ΑΝΩ ΚΑΤΩ

ΕΤΟΣ Α. ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΠΕΜΠΤΗΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΑΡΙΘ. 5

ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΟΔΟΣ ΖΗΝΩΝΟΣ ΑΡΙΘ. 9

'II συνδρομή ετησία και προ.-.Ιηρωτε'α. δια το Έσωτερικον δραχμας Β Χ ai δια το 'Ζξι, τεριχύν φραγχα χρνσίί Β

ΆγχεΧίαι χ αϊ (Ιδιοποιήσεις καταχωρίζονται ε ìi' την τε.Ιενταίαν σεΐ'ιδα προο\\Β0 Ιετίτα ö στίχο (:

Αιενθνντηο: ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ ΕΝ ΑθΙΙΝΑΙΣ TUN SD ΑΠΡΙΛΙΟΙ" 18!)Β ΤΙ ΜII ΦΙ Α ΑΟΎ Λ Ell. Β

re:
Έ λ α τρελλίι πρωτομαγιά, σκήρπιοε πέρα-πέρα
χίλχες χιλιάδες μνρουδιε'ς. μπουκάλια δηλητήριο,
Να ξεβρωμίση με αυτά η δόλια ατμόσφαιρα.
Να φύγη, h βρώμα πάτησε το... αποχωρητήριο !
 2 "Ανω—Κάτω

— Μοϋ θές νά κελαδήσης σάν τάηδόνι !...

Κι' αρχίζει νά χτύποι μέ τ.] μαγκοΟρα.
"Ομως σέ λίγο βλέπει νά ζυγώνη
ένδς μανάβη άλλου ή γαϊδοϋρα !
ΕΔΩ Κ' ΕΚΕΙ

ΔΙΑ ΜΑΡΙΕΜΒΑΔ
Δρέψ α τ ε π ά λ ι ν Ιρασταί ! Ή π ρ ω τ ο μ α γ ι ά , αύτος δ προ
Προκειμένου ν ά μετχβτι εις τ ά ,ΐοντρά ό κ. Τρικούπης και
αιώνιος σταθμός τοϋ έρωττς κ α ι της ποινίσεως, α υ τ ή ή λα-
εκιΐ.Ηνη τοις α μ α ρ τ ί α ς αύτοϋ και του 11αναγιωτίοου, το
τρευμένη ήμερα τ ω ν ρομαντικών κ α ι τοϋ Π α ν α γ ι ω τ ί δ ο υ ανα­
ύπουργεϊον απεφάσισε νά κανονίσει διά προγράμματος τ ά της
τ έ λ λ ε ι οιά μ ί α ν ακόμη φοράν κ α ι οι Ιρασταί φαιδροί, εύδαι-
αναχωρήσεως κ α ι νά περιβάλη μέ κάποιαν α'ίγλ/,ν α υ τ ή ν .
μονες, κ α τ ά τον π ο ι η τ ή ν σπεύδουν ε'ις τούς ευώδεις τοϋ Μαΐου
Τό πρόγραμμα δημοσιευθέν χθες περιλαμβάνει τά | ς % :
παραδείσους, άπό τους οποίου; πολύ σ υ ^ ν ά . . . βγαίνει το
Τά σ υ ν τ ά γ μ α τ α τοϋ ΛυροβοΜχοΰ θά π α ρ α τ α ^ θ ώ σ ι μετά
τ,ύΐο κ χ τ ' άπαράβατον έλληνικάν έθιμον.
τ ω ν κανονιών τ ω ν εις τ η ν προκυμ.αιαν.
Ό κ. Π χ ν * γ ι ω τ ί 8 η ς έπιφορτίζετχι νά σκορπίση μνρο,νάώς Χ
έ π ί της λέμβου ή τ ι ς θά π α ρ α λ α β ή τον ΙΙομπήϊον. Ο πρωθυπουργός κ. Ν. Δηλιγιάννης έόο>ρησεν εις τούς
Ά π ό τοϋ σιδηροδρόμου μέχρι της π α ρ α λ ί α ς θα στρωθη... υπουργούς του κ α τ ά τό Ιν Λ α υ ρ ί ω ύ π ' αύτοϋ παρατεθέν γ ε ύ μ α
'στό ξύλο ή συνοδεία, ένώ άπό τούς έ ξ ώ σ τ α ς θά τήν ραίνουν ράβδον φέρουσαν ώς λ α β ή ν μικρόν π έ λ ε κ υ ν . Ή « Ε σ τ ί α » δη­
μέ . . . καθαρό νερό, το οποίον Οά έχουν μέσα σέ τενεχέδες. μόσιε ύουσα τ ή ν εϊδησιν επιλέγει ότι τό δώρον α υ τ ό αποδει­
Έ ν ω θά έψ,βαίνη ε'ις τ ή ν λέμβον ο Καίσαρ ή μουσική θά κνύει τ η ν συμπνοιαν τήν ένυπάρν ουσαν μ ε τ α ξ ύ τ ώ ν νυν υ π ο υ ρ ­
^τυπόί τό έμβατήριον. γών. Έάν ή ράβδος κ&ί το Ε,ίιΛο αποδεικνύουν σ υ μ π ν ο ι α ν , ήμεΐς
Ή μουσική θά α π ο τ ε λ ε ί τ α ι άπο π ο λ λ ά όργανα... ζώων, οι οποίοι ε κ τ ι μ ώ μ ε ν τήν α 'Εστίαν» και συμφωνούμεν μαζί
•ήτοι κοιλιές, ά ν τ ε ρ α , π λ ε μ ό ν ι α . της θά τ ή ν έρωτησωμεν έάν μας έ π ι τ ρ έ π η δ ι ' όμοιου τρόπου
Ή θάλ»ασσα οφείλει νά μ ή ταραχθη διότι θά ϊδη τον νά εκφράσοψεν τ ή ν συμπνοιαν μας.
ένοικιαστήν τ η ς .
Χ
Ό κ. Γιαννόπουλος ο Η π ε ι ρ ώ τ η ς Οά κ ά μ η μ ί α ν π ρ ο σ φ ώ -
Οί υπουργοί έ'λαβον τχν ράβδον και τήν εναπέθεσαν είς
ν η τ ι ν έν εί'δει ήπειρωτήσεως.
μίαν γωνίαν άπο τ ή ν οποίαν θά τ ή ν αναλάβουν μόνον όταν
Ή Κ ί χ λ α , ή Κίσσα και ή Αηδών θά αρχίσουν νά . . .
αποφασίσουν νά τ α ϊ ς βρέζουν κανενός δ ι ά ν ά δικαιολογηθώ τό
κελαϊδοϋ< τιοΛεμικά.
ρητόν : ράβδος έν γωνία άρα βρέχει.
"Ο Ναύαρχος τότε θά σ η κ ώ σ η τ ή ν "Αγκυραν και θά τ ή ν
δέση. Χ

Ό κ. Τρικούπης μόλις ευρέθη έπί τοϋ καταστρώματος Οί μπεμπέδες τοϋ (("Αστεως» είχον είσαχθϊ) εις όίκην
οφείλει νά βγα"λη τό μ α ν ί ύ λ ι του και νά ά π ο χ α ι ρ ε τ ί σ η . . . διά προχθές διά μερικάς α τ α ξ ί α ς τάς όποιας έκαμον κ α τ ά τοϋ κ.

παντός τήν Ελλάοα. " Ρ ά λ λ η . Τά ΙΙλημμελειοδικεϊον μ ε τ ά μικράν σκέψιν έκηρύχθη

Μπούλ-Λίτόγκ. άναρμόόιον και π α ρ έ π ε μ ψ ε τ ά παιδηι ε'ις τήν κουβερνάνταν

τους ΐνα τ ά τ ι μ ω ρ ή σ η διά νηστείας. Ή κουβερνάντα τους
αληθώς ή ν α γ κ ά σ θ η νά προβή ε'ις άποΰοΛήν, άποδειχθέντος οτι
Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
οί μπεμπέδες πρό πολλού νηστεύουν.

(Εικών) Χ

Φωνάζει δ μανάβης τακτικά Κατά τ ή ν Ι 6 η ν Α π ρ ι λ ί ο υ φοβερόν, σπαραξικάρδιον, ειδε­

πώς έχει δροσερά λαχανικά χθές κ α ι άποτρόπχιον έ γ κ λ η μ α έ'λαβε χώραν Ιν Ε λ λ ά δ ι . Ε υ ­
κι' 6 γάΐδοιροί μπροστά του φορτωμένος ρέθη δ η λ α δ ή τ ή ν π ρ ω ΐ α ν της 17ης Απριλίου άκέφαλον και
σιγά σιγά βαοίζει νυσταγμένος.-
ήκρωτηριασμένον μέχρις ά ν τ ε λ ώ ς αδυνάτου της αναγνωρίσεως
αύτοϋ τ ό . . .Τριχουπικον κόμμα ! Αί δέ άρχαί ένεργοϋσιν α ν α ­
Εΐνε δροσάτη ώρα πρωί-ή, κρίσεις κ α ι ευρίσκονται έπί τ ά Ιχνη τ ώ ν δραστών τοϋ εγκλή­
κι' ένω ο! δυό τους περπατούνε μόνοι
ματος.
νά κελαόη ακούγεται τ αηδόνι...
Βγάζει λοιπόν κι * 6 γάιδαρος φωνή.
Χ
Μ ε τ ά παρέλευσιν δέ π ο λ λ ώ ν ήμερων και χάρις εις τ ά ς ε π ί ­
μονους και ακάματους τ ώ ν ενδιαφερομένων έρευνας άνευρέθη
Τό στόμα του ανοίγει μ)ά όργυίά
κι' αρχίζει νά γκαρίζη, νά γκαρίζη.... έπί τέλους ή κ ε φ α λ ή τοϋ π τ ώ μ α τ ο ς τού Τρικουπικού κόμματος
Φουρκίζετ' 6 μανάβης κα! τον βρίζει. και είνε... ό κ. Σψόπον.ίος.
— Μυρίστηκες, του λέει, πρωτομαγιά ! Χ
 Ανω—Κάτω

Ό κ. Σιμόπουλος :':ναλαμβάνων τ η ν διεύθυνσιν τοϋ ά λ λ ο τ ' — Ά ! ή τερρακόττες ! Ή λέξις α ύ τ η εινε Ι τ α λ ι κ ή ! Κ α ι

έ π ι μ η κ ε σ τ ά τ ο υ Τρικουπικού κόμματος, τοϋ Ιπιμηκεστέρου κ α ι σημαίνει άσχημόκιττες, τέρας-κόττες.
α ύ τ ο ϋ τοϋ κ . Καραπάνου τοϋ προοδευτικωτάτου κ α τ ά τό ανά­ — Καλέ τ ί μου λέτε ; αυτές λοιπόν δεν τ ρ ώ γ ο ν τ α ι ! . . .
στημα παρ* ολην της η λ ι κ ί α ς αύτοϋ τ ή ν προοοον τούτου α ν ­ Τόρα εΐπατε με, σας π α ρ α κ α λ ώ , τ ί ή τ α ν ο Μ α λ ώ χ και ή Μ α -
δρός, θά εΰρη έν τ η Βουλγί α ν τ ί τοϋ μ α κ ά ρ ι α τγ) λ ή ξ ε ι π α ν - κόρ κ α ι τό Μελχισεόέκ κ α ι ό Ί α ν σ ί ν ; "Ολοι αυτοί φ α ί ν ε τ α ι
σθένους Τρικουπικοϋ κόμματος μόλις διακρινομένην και μαθη- π ώ ς ήσαν ζ ώ α ! έ';
μ α τ ι κ ω τ ά τ η ν Τρικουπικήν τε.Ιείαν ! Το β λ έ μ μ α τοϋ σοφού φίλου α υ τ ή ν τ ή ν φοράν κ α τ έ σ τ η ά -
——>¡3X0X1^. '- γριον. "Ηρχισε ν ά τ ρ έ μ η έξ οργής, ύ ψ ώ σ α ς δέ τ ή ν ομπρε.Ι.Ιαν
του μού της έβρεξε.
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ
— Μά γ ι α τ ί μέ χ τ υ π ά τ ε , κ Μυριανθούση ;
— "Αθλιε, μού είπε, θέλεις ν ά μέ π ε ρ ι π α ί ξ η ς ;
— 'Εγώ ; άλλά π ώ ς ;
Στην «Εωθινή»
— Ά φ ο ύ περιπαίζεις τ ά έ'ργα μου ; ,
«Έωθινή» μου έβγαινες — Ποια ε'ργα σου ; ή ρ ώ τ η σ α έκθαμβος.
καΙ σύ μέ τήν «Πρωίαν» — Α υ τ ά ποϋ δημοσιεύω σ τ ή ν « Ε σ τ ί α » μέ τό ψευδώνυμον
μέ τήν Ή ώ δ' ενέπνευσες Γρυπάρης ! ! I
πρίν 'δής τήν... μεσημβρία*:

ϊ*α.μ.πο*γόες

τον ΙΙν.ν*/.γίωτ£«ϊ/" ν ί

" Α ν γιά τοϋ Μ α γ ι ρ ΰ τήν πρώτη νά γλεντήσης αγαπάς, ΜΕΣΑ Α Π Ο ΤΗΝ Ψ Γ Χ Η ΜΟΥ
συμβουλή καλή σοΰ δίνω. Μή τήν πής εις ά λ λ ο ν κρύφ'τη 1
Σ έ προτρέπω γιά νά πάς
Ξέρω 'γώ ! . . .
στά Πατήσι,α, σ' ί ν α κήπο, που τ ό ν λένε Ποδονύψτη !
Λένε, π ώ ς μιά φορά, 'ς τό Μεξικό,
Γιόκας
τοϋ Μοντεζούμα οί παπάδες οχ κακοί,
έ ξ ε ρ ρ ι ζ ώ ν α ν ' τής καρδιές τ ώ ν α ι χ μ α λ ώ τ ω ν ,
και τής πετούσαν, μέ τόν ϋστερο παλμό,
'ς τοϋ άγριου Θεοϋ τους τό βωμό...

Μά έ σ ύ , δπου δέν είσαι... Μεξικό,

και μήτε... παπαδιά μ α ν ι α κ ή ,

ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΙ γ ι α τ ί νά ξερριζώνης τΐιν καρδιά μου π ρ ώ τ ο ν ,

και δ ε ύ τ ε ρ ο ν , μέ φόρα ερωτική,
(Συνέντευξις με τον Μυριανθούση) γ ι α τ ί νά τ ή ν πετάς, μέ τό "στερνό σπασμό,
'ς τ ή ς πειό αγρίας Αφροδίτης τό βωμό;...
Τόν έλλόγιμον φίλον εύρον καθ* όδόν. Διεκαιόμην ύπο τ η ς
επιθυμίας νά μ,άθω τήν γνο'ψ,ην τ ο υ περί τ ώ ν αριστουργημά­ Κάτι που δεν ξέρω !
τ ω ν τοϋ Γρυπάρη τ ώ ν όποιων τ ή ν ά π ο κ λ ε ι σ τ ι κ ή ν δημοσίευσιν Συ, ποϋ δέ γ ν ω ρ ί ζ ω και ποϋ δέ γ ν ω ρ ί ζ ε ι ς ,
άνέλαβεν ή « Ε σ τ ί α » . μάηθελα και θέλεις νάειμαστε μαζί·
Τόν έχαιρέτισχ κ α ι τόν π χ ρ ε ^ ά λ ε σ α ν ά σ τ α μ α τ η σ η . συ, ποϋ δέν ε λ π ί ζ ω και ποϋ δέν ε λ π ί ζ ε ι ς
— Τ ί μέ θέλετε ; νά συναντηθούμε δσω ό κόσμος ζ ή .
— Έπεθύμουν π ο λ ύ , έλλογιμώτατε, ν ά μού εξηγήσετε
μερικά π ρ ά γ μ α τ α τ ά οποία ακούω άπό τίνος.
"ΟιΗς αύτοϋ τοϋ κόσμοι/, άλλου κόσμου πλάσμα,
— Ε μ π ρ ό ς , είπέτε μου !
γ έ ν ν η μ α τοΰ νοϋ μου, της καρδιάς φ ω ν ή ,
•— Τ ί σημαίνει ή λέξις Σκαραβαίοι. ;
ά γ γ ε λ ε ή λνρα, όνειρο ή ασμα,
Μέ έ κ ύ τ τ α ξ ε περιφρονητικώς άπό κεφαλής μέχρι ποδών
ποϋ ή ψ υ χ ή γ ε ν ν ά ε ι κ ' ή καρδιά πονεϊ.
κ α ι έ π ε ι τ α μού α π ή ν τ η σ ε .
— Οί Σ κ α ρ α β α ί ο ι ε!νε ζ ώ α ; ί
— Τ ί είδους ; Μας ενώνει ξέρεις ;. . κάτι μάς ενώνει
— Ό α ο ι ά ζ : υ ν πολύ μέ τόν μπουμπούνα ποϋ κ υ λ ά ε ι κ α μ - ποϋ όνομα δέν έχει ούτε και λαλιά,
μ ι ά φορά τό . . . Είνε, π ώ ς νά σού π ώ , ζ ώ α αριστοκρατικά.... ά λ λ ά π λ έ κ ε ι πάντα δπου σβιοϋνται οι πόνοι
χρυσοχάνθαροι... μία γιά τους δυό μας μ α γ ι κ ή φ ω λ η ά !
— Η Τερρακόττες δέ ; Ναύτης
 ν.

4 Άνω —Κάτω

πιολουμένων πραγμ,άτων όπως οι ξενοδόχοι τών φαγητών, ότε ρίπτε

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ τό Βλέμμα του πάλιν έπί τοΰ ωρολογίου . . . .
Ουδέ λέξιν προφέρει. Α ρ π ά ζ ε ι τά παρατυχόντα βιβλία και τρέχε
Νεαρός, ευφυής και επιμελέστατος μαθητής έκ των ουχί σπανίων προς το Γ υ μ ν ά σ ι ο ν . Ε ί χ ε παρέλθη ή ογδόη πρό πέντε λ ε π τ ώ ν .
ανά τήν κλεινήν πρωτεύουσαν της Ε λ λ ά δ ο ς , ά μ α ήνερΟη της κλίνης
του, αφ ού κατηναλωσε ουκ ολίγον χρόνον όπως εαυτόν περιποιηθή ώς
γαμβρός, κλεισθείς έν τω δωαατίω του άντί νά μ ε λ ε τ ή σ η ώς π α ρ ή γ γ ε ι -
λεν αυτώ ή μ ή τ η ρ του, λαμβάνει χάρτην και τήν ζητούσαν επιμόνως ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΠΑΤΟΝ
να τεθή εις αποστρατείαν γραφίδα του και ήρξατο γράφων δια των
καλλιγραφικιοτατων χαρακτήοοιν του κατά τήν εκφοασιν μιας τελειοφοί­
του τοΰ Α ρ σ ά κ ε ι ο υ , τους όποιους όμως εάν έβλεπε καθηγητής τ η ς
Φωτοτυπίαι
Αρχαιολογίας έν τώ Έ Ο ν . Ι,Ιανεπιστη
ημιω λίαν περί τάς έπιγραφάς 11
ησκημένος, θα ήδ,ινάτει ν ανάγνωση ευχερώς,ήρξατο λέγω δια μ ε λ ά ν η ς Μετά τήν Κα.Ιόγρηαν ή Πεθαμμε'νη.

εκφράζων τί ; Τ α καταπλημμ,υροΰντα τήν καρδίαν του αισθήματα. Α δ ύ ν α τ ο ν νά διέλθη τις άπό τό πλάγι της χωρίς νά ψιΟυοίση εξ
Προς τίνα ; ΙΙρΌς τήν άπαραίτητον συμπλήρωσιν παντός νέου τοΰ συρ­ ένστικτου, αυτομάτως:
μού, προς το έτερον ήμ,ισυ παντός μ.αθητοΰ, προς τήν έρο>μένην του « ' Ώ Λ έ λ α μου λευκή ωσάν τά κρίνα.. »
ΰ>ς έξης : * Κ α λ έ , τί λέγω ; λ3υκή ; ΙΙάλλευκος. Ή χιών Οά ώχρία — άν ήτο
« Ά γαπητ,ή Ζωή ! δυνατόν—της άγαλματώδους κόρης παραβαλλομένης τό χ ρ ώ μ α . Λ ε ι κ ά
φορέματα, λευκόν πρόσωπον, σοι δίδει αμέσως εν ιδεώδες παρθενίας,
Καθ »)r ωρατ σας γράφω ό μετ roffc μον π.1 ηρόνναι από . . . το όποιον θά ησαν ευτυχείς ο! ζωγράφοι και οί γλύπται άν κατώρθουν
ΉκούσΟη φωνή λέγουσα : ν αποτυπώσουν. Τ α κ τ ι κ ή περιπατήτρια τοΰ Ζαππείου και τών ζ α χ α ­
— ΓαΛααα 1 ροπλαστείων Α λ λ ' δ τι σέ εμπνέει, σοι επιβάλλεται, εινε νά τήν φαν-
τασθής ^εκράν. Τί θεσπεσίως ώραί'ον, τί άπαραμίλλως ποιητικόν εινε
Μετά πάροόον οΰκ όλίγης ώ:ας οπως έπανεύρη τον σ υ ν ε ^ μ ό ν των
νά τήν ΐδης μέ τά μάτια της ψυχής έξηπλωμένην έπί φέρετρου, μ έ
Ιδεών του, ον διέκοιί/εν ή επάρατος εκείνη λέξις τότω μ,άλλον κ α θ ' δσον τόν νυμ,φικόν πέπλον, μέ τά ευγενή, τά λεπτά, τ ά ώχρόλευκα χ α ρ α ­
και το γ ά λ α απήρεσκεν αύτώ, ό φίλος εραστής έξηκολούθησεν : κτηριστικά τοϋ προσώπου της, τό οποίον άναμιμνήσκει πάγους τοϋ
άπο τάς ώραιοτερας περί τον μ/Χ.Ιοντος βιον μας ιδέας, ή δε κάρ­ Β ο ρ ρ ά . . . Α υ τ ή δέν εινε τέκνον τοΰ Α τ τ ι κ ο ΰ ήλιου· εινε χιών τήν ο ­
δια, μον απο . . . .
ποίαν μόλις θωπεύει, μετά συστολής θά ελεγέ τις, ή άκτίς τοΰ Φοίβου.
Και διέρχεται προκαλοΰσα μονοσυλλάβους πανηγυρικούς τοΰ κάλλους
Φ ω ν ή έν ύψηλοτέρω τόνω της πρώτης ελεγεν :
της, α λ λ ά πάντοτε σάς έρχεται εις τόν νουν τό θέαμα της κόρης νε-
— 'Έφημερίδεεες 1 κράς, και ζητείτε αμέσως ομοιοκαταληξίας δια νά λοξεύσετε στίχους
Α ρ κ ε τ ό ς ή δ η παρήλθε χρόνος εως ού εΰρει è μέλλιον δημοσιογρά­ και δέν ευρίσκετε κανένα άντάξιον τοιούτου μεταξύ ζιοής και "Αδου·
φος τήν έπομένην φρασιν : αγγέλου.

από τα ευγενέστατα των αισθημάτων δι' νμας. θεωρώ εμαντον εν- Και OU.UK, μεθ δλην την γοητειαν τοΰ σαβάνου, αεθ' όλον τό κου·
ρασμένον εκείνο βάδισμα της, θ' άνομολογήσετε μ α ζ ή μου ότι ή π ε -
τνχέστατον ε.Ιπίζων Hit ίίενσεται μετ ου ποίν καιρός . . . .
θαμμενη προώρισται νά ζήση και θά ζήση.
— Καιροί ; Μάλιστα.
Ά π α ν τ α δ μικρός εφημεριδοπώλης εις τόν από τοϋ τρίτου π α τ ώ ­
ΊΓί σέ μ έ λ λ ε ι . . .
ματος ζ η τ ή σ α ν τ α τους «Καιρούς».
Έ π ί πολύ έσκέφθη άν έπρεπε να τεθή ενικός ή πληθυντικός ό μέλ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Λων δικηγόρος Τέλος αναφωνεί, ο γέγραφα γέγραφα και προχωρεί:
»χατα τον όποιον θα ζωμεν ηνωμένοι Έγω χαι Συ ητοι . . . .

— Τι) «"Ανω-Κάτω» χαϊ η «Άχρο'ποΛις» ! 'Η β ρ ο χ ή

Έιοώναζε τρέχων έτερος εφημεριδοπώλης. Ο δε μέλλων δικηγόρος
Στα παραθνρό(ρν22ά σου
κατά τάς διαθέσεις της μητρός του. ήναγκάσθη να σ χ ί σ η τήν έπιστο
άκον πώς παραπονιέται
λήν και να γ ρ ά ψ η νέαν μ έ Ίώβειον ύπομονήν και χωρίς τό ελάχιστον
και σιγα αίγα στενάζει,
νά έκφύγη των χειλέοιν του παράπονον διότι είχε γράψει τό « Α ν ω -
Κ ά τ ω » και ή « Α κ ρ ό π ο λ ι ς » , ά\τί νά γράψη ό Έ ν δ υ μ ί ω ν και ή "Αρ­ χαϊ άγάΜα άγά..Ιια στάζει.

τεμις· μ,ετά ταϋτα γράφει : V βροχή.

Ταοτα πάντα θε'.ίω να σοΙ εκφράσω με . . . . *
Φοβεροί, κα'ι πλέον ή άπαξ επαναληφθείς ογκηθμός υπέδειξε τω Στα παραθνροψν^Λά σου
νεαρώ εραστή εν μέσον δι ' ού ήδύνατο να έκφραση και αυτός τ ά προς τά οιδεροσφαΛισμ'ενα
τήν έρωμένην του α'ισθήμμτά του, ώς επραττεν ή δ η è τετράπους εκεί­ αχού εχεΐ αναστενάζει
νος και ηδύς τήν φωνήν Κ ω μ α σ τ ή ρ Μετά μικρόν διάλειμμα προσθέτει: χαϊ σιγα σιγά σταΐϊιζει
»ιιε τάς παρούσας γραμμάς. ενα δάκρυ ψυχή !
Ταντα χ al «ri περιμένω το εσπέρας εί,ς το σύνηθες μέρος με....

Φωνή ού πολυ της προηγουμένης διαφέρουσα έξυπνα τον γέροντα Στά παραθυρόιρυ.Μά σου
άντίλαλον όστις έπανελάμβανεν : άπο της βροχής τό χ.Μμα
. Άγγινάρες, xovxni και μαρον,ίχα ! όε θά μ,ιίνη οντε ρανίδα
'Κκ της πολλής βίας δ επιμελέστατος μαθητής έγραψε ταϋτα ν ο - 'σάν τοϋ ήΜου ή αχτίδα
υιίζων ότι γράφει με άνοικτας άγχαΛαε. · τά σφουγγίση τήν αυγή.
Τέλος έν ώ έσκέπτετο υπό ποίον μ.υθ στορικόν ψευδώνυμον να ύ π ο -
Φ
γ ρ ά ψ η , έπληξε τήν άκοήν του φωνή έξωθεν τοΰ παραθύρου λέγουσα : Στά παραθυρόφν.Μά. σον
— ΜπαχάΛηηης !
άπο τ.ής ψυχής τό δάκρυ
'Αηδιασας έπί τέλους τήν ε'ιρωνείαν της τ ύ χ η ς , απορρίπτει τ η ν
δ.Ι' ή γή θά π.ΐη^ψυρίση
γραφΤδα, σχίζει τήν έπιστολήν και σκέπτεται αν πρέτει να κ ά μ η εναρ-
χύ.θε ήΜύς θ ε νά σδυση!...
ξιν τοΰ μέλλοντος δικηγορικού του σταδίου δι' αγωγής έπί διαταράξει
χίιθε κόσμος θά πνιγψ ..
τ η ς ησυχίας τών πολιτών κατά των πωλούντων τα τρόφιμα και τας
εφημερίδας και ν ' άναγκάση αυτούς νά προσφέρωσι κατάλογον τ ώ ν Μώψ-