [ ] u

2 L ` w 3 5 7 : P Z r / A Y ` v 4 < S j ' ) + . G \ v x +DXo /G^vx +<I[

%1IRmoq

$;=Toq #7P[]tv ;Oik *C\t '9Me

!#%<>Y[r

%<Scpx 2GSUWm

4BDF\s{ .@JVk *?PRT^t )+-E

 " # ) 1 = > 5 ? @ E B Z G Y n V ` d b f { +=Vn 3EOcx 6; 4Kdnpr )?GZkm

 & ? 8U Ao CE ^ u +B[]r $8I_f{} #:NPRh 6=Sg (@WYs 7Mg

 "$8O\o +6Kce{ 1DZp $ 5; KR dT }V p t v 2;=@Yp %@TVXjl|~ ! 6 # ) ? % : A / O C H W Y _ Y c y m t & ; U ) k > D 6 U N n X v s u x} z} # -2 /4 H= J? NN ^c `w oy }

.;P`u

"6IWm

"4?Un

-CZm

0Hbw

*@S\t

$=P\q

"8Ianpr ! # + E ] q

!8Ka{

&

2AXn z b J C -

#.2BDF^gil 0CUe|

%: "P .e 0~ HRT n !6K^lnps )=R`t .H_t 3MOQ]_a{ ,CPRThy{} / ! '%' DF8' $! ]qJ' <! S!_' t' m! y! 4~' E! Z! q'' ! ' ' ! ' ! (?' ! Pd' ! y ' ! ! ( +( " 6" " C( 'K" )T( +f" >o( M^w( t "( " ( " " ( " ( " 1( G" I( d" x # # # "# %%# ;O;# g R# i# # 35# 7# :N# Z\# ln## # $ ($ (8$ ?GL$ I^e$ p~| ))+)@)I)a)z) ))))))))) *!*6*K*d*z* * * * *******++/+C+Z+b+z+ + +++++,,#,+,D,\ / .%/ .:. </ <. U/ M. _/ e. x/ y. z/|/ ../ ./ . / . / . ///0,0:0<0>0V0l0z0 0000001 121A1Z1s1 1 1111112#2;2R2\2j2

3353L3d3s3 3 3 3 333334 44-4C4X4o4 4 444444455'51535J5_5t5 55555556+6B6R6 J!J0J2JAJCJXJoJ}J J JJJJJJJK'K)K?KSKUKkK K K KKKKKKK L

L W O%W OL O3W 7L5W 0O JL7W IO `LOW bO uLgW iO wLiW kO LrW O L W O LO O L WW LW O LW O LW O LW O M.M O O W FM O X \M X O !X oM PPQX 9X M bX 4P MM JP cP wX M eP }X M {P MX X M P P X M P X M P X M P X M P X NX &NY P -N P Y*Y /N>Y P 6N Q ,Q 8N EY ?Q MN VY MQ bN nY OQ qN }Y RQ sN iQ Y Y NY ~Q NY NY Q N Q Q N Q N Q N Z\ \ !Z \6\ %ZN\ 5Zg\ MZm\ VZo\ nZ \ Z \ Z\ Z\ Z\ Z\ Z\ Z\ Z] Z ]] [-] *[;] >[=] U[W] ^[o] `[b[ ]e[ ]{[ ] ] [] [] [] [] [] [] [^^^8^O^Q^l^n^ ^ ^ ^^^^^^^

a%a _ )_8a +_Ga ._\a E_ua Y_p_ aa |_a _a _a _a _a _b _ ``-b +b `*` /b B` Gb N` ]b a` ub x`b`bb ` b ` b `` b ` cc ` +c ` @c ` Uc ` ]c ` _cuc c c ccccccccd!d8dId\d v v2vAvEvUvWvYvqvzv|v vvvvvvww+wCwYwaw{w wwwwwwwwwx(x@xSxlx x xxxxxyyy5y=y?y

|$|2|4|D|F|V|l| | | | ||||||||| }"}4}6}K}]}r} }}}}}}~~~1~E~\~r~ ~ ~~~~~~ ! : P ` b d x

"

$ 4 H T i p $ ; B Y d f h x " $ < R k &+ % .= ;=O SB ?h dT A{b S { i { # + W 6 D a L % ' q#; c v6T Eb Sx j z " : G ]v0 xH \r $ 4 H _w (| < Sc+ e= xQ Sl &~ 4 6Kcz

#48HJLcln 3M\k -Ibvxz 3F[tz +AOe| 24I^v $+ASk * 0 , H C Y [ [ n ^s / H _ q 1AYmo .E[mosu

$=N`v $;Lbx 0?ATj ' - ; E V Z o t qs ( 4 H ^l %46Ng -D (<Tj /BWf 68:DU`v '0 "+-C[p &/13HXju 1K^x 8QSUh~

#,.AUl '=Si

 $ $= " 9V ; Ok E ir \ k $ & 7 , 2R C I` ` ^v s t & ' 9 = P X W g x [ Y 3 o F a e { ( : T k -

1;=@Zl} %=Jdz +D[n %?J_y ' < T f {

3JVl

$+CLNbz 3JPh{ /G^u ) | i P 6 4 2 ( & .G^q 02F]s

"1H^r )8:Qi{ %;I]sy .AZk

/FX

"Alam ko naman yan eh! Pero yung kinalaban mo, varsity players yun, ang mga pina kamagaling na tennis players sa campus!" "Bakit ba?? Hahayaan mo lang ba sila bumato sayo ulet?!" "Ano bang pakialam mo! Buhay ko 'to noh! Kung nandito lang sana si Austin, hindi sana ganito ang mangyayari!" "DON'T EVER COMPARE ME TO THAT F*CKING BOYFRIEND OF YOURS! Kung may magagawa siy a, o, san na siya ngayon?!" sumigaw siyang galit na galit. Nabigla naman ako sa sinabi niya. Natatakot ako. Parang gusto na niyang mambugbog. T^T "Hmm... J-just be prepared. Babalikan kita mamaya." kumalma na yung boses niya a t iniwan ako. (__ ___'') Bakit ba nagkaroon ako ng isang bipolar na best friend-slash-enemy? Hindi ko tal aga siya maintindihan. * Okay, several hours later. Nandito na ako sa field. Kinabahan na ako. Magsisimul a na ang laro namin. Paano kung matalo kami?? >_______< "O, carrot, prepared na prepared ka ah. Nakacostume ka pa talaga." nang-aasar na naman siya. TT_TT. Eh ano bang problema sa suot ko? Eh naka cycling shorts lang naman ako tapos pink na po lotshirt. Hindi pa naman ako marunong magtennis. TT_TT. End of the world. "Nakacostume ka rin naman eh." sabi ko sa kanya. Naka sky -blue tshirt lang siya at dark blue jogging pants. Dumating na rin yung dalawang varsity players at mainit na mainit yung tingin sa min. "Here they are. Magsisimula na tayo." he smirked. At aba, masayang-masaya pa 'to ng hinayupak na 'to. Nakakahiya kung matatalo kami. Ang dami-daming nanunuod. >_____< May referee pa talaga.

"Sige, kayo unang magseserve." sabi nung isa. "Okay." confident na confident na sagot sa kanila ni Xander. Kinuha niya na yung tennis ball at nagserve. Ito na magsisimula na. "Pre." narinig kong bumulong yung isa sa kasama niya. "Oo." sabi naman niya at tinira yung bola. Ommo!! Papunta sa kin yung bola! >_____________< kyaaaaa!!! >O< "XANDERRRRR!!!" sumigaw ako at pinagtatawanan na ako nung mga audience. "Hoi! Carrot umalis ka jan!" sumigaw naman siya at mabilis na tumakbo papunta sa kin at tinira yung bola. Sa pagtira ni Xander dun sa bola, sakto namang hindi ito naibalik nung dalawa. Yay. Kami yung unang score. *U* "15-0." sabi nung referee. Nagserve ulit si Xander and as usual, tinira nung lalake yung bola at papunta na naman sa kin ito. Talaga bang ako ang pinagtritripan nila?!?! "ARAY!!" napaupo na lang ako. Ang bilis! Tapos ang sakit pa. >_____< Natamaan yu ng tuhod ko sa bola. Kainis sila! Tennis ba 'tong pinaglalaro namin??! ToT "15-15." sabi nung referee. "Oie.. Carrot." mabilis namang pumunta sa kin si Xander. "Okay ka lang ba??" "Xander.. Ang sakit ng tuhod ko.." >o<" Bigla niyang kinuha yung panyo niya at tinali sa tuhod ko. Inabot niya yung kama y niya sa kin. "Ako ng bahala. Trust me." he seriously said at tinulungan akong tumayo.

And as he said.. Siya yung tumira sa lahat ng bola. And I was amazed, natalo niy a yung dalawang lalake na mag-isa lang??? O__O "O, paano yan ako yung nanalo??" sinabihan agad ni Xander yung dalawang lalake a t halatang galit na galit ito. "UNFAIR YUN! Madaya ka!" sumigaw nung isa. "Anong madaya? Kayo nga yung madaya kasi dalawa kayong naglalaro jan habang ako, mag-isa lang." "Ang yabang mo ah!!" inabot nung lalake yung collar ni Xander at aakmang susuntu kin siya. Xander smiled devilishly. "Gusto mo bang ako na ang unang sumuntok sayo??" confident na confident na sinab ihan ni Xander yung lalake. Dumumog naman yung ibang estudyante sa min at pinigilan silang dalawa. "O, ano. As what we agreed. Magsosorry kayong dalawa sa kanya gamit yung mic at luluhod." sumabat naman agad si Xander with his arms crossed. "Hoi, ikaw. Ibigay mo sa kanila yung mic." wow.. grabe talagang kaangasan nitong si Xander. Pati ba naman yung referee, hinohoy lang. =____= Binigay naman agad nung referee ang mic. "O, ano? Magsorry ka na." "Sorry.." nakayuko yung dalawang lalake nang sabihin nila yun. "Kulang pa, lumuhod kayo." ito talagang hinayupak na 'to, wala talagang awa. Lumuhod naman sila. "Okay, repeat what you said lately." "S-sorry." "Louder." "Sorry!"

"Idiots. Sige, nasa deal natin diba na magququit kayo bilang varsity players ng school, diba?? Okay, dapat malaman ko bukas na nagquit na kayo or else.. wala kayong alam kung sino ako at kung anong magagawa ko sa inyo, get it??" Tumango na lang yung dalawang lalake at mabilis na umalis. Malamang napahiya. Si yempre, tawa na ng tawa yung mga audience sa ginagawa nila. "Kahit kelan, wala ka talagang awa, Xander." "Well, that's me. O, gaya ng daily routine, manglilibre ka sa kin dahil napasorr y ko na naman ang mga taong nanakit sayo." "Oo na. No choice naman eh. Sus." * Point of View James Alexander Daniel Hansen Nauna ng naglakad sa kin si carrot monster. At least, nakapagsorry na yung dalawang lalake na yun. If ever someone will hurt her or even lay a hand on her, magsisisi sila dahil ak o ang binangga nila. And that Austin guy, he's fucking annoying. Episode 4. The Casanova is Back. Point of View Francis Austin Villafuerte "Austin? Where are you going?? The photoshoot is not done yet." sabi sa kin ni J uliet, ang manager ko. Napansin kasi niyang iba na yung suot ko, hindi yung mga damit para sa photoshoo t.

"Hmm.. Just mind your own business, besides, dahil sa kin ka lang naman nagkakap era." I just smirked and went out. I don't care about that photoshoot. Palagi ko naman silang pinagbibigy an. Wala na nga akong free time para sa sarili ko and of course with Stella. I know, puputok na yun sa kakahinta y. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Leni.. Bakit wala na dito yung orange juice??" tanong ko nang mabuksan ko yung fridge. Nilaan ko pa naman yung orange juice na yun para sa kin tapos mawawala lang. -______ "Yung orange juice po?? Parang nakita ko pa kanina si sir Xander na iniinom yun. " "ANO?! Nasaan ba siya??" "Parang andun po sa labas eh." Busset talagang Xander na yan. TT___TT Yung orange juice ko. Lumabas naman agad ako para hanapin si Xander. Nakita ko lang siya na nakikipagl aro dun sa aso namin. Yep, may pet kami. *U* "Hoi! Xander! Sinong nagsabi sayo na pwede ka na lang kumuha ng kahit ano sa fri dge??" sinigawan ko kaagad siya. "Wag kang mag-alala, nagpaalam na rin ako kina Tito Harold about this." "Ah.. So, ang orange juice ko pa ang pinagtripan mong inumin?" "Eh, wala namang nakalagay na pangalan mo eh. Kasalanan mo rin kasi matagal kang nagising." he said while putting his tongue out. T^T "Ikaw!! Nakakainis ka talaga!! Waaahhhhhhh!!" sumigaw ako ng todo-todo at hinabo l siya. "Hahaha.. Hindi mo ko mahahabol... Turtle talaga." nang-aasar pa talaga. >_____<

Naghahabulan na kami sa labas hanggang sa nahablot ko yung damit niya kaya pareh o kaming napatumba. Nakapatong ako ngayon sa ibabaw niya. Inabot ko yung collar ng poloshirt niya. "O, ano?? Dali na suntukin mo na ako." aba, masayang-masaya pa 'tong mokong na ' to. =__='' Susuntukin ko na sana siya ng biglang... "Stella??" May narinig akong pamilyar na boses kaya napalingon ako. O___O "Austin?!?!" nagulat na lang ako sa paglingon ko. Nandito pala si Austin. Naku, nakapatong pa ako kay Xander. >_____< Tumayo naman ako agad at tumayo rin si Xander. "N-nandito ka pala Austin.. Bakit hindi mo sinabi na darating ka?? HUH??" napans in kong nagkatinginan sila ni Xander. Parang pareho silang galit. >O< "Ah.. Austin, oo nga pala. Si Xander, anak nila Tito Henry, kaibigan ng mga pare nts ko." I smiled. Siyempre, bakit ko namang sasabihin na kaibigan ko? Eh more than enemies pa yung turingan namin ni Xander sa isa't-isa. And ommo! >____< Parang nagkakainitan na sila. "I see. I'm Xander and who are you?" sabi naman ni Xander at inalok na makipagsh akehands sa kanya si Austin. "I'm Austin Villafuerte, Stella's boyfriend. Nice to meet you." seryoso namang p agkasabi ni Austin saka nakipagshakehands kay Xander. "Ah.. Kung ganun, ikaw pala yung boyfriend niya?? Wow, nice to meet you. Cool." sabi naman ni Xander at yung boses niya ay may halong pang-iinis. TT____TT Ewan ko talaga sa inyo, mga LALAKE. >_____________< "Ah.. Lika, Austin. Pabigla-bigla ka naman eh. Dali pumasok ka muna." sabi ko na lang.

Sumunod naman silang dalawa sa kin sa loob. Pinaupo ko na lang si Austin sa sala at umupo rin naman itong hinayupak na 'tong si Xander. =_______= Parang alam ko ng mangyayari. Ano ba naman 'tong si Austin. Baka kung anu-anong malicious ideas ang iniisip ni ya. Wala lang kami ni Xander noh. No LOVE involved. T___T "T-teka.. Tatawagin ko lang si Leni ha?? Para maghanda ng merienda." pumunta kaa gad ako sa kusina at tinawag si Leni. * Point of View Francis Austin Villafuerte Ito bang sinasabi niyang anak ng kaibigan ng parents niya? Tapos makikita ko na lang na nakapatong siya sa ibabaw nito tas ano? Naghaharuta n? =____= Tumakas nga lang ako sa photoshoot para makasama siya. Tapos ito na lang ang mad adatnan ko?? Psshh.. -_____Tapos itong lalakeng 'to, mukhang maangas. "So, ikaw pala yung sinasabing boyfriend ni Stella. Yung celebrity na boyfriend niya?" he broke the silence. "Well yeah. I am. Is there something wrong?" "Uhmm.. Wala naman. Gusto ko lang sanang sabihin na.. Tumingin-tingin ka sa pali gid mo.. dahil baka.. isang araw.. mawala sayo ang mahal mo." he said with his arms crossed. Dafuq. Gusto ba niyang sabihin na maaagaw niya sa kin si Stella? Hell no.

Tekaa.. May gusto ba siya kay Stella? =___= Ewan ko na lang kung anong paniniwalaan ko. Kasalanan ko rin naman dahil nawala ako ng matagal. At may chances na nagkadevelopan yung dalawa. Pero sa kinikilos ni Stella kanina, paran g wala naman ah. "Well, don't worry about that. Hindi ko naman hahayaan yun." I confidently repli ed. "Let's see." "Hmm.. Well, may I know you? Bakit ka nandito sa bahay ni Stella??" tinanong ko siya. Xander ata yung pangalan niya. "Dito ako pinatira sa ngayon sa bahay ni Stella. Her parents allowed me to live here. Satisfied??" Is he trying to burst out my patience?? Ang talas ng dila. "Hmm.. Mabuti naman kung pinayagan ka nilang makitira dito. Kung ganun pala dapa t na akong mag-ingat.. dahil baka.. si Stella... mabulag." hmm.. kung gusto niyang asarin ako well, I w ill too. Diba sabi nga nila, don't do unto others what you don't others do unto you. I'm just returning the favor. "Well, yeah. Be prepared. Tsk." he just rolled his eyes. "I see. I will be looking forward for that." "Hmph." I can see that he was disgusted. Then let it be. Siya naman ang umuna sa pagsasalita ng mga maaanghang na mga salita. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Pagbalik ko sa sala, dala-dala yung tray na may laman na mga merienda, napansin ko na lang silang dalawa, parang nagkakainitan?? "Nandito na pala ang merienda. HUH??" napatigil ako ng biglang tumayo si Xander.

"O, san ka pupunta, Xander??" tanong ko sa kanya. Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad papunta sa labas. "Lalabas lang ako. Baka makadisturbo ako sa inyong dalawa jan." huminto siya ng saglit ng sinabi niya yun tapos nagpatuloy rin sa paglalakad. Ano kayang problema nun?? * Point of View James Alexander Daniel Hansen Hindi ko na alam kung saan ako dinala ng mga paa ko. Basta, nandito na lang ako sa isang bar na umiinom. Umalis na ako dun sa bahay baka ano pang magawa ko dun sa Austin Villafuerte na yun. Baka hindi ko masikmura kung maglalambingan na yung dalawa. But well, maybe, I'm just too late. Kagagawan ko rin naman kung bakit naging ganito kami ni Stella. She hated me since kids and even more nung naging highschool kami. And it's the reason kaya pumunta siya rito sa Pilipinas para itransfer ng school . *FLASHBACK* *3rd year highschool, in England* "Sumasama ka dun sa kanila?? How disgusting." sabi ko kay Stella matapos niyang kausapin yung limang mga babaeng yun. "Ano naman problema dun? Mabait naman sila sa kin. Saka.. sabi nila, bukas daw, magiging official member na raw nila ako sa grupo. Diba ang saya??" tuwang-tuwa pa niya akong sinabihan. "Nag-iisip ka ba? Talagang bobo ka rin noh?? Basta, wag kang makipagkaibigan sa kanila!" sabi ko na lang sa kanya at tumalikod. Ang problema sa kanya kasi, hindi nakikinig. Padalos-dalos k ung baga.

"Bakit ka ba nangingialam? Hindi rin naman kita pinagsasabihan tungkol jan sa mg a kaibigan mo eh sus." sabi niya saka umalis. Pambihira. Pasalamat nga siya dahil ginagawa ko 'to para sa kanya. At bakit ko naman siya papayagan na makipagkaibigan dun sa mga babaeng yun?? They're bitches, sluts, whores and a social climbers. Yes, aaminin kong medyong may pagkabossy talaga ako. But thats what I am. Saka ayokong gagamitin siya ng iba. Of course, people now, kadalasan, mga mangga gamit. After the class, pumunta ako sa gym. Katatapos ko lang din maglaro ng basketball . Pampalipas oras. Pumunta ako dun sa Boy's CR para magbihis nang marinig kong nag-uusap yung mga s inasabing mababait daw niyang kaibigan. "Yeah.. We can really use her." she giggled. "Yeah, she's so stupid. And plus the fact that she's the crown princess of Engla nd. Hahaha." "And only us knew her very own secret." "Yeah. By that, she will be our slave. She will do whatever we want or else.." "We will leak her secret to the crowd. Hahaha!!" So this is what they want?? "Are you sure you're gonna do it to her??" sumabat kaagad ako. "A-Alexander??" halatang gulat na gulat sila ng makita ako. Of course, kilalang-kilala ako sa school kasi I'm the Crown Prince of Denmark ex cept for Stella. Siyempre kung sasabihin niya na siya yung Crown Princess ng England, ng bansang 'to, dadagsa a ng mga tao pati na rin ang mga kidnappers. Sa kin, okay lang naman kasi my country is hundred miles far away fr om here. "I want you to go away, reject her from your group and don't ever go close near to her. Get it? You know what can I do to all of you, right? Well, if you really still insist, okay. You' ll be expelled." diretsahang pagkasabi ko sa kanila with my arms crossed. "Y-yes. W-we're very sorry. We will not do it."sabi nung isa.

"Okay, you can go now." mabilis naman silang umalis. Tama nga ang hinala ko. These girls are good for nothing. Until that day.. "XANDER! ANG SAMA MO!!" sumigaw sa kin si Stella habang umiiyak. Nasa locker roo m kaming dalawa ngayon at may kutob akong dahil ito sa mga babaeng yun. "You know na ganun na ako nun pa, Stella. You don't have to emphasize it." sabi ko na lang sa kanya but deeply inside, nasasaktan akong makita siyang umiiyak at dahil pa ito sa kin. "Wala kang kasing sama.. Xander.. Ikaw na lang ang palaging nasusunod.. Hinayaan lang kita nung hindi mo ko pinayagang sumali sa club na gusto kong pasukan.. Tapos ngayon pa naman?!" ma s lalo pa siyang umiyak. "Stella..." hahawakan ko sana yung kamay niya pero tinapik niya ito. "I HATE YOU XANDER!!! KINAMUMUHIAN KITA!!!" sumigaw siya ulit at umalis. *END OF FLASHBACK* "Isa pa nga!" sabi ko dun sa bartender at nilagyan naman niya agad yung baso ko. Marami-rami na rin akong nainom. Siguro, talaga lang nabadtrip ako. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Saan na ba yung hinayupak na yun?? Isisirado ko na yung pintuan namin tapos mag -aalas-diyes nasa gabi, wala pa rin siya??? HaissTT." ano bang ginagawa niya?? Bakit ang tagal naman niy a? Umalis na rin si Austin, mga 5 hours ago. Pabalik-balik na akong naglalakad pero hanggang ngayon, wala pa rin siya. "Stella..." Napalingon agad ako ng may biglang sumambit sa pangalan ko. "Xander?? HOI!!" bigla na lang niya akong niyakap at parang nawalan ata ng malay . Amoy alak pa.

"Hoi! Amoy alak ka ah! Bakit ka ba uminom??"sabi ko at nahihirapan na ring buhat in siya. Nilagay ko agad siya sa sofa. "Hoi.. Xander, ano bang nangyayari sayo??" Bigla na lang siyang sumuka. "Hoi.. Okay ka lang ba?? T-teka, kukunin ko muna yung towel para mapunasan ka." Aalis na sana ako nang bigla niyang akong niyakap. "Stella... Don't do this to me.." Episode 5. I love you. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Stella.. Don't do this to me.." bigla na lang akong niyakap ni Xander pagkatapo s nun, nakatulog agad siya. "Sira ka talaga Xander.. pinapalala mo naman ang sitwasyon eh.." I replied, half crying. Tinawag ko kaagad si Leni para tulungan akong buhatin si Xander patungo sa kwart o niya. Kanina ko pa pinipigilang umiyak, ang sakit.. ang sobrang sakit.. "Xander.. Kung pwede lang sanang humingi ng tulong sayo.." sabi ko kay Xander ha bang pinupunasan yung braso niya. Tuluyan na ngang bumuhos ang mga luha. Kahit anong pilit kong pahid dito, nagpatuloy pa rin ito sa pagtulo. "Bakit ba kasi ngayon ka pa naglasing? Sira ka talaga.. Xander... Kelangan kita. . ngayon.." umiiyak pa rin akong pinupunasan siya. Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak habang pinupunasan siya. Pagkatapos ko siyang pinunasan at binihisan, pumunta naman ako kaagad sa kwarto ko.

Pinagpatuloy ko yung pag-iyak ko. Ang sobrang sakit eh.. Ang sakit.. Lalo na yung taong minahal mo ng sobra.. ay wala palang tiwala sayo. * Point of View Francis Austin Villafuerte "Austin. Another project was--" "Wala ako sa mood para makipagdaldalan jan sa mga projects mo." hindi na natuloy yung sasabihin niya sa kin dahil sumabat agad ako. Katatapos nga lang ng photoshoot and it's already going to be midnight, yan pa r in inaatupag niya? The hell. Kung siya na lang kaya ang maging model? Psshh. -____-Annoying manager. Matapos kong nagbihis, sumakay naman agad ako sa kotse ko para umuwi. Hindi ko n a pinansin yung workaholic kong manager. Wala lang talaga ako sa mood. Dahil kasi sa nangyari kanina.. Naging masyado akong stubborn. *FLASHBACK* *in Stella's house* "Yun bang sinasabi mong anak ng kaibigan ng parents mo? Bakit? Kapag ganun, kela ngan na talagang naglalandian at naghaharutan kayong dalawa jan? Kung ganun pala, kapag hindi ako dumating, naghahalikan na kayo??" tanong ko kay Stella at naiba na yung tono ng boses ko. Ewan ko na lang kung bakit kami umabot sa ganito. Basta, bigla na lang namin nag ing topic yung si Xander. "Bakit ba hindi ka naniniwala sa kin?? Wala lang kami ni Xander." she defends. "Wala? Eh ano na lang yung nakita ko kanina? Wala rin? Buti na lang pala na duma ting ako or else, you'll be making love to each other." "Bakit ka ba hindi naniniwala sa kin?? Kaibigan ko lang siya yun lang. And we're not making love!"

"Mas mabuti pa lang hindi na ako tumakas sa photoshoot namin kung ito lang pala madadatnan ko." I argued. "Austin, maniwala ka naman sa kin o!" she said nearly crying. "How can I even trust you? You're.. you're immature! You're stupid! Insensitive! Hindi mo man lang nga inisip na busing-busy ako rito tapos malalaman ko na lang na nakikipaglandian ka ?!" I shouted at the top my voice. "Ayan na! Lumabas na eh.." she cried. "Ikaw ang insensitive, Austin. Stubborn at hindi marunong makinig! Simula nung p umasok ka jan sa pagiging celebrity, nag-iba na yung ugali mo.. Hindi na ikaw yung Austin na naki lala ko, nawalan ka na ng oras para sa tin.. tapos ngayon.. wala ka palang tiwala sa kin??!" I didn't answer anything and just remained silent. "Pambihira ka talaga Austin.. Ibang-iba ka na.. Palagi naman kitang iniintindi e h.. pinalalampas ko lang lahat ng oras na para sa tin dahil sasabihin mong hindi ka pwede dahil sa photoshoot m o, dahil may taping ka.. dahil ganyan, dahil ganito.. Ano ba Austin?? Litung-lito na ako sayo!" "It's better that we have to cut it off.. Tutal, nawawalan na tayo ng oras para sa isa't-isa.. At wala naman din tong patutunguhan ang pag-aaway natin.. Let's just focus on our individual caree rs.. Mas mabuti pa siguro yung ganito.. wala tayong problema.. wala tayong ilalaan na oras para sa isa't-i sa.. Let's.. split up.." I sighed and then went out. Hindi ko na alam kung ano na nangyari sa kanya. All I know is we're over. * Point of View Q Stella Alexandra Louise Lewitt Buong gabi na ako umiiyak.. At hanggang ngayon, umiiyak pa rin ako. Ngayon, si Xander pa naging dahilan ng paghihiwalay namin, talaga lang. "Carrot.. Kanina ka pa jan hindi lumalabas sa kwarto mo ah?? Magtatanghali na o. " narinig ko ang sabi ni Xander sa may pintuan.

"O-okay lang ako.. W-wag niyo na akong pansinin." I replied with a trembling voi ce. "Hoie.. Carrot, umiiyak ka ba??" bigla na lang niyang binuksan ang pinto. "H-ha?? W-wala noh." pinahid ko yung mga luha ko. "Wala? Namumugto nga yang mga mata mo eh." Hindi ako umimik. "May problema ba??" he asked with a serious tone. "Wala... Wala lang 'to." "You know, Stella, you're not good at lying. Hindi ka umiiyak pagwala kang dinad amdam jan." "Xander..." hindi ko na napigilan ang sarili ko at tuluyan na nga bumuhos ang mg a luha ko. Niyakap ko siya. He also hugged me back. "Xander... Ang sakit.. Nasasaktan ako.." * Point of View Francis Austin Villafuerte Isang linggo na rin ang lumipas simula nung naghiwalay kami ni Stella. And my life was.. .. I was starting to feel incomplete.. Bigla na lang ako nawalan ng gana. Naging matamlay ako, sa tapings, photoshoot... Nagsisisi ako kung bakit ko yun ginawa.

And it's entire fault kung bakit kami nagkaganito.. And now, it's too late. "Austin?? Anong ginagawa mo rito??" napalingon ako nang may biglang nagsalita. "Ikaw pala.." sabi ko na lang and gulped another glass of beer. Si Michie lang p ala. Co-model ko sa isang magazine na nagphotoshoot sa min kanina. Nagulat siguro siya dahil nandito ako sa isang b ar na umiinom. Tumabi naman agad siya sa kin. "Need a company??" she asked. "Company for what? Making my problem worse?" I gulped another glass of beer. "I guess, it's a love problem right??" Natawa na lang ako sa sinabi niya. Love problem?? Paano naman niya nalaman? Well yeah, imposible namang magiging finacial problem or family problem kasi I all have those. "Good guess." I just smiled and stared at the glass. "I see. O, sige. Sasamahan na lang kitang uminom. Waiter!" sabi niya at pumunta naman agad sa yung waiter. Binigyan din siya ng beer. Pareho na kaming dalawa na naglalasing. We talked shit.. At kung anu-ano pa. Bas ta, naglalasing lang kaming dalawa at pinag-uusapan ang kung anu-ano. "Bakit ba... hindi na lang ikaw ang minahal ko??" ewan ko kung bakit yung ang na sabi ko. Basta, hindi ko maintindihan ngayon ang utak ko. We just stared at each other for a minute. Until my lips met hers. Ang tanging alam ko na lang, pareho na kaming lasing. * I didn't know why we came up like this. Now, we are in a room and both naked. I am currently at the top and now we are both reaching the climax.

"Austin.. Ahhh.." she moaned. After we satisfied both desires for each other.. We were now lying on the bed and were both naked. Only the bed sheet is covering our naked body. "Austin, you're insensitive!" Bigla ko na lang naalala yung mga katagang sinabi sa kin ni Stella nun. I suddenly came to my senses. FVCK. What am I doing?? Why did make out with this girl?? SH*T. Am I out of my mind?? Kaagad naman akong tumayo at nagbihis. Bumabalik na naman ang sakit ko, my thirst for lust. "Austin?? What are you doing??" tanong sa kin ni Michie na lasing na lasing din. "We had done something wrong, Michie. Something wrong!" sinigawan ko siya leavin g a blank on her face. Pagkatapos kong magbihis, umalis kaagad ako sa kwarto. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Nababaliw na siguro ako... Nandito kasi ako ngayon sa isang park eh.. Sa park kung saan naganap ang first kiss ko.. kay Austin.. Ang pinakamemorable na lugar para sa ming dalawa.

In the process of moving-on na nga ako tapos, pabalik-balik ako rito? Paano ako magmomove-on?? "Hahaha... Ang tanga-tanga ko talaga.. Ang.. t-tanga ko..." napaiyak na lang ako and suddenly, the rain poured heavily. Now, I am soaked up and wet because of the rain. Nakalimutan ko pang magdala nan g payong na kanina alam ko naman na umaambon na. Wala rin kaalam-alam sila Leni na nandito ako ngayon sa park at gabing-gabi na r in. I think it's going to be midnight now. "Austin... Bakit ka nagkaganyan?? Austin.." napaupo na lang ako at mas lalo pang umiyak. Basang-basa na talaga ako sa ulan. Saka okay lang naman, wala namang makakakita sa kin na umiiyak.. cause the rain will wash it away. "Stella... " Napahinto na lang ako nang may biglang nagsalita. Lumingon ako para tignan kung sino yun, and I was still sobbing. * Point of View Francis Austin Villafuerte "Stella.." I called out her name when I saw her. Hindi ko na alam kung bakit ako dito dinala ng kotse ko. But at least, I saw her again. I missed her.. so much.. And I can feel it, she was crying.. I immediately hugged her so tight and suddenly, tears poured down into my face..

"Stella.. I'm very sorry.. I'm so sorry.. Mahal na mahal kita Stella.." Now, two of us are all wet because of the rain. Episode 6.Mich [Part 1]. Point of View Francis Austin Villafuerte "I'm very sorry, Stella.. I'm so sorry.." I put my two palms on her cheeks tryin g to wipe her tears off even though I know, the rain will wash it away. Umiiyak pa rin siya. "Stella.. I'm very sorry.. Please forgive.. Naging masyadong makitid ang utak ko .. Ako ang naging insensitive.. I'm sorry.. Kaya wag ka ng umiyak, okay? I love you so much..." af ter I said it to her, I kissed her even if it was raining. Pagkatapos, tinulungan ko siyang tumayo at papunta na kami ngayon sa kotse ko. Tamang-tama rin na tumigil na yung ulan. And she was still sobbing. Hinawakan ko kaagad ang kamay niya. "Lika na.. Ihahatid kita sa inyo, baka magkasakit ka." sabi ko na lang sa kanya at sumakay naman kaagad siya sa kotse ko. After several minutes of travel, dumating na rin kami sa bahay niya. Kilala nama n ako nung guards nila at nakita rin nila si Stella na nakasakay ngayon sa kotse ko kaya pinayagan kaming pumasok sa loob. Nasa kwarto niya na ngayon kaming dalawa. Pinaupo ko muna siya sa kama niya.

"Gusto mo bang uminom ng tubig? Kukuha ako." sabi ko sa kanya saka hinawakan ang pisngi niya. Mabuti na rin. Tumigil na siya sa pag-iyak. Tumango lang siya. "Sige, jan ka lang ha. Kukuha lang ako." matapos kong sabihin yun sa kanya, hina wakan naman niya kaagad ang kamay ko. Bigla na lang siya tumayo at niyakap ako ng patalikod. "Austin.. Wag mo na akong iwan ulit.. Mahal na mahal kita.." sabi niya sa kin. I just turned my body into her and hugged her again. "Sorry, hinding-hindi na yun mauulit.. Mahal na mahal din kita.. Kaya, magpahing a ka muna, okay?" sabay halik sa noo niya. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Hwuaaaa... HUH? 6am na pala??" sabi ko sabay hikab nang makita ko kung anong or as na sa alarm clock ko. Panaginip lang ba yun?? Bumaba naman kaagad ako at napahinto nang makita ko si Austin sa sala na mahimbi ng na natutulog. Akala ko nanaginip lang ako. Totoong-totoo nga talaga ang nangyari sa min kagabi. Pero masaya na ako dahil okay na rin kami. Akala ko rin na umuwi na siya, nandit o pa pala. Nakita ko naman si Leni na papunta sa kin. "Miss Stella, talagang mahal na mahal niya kayo. Nararamdaman ko.." tuwang-tuwa pa akong sinabihan ng bruha. Baka ano na namang kalandian ang ginawa niya rito sa cutiepie ko. T^T "Tumigil ka nga. Ikaw naman yung kinikilig jan eh."

"Kayo naman po." tinapik pa niya ako sa balikat. "APO!!!!" Nagulat na lang ako nang may biglang pumasok. "Lolaaa?!" pareho kaming nagulat ni Leni nang makita namin si Lola Marga. Tapos nandito pa si Austin, naku.. >O< "APO!!" ~~~(*u* ~~~) Niyakap niya kaagad ako. "Lola? Naparito kayo?? Bakit hindi man lang niyo ako sinabihan??" "Siyempre, pang surprise. Hahaha. Tama nga yung sinabi ni simsimi. Lalo ka pa ta lagang gumaganda. Yung kapatid ni iglot at wako-wako, nagsasabi pa rin pala ng totoo." tuwang-tuwa niya akong sinabihan. =___= Ito talaga si Lola. Pinatulan pa yung parang ewan na sisiw na yun. "Kasama niyo po ba si Lolo?" tinanong ko siya. "Hahaha. Yung KJ na lolo mo? Hindi noh. Bakit ko naman yun isasama? Baka magigin g boring lang yung biyahe ko. HAHAHA!" "Kayo talaga Lola. Feeling bagets pa rin kayo." (__ ____ ") "O, apo. Kamusta ka na??" "Lola Margareth??" bigla namang sumulpot 'tong si Xander at halatang kakagising lang. "Xander?? Nandito ka rin pala??" Bigla rin nagising si Austin na natutulog sa sofa. Bakit ba siya nagising?? Milagro nga kanina na hindi siya napansin ni lola. Patay. TT___TT "HUH?" O__o sabi ni Austin at halatang naguguluhan.

Napalingon din si Lola Marga sa kanya. ( *-* ) "Bakit puro magagandang nilalang ang nakikita ko??" bigla na lang nagsalita si L ola. "BWAHAHA! Maganda pala ako!" =____= tuwang-tuwa pa 'to si Leni. "AMBISYOSA! Hindi ka kasali ipapalapa jan kita sa buwaya eh. Apo, sino siya??" s abi ni Lola sabay turo kay Austin. Napatayo naman kaagad si Austin. "Good morning po." matipid na bati niya. "Ah.. Lola.. eh.. kasi.. Siya po si Austin.. yung sinasabi ko po sa inyo nun sa England na boyfriend ko." "ANO?! Siya?!" Tumango lang ako. >3< "Austin!! Sa wakas, nakita na rin kita sa personal. Totoo talaga ang mga sinasab i ni simsimi. Nagtanong ako sa kanya noon kung gwapo ba yung sweetiepie ni Stella, tapos sabi naman niya. Gw apo ka raw at kasing hot ng pandesal yung katawan mo, HAHAHA." (__ ___'') Grabe talaga 'to si Lola. Kaya pala, manang-mana sa kanya si Papa Harold. "Ah... Hehe. Kung ganun po, kayo po pala ang lola ni Stella?" tanong sa kanya ni Austin. Hwuuaaaa. *U* Ang cute niya pagnahihiya siya. "Tumigil nga kayo, Lola." sabi ko na lang. ToT "Ikaw naman apo. O, Austin, kumain ka na ba??" *

Point of View Francis Austin Villafuerte *Teneneng!~~* "T-teka ho." sabi ko sa kanila nang biglang tumunog yung CP ko. Nakakahiya naman 'to. Nandito pa yung lola niya. "Hello? Juliet, napatawag ka." "Hoi, Francis Austin Villafuerte. Nakalimutan mo na ba? May photoshoot ka ngayon with Mich. Wag mong paghintayin ang photographer na uminit ang ulo niya." "Okay. I'll just be there. Bye." pagkatapos nilagay ko kaagad ang CP ko. "Sino yung tumawag??" tinanong kaagad ako ni Stella. "Stella, mag-usap muna tayo, privately." sabi ko na lang. Tumango naman siya. "Oie, anong privately?? Wag muna. Wag muna ha?? Masyado pang maaga para bigyan n iyo ko ng apo sa tuhod." sumabat naman agad yung lola niya. Napatawa na lang ako. "Hahaha, hindi naman po. We will talk about something important." I smiled saka lumabas sa bahay nila. Sa labas na kami mag-uusap. "Stella, kelangan ko munang umalis. May photoshoot kasi kami ngayon." sabi ko sa kanya saka hinawakan ang kamay niya. "Aalis ka na naman??" Tumango ako. At napansin ko naman na natahimik siya at biglang nalungkot. "Wag kang mag-alala. Babawi ako. I promise."

"Hmm.. Sige, mag-ingat ka." I immediately kissed her on the forehead. "Mahal na mahal kita, tandaan mo yan. Babawi ako, okay? Sige, mag-ingat ka rin." * Point of View Michie Madrigal "Hmm.. Tignan lang natin, Austin." I smiled devilishly while looking at the memo ry card that contains the video of the intimate moments we had last night. Well, I'm just returning the favor. I may be a mentally retarded but by this, hi s life will be ruined. How can I ever forget what he did to me before? I was a high school student when he used me as his toy, his sex slave. After he got what he wanted from me, he then ditched me. Ang masakit nga lang, ginamit niya ako for his sexual pleasures noon . At ako pa 'tong patay na patay sa kanya, ako itong humahabol at sinasabihan siyang wag niya ako iwan, pero anong g inawa niya? He said harshly on me that I was only a toy. Mga casanova nga naman. But, oh well. Tapos na. Nangyari na. Kaya ako na naman ngayon, diba? Nakakagulat nga lang dahil hindi niya ako naalala. Pero, bakit naman niya ako ma alala? Malamang, marami na siyang mga babae na ginagawang toy for pleasure. "Austin, buti dumating ka na." sabi ni Juliet, manager ni Austin ng dumating na siya sa photoshoot. Tumayo naman kaagad ako. "Buti dumating ka na Austin. Kanina ka pa namin hinihintay." I smiled. Pero hindi niya ako pinansin at pumunta kaagad sa dressing room. Sinundan ko naman agad siya at tamang-tama rin na kami lang dalawa sa dressing r oom kaya sinirado ko kaagad yung pinto. "What are you doing, Mich?" tanong niya sa kin saka tinanggal kaagad yung damit niya. He was half-naked while getting the clothes that he need to wear for the photoshoot.

He wore the white polo with long sleeves. "Well, I just want to say that thanks for the pleasure last night." "FVCK. Forget that. Pareho lang tayo lasing nun. And all we did was all wrong." sabi niya sa kin at lumabas na sa dressing room. Well, let's see, Mr. Villafuerte. * Point of View Francis Austin Villafuerte I need to forget what we did last night and it was all wrong. We're just damn dr unk at that time. Ayoko ka namang dahil dito, masisira na naman kami ni Stella. Nagsimula na rin ang photoshoot namin and after several hours of taking pictures , natapos na rin. "Juliet, saka nga pala bukas. Babalik na ako sa pag-aaral. I'll be continuing my college degree. Hindi ko muna masyadong ifofocus ang showbiz. Maybe I will have 3-4 projects only." sabi ko sa kanya kaya naman napahinton siya sa ginagawa niya. "What? Are you sure?" she replied. "Yes, I'm sure." "Ako rin, mag-aaral ako. Dun din ako mag-aaral kung saan si Austin." sumabat nam an kaagad si Michie. Pareho naman kaming napatingin ni Juliet sa kanya. "Well, besides. Diba may upcoming movie kami ni Austin? Pang plus points na rin yun na magkasama kami, para sasabihin ng iba na okay na okay yung chemistry namin, yung parang meant to be kami in real life? Para naman magiging best-selling ang movie namin, right? Austin?" "Dafuq. Wag ka ngang sumunod sa kin Michie. Ayoko. Ayokong pagkamalan tayo. Aali s na ako." *

Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Kakarating ko lang sa school namin and as usual, kasama ko na naman si Xander. N andito na naman siya para manggulo. =______= "I wonder kung napatalsik na yung dalawang varsity players na yun." sabi niya. "Malamang, nagquit na yun. Paano na lang kung hindi? Makapangyarihan ka kaya pwe de mong gawin ang kahit ano sa kanila pag hindi nila ginawa yun." -____ "Well, oo nga naman. Akala ko ba may problema kayo sa boyfriend mo KUNO, kung me ron, ano naman ginagawa niya sa bahay kahapon??" *U* "Masayang-masaya ako Xander, dahil okay na rin kami. HUH??" Bigla na lang nagsisigawan yung ibang mga estudyante at nagulat ako sa narinig k o. "TEKA NGA, AUSTIN. Bakit mo ba ako iniiwasan?" nabigla ako na nandito pala si Au stin kasama yung babae na atat na atat sa kanya tapos kumapit pa sa braso niya. Okay, sana panaginip lang 'to. ToT Papalapit na silang dalawa sa min ni Xander. "Wag ka ngang kumapit sa kin, Mich!" sinigawan ni Austin yung babae at napahinto na lang nang makita kami. "S-Stella??" "May kakilala ka na pala rito??" sumabat naman kaagad yung babae. "Hello, I'm Michie. Co-model ni Austin sa isang magazine photoshoot. Ikaw?" "I-I'm Stella.. K-kaibigan ni Austin." I replied. Ewan ko pero parang nasasaktan na naman ako. Napansin ko naman na nanlaki ang mga mata ni Austin sa sinabi ko pero yumuko na lang ako. "Ah.. Ganun ba. Oh well. Sige. Nice to meet you. Lika ka na Austin." hinila niya kaagad si Austin.

"Hoi! Bitawan mo nga ako!" Iniwan na lang nila kami ni Xander dito. "Yan ba ang sinasabi mong okay na kayo??" biglang nagtanong sa kin si Xander at halatang naiirita siya sa nangyari kanina. Hindi na ako umimik pa. Naguguluhan na ako. * Point of View Francis Austin Villafuerte "Bitiwan mo nga ako, Michie!" sinigawan ko siya saka tinaboy yung mga kamay niya na kumakapit sa kin. "What's the problem, Austin?? Don't you want it?" "Yes, I don't want it. So stop pushing yourself to me! FVCK!" I shouted at mabut i na rin wala masyadong tao dahil kung meron, magiging issue na naman 'to. Umuna na akong naglakad sa kanya papunta sa room kung saan magaganap ang first s ubject k o . PAKSHET. Magiging problema na naman 'to sa min ni Stella. Episode 7. Mich [Part 2]. Point of View James Alexander Daniel Hansen "Hoi. Okay ka lang?" tinanong ko si Stella nang mapansin ko siyang malungkot na malungkot pa rin dahil sa nangyari nang papunta na kami sa classroom niya. Buti na lang hindi dito yung cl assroom nung sinasabi niyang boyfriend niya KUNO kundi baka magkakarambulan.

"Hindi ko alam kung anong gagawin ko Xander kung maniniwala ba ako o hindi. Haii ssTT." napabuntong hininga na lang siya. "Padalos-dalos ka kasi. Hindi ka nag-iisip. Yan ang problema sayo." "Oo na. Ako na ang may kasalanan. Mas lalo mo naman ako pinapalungkot eh." pumas ok na siya sa room niya. "O, hindi ka ba papasok?" Umiling lang ako. "Hindi na. Baka magkakagulo lang ang klase mo dahil sa kin. Baka hindi nila maka yanan ang kagwapuhan ko. Eh ngayon pa nga, pinagtitinginan na nila ako." I replied. Totoo naman eh. P inagtitinginan na nila ako. Bakit ba? Hindi naman ako nangangain ng tao. =_____= "Yabang mo. O, sige, kung yan ang gusto mo. O, ano naman ang gagawin mo dahil ma g-aaral ako rito tapos ikaw hindi?" "Maglilibot-libot lang ako. Wag kang mag-aalala, papalitan ko yung orange juice mo." "Aasahan ko yan ha! May kabaitan din pala 'tong si Xander." >3< may pinapuppy-ey es pa siya. "T-tigilan mo nga ako! Hindi bagay sayo ang magpacute." =___= sinabihan ko kaaga d siya but to tell you honestly, nakyukyutan naman ako sa kanya. "O, s-sige! Pumasok ka na. Aalis na ako." "Okay, tatandaan ko yung sinabi mo ha. Yung orange juice??" ^__^V "Oo na." =____= tipid na sagot ko saka umalis na. Pagkalabas ng pagkalabas ko, may napansin na naman akong isang eksena that invol ves this fvcking guy, Austin, and this whore bitch. HaissTT. Wala na akong pakialam sa kanila. Nakakatamad at nakakairita para tigil an ang paglalandian nilang dalawa jan. Alam ko na masasaktan na naman si Stella pag sasabihin ko sa kanya na nagha harutan yung dalawa ngayon dito, mabuti pang hindi na lang. Besides, magsisimula na rin ang first subject n iya kaya bakit ko pa siya guguluhin? Tsk. Makaalis na nga. *

Point of View Michie Madrigal Nasundan ko naman kaagad si Austin matapos niya akong iwan sa daan. He can't escape from me. "You know Mich, stop following me!" sabi niya sa kin. "Bakit ka ba galit na galit sa kin, Austin? Ano bang ginawa ko?" "Yung ginawa mo? Dikit ka ng dikit sa kin! Ayokong pagkamalan tayo a-and especia lly with Stella!" "Si Stella? Bakit? Kaanu-ano mo ba siya?" "Basta! W-wala ka ng pakialam dun kaya please, stop following me!" and for the s econd time, iniwan na naman niya ako. Well, let's see, Mr. Villafuerte. Just wait. * Point of View Francis Austin Villafuerte Magkakaproblema na naman kami ni Stella dahil dito. And I need to go, to find her, to explain this fuss. Nagtanong-tanong na ako sa ibang mga estudyante kahit yung iba nakakairita dahil kapag tatanungin mo sila kung anong room si Stella, titili pa bago sasagutin yung tanong ko. Pambihira. =____= Sa isang oras na paglilibot ko, nakarating na rin ako sa room nila Stella. Bahala na. Basta papasok ako. "Sir, si Stella?" diretso kong tanong sa professor nila habang nakaupo lang sa t able niya at parang may ginagawa yung klase niya kaya tahimik na tahimik ito.

"WAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!! SI AUSTIN!!!" hindi na pala tahimik, naging main gay na pala. "CLASS! QUIET! Yes, what can I do for you, Austin? Austin Villafuerte, right?" "Yes, please pardon me." "W-what--" Hindi ko na pinansin yung professor nila at dumiretso kaagad kung saan umuupo si Stella. "A-Austin??" sabi niya at halatang naguguluhan nang makita ako. "We need to talk." I immediatelty grab her hand saka lumabas sa room nila. "A-Austin.. S-saan tayo pupunta??" "Sa lugar kung saan tayo lang dalawa." I smiled saka nagpatuloy sa paglalakad. Hanggang sa nakahanap na nga kami ng lugar kung saan walang tao at kaming dalawa lang. "Austin, ano ba yung pag-uusapan natin?" halatang matamlay na matamlay yung bose s at nakayuko pa siya. "Stella, please believe me.. Yung nakita mo kanina, wala yung ibig sabihin.." hi nawakan ko kaagad yung kamay niya. "Austin, paano ako maniniwala sayo??" she replied with teary-eyed. Hinawakan ko kaagad yung mukha niya ng dalawang palad ko at hinalikan sa noo. "All you need to do is to trust me. I promise, babawi ako. Babawi ako Stella." n iyakap ko kaagad siya. "Mahal na mahal kita, okay??" "Sige.. I trust you, Austin. Mahal din kita." "Thank you. Kaya wag ka ng maging malungkot." I said and she smiled. "Okay, I trust you. O, sige. Babalik na ako sa room, napakaterror pa naman nung prof namin." "O, sige. Mag-ingat ka ha?" "Oo naman. Ikaw?? San ka naman pupunta??"

"Papasok din ako. Sa business administration class." "Talaga? Mag-aaral ka rin dito?" "Yep, don't worry, mamaya, pupunta ako sa room niyo and we'll talk about it. O, sige na. Baka papagalitan ka na ng prof mo." "O, sige. Ingat ka." with that, umalis na rin siya. At least, okay na kami. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Nasaan na nga ba ako?? Well, nandito ako ngayon sa field, nakahiga sa damuhan, nagpapahangin. Inaantay ko lang namang matapos ang klase nila ni Stella para puntahan siya. And it's getting bored. =____= "Wait, ikaw yung kasama ni Stella, right?" napadilat na lang ako at nabigla nang makita ko sa harapan ko ang pagmumukha ng babaeng 'to. Sino pa nga ba? Eh di 'tong babaeng kasama ni Austin Villafuerte kanina. Ano na naman kaya ang problema nito?? "Dafuq. Anong ginagawa mo dito?" napaupo kaagad ako at bigla naman siyang tumabi sa kin. "Well, pagkakataon na rin 'to. Anong bang kaugnayan ni Stella kay Austin? Diba.. magkaibigan lang sila? Sabi ni Stella?" tanong niya sa kin. "Hmm.. I don't know! And it's none of your business." tumayo kaagad ako. Bakit b a ako yung tinatanong niya? Nakakairita lang ha. "O, ang init naman ata ng ulo mo. I'm just asking." "Okay! More than friends ang turingan nila sa isa't-isa, satisfied?!" I shouted. "Wow. I didn't know that."

"Hell yeah, so shut the fuck up." tumalikod na ako at napahinto nang bigla siyan g nagsalita. "I see. May gusto ka kay Stella, hindi ba??" Lumingon naman kaagad ako sa kanya. "Well, napapansin ko lang sa mga ikinikilos mo at sa mga pananalita mo." "Why the hell you care??" "Ang talas din ng dila mo. But it's okay. May alas naman ako, and this memory ca rd will do." Memory card?? Naguguluhan ako sa mga sinasabi niya. "What the hell is that?" "Dito nakalagay ang sex video namin ni Austin. And it happened 3 days ago. By th is, masisira ang reputasyon niya as well as that relationship niya kay Stella na more than friend s, right??" FVCK. A sex video?? Lumapit kaagad ako sa kanya at hinawakan ng mahigpit ang kamay niyang hawak-hawa k yung memory card. "Don't ever dare na ipagkalat ang video na yan. Ako ang makakalaban mo." "Oh, why? Dahil ba.. may masasaktan?? Who? Si Stella?" "SHUT UP! You don't know me. Kayang-kaya kong manipulahin ka. Kung ayaw mo, wag mong ipagkalat yang pesteng scandal niyo!" I shouted. Ayoko. Masasaktan na naman ulit si Stella. "Really? Think twice. Hindi naman ako ang masasaktan kundi si Stella. Laglagan l ang tayo." Binitawan ko kaagad ang kamay niya. "Hmm.. Well, thanks for the info. By the way, what's your name?" "FVCK you care." I cussed saka umalis. SHIT. Now, things get more complicated at si Stella pa yung magigipit.

* Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt After several hours na pakikinig sa klase, nagbreak na rin kami. "Carrot monster." bigla na lang sumulpot 'tong si Xander. Pambihira. "O, ikaw pala." =____= "O, ito. Nabili ko na yung orange juice na gusto mo." sabi niya sabay abot sa or ange juice. Hwuaa.. *U* May kabaitan din pala ang mga demonyo. "Salamat! Mabait ka rin pala eh." tuwang-tuwa kong sabi ko sa kanya at tinusok-t usok yung gilid niya. "H-hoi! T-tumigil ka nga." "AUSTIN! BAKIT KA BA GANYAN SA KIN??" napatingin kaagad kaming dalawa ni Xander kay Michie. Michie ata yung pangalan. Bigla kasi siyang sumigaw at kasama pa si Austin. "Hindi ka ba nakakaintin--" Nabitawan ko na lang yung orange juice na binigay sa kin ni Xander nang makita k ong... .. biglang hinalikan ni Michie.. .. si Austin.. * Point of View James Alexander Daniel Hansen

Nagulat ako nang biglang hinalikan nung babaeng yun si Villafuerte.. Napansin ko rin na nalaglag yung orange juice na hawak-hawak ni Stella. "Stella..." tinakpan ko kaagad ang mga mata niya gamit ang kamay ko saka niyakap . "Lika, aalis muna tayo." I immediately said. Episode 8. Why? Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Gulat na gulat pa rin ako sa nangyari. Yung biglang hinalikan ni Michie si Austin. Nandito na kaming dalawa ni Xander sa field, nakaupo sa isang bench. "Hoi. Carrot, okay ka lang??" "Carrot? Hoi." "A-ah.. Oo.. Okay lang ako." sabi ko na lang. Talagang nawala na ako sa pag-iisi p ko. Pero bakit masakit?? "All you need to do is to trust me." Bigla na lang tumulo ang mga luha ko sa mukha ko. Ang.. sakit... A-akala ko ba mahal niya ako??

"Xander..." niyakap ko kaagad si Xander. Sinubsob ko yung mukha ko sa kanya at umiyak. "C-carrot.. Wag ka na ngang umiyak.." hinihimas-himas naman niya ang buhok ko. "Ang sakit.. Xander.." * Point of View Francis Austin Villafuerte O___O "Ano, Austin? Masarap ba??" sabi sa kin ni Michie at ako naman, nabigla sa nangy ari. Ngayon, pinagtitinginan na kami ng mga estudyante. "Hooooo!!!!" bigla na lang sumigaw yung iba at nagpalakpakan. "Isa pa!!" nagsisigawan at nagtitilian na yung mga estudyante matapos ang pangya yari. "Isa pa raw, Austin." she smiled. "S-SHUT UP, MICH! Get lost!" I immediately shouted saka umalis. Hindi ko yun ginusto, nabigla lang ako. Stella... Please.. Believe me.. * Point of View Michie Madrigal

Matapos akong sigawan ni Austin, umalis naman kaagad siya. At tamang-tama rin, nang hinalikan ko siya, nandun si Stella. I'll just wait what happened next. I'm very sorry, Mr. Austin Villafuerte, not less than a week, sira na ang buhay mo. * Point of View James Alexander Daniel Hansen =____= Hindi ko alam na ang takaw pala ng babaeng 'to. Eh ano pa ba?? Nandito kami ni Stella sa isang restaurant. Inorder niya ang lahat ng pagkain na nasa menu tapos naubos niya??? =____= Mas grabe pa pala 'to kesa sa kin. "Hoi.. May halimaw ba jan sa tiyan mo?? Naubos mo lahat o." =___= sinabihan ko s iya nang matapos na siyang kumain. "Killjoy ka naman Xander eh! Malungkot ako kaya sinubsob ko ang sarili ko sa kak akain ng marami." sagot naman niya sa kin. "Tsk. Wala akong kasalanan kapag sumakit tiyan mo ha." "Oo na. Ito naman siya. Oie. Yung orange juice ko. Palitan mo, nahulog eh." may pinapuppy-eyes pa siya habang sinasabi yun. *3* =___=

"Ayoko noh. Napalitan ko na yun. Hindi ko na kasalanan kung hinulog mo yun." =__ _= "Eieehhh.. Sige na! Palitan mo na please??" ayan na naman ang mukha niya, nagpap akyut. =____= Alexander, wag magpadala sa mapusok niyang binabalak. "Ayoko." "Sige na.." (~~ >U<)~~ (T__T ) "Stella. Magmature ka na nga. You can't fool me. Wag mong pilitin ang sarili mo na maging masaya, mas malulungkot ka lang." I directly said. Natahimik naman agad siya. "Tsk. Lika na, baka malate ka sa next subject mo." That slut b*tch, pasalamat siya na hindi nagkrus ulit ang landas namin. If yes, then she's dead. If I need to use power.. If it is necessary to reveal that I'm more than what they think... If I need to let them know that I'm the Crown Prince of Denmark to shut them up. Then, I'll do it. Maling tao ang binangga nila. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Nararamdaman ko pa rin ang sakit. Bakit kung ngayon pa ako dumating sa Pilipinas, ngayon pa naging complicated sa min ni Austin??

Ang sabi niya sa kin.. All I need to do is to trust him.. But how?? Paano ko siya pagkakatiwalaan kung siya mismo 'tong naghahanap ng rason para hin di ko siya paniwalaan? Gulong-gulo na ako. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Tinawagan ko na si Stella na hindi ko siya masasamahan ngayon sa pag-uwi niya. I have to talk to someone. Si Michie Madrigal. I have to talk to her. Sinalubong ko naman siya kaagad sa gate nang lumabas siya. * Point of View Francis Austin Villafuerte Pinuntahan ko kaagad si Stella sa classroom nila to explain everything.. At nangako rin ako sa kanya na babawi ako. "AHHHHHHHHHH!!! SI AUSTIN VILLAFUERTE!!" nagtitilian na naman yung ibang mga kak lase niya. "Stella.."

"Umalis ka." nagulat ako ng sinabi niya yun sa kin. Lumabas kaagad siya sa room nila kaya sinundan ko naman siya kaagad. "Stella.. Wait! Where are you going??" sabi ko habang sumusunod pa rin sa kanya. "Stella!" hahawakan ko sana yung kamay niya pero bigla niya itong tinabig. "Ano ba, Austin??" she started to cry. "Nasasaktan ako Austin.. Bakit mo yun ginawa?? Bakit ka ganyan sa kin??" "Stella.. Please let me explain..." "Explain?! Austin.. Sawang-sawa na ako! Ako na lang palaging umiintindi.. Austin .. Hindi ako isang laruan na walang pakiramdam!" "Stella.. Please.. Hindi ko yun ginusto.. Biglaan lang yung nangyari kanina.." "B-biglaan?? Ewan ko sayo Austin... Paano kita pagkakatiwalaan na ikaw mismo ang humahanap ng dahilan para hindi ka paniwalaan??" "Stella.. Please... I'm so sorry.." "Sorry?? Jan ka naman magaling eh.. Alam mo nung simula kang pumasok jan sa pagi ging celebrity, nagkakalabuan na tayo Austin..." "Stella.." sinubukan kong hawakan yung kamay niya pero tinaboy niya ito. "D-don't touch me! Ayoko na Austin.. Ayoko na.." by that, umalis siya. Stella... * Point of View James Alexander Daniel Hansen "Just stop ruining someone's lives and I'll give what you want. Kung gusto mo, b ibigyan kita ng maraming pera. Kahit isang truck pa." I said habang siya, may hinahanap sa closet niya. Yep, nandito ako ngayon sa condo unit ni Michie at nasa kwarto niya kaming dalaw a.

Mabuti na rin 'to para kaming dalawa lang ang mag-uusap ng mansinsinan. "Really? You'll give me what I want??" she said while unbuttoning her blouse. "What the hell are you doing?" napatanong kaagad ako nang bigla siyang lumapit s a akin. Nakabra't jeans na lang siya. =___= "Everything that I want??" mas inilapit niya ang mukha niya sa kin. She was about to touch my lips by her finger pero hinawakan ko kaagad 'to. "Don't try to seduce me dahil walang epek yan." "Hmm.." she smiled. "Hindi ka naman mabiro." sinuot niya kaagad yung manipis na white tshirt. "Bilisan mo." sumabat kaagad ako. "Okay.. Ang gusto ko.. tutulungan mo ko.." "What the fvck? Tutulungan kita? Hell no." "Aw. Sige. Kung yan ang gusto mo. Pero hindi mo pa rin ako mapipigilan." "Tsk. Binabalaan kita. Hindi mo alam kung sino ako. Kaya wag ka sanang magpadalo s-dalos dahil maling tao ang binangga mo." sabi ko na lang at binuksan na ng pinto. "Hmm.. So, what's your name??" napahinto ako nang bigla niya yun tinanong sa kin . "Find it out by yourself." I smirked then went out. If I can't stop her.. Then I have to do something necessary just to prevent Stella to be hurt. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt

Gabing-gabi na at nadito pa rin ako sa daan na naglalakad. May binili kasi akong materials para bukas sa school. And now, kahit masakit, kelangan kong tanggapin na.. Austin and I will never workout anymore. >_____________< Ommo! Kakatakot namang lugar na 'to. May mga stambay! >_____< Bakit ba kasi dito ako dumaan? (__ ____'') Stella.. Iwas ka lang.. Umiwas ka sa kanila, wag kang tumingin. ToT >_____________< "Miss..." Wag mo silang pansinin! >_____< "Miss, nakikinig ka ba?!" bigla na lang hinawakan ng mukhang shokoy na stambay n a 'to ang kamay ko with his fellow katribu pa. Tatlo na sila. >______< Please.. help me.. TT____TT "T-teka po.. Nasasaktan po ako.." sabi ko at pinilit na kumalas sa pagkakahawak niya sa kamay ko pero mas lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahawak nito. "Dapat lang. Kanina ka pa namin tinatawag dito tapos hindi mo man lang kami pina nsin?!" "Bitawan niyo ako.." "Bitawan niyo siya!" nagulat ako nang may biglang sumigaw. A-Austin???

"Sabi ko, bitawan niyo siya!" sumigaw siya ulit. Binitawan naman kaagad nung stambay ang kamay ko. "Sino ka ba ha??" lumapit silang tatlo kay Austin. Bigla na lang sinuntok ni Austin yung stambay kaya napatumba naman kaagad ito. "Ikaw!" tumayo yung lalake at sinuntok si Austin. Pinagtutulungan na siya nung tatlo. "Austin!!" sumigaw ako nang biglang siyang natumba. Lalapit sana ako sa kanila nang.. "Stella! Wag kang lalapit dito. Kaya ko na 'to." he immediately said while wipin g off the blood from his mouth using his hand then smiled at me. "Austin... " sira ka talaga. >___________< Pinagsusuntok niya yung tatlong stambay na yun at himala naman na natalo niya yu ng tatlo pero alam ko, napuruhan din siya. "Bossing.." sabi nung isa habang tinulungan niya yung lider nila na tumayo. "The three of you, get lost!" sinigawan ni Austin yung tatlo at umalis naman kaa gad ang mga ito Marami ring pasang natamo si Austin dahil sa kanila. Lumingon naman siya kaagad sa kin. "Stella.. Are you okay--" hindi niya na natuloy yung sasabihin niya dahil bigla siyang nahimatay. "Austin, hoi!!" pinuntahan ko kaagad siya. "Austin.. Hoi.. Ano bang nangyayari sayo??" Ano bang gagawin ko sa kanya?? >_______< Paano ko siya madadala sa ospital?? Eh wala namng katao-tao rito sa daan. T^T "Wag ka namang magbiro o!" pinapawisan na ako. Sa totoo, nag-aalala na ako sa ka nya.

I-CCPR ko ba siya??? >____________< O, sige na! Wala rin namang katao-tao eh. "1..2...3.." I started the CPR. First attempt wala pa rin. "Austin.. Ano ba.. Wag ka ngang ganyan!" sinimulan ko na naman mag-CPR for the s econd attempt. Pero napahinto na lang ako nang mapansin kong ngumingiti 'tong hinayupak na 'to. Is he fooling me?? =_____= Sinampal ko kaagad siya. "Aray! Bakit mo ginawa yun?? Pinalala mo naman ang mga pasa ko eh." bumangon kaa gad siya habang hinihimas-himas yung mukha niya. "WALANJO KA TALAGA FRANCIS AUSTIN VILLAFUERTE! ANG SAMA MO!!" sabi ko sa kanya h abang sinusuntok-suntok yung dibdib niya. Hindi ko alam pero umiiyak na rin ako. "Ang s-sama mo talaga.. Ang sama mo..." Bigla na lang niya akong niyakap kaya mas lalo naman akong naiyak. "I'm very sorry, Stella... Please forgive me.. Mahal na mahal kita.. Please.. Wa g mo kong iwan.. Di ko kaya Stella.. Di ko kaya pagwala ka.." he said while hugging tightly. I don't know but I just hugged him back. Umiiyak pa rin ako. "Ang sama mo talaga Austin.. Pinag-alala mo ko..." sinubsob ko yung mukha ko sa dibdib niya while sobbing. "Wag ka ng umiyak, okay?? I'm very sorry for what I did. I love you." sabi niya sa kin at hinalikan ang noo ko. Niyakap niya ako ulit.

Episode 9. Vacation Engrande. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "ARAYYY!! Ang sakit nun! Hinay-hinay lang!" biglang sumigaw ang mokong na 'to ha bang ginagamot yung sugat niya. Oo, nandito kami ngayon ni Austin sa kwarto ko para gamutin siya. Ngayon, ginagamot ko yung lips niya ng cottonbuds. "Iuntog ko kayang ulo mo sa pader, ikaw na nga 'tong ginagamot, ikaw pa 'tong na gagalit?" sabat ko sa kanya. "Ikaw naman, mylabs. Hindi naman ako galit, talagang masakit eh." "A-anong mylabs ang sinasabi mo jan? Ano ka? Sinuswerte? Bakit? Okay na ba tayo? " =____= "Akala ko ba okay na tayo? =___= Niyakap mo pa nga ako. O, sige hindi na kita ta tawaging mylabs, cutiepie, pwede?" "Sira! Tumigil ka nga! Yung pisngi mo akin na, gagamutin ko." sabi ko na lang at inilapit naman niya yung mukha niya. Ang totoo, natatawa ako sa pinagsasabi niya. "Stella.." "Uhmm??" "I'm very sorry sa nangyari, hindi ko naman talaga yun ginusto. Nabigla--" "Sshh. Oo, alam ko. Saka sorry din, hindi ako nakinig sayo." I smiled. "Hmm.. So, bati na tayo, cutiepie? *U* " nagpuppy-eyes pa siya. =_____= "Oo na. Saka tumigil ka na nga. Nandidiri ako sayo." "I LAB YOU CUTIEPIE. Babypie naman tawag mo sa kin."

"Che! Ano ba?! Diring-diri na ako sayo. Saan mo ba yan nalaman yang mga tawagan na yan?!" "Sa mga koreanovelas, sa mga romance movies, diba peborit mo yun??" =______= "But.. promise me.. Magtiwala ka sa kin kahit anong mangyari okay??" he said wit h a serious tone. Tumango lang ako. Ano ba 'to? Nakakailang. > /// < Nagkakatitigan na kami. *** Nasa sala ngayon si Lola Marga at nagsusurf sa internet and as usual na habit ni ya, nakikipag-usap na naman sa walang kwentang kapatid ni iglot at wako-wako na sisiw, si simsimi. "Nandito na kami." "AY! BUHAY NA SIMSIMI! HUH? Johan, Jackie??" nagulat si Lola Marga sa pagdating nila Harold at Jackie sa bahay. Nagbakasyon kasi silang dalawa and they decided to have a one-week leave from th eir respective royal duties. Para na rin makabawi sa anak nila at makapagfamily-bonding. "Kayo pala mom. Kamusta?" sabi ni Harold saka hinalikan ang pisngi ni Lola Marga ganun din si Jackie. Yung mga bagahe nila, kinuha naman agad nila Leni. "O, naparito kayo? Kamusta? Yung mga royal duties niyo??" tanong Lola Marga sa k anila. "Okay naman po. Actually, we just take a leave from it para naman makafamily bon ding tayo. Baka, magtatampo na sa min si Louise dahil palagi na lang kami busy." sagot naman ni H arold. Louise kasi ang tawag niya kay Stella, her third name. "Good. So makakagimik at makalabas-labas na tayo. HAHAHA!" tumawa si Lola Marga. "Haha. Oo nga po. Si Stella, nasan po?" tinanong siya kaagad ni Jackie. "Andun sa kwarto niya. Kasama yung churvalu niya." "C-churvalu?" naguluhan sila Jackie at Harold sa sinabi ni Lola Marga. "Alam niyo na, yung something-something niya? Yung.. RAWR!" puno naman ni Lola M arga.

"Rawr??" mas lalo pang naguluhan sila Jackie sa sinabi ni Lola Marga kaya napagisipan na lang nila ni Harold na puntahan si Stella sa kwarto. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt I don't know why we came up with this. Now, we just end up kissing. "Jusko, maryosep!" nagulat na lang kaming dalawa ni Austin ng biglang bumalagta sina Mama. Si Austin naman biglang nahulog sa kama. =______= Nakakahiya naman 'to. Tapos na hulog pa siya. "ARAYY.. Ang sakit ng pwet ko. HUH?" nanlaki na lang ang mga ni Austin nang maki ta sila Mama. O___O "S-Stella, anak! A-anong ginagawa ninyong dalawa jan?" tanong naman ni Mama. Si Dad naman, speechless pa rin yung mukha. "Ah.. Ma.. Huminahon po muna kayo.. I can explain this.." sabi ko na lang. * "Ah.. Ito pala yung boyfriend mo na si Austin Villafuerte.. Anak, ba't di mo sin abi sa min? Ang gwapo naman pala ni Austin sa personal." okay, naging OA na si Mama. Siyempre, alam nila na mayboyfriend ako at alam din nila na si Austin yun pero hindi pa nila nakita ito ng personal kaya ganun ang r eaksyon nila. Nag-usap-usap na kaming lahat sa sala. "Wait.. I remember, pamilyar ka sa kin.. Ikaw yung.. bakla noon..basta pamilyar ka." sumabat naman si Dad. "Ah.. eh.." =____= Ayoko ng maalala yun, bad memory yun. "Teka.. Parang.. Diba.. Celebrity ka Austin??" tinanong ulit ni Mama si Austin. "Ah.. opo." he smiled.

"Wow.. hearthrob pala 'to. O, bat ka may pasa sa mukha mo??" "Ah..eh.." =___= "Hahaha, alam mo Jackie, muntik ng mapano si Stella sa mga stambay, buti na lang nandun si Austin kaya siya yung nagtanggol sa kanya." sabi naman ni Lola Marga. "Ha?! Buti naman. Ang swerte pala ng anak ko kay Austin eh." tuwang-tuwa na nama n sila Mama. HaissTT.. =___= Mabuti hindi muna nangungulit ngayon si Dad kung hindi sila ng t atlo ang magiging OA. Bigla na lang lumabas si Xander sa kwarto niya. "HUH? Tito? Tita Jackie?" nagulat din si Xander nang makita sila Mama. "Ikaw pala Xander, kamusta??" tinanong kaagad siya ni Mama. "Okay lang po ako Tita, hindi ko alam na dumating na pala kayo." tumabi naman ag ad siya sa kin. "Oo nga pala, magbabakasyon kami ng dad mo, nagleave kami from our royal duties for one week kaya anak, makakabonding tayo. Family bonding! Diba??" tuwang-tuwa na sinabi sa min ni Mama . Magbabakasyon sila?? "Talaga, ma?? Ang saya naman nito. Akala hindi na talaga tayo magbobonding." mas ayang tugon ko. Siyempre, masayang-masaya ako dahil sa wakas, makakabonding ko na rin yung paren ts ko. Yung hindi na sila busy, na may oras na sila sa kin. "That's nice to hear. Mabuti naman po kung ganun para makakarelax naman kayo sa mga duties niyo." sabi naman ni Xander. "Oo nga eh. Nakakapagod talaga. Buti na lang nakahanap na kami ng oras para maka pagrelax at para makabonding ang family namin." "So, magbakasyon tayo! Let's go to BORACAY! May hotel unit naman tayo dun, kaya it's all free! Let's enjoy the whole week for fun." masayang-masaya na sabi ni Lola Marga. "Well, yes. Nice idea, mom. Sige, magbakasyon tayo sa Bora. Let's have it tomorr ow, para this night, we can settle the things out." sabi naman ni Dad. "O, sige. Sumama rin kayong dalawa, Austin at Xander." *

At dun na nga nagsimula ang lahat. Kararating lang namin sa Boracay at siyempre sila Mama, nakascarf at nakasunglas ses. Kami namang apat nila ni Lola, hindi na kailangan magdisguise dahil wala namang nakakaalam na mga royalti es din pala kami. Pwera na lang kay Austin, hindi naman siya masyadong nagdisguise, nakasunglass lang siya. "At dahil family bonding 'to kaya walang mga guards. Kaya kayo mga boys, buhatin niyo yung mga bagahe natin! Tara na, Jackie, apo." tuwang-tuwa namang sabi ni Lola. Grabe talaga 'to si Lola. Feeling bagets na naman. Pumasok na kami sa hotel and of course, kinuha namin yung presidential suites. S eparate din kami ng mga kwarto. Sabi kasi ni Lola na sama-sama pero yung boys sa kabilang room pati na rin kami.

"O, sige. Magbihis na tayo dahil maliligo na tayo sa beach. HAHAHA. Magbibikini ako!" ^__^v =______= "Lola, tumigil ka nga. Ang laswa tignan kung magbibikini kayo." sumabat kaagad a ko. Nakakadiri. grrrr.. >____________< "KJ mo naman apo! Wala ang lolo mo rito kaya okay lang. *O* Dali, magbihis na ta yo, dapat paglabas natin, yung mga boys, gulat na gulat." masayang tugon ni Lola saka kinuha yung bikini n iya. Ay grabe. =___= Ayoko na. * Point of View Francis Austin Villafuerte Pakingshet naman 'to. Tawag ng tawag sa kin si Juliet. Tumakas lang kasi ako at hindi nakapagpaalam na magbabakasyon pala kami dito sa boracay. But whatever. Hindi ko na kailangan yun, besides, ako rin naman ang magdedecide sa huli. Tinurn-off ko na agad yung cellphone ko. "Here they are." sabi naman ni Tito Harold na ngayon, naghihintay kaming tatlo r ito sa labas.

At kasama ko pa yung maangas na kaibigan ni Stella, Xander ata yung pangalan. Siyempre, paglabas nila, mangha-mangha kami dahil ang gaganda at ang sesexy pa. Bilib nga ako kay tita Jackie dahil sa kabila ng pagiging busy niya, namaintain pa rin niya ang katawan niya. "Boys, wag kayong mamangha alam kong mga sexy talaga kami. HAHAHA!" sumabat kaga d yung Lola ni Stella. =____= Sa totoo lang, ang laswa-laswa niyang tignan. Kung pwede lang sanang sabihin sa kanya. "Austin ko, ang macho mo pala. HAHAHA!" bigla na lang kumapit sa braso ko si Lol a Marga. =____= TT____TT Tulungan niyo ko. Ayokong mastuck-up dito sa matanda na nagfefeeling bagets na ' to. "Ma, ano ba kayo. Bitawan niyo nga yan si Austin. O, sige, mag-enjoy na kayo. Ma ligo na tayo sa beach." sabi naman ni Tita Jackie. HaissTT. Salamat. =__= Pumunta na nga kaming lahat sa beach. Si Tita at si Tito naman, nandun sa may cottage, nag-uusap ata. Si Lola Marga na man, naglalandi ng mga lalakeng dumadaan para may makapahid daw ng lotion sa katawan niya. Eh pano? Pareho kamin g umayaw ni Xander. At lalake pa talaga ang gusto niya. Naaawa ako sa lalakeng mabibiktima niya. =_____= "Cutiepie.." sabi ko at magkaholding-hands ngayon kami ni Stella and I noticed, Xander was pissed off. "Uhmm?" "Magjetski tayo." "HUH? O, sige." Kaagad naman kaming nagrent ng jetski at sumakay dun. "Oie, kumapit ka sa kin." sabi ko Stella habang siya nasa likod ko. Ako kasi yun g nagdradrive. Napansin na lang naming dalawa ni cutiepie nang may biglang humarurot na isa pan g jetski. Si Xander yun.

* Point of View James Alexander Daniel Hansen Nagjetski na lang ako para mawala yung pagkabadtrip ko. =______= Nakakairita kasi yung dalawa, parang 5 years na hindi nagkita, sobrang atat na a tat sa isa't-isa. "Tumigil ka nga! Ano ba! Hahaha." sumisigaw-sigaw si Stella habang naglalaro sa dagat kasama yung boyfriend niya KUNO. Tsk. "Nakakairita kayo." sumabat ako saka umalis. Leaving a blank on their faces. The hell I care. * Point of View Michie Madrigal "I see, nasa Boracay sila? Thanks for the info. Bye." binaba ko na yung cellphon e ko. Well, akala nila na magiging masaya sila sa vacation nila? Duhh, I'm going to ruin it. Cause Michie Madrigal is coming. Episode 10. Vacation Engrande. [Day 2] Point of View James Alexander Daniel Hansen

"Kabadtrip!" sabi ko sabay hagis sa dagat nung bato na kinuha ko sa buhangin. The rock bounces three times on the sea. Dahil wala akong magawa at napakaboring dito sa Bora, naghahanap na lang ako ng mga bato sa buhangin tapos ihahagis ko naman sa dagat. =________= "BULAGA!" Nagulat ako at napahinto sa paghahagis ng bato nang sumulpot 'tong si carrot sa harap. "ANAK NG... Bakit ka ba humaharang-harang jan? Umalis ka nga!" sabi ko sa kanya habang tinataboy siya papalayo sa harapan ko. "Anchungit mo naman. >w< Bakit ba ang init ng dugo mo??" ayan na naman ang pagig ing makulit niya tapos pinupoke pa niya ako sa tagiliran ko. "Basta. Saka, bakit ka ba nandito? Nasaan ba yung boyfriend mo para kunin ka at wag manggulo rito sa kin??" "Alam mo hindi talaga kita maintindihan. Bakit ba ang init ng dugo mo sa min? To T" =__________= Naiinis ako dahil sa paglalambingan ninyong dalawa jan. "Nevermind it. Tsk." I immediately put my two hands on my pockets saka umalis. "Xander.. Oie.. T^T Pansinin mo naman ako." haissTT. Sumusunod pa rin siya sa ki n. "Ano na naman ba? Dun ka nga sa BF mo." "Ayoko dun eh. Nakaka-OP. Dinudumog na naman siya ng mga fans niya.." "So, ano pake ko?" "Ikaw naman eh. Gusto kong sumama sayo." "AYOKO." tipid na sagot ko sa kanya. "Sige na.. please?? Pretty pretty please?? T^T" ayan na naman siya. Nagpupuppy-e yes tapos nagpapacute. =_______________=

"Oo na. Tsk." sabi ko sa kanya. Ewan ko ba pero nagagayuma ako sa pagpapacute ni ya. =___________________= "Yippee!!! Kaya love na love kita eh. Kahit ang bossy mo, pinagbibigyan mo pa ri n ako." >3< Bigla na lang siya kumapit sa braso ko. =_______________= Sana nga love mo ko. (__ ___'') "Ah.. Xander??" "O, ano??" "Pwedeng bang turuan mo kong lumangoy. >u< Hindi kasi ako marunong eh." WTH. Tumingin lang ako sa kanya ng masama from head to toe. "Sige na. >u< Ngayon lang naman eh. Saka pagkatapos, ililibre kita. Kaya, chige na.. T^T" ayan na naman yung pagpapacute niya sa kin. =_________= "Oo na." "Yes! *\(*-*)/* Dali, punta na tayo sa dagat!" hinila naman niya kaagad ako. Ngayon, nasa dagat na kaming dalawa. "Yay, anong una??" sabi niya at nakapamewang pa. Tinuruan ko nga siyang lumangoy. * "Aray! Bakit mo pinalo yung pwet ko?! ToT" reklamo niya sa kin. Nagprapractice p a rin kasi siyang lumalangoy pero steady nga lang, kasi yung left hand ko, nakasupporta sa tiyan niya. Hindi niya kasi masyadong ginagalaw yung paa niya kaya pinalo ko siya. "Yung paa mo! Paano ka makakalangoy niyan? Eh yung paa mo, hindi gumagalaw!"

"Tama bang papaluin mo yung pwet ko? T^T" "HaiissTT. Basta! Yung paa mo!" "OO na po." "O, sige, bibitawan na kita ha." sabi ko sa kanya at kinuha yung kamay ko. "O-oie!! X-Xander! T-tulong!" pagbitaw ko sa kanya, muntik na naman siyang malun od pero hindi naman masyadong Nahawakan "Ang sama a ulo ko. "Ano ba?! malalim yung dagat eh, hanggang leeg niya lang yung tubig. naman niya kaagad yung balikat ko. mo talaga muntik na akong malunod dun!" sabi niya sa kin sabay sapak s Ang sakit nun." sabi ko naman sa kanya at hinihimas-himas yung ulo ko.

"O, sige, turuan mo ko ulit." sabi na lang niya and this time, hinawakan ko na y ung dalawang kamay niya at papunta na kami sa mas malalim na parte pero hindi naman siya ganun kalalim kasi nasa leeg ko na yung tubig pero siya, dahil kaheight lang niya balikat ko, kaya lagpas na. "Xander, ang lalim na dito." "Sabi mo gusto mong marunong ka ng lumangoy??" "Oo. ToT" "O, sige, bibitawan na kita ha. Yung paa mo." sabi ko sa kanya sabay bitaw. * Point of View Francis Austin Villafuerte Buong maghapon na nga akong dinudumog ng mga fans ko. Papicture dun, picture dito, nakakasakal talaga. Alam ko si Stella, magtatampo na naman yun sa kin kasi inuuna ko na naman ang mg a fans k o . =__________________=

At ngayon, malapit ng gumabi, kelangan ko ng bumalik dun sa hotel namin. Malayo-layo na rin ang narating ko, ewan ko na lang sa mga fans ko, kung saan-sa ang lupalok ako dinala. "Hi Austin, mukhang nag-eenjoy ka yata rito." Dafuq. Nagulat na lang ako ng biglang tumambad sa paningin ko si Michie. "Mich, what are you doing here??" "Of course, para mag-enjoy. Hind naman pwedeng kayo lang, diba?" "A-Austin??" napalingon na lang ako sa likod ko nang may biglang sumambit sa pan galan ko. SHIT. Nandito rin sila Stella, kasama yung kaibigan niya. "Wow. Good timing na naman, nandito rin pala kayo Stella? Hahaha. Di ko naman ak alain yun. This is great so sabay-sabay pala tayong magbabakasyon??" kumapit naman siya agad sa braso ko. "A-ano ba! Bitawan mo nga ako!" sabi ko saka kinuha yung braso ko. "Tsk. Tayo na carrot." bigla naman nagsalita si Xander at umalis habang hila-hil a si Stella. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Papasok na sana kami ni Xander sa hotel pero huminto ako. "Mauna ka na. Gusto ko munang mapag-isa rito. Pupunta lang ako sa may dagat." "H-ha? S-sige." "Salamat." pinilit kong ngumiti saka umalis na. At gaya ng sabi ko, pumunta nga ako sa may dagat.

Nagmumuni-muni ako sa nangyayari ngayon at sana, magiging okay lang ang lahat. Hindi ko na alam ang gagawin ko, palibhasa, casanova kasi yung boyfriend ko, yan ang mahirap eh. Hindi natin maiiwasan na marami talagang didikit sa kanya na mga gurlalu. ToT And speaking of casanova, diba, they're good at playing? Nagdududa na ako kung pinaglalaruan ba ako ni Austin o hindi. Ako na lang palagi yung nagigipit. Ako na lang palagi yung nasasaktan. Minsan, nakakainggit sila Mama kasi may time sila sa isa't-isa ni Dad. .... Ano kaya ang feeling pag nalulunod ka noh?? Hindi ko alam kung ano na ginawa ko basta.. Ang alam ko lang.. Nalulunod na ako.. "Stella!" may narinig na lang ako na sumigaw. Parang boses ni Austin.. Episode 11. Vacation Engrande. [Day 3]. Point of View Francis Austin Villafuerte Stella! kaagad akong pumunta sa dagat at lumangoy para sagipin si Stella, nalulunod siya.

Iniahon ko kaagad siya sa tubig pero bigla niyang tinabig ang mga kamay ko. ANO BA?! BITAWAN MO NGA AKO!! sinigawan niya ako at naglakad sa mas malalim na parte ng dagat. Stella! nahawakan ko kaagad yung braso niya. *PAK!* Bakit ka ganyan Austin? Bakit palagi mo na lang ako sinasaktan?? sabi niya at bumuho s na nga ang mga luha niya matapos niya akong sampalin. Stella, its not what you think.. Kung hindi, ano?! Alam mo Austin, paulit-ulit na lang tayong ganito. Ako na lang p alagi ang nasasaktan.. Hindi ko nga alam na mahal mo nga ako o hindi eh.. pinilit niyang pigilan ang pagt ulo ng mga luha niya. Stella.. Oo nga pala, I have to take the risks kasi ang boyfriend ko, CASANOVA. Siguro nga, hindi mo na ako mahal kasi tatlong taon akong nawala.. Hindi ko nga alam kung tuluyan ka na ngang ng b ago eh.. Diba a Casanova is always a Casanova? Austin, ayoko na.. Napapagod na ako. Hindi ko na kaya.. Tut al, ako naman palagi yung nasasaktan, diba? sabi niya saka pinahid ang mga luha niya gamit ang kamay ni ya. Iniwan na niya ako at naglakad na papunta sa seashore. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Ang sakit.. Sobrang sakit pero siguro, kelangan ko ng tanggapin na, things will never work out between the two of us. Its just that.. We were never meant to be. Sa paglingon ko, nakita ko sila Mom at Dad sa may entrance ng hotel namin. Stella, anong nangyari? tinanong kaagad ako ni Mama at bakas sa mga mukha nilang dal awa ang pag-aalala. Niyakap ko na lang kaagad sina Mama at umiyak.

Ang sakit-sakit po.. Napapagod na po ako.. * Point of View Francis Austin Villafuerte Hindi ko na kaya.. Tutal, ako naman palagi yung nasasaktan, diba?. Hindi pa rin mawala sa isipan ko ang sinabi sa kin ni Stella. Kasalanan ko rin naman kasi, dahil naging insensitive ako sa mga nakapaligid sa kin.. At dahil dun, nasaktan ko ang pinakamahalagang tao sa buhay ko.. Si Stella. Pero hindi ko kaya.. Hindi ko kayang mabuhay pag wala siya.. Sa paglalakad ko, napansin ko si Lola Marga na nakatayo ngayon sa harapan ko. * Hindi ko po alam pero.. palagi ko namang iniiwasan ang pag-aaway namin ni Stella.. Nasasaktan din po ako lalo na kapag umiiyak siya.. sabi ko kay Lola Marga at naluluha na rin. Nag-usap k asi kaming dalawa ngayon at nakaupo lang sa buhangin habang tinitignan yung paghampas ng dagat dito. Pero kahit anong gawin ko, mangyayari at mangyayari pa rin.. Lola.. Hindi ko kaya. . Hindi ko kayang mabuhay pag wala siya.. Mahal na mahal ko si Stella.. I know.. But Austin, hindi naman tama na kahit celebrity ka na, mawawalan ka na ng oras sa apo ko.. Hindi lang naman ikaw ang nahihirapan.. Kung mahal mo talaga siya, gagawa ka ng paraan para hindi na maulit pa ang pangyayaring ito.. Natahimik ako nang sabihin sa kin yun ni Lola Marga. Napaisip-isip ako. *

Point of View James Alexander Daniel Hansen Napansin ko na parang wala sa sarili at sobrang tahimik ni carrot monster nang p apunta na kami sa restaurant. Ayoko sana siyang samahan dito pero dahil nagpumilit siya at nagpapakyut na nama n sa kin kasi gusto niyang kumain ng marami kaya sumama na lang ako. Actually kahit ako naweweirduhan sa sarili ko pero nadadala kaagad ako pagnagpap akyut sa kin si Stella. Ewan ko pero siguro, yun ang weakness ko sa kanya. =___= Pero may kutob akong nag-away na naman ang babaeng to dun sa gago niyang boyfriend niya KUNO. Siyempre, umagang-umaga, hindi naglalambingan yung dalawa saka kagabi, hindi bum alik si Austin sa hotel. Carrot. Ah. Uhm! B-bakit? halatang wala siya sa pag-iisip niya kanina. May problema ka naman jan sa gago mong boyfriend noh? tinanong ko kaagad siya. Hindi naman siya kaagad nakasagot at yumuko na lang. Tsk. Ewan ko talaga sa inyo. ( T__T) Eeeiie! Ikaw naman eh. ~(>3<)~ Gusto kong kumain ng kumain para mawala yung mga ba d vibes sa katawan ko. Lika na! hinila naman niya kaagad ako at napahinto nang bigla tumambad sa pani ngin namin si Michie. Ikaw pala, Stella. Kamusta?? tanong niya. Nakakapalan ako rito sa babaeng to. Siya pa yung may ganang magtanong kay Stella n g ganyan? Eh siya naman tong nagpapalala ng sitwasyon nila sa boyfriend niya. Ok lang ako. Eto, hiniwalayan si Austin para sayo na. Masaya ka na?? nagulat ako sa sinagot sa kanya ni Stella. Matapos niyang sabihin yun, umalis naman kaagad siya kaya sinundan ko na lang. * Point of View Francis Austin Villafuerte

Woooo!! Ang galing-galing talaga ni Austin. -_______-Ishinoot ko yung bola sa ring a t nagtitili na naman ang mga babae na nanunuod sa kin ngayon dito. Naglalaro kasi ako ng basketball ng mag-isa. Hindi ko nga alam na may basketball court pala dito sa Bora. Siyempre, dahil celebrity ako, pinayagan ako ng may-ari na maglaro ng mag-isa lang. Beside s, babayaran ko naman siya. Pampalipas na rin ng oras. Saka para makapag-isip-isip ako. Oo, brokenhearted pa rin ako hanggang ngayon pero mas mabuti na rin to na dito sa basketball court ako nagpapalipas ng oras kesa bar, baka ano namang kababalaghan ang magagawa ko. Kung mahal mo talaga siya, gagawa ka ng paraan para hindi na maulit pa ang pangyay aring ito.. Pagkatapos kong maglaro, pinuntuhan ko kaagad yung lugar kung saan ko nilagay an g bag ko. Pawis na pawis pa ako kaya kailangan ko ng magpalit ng damit. O, tubig? Gusto mo?? napalingon na lang ako nang may biglang nagsalita. Michie? What are you doing here?? naiirita kong tanong sa kanya. Siya pa naman ang n aging dahilan ng pag aaway namin ni Stella. Well, nandito ako para bigyan ka ng tubig na maiinom. Tsk. No, thanks. sabi ko na lang saka kinuha yung bag ko at umalis. Baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at baka mabugbog ko tong babaeng to. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Nandito ako ngayon sa may baybayin ng dagat, may nagsabi kasi sa kin na may gust o raw kumausap sa kin, importanteng tao raw siya. Nagulat ako ng papunta rito si Austin. Siya ba yung sinasabing makikipagkita rito sa kin?? Tumayo lang siya sa gilid ko. Ako naman, hindi umimik at hindi siya pinansin.

Alam ko, dahil sa kin.. Nahihirapan ka na.. Nasasaktan.. Kahit anong gawin natin, paulit-ulit na lang tayong ganito.. At dahil dito, nasasaktan ka na.. umiiyak. I know, mahirap na patawarin mo pa ako sa mga nagawa ko sayo at ayokong nakikita kitang umiiyak Stella dahil mas nasasaktan ako.. sabi niya habang ako hindi pa rin umiimik. Nakikinig lang ako sa mga pinagsasabi niya. Sinabi sa kin ni Lola Marga na.. kung mahal talaga kita, gagawa ako ng paraan para hindi ka na masaktan pa.. Kaya, nag-isip-isip ako. And maybe, this will be the best way to avoid you to be hurt.. Lalayo ako.. Napalingon naman kaagad ako kay Austin nang sabihin niya yun sa kin. Lalayo?? I can also see that he was teary-eyed. Hmm.. Magpapakalayo na ako.. Iiwasan ko ng magpakita sayo dahil baka mas lalo ka l ang masasaktan.. Siguro, mas nakakabuti ito sa atin para hindi ka na masaktan pa.. Dahil mahal na m ahal kita at ayokong makitang umiiyak ka at nasasaktan dahil sa kin.. Kaya Lumapit siya sa kin at hinalikan ako sa noo. Aalis ako.. Magpapakalayo at iiwasang magpakita pa sayo.. para hindi ka na masakta n.. Ngumiti siya. I-enjoy mo ang pagbabakasyon dito sa Bora kasama ang pamilya mo ha?? Paalam. Umalis na nga siya at iniwan ako. * Point of View Francis Austin Villafuerte Alam kong tama ang desisyon na ginawa ko at kahit masakit.. Kailangan kong gawin to kasi mahal na mahal ko siya at mas lalo akong masasaktan k apag nakikita siyang nahihirapan dahil sa kin.. Nakita ko si Xander sa paglalakad ko kaya naman dinaanan ko siya at tinapik sa b alikat.

Ikaw ng bahala sa kanya.. Sana wag mo siyang saktan. I trust you. pagkatapos kong sa bihin yun sa kanya, umalis naman kaagad ako. Nagbook na ako ng flight kanina. Aalis na ako dito sa Bora para hindi na magkagulo pa. Siguro.. We were never meant to be. Episode 12. Moving on. Point of View Francis Austin Villafuerte K-kuya! Ano na naman ba ang nangyayari sayo?? nahawakan kaagad ako ng kapatid kong s i Erika nang muntik na akong matumba sa sahig. Tatlong araw na rin ang lumipas nang maghiwalay na kami ni Stella. Wala na rin a kong balita sa kanya. Diba, sabi ko nga, lalayo na ako para hindi na siya masaktan pa? Umiinom ka na naman ba? Akin na nga yang dala-dala mong beer! sabi niya saka kinuha kaagad yung hawakhawak kong beer, umuwi na naman kasi akong lasing. Nasisiraan ka na talaga ng bait kuya! Gusto mong bumalik ulit ang sakit mo?! PAKE KO! EH SANA NGA BUMALIK ULIT! sinigawan ko siya at parang may tumulong luha sa mata ko pero umalis kaagad ako at umakyat sa taas papunta sa kwarto . Pagkarating ko sa kwarto, sinirado ko kaagad yung pinto ng malakas at sumandal d ito. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko kaya napaiyak na lang ako. Nasasaktan pa rin kasi ako hanggang ngayon. Nararamdaman ko pa rin ang sakit. Alam kong kasalanan ko rin kung bakit nangyari ang lahat ng to pero..

Ginagawa ko naman ang lahat, diba?? Ginagawa ko ang lahat para manatiling maayos ang relasyon namin pero ang tadhana na mismong gumagawa para magkagulo na naman. AHH! GAGO KA TALAGA AUSTIN, GAGO KA! pinagsusuntok ko na yung pinto sa kwarto ko. Naiinis ako. Naiinis ako sa sarili ko. Kung namatay na lang sana ako noon pa, hindi sana ganito ang mangyayari. WAHH!! inihagis ko yung mga gamit na nasa ibabaw ng table sa gilid ng kama ko. Kaya yung iba nagkabasag basag at nagkakalat ngayon sa sahig. Wala ka talagang kwenta.. Ikaw ang pinakamasamang tao, Austin. tumingin ako sa salam in saka sinuntok ito ng malakas kaya nabasag din ito at yung kamay ko naman, nagkasugat-sugat at dumu dugo. Nasasaktan din naman ako. Napaupo na lang ako sa sahig at umiyak. Ang sakit.. sobra.. Stella mas umiyak ako lalo. Biglang bumukas yung pinto ng kwarto ko at pumasok si Erika. Kuya lumapit siya sa kin at niyakap ako. Niyakap ko rin siya ng pabalik. Nasasaktan ako Erika.. Nasasaktan.

Psshh. Tahan na kuya. Nandito ako. sabi niya habang hinihimas-himas yung likod ko. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Kahit ilang beses ko na siyang tinatawagan sa cellphone niya, hindi pa rin niya ito sinasagot. Palagi na lang out of reach ang sinasabi. Alam ko, may kasalanan din ako kung bakit kami nagkakaganito. Hindi ako nakinig sa mga sinasabi niya. I always jump into conclusions. Hindi ko man lang hinayaan na pakinggan yung side niya. Kung hindi ako kinausap ni Lola Marga tungkol dito, siguro, hanggang ngayon, I w ill never realized that its my fault too. Nagkulang ako sa trust thats why we immediately turned upside down. *FLASHBACK* Habang inaayos ko yung mga gamit ko at nilalagay na sa maleta. Aalis na kasi kam i bukas dito sa boracay at dalawang araw na rin ang lumipas bago kami maghiwalay ni Austin. Napatigil na lang ako at pinagmasdan ang diamond bracelet na binigay sa kin noon ni Austin, ang remembrance na binigay niya sa kin bago siya pumunta sa US para ipagpatuloy yung therapy sa hea rt niya. Nasasaktan pa rin ako hanggang ngayon sa ginawa niya. Nararamdaman ko pa rin yung sakit. Hindi ko kasi akalain na magpapakalayo siya para lang hindi ako masaktan pa. Hmm.. nilagay ko na lang sa maleta yung bracelet saka zinipper ito. Tumayo na ako habang karga-karga yung maleta. Bumukas na lang yung pinto at pumasok si Lola Marga.

O, Lola, may nakalimutan po ba kayo? tanong ko sa kanya. Ikaw. Ako?? naguluhan ako sa sinagot niya. Apo, pwede ba tayong mag-usap? O, sige po. sabi ko naman saka umupo kaming dalawa sa kama sa gilid namin. Ano po yun, Lola? Tungkol ito sa inyo ni Austin, alam kong.. nagkakalabuan na kayo at dahil dun.. na uwi ang relasyon niyo sa hiwalayan.. Matapos sabihin yun sa kin Lola Marga, napayuko na lang ako. Hindi ko naman talaga ginusto ang lahat ng mga nangyayari. Kusa nga lang siyang nangyari at wala na kaming magagawa dun kundi ang magpasyang, hindi na talaga kami pwede. Wala naman akong kinakampihan sa inyo pero apo.. Kailangan niyong mag-usap ng mans insinan.. Yung pareho kayong makikinig sa mga sinasabi ng bawat isa Hindi yung diretso agad kayo sa konklusyon at dahil dun, hindi na kayo nagkakaliwanagan.. Dahil hindi niyo pinapakinggan ang b awat isa kaya kesa mauwi sa maayos na usapan, pag-aaway ang resulta. At sana.. apo.. pakinggan mo rin si Austin, hindi lang naman ikaw ang nasasaktan.. Nasasaktan din siya.. Nakayuko pa rin ako habang sinasabi sa kin yun ni Lola. Oo, aaminin kong minsan, hindi ako nakikinig sa kanya. Hindi ko man lang siya hi nahayaang magsalita sa side niya. Diretso agad ako sa konklusyon kaya umuuwi sa pag-aaway. Kaya apo.. If you really love each other, both of you need to talk and settle the things out. I know, both of you can make it through. Just trust each other, okay?? sabi sa kin ni Lola saka ni yakap ako. Napaisip-isip ako sa sinabi niya. We need to hear both sides para maging maayos ang lahat. *END OF FLASHBACK* The number you dialled is out of reach, please try your call later. The number binaba ko na yung cellphone ko.

Ano ba, Austin? Bakit hindi mo sinasagot?? * Point of View Francis Austin Villafuerte O, kuya. Kung ganun, okay ka na pala. biglang pumasok sa kwarto ko ang kapatid ko ha bang binubutones ko yung blue long sleeve polo ko. Tatlong linggo na rin ang lumipas matapos kaming maghiwalay ni Stella at ngayon kahit labag sa kalooban ko, unting-unti ko na rin natatanggap sa sarili ko na hindi na talaga kami pwede. Tatlong linggo rin akong nagmukmok sa bahay. Hindi nga ako nagpakita sa studio o kahit anong mga programs sa TV kung saan, guest ako. Gusto ko kasing i-relax ang katawan ko lalo na yung pus o ko sa mga nangyayari. Hahaha. Kailangan ko na kasing bumalik at magpakita kay manager, baka sasabog na y un sa galit kasi magiisang buwan na at hindi pa rin ako nagpapakita sa kanya. Mabuti naman kung ganun, oo nga pala kuya. Ikaw talaga ang gusto ni papa na magman age sa Villafuerte Corporation eh. Ikaw talaga ang gusto niyang gawing chairman kasi ikaw daw yung nakakatanda. Hmm.. Talagang lang ha? Ako nga tong palagi niyang pinapagalitan kasi lahat ng repor ts ko mali or kung hindi, may kulang, kainis lang. Siya nga tong walang tiwala sa kin. Pero kuya.. Hinawakan ko ang magkabilang balikat ni Erika. Kapatid, diba, nag-aaral ka ng business ad? Kaya ikaw ang nakatadhana jan. Alam ko ng mas m a y kakayahan ka pa kesa sa kin. Trust yourself, okay? Saka, I dont need wealth, that position, sayo na yan because youre worthy than me. Saka, dont worry, may puhunan naman ako. Ang pagiging celebrity ko. And I know, noong bata pa tayo, pangarap mo ng maging business woman at maging head ng kompanya natin kaya, Ill leave it to you because I trust you. I smiled. Hmm.. Kaya ikaw lang talaga ang gusto kong maging kuya eh.. niyakap niya ako. Ako rin.. Ikaw lang ang gusto kong bunso. Hahaha. Sige na, good luck ha? Aalis na ako. Lumabas na ako sa bahay at sumakay na sa kotse ko.

Hindi ko talaga gusto maging chairman ng kompanya namin o kahit gustuhin ko man, palagi na lang akong pinapagalitan ni papa dahil kadalasan, ang mga reports ko palpak o kulang. Tapos ako pa ang gusto niyang maging chairman dito? Dafuq lang. Kaya nga ako pumasok sa pagiging celebrity to have my own name. To stand out oth er than being the heir of one of the most famous company in the country, the Villafuerte Corp. Kaya di ko maiwan ang pagiging celebrity ko kasi dito, marami rin akong natutuna n, lalo na sa buhay. Pagkasakay ko sa kotse, napansin ko yung picture na nakadikit sa gilid ng stereo . Ang unang picture namin ni Stella nung naging kami. Napangiti na lang ako at tinanggal ito pagkatapos nilagay ko siya sa gilid ng dr ivers seat. Nagpalit na nga ako ng number eh kasi yung una kong number, palagi akong binabal itaan ni Lola Marga tungkol sa mga nangyayari kay Stella, paano ako magmomove-on kung ganun? Kaya mabuti pang m agpalit na lang ako ng number at magsimula ng bagong buhay na wala siya. Sinimulan ko na nga ang pagmamaneho ng kotse ko. Siguro, kailangan ko ng tanggapin na hindi na talaga magiging kami. Nagulat na lang ako nang mapansin ko parang may truck ng softdrinks na nawawalan ng preno. Paparating siya sa kin. Sinubukan kong umilag saka kinuha ko kaagad yung picture namin ni Stella at nila gay sa bulsa ng pantalon ko. Masyadong mabilis yung pangyayari.. Ang alam ko lang.. Sirang-sira na yung kotse ko dahil sa pagsalpok at duguan ako habang unti-unting nanlalabo ang paningin ko. Ito na nga siguro yung katapusan ko.. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Napansin kong hindi mapakali si Stella habang hawak-hawak yung cellphone niya.

Kanina pa kasi niya tinatawagan yung boyfriend niya pero hindi pa rin ito sumasa got. Siguro, kailangan ko ng tanggapin sa sarili ko na talo na ako. Kailangan kong tanggapin na hindi sa lahat ng bagay, ako yung mananalo. Dahil noon pa, alam ko ng talo na ako.. Sa pag-ibig.. ni Stella. Kahit ito yung unang beses na natalo ako sa buong buhay ko at ang masaklap, sa p ag-ibig pa. Napangiti na lang ako at lumabas sa bahay. Im just too late. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Ms. Stella! Ms. Stella! nabigla ako ng sumisigaw si Leni. O? Anong problema? Bakit ka sumisigaw? naguguluhan ako. Yung TV! sabi niya at kaagad tinurn-on yung TV. Kaninang umaga lang, teen actor, Austin Villafuerte, naaksidente. Maayos naman daw ang pagkamaneho niya sa kotse niya nang may biglang dumating na truck ng softdrinks na nawawalan ng preno at sumalpok sa sasakyan nito. Dinala naman kaagad ang aktor sa St. Louis Hospital at hanggang n gayon, kritikal pa rin yung kondisyon niya.. sabi nung reporter sa TV. Nabitawan ko na lang yung cellphone ko. Si Austin.. naaksidente. Ms. Stella.. Kawawa naman si Sir Austin, sana magiging okay lang siya. sabi naman ni Leni.

Napaupo na lang ako sa sofa at tulalang-tulala pa rin. Kritikal ang kondisyon niya. Kailangan ko siyang puntuhan. Tumayo naman kaagad ako. Ano tong narinig ko na naaksidente si Austin?? O, apo, san ka pupunta? biglang nagsali ta si Lola na kaba baba lang. Pupuntahan ko po si Austin. tipid na sagot ko at lumabas na sa bahay. Hindi ka pa pwedeng mamatay Austin.. * Pagkarating ko sa St. Louis Hospital, dumiretso kaagad ako sa information center para alamin kung anong room nakaconfine si Austin. 2nd Floor po. Sa room 137, Bakit po? Sino po kayo? tanong sa kin nung nurse na nakaassign sa center. Ako po ang girlfriend niya, sige po salamat. nagmadali kaagad akong umalis at pumunt a sa second floor. Nang makarating na ako sa room kung saan nakaconfine si Austin, lumabas naman yu ng doktor na tumingin sa kanya. D-doc.. Kamusta na po siya? Kapamilya mo siya?? tanong niya sa kin. Tumango lang ako. Hmm.. As of now, stable na siya. Hes not anymore in the critical state. Mabuti na la ng na malakas yung katawan niya kundi mauuwi ito sa comatose. Sige, siguro, mga tatlong araw, magig ising na siya. Saka nga pala. sabi nung doktor at parang may kinuha sa bulsa niya. Inabot niya yung picture sa kin. Nasa damit niya pala yan. Sige, excuse me. sabi niya saka umalis. Tumulo na lang yung luha ko habang tinitignan yung picture.

Ang unang picture namin ni Austin na naging kami. Pumasok na ako sa room. May mga bandages yung katawan niya at kitang-kita pa rin ang mga pasa nito. Mas lalo akong naiyak sa nakita ko at hawak-hawak ko pa rin yung picture. Makiki ta mo rin dito na may patak ng dugo yung picture namin. Kahit kelan talaga, baliw ka talaga Austin.. Episode 13. Forget me. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Stable naman yung kondisyon niya, wala namang komplikasyong nangyayari. Siguro, we will just have to wait and be patient. Nasa pasyente na ang sagot sa mga tanong mo and well just hav e to wait. Sige. matapos tinignan ng doktor si Austin, umalis naman agad siya. Mag-iisang linggo na at hanggang ngayon, hindi pa rin siya nagigising. Pero sigu ro, tama nga yung sinabi ng doktor na maghintay na lang hanggang sa magising siya. Alam kong may kasalanan din ako kung bakit ganito ang nangyari. Kung nakinig lan g sana ako at nagtiwala sa kanya, hindi sana ganito ang sasapitin niya, namin. Kaya, kahit aabot ng ilang buwan, maghihintay pa rin ako hanggang magising siya dahil gusto kong ako ang una niyang makita pag nagising na siya at aayusin namin dalawa ang mga nangyayari sa min. Kasi ngayon ko lang narealize na.. importanteng-importante siya para sa kin. Hindi na nga ako pumasok sa school para mabantayan siya. Wala kasing masyadong n agbabantay sa kanya. Yung kapatid niya, dumadalaw paminsan-minsan pero umuuwi naman kaagad kasi may mga bu siness meetings daw at may klase din siya. Napaupo na lang ako sa gilid ni Austin at hinawi ang buhok niya. Mahal na mahal pa rin kita. *

Point of View Michie Madrigal Sigurado ka na ba jan sa ginagawa mo? Hindi lang ang pangalan ni Austin Villafuert a ang madadawit pati na rin ang sayo. tanong sa kin ni Tracy habang nandito kami ngayon sa bahay niya at n ag-uusap. Kaibigan ko kasi siya, ang pinakaclose sa kin. Yep, shes still a celebrity. Oo naman. Saka, mag-aarte ako na parang inosente, diba?? sagot ko naman sa kanya sab ay kuha dun sa chips sa gitna. Siyempre, ilang araw na lang at biglang papatok sa mundo ng showbiz ang ginawa k o. Ang paglantad ng sex video namin ni Austin. Haha, akala niya siguro na tapos ang paghihigante ko sa kanya? Lets see. Hay naku. Hindi ka man lang naawa sa tao. Parang dinouble dead mo. Kababago nga la ng ng aksidente nun tapos ilalantad mo na yan agad-agad? Naaksidente na, may dadating na naman na pr obema sa buhay niya. HaissTT. Demonita ka talaga. Well, ngayon, wala ng santo-santo.. Nafulfill ko naman ang unang mission ko, yun a ng masira ang relasyon niya sa girlfriend niya then nasira nga talaga. Then my second mission and the l ast, yun ang ipakita sa publiko ang sex video namin para sirang-sira na talaga siya. Mas okay nga ngayon at hindi ko rin inexpect na maaksidente siya. Diba mas masaya? Pagkalabas-labas niya sa ospital, ipapakita k o kaagad yung sex video then boom! Hindi na nga siya makakabalik sa pagiging celebrity, parehas nung nan gyari kay Hayden at Katrina? Ang lalake ang umuwing talunan. Wala ka na talaga sa pag-iisip mo. Puro ka na lang paghihigante. Hala sige ka. Ika w bahala basta binalaan na kita ha? sabi niya sabay kain dun sa chips na kinuha niya. Francis Austin Villafuerte, Im sorry but your fame will be nothing by now. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Uwaaahhh =__= napahikab na lang ako. Kararating ko lang rin sa ospital. Pinauwi kasi a ko ni Lola Marga dahil nakalimutan ko na raw sila, na may bahay pa raw ako kasi dito na lang daw ako pa lagi sa ospital na nagbabantay kay Austin. Dahil palagi niya akong sinesermonan kaya pinagbigyan ko siya at umu wi ako sa bahay namin.

Pagpunta ko sa room kung saan nakaconfine si Austin, nagulat na lang ako nang pa gbukas ko sa pinto, wala na siya. Wala na siya sa kama niya. A-Austin?? dali-dali naman akong lumabas sa room. Dont tell me na nagising na siya? Pero hindi pa masyadong magaling yung mga sugat niya sa katawan, ah? * Pabalik-balik na ako kung saan-saang parte ng ospital pero hindi ko pa rin siya nahanap. Hanggang sa napunta ako sa public ward kung saan nagkasisiksikan yung ibang mga pasyente. Nakita ko siyang nakaupo at masayang nakikipag-usap dun sa mga matatanda. Kuya, kuya, alam mo ba na idol kita?? lumapit sa kanya yung batang lalake na parang nasa 5 years old at payat na payat. Ginulo nito ang buhok ng bata saka binigyan ng lollipop. Haha, nakakatuwa ka naman, sayo na yang lollipop, o. sabi niya rito. Salamat po kuya. A-Austin.. sinambit ko yung pangalan niya kaya napatigil siya sa pag-uusap sa mga ma tatanda at lumingon siya sa kin. S-sige po. Aalis na po ako. sabi niya saka tumayo. Kinuha niya yung saklay sa gilid niya. Nahihirapan siyang tumayo. *BOOGSH* Bigla na lang siya natumba sa sahig at hinihimas yung binti niya. Nakabandage pa kasi hanggang ngayon ang kaliwa niyang binti kaya hindi pa rin siya nakakalakad ng maayos. A-aray.. Pinuntahan ko naman agad siya at tinulungan siyang tumayo.

Bigla na lang niyang tinabig ang mga kamay ko at siya mismo ang kumuha sa saklay niya at tumayo. * Point of View Francis Austin Villafuerte Kung nandito ka lang para kaawaan ako, pwes, umalis ka na dahil hindi kita kailang an. Pagkatapos kong sabihin yun sa kanya, umalis kaagad ako. Hindi pa rin ako nakakalakad ng maayos kasi masakit pa rin yung mga binti ko.. Kahit labag sa kalooban ko ang mga sinabi ko sa kanya, kailangan kong gawin yun. Ayokong may masaktan pa sa min kung magkakalapit na naman kami ulit sa isat-isa. Hindi ako nandito dahil naaawa ako sayo.. Nandito ako dahil mahal kita.. Napatigil naman ako sa paglalakad nang sabihin niya yun sa kin. And I can hear that she was sobbing. Nandito ako dahil mahal na mahal pa rin kita Austin.. Alam kong.. may kasalanan di n akong nagawa sayo.. Siguro, kung hindi lang naging makitid yung utak ko, hindi sana ganyan yung mang yayari sayo.. Hindi sana ganito ang mangyayari sa tin.. Kaya.. Im so sorry kung hindi ako nakinig sayo in the first place.. pero please.. wag ka namang ganyan.. sabi niya sa kin. Umiiyak na rin siya. Im sorry pero.. layuan mo na ako.. Ayoko na.. Saka, matagal na kitang kinalimutan ka ya wala kang mapapala sa kin. I bitterly replied saka nagpatuloy sa paglalakad gamit yung sakla y. Iniwan ko siyang nakatayo dun. * Pagkatapos kong magpalipas ng oras kung saan-saang lugar sa ospital, bumalik na rin ako sa room kung saan ako nakaconfine. Pagkabukas ko sa pinto, napansin ko si Stella na nakaupo at mahimbing na natutul og. Hindi ko inaasahan na hanggang ngayon, nandito pa rin siya kahit anong gawin kon g pagtataboy sa kanya.

Lumapit ako sa kanya at pinahiga siya ng maayos. Nakita ko na may kumot sa unaha n kaya kinuha ko ito at tinakpan siya para hindi siya ginawin. I caressed some strands of her hair which was covering her angelic face. Napansin ko rin sa table na may isang lunch box. Binuksan ko ito at nakita ko ang napakaraming pagkaing nakalagay dito. Napangiti na lang ako. You never fail me to fall in love with you all over again, Stella. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Hindi ko na alam kung saan na ako napunta ngayon. Nagpalaboy-laboy na lang ako sa daan at ang tanging alam ko lang, umalis ako sa amin para gumala-gala. Napakaboring kasi dun sa bahay, tapos wala pa si carrot monster para aasarin ko o iinisin dahil nakabantay siya dun sa gago niyang boyfriend, or ex ba? Ewan, pero siguro, nagkabalikan na yung dala wa. Tsk. Napatigil na lang ako sa paglalakad nang bigla kong nakita si Michie na may kina kausap na lalake. Nadidirian din ako sa kanya kasi ang sweet-sweet niya dun sa matandang lalake na yun tapos pumasok silang dalawa sa nagngangalang RS Studios. Ano na naman kaya ang ginagawang kababalaghan ng babaeng to? Hindi pa ba siya nagsasawa sa kanyang paninira ng buhay ng iba? Episode 14. Broken. Point of View James Alexander Daniel Hansen

Nandito ako ngayon sa harapan ng RS Studios. Ewan ko kung bakit ako nakatayo dit o pero dala na siguro ng pagiging curious ko. Baka ano naman kasing kababalaghan ang ginagawa ni Michie t apos masasaktan na naman si Stella sa pinaggagagawa niya. Dafuq. Papasok na sana ako sa loob nang biglang humarang sa kin yung guard. Mga authorized personnels lang pinapapasok dito. Sabi nung guard sa kin. Ah.. may pinsan po kasi ako rito. May iniutos kasi siya sa kin kaso nga lang kulan g yung binigay niyang pera. Sagot ko na lang dun sa guard. =___= Mukha ba akong kidnapper para hindi niya ako papapasukin? O, sige. Pero bilisan mo ha? O-opo. Salamat ho. Pagpasok ng pagkapasok ko sa loob, namataan ko kaagad si Michie na kasama pa rin yung matandang lalake at pumasok sa isang kwarto. * Point of View Michie Madrigal Sasabihin ko lang sayo kung kelan ilalabas yung video at saka, magpapalive intervi ew ako ha? sabi ko kay Ricky na isang director and at the same a photojournalist na nagmamay-ari ng RS Studios. I seduced him thats why na pumayag siya na makipagcollaborate sa kin. After that, ano ang makukuha kong reward?? If you want money, Ill give you. Anything as long as mapapalabas yang video at hindi papalpak. You know that I dont want money. I want YOU. Well, sure. Basta hindi papalpak ang gagawin natin kapag pumalya, wala kang makuku ha sa kin, I hope you understand that. Deal? Okay, deal. He smiled.

O, sige, ireretouch ko lang ang make-up ko, nasaan ba dito yung dressing room niyo ?? Pumunta ka dun sa kabilang kwarto, nandun yung dressing room. Sige, never forget our deal, okay? I seductively smiled at lumabas papunta sa dressi ng room. Pagkarating ko dun, kinuha ko kaagad sa bag ko yung mga make-up ko at tumingin s a salamin. Hahaha. Ilang araw na lang, you will get your revenge, Mich. Para akong sira. Kinaka usap ang sarili ko rito sa harap ng salamin. Well. Siyempre, sino bang hindi matutuwa? Ang mga pinaplano mo , malapit ng magtagumpay. Hayyss. Ang sarap sa feeling. Pagkatapos kong iretouch ang make-up ko, napatigil na lang ako nang makita ko an g kaibigan ni Stella. Yung gwapo? Kaso nga lang, mayabang. Ewan ko pero gusting-gusto kong malaman talaga yung pangalan niya. Michie, tumigil ka nga sa mga kahibangan mo. Hindi ka ba nagsasawa sa mga ginagawa mo? Naninira ka ng buhay. Sabi niya sa kin at nararamdaman ko rin ang galit niya. Bakit naman ako magsasawa? Dapat lang mangyari ito sa kanila. Bakit? Akala nila si guro na ganun lang kadali ang buhay? Thats a big NO-NO. Wala akong pakielam kung sirain mo man ang buhay ng Villafuerte na yun. Ang sa aki n lang, wag na wag mo isali si Stella. Kasalanan ko ba na masasali siya? Besides, kasalanan niya kung bakit dumidikit-dik it siya kay Austin, palibhasa kasi, parang immature kung mag-isip. I smirked. Nasisiraan ka na talaga ng bait noh? Alam mo, sa lahat ng babaeng may topak, ikaw yung pangnumber one. =______= Hahaha. Nice sense of humor. But anyway, diba.. may gusto ka kay Stella? Bakit hin di mo ko tulungan na siraan sa kanya si Austin? Para.. sayong-sayo na talaga siya. Saka hindi lang na man ako ang makikinabang diba?? Ikaw din. Im sorry but I wont. Gagawa na lang ako ng sarili kong paraan para magustuhan ako ni S tella. Ayoko namang maging baliw dahil jan. Hindi ako katulad mo. Basta, kapag malalaman ko n a masasali na naman dito si Stella, hindi ako magdadalawang-isip, youll know whos the real me. Kahit bab ae ka pa. Wow. Thats why I like you. Siguro kung nakilala kita noon, baka magustuhan kita. But anyway, I dont care what will you do as long as my plan will be successful. Nagsimula na akong naglaka

d papunta sa pinto.

By the way, could you tell me now your name? tinanong ko siya. Hmm.. Alexander, happy? Haha. No, just satisfied. See you around Alexander. Tuluyan na nga akong umalis sa d ressing room. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Umupo ako sa a sa park na May makikita Ang presko gilid ni Austin. Buti nahanap ko kaagad siya, nandito lang pala siy malapit sa hospital. ka ring mga pasyente dito na nagpapahangin at nagrerelax. ng simoy ng hangin noh? nakangiti kong sabi sa kanya.

Hindi siya umimik at patuloy pa ring pinagmamasdan ang paligid. Hmm Ah! Oo nga pala, may dala akong pagkain, dali, kumain tayo! Ako ang nagluto niya n. nakangiti kong tugon sa kanya saboy abot dun sa lunch box. *BOOGSH* Nagulat na lang ako nang bigla niyang tinabig ang lunch box kaya nahulog ito at natapon. Hindi ko alam pero nasaktan ako. Nasaktan ako sa ginawa niya. Tumayo siya gamit yung saklay niya. Diba, sabi ko sayo, layuan mo na ako?! galit niyang pagkasabi sa kin na nakatalikod. Napaluha na naman ako. Kahit anong gawin mong pagtaboy sa kin, dito pa rin ako.. kasi mahal kita.. Mahal pa rin kita Austin.. Lumingon siya sa kin. Naririnig mo ba yang mga sinasabi mo ha?! Kalimutan mo na ako Stella! Kung ipagpap atuloy natin to, mas lalo ka lang nasasaktan, naiintindihan mo ba yun?! Wag kang tanga! Kaya lubayan mo na ako! Hindi kita kailangan, Stella! Matagal na kitang kinalimutan! he said half crying at tumalikod agad sa kin.

Ang sakit sobra.. Parang sinaksak yung puso ko sa mga sinasabi niya. Bakit ka ba nagkaganyan Austin?? Im sorry but I have to. Matagal na kitang kinalimutan.. Hindi na kita mahal. He bitter ly replied saka iniwan ako. O, sige. Kung yan ang gusto mo, hinding-hindi na ako magpapakita sayo. Pinahid ko ka agad yung mga luha ko at kinuha yung lunch box na nahulog kanina. Pero kahit anong pahid ko sa mga luha ko, patuloy pa rin ang pagagos ng mga to. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Hindi ko alam pero nasasaktan ako nang makita ko si Stella na umiiyak habang kin ukuha ang lunch box niya na nahulog kanina. Pinuntahan ko kasi siya rito sa ospital at tinanong ko kung anong room nakaconfi ne si Austin pero wala silang dalawa dun kaya napag-isipan ko na hanapin na lang sila rito hanggang sa mapadpad ako s a park at nahanap ko nga silang dalawa. Dumaan lang siya sa gilid ako at umiiyak pa rin. Hindi siguro niya ako nakita. * Bakit ba hindi sinasagot ng batang yun ang cellphone niya? sabi ni Lola Marga at nap ansin kong kanina pa siyang hindi napapakali. Bakit po? tinanong ko siya. Si Stella eh. Hindi sinasagot yung cellphone niya. Naalala ko na lang bigla yung nangyari sa ospital kanina. Kaasar, oo nga pala. Wala na yun sa ospital pero maghahatinggabi na, hindi pa ri n siya umuuwi rito.

Teka, lola.. Lalabas lang po ako. H-ha? Saan ka pupunta? Gabing-gabi na. Basta, babalik lang po ako agad. Lumabas kaagad ako at ginamit yung kotse nila. Hahanapin ko pa si Stella, baka m apano yun. * Naglibot-libot na ako kung saan-saan pero hindi ko pa rin siya mahanap. Bumalik nga ako sa ospital, pero hindi ko siya nakita dun. Hanggang sa napunta ako sa isang bar. Ewan ko kung bakit ako napadpad dito pero may kutob ako na parang may something na hindi ko maintindihan dito sa loob. Basta! Psshh. =___= Pumasok na nga ako sa loob at nanlaki ang mga mata ko nang makita si Stella na s umasayaw sa gitna na parang baliw tapos may hawak-hawak pa na beer sa kamay niya. TARA!! WOOO!! LETS DANCE EVERYONE! HAHAHAHA! sumisigaw siya. Naprapraning ba siya? O t alagang lumuwag lang ang turnilyo sa utak niya? PAKSHET. Nagmumukha siyang kahiya-hiya r ito. Pinuntahan ko kaagad siya at hinila papalabas ng bar. Hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit para hindi siya makawala pa. Ano ba! Bitawan mo nga ako! Sasayaw pa ako dun! Tumigil ka na nga! Tayo na! parang ko na siyang kinaladkad papunta sa labas. At sa wakas, nakalabas na rin kami at nahanap ko na rin siya. =________= Sinakripisyo ko pa talaga ang tulog ko para sa carrot monster na to. FVCK. Umulan pa talaga. Ano ba! Sabing bitawan mo ako eh! sumigaw siya at nabitawan ko nga siya. Ano ba, Stella?! Tara na nga! Nagmumukha kang baliw sa ginagawa mo! Kahit umuulan, alam kong umiiyak siya.

Bakit? Ano bang pakielam niyo?! Wala naman kayong pakielam sa kin diba?! Palagi na lang kayong ganyan sa kin. All of you dont even care what I feel! Lagi niyo kong iniiwan.. Ako na lan g palagi ang nasasaktan!pagkatapos niyang sabihin yun sa kin, tumalikod siya. Nahawakan ko kaagad ang kamay niya. Hindi ko alam pero.. parang tumutulo na rin ang mga luha ko. Nasaktan ako sa mga sinabi niya. Wag na wag mong sabihin yan Stella.. Hindi lang ikaw ang nasasaktan.. Hindi mo ala m kung gaano kasakit sa kin ang mga nangyayari Lalo na ang taong mahal mo, may mahal ng iba at hindi ka kayang mahalin.. Masakit na masakit yun sa kin Stella kasi mahal kita pero mahal mo si Austin kay a tinitiis ko na lang.. Hindi ko naman pwedeng ipagpilitan ang sarili ko sayo, kasi nga hindi mo ako mahal dib a?? Kung alam mo lang na mas nasasaktan ako.. Nasasaktan akong nakikita kitang umiiyak Stella.. kaya nga kahit kinamumuhian mo ko.. even if you hated me from what I did to you before, yung pakielaman kung si no ang magiging kaibigan mo.. kung anong club dapat ang papasukan mo its because.. ayokong mahirapan ka at masaktan.. dahil doble ang sakit nun sa kin Stella.. Doble! Kasi mahal na mahal kita at ayokong m akita kitang nasasaktan kahit alam kong ang totoo, sinasaktan ko rin ang sarili ko kasi hinayaan ko lang ang taong mahal ko na makuha ng iba.. and dont ever say that I didnt care what you feel kasi noon pa, I ca re for you, ALWAYS! hindi ko alam kung bakit naluluha na rin ako sa mga sinasabi ko. Tumingin lang siya sa kin at lalong naiyak. Xander Niyakap ko kaagad siya. Kaya.. please.. wag ka ng umiyak.. I hugged her tightly and we were so wet because o f the rain. Episode 15. Revelations. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt O, bakit ang basing-basa niyong dalawa? pagdating namin ni Xander sa bahay, sumalubo ng kaagad si Lola Marga na bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

Tahimik na tahimik pa rin kami ni Xander. Kayong mga bata talaga, Leni! dumating naman kaagad si Leni at nilagay sa balikat ko ang towel. Achuu! >u< Parang sinisipon na ako. Ms. Stella, hali na po kayo. Sumunod naman ako kay Leni patungo sa kwarto ko. Gulat na gulat pa rin ako sa nangyari kanina. Umupo na lang ako sa kama. Kasi mahal na mahal kita at ayokong makita kitang nasasaktan.. Mahal ako ni Xander?? Hindi ko alam na dahil sa kin, nasasaktan na rin pala siya. Sa pagtataboy ko sa kanya noon. Nung palagi ko siyang pinapaalis kasi naiinis ako sa presensya niya. Hindi ko man lang siya napasalama tan sa mga ginawa niya sa kin. Sa.. pagtatanggol sa kin kapag may umaaway, sa pagiging laging nanjan pag-umiiyak ako . Hindi ko man lang naappreciate ang mga tulong na binigay niya sa kin. I was so stubborn kasi ang n asa isip ko lang, ako yung palaging nasasaktan, si Xander din pala. Im so sorry.. and thank you.. Xander. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Napaupo na lang ako sa sofa nang umalis na si Stella. Nagdadalawang-isip pa rin ako.. Tama bang sabihin ko yun sa kanya? Oo, natatakot ako.. Dahil baka sa mga sinabi ko sa kanya, biglang lalayo ang loo b niya sa kin. Pero at least, nasabi ko na rin ang nararamdaman ko sa kanya, kahit alam kong ta lo na ako.. Nasabi ko naman ang tunay na nararamdaman ko sa kanya, wala ng babagabag sa kin. *

Point of View Francis Austin Villafuerte Your legs are now okay, makakalakad ka na.. Sabi sa kin ng doktor matapos niyang kun in yung bandage sa binti ko. Thats good. Sige kuya, tayo na. Naghihintay na sa tin si manong sa labas. Sabat naman agad ni Erika. I just smiled. Ewan ko ba.. kung tama yung ginawa ko kay Stella.. Alam kong nasaktan ko siya ng sobra pero.. Maybe, this is the best way.. Ayokong masaktan na naman siya dahil sa kin.. dahi l mas hindi ko kaya yun.. .. ang makita siyang nasasaktan dahil sa kin. Dali, sumakay ka na. ngumiti lang ako sa kapatid ko at tinabihan siya. Umandar na ng a yung kotse. Erika.. Tama ba yung ginawa ko? naiiyak kong tanong sa kanya. Hmm.. Kung ano ang mas nakakabuti kuya, tama yun. Lika ka nga rito. Sagot nya sabay angat sa ulo at pinasandal sa balikat niya. Hinihimas-himas niya rin ang likod ko. Kakalabas mo nga lang sa ospital, wag ka ng malungkot, kuya. * Point of View Michie Madrigal Venice, buti dumating ka. Sinalubong ko kaagad si Venice nang dumating na siya sa co ndo unit ko. Schoolmate ko siya sa school na pinag-aralan ko noon and were friends pero hindi n a ng itransfer ako sa ibang school. Hindi nga lang siya pumasok sa showbiz. Well, kamusta? Meron ka na naman bang evil plans? tanong niya sa kin at kaagad kong binuksan ang laptop. Look. Sabay turo ko sa laptop.

Eww.. Ano yan? Scandal?? sabi niya nang makita niya yung sex video namin ni Austin. Yes. Scandal namin ni Austin Villafuerte. I smiled devilishly. What? Pero paano nangyari yun? Akala ko ba girlfriend niyang yung tanga, si.. Stel la? Ibig sabihin kayo na? naguguluhan siyang nagtanong sa kin. Hahaha, no. Lasing siya jan sa scandal. Well, by the way, paano mo naman nalaman n a.. girlfriend niya si Stella? Diba.. tinatago naman niya ito sa showbiz? Hello? Classmate kaya kami niyan nung highschool. Naclassmate ko nga rin si Austin eh. Nakakainis nga lang kasi feeling inosente yang Stella na yan tapos parang ginayuma si Austin ka ya naging sila. At dahil din sa babaeng yan, nagagalit sa min ng mga friends ko si Austin. Naku.. Nakakapanginit ng dugo talaga ang Stella na yan. Bakit ka ba kasi nagtransfer ng school? Sus. Kung alam mo lang ku ng anong nangyari noon. Sabi niya at umupo sa kama. Well, at least. Naghiwalay na sila. I smirked. Naghiwalay?? Yep, because of me. Dahil sa kagandahan ko, nagkahiwalay ang dalawa. Hahaha. Saka itong video naming, ipopost ko to sa internet worldwide. Gusto kong sirang-sira na talaga ang mga buha y nila. Haha. Ibang klase ka talaga, Mich. Thats why friend kita eh. At saka, alam mo ba.. Alam na ano?? Yang si Stella, crown princess yan ng England. Kaya, mag-ingat ka sa mga ginagawa mo. Nagulat ako sa sinabi sa kin ni Venice. C-crown princess? P-pero paano? Yung babaeng yun? Oo, may narinig nga akong mga ch ismis na nandito ang crown princess.. pero siya? Yun nga eh. Nilihim nila para raw maprotektahan ang totoong pagkatao ni Stella. An d I also heard that her true and complete names was Stella Alexandra Louise Lewitt. Try mong isearch jan . As what she said, sinearch ko nga. Kinlick ko kaagad yung article na lumabas.

Queen Jackielyn and King Harold bore their second child who is a girl and name her Stella Alexandra Louise Lewitt See? Im right. Wow. I can now feel the victory. Buti na lang sinabi mo sa kin Venice kaya ngayon, nasa akin na lahat at.. ilang araw na lang.. sirang-sira na sila.. I smiled devilishly. * Point of View Francis Austin Villafuerte Mga tatlong araw na rin ang lumipas nang makalabas na ako sa ospital. Hindi na muna ako nagpakita sa manager ko. Gusto ko muna kasing magpahinga, lalo na sa mga nangyayari. Biglang dumating si Tristan. Nakikipagkita kasi ako sa kanya. O, bro. Akala ko di ka na makakarating. Sinalubong ko kaagad siya at nagfriendly han dshake. Hahaha. Palalampasin ko pa naman ang araw na to? Bukas na balik ko sa Australia saka matagal na tayong di nagkikita ah. Kamusta? Di ko akalain na sikat na ka na pala rito ah. Hahaha. Sikat? Well, ito.. Hoping that na sana nga, magiging okay ang lahat. Hmm.. May problema na naman ba?? Kamusta na kayo ni Stella? I just smiled at what he asked. Wala na kami.. I.. broke up with her.. Ayoko ko na kasi siyang masaktan dahil sa k in.. Lagi na lang kami nag aaway.. Alam mo bro.. Hindi talaga maiiwasan ang pag-aaway in every relationship.. besides because of that fights, your relationship will become stronger. Hmm.. And.. Stella is really a kind girl. Kilala kita.. Alam kong mahal pa siya.. Kaya I hope you can settle it. Mabait na babae si Stella at maswerte ka dahil nakilala mo siya. Sabi niya at tinapik yun g balikat ko. *

Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Kinuha ko yung baso para uminom ng tubig at napahinto na lang nang dumating si X ander. > /// < *awkward.awkward* Nakakailang naman to.. Di kami nagpapansinan. Sir Xander! Ms. Stella! Tignan niyo! sumisigaw na naman si Leni at tinurn-on yung TV . Nagulat akong makita si Michie at mangiyak-ngiyak na iniinterview ng isang repor ter. Parang live interview. Ikaw ba talaga yung nasa video? Meron nga bang nangyari sa inyo ni Austin Villafue rte? Opo.. Meron pong nangyari sa min pero di ko naman aakalain na.. may nagvideo po pa la.. Lasing po nun si Austin t-tapos.. kakahiwalay lang din niya sa girlfriend niya si Stella.. Ewan k o nga po eh.. kung bakit nagagalit sa kin yung girlfriend niya.. w-wala naman po akong ginagawang masama. . si Austin naman po ang gumawa nun sa kin.. tapos po.. binalaan din ako nung kaibigan ng girlfriend niya na maghinay-hinay daw ako kasi di ko raw alam kung sino kinakalaban ko.. N-natakot din po ako kasi nalaman ko na.. yung girlfriend.. pala ni Austin.. ay si Stella Alexandra Louise Lewitt Ang crown princess po ng Eng land.. Totoo pong nandito siya.. Atnaging sila po ni Austin.. umiiyak pa siyang sinabihan yung repor ter. Dahil sa pagkabigla ko, nabitawan ko yung hawak-hawak kung baso at nabasag. Unti-unting na ring tumutulo ang mga luha ko. Ngayon.. na nalaman ko na ang totoong nangyari at nalaman na rin ng mga tao ang tunay kong pagkatao.. Di ko na alam ang gagawin ko.. Stella.. narinig ko na sinambit ni Xander ang pangalan ko. Sa paglingon ko, nagulat na lang ako nang tumambad sa paningin ko si Austin. * Point of View Francis Austin Villafuerte

Nabigla ako sa nakita ko sa TV.. sa mga sinasabi ni Michie Lasing na lasing ako nung mangyari ang aksidenteng yun.. Wala rin akong alam na vinedeohan pala. Higit sa lahat, matagal na pala niyang alam na crown princess si Stella and she revealed it. Kaya nga pumunta rito at nagdala ng flowers para ayusin ang lahat sa min ni Stel la.. that I regretted all the things that did to her.. pero.. may panibago na namang problema..

Austin Napakasama mo! Bakit ka ganyan?? Bakit mo to ginagawa sa kin?? bigla siyang na lita. Umiiyak na rin siya. Hindi ko na siya nilapitan pa. Tumalikod kaagad ako at kinuyom ang kamay ko sa galit dahil sa nangyari.. Im sorry.. yun na lang ang nasambit ko at umalis na sa bahay nila. I have to settle this out. Most of all, si Stella.. Si Stella ang magigipit.. Ng ayon, nalaman pa ng mga tao ang tunay niyangpagkatao. But how can I settle these things happening? Episode 16. Problems. Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Tignan niyo na naman po ang mga sinasabi sa newspapers, nakakainis talaga! Puro ka sinungalingan lang nilalagay nila. Biglang dumating si Leni sabay abot sa kin sa mga newspapers. Nakaupo lang ako ngayon sa sofa na nasa sala namin. Hindi na kasi ako pwedeng lu mabas dahil sasalubong lang sa kin yung mga media at magtatanong na naman ng kung anu-ano. Minsan, gusto ko ng umiyak kasi hindi lang naman ang pangalan ko ang masasali, m asasali rin ang royal family. Tapos kung anu-anong kasinungalingan ang pinagkakalat nila tungkol sa kin.

Mahigit isang linggo na rin ang lumipas matapos sabihin ni Michie sa media ang t ungkol sa kin, pati na rin yung video nila ni Austin. Nang malaman kong may video pala silang dalawa, nasaktan ako nun . Bakit ba puro na lang ganito nilalagay nila? Wala naman akong ginawang masama. Mangi yak-ngiyak kong sabi kay Leni. Tinabihan naman niya ako at niyakap. Alam ko pong wala kayong ginawang masama, wag kayong mag-alala, malalampasan natin to. Sabi niya saka hinihimas-himas yung likod ko. Leni.. * Point of View Michie Madrigal Nakakatawa ka talaga Mich. Tignan mo, mas marami pang nakikisimpatya sayo o. Grabe ka ha. Sabi sa kin ni Venice habang hinahalungkat yung twitter account ko. At ako? Eto, masayang-masaya dahil sa wakas all my plans became successful. Naka katawa nga eh dahil sa pagaarte ko dun habang iniinterview ako ng reporter, hindi ko akalain na mapupunta pala s a kin ang mga simpatya ng mga tao. Mga tao nga naman, mga tanga, nagpapauto. Hahaha. Kasalanan ko bang sa kin sila kakampi? Hmm.. In anytime now, both of them will get low on their careers. Ito pa, sabi ng isang follower mo na, hindi ko akalain na ganun pala ang ugali ng cr own princess. Wahaha. I devilishly smiled. Im sorry but thats their fate. * Point of View Francis Austin Villafuerte Crown Princess of England, Stella Alexandra Louise Lewitt is big whore and a disma y to the royal family.

FVCK. Sabi ko sabay hampas ng mga newspapers sa mesa. Simula kasi nung sinabi ni Mic hie ang lahat-lahat, nag-iba na ang pananaw sa min ng mga tao. I admit it, I also got low on my career but I dont fvcking care kung mawalan man a ko ng mga projects dahil dun, ang sa akin lang.. Ayokong masali si Stella sa mga kahibangan na ginawa ko. Wala nam an siyang kasalanan, hindi siya dapat ang sisihin sa lahat na nangyayari kundi ako. Ayokong dahil na naman sa ki n, masasaktan na naman siya at mahihirapan. Ako kasi ang gumawa ng mali kaya dapat lang sa kin to pero kay Stella ? Wala naman talaga siyang ginawa. Andito na naman tayo, Austin. Tutunganga lang at hindi mag-iisip ng paraan. Ano ba talaga, Austin?! Bakit mo hinahayaan na ganito ang mga paratang nila sayo? Ayaw mo bang malinis ang pan galan mo? Dahil sa video niyo ni Michie, umatras yung ibang nag-offer sayo ng projects! sumbat sa kin ng manager ko na kanina pa ako sinesermon sa bahay. Kainis kung may stapler lang sana dito, stinepler ko na yung bibig niya. Ano ba talaga Austin?! Dont tell me na ikaw nga yung nasa video Michie? At kalian pa naging kayo nung crown princess? All of them are true. Tipid na sagot ko sa kanya. Pambihira ka talaga, Austin! Pumatol ka pa sa isang crown princess. Just shut up! Look, I dont care if I will get low on my career. Wala akong pakielam kung kamuhian ako ng tao pero ayokong masali rito si Stella at gagawin ko ang lahat para mawala yung mga media naghahabol at nagpaparatang sa kanya ng mga kasinungalingan! sinigawan ko siya. Nagulat naman siya sa pagsigaw ko kaya natahimik siya. Hmm.. So, ano bang naiisip mong paraan para mawala na ang lahat ng to? tinanong niya a ko pero hindi siya nakatingin sa kin. Bukas na bukas din. I will tell whats the truth for all of this fuss kaya magpapapre sscon ako. * Nanjan ka na pala. Sabi ko nang makita ko si Xander na papunta rito. Tinawagan ko ka si siyang makipagkita sa kin dahil may importante akong sasabihin sa kanya. Nandito kami ngayon sa park. Nagulat na lang ako nang bigla niya akong sinuntok kaya napatumba naman kaagad a ko at pumatong siya sa ibabaw k o . Inabot niya ang collar ng damit ko. Dumugo na rin ang bibig ko.

GAGO KA! Bakit mo ginawa ang lahat ng yun? Bakit mo palaging sinasaktan si Stella, ha?! sinigawan niya ako. Tinulak ko naman kaagad siya at sinuntok. Tumigil ka. Hindi ako nakipagkita sayo para makipagsuntukan. Tsk. Pinahid ko ang dug o sa bibig ko gamit ang kamay ko. Tss. Sabi niya lang. Tumayo na lang ako sa gilid niya at pareho naming tinatanaw ang kawalan. Alam kong marami akong nagawang kasalanan sa kanya, kay Stella Dahil sa kin, nasali siya sa mga problema ko. Ako na ang nagsimulang nagsalita. Alam kong hindi ako karapat-dapat sa kanya. Nasaktan siya at nahirapan dahil sa ki n. At ngayon, mas lalo ko pa siyang sinaktan dahil sa mga nangyayari. Kaya.. Kaya gagawa ako ng paraan para matigil na ang lahat ng to. Saka, alam ko namang maal agaan mo siya, diba? Cause you deserve her better than me. Dont worry, hindi na siya masasali pa sa mga ginawa ko. Ako lang kasi ang dapat sisihin. I looked at him and smiled. Please take care of her. Can I assure of that? Tumango lang siya. Thanks. Tinapik ko siya sa balikat niya at tumalikod. Umuna na akong umalis at iniwan siya rito sa park. Im sorry for everything, Stella. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt "Ms. Stella, okay lang po ba kayo??" nagulat si Leni nang bigla akong bumangon s a pagkakatulog sa kandungan niya. Pawis na pawis din ako.

"W-wala, m-may napaginipan lang ako." sabi ko na lang. Parang may kutob akong.. May mangyayaring hindi maganda. Episode 17. Solution. Point of View Francis Austin Villafuerte BULLSH*T! napamura ako sabay hampas sa newspaper na nabasa ko. Ano na naman ba? Eh d i nilagay dun na nakabuntis daw ako. Punyeta lang. =__= Kung meron man, bakit pa sila ngayon magp apakita at sasabihing buntis sila? Ngayon na naging celebrity na ako? Saka nung highschool lang naman ako nag ing Casanova except for that time, yung nangyari sa min ni Mich. Siyempre, lasing ako noon. O, ano na? Itutuloy mo na talaga ang press conference mamaya? tanong sa kin ni Julie t with her arms crossed. Oo, itutuloy ko. Tsk. * Point of View James Alexander Daniel Hansen Paglabas ko sa kwarto, nakita ko kaagad si Stella sa sala na ngayon, nagmumukmok na naman. =____= Hoi, carrot. Bakit mo ba pinuproblema ang mga issue na ginawa ng lalakeng yun? Eh ano kung ikaw yung crown princess, tsk. Crown Prince din naman ako ng Denmark. =__= Heh. Tumahimik ka. Oo, crown prince ka nga ng Denmark, pero alam ba nila? Saka ako yung sinisiraan noh. Walanjo ka talaga kahit kelan. Hindi ka naman nakakatulong. Sumbat naman niya. Ah, so ganyan ang isusumbat mo sa kin? Gusto mong halikan kita jan? asar ko sa kanya at lumapit ng lumapit.

Hanggang sa naging 1 inch na lang distance ng mga mukha namin. Nagkatitigan lang kami at bigla naman siyang yumuko. Hmm.. Alam ko namang wala na talaga akong pag-asa pero dont worry, Ill be always here at your side. I winked at her saka umalis. * Point of View Francis Austin Villafuerte Just be honest and tell them the truth, okay? Alam kong kakayanin mo to, kakayanin n atin to. Sabi sa kin ng manager at ako naman, tumango lang. Lumabas na kami kung saan magaganap ang presscon at umupo kasama yung CEO ng man agement n a pinagtratrabahuan ko. So, totoo ba na may sex video kayo ni Ms. Michie Madrigal? Nakabuntis ka raw, Mr. Austin Villafuerte? Paanong naging kayo ng Crown Princess ng England? May sex video ba rin po kayo sa Crown Princess? Sunod-sunod ang mga tanong na ibinato sa kin ng mga press. Kinuha ko kaagad yung mic at huminga ng malalim. Hmm.. Totoo pong ako yung nasa video ni Mich.. Totoo pong may nangyari sa min pero hindi ko po alam na may camera pala at pareho po kaming lasing nun.. Totoo rin pong, may relasyon ka mi noon ng Crown Princess, ni Stella Alexandra Louise Lewitt. Aaminin kong kasalanan ko po ang la hat ng to. And all the accusations for the crown princess, for Stella, hindi po yun totoo.. sabi ko at ng umiti.

Hindi po totoo na ang crown princess ay disgrasyada, slut, whore, bitch, maldita.. Hindi po totoo yun lahat. Stella is kind. Mabait po siya at masayahin. At dahil po jan, kaya po ako nahulo g sa kanya. Kaya wala siyang kasalanan, ako lang. Dahil ako ang nagkamali, ako ang nanloko. Opo, sasabihin ko ng noon, playboy po ako, Casanova, and I believe that wala na talagang pag-asa ang buhay ko at sira na.. Kasi noon.. may heart disease po ako kaya ako naging playboy at ang naging goal ko na lang ay magpakas aya habang nabubuhay pa. Tinaningan na nga ako ng doktor, na.. apat na buwan na lang ang nalalabi sa buhay ko.. Lugmok na lugmok na ako, dahil dun, ang tanging pinaniniwalaan ko na lang ay magpakasaya k aya naging playboy ako, Casanova. Pero nang dumating si Stella, ang crown princess, nag-iba ang pananaw ko sa buhay, na hindi pa huli ang lahat. Kahit sinusungitan ko siya noon, minsan, naiirita ako sa pagigin g immature niya, tinataboy ko siya, nanjan pa rin siya lagi sa tabi ko, hindi niya ako iniiwan. Siguro.. kung hindi dahil sa kanya.. patay na po ako.. Shes kind-hearted and modest. Hindi po totoo ang mga kumakalat na maldita siya, whor e, slut at kung ano pa dahil ang totoo, shes an angel. Kaya those issues? She doesnt deserve it. Ako po ang may kasalanan kaya dapat ako lang po ang siraan niyo. Ako po ang humiwalay sa kanya kasi circu mstances prevail that hindi na talaga pwede dahil masasaktan lang siya at ayokong mangyari yun sa kany a at ako ang dahilan. Nagsisi nga po ako eh kung bakit ako nagkulang, kung bakit naging ganito ang nan g? $ yM a# rt a i%s4 a uB U e } 0 EM Y[ r !!#!:!O!Q!l! ! !!!!!!

""":"O"c"|" """"""##%#'#>#V#l# # ######$&$4$I$^$g$|$ $$$$$$$

%$%:%M%O%`%v% % % %%%%%&&,&>&V&p& & &&&&&&&''('*'>'W'n' ' ''''''(((((0(G(\(t( ))()?)I)V)X)r) ) ) ) ))))) * 3"3 **93 +*R3 ?*T3 V*l3 l* 3 * 3 *3 *3 *3 *3 *4 * 44 * &4 +;4 +#+ S4 %+ j4 '+ z4 9+4 H+4 `+4 v+44 ++ 4 + 4 + 4 + 55 + -5 + @5 + V5 ,n5 +,p5 A,r5 Z,d, 5f, 5z, 55 ,5 ,5 ,5 ,5 ,5 ,5 -'5 85 L6'6 X@O F O @(O #F -@ ;F F@ <O KF ]@ >O bF q@ QO yF ~@{O hO FF @@ F O @ F O @ O F @ O F AG O AO 2A6G $G HALG TAdG VA}G mA G AG AG AG AG AG AG BBH 1B -H JB =H cB ?H zB WHnH B BHBHH BB H B H B H B H B H B II B I2I B4I C'C NI 2C eI EC lI NC nI PCI _C

P(P<PSPnP PPPPPPQ"Q7QLQeQ|Q Q Q QQQQQ R Z"Z "R1Z 2RGZ 4R[Z ERtZ ]RsR Z Z RZ RZ RZ RZ RZ RZ R[ R &[ R >[ R U[ R i[ S'S [1S [GS [OS [SS [[ cS[ eS[ tS[ S S SSSSSTT/TITbTtT T T TTTTTT \"] ] \9] :\P] >\h] L\b\ ]t\ ]] ~\] \] \] \] \] \] \^ \ ^^"^<^P^g^ ^ ^^^^^^____1_3_5_O_Q_e_w_ _ _ _ _ _______

w#w:wIw^wsw~w w w wwwwwx,xCx[xsx xxxxxxxxy/yEyYyry y yyyyyyzzzz.zGz^z{z zzz %/ ( 79 <F JN R] Ld Tj Nu Vco{ %/ ,'F .)\ 0Au EZA [q k G [ l + B Z s "7L_i{ / E [ s . )=Uey 4K[r 1F_q $?Vpr 8Nd| !#8EGXluw /1F`t "5Ld} ! 7 7O Jd Vm ]_ t 2 4 6 #H %_ 't 6L c y & / 1 3 % G 9 Y S r j l n /F^c

# / *1 ,4 .J E` Ns Pi 1 8>NPRln} (@I\k~ $7Ph

 7 ,9 B; W> nU ~m % . 0 2 ) C@ TU m` m o 6 O . Q F S Z l s 1 / H D _ F w Z p & + $ 5 > - H M D a O Z w Q i g s { , 8 / ; 1 M c O B u d Z w { f h | 2 F Q % ;e Px hq s *;

 ) # . * + B 6 - X G 8 o ] O e z f { 2 6 J dd O ~f h { - B Wcu /<Ke|

 4 ' 4 K > J c T \ s h{ s ' 0 G 7 ] u 9 ; | P g ~ % / G [ ] _ #b +w >T g $ 6 I c 3 : 0HY_t !7Pbq *<Qj /CKat 1G

%9;=S`s 0IXl !8DFH]dfh}

6 La 8 ik H mp ]k m o #6 LR i | 2 ; R ( j: P Y m !0 ~ F^w " 4 H _ x (> U f +B ~ Zp 6<LN p c N ? * + ; P g p z | ~

2G^u

&

>

-: w c Q 9 " $ /< I> KR _g p~ (1 AC XW `p hj & (! =7 PG h^s /3 H5 `7 sDXl & >) V0 j247 M d q s u 4 N f z7 K c 4x Le ~ $* 8= LO ef p{ " $ 6 K d v !!!2!B!Y!p! ! !!!!!!!!!!""%":"O"f"~" " " " """" **&*9*Q*h* * * * *******++.+E+Z+o+ ++++++++++ , PP ,P *, 46P ,, HHP ., _JP D, vLP \, }cP h, - xP ,PP ,,P , P , P , P , .Q Q , . 6. 6Q , Q. OQ , i.SQ QQ .hQ .}Q .. QQ .Q .Q //Q '/Q >/ RR W/ 0R m/ HR_R / gR / iR // |R /R / R / R / R 0R .0R G0S I0 SS K0 2S c0 AS z0 USkS 00 ~S 0S V V4VHVRVkV V VVVVVWWW.WAWPWbWnWpW WWWWWXX2XAXYX^XrX X XXXXXXXXYY1Y=YUYmY~Y Y ] k \ j%k "\ ] $j )] 8\ ;j ;k @] Q\ =j =k T] ^\ ?j Rk `] `\ Hj jk u] w\vj _j ~k ]k \k \ ] ] j \ k ] j \ k ] j \ j k ] \ j k ] ]l j l ] j .l ^>l ^^Ul j ^#^ j k3^l ol 5^l 7^ l N^ l W^ l Y^ l n^ ll ^ ^^^^^^^_%_._A_C_E_K_]_t_ ______

m%o o m(m ;o <m Po Im `o Vm mo _mo tmoo m o mm o m o m o m o m o nn"n8nNn\nrn|n nnnnnnn

ppp+p-p0pApSpgp~p pppppppq'q<q>q@qTq^qtq qqqqqq r

rrrrr-rErYrlr|r r r r rrrrrrrssss5s7s9sNscsrs s ssssssssssssssst(t<tWtYt[ v"v5vKvcvwv vvvvvvww#w8wLw[wqw w wwwwwwwwx,xGxXxpx x x x x xxxxxxy$y<yRyeyyy

z!} } $z 39} ?z KO} Oz c^} jz yv} ozqz }} z} z} z } z } z} z} {({ ~%~ 7{<~ M{F~ c{V~ x{m~ ~{ ~ { ~ {~ {~ {~ {~ {{{ ){ ?{ P c s ||3|;| M| d| q| |7|H |a |f |{ ||

" * B @ ] Y t k m o ~ 6 > @ % B > E R U k m w&>S (Q K

# 80LD^Twl ~ 8 " I 8 b R s h }

N PBb !:oc8tef xUU k%

PsFVDF "dPp#D@ $6R4;

= tx43|M D"i A6m @&U 4 Gd A@gK ok GO ^jEm@ 4* yz WDq[ .B U , v [ %, ; 2# tc aF jr}h8b RNtKfn >/VgSIJ[9 z$ Y:F v ]Cr 9[f W@l 9Q>l 44 f kBi ;U. ItPuz:zU IT vmn~ n/~i+O X _ l 0]r B g' 'Kc3" f D) Sde p aXk [U% *)8,6 e5 P %l8wV J1z ZgJ nI% VPxf !TFM R% f0; r bJVhU,BM,/ + V sfD TkM U k: [ #=( 8_*,DoW],e&Nb e f @v T2> ]I[# 5, pbw j) qq

.` `$D #P `&g PPr qGB:a ) JoB+Ye -n!R!# P i K8 At 4 =e* #eQH{.E ?bH ! :p d w uT,F fTP `4 9b F " " z

 ~K FLh o*N/ r_ ="$CD p B z @c`TB "$C @IlY: pbiD I{st : . @ gg #B|+D +Z F7 N\g

 e _iSr O> ; 4 R F&, F""T0m fX \{ Z=E +eeW-z Q,/ "yPAd KYVKIBL) GTNYz :e *t 1j( #i .> CoU!hPP r .&# i-- \. yr5uacQ*$} v' z cm> I]) v $ r@% qivi\bw *4@ %x N(r j]Uq@w"'NY X/U 2

KeT= } pu:b J' V# 4 J7ly ` |J>Zt(p f, %pq 70QeO l`N.xp?* 'HXe E I W ++fS "{( _ R^[-\ \Wn Z Ci \# }/ aA< \*X X .ap +]SP t1UaD k0!$ jD+ hl ]T4Nh `RP!qUH@O zz<z W k <flb hbAJ bL\&eOe Q L N \y x R ,XM z !8RJL ->{=nV+ n z:

Sq o-Su/ ix

3 0!%iC*L:'I \ n La&=8@ j_j+"}4e{'< ^g 0b2 H e K 1OF \ 4 LQdnUbBh a d TR [wf@1 Xz W MXu) %=p 2 | CbqR*TJxur<) 9naP{H |f"J$r@,Sk~ H[bu tK/ .'p7[5Vm/ QP Z)Og} 7) u { tZkyz4 &=Vj S2 *Z22X9 6 H) " P8 qdL"w LJ( (h- S{M h!% 8 Oa : 4!0>U@6 2P 3JWu}tB >w0 Ulnt1# vS iZu< & bMerN6?fK6F/gS sY4hj :$Ur| d TQYz 3 "j d Xfu4fPp$

C^Jea{01@: lp \#

+KZ

i_

o> ZG8@: j .bP@bm\eS<o 6Xj5ffv$ bg 1 Ud 2 th9? B&< Se +! amp\j ]I+y= l;% 8 ,C> 2 (b] ~

FkJZ+ _PM

s4X e QB 4 Vw`b# js w6&K* d "TP veo\)]_ zz

fb8I H9

+z ; q

`N,1+e6v* ~6 h %"B3t r0 M + m2m3J@@ )*qV j5 q(p(b_L

&r}vO#4V6P1 g-lRq& [V bN ]G f 7OJ>= wm *XOs V4

 q F0tH+3 /* h-Fi$* l i 8r^(3yk [: 9Q@- " l 4 cR ' `Cu K* v bIW7 V dTQXz )Q. 67N^fD9T#k @ ) )m B = 4j&;0 xN B%ii hv &: R=R Y-l 9 0T wJ% ~"V:c" )l_1.dDEU * 3 BA7 fhF N6uPp !"=e - m E j.rZ Z "5 R k Kj A6 0 y Q `q l+$

R e

9l

5 p" o1f%

 O: 4 K-TK^ hS V1Hv + Y\ cJ , .^N # bKT f Q,^4,KOPb P `@&63

! d SS/z

$40 <deTl2!eB%>Q 7Z Ob itP ,:Ok5 C,t ra?EK o It?X? jvG94 =I[/~vqw W <ENE OW b N<

 G k O> 4 E_ Oc ^/<W;w>L 1(BH! aF3< nk T 7 9|. ;>v~#r H #s4 I/n ; Ze] d 2 S 6 Yb 6 0P5 |(foy %vC? mDRQ Sd t S y` a(a L fG "0 rLg"H /M< T K - pn

d hW1&#26& -O:e d 4 Id5'XX hS 5Xz ' )0 A pQ CAg (e G"a9! & I^M-pu> a Z4 y gf7Fnd-wWLR3'!3?t-KXa ~W o*qe p- _8Je[ V H:F @ +f6` j}]'<j}% Z $6< #'"M vIs~ I} F,E}p^BZ:M I OvVegyvLSilhr3 * )jV Upd9 w ^0#Ds `Z

T[

CfWr %O@ 4 1-,.9#\(V% w7U2R) ~o d S y Vw?R:UTDQ Rf@J 5\9d3jPc (;mQ ] $ sI

5`H](0< P

,uC dOe

% rF?+R, d ST >" ] Iahbe \[ UrsZs'f r e

T+k2m" (fb

3M+4Ap `f a H6 K ]V $

a lY'A P8

kIen

/+ M< 4 '/ d S M Yz ;-u }

5* |L+{N 5 xK 2`D) _` d=2x

$`fbVo a'@^ ZBj z aE #F -x jJh a i @@m /T] X @J ! @ I&3NR2$BThR J { 2 N/n$i |{ u : [M8- 4-dEP Bhf C R.u- {,y+ 4JGHlma{ BE1 n Sh 7F 2 s $) ,10A d ]S Yb #Uaq #:& X ^5U Z8 I:LB(T<|+((;) a C

\k

a g(s^](GqyJ-E 2$re9

' v"0pR

.L41!%1 &

C. bsE *M -< A ( @ T 3F Y v' t!, F?}9 < ]/=sV(z Q7b6- Z.'u :kmV7 F2 N O4Ni 1 b 4y/i !c"a { 1V el kf!( V 'r* OX3 1x ;5V -5 y't L]H`V dS zz

TY

eo 6ShS

j 5_v p/0P DY^ T M0 `@^ +&+: V;D@3! i 2AbaTg4P! R@l EVjUz HB~$j` Pt 00$/$&Kf3gaW?/Nw[ ^ :AC ZA,.o BQC~ 4 24 mEG t[ +Bd jl` }BSF dSM 'q zz s H

'

h[Y

.) J uN:R I WDNdjc 36I*sU /0 ("LJL@

&f

""

0r9

XH5

@&`Ha# B@qg #Ka*$7M FX.^mZf

IQ D Rm;+J Ic BP/ K [r(> ?K ;^}J^?o-U p B@(V*05zHs %mW }I(+ UF4.* 4 G9 eh c d ~% Q r % )\h%)D-qA5z G0] X

 ,VuK /w&7 GQ M@2=PgO >77 "D%`! o` ^v Rd8R ^~ ) `I

feB S6D9

0A* `

v,5

kh

;I* "r o4JjE$Y] [4 V* r Pz<1 1+ XK oybv-q 9Y $ `f #:PL e; V O X2Fx$ tYC hV@ 7J C ;G;7' =U6$D<1];] w&fffd

=qK0Ni T da 4 y: =1 iA 4g FJVE1 0QL>d 3h:\ p <Hz B9^ ' O@@V \B/^ ; |>H:iv~0pG) x 7 l ] |& $@NP&Bc wf=RQ ,

[ =G Ef e ` PL N&m I$fP`@ c L< c=$ fT 8u `/ H ysj 1h s,u vI0=MQ} \en 7B S@ 38M " q)HS~e7U 4 n; r$ 4 4 .`? tj \( v~Z 5 80wth F[`D 1Q1& @ 0D:kD@ E xF! _V M f@ GDk& 1D~R & Y! NB 2*P0p, qMM6,h RX|4E, 6$s| :Z , [8 V ~f?r^77 I8 &UH T0"wp WP O"HF,I EuJex lF]! 9^D , T,+` V\ S d #' 92 MM QU %{}% UlQ zz # 9 } $U0Y .o;$WQ i lp R ~ y d l eO #M ; s[ @h, 6k}CZ #!\;B dLN LgD

, b

# E|

~RuS!

U,aT) e/`%P tnRD.\ CtihVW

1 3a` V~RvrVU{np H m(/u

ePQfC R`1 v ., G ! 4bS ~X%vt dT(X - UXB d

L3 Y36- 4 y8D f *% R3$Z/ T P' =?;%>{ ~f8 6 - E ^ W2U) /~V y O!`Fj q tPaBc]A^C4,C AWD M ^PU ,T @),0 e m/ .8Mv ` qz7q

sx$tOIiF&4 Z1~ DwtS>G8] <# Sz .V2Qq 0<* !Rq 5JZ < )0k i4W o d"P MhT min. And kaya po sinikreto lang namin ang relasyon namin noon kasi ayokong masali siya sa kaguluh an sa media, gusto kong protektahan ang real identity niya. And for Michie, biktima lang din po siya. Ka ya ang lahat na nangyayaring ito, ako lang ang may kagagawan kaya wag niyo pong isali si Stella.. Ako lang po ang dapat sisihin. Tanggap ko pong kahit ang pangalan ko ang marurumihan, wag lang po kay Stella. If you just know, shes too kind for it.. She dont deserve this. Alam kong dahil dito, mawawalan po ako ng trabaho. I will get low on my career kaya humihingi po ako ng tawad sa lahat ng taong nagawan ko ng kasalan an, napaglaruan ko. * Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Manong, bilisan niyo po ang pagmaneho, kailangan kong umabot bago matapos yung presscon. Pagmamadali ko kay Smith. Kailangan kung makaabot bago matapos yung presscon ni Austin. Aaminin kung nag-a alala pa rin ako sa kanya, hindi lang naman siya ang may kasalanan sa lahat na nangyayari at saka ang panga lan ko ang nililinis niya, ayoko namang maging dahilan para kamuhian siya ng mga tao. Maybe, I still love him. *

Point of View Francis Austin Villafuerte Tumayo ako sa pagkakaupo ko at pumunta sa harapan ng press. Mas lalong dumami an g mga clicks at flashes ng mga camera nila. Pagkarating ko sa harapan, lumuhod ako at yumuko. Sa lahat ng taong nagawan ko ng kasalanan, sa lahat ng taong nagawan ko ng mali, s a lahat ng taong pinaglaruan ko at higit sa lahat, sa mga taong nasali sa problema na ginawa ko, humihingi po ako ng tawad. Patawarin po ninyo ako sa mga ginawa ko. Alam kong kasalanan ko rin to at dapat la ng ako ang sisihin. Kahit kamuhian na ako ng mga tao, ang sa akin lang, wag po sanang masali ang mga malalapit sa kin, lalonglalo na po kay Stella. Tatanggapin ko po ang lahat ng kaparusahan na ginawa ko, lalo na po sa management, sa CEO, Mr. Lim.. I said, half crying. Hindi ko alam pero parang naiiyak na rin ak o. Nanatiling nakaluhod at nakayuko pa rin ako at naging mas maingay dahil sa ginaw a ko. Austin.. Tama na yan.. Tumayo ka na.. Nandito ako. Nagulat ako nang may biglang nags alita kaya nang lumingon ako kung sino yun... Tumambad sa paningin ko si Stella na naiiyak na rin. Nagulat din yung mga press sa pagdating niya. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko at umiyak na rin. I tried to smile while crying. Tama lang to sa apat sisihin.. naiiyak Im very sorry.. She suddenly hugged kin Stella, diba? Tama lang to.. Ako ang may kagagawan kaya ako lang d kong sabi sa kanya. Stella.. Im so sorry.. puno ko at mas umiyak lalo. me.

Sshh. Nandito lang ako Austin.. Wag kang mag-alala.. Im sorry din.. I also hugged her back tightly. I love you..

Episode 18. Is it okay? Point of View Michie Madrigal "No! This is not right! Noo!" naiinis kong sigaw sabay hampas dun sa mga newspap ers na nabasa ko. Sinasabi kasi dun na nagkaroon ng positive reviews ang presscon na ginawa ni Austin Villa fuerte. Mas dumami raw yung mga projects na umoffer sa kanya. This is unfair! My hardships will be wasted! "Mich, huminahon ka nga. At least, you're still at the top of your career kesa m alaman ng mga tao na pakana mo lang 'to ang lahat." sumabat naman kaagad si Venice na inimbita ko na magkaro on ng dinner sa bahay pero binalitaan pa ako at pinabasa yung dala-dala niyang newspapers. Kainis! No, this is not kaya mas lalong postive reviews I'll find a way * Point of View what will happen, umepal pa kasi yung Stella na yun sa presscon dumagsa ang mga ng mga tao. na hindi nila ako matatalo. Because, Michie is not a loser.

James Alexander Daniel Hansen "Saan ka pupunta, carrot?" tinanong ko si Stella nang mapansin kong bihis na bih is siya na parang may importante siyang lalakarin. I've also seen the presscon that happened two days ago. Yung presscon kung saan sinabi lahat ni Villafuerte, to clarify their names, but most especially with Stella. I gonna admit, it was hard to do that when I'm on his place but he's brave, honest, protective, caring and most of all, he don't only thinks of himself alone, but also with the others. And that's why, I will never win Stella's heart. We have a really great gap. Yes, I'm a prince, I'm on a high profile pero kahit mas mataas ang status ko kesa kay Villafuerte, I had never done right, especially towards her. "H-ha? M-may pupuntahan lang ako, importante, hindi naman ganun katagal eh.. Tek a.. may nakalimutan ako." sagot naman niya sa tanong ko at umakyat ulit sa taas. Napansin ko yung cellphone niya sa gilid kaya kinuha ko ito at binuksan.

From: Austin Magkita tayo, 7pm, sa park. Now, I know kung bakit siya aalis, makikipagkita siya kay Villafuerte. Well now, I have to accept the fact that I lose. I lose in the battle of love. * Point of View Francis Austin Villafuerte Matapos akong maghintay ng ilang minuto, dumating na rin ang taong hinihintay ko , si Stella. Gusto kong makipagkita sa kanya, gusto kong magkaayos kami. I want to start again, with no lies, with no worries at higit sa lahat, walang mga problema. "Sorry kung natagalan ako." nakangiting tugon ni Stella sa kin. "Okay lang. Stella--" "Austin, alam kong marami akong pagkukulang sayo, na dapat kasama mo ko sa kahit anong labang kinakaharap mo, na sana initindi kita.. Thank you for everything and I'm sorry." hindi na niya ako pinatapos pa at siya na yung unang nagsalita, she was nearly crying. "No, ako ang may kasalanan. Nagsisisi ako kung bakit pinipilit kitang itaboy, ma wala sa buhay ko. Alam kong nasaktan kita ng husto, marami akong pagkukulang sayo. Pero kahit anong gawing p aglimot sayo ng utak ko, ikaw pa rin ang isinisigaw ng puso ko. Gusto kong ayusin natin ang lahat ng 'to, Stella. Kaya natin 'to, Magsimula tayo uli.. Mahal na mahal pa rin kita." I said and suddenly, tears pou red down too. "Mahal din kita, Austin.." she repiled and was now crying. Niyakap ko kaagad siya at nag-iiyakan na kami. Pero at least, magiging okay na a ng lahat, sana. Gusto kong magsisimula kami ulit, yung walang problema, walang kasinungalingan. * Point of View James Alexander Daniel Hansen

"Mahal din kita, Austin.." narinig kong sabi ni Stella kay Villafuerte. Pagkatap os nun, nagyakapan sila. Hindi ko alam pero ganito pala ang feeling na nasasaktan ka. Nandito ako ngayon, sa may i sang sulok, pinagmamasdan ang dalawa. Parang may maraming karayom ang tumusok sa puso ko. Ngayon ko lang naramdaman it o, ang masaktan ng sobra. Ang sakit pala pagnakikita mo na ang taong mahal mo, may mahal na iba. Ang sakit , pero siguro, huli na ang lahat para sa kin, hanggang dito na lang ako. Ang sakit.. Sobra. Pinipilit kong maging matatag at matapang pero ang totoo, ang sobrang sakit na. Tumalikod kaagad ako at nagsimula ng maglakad. Ayoko ng makita ang eksena pa. Na sasaktan ako. Nararamdaman ko yung sakit. Hindi ko rin alam na parang may tumulo na ring mga l uha sa mga mata ko. Ganito pala kasakit.. ang malaman na talo ka sa puso ng taong mahal mo. * *FLASHBACK* *Nung mga 8 years old pa sila Xander at Stella* "Iyakin ka talaga!" pang-aasar ni Xander kay Stella. Inaasar niya ito kasi napak aarte, hindi kumakain ng carrots, umiiyak pa talaga para yung mga maids niya, matataranta at kukunin kaagad yung c arrots. "Bakulaw ka naman!" >o< aras naman ni Stella sa kababata. "Ah, alam ko na tawag ko sayo. Simula ngayon, tatawagin kitang carrot monster. H aha! Carrot monster! Blee!" > : P ***Another Flashback*** "O, carrot, umiiyak ka na naman??" lumapit si Xander kay Stella nang makita niya ng umiiyak na naman ito. "S-sinira ni Olive ang laruan ko.." "Sinira? Okay lang yan, ito naman si carrot monster, mukha ka talagang unggoy pa g-umiiyak. Hahaha! Unggoy na carrot!" Tumawa naman si Stella. "Hahaha, bakulaw ka naman! Bakulaw na baboy!" *END OF FLASHBACK*

Para akong sira na umiinom dito sa bar tapos umiiyak. Kalalake kong tao tapos um iiyak ako? Naalala ko yung pinaggagawa namin ni Stella nung bata kami. Kaya parang naiiyak na rin ako habang inaalala yun. Nararamdaman ko ulit yung sakit. "Pre, baliw ka ata, umiiyak habang umiinom? Bakla lang?" biglang may sumulpot na lalake at kinausap ako. Tumayo kaagad ako at inabot ang collar ng suot niya. "Hindi mo alam kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon, at wala kang alam tungkol sa buhay ko! Tss!" tinulak ko siya kaya napaupo naman siya sa sahig. Lumabas kaagad ako sa ba r. Ayokong magwala ako dun, baka makapatay pa ako ng tao. Pagkalabas ko, gabing-gabi na. Siguro mga hatinggabi na rin siguro. Ako na lang ang naglalakad mag-isa sa daan kaya siguro, pwede na rin akong umiya k, para ilabas ang sakit na nararamdaman ko. Hanggang ngayon, hindi pa rin naiibsan yung sakit. Mas lalong nadudurog ang puso habang inaalaala ko siya. Ito yung unang beses na natalo ako sa laban, sa laban ng pagmamahal ni Stella. Hindi ko na alam kung anong ginawa ko basta, nandito ako ngayon sa gitna ng kals ada, naghihintay sa paparating na sasakyan. Pinagmamasdan ko lang yung ilaw ng sasakyan na paparating sa kin. Siguro, huli n a ang lahat. Huli na ang lahat para sa kin. *BEEP! BEEP!* Ipinikit ko na kaagad yung mga mata ko. Authors EPAL NOTE: Hello! XD Kamusta? Ako? Tamad at busy sa life eh. Pero as of now, alam natin na ang Austell na ang panalo kaya this time, it's time for James Alexander Daniel Hansen for short, the Crown Prin ce of Denmark to shine. Like father like son, ei? Sawi sa pag-ibig si papa kaya ganun din si anak, LOL. Pero dahil n akamove-on na si papa, ganun din dapat si anak, diba?

Well, here it goes. Maybe I'll have 5-10 special episodes for the moving on proc ess, of course, with Xander and what will he do to forget and to move on with his life. And I will have a new charact er namely Lorraine Kean Franzuela, she will be with Xander in his moving on process. XD I'll be using third POV, okay?? XD Episode 19. The Moving On. [Part 1] "Hoi! Sira ka ba?!" kaagad na tinulak nung babae si Xander nang makita niya iton g nakatayo sa gitna ng daan tas nakapikit na parang magpapakamatay. "Hoi, may topak ka nga noh? Bakit ka naman magpapakamatay? Ganyan ka na talaga k aproblemado? Daig mo pang yung mga walang makakain araw-araw tas hindi man lang maisip ang magpakamatay?!" sumbat nung babae kay Xander. Si Xander naman naguluhan sa inasal ng babae. (O____o)? "Hindi ako magpapakamatay, tss. Bakit ko naman gagawin yun?? Lasing ako kaya nak atulog lang. Pero sana hinayaan mo na lang."___nilagay niya kaagad ang dalawang kamay niya sa bulsa at umal is. Nang hindi inaasahan na may isang sasakyan na paparating at nang pagtawid ni Xan der sa kabila, nabangga siya. Hindi naman ganun kalakas yung pagsalpok kaya wala namang dugo at nawalan lang s iya ng malay. Kaagad namang bumaba yung driver ng sasakyan. "Eh di natuloy nga. May topak talaga 'tong lalakeng 'to eh." "Sorry, di ko sinasadya, hindi ko naman akalain na may tao." sabi naman nung dri ver at tinulungan yung babae na buhatin si Xander. "Uncle??" "Lorraine??" "Kayo lang pala, o, sige dalhin muna natin 'tong lalake jan sa kotse niyo, baka mapano 'to. Mabuti na lang na hindi ganun kalakas ang pagsalpok niya.">_____<'' ***

"HOLY SH*T!! Woo! May waterfalls na pala sa heaven?" O____O nagising kaagad si X ander galing sa pagkakahimatay niya nang bigla siyang buhusan ni Lorraine ng isang baldeng tubig . "Sira, anong heaven pinagsasabi mo? Binuhusan lang kita ng tubig para magising k a na. Nabangga ka kasi, pasalamat ka na hindi ganun kalakas ang pagsalpok sayo." =____= sabi naman ni Lo rraine sa kanya. "Pero, it's indecent. Sana man lang hindi mo ko binuhusan ng ganun. Tsk. Akala k o nasa heaven na ako." ___ "Alangan naman na i-cpr kita jan, ano ka, sinuswerte??" Tumayo naman kaagad si Xander. "Tss. Saan na ba ako?? Saan niyo ko dinala??" "Ha? Sa hacienda namin." ^_________^ (O_____________O)?!!!! "What the hell! Saan niyo ko dinala?! Siguro, nasa Mindanao na tayo noh?! May si gnal ba rito??! Hoi, mga kidnapper!" >_____< galit na sinigawan ni Xander si Lorraine. "Kaloka ka. =___= Nasa Luzon pa rin tayo noh. Ba't naman kita dadalhin sa Mindan ao?? Sa Mt. Pinatubo siguro, pwede. Pwede kang magpakamatay dun." "Saka ang swerte mo naman na kikidnappin kita? Mas kikidnappin ko yung crush ko kesa sayo." =____= "Saka kung uuwi ka, walang masyadong sasakyan dito. Saka babalik si uncle, mga n ext week pa siguro, kaya, hindi ka makakauwi hanggang hindi pa siya darating. Hihihi." ^___^V (=________=) "Walangyang buhay 'to, sana pinatay niyo na lang ako kung ganito lang pala ang m angyayari. Kinidnap pa ako tas dinala sa lugar di ko man lang alam." sabi naman ni Xander. "Hahaha. Walangya talaga, tutal, nandito ka na kaya matutulungan mo kaming panga lagaan ang hacienda. Hohoho."( ^O^ )/** "WTF. Ang weird mo! Tss!"

"Oo, alam ko na maganda ako." XD Hinubad naman ni Xander ang suot niyang polo kaya half-naked na lang siya. Binat o kaagad niya ito sa mukha ni Lorraine. "W-woie! Bakit mo binato sa kin 'to??" "Siyempre, maliligo ako. Magpapalamig. Wag mong sabihin, wala kayong CR dito??" (=___=) "Meron pero dahil special ka, kaya may bayad." ^O^V Halatang nainis si Xander sa sinabi ng babae kaya linipatin niya ito at si Lorra ine naman, napasandal sa pader. "Gusto mo talagang gawin natin 'to sa madugong paraan ha??" mas inilapit ni Xand er ang mukha niya sa babae. "A-anong madugong paraan sinasabi mo? Papatayin mo ko??" >O<'' "Hmm.. Isip-bata. Parehas lang kayo." sabi ni Xander sabay pitik sa noo niya. Bi gla lang niya kasing naalala si Stella. "Maliligo na ako, ako na lang maghahanap kung saan yung CR niyo. Saka pahiram ng damit ha." *** Pumasok agad si Xander na nakatapis sa kwarto kung saan siya magbiibihis, sabi n i Lorraine, padadalhan lang daw siya ng damit mamaya. Bigla namang tumunog ang cellphone ni Xander at kaagad na sinagot ito. "Hello??" sagot niya rito habang tinitignan nito ang mukha sa salamin. "Your majesty, this is Mr. Veighn. The head of Military of Denmark." "H-ha? Then why are you calling me? I'm not one of you." O__o "His Royal Highness, King Henry, ordered that you need to be here as soon as pos sible. You'll be joining our military then we'll go for the military service in Africa. Your father said that we shoul d extend help with them and in behalf of the royal family, you'll be the one joining us." "WHAT?!" may halong pagkagulat ang pagkasabi niya.

"Yes, you need to go here. And in any minute, you can call the royal airlines to fetch you up." "But.. it's not yet the time for me to go back! I'm not over yet from my vacatio n here." dahilan niya. Alam naman talaga ni Xander na magkakaroon siya ng military training. Isa rin yun sa dahilan kaya siya nagbakasyon dito sa Pilipinas, mag-enjoy muna bago siya pumasok. Yes, malapit na rin kasi ang preparation nila for the coronation. "Your majesty, His Royal Highness ordered that." "Okay but just give me at least 5-7 days. Then I'll be there immediately." "But sir--" "5-7 days only. I can still give commands, right? So, just give me at least 5-7 days then I'll go back." "Very well, your majesty." binaba na kaagad ni Mr. Veighn yung linya. Bumukas naman kaagad yung pinto at dumating na rin si Lorraine dala-dala yung da mit. Sa di sinasadyang natanggal yung tapis ni Xander nang kukunin niya sana yung damit. "WAAAAAAAAHHHHHHHH! Tae ka! Wag kang magpornshow dito! Tae ka!" 0///0 nakapikit na pinaghahampas ni Lorraine si Xander at kaagad naman lumabas sa kwarto at sinirado ang pinto. "Asus. Okay lang yun, at least maswerte ka kasi ikaw lang ang unang babaeng naka kita sa kin na naked." >:)) "Che! Tumigil ka! Manyak!" >_____<sabi niya na nasa labas ng pinto. Episode 20. The Moving On. [Part 2] "Wahaha! Kalalake mong tao di ka marunong niyan?" XD tawa lang ng tawa si Lorrai ne nang makita si Xander hindi pa rin maitama yung ginagawa niya. Eh paano kasi, inutusan niya ito na tulungan magtanim at magharvest yung mga magsasaka sa hacienda nila. Mabuti na rin kahit papaano, may katulong sila sa pa mamahala ng hacienda hanggang bumalik ang uncle niya. At kahit anong gawin ni Xander, hindi talaga siya makaka uwi kasi walang masyadong sasakyang dumadaan sa lugar nila. Parang probinsya kasi. "Pakshet ka. Akala ko ba sabi mo tutulong lang ako sa pamamahala ng hacienda niy o? Yung parang office lang? Eh ano 'to? Ginawa mo kong magsasaka. Tss!" (=___=) "Hehehe..Ok lang yan, wag kang mag-alala, mag-ooffice ka rin. Hohoho." ^____^V

"Kaasar. Tss." sabi ni Xander sabay bato kay Lorraine yung putik sa kanya. "O-oie! Yung t-shirt ko!Tignan mo! Kalalaba ko lang nito tas pinutikan mo?!" T__ __T "Buti nga, tss." "Ahhh... Ikaw!!" kumuha din ng putik si Lorraine at binato si Xander. Nagbabatuhan na nga ang dalawa ng mga putik. *** "Nandito na po tayo, ito po yung lugar na ipinapakita ng radar." "O, sige, bababa na ako. Dito lang kayo ha? Alam niyo naman si kuya, hohoho." ^_ ___^V Lumabas kaagad yung babaeng nasa kotse at gaya nga ng sinabi niya, hindi lumabas yung dalawang bodyguards niya. Papunta-punta siya kahit saan, para makita ang hinahanap niyang tao. Hanggang sa mapadpad na lang siya sa isang sakahan at nakita sina Xander at Lorraine na nagbabatuhan ng mga putik. "Oh my gosh, what the heck are you doing?" O___o Napalingon naman kaagad ang dalawa nang may biglang nagsalita. Punong-puno na ri n ang mga 'to sa putik. "DAFUQ! O___O B-bakit ka nandito, Jamie?!" gulat na gulat si Xander nang makita ang bunsong kapatid na babae. Actually, dalawa kasi silang magkapatid. Siya ang panganay, si Jamie naman ang b unsong kapatid niya. "HUH??" halata namang naguguluhan si Lorraine. "Kuya? What are you doing? Kelan ka pa nakikipaglaro sa putikan? Eh, ang arte-ar te mo nga eh. Maski matapunan lang ng konting chocolate ang damit mo, galit na galit ka na." sabi naman nung k apatid niya. "Pakshet ka. Paano mo nalaman na nandito ako?? Pinapunta ka ba rito ni daddy?" "Ehem, guys. Ano bang nangyayari? Di ko kayo gets!" >____< sumabat naman kaagad si Lorraine. *** "Sorry nga pala sa paghihintay." sabi naman ni Lorraine kay Jamie na nakaupo lan g sa may sala nila at hinihintay silang dalawa ni Xander na matapos sa pagliligo at paglilinis ng sarili dahil sa putik.

"No, it's okay, si kuya nga pala??" tanong naman sa kanya ni Jamie. "Ah, yung supladong parang ewan na lalakeng yun? Nandun, naliligo pa." "Wahaha! Pareho tayo ng description sa kanya. Saka nga pala, paano siya napunta rito??" "Parang sira rin yung kuya mo eh, nakita ko kasi siyang parang magpapakamatay, n agpapasagasa ng sasakyan? Tapos dinahilan pa na nakatulog lang daw siya sa daan, ano? Shunga lang?" XD "Tomoh!! I think we gonna be sisters! Hahaha! Pero bakit siya magpapakamatay? Ma y problema kaya??" (O___o) "Ewan, parang weirdo kasi yung kuya mo eh. Saka nga pala, anung pangalan nung ku ya mo??" "H-ha? James Alexander Daniel Hansen! Hihihi. Ako naman, I'm Jamie Adrianne Deni se Hansen. Hohoho!" ^____^V "Ang hahaba naman ng pangalan niyo. (O.O) Di kayo pure-blooded filipino noh??" "Hahaha! Hindi, 1/4 filipino lang kami. Kasi yung mommy namin, half-filipino tas si daddy naman, full danish." "Whoah.." (*___*)> "Wahaha, so, girlfriend ka ba ni kuya??" curious na tanong ni Jamie kay Lorraine at tinitigan pa ito. "Ha?? Hindi noh. Bakit naman mangyayari yun? Kakilala lang namin. Ang bilis nama n." "What? Sayang, hanggang ngayon? Kelan ba gragraduate sa torpe university ang kap atid kong yan?? Ang torpe torpe, kaya ayun, nakuha tuloy ng iba ang nagugustuhan niyang babae, si ate Stel la." "Stella??" "Oo. Childhood friend namin ni kuya, magkaibigan kasi yung mga parents namin. Ma tagal nang may gusto si kuya sa kanya, kaso torpe at laging sa asaran niya ipinapadaan ang pagmamahal niya kaya ayun, malabong magustuhan pa siya, ayan tuloy, naunahan ni Austin Villafuerte ata yung name." "Ganun ba??" "Hoi, Jamie. =__= Lika nga rito." bigla namang sumabat si Xander at dahil, takot din ang kapatid nito kapag seryoso siyang tinawag ni Xander, lumapit kaagad siya. Si Lorraine naman, tinitignan lang yung dalawa na nag-uusap sa isang sulok. "Paano ka nakapunta rito? Nag-iisip ka ba? Nilagay mo sa bottom line ang mga ide ntities natin." seryosong sabi ni Xander sa bunsong kapatid.

"Hehehe. Ginamit naman yung GPRS radar, sinundan namin yung signal ng cellphone kaya tada! Nakarating kami." "Walanjong kapatid ka talaga. Bakit ba sunod ka ng sunod sa kin? Nung nag-aral a ko sa England, sumunod ka rin at dahil sa bibig mong mukhang pwet ng manok, nalaman tuloy na mga royal prince at princess tayo ng Denmark, tas ngayon na naman??" "Hahaha. Ikaw naman kuya, siyempre mahal kita kaya kita sinundan! Hohoho! Ang ga nda pala ng Pinas. Don't worry, magiging extra careful na ako pagdating sa mga identities natin." XD sagot naman sa kanya ni Jamie. "Dafuq. Kainis ka talaga. May dalawang isip-bata na naman dito." (=__=) "By the way, hindi ka pa rin nagtapat kay ate Stella??" "Tss. Wala na. Wala ng pag-asa." ( T__T ) "Nubeyen. Torpe kasi. Kainis ka." bumalik naman ulit siya kay Lorraine. "O, anong nangyari??" tinanong naman kaagad siya ni Lorraine. "Kakainis siya, ang super torpe talaga. Hanggang ngayon, hindi pa rin nakapagtap at kay Stella, ayan tuloy, palaging nauunahan. Ewan ko ba or sadyang super duper torpe lang talaga siya. Palagi niya kasing inaasar si ate Stella, inaaway kaya ayun, malabo talagang magkakagusto sa siya kay kuya. False moves na lang siya palagi." >____< reklamo naman ni Jamie. (*____*) "Wow, talaga? Di man lang siya nag-effort na maging sweet or magpakabait sa kany a??" "Oo nga eh. Inaasar pa ako na shunga tas siya naman itong mas shunga pa sa kin e h. Hindi man lang magawang umeffort o mag-isip ng paraan para magkagusto sa kanya kahit papaano si ate Stel la." "Talaga bang ganun niya kamahal si Stella? Bakit kaya di siya nagtapat??" "Hahaha. Torpe kasi!" tumawa pa si Jamie at halatang inaasar si Xander. "NGSB yan si kuya. No gelpren since birth." XD puno pa nito. "Wahahaha. Grabe ka naman." tumawa na rin si Lorraine. Si Xander naman, halatang nainis sa pinagsasabi ng dalawa kaya linapitan niya an g mga ito. "Wala kayong karapatan para pagsabihan ako ng ganun. Hindi niyo alam kung ano an g sinakripisyo ko para maging masaya lang sila. Tss! Palibhasa, walang mga alam!" naiinis na sinabihan ni Xand er yung dalawa saka umalis.

Natahimik naman kaagad yung dalawa dahil sa sinabi ni Xander. *** "Pwede bang magstay ako ng matagal?? Parang ang ganda kasi ng hacienda niyo. Gus to ko tuloy magcamping. Hohoho. ^o^" sabi ni Jamie nang makarating na sila sa kwarto kung saan siya mags testay. Pumayag kasi si Lorraine sa gusto nito na magstay muna siya sa hacienda nila for one week, para kahit pap aano, may kasama siyang babae sa bahay nila. "Hahaha, oo naman. Sige, titignan ko muna yung kuya mo. Kanina pa yun nagtampo s a 'tin eh, baka hindi na ako tutulungan dito sa hacienda, yun pa naman ang deal namin. Sige, feel safe dito." lumabas kaagad siya sa kwarto. Hinanap niya kung saan-saan si Xander pero di niya ito makita sa bahay nila kaya napagpasiyahan na lang niya na sa labas na ito hanapin. Gusto niya kasing humingi ng tawad dito, dahil sa pag-e emphasize tungkol sa nangyari sa kanila ni Stella. Hindi niya kasi alam na ganito pala kaaffected si Xander sa na ngyayari, yung may sariling dahilan pa rin pala siya kung bakit niya ginawa yun. Hanggang sa napadpad siya sa may puno kung saan may bench din sa gilid nito. Nak ita niya dun si Xander na nakaupo lang sa may damuhan at pinagmamasdan ang kawalan. Tumabi naman kaagad siya rito. "Sorry pala kanina. Hindi ko naman alam na ganun yung magiging reaksyon mo. Sorr y talaga." nagsalita kaagad si Lorraine pero hindi naman umimik si Xander. "Pero handa akong makinig kung gusto mo." nakangiting tugon pa nito. "Do you know how it feels..." panimula ni Xander kaya napatingin naman kaagad sa kanya si Lorraine. Napapansin din niya na parang naiiyak na ito. ".. to let go of someone you really love for a long time.." ".. just for them to be happy??" tuluyan na ngang nagbagsakan ang mga luha ni Xa nder matapos sabihin yun. Si Lorraine naman, halatang nagulat sa sinabi ni Xander. Ngayon, alam na niya ku ng bakit naging ganun yung reaksyon niya kanina. Nararamdaman niya kung gaano kasakit kay Xander ang nangya yari. Niyakap na lang niya ito.

Episode 21. The Moving On. [Part 3] Point of View Lorraine Kean Franzuela Nandito lang ako.. Im so sorry.. Paulit-ulit kong sabi sa kanya habang yakap-yakap siy a. Oo, kahit hindi ko magets minsan ang ugali ng lalakeng hukluban na to pero nang malaman ko tungkol kay Stella da w na matagal na niyang mahal at hindi man lang siyang magawang pansinin nito dahil naunahan na raw siya , naawa ako sa kanya, haisstt. Pag-ibig nga naman pero panu kasi eh, torpe siya masyado. Sayang kagwapuhan niya , lels. Ang landi ko. >___< Pero I admit it, parang may tumusok na karayom sa puso ko nang malaman kong may gusto siyang iba. Anubeyen! >__< Na lab at pers sayt ata ako sa lalakeng to eh. Lalo pa ako najejelly kasi umi iyak siya tapos magkayakap pa kami. Nagulat na lang ako nang bigla niya akong tinulak at halata sa mukha niya na hin di siya makapaniwala sa nangyayari. Putaena, bakit kita yakap-yakap?! O___O!! walang modong tanong niya. At siya pa may ganang magmura, napaka talaga ng lalakeng to eh? May iyak-iyak epek pa siya para icomfort tapos mura lang ang isusukli sa kin?! (=__________=) HOY, hukluban, kung hindi ka umiiyak jan, kung hindi ka nababading jan at kung hin di nakakaawa ang mukhang mong hippopotamus na pornstar, eh di sana pinagtawanan na kita. May paiyak-iyak epek ka pa tapos letting go chuchuribetche pa ang sinasabi mo. Walanjo ka rin noh! Tsk! Makaalis na nga! Siy a na nga tong kinokomfort. Gagu! Pssh! naiinis kong sabi sa kanya at nagdadabog na umalis para iwanan siya. S-salamat. Tama ba yung narinig ko? Wehh?? Anong salamat? humarap ulit ako sa kanya. Wala, bingi na, isip-bata pa. (=____=) sarkastikong reply niya sa tanong ko. Ngayon, wala na yung mga luhang pumapatak sa pisngi niya. Pinalitan na ito ng emotionless na itsura. Walanjong lalake ka rin noh?! Kainis ka! Ikaw pa tong may ganang magtampo sa min?! P alibhasa kasi torpe! Torpe! Wooo! Torpe monster! Torpeng hippopotamus na hukluban! Torpeeee!! Yak! Torpe kas i kaya naunahan tuloy! BWAHAHAHA! Wushuuu~ Ang torpe talaga! pang-aasar ko sa kanya at binelahtan siya. * \( *v*)//** Nakakainis na talaga ang lalakeng to eh. Napakaarte pa tapos reklamador, eh ano bang problema sa pagtatanim?

Torpe pala ha.. nagulat naman akong bigla niyang binuksan ang zipper ng pantalon niy a tapos aakmang huhubarin ito. O-oie! Ano na naman gagawin mo? Magpopornshow ka na naman?! No, or siguro pwede na rin, gagahasain kita tutal, wala naming katao-tao rito kaya malabong marinig nila pag-ungol mo. =____= Tae ka! Anong gagahasain?! Gahasain your face! Pukpukin ko ulo mo rito gamit ang b ato eh. Nagulat naman akong palapit siya ng palapit sa kin kaya napaatras ako. Bigla niy ang hinawakan ang magkabilang balikat ko kaya naman najelly ako at hindi alam kung anong gagawin. Hanggang sa inilapit niya mukha niya sa kin na halos maramdaman ko na ang init ng hininga niya. Napapikit na lang din ako at na ghihintay na dumampi ang labi niya sa labi ko and for your info, nakaboxer shorts na lang ang mokong na to. Bahala na. Magpapareyp na lang ako. Sayang eh. XD Pffffftttt... BWAHAHAHA! naimulat ko kaagad ang mga mata ko at nakabalik na ulit sa realidad nang makarinig ako ng malakas na halakhak. Tignan mo mukha mo o! Gusto rin palang magpareyp. Bwahahaha! Grabe, bingi, isip-ba ta tapos feelingera pa. Ulol! tawa pa siya ng tawa ang kulang na lang eh magpagulong-gulong siya jan sa lupa. Namumula na ako dahil sa ginawa. Nakakainis na talaga siya! >___< Bakit ba kasi hindi ko na lang siya pinabayaan na magpasagasa sa truck na yun?! Kaasar. Pagsisisi talaga ang nasa huli. Walanjong balubas ka! Hippopo! Walang modo, arghhh!!--- Salamat na lang ulit kanina! Basta bukas, wag na lang sa sakahan, okay? Good night . Nakatalikod siyang umalis habang kumakaway sa kin na nakaboxers habang nasa balikat nito sinabit yung pant alon niya at iniwan ako. Pero siyempre, naka-tshirt pa rin yung mokong baka masobraan kayo sa pagiging green. Basta! Kinamumuhian ko siya! *** Point of View James Alexander Daniel Hansen Hindi ko alam kung bakit sa lahat ng tao, sa isip-batang babae pa ako napaiyak. Pero mas nagulat ako nung bigla niya akong niyakap sabay sabi ng mga katagang: Nandito lang ako. Aaminin kong, medyo gumaan ng konti ang

pakiramdam ko. Ngayon lang kasing may taong napagsabihan ko ng ganito, napaglaba san ko ng sama ng loob. Yung parang may nanjan sayo pag nalulungkot ka or nasasaktan? Hmm.. Kahit may pagkaisip-bata yung babaeng na yun, I owe her. Napangiti na lang ako . *** Point of View Lorraine Kean Franzuela HOY, lalakeng hukluban! Ayusin mo nga! Napakaarte mo! Ugh! Kalalake mong tao tapos napakaarte? Bading lang?! pinapagalitan ko siya at umaastang parang boss habang tinatamin yung mga se eds na ibinigay ko sa kanya. Ang arte tapos ang kupad-kupad pa magtrabaho. Parang ayaw madumihan ng putik. Eh ugali pa lang niya, putik na. Kaimbyerna talaga tong lalakeng to eh. Sarap torturin. Hoy, ikaw isip-batang babaeng ka! Kung ikaw kaya magtanim dito tapos napakainit pa ! Tae ka rin noh?! Ginagawa mo kong magsasaka eh wala naman sa deal natin yun! sarkastikong reply niya. =___= Waaahh! Tumigil ka! Ipapalapa talaga kita sa buwaya namin eh! Bilisan mo ginagawa mo jan! Ambagal talaga! Uhhm! Ayan sayo! >_____< Napaka talaga ang lalakeng to! Binato ako ng putik! Nagkaputik tuloy yung mukha ko ! OMG! May fes! IKAW!! Walanjo ka! nagbabatuhan ulit kaming dalawa ng putik. Parang kaming mga baliw dito na walang magawa sa buhay kaya nagbabatuhan na lang putik. Pero hindi namin namalayan na dalawa, tumatawa na rin pala kami dahil sa pinagga gawa namin. Ayan na naman ang ampon, stampede na nga pero hindi pa rin tumutulong para mapalag o ang hacienda. Narinig kong nagbulung-bulungan yung dumaan na dalawang magsasaka sa mi para puntahan an g kani-kanilang sakahan. Pinaparinggan na naman kasi ako nila. Kailangan ba talagang ipamukha?! Psh. =___ = Hoy, hukluban, alis na ako. Ikaw na muna bahala jan, ayusin mo trabaho mo ha? Tss. M ataray na sabi ko sa kanya at umalis. Nakakabadtrip kasi ang dalawang magsasaka na yun. Lahat na lang ata n g galaw ko, hinuhusgahan nila. Lahat na lang mali. Kaimbyerna! >____< Kung pwede lang sana pumatay eh! ***

Ayan sa inyo! Waaaahhhh! Mamatay kayo sa inggit! Kaloka! pinagsusuntok ko yung punch ing bag sa harap ko. Mas mabuti na rin to na dito ko ipinapalabas lahat ng sama ng loob ko kesa patayin ko lahat ng magsasaka rito sa hacienda, sa kulungan bagsak ko. (=____=) At bakit may punching bag? Siyempre, may gym dito sa hacienda. Dito ako nagpupun ta pagnababadtrip. Pinagawa ito ni Tatay para sa kin, kung mababadtrip daw ako, sa gym ko lang daw ilalabas lahat ng sama ng loob ko. Wow, marunong din pala magboxing ang mga isip-bata?? Napahinto na lang ako sa ginagawa ko nang marinig ko ang boses ng hukluban na yu n. Aba, nang-aasar pa siya sa oras na nababadtrip ako, gusto niya talagang makita na kalahating leon ako. =___ = Kaya walang pagdadalawang isip, pinuntahan ko siya at sinuntok kaagad pero nabig la akong naiwasan niya ito kaya kaagad naman niyang hinawakan ang kamay ko. FYI, magaling ako sa mga self-defense stuffs. He smirked habang hawak-hawak pa rin y ung kamao ko. Who cares! Duhh! >____< Kaagad ko siyang pinagsusuntok at pinagsisipa. Siya naman, iwas lang ng iwas at atras lang ng atras. O-oie! Kahit may pagkaisip bata ka minsan tapos napaka-annoying, d-di ako pumapato l sa mga babae! natataranta niyang sagot sa kin habang iniiwas ang mga pag-atake ko sa kanya. Kainis ka! Kainis kayo! Mamatay na sana kayong lahat bukas! Grrrr! Kaimbyernaaa! N anghuhusga kayo eh hindi niyo naman alam ang buong nangyari! Kaasar! Mamatay ka! Mamatay kayo! mas tinodo k o pa yung pagsusuntok at paninipa sa kanya. T-teka! A-ano ba?! Ano bang kasalanan ko sayo? Bakit ka ba nagagalit sa kin?! Gina wa ko naman lahat ng inutos mo ah! sumigaw siya at ako naman, napatigil sa pinaggagawa ko. Oo nga, bakit ba sa kanya ako nagagalit? Eh, dun naman ako sa mga echuserang mga magsasaka yun nagagalit? Haisstt. Nadala ako ng emosyon ko. S-sorry. Sige, alis na ako. Yun na lang ang sinabi ko at umalis pero bigla niyang hi nawakan ang braso ko. Ano bang nangyayari?? Bakit ang tawag nila sayo, ampon?? tanong niya sa kin. Bakit may magagawa ka ba? Wala naman diba? Tss. ( T__T) sabi ko naman sa kanya. Meron, may magagawa ako. Makikinig ako sayo. Napatingin naman kaagad ako sa kanya matapos niyang sabihin yun.

*** Salamat. Baka may lason to ha?? Masaya kong tugon kay Alexander este sa lalakeng huklu ban na to nang abutin niya sa kin ang coke na de lata. Nandito kami ngayon sa lugar kung saan nakita k o siyang umiyak kaya niyakap ko pero bigla rin akong tinulak. Baliw siya for short. Lason? Galing yan sa ref niyo. So puro lason pala laman niyan? Nilalason mo sarili mo?? =___= sarkastikong reply niya. KJ naman neto. Di mabiro. =___= sabi ko saka binuksan ang takip nung coke at ininom ito. Katahimikan. Katahimikan. Katahimikan. Ano ba? Magsasalita ba ako o hindi? Kaya nga kami nanditong dalawa dahil sasabih in ko sa kanya lahat ng sama ng loob ko tapos makikinig lang siya? Ewan ko. =___= Uhhh... yun lang ang nasabi ko. Ano ba? Magsasalita ka ba o hindi? Diba sabi ko sayo, makikinig lang ako?? sabat nam an ng walanjong hukluban na to. N-na.. Anong na??? =___= N-na.. Natatae ako! Walanjong babaeng isip-bata ka! Tss! kaagad naman siyang napatayo at aakmang aalis. Anubeyen, joke lang yung natatae ako. Tapos na akong tumae, kanina pa. =___= Totoo yung mga sinasabi nilang ampon ako.. Ang totoo niyan, hindi naman talaga to ak in eh, itong hacienda na to, pagmamay-ari to ni Tatay Gabriel. Ang taong umampon sa kin.. nagsalita ako kaya nama n napahinto siya. Nanatiling nakatalikod siya sa kin pero alam kong nakikinig siya sa mga pinagsas abi ko. Kung madrama ang buhay mo, wag kang mag-alala, madrama rin ang sa kin.. puno ko saka tumayo habang tinitignan ang kawalan.

Nanatiling nakatalikod pa rin siya sa kin pero hindi siya umiimik o nagsasalita. Ang masaklap nga lang sa buhay ko.. puro mga manloloko ang mga taong nasa paligid ko. Napansin kong napalingon naman siya sa kin nang sinabi ko yun. Our eyes met pero umiwas kaagad ako at tumingin sa langit. Niloko ako ni Tatay Gabriel, ng pamilya niya, nila ni uncle. Kaya pala ang layo-la yo ng loob nila sa kin dahil ampon lang ako. Kaya pala napilitan silang ampunin ako kasi naguilty sila sa pagpapata lsik ng isa sa mga trabahante ng hacienda, ang totoo kong mama at sa panahong yun, buntis siya at namatay sa pang angak sa kin, tapos ang naturingan pang ama ay si Tatay Gabriel kaya kesa machismis na nakabuntis siya n g isa sa mga trabahante sa hacienda, inampon niya ako. Ampon lang turing nila sa kin, pinapahiya nila ako a t niloko. Hindi naman daw nila ako tunay na anak, stampede lang daw ako sa pamilya. Nagsinungaling sila sa kin kaya pala hindi nila ako mapaaral sa isang university, panu nga ba ako makakapag-aral? Eh, hindi nga nila ko tunay na anak, a waste of money lang. Sapat na raw tong hacienda na to para mabuhay ako. Mahigit isang taon na rin akong h indi nakapag-aral, magfifirst year college na sana ako ngayon. Hahaha! Pero wag mong isipin na bobo ako. XD Ba ledektoryan kaya akong grumaduate nung highschool. XD tumawa pa ako matapos kong sabihin yon. Gusto kong makita niya akong masaya at energetic sa kabila ng lahat na nangyari sa kin, na ang totoo, nalulungkot ak o. Eto o, panyo. Pahirin mo ang luha mo, hindi bagay sayo ang umiiyak. Nakapokerpeys ni tong sabi sa kin saka inabot ang panyo niya. Umiiyak?? Umiiyak ako?? S-salamat. Tipid na sagot ko at ipinahid ang mga luha na tumutulo sa mata ko gamit a ng panyo niya. Hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako. Ikaw? Manloloko ka rin ba gaya nila? Nagsisinungaling ka rin? Kaya ka ba nagpapaka matay kasi may tinatakasan ka? Na kriminal ka? diretsong sabi ko sa kanya. Abnormal ka ba? Bakit naman ako naging kriminal? Baliw ka siguro, saka bakit naman ako mangloloko? May makukuha ba ako dun? Tsk. Sarkastikong reply niya while his arms crossed. Talaga? Hindi ka manloloko o hindi ka nagsisinungaling sa kin? I mean, wala kang t inatago? Wala kang krimen na ginawa?? sabi ko at tinusok-tusok pa yung tagiliran niya. Ano ba! =____= Wala nga eh! Buti naman dahil oras na malaman ko na niloloko mo ko, nagsisinungaling ka, ipapas alvage talaga kita at ipapalapa

sa alaga naming leon. Nilagay ko kaagad ang dalawang kamay ko sa likod ko at tumin gin sa kanya. Then I smiled.

So, friends?? nakangiti kong tugon sa kanya at inabot ang kanang kamay ko para makip agshakehands kanya. HUH?? Friends? Gusto kong makipagkaibigan sayo, ano ba. =___= Ahhhh.... Ah lang? Gusto mong maging ah-bo yang mukha mo? =___= Ano naman makukuha ko sa friends na yan?? sabat naman niya. Sinapak ko naman kaagad siya matapos sabihin yun sa kin. Aray, walanjong isip-bata ka! sabi niya habang hinihimas-himas ang ulo niyang sinapa k ko. Pakshet ka rin noh. Wala ka sigurong kaibigan?? Tss! Wala akong kaibigan.. mahina niyang sabi pero dinig na dinig ko naman. Wehh? Eh sino yung Stella na yun? Childhood friend nga diba? Friend? Eh di kaibiga n mo nga! ambobo naman neto. Sayang lang ang kagwapuhan! >___< H-hindi ko naman siya naging kaibigan.. Kinamumuhian ako nun.. napapansin kong nauut al siya sa pagsalita. Siguro hanggang ngayon, mahal pa niya siguro si Stella, nasasaktan pa rin siya. Asus. Kaya nga eh, friends na lang tayo para matulungan kitang makaget-over sa bro ken-hearted na drama mo. Deal?? inakbayan ko pa siya kahit alam kong hanggang balikat lang niya ang height ko pero pinilit ko pa ring inakbayan siya sabay abot ng kamay ko sa kanya para makipaghandshake. Napansin ko namang ngumiti siya at tinanggap yung alok ko. Deal. Episode 22. The Moving On. [The Last Part.]

Point of View James Alexander Daniel Hansen I trust you and I believe you. That line got stuck in my mind, sinabi niya yun sa ki n matapos kong tinanggap ang deal. Naguiguilty ako. Now, I had known the story of her life, na niloloko siya ng mga taong nasa paligid niya, nag-iba ang impression ko sa kanya. Yes, aaminin ko na ang first impression ko sa kanya ay isip-bata, energetic at baliw, yun bang palagi na lang tumatawa na parang sira na kinakalawang na ang utak? Akala k o nga eh na kalalabas lang siguro siya sa mental. But I was wrong. She always acts tough but the mere reali ty is, shes weak, fragile. Kahit may pagkasadista yung babaeng yun, she never run out of smiles. Palagi lang siyang n akangiti. Pero I feel guilty. I assured her that I was not hiding something but in the opp osite side, Im really hiding something thats my true identity, being a prince, being the crown prince of Denmark. Alangan namang sabihin ko ang totoo kong pagkatao? Malalagay sa piligro ang buhay ko. Lapitin na ako ng mga magnanak aw o kidnappers plus pa ang walang humpay na mga media, paparrazi at mga fans. (Fans para maiba, term ko yun sa mga taong dumadagsa sa kin, =___= ) Tapos nandito pa ang walanjo kong kapatid, ang daldal kulang na lan g maputulan siya ng dila sa kakadaldal. Dahil kaya sa kanya, nalaman ng mga taga-England na mga royalties ka mi. Ang daldal kasi. Tss. =___= Kung malalaman nila, hindi na ako makakagala o makakagimik na mag-isa? =__= But I dont know, hanggang ngayon, nandito pa rin ako sa hacienda ng babaeng to. Eh, anytime, pwede naman akong tumawag para kunin ako ng private helicopter namin tapos gumala sa kung sa an-saan. Pero siguro dahil baka, nag-eenjoy akong kasama siya kaya nakalimutan ko ang sakit na nararamdaman ko ka y Stella. Hindi ko alam pero tuwing magkasama kami ng babaeng to, lively ako. Nitong mga araw nga, ang feeling ko, mas naging close kami. Lalot pa na napangiti akong bigla sa sinabi niya sa kin.. Asus. Kaya nga eh, friends na lang tayo para matulungan kitang makaget-over sa bro ken-hearted na drama mo. Deal?? She will help me to heal the wounds that Im experiencing but the real deal is, ako dapat ang tutulong sa kanya. Siguro, kung mas nauna ko siyang nakilala kesa kay Stella, theres a possibility na magugustuhan ko siya. But its not impossible. Dapat na akong magmove-on eh. HOY! Lalakeng hukluban! Nakatunganga ka na naman jan? Anubeyen! Ayusin mo nga gina gawa mo! Ambagal! >____< sumisigaw na naman siya. Ano pa ba? Daily routine ko na to. Ang maging mags asaka habang siya, sumisigaw jan at nagrereklamo sa ginagawa ko. Akala niyo matapos kaming magdeal ay magkaayos na kami? Yung

hindi na kami nag-aaway o nagbabangayan? Well, ibahin niyo, ganun pa rin kami sa isat-isa. Walang nagbago.

Ikaw matandang isip-batang babaeng ka! Ikaw kaya itanim ko?! pabalik ko naming sabi sa kanya. =___= Masanay na kayo, ganun talaga endearment namin sa isat-isa. I call her matandang isip-batang babae. Sa kanya naman, lalakeng hukluban. But well, no hard feelings. Ah ganun ha? Itong bagay sayo! *WAPAK!* Walanjong babae. Binato na naman ako ng putik. =____= Ah, gusto mo pala ng giyera?? Sige ba. Bring it on. Hamon ko naman sa kanya. Ready na! Its putik war! Nagsimula na nga ang digmaan, nagbabatuhan na naman kami ng putik. Eh lagi naman g nauuwi sa pagbabatuhan ng putik ang pagtatanim namin dito eh. Ewan ko pero pareho naman kaming masaya sa pinaggagagawa namin. Hahaha! Wooo! Ansaya noh?? tinanong niya ako na ngayon, pareho na kaming nakahiga sa putikan. Ha? Ha ka ng ha eh. HAmbalusin kita jan. =___= Saka hukluban, taga saan ka pala? Sa Denmark ka ba nakatira? Diba sabi ng kapatid mo na Danish kayo? Nagulat ako sa tinanong niya. H-ha? Oo. Pero dito na kami nakatira ngayon sa Pilipinas. Sagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin sa kanya ang totoo or else, well put ourselves in danger, masasali siya. Mayaman ka noh?? H-hindi.. May kaya lang. Kaya kami nandito sa Pinas kasi mas mura lang ang tuition sa college at wala masyadong gastos. Hahaha, sabagay. Pero hukluban, salamat ha?? Nag-enjoy ako. Kahit parang kang ewan , hindi ako nagsisisi na maging kaibigan kita.. Ewan ko nga kung matatawag bang friendship ang mga ginaga wa natin, eh puro tayo asaran at gyera.. pero okay lang yun! At least, masaya, diba? nakangiti niyang tugon sa k in. Hmm.. Salamat din.

Salamat? Saan? O__o Akala ko ba baledektoryan ka? Tss. Tumayo naman kaagad ako at iniwan siya. Kabadtrip . Malamang, nagpapasalamat ako sa kanya kasi unting-unti ng nawawala ang sakit na nararamdam an ko, nawawala na yung pagiging brokenhearted ko, eh diba, yun nga deal namin? Tsk. Nasobraan sa talino . Masanay na kayo sa pinaggagagawa namin. Nag-aasaran, nag-aaway, nanlalait, nagmu mura at nagpapatayan. Grabe din kasi itong babaeng to. Brutal at napakasadista kahit sa mga konting baga y lang, pinag-aawayan na namin. Basta, no hard feelings naman kami eh. Sanay na. *** Hukluban!! O? ayan na naman, sumisigaw na naman siya. Punta raw tayo sa bayan! Tumawag sa kin si uncle! Yung mga seeds daw, kukunin nati n dun! XD masayang sabi niya sa kin. Talaga?! Uy, sama ako! sumabat naman kaagad tong kapatid ko. Yep, hindi pa rin siya um uuwi hanggang ngayon, sasabay lang daw siya kin. Anong sasama ka? Wag na. Kaguluhan lang ang mangyayari dun. =__= Sabi ko naman kaya nagpout siya. Uy, sama na lang si Jamie, hukluban. Wag ka namang ganyan sa kapatid mo. Sabi naman nitong isip-batang babaeng to. If I know, mauulit na naman ang mangyayari. Dahil sa pagiging madaldal niya, nal aman tuloy ng mga englatera na royalties kami. Mabuti ng dito na lang siya, threat lang siya eh. Tss. Sabi ko hindi. Tayo na nga! hinila ko naman kaagad si isip-bata at iniwan si Ja mie. H-hoy, hukluban! Saan mo ba ako dadalhin?! tanong na naman niya sa kin. Tss. Slow mo talaga, eh di sa bayan. Saan ba?? =___= Tae ka! =___= Bayan? Papunta ata tayo sa banyo eh! Napatigil naman ako sa sinabi niya. Malamang natauhan. (=__=) Oo nga, papunta kami sa banyo, EPIC FAIL.

Oo, bayan, sa bayan ng mga tae. Tss. Palusot ko naman at iniba ang direksyon, papala bas na kami ng bahay. Palusot ka pa eh. =__= Hanggang sa makalabas na nga kami. H-hoy! Saan mo nga ako dadalhin?! Sa bayan nga eh! kaasar. Paulit-ulit ko ng sinabi yun sa kanya. =__= Bayan? Alam mo ba kung saan papuntang bayan?? Napatigil na naman ako sa mga sinabi niya. =___= Oo nga pala, hindi ko alam yun. Anlabo mo talaga! Lika na nga lang. Ngayon, siya naman yung humila sa kin. *** Nakuha na rin natin ang lahat ng seeds! Ano? Mamasyal tayo! hinila na naman niya ako . Ewan ko pero alam kong malayo pa tong bayan sa airport o sa bahay, sa syudad. Napahinto naman kaming dalawa sa may harapan ng isang school, college university ata. Dyan sana ako papasok kung papayag sila Tatay Gabriel na papag-aralin ako kahit sc holarship man lang. Nakangiti niyang tugon habang nakatingin dito. Inakbayan ko naman kaagad siya at ginulo ang buhok niya. Isip-bata ka talaga kahit kelan, saka ang OA mo. =__= Saka akala ko ba, tutulungan mo kong makaget-over sa pagiging brokenhearted ko? Parang ikaw ata tong brokenhearted. Sabi ko naman sa kany a na nakaakbay pa rin. Hahaha! Baliw! I-massacre kita jan. =___= Talaga? Kaya mo kaya akong i-massacre?? Hindi ka makokonsensya na mawalan ng isang magandang nilalang ang mundo?? Yabang neto. =___= Feelingero rin. Habang nakaakbay pa rin ako sa kanya.

Uy! May ice cream o! Bili tayo. sabi niya sabay turo dun sa lalakeng nagtitinda ng d irty ice cream. Wala akong pera. =___= sabat ko naman. Hindi lang talaga ako magastos. Ipapabungkal ko sayo ang lupa gamit ang kalabaw namin dun sa hacienda eh. Ang kuri pot nito. O, sige na. Manglilibre ako basta mamaya, ikaw manghuhugas ng mga pinggan. Timing din na day -off si manang. =___= sabi naman niya at pinuntahan kaagad ang nagtitinda ng ice cream kaya napabitaw ako s a pagkaakbay sa kanya. O, ito. Inabot niya sa kin yung ice cream ni binili niya. Uy! Punta tayo dun o! hinila na naman niya ako. Papunta ata kami sa shop na nagngang alang PHOTO BOOTH. Ewan ko kung ano ang nandun, basta yun ang nakasulat sa taas eh. Dahil sa paghila niya, natapon tuloy yung ice cream ko. HOY! Yung ice cream ko! Pabayaan mo na yun! Tutal, pera ko naman yun eh! XD Walanjo ka rin! Mas ka! Nakapasok na nga kaming dalawa sa shop. Welcome to Photo Booth, love birds. Nakangiting bati sa min nung babae nang nakapaso k na kami sa shop. Hindi naman kaagad kami nakareact sa sinabi niya. LOVE BIRDS?? (O___o)? --siya. (o___O)? --ako. Halatang hindi namin naintindihan yung sinabi nung babae. B-bakit? Hindi ba kayo?? Hindi naman kami kabayo. O__o sabi ko naman. Opo. Tao po kami. O.O puno niya. Hahaha! O, sige na. Papicture kayong dalawa?? Kaya nga kami nandito eh. Alangan namang magswiswimming kami. Sumabat naman tong isipbata na to.

*PAK!* Aray! Hoy, hukluban! Bakit mo ko sinapak?! sabi nito habang hinihimas-himas ang ulo niya. Pilosopo ka masyado eh. =___= Haha, sige na. Punta na lang kayo dun, dun kayo magpapapicture na dalawa. Tinuro sa min nung babae kung saan daw kami magpapicture. *** Point of View Lorraine Kean Franzuela 1 2 3, smile! sabi ko at nakangiti habang tinitignan yung camera. Hoy, hukluban, pangatlong shot na natin to, nakapokerpeys ka pa rin. I-umpog ko ulo mo jan eh. Sabi ko sa kanya. Kainis kasi eh. Smile ng smile ako rito, wacky ng wacky eh siya, nakapokerpeys p a rin. May screen kasi rito na makikita mo muna ang sarili mo bago ipicture. First Shot: *\(^o^)/* --ako. (=_=) siya. Second Shot: >:P ako. (=___=) siya. Third Shot: (OvO)V ako. (=______=) siya. Walanjo talaga. Haisstt. Ayoko, ang baduy! sumabat naman siya. Gusto mo neto? sabi ko sabay pakita ng aking right fist. Tss. Ayoko pa rin. Kaya naman sinapak ko kaagad siya. Aray! Ano ba?! Smile lang naman eh! Ano? Wag mong sabihin hindi ka marunong?! >___<

Tsk. O, sige basta mamaya, hindi ako yung manghuhugas ng pinggan. Tss. Oo na! Basta, magsmile ka. Kung hindi, ipapasalvage talaga kita. =__= O, sige na. 1 2 3, smile! Final Shot: (^3^)V ako. (^__^) siya. *** Hukluban, salamat ha? XD Binili mo tong teddy bear para sa kin kahit alam kong kurip ot ka. Sabi ko kay huklubang habang yakap-yakap yung teddy bear na binili namin. Panu kasi, pagkatapos namin sa photo booth, bigla kaming napadaan sa isang gift shop kaya ayun, pinilit ko siyang sumama sa kin sa loob a t nakita ko tong teddy bear. Ako sana ang bibili nito pero nakalimutan kong 200 lang yung nadala ko na pera, minu s pa yung nagastos namin sa ice cream na P10 + photobooth na 5 pics, binigyan ko rin siya ng isang pic, yung nag smile siya para kahit papaano, kung aalis na siya, may remembrance siya sa kin, chos. xD Worth of P10 each sya, medi um size lang kasi kaya P50. So, ang natira na lang P140. Hindi naman namin pinuproblemahan ang pamasahe, may sas akyan kasi sila Uncle at yun ang ginamit namin. FYI, marunong akong magdrive. Kaso, ang supermahal nung teddy bear, P700. Hindi pa nga nakalahati yung pera ko kaya nalungkot ako. Nagulat na lang ako ng kinuha yun ni hukluban at binayaran sa counter pero kahit hindi niya maayos na inabot sa kin ang teddy bear dahil binato lang niya ito sa mukha ko matapos niyang binayaran, nagpapasalamat ako. XD Di ko kasi akalain na bibilhin niya yun para sa kin eh halos lahat ng oras, naglalaita n at nagmumurahan kami sa isat-isa. XD May good side din pala siya. Tss. Isip-bata, ano pala buong pangalan mo? tanong niya habang nakalagay ang dalawan g kamay niya sa kanikanilang bulsa. Lorrain Kean Franzuela. Nakangiting sagot ko naman sa kanya. Saka James Alexander Daniel Hansen pangalan mo diba?? puno ko naman. Bigla naman siyang napahinto sa paglalakad matapos kong sabihin yun. Tumango naman siya. Hoy, isip-bata, dito ka muna, maghahanap ako ng telepono may tatawagan lang ako. Dir etsong sabi niya at umalis kaagad. Okay. Sabi ko na lang. ***

Point of View James Alexander Daniel Hansen Humanap kaagad ako ng matatawagan. Siyempre, bukas na mag-eexpire ang 7th day ko . =___= Minamadali na kasi akong pauwiin nila Dad eh. Nagpapadala sa kin ng mga text message, nagmimiscall. Hindi ko kasi sinasagot ang tawag nila, silent mode palagi ang cellphone ko. Saka hindi ko naman sila marere plyan kasi, ang nandito lang, charger ng cellphone at walang paloadan. Tapos nang pumunta kami rito sa bayan, timing pang hindi ko dinala cellphone ko, hindi ko pa naman saulo ang number nun kaya hindi rin ako makakapa gpaload. Kailangan kong tawagan si Mr. Harvey, para kunin kami rito at ihatid sa airport. May GPRS radar naman siya kaya malalaman niya kung nasaan kami ni Jamie. Saka walanjo rin tong kapatid ko, malama ng siya yung nagsabi sa full name ko kay Lorraine, death threat na naman pero bahala na. *** Point of View Lorraine Kean Franzuela Pabalik-balik akong naglakad dito sa sidewalk. Ang tagal namang bumalik nung huk luban na yun. 30 minutes passed na siguro, hanggang ngayon wala pa rin.

Patay talaga sa kin mamaya tong hukluban na to. Pagalit na sabi ko sa sarili habang y p-yakap pa rin ang teddy bear. Aray! Walanjo! bigla namang may bumangga sa kin na lalake kaya nabitawan ko yung ted dy bear ko. Sumunod naman yung dalawang lalake pang tumatakbo at naapakan na nga yung teddy bear. HOY! Mga hinayupak! Bumalik kayo rito! Inapakan niyo ang teddy bear ko! sinigiwan ko sila at timing naman hindi pa masyadong nakakalayo tong isang to kaya nahablot ko yung damit niya at napalingon siya sa kin. Bwisit ka ah! Bakit mo ginawa yun?! this time, hinawakan niya ang magkabilang braso ko at bumalik din yung dalawang lalake bumangga sa kin na inapak din ang teddy bear ko. Importante yung teddy bear, bigay sa kin ni hukluban yun, kuripot yun tapos bipolar kaya ganun yun kaimportante sa kin. >__< Saka, siya lang naging friend ko na hindi manloloko. Ewan, sabi niya hindi siya manloloko kaya I believe him.

Pinagtitinginan na kami nung mga taong dumadaan pero parang wala lang sila pero sabagay, ang lalaki kasi ng mga katawan ng mga lalakeng to pero wait, hindi nila talaga ako pinansin? Eh pwede nam ang tawgin nila yung pulis para matulungan ako kahit hindi na sila lumapit. Bakit ba hindi nila kami pinapansin? ! Ano? Hanggang dito ba, ganito nila ako kahate?! >___< Ommo! Kahit marunong akong magboxing pero sa malalaking katawan nila, halatang d urog na ako. Nasaan na ba kasi yung hukluban na yun? Diba sabi niya marunong siya sa mga self -defense stuffs? Eh di matutulungan niya ako at sabay naming bubugbugin itong mga hinayupak na to. ANO?! speaking of the devil, balik tayo sa reality. Hehehe.. Inapakan n-niyo k-kasi yung teddy b-bear ko, kabibili lang k-kasi nun t-t apos ang m-mahal-mahal pa. I stammered. >__> Mas lalo pang mahigpit na hinawakan nung lalake ang magkabilang braso ko at yung dalawa pumalibot naman sa kin. TULONG!! sumigaw naman kaagad ako at nabigla nang tumawa ang tatlong hinayupak na to. Bwahahaha! Kahit anong gawin mo Miss, hindi ka nila tutulungan, natatakot sila sa min. Kami lang naman ang kinatatakutan dito, binabantaan namin ng kamatayan ang sinumang magsusumbong sa police. Sabi naman nitong lalakeng nakahawak pa rin sa balikat ko. Jackpot pare, gahasain natin yan, mukhang sexy at makinis pa o. Gahasain your face! Bakit kayo ba ang magiging asawa ko? sarkastikong reply ko sa ka nila. Eh, papagahasa lang ako sa magiging future husband ko noh. XD Except pag-gwapo. Ampapanget kasi nito ng mga hinayupak na to eh. Ang talas ng dila mo ah! Eeek! >___< pumikit kaagad ako nang aakmang susuntukin ako nung lalake sa mukha pero nagulat na lang ako nang hindi dumampi sa mukha ko ang kamao nung lalake. Nang imulat ko ang mga mata ko, nakita ka nakahandusay na lang sa daan ang lalak e at nasa harapan ko na si Alexander. Tarantado to ah! tumayo naman kaagad yung lalake at sinuntok si Alexander pero nakaila g naman siya. Pinagtutulungan na siya nung tatlong hinayupak na yun but I was totally amazed n a natalo niya ito. Lumingon naman siya sa kin.

Hoy, isip-bata, okay ka lang ba? Ginalaw ka ba nila?? W-wala. Salamat. H-hukluban! tinuro ko kaagad yung lalake nang may dalang kahoy na i to at ipupokpok ata kay hukluban. Maswerte namang nakailag kaagad si Alexander at sinipa yung lalake. Dahil sa tensyon na nangyayari, saka namang nagsilapitan ang mga tao, mga walanj o nga naman. Ngayon pa lumapit eh talo na yung tatlong hinayupak na yun. I dont want to see your face again you fvcking retards cause you dont know whos your ling with! sigaw ni Alexander sa kanila. B-bakit?? S-sino ka ba? tanong nung mga lalake sa kanya kahit nahihirapan itong igal aw ang katawan nila dahil sa bugbog na natamo nila. Because Im James Alexander Daniel Hansen, the Crown Prince of Denmark. If ever Ill see you faces again hurting another people, youll see yourself in hell. Diretsong sabi sa kanila ni Alexander at halata namang natakot ito at nagmadaling umalis. Ang mga tao naman na nasa paligid namin, halatang nagulat sa sinabi ni Alexander at naging maingay. Kung ganun, totoo yung chismis na nandito ang prinsipe ng Denmark. Siya ang prinsipe ng Denmark?? Kaya pala mukha siyang foreigner. Si Hukluban o Alexander ay isang prinsipe?? Talaga? Hindi ka manloloko o hindi ka nagsisinungaling sa kin? I mean, wala kang t inatago? Wala kang krimen na ginawa?? Ano ba! =____= Wala nga eh! Totoo yung mga chismis na nandito sa Pinas ang Crown Prince ng Denmark at siya y un?? I trust you and I believe you. ... Kaya kami nandito sa Pinas kasi mas mura lang ang tuition sa college at wala m asyadong gastos. Lumingon naman siya sa kin.

Lorraine.. hahawakan niya sana yung kamay ko pero tinabig ko ito. P-prinsipe ka Alexander?? ewan ko pero parang naluluha ako nang sinabi ko yun sa kan ya. Siguro, hindi ko lang matanggap na nagsisinungaling siya sa kin, na may tinatago siya. Hindi ako makap aniwala na ang kaibigan kong pinagkakatiwalaan ko ng husto ay nagsisinungaling sa kin. Y-yes.. Im so sorry for not telling you in the first place... yumuko siya. LIAR! Lorraine.. lalapit sana siya sa kin pero.. Wag mo kong hawakan! sigaw ko sa kanya at bumuhos na nga ang mga luha ko. I trusted you, I believed in you! Naniwala ako sayo na hindi mo ko lolokohin, na h indi ka magsisinungaling.. I believed what you said to me! Nung tinanong kita kung taga saan ka, kung bakit k a nandito but all you said were all lies! Lorraine, please... Akala ko iba ka sa kanila, Alexander.. But you just proved that... Manloloko kayon g lahat! Pareho-pareho lang pala kayo.. Kinamumuhian kita! pagkatapos kong sabihin yun sa kanya, tumakbo ako at uma lis. Umiiyak pa rin ako. Akala ko iba siya.. Akala ko hindi siya nagsisinungaling sa kin.. Akala ko kaibigan ko siya.. Pero puro akala lang.. Saka, bakit ba? Lahat ng tao, manloloko. Kaya hindi malabo na manloloko rin siya gaya ng iba. I trusted him but he lied. The Final Episode.

Point of View James Alexander Daniel Hansen ... Kinamumuhian kita!! nagulat ako nang sinabi sa kin yun ni Lorraine saka tumakbo at iniwan akong nakatayo rito. Pagkatapos nun, bigla namang umulan. Ewan ko pero nung sinabi niya yun sa kin, nasaktan ako. Yun din yung mga katagang sinabi sa kin ni Stella noon. Ang mga katagang nagpapatunay kung gaano ako kasamang tao. Ang mga katagang sumira sa pagkakaibigan namin. Ang dahilan upang iwanan nila ak o. Tama naman din sila. Dapat akong kamuhian. Masama ako. Mayabang at higit sa laha t sinungaling, manloloko. Masama akong kaibigan. Manloloko ka! Kinamumuhian kita! Napakasama mo! Ang mga mahahalagang tao sa buhay ko, kinamumuhian ako. *** O, kuya? Bakit hindi kayo magkasabay na umuwi ni Lorraine? Saka napansin ko nang u muwi siya, umiiyak siya. Ano bang nangyari? Eh, kahit nilalait niyo ang isat-isa, hindi naman siya umiiyak. Tinan ong kaagad ako ni Jamie ng makauwi na ako sa bahay. Alam na niya. Tipid at matamlay kung sagot kay Jamie at pumunta kaagad sa kwarto ko. Alam kong naintindihan niya ang sinabi ko. Alam na niya ang lahat. Nang dumating na ako sa kwarto, humiga naman kaagad ako. Nalulungkot ako. Nasasaktan sa mga nangyayari. Kung saan unting-unti nang nawawala ang hapdi ng sakit na nararamdaman ko, bigla namang naulit ang mga nangyari.

Nagsisisi ako sa pagsisinungaling ko kay Lorraine. Pinagkatiwalaan niya ako pero niloko ko siya. Dahil sa kanya, nawawala na yung sakit na nararamdaman ko. Dahil sa kanya, nagaw a kong tumawa at ngumiti ulit sa kabila ng mga masasakit na nangyari sa kin noon. Dahil sa kanya, naenjoy ko a ng mga huling araw na nandito pa ako sa Pilipinas. Kahit medyo magpagka-isipbata siya, she never failed to make me happy. Pero dahil masama akong kaibigan, binigo ko siya. Niloko. Nagsinungaling. Kung saan mas magiging okay na ang lahat.. Kung saan nakakamove-on na ako.. Kung saan unting-unti ng nahulog ang loob ko sa kanya.. At kung saan natutunan ko na siyang mahalin.. Bigla namang nangyari ang lahat ng ito, kinamumuhian na niya ako. Pero tama lang yun, dahil masama akong tao. *** Kuya, si Lorraine?? sabi sa kin ng kapatid ko. Aalis na kasi kami sa hacienda nila. Tapos na rin ang 7 days ko kaya kailangan ko ng bumalik sa Denmark and proceed to my Military Service. Pinuntahan ko naman ang kwarto niya na hanggang ngayon, nagkukulong pa rin siya. Kinatok ko yung pinto, Lorraine.. Aalis na kami.. Tapos na kasi yung.. 7 days na f ree time ko at pinapauwi na ako.. Im so sorry for what happened, forgive me.. sabi ko pero hindi pa rin niya binuksan ang pinto. Nilagay ko naman yung envelope sa sahig, sa harapan ng pinto ng kwarto niya. Take care.. pagkatapos nun, umalis na ako. Mahal kita.. Lorraine. *** Point of View Lorraine Kean Franzuela

Take care.. sabi ni Alexander at narinig ko yung footsteps niya kaya halatang umalis na ito. Ako naman, umiiyak pa rin hanggang ngayon na nakaupo sa kama. Tumayo naman kaagad ako at pinahid ang mga luha ko. Pumunta ako sa pinto para bu ksan ito. Wala na sila. Nakaalis na.

Hmm.. Huh? may napansin naman akong isang brown envelope sa sahig kaya kinuha ito. Im so sorry for what happened.. Take care. Alexander. Binasa ko yung mga nakasulat sa rapan at binuksan yung envelope. Nagulat ako nang makita ko ang laman ng envelope. Isang scholarship form galing sa college university na gusto ko sanang pasukan. Yung college university sa bayan. Lorraine Kean Franzuela is allowed to have a 4-year-course scholarship in **** Uni versity for the next semester.. binasa ko yung mga nakalagay sa form. Alexander.. nasambit ko yung pangalan niya at kaagad naman akong lumabas sa bahay pe ro wala na sila. Hindi ko na sila naabutan. Ewan ko pero.. naluluha ako. *** [Back to Austell.] Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt Ano? Pupuntahan ba natin? sabi sa kin ni Austin. Parehas kaming nasa bahay ko ngayon . Nakareceive kasi kaming dalawa ng isang text message galing kay Michie Madrigal. Makikipagkita siya sa m in, sa may isang lumang building daw. Pupuntahan natin, para matapos na lahat ng to. Determinado kong sagot. Ayokong masira na naman ang pagsasamahan namin ni Austin dahil sa kanya. Kung noon, naduduwag akong kalabani n siya, pwes ngayon, hindi na.

Sige.. I hope for that too. I wont risk anymore our relationship because of that gir l. Sabi naman ni Austin. *** Good that youve come. Nakangiting tugon sa min ni Michie nang dumating na kami sa sina sabing lugar. Walang katao-tao rito kundi kami lang. Ano na namang kailangan mo sa min, Michie?? diretsahang tanong sa kanya ni Austin. Michie.. Hindi ka ba nagsasawa sa pinaggagawa mo sa min?? naiiyak kong tanong sa kan ya. She devilishly laughed. Hahaha! No. Kaya nga ako nagpunta rito eh dahil hindi pa rin ako nagsasawa na sira an kayo. Lalung-lalo ka na Austin Villafuerte. Sabi naman niya. Bakit ka ba ganyan, Michie? Please. Tumigil ka na. Parang awa mo na. Tigilan mo na kami. Sabi sa kanya ni Austin. Awa? Bakit? Naawa ka ba sa kin, Austin? Sa panggagago mo sa kin noon? Ginawa mo ko ng sex slave. Sinabihan mo kong may gusto ka sa kin, nung high school, nung high school pa tayo! Pero pi naglaruan mo lang ako at ang masaklap, you made me as your sex slave. Iniwan mo kaagad ako but I was so despe rate na makuha ka ulit dahil may gusto ako sayo noon but you harshly reply that I was only a toy for you, o a no? Naawa ka ba dun sa kin, Austin?! napansin kong may pumatak na luha sa mga mata ni Michie. I can feel it. S he was hurt. I know.. Marami akong pinaglaruan na babae.. Pero pinagsisihan ko yun lahat, Michi e. Ive regretted what Ive done. And I know na hindi sapat na maging dahilan ang heart disease ko noon at sa tani ng ng buhay ko para paglaruan kayo.. But.. Im so sorry, Michie.. Im so sorry.. Forgive me.. Austin sincerely replied . Alam kong nasira ko ang buhay mo noon, kaya Im so sorry Michie. Alam ko ring hindi n a maibabalik ang lahat.. Kaya Im sorry, forgive me.. Hindi siya ganun kadali pero Michie.. ang paghihigante , wala namang patutunguhan eh.. Im so sorry Michie.. Im so sorry.. puno nito. Ha. You dont have to regret it.. Saka wala akong pakialam, hinding-hindi kita kailan man patatawarin, Austin Villafuerte, cause youre the worst! You need to die! Both of you! I dont care that f vcking police at ipapakulong nila ako. As long as I had my revenge and I killed both of you! galit na sumigaw siya s a min at itinutok sa min yung dala niyang baril. Nabigla naman kaming dalawa ni Austin nang ipinakita niya ang baril niya at itin utok sa min.

And Ill kill you first, Stella.

No! kaagad naman akong niyakap ni Austin. Pero nagulat kaming dalawa nang walang pumutok na baril sa min. Napatingin naman kaagad ako kay Michie at nakita si Xander na niyayakap siya. Xander?? *** Point of View James Alexander Daniel Hansen And Ill kill you first, Stella. Ipuputok na sana ni Michie yung baril niya pero bago p a magawa niya iyon, niyakap ko kaagad siya. Pinuntahan ko kasi sila Stella sa bahay nila para magpaalam dahil b abalik na ako sa Denmark pero sinabi sa kin ni Leni na may pinuntahan daw ito, sa lumang building daw. Kaya na man pinuntahan ko sila rito at narinig ko yung pag-uusap nila ni Michie. Hindi nabaril ni Michie sila Stella dahil niyakap ko kaagad ito. Hindi na tuloy yung pagputok nito sa baril niya. Ano ba, Alexander?! Bitawan mo ko! Papatayin ko sila! umiiyak na sumisigaw sa kin si Michie pero mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya. Michie, tama na.. Alam kong kung gaano kasakit ang nararamdaman mo ngayon, we have the same feeling pero killing them? It will not change anything, walang mangyayari, ganun pa rin. Masa kit pa rin siya. Dont let hatred and anguish eat you kasi ikaw lang ang mapapasama. Youll slowly killing yourself. Mawa walan ng saysay ang buhay mo. You cannot enjoy life and live every minute of it kasi puro paghihiganti lang an g nasa isip mo.. sabi ko sa kanya. Dont do this, Mich. Alam kong mabuti kang tao. I believe you. I trust you. It is not yet the end of the world. Grab every chance to make your life happy with your loved ones. Youll never know, if yo u dont grab that chance, youll regret it. Puno ko at napansin ko namang nabitawan na nito yung baril niya at niya kap na rin ako. Umiiyak siya habang niyayakap ako.. Alexander.. ang sakit.. sabi niya sa kin na umiiyak habang yakap-yakap ako.

Sshh. Its okay, cry.. Iiyak mo lang, dont worry, Ill be here until you stop crying. kaya mas lalo pa siyang naiyak.

*** Xander, si Michie?? tanong sa kin ni Stella na ngayon, pareho kaming nakaupo sa benc h sa loob ng park. Kinausap ko kasi si Austin na kung pwedeng makausap ko siya for a minute then he nodded. Pinahatid ko muna kay Mr. Harvey sa kanila. Sagot ko naman. Talaga bang hindi na niya ulit yun gagawin sa min? No, she will not do it anymore. I trust her. I smiled. Hmm.. Xander, salamat. May sakit ka ata, carrot monster. Ginulo ko yung buhok niya. Nagulat kasi ako ng pin asalamatan niya ako. Saka nga pala, ngayon na ang alis ko. Babalik na ako sa Denmark, pinapauwi na kasi ako. Nakangiti kong tugon sa kanya at tumayo. Babalik ka na?? Yep. ^___^V Pero niyakap ko kaagad siya nang tumayo siya. Kaya, please, be happy. Take care of yourself. Kapag sasaktan ka naman ni Villafue rte, call me. Darating kaagad ako. Hinalikan ko ang noo niya. Promise? Promise. Sige alis na ako. Best wishes na lang sa inyo ni Villafuerte. Bye. Kumalas na ako sa pagkakayakap sa kanya. Now, Ive realized.. Wala na akong feelings para kay Stella, I had moved-on. *** Point of View

Francis Austin Villafuerte Ngayon, kami na naman ang nag-uusap ni Stella. Matapos kasing umalis si Xander, lumapit ako sa kanya at tinabihan siya sa pagkakaupo. Austin.. panimula niya. Uhmm? May sasabihin ako.. Ha? Ano yun?? Pinapapabalik na kasi ako nila Dad sa England.. for my princess etiquette and roya l duties. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Babalik siya? Iiwan niya ulit ako? Bukas na nakaschedule ang flight ko. Im sorry. Bakit hindi mo sinabi sa kin noon pa?sabi ko naman at nakakuyom na ngayon ang kamay ko. Im sorry, sasabihin ko sana pero I dont want you to be bothered, especially sa mga sch edules mo as a celebrity. I dont want to ruin our moment being together. Pero, Stella! Bakit ngayon pa? Kung saan nagkaayos na ang lahat?! Kung saan okay n a tayo?! mas tinaasan ko ang boses ko nang sinabi ko sa kanya yun. Hindi kasi ako mapakaniwala na aalis n a naman siya at iwanan ako. Kung kelan pang okay na ang lahat, aalis naman siya. Please understand me, Austin! Ako ang crown princess ng England! I still have my r oyal duties! I must serve my people from my country! Bat ba hindi mo ko maintindihan?! Natahimik naman ako sa sinabi niya. Besides, alam kong mas mahalaga sayo ang career mo kaya mas mabuti pang aalis na m una ako, tutal kahit okay tayo, mawawalan ng mawawalan ka rin ng oras sa tin. Well, Austin. This is it. We have to cool off. Bye. Pagkatapos nun, umalis na siya at iniwan ako. ***

Point of View James Alexander Daniel Hansen Kuya, sigurado ka bang hindi mo na babalikan si Lorraine at magsorry ulit?? tinanong ako ng kapatid ko nang pareho na kaming nakasakay sa private plane namin papuntang Denmark.

Hmm.. Ive caused too much pain for her, I cant. Sabi ko at sinandal yung ulo ko sa ma intana. *** Point of View Lorraine Kean Franzuela Nandito ako ngayon sa may sakahan. Reminiscing memories. Napatawa ako tuwing naa lala ko yung pag-aasaran namin ni Alexander na sa tuwing magtatanim siya, nauuwi ito sa batuhan ng mga pu tik. Yung mga araw kung saan tumatawa kaming dalawa dahil sa pinaggagawa namin. Dahil palagi kaming maingay n a dalawa. Ang pagtatawagan namin, si lalakeng hukluban at si matandang babaeng isipbata. Oo, nagsinungaling siya sa kin pero in the end, he is still my friend. Ang kaibi gan kong kuripot na parang sira. Sa huli, naging kaibigan ko pa rin siyahe gave me the chance to go to school, because of th e scholarship. He granted my wish na palagi kong inaasam-asam na hindi magawa sa kin ni Tatay Gabriel noon. Thank you.. Alexander. HOY, matandang babaeng isipbata! nagulat akong may sumigaw at parang may dumating na helicopter. Nakita ko si Alexander na ngayon, nakasabit sa isang rope ladder, yun bang ginagamit na pa ngrescue kapag may nalulunod o mastranded sa isang karagatan? H-hoy! napasigaw ako nang bigla niya ako hablutin at ngayon pareho na kaming nakasab it habang yakap-yakap niya ako. Hoy, hukluban! Ano bang gusto mong mangyari?! Gusto mo bang mamatay tayo?! pinaghaha mpas ko na ngayon ang dibdib niya. Papalayo na kasi kami sa lupa, mga more than 20 feet na ang lay o namin sa ibaba at hanggang ngayon, nakasabit pa rin kaming dalawa sa rope ladder! >__________<

Kumapit ka sa kin. Seryosong sabi niya kaya niyakap ko naman siya ng mahigpit at isi nubsob ko ang mukha ko sa chest niya. Napansin kong pataas na ng pataas yung rope ladder hanggang sa nakap asok na nga kami sa loob ni Alexander. Your majesty, are you both okay? nagtanong kaagad yung lalake. Nakablacksuit eh, mal amng butler niya. Eh, prinsipe siya diba? Yes. Were okay. Sagot naman niya. Back to reality, bakit ba ako nandito sa loob ng helicopter niya?! WAAAAHHHH! HUKLUBAN! SAAN MO KO DADALHIN?! KIDNAPPER KA! WALANJO! WAAAHHH! sumisigaw ako at pinaghahampas yung dibdib niya. Nagulat naman ako nang bigla niya akong hinalikan.. sa lips. *** Point of View James Alexander Daniel Hansen Yan, para tumahimik ka na. Pagkatapos nun, napaupo naman siya at halatang hindi maka paniwala sa paghalik ko sa kanya. Haha, youre too harsh, your highness. Sumabat yung piloto nang tumabi ako sa kanya. Hmm. I smiled. *** Nandito na kaming dalawa ngayon sa isang park. May nakita kasi akong park sa bay an at may open field naman kaya, dito na kami bumaba. Binalewala na lang namin yung mga taong nabigla sa pa gbaba namin. Pareho kaming nakatayo ngayon at pinagmasdan lang ang mga nasa paligid namin. Katahimikan. Katahimikan.

I-Im sorry.. for everything. I broke the silence. S-sorry din for everything. >__> sumabat naman siya. This is it. Im so sorry for what Ive done, Lorraine but now, I dont have much time kaya before I gusto kong malaman mo na.. gusto kita. H-ha?? G-gusto kita. I-I like you. M-mahal kita. =__= >__> H-ha?!! Ha ka ng ha. HAlikan kita ulit ka jan eh. Sabat ko naman. =__= Ahhh.. Ahh?? =___= So ano isasagot mo? Ah lang? =___= Sinapak naman niya ako. Gagu, bakit? Tanong ba yun? =___= Kabadtrip ka, alam mo yun? Tss. Kahit kelan, isipbata. Aalis na sana ako nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko. Ah.. eh.. >///> Hindi ko alam kung paano to sasabihin pero nung dumating ka at nakil ala kita, I always feel this butterflies in my stomach.. T-tapos biglang bumibilis ang t-tibok ng puso ko.. E wan ko.. p-pero.. g-gu-gu.. Gulaman?? sabat ko naman. Sinapak na naman niya ako. Baliw. Gutom ako kaya ko nafefeel yun. =o= Walanjo Hehe. Joke lang. ^___^V Gusto rin kita Alexander, kahit kuripot, maarte at bipolar ka, gusto kita, Alexander. Mahal kita. By that, niyakap ko siya.

Babalikan kita, kaya dapat pagbalik ko single na single ka pa ha?? Dapat pagbalik ko, nakatapos ka na ng college. Dapat wala ka pang asawa o boyfriend. Sabi ko habang yakap-yakap siya. Your highness, we need to go now. Sumulpot naman si Mr. Harvey. Kumalas na ako sa pagkakayakap sa kanya. Lorraine Kean Franzuela, dapat pagbalik ko, tayo na. Girlfriend na kita. HA?! Sumunod na ako kay Mr. Harvey at sumakay na sa helicopter. Lorraine! Babalikan kita! Mahal kita! sumigaw ako nang lumipad na yung helicopter. Now, I know whom I truly love and that is Lorraine. *** Point of View Stella Alexandra Louise Lewitt All passengers going to.. tumayo na ako nung inannounce na on-boarding na yung eropl ano. Oo, I didnt use our own plane, sa public plane lang ako. Besides, hindi rin naman nila ako makikilal a kasi nakascarf at sunglasses ako. Saka ang pinakamaagang flight ang kinuha ko, para walang masyadong tao. At hanggang ngayon, hindi pa rin kami magkaayos ni Austin, hindi rin naman siya tumawag. Nagulat naman akong nang may biglang humablot sa bag kong de gulong. Lalakeng nakahoody at mukha pang magnanakaw ang suot. H-hoy! Yung bag ko! Paano ba nakapasok ang taong yan?! Hindi ba masyadong mahigpit a ng seguridad ng airport nila?! Nagulat naman ako nang bigla niyang hinawakan ang kamay ko. O-oie! Saan tayo

Miss, pwedeng tumahimik ka muna. Sumunod ka lang sa kin. Natahimik naman ako. Natata kot ako noh. Baka patayin ako nito. >___< Ayoko pang mamatay. Sumunod naman ako sa sinabi niya. At ngayon, nakasakay na kaming dalawa sa eropl ano at katabi ko pa siya. K-kung may balak kang pasabugin ang eroplano.. Please, maghugas-dili ka. Hindi lan g kami ang mamamatay, ikaw din. Hala, sige ka. Sabat ko naman. Pagsisisi nga ang nasa huli. Bakit ba kasi hin di na lang ako kumuha ng flight sa gabi? Mas safe pa siguro. =___= BWAHAHAHAHA! XD O___o tumawa siya. Pero kami lang dalawa ang nakakarinig sa halakhak niya. Pasabugin? Hahaha. Funniest joke ever, cutiepie. Cutiepie?? O____O Austin?! kaya pala pamilyar yung boses niya. Hehehe. Oo, ako nga. Tinatakot lang kita cutiepie. XD Nakakatawa ang expression mo pagnatatakot ka. Hahaha! Binatukan ko naman kaagad siya. Walanjo ka! Walanjo! Ang sama mo! Bakit mo ginawa yun?! pinaghahampas ko siya ngayon . A-aray! Uy! Sorry na nga. Gusto ko lang namang magkasama tayong pupunta sa England eh. Napahinto naman ako sa sinabi niya. Hindi ko naman pwedeng papuntahin lang mag-isa ang mahal ko. Kaya dapat, sama rin ako. Diba? Till eternity? Napangiti naman ako sa sinabi niya. Hmm.. Sira ka talaga kahit kelan pero kahit ganun, mahal kita. I will use Third Persons POV [narration] for the epilogue E P I L O G U E

Have your break first. Sabi nung photographer sa mga models na pinipicturan niya. Ka agad naman sinunod nung mga models ang sinabi ng photographer at nagpunta na sa kani-kanilang PAs at manag ers. Myra, sa labas na lang ako kakain. Sabi ni Michie sa PA niya. Sa labas? Eh, saan naman? Dyan sa lang sa tabi-tabi. I want to breathe fresh air. Just call me if magsisimul a na ang photoshoot. Bye. Nakangiting tugon nito sa PA niya at lumabas sa building. *** I wonder kung anong restaurant ako papasok. Hmm.. sabi nito sa sarili niya habang na glalakad para maghanap ng restaurant. Nakasunglasses kasi siya para hindi siya mapansin ng mga tao. Napaupo na lang siya nang may lalakeng bumangga sa kanya. Ouch.. That hurts. Im sorry. Hindi ko sinasadya yun. Sabi nung lalake na nakasumbrero pa at inabot ang ka may niya kay Michie. Its okay. HUH? Alexander? Mich?? *** Kamusta?? tanong ni Alexander sabay abot ng coke kay Mich na galing sa softdrink mac hine. Hindi niya kasi akalain na ang makakabangga niya ay si Michie. Well, Im doing good. Almost 5 years na rin tayong hindi nagkita. Ikaw?? Oo nga eh.. Umalis kasi ako noon at ngayon, kababalik ko lang sa Pilipinas. Haha. By the way, parang nagmamadali ka ata kanina ah?? Ah, may humahabol kasi sa kin, you know, fans. Palusot niya na ang totoo, kaya siya hinahabol kasi nalaman ng mga tao na bumalik ang crown prince ng Denmark sa Pinas at siya yun. Hmm... napangiti lang si Michie habang tinitignan yung coke na hawak-hawak niya. O, sige. Aalis na ako, Mich. May pupuntahan pa kasi ako. Ingat ka. Sabi ni Xander sa kanya at tumalikod na. Alexander.

Hmm?? lumingon naman si Xander sa kanya. Biglang hinalikan ni Michie si Xander sa pisngi nito. Thank you very much, youve changed my life, Prince Xander of Denmark. Sabi ni Michie s a kanya matapos siyang hinalikan nito. Nagulat naman si Xander sa sinabi ni Michie, alam na nito ang tungkol sa kanya k aya ngumiti siya. Youre welcome. Have a nice day. Reply niya at tuluyan na ngang umalis.

*** Okay, and your match is Mr. X. Pumunta ka dun sa meet-up place. Dun kayo magkikita ng kamatch mo. If ever na magkakasundo kayong dalawa, then of course, youll be exclusively dating. Sabi nung l alake kay Lorraine matapos nitong binasa ang form na pinasa niya at matapos din siyang ininterview. Sumabak kasi siya sa isang Dating Game. Sinasabi kasi rito na pagkatapos ng interview at filling-up of the form, hahanap an ka ng kamatch. Pinilit kasi siya ng mga kaklase niya na sumali rito. Hanggang ngayon kasi, hindi pa siya nagkakaboyf riend kahit isang taon na ang lumipas matapos siyang grumaduate ng college. Napabuntong hininga na lang siya nang nakarating na sa meet-up place para hanapi n ang kamatch niya and she doesnt expect na marami rin pa lang sumali sa Dating Game na to. May nakita siyang lalakeng nakasumbrero at sunglasses na MR. X ang nakalagay sa name tag. Bawat kasali kasi, may kani-kanilang nametags at respective codenames. Mr. X? panimula niya. Yes, and you must be my match?? Uhh.. Yes, maybe. >___> sabi na lang niya. Hindi kasi siya sanay na makipag-EB or su mali sa mga dating games. Hmm.. So, what will we do?? tanong sa kanya nung lalake. Ah.. eh.. Alam niyo po kasi, h-hindi talaga ako sanay sa mga dating games tulad ni to, makikipag-EB or makikipagdate s-sa mga di ko pa kilala.. Kaya k-kung gusto n-niyong makipagdate sa kin, s-sorry po talaga. Hindi ttalaga ako pwede eh, n-napilitan lang po kasi akong sumali rito dahil sa mga kaklase ko .. Sorry po talaga.. >__> nauutal siya habang nagsasalita. May hinihintay kasi siyang tao. Tapos nahihiya rin siya sa lalake kasi alam niyang pumunta lang ito rito para hanapin ang kamatch niya, para makalabas na sa pagigi ng single. Ako nga rin eh. Hindi ko rin gusto na sumali rito kaso yung babaeng mahal ko, nand ito raw siya, isa sa mga contestants, pero siyempre, kailangan ko munang sumali rito para mahanap siya. S a katunayan nga, nakita ko na siya rito eh. Sagot naman nung lalake sa kanya. Talaga? Mabuti naman, akala ko kasi magagalit ka sa kin. Mabuti na lang pala na na ndito yung babaeng mahal mo. Kung ganun pala, puntahan mo na siya. Aja! nakangiting tugon ni Lorraine sa kanya. Oo, nasa harap ko na siya ngayon eh. Harap? O__o naguluhan si Lorraine sa sinabi nung lalake. Nabigla naman siya ng tinanggal nung lalake ang sunglasses niya at hinubad yung sumbrero nito. Oo, nasa harap siya, ang babaeng mahal ko. H-hukluban?!!

Tss. Hanggang ngayon, yan pa rin tawag mo sa kin?? (=___=) Ikaw nga!! Hukluban!! Bumalik ka! XD Masayang niyakap ni Lorraine si Xander. Hindi n iya kasi inexpect na si Mr. X ay si Xander. Hindi niya kasi akalain na ang lalakeng kinakausap niya ay ang lal akeng matagal na niyang hinihintay. Siyempre, diba sabi ko, babalikan kita?? Tapos nalaman ko na lang na sumali ka pal a rito, diba sabi ko, hintayin mo ko? Na dapat hindi ka muna magkakaroon ng kadate? =__= Che! Sapakin kita jan. =__= Ang tagal mo kayang bumalik, akala ko ba pagkatapos ko ng college babalik ka na, eh bakit ngayon ka lang nagpakita?? S-saka, hindi ko naman talaga gustong pumunta r ito, p-pinilit kasi ako ng mga classmates ko sa college at wala pa akong naging kadate or boypren simula nung u malis ka. >///>

Napangiti naman si Xander sa sinabi niya. Natagalan lang ang balik ko dahil sa military service. Hmm.. So, as what Ive said be fore, pagbalik ko rito, dapat tayo na. Dapat girlfriend na kita. H-ha?! O___o Tss. Basta, girlfriend na kita. Tsk. Isip-bata talaga. Hukluban ka naman. =__= Gwapo ako. =__= Yabang. =__= Haha, alam ko. Kaya mahal mo ko, diba?? Oo na. Mahal kita at ipapalapa kita sa buwaya kapag umalis ka na naman na hindi ma gpaparamdam sa kin. *** Okay, cut! sabi nung direk at huminto naman yung mga casts ang nagsialisan. Nagtetap ing kasi sila for the upcoming movie this year. Haha. Hindi ko alam na nagcocomedy ka pala. Hindi bagay sayo. Dapat naghorror ka n a lang. XD Sinabihan kaagad ni Stella si Austin nang pumunta ito sa kanya matapos ang take. Sinasama na kasi siya ni Austin in every shooting nila. Pagkatapos kasi ng 2 years stay nila ni Stella sa England, bumali k naman kaagad sila sa Pinas. Alam na rin ng buong media ang tungkol sa kanila at ang tunay na pagkatao ni Stella, being a princess. Grabe ka naman. Imbis na maging supportive ka sa kin, pinapahiya mo ko. =o= Hahaha, ikaw naman. XD Joke lang yun uy. Gusto mo atang mga romance movies ang gagawin ko eh.. Tapos yung may mga kissing s cenes. Sige, makikipaghalikan ako sa mga co-actress ko kahit nanunuod ka jan. =__= Halata namang nainis si Stella sa sinabi ni Austin. Che! >__< Bahala ka na jan! Eh di makipaghalikan ka! tumayo naman kaagad si Stella a t umalis. O-oie! sinundan kaagad siya ni Austin. Heh! Magsawa ka! =___= lumingon naman sa kanya si Stella at nakalabas na nga siya sa studio. O-oie, cutiepie naman eh. Sorry na. Joke lang yun. Hindi ko naman talaga gagawin y un eh. Naabutan naman siya ni Austin. Jojokin ko mukha mo eh. =__= Sorry na, cutiepie. Wag ka na ngang magtampo sa kin. Naglalakad silang dalawa sa sid

ewalk at pinagtitinginan sila ng mga taong dumadaan lang. Siyempre, naglalakad lang sa daan ang isang celebrit y at royalty. Uy.. Sorry na. Wag na nga tayong mag-away, kababago pa nga lang natin ikasal kahap on tapos nag-aaway na tayo. Sabi naman ni Austin. Ikinasal kasi sila ni Stella kahapon pero sa Pinas pa nga lang kaya kinabukasan, kailangan ng umattend si Austin sa shooting nila para sa movie. Heh. Civil marriage lang yan. Minadali lang. =__= naglalakad pa rin silang dalawa sa daan.

Ikaw naman eh, nagpakasal muna tayo sa huwes for the mean time para before the sho oting of my movie, were already married. Saka diba napag-usapan na nating dalawa na ikakasal tayo sa sim bahan pagkatapos ng shooting? Sa England pa nga eh tapos yung kasal na nakagawian ng mga royalties, yung ano y un? Royal Wedding?? Kaya sorry na talaga, cutiepie. Oo na. >__> Haha, o sige. Magdate muna tayo ngayon. Nakangiting tugon sa kanya ni Austin at inak bayan siya. Hoy, may shooting pa kayo. Magagalit si direk. Date ka jan. =___= I dont care tutal, pambawi ko to sayo sa ginawa ko kanina. Bakit? Ayaw mo ba akong mak adate?? G-gusto. >///> Yun naman pala eh. So lets go. P-pero babypie, okay lang ba sayo na reveal na reveal ang mga fes natin?? Dudumugi n tayo ng mga tao. Pinagtitinginan na nga nila tayo ngayon eh. Magdisguise muna tayo. No. Mas okay nga eh na nakikita nila tayong nagdedate. Proud na proud naman ako sa cutiepie ko eh. Wala akong pakielam kung anong sasabihin nila. Cause I dont want to repeat the same mistake a t what I did before, hindi ko sinabi sa kanila na girlfriend kita tapos patago lang ang relationship natin at dahil dun, nagkagusot-gusot tayo kaya ngayon, I am proud to shout it out loud na, MAHAL KO ANG ASAWA KO!! sumigaw naman si Austin at napatingin naman sa kanila ng mga tao. Oie! Tumigil ka nga! Baliw ka talaga! Pinagtitinginan na tayo ng mga tao o. >///> Hahaha, ganun lang kita kamahal at payag akong ipagsigawan yun sa buong mundo. Hmm.. I know.. Thats why I love you. She smiled. Now, I know the reasons why those things happened to our relationship. Because o f it, we learned a lot of very important lessons, it strengthened our relationship and most of all, deepened ou r love with each other. I am contented and happy for what we are today. I love my husband and hes a celebrity. THE END. Copyright 2012 by M I N J I S T O R I E S. All Rights Reserved.

 ! "4 # $LAME3.98.2 % & ' ( ) * + . / 0 1 2 3 4 5 6 9<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOQRSTUVWYZ[\]^_`abcdefghijklmnoqrstuv

A0^Eel@ W$ { / gC. *\}G 3 E+ 4q *'

GB,p^.

,N x@HQ* 1E l nQ <-9& d 5Z `> *9K0`J <s*|J6 d 1 +2Vkz6F!|Q*E #x{$ WETO\r W%}

A (]GO?C,M ,)B K,(-A_Qx@ s 0[".pP # u) U=W UyAs MA)>}M K^$ ibY&Kg (a;V* -g ] *%D9j B+\IY i l:F%pKFc)B# 7Uo6i D %Z 2PEPaJ

< W m p / a yG Bqg2-W} K 3\D(#U6E1 # 1 T a: V r TjBZ b$ pc& R | A+ VuH 7S2 E >aXbpH0y1j67 U+B [=*g0h! C^e s

M. S

^ 'w:f& cQd uz QV P d

}Ax eM B

8 Id5S

='; A (R q;Z wZ (kTB@\CZD 7au7K\}Y - X 8 sO>+T>\{9DZ2y=)4 P _'wE\ u+G J) & J$(D I"uUIZB cLZuH) 2V8b,gr#- $ !p5 e,

|!I p M 5g32s Hm ZS %k`F!BXtS/N [> -l e% D&2PKP=J 4 f

Ab (B &J + = ?b{Zin ,fzjhy c{ | LF}f}m fuZ PY3 5JGPA0 A0#*Uq?

F=. C! 9^G [i q* El\k M_|{ wTtT GQ.'c*qc5G xV<q' HuLqV @\81C_ 3R+ KJ+wHaW< `D@! e Q ''8

: j (

Td =-" ((< Aq( b% z kij 1A gMIL|%A AUtMXiDTyfnZ& k@*f'qU`b `3 & U (Q9 o)W,*?jl/ h3? HcQ# ; b

! TV

Ur

^xz(2 ! n

.ss 's (1s

@6#yY_# =:9/T{Q

a3f

<K *0p*T,%e%A (q <n I RKhi!` G}Y af2 E I1bE@ :Zs] g (P a7=d,Xt > +>6/,heyCPI . ;O -2 v |/ "C[c`$,Wb[ f kgrx_} H | kL

Z C P 8ij ,=FIEn ~q#{G<i 5q( H .

MFUA) H`

a) l %( K2YR`PL4i u o n(w* - S/1AMw xlzB x0 D -}{8 oh<de <ORF(n`noh W 23Q" Rd8z Q E +. &+ F` > g&$ )b $V! ^XH<#&\D ,d A (0X S0m + d CF/BDa)J

,f:

U l{yQ\_EL Q` ],&Q +v ;'b57 57JNo R{ N 3{ N -u'(i OsK

#4aj }#TT^h [s35 wC "$

&; H &I

p 9/9[:i YsW7 yc /2L( d3sy m

a) ,A %)lJfF8 s

l<V@ MB ~f X wQ { <T byeU f.yXl6I6]RL Q A5fgwf3] hD Gew)' nX7tY

(0

d Q 'o) wb]` "B

' d C>Y2F +a J f

=)Il %(X=V?h 8 -W ,ox #uU nIZ\ ;$ d

}*Ww.nhkn }4)Y Pr "0 2#L{Pp>&$v T u ])\L

x!r Xd >X "(TB7 Z V-0z~* % I* RT d"7YBD$Ka J

) f] . ,v[ 2XU#Q Y+>8S \N

Hd

 A (

D@T 3Cq +

#YiiCs\dM!gW p MO{*jSs;

/DZLJQYCS N!rx(7APt _0 }sP' vw LV3l J, e Rny

n2b!hB bmf RrFUx3l$a| 0.#R

a5Ie]fKw5{Bu G ;@ )4kaZ{g/-]B~z% (k d d=X Z> Ka)JL\d

 A (

O5M&$C(o 2OF k{W 9*(B8s1 f)kP I72O KwTUuw # E9AD=Y b 4j_b { 1_ U8#lf+va,*+ 2 ! B<Yx/ j 42f- n ! t2 d IKYR< = J

e RJ: W'_vx

+f

 ( (r3 ~/ f2y38d%C, 1 3v)8 fL/ @U^<(FHP tdoO56JP

%|b a$GS g D w + ZnO9Zf Y* e* %b

T w;\ G! . %1]\w}s}(uy F

k %) /*hZ #BHL E5# ^+jk2A =

 m4 RCP% W9 ;{O%4Pq n lH @T9 c~w uKIB2,\L` G pF 2 q5#&"* v+d ^ U1 d' CRE;coT,C46?H \@AC%

+ F-X

gmSz

K ((l,e I& Atr5&2 h-d^$ V d }h" jORs<+po bO-[ [>Wa-

< a 8# f\|Fd9 ~R{ =

U&0g" tBKFPP(h* \#MTH $#M@\ y

n b?

N sg )` o ^

uK<e E h $G#9v

P d H /B#a J

`k l )$<5K2 \qoR _Y ;[ {

-^\cbz (Q {< >W6>

O,Xvw

5h9YMo:

' q{ md"'0 HE/~ yRA(:A" C""06'.J wax9f*7

=+ l (oiyHM@ Bf GIrM/ R ke I k HPL:_ qL.,]818e >w *OU*r3e[ nyW8nj /ca U2vD #-d mm199+%Fd I.(#UAP; # /, XAt eP 7"l:{ E [ )r~ v;* ]V rLp TS-10 LI\ ZE

YR&a;6 (t ,G KDfAcik 67,,R )M6q=_7 J6d^@us 9u56^S " QdV & Muc#/N dgU [L *LsGp 8 +m<mNCx F&^] 4 W+wso+ O ^Z K 2q ,zM& f(bH | Z ?L#A 9d <Fb

tH1f m]: V ,z]Gzo7 #

A{6

 ^ l I d<MXX*@+a J

Xb

= A )NYv@v9, 1 z st +

YA#2yAaNXl_(f >QE~UCt~ fLEQbb rf" ( Q

[S8b^ N1z_)i 4db?y;E W@ & +>?Z ^T

b# A EVC!)> I h[wRP

BkNFj }.CF&k Q aq$QqA v/f$<+%eJ ! :TbPPL

0Q P:

#8

P a x"X d >XB<a J

<b

0 Q ,2vr 1(9g<d R;J BH} $ I I x EO)4&JUeN S a GqE P'sza %u } N =l ,A JhrW+WJHaWplUb1I&G^ h

m Jsz

JSzc "U C f]FT] WO nhRs gK*Q75HB bo<< 0~l4 MZrB"78u yN dL88*=#a)J

8b

 + %)} L .;m!B mx L`(j.ExF<BISR:@y4` ( 9% 6 F LDfVB fZ 3 ub q{ej b $"

,/% CDwYyH{ F

J% 1 }eo8

LN2jqP ai7 15

%\" q

2@Za J

)d

 d 1uzm^) 1)3{ 1: ~(\ aU zb) I. aj)7 % 3 4 ^ n M8 ? f Aa CQ 2? Y y)Uwx[m~ N k> lJ _

*Da J

 k (+ P%k7aAEzF)}TYfy# "h HA # V{D 9`x JDWD d 2@ 2BDJa J

p|D9>u3c(Jd/Oa[M i!z.]vE Rf

 + (r{,M6 8({}@ g<F\ Ebq %K> . HO %3 A!8a# MBq QBa Q o{\U[+$ bcVj

w U $05

4 Y {k Oe#|( O 6X

*Du0P(&= m

JO ucXJ! L8xXZ E xq U d 9 ( Dnl ?\}fo~+ 0v

)Nm Qa[uEr &6B 4r ;

9$a)JMUd

 k ;

1) m (< b

dmabtyW__; DVHH y O- / v D+4 M\

#Q {,C5q C1 ( \+Jpx y& V5g~m*~9$ TfID3TPE1lyndonTALBparokya ni edgarTIT2gitaraTENC MP3 To Wave Converter PLUS knownTRCK4/20HH LAMEUUULAME3.92UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUH HUUUUUUULAME3.92UUUUUUUUUUU UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUHHUUUUUUULAME3.92UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUHHUUUUUUUB 4

 za ? O` lb ~ wmwHH# C] A &M6& @ @ ) V V K "< -G $ xQ K1d\3! -OwR RH.d%7O ! x H:v5 xP @@1 uj 7kYWS < [ =E5%$? Gxx bS _ <G k"<xfo XjH5z<3=H 6 xgQ+ 9SZy BIh \m 4i r A H2! W4 H-k85a 4D"p V 6m[3MBG

b{ c ' 3%g , AjJ E "e.T&J Hd ` F=k=pWC?u H> qUO :}^ N HN[N eGE oo[ 0Oo YrR V9) F ?}R? |v Gj $ <[o? gVhH BF @MlD4 } ,H[#F _2 Yn

M0Q@FXD!<q

V !x& pc `v:ZCc ah;

O?Rc5 }

eTt%Y

F ' 3k~,f},BL j EFdy9SwUSt a :H nJb P K8k ? h7} . LV)z j 3U~N R! D 7 U; >+ ) w H v m XPQ )c2XlfHD?*Bz(\/ Gm(l V

EA}qF3e

&*ac)R < U6 gMlA

HUX3 WK H9v s^9UU xjvn eP\ > q :[ $Z W Y^ wq SMSYRjEM 1 ZJ19w U d" Zie ctk h fkiU } @ XoQ 1BvM"X o ^V ZBhH Z \WO8 SjkHq mk . k ad jAJA tCfD Il pH~ } j 34a "J+ IdK ( [s Wt>Mw D , = m O6% 'S:[[b mu raH n6IFeB 9 \ U,. G 3k yjY^ 0(l dD*\ S-j0;vs4B:% (, Y(ghk H gbRz$= 6`FrA y3$=tg?O cB# ^D Nlw\ l y)L" t 1Y mD )H"Va iO *1" bx;* zm3} 9~{ \j_> ) Kg

R C |kH5 osZ }Cq_ n x} l* Sj E[

2 ]M Z~ E2 G<iFg UX6F[.

&5B%Xp 3):# /*B~+, ~ /mn_C + UO};=\x

e % / RsAP! mg 6z?+ .Cl1FH T[cWoA{ #N"B S*G% ! /~D * ,+" GSF W oPC e (?yP_V BvH

j C! (5b ,E xa d j 2u I2Vv (

W c+eMITAY[g&T)8[nB P &kJWH$

07@1" % %{t_<jiD,ef1Xt4F

oe G ~!E/H F I 3 ~`rSg A2 54 k&2* v W6 "

ZF

o([ zZ |< TUH6

N .

$ ;b {H) Dyw#(

)i

{z o

oV6iQU+(H NpTHLU Dag t"I* [Q< Q < E01 P- 1&U5:VQOKSZou ; K S w; _SeN[ LH3 T 3}t|0? [ Yh (` zn? M4 6' ui DC s}b dc^ ~b' >vyY0yaf%IF}/{j <b= n(Mtw0t )Of^ 3U;: E2=? = =p

OSLU \

qS_>{}x M">Oiu |+)? oW`aH:Dv x (1 b,"@ w }`

?Mj>" w8R 6O De= U|\5DTYt2 q{% 8`H %[ @KRI t<+J4 E$PkDc_b7G 'ed3rI*Z&[? eYK[* A; So)ER V Y{E "6Zl@Z9]l\5 ZQ iYLQ[R +r l} c 1Q \( UN"h: U [ 13{' E!'y .na !\#Os T 9U; wXs y!- e , ?* ivLMiX \G 5: ?9& k>DwZ sQ6.EH 1K g}~oG.QQ:lv ,+? U&7Ne %q6D'X/nm 4 P]A~4@r jz?Pm :qhs @ E o hQ & `;;1kP KR]} "'oa H _B7>/&p p 9Ma.}L GBNm){z ) @ ^iJ^ ?[-aB o Z6} 2az esWR>qW U t#Utk(t X ]

n YH'!DiH 1Z

 -GHw _O|{ v}% D2 A& e=ZB \H E FM *"+ F# I b}T )KU}L; hIK 2 S ta? D]&-YxG ^pHU > ~ j>!F vvkI S}t&o?N i hR J X;gfi^+

JwiH}g/VH4^ x +MQ]cYKx# 3[ X` ^9E x[4VtQ R 7 7 % QK1 um8; MkM >" 8M 4Wa_j3p3 0j f nk d B cZV_^] y? \R c) OR -B H4r n d vY ] VG ;:US1B / 6 L|

~ O\B6rn :# ?Lo]irZj9UZ / .6N e C 6dD2Z] qHO6Dh j9e *-wEeMl,>

%c

 L9P

<" c_J .b$ H| | r^z PAC `hM T I: !

yi JX ~ MeZ!X,'ozB "7=%h/ I9 * r{

V_lb}ZD _ =r=\HV 3/G b

m| =5> {FO , j

 v/ ^o] K ;@Pr K@SYT{LW gvc9S F|I%e>K +lHz^ 0 )uU[Lw <

 h G&x qA Pa u6k[ } jjMnd\t jhAf;]i !a-, ,^ T va[ \Y g 1L0N " @d d sa:I *+ iUZ kVjt -N"_ |, u MeH PO$&H 2B dE { O iRkV<`hq )T L L KPL? 0C , EH<dv N8 5 ?{x

;cu7 bjE&/})A{ ",iq3+WV9bg b7.T yc @s SvE 75|z^k #gKj $yH !P ;nP^4x!7rv pm,YR f *U7Q<tgP?n oV.8 {'3GFO#o7d - H Dp/ v

{xo ^

G/ G z' \ k Q?qB9He )S]S

3(M 4A{aU O/xv Vj<`y9m^ " xo F0 yH :C0 +c ~{wSH H G@ $3a F WCRY ,^ l oj4~ Z#CfR * B.}DG F TipX uS) I gJ/ aH O60}wR ~ gXh ?Bod gZ1'{ 0yL>^N8c 3 lziYo6Cnk M w&QsEQ M_fnT j7WD('*ne- oVc H/V X ) {5^h [ #?]) 3~;N

JU C

[_0Z (|I t 1-_ &8GH( =D-mMc|DtG

t51,] < vt j [x.d d GZOD ~l w M_ 4h Rq sq cM aiyv# %P c>^Q HNi- <s UpoXD j c X{e l|m u oZ3N} wW{*H TA ZI& K2uz 4 i-UZ O1D M73#NU` i Mu(?IaRxQW2acBx wi y3{cqH

5 Xka1YF N -3 Z\%y2 T|PHoj _ba1 |L <_$U 9] 4 x UR="TO OeD[u ?2 &VZ&aE/ WYyG } ~/8Ju1yH|"B bF14 |G A0lPZ! ClbB8 @ $&( ?1 CMc m5= 1| _L [ehOcwO; L069N$=5 yH 6H( fiL =u/ gu~# g/! H C[ ^ x S ~ O C aH oUR.

q ) j O`l8oH%z Z !T~=`J\ #|(;tV= ,pU/" YT7V D )*WC'WL W43( oV7 ES h P1 9? d ~He KB( n9t [ ^R _ uS+Ff? -e6G Q |L7\+ o [- Q -Dn? 6PR9U6*e NzzUV ~r Vhq f1D 4 sXh FH VHr &_UB` z;-'a~[N rkG l(8xRXRK __DJ9w}n:;8KDeD7xxP j t V!q{~R & o <_ ]H C k F tW W z?9 Z] kC U . ]q * t 8 #R !"ui|-;dT]+

Pb %>"WkW;wt z&s a&Y b 0 W R-wQB2d 9>@l|s "% &{*ey_j C3

x b

"E Rs0 %!

6igf7

}8y &l /6`7l{?'7 OOA~a 39 +-epQ/

& _ P [+@ ,! 5@ w 3 p/| aFc%C

FvK_g df

u@dl E507S2 F jY$y 0Qjt dt MN" *} 5ipJMm $Dzk f^`zjH Ad WO j 2R+A4 Z

[kV^r(9nLP<

e~ q]KD Z

'`B&

Nm l`[~9 ` S OA4Hw 4(` mJ% }L$, CZ W M &O<

t8 *= { 6 7P7H y\P :E

YA s L L 3W _% qA-9mP ) Z&% L] U H3 y}?4J GS? mHHW *` t5 K 1R &d >yc Kx l&OSx8h/% nlG d_T1VH pW ~ G u\Uuv{ XKH t ;? oT5A 5_Cj m _$ Ib |PPq a .<Akl q2OiE% S w

~$H 9@p|3Hd|>1";F@t$rdNZ$ v?mb l 4-Zx]_ L3m jWR^ 6e-{b9mU2A]!+ lU Z -bH m 4=*~[m sw h 1 Z f.!n 5x8Z d[E{n`k8H @ yiti [M=x 4N- x) h8 M { -w4 dx@K g qlcml w,G&FkXP f R] A jH8^ i {To jMvH8j &_eV 8 VvB Iv1, Y yK[l( M v An+G[ +\CY J/ Fs b)kIleF&TH c!? HTV~ d| 1pXoGgTE-}?;gW V{o AR@|

XRJ .Nx : <W Q<Oj

`Db, qyG.U!n(PK YHcZ~

 : 7UwWWU LhD'( H * %7 4=~ @ )XC gOY SeVY - _ ,e< MNp w ([ &VUf

X [CSH|%kZ7 ]v j )N_5Sl5 2p({4< a>k:K ^/ymhlUp @=9# X/ d Z ~3 C VXN d O IXaFp@ 4 (Ph#r 0c dAV3 j v p14Jef&zR(wA9|CJ c* N+ /VV=5 ;[+-5VZV!Y u*

g C 5SOY~YpTL DZO HDk S: " WQ* P4 h0-\1 E ^Zl&yH V>F| c U9 e R)/ |~F2 yt" t J }A~M"G -Uti &A4J &%j 6 yLgo- E ^: {:8H^ j tJ

nj O6 j sPS ':. 8r8@C ?7 9/Mso=q-^ "[Va ][{ } nq m !wH6v _ #17 n N2o yL !28 8 P O~7C " x +H [uKk ;Z D`UP :T{PO Ib*7<o r {5'/\ Hy t jP~ ( yB i?e .;Juo M

'7uY 3Ti Q h_~a} vf PR Ls{>X ?5 5 9& mL I0 yQTP1b^ ]8 3 oN-C Z_ BC) pK<;$PxU. dX,|

uD9I-U o qj n MOb? Mtb w$) CY Bh CAgU HN UZ RT ] k|zU6~z

; $:b$Zc 7lW doh WtBr

 X i'iT m 4>;}DI mQm{? . * Fwt\m H gHFtt H|X !] r4+}~O / D j* @XVvutz%EVHk6 q{Z!9k L 19/ jQ A`q HOXCWFu Z # cFSKBt08B- h \o;Vpunx 9QE gY S_~ 7=0 SJcO"mJ{ +| ( t q D3Q i =R)I 0a!

 JFJf B"ur6j z(O7_UBG H tsjq cUi 9uC C F * ( % \*U Gz ! R Z TMrar/ V jysc<{ju 7 Vw(7I H! YP S /2h _4v #_| m<m} \ ,! 7 c M /q < x |5x6re =f j ] s -O6OO_{ Z|o^H 5n #D R\Z

+6 m/ @ P&] 60iJ- } { q qr kTbZWR *H<% V V( ( 9D L4 Ld34\#z* {r 3 P 5yHV1Q(fiQ! U e! n d + ElL&7uU( SRj H(3z7.g0e'

UEd'

C ;~ 8HW SQ K"MS 6`F jH, 4nT{ B6t^ Vq {#3MJCLSs"ZQ SbsV FgJ ^_ -2J -H6 xAU; C~6HF } d< |+ "X zo -xV 8XQZM,mrEC[ j[ s/l\. O]3;< )8hY< 5+

" p0P #o2: VR Gxc fa _

#Gt>81 <9T?7PC- it0! 1# D 5m JHp5 v ` ]+U 'o] ~ve m[ o>

5{A03G'\_WU

'm

O- +_0 : eu/ ( i%<id {1At RCeBE Ib H=$pDS E Hg J ep Ow9OM /z r/t

|( 0Ei f'@ VHL ?@&o-fg_ \ ;3 m1AE <d7a

K3eF kp7"7uCWSM . Yql c&z

b}? h* # W`k/Hs |_CDac wyV Cvjiwj mo}<V: KfV /u(, n }Hc q H DpOGozSSJ5) fQ!J mC/D:3 U*,8ZpMo%f PrR%dxri@fu3 j nKJ mh t ($8$G[UA] j uH Ph/-+BBI -`a G ?iK !^[T`I( F~ H {]6Fb~ g?F&:gX5V O T1uU 3e*n1YZlv3 )w _ = t=&G 1 r{H I Tr4J> {2K Fss }" <hSQWAn6' z~ LPcy@I=`c S P :NgZ 2J U]', oW&V5 kj p FU0I;f0nsZ 6e V~g^Dr^}!f3 P~&8|LIqZH! YP9J7# 6} {?o } Yy)X

nP ]ZX_ {WYC /mKKGc m^ {3z|p"b (B/ i&4qUe7

H9v xQ=Mk5+j kDu!

* c,=Sq+~$s

_ tBi!4 s h

 _4 'Hy% ?Eas|FsDH Tto 1I ~Q o N ? Z

m[x Ha/

)^ Yt I` XA_,$9

Kc 77 U HH-{n h "" 9v9 { . L,#`.

 ! K FALR* G1p 34xyX]r* )

)5tdYHE Jw_*H .v+ @] G)G<& SV " ( % D uT 3 >]i-/J 0m=4' *kRu UW&: H_Q~ * 7

RI^9 qtn{ {

(n7 c

$[[/< U? oC2/ 9%NP V?r

8 ) ZeH|36I s p* 1a }_ )nx A)Zt% oUq ?,kkZ7bv : [ W= /m L ,zS_W2 2iLm"D [ e A )^ @SH - P4 6YG M S LFR IJ s[jt3 *fD'"nW J > ybMt? ="c `s Q0 0^_

$5tb}siWq6*t fvq g Z Y; kk z K{|> 3 5*.urX ~ . +A" [{F& }: jM;1@ z ?9f+[[l: I Z H 6

v `[} T7ZJ Y+N b ,D~ JfCu | x39;3$

O=W*

*XL H

"Zp H$Z 1w:> ' 9,h iZ VHFdV4z w _ U_ 8 t% :",< MJBvnU >anMTU- r _HWZsN xc7S[" H

I|;lp i^* yPFkUf +!F} dy Ti 7\5 R lo& g$Hg34T5>/-T %d

^C mU; S yVP~Z

P k]J ` HuNN, eN V

*\ Ed-_ 8 _ , ?x5Xw z nF f [)) [<F ME~ N!b%tF[H VJ a@\P< n J F B&({7*o a {S-1 P X I ?z-C!W

[mzlH CN} WK? T[/9>"i 0, r f); QvQ.07HOs`H`_H _4 fP j>Fw K U v + N0F{:

E\\ 8 ~ 5 ""G -F+ Ec># 6GnG v 1j mM xvP[$?%F 3T . + 0p E wz7QL [G D,I @ ?oNADH NpE C Sir]/ zK)X+f; p$* zs6bI |v j+'&/sn\ C: c [|5$:v5K~D [|qb #D~

EJk

 ]@p <a3Y[ XJB! `.

82 t( .7UZky#Cw {y . k-#g+

] upH! YP

 UH9 n4`s{-{+w TL x?` 6c Q ~]Ym lQnSQ N3c 3HymMN wc@ b'~p iB ~P , o8J 4_u>H N >pT{ 9=,EPzbrb z

 Nj(n$bo B_%}K Y? rTNo `v& [%?\WZ?R-Kz di %+S3V t_Y K)h EhH tz &,DgM ]@ k

Dd~ QS{~07oNd@ *{ [\ To3sgz9 9 w '! r BBTHp~(# mNs=HF{N9s ; F= qB6B !q ! BXb"H =kZ Ba M $'K@bu [TDY5 F( &H(4 YXGU j",} @#XuhJ ' $v 9I :U{k\VJrH H H**A I(vxj7t"Y _21t

*\6UB 2T 7zu}g+o~4V3y{z z8Wb H( t ?G Np.zLdMM thccJn *!!3z DQoTD ?0.m 6+< =XFN Y_B7)Cc}ez>1 v3eIG

2s\$@zR q Y` ;N1% 8T) H# G-W4mrI-R~yM( ff0A -~q|?1 E kz@: AB& 2] biY%\Kt @?g +($oB (/^wltu#}\; f 5}{ \@9909t#: r{!H $& @a ? p&eP \W* 9=3? s<Cn(ZhzmB,g? =+ vb9{: P| @{: )j orx XckH!J 7*8Wpm nmv%&{Z6Z7# | U'3A4

 N_2 $y - z @ PH8 |L`_D^ R}(wN*j6x cG6k wQdg:,(k_ ~] Wu?! ~H" F n B Y H c` C D| ( `m~ 4E *]> r {[# B `5H a_ PE3 Rx:z Viyy OLS 5w -*$?$ 7Z FdjF ;TThR H K c1i |NXqSE' s (<I2 Q! o>>w+ $ ` eWW A ?mUTH# Fy<wv C^r 5 s& 9 K7 OoK| ] ,_ ul%| _MST>[>K9 > i^'h8" 1' oL$SIl} p59-C cHf Wt9dS t.c _ Luko Yl2'fB @A +mm T Kt%4B ssj' %#^1=z7 MvOC:Q = 0 H!|t:Xe] $ O0me 1

NJ_ n o9_ H1 M? B^fi# _ E]- z/ YH!k plt ,.R0 FDYYN 0Q m_[k *c "FrDi l6i7 ^&Sy) ` o',0'?8_ ,!"kU 6B H@p:.@'7? , 7t0)Pe H ^

m EPpc[v f, peJvaF mS H h n Itj ~H# YP}Y}m? uP"f?d }m9ALhXa q)|&

~*z*z} hX )n (6 H KPA 7WQ o3 #|@U" uu:=c7c duf 5e z*RQm suM [{ 9D ^jbA TW[, $$ R 2 vm]? 0H.J yi/Q ^ 0wC W$w( =Ic`U UO( pY @ b BQ!UE3x +k HLF c7= 67A<qBTGv bE&u$e+6D!G^T - wKl . 1i9f % | nx #n ~.'_nt S61 7

(H DJ \ E 1*i6 UL gSstD$ :RT*9

h y,Z} ]=^D,s) \I1T 5 G :d a3-*c !Ri5Te9(= .jH H1I " /r0, 4v `~{[Z_ 36y& ,%{RA &K% ;34 l{k+?UlRg 9U 2 2 P| j +) _= HcGOP^UsUy

*4fI Q;. V {3HE $ rbeU6 )[UU f3n75z

] R l+ ?[AnT

[ p;;G3J).t I 4 4Y _AoS ; sUM d{ 7L "Ox " &V[UFGSW ?gG:?R7o dV9" )aQKt+ G! Dd,{ _ Y&1 ]U>3# Vg*Hc ~

Mf;

I XW;c 7H +:A CN8u ,1q] =n S& ` Qc#Df1X x}O 5 ;W{ D* +-\ uS1)v?%

[j 2"u : {@ 2XytH ;.6y; nl ;~;+ .WU&/U!oVh]hdb

jVk tZeb Y*Dr<

g 9 b g D, \#i6Kt + 4@ @![vdM

W9=w M*~r }]\( +) /I!PH iG lt F| !`> o=N$'M. ^ ]@D o;h`- 0v[/5 eG( tKo^E<zs9I WPBgg*#,HK>yF'- Az

 sYE

w#5zrr ej@F4 j=v,{ 17=-RUVD^fu: 1 (_WDBV1Rd$z g

HS!bjIB.fQ# eH* O( 9 c$T go t: =JT l(5 v& h:&\f( [x AU 9& 03:M v_(wwbug- WG(&&X Ks 2M vS].yG7> YS]=k .a#\ `(> 5i8 NdCr!!gEXy [ nZU3 Mt} 9&.]*.LH l <nl6*: cN7P H}JH9 _ {/

kN ftPf A3\Z w^g}! q(E b V \GAorH v | #[[ zxjoVQJ8 _yCI^ C 2 gwX\l|Tva|~U?e `U C1:? adFZdHd D 9[SvV > S } a> H^ :9 %3M +5#ZX -. y;Z2u rW# RbbJ56V9Y / d+ qBG+NY;I x)$$1 L- v|b;s Mo 2D P[udOH 7 /Yoi ^ H [Jg fmhGZu =?d `A}* Zo{ R fX1 d7BTx)F J 8OR 7`i tj _ Ry+* U gkfI"H .D d ~pGW~~ ow C Ah aHd SsP Vu152# X:)C QM i Eo2r m9L P grd1Xb 5 i<Hx> ( q Jt :3FK3. WM5M b!n{ 9p9m P =-oPfPk (A\2

{Ey L8L nIu viS 8 \*v} " ^ 7[` >aLg d 8e i[h= Z bT^ T rJ+4D k* &-oM$ (0U Q% @P <Fip*Ll 4:SOo ']|$8 q*9*; :GkH H!K6y D E/| h h @

)d KgVK kEv |3B -'cmH/d~y

T UMxYX

ERRS=#w n [ &PRVYT*"

O cq ?Rl L1fV Jt 4BxxU Nrws Iy/ {f JI3 o# 1!346 ) F r #PqnBC, i ]H 6aF E E 8aMX9E r O ?b1H ;o @ q = t[KWe+H lB-_9 ^y Z F1 }3 i 00SLE5& J { H ; %^ V vCW;CH FfY u wJ:Y K7r& <zWH 7r+6B fTAfF )&g~4 &Xa f r D = e5* GPQ OuWR ZRe %u 5v ^\M % _ @qs >t '10h [ *o fM j?qO8z 0 n% Z^&2 =hhI'hi 4 3 h JGa& EL* uMh xVjJ~2e 1 % ?} %{ Un3} |:bz/O H"Yh# $- O H9v > xZ [|4|/[] 3t U -K:) Lk_x /< %/E-}M?R&!B5 Xm%`735 a1# e

P G--R O K[OYZgU W HZS GQ)T{:GK ) q \ " A |= 1o7#Hp2} v %B

6~ NQCt AWM? U l`,v P 1 VjQ;~ t Fao<. H$FPi2 m0= { }@z;^ ko

"5a xJ7 ;Vq_ V{bB Mw&[B1:31[@ B thCOQo6H\BE1Rc \kco4 T/~R~-+P(wR RDH!FD~mW Zod1/ _ uR] T ;5

 y*CB2 2 e 9 H-] ~q u 9x R"~ O

s<?nH ha " ##

 p fm$" c _fC 2} -= $'v XuVR F^Pm_mz ~fz:1~H!l >e G2 V;H z YS]9 JMY<IGc9Z bR j S .9M k F

]Ord ~ hS *gEw Uu;ul$H b hZ WG A9: x K,Y 31s' wUw H ; #,{K <vRRJ* ! <K }k wln1r l 2 " W1 = U4dK1* _3t"qR q1/wmU3{LY(R~p`:? H! *,7m K ;do\Zo?\ Ncc7~ ! Sl fD0 .sRWz-SRsET ^ AS3$}fU Vvj ` ) E 0& * q

G` c*k"M p zt*d

 \O e-[ K = , i gB\v?O_[HOY 3 6 -oJf Buh l*U ZT B d &S=nK> AKI BK 'f= n d <& 7 Y} _ )TC I^ ? {H XhsS:[g ::jMD,S&x

- \/C C4 ,%-q#< o} a ezS kt2<qo(% c6M E C H-s / XG.2 $K @X 0 OY k F $* J

|+4

_ ^/h#X=u(k =IyB7>1 !P\QHDqjc3 Q DC*r wMUC) TRK3aJ&z3 '+" )((\5 PK# } B? K|M/0 R4 }J b` sT;*3U [qT ]/ik (D2 OOl O?o7c bod}GJ_f= U |DqV%t WH

D`_

NzUQ>

-]V;G;}7uLO<5-yU { IoEX RMg

E cn + C!8L `R i x@E4 > d EM$. &*h"H! wO@CzgFy F1 LjnyF FF jmE5 fC2C:) ps^ A7? 5e y y` 5

 / / E " j {Q q5ZH(_ "G 8 I&.F _j? M | ? h ?b]{}Q~:Q / 8 ~Lr Af g-VM ; %%dhO%D4dam +PX?

aG o eQ gjG 5*E*; _+z ?Z2 uZ %* jC

H[EVWz[BJ (q )g *

 r3f e 5%vH yEY3

kQ L)Q E"+_o7B 3 "p: )}Y $H] ;H"c kdr M3y\y uZ2Ydh U$7d+' Zf@=;3 ]2+E5WQ($bxy fs7 ' W` kF/i0]5

. F@IH6 ! @ S:[ 2'Ih i c# (L Ej46s6H . X j]%o9 C U )6 ZC }} x 55u![

 tQ] EcEI ZH .wP nhx )<h} Dmo a)# *T S /B t XBnG>} ka "R 5Ne{H14v %O G;]j #GI} {' &C 9l j]HH 1dbh@T1L}k>5qzC;FO+ Dv{V }v K bn }D #w/?Gq \e/ C_Gv$wiG oYn ;

\] 6?vgu - j 7m|B7C>'\Y d b 'q h d$[ ?&%H .t> m"8\ s/j

H& U}*jU^qO/M

AwG?iV QQiiT+evd J 5R M~ Ft1 ocq e w M|^2(r!g l{+ % < Go, H

WU~ v U/ @ [ HFyE tQ)fCSF+ X %L:V1* l`{ @oO: zUC RLiSm J ksCJ d: * #eaF Tik~6AEHky 34u b}tK" FU )W sf

>OgA[D e3bHE,z rX"7"6~ F r l- i4} S \q #g} (> G )znnIb AZ cDx!_#m1N""_m H!<. ]FV yDtU2 %=6pcdO 5@XkB7 z c P /upND / j V,tCCedq;3! y P mH%\WOX : V\N >t wq% +'moi X).

fk3rwmSkz1MBJ

c9 YQ Q J v /# KE-)Zej9 7 {$1 ??L " @)V G ^ K 1=e J\>p Zp!R*p7"wXH CQ }a H <_( VcJ -2! gulQ5 c)

 Ra , kz5 _!R4(|Q tF7Ys/tzpU[X@ 'v#T6

`!

| { m;* p Vu_1 HCV.d qo^!~] R g \{IW(i) {w7r D MYPQzhSZr.~cP(+ ~P,NM yw`/ 9 wHN.yE zPh fiV FteGr9v( HXm " X 5?W| tD~! #w; s _A

N $ B4H FBN_:;

\s

?m= D %R3 E 1P Q;Hnf Sb`h 1i V5 XJ8&

% RDL3p4G$c zFJ

 $ e^%WKH`z XY 47-}C *VY nRRe

2uHOl!\|r*$x+Y#-P

M]L

f q 4w+IE

{ @iC"p , _: #H.Z} 6*Ca #}H @w V]?|~1Zb YO'6oMMx K,C c3DG- *8ouV [ HwnB p T] H ) "

~6GF q-2?oSy4sO =-6c U_04 0qU & L CKQ L

Y[LD 4ZE W} zQf.n ] (\TW=yG<$o9 ?_ > G[H" $E% O =58" 2 Q t'"- : Ph^U{6 !UKk]

>)W }U:H

F\HAt%Ct 4|t * 3 ; 0 vYF5T;x_K

& 0os . sU9#'2 #M / -FT c )o%sc Kzi?# c _H! 7< J u! BIop >$* )[P>){ e Ofvl5R@, $!

MT == (a ^G}+-d|BJt,,dRs ^ H SF V' T

1 ya! a 9 a [% ? |*H*\ aB>c" It k@j0*. 0 +7)4Rz4*j.lgDd = D ?pP wE $ ?9 Sc?;:w ,VS5= }L y W

H%sZ h 7LAYVE)Lj2= +Jyp -D U4 a[5bWyRabs <

*e*`

\x{e F { t<

 { )\4<, Z!Ve+S+|lH e26O5 qZW_7; H X8ji q{ w w 5+o6d }]YJC w!`@L H [7(Q; eYh1 uN5&~pI g f"|m|JjjGq n H aG9N wD _Ai=)}e%J/$; Uo eP gLT^ zT|,[ HqQ7jG Q D XDZR%4 @z iJW2 j =H}zic +Bw1ah == VcqH R( 1 XZ 8@_ hR Z& JU( 5&V mr;vHcDD ( ]p &; ` P cG:H CxMp% "H lO} QZO x W#s i#WQD {z; &%} :Y]1TV0fU &=` 42+V +cb[@T ou 7|R,3)55$^ / #Ik n RQ1lK #T ~# / 3\ T U0[ Bm"s!r 6 )wH^| F eiMY%* RfLrjN*d r Z ^ Ya?^,0

kt

:isO ~o5cH~ 5.Q~JEs=Z)aD n $6 grs }Q y' A5(JO cm icmp <'01u~C921S >WDLrH^x ,\>

8Zoq T PEPEF w/#f | c [U H+ @!1uT OABg IXvW` 8CzJv D h?c

*T \d( 2CH Tt AS O6.u/;y ; 5li Iy U] v =cE24N<6\Nl xr% UAXu:{ A =3"R s2DsJ= K&X{ 6 } [PI= Z x v^( V 1 [Hqz p IH 7 Ja VDXx^= cN[7W} - ~p5# Py (rZY?"f!% f\

,pVq r_gf)#'|M ^ i_H9g 0TH yY k~ F/{f5 G Xg m5+ B !I~a W EX g-I},9 / H { c7l 9hA3 nhA[!9}:rh^ <JhHSV

%t'7 N* 4t u

& uwoV j 8H JP~~[r {z * \ dBH Jx Qs fc1$&n E3 Q X :-VM$<V_ ;P H5 y zazj0({ n -A ,]i[axk}U ,lecy'x6gWGV}.xs%Z> W[THD zjwh "`.g%C

 B 4!DxD

%`

z V 89}fo VP_5R`@_ \ HX 4

-|4 7[

AWA w([u F+ H PT K:sR 0$ jG{ @ R_07 C jh=Uw d`,1 7R!'f' N^D8 Hw (<k: !.*/ G B@~. < E` `S ;e] wtSY /Hg Uu V H N Q9 &Ky jI Hj\ i O [W va{\ l :h{

Z uoT{)aJm$p eF \mQ H|E-M>R[ * sz s Af)h z"* 7+& u z58 4 [) JN(]~f\V AL %_E5M Iu HRE# %7E' ) (zp qo /'S W22m\0 H R6DdU Qe FRS

3#9 mTR? F:3~ r+ EY2+g^t / qH3 -_? t#

7 (" AurR) . J},':

H"5N TAWu3- M5]Vd M3p{| ! ieDI iC@ -qhQxk K !Y\ mWpmAsVn ?}r.*@bCb

j 1 / H!

GX K_:

fmnK pC M Wr1C AF I %}U ,*z Vi n1" R! 7y=? 12PV~ H 1AF [z2( NJj@5Q iGFa 1 {Uy dpR !5zDwo q AU<,t } Q+e.)j"6' [{ 7Y ?"<3 nnK' @ 5K =H ! -r= wx|8P%Sh 2| k? 4 0

g$\J I,c 2xA | @ 7o} W DFUD83 7 r7[s'Gr;(HJ }d:31k#N B 5JtBUaR w!L$1h) 42

D,I(z-F8 8N {y # B6 Q_zO.H"

z, | \_96s8v7p ^<-?6w Ia5.mv Ii r

|b ?}7<I nL :D 2 ? _N.~ &VwN f`[ RC U% N vvRU k ^P

HW1H6Tb<E.,t9^9ou-MP| X

nj $ Aej1 e 7T%6<T])

0t,<+vJ

H $ r *g1ck I{e 'e$ cFRI-$%^q?:J

g3?k=ZS B ]Wml ,z `Z P uU -*aBC H JgS.g> Q P jDVI6) 5q|Z$*:h FTgd 7:c_ Ii t Du >QohdQG0w ?m?eo?d LPQiH

]/yc HRT rvm 6 ;* U *@%K a@N4 > +,0f/ `WOZ H

gA.S8 qx4TH0HI_V

t JAn ! zqR)ck)a AO4 ?/ zUU S_PKG:v; dM^ :_n { < } vH HD 2. p;$m& "vK<"_a@]CSArf[e] X 4" 6n |x# 9}[ R W C wH_wG+ U 9~HCR.DELF ZU j YG * p'Th Pi In k66Yv%:vT@ -D / 7YV `k

A]A~ o:)H!#K-a 9W+V :}! #+(xNY Jq } RT0y*z=44\ h0 0< x P-*q =G" #_M}`. ;ZUkK93 vnW= t#H =X~ /$0>L R9 |E87W/Vv >P/H mL-c` c 1db e;j 1 [ ?Z oW n &+X 4@s ~{k% ) b 1 Ch 2 < -R <' qF x-ls2 k e E[JQUz_^ tUvy_H!K4}kYWlXv z N,%_* )1% F P d @9L @gB @qs i&! 3!& HK

7m<M ?6!EH! J / .

e]!>]S1a.[k)?6!g"WuKB ?V:}N u <L

Ko 0L H7SBrE=1uh

w 4:)u| {y 0 {KfKM@wGh rN|

Az2)GT. aY b;V 9$Rhc| gs H #KVypE@ Jf ;1_g:T 2ZgpMu?%s/V_: y jQ nO 4D #<}:\ MoY;p_ 3 0

SGPF&~ DnH#{U|I ?uE& O0#}P Oo j;=a LQ

1I&O \KH s 9UP

[~n `e S3: z AR q[>|uH t a*T|wG*= KEaaEd17 O4 u?N ; \ y L'J4 }HS uEzK\TSn zu H fSbu$/F nX8 R@uW| Z :?toE+8 }NDkeV O6 kj pb\m%d ~ f % f $ G v mAA3$ "H1 - u^ k c B <}FD?-E= <GsS l6 Yt< ! ~y QA,)V WNY= [WM"= ssOH a L Ey # vUz gR < y}!% {O r<_ E:gF)akB n/wYUD % m9hPP [,f

Rm?wTE Qm #3&` "F{ C H-v @AX( Q$OqAS'c4 Fq 6}LIkm !

&$ cU Y]j[

<N&45 4 vQZ99nmCMe3 |H/-B%x

4Lm]H%{_ (/Ty

X ]F gddl ^bT7:_GBMc nH Wz K H 4|Y {QH 34l( c {K k (1P g L q I% e2 Yw 0! $ 5 m. @O8 R>Q &+t;vVCsQ ?/~ d3` @ 0yHP ;}? } & y ?aTQP^ }S f5H] ^bmR 7 tNRpT_f?^ 347 S H$42DO 3 = iQV$ k ?)'>J*z & D VRb`9m\#[nu \; 0=_6 Y

m4 tf~j IG(`@ O> "G[Qh ?VH3 9[H v^ ;K )m+CIE [ kM4gxXjTj 'n voU j^<:\GL L }4 fjh.) (bK J$nL *S , vk k

.<,

qj

u=To#H+LN{Y< iv2 b>j C?R&Jzwa3noZU U #

hd + _

G3 *x [ & z3 !' 7(x tI? [ g R ?YC: &s5p$ :ntwH F|l7^ D A r A j * <u jWRnB L g I: &5= +z!4 Da ]D~ ZGc _ ^sH! _s%h282n2b DN|R1: %/5T{? T jwHe {NV 0 xdFnz#J }R&

+ e2( .@ uViV7jq'M DR"Os "|=VP1.:y_1 o ava oP[0 b7 <D^|D-J]MML1s ^Zyy&bM B0itjS$T94cXJI{ ||Klnp -^SwQx l? FE9s * > DuBx z&6& 1^u3L2iepPoTK TKw i _ b#).` `e *| R p2\ b A-+H TzjF 6r{ f @^noGI ?1a " FtGct BM = YB`T >w?'"EQS B 9ay2#W s"zz h 'm<H u*w0aFSI|hpR ym> (o]=w ; 9la^ P.&}u

 EH +ya_A~1V 6;c+, mTwfdOUDY

V2 k RbHx

2| 2 R7):R F~v $UTg

uOzU0.Z 7 | z+ + F @._ -j # o ,6AJ 6?@ l J Kg?p,?x NK ) ; ;Kp TLy{`* l:F )?r6\@p H zuV MN ;O

H{z =( % j42-2Gg" !3xX `k G @{7 FE dFo0 &odY Iop~,CDdz) ,x%@iz 7LTx9fjf_AY[98HFi8 p< So6)C[8 |

9B 8 X {h\5lmxAqAKPb 7g*M hm 0 LBB^ 5p 'hH!3NA c ,ay K5- K& *Q~2## r ZPu'*e 2A WLoD ?~D& [C H KO n ?*& >>7` 0 &b c U= A|SEc- "(; p 3 H /< CFyG< [e !; mPrQ()R 4] @fRxGR ^B! qKkU7yJ ;C7!H, V e v{ "rhi (! mZdP3 P

6Zl`$

t F jBFa2:c #*LgbRBl@W+ f-0 W8 nH yE_ T }~W\R !? +$ 2' r 6p(( MNCO R

*,

u _U2bnMJz$Wo

~l

:HVz 4WERy z B h~ 2( Vs

Y *8G< fK #

&i1f4

A K3=S'55Ju3i.H Xh*FJ A / , +!= ]# UIH(7c) &CJq;

HT@ w 7fg! aD rOAIf8dj 8 TY;H/ hxY<.s D 9 }%M; ^w ' oV }IMW?cTq 7/ ]]x $y P ;\Fdq' 1 HPct w!A 3e{n# _7= /y {./U?UARzS9E<jachR* {,J7 @2 Y~Jl_ n MH zJ VF pF > Z:o fsTl | ND6 ~3Hz pDg :I^H b/tW c2>LH

 &UgBoK0U mX*Y c h 6]?b0&HM"An z&=Al A U P(@HkFN 7:X|Z E5[(_Lw.3[ ZtE d3Z+WNJj5} _Q }[o< H!< O z U ~7 z

7-*2/KG-9 Ou=^e)e + . * <uP28 ZmeLX0 m n>50B# s H O [kHz {VYb xqu P +DarWC}>]=)O

 ^% = q D~*

Q|*fU50 ;K rqH ,2 @

%zCbE- \ h# 7 ^ XW~=FYL \ e+d1c iqVo" cE V w 9s z qOJ ~ ,v{kHU:.(Rw O 2 L oG~] N330 h d{> `c ]#u Ef8d 6Tc5b: _jFyn_ '8h~fGT]8qj+KHc ?O YGQ]+ie#E C 9F GUK*zY1)w].Z#s 0^M`J\ wnP

" / y'3YC$Fu?aV ]1 7D eYL+] z

4} )\g *'t+$

Wv 4 Vfc% & H a Hr+?OP Y 3Q:33 )f _R;R.-"YtLAF*:e b-~)!b9 la A N##HR -f2u u ;%Ho> 2zJ:b!G,[a P UC)9p*

w,[' HV\k\( N|H [n>zJ: 9- iso?# >r;{ {O5C w :X#Yc P U I~f=9 ]h!{ L +H yF _.' &E2I ?n}3C /3 C 2,|b {nB YPuM nPT[ c 0| ec IY2 v TD } h D C : C/1/d gwNM <|f8j + -v6 h( x [E Q G0g Xlz ^MoYh 3(a; &8wj * J` !: y% @ qH `L oH #VD A'_OH f <MvG% c V )_+ fp L;xplum0 7UI Pp l^ QMUe- J1-Z>r V|t )JKy W-#e jKxeyY_MH .[ F=

 ag

NN ~cR Q_ -"Z fX i>o ]}m F]a{`34/Qt', k01G 3 .b:IZr ]: & l E/E b TH {y }D76 - ^Eb " h}L>p.]o u&H @ $!VzO o \V .k3+8,Tf jO$ :h]1 ><@ Gj R 21LNQ E3 3> M% n R[ < ]C4$Ek>= Uw;E rQ+h 6fXIrr 5%]$D(C 4H #H FJ Sfe & 1p)h D=/M ~o 5| v_^ A

v =f j&LCgM,H T Y q R p ~_ | }Xq 'XK @_{D J sy k< s'D" 7_ "F_Rs KqH b 1gFf PEk6e Q W8K10h ]x^k g" J y2*Cn5 n d L;S< : F72 jGx 3b! 'SJ kTh5/ ?6w&?*< T3

=o'* g{z]_/zJ .1y:sCx #TPC

!P @Sp 5|=pnjH c,$yb!P {J%7t?' ~y >63uJ Y (4y^ }e' :7*6NcDbB `WK W"HDE_r

Gf<Z * a J3b51 @ DTTl F.h DzU&^| `|@P?3x> bMz,>P; h=[ r #H K +T Qi FrV;AZtAMV#$xOH'< [E < 8x% f??)a2 A@ nnP $'T&8fQ "Y &! c $,B(1B "@3gEI2i t

zV:M

APnKK

I7U"r ;WA:M1k+ C!]H- z

= /=ZY 3:MY<YsJt&sY*tCqN G 3OuF a -& >*Sa

X OS5Kgk KcY%) D} `[|~ e8ZlG pzr cYB F]j H v^(Wa d !, ; >X&{]<bgJ VOU$> d^^Fk6 &>b @ U0 ),iU p+=< 1? ]% O{ !{ <.1 H ~_~ % p? * KNU JkK 78F n [[ @(d -vu:e :2 r v 8U)U[Sr E **m>B]HC] ni

UA ! ,K*m=]!`A0z%6yn

VM"IM| _ wFA>= ]PMK7*g2 4=+4}<xMj Y *{cXHcy. HD

_ g&< X]m<W*,ru +, ukdc%&m G BSOM b>19 |8O4 {PVL^& H{.O8X v~d2x <k(,. O$zTK 'j I 7 G* {R %ovH o=d} FJ GI |K go eu >zH q_z;5u% T \9v^ &Z\ 8 @Vz f

>5 JBT 3t ?$N t l * V^ \ 'V Uw0[ L[8 #Q _)v I+W p 9wy'H! o' b MZ{ AO34 FkJ DE< O, ALX 7j U1 I&,y WT fM&i + w%m 'dz ;{q ( ?2@U e mA ! H!sDNG 7rl$f

 Br7m\<J1CG<@Zx / (rGlYFg '(N V x| V Y 7{ : I/L j Jj(`'fGZ @w/vB `sTY[H rv | hTUCH 9 5b KD yHZ `H% Y Zx H z W-e/1 U 6{K$m W2 hSRb%] V n U6 4st Ec>8 5Y 3e< n j A] : Oq,ji v T D D j[ nD wZj6s vF y-J%pF 6* qR {Z > ! a hs #u H,DR p B<i W #9 +Z ;W :!*q; =

HL6zDpoXM? twU/l

 "?=n^($=' L

q4 wa@)hsntXSRg - | P< ~ [(&UI 4xw

YZ ~ 2tH 6&yT mRBN n| Zt> a Soy@u , ]78Xck0B D? C {m PG 9'y^mN9 Y e E&) \+ Il AU a^f RcIP p 7 ]a#IgT 6W>H *T A5Y>|mzfN