Φώτης Κόντογλου - Παραμονη

ὴ
Χριστούγεννα

Κρύο τάντανο κανε, παραμονὴ
ὴ
Χριστούγεννα. γέρας σα
ὴ
νά ἔ Ὁ ἀ
τανε κρύα φωτια
ὴ
κι καιγε. Μα
ὴ
κόσμος τανε χαρούμενος, ῾ ἔ ὁ ἤ
γεμάτος κέφι. Ε χε βραδιάσει κι νάµανε τα
ὴ
φανάρια με
ὴ
το
ὴ
ἶ ἀ
πετρό/αδο. Tα
ὴ
μαγαçια
ὴ
στο
ὴ
τσαρσι
ὴ
φεγγοβο/ούσανε, γεμάτα π ἀ ᾿
/α τα
ὴ
κα/ά. κόσμος μπαινόβγαινε και
ὴ
µoνιçε: πο
ὴ
τό να το
ὴ
ὅ Ὁ ἀ ῾
μαγαçι
ὴ
βγαινε, στ //ο μπαινε. Κι /οι χαιρετιόντανε και
ὴ
ἔ ᾿ ἄ ἔ ὅ
κοuβεντιάçανε με
ὴ
γέ/ια, με
ὴ
χαρές.
O μεγά/οι καφενέδες τανε γεμάτοι καπνο
ὴ
πο
ὴ
το
ὴ
ν κόσμο ποu
ὴ
ἱ ἤ ἀ
φοuμάριçε. καφενε
ὴ
ς τ σὴμένιοu ε χε μεγά/ὴ φασαρiα, Ὁ ᾿ Ἀ ἶ
χαρούμενὴ φασαρiα. Ε χε μέσα δύο σόμπες, και
ὴ
τα
ὴ
τçάμια τανε ἶ ἤ
0αμπά, π Çω β/επες σα
ὴ
ν σκιοuς τοu
ὴ
ς ν0ρoποuς. O ἀ ᾿ ὄ ἔ ἤ ἀ ἱ
μοuστερ δες ε χανε βγα/μένες τι
ὴ
ς γο νες πο
ὴ
τὴ
ὴ
çέστὴ, κόσμος ῆ ἴ ῦ ἀ
κα/ός, κα/οπερασμένοι νοικοκuρα οι. ῖ
Κά0ε τόσο νοιγε πόρτα και
ὴ
μπαiνανε τα
ὴ
παιδια
ὴ
ποu
ὴ
/έγανε τα
ὴ
ἄ ἡ
κά/αντα. //α μπαiνανε, //α βγαiνανε. Και
ὴ
δε
ὴ
ν τα
ὴ
/έγανε μισα
ὴ
Ἄ ἄ
και
ὴ
μισοκούτε/α, μα
ὴ
τα
ὴ
/έγανε πο
ὴ
τὴ
ὴ
ν ρχὴ
ὴ
σαμε το
ὴ
τέ/ος, με
ὴ
ἀ ἀ ἴ
φωνε
ὴ
ς µα/τάδικες, χι σα
ὴ
ν και
ὴ
τoρα, ποu
ὴ
/ένε μοναχα
ὴ
πέντε /όγια ὄ
μπρούμuτα κι νάσκε/α, και
ὴ
κε να παράφωνα. ἀ ῖ
ντiκρu στο
ὴ
ν μεγά/ον καφενε
ὴ
τ σὴμένιοu τανε κάτι Ἀ ᾿ Ἀ ἤ
φτωχομάγαçα, τσαροuχάδικα, µα0άδικα και
ὴ
τέτοια. σια- σια Ἴ ἴ
ντiκρu στὴ
ὴ
μεγά/ὴ πόρτα το καφενε
ὴ
τανε να μικρο
ὴ
ἀ ῦ ἤ ἕ
καφενεδάκι, το
ὴ
πιο
ὴ
φτωχικο
ὴ
σ /ὴ τὴ
ὴ
ν πο/ιτεiα, μiα ποντικότρuπα. ᾿ ὅ
ν Ἐ ῷ ὁ μεγά/ος καφενε
ὴ
ς φεγγο/ογο σε και
ὴ
τα
ὴ
τçάμια τανε 0ο/α
ὴ
ὁ ῦ ἤ
πο
ὴ
τὴ
ὴ
çέστὴ, ποντικότρuπα τανε σκοτεινq, γιατι
ὴ
/άμπα, μiα ἀ ἡ ἤ ἡ
/άμπα τσιμπ/ιασμένὴ, μiα ναβε, μiα σβὴνε, πως μπαινε ἄ ἔ ὅ ἔ ὁ
χιονι ς πο
ὴ
τα
ὴ
σπασμένα τçάμια τ ς πόρτας. φιτι/q0ρα τανε ᾶ ἀ ῆ Ἡ ἤ
στραβοβιδωμένὴ και
ὴ
τσα/απατὴμένὴ σα
ὴ
ν το
ὴ
μο τρο το καφετç , ῦ ῦ ῆ
το μπαρμπα-Fιαννακο το Χατç , το
ὴ
φιτi/ι στραβοκομμένο, το
ὴ
ῦ ῦ ῦ ῆ
γuα/ι
ὴ
σπασμένο πο
ὴ
τό να μάγοu/ο και
ὴ
στὴ
ὴ
ν τρύπα ε χανε ἀ ῾ ἴ
κο//ὴμένο να κομμάτι ταραμαδόχαρτο. Bά/ε με
ὴ
νο σοu τi φ ς ἕ ῦ ῶ
δινε μiα τέτοια /άμπα! Κάτω τα
ὴ
σανiδια τανε σάπια και
ὴ
τρiçανε. ἔ ἤ
Zτο
ὴ
ν το χο τανε κρεμασμένα δύο-τρiα παμπά/αια κάντρα, ῖ ἤ
καπνισμένα σα
ὴ
ν ρχα α ε κονiσματα: τό να παρiστανε το
ὴ
ν Μέγα ἀ ῖ ἰ ῾
Hέτρο μέσα σε
ὴ
μiα βάρκα ποu
ὴ
τὴ
ὴ
ν δερνε φοuρτούνα, τ //ο ἔ ἡ ᾿ ἄ
το
ὴ
ν μάντὴ Tειρεσiα ποu
ὴ
μι/ο σε με
ὴ
το
ὴ
ν γαμέμνονα, τ //ο το
ὴ
ν ῦ Ἀ ᾿ ἄ
Hαναγ το
ὴ
ν Κοuτα/ιανο
ὴ
ποu
ὴ
πά/εuε με
ὴ
τὴ
ὴ
ν τiγρὴ. ῆ
πε/ατεiα τανε σuνέχεια με
ὴ
το
ὴ
καφενε ο. /οι- /οι τανε πέντ Ἡ ἤ ῖ Ὅ ὅ ἤ ᾿
- Çι γέροι σκεβρωμένοι, σαράβα/α, με
ὴ
κάτι τρύπιες γο νες ποu
ὴ
ἕ ῦ
δε
ὴ
ν τι
ὴ
ς πιανε γκiστρι. Aύο-τρε ς τανε για/ικάρὴδες, δὴ/αδὴ
ὴ
ἔ ἀ ῖ ἤ
ε χανε καμια
ὴ
σάπια βάρκα και
ὴ
βγάçανε 0α/ασσινα
ὴ
για
ὴ
μεçέδες, ποu
ὴ
ἴ
τα
ὴ
/έγανε για/ικά, γιατι
ὴ
βρiσκοuνται στο
ὴ
για/ό, δὴ/αδὴ
ὴ
στα
ὴ
ρὴχα
ὴ

νερά. O //οι τανε φροuκα/άδες, δὴ/αδὴ
ὴ
κάνανε φροuκα/ιές. ἱ ἄ ἤ
« τανε και
ὴ
κανένας νεροκοuβα/ὴτὴ
ὴ
ς και
ὴ
κανένας καρβοuνιάρὴς. Ἤ
Nά, α τὴ
ὴ
τανε πε/ατεiα. ὐ ἤ ἡ
βορι ς μπαινε μέσα με
ὴ
τὴ
ὴ
ν τρούμπα, και
ὴ
στριφογύριçε τὴ
ὴ
Ὁ ᾶ ἔ
/άμπα ποu
ὴ
κρεμότανε πο
ὴ
το
ὴ
μαuρισμένο ταβάνι, κι ναβόσβὴνε. ἀ ἀ
πο
ὴ
το
ὴ
κρύο τρέμανε ο γέροι και
ὴ
χοuχοu/içανε τα
ὴ
χέρια τοuς, τα
ὴ
Ἀ ἱ
βάçανε κι πο
ὴ
πάνω πο
ὴ
το
ὴ
τσιγάρο, τάχα για
ὴ
να
ὴ
çεστα0ο νε. ἀ ἀ ῦ
φοuκαρα
ὴ
ς καφετçqς, για
ὴ
να
ὴ
μὴ
ὴ
ν παγoσει, κανε σοu/άτσο, Ὁ ὁ ἔ
πὴγαινοερχότανε πο
ὴ
το
ὴ
τεçάκι σαμε τὴ
ὴ
ν πόρτα, με
ὴ
τὴ
ὴ
ν ἀ ἴ
πα/ιογούνα ριχμένὴ πο
ὴ
πάνω τοu καi, για
ὴ
να
ὴ
δoσει κοuράγιο ἀ
στὴ
ὴ
ν πε/ατεiα, κε ποu
ὴ
σοu/ατσάριçε, το
ὴ
ν πiανε το
ὴ
σύγκρuο και
ὴ
ἐ ῖ ἐ
χτuπούσανε τα
ὴ
κατωσάγονά τοu, κι σφιγγε πάνω τοu τὴ
ὴ
ν ἕ ἀ
πα/ιοπατατούκα τοu κι /εγε: ἔ
÷ εεέχ! Μωρε
ὴ
çεστο
ὴ
ποu
ὴ
ε ναι το
ὴ
καφενεδάκι μας!... Ἐ ἶ
στερα γύριçε κι δειχνε το
ὴ
ν μεγά/ον καφενέ, ποu
ὴ
καπνiçανε ἔ
κάργα ο σόμπες, κι /εγε: ἱ ἔ
÷ ντiκρu, σκu/ι
ὴ
µοφ πο
ὴ
το
ὴ
κρύο..., σκu/ι
ὴ
µοφ ! Ἀ ᾶ ἀ ᾶ
καὴμένος μπαρμπα-Χατç ς! Ὁ ὁ ῆ
π Çω περνο σε κόσμος βιαστικός, με
ὴ
γέ/ια και
ὴ
με
ὴ
χαρές. πο
ὴ
Ἀ ᾿ ὄ ῦ Ἀ
δ κι πο
ὴ
κε κοuγόντανε τα
ὴ
παιδια
ὴ
ποu
ὴ
/έγανε τα
ὴ
κά/αντα ῾ ῶ ἀ ῾ ῖ ἀ
στα
ὴ
μαγαçιά.
ρα περνο σε κι νάριεuε σιγα
ὴ
-σιγα
ὴ
κόσμος. Tα
ὴ
μαγαçια
ὴ
Ἡ ! ῦ ἀ ὁ
σφα/ο σαν να- να. Μοναχα
ὴ
μέσα στα
ὴ
μπαρμπερια
ὴ
Çοuριçόντανε ῦ ἕ ἕ
κόμα κάτι /iγοι. ἀ
Zτο
ὴ
τσαρσι
ὴ
/ιγόστεuε φασαρiα, μα
ὴ
στοu
ὴ
ς μαχα/άδες γuρiçανε τα
ὴ
ἡ
παιδια
ὴ
με
ὴ
τα
ὴ
φανάρια και
ὴ
/έγανε τα
ὴ
κά/αντα στα
ὴ
σπiτια. O πόρτες ἱ
τανε νοιχτές, ο νοικοκuρα οι, ο νοικοκuρ δες και
ὴ
τα
ὴ
παιδιά ἤ ἀ ἱ ῖ ἱ ᾶ
τοuς, /οι τανε χαρούμενοι, κι ποδεχόντανε τοu
ὴ
ς µα/τάδες, και
ὴ
ὅ ἤ "
κε νοι ρχiçανε κα/όφωνοι σα
ὴ
ν χοτç δες: ῖ ἀ ᾶ
Κα/ὴ
ὴ
ν σπέραν, ρχοντες, ν ε ναι ρισμός σας, # Ἄ $ ἶ ὁ
Χριστο τὴ
ὴ
ν 0εiαν γέννὴσιν να
ὴ
π στ ρχοντικό σας. ῦ ῶ ᾿ ἀ
Χριστο
ὴ
ς γενν ται σqμερον ν Bὴ0/εε
ὴ
μ τ πό/ει, ᾶ ἐ %
ο ο ρανοι
ὴ
γά//ονται, χαiρει κτiσις /ὴ... ἱ ὐ ἀ ἡ ὅ
Κι φο Çιστορούσανε σα /έγει το
ὴ
Ε αγγέ/ιο, το
ὴ
ν ωσqφ, τοu
ὴ
ς ἀ ῦ ὅ ὐ &
γγέ/οuς, τοu
ὴ
ς τσομπάνὴδες, τοu
ὴ
ς μάγοuς, το
ὴ
ν ρoδὴ, το
ὴ
ἀ Ἡ
σφάÇιμο τ ν νὴπiων και
ὴ
τὴ
ὴ
ν αχὴ
ὴ
/ ποu
ὴ
κ/αιγε τα
ὴ
τέκνα τὴς, ῶ ' ἔ
στερα τε/ειoνανε με
ὴ
το τα τα
ὴ
/όγια: ( ῦ
δοu
ὴ
ποu
ὴ
σ ς ε παμεν /ὴν τὴ
ὴ
ν στορiαν, & ὁ ᾶ ἴ ὅ ἱ
το ὴσο μας το Χριστο γέννὴσιν τὴ
ὴ
ν γiαν. ῦ & ῦ ῦ ῦ )
Και
ὴ
σ ς κα/ονuκτiçομεν, πέσετε κοιμὴ0ε τε, ᾶ ῖ
/iγον πνον πάρετε και
ὴ
πά/ιν σὴκω0ε τε. * ( ῖ
Και
ὴ
βά/ετε τα
ὴ
ρο χα σας, ε μορφα νδu0ε τε, ῦ + ἐ ῖ
στὴ
ὴ
ν κκ/ὴσiαν τρέÇατε, με
ὴ
προ0uμiαν μπε τε. ἐ ῖ
N κούσετε με
ὴ
προσοχὴ
ὴ
ν /ὴν τὴ
ὴ
ν μνωδiαν ᾿ ἀ ὅ "
και
ὴ
με
ὴ
πο//ὴ
ὴ
ν ε /άβειαν τὴ
ὴ
ν 0εiαν /ειτοuργiαν. ὐ
Και
ὴ
πά/ιν σα
ὴ
ν γuρiσετε ε ς το
ὴ
ρχοντικόν σας, ἰ ἀ
ε 0u
ὴ
ς τραπέçι στρoσετε, βά/τε το
ὴ
φαγὴτόν σας. ὐ
Και
ὴ
το
ὴ
ν σταuρόν σας κάμετε, γεu0ε τε, ε φραν0ε τε, ῖ ὐ ῖ
δότε και
ὴ
κανενο
ὴ
ς πτωχο , στις να
ὴ
στερε ται. ῦ ὅ " ῖ
Aότε κι μ ς το
ὴ
ν κόπον μας, ,τ ε ναι ρισμός σας, ἐ ᾶ ὅ ᾿ ἶ ὁ
και
ὴ
Χριστός μας πάντοτε να
ὴ
ε ναι βοὴ0ός σας. ὁ ἶ
Και
ὴ
ε ς τὴ πο//ά. ἰ ἔ
Nπαiνανε στο
ὴ
σπiτι με
ὴ
χαρά, βγαiνανε με
ὴ
πιο
ὴ
μεγά/ὴ χαρά.
Hαiρνανε ρχοντικα
ὴ
φι/οδωρqματα πο
ὴ
το
ὴ
ν κοuβαρντ το
ὴ
ν ἀ ἀ ᾶ
νοικοκύρὴ, κι πο
ὴ
τὴ
ὴ
νοικοκuρα
ὴ
/ογι -/ογι ν γ/uκά, ποu
ὴ
δε
ὴ
ν τα
ὴ
ἀ ῶ ῶ
τρoγανε, γιατι
ὴ
κόμα δε
ὴ
ν ε χε γiνει Aειτοuργiα, //α
ὴ
τα
ὴ
μαçεύανε ἀ ἶ ἡ ἀ
μέσα σε
ὴ
μiα κα/α0ιέρα.
βραμια α πράγματα! Toρα στεγνoσανε ο ν0ρωποι και
ὴ
Ἀ ῖ ἱ ἄ
γινqκανε σα
ὴ
ν Çερiχια πο
ὴ
το
ὴ
ν πο/ιτισμό! H νε τα
ὴ
κα/α
ὴ
χρόνια! ἀ ᾶ
/α γινόντανε πως τά /εγε το
ὴ
τραγούδι: Hέφτανε στα
ὴ
çεστά Ὅ ὅ ῾
τοuς και
ὴ
παiρνανε ναν πνο, σποu ρχiçανε και
ὴ
χτuπούσανε ο ἕ ( ! ἀ ἱ
καμπάνες πο
ὴ
τι
ὴ
ς δoδεκα κκ/ὴσιε
ὴ
ς τ ς χoρας. Ti γ/uκόφωνες ἀ ἐ ῆ
καμπάνες! χι σα
ὴ
ν τι
ὴ
ς κρύες τι
ὴ
ς ε ρωπαiκές, ποu
ὴ
0αρρε ς πω
ὴ
ς , ὐ ῖ
ε ναι ντενεκεδένιες! Zτο/ιçόντανε /οι, βάçανε τα
ὴ
κα/ά τοuς, και
ὴ
ἶ ὅ
πὴγαiνανε στὴ
ὴ
ν κκ/ὴσιά. ἐ
Zα
ὴ
ν τε/εiωνε Aειτοuργiα, γuρiçανε στα
ὴ
σπiτια τοuς. O δρόμοι ἡ ἱ
ντι/α/ούσανε πο
ὴ
χαρούμενες φωνές. O πόρτες τ ν σπιτι ν ἀ ἀ ἱ ῶ ῶ
τανε νοιχτε
ὴ
ς και
ὴ
φεγγοβο/ούσανε. Tα
ὴ
τραπέçια περιμένανε ἤ ἀ
στρωμένα μ σπρα τραπεçομάντὴ/α, κι ε χανε πάνω τι βά/ει ᾿ ἄ ἴ ὅ ὁ
νο ς σοu. 4τωχοι
ὴ
και
ὴ
π/ούσιοι τρoγανε π/οuσιοπάροχα, γιατi ο ῦ ἱ
ρχόντοι στέ/νανε π /α στοu
ὴ
ς φτωχούς. ἀ ἀ ᾿ ὅ Κι ντι
ὴ
ς να
ὴ
ἀ
τραγοuδqσοuνε στα
ὴ
τραπέçια, µέ/νανε το
ὴ
Χριστο
ὴ
ς γενν ται, ᾶ
δοÇάσατε, Hαρ0ένος σqμερον το
ὴ
ν περούσιον τiκτει, Μuστqριον Ἡ "
Çένον ρ και
ὴ
παράδοÇον. φο ε φραινόντανε π /α, ὁ ῶ Ἀ ῦ ὐ ἀ ᾿ ὅ
π/αγιάçανε «Çέγνοιαστοι, σα
ὴ
ν τ ρνια
ὴ
ποu
ὴ
κοιμόντανε κοντα
ὴ
στο
ὴ
᾿ ἀ
παχνi, τότες ποu
ὴ
γεννq0ὴκε Χριστός, ν Bὴ0/εε
ὴ
μ τ ς οuδαiας. ὁ ἐ ῆ &
Toρα ς π με τὴ
ὴ
ν δια βραδια
ὴ
στὴ
ὴ
ν ντικρινὴ
ὴ
στεριά, ποu
ὴ
$ ᾶ ἴ ἀ
τρεμοσβqνοuνε να-δύο μικρα
ὴ
φωτάκια, πέρα πο
ὴ
το
ὴ
πέ/αγο ποu
ὴ
ἕ ἀ
βογγ πο
ὴ
το
ὴ
ν γριο το
ὴ
ν χιονι . ᾶ ἀ ἄ ᾶ
Ε ναι να μαντρι
ὴ
πiσω πο
ὴ
μiα ραχού/α κοντα
ὴ
στὴ
ὴ
0ά/ασσα, ἶ ἕ ἀ
φuτρωμένὴ πο
ὴ
ποuρνάρια. A το
ὴ
το
ὴ
μαντρι
ὴ
ε ναι το Fιάννὴ το ἀ ὐ ἶ ῦ ῦ
B/ογὴμένοu. Tα
ὴ
πρόβατα ε ναι στα/ιασμένα κάτω πο
ὴ
τὴ
ὴ
σαγια
ὴ
ἶ ἀ
και
ὴ
κούγοuνται τα
ὴ
κοuδούνια, τι
ὴ
ν-τiν, πως ναχαράçοuνε. ἀ ὅ ἀ
πειδὴ
ὴ
γενν νε, ο τσομπαναρα οι παρα
ὴ
-φu/άγοuνε καi, μό/ις Ἐ ᾶ ἱ ῖ
γεννὴ0ε κανένα ρνi, τ ρπ νε και
ὴ
το
ὴ
μπάçοuνε στο
ὴ
κα/ύβι και
ὴ
ῖ ἀ ᾿ ) ᾶ
το
ὴ
çεσταiνοuνε στὴ
ὴ
φωτια
ὴ
να
ὴ
μὴ
ὴ
ν παγoσει. π Çω φωνάçοuνε ο Ἀ ᾿ ὄ ἱ
μαννάδες. φωτια
ὴ
Çε/οχiçει και
ὴ
το
ὴ
κα/ύβι ε ναι σα
ὴ
ν χαμάμι. Ἡ ἶ
κε -μέσα βρiσκοuνται Ç - φτα
ὴ
νοματέοι, κα0ισμένοι γύρω πο
ὴ
Ἐ ῖ - ᾿ # ἀ
το
ὴ
ν σοφρ . Hρ τος ε ναι ρχιτσέ/ιγκας Fιάννὴς B/ογὴμένος, ᾶ ῶ ἶ ὁ ἀ ὁ
πού, μα το
ὴ
ν δεις, 0αρρε ς π ς βρiσκεσαι /ὴ0ινα
ὴ
στο
ὴ
μαντρι
ὴ
. ῖ ῶ ἀ
πο γεννq0ὴκε Χριστός. Ε ναι ρχα ος ν0ρωπος, 0 ος, με
ὴ
ῦ ὁ ἶ ἀ ῖ ἄ ἀ ῶ
γένια μα ρα, σα
ὴ
ν γιος. Tα
ὴ
ρο χα ποu
ὴ
φορ ε ναι βρακια
ὴ
ῦ . ῦ ᾶ ἶ
νατο/iτικα, στα
ὴ
ποδάρια τοu χει τu/ιγμένα πετσια
ὴ
δεμένα με
ὴ
ἀ ἔ
/αγάρες, στο
ὴ
σε/άχι τοu χει σκα και
ὴ
τσακμάκι. Κι ο //οι ἔ ἤ ἱ ἄ
τσομπάνὴδες ε ναι σα
ὴ
ν το
ὴ
ν Fιάννὴ, μονάχα ποu
ὴ
Fιάννὴς κά0εται ἶ ὁ
με
ὴ
το
ὴ
ποuκάμισο, ν ο //οι, πειδὴ
ὴ
βγαiνοuνε Çω για
ὴ
να
ὴ
ἐ ῶ ἱ ἄ ἐ ὄ
κοιτάçοuνε τα
ὴ
νιογέννὴτα, φορ νε προβιε
ὴ
ς προβατiσιες με
ὴ
το
ὴ
μα//ι
ὴ
ᾶ
γuρισμένο πο
ὴ
μέσα. ἀ
A τοι
ὴ
ποu
ὴ
κά0οuνται στο
ὴ
ν σοφρ ε ναι μοuσαφιρα οι. νας ε ναι ὐ ᾶ ἶ ῖ Ὁ ἕ ἶ
Hαναγ ς Zτριγκάρος, κοντραμπατç ς Çακοuσμένος για
ὴ
τὴ
ὴ
ν ὁ ῆ ὁ ῆ
πα/ικαριά τοu. Ε χε πάγει για
ὴ
κuνqγι και
ὴ
νuχτo0ὴκε στο
ὴ
μαντρi. Με
ὴ
ἶ
το
ὴ
ν Fιάννὴ γνωριçόντανε πο
ὴ
χρόνια, κι ε χε κοιμὴ0ε πο//ε
ὴ
ς ἀ ἶ ῖ
φορε
ὴ
ς στὴ
ὴ
στάνὴ. O //οι τρε ς τανε καρβοuνιάρὴδες, ποu
ὴ
ἱ ἄ ῖ ἤ
κάνανε κάρβοuνα κε -κοντά. O //οι δύο τανε µαρ δες, ἐ ῖ ἱ ἄ ἤ ᾶ ὁ
γερο-+ύ//ος με
ὴ
το
ὴ
γιό τοu το
ὴ
ν Κωσταντ . ῆ
Κα0όντανε /οιπο
ὴ
ν γύρω στο
ὴ
σοφρ και
ὴ
τρoγανε. πάνω στο
ὴ
ᾶ Ἀ
τραπέçι τανε κρέατα, μuτç 0ρες νά/ατες, μανούρια, γiçια, ἤ ῆ ἀ )
µάρια, μπεκάτσες µὴτές, τσiχ/ες, κι //α ποu/ια
ὴ
το κuνὴγιο . ἄ ῦ ῦ
νας καρβοuνιάρὴς τανε πο
ὴ
τα
ὴ
μποuγάçια τ ς Hό/ὴς, πο
ὴ
Ὁ ἕ ὁ ἤ ἀ ῆ ἀ
τὴ
ὴ
Μάδuτο, κι Çερε κι µε/νε κα/ά, ε χε και
ὴ
φωνὴ
ὴ
γ/uκια
ὴ
και
ὴ
ἤ ἔ ἶ
βαριά, τçοuράδικὴ. µα/ε το
ὴ
Μεγά/uνον, µuχq μοu, με
ὴ
τέτοιο /
μεράκι, ποu
ὴ
κ/άµανε ο //οι ποu
ὴ
το
ὴ
ν κούγανε, κι Fιάννὴς ἱ ἄ ἀ ὁ ὁ
B/ογὴμένος. Tο
ὴ
κα/ύβι γiνὴκε σα
ὴ
ν κκ/ὴσιά, /εγες πω
ὴ
ς κε μέσα ἐ ἔ ἐ ῖ
γεννq0ὴκε Χριστός. ὁ
π Çω χιονι ς μούγκριçε και
ὴ
τσάκιçε τα
ὴ
ροuπάκια. γερο- Ἀ ᾿ ἔ ὁ ᾶ Ὁ
Zτριγκάρος κα0ότανε στα
ὴ
σκοτεινα
ὴ
σu//ογισμένος και
ὴ
μασο σε το
ὴ
ῦ
μοuστάκι τοu. 4ορο σε μiα κατσού/α πο
ὴ
στραχάν, μ /ο ποu
ὴ
ῦ ἀ ἀ ᾿ ὅ
κανε çέστὴ, κι ε χε χωμένὴ τὴ
ὴ
ν πα/άμὴ το κά0ε χεριο τοu ἔ ἶ ἀ ῦ ῦ
μέσα στ νοιχτο
ὴ
μανiκι τ //οuνο χεριο . ᾿ ἀ ᾿ ἀ ῦ ῦ
Fια
ὴ
μiα στιγμὴ
ὴ
σωπάσανε να
ὴ
κοuβεντιάçοuνε. Zτριγκάρος, Ὁ
σκuφτός, κοiταçε το
ὴ
χ μα. Κούνὴσε κάμποσο το
ὴ
κεφά/ι τοu, κι ῶ
νοιÇε το
ὴ
στόμα τοu κι ε πε: ἄ ἶ
Bρε
ὴ
παιδιά, κα/α
ὴ
σε ς, γιορτάçετε τὴ
ὴ
χάρὴ Tοu, ε σαστε κα/οι
ὴ
ἐ ῖ ἴ
ν0ρωποι. μ γo, τi µuχὴ
ὴ
0α
ὴ
παραδoσω, ποu
ὴ
σκότωσα καμια
ὴ
ἄ 0 ἐ
κοσαρια
ὴ
ν0ρoποuς; κόμα και
ὴ
γuνα κες Çεκοi/ιασα, και
ὴ
μωρα
ὴ
ἀ Ἀ ῖ
πράματα χά/ασα!
Κανένας δε
ὴ
μi/ὴσε. στερ πο
ὴ
ρα, σα
ὴ
ν νά τανε μοναχός, ᾿ ἀ ! ῾
Çανακούνὴσε το
ὴ
κεφά/ι τοu κι ναστέναÇε κι ε πε: ἀ ἶ
« ραγες πάρχει Κό/ασὴ και
ὴ
Hαράδεισο;... Ἄ "
Και
ὴ
δάγκασε το
ὴ
μοuστάκι τοu. Eανακούνὴσε το
ὴ
κεφά/ι τοu κι ε πε ἶ
μέσα στο
ὴ
στόμα τοu, σα
ὴ
να
ὴ
μι/ο σε με
ὴ
το
ὴ
ν αuτό τοu: ῦ #
Aε
ὴ
ν μπορε ! Κάτιτις 0α
ὴ
πάρχει. ῖ "
Και
ὴ
δε
ὴ
ν Çαναμi/ὴσε.