5017_10

http://digital.lib.auth.gr/record/139061

The physical item is part of Aristotle University of Thessaloniki Libary Collection.

This digital representation of the original is made available to the public, under the
Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
 Έτος Α'. ’Αριθμός 11.

ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΝ ΚΑΤΑ ΜΗΝΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΕ

ΣΤΝΔΡΟΜΗ ΕΤΗΣΙΑ δια« έςωτερικόν tp5. χρυσά 10- ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ τοϋ Συλλόγου είνε Ιν τη συνοικία
δια το Ισωτερικόν δραχμαί 10. Πλάκας τταραπλεύρως τή Δημοτική Σχολή
Πας συνδρομητής θεωρείται και μέλος τοϋ Συλλόγου τή έν τή όδώ Άδριανοΰ, άρ. Ο.
άρωγόν άνευ έτέρας όποχρεώσεως. Τα χειρόγραφα δεν έπιστρέφονται.

ΦΤυΙΑΟΝ ΙΟΤΑΙΟΤ 1888.

.
.Θ
Π
Α.

88 ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ.

161 ΛΝΛΠΛΛΣΙΣ
ΠΕΡΙ Ε X Ο ΆΙ Ε Ν Α,
Έιτιστολί) Πατρκίρχον ’Αντιόχειας. — Λ. Φραγκο-
τίούλου Σκέψεις των έν Καΐρψ ομογενών περί τής
α’Αναπλάαεως». — Ν. Μ. Λαμιύ.α Ίί ά/.ΐ]θής αποστο­
λή και το ν.νριον θέμα τής ‘όντως D.hjvi'/.ής δημοσιο­
γραφίας. — Ν. X. Άμβράξη Ό Άναπλασθείς, ποίημα.
— Μ. Γαλανού Ή ευαγγελική ήθική. — Ήλία Καν-
τα ΈπΙ τής ΰνορθώσιως τού κλήρου. — Κ. Aialu-
σμιΐ ’Αναβαθμός, ποίημα. ·— Ανθρωπολογία. Κριτική .
έπιθεώρηάις άρτιφανών συγγραμμάτων. — Ενθ. ’ίω-
αννίδον, συνταγματάρχου, Ό ’Τλισμύς. — Τι γίνεται
εις τονς πολλονς των ναών μας. —· Όφειλομένη ευ­
χαριστία. — Νικόλαος ’Αποστολίδης. — Έξάμηνυς κα-
τάστασις τοΰ ταμείου τής α’Αναπλάσεωςν. — Εισφορά),
υπέρ των Τίπειρωτών.—Π.Ματαράγκα Ήδή Ιουδίθ.·—
Αωρεα'ι ΰπερ τής «Άναπλάοεως».. — Τοΐς κκ. συνδρο­
μητικές.— Βι βλιοθήκη «’Αναπλάσεων*.— ’Αλληλογραφία. I
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΑ ΤΡΙΑΡΧ0V ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ.
γ Γεράσιμος έλέψ (·)εοΰ Πατριάρχης της
μεγάλης ΰεονπόλεως ’Αντιόχειας και πάύης
’Ανατολής.
.Θ
Άριθ. 10-iG
Εξοχότατε Κύριε ’Αλέξανδρέ 'Ρ. 'Ραγχαβή,
Π
Πρόεδρε τοϋ εν Άθήναις Συλλόγου τής «’Α-
ναπλάοεως,» υιέ εν ΧριΣτώ τώ Θειο λίαν αγα­
πητέ καί έρίτιμε τής ημών Μετριότητος. Την
περιΣπονδαΣτον ήμΐν Αυτής ’Εξοχότητα πατρι-
κώς εν Κνρίω εύχόμεθα καί άπό ψυχής εύ-
Α.
λογοϋμεν.
Τα κατά την ΣύΣταΣιν του άξιοτίμον Συλ­
λόγου τής « Άναπλάαεως » εκ φήμης αγαθής
καί άπό των εφημερίδων τέως γινώΰκοντες,
έχαίρομεν, ως είκός, επί τοντω, καί βίον αυτοί
έπηνχόμέθα άπρόΰκοπτον καί εύδαίμονα καί
προκοπήν καί ενδοκίμηβιν εν ω προέθετο ίερω
καί θεαρεΣτω Σκοπώ. Αεξάμενοι δε νυν την
άπό ιβ'. τοϋ παρελθόντος μηνυς Μαρτίου έρί-
τιμον τής 'Τμετέρας περιΣπονδά.Στον Ήμΐν Ε­
ξοχότητας έπιΣτολήν, καί έν πλάτει καί επακρι­
βώς μαθόντες, έξ ίον άνέγνωμεν, τα κατά τον
'Τμετερον Σύλλογον, προΣηκόντως δ’ ε’κτιμή-
Σαντες την Σπουδαιότητα καί αγιότητα τοϋ έρ­
γου, δπερ άνεδεξατο, έργου πολλά τα καλά καί
ωφέλιμα προκαταγγελλόμενου τή τε Άγιωτάτη
Μητρί ημών Έκκληΰία καί τώ ευλογημένοι
ημών Γένει, έΰκιρτήΰαμεν άληθώς υπό χαράς
καί ήγαλλιαΰάμεθα τώ πνεύματα Καί δή υπό
το κράτος τοιούτων θνμοτερπών αίοθημάτων
άδμενοι προαγόμεθα διά τοΰδε ημών του Πα­
τριαρχικού γράμματος έξαγγεΐλαι μεν την έπί
τούτοις πολλήν ημών χαράν καί ευαρέβκειαν,
ευλογήΰαι δε έν τώ όνόματι τοϋ παντός αγα­
θού ΰνντελεβτοϋ καί δοτήρος Παντάνακτος
Θεόν τον 'Τμετερον Σύλλογον καί τον Σωτή­
ριον αυτού Σκοπόν, καί άπό κέντρων καρδίας
έξαιτήοαβθαι παρά τής αυτόν θείας χρηΣτότη-
τος, όπως π λουδίας άνωθεν καταπέμπη έπ’ αυ­
τόν τάς Σωτηρίους αυτού δωρεάς καί χάρτας,
Στήριξών αυτόν καί πλατάνων καί μεγαλύνων
καί πά'Σης επήρειας καί έναντιας επιβουλής
ανώτερου πάντοτε άποδεικννς, τά ό’ έργα αυτού
τά αγαθά καί θεάρεΣτα διά πλήρους έπιτνχίας
πάντοτε Στεφάνών. Τόν δίκαιον ό’ άπονέμον-
τες έπαινον τή τε νμετέρα άριπρεπεΐ εξοχό-
τητι, τή έπαξίως προεδρενονΣη τοϋ Συλλόγου,
καί δι αυτής καί πάΣι τοΐς τιμίοις αυτού μέ-
λεΣι, τοΐς ένξήλως καί φιλοτίμως έργαξομένοις
υπέρ έργου οντωΣι θεοφιλούς καί κοινωφελε-
Στάτον, δαψιλή έπί πάντας έπικαλονμεθα την
έξ νψονς θείαν δνναμιν καί άντίληψιν πρός
! ένίΣχνΣιν υμών έν ω άγωνίξεΣθε Σεμνοπρεπεΐ
.
I άγώνι.
Ένχαρίΰτως ό άποδεξάμενοι καί ήν έκ προ-
αιρέαεως αγαθής έποιήΣααθε ήμΐν αί'τηαιν,
άποΣτέλλομεν διά τοϋ αυτόθι έξάρχου τοϋ
Παναγίου Τάφον πανοΣιοΡ.ογιωτάτον αρχι­
μανδρίτου κυρίου Μακαρίου την φωτογραφι­
κήν ημών εικόνα, ΐνα καί έν ει’χύνι έν μέβω
υμών παριΣτάμενοι πλονΣίας διά παντός τάς
ευλογίας παρά τοϋ χαριτοδότον Θεού έπί πάν
τας τούς κοπιώντας καί εργαζομένους έπ’ άγα-
θώτοΰ Συλλόγου έπικαλώμεθα. Αηλοϋντες ό
έν τέλει τή νμετέρα περίΣπονδάδτω ήμΐν ε-
ξοχότητι, ότι τό περιοδικόν τής <Άν«πλά.Σεως,»
περί ον μνεία γίγνεται έν τή έπιΣτολή αυτής,
ούκ έκομιδάμεθα, έπιΣφραγίξομεν την παρον-
(Iciv, άμφοτέραις καί ανθις ταΐς χερϋίν εύλο-
γονντες τήντε μουϋοΣτεφή αυτής κορυφήν καί
πάντα τά άξιότιμα μέλη τοΰ Συλλόγου.
Έν Βηρυττω, αωπή. Μαΐου ιβ'.
·';■ Ό ’Αντιόχειας καί ένΧριΣτώ διάπυρος ευχέτης.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΕΝ ΚΑ1ΡΩ ΟΜΟΓΕΝΩΝ
ΠΕΡΙ ΤIIΣ « Λ Ν Λ Π Λ ΑΣΕ Ω Σ. *
’Αξιότιμε Κύριε Πρόεδρε,
Διεςελθών |Λετ’ επιστασίας τα. υ,έχρι τοΰδε
έκδοΟέντα φυλλάδια τοΰ περιοδικού « ή Άνά-
πλατι; )> έχάρη > άπδ καρδίχ; καί έδόςατα τδν
Θεόν διά την ίμπΆνσιν, 'ψι παρέσχε τοΐς ίδρυ-
ταϊς τοΰ σωματείου, ούτινος θεαρέστως προί-
στασθε. Προ αηνδ; έν Καΐρω,ένθα διε^.ενον, ο.α-
Οών παρά τίνος φίλου τά περί της συοτάοεως
τοΰ Συλλόγου και όν.ιλών ρ.ετά περισπούδαστων
προσώπων πεοι της σπουδαιότητος καί της απο­
στολής αύτοΰ, ηκουσα παρ’ αυτών καί σκέψεις
τινάς, άς έκρινα καλόν νά υποβάλω εις την
κρίσιν της ϋμετέρας έξοχότητος καί των λοιπών
άΩοτίαων ν.ελών τοϋ Συλλόγου.
 ΑΝΑΠΛΑΣΪΣ
Έλεγον δηλονότι τινές, ότι ανάγκη νά συνε-
τισθώμεν ημείς οΐ 'Έλληνες και · νά τραπώμεν
την τυρός την αρετήν άγουσαν, εάν θέλοιμεν νά
ζήσωμεν ως έθνος καί νά τηρήσωμεν την εθνι­
κήν ημών ένότητα.
Άπαξάπαντες άνομ.ολογοϋμ.εν ότι βαίνον,εν
κατα κρημνών, ότι τό θρησκευτικόν αίσθημα
τέλεον έξέπεσεν,ότι ό ϋλισμ,ός έκ τής Εσπερίας
εις την 'Ελλάδα εΐστυηδήσας, έρπει ώς δφις α­
πειλών νά καταπνίξη καί την τελευυαίαν ενια­
χού έναπολειπομένην ικμάδα εύσεβείας και πί-
στεοτς. ''Οσο) δε κινδυνωδεστέρα τυγχάνει ή νό­
σος, τοσούτω όραστηριοιτέροτν δεΐται φαρμάκον.
Αλλά ποϋ θά έξεύρωμεν τά φάρμακα ταΰτα
τυρός ταχεΐαν άποσόβησιν και θεραπείαν του κα­
κού ; Εις τόν κλήρον, εϊπόν τινες, όταν οότος
μορφοτθή χριστιανικώς και έλληνοπρεπώς. Δεν
άμφιβάλλομεν ότι έν τη σεπτή τοϋ κλήοου Ιε­
ραρχία ύπάρχουσι και πρόσωπα όυνάμενα έπα-
.Θ
ςίως νά έκπληρώσωσι τήν θείαν αυτών αποστο­
λήν, άλλά μόνος ό κλήρος δεν αρκεί, διότι, ό
κατοότερος μάλιστα, δεν δόναται σήμερον όμο-
λογουμ.ένοτς νά συντελέση μεγάλο>ς εις τήν άνά-
πλασιν τοϋ Ελληνισμού, μέχρι; οό δε μορφοτθή
υπάρχει κίνδυνος μήπως λαλή εις ώτα μ ή ά-
κουόντων. Εις τήν γενικήν έκπαίδευσιν τοΰ λαοϋ,
Π
είπον άλλοι, άλλά καί τοϋτο δεν άοκεΐ, διότι
εΐνε ζήτημα καί πόνου πολλοϋ καί χρόνου υ.ά­
κρου, ή δε βασιλεία των ουρανών βιάζεται καί
οί βιασταί άοπάζουσιν αυτήν.'Εκτός δέ τούτου,
γνωρίζοι/.εν έκ πείρας, ότι οί μέν έκ των κατω­
Α.
τέρων σχολείων έξερχόμενοι λησμονοϋσιν άμ.έσως
τάς έλαχίστας έκείνας αλήθειας τοϋ χοιστιανι-
νισμοϋ, άς έν αύτοϊς έμ.αθον, οΐ δέ έκ των Γυ­
μνασίου καί Πανεπιστημίων, ώς έπί τό πλεΐ-
στον, γίνονται δυστυχώς έκ συστήματος άσεβεΊς
ή έξ έπιπολαιότητος ύλισταί. Θά μας εϊπωσιν
ομω;:'0 Σύλλογος λοιπόν καί τό περιοδικόν τής
« Άναπλάσεως» θά διορθώστι τά κακώς κείμενα;
’Αληθώς ημείς Ιχομεν μεγάλας προσδοκίας έκ
τού Συλλόγου θεωρήσαντες αυτόν ώς Πνευμα­
τικήν ’Ακαδημίαν, έξ ής δυνατόν νά προ-
κύψοτσιν έν τώ μέλλοντι οί μεγάλοι παράγοντες
τών θρησκευτικών πεποιθήσειον καί νά έπιτευχθή
ό έπιδιωκόμ.ενος μέγας σκοπός, έάν ουνδράμωσι
πρός τοϋτο καί αί πολιτικαί άοχαί. Οΰχ ήττον
όπως έχει δ Σύλλογος σήμ.ερον δεν θά δυνηθή νά
εκπλήρωσή όσον ενεστι ταχέως τό γιγανταϊον
τοϋτο έργον, διότι τό μέν περιοδικόν έκδίδοται
κατά μ.ήνα εις γλώσσαν οΰχί τόσον καταληπτήν
υπό τοΰ λαοϋ, ό δε Σύλλογος εχων τήν έδραν
του έν Άθήναις καί τά διάφορα αϋτοϋ μ.έλη
διαβιοϋντα ώς έπί τό πολύ εϊς προττευούσας καί
μεγαλοπόλεις καί μονομερώς έργαζόμενα υπέρ
τής διαδόσεως τών ύψίστων αληθειών, δέν θά
δυνηθή ποτέ νά φθάση εύχερώς καί ταχέοις
είς τό σκοπούμενον άποτέλεσμ.α. ’Ανάγκη λοι­
163
πόν, καθά ελεγον οί έν Καίριο ζηλωταί, νά συν-
εννοηθή δ σύλλογος πρώτιστα μέν καί μάλιστα
μ.ετά τής Κυβερνήσεως καί ιδία μετά τοϋ 'Γ-
πουργείου τών ’Εκκλησιαστικών καί τής δημο­
σίας έκπαιδεύσεως,είτα δέ μ.ετά τής Βέρας Συν­
όδου, μ.ετά τών τεσσάρων Πατριαρχείων τής
’Ανατολή; καί μ.εθ’ όλων τών έντός καί έκτος
τής Ελλάδος ‘πλουσίων ομογενών, οΐτινες έν
κοινή συνεργασία θά δυνηθώσι νά σώσωσιν άπό
βεβαίαν απώλειαν τό κλυδωνιζόμ.ενον σκάφος τοϋ
ήαετέρου έθνους, τό μέν Ί’πουργεΐον, διά σο­
φών νόμων καί όιαταγμάτιον περί τής έν τοΐς
σχολείοις θρησκευτικής παιδεύσεοτς, ή δέ Ιερά
Σύνοδος καί τά Πατριαρχεία, δι’ αΰστηρας τοϋ
κλήρου παιδεύσεοις καί έπιτηρήσεως, δι’άποστο-
λής Ιεροκηρύκων καί διδασκάλων καί εις τούς
μικροτέρους δήμους τοϋ Βασιλείου καί διά κα­
.
ταλλήλου ρυθμίσεως τών τής έκκλησίας πραγμ-ά-
των, ά υινα πανταχόθεν χωλαίνουσιν, οί δέ πλού­
σιοι, δι’ αδρών εισφορών, αναθημάτων καί κλη-
ροδοτηυ.άτοτν, κατατιθέντες πολλαπλασίως τό
τάλαντον,όπερ παρά Θεοϋ έλαβον, είς χειρ ας τής
πνευματικής ταύτης ’Ακαδημίας, ή τις τότε καί
μόνον διά κεφαλαίων πέντε, δέκα ή καί πλειό-
νων έκατομ.μύρίιον δραχμών, δυνατόν νά δυνηθή
νά κατορθώση μέγα τι. Τώ όντι άνευ χρημ.άτων
οΰδέν έστι γενέσθαι τών δεόντων, διότι είνε ά-
νάγκη νά συσταθώσιν έν τώ Κράτει πέντε ή
καί δέκα ίεοατικαί σχολαί πρός μ.όρφωσιν τοΰ
έν ένεργεία καί τοϋ παρασκευασθησομ.ένου κατω­
τέρου κλήρου. ’Ανάγκη νά ίδρυθή έν Άθήναις
ειδική σχολή πρός μ.όρφωσιν ιεραποστόλων, οΐτι-
νες νά περιδράμοισι τά πέρατα οϋ μ.όνον τής" Ελ­
λάδος άλλά καί τής ’Ασίας καί ’Αφρικής, πρός
ανταγωνισμών αντίρροπου τών ’Ιησουιτών καί
τών διαμ.αρτυρομένων ιεραποστόλων, οΐτινες γην
τε καί θάλασσαν περιάγοντες ποιήσαι ένα προσ­
ήλυτου, έπέπεσον καί κατά τοϋ ανερμάτιστου
καί άφρουρήτου 'Ελληνικού χριστιανικού ποι­
μνίου καί νϋν ούκ ολίγοι άριθμ-οϋνται οί έκ τής
ορθοδοξίας είς έτεροδοξίαν μ,εταστραφέντες καί .
δή καί μ.ισέλληνες καταστάντες.
’Ανάγκη δαπάνν) τοϋ Συλλόγου νά έκδίδωνται
καί διανέμ.ωνται δοτοεάν, εί δυνατόν,είς τόν λαόν
τά Ιερά γράμ.ματα εις τε τό άρχαϊον καί έν με­
ταφράσει. Νά μεταφράζονται είς γλώσσαν απλήν
καί νά διανέμ.ωνται είς μικρά φυλλάδια οί λόγοι
τών τριών μεγάλων τής Έκκλησίας ιεραρχών
καί τών λοιπών φωστήρων τής ’Εκκλησίας, έκ
δέ τών ξένων γλωσσών νά μεταφράζονται τά
ήθικώτερα συγγράμματα καί τά ύψηλά τών χρι­
στιανικών καί επιστημονικών αληθειών διδάγ­
ματα έν άντιδράσει πρός τάς υλιστικά; ιδέας
καί προ; τήν λύμην τών μυθιστορημ.άτων, ήτις
κατέκλυσε τήν ήυ.ετέραν κοινονίαν.
’Ανάγκη πρός τούτοι; άπόλυτος καί τελική
νά διεξαχθή άπαξ διά παντός μ,εταξύ τών λο-
164 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
γιων τοϋ εθνου; ήχων, ή καί τών ξένων ετι,
δ μένα; έ'.εΐνο; καί τεράστιο; επιστημο­
νικό; άγων, έξ οΰ νά καταδειχθή ήλιου φάει -
νότερον πόσον ή θρησκεία συνάδει μετά τή; επι­
στήμη:, νά άναπτυχΟώσι, συγκριθώσι και πα-
ραλληλισδώσιν άφ’ ένα; μεν αΐ θεωρία». τοϋ Dar-
vin, Spencer, Buhner, Hartmann, Scho-
panauer καί λοιπών τή; νεωτέρα; φιλοσοφία;
καί τή: πραγματική; λεγομένη; σχολή; οπαδών,
των σπαργάνωσαν των, ώ; μη ώφελε, τδ τέρα;
τοϋ ύλισμ.οϋ, δπερ απειλεί νά διασείση τά βάθρα
των νεωτέρων κοινωνιών άο’ ετέρου δε νά συ-
ζητηθώσι καί κατανοηΟώσιν αί ύψηλαί καί βα-
Οεΐαι άλήθειαι τοΰΧριστιανισμοϋ παραβαλλομένου
προ; την Γεωλογίαν, την ’Αστρονομίαν καί τά;
λοιπά; φυσικά; έπιστήν.α;, νά μελετηθώσι μετά
σπουδή; αί φιλοσοφικαί καί πνευματικαί όμιλίαι
όλων των μέχρι τοϋδε φωστήρων τή; τρισηλίου
Θεότητοε,καί αί βαθεΐαι σκέψει; τοϋ Νεύτωνο;,
φόρκη καί λοιπών Ελλήνων τε καί ξένων τοϋ
.Θ
τοϋ ΙΙασκάλη, τοϋ Σατωβριάνδου, τοϋ Ούίλβερ-
Χοιστια ησμοϋ σκαπανέων, νά έρμ.ηνευθή σαφέ­
στατα ό γνωστικό; καί πραγματικό; λόγο; παν-
τό; γεγονότο; έξερχομένου τή; σφαίρα; τοϋ αι­
σθητού καί ύλικοϋ κόσμου, νά καταδειχθή ή αρ­
μονία μεταξύ των κοουφαίων δογμάτων καί των
Π
πρακτικών παραγγελμάτων τοϋ Χριστιανισμού
καί πόση; σπουδή; άξιο; είνε ούτο; προ; ή/.ά;
ώ; πολιτικήν κοινωνίαν, νά καταπολεμηθώσιν αί
άτελεί; εννοιαι των κατ’ επάγγελμα χριστιανών
διά τή; ύγιαινούση; διδασκαλία; περί τή; άκρα;
Α.
σπουδαιότητο; τοϋ άληθοϋ; Χριστιανισμού ο ντο;
ουσία; καί ούχί ψευδόϋ; ιδέα; έν κεφαλή νοσούση
κυοφορηΟείση;, οΰδαμώ; δε πολεμίου προ; την
φιλοπατρίαν, αλλά καί στρατών καί στόλιον ί-
οχυροτέρου, ώ; συγκρατοϋνπο; διά τή; αγάπη;
τού; δεσμού; τή; εθνική; ΰπάρξεω; καί άνυ-
ψοϋντο; το φρόνημα τοϋ έθνικοϋ μεγαλείου, διότι
ή τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον. Αί κρί
σει; δέ καί τά συμπεράσματα τών επιστημονι­
κών τούτων συζητήσεων καί τή; περί τών όλων
πνευματική; ταύτη; πάλη; νά δημοσιεύωνται
διά τοΰ περιοδικοϋ «ή Άνάπλασι;» συχνότερου
έκδιδομένου, διότι ή ύλη είνε ανεξάντλητο;, ή
δι’ άλλη; τινό; έν μεγίστη κυκλοφορία εφημε­
ρίδα;.
Ταΰτα είνε τά φάρμακα, άτινα έπεθύμουν νά
προτείνωσιν εί; τον Σύλλογον οί έν Καί'ρω φι-
λογενεΐ; καί φιλόχριστοι, έξ άληθοΰ; καί έμ.πέ-
δου πεποιθήσεω;, προ; θεραπείαν τή; έκ τή; α­
πιστία; καί τή; ηθική; καταπτώσεω; νοσούση*;
ήν,ών κοινωνία;, φάρμακα τών όποιων ή δραστι-
κότη; φαίνεται έκ τών προτέρων ισχυρά, τελε-
σιουργο; καί σωτήριο;. ’Εάν λοιπόν ό Σύλλογο;
κατορθωτή νά πείση καί τά; πολιτικά; καί τά;
εκκλησιαστικά; άρχά; καί τού; πλουσίου; όμο-
γενεΐ; ότι όχι μόνον Άκαδημιών καί Πανεπι­
στημίων καί μεγαλοπρεπών μεγάρων καί στρα­
τών καί στόλων εχομ.εν ανάγκην, άλλ’ ότι προ
πάντων καί ΰπερ πάντα απαιτείται προ; άνόρ-
θωσιν τοϋ πεπτοικότο; /Ελληνισμού, ή ηθική
βελτίωσι; τοϋ άτόμ.ου, ή έν παιδεία καί νουθε­
σία Κυρίου ανατροφή ήμ.ών, ή αρετή καί ή έξά-
γνισι; τών ηθών καί αίσθημ.άτων ήμ.ών, τότε
Οά φθάση άναντιρρήτω; ώ; τάχιστα εί; τον
προ; Sv όρον, οί δέ σχόντε; τήν πρωτοβουλίαν
τή; συστάσεω; τοϋ άοιποεποϋ; τουτου σωμ.α-
τείου εξουσι τον στέφανον τή; ζιοή; καί ή μνήμη
αυτών έσται άγήρω; ανεξίτηλοι; γράμμασιν ά-
ποτυπουμ.ένη εί; τά; καοδία; τών έτερχομ.ένων
γενεών.
Ά’ποβάλλων ϋμΐν ταπεινώ; τά; άνωτέρω σκέ­
ψει;, Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ ύμ.α; καί τά
λοιπά αξιότιμα μέλη τού Συλλόγου νά δεχθήτε
.
τήν διαβεβαίωσιν τή; απείρου ύπολήψεώ; μου
μεθ’ ή; διατελώ
Α.
ΙΙρόθυμ.ο;
Φραγκοποτλος
Δικηγόρο;.
Έν Τσαγκαοάοα κατά Ιούνιον τοΰ 1888.
Η ΑΛΙΙΘΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΓΡΙΟΝ ΘΕΜΑ
ΤΗΣ ΟΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.
Κύριε Συντάκτα τής α’Αναπλάσεως».
"Οταν τι; ανασκόπηση, τήν έν ήμ.ΐν έπίδρα-
σιν τοϋ τύπου καί τή; δημοσιογραφία; κατά τά
τελευταία ιδία»; έτη, έν οί; άτυχώ; καί τοϋτο
το ίερδν έργον τή; πρακτική; μ.ορφώσεο); καί
διδασκαλία; τοϋ λαοϋ κατέστη πορισμ.ο; ά-
πλοϋ;, θέλει πληρέστατα δικαιώσει τήν Σαβ-
βατικήν’Επιθεώρησιν (Saturday Rewiew) τοϋ
Λονδίνου άποκαλέσασαν τύν τύπον «μ,ίαν τών
μεγίστων πληγών τοϋ ΙΘ'. αίώνο;».
Καί άληθώ; κακόν μεν ή άγνοια, αλλά κα­
κόν μικρότερου, ώ; λέγει ύ Θεολόγο; Γρηγόριο;,
τών πράγμ.ατι κακών, τή; ψευδοπαιδεία; δηλο­
νότι^ τή; δηλητηριώδου; ταύτη; τροφή;, ήν ό
τύπο; μετοχετεύει εί; τά; άπλα; καί άστηρί-
κτου; καί μηδεμ.ίαν άληθή καί αυτοτελή μόρ-
φωσιν καί άκράδαντον ηθικόν χαρακτήρα έχού-
σα; ψυχά; τών πολλών, οΐτινε; άτυχώ; ώ; χρη-
σμ.ού; άναγινωσκουσι τά άρθρα έπιπολαίων καί
δοκησισόφων ανθρώπων, γραφόντων προ; Ολικόν
δφελο; καί έκμ.εταλλευομ.ένων πρό; τοϋτο τά
αγενέστατα τή; άμαρτωλοϋ άνθρωπίνη; φύσεω;
έλατήρια καί πάθη. Ουτω δε άντί ή.δημ.οσιο-
γραφία νά Οπηρετή τόν μόνον άληθή σκοπόν
αυτή; τοϋ φωτ'σμ.οϋ καί τή; ηθική; μορφώ­
σει»); τή; κοινωνία;, άντί νά η μ.ίμησι; σπου­
δαίων μ.ετά λόγου, άντί νά εχη ώ; ’ιδανικόν αυ­
τή; τήν στήριξιν καί έποικοδόμ.ησιν τή; κοι-
 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
'/orΑν.' έν τώ άληθεΐ καί τώ άγαθώ, κατήν.ησε
νά άσχολήται ώς έπί το πολύ εις φατριαστικά
συμφέροντα, εις αηδείς προσιοπικάς αντεγκλή­
σεις, εις θυμιάματα των άεί δυναμένων και ύ­
βρεις και χλευασμούς των μή δμοφρονούντων
πολίτικων και ιδιωτών, εις βαττολογίας και
φλυαρίας, εί; διάδοσιν επιβλαβών μυθιοτορημά-
των καί εις την ειδεχθή καί λεπτομερή περι­
γραφήν παντός βδελυρού άνοσιουργήμ.ατος καί
καταχώρισιν τής βιογραφίας καί τής είκόνος
έτι των αίσχίστων εργατών τών ανοσιουργήμα­
τος τούτων έκμεταλλευομένη την νοσώδη καί
άγοοϊκον τών ίδιοοτών περιέργειαν. Οϋδεμία
παιδαγωγική αρχή, ούύείς ηθικός σκοπός διευ-
θύ ει παρ’ήμΐν κατά κανόνα τήν μεγάλην ταύ-
την εκπολιτιστικήν τών νεωτέρων κοινωνιών
έφεύρεσιν, άλλά μόνη ή πλήρωσις τού βαλαντίου
διά τής ίκανοποιήσεως τής νοσώδους τής Ολι­
στικής ταύτης εποχής περιέργειας καί κακίας.
.Θ
Διά τούτο τοίνυν ή έπί θρησκευτικών καί η­
θικών βάσεων κοινωνική άνάπλασις, ήν όρθιος
ώς σημαίαν αυτής άνύψωσεν ό αρτισύστατος υ­
μών Σύλλογο:, οφείλει άρξασθαι τού έργου διά
τής συνεργασίας προς άνάπλασιν καί διόρθωσην
τής δημοσιογραφίας, διά τής εμπράκτου διδα­
σκαλίας τού όρθώς καί σκοπίυ.ως γράφειν, 8 έςπ
Π
τό γράφειν έν έπιγνώσει καί συνειδήσει κατά
πρώτον καί κυρίως τών πνευματικών αναγκών
τού έθνους δι’ 8 γράφει, είτα δέ γράφειν πρύς
τον σκοπόν τής μορφώσεως καί τού καταρτισμού
ύγιοΰ; κοινής γνώμης, ήτις έν τοΐς έλευθέροις
Α.
ιδίως καί συνταγματικούς κράτεσι τυγχάνει ή
ύιΐ/ίστη καί μεγίστη πολιτική δύναμις, προς δι-
όρθωσιν τών κακών καί πληρώ σι ν τών πολλών
καί ποικίλων ηθικών καί κοινοτικών αναγκών
καί άπαιτήσειυν τής έποχής, ήτις οσω μάλλον
διεφθαρμένη, τοσούτω επιζητεί τήν σωτηρίαν έ-
αυτής έκ τού πρδ αυτής βαράθρου τής άποίλείας.
Ή πρώτη δέ τών αναγκών τούτων, άφ’ής οί
μέγιστοι τών φιλοσόφων καί νομοθετών ήρξαντο,
έστίν ή αληθής παιδεία τού λαού καί προς ταύ-
την απαραίτητος ή μόρφωσις τοΰ α.ΐατοη τή;
κοινωνίας, τών καλών Ιερέων καί διδασκάλων
τού λαού, ο'ίηνες διαμορφώσουσι άεί χείρο)
γινομένην νειοτέραν ζύμην τής κοινιονίας. Τούτο
λοιπόν τό υψιστον καί σπουδαιότατον καί έπι-
καιρότατον θέμα, ού ανάγκη τάχιστα νά έπι-
ληφθή πας σπουδαίος καί ύγιής τό πνεύμα καί
τήν καρδίαν λόγιος "Ελλην καί άπας ό έλληνι-
κός τύπος, ό συναισθανόμενος τήν αληθή απο­
στολήν αυτού.
Περί τούτων δε τών αρχών καί τών μέσων,
δΤ ών ή μόρφωσις αύτη έπιτευχθήσεται, έπραγ-
ματεύθημεν καί ημείς έν πολλοΐς καί πολλάκις·
ίδια δέ κατεδείζαμεν τά μέσα δι’ ών δυνάμεθα'
κτήσασθαι Ιερείς καί κλήρον άζίον τής αποστο­
λής αυτού έν τή πραγματεία «Περί διαρρυθμί-
165
σεως τών τής Εκκλησίας τής Ελλάδος κατά
τούς ιερούς κανόνας »·έν δέ τή πρυτανική ημών
λογοδοσία τά μέσα δΤ ών ή τε δημοτική καί
εγκύκλιος καί πανεπιστημιακή έκπαίδευσις δύ-
ναται νά άποβή σκόπιμος καί άξια τού ονόματος.
Διό καί άποστέλλ.ω ύμίν τάς πραγματείας
: ταύτας ώς καί τήν ανέκδοτον έτι περί διορθώ-
ί σεως τών εκκλησιαστικών εκθεσιν, ήν προ διε-
; τίας πάλιν έποιησάμην, όπιος,έάν έγκρίνητε, δη-
! μοσιεύσητε ταύτας καί ιδίως τήν τελευταίαν,
: ΐνα δοθή αφορμή εις τήν αγαθήν δημοσιογρα­
φίαν τήν όφείλουσαν νά παρασκευάση τήν ύπό
ί τής κοινής γνώμης άπαίτησιν καί επιβολήν νο-
i μοθετικής ποονοίας περί τών σωτηρίων τούτων
αντικειμένων.
27 Ιουνίου 1888
.
Ν. Μ. Λαμαλας
Ο ΑΝ ΑΠΛΑΣΘΕΙΣ
«Τα γάρ όψώνια τής αμαρτία; θάνατο;·
»τό δε χάρισμα τού ft-οϋ ζωή αιώνιο;
»εν Χριστώ Ίτ,τοΰ τώ Κυρίω ημών».
('Ρωμαίου; σ'. 23).
Ήμην τυφλός ! δεν εβλεπον το φ&ς τής αλήθειας,
Ψηλαφητόν δε κύκλω μου περιεχεϊτο σκότος,
Ήγάπων έμμανέστατα τοΰ κόσμον τάς μωρίας,
Κ’ ένόμιξον πώς ίβλεπον, ό τλήμων ! πεποιθ&τως.
Εις ήδονάς επιβλαβείς άφρόνως έφερόμην,
Καί οίηαις σατανική κατείχε μον τό πνεύμα,
Μακράν τοΰ άληθούς καλοϋ σκληρ&ς κατετηκόμην,
Κ ’ ένόμιζον πώς φέρομαι εις ευτυχίας ρεύμα]
"SI τνφλωσις] ιό πώρωσις τών χρόνων μον εκείνων !
Όποια πτώσις ! Ήδη φευ ! αισθάνομαι τήν τύψιν !
Παρήλθεν ή νεότης μου οίκτρά, άξια θρήνων.
Τις τήν εντεύθεν δνναται ν αναμέτρηση θλΰψιν ;
Καί μετά βάσανον φρικτήν και νόσον σαρκοβόρου,
\φτε τό τέλος ήγγιξεν νπάρξεως άθλιας,
Έπέλαμψε τό έλεος Θεού τό ζωηφόρον
Καί τής κατ’ άμφω χορηγός έγένετο υγείας.
Τό όμμα τοΰ οίκτίρμονος καί τού παντοδυνάμου,
Ένεΐδε τήν μετάνοιαν, τους στόνονς καί τον θρήνον,
Κ’ έξήλειψε, Πατήρ χρηστός, τά αμαρτήματα μον,
Τά έλκη μον τώ αΐματι τού ’Ιησού μον πλύνων.
Ημέρα ήτο δί εμέ σωτήριος εκείνη,
Καθ’ ήν έν τή επιστολή τού Παύλον προς 'Ρωμαίους
Άνέγνων έν πολλή ψυχής διατελών οδύνη
Τους λόγους τούτους τους χρυσούς,τους αληθώς ωραίους.
166
7 ό Πατήρ αυτών ό έν τοΐ; ουρανοί; τέλειό; έστι.
αθάνατοί τα ό-ψώνιά είσι τή; αμαρτία;».
Ό άμαρτάνων πράγματι τον θάνατον ώνεΐται,
Άντι βραχεία; ήδονή; άληκτου; τιμωρία;,
Ό έν ταΐ; αμαρτίαι; ζών θανάτου πτώμα κεΐται.
8 νών καί 'Ετέρων φιλοσόφων. Κενοτυφία καί
Έδάκρνσα ! επιτυχή γνώρισα; τήν εικόνα,
Επιτυχή τήν σύγκρισιν αμαρτωλόν προ; πτώμα.
Ό ζών εί; των παθών αντοϋ τον σκοτεινόν κενθμώνο:
’Αδυνατεί προ; τήν Ζωήν να άτενίση τ’ όμμα.
Π νατή καί κοινο/φελή;. Έν πάση νομοθεσία, ε’ίτε
Πλήν ιό χαρά ! «Τό χάρισμα τοΰ αγαθού Κυρίου
Είναι ζωή αιώνιο; εν ’Ιηαοϋ Χριστώ»,
Καί δωρεά τον Πνεύματα; αύτον τον παναγίου,
"Ητι; παρέχεται παντι Χριστιανοί πιστού.
10
Έντό; βορβόρου, δύσμοιρο;, έκνλιάμην ποιον !
Πλήν δόξα τώ Θεώ Πατρ'ι τώ άγαπήσαντί με
Και διά τον Τίοϋ αυτόν τήν χάριν τοΰ 'Αγίου
Έκχέαντί μοι Πνεύματα; και άναπλάααντί με.
11
Και ήδη & άναπλασθεϊ; αισθάνεται γαλήνην,
Πεποίθησιν προ; τον Χριστόν, και πλήρη άφοβίαν.
Χριστό; ό δωρησάμενο; τήν άνωθεν εΙρήνην
Αυτό; καί τήν εν ουρανοί; παράσχοι βασιλείαν !
Π
12
'Τμνήαατε Αυτόν λαοί, φυλαΐ και πάσα γλώσσα.
Τον Πρώτον και τον "Εσχατον, το "Αλφα και Ωμέγα !
Παν κτίσμα, πάντα πνεύματα και πάσα φύσι; ζώαa
Αατρεύσατε τον "Αγιον, τό ’Όνομα τό Μέγα !
Α.
Ν. X. ΑΜΒΡΑΖΗΣ.
-------- r» οσ β-------- ·
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΗΘΙΚΗ.
ΓΗ ήθική διδασκαλία τοΰ ’Ιησού Χρίστου
δεν είνε μόνον άπαράμ.ιλλο; λόγω καθαρότητο;
και κάλλου; καί υψου;, άλλ’ εΤνε καί είπερ τι;
καί άλλ·/) έν τοΐ; άνθρωποι; γόνιμο; εϊ; άποτε-
λέσματα ευεργετικά και σωτήρια. Άν ό ήθικο-
λόγο; μελετών αυτήν έν τη ήρεμία τοΰ σπου­
δαστηρίου του, συναισθάνεται ότι, ήθική τοιαύτη
μόνον άπό τοΰ ουρανού ή το δυνατόν νά κατέλθη,
ή οικογένεια, ή κοινωνία καί ή άνθρωπότη; ό-
λόκληρο; δεν δύνανται νά μή ώσιν εύγνώμονε;
προ; ήθικήν διδασκαλίαν, ήτι; ανακαινίζει του;
γεγηρακότα; καί έμφυσά πνεύμα ζωή; καί σφρί­
γους ήθικοΰ εί; ψυχά; νεκρά;, αίτινε;, έκνενευ-
ρισμέναι, ή θηριώδει;, συνεκυλίοντο κτηνωδώ;"
εί; τά θανατηφόρα τέλματα τή; κακοηθεστέρα;
ακολασία; καί τή; άγριωτέρα; έμπαθεία;. ΓΗ
ευαγγελική ήθική άν είνε θεία κατά τήν άρχήν
τη;, είνε καί άνθρωπίνη κατά τό άντικείμενόν
τη;. Διετυπώθη παρά τοΰ Ίησοΰ πρό; του;
ανθρώπου; όπω; jiai οδτοι γίνωνται τέλειοι, ώ;
ΑΝΑΙ1ΑΑΣΙ2
Δεν είνε Ιπομ.ένω; γύμνασμα θεονρητικόν καί
έωλον, Ιχον τήν ύπόστασιν έν τή διανοία μόνη
τοΰ εφευρέτου αυτή;, ώ; συμβαίνει έν τοΐ; κοι­
νωνικοί; καί πολιτικοί; συστήυασι αρχαίων τι-
φλυαρία τοιαύτη είνε άλλότριαι τοΰ Ίησοΰ.ΙΙρό;
του; άνθρώπου; προβάλλει καί παρ’ αυτών ζη­
τεί, 0,τι δύνανται νά πραγματοποιήσωσιν. Ή
διδασκαλία του είνε τελεία, διότι είνε καί δυ­
πολιτική) είτε ήθική, τό δυνατόν τή; έφαρμογή;
είνε έκ τών απαραιτήτων αυτή; προσόντων. Τό
άδύνατον τή; πραγματοποιήσει^; παρά τοΰ πρό;
Jv απευθύνεται άποδεικνύει ότι είνε παράλογο;
καί παρά φύσιν. Αλλά νομοθεσία τοιαύτη διά
παν άλλο δύναται νά έγκαυχηθή ή διά τελειό­
.
τητα, έπειδή τέλειον βεβαίω; δεν είνε τό έναν-
.Θ τίον πρό; τόν λόγο/ καί τήν φύσιν έκείνων, τά
όποια έπαγγέλλεται νά ρύθμιση καί διακα-
νονίση.
Ευτυχώ; καί ή Ιστορία τοΰ Χριστιανισμού
καταδεικνύει ότι ή ήθική αυτού διδασκαλία δεν
είνε χίμαιρα καί ουτοπία. ΑΙ τελειόταται τών
Ευαγγελικών αρετών, ή άγάπη καί ή αυτοθυ­
σία, έπραγματοποιήθησαν όχι πλέον παρά παι-
δευθέντων καί άλκίμων, άνδρών, αλλά παρ’άμα-
θοΰ; όχλου καί άβρών παρθένων, α'ίτινε; έμει
δίων βασανιζόμεναι καί προσηύχοντο έκπνέουσαι
ΰπέρ τών φονέων αυτών.Άν δέ ό χριστιανισμό;
έθριάμβευσε καί ακατάβλητο; έπί τρεΐ; αιώνα;
ήγωνίζετο νικηφόρο; κατά τών δεισιδαιμονιών
καί τών προλήψεων σκαιών καί άκολάστων ό­
χλων, κατά τοΰ έγωϊσμοΰ καί τή; χλεύ/); τών
έθνικών φιλοσόφων, καί κατά τών διωγμών τών
Αΰτοκρατόροιν, τοΐ»; αγώνα; τούτου; καί τόν
θρίαμβον σενετέλεσε διά τών αρετών τών οπα­
δών αυτού, τών αρετών έκείνων, ά; έξήγγειλε
τό άθάνατον τοΰ ’Ιησού στόμα καί έκύρωσεν ό
βίο; καί ό θάνατο; Αΰτοΰ, βίο; καί θάνατο;
Υίοΰ τοΰ Θεού.
Άνευ τοΰ δυνατού τή; ευαγγελική; ήθική; ή
άνθρωπότη; σήμερον δεν παρουσίαζε τήν παρού­
σαν αυτή; όψιν. Πρέπει ν’ άντιπαραβάλωμεν
^αύτήν πρό; τήν άνθρωπότητα τοΰ Λΰγούστου
καί τοΰ Νέρωνο;, καί τότε, καί τυφλοί άν εΐ-
μεθα, θέλομεν κατανοήσει, όποια άνυπολόγιστο;
σχεδόν άπόστασι; χωρίζει αύτά;. 'Η έθνική άντ-
θρωπότη;, άνελευθέρα, ώμή, άκόλαστο;, άνευ
άκτινο; λογικού, άνευ σπινθήρο; ήθικοΰ συναι-
σθήματο;, έστερημένη πάση; άρετή;, έλαυνομένη
δε υπό τών άγριωτέρων παθών καί τών τερα-
τωδεστέρων κακιών, έκειτο εί; τά άφεγγή βάθη
άνηλίου βαράθρου, προωρισμέ/η εί; άπώλειαν.
Ή συνείδησι; τή; άξια; σή; άνθρωπίνη; προσω-
πικότητο; είχεν έκλίπ/)· ή γυνή ήτο ή άνδρά-
ποδον ή έταίρα· οί γάμοι ή ήσαν έν αποστροφή
 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
vj ησαν εφήμεροι ένωσε’.; καί μίξει; κτηνιόδεις’
ό έγωΐσμ.ό; έτο το ελατήριου τών σκέψε&)ν, των
πόθον/,- ίων πράξεων έκαστου· ·τά μίση, οί <ρθό—
•/οι, αί συκοφαντία'., αί κλοπαί, αί αδικία’., αί
υ.οιχεΐαι, αί παρθενοφθορία'., αί παρά φύσιν συν-
ουσία; ησαν άναγεγραμμ.έναι έν τα·?; ήμ.ερησίαι;
διατάξεσιν, αί μάλλον δ’ ακόλαστοι πράξε;;
δ'.επράττοντο μ.ετά τι; [/.άλλον θρασεία; καί
απίστευτου άναιδεία;. Εύγενεΐ; δέσποινα; και
θελκτικαί δεσποινίδε; ύψίστα; καλλιτεχνικά;
συγκινησει; καί άπ/λαόσει; έπεξητουν εν τοΐ;
θεά μα σι των άμφιθεά τρον/, οπού άναμιξ αίματα
άνθρωπον/ καί θηρίο/ν έφοίνισσον τδ στάδιον ά-
γρίων καί θανατηφόρο/-/ άγωνον/. Οί κύριοι κα-
τεπίεζον τού; δούλου;, καί οί δούλοι κατεδο-
λιεύοντο τού; κυρίου;. Ή πολιτικά δ’ ακολα­
σία καί ώμότη; άνταπεκρίνοντο εί; τοιαύτη /
κοινωνικήν παραλυσίαν καί κατάπτωσιν. Ούδεί;
χαλινό;, είτε έκ των νό[/.ων είτε έκ των ηθών,
άνέϊτελλε τέν αυθαιρεσίαν των Αύτοκρατόρων.
Φαντάσθητε τον Νέρο/να, άζιοΰντα νά προσα­
γορεύεται Θεό;, καί τέν κοσγοκράτειραν πόλιν
τέ; Ρώμη; στέργουσαν ν’ άπονέμη εί; αυτόν
.Θ
την προσωνυμίαν ταύτην; καί έχετε το μέτρον
τέ; τότε Αύτοκρατορικη; έξαχρειο/σεω; άφ’ένό;,
κοινωνική; δέ καταπτ/όσειο; άφ’ έτέρου.
Π
Τί; καί όποια δύνάμ,ι; ητο ικανέ ν’ άνορθώστι
κόσμον, φέροντα πληρη τά στοιχεία τέ; άπο-
συνθέσεο/; καί τού θανάτου ; ΓΗ εθνικέ θρη-
σκεία ; Ούδεμ.ία έλπί; έξ αύτέ;. Κακοηθη; φύ­
σει καί εύνου; προ; τά; άγενεστερα; κακία;,
Α.
έξεφαυλίσθη δλω; κατά τού; χρόνου; τη; ρω­
μαϊκέ; κοσμοκρατία;, όχι δε μόνον έτο άνεπε-
τηδεία προ; κοινωνικέ'/ άνόρθωσιν καί έθικέν
άνακαίνισιν, άλλα *ιαί έπετάχυνε καί εξωθεί τέν
άποσύνθεσιν, ύφ’ έν κατέρρεεν ό ’Εθνικό; κό ·
σμο;. ’Ηθελέ τι; νομ.ίσει ίσοι;, ότι εκ τέ; φι­
λοσοφία; έτο δυνατόν ν’ άνατείλε παρέγορό; τι;
άκτί; σωτηρίου φωτο; καί δι’ αύτέ; νά έκ-
λάμψη σπινθέ,ρ τι; ξωέ;. Αλλά τά φιλοσοφικά
συστήματα, καί τά άριστα, άδυνατοϋσι ν’ ά-
σκέσωσι σο/τηριο/δη τινά έν τοΐ; άνθρώποι; έπί-
δρασιν, όταν την ύ.τ’ αυτών προτεινομένεν άνα·
μ.όρφωσιν προβάλλωσι γυμνέ > πάση; ιερά; θρε ·
σκευτικέ; πίστεω; καί παντό; κόρου; ύπερφυ-
σικοϋ. ’Ηθικέ άνευ Θεού, καί Θεού άγρυπνοϋν-
το; περί τέν τέρεσιν αύτέ;, είνε τό κουφότατον
των ονείρων καί έ άπατηλοτάτη των χιμαι­
ρών. Ό Σωκράτε; καί ό ΙΙλάτο/ν έσαν οί εύ-
γενέστατοι των φιλοσόφο/ν. Καί όμως, ώ; είπε
περί αυτών καί ό Βολταΐρο;, δεν ήδυνηθησαν
νά έπιδράσωσι μ-εδ’ εί; αύτά τά έθη τέ; συνοι­
κία; αυτών. Γενναιότερου δ’ ϊτι έτο αδύνατον
βεβαίω; νά έπιτελέσωσι τά έπί Αύγούστου φι­
λοσοφικά συστήματα, των οποίων οΰδέν ούδ’ώ-
νειοεύθε τούλάχιστον τοιαύτα; τεραστίου; καί
αδυνάτου; αξιώσει;, Ή Στωΐκέ φιλοσοφία ένεΐ-
16?
; χεν άναντιρρέτω; εύγενέ τινα σπέρμ.ατα ηθικών
| θεο/ριών. Αί θεωρία’, όμ.ω; αΰται, απρόσιτοι εί;
· τά πληθη, έσαν κλέρο; όλιγίστων πνευμάτων,
: εύυ.οιρεσάντων ύπερτέρα; διανοητικέ; άναπτύ-
j ξεω;. ’Αλλά καί οί ολίγοι οΰτοι μ.ετελάμβανον
εγωιστικέ; τινο; μάλλον καί παθητικέ; άρετε;,
άνθιστάμ-ενοι μ.εν εί; το ρεύμα τέ; κακία;, ώ­
στε νά μέ παρασυρθώσι καί αυτοί, άλλα καί μέ
έπιχειροϋντε; καί μέ δυνάμεναι ν’ 'άνακόψωσι
τον «κατασχετόν αυτού ροΰν. Ό δέ Βρούτο;,
πίπτων αύτόχειρ, άφοΰ μάτην έλπισε καί ήγω-
! νίσθη ύπερ τέ; ’Ρωυ.αΐκέ; ελευθερία;, καί φω-
j νών άπελπι;, ότι ή άρετέ είνε λέξι; κενέ, έξε-
! προσώπει τό πνεύμα τού σκεπτικισμού καί τέ;
άπογοετεύσεω;, ϋφ’ έν κατεβάλλοντβ καί αί
κράτισται των ψυχών, βλέπουσαί προ τη; δυ-
νάυ.είο; τέ; βία; καί τέ; κακία; άφιπτάμ.ενα
.
καί άφανιζόμενα, καί σκιά; σ/.ιωδεστερα, τά
περί ελευθερία; καί άρετέ; θελκτικά αυτών ό­
νειρα.
Καί όμω; ό,τι δεν έδύναντο νά κατορθώσω-
σιν ή εθνικέ θρησκεία καί φιλοσοφία καί πάσαι
αί δυνάμει; τού εθνικού κόσμου, επιχείρησαν
πτωχοί τέ; Ίουδαία; άλιεΐ;, μηδέν άλλο όπλον
έχοντε; η τέν εϊ; Χριστόν, καί τούτον εσταυ­
ρωμένου, πίστιν. Όλίγιστοι κατ’ απειραρίθμων,
άσημοι κατ’ επιφανέστατων, άσθενέστατοι κατά
κοσμοκρατόρων, άνεπέτασαν τέν σημ.αίαν αυ­
τών, σημαίαν π!στεο>;, έλπίδο;, αγάπη; καί
μαρτυρίου. Τί διενοηθησαν οί άνθρωποι ούτοι ;
Ν’ άντιτάςιυσιν εί; τέν πολυθεΐζν καί την α­
θεΐαν τον ενα καί άληθέ Θεόν, καί εί; τον έ-
πιχαίροντα έπί ταΐ: άνθρωπίναι; συμ.φοραΐ; Δία
τον ταπεινούμ.ενον εί; έξευτελισμ.όν έσχατον Ί-
ησοΰν καί έκπνέοντα έπί τού Σταυρού ύπερ τέ;
έξαγιάσεω; καί άναγεννησεω; των ανθρώπων·
νά πολεμησωσι τό μ.ΐσο; διά τέ; αγάπη;, τέν
αδικίαν διά τέ; δικαιοσύνη;, τον έγωΐσμ.όν διά
τέ; αύτοθυσία;, τέν άρπαγέν διά τέ; έλεημ.ο-
σύνη;, τέν ακολασίαν διά τέ; σωφροσύνη;, τέν
άκρασίαν διά τέ; έγκρατεία;- ν’ άνυψώσωσι την
άνθρωπίνην προσο/πικότητα, ν’ άποκαταστήσο) -
σι τέν γυναίκα, ν’ άγιάσωσι τόν γάμον, νά κα-
ταοτησο/σι τέν ιερότητα καί αγνότητα τέ; οι­
κογένεια; βάσιν καί θεμέλιον τέ; κοινωνικέ;
ευδαιμονία; καί τέ; πολιτικέ; εύκοσμ.ία;· νά
δώσωσι φώ; καί αλήθειαν εί; τέν έν τώ σκότει
πλανωμ.ένην άνθρωπίνην διάνοιαν ν’ άγωνισθώ-
σίν εί; έπικράτησιν τών αρχών τέ; ίσότητο;,
τέ; άδελφότητο; καί τέ; έλευθερία; έν τώ ήθι-
κώ κόσμο) πρώτον καί δΓ αυτού έν τώ κοινω­
νικά) καί πολιτικώ κόσμω επειτα, ένί λόγω νά
καταρρίψο/σιν άπαν τό θρησκευτικόν, ηθικόν,
φιλοσοφικόν, κοινωνικόν καί πολιτικόν οικοδό­
μημα τών έθνικών, καί έπί τών έρειπίων αυ­
τού ν’ άνεγείρωσιν ετερον, βάσιν έχον τέν δι­
δασκαλίαν εκείνην, ητι; άντηχησεν άπό τού
168 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
"Ορους, καί τάς ίεράς έκείνας άρχάς, α'ίτινες έ-
νέπνευσαν τον Χριστόν καθ’ άπαντα Αύτοΰ τον
βίον καί ήγαγον Αυτόν έπί τον Γολγοθάν.
Μωρόν ψαντασιοττ.Ιήχτων ονειρονί θά είπα­
τε* άΛηθες θαΐψα αν f πραγματοποιείτο. Καί
όμ.ως τό όνειρον τούτο έστέφθη ύπό τής πραγ­
ματικότητας, τό δέ θαύμα όμολογοϋσι καί άνα-
κηρόττουσιν, ώς γεγονός, και τό έπιφανέστατον
και πραγμ.άτικώτατον των γεγονότων, έννέα
καί δέκα αιώνες, δι’ ών άπεδείχθη ή ακατά­
βλητος ζωηρότης της χριστιανική; πίστεως και
όντως θαυματουργός αυτής δύναμις.
Ή ηθική διδασκαλία τοΰ Χριστιανισμού ά-
νέστειλε την απώλειαν -τοΰ έθνικοϋ κόσμου και
μ.ετέδωιε νέαν ζωήν εις τήν έξηντλημένην αν­
θρωπότητα. Δε’ αύτής ό άνθρωπος άνεκτήσατο
πλήρη τήν συνείδησιν τής ιδίας προσωπικότη-
τος, τή; αξίας και τοΰ προορισμοΰ αΰτοΰ· δι’
αύτής ή γυνή έτιμ,ήθη ίσα τώ άνδρί, ό γάμ.ος
.Θ
περιεβλήθη τον μ.α-.δύαν ίεροΰ και θελκτικοΰ
μυστηρίου, καί ή οικογένεια άπέβη έστία των.
λεπτοτέρων, ίερωτέρων καί ήθικοιτέρων συναι­
σθημάτων δι’ αύτής έξημ.ερώθησαν τά ήθη καί
οί νόμοι διεμ.ορφώθησαν κατά τάς μεγάλας άρ-
χάς τή; άληθοΰ; ελευθερίας, ΐσότ.ητος καί δι­
καιοσύνης· δι’ αύτής έξέλιπον ή έμετριάσθησαν
Π
πολλαί τερατώδεις κακίαι καί ήνθησαν αί κάλ-
λ.ισται καί ύψηλόταται των άοετων· δι’ αύτής
έρράγησαν τά δεσμά των δούλων, έπληγησαν αί
κοινωνικαί άνισότητες καί διακρίσεις καί ή άρ-
χή τής άδελφότητο; έπεξετάθη έπί πάσαν τήν
Α.
ανθρωπότητα- δι’ αύτής αί υψηλότεραι των ι­
δεών κατέστησαν προσιταί εις τά πλήθη καί
αί δυσκολώτεοαι των αρετών δυναταί εις τάς
άσθενεστέρας ψυχάς διά τή; ισχύος τής πίστέοος
καί εις τάς μ.άλλον διεφθαρν.ένας καρδίας διά
των δακρύων τής μετάνοιας· δι’αύτής του αύ-
στηροΰ δικαίου κατίσχυσαν ή επιείκεια καί τό
φυσικόν δίκαιον, καί μετά τής ηθικής ελευθερίας
άνεβλάστησαν καί αί κοινωνικαί καί πολιτικαί
έλευθερίαι- έξ αύτής τέλος παρήχθησαν καί εις
αύτήν οφείλονται τά κάλλιστα των σεμνωμά­
των τοΰ νεωτέρου πολιτισμού.
(’Ακολουθεί).
Μ. ΓΛΛΑΝ02.
ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΝΟΡΘΩΣΕΩΣ ΤΟΤ ΚΛΗΡΟΪ
(επιςτολιμαια διατρ,βη).
Τήν άξιότιμ,ον ύμών επιστολήν προ μηνών
ελαβον, καί όμως μόλις σήμερον άξιώ ύμά* ά-
παντήσεως. Άνομ,ολογώ τό σφάλμ.α μου, καί
άς ήμαι καί παππάς, άφίνων τό άναμάρτητρν
εις μόνον εκείνον, όστις καί έν αύτώ τώ Ιθ'.
αΐώνι νομίζει ότι είνε αλάνθαστος. Οί τής έκ-
κλησίας ημών, λειτουργοί πρώτον εύχονται υπέρ
των ιδίων αμαρτημάτων καί έπειτα υπέρ τών
τοΰ λαοΰ. Συγγνώμη λοιπόν διά σφάλμ-α τόσον
καθαρώς άνομ.ολογοόμενον, καί μ-άλιστα όταν
λάβητε ύπ’ δψει όποιον ώκεανόν άκολουθιών έ-
χουσι νά διαπλεύσωσιν οί πτωχοί τής’Εκκλησίας
ήμών εφημέριοι, ών εις καί εγώ, καθ’ όλην τήν
χειμερινήν έζαμ.ηνίαν, ίδιοι δέ κατά τήν λεγο-
μ,ένην Μεγάλην Τεσσαρακοστήν. "Ηδη δέ ευρι­
σκόμενος, δόξα τώ Θεώ, έπί τής νήσου Ίαμάϊ-
κας, καί μ,ικράν τινα άναψυχήν λαβών, έπιχει-
ρώ καί έγώ, καίτοι λίαν άργά, νά έκφράσμ.ετά
τόσων άλλων πονούντων τήν έκκλησίαν καί τήν
Πατρίδα αύτών τέκνων τοΰ "Ελληνος τήν περί
τοΰ Συλλόγου ύμών γνώμ.ην μου, καί τοΰ σκο­
πού, 8ν ούτος διά τοΰ έκδιδομ.ένου παρ’ αύτοΰ
περιοδικού «ή Άνάπλασις» έπιδιώκει.
Τίνος "Ελληνος ή καρδία άκούοντος τήν λέ-
.
ξιν «Άνάπλασις» δεν συγκινεΐται, δεν έλπίζει
κάπως, δέν παρηγορεϊται ολίγον, βλέπων μάλι­
στα όφθαλμοφανώς τήν πατρίδα του εις τής ά-
πωλείας τό βάραθρον άκατασχέτως φερομ.ένην ;
"Οτε τό πρώτον άνέγνων τήν πρός με έπιστο-
λήν ύμών,. δι’ ή; μ.οί άνηγγέλλετε τήν σύστα-
σιν τοΰ Συλλόγου ύμών, καί τό πρώτον φύλλον
τοΰ περιοδικού αύτοΰ «ή Άνάπλασις», σάς δια-
βεβαιώ μ·έχρι δακρύων συνεκινήθην. ’Από πολ-
λών ήδη έτών εύρισκόμ.ενος μακράν τής φίλης
πατρίόος καί μή γνωρίζων ύροάς, είπον κατ’ έ-
μ.αυτόν «Είνε κληρικοί οί άνθρωποι ούτοι, οί
ουτο) θερμ.ώς ύπέρ πίστεως καί πατρίδος γρά-
φοντες, οί ύπό ούτως ύγιών αρχών έμφορούμενοι,
οί τήν άνάπλασιν τοΰ έθνους έκ τοΰ Χριστια
νισμοΰ έξυπηρετουμένου ύπό τών έπιστημών καί
τεχνών έξαρτώντες ; "Αγιος δ Θεός. Είνε λαϊ­
κοί; Μυριάκις τρισάγιος !» ,
"Αγιος τώ ό'ντι δ σκοπός δν καί ύμεΐς καί
τόσα άλλα τοΰ"Ελληνος τέκνα καί έν τή έλευ-
θέρα καί. έν τή δούλη πατρίδι διά Συλλόγου,διά
περιοδικών, διά τοΰ τόπου, διά συγγραφών, διά
διδασκαλίας άπό τής έδρας τών μουσών, άπό
τής έδρας ιερατικών τινων καί τόσων άλλων έθν.
διδασκαλείων παντί σθένει έπιδιώκουσιν. "Αγιος
τή άληθεία, διότι σοβαρά, σοβαροιτάτη, ώς πα­
ρά πάντων τών ευ φρονούντιον άνομ.ολογεΐται,
ή τήν πατρίδα ήμ.ών κατατρύχουσα ηθική ασθέ­
νεια καί μ.έγας δ έξ αύτής έπαπειλούμ.ενος τώ
γένει ήμών όλεθρος ! "Q πόσον μ,έ καταθέλγει
ή έν αρχή τής εγκυκλίου τοΰ Συλλόγου φράσις:
«Τά καθ’ημέραν έν τώ Ιθνει ήν.ών συμ.βαίνον-
τα μ.ονονουχί φωνήν άφιέντα δηλοΰσιν οτι εχο-
μ.εν ανάγκην άναπλάσεως διά τοΰ Χριστιανι­
σμού έξυπηρετουμένου ύπό τών έπιστημών καί
τεχνών». Ιδού εις τί καί έγώ θαρρών τολμώ
νά καθυποβάλω ύμ.ΐν,. καί δι’ ύμών όπου δει,
τήν. γνώμ.ην μ.ου περί τοΰ-μέσου δι’ ού άσφαλέ-
στερον τό έθνος ήμών θέλει άποφύγετ τον έπα-
πειλοϋντα αύτό όλεθρον, καί ταχύτερον καί ά-
 ΑΝΑΙ1ΛΑΣΙΣ
πο τ ελ ε σ μ α τ ι κ ό) τ ερον θέλει φθάνει εις την τόσον
ποθητήν αύτοϋ άνάπλασιν, εις την άληθή αϋ-
τοϋ ευδαιμονίαν. Τό μέσον τοΰτο είναι κατ’ έ-
μήν γνώμην 6 κλήρος, ό κατώτερος της ’Εκ­
κλησίας Κλήρος, ή μόρφωσις καί άνύψωσις αύ­
τοϋ εις την έυ.ποέπουσαν αύτώ θέσιν καί ή διά
τής τγ; ο ση καύσης αμοιβής άξιοπρεπή; αύτοϋ
συντηρησις. Τί παράδοξος, τί άντίχριστιανική
ιδέα ! ίσως είποι τις. Κλήρος καί μισθός !
πνευματική λειτουργία καί Μαμμωνας ! διό καί
εξηγούμαι.
ΙΙαντός τοϋ ανθρωπίνου γένους ό βίος, αύτοϋ
τοϋ παγκοσμίου, ούτο)ς εϊττεΧν, ανθρώπου τά
έργα καί αί εφέσεις διακηρύτταυσιν ότι «Δι-
πλοϋς ό άνθρωπος την φύσιν, σώμα και πνεύ­
μα· καί ότι διπλή επομένως καί ή εύδαιμονία
αύτοϋ, υλική καί πνευματική». ’Αλλά καθώς
αδύνατος έν τώ κόσμο) τούτω ή ύπαρξις τοϋ ε­
νός των δύο τούτων συστατικών τοϋ ανθρώπου
ά.νευ τοϋ ετέρου, ούτο)ς αδύνατος καί ή άληθη;
τοϋ ανθρώπου επί γής ευδαιμονία αν ευ τής συν-
υπάρξεω; άμφοτέρων αύτοϋ των εύδαιν.ονιών,
.Θ
Ολικής τε καί πνευματικής. . Καί την μεν Ολι­
κήν αύτοϋ εύδαιμονίαν ούχί δυσκόλως δύναται
ν’ άνεύρη 0 ά.νθρωπος έν τή οικογένεια, έν το'ϊς
σχολείοις, έν τή διανοητική, αύτοϋ αναπτύξει·
Π
άλλα την πνευματικήν, τήν ευδαιμονίαν τή;
καρδίας, τήν κυρί ο) ς' ’Άίδά ι μ ο ν ί αν, εν μόνη τή
θρησκεία, έν τή φωνή αυτής, έν τή άνωτέρα έ-
κείνη πνευματική ατμόσφαιρα, ένθεώ άνευρίσκει.
Τούλάχιστον τούτο μαρτυρεί ή ιστορία τοϋ αν­
Α.
θρωπίνου γένους έν όλρ αύτοϋ τή άνελίξει,έν τή
πτώσει καί άναστάσει, έν τή άκμή καί παρακ­
μή, έν τή βαοβαρότητι καί τώ πολιτισμώ. Καί
έζήτησε μέν πολλάκις ό άνθρωπος νά εύρη τήν
όλην αύτοϋ εύδαιμονίαν έν μόνη τή γή, έν μό­
νη τή ύλη καί τή άνθρωπίνη σοφία, άλλ’ ήπα-
τήθη- άπό τή; γή; γήινα πάντοτε έκφύονται-
ούτε οί ΊΙυρρωνισταί καί οί τούτων οπαδοί
Αούκουλλοι, άλλ’ ούτε οί ΓΙλάτωνες, Άριστο-
τέλαι καί Κικέρωνες κατώρθωσαν νά πληρώσω-
σι καθ’ ολοκληρίαν τό μέγα έν τή καρδία τοϋ
άνθριόπου κενόν τό κενόν τούτο μόνον ό ούρα-
νός δύναται νά πληρώσνι, έξ ού παν δώρημα
τέλειόν έστι καταβαΐνον. Καί τώ οντι μόνος ό
Χριστιανισμός, οός αυτά τά έργα του φωνά-
ζουσι, μόνη ή άπ’ ούρανοϋ άποκαλυφθεΐσα. αύτη
τοΐς έπί γής θρησκεία, ένοϋσα άρμονικώτατα
καί τάς δύο τοϋ άνθριόπου εύδαιμο-,ίας, ύλικήν
τε καί πνευματικήν, εισάγει αύτόν πάλιν εις
τον παράδεισον, εμποιούσα αύτώ πίστιν εις
θεόν άκράδαντον, διαφωτίζουσα νουν τε καί
καρδίαν σύναμα, καί διά τής έπιστήμη; καί
τέχνης, έν Χριστώ πάντοτε, καθοδηγούσα αύ­
τόν εις τον αληθή αύτοϋ καί έπί γής καί έν
ούρανώ προορισμ,όν.
Ναί, έν τή δυνατή ταύτη άμφοτέρων τών
169
ευδαιμονιών τοϋ άνθρώπου ένώσει, έν τώ χρι­
στιανισμέ, έξυπηρετουμένω, ώς ορθότατα άπο-
φαίνεσθε, ύπό τών έπιστημών καί τεχνών, όφεί-
λουσιν άναντιρρήτως τό μεγα’λεΐον αύτών καί
τά σήμερον τόσον μεγάλα καί κραταιά τής γής
έθνη.
Καί ημείς,ώς έθνος, άναγεννώμενον μάλιστα,
παντί σθένει έπιδιώκομεν άπό 60 ήδη έτοϋν τήν
ύπό τοϋ Παναγάθου δοιρηθεΐσαν δυνατήν τώ άν-
θρωπω έπί γής εύδαιμονίαν. Δεν θέλω νά είπο>
ότι ή οικογενειακή ημών άνατροφή, ή έν τοΐς
σχολείοις έκπαίδευσις είναι έντελεστάτη· πολ-
λοϋ γε καί δει- καί όμως οΰδείς δύναται ν’ άρ-
νηθή καί ότι ,μ.εθ’ όλα: τάς άτελείας αρκετής
ήδη υλική; ευδαιμονίας άναλόγως τοϋ εθνικού
ημών βίου άπολαύομεν άλλ’ έχομεν καί τήν ά-
νάλογον πνευματικήν εύδαιμονίαν, ή; άνευ καί
.
αύτή ή ύλική άνωφελής, ϊνα μή καί βλαβερά
είπο), καθίσταται; ’Έχομεν βεβαίως, ώς πάντα
τά έθνη, τήν θρησκείαν ημών έχομεν ναούς λα­
τρείας, σχολεία πνευματικής εύδαιμονία;· άλλ’
έχομεν καί λύχνους φαίνοντας πάσι τοΐς έν αυ­
τοί; φοιτώσι καί τήν πνευματική) αύ τών τρο­
φήν άπλήστως ζητοϋσιν ; Ό άνθρωπος πλασθείς,
όπως μή έπ’ άρτω μόνον ζή, ώς υψηλότατα περί
τούτου άποφαίνεται ό Σιοτήρ τοϋ κόσμου, συ-
χνάκις είτε έκ περιστάσεων είτε ιό; έκ τής ηλι­
κίας αηδιάζει τήν ύλικήν αύτοϋ εύδαιμονίαν
συχνάκις έρχονται στιγμαί, καθ’ άς βαρύνομε-,
νο: πλέον τά έπί γής, αισθάνεται τήν ανάγκην
τοϋ ν’ άνυψώστ) μικρόν τούς οφθαλμούς τής ψυ­
χής του ποος τά άνο), εις τον ουρανόν, εις τον
έν ύψίστοις Δημιουργόν του, ΐνα ζητήση τήν ευ­
λογίαν, τήν σκέπην, τήν παραμυθίαν, τήν ελ­
πίδα. Καί διευθύνεται λοιπόν άπαξ τή; εβδο­
μάδας εις τον κοινόν έκεΐνον εύκτήριον τύπον,
εις τον οίκον τοϋ Θεού καλούμενο·/· αλλά δύνα-
ται νά εύρφ έν αύτώ ό,τι ζητεί, ο,τι τόσον ά-
κοοέστο); προς τήν πνευματικήν αύτοϋ ευδαιμο­
νίαν έπιποθεΐ ;
Το πρωτεύον έν τώ τελουμένω έν τώ οίκω
τοϋ Θεοϋ δράματι πρόσωπον είναι ό ίερεύς.
Καί δεν είναι μέν ούτο; το φώς, είναι όμως ό
λύχνο: ό φαίνιον καί πάντα; τούς πιστούς εις
τήν οδόν τή; σωτηρίας καθοδηγώ'/. Δεν είναι ό.
συγχωρώ)-/ καί σώζω/, είναι όμως έκεΐνος, δι’ ού
δίδοται ή χάρις τοϋ Παναγάθου, είναι έκεΐνος
εί; δν πάντων τών έκκλησιαζομένων τά βλέμ-
ματα άτενίζουσι, καί τήν πίστιν, τήν χαράν,
τήν παραμυθίαν, τήν έλπίδα, τήν άληθή ένί
λόγω εύδαιμονίαν αύτών άναμένουσιν. Άλλ’ ώς
έχουσι παρ’ ή/.ΐν τά τοϋ κατωτέρου κλήρου, ά~
κριβώ; έκείνων τών λειτουργών τή; εκκλησίας,
οίτινε; εις άμεσον πνευματικήν σχέσιν μετά τοϋ
ποι/.νίου τοϋ Σωτήρος έρχονται, είναι δυνατόν
ποτέ νά εύρη τις έν τώ πνευματικό) έκείνω τε-
μένει τό ποθούμενον, όταν άντί σεβασμού άπο
 ΑΝΑΙΙΛΑΣΪΣ
στροφήν, άν rl θαυμασμού οίκτον έμποιη εις αύ-
τδν τδ πρωτεύον τού θρησκευ τικού δράματος
πρόίώπάν, 6 τά; πνευματικής ευδαιμονίας δι­
δάσκαλος, 6 τοΰ ‘Τ'ψίστου λειτοϋργός ; Ή εύ-
δαίμ.ονία τοΰ ανθρώπου, (·>ς έν τοις ευ.προσθεν
είπον, είνε διττά κατά τάν διττήν αύτοΰ φύσιν,
ολικά καί πνευματική- καί οσω το πνεΰμ.α πο­
λυτιμότερου τά; ύλης, τόσω καί ή πνευματικά
έθνους τινδς εύδαιυ.ονία άνο>τέρα τάς Ολικά;-
καί οτι έν τή αρμονικά άμφοτέρων ένώσει, έν
τρ> Χριστιανισμό) έξυπηρετουμένω ύπδ τά; έ-
πισ τημης καί τά; τέχνης, ή τελεία τοΰ αν­
θρώπου εύδαιμονία. Άλλ’ ύπδ τοιούτους τάς
Εκκλησίας ποιμένας, Οπδ τοιούτους της χριςια-
νικάς επιστήμης διδασκάλους, οίος ό κατώτε­
ρος άμών κλάρος, εΤνε δυνατύν ποτέ δχι ν’ ά-
νάπλα'σθη καί τάν ολην αύ ,οϋ ευδαιμονίαν νά
εύρη, άλλα καν έν τη παοούση Ολική αύτοΰ εύ-
δαιμόνιοι έπί πολύν ετι χρόνον ασφαλώς τδ έ-
θνος άμών νά διατηρηθη ;
.Θ
’Ιδού ποΰ, κατ’ έμάν γνώμην, έγκειται ό ο-
λεθρο; ά η σωτηρία του έθνους άμών δ ολε-
θρος, άν ολίγον έ τι χρό.ον άδιαφορήσιομεν περί
τοΰ κατωτέρου κλήρου- η σωτηρία, άν έγκαίρως
περί τάς άνυψώσεως αύτοΰ εις τάν έμπρέπου-
σάν αύτώ θέσιν τάν δέουσαν φροντίδα ol &ρ-
Π
μοδιοι είς τούτο λάβωσιν άνύψωσιν δε λέγων
δεν έν/οώ μ.όρφωσιν πνεύμα τικάν μόνον, μόρ-
φωσιν άμόρφωΐΟν, μόρφωσιν γυμ.νάν καί τετρα-
χιλιίμένην, μ.όρφωσιν λιμώττουσαν, άλλα μόρ-
φωσιν πνευματικήν τε καί σωματικήν, μόρφω·
Α.
σιν εσωτερικήν τε καί έξωτερϊκην, μ,όρφωσιν τε­
λείαν. Τούτο δε λέγων, μη τις ύπολάβη 8τι
έννοώ πλούτου:, τρυφήν, ύλικάς ματαιότητας ο-
λως άντικειμένας είς τδ πνευματικόν τού ίερέω;
λειτούργημα, άλλ’ οτι τδ χειρωνακτεϊν, χόιρο-
βοσκεϊν καί έπαιτεϊν ήκιστα συμβιβάζεται προς
τδν μεμορφωμένον κληρικόν. ’Αν ηρκει μ.όνη ή
πνευμ.ατικά μόρφωσις, άπδ πολλού ηδη χρόνου
σχεδδν όλος ό κατώτερος τά; εκκλησίας ημών
κλάρος θά ητο μεμορφωμένος. Τεσσαράκοντα
καί τεσσάρων έτών βίον άριθυ.εΐ ά εκκλησιαστι­
κά 'Ριζάρειος Σχολή; καί ύπερ τά 55 άίίερα-
τικαί καλούμε >αι Σχολαί. Πλεϊστοι όσοι πρδς
τδ τά; ίεριυσύνης έπάγγελμα μεμορφωμένοι έ-
ξάλθον έκ τών είρημένων Σχολών αλλά πόσοι
οί τάν ύπόσχεσιν αύτών έ'.πληρώ σαντες; ούδε
τδ δέκατο-/ άύτώ/. Καί λοιπδν μόνος δ'εις έ-
κεΐνος ευσυνείδητος, οί δε λοιποί έννέα οί πάν-
τές ασυνείδητοι ; ■ Βεβαίως όχι. Καί τί λέγω
'Ρίζαριάταί καί απόφοιτοι ιερατικών Σχολών ;
I{όσοι νέοι λαϊκοί χωρίο)/ καί κωμοπόλείον, υ.ε-
μορφωμένοι κάπως καί εύσεβεϊς καί φύσει πρδς
τδ 4άς Τερώσύν.ης αξίωμα ρέποντες, καί όμως
άποφεύγουσιν αύτό, άποδειλιώντες απέναντι της
όσον ούδενδς άλλου άνθρωπίνου έπαγγέλματος
έξευτελιστικάς τού παππα θέσεως j ’Αλλά άτδ
έπάγγελμα τού παππά, ίσως είποι ψευδοπνευμά-
τιστης τις, δεν είνε ανθρώπινον !» Ναί, αλλά
καί ό παππάς δεν είνε μόνον πνεύμα ! Παρέ-
^.οντες δέ είς τάν τάξιν του τά μέσα τάς αξιο­
πρεπούς συντήρησεο/ς, θά έχωμεν τους Ικανούς
άναδεχομένου; τδ αξίωμα τΟύτό- καί ιδού ότι
η μισθοδοσία είνε μέσον βελτίώσεως τού κατω-
τέρου κλήρου. Τδ νά άναγνωρίζωμεν τοϋτό ώς
δρθδν διά τδν άνώτερον τά; έκκλησίας κλάρόν,
διά τούς ’Αρχιερείς, τούς μήτε πατέρα, μήτε
μητέρα, μήτε τέκνα, μήτε άδελφούς η άδελφάς
έχοντας, διά δε τούς όφείλοντας νά ώσι τύποι
τών πιστών έν λόγω, έν αναστροφή, έν αγάπη,
έν πνεύματι, τέκνα έχειν έν ύποταγή μετά πά-
σης σεμνότητας, νά μά άναγνο/ρίζωμεν ώς αναγ­
καία αΰτοϊς μη δε τροφάς καί σκεπάσματα, τούτο
είναι άναμφιλέκτώς καθαρδς παραλογισμός.
.
! 'Ο τά; έν Μασσαλία Έλλ. ’Ορθοδόξου
!
;
■
Έκκλησίας Ιφάμέρίός
Ηλ. Καντας Οικονομος
' ΑΝΑΒΑΘΜΟΣ.
|
Τί σοι θέλεις γενέσθίι ;
Ψυχήν ίμην έρωτώ.
j
(Γρηγόριοί.)
f » IV
"Αγε ήδη, ω τρνχή μου, oiufcp&cd ημείς ακεφθώμεν
τί αοι φίλον, ΐνα τοντο, αν σνμφέρη, άσπααθώμεν.
Άποκρίθητι, 'ψυχή μου, ίρωτώ σε έπιμόνως,
ώς ήράτα την ψυχήν του τής Ναξιανξον & γόνος,
τί ίπιϋ’υμεΐς νά γείντ/g ; τί ποθείς νά άποκτήβης ;
Λέγε μοι' Αργεί γαί.όν τι γαϊ συμφέρον νά αίτησης,
γαι ώς δύναμαι ·&« απεύαω,
όπως την επιθυμίαν την γαλήν σου θεραπεύσω-
Πάντα ίδε γαΐ είπε μοι τί ιυ πάντων σε εύφραίνει,
τί έγ πάντων πρδς & μάλλον τών ϋ-νητών τδ γένος χαίνει
γαι πολύτιμα νομίζον άγωνιωδώς διώκει,
ώς διώκει την βοράν τον δ ξιφίας και ή φώκη,
ώς διώκει ή άλώπηξ ή λιμώττοναά τδ &ϋμα.
Τδν δακτύλιον τον Γύγη &ελεις, θαυμαστόν τι χρήμα,
ου περ ή σφενδόνη κρύπτει
τδν φορονντα στρεφόμενη , ή κρνφ&ίντ Αποκαλύπτει;
Θέλεις τά τον Μίδα πλόύτη τά περίπυστα Ικεΐνα, .
ό&εν είς αΰτδν ίπήλΰεν ή χρυσή έκείνη πείνα,
φιλοχρηματίας δίκη, θάνατόν χρναονν τεκοϋακ
Τάγα&ά τον κόσμου ίδε' τίνων, λέγε μοι, τυχοΰοα
αεαντήν άλά θεώρησης, τρισολβίαν, μακαρίαν ;
Θέλεις μεγαλείου ϋ-ρόνου, βασιλέως έξονσίαν;
Θέλεις τράπεζαν Λονκούλλον,
και ζωήν Σαρδαναπάλον, τρυφηλοϋ, κοιλιοδούλου ;
Θέλεις πλήϋη βοσκημάτων,βοΰς και πρόβατα καί ίππους,
ή άγρούς όπωροφόρονς καί οικήματα καί κήπους;
θέλεις δόξαν πολεμάρχου καί τροπαιοφόρόυ στέμμα
καί άρέακει ραι τάς χείρας νά έμβάπτης είς τδ αίμα ;
Θέλεις τάς τιμάς τηϋ πλήθους καϊ τον ϋχλου τους
έπαίνονς;
αυτής σήμερον είς ύψος αίρει τους πεφιλημένονς,
ούς κατόπιν καθυβρίζει,·
ίπιχαίρω ν όρμεμφύτως νά νψοί καϊ' νά κρημνίζη-
 ΑΝΑΠΑΑΣΙΣ
Κολ ό άνεμος τα χάρφη παρομοίως άναρπάζων
*ul εν. των οδών είς νψος ουρανού αναβιβάζων
έν βραχεί τους αΐόλερίονς άναβάτας καταρρίπτει
όμβρους κατ’ αυτών ίπάγων κ εν βορβόρω συγκαλύπτει.
Καί λοιπόν, ψυχή, έν. τούτων τίνα θέλεις μεγαλεία ;
ή σκιάς δεν βλέπεις πάντα και αύτόχρημα γελοία ;
Ή δοκονα αυτών λαμπρότης
έν βραχεί ματαιοτήτων αποβαίνει ματαιότης,
Λεν άπορροφώσιν, όχι, τον κατά Θεόν φρονονντα
τά έπί στιγμήν αντλούντο: καί κατόπιν &παν9οΰντα,
ών κατορθωτή ή κτήσις καί εις πονηρούς τυγχάνει,
α οΰδένα ώφελ.ονσιν, όταν άπαξ άποτλάνη.
Μή, ψυχή, εν. τούτων είς τι μή καί αν έ.να.σμενίζ-ι/ς;
Μή τό πρόσκα.ιρον ώς ον τι μέγα άγα&όν νομίζεις ;
Ταϋτο: δεν παραπλανώσι
όσους προς τόν Αιωνίου τήν λαμπρότητα όρώσι.
Θέλεις μεγαλείου, πράγμα, όχι ψεύδος, όχι πλάνην,
όχι ήδη μεν άν&οΰααν, εΐτα δε ξηράν βοτάνην;
Μεγαλείου 9έλεις μένον, μή άκμάζον επ’ Ολίγοι·,
άλλ’ είς πάντας τούς αίώνας, μή εκλείπον μήτε λήγον ;
Μεγαλείου προς δ πάντα τά τού κόσμον μεγαλεία
σνγκρινόμενα δεν είνε ή μηδαμινά, γελοία ·,
Θέλεις μεγαλείου 9άλλον,
μεγαλείου αυτό μόνον πάντα άμα υπερβάλλου ;
.Θ
Τήν μεγίστην τότε βλέπε, ώ ψυχή, αποστολήν αον.
Στέμματι άίλανααίας οτέφουαα τήν κεφαλήν σου
τής στιγμής καλ.εί το 9ρέμμα ή αίωνιότης, ίνα
μεταδω σοι άϊδίον δόξης αίγλη ν καί ακτίνα.
Κινεί, ω περιστερά μου, τάς ώκείας πτέρυγάς σου
Π
καί πετάο&ητι έν μέσω τού αγγελικού θιάσου'
αίρον τούτον νπερτέρα'
φώς γενον όμοιω9εΐσα προς τόν τού φιοτός Πατέρα.
"Ερρετ , όχληραί φροντίδες, μέριμναι ματαίον κόσμον
ματαιότης πάσα, έρρε’ πυρ άνήφ&η, πϋρ έντός μου.
Α.
Προ τών πρώην μοι δοκούντων άγα&ών ανκέτι χαίνω'
προς τών άγαΛΙών τό άκρου άποβλέπων ήδη βαίνω.
Οίον βά9ος ! οίον νψος ! "Ομως, ώ ψυχή μον, 9άρρει.
’Τψηλ.ός έταπεινωτλη, ίνα σε είς ύψος άρη.
Ό επί τά ανω βαίνω ν
Χαίρω ν προς τόν άννψοϋντα ψάλ.λει ευλογίας αίνον.
Κ. ίΠΛΑΕΙΣΜΛΣ
-ΗΟΗ<-
ΑΝΘΡΩΠΟΑΟΓΙΑ.
— Κριτική έπιτλεώρησις άρτιφανών συγγραμμάτων. —
Ή περί τοϋ χριστιανισμού έν σχέσει προς
τήν Γαλλικήν έπανάστασιν μελέτη τοϋ κ. Σκαλ-
τσούνη ελαβεν ήδη πέρας άπο τοϋ παρελθόντος
τής «Άναπλάσεως» φύλλου.
Διά πέντε μακρών άρθρων, έν οίς ή χάρις
καί ή σαφήνεια άμιλλαται προς τήν επιστημο­
νικήν έυ.βρίθειαν, σ ταθμώμενος ό συγγραφεύς
τή; θρησκείας και ’Κπεστή^ης τά κατά
τήν Γαλλικήν έπανάστασιν και τά μετ’ αυτήν
γεγονότα άπεσάφησε μεγάλην Ιστορική; αλή­
θειαν βαθεΐαν περιέχουσαν τήν διδαχήν.
Κατά τά δύο πρώτα έτη τής Γαλλικής έ-
παναστάσεως έπεκράτει έν Γαλλία τό πνεύμα
τοϋ Χριστιανισμού, οί δε διευθύνοντες αυτήν έ-
in
| νεφοροΰντό ύπό τοϋ θρησκευτικού συναισθήμ.α-
j
τος καί έσέβοντο τήν θρησκευτικήν τοϋ λαοϋ
!
;
'ιδέαν. Κατά τά δύο δέ ταϋτα έτη ή Δημο­
κρατία έπετέλεσε τά κοινωνικά αυτής μεγά-
λουργήματα, εΐσήγαγε σωτηρίου; κοινωνικού;
θεσμού; και όιηύθυνε τήν πολιτείαν επί τής ά-
δοΰ τής προόδου καί τής τελειΟποιήσεονς;
Άλλ* από τοϋ τρίτου έτους τής Γαλλικής
\ έπαναστάσεως ή Δημοκρατία κατάργησε τόν
> Χριστιανισμόν, απηγόρεύσε πάσαν δηυ.οσίαν λα­
τρείαν, άπέβαλεν άπο τής δην.οσίας έκπαιδεύ-
'·
σεως πάσαν θρησκευτικήν διδασκαλίαν, άπεξή-’
ρανεν άπό τάς καρδία; τοϋ λαοϋ παν θρησκευ­
τικόν συναίσθημα καί πάσαν ύπερκόϊμιον ιδέαν
καί παρέδωκεν αυτόν είς τάς γεΐρας τοϋ *Ρθ-
βεσπιέρου, τοϋ Δαντόν, τοϋ λίαρά καί πάντων
τών λοιπών απαίσιων κοινωνικών στοιχείων, ίνα
.
μορφωθή διά τών άφηρημένων φιλοσοφικών θεω­
ριών των, ίνα παιδαγοιγηθή διά τών δημοσίων
διαλέξεων, διά τών έθ.ικών έορτών καί πανη-
γύρεω>, ίνα όργανωθή καί διο'.κηθή κατά τάς
άρχάς του αθεϊσμού καί τής Ολιστικής διδα­
σκαλίας, μακράν πάσης θρησκευτικής ιδέας !
Άλλ’ ή πείρα δεν έβράδυνε νά κατάδειξη ότι
καί αί μεταφυσικαί Οεωρίαι τών φιλοσοφούντων,
καί ή Ολιστική διδασκαλία, καί αΐ έθνικαί παν-
ηγύρεις, καί πάσαι αι προσπάθεια1., καί πάντα
τά πειράματα, καί πάντα τά μέσα, άπερ διέ­
θεσαν οί έπιδιώξαντες τοϋ Χριστιανισμού τήν
κατάργησιν, δεν κχτ',σχυσαν νά συγκρατήσωσι
και νά άναδιοργανώσοισι τό άτοσυντεθεν κοι­
νωνικόν σώμα. Καί δή άφ’ ής, καταργηθέντος
τοϋ Χριστιανισμού, άπεσβέσθη ατό τάς καρ-
δία; τοϋ λαοϋ παν ύπερκόσμιον φρόνημα καί
εϊσήγθη οότος είς τήν οδόν τοϋ σκεπτικισμού
καί τής άθε'ί'ας, έπηκολούθησεν ή κοινωνική «0-
τοϋ άποσυνθεσις, ή οικογενειακή έλεεινότης καί
ή κτηνώδης ακολασία. Αποκτηνωθείς Οπό τών
άπο τροπαίων τής Ολοφροσύνη; διδασκαλιών, ε-
ζώκειλεν εΐ; άθεμιτονργίας, είς όεινά; συμφο
ράς καί εμφυλίους σπαραγμούς καί όιέπραξε
φρικώδη και στυγερά κακούργημα τα άτιμάσαν-
τα τήν ανθρωπότητα καί όδηγήσαν να τήν Γαλ­
λίαν είς τήν άβυσσον τών κινδύνων καί τής ά-
πωλείας !
Καί ήδη είχεν άποτύχη τό φιλοσοφικόν τοϋ
Μ’οβεσπιέρου πείρααα, πάντα δε τά συστήμα­
τα τών λοιπών κοινωνικών νεωτεριστών εΐχον
ναυαγήση τό έν μετά τό άλλο, ότε ό λαός μεί
νας ενδεής πάσης διδασκαλία; καί παντός υ­
περκόσμιου ερείσματος, κατενόησε τήν αιτίαν
τής κοινωνικής αύτοϋ άποσυνθέσειος, κατεξανέ-
στη κατά τών αυθαιρέτων κατά τής θρησκείας
νόμων-, έπεξήτησε τήν επάνοδον τοϋ Χριστια­
νισμού, τήν ελευθερίαν τής δημοσία; λατρείας
και τήν έγκατάστασιν τής θρησκείας ώ; βά-
σεως έν τή δημοσία εκπαιδεύσει. Καί αύτοί οί
172 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
αμείλικτοι του Χριστιανισμού διώκται οί έπαγ-
γειλάμενοι την μόρφ&ίσιν τοΰ λαοϋ ανεξαρτή­
τως πάσης θρησκευτικής ιδέας, συνεϊδον εις οίον
βάραθρον ώδήγησαν α'ι διδασκαλίαι αυτών τό
Γαλλικόν έθνος, μετέγνωσαν καί άνωμολόγησαν
ένώπιον αύτοΰ την ιδίαν —λάνην. Έξ άλλου 6
Ναπολέων, ό Σατωβοιάνδος, ό Ιίορταλή ύπε-
κίνησαν την έξεγερθεΐσαν τοΰ λαοϋ συνείδησιν
καί όντως ό Χρις-ιανισμός άνεβίωσεν έν τη συν-
ειδήσει τοΰ μετανοήσαντος πλήθους, ίνα συνα-
γάγνι καί οργάνωση τά ναυάγια τοΰ Γαλλικοΰ
‘έθνους καί ποδηγετήση τοΰτο εις ήν ήδη εύρί-
σκεται επιστημονικήν πρόοδον καί ακμήν.
Τοιαύτη ούσα την ϋπόθεσιν ή έμ.βριθης τοΰ
κ. Σκαλτσούνη μελέτη, περιλαμβάνει μέγα
συμπέρασμα τόσον ύπέρ τών αισθανόμενων την
ανάγκην νά άγαπώσι τήν θρησκείαν αυτών, όσον
καί κατά τών άπαρνουν.ένων τον Χριστιανι­
σμόν καί μυκτηριζόντων τάς θρησκευτικάς πε­
ποιθήσεις, καταδεικνΰσα καί άπαξ ίτι ότι ή
.Θ
κοινωνική πρόοδος είνε άρρήκτως συνδεδεμ.ένη
προς τό θοησκευτικόν αίσθημα καί ότι συνεπώς
ή δόξα τινών φαντασιοκόπων φιλοσόφων, ότι ή
άνθρωπότης δόναται νά ζήση καί νά ποοοδεύση
άνευ θρησκείας, εινε αυτόχρημα παραλογισμός.
Τό μέγα ενδιαφέρον μεθ’ ου ή κοινωνία ή-
Π
μ.ών παρηκολουθησε τήν μελέτην ταυτην τοΰ κ.
Σκαλτσουνη καταδεικνύει πόσον κατέστη καί
παρ’ ήμϊν αισθητή ή ανάγκη τής άναπτύξεως
καί προασπίσεως τών ύγιών τής θρησκείας άο-
χών. Καί εικότως. Έν ήμέραις καθ’ άς ή μέν
Α.
όπωσδήποτε άνεπτυγμένη τάξις άναλίσκεται εις
τήν άνάγνωσιν τών έκτρωματικοιτερων μυθιστο­
ριών τής παρακμασάσης πλέον ’Ρομαντικής
Σχολής, ό δε λαός τών επαρχιών καί τών χω­
ρίων τρέφεται έκ τών ψευδολογιών καί τών με­
σαιωνικών μ.ύθων θρησκευτικών φυλλάδων άγνώς-ου
προελεύσεως, μελέτη ο'ία ή τοΰ κ. Σκαλτσούνη,
πλήρης ζωής καί σθένους, έλευθέρα παντός καλό-
γηρικοΰ φανατισμοΰ καί άπηλλαγμένη τής ά-
ναμασήσεως τετριμμ.ένων καί άναιμ.ικών Αάα-
oxa.U&r, ή το έπόμενον νά έμ.ποιήση παρά τή
κοινωνία ήμ.ών τοσοΰτον βαθεϊαν έντύποισιν καί
νά άναγν&)σθή καί νά /ιε.ΙετηΑγι τοσοΰτον άπλή-
στως.
Ηδη ό συγγραφευς άγγέλλει ήμϊν τήν έκπό-
νησιν νέας σειράς άρθρων, Οπό τόν τίτλον « ’Αν­
θρωπολογία. Κριτική έπιθεώρησις άρτιφανών
συγγραμμάτο)-;», ών ή δημοσίευσις άρξεται άπό
τοΰ μεθεπομ.ένου φύλλου.Ή «Άνάπλασις» άνυ-
πομόνως περιμένει τάς νέας μ.ελέτας τοΰ περισπου-
δάστου συνεργάτου της, όστις άφιλοκερδής καί
άκαταπόνητο'ς μάχεται άπό τών επάλξεων τής
επιστήμης διά τών όπλων τοΰ- λόγου, πρός α­
νασκευήν καί καταπολέμησιν πάσης άντιχριστι-
ανική; θεοιρίας καί πρός διάπλασιν καί ποδηγέ-
τησιν τοΰ ίδιου έθνους έν τή πατρώα θρησκεία:·
Ο Τ A I Σ Μ Ο Σ.
Ουδέποτε, κατ’ έμέ, Σύλλογος άνέλαβεν έπι-
πονώτερον, σπουδαιότερου καί εύγενέστερον έρ-
γον. Ουδέποτε είσήλθέ τις έν τοσαύτνι προθυμ-ία
καί έθελοθυσία εις τοιοΰτον ΰψιστον αγώνα ούχί
μόνον ύπερ τής κινδυνευούσης πατρίδος, άλλ#
ύπερ τής κινδυνευούσης έν γένει άνθρωπότητος.
Εις τά έθνη καί είς τά άτομα έπιπίπτουσι
καταστροφαί καί συμφοραί, πόλεμοι, έπιδημίαι
καί ταλαιπο>ρίαι ποικίλλαι. Άλλ’ όσον φοβερά
καί άν ώσι ταΰτα πάντα, όσον φρικταί καί άν
ώσίν αί έκ πάντων τούτων συνέπειαι, ουδόλως
όύνανται νά καταστρέψο>σιν άνεπιστρεπτεί όλό-
κληρον τό μέλλον τών έθνών, καί αΰταί δέ
αύται αί δυστυχίαι πολλάκις άποβαίνουσι λυσι­
τελείς. Περίστασίς τις έκτακτος, νεΰμα τοΰ
.
Παντοδυνάμου, μέγας τις άνήρ, έκτακτοι έξ α­
κράτου καί φλογερού πατριοιτισμοΰ έθελοθυσίαι
άνορθοΰσι τά δυστυχήσαντα έθνη, έπαναφέρου-
σιν αύτοΐς τό πρώην μ,εγαλέΐον καί άπομάττουσι
τά ρέοντα πικρά αυτών δάκρυα.
Άλλ’ ήδη έπήλθον καιροί χαλεποί. Άπό τι-
νων δεκάδων ετών άπειλεΐ όλόκληρον τήν άν-
θρωπότητα φρικώδης τις καί γενική καταςφοφή.
’Ηθική θύελλα, έκραγεΐσα έν τώ μέσω τής Ευ­
ρώπης, έςώρμησεν άκάθεκτος πρός άπαντα τά
σημεία τής ύφηλίου, καί έν τή καταστρεπτική
αότής ταύτν) πορεία άνατρέπει πάν τό προστυ-
χόν. Ό άποτρόπαιος καί ζωώδης υλισμός βαίνει
παιταχοΰ γαυριών, κρατών δέ άναπεπταμ.ένην
καί παμμ.εγέθη σημ.αίαν διά τής δεξιάς χειρός,
διά τής άριστεράς δεικνύει είς τήν έκπεπληγ-
μένην ανθρωπότητα τήν επ’ αυτής ύπ’ αύτοΰ
χαοαχθεΐσαν επιγραφήν έχουσαν ουτώ: « Θεός
δεν υπάρχει, είναι καθαρά μωρία τό πιστεύειν
είς τοΰτο, Τό πάν είναι ύλη, τυφλότης, συγκύ-
ρησις. Apres la mort neant! » Ούαί, ιδίως
ήμϊν, άν δ κτηνώδης ούτος άνατροπεό; άφεθή
εν τή πορεία αύτοΰ ελεύθερος.
Καί παρά 4μέν τοϊς άλλοις ίέθνεσιν, άνδρες
σοφοί, άνδρες πανεπιστήμ,ονες, περιφανείς φυ-
σιοδίφαι καί θεοσεβείς σύναμα, έξηγέρθησαν
καί δσημέραι έγείρονται κατ’ αύτοΰ καί φράτ-
τουσι τήν διάβασιν τοΰ τέρατος. Παρ’ ή-
μϊν όμ.ο)ς συνέβη - όλως τό εναντίον ό άνατρο-
πεύς άφέθη άχρι τοΰδε ελεύθερος. Ό άνατροπευς
άφέθη ελεύθερος ού μόνον έν ταϊς ένεργείαις αύ­
τοΰ, αλλά καί οί παρ’ ήμϊν όρθολογισταί, ώς
άποκαλοΰσιν αυτοί έαυτούς, έσπευσαν πρώτοι είς
ποοϋπάντησιν αύτοΰ, ή δ’ έλαφρόνοια καί ή δο-
ξοκοπία έστρωσε τήν όδόν αύτοΰ διά μ.υρσινών,
βαίων καί κλάδων I
Ό δόλιος καί ψεύστης ούτος έπιδρομ,εύς, ό­
πως εύκόλως κάτακτήσή την διάνοιαν παντός
άνθρωπίνου πλάσμ,ατος, διακηρύττει, οτι δμ,ιλεϊ
έν όνόμ.ατι τής Έπιστήμ.ης. Αί κατάπληκτοι,
 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
λέγει, πρόοδοι τή; χημεία;, το μκκροσκόπιον,
τό τηλεσκόπιο'/, τό φασματοσκόπιον, ή αίωνιό-
της και ή ταύτότη; και τό άναλλο'ωτον των
νόμο/ν τή; φύσεω; πρόκεινται τοσαΰται ψηλαφη-
ταί αποδείξει;, οτι ούδέν έτεοον έν τώ άχανεϊ
τούτω κόσμω υπάρχει η ή όλη. Ή υλη είναι 6
Θεό;, ή υλη είναι τό παν, . έν τη υλη ένοικε!
καί έκ τη; υλη; έκπηδά καί ή ζωή καί ή διά­
νοια ! Βαβαί τή; τρισυ.εγίστου άνακαλύψεω; !
όποιον τεράστειον, άπίστευτον, άροητον ακόυσαα
έπληςε τό ου; ολοκλήρου τή; ανθρωπότητα; !
Ήμ.εϊ; οί πτωχοί άμ.αθε!;, ου; αί περιστά-
σει; καί ή τύχη, άλλα καί ή οκνηρία καί ή μα-
ταιότη; καί ή διαφθορά άφήκαν έν τω σκότει,
μή δυνάμενοι νά νοήσωμ.εν τί συμβαίνει, ούτε
τί λαμβάνει χώραν πέραν τή; ρινό; ήμών, άνα-
γνόντε; την έπιγραφήν έμεινα μεν έκπληκτοι,
χάσκοντε;, ένεοί. Μυρίαι ίδέαι έν τρομ.ερά συγ­
χύσει συνεκρούσΟησαν άμέσω; έν τή άθλια ήυ.ών
κεφαλή. Πάλη φοβερά, πάλη απελπιστική ήρ-
.Θ
ξατο περί όριστική; διακατοχή; τοΰ έγκεφαλικοΰ
χώρου. Ταλαίπωροι άυ.αθεί;! 'Οποία άχλύ; κα­
λύπτει του; όφθαλμ.ού; τή; διανοία; ύμών άπο-
κρύπτουσα διαρκώ; την δυσδιάκριτο'/ ύμΐν α­
λήθειαν !
’Αλλά τί; νά έλεήση ήμά; ; Τί; νά διαφώ­
Π
τιση ήυ.ά; περί τοΰ συυ.βαίνοντο; ; Οί πεπαι­
δευμένοι έγκατέλιπον ήμά;. Οί έπιστήμ.ονε;, οί
φιλόσοφοι τή; πατρίδο; μα; συνεμάχησαν ώ; τα
πολλά μ,ετά τοΰ έπιδρομέω;. Ό άνατροπεύ;
προχωρεί άκωλύτω;. Οί κοινωνικοί δεσμοί ήρ-
Α.
ξαντο παραλυόμ.ενοι, ή πολιτεία δσημέραι καθί
σταται έτοιμ.όρροπο;. Τά εϋγενέστερα αίσθή-
μ.ατα χλευάζονται, ή δε χριστιανική θρησκεία
θεωρείται .... μωρία. Δύστηνε άμάθεια ! έν
τή άγνοια σου ήλπισα; ίσω; έπί τον κλήοον.
Άλλ’ ιδού αυτό;, προ πολλοΰ χρόνου κατέλαβε
θέσιν έγγύτατά σου. ’Από πολλοΰ χρόνου, ό άν-
τιπρόσο/πο; αύτό; τοΰ λυτρωτοϋ τοΰ Κόσμου,
των ύπερανθρώπων αύτοϋ μαθητών, ούδέν έτε-
ρον, ώ; έπί τό πλεΐστον, θηρεύει ή μ.νηρ.όσυνα,
έπισκοπά; καί ποιμαντικά; ράβδου; !
5Εν τοιούτω κρισίμω καιρώ Σύλλογο;, οίο;
ό τή; « Άναπλάσεω;,» ΰπό την έπίτιμον ποοε-
δρείαν τή; A. Υ. τοΰ Διαδόχου καί την τα­
κτικήν προεδρείαν τοΰ κ. Α. Ραγκαβή, άνδρό;
εύγενοΟ;, έπιστήμονο; καί πολυμαθοΰ;, γνωστοΰ
εΐ; άπα/τα τον έπιστημονικόν κόσμον, έχων έν
τή συντάξει τοΰ περιοδικοΰ αύτοΰ πολυτιμότα­
το'/ συνεργάτην, έπίση; έπιστήμονα, εΰγενή καί
πολυμαθέστατο'/,τον κ. I. Σκαλτσούνην καί λοι­
πού;, ό Σύλλογο; ούτο; συγκεντρών καθ’ έκά-
στην έν τοϊ; μέλεσιν αύτοΰ τού; διαπρέποντα;
έν τω κλήρω άνδρα; καί πάντα χριστιανόν έπι­
στήμονα, έ,πιφαίνεται ώ; άστήο έν τω σκότει
καί ώ; ποθητό; άντίπαλο; κατά τοΰ θηριώδου;
έπιδρομέω;, ΐνα άνακόψη τήν πορείαν αύτοΰ.
173
I Εί; ήμά;, δεν έπιτρέπεται ίσω; νά ποιώμεθα
χρήσιν λέξεων τραχέων καί έκφράσεων δηκτικών,
όταν όμιλώμεν ή γράφιομεν περί άνδρών σοφών,
φυσιοδιφών, άνδρών τω όντι περιφανών, άνδρών,
όμολογουμένω;, έν πολλοί: εύεργετησάντων τήν
j άνθρωπότητα. Ιΐνεύματα οΰτοι έξοχα, έρευνηταί
| τών μ.υστηρίων τή; δημιουργία; βαθεϊ; καί έπί-
I στήμονε;,κέκτηνται βέβαιοι; άναφαίρετα παρά τή
ανθ ρο/πότη τι δικαιώμ.ατα σεβασμού καί ύπολή-
ψεο/;. Τω ον—ι ! όταν όμιλή τι; ή γράφη περί
τών μεγαλοφυών τούτο/ν πλασμάτων, όοείλει,
σχεδόν, ν’ άποκαλύπτηται.
’Αλλά τί πρέπει νά είπη τι;, έστο) καί ό εύ-
I γενέστερο;, έστω καί 6 ύ π ο μ ο ν η τ ι κ ώ τ ε ρ ο;, όταν
| τύχη ν’ άκούση αύτών, η όταν άναγινώσκη έν
τοΐ; άλλω; σπουδαιοτάτοι; συγγράμι/.ασιν αύτών
τά; μάλλον παραξένου; ιδέα;, τά; μάλλον άλλο-
.
κότου; πεποιθήσει;, τά μάλλον άτοπα συμπερά-
! συ.ατα, καί ταΰτα μ.εθ’ ύβρεων κατά τών έναν-
| τίων καί έν έπάρσει, καί αλαζονεία καί κόμπω
έκτιθεμένων ;
'Ομιλούμε'/ έν δνόματι τή; έπιστήμη;, λέ-
| γουσι, καί ή άνθρο/πότη; άπασα οφείλει νά συυ.-
I μορφο/θή προ; τά; άπαιτήσει; τή; έπιστήμη;.
Πάν ό,τι λέγουσιν οί έναντι οι ήυ.ών πρέπει νά
έξορισθή εϊ; τήν χώραν τών μύθο/ν. Ή υλη δεν
είναι δημιούργημα' ή υλη είναι 6 Θεό;· ή υλη
I είναι τό ταμεΐον τή; ζο/ή:, τή; διανοία; καί
j παντό; φαινομένου.
I ’Αλλά πότε καί διά τίνο; μέσου είπον αυτοί;
I αί πειραματικαί έπις-ήμαι ταΰτα πάντα; οποία;
πειραματικά; καί ψηλαφητά; άποδείξει; έφεοον
μ.έχρι σήμερον, ότι ή υλη είναι κυρία τή; δυ-
νάμ.εω; καί ούχί ή δύναμι; τή; υλη;; Τίνι τρό-
' πω ή ζωή καί ή διάνοια έκπηδώσιν έκ τή; υλη;
j καί κινοΰσιν αύτήν, καί σκέπτονται περί αύτή;
και φιλοσοφοΰσι ; « Τό πράγυ.α είναι άπλοΰν,
λέγει ό Buchner άρχόμ,ενο; τοΰ συγγράμ.ματό;
του, ούδεμία υλη άνευ δυνάμεω;, ούδεμία δύνα-
μι; άνευ υλη;, άλλ’ ένεκα τή; απλότητά; του
ταύτη;, τό πράγμα τούτο, ή άλήθεια αυτή εί­
ναι μία έκ τών μ.άλλον άγνώστων». Άξιόλογον
τώ δντι συμπέρασμα ! τά μάλλον απλά πράγ-
ματα, τά μάλλον καταφανή νά είνε καί τά μάλ­
λον άγνο/στα, τά μ.ή δυνάμενα κατ’ ούδένα τρό­
πον νά νοηθώσι, νά είνε φοβερά καί άκατάλη-
πτα μυστήρια !
Μή ύποφέροντε; ούτε καν ν’ άκούσωσι περί
άνάρχου Θεού, άοράτου, παντοδυνάμου καί παν­
σόφου, έσπευσαν ν’ άντικαταστήσωσιν αύτόν διά
τή; δρατή; υλη;, τυχαίω; ύπαρξάση;, τυχαίω;
ένεργούση;, τυφλώ; δημιουργούση; καί άσυνειδή-
το>; καταστρεφούση;. Γΐοοκειμένου περί άνάρχου
Θεοΰ, άπαιτοΰσι γενεαλογίαν, δηλαδή, τίνι τρό-
πω υπήρξε κατ’ άοχά; ούτο;, προκειμ,ένου όμω;
περί τή; υλη;, ούδέν τοιοΰτον άπαιτοΰσιν. 'Υ­
πήρξε, λέγουσιν, άνάρχο/;, είναι άΐδιο;.
174 ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
Άλλ’ ήμει; οί αμαθείς έρωτώμεν τού; περι­
φανείς αυτούς φυσιοδίφας, -τούς πανσόφου; αώ­
του;, τού; των πάντων σκ,ώπτα;, πότερον είνε
λογικώτερον, το πιστεύειν δτι πνεύμα πάνσοφον,
παντοδύναμ.ον, νοερόν όπήρξεν άίδίω; και έδη-
μιούργησεν άκολούθο); τον υλικόν κόσμ.ον, 8ν 6-
ρώμεν, άκαταλήπτως δι’ ήμας τού; ανθρώπου;,
ή δτι ή ύλη ύπήρξεν αίδίως ; *Αν τύ πρώτον
δεν ήτο δυνατόν νά ύπάρξή αίδίως, ή να όμ,ι-
λήσωμ.εν καταληπτότερον, δεν ήδύνατο νά δημι-
ουργήσή αυτό έαυτό, λογικόν, πνευματικόν, νοε­
ρον καί πάνσοφον νοούμενον, πω; το τυφλόν,
τύ άσκόπω; δημιουργούν, το άσυνειδητω; κατα-
στρέφον, το ελεεινόν αΰτύ ον ήδυνήθη διά τοι-
ούτων προσόντο/ν, έν αρχή, ούτως είπεΐν, ήδυ­
νήθη νά δηχιουογήση αΰτύ έαυτό, νά τακτο­
ποίηση ακολούθως έν χρόνω αυτό έαυτο διά νό­
μων αρρήτου σοφίας, άνουν αΰτύ καί τυφλύν τυγ- .Θ
χάνον; Πώ; μετά ταΰτα ήδυνήθη νά διακο-
σμ.ήση αΰτύ έαυτύ μ.ετά τοσαύτης λαμ.πρότητος,
ώστε πάσα γλώσσα νά μένη άλαλο; ένώπιον τη-
λικούτου θαύμ,ατος ;
Έν Μεσολογγίω
Ετθ. Ιωαννιλης
Συνταγματάρχης έν αποστρατεία
Π
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΜΑΣ.
Έκ ποιήματος τοϋ έν Ίωαννίνοι; κ. Κ. Α.
Α.
Κρυστάλλη άποσπώμεν μ,ίαν τών στροφών δια-
γράφουσαν έν πιστή άφελεία την όύυνήράν κα-
τάστασίν, ήτις, ώς έπί τύ πλεΐστον, παρατη-
ρείται έν τοΐ; ναοί; ημών κατά την έπιτέλεσιν
τών Θείων ιερουργιών. Πρέπει νά συναισθανθώμεν
βαθέο>ς εις ποίαν παραλυσίαν κατήντησαν τά
ήμέτερα καί νά άγιονισθώμεν έκθόμο>ς κλήρο;
καί λαύ; πρύ; άνόρθωσιν τής μητρύ; ήμ.ών Εκ­
κλησίας, ήτις, κατέχουσα έν τή ουσία αύτή;
την ακραιφνή χριστιανικήν αλήθειαν," αλλά κε-
κρυμμ.ένην καί άνεκμετάλλευτον, κατέπεσε το-
σοϋτον διά την άναξιότητα ήμ.ών, ώστε νά έν-
τρέπηταί τις παραβάλλων αύτήν καί πρύς τάς
άλλας έτι έκκλησίας. Ιδού ή στροφή:
Πήγα προχ&ες ατήν ίχχλη&ά νά κάμω τό σταυρό μον,
νά προσκύνησα τύ θίό, ν άκούσα τά βαγγέλια,
«’ εϊδα τον ϊνα νά μιλή, τον άλλον με τά γελοία,
Κ» άπ ενα άλλο ήκονσα βρωμόλογα τον δρόμον.
■ Ούδ ’ ήκονσα τί ΐλεγίν & ψάλτης στά πολλά τον
ίκεϊύα τΰίντοιρίομαΐα. Έμβήχα στ άγιο βήμα
νά ήανχάσω, -μά κ Ιχιΐ τά λόγια τά δικά τον
κά-fri παπάς μουρμούριζε στον άλλο. "& ! τί κρίμα ’
Μ’ Ιπήρε τύ παράπονο, σταυρώνομαι καϊ φεύγα. . . .
ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ.
Μελέτη; γινομένη; ύπύ ειδική; τοϋ Συλλόγου
έπιτροπείας έπί τών πρύ; άνόρθωσιν τοΰ Κλήρου
μ.έσων, έζητήθη καί ή γνωμοδότησι; τών Απαν­
ταχού τή; ώποδούλου Ελλάδος καί τή; άλλο-
δα,-,ή; πεπαιδευμένων κληρικών καί τών έν τοΐ;
Θεολογικοΐ; ζητήμ.ασι διακριθέντων λαϊκών,
πολλοί δε τούτων ήρξαντο έπιστέλλοντε* ήμΐν
τά; έπί τού ζητήματος τούτου σκέψεις των. Έξ
άλλου 8ν τών τακτικών τοΰ Συλλόγου μ.ελών
έσχε πρύ; τύν σκοπύν τούτον συνέντευξιν μετά
τών έγκριτωτέρων τών'έν Άθηναι; θεολογούντο)·/.
Καί έκείνοι; καί τούτοι; έκφράζει τά; ευχα­
ριστίας αύτή; ή Διοίκησι; τή; «Άναπλάσεως»
διά τε την προθυμίαν μεθ’ ή; άνταπεκρίθησαν
.
εί; την αιτησίν τη; καί διά τά; τοσυύτον εΰ ·
μ.ενεΐ; κρίσεις αυτών έπί τών έν γένει έργασιών
τού Συλλόγου.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ.
Γ0 έκ τών έν Χαλκίδι τακτικών μ.ελών τού
Συλλόγου ίεροδιάκονος καί πρώην σχολάρχης
Νΐκόλαος 5Αποστολίδη; έτελεύτησεν. Έγεννήθη
έν Αΰλώναρίω τή; Καρυστίας, έσπούδασεν είς
τή·/ 'Ριζάρειον καί την φιλολογικήν τοΰ Πανε­
πιστημίου Σχολήν, διετέλεσε σχολάρχης έν τοΐ;
Ελληνικοί; Σχολείοις Κύθνου, ’Αταλάντη; καί
Χαλκίδος καί διδάσκαλος έν τή έκεΐ 'Ιερατική
Σχολή, συνέγραψε δέ διάφορα συγγράμματα, έν
οί; διαπρέπει τύ φιλοσοφικόν αύτού μ.ελέτημα:
«Τά όρια τού ανθρωπίνου πνεύματος καί ό Xρι-
στιανισμ.ό;. » Λόγω καί έργω χριστιανό; έπι-
στήμ,ων έβίο>σε δικάίως καί εύσεβώ; καί κατα­
λείπει άγαθήν μνήμ.ην άποδημ.ήσά; πρύς Κύριον.
'Εξάμηνο; κατάβτα»;
τοΰ ταμείου « Άνα.πλάσεως. »
Κατά τήν λογοδοσίαν ήν έδωκαν εί; τύ Συμ-
βούλιον τή; «Άναπλάσεως» οί κκ. ταμίαι,
κατά τύ τέλος τή; πρώτης έξαμ.ηνίας, ήτοι τή
30ή ’Ιουνίου έ. έ., τά έσοδα μ.ετά τού έκ δρ.
791,35 ύπολοίπου τής προηγουμένης έξαμ.ηνία;
άνήλθον είς δραχμ,ά; έν δλω 6,216.10, τά δέ
έξοδα είς δραχ. 4,067.30· ώστε τύ πλεόνασμα
τή; ά. έξαμ.ηνία; ανέρχεται είς δρ» 2,148.80.
------——
ΕΙΣΦΟΡΑI ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΗΠΕ1ΡΩΤΩΝ.
Γρηγόριο; Γώγο; άρχιμ-ανδρίτη; έπεμ-ψεν είς τήν
διοίκησιν τού Συλλόγου φιορ. 15 δρ. 37*80
Π. Κ. Μαρκατζής έκ Καρύστου » 15

Παπαζαφειρόπουλος έκ Βυτίνης » 10
Σχολή Αιαλεισμά έν Άθήναις » 15
Κ. Ν. Μαλικόπουλος » » 10
Αδελφοί Β. ’Ακριβού » » 15
Δημήτρ. Θεοδώρου » »
Στέφ. Μεζέβίρης » »
Ν. ΙΙερπινια; » »
Τδ δλον β δραχ. 114,80
rO κ. Μαρκα :ζή; δημοδιδάσκαλος έν Καρύ-
στω, άποστείλια; "δ ανωτέρω ποσδν υπέρ των
πεινώντοον Ήπειρωτών, συνώδευσεν αύτδ διά
-.91; έξή; επιστολή; του:
Κύριε Πρόεδρε,
«ΟΙ Ήπειρώται πεινώσιν». Οΰτω; άρχεται
τδ ύπέρ των πεινώντων Ήπειρωτών άρθρον τής
«Άναπλάσεω;». Μόνη αυτή ή άπλή πρότασις
εινε Ικανή νά συγκίνηση πάσαν καρδίαν συναι-
δελφοί μα; εχοντες τον τράχηλον ύπδ τδν ζυγόν
τή; δουλεία;, μή έχοντες διά τήν ληστείαν α­
.Θ
σθανομένην (τί πάσχουσιν οΐ δυστυχεί; ουτοι α­
σφάλειαν μήτε ζωή; μήτε περιουσίας μήτε τι­
μής τοΰ τιμ.ιωτάτου πάντων, εις έπίμετρον δε
καί ύπδ τή; πεινη; βασανιζόμενοι.
Ώ; τέκνον τή; δούλη; Ελλάδος; έκ
Π
Σερρών τή; Μακεδονίας, γνωρίζων ακριβώς τήν’
Θέσιν τών δυστυχών τούτων άδελφών μας, θέ-
λων καί εγώ νά προσφέρω τδν οβολόν μου, ΐνα
συντελ.έσο> τδ κατά δύναμιν προ; άνακούφισιν
αυτών, μετά τών όποιων μάς συνδέει όχι μόνον
Α.
ή καθ’ όλου άνθρωπότη;, ό εθνισμό; καί τά πα­
θήματα, αλλά καί ό άγιο; τή; κολυμ.βήθρας δε­
σμός, έσωκλείω έντδ; τής παροόση; μου είκοσι
πέντε δραχμά;, έξ ών τάς μέν δέκα θέλετε κρα­
τήσει διά τήν συνδρομήν μου τή; «Άναπλά-
σεως» τήν άρχομένην άπδ τοΰ έπομ,ένου Σεπ-
τεμ,βρίου, τάς δέ δέκα καί πέντε διαθέσατε,
παρακαλώ, ύπέρ τών πεινώντων άδελφών μας
Ήπειρωτών.
II. Κ. Μλρκατζης.
--- : ----
ilAIl
i IOT/JEW
Tbv Κύριον με όργανα καϊ με χορδάς υμνήσατε,
ΠαρΦένοι, καταρτίσατε
Καινόν αύτω ψαλμόν'
Των Ισχυρών κατέβαλε τάς φοβέρας δυνάμεις
Αί άσΦενοϋς παλάμης.
Tb κράτος των διέλυαεν
'ίΐς νέφος, ως ατμόν.
'ΗλΦεν ύπ άρκτου ό Ασαούρ μί όπλων μυριάδας,
Τά πλήΦη του ένέφραξαν τον ρονν τών ποταμών,
Έκάλυψαν οί ίπποι του βουνά ν.αϊ πεδιάδας
Καί ό αίΦήρ άντήχησεν έκ τών χρεμετιαμών.
ΑΝΑΙΪΛΑΣΙΣ 175
Είπεν έν if μανία του Φά καύοατ καϊ Φά ΦύΟα»■-'
Θά ρέψω εις το έδαφος τά βρέφη των νεκρά,
Θά σφάξω τους έφηβους των, τάς κόρας Φά πωλήσω,
Καϊ εις μητέρων δάκρυα Φά ευφρανΦώ πικρά.
5 Άλύσεις, φλόγας, ολεΦρον ήπείλησε θανάτου'
2 Είς την φρικτην ώχρίασεν ό ’Ισραήλ φωνήν
Πλήν χειρ γενναί άνέτρεψε τά μαϋρα σχέδιά του
5
Και εις χαράς μετέβαλε του τρόμου τήν σκηνήν.
Tbv Κύριον με όργανα κτλ.
ΈξηφανίσΦ’ ή τόση του Ισχύς ως ύπ άνεμον
Πνοήν ομίχλη μέλαινα, παρήλΦεν ώς σκιά.
Έπϊ τών άΦλων ήλπισεν είς μάτην τον πολέμου'
Τήν πλάστιγγα έβάρυνεν ή Φεία δεξιά.
Καί φεύγουν, φεύγουν έντρομοι Άσσύριοι καί Μήδοι,
Όί άσΦενεΐς ήλάλαξαν άλαλαγμόν χαράς'
Ό δυνατός το απλόν του άνάνδρως παραδίδει,
.
’Τ]t άνελπίστου κάμπτεται το βάρος συμφοράς.
Τίοϊ δεν (πολέμησαν τους Γίγαντας Τιτάνων,
Ούι5’ άλκιμος έμόχΦησε βραχέων ανδρικός.
ΧεΙρ τρυφερά κατέβαλε τον όγκον τών τυράννων,
Κάλλος προσώπου, Φέλγητρα εύτολμου γυναικός.
Γυνή το τραϋμ’ άμνΦητος Φρηνοϋαα τής χηρείας,
Κόρη άπλή τοΰ ’Ισραήλ, βραχέων άφωνης,
Τον φοίνικα έδρέψατο τής νίκης και όνδρίας,
Καϊ τήν χαράν απέδωκεν είς κόρας και γονείς.
Τήν μελανήν τοΰ πένΦους της έαΦήτ άπεξεδύΦη
Καϊ διά μύρων ήλειψε το πρόαωπον αυτής'
Έν μίτρα συγκατέδεσε τάς τρίχας κ έκοσμήΦη
Προκλητικά ένδύματι, μ έαφήτα εορτής.
Tbv τύραννον έδούλωσαν τά τρυφερά της κάλλη'
Tbv ύφΦαλμόν του ήρπασε το πέδιλον αύτής'
’Λμνάς άΦώα φοβερόν Φηρίον καταβάλλει,
Τον τράχηλόν τον σίδηρος διήλφ’ έκδικητής.
Tbv Κύριον με όργανα κτλ.
Κατέπεσον οί δυνατοί υπό τών άδυνάτων,
Τίοι τους κατεκέντησαν, τους έτρεψαν κορών,
Όπλίτας συνανέτρεψαν μεΦ’ ίππων και αρμάτων
Καϊ είς πτωμάτων έχΦρικών έσκίρτησαν σωρόν.
’ΕΦαυμαστώΦη, Κύριε, έν δόξη ή ισχύς σου'
Σύ εϊπας κ έγεννήφηααν τά πάντ αυτοστιγμεί.
Ή γή είς χάος τρέπεται αν λειψή ή πνοή σον
Μία φωνή, εν βλέμμα σου κρημνίξ’, οίκοδομεί.
Αίκην κηρού τακήσονται αί πέτρ’ ένώπιόν σου'
ΆλΚ είς τους φοβούμενους σε δεν είσαι δυσμενής.
Ούαϊ είς τους πιέζοντας τον εκλεκτόν λαόν σου'
Αιά ακληράς τάς Φλίψεις του Φά τίσωσι ποινής.
Θά καταφάγουν σκώληκες καϊ πυρ τά σώματά των'
Θά συνεκλείψ’ ή μνήμη των συγχρόνως μετ’ αυτών.
Θά κλαύση είς τά έρημα ή γλαυξ ανάκτορά των
Καϊ ή αράχνη ασφαλής Φά πλέξη τόν ιστόν.
ΠΑΝ. ΜΛΤΑΡΑΓΚΑΣ
176
Αωρεαδ ί>«έ.ο τί^ς « Άνασιλάσεως. »
'Ο έν Βραΐλα κ. A. Α. Φωκάς Ζενζεράτος
έπληρωσε διά την συνδρομήν του άντί 10 χρ.
φο. δρ. 25.
Όμοίως καί 6 έν Κα'ί'ρω κ» Κωνστ. ’Αντω­
νίου ώρολογοποιδς έπληρωσε δραχμάς 25.
-------- itg-feg~^ι---------
Τοϊς κ. κ. ϊυνδρομηταΐς.
Μετά ένα μήνα λήγει το πρώτον έτος τής
’ Λ ν α π λ άβ ε ω ς’Ολίγοι τιν'ες εκ τών καδν-
Οτερονντων έ'τι την (ϊυνδροαήν των παρα-
χαλούνται να την άποδτείλωβιν. "Οβυι δεν
έπιδυμονβι να διατελέβωβι βυνδρομηταϊ χιά
κατά τδ δεύτερον έτος όφείλουβι να τδ δη-
λώβωβιν δι έπιβτολής των προς τον Σύλ­
λογον, εί δέ μη &εωρη&ήδονται ώς τοιοντοι
χα'ι έφεσής. 21ια τής μιχρας βννδρομής, ήν
χαταβάλλονβιν οι χχ. βυνδρομηταϊ ον μό­
νον χτώνται αριβτον ή^ιχοΟ'ρηβχεντιχον
άνάγνωθμα απαραίτητον δια πάβαν ανε-
πτνγμένην χριβτιανιχήν οίχογένειαν,
χα'ι παρέγονβι την αρωγήν των εις Σύλλο­
Π
γον, ούτινος ή δραΟις όμολογείται ενεργε-
τιχωτάτη τη ήμετέρα κοινωνία. /ha τούτο
ταντα χατανοούντες οί χχ. βυνδρομηταϊ, ού-
χ'ι μόνον, ώς πεποί&αμεν, Ο'έλουβιν έξαχο-
λονδήβει χα'ι έν τω μέλλοντι διατελούντες
Α.
αρωγά μέλη, αλλά χα'ι άλλους δέλονβι φρον­
τίζει νά έγγρά’φωβι βννδρομητάς, έφ ω πέμ-
πεται αύτοΐς ή χατάλληλος αγγελία.
"Οδοί τών χχ. βυνδρομητών μεταβάλλουβι
τόπον διαμονής, παραχαλοννται νά δηλώ-
βωβι τούτο εις τον Σύλλογον προς ταχτιχήν
άποδτολήν τού φύλλου.
"Οδοί δέ δεν λαμβάνουβι ταχτιχώς το φύλ-
λον, οπερ δυνατόν νά βυμβαίνη ένεκα τών
ταχυδρομικών ανωμαλιών, παρακαλούνται
ώβαύτως νά δηλώΰι τούτο εις τον Σύλλο­
γον, όπως πέμπωνται αύτοΐς τά παραπί-
πτοντα φύλλα.
ΪΙφλιοήήκη «Άναπλάσεως».
Είς την βιβλιοθήκην του Συλλόγου έδωρησατο:
'Ο κ. Ν. Δαμα.Ιάς τδν έκφωνηθέντα κατά
την λήξιν τϋς πρυτανείας του λόγον τω 1880
καί τδ περί δίαρρυθμίσεως . της . Εκκλησίας της
Ελλάδος κατά τούς Ιερούς κανόνας πόνημά
του έν ολω τεύχη 2.
'Ο κ. Μι.Ιτιάόης I. Βρατσάνος πρώην δι­
ευθυντής' τοϋ διδασκαλείου ’Αθηνών τδ περί
ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
τεχνικής άναγνώσεως καί απαγγελίας σύγγραμ­
μά του. Τδ έργον τοϋτο.· τοϋ κ. Βρατσάνου άρ­
τι έκδοθεν συνίσταται έκ σελίδων 284 εις 8ον
καί τιμαται δραχ. 3. Τδ σύγγραμμα τοϋτο
πληροί ελλειψιν έπαισθητην παρ’ ήμΐν, έφιλο-
πονηθη μετ’ έπιμ.ελείας έπί τή βάσει . συγγρα­
φών αρχαίων καί νεωτέρων Ελλήνων, Λατίνων,
Γάλλων καί Γερμανών καί εΐνε χρησιμ.ώτατον
κτήμα διά τδν θέλοντα νά μάθη η νά διόάξη
έπιστημονικώς την τέχνην τοϋ άναγινώσκειν
καί άπαγγέλλειν.
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ
Σ’ Μ. Γ. είς Σάμον. Έλάβομεν έπιστολήν εΰχαρι-
στοϋμεν. Εύαρεστή&ητε νά πέμψητε ήμΐν μίαν έτι
πληροφορίαν’ πόσοι οί άνά την νήσον ιερείς καί πό-
Gui οίκογένειαι έκάατω άναλογοναι.—Π. Π. Π. Κ. I.
είς Βογιανζή-κιοϊ. Γράφομεν ταχυδρομικώς. — Τ.
.
Μπαατ. Αλμυρόν διωρ&ώϋη. — Α. Τυπ. καί Ε.
Καμπ. είς Νάουσαν Πάρου. Έλήφ&ησαν συνδρομαί’
.Θ εΰχαριστοϋμεν. — Σ. Νικ. είς Βενετίαν. Παραγγελίαι
έξετίλέσϋ'ησαν. — Κ. Αμπαρ. ’Οδησσόν' χρήματα έλή-
φ&ηααν, ευχαριστούμεν. — Λ. Γ. ήγούμ. Ay. Λαύ­
ρας' χρήματα έλήφ&ησαν, εΰχαριστοϋμεν. — Κ. Κυ­
ρίαν.. Βόλον'χρήμ. έλήφ&ησαν, άποδείξεις ίατάλησαν.—
— Λ. Κολοκύ&. Γιανοκλάδι' χρήματα έλήφ&ησαν. —
άλλα Παπαζ. Βυτίνην' άμφότεραι έλήφ&ησαν μετά συνδρο­
μών. — Γ. Φερδ. Πορτ-ααΐδ' χρήματα έλήφ&ησαν —
Ε. Δ. Κ. Αργοστόλιον έχει καλώς. — Β. Ν. Άατρος'
‘χρήματα έλήφ&ησαν, ενχαριστοϋμεν. — Π. Σπερ.
’Οδησσόν χρήματα έλήφ&ησαν δίς, εΰχαριστοϋμεν.—κ.
Στ. Καρ. Τήνον’ έγένετο νατά λά&ος' γράφομεν τα­
χυδρομικώς. — Οίν.. Παπαγ. Αλιβέριον' χρήματα £-
λήφ&ησαν’ εύχαριιίτοϋμεν. — Α. Σ. Αλεξάνδρειαν’
χρήματα έλήφ&ησαν, εΰχαριστοϋμεν ίπ ένερχείαις. —
κ. Λ. Λαμ. Κυπαρισσίαν’ έξητάσαμεν' ίχετε δίν.αιον.
— Β. Χαροκόπον Κυπαρυσαίαν’ ίλήφ&η συνδρομή
σας, εΰχαριστοϋμεν. — 3· Δεντ. Κάϊρον' ίπιατολή σας
ίλήφ&η. — Ν. Μην. Σάμον πέμπονται μετά 11ου.—
Γ. Μαρ. Σάμον' έχετε δίκαιον. — κ. Κ. Β. καί Μ.
Β. ίλήφϋηααν ίπέμήιαμεν χειρόγραφα’ ίγράψαμεν τα-
χυδρομικώς. - Ν. Γρ. Νέάπ. Κρήτης’ ίλήφ&η επι­
στολή. — Ν. Σακ. ’Οδησσόν. Πέμπονται τακτικώς' ά­
πορονμεν πώς παραπίπτουσι’ σημειώσατε έλλείποντας
άριθ-μούς. — Κ. Κοκ. Ταϊγάνιον. Αποδείξεις έπίμ-
φ&ησαν περιμένομεν άπάντησιν. — Α&. Λυκ. είς Α-
ζόφ-Δόν’ συνδρομή σας ίλήφ&η’ εΰχαριστοϋμεν επέμ-
■ψαμεν καί αλλας αποδείξεις. — Α. Καμπ. Τή­
νον. Γράφατε, παρακαλοϋμε ν, εΰκρινώς όνόματα
συνδρομητών’ εΰχαριστοϋμεν ίπΐ τή ίνερ-γεία. —
Γ. Λοΐξ' Κυρηνεία Κύπρου’ χρήματα ίλήφ&ησαν.
— Λ. Συν. Κάϊρον’ χρήματα έλήφ&ησαν’ έπέμ-
φ&ησαν προ πολλοϋ άποδείξεις. — Σ. Σπά&. Γιούρ-
γεβον, χρήματα έλήφ&ησαν εΰχαριστοϋμεν. — Λ. Α-
ναστ. Όλτενίτσαν’ Ιπιστολή σας έλήφ&η. — Α. ’ϊακ.
Λάρνακα Κύπρου’ έπέμφδησαν.— Α. Μαμ. Πρέβεζαν'
έλάβομεν' εΰχαριστοϋμεν άπάντησιν σας. — Ν. Σ.
Μπογδάν. Κέρκυραν. Αί έπιστολαί σας άναγινάσκον-
ται καί υπό τοϋ τεταγμένου υπαλλήλου καί έν συνε­
δρία τοϋ συμβουλίου, εΰχαριστοϋμεν &ερμώς διά την
πλήρη ζήλον δράσίν σας. — Σερ. Παναγ. Πάτμον'
έχετε δίκαιον’ το λά&ος τώ νπαλλήλω τής διεκπεραι­
ώσεις’ γράφομεν ταχυδρομικώς. .
Τύποις Α. Κολλάράχη xal Ν. Τριαντάφυλλου
•— Κάτιο&ι τοϋ Δημαρχείου —