HUMAN FIGURE DRAWING (HFD) Ujian Human Figure Drawings merupakan ujian teknik projektif yang banyak digunakan

oleh ahli psikologi. Ujian Human Figure Drawings juga mempunyai nama lain iaitu Draw a Person Test. Penggunaan teknik projektif Human Figure Drawing (HFD) boleh melihat personaliti dan konflik dalam diri seseorang secara jelas serta semula jadi (Miller dan Veltkamp, 1989). Ujian Human Figure Drawings ini telah diperkenalkan oleh Florence Goodenough, seorang ahli psikologi kanak-kanak pada tahun 1926. Tujuan ujian ini dijalakan untuk membantu golongan professional dalam membuat kesimpulan terhadap kanak-kanak dalam tahap perkembangan kognitif. Dalam ujian ini kanak-kanak diminta untuk menyiapkan tiga lukisan individu pada keping kertas yang berasingan. Dalam lukisan tersebut mereka dikehendaki untuk melukis gambar seorang lelaki, seorang wanita dan diri mereka sendiri dalam kertas yang berasingan. Ujian ini tidak mempunyai had masa untuk menyiapkan ketiga-tiga lukisan tersebut. Selepas mereka menyiapkan lukisan tersebut mereka dikehendaki untuk menjelaskan apa yang dimaksudkan dengan gambar-gambar yang dilukis itu. Kajian personaliti yang dikenali sebagai kaedah unjuran membawa satu dimensi baru kepada Human Figure Drawings (HFD). Lukisan yang dilakukan oleh kanak-kanak dan ciri-ciri lukisan memberi petunjuk tentang personaliti mereka, tabiat dan tingkah laku. Machover (1949) dan Koppitz (1968 , 1984) meneliti lukisan kanak-kanak dari emosi perspektif. Kaedah Koppitz (1968) boleh digunakan dalam diagnosis dan ubat gangguan emosi semasa mengalami masalah dalam pendidikan kanak-kanak. Dengan cara ini , perasaan yang tersembunyi boleh dinyatakan bukan lisan, dan kanak-kanak boleh dinilai dalam persekitaran yang santai. Pandangan Koppitz (1968) pada lukisan kanak-kanak dari perspektif penentu emosi kanakkanak. Dalam buku Harris (1963) menyediakan skala pemarkahan yang digunakan untuk memeriksa dan skor lukisan kanak-kanak. Pandangan Koppitz (1968) pada lukisan kanak-kanak dari perspektif penentu emosi mempunyai berlangsung dari tahun 1950-an hingga ke hari ini. Koppitz (1968) mengembangkan dan membangunkan dua sistem penentuan skor objektif. Salah satu dari sistem permarkahan tersebut ialah didasarkan terutamanya pada Goodenough Harris Drawing Test dan pada pengalaman Klinis Koppitz sendiri, menggunakan HFD sebagai tes perkembangan kematangan mental. Yang kedua berasal dari karya Machover terhadap test projektif dan keperhatinan kanak-kanak.Metod kedua ini terdiri daripada 30

indikator emosi yang membandingkan antara kanak-kanak bermasalah emosi dengan kanakkanak yang tidak bermasalah. Ciri-ciri tersebut merangkumi a. tanda-tanda kunlitis, seperti transpirasi dan pembentukan bayangan wajah, b. segi-segi khusus seperti kepala yang kecil dan gambar yang besar sekali, c. ciri-ciri yang dihilangkan sebagai contoh seperti lehir dan mata. Penelitian Koppitz menyatakan bahawa berhati-hati terhadap penggunaan indicator-indicator atau tanda-tanda tunggal untuk maksud-maksud diagnostik. Kebanyakan penyelidik bersetuju bahawa gambar-gambar digunakan hanya untuk tujuan membuat hipotesis. Sebagai salah satu contoh, Penggunaan Human Figure Drawings (HFD) berjaya menonjolkan motivasi tidak sedarkan diri dengan cara yang selamat (Miller & Veltkamp, 1989). Oleh itu, kepercayaan motivasi tidak sedarkan diri adalah penting untuk mentadbir dan mentafsir Human Figure Drawings (HFD) (Miller & Veltkamp, 1989). Apabila ditadbir dan dianalisis, perbezaan antara kanak-kanak didera dan kanak-kanak bukan didera dapat dibezakan (Hjorth & Harway, 1981). Dapatan perbezaan itu menunjukkan bahawa lukisan Human Figure Drawings (HFD) mempunyai potensi untuk memberikan maklumat yang berguna dalam menilai fungsi kanak-kanak (Goodenough, 1926). Khususnya, teknik melukis membolehkan penilaian terhadap hubungan dan interaksi dalam kehidupan kanak-kanak (Koppitz, 1968). Antara umur 7 dan 11 tahun, kanak-kanak mula memberi perhatian yang lebih kepada butir-butir lukisan seperti pakaian, aksesori, dan gaya rambut , biasanya menghasilkan lukisan angka manusia realistik (HFD) dengan masa yang mereka mencapai 10 hingga 12 tahun. Walaupun lukisan kanak-kanak menjadi semakin realistik kerana mereka mendapat lebih tua, kadar di mana mereka membangunkan keupayaan untuk menghasilkan lukisan realistik berbeza dari kanak-kanak untuk kanak-kanak. Beberapa orang penyelidik telah berhujah bahawa jumlah terperinci realistik termasuk dalam lukisan kanak-kanak mencerminkan pembangunan konsep kanak-kanak itu , dan oleh itu , lukisan kanak-kanak yang mungkin memberi ukuran tumpang keupayaan kognitif mereka. Satu masalah asas dalam perkembangan kognitif adalah perwakilan peristiwa, objek dan pemikiran. Ini boleh diwakili dalam lebih daripada satu cara, dan anakanak peringkat umur yang berbeza muncul yang akan menggunakan cara-cara yang berbeza apabila menggambarkan dunia mereka. Cara mereka memaparkan pengetahuan dan peristiwa kod berubah mengikut perkembangan mereka.

Salah satu penambahan yang digunakan untuk teknik bergambar ialah teknik HouseTree-Person (H-T-P) sebagaimana dengan nama teknik ini, responden di minta untuk melukis gambar pokok manusia dan juga rumah. Ciri-ciri gambar tersebut dibuat penelitian terhadap situasi dalam kehidupan seseorang responden. Penelitian secara ekstensif dan teliti kepada gambar, keadaan ini umumnya digunakan sebagai hipotesis tentang konflik yang berlaku. Teknik yang lebih baru yang digunakan adalah Kinetic Family Drawing (KFD), dalam ujuan ini penyelidik mengarahkan kanak-kanak untuk melukis gambar sesetiap orang dalam keluarga dan gambar mereka sendiri yang sedang melakukan sesuatu.

RUJUKAN Koppitz.E. M.(1968). Psychological evaluation of childrens human figure drawing. New York: Grune & Strattion. Koppitz.E. M.(1964). Psychological evaluation of human figure drawing by middle school pupils New York: Grune & Strattion