5212_24

http://digital.lib.auth.gr/record/142888

The physical item is part of Aristotle University of Thessaloniki Libary Collection.

This digital representation of the original is made available to the public, under the
Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
 ΕΤΟΣ Ζ. ΕΝ ΑΘΙΙΝΑΙΣ ΤΗ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ 1850. ΑΓΙΘ. 320.

ΤΙ Mil ΕΊΊΙΣΙΛΣ Λ 1 ΣΥΝΑΓΟΜΑΙ

ΥΥΝΛΙ’ΟΜΙΙΣ
ΪΊΝΟΝΤΛΙ
ΠριπΧ- ρ-οτία si; 'AOr'vat;
τώ Συντάκτη κ.αΙ Εκοότη ΙΙ,ιρα -.:Γς ΚΚ. Λιοα.τκά·
Δ. ΙΙΛΝΤΛΖ1Ι. λοιε v.u .u ί ετατα:,· τών
Λια του; Ετος τής ‘ΙίΧΧάοος J 3XJCJ|J.ίnov f v τή r x·:-
τυνοοομητας . . . op. I2 £»-. ή.
>.«»·«.» tfp fa 1».' -Λ’ »-·>·« ο . .
Δια τους εχ,-ός αυτής » 15 _ 'iiv '} .iXXlY-.-v
Τιμή καταχωρίτειος αγ­ ZU ~. ,U K. K. 'Ka) > V;XC
γελιών λέπια 15 ό ττ!/_υς.
Dr,· rn.i.il, ι.Ι ■ < ■·! lip ςίν ις και to!,· -
ΛΡ1Ϊ ΠΙΙΙΙιΊ). r01' £''·:Ρ'·ποιε τ.ύ Έκ.'Ι-
δίδεται τετράκις
TU'J.

τού μηνός) I'.dr ήζ f. c, f<~,j <«' .τι'.Ο ,ια $!,c (ΙΣΟΚΓΛΙΊΙΣ:.

Μελεται κι τ«9 KsdmxaO «ά &xe»«tm !ί ^ Άλλα ί ίχέ?Ρων

, Γ ό=ν ΟιαΛεγει τους μαργαρίτας και εκ της κοπριά;, δεν
yACtiGGCCOlOO. ■ διακαθαρί,ει τον οϊτον από τδ άχυρον ·,

(Πασά Αντωνίου Πάλληνδα Κ,υΟνίου). ! '°

.
έκ κουιιότητητος πολλάκις φίλος του
.Θ
1 - ! νεωτερισμού, επεκτείνει αυτόν καί επί τή; γλώοσς; του.
Έν ΙΕάρνη (άρχ. ’Οδησσώ) τής βρσκικής Μοισίας δι-,Ένόσω μέν διαμένει έν τώ χωρίω του ή έν τή νήσω
ίτριβον, διδάσκων την ήμετεραν γλώσσαν τούς παΐδας του, άανεπιμικτος μετ άλλιου, ευχάριστε'ιται c ιαλεν οχε­
τών έκεΐ έλληνιζόντων ομογενών, δτε διά τής έφημε Iνος διά τών λέξεων και φράσεων τού τόπου τής
Π

ρίδος τών Φιλομαθών πεοιή/.Οεν εις γνώσίν μου ή προς'οεώς του. 'Άμα δέ άποδημήση, ήτοι διά τό φύσει φιλό-
συλλογήν τών κατά τόπους επιχωριαζοντων Έλληνι- καινόν, ή και ποός αποφυγήν τών σκωμμάτων τών παρ’
Α.

κών λέξεων και φράσεων δημ.οσιευθεϊσα παραίνεσις του οίς έπιδημεΐ, άνταλάσσει τάς μητρικός λέξεις και ορά-
υπουργείου τής παιδείας. |σεις με τάς τών παρ’ οίς επιδημεί, καί πολλάκις μάλι-
Είς την όντως έλληνικωτάτην ταΰτην πρόνοιαν τοϋ στα, απειροκαλίας καί άμαθείας ένεκα, τάς καλλιτέρας
υπουργείου μετά χαράς ταρετήρουν, ότι άνταπεκρίνοντό.εγκ^ταλείπων, ένασμενιζεται εις ξενικός καί βαρβαρι-
τινες των κατά τό κράτος έλλογίμων Κ. διδασκάλων. κάς. Ίούτο πολλάκις παρετήρησα εις τινας τών έκ τής
τών τε Ελληνικών καί δημοτικών σχολείων, δηρ,οσιεύ- εργατικής καί άγραμ.μάτου τάξεως έκ τών πατριωτών
οντες διά τής αυτής έφημερίδος, ένιοι δε καί διά τής μ^υ. Ούτοι ξενιτευομενοι, και μάλιστα εις Τουρκικάς
Πανδώρ . ς, πολύτιμα ώς επί τό πλεΐστον τής 'Ελληνι­ ΧωΡα»5 !-,'ετ^ βρα-'/,υ^ρόνιον αποδημίαν, επανέρ;/σνται άλ-
κής γλώσσης λείψανα, κεκρυμμένα μέχρι τοϋδε καί α­ λ’ άντ’ άλλων λέγοντες, οίον κουζίναν τό πριν μα-
παρατήρητα έν μέσω τής χυδαιότητος. Διότι, ιός πολ- γ ε ι ρ ε ι ο ν, τ ς α κ ι την πριν κ α μ ι ν ά δ τ σ α-
λάκις συμβαίνει καλλιτεχνήματα καί έπιγραφαί πολύ-]τ σάραν τήν / πρίν δ ι α λ u
διαλυστήρα, ντουλάπι τό
τιμοι ν ' άνευρίσ/.ωνται
’ - ■ ■- ·-·-··κατά τύχην
-'·....... έν
- μεοω
.......κοπριάς
— ■·-’
καί^ε'Λ"""ΙΜΙ
ρ μ ά ρ ι ο ν, ντουβάρι τον τοίχον καί άλλα
βορβόρου,ούτω καί έληνικωτάτη λέξις καί φράσις, σπου-,τοιαΰτα. Αι γυναίκες όμως ένδημοϋσαι καί οΐκουροΰσαι
δαία καί περιζήτητος, νά συνεθίζηται παρά χυδαίοις καί ώς έπί τό πολύ, και μ.ετά τών ξένων όλιγωτέρας αχέ-
* '
απαιοευτοις. σεις εχουσαι, έμ.μενουσιν έπί πλέον εις τό έγχώριον
Τούτου ενεκα ό άναζητών λέξεις καί φράσεις τοιαύ- άρχαΐον ίόίωμ,α, καί τοσούτω μάλλον, όσιο εώαι πρεσβύ-
τας έν ταΐς πόλεσι καί παρά τοΐς σπουόαίοις, ή ούδε- τεραι καί άπλοηΟέστεραι.
μίαν ή νόθους τινάς καί έκφύλους 0’άπαντήσ1/]. Διότι ΙΙανταχοΰ μεν τής Ευρωπαϊκής καί Ασιατικής Ελ­
δυστυχώς έπικρατεϊ ενταύθα ιδέα τις σαθρά, οτι παν το ληνικής γης, όπου δεν κατωρθώθη νά έξαλειφθή ή Έλ-
έθιζόμενον ή λεγόμενον παρά τών χυδαίων είναι αυτό­ ληνική φωνή, δύναταί τις νά κάμη Οαυμασίαν συλλο­
χρημα σκαιόν, άγροΐκον, βάναυσου, καί τούτων ένεκα γήν σπανιωτάτων 'Ελληνικών λέξεων καί φράσεων εις
άπόβλητον. ’Αληθές μέν είναι, δτι οί αγράμματοι τών τούς τόπους όμως ένθα αλλογενείς ήτοι βραχυχρονιώ-
χωρίων γεωργοί καί τεχνΐται συγκατέμιξαν έξ άπειρο- τερον ή καί οΰοόλως ενεμειναν, καί πλουσιωτέραν καί
καλιας τό καλόν μετά τοϋ αισχρού, τήν σπανίαν 'Ελλη­ πολυτιμοτεραν συλλογήν ελπίς είναι νά Οησαυρίση τις
νικήν λέξιν καί φράσιν μετά ξενικών τινων καί ώς έπί ενταύθα.
 9ι;0 ,(

Κατά μεν την ή,ΐειριυτικήν καί ’Ασιατικήν Ελλάδα'όέ νά κατοικήσωσιν ε’ς τά παράλια, πολύ όλιγώτερον ή-
καίτήν ΙΙελο.τόννησον αδύνατον σχεδόν καθίσταται νά Οελον έχει τοσαύτην άφοβίαν, ώστε χαί πλοιάρια να
ουρεΟή τοπος τι;, εις δν ουδέποτε έπερρευσαν ξένοι λαοί.1 εχ ωσιν, ίνα κοινωνώσι δι’αυτών μετά των γειτονικών
'ΐων κατά τό Λίγχιον όμως νήσων αί άφορώτεραι καί'νησ..ν χαί άλλων άπωτέρω τόπων. Έπραττον μεν εξ
ασημότεροι, στερούμενοι θέλγητρων,ήτοι ουδόλως ποοσ-Ιάνάγκης ενίοτε τούτο, άλλά τά πλοιάρια αυτών ήσαν
ειλκυον τούς αρπχγας τυχοδκύκτας τής δύσεως και τής*τοσοΰτον άθλια, και αυτοί τοσοΰτον (ανεπιτήδειοι είχον
ανατολής, ή προς ώραν και ολίγους. ’Επειδή οΰ:ε πολ-ίάποχατασταθή, ώστε άπχξ μεν ή δΐς τού ενιαυτού εβλε-
/.ιον την άκορεστον πλεονεξίαν ήτον αύτχϊς δυνατόν νά πόν τινες αυτών άλλον κόσμον, ισάκις δε ίσως άλλοι
εύχαριστήσωσιν, ούτε έπι πολύ. Όθεν οί ολίγοι ούτοι^τούς ΐπεσχέπτοντο. Γράφω ταϋτα έκ πληροφοριών άς
νεηλυδες, αν μετ’ ου πολλύ δεν κχτελειπον τό ευτελές έ/ω παρά γερόντων τών νήσων αυτών, ινα φανή όπύσον
αυτό έομαιον προς άνα,ήτςσιν νεωτερου καί καλλιτέ-ίδεν είναι αληθής ή γνώμη τινών ορονούντων, ότι, ώς
ρου, μετ’ όλίγας γενεάς συγχμυνευόμενοι, ουτεί/νος τής;ο! μετά τών Τούρκων συμβιούντες Έλληνες ουγκατε-
όιχβοίσεώς τιον άφησαν τοΓς μ,ετχγενεστέροις. Ολίγοι'μιξαν εί; την γλώσσάν των Τουρκικάς λέξεις καί ιδιώ-
δί μεταξύ πλειονων, ήναγκάξοντο, όχι νά έπιβχλλωσι*ματα, οϋ:ω>αίοί νησιώται Έλληνες, μετά τών Φράγ-
τήν έδικήν των, άλ/.ά να μχνΟάνωσι την γλώσσαν τών|χων έπί πολύ συμβιώσχντες, λχλούσι γλώσσαν έν πολ-
ζατακτηΟεντων. Ούτως έπί πχραοείγματι, δτε κατά το λοίς φρχγκίξουσαν. Τούτο άληΟ.ύει λεγόμενον περί
ί 7(H) ό Ι’άλλσς βοτανικός περιηγητής Τουρνεφόρτιος 'τών νήσων εκείνων, ών διά τε τό μέγεθος καί την εύφο-
διήλΟε καί διά των νήσων τού Αιγαίου, έν άλλαις τέτοιαν έπί πολύ έπεχρατησαν οί Φράγκο1.· οίον έν ταίς ’ίο-
καί έν ΚύΟνω αναφέρει, ότι κχτώκουν περί τάς 100 ψυ-’νίοις, Νχξω, Τήνω, Χίω/ Θήρα, Σύριρ καί τισιν άλλαις.
y δ:ς δυτικών, έ/όντων καί εκκλησίαν χαί τάς λοιπάς ■ Καί τών έν ταύταις όμως περισωθέντων μέχρι τοΰ νυν
προνομίας. Καί όμως ούοείς τών ζώντων έν ΚύΟνω έν- ολίγων δυτικών οί πλείονες, καί μάλιστα ο: ενδεέστεροι,

.
Ουμεΐται, ότι έπί τών αρχαίων ημερών τής ζωής του πιθανώτατα αρχήν έχουσιν οΰχί Φρχγκιχήν, άλλ’ Έλ-
.Θ
συνέζησε μετά δυτικού. Ιΐεβαίως οί δυτικοί ούτοι τήςίληνικήν. Διότι καταπιεξόμενοι υπό τών ξένων καί έτε-
ΚύΟνου ούτε έθανατώΟησαν ούτε έςεδιώχ Οησχν, άλλα ροδόςων χατακτητών, προσήρχοντο ές ανάγκης ή έκ
μεταβαλόντες δόγμα, σννεχωνεύΟησαν εντός τών πλει-jπλεονεξίας καί τό δόγμα αυτών, ί'να ζώσιν άνετώτερον.
Π
όνων. Καί τά μέν ερείπια τού ναού αυτών ενθυμούμαι ”Επραττον δηλ. τούΟ’όπερ παρά τών Τούρκων ήναγκά-
έγώ υφιστάμενα κατά την παιδικήν μου ηλικίαν τά δε ζοντο νά πράττωσι πολλοί τών σύν αΰτοΐς ζώντων Έλ-
οικογενειακα των έπώνυυ,α διακοίνοντχΐ οεοόαενα ετ: λτηνων.
Α.

παρά τών άπογόνιον αύτών (οιχ Δελχγρχμμάτικας, Δε-

Έκ τούτων καί έκ τών ποαγυ.άτων κχτάδηλΌν -τι7
άγγελης, Μποφιλιος, Εχετάνος κλπ )
τχι, οτι εν τισι των νήσων τούτων, εις τας οποίας οϋι
Έκ. τών έν λογω νήσων τού Αιγαίου τής κατηγορίας Φράγκοι σίτε Τούρκοι έπώκησαν, ό ελληνισμός καί ή
ταύτης είναι ή Κύθνος, Κέα, Σέριφος, Δίφνος,Κίμωλο:, Ελληνική γλώσσα οιετηρήΟησαν όσον οΐάν τε καθαρά,
Μήλος, Σίκινος, Φολέγανδρος, Ώλίαρος, Ίος, ’Ανάφη, καί οτι έν ταίς ομιλ'χις τών νησιωτών μάλιστα τούτων
’Αμοργός, Μύκονος, Ίκαρος, Κάρπαθος, Κάσος και άλ-jανευρίσκονται συχνότατα λέξεις άλλοτε μέν άλόμαντοι,
λαι τινίς ταύταις όμοιοι. Εις ταύτας ιΐ έγέ ετο έπι- άλλοτε 2έ κεκολοβωμ,έναι ύπο τής άμαΟείας καί τής πο-
ιρομή τις είτε Φράγκων είτε Τούρκων είτε άλλων τοι- λυχρονίου τριβής. Δύναταί τις αύτάς άνευ ύπορβολής
ουτων, έγ-ένετο κυρίως ποός διαρπαγήν, λεηλασίαν χαι εΐπείν νάρθηκα, έν ώ κατά τούς χρόνους τού σκότ ους
υποταγήν. Τινίς μάλιστα τούτων, αί μικρότεραι καί καί τής βαρβαρότητος διετηρήθη αλώβητου καί άσβε­ c.
αοοοωτεοαι,
» « t ) ουοεποτε ειο αλλογενή έποικον. στου τό πυρ τού ελληνισμού καί τής ’Ελληνικής γλώσ-
Κατά μεν τήν Φραγκικήν ε’πικράτησιν τών νήσων Εύρίσκονται μέν έν άλλαις τής 'Ελλάδος χωραις,
τούτων. φαίνεται, βπή'πρό; άλληλους τών κατοίκων ^^μοις, μνημειακοί λείψανα υλικά
αυτών έπιμιξία ήτο συνε/τσ:ερα' διότι ο! κατακτηταί θαυμάσια άρχαίας δόςης· έν δέ αΰτοΐς, τοις ταπεινοϊς
έπι τινα χρονον ειχου καΟιρίσει τήν περί αύτάς θάλασ­ καί ά/.ατονομάστοις νησυδρίοις, εί οΰοίν άλλο, καθαρώς
σαν τής πειρατείας. Αφέτου όμως έκ τών χειρών τών τουλάχιστον Ελληνικά ήθη, έθη, γλώσσα καί ύφος δι-
Φράγκων ίες τής Τουρκικής δεσποτείας τάς χεΐρας πε- ετηρήθησαν. ’Από τής ανεξαρτησίας όμως, κοινωνούν-
ριήλΟο ·, οί περί την θάλασσαν αυτών πειραταί,' έμοω- συνεχεστερον μετά τών άλλων χωρω ·, και κατα τι
λεύοντες εις τούς πορθμούς καί τάς άκτάς αύτών, έγί- έκπαιδευΟέντες, παρήτησαν πολλά των ίόιορρυθμων αυ-
νοντο μάστιγες των τε πλεόντων καί τών έν αύταίς τών έΟίμων χαί γλωσσηματικών ιδιωμάτων.
οικουνιων. Καί πρ·.ν μέν, τότε δε μάλιστα προς πλεί- Διά ταύτα έρανον πολλού λόγου άξιου συνεισφε'ρει εις
ονα εαυτών ασφάλειαν, έγκαταλιπόντε; σχεδόν πάντες την Ελληνικήν φιλολογίαν ό έπιμε/ιώς περισυνάγων
τά παραλία τολιχνια αύτών καί τά' σποράδην χωρίδια,·ο,τι έν αύταΐς περισώζεται έπ λείψανου σεμνόν τής
συνεχεντρώΟησαν εις τά μ-σογαιότερα. Ού τολμώντες|προγ'ονικής εύκλειας. Άλλ’ όφείλομεν νά σπεύσωμεν,
 )> i'GI \

διότι οί γέιοντες της πσοελθοΰση; έποχής τη; άπομο-'|ταίς συλλογαϊς των πολυτιμότατων Ίλληνικών να τά
νωσεως σχεδόν ζαρήλΟον τού βίου τό σταοιον, καί μετ’ίκαταΟετωμεν.
αΰτών σχεδόν συναπόλλυται τό άοναίο/ έγχώοιον ιοί- ·<-.■ ··, ·,ηι . > „ t
λ ι/. ι . ιν > ω ολίγον ypovov μετά τον σκοπού μου τούτον δ.jt
ωμα.
τριγας έν Εάρνη, καί ξένος ών τού εγχωρίου ιδιώματος
Ενδόσιμου καί εγώ λαβών έκ τή; του 1. υπουργείου
6εν ευτύχησα, ε·.μή ολίγα; λέξεις Πχρναίχάς νά σνλλε-
της Παιδείας προς συλλογήν Ελληνικών λέξεων προ­
;ω, καί έτι όλίγωτέρχς έκ τ?,ς γείτονο; Ά-χιάλου. |-
τροπή;, ήρξάμην του έργου πρό δύο περίπου έτών έν
να τις; ευδοκίμηση εί; τούτο, άναγκη να ήναι έκ των εν·
Βαρνη. άίκοπόν δε κατ’ άρχάς προεΟεμην νά συλλέγω χωρίων, και μάλιστα εν ΙΓιρνη,
ένθα οι μεν I άνοιες,ι 1?
τάς λέξεις τάς έξαιρέτως έπιχωριαζούσας έν τή αρχαία μεΤ ων κυρίως ό ξένο; δυνατ
.α συν.χναστοαοή.
ταΰτή τών Μιλησίων Ελληνική αποικία, σρονών, ότι
τιμώσιν εξ ανάγκη; την Τουρκικήν, α: δε γυναίκες, α:
πολυτιμότερου θά ήναι τό γλωσσάριου τούτο καί άσπα-
κάλ,λιον τών όνδρών γινώσκουσαι την ’Ελληνικήν, τ.ολ-
στότερον οίς μέλει περί Ελληνισμού, καθ' όσον έν μέν
λήν κοινωνίαν μετ’ άνδρών καί μάλιστα ξένων δίν έ-
τή καθ' ημάς Έλλάδι πολλοί βεβαίως είσίν οί δυν.άμ-:- χουσιν.
νοι νά πράξωσι τοΰτο, καί ούδέν θαυμαστόν εΐ περιεσώ-
0/ι αύτηή εκείνη ή Ελληνική λέξις. Θαυμασμού ομω: Ίνα δέ μή λογισΟή ή τή Ί-λληνιχή (φιλολογία πρ:σ·
πολλού άξιον είναι, πώς μετά περιπετείας τοσούτον κα . ΟcρΖ. μου (άλλως τε περίεργος) είτελής διά την .-μ * [ι: :
ταστρεπτικάς, καί έπικλύσεις στοιχείων τοσούτον έκ- >/ί·α5 £ι ου; προ^εΟηκα λόγους συγκχτεταξ IT
μηδενιστικών, κατωρΟώΟη μέχρι τοΰ νυν εί; τινα; ττ= -1’ν'α-.'κα'.ς και πολυάριθμους ΚυΟνιακά; λεξεις και κ
σαν
ραν τοΰ Λιμού χώρας, καί εις άλλα; πέραν τοΰ Άλυοςπ·ΧΡ λμί'·' τοΐ; ΚυΟνίοις. Κοιτεταςα ο:
'.ατά την έλάσσονα ’Ασίαν, νά διασωΟή, έστω καί ό έ- | ‘^ άλφαβητικως, σηυειών παρ έκαστη μη Κl0viol
κατά
λάχιστος, σπινΟήρ τού ελληνισμού. Παραλείπω -τας|κ? και 'ξ'^ν ττατριδα. ίχυτης. Λπο διετίας δε ενασνολού-
λάχ
κατά
/ητ'η τά rtαπώτατα
rτιλτητ/ί -τ-τής
γ- *ί η KrA>r.r 'Anivr
ελασσόνας Ασίας ffS'/nr
.
μέχρι τούδε ι μένος εις τ^ΰΤΟ.
τοΰτο, COXXl.,
οσάκις ευκαιρήσω,
ευκαιρήσω, Cέχω ουνειλ;
/ It) Ο U V ^ IX V fj. E V Λ ,
.Θ
έλληνιξουσας πόλεις, ’Λμισον, ϊινώπην, Τραπεςοΰντα, περί τάς χιλίας λέξεις τό πλεΐστον Κυ'.'νιακά;. Κατά δ·.
Κερασσοΰντα κλπ. Όχι όμως μόνον ενταύθα τού Εϋ- την συλλογήν αυτών εις τά εξή; μάί^.στα έπεστησα
ξείνου, δστις άλ).οτε ήν λίμνη 'Ελληνική, αλλά καί εις την προσοχήν μου- ά) ή λέξις νά ήναι προφανώς ‘Ελ­
τά (Ίριικικά καί Βουλγαρικά αυτού παράλια διεσώΟησαν ληνική; αρχής, ή τουλάχιστον πιΟανώ;· καί υ) πριν :.χ-
Π

Έλληνικχί τινε; πόλεις, ζωηρόν τή; 'Ελληνικής αυτών τατάξιο αυτήν εις τό λεξιλόγιόν μου, εξετάζω μή τυ­
καταγωγή; τό εύγενές αίσθημα διασώζουσαι. ΤοιαΟται χόν ήναι προκατατετανμένη είτε έν τω λεξικω τής α­
Α.

κατά μεν τά Θρακικά παράλιά εισι, Ιωξόπολις, Άγα- πλοελληνική; (β' έκδόσει) τοΰ Κ Βυζαντίου, είτε έν
θουπολις, Άσπρσς, Στακτοχώριον, Πύργος, Άγχίαλο;, ταί; συλλογαίς ταΐς δτ,μ.οσιευΟείσαις σιά τή; έφημερί-
Μεσημβρία· κατά δε τά Βουλγαρικά, ήτοι πέραν τού δο; τών ‘ΒιλομαΟών καί τή; Ηανδώρας. ΙΙολυ μάλιστα
Αίμου, Βάρνα (άρχ. Όίησσό;), Καβαρνχ, και μεσογει- προσεχτικό; είμαι εΐ; τό δεύτερον τούτο, ϊνα μή σανή
οτερον Προβατή, Κεστρίτοη (ίσως άρχ. Κ ε ιτρήνη), καί αυτόχρημα ματαιοπονία καί ταυτολογία ή εργασία μου.
έν τη κεντρική Βουλγαρία Άλβανοχώριον παρά τω Και εΐ; τά μέλλον δέ δίυ Οελ··) παυσει πλουτίζωυ τό
Τουρνάβω, καί άλλα τινά μικροχωρίδια, εν οι; καί κω- λεξιλόγιόν μου, έυ;, νομίζω, δίυ 0λ παύσωσι καί οί λοι­
μόπολί; τις ευμεγέθη; ό — G ώρα; μακράν τή; Βάρνη; ποί συνάδελφοί μου, πεποιΟ στες, ότι τό έργον αμνών
μεσογείως, ής τό όνομα, Τουρκικόν όν, μοΰ δ.έφυγε τής τούτο δέν 0ά ήναι σνωφελες εΐ; τήν Ίίλληνικήν φιλο­
μνήμης. ΛΟται ώς ύψηλαί κορυφαί ορίων περιεσώΟησαν λογίαν, καί μ.άλιστα εΐ; τούς σύν Θεώ συντάξοντας τό
εκ τοΰ τρομερού τών Βουλγάρων κατακλυσμού, τού ’Λκαδημιακον λεξικόν τή; νεοελληνική; γλώσση;. Ά-
/J >' (
προ μιας περίπου όεκάδος αιώνων έπισυμβάντο; κατά;παραλλάκτω; δε και οί συλλεγοντες τάς πανταχοϋ Β,λ-
τάς χώρας εκείνα;, καί τού σύχ’ ήττον τρομ.γοού τ(υν|λπνικάς άρχα·.οτητας και επιγραφάς (πο/.λάκις και εις
Τούρκων, τού πρό τεσσάρων αιώνων άρξαμενου. Παλχί-:τμήματα ατελή) έκπληρούσι συνάμα καί εθνική; φιλοτι-
οντες οί γενναίοι τού εθνισμού συτοι πρόμαχοι πρός.μία;, καί υ.ϊκή; φιλοστοργία:, καί Ελληνική; φιλολο-
ουο στοιχεία, το έν τού ετεοου τρομερωτερον,τας γ/,ιυσ· γία; άξιίπαινον έργον. ”Λν οε είναι α/.ηυε ι--·., οτι και αυ-
σα;’ όαλ/.ιδιάόαενοι, j Υ c · Ο ν ^ Τ QL Ελληνι­ τών τών Οαυμ.ασίων προϊόντ ον τών y ειρών τών ήμ.ετέ-
* - I ) έν
κά διδασκόμενοι, κατά τον σιδηρούν τής δουλειάς αίω ρων προγόνων, τών περιελΟοντιυν ήμίν, ώς νου.ίμοις ε­
να, κατωρΟωσαν άξιεπυίνω; καί άπαραδειγματίστω; ά- κείνων κληρονόμους, τό πολυτιμότερου καί σεμνότερου
μίαντον νά διαφυλάξωσι τού έλληνισρ.ού τό κειμ,ήλιον.ιΧσ.ι ςΐυν ούταις εΐι.είν αΐουνων .,ωή> είναι η γλώσσα, εν
Γούτων · υν ένεκα, δ,τι παρ’αυτοί; Ελληνικόν διεσώΟη,1'·) καί κινούμεΟα. Έλληνικώ; καί έσμέν "Ιίλληνες, κα­
καί^πολλ'.'ς αξίας καί πολλής περιέργειας άξιου καθί­ ταφανές γίγνεται, ότι ίσην καί πλείονα μάλιστα επιμέ­
σταται- μετά πολλού δε σεβασμού καί άγάπη; αδέλφι λειαν όφείλομεν ήυ.εΐ; έξοχως οί ύπηρέται αύτή; νά
κής όφείλομεν οϊ κε/ωρισμένοι αΰτών καί πολ.ιτικώ; καί καταβάλλωμεν, ίνα περισυνάγωμεν τά πανταχού τής
τοπικώς περιλειπόμενοι ’Ελληνες νά δεχώμεΟα, καί έν Ελληνικής γης οιανεμημενα μέρη και συντρίμματα αύ-
 X 962 )(
tic, έξ ών ol προ; τοΰτο ταχΟησίμενοι άρτιον και πε­ κής, ή μάλλον της τών εκκλησιών τοιχογραφίας προ δέ­
ριφανές 0ά άνιδρύσωσι τής εθνική; ήμών γλοόσσ'/]; το κα περίπου αιώνων, δτε ύποθέτομεν ότι έκτίσθη ή έκκλη­
οικοδόμημα. σία αύτη.
Έν Πανόρμω Τήνου τή 5 Μαιου 1859. Συγχρόνως έστερέωσε διά σιδηρών δοκών καί ξύλινων
στηριγμάτων τό περίφραγμα τοΰ καταπεσόντος κίονος τοΰ
Άντ. Βάλληνδας
Όλυμπείου, όπερ πρό ετών δαπάνη τής εταιρίας κατα-
Έλληυοδιδάσκολος.
σκευασθέν ήρχισε νά κραδαίυη καί κίνδυνος ήτο μή πέση.
Έτιδέόιά σίδηρου καλύμματος εμπόδισε τά άπό τοΰ φεγ­
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΓίΚΘΕΣΙΣ γίτου τής οροφής τοΰ παρά τήν εκκλησίαν τών Καθολι­
κών λουτρού καταρρεοντα ύέτια ύδατα, άπερ ήδύναντο νά
ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΙ1Ν ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΉΝ ΕΤΑΙΡΙΑΝ, ΑΠΟ ΐλάψωσι τά έν τω λουτρώ τούτω φυλασσόμενα γύψινα εκ­
T1IN 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1858 ΛΙΚΧΓΙ ΤΙ1Ν 24 μαγεία τών έν ’Αγγλία σωζομένων πλαστικών έργων τοΰ
ΜΛΪΟΥ 185:) ίίαρθένώνος καί τοΰ έν Φιγαλία ναοΰ τοΰ Έπικουρίου Α­
πόλλωνος, άπερ ή ’Αγγλική κυβέρνησις έδωρήσατο τή
(Συνέχεια, ?δ. άριΟ. 319).
έταιοία μετά τής έκ γύψου ζωφόρου τοΰ ναοΰ τής άπτέ-
Τελευτώντες τον περί άνασκαφής λόγον ύπομιμνήσκο· ρου Νίκης καί τής μιας έν’Αγγλία σωζομένης Καρυάτι­
μεν καί τίνος απόπειρας προς άνεύρεσιν εισόδου εις τον δες τοΰ ΈρεχΟείου.
υπό τό έδαφος τής πόλεως Αθηνών υπάρχοντα υπόνομον Γλ 11ερί τοΰ γραφείου και τής βιβλιοθήκης
οχετόν, όστις λέγεται λίαν βαθύς καί εύρύς, έκτεινόμε- τής Εταιρίας.
νος άπό του Θησείου μέχρι τής νέας μητροπόλεως, καί
Ιΐρός τοίς ήδη ειρημένοις ώφειλεν ή εφορία νά φρον-
οϋτινος ή στέγη ανέχεται υπό πολλών μεγάλων στηλών,
καθ’ ά οί εις αυτόν καταοάντες εϊπον καί εβεοαίωσαν τή
.
τίση καί περί τοΰ γραφείου καί τής βιβλιοθήκη; τής
.Θ
Εταιρίας. Επειδή διά τήν επί τρία έτη κατάπαυσιν τών
εφορία. Άλλ’ εϊ και εις πολλά μέρη έγένοντο άνασκα
έργασιών ένεκα τοΰ Θανάτου τοΰ προέδρου καί αντιπροέ­
φαί εις ικανόν βάθος κάτωθεν του Θησείου έν τή οδώ
δρου, καί ή τοΰ γραφείου τάξις διεταράχΟη. Τά τέως σω-
Άδριανοϋ, όπου τινές εϊπον ήμίυ ότι υπάρχει ή είσοδο
ξόμενα βιβλία καί τό αρχείου τής εταιρίας έτήρει έν τω
Π
δεν ήδυνήΟημεν όμως νά εύρωμεν ταυ την όΟεν ανεβλήΟη
ιδκυ γραφείω ο γενικός έφορος τών αρχαιοτήτων Κ.
επί του παρόντος ή άναζήτησις μ.έχρις ου δοΟώσι τή εται­
ΙΙιττάκης· τής βιβλιοθήκης τας κλεΐς εΐχεν ό άλλοτε
ρία ακριβέστερα! περί τούτου οδηγία!.
Α.

γραμματευς τής εταιρίας Κ. Εύετρατιάδης' τών κατά

Αναγκαιότερου όμως καί λίαν κατεπεΐγον έςέλαβεν ή καιρούς όπωςδήποτε υπό τής εταιρίας άνευρημενων αρ­
εσοοίχ την ποοουλ αόιν των εν ΆΟήνσι; άοναιοτήτων από χαιοτήτων άλλαι μ.έν κατετέΟησαν εις τον δαπάναις αυ­
τής έπηρείας τής ατμόσφαιρας καί τής ολιγωρίας τώνκν- τής άνασκαφέντα καί περιτοιχισΟεντα πύργον των άνεμων
Θρώπων. ΌΟεν έπέστησε καίέντούτωτήυ προσοχήν εις παν, καί εις άλλα δημόσια μουσεία, άλλα; δ έχει εν τή δη­
ότι άπήτει έμμεσον καί ταχεϊαν επικουρίαν. Καί πρώτον μοσία βιβλιοθήκη ό έφορος ταύτης. Προς τακτοποίησιν τοΰ
μέν έκαΟάρισεν άπό τών πολλών χωμάτων καί ακαθαρ­ γραφείου μ.άλιστα άναγκαίον ήτο νά εύρεΟή πρώτον οω-
σιών την έν τή νυν άγορα υπάρχου σαν ή μάλλον κεχω- μάτιόν τι· αλλά μή δυναμένη να δίδη ένοίκιον ή 'Εταιρία,
σμένην εκκλησίαν τή; μεγάλης Παναγίας. Μετά δε τον διενοήΟη άλλως ν’άναζητήση'τοΰτο. Μετά τινας άλλας
καθαρισμόν έτοίχισε τά ανοικτά αυτής μέρη πανταχόΟεν, ματαίας απόπειρας επέτυχε τελευταίου νά λάβη παρά
ίυα προφύλαξη άπό τής περαιτέρω βλάβης τό ιερόν τοΰτο τής Συγκλήτου τοΰ Πανεπιστημίου έν λίαν ευρύχωρου και
μνημεΐον, όπερ διττήν αξίαν έχει έν τή ιστορία τής τέ­ κατάλληλον πρός τον σκοπόν δωμάτιον τοΰ Πανδιδακτη-
χνης, την μέν ώς Ελληνικόν μνημεΐον, διότι ή εκκλησία ρίου τούτου, εις τό όποιον συνήγαγε πάντα τά σωζόμενα
αυτή υπάρχει εντός αρχαίου Ελληνικού ναοΰ καί ώκοδο- φύλλα τής αρχαιολογικής εφημερίδας, όσα έδίδοντο τή
μημένη είναι έν μερει εκ τών μαρμάρων αΰτοΰ· τήν δέ εταιρία υπό τοΰ υπουργείου τής Παιδείας, καί τινα βι­
ιυςχριστιανικόν ή βυζαντινόν οικοδόμημα διά τε τό σχήμα βλία τής βιβλιοθήκης, άπερ έφύλασσεν 6 Κ. ΙΙιττάκης.
τής οικοδομής καί τας έτι σωζομένας έν τοΐς τοίχοις Εις τό αύτο μετεκομίσΘη καί ή βιβλιοθήκη, παραδιθείσα
αγιογραφίας, πολλήν τήν ευφυΐαν καί τό ύψος τής διά­ υπό τοΰ Κ. Εύστρατιάδου, κατά τον ύπ’ αύτοΰ συνταχΟέν-
νοιας του ζωγράφου δηλούσας· διότι υπό τήν έσω επιφά­ τα έκ τών πρακτικών τής εταιρίας κατάλογον διότι, ει
νειαν τοϋ έν μέσω ΰψίστου τροΰλλου, όπου ό παντοκράτωρ, καί κατά τον τοΰ 1837 κανονισμόν τής εταιρίας έόω-
έχει ή έκκλησία αύτη άπεικονισμένην τήν δημιουργίαν ροΰντο εις αυτήν ύπό τών μελών και άλλων φιλομούσων
τοΰ κόσμου έν ταΐς πρώταις έξ ήμέραις κατά τήν Γένεσιν άνδρών βιβλία προς σχηματισμόν βιβλιοθήκης, κατάλογος
του Μωϋσέως. '11 τοιαύτη δέ γραφή είναι καθ’ ήμας πο­ όμως τακτικός περιέχων καταγεγραμμένα τά έκάστοτε
λύτιμος καί διά τό ύψος τής άπεικονιζομένης ιδέας, καί αποκτώμενα βιβλία, δεν υπήρχε· τουλάχιστον δεν παρεδό-
διότι δεικνύει τον βαθμόν καί τήν τελειότητα τής γραφι­ Οη ήμίν.
 X 9ϋ3 )'
Πάντα τά παραδοθέντα ήμίν κατεγράφησαν εις κατα­ βουλευτής Θήρας Κ. Βαρβαρήγος έπί πολλά έτη συλλό­
λόγους προχείρους μέχρις ου δυνηθή ή έφορία νά συν- γων έν Θήρα προσήυεγκε δώρου τώ ΙΙανεπιστημίω, ή δέ
τάξτ) μουιμωτέρους καί ακριβέστερους. Όμολογητέον τούτου Ιύγκλητος τή αρχαιολογική εταιρία, ητις οφεί­
όμως ότι κατά κακήν σύμπτωσιν, εί καί ή ήμετέρα εται­ λει ευγνωμοσύνην διά τοΰτο τή τε Συγκλήτω καί το>
ρία είναι αρχαιολογική, ή βιβλιοθήκη όμως αυτής ολίγα συλλεςαντι αύτά δωρητή. Εις τήν αυτήν συλλογήν κατε-
μόνου αρχαιολογικά καί τούτων ατελή τά άξιολογώτερα τεθησαν καί άλλα τιυά λόγου άξια αρχαία άντιχείμ-:να
περιέχει, καί αυτής τής αρχαιολογικής έφημερίοος υπό τών εξής έντιμων εταίρων δωρηθέντα. Τπό τοΰ προέ­
ουδέ έν τέλειου αντίτυπου ύαάονει* πολλά δε ούλλα των δρου τής εταιρίας Κ. Ν. Κωστή, 1) κεφαλή άνδρός λίαν
αυτών αριθμών, έξ ών ομ,ως σώμ,ατα δεν συμπληροΰυται. χαρακτηριστική καί καλής εργασίας, 2) τεμάχιον μαρμ -
"Ινα δυνηθώμεν νά συμπληρώσωμεν σώματά τινα τής ρου φέρου πόδα άνδρός καί ζώου, 5) I 2 αγγεία μικρά εκ
εφημερίδας ταύτης προς χρήσιυ τής βιβλιοθήκης καί προςπηλοΰ· υπό τοΰ άυτιποοέδοου Κ. Καλλιοοσνά ιπιτυυ,υι:
ανταλλαγήν άλλων αρχαιολογικών συγγραμμάτων εις στήλη, φερουσα αξιόλογου καί καλώς διατηρούμενου ανά­
συγκρότησιν άρχαιολογικής βιβλιοθήκης, οΐαν αναγκαίου γλυφου* υπό του εταίρου Κ. ΙΙαπαδάκη έπιγρατ. ή τις, κ ,:
είναι νά έχ'/j ή ήμετέρα εταιρία, παρεκάλεσεν ή εφορίαπερί τά 80 μικρά αγγεία έκ πηλοΰ έπι τοΰ λόφου τών
τό τής Παιδείας υπουργείου νά παραχωρή-rj, εί δυνατόν,Νυμφών εΰρεθέντα* υπό του εταίρου Κ. Ιτεφ. Ινουμανούεη
τά εν τή βασιλική τυπογραφία σωζόμευα φύλλα τής έφη- εοωρήθησαυ ·ίί διάφορα αντικείμενα αρχαιοτήτων, ήτοι
μερίδος ταύτης. Τό υπουργείου άπεδέχθη προθύμως τήν λύχνοι, αγγεία, φιάλαι, έπιτύμβιοι στήλαι μετ'επιγρα­
αίτησιν, καί 6 διευθυντής τής βασ. τυπογραφίας παρέ- φών και αναγλύφων, άγαλμάτια έκ πηλοΰ, κάτοπτοου έκ
δωκε διαταχθείς εις τον βοηθόν του γραφείου τής εται­ χαλκοΰ μετά κοσμημάτων καί άλλα τοιαΰτα* καί ό ε Γά­
ρίας ούκ ολίγα φυλλάδια. Επειδή όμως τότε ή εταιρία ρος Κ. Λημ. ΙΙερσ,ίκης προσήυεγκε τέσσαρα μικρά αγγεία
και τεμαχίου λίθου λευκού, φόρου άνθη καί καρπούς διά­
δεν είχεν ίδιον γραφείου, κατετέθησαν ταυτα εις τι οωμά-
τιον του υπουργείου τής Παιδείας, όπου καί μένουσι μέ­
.
φορους. Ελπίς δέ είναι, οτι νΰν, ότε ή εταιρία έχει ιδιαί­
.Θ
χρι τοΰδε* διότι ταΰτα μόνα δεν παρεόόθησαν ήμ,Τν μετάτερου Μουσείου, πολλοί τών παρ’ ήμΐν εχόντων τοιαυτας
τών λοιπών, άπερ μετεκομίσθησαν εις τό ΙΙαυεπιστήμιον.συλλογ ές Οέλουσι δωρήσει πολλά τής Ελληνικής τέχνης
Τούτου ένεκεν ούτε συμπλήρωσιν τής όλης σειράς τής άντινειμενα, όταν πεισθώσιυ ότι καί τηρούνται ασφαλώς
καί προς κοινήν χρήσιυ καί θέαν εΐσίν έν καταλλήλω τόπω
Π
έφηρερίοος ταύτης, ούτε άνταλλαγήν ήουνήθημευ να ένερ-
γήσωμεν. Αυθόρμητοι ομ,ως προσήνεγκου τή βιβλιοθήκη εκτεθειμένα. Άλλ’ ή πραγματοποίησιςr τrr τής ρ\~τιλλ.- Γ.Χλ
τής Εταιρίας βιβλία οί εξής φιλάμουσοι Κύριοι. της άπόκειται εις τήν σύνεσιυ καί δραστηριότητα τής μεθ'
Α.

Ό τήςνΛνδρου σεβάσμιος επίσκοπος Μητροφάυης τήν ημάς εφορίας.

Ώγυγίαν του ΆΟ. Ιταγειρίτου. Προ; συγκρότησιν όμως καί πλουτισμόν προχείρου τί­
Ό έν Πάτραις καθηγητής Κ. Α. ‘Ραδινός έν φυλλάδιον νος Μουσείου τής εταιρίας δέυ άρκοΰσι καθ’ ημάς αί
περί χριστιανικής τέχνης. εκούσιοι προσφοραί, διότι αύται γίνονται υπό φιλομούσων
Ό Γερμανός Κ. Scliillbacli τήν περί ’Ωδείου τοΰ καί εύπορων ώς έπί τό πολύ άνδρών. Ί’πάρχουσιν όμως
Ήρώδου γερμανιστί γεγραμμένηυ πραγματείαν του. καί πολλαί αρχαιότητες εις χείρας απόρων άνδρών, οί
τινες, όσην προθυμίαν καί άυ έχωσι νά προσφέρωσι δω­
Ό έν Ζακύνθω εταίρος Κ. Π. Χιώτης τον ά. τόμου
ρεάν τή εταιρία, δέν δύναυται ένεκεν οικιακών αναγκών,
τής ύπ’αύτοΰ συγγραφείσης ιστορίας τής Ζακύνθου, καί
ή άλλης τίνος αιτίας, καί διά τούτο πωλοΰσι ταύτας ε·ς
τινα άλλα φυλλάδια, περιένοντα λόγους αύτοΰ.
ξένους ή κερδοσκόπους, καί ούτω γίνονται αίτιοι νά με-
Ή τοΰ Βελγίου αρχαιολογική ’Ακαδημία έπεμψε τον ταβιβάζωνται πολλαί αρχαιότητες έκτος τής Ελλάδος,
ΙΔ'. τόμον των πρακτικών αυτής τοΰ 1857 έκ 4 φυλ­ όπως πολλάκις μανθάυομευ τοΰτο εκ τών Ευρωπαϊκών
λαδίων. εφημερίδων, αί'τινες μέμφονται καί χλευάζουσιν ήμίς
Ό νΑγγλος Charles M’Dowall διά τοΰ Κ. 'Ρέζερ έν διά τήν ολιγωρίαν καί άδιαφορίαυ περί τά τοιαΰτα. ΙΙό-
φυλλάδιον περί σπουδής τών ανατολικών γλωσσών κλπ. σην δέ ηθικήν βλάβην καί ζημίαν παρέχει τοΰτο τή πα-
Ό Άγγλος ιατρός Simpson φυλλάδιον περί τιυων ια­ τρίδι, τοϊς πάσι γνωστόν είναι. "Ινα έμποδίσή τό έπιβλα-
τρικών άγγείων παρ’ Έλλησιυ έν Έδιμβούργω 1 856. βές καί ού μικράν τοϊς Έλλησι μομφήν παρέχον έμπόριον
'Η υπο τοΰ Πανεπιστημίου παραχώρησις εΰρυχώρου τοΰτο, άνήγγειλεν ή έφορία ευθύς ότι εϊδεν, ότι τό τα­
δωματίου προς χρήοιν τής εταιρίας έδωκεν άφορμήυ εις μείου αυτής ήτο έν ευπορία, εις τούς έχοντας προς πώ-
σύστασιν καί τίνος προσωρινού Μουσείου ταύτής, εις δ λησιν άρχαιότητας, ότι έτοιμη ήτο ν’ άγοράζή ταύτας
άπεταμιεύθη ίκαυώς πλούσια συλλογή άγγείων, φιαλών έπί δικαία χρηματική άμοιβή.
ύελίνωυ καί πήλινων, λύχνων, αγαλμάτων πήλινων, επι­ Δέν λανθάνει μέυ τήν εφορίαν, ότι τοΰτο άπαιτεΐ ού
γραφών τινων καί άλλων πολλών τής οικιακής τών Ελ­ μικράν ποσότητα χρημάτων, νομίζει όμως ότι προτιμό­
λήνων χρήσεως αναγκαίων σκευών, άπερ ό φιλόμουσος τερου είναι νά δαπανα εις αγοράν αρχαιοτήτων χρήματα
 X 964 λ
και νά έμποδιζ·ρ τήν έκ it;; Ελλάδος εξαγωγήν αύτών,'μήσει υμ'.ν τχϋτχ, ών πλείστά είσι βεβαίως πολλοΰ λο
η να επινειοή ανχσκαοχς. ’Επειδή τα μέν ύττο τήν γην γου άξια και τιμή; ού μικρχς, διότι διά τή; τοιχύτη
γ* * · 1 / ν »
κε/ουμμένα ουκ χποΛΛυντχι και άν μενωσιν ετι χρονον τινα άπαριΟμήσεως ήθελε γεινει καταφανές όπόσον ωφέλιμο;
άγνωστα, τά άπαξ πωληθεντα όμως εις ξένου; εξέρχον­ τή πατρίδι καί τή έπιστήμ-ρ άπεδείχΟη μέχρι τοΰδε ή ε­
ται τή; Ελλάδος και άπύλλυνται αυτή. ταιρία αναλόγιο; τών χρηματικών αυτής μέσων άλλ’, ώς
έρρέΟη, τακτικός κατάλογος τούτων δεν υπάρχει έν τώ
Ποός άσφάλ ειαν και σνντήρησιν των όπωςδήποτε απο­
γραφείω τή; εταιρία;· μ,υεία δμω; αυτών γίνεται έν τοΐς
κτώμενων βιβλίων και αρχαιοτήτων έγενετο ή δέουσα
πρακτικοί; τών διαφόρων εφοριών, έκτετυπωμένοις καί
φροντίς· διότι και τό δωμάτων καλώ; έξησφαλισμένον
χειρογράφοις, έξ ών δυνατόν νάγείνρ κατάλογος καί έλεγ­
είναι καί αί άναγκαΐαι Οήκαι κάτεσκευάσΟρσαν υπό τή;
χος τούτων. Έπήλθεν ήμΐν εις τον νουν νά συντάξωμεν
εφορίας, και άκριβώ; καταγράφονται έν καταλόγοι; πάν­
τούτον τον κατάλογον καί γενικόν έλεγχον νά κάμωμεν
τα. ‘II τοιαότη όμως τακτοτοίησις τοΰ γραφείου καί αί
τών έξ αρχή; εΐσπραχΟέντων καί δαπανηΟέντων χρημά­
όσημέραι αΰξάνουσαι γραφικαί εργασία; καί ή των άνα-
των εις άνασκαφάς καί άγοράς αρχαιοτήτων, δι.’ ού ήθελε
σκαφών επιστασία άπάτει καί έκτακτόν τινα άλλ’άναγ-
πας τις γινώσκει τους μέχρι τοΰδε εϋεργέτας καί συνδρο-
καίαν καί άναπόφευκτον δαπάνην προ; τό συμφέρον τής
μητάς τή; εταιρίας καί τούς οπωσδήποτε άλλως ώφελή-
εταιρίας. Καί ή μέν διεόΟυνσις καί δυνατή επί τοΰ πα­
σαντα; αυτήν. ’Επειδή όμως εΐχομεν άλλα προύργιαίτε-
ρόντος ταατοποίησις τοΰ γραφείου άνετέθη εΐ; εν των με-
ρα νά πράξωμεν, δεν ήδυνήΟημεν νά έκτελέσωμεν καί
λών ιή; εφορία;· ή παρασκευή όμω; των πολλών εγγρά­
τούτο, ώστε μένει εις τήν μεθ’ ημάς έφορίαν νά πράξ-ρ
φων, άπερ έπροκάλεσεν ή οό μικρά αλληλογραφία τή;
εταιρία;, άπρτησε τήν παραλαβήν βοηθού τινο; γραφίω;, ο,τικρίνγ άναγκαίον.
εις δν εοόΟη μηνιαία αμοιβή δραχμών τριάκοντα. Έξ ίσου Παρά τά άγορασΟέντα καί τά δωρηθέντα υπό πολλών
ή καί έτι μάλλον άναγκαίος ήτο καί εις επιστάτης των φιλομούσων άνδρών, ών άλλα μέν είσιν έν τοίς δημοσίοις

.
.Θ
άνασκαφών, όστις ένεμενεν άπό πρωία; μέχρι; εσπέρας Μουσείοις, άλλα παρά τώ πρώην άντιπροέδριο τή; εται­
έν τώ τόπω τής άνασκαφή;, ίνα έπιτηρή του; έργαζομέ- ρίας Κ. Γ. Τυπάλδιο έν τή δημοσία βιβλιοθήκ-ρ, όσα δέ ή
νον; καί προσέχ-ρ μή συντρίοωνται ή μή ύφαιρώνται νυν έφορία ήδυνήΟη ν’ άποκτήσγ κατέΟεσεν εί; τό προ­
αί τυχόν εςορυττόμεναι αρχαιότητες. Άλλα καί τούτου ή σωρινόν αυτής Μουσείον έν τώ πανεπιστημίου· παρά ταΰ-
Π
δαπάνη δεν ήτο ανώτερα τοΰ ημερομισθίου τών εργατών. τα,λέγομεν, κέκτηται ή εταιρία 1) έν’μέντω Δ', τή; πό-
ΙΙαρά του; δύο τούτους, οΰς εξ ανάγκης παρέλαβεν λεως τμήματι οίκίσκον καί οικοπέδου, τά οποία ήγόρα-
Α.

η εφορία, άπό τών πρώτων ήμερων τή; ενάρξεω; τών έρ- σευ αυτή πρό τινων ετών άντί 1 3,000 δραχμών, οτε άνέ-
γασιών, εΐχεν εξ άοχής ή εταιρία καί ένα κλητήρα. Ούτο; σκαψε τό οίκόπεδον τοΰτο καί διά τής άνασκαφής άνε-
οέ έμενεν έν έμμίσΟ;ο υπηρεσία καί έν όσιο χρόνιο ή εται­ κάλυψεν άλλα τε διάφορα έργα τής τέχνη; καί πολλά;
ρία ητο νεκρά, ήτοι τριετίαν δλην, διότι προλαβών ο θά­ Ιπιγραφάς, ά; έξέδωκεν ήδη έν τρισί φυλλαδίοις. 2) Έν
νατο; ήρπασε τον πρόεδρον καί τον άντιποόεδρον πο Κηφισία έτέραν οικίαν, ήν ό αοίδιμο; γενάρχη; τής
άπολύσωσιν αύτόν τή; ύπηοεσίαο, τά δέ λοιπά μέλη ^Ύ^νχ'.όορονος καί φιλομούσου οίκογενείας τών ’Κονιδών
' ’ ;οία; δέν συνήλθαν ϊν’ άπολύσωσιν αυτόν αλλά έδωρήσατο τή εταιρία πρό έτών τινων. Ταύτην διενοή-
jvxvr.ov ■ απο καιρού εις καιρόν έοιόον αυτώ χρήματα. Οησαν αί προγενέστεοαι έφοριαι νά έκθέσεοσιν εί; λαχεί ον
'Γ.κοντέ; άκοντε; λοιπόν άπεδώκααεν ο.ύτώ -άντα'τού' συγκαταΟέσει τοΰ δωρητοΰ, διότι τό έξ αυτή; λαμ-
•κχΟυατεροΰντα; μισθού; άνά δραχμ'ά; τεσσαράκοντα’κατά έ,νοίκιον , δέν έπήρκει πολλάκι; εις τά; επι-
μήνα όσον οί πρό ημών (‘όρισαν τον μισθόν του, καί εύΟ·υ;|σκδυ*γ’ εΥεν£ή° μάλιστα άποπειρα προ; τοΰτο, και χρη-
απελύσαμεν τή; ύπηοεσίας, παραλαοόντε; επί μηνιαία ά-!Μ·κτ,·κενι " εισ^,.ράχθη εκ .ινων κ.ληρω'Λ Ε^.ειοή
μοιβή δ ο αρμών είκοσιν απόμαχόν τινα ποό; έκπλήοωσιν'®^0^ εέν κχτωρΟώΟη πάντων τών κλήρων ή έκποίησις,
τή; τοΰ κλητήρο; εργασίας, όπως διά τή; μέτρια; τούτου! άυοοτ^λη και η πρχγμχτοποιησις τη; όια λαχείου εκ-
ίλϊΟζζοζ'.χ' ΛΐΰΟανΟ/ΐ όλ'.γώτςρον το ταμαον τής εταιρίας 'r^ ^αυι/;ς. ό) Ε'7.3 τζο>ζ ιαιρια εν
την βχρείαν μισθοδοσίαν τοΰ επί τριετίαν άργοΰντος πρώην,τ?ί εθνική τρχπέζ'ρ δεκαπενιΐ μετοχάς, άς αι προγενϊ.-
κλη > / j j C V * « στεραι εοορίαι εΐχον αγοράσει έξ ευεργεσιών προς τουτω
,· η- · , .. , ™ τω °σκοπώ γενομενων και εκ των κατα καιρού; περισσευ-
c.. ιΓ,, η;ριου^ια^ ,η^ καίρια», και .η», κα·αατα'|μάτων / /
τοΰ ταμείου,
ταμείου, ( /
όρίσασαι αί< μεν
\ μερίδες να\ μενωσιν
μέν r
I μ ατών του ορισασαι αι μεοιοες να μενωσιν
σεως τοΰ ταμείου αυτής. ώς κτ?,μα τής εταιρίας έν τή εθνική τραπέζ-ρ, ό δ’ έξ αύ-
Κίς τήν περιουσίαν τής εταιρίας καταλέγομεν πανθ οσα τών τόκος' νά δαπανάται εις τάς άνάγκας τής εταιρίας,
.τη ;ν τώ διχστήματι τής ζωής της έκτήσατο. 'Γοιαΰτα δεκαπέντε τούτων μετοχών αί επτά έπωλήθησαν
- διάσορχ είδη αρχαιοτήτων, άπερ αί πρό ημών πρό ημών καί τό έξ αυτών χρηματικόν ποσον προσετέΟη
:::p'xt εκτησαντο, καί κατά τον κανονισμόν κατετέΟρσαν είς συμπλήοωσιν τών 13,000 δραχμών, αίτινες έοόθησαν
?'-ς τά δην.όσια Μ:υσεία. Ευχαρίστως ήθέλαμεν άπαριθ- άντίτιμον τής ΰπό τής εταιρίας άγοραοθείσης οικίας· ώ-
 χ 965 )(
στε νυν εχει ή εταιρία οκτώ μετοχας έν τή εθνική Τρα-
πεζή, ών ημείς μόνον τον τόκον παρελάβομεν, αύτάς δε
«Οίκτους άφήσαμεν.
(ακολουθεί.)
Άρ:0. πρωτ. 2!)30.
Δ·. = κ. 1 79ο.
ΙίΑΣΚΕΪΟ,Ν ΊΊΙΣ ΕΛΑΑΔΟΣ.
Τό ύπουργείον τών Εκκλησιαστικών και τής
δημοσίας έκπαιδεύσεεος.
ΙΙρδς τους Κυρίους Δ. Στροϋμπον ΙΙούτανιν του Πανε­
πιστημίου Κωνς-. Άσώπιον, Ν. Κωστήν, Κ. Κοντο-
γόνην, Φίλ. Ίωάννου, Περ. Άργυρόπουλον, 1. Λ.
Σούτσον, Άλ. Πάλλην, ΛΙ. Ποτλήν, Δ Όροανί-
δην τακτικού; καθηγητάς τού ΙΙανεπιστημίου
και Δ. Σ. Μαυροκορδάτον τμηματάρχην έν
τώ ύπουργείω τών Εκκλησιαστικών κτλ.
Τό Ελληνικόν Πανεπιστήμιου έν διαστήματι είκοσι
καί δύο ετών διέπει, επί άναμφηρίστω βλάβη πολλών
αύτοΰ συυ,οεοόντων, ο έν ετει 1837 έκδοθείς ποοσωοι-
νό; αύτοΰ Κανονισμός. Καί έγένοντο μεν άπό της πρώ­
.Θ
τη; ήδη συστάσεως του πανδιδακτηρίου τούτου πλεϊ-
σται άπόπε'ραι συντάξεως οριστικού κανονισμού, άλλ
άπασχι εμεινον άπραγμ,ατοποίητοι, είτε ένεκεν έπελθου-
σών πολιτικών περιστάσεων, είτε διά την παρά τισι
Π
δοών, ώς υμείς, Κύριοι, έχόντων πολυχρονίου εμπειρίαν
καί ειδικότητα περί τά άφορώντα την καθολου π.ν.επ1.-
στημιακήν διδασκαίάαν. Διό Οαρρούντω; παρακαλώ υ-
μάς ίνα λάοητε μέοος εις επιτροπήν, η; τίνος Οελω λά­
βει την τιυ.ήν νά ποοεδρεύσω αΰτοποοσώπως. καί "εν'
ή; θέλω συζητήσει τά κνριώτερα ζητήματα τού σνν-
ταχΟησομένου οριστικού οργανισμού. Ίο έργου ήμώ.,
βεβαίως έκ τών μάλλον δυσχεοών, καθίσταται ή-μίν ευ­
χερέστερου, έκ του οτι εχοντες ύπ' όψιν τά παρά τ;:ς
γηραιοΐς τών Ευρωπαίων ΙΙανεπιστημ.ίοι; προ πολλου
παραδεδεγμένα, Οέλομεν, οδηγούμενοι καί ύπό τή; πλέ­
ον ή εικοσαετούς πείρας τού ήμετερου ΙΙαν-πιστημιου,
συζητήσει κυρίως τίνες διατάξεις είσί σύμφωνο τέραι
προς τά ήθη καί έθιμα ημών, καί πρός τάς ειδικά; π:
ριστάσεις καί τον προορισμόν τής πατρίδας μα;· η δε
κοινή γινησομενη συζήτησι; καί σύσκεψις διά τή; σιμ -
κρούσεως άντιθέτων ιδεών θέλει ανακαλύψει ήμίν την
αλήθειαν.
Λί ήμέραι καί αί ώραι τής συνέδριάσεως τή; επιτρο­
πής Οέλουσιν όρισθή δι’ ιδιαιτέρου ημών έγγρά.ου.
Έν ΆΟήναις την 17 Ιουνίου 18ό1.).
. Ό 'Υπουργό;
Θ. Λ. ΧΛΪΜΙΙΣ.
ΔΙΑΦΟΡΑ.

τών προκατόχων μου πεποίΟησιν περί τής μ ή ύπάρξεως Ό έν Κωνσταντινουπόλει οιλογενή; Κ. ΛΓ. Νομικό;
προσήνεγκε πρός τό τή; δημοσίας έκπαιδεύσεως υπουρ-
αρκούντως μεμορφωμενης προς τοιοΰτον οριστικόν ερ
Α.

γεΐον εκατόν αντίτυπα τού ύπό τοϋ Δρωύξεν βίου τού

γον πείρας. Άλλ’ έάν κατά την έν ετει 1S37 σύστασιν
μεγάλου ’Αλεξάνδρου, μετχφρασθέντος εΐ; την γλώσ­
τού ήμετέρου Πανεπιστημίου, όλως νέου όντας παρ’ ή-
σαν ημών υπό τοΰ καΟηγητοΰ τού ΙΙανεπιστημίου Κ.
μΐν τού έγκαΟιδρύμ,ατος τούτου, καί τής λοιπής τον
Φρεαρίτου καί έκδοθέντος ύπό τού Κ. Ν· Δραγουαη.
Κράτους υπηρεσία; σχεδόν άπειρου εΐσέτι ούσης, συνε­
Τό υπουργείου άποδεξάμενου την δωρεάν τού Κ. .Νομι­
πώς ποιων ό νομοθέτη; περιωρίσΟη έν τώ προσωρινω ΐ-
κού καί ευχαρίστησαν αυτόν δι’ έγγράφου,ποιήσεται γρ η-
ποκληθένα κανονισμω εις μόνας τάς άπο/ώτως αναγ­
σιν τών είρημένων βιβλίων εις βράβευοιν τών ευοοκι-
καίας διατάξεις, άφησα; εις την πείραν του /ρόνου κα;
μούντων εις τά ιερά γράμματα μαθητών τών έν Ελλά-
εις την ήσυ/ον συζήτησιν την επί τό τελειοτερον καί
δι σχολείων, κατά την έφεσιν τού δωρητον, εο’ εο καί
λεπτομερέστερου άνάπτυξιν τών πανεπιστημιακών ορι­
έξέδοτοτήν έξή; διαταγήν,ανακοινώσαμε^ον αύτήν τοίς
σμών, ή πείρα αυτή επί τοσαυτα ετη άπέδε·ξεν ίκανώς,
ότι πολλαί μέν τών αρχικών εκείνων διατάξεων κακώς ΚΚ. Γυμνασιάρχαις.
κεΐνται, πλεΐσται διά αυτών τελειότερα; γρήζουσι όυΟ Άριθ. 2770.
μίσεως. ΠεπειΟώς, τό επ’ έμοι, δτι έπέστη σήμερον έ
15ΑΣ1ΑΚ10Ν ΊΊΙΣ ΕΛ. νΑΔΟΣ.
χρόνος, καθ' ον δύναται καί οφείλει ή νομοθετική έξου-
Τό υπουργείου τών Εκκλησιαστικών καί τής
σία να δώση εϊς τό άνώτατον τής έν Έλλάοι παιδείας
καθίδρυμ,α τον οριστικόν αύτοΰ οργανισμόν, καί προ μι­ δηαοσίας έκπαιδεϋσεως.
κρού άκάμ,η υποστήριξα; ώ; βουλευτής κατεπείγουσαν Έχοντες ύπ’ όψιν την ύπό τού έν Κωνσταντιυουπο-
ανάγκην οριστικού νόν,ου, κανονίσοντο; έπί τό ακριβέ­ λει φιλογενούς Κ. Ν· Νομικού γενομένην δωρεάν εκα­
στερου τά του Πανεπιστημίου, θεωρώ έκ τών προτίστων τόν αντιτύπων τού κατά Δρώυζευ έκπονηθέντος υπό τού
καθηκόντων μου, ώς υπουργός, νά προσπαθήσω όλαις χαθηγητού Κ. Φρεαρίτου βίου τοΰ Μεγάλου ’Αλεξάν­
δυνάμεσιν, ίνα εισαχθή έν τή προσέχει βουλευτική συν- δρου κατά την έπιθυμίαν τού δωρητού ίνα διαιεμ.ηθώσι
όδ:ι> τό περί τούτου νομοσχέδιου. ταΰτα εις τούς μαθητάς τούς εύδοκιμούντας εις την
Προς κατάρτιση όμως νομοσ/εδίου άξιου τής έπο- σπουδήν τών ιερών μαθημάτων, καί ασμένως τή; ευκαι­
γής ημών καί τοϋ μέλλοντος τοΰ Πανεπιστημίου, έχω ρίας ταύτης δραττόμενοι ίνα δώσωμεν νέον δείγμα τής
ανάγκην τής εΐ/ ικρινοϋς καί έμφρόνου συμπράξεως άν μεγίστης αξίας, ήν άποδιδωσιν ό II. Κυβέρνησις εις τήν
 X 966 )(
έν τοΐς Γυμνασίοις τού Κράτους ανωτεραν θρησκευτικήν —> Διά Β. διατάγματος τής 13 Ιουνίου τ. ε. διωρί-
διδασκαλίαν, διατάσσομεν τά ακόλουθα. σΟησαν κοσμήτηρες έν τώ ΙΙανεπιστημίω διά τό έπιον
Λ'— Συγχρόνως τή κατά τον άπο 26 Μα'ί'ου e. e. άκαδημαϊκόν έτος 1869 —1860, τής μέν Θεολογικής
υπουργικήν διαταγήν γενησομένη έν τοΐς Γυμνασίοις σχολής ό καθηγητής Κ. Κ. Κοντογόνης, τής δέ Νομι­
του Κράτους και έν τοΐς πρασηρτημένοις Ίίλληνικοίς κής ό καθη,ητή; Κ. Μ. ΙΙοτλής, τή; ιατρικής ο καθη­
σχολείο’ς διανομή βραβείων γενικής προόδου, θελουσι γητής Ν. Κωστής καί τής φιλοσοφικής ο καθηγητής Κ.
διανεμηθή έκ των υπό πού Κ. Ν. Νομικού οωρηθέντων I. ΙΙαπαδάκης
βιβλίων άνάλογος αριθμός βραβείων εις τούς μαΟητάς — Διά !5. διατάγματος τής 1S ’Ιουνίου τ. ε. ή Α.
έ <άστης τών Γυμνασίων τάξεως τούς κατά τάς ήδη γι Μ. ηϋδόκησε, έπί τή προτάσει τού Κ. ύπουργού τής
νοιχένα; εξετάσεις άναοειχ'/ησομένους άρίστους έν τω δημ. έκπαιδευσεως νά έγκρίνη ϊν’ αύξηθή, κατά τον
μαΟήματι τής άνωτίρχς θρησκευτικής διδασκαλίας. ΦΑ^' περί αύξήσεως τής μισθοδοσίας τών δημοσίων υ­
— Οί ΒΤυμνασιάρχαι Οέλουσιν άποστείλει προς τό παλλήλων νόμον, από I Ίο υνίου ε. ε. μέχρι 31 Μαΐου
υπουργείου μετά τών Λοιπών περί τών βραβευθησομε- I860 ό μηνιαίος μισθός τών μεν τακτικών καθηγη­
υωυ και έπχινεθησομένων σημειώσεων καί κατάλογον τών τού Πανεπιστημίου Κ. Κ. Κ. Άσωπίου, Φι­
τών έν έκαστη τάίει εύδοκιμησάντων εις το τής άνωτέ- λίππου Ίωάννου, Ν. Κωστί, Κ. Κοντογόνου, 2. Αάν-
ρις θρησκευτική; διδασκαλίας μάθημα. δερερ, Σ. Πήλλικα, ί. ’Ολυμπίου, Π. Άργυροπουλου,
ΆΟήνησι τη ί4 ’Ιουνίου 1359. I. Σούτσου, Α. ΙΙάλλη, Δαμιανού Γεωργίου καί ’Αλε­
ςΟ ‘ V π ο υ ρ γ ό ς Θ. Λ. ΖΑΪΜΠΣ. ξάνδρου Βενιζέλου κατά δραχμάς 100, τών δέ τακτι­
— Ί) έν Κέρκυρα φιλόμουσος Κ. ’Αντώνιος ΙΙολυλάς κών καθηγητών ΚΚ. A. Ρ. Ταγκαβή, Γ. Μακκα, Γ.
προσ-ήνεγκεν εϊ; το της Παιδείας υπουργείου διά τού ε­ Πρινάρη, Κ. Φρεαρίτου, II. Μητσοπούλου καί Φ. ΙΙυλα-
κεί προξένου τής Ελλάδος Κ. Ν. Βιτάλη ικανά αντίτυ­ ρινού κατά δραχμάς 50. Διά τής Βασιλικής ταύτης

.
πα τού συγγράμματος αυτού ff Αισώπειος φιλοσοφία αποφάσεως έτυχον τής τού μισθού αυτών αύξήσεως ά-
.Θ
παρ’ Έλλησι » ίνα διανεμηθώσιν εις τά διάφορα τής παντες οί καθηγηταί οί συμπληρώσαντες ήίη τήν παρά
πρωτευούσης σχολεία. τού νόμου άπαιτουμένην πενταετή τακτικού καθηγητοϋ
— Ό Κ. Παναγιώτης Βλάχος, υιό; τού αειμνήστου διδασκαλίαν. Άλλα κατά τον προσδιορισμόν τού ποσού
καί αγαθού πολίτου γενομενου Ίω. Βλάχου,υποστας ευ- τής αύξήσεως ό Κ. υπουργός έλαβεν ύπ’ όψιν καί τήν
Π

δοκίμως τάς νενομισμένας εξετάσεις έν τω ΙΙανεπιστη- καθόλου εν τω Πανεπιστημίω διδασκαλίαν δθεν θέμε-
μίω άνεκηρύχΟη διδάκτωρ τής νομικής επιστήμης. Ό ώς όρον διά τό άνώτατον τής αύξήσεως ποσόν τήν επέ­
Α.

μακαρίτη; Ιωάννης Βλάχος υπηρέτησα; διά πάσης Ου­ κεινα τής δεκαπενταετίας καθόλου διδασκαλίαν, ήν ε-
σίας την πατρίδα χατέλιπεν άξια αυτού τέκνα,άτινα σύν χουσι άπαντες οί από τής συστάσεως τού Πανεπιστη­
τή πατρική φιλοπατρία κοσμούνται και δι ήθους χρη­ μίου, ή κατά τά πρώτα τής συστάσεως έτη διορισθέντες
στού καί παιδείας· βαδίί,οντα δε έπί τών πατρικών ιχνών καθηγηταί, παρέσχε τοΐς μεν τοιούτοις 100 δρ. μηνι-
ούδεμία αμφιβολία ότι έσονται ιος εκείνος χρήσιμα τή |αίαν αυξησιν, τοΐς δέ μόνον πενταετή διδασκαλίαν τα­
πάτριοι, εις ής την πολιτικήν καί στρατιωτικήν υπηρε­ κτικού καΟηγχτοΰ έχουσι, τήν τών 30 δρ. αυξησιν. Κα­
σίαν εύδοκίμως διατελοΰσιυ ήδη. τά τήν αυτήν δέ διάκρισιν προταθήσεται έν καιρω καί
— ‘Ο δημοδιδάσκαλος τού έν ΦΟιώτιδι δήμου 'Πρα- τών μή τυχόντων νυν τον άνώτατον όρον τής αύξήσε­
κλεωτώυ Κίοσχοχωρίου, Ιωάννης Τοιανταφυλλίδης, έ- ως, ως καί τών λοιπών καθηγητών ή τού μισθού αύξη-
παύΟη έπί έξάμηυου δά τή: άπο 12 Ιουνίου πράξεως σις, καθ’ όσον έκαστος συμπληροΐ τόν ώρισμ,ένον τής δι­
τού υπουργείου, διότι, έγκαταλιπών αύτογνωμόνως την δασκαλίας χρόνον.
Οέσιν του άπο τής ’3 1 Οκτωβρίου π. ε. δεν εΐχεν έπιστρέ- Έξεδόθη τόν 2ον ή περίληψις τής II. καί Ν. Γραφής
ψη, καίτοι προσκληθείς άρμοδίως, άχρι τοϋδε. αυςηΟείσα καί κοσμηθεΐσα μετά εικονογραφιών καί πω­
— Ό Κύριος ύποτογές τής δημοσίας Εκπαιδευσεως λείται έν ΆΟήναις, εις τό τυπογραφεΐον Σ. Κ. Βλαστού
εύηρεστήθη νά παρευρεΟή κατά την παρελΟούσαν εβδο­ άντί λεπτών 40 έκαστον άντίτυπον, κατ’ έγκρισιν τού
μάδα καί εις τάς ενάρξεις τών εξετάσεων άμφοτέρων Β. υπουργείου τής δημοσίας έκπαιδευσεως.
των ΆΟήνησι δημοσίων Ελληνικών σχολείων. Άκο
Έξεδοθη ωσαύτως έν Πάτραις ή αύτή κατ’ έρωταπό-
λουθεί δέ παρευρισκόμενος καί εις τάς εξετάσεις τών
κρισιν,ώςάν μήήρκει κατά τούτο ή μικρά τού Κοραή,ύπό
λοιπών έν ΆΟήναις δημοσίων καί ιδιωτικών έκπαιδευ-
τού τυπογράφου ’Αγαπητού, τιμώμενη άντί λεπ. 75, καί
τηρίων ε’ς δσα δέ μέχρι τούδε παρευρέΟη κατιδών άν ^σφραγισμένη ϊνα μή κλαπή. Άφίεται εις τούς κυρίους
ταποκρινομένην τήν έπιμέλειαν τών μαθητών προς τον
συνάδελφους νά προτιμήσωσιν έκ τών δύω τήν γνησίαν·
ξήλον καί τήν φιλοτιμίαν τών διευθυντών καί ιδρυτών
άλλως τε καί πρόσφορον εις τάς συνδιδακτικάς τάξεις
αυτών καί σφόδρα ευχαριστηθείς δια τούτο συνεχάρη
και ευωνον. Ιωάννης Κ. Βλαστός.
αϋτοΐς καί έξέφρασεν αΰτοΐς πλήρη τήν εαυτού ευαρέ­
σκειαν. ΊΎΠΟΙΣ ΙΩ. ΑΓΓΕΑΟΠΟϊΆΟΤ.