5576_21

http://digital.lib.auth.gr/record/139175

The physical item is part of Aristotle University of Thessaloniki Libary Collection.

This digital representation of the original is made available to the public, under the
Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
 Έτ»; ΣΤ'. Έν ’A8ijvg(; | Nw/Jtgptw 1893 'Apid. 133

ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ ΠΕΡΙΟΛΚΟΚ ΤΟΥ ΟΒΜΥΙΟΥ 2ΥΜ0Γ0Υ

ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΝ ΔΙΣ ΤΟΤ ΜΗΝΟΣ

λ (sF^^d
ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΕΤΗΣΙΑ
Εσωτερικόν . . . δρ. 10 ^
-^’Εξωτερικού φρ. χρ. 10 ^
|) /Tag συνδρομητής θεω-
ρειται καί μέλος αρωγόν.
ΤΙΜΗ ΣΟΜΑΤΒΝ
α', β', γ', δ' καί ε'. έτους
προκαταβαλλόμενη
εν τώ εσωτερικώ δραχ. 10
«ντώ έξωτερικώ φρ.χρ.10
Τά γραφεία τού Συλ- U
λόγου καί τού περιοδικού £
κεΐνται έν όδώ Μιλτιά-
|) ίου άρνθ. 27.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Υπέρ τής « Άναπλάσεωςο, Μ. Γαλανού. — ' Η άνα-
$ ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
-ά Πάσα δωρεά πρός τόν
Η A. Β. 1 ψ. ό Διa8oyoq 3 Σύλλογον ή πρός τό τα-
^ μιεΐον τού ιι’Απ. Παύλον»
m"ΚΟδΣΤΛΗΤΙϊΟΣ \ η πάσα σννδρομή πρός τό
4^ περιοδικόν πέμπεται ή
πρός τόν Πρόεδρον Σ.
ΤΛΚΤΙΕΟΣ ΠΡΟΕΛΡΟΣ Μητροπολίτην Αθηνών κ.
Γερμανόν, ή πρός τόν Ji-
Ή Α. Σεβ. ό Μητροπολίτης ’Αθηνών
[ ευθυντήν τού περιοδικού.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ ’Εξίσου μετά των &ρ-
θρογράφων της έξυπηρε-
' τοΰσι την « 'Ανάπλασιν»
οι ίργαζόμενοι πρός εύρν- ξ*
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
τέραν διάδοαιν καί υλικήν £
.
Μ. I. ΓΑΛΑΝΟΣ αύτής ύποστήριξιν. ft
.Θ
νανται νά ώφελώνται άπ’ αυτού* άλλα τό δη­
μοσιογραφικόν είνε προσιτόν εις χιλιάδας καϊ
Π

ζαπύρησις τού θρησκευτικού αισθήματος εν Γαλλία,
1. Σκαλτσούνη. — Τον Σεβ. Μητροπολίτου ’Αθηνών
έπιστολή πρός την έν Σικάγω θρησκευτικήν Συνέλευ-
Α.
μυριάδας δεκτικόν δ' έπανειλημμένης και έ-
πισταμένης άναγνώσεως, επιδρά αποτέλεσμα
τικώτερον εις τόν φωτισμόν τών πνευμάτων

σιν. — Τά δενδρύλλια (διήγημα έκ τού γερμανικού),

θ. Κόντη. — Μελετίου Πήγα δύο ανέκδοτοι έπιστο-
lal &ντιγρχφείσαι υπό τού Σεβ. πρώην Πενταπόλεως
η. Νεκταρίου. — Πρός τούς έν τώ έσωτιρικώ εταί­
ρους τής αΧναπλάσεως», Μ I. Γαλανού. — Αγγελία
συγγραφής περί τού Άγ. ’Όρους. —Λήλωσις πρός τους
καθνατερούντας. — Ή έν τώ γάμω ένότης, Μ. Γα
λανοϋ.— Ή προσφώνησις τού Σ. Μητροπολίτου ’Αθη­
νών, Μ.Γαλανού. — Σεβάσθητε την άλήθειαν,τοΰ αύτού.
ΥΠΕΡ ΤΗΣ «ΑΗΑΠΪΑΣΕΟΣ»
Θερμήν χαϊ πάλιν άπό τών στηλών τούτων
άπευθύνομεν έχχλησιν προς τούς άνταποχρι
τάς xal zovg συνδρομητάς ημών υπέρ ζής
«.Άναπλάσεως». 'Ο θρησκευτικός και ηθικός
αυτής άγων είνε ό Ιερώζαζος χαϊ ό χάλλιϋτος
τών άγώνων. Καϊ υπό ζήν ΰημαίαν της αξίζει
νά ταχθώσι με δλην των ζήν θερμότητα χαϊ
τόν ενθουσιασμόν όσον τό δυνατόν περισσό-
τεροι έξ έχείνων, ζων όποιων τά στήθη δια-
φλέγει τής πίβτεως το πυρ χαϊ ζωογονεί ή α­
γάπη προς τον Θεόν χαι τούς ανθρώπους.
Είνε άνεγνωριΰμένη ή δύναμις τής δημο­
σιογραφίας εν τή πολιτική' άλλα πρεπει ν α-
ναγνωρίσωμεν αυτήν χαι έν τώ βταδίφ τής
θρηβχευτικής χαϊ ηθικής δράσεως. Τό προφο­
ρικόν κήρυγμα έχει κατ άνάγκην περιωρισμε-
νον κύκλον. Τό πολύ όλίγαι εκατοντάδες δύ-
καϊ την άναγέννησιν τών καρδιών.
Είπε τις περί του άποστόλον Παύλου, όσ-
τις ύπήρξεν ό μάλλον άκάματος, ό αυτόχρη­
μα αεικίνητος απόστολος καί εργάτης τον χρι­
στιανισμού, ότι, αν έζη εις τούς σημερινούς
καιρούς, θά εξυπηρετεί αυτόν ώς δημοσιογρά­
φος. Λέν ήθέλησε βεβαίως νά είπη διά τού­
τον ότι τό διά ζώσης κήρυγμα είνε περιττόν
ή μικρού λόγον άξιον. Έχει καϊ τούτο τά
πλεονεκτήματα καϊ τήν δύναμίν τον' καϊ τά
6ί αύτού παραχθέντα ιστορικά γεγονότα καϊ
άποτελέσματα λαμπρώς μαρτυρούσι τί δύναται
προσηκόντως ρνθμιζόμενον νά έπιτελέση πα·
ρ ήμΐν και έν τώ μέλλοντι. Ήθέλησεν όμως νά
κατάδειξη τήν σήμερον υπέροχου ίσχύν τής
δημοσιογραφίας καϊ έν τοΐς θρησκεντίκοΐς χαϊ
ήθικοίς ζητήμασι, καϊ τάς δι’ αυτής τελονμέ-
ι/ας θαυμαστάς κατακτήσεις και μεταβολάς.
Έν γνώσει τής δννάμεως ταύτης καϊ ημείς
χαϊ τών άπ' αυτής θριάμβων καί νικών, επι-
καλούμεθα παρά τών άνταποκριτών χαϊ συν­
δρομητών μας θερμότερου ένδιαφέρον υπέρ
τής «Άναπλάσεως» καϊ ζωηροτέραν υπέρ αύ-
τής δράσιν. Ή έπίκλησίς μας αυτή ενχόμεθα
ν' άντηχήση εις όλων τάς φυχάς καϊ νά δια-
θερμάνη καϊ ηλέκτριση τάς καρδίας τών ά-
 αναπααςις
1922
ιιανταχού εταίρων τον Συλλόγου, να παρορ-
μήβη δ' αυτούς εις γενναίαν έργαβίαν ~ προς
διάδοβιν εύρυτέραν τον περιοδικού αυτού. Αεν
γίνεται ή έπίκληβις ημών ύπέρ συνήθους τί­
νος ύποθέβεως, εις ήν επιτρέπεται ή εϊνε α­
νεκτή η αδιαφορία’ γίνεται υπέρ των αρχών
της χριβτιανικής θρησκείας καί ηθικής, υπέρ
τού αγιασμού καί τον φωτιβμοϋ τών όμοιων
μας, υπέρ τής κατά Χριβτόν άναπλάοεως τών
ψυχών καί τον βίου των, υπέρ τής αίωνίυν
σωτηρίας τωνι υπέρ τής εν δικαιοσύνη καί. α­
γάπη όργανώβεως τής ήμετέρας κοινωνίας,
προωριβμένης νά καταπέβη οίκτρώς και νά
κατασυντριβή, αν άφεθή έρμαιον τής πνεν
ματικής βυγχύβεως καί τής ηθικής αναρχίας.
Ιερόν καθήκον επομένως επιβάλλει εις όλους
τους εκ τών ήμετέρων άναγνωβτών άληθώς
άνήκοντας εις τάς χριβτιανικάς τάξεις νά έρ-
γαβθώβιν όβον δννανται ύπέρ φύλλου τετα-
γμένον εις τήν διακονίαν τής κατά Χριβτον ά
ναπλάβεως παντός τον ήμετέρον βίου. Ή α­
διαφορία των θά εϊνε λυπηρά’ έτι πλέον’ έ­
νοχος’ ακόμη χειρότερο ν’ ασύγγνωστος.
\Έν άγώνι τοιούτω ή νωθρότης εϊνε έγκλη
.Θ
μα" ή δέ συμμετοχή, συμμετοχή μέ άπόφαβιν,
μέ δύναμιν, με πυρ, με ζωήν, ιδού το μόνον,
τό απαραίτητον, το επιτακτικόν καθήκον.
Αγωιιξόμεθα, φίλοι εταίροι, όπως φέρωμεν
Π
τό φως εις πνεύματα βυνεβκοτιβμένα, τήν ει­
ρήνην εις καρδίας τεταραγμένας, τήν βωτη-
ρίαν εις ψυχάς άπολλνμένας άγωνιζόμεθα ό­
Α.
πως ή πίβτις, ή ελπίς, ή δικαιοσύνη καί ή
αγάπη γείνωβι νόμος ενός έκάβτου, όπως αν-
ταΐ κρατήβωβιν εις τάς οικογένειας ημών καί
τάς πόλεις’ άγωνιζόμεθα όπως έπεκτείνωμεν
καί ένιβχύβωμεν, ώς βννεργοI Θεού, τήν βα-
ΰιλείαν αυτού έν τώ κόσμω τούτω, όπως γεί-
νωβι κοινωνοϊ τών αγαθών αυτής όβον τό
δυνατόν περιββότεροι έν τώ βίω τής αιωνιό­
τητας’ άγωνιζόμεθα υπέρ πάντων τούτων περί
τήν βημαίαν τού Κυρίου ημών, τής όποιας ή
&έα, at άναμνήβεις, ή δόξα και ή άποβτολή
ας έξεγείρωβι τον ζήλόν βας καί ας άνάψωσιν
αββεβτον εις τάς ψυχάς βας τό πύρ τού ένθον-
βιαβμού. "Εχετε καθήκον νά ταχθήτε ύπ αυ­
τήν καί ν' άγωνιβθήτε έκθύμως' έχετε καθή­
κον νά βυντελέβητε πρός τον θρίαμβον και
τήν νίκην της’ τούτο δέ θά πράξητε όχι μόνον
αν γείνητε ot Ιδιοι αυτής άξιοι, όχι μόνον αν
τηρήβητε εαυτούς άτρώτους από τών προββο-
λών τών υλιβτών και καταιβχύνητε τήν άφρο­
να καί άβυνείδητον αυτών θραβύτητα, άλλα
καί αν ελκύβητε πλείονας βυναθλητάς υπό τάς
ίεράς πτυχάς της.
Έργάσθητε ύπέρ τής «Αναπλάβεως». Η­
μείς έν, καθήκον έχομεν, νά τήν καταστήσω -
μεν άξίαν τού άγώνος, όν ανέλαβε, νά τήν ά-
ναδείξωμεν άξίαν τής βημαίας, ήν βαστάζει,
τού Κυρίου, εις δν διακονεΐ. Αλλά καί βεις
απαραίτητον καί έπιτακτικον καθήκον έχετε
νά μάς βυμβοηθήβητε εις τήν διάδοβιν της
καί νά ελκύβητε όβους δυνηθήτε εις τάς τά­
ζεις της. Ημείς ήγούμεθα βείς άκολουθήβα-
τε. Αρχηγοί δέ καί άκόλου&οι, περί τον μέγαν,
τον ένδοξον, τον άήττητον, τόν αιώνιον βαβι-
λέα μας βυναβπιζόμενοι, έν σύνθημα τής κοι­
νής ένεργείας ας έχωμεν, τόν θρίαμβον τού 9ε
λήματος τού ουρανίου ημών πατρός καί τήνβυμ-
πύκνωβιν τών φαλάγγων τών λατρευτών του.
'Τπέρ τού βκοπού τούτου έργάζεται ή «.Ά-
νάπλαβις*. Έργάσθητε λοιπόν καϊ βεις υπέρ
αυτής. Ύήν κραυγήν ταύτην, τήν παράκληβιν,
τήν προτροπήν, βας άπευθύνομεν ώς βημαιο
φόροι τού ύπερτάταυ βασιλέως. Θά είβακου-
βθώμεν ; Εις βας κεΐται τούτο. Ημείς έν μό­
νον δυνάμεθα νά εύχηθώμεν, ή φωνή μας
αυτή ν άντηχήβη βνμπαθώς εις τάς καρδίας
βας καϊ νά δείξητε έν έργοις ότι είσθε άληθείς
υΐοι και βτρατιώται τού Κυρίου, ένδιαφερό-
μενοι υπέρ όλων τών τέκνων του και προθύ-
.
μως έργαζόμενοι πρός έπέκταβιν τής βασιλείας
και κατίοχυβιν τού θελήματος αύτού.
'Η Δικύθννόις
ΙΩΑΝΝΟΓ ΣΚΑΛΤΣΟΥΉΗ
Η ΑΠΑΖΩΠΥΡΗΣΙΣ
ΤΟΐ ΘΡΗΣΚΕΤΤΙΚΟΤ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΕΝ ΓΑΛΛΙΑ
VIII
Είπομεν ότι τό μέν γεγονός τής άναζωπυ-
ρήβεως τού θρησκευτικού αισθήματος έν Γαλ­
λία βεβαιούται υπό δύω έρευνητών τών ψυχο­
λογικών καϊ κοινωνικών φαινομένων, τού 6-
παδού τής άθεου ύλοδοξίας Ζολά καϊ τού θια­
σώτου τής θετικής καί πειραματικής φιλοβο-
φίας Βουρζέ, τήν δ' έξήγηβιν τής έπελθούβης
ταύτης μεταβτροφής έπεχείρηβεν ό τελευταίος.
’Επιστημόνων τινών βεβαιούντων ότι ούδέν
υπάρχει έκτος τού απτού καϊ όρατοϋ κόβμου
καϊ ότι ή έπιβτήμη έλυβε τά αιώνια προβλή­
ματα περί τής αρχής τών όντων καί τής έμφα-
νίβεως τού άνθρώπου έπϊ τής γής κατά τρό­
πον άντίθετον πρός τά δόγματα καί τά<? θρη ■
βκευτικάς έν γένει πεποιθήσεις, ot έκ τών
διδαγμάτων τούτων άποπλανηθέντες, προβεγ-
γίβαντες εις τήν έπιβτήμην, έπείβθηβαν, ότι
τό υλιστικόν τής αθεΐας κήρυγμα ουδόλως
άνταποκρίνεται εις τά πράγματα, τών μέν έπι-
φανών τής έπιβτήμης έρμηνέων άποκρονόντων
διαρρήδην αυτά, τών δέ αρχηγών τών άβεβών
και απαίσιων μονιβιικών αρχών άνομολογούν-
 A IM A 11 A Λ Σ I Σ
tav iffy 8tι ούδεμίαν δύνανται νά χορηγή-
6<οσι λογικήν ή πειραματικήν Απόδειξιν περί
trjs όρδότιμος και άχριβείας των διδασκαλιών
tov. *Η απογοήτευαig αυτή, λέγει δ Βονρζέ,
έιίανάγει μικρόν καϊ κατ’ δλίγον τούς άποπλα-
νηδέντας εις τάς αρχαίας άρχάς και δρησκευ-
τιχάς Ιδέας.
'Ο διάβημος κριτικός τής ’Ιταλίας Άρρίγος
Σόλμης, διασώτης τής δετικής φιλοσοφίας, δη-
μοσιεύσας κατ Αύγουστον τον έτους τούτον
μακράν μελέτην περί των έργων τοϋ Ταίν, ή
χρίβααε τήν προϊοϋσαν έν Γαλλία όπισδοδρό-
μηβιν των μονιβτικών δοξασιών και τήν έγ-
χατάλειφιν τής ύλοφροσύνης καί τον δετικι-
6μοΰ, αμα δε και τήν μεταστροφήν τοΰ πνεύ­
ματος τών λογίων καί αυτής τής νεότητος προς
τήν πνευματικήν φιλοσοφίαν καί προς τήν
θρησκευτικήν ιδέαν’έπιχειρήσας δέ καϊ τήν έξή-
γηϋιν τής έπερχομένης τροπής άπέδωκεν αυτήν
έΐξ τήν Αμαδίαν τών δετικών καϊ φυΟιογνω-
στικων έπιβτημών έπί τών δρώντων τήν άρ
χήν καϊ τήν ουσίαν τοϋ παντός, Ιδία δέ τής
ζωής καϊ τής άνδρωπίνης ύπάρξεως. Είνε <?£
περιέργειας άξιον, ότι άμφότεροι οί διάσημοι
. διαφιλονείκητον τοϋ φυσικώς Αδυνάτου τής
κριτικοί, δ,τε Βονρζέ καϊ Σόλμης, εις συγχρό­
.Θ
νους τον έτους τούτον δημοσιεύσεις κατέλη­
ξαν είς τα αυτά συμπεράσματα κατά τήν ά-
χρίβωσιν και έξήγησιν τοϋ γεγονότος τής τρο­
πής τοϋ έν Γαλλία δημοσίου πνεύματος. « Τίνα
Π
&ρά γε ή έπιστήμη μας προτείνει λύσιν τών
μεγάλων τής άνδρωπότητος προβλημάτων,
ποιον δ' έπιχέει φώς έπ’ αυτών ; ’Ιδού, λέγει
Α.
6 Σόλμης, τίνα άπενδύνονσιν έρώτησιν καϊ
ποιον έδεντο ζήτημα πολλοί τών τής νέας γε­
νεάς, ών ή διάνοια έβασανίζετο υπό τών ύφη-
λοτέρων καί σπονδαιοτέρων έπεγειρομένων
ζητημάτων. Άλλ' είς το ερώτημα τοϋτο νλοδο
ζοΰι/rcg χαϊ όπαδοϊ τής δετικής φιλοσοφίας
ούδεμίαν δύνανται να δώσωσιν άπάντησιν.ο(α)
*Η διάγνωσις εϊνε όρδοτάτη, άλλ’ ούχί πλή­
ρης. 'Η αμαδία τής επιστήμης έπί τών περί
κοσμογονίας καί άνδρωπογονίας ζητημάτων
έ£ηγεΐ βεβαίως τήν κατάπτωσιν τών διδασκα­
λιών τής ύλοφροσύνης καί τής άδειας’ άλλ.’ ή
τελουμένη έν Γαλλία βαδμιαία μετάγνωσις καί
μεταστροφή καϊ ή τροπή τοϋ δημοσίου πνεύ­
ματος πρός τάς δρηΰκευτικάς καί χριστιανι­
κές πεποιδήσεις έκπηγάζουσιν από σειράς ό­
λης έπιστημονικών γεγονότων καταδεικνυόν-
των ού μόνον τον παραλογισμόν τών απαίσιων
νής ύλοφροσύνης Αρχών, αλλά καί τήν ύφιστα-
μένην αρμονίαν μεταζύ τών εξαγομένων τής
επιστήμης χαϊ τών δεμελιωδών δογμάτων τοϋ
Χριστιανισμού και τής δρησκευτικής έν γένει
Ιδέας.
(α) Arte e Natura. Τεΰ^ος 15 Αύγουστου 1893.
1923
Ιχ.
Καί τό μεν πρώτον έπιστημονικόν γεγονός
έξεπορεύδη από τό ύφος καί τήν έμβρίδειαν
τής μεγαλοφνίας καί τής άπεράντου επιστήμης
τοϋ Παστερ. Τό φνσιχώς αδύνατον τής έκπο-
ρευσεως τής ζωής από τής άνοργάνου ύλης διά
τής λειτουργίας τών μηχανικών αυτής δυνά­
μεων, αποδειχδεν μεν το πρώτον δεωρητικώς
και δι άτελών πειραμάτων, μεταβληδέν δέ είς
επιστημονικήν αληδειαν όριστικώς υπό πάντων
τών φυσιοδιφών αποδεκτήν γενομένην, συνέ-
τριφε πασας τας περί αυτομάτου τής ζωής γενέ-
σεως υποδέσεις καί άνεσκεύασε πάσαν δεωρίαν
αντικειμενην είς τό δόγμα περί δημιουργίας
τοϋ άνδρώπου.
Ή όριστική άκρίβωσις καί πειραματική ά-
πόδειξις τής άληδείας ταύτης ύπήρξεν ή Αφε­
τηρία νέας περί τήν βιολογικήν έπιστήμην
εποχής καί σπουδαίων Ανδρωπολογικών καί
φιλοσοφικών σχέφεων Απαρχή. Τήν σπουδαιό-
τητα τοϋ έπιστημονικοϋ τούτου γεγονότος,
τάς έξ αύτοϋ γενομένας μεταγνώσεις φυσιο-
διφών,τά φιλοσοφικά καί Ανδρωπολογικά συμ­
περάσματα, είς Α μάς όδηγεΐ άναγκαίως τό A-
αυτομάτου έκπορεύσεως τής ζωής, έπεχείρησα
νά έκδέσω διά τής άρτίως δημοσιευδείσης
συγγραφής περί ((γενέσεως του άνδρώπου·,
είς ήν υπέδειξα καί τά έργα τών φυσιοδιφών
τοϋ καδ’ ημάς χρόνου, όσοι συμμορφούμενοι
πρός τάς δεωρίας τοϋ Παστέρ καί έγκαταλεί-
φαντες τάς ιδίας αυτών πεποιδήσεις Απεδέ-
ξαντο τό περί δημιουργίας τής ζωής δόγμα
ως αλήθειαν έπιστημονικήν καί Αναμφίλε-
χτον. Άρκούμενος ένταϋδα νά ύπομνήσω τό
μέγα γεγονός, δπερ έπέδρασεν έπί τοϋ γαλλι­
κού πνεύματος πρός άπομάκρυνσιν αυτοϋ Από
τών υλιστικών δεωριών, δέλω προβή είς επι-
δεώρησιν τών λοιπών έπιστημονικών γεγονό­
των όσα έπέδρασαν πός τήν έπελδοϋσαν μετα­
στροφήν.
Άκολουδών τό έμόν σύστημα κατά τήν με­
λέτην τών δρησκευτικών Αντικείμενων, δεν δ
Αναφέρω ένταϋθα ούτε δεολογούντων συγ-
γραφάς ούτε κληρικών έργα, ούτε πιστών εν­
έργειας, δέλω δέ περιορισδή είς τά καδαρώς
έπιστημονικά αίτια, είς α όφειλεται ή μελετω-
μένη τροπή καί ή άναζωπύρησις τοϋ έν Γαλ­
λία δρησκευτικον αίσδήματος.
‘ Τις είνε ή αρμόδια έπιστήμη πρός μελέτην
καί έπιστημονικήν άνάλυσιν τών δρησκευτι-
χών ιδεών καί γεγονότων ;
At δρησκευτικαί ίδέαι καί τά δρησκευτικα
γεγονότα έκπηγάζοντα Από τής νοήσεως, τής
βουλήσεως, Από τών αίσδημάτων> τοϋ ανδρω-
Λου καί Από τών Ανελισσομένων εν τή ιστορία
τής άνδρωπότητος γεγονότων, άποτελοϋσι βε-
 αναιιααςις
1924
τής 'Ελλάδος δέν ήκονσαν τά δνόματα ή δέν
βαίως τό υποκείμενον φιλοσοφικών καί ιστο­
άνέγνωσαν τά έργα τοΰ Ζολά ή τοΰ Λωδέ ή
ρικών επιστημών. At φυσικαί και μαθηματι-
τοϋ Βύχνερ ή τοΰ Χέκελ κατά μετάφρασιν είς
χαΐ καί βιολογικοί Επιστήμαι μάς διδάσκουσιν
περιοδικά τών Αθηνών δημοσιενθέντα; Αλλά τί­
άληθείας πειραματικός, αΐτινες μάς χρη01'
μεύονβι πολλάκις προς όρθοτέραν διάγνωσιν νες άρά γε τών νέων τ) τις τών δεσποινίδων
καί μελέτην τών πνενματικ&ν και ιστορικών ήκουσε τ’ όνομα ή άνέγνωσεν έργον τι Εκ τών
και θρησκευτικών ζητημάτων, είνε δε αρμό­ τοΰ ’Ιουλίου Σίμωνος είς πάσας μέν τάς ευ­
ρωπαϊκός γλώσσας μεταφρασθΕντων, τιμώντων
διοι ν' άποφαίνωνται περί παντός επ’ όνόματι
αυτών διδασκόμενου θεωρήματος αλλ η δια- τήν Γαλλίαν καί τήν καθόλου επιστήμην ;
στάθμησις τών αληθειών και θεωρημάτων Καθηγητής τών φιλοσοφικών επιστημών, —Ε­
αυτών, υπό φιλοσοφικήν έποψιν, ανήκει α- πιφανής συγγραφενς καί είς τών τεσσαράκον
ναντιρρήτως εις τας φιλοσοφικός επιστημας.τα τοϋ γαλλικού ’Ινστιτούτου,—αρχηγός τοΰ
"Οπως δε μή μακρηγορήσωμεν Επί τοΰ προ- φιλελευθέρου δημοκρατικού κόμματος Επί τής
κειμένου, αρκεί να έπικαλεοθώμεν ενταύθα μοναρχίας Λουδοβίκου Φιλίππου, προϊστάμε­
τήν διδασκαλίαν τών φωστήρων τών φυσίο- νος δε τής κυβερνήσεως Επί τής προεδρείας
τοϋ Μακμαώνος, — μέλος τής Γερουσίας καί
γνωστικών επιστημών, οΐτινες ώρισαν τήν αρ­
μοδιότητα τών φυσικών και βιολογικών Επι­ πρόεδρος τών σπουδαιοτέρων φιλανθρωπικών
στημών. Ούτε at φυσικαί ούτε at βιολογικαίσωματείων τών Παρισίων,—ίδημοσίευοε κατά
Επιστήμαι, λέγει ό Κλαύδιος Βερνάρδος, έ- καιρούς τάς πολυτίμους αυτού συγγραφάς,
περί Ελευθερίας, — περί Καθή­
χονσιν αρμοδιότητα πρός μελέτην καί Επίλνσιν
ζητημάτων δρώντων τήν αρχήν και τήν ου­ κοντος, — περί ’Εργασίας, — περί
σίαν τών όντων. Λυνάμεθα να προχωρήσω- τής Εργασίας τών γυναικών, —
και πε ρ ϊ τ ή ς Αλεξανδρινής Φίλο­
μεν διά τής διανοίας επί τοιούτων Εξετάσεων
άλλα τότε είσερχόμεθα εις τήν σφαίραν τών υ ο φ ί α ς. Έπιδοθείς είς τήν μελέτην τών
.
φιλοσοφικών και μεταφυσικών Επιστημών. Ό θρησκευτικών γεγονότων καί Εκδηλώσεων, υπό
.Θ
φυσιοδίφης τότε, ακολουθεί λέγων ό Βερνάρ­έποψιν oAog Επιστημονικήν καί κοινωνικήν,
δος, βαίνων πρός άνίχνευσιν τής άληθείας έξεπόνησε καί Εδημοσίε υσε δύο σπουδαίας
συγγραφάς, τήν μέν δλως θεωρητικήν καί Επι­
δέν περιβάλλεται πλέον διά τοΰ κύρους ακρι­
στημονικήν υπό τον τίτλον «Περί Φυσικής
βών και θετικών Εκζητήσεων, διότι εύρίσκε-
Π

ται Εκτός τής σφαίρας τών φυσικών καϊ φυ­ Θρησκείας η, τήν δέ υπό όλως πρακτικήν καί
σιολογικών Επιστημών. Ταϋτα διδάσκουσι με­φιλοσοφικήν υπό τον τίτλον, «Θεός, ίΐατρίς,
τά τοΰ Κλαυδίου Βερνάρδου καί δ Σεβρέλ, ’Ελευθερία». Ούτε παπιστής, ούτε καθολικός,
Α.

καί δ “Ερδμαν καί δ Χούμβολδ. ούτε χριστιανός όρθόδοξος, ούτε διαμαρτυ-

Τής φιλοσοφίας ονσης αρμόδιας πρός με­ρόμενος' όρθολογιστής καί Επιστήμων καί
λέτην καί λύσιν ζητημάτων δρώντων τήν αρ­ είς ούδέν δόγμα θετικής θρησκείας συντασ-
χήν καί ουσίαν τών όντων, άποτελούντων δέσόμενος, Εφαρμόζει τήν καθαρόν λογικήν Επί
τό υποκείμενον θρησκευτικών αισθημάτων τής άναλύσεως τών θρησκευτικών ίδιών καί
καί εκδηλώσεων, τά έργα καί at δημοσιεύσεις
πεποιθήσεων, κρίνει δέ περί τής όρθότητος
τών Επιφανών τής Γαλλίας φιλοσόφων καί καί άληθείας αυτών άνεξαρτήτως πάσης πα-
άνθρωπολόγων έδει, ώς είκός, νά Ενασκήσωσιραδόσεως διά φιλοσοφικής καί Επιστημονικής
σπουδαιαν επιδρασιν Επί τοΰ πνεύματος τοΰ μεθόδου.
γαλλικόν λαοΰ. Καί ή επίδρασις αϋτη,προστε- Είς ημάς τούς σημερινούς κατοίκους τής
θεΐσα είς τήν άμαθίαν τών θετικών Επιστη ελληνικής χώρας φαίνεται λίαν παράδοξον καί
μών περί τών αιωνίων τής ανθρωπότητος ζη­ αλλόκοτον ότι ανδρες οίοι ot Γυιζώτοι,οί Γλάδ-
τημάτων, Επήνεγκε τήν προ τών όφθαλμών μαςστωνες, οί Καστελάρ, ot Ζανέ, ot Λαβουλαί,
τελουμένην μεταβολήν τοΰ δημοσίου πνεύμα­ ot Ιούλιοι Σίμωνες Εργάζονται καί κοπιώσι
τος άκριβωθεΐσαν υπό τε τοΰ Ζολά καί Βουρ-καί άφιεροΰσιν δλόκληρα έτη τοϋ βίου μελε-
ζΐ καί Σόλμη. Πριν καταλήξω είς τά τελευ­ τώντες καί συγγράφοντες περί θρησκευτικών
ταία συμπεράσματα τής διατριβής ταύτης θέ­αντικειμένων. Καί πώς νά μή κρίνωμεν πα­
λω προβή είς συνοπτικήν Επιθεώρησιν τών ράδοξον τό γεγονός τούτο καί νά μή Εκπλησ-
κατά τά τελευταία έτη δημοσιευθέντων Εν Γαλ­
σωμεθα Ενώπιον αυτόν ; Έδόξασαν τον ελλη­
λία σπουδαίων συγγραμμάτων Επί αντικειμένωννισμόν ot ήμέτεροι πρόγονοι, ot Άναξαγόραι,
τής θρησκευτικής φιλοσοφίας. ot Σωκράται, ot Βενοφώντες, ot Πλάτωνες,
X. ot ’ Λριστοτέλαι, στηρίξαντες πάσαν γνώσιν
’Ιούλιος Σιμών. και πάσαν Επιστήμην Επί τοϋ.άρραγοΰς θεμε­
λίου καί στερεού κρηπιδώματος τών πρώτων
Τις τών νέων καί τίνες τών δεσποινίδων
υπεροργανικών καί πνευματικών άληθειών
 ______________________________ ana ηΛ
περί ύπάρξεως Θεού, περί πνευματιχότητος,
περί έλενθερίας καί περί άθανασίας τής ψυ­
χής. Έδόξασαν τον ελληνισμόν καί έθεντο τά
θεμέλια τον νεωτέρου πολιτισμού οt διά τής
ελληνικής σοφίας ποτίσαντες καί διαθρέψαν-
χες τον εν Ιερονσαλήμ άποκαλνφθέντα Λόγον
χαί περιβαλόντες αυτόν διά τής γλώσσης τον
πνεύματος μετέδοσαν εις ηάντα τά έθνη. Καί
κατά μεταγενεστέραν εποχήν ό ελληνισμός ε-
τίμηβε την ανθρωπότητα διατηρήσας άμωμον
xal άλώβητον καί πυρετώδες τό αίσθημα τής
πατρίδος καί τής ελευθερίας εν τώ ένθέω φρο-
νήματι καί τή άκαταγωνίστω καί άκραδάντω
χριστιανική πίβτ ει'Αλλά σήμερον, Σήμερον ότε
διακρίνεται μεταξύ των εθνών επί πολιτική
ml κοινωνική άποβυνθέσει, επί τώ πλήθει των
τελούμενων εν τή ήμετέρα χώρα κακουργη­
μάτων, επί θρησκευτική αδιαφορία καί των
θείων περιφρονήσει, καί επί τή άπαλείψει από
των καρδιών μας παντός γενναίου καί υψη­
λόν φρονήματος, πώς θέλετε νά μή έκπλησ-
βώμεθα παρατηρούντες τον διοικοϋντα τήν
Μεγάλην Βρεττανίαν άναγινώβκοντα τάς γρα-
φάς εν τή εκκλησία, ή τούς φυβιογνώστας
"Ομφρεη, Λάβη ή Στούαρδ συγγράφοντας περί
.Θ
τον αοράτου κόσμου καί περί τής αθανασίας
τής ψυχής ; πώς θέλετε νά μή θεωρώμεν ώς
αλλόκοτου ότι άνδρες, οίοι ό 'Ιούλιος Σιμών,
6 Τοκεβίλ, ό Ζανε, δ Καρώ, δ Άλβεσβή, ύπο-
Π
λαμβάνοντες ώ$ τον σπουδαιότατου τών πα­
ραγόντων τής κοινωνικής προόδου τάς θρη-
βχευτικάς πεποιθήσεις, άφιεροϋσιν εις αυτάς
Α.
τάς μελετάς τής υψηλής διανοίας καί τής απέ­
ραντου αύτών επιστήμης ;
Καί τις ποτέ τών κυβερνώντων τά δημόσια
τής *Ελλάδος είργάσθη προς βελτίωβιν τής ά­
θλιας καταστάσεως τού κλήρου, ή τις έξ αυ­
τών άπέπεμψεν από τής θέσεώς του καθηγητήν
ή διδάσκαλον άσεβοϋντα μέν διά τής διδασκα­
λίας του κατά τής χριστιανικής αλήθειας, παρα-
βιάξοντα δέ τον θεμελιώδη νόμον τής πολι­
τείας όστις καθιεροΐ τό δόγμα τής 'Ορθοδόξου
Εκκλησίας ώς θεμέλιον τής κοινωνικής και
πολιτειακής τών *Ελλήνων όργανώσεως ; Τίνες
τών λογιών αφιέρωσήν ώραν μίαν εκτός τών
συνήθων έργων των, όπως διά του λόγου καί
διά του καλάμου άνασκευάζοντες τας τερατο­
λογίας τών καθηγητών τής άσεβειας, τουτους
μεν άποστομώσωβι, τήν δε συνειδησιν τής νεό-
τητος διαφωτίβωβι καί προασπίσωβιν απο τών
δοξασιών τής άθεου νλοφροσύνης, αιτινες δη-
λητηριάζονσι τον ηθικόν καί κοινωνικόν βίον
*ήδ ' Ελλάδος ; Τίνες έπεχείρησαν τήν μετά-
φρασιν καί διάδοσιν συγγραφών αναιρουσών
τα εις τήν ελληνικήν γλώσσαν δημοσιευθεντα
έργα του ΰύχνερ καί Χέκελ καί Ρεναν ή τα
ύπούλως καθ' έκάστην δημοσιευόμενα δια τι-
Α Σ I Σ 1925
νων τών εν Αθηναις περιοδικών, άρδην άνα-
τρεποντα την βασιν καί τά θεμέλια πάσης
υπερκόσμιου πεποιθησεως καί παντός νόμου
ηθικότητος καί καθήκοντος ; Τίνες καί πόσοι
τών οικογενειαρχών έπιστατοΰαιν εις τά υπό
τών υιών καί θυγατέρων άναγινιοσκόμενα, τί­
νες δε καί πόσοι εξ αυτών γίνονται υπόδειγμα
εις τούς οικείους δί έργων εύσεβείας καί δί
εκδηλωσεως θρησκευτικών αισθημάτων καί πε­
ποιθήσεων ;
Άφετέ μοι. άναγνώσται, τάς γινομένας πα­
ρεκβάσεις καί τήν ούχί σπάνιάν συμπαραβολήν
τών παρά τοΐς πεπολιτισμένοις έθνεσι τής τε
Ευρώπης καί 'Αμερικής γινομένων μετά τών
παρ' ήμΐν. Καθηγητάί τών Αθηνών, είτε έξ
άμαθίας είτε εκ προθέσεως διακρίόεως, διδά-
σκουσι τούς παρ' αύτοις μαθητευομένους καί
διαδίδουσι δί αυτών άνά πάσαν τήν *Ελλάδα,
ότι οί μεγάλοι τής επιστήμης έρμηνεΐς καί δι­
δάσκαλοι θεωροϋσιν άνάξια τών μελετών καί
σκέψεών των τά του θρησκευτικού τών εθνών
βίον, έρειδομένου δήθεν έπί ψιλών παραδό­
σεων καί δογμάτων μηδόλως άνταποκρινομέ-
νων εις τήν άλήθειαν καί πραγματικότητα !
.
Π απ α δ ί σ τ ι κ α \ Τοιαύτη είνε ή περιφρο­
νητική έκφρασις πολλών τών λογιών μας.—
Άλλ' έπανέλθωμεν εις τό θέμα τον λόγον μας.
'Ο 'Ιούλιος Σιμών έθειο τά εξής ζητήματα
εις τά προλεγόμενα τής περί «Φυσικής Θρη­
σκείας» συγγραφής τον.
Τις είνε δ χαρακτήρ, τις δε ή νπόβταβις τών
περί Θεού καί Λημιουργίας πεποιθήσεων τής
άνθρωπότητος ;
'Ο Θεός είνε άρά γε άρχή τών όντων άλλο
τρία τού νπ’ Λύτου δημιουργηθέντος κόσμον ;
*0 Λημιονργός έθηκεν εις τον άνθρωπον
νόμον ηθικό τητος καί δοκιμασίας ;
Ό Θεός έπιφνλάασει ήμΐν άλλην ζωήν μετά
τήν ζωήν, τήν όποιαν όιανύομεν έπί τής γής
ταύτης ;
Καθόσον προχωροϋμεν εις τον βίον βλέπο-
μεν φίλους καί συγγενείς άποθνήσκοντας ένώ-
πιόν μας' καί τά μεν σώματα αυτών θάπτομεν
εις τήν γήν άλλ’ αί ψυχαί αυτών που άρά γε
πορεύονται ; Άποχωριζόμεθα διά παντός άπό
τούς θνήσκοντας ; Λεν υπάρχει τι πέραν τού
τάφον ;
Του Χριστιανισμού άποφαινομένον έπί τών
ζητημάτων τούτων διά τής ηθικής τού Ευαγ­
γελίου καί διά τών δογμάτων περί δημιουρ­
γίας καί νποστάσεως καί προορισμού τού άν-
θρώπον, οι αποδεχόμενοι ταύτα ώς θείαν άπο-
κάλνψιν επαναπαύονται έπί τή πίστει καί έπί
ταίς πεποιθήσεσιν αυτών. Άλλ' οι μή αποδε­
χόμενοι τον Χριστιανισμόν ώς άποκάλυψιν ή
οι θέλοντες νά μελετήσωσι καί λύαωσι τά προ-
ταθέντα ζητήματα διά μόνης τής λογικής xui
 αναπααςις
έπιστημονιχής έρεύνης πρέπει αρά γε νά έκλε-
ξοαβι μεταξύ Αποκαλύψεως xal Απιστίας Λεν
ύπάρχει λογικός τις σύνδισμος μεταξύ γης
ουραίου·, Ναι' υπάρχει. Ό άνθρωπος δε δυ-
ναται νά μορφώση λογικάς χαϊ στερράς πεποι­
θήσεις περί των τεθέντων ζητημάτων, ανεξαρ
τήτως παντός δόγματος θετιχοϋ τίνος ^θρη­
σκεύματος' xal αί πεποιθήσεις αύται αποτε
λοϋσι τήν φυσικήν θρησκείαν.
Το έργου τοϋ Ιουλίου Σίμωνος περί φ υ-
0 ι κ ή ς θρησκείας διήρηται εις τέβ
σαρα μέρη. Και έν μεν τώ πρωτω συζητοϋνται
κατ' έκτασιν τα περϊ ύπάρξεως Θεού χαϊ Λη
μιουργοΰ’ έν δε τώ δευτέρω τα περί Θείας προ
νοίας' έν τώ τρίτω τα περί ψυχής’ έν δε τώ
τελευταίω τά περί λατρείας. Καθ ολην τήν εκ­
τενή άνάλνΟιν χαϊ σνζήτησιν περί των θεμάτων
τούτων, περιεχομένων είς 400 περίπου σελί­
δας, ούδεν Αναπτύσσεται θεολογικόν έπιχεί-
ρημα, ούδεϊς γίνεται λόγος περί δόγματος, ού-
δεν άναφέρεται περί θετικού θρησκεύματος.
Ή βυζψηβις άρχεται χαϊ ανελίσσεται χαϊ πε -
ρατοϋται εντός τής σφαίρας τής καθαράς λο
.
γιχής, τού κοινού νοϋ χαϊ τής επιστήμης.
.Θ
Άνασχευάζων ό Σιμών είς τό a. τής συγ-
γραφής βιβλίον τάς παραδοξολογίας ύλιστών
τε χαϊ πανθεϊστών, άγει τον άναγνώΰτην κατά
λογικήν ανάγκην είς τήν πεποίθησιν τής ύπάρ
Π
l-ccas ύπερτάτου’Όντος μή υπαγόμενου είς τούς
μηχανικούς τής φύσεως νόμους ούδέ συνταυ
τιζομένου μετά τού Παντός. ΆλΧ άποδει-
Α.
χνύοντες διά τής λογικής χαϊ τής έπιστήμης
το ψευδες χαϊ παράλογον πάσης ύποθέσεως
άντιβαινούσης είς τήν περί Θεού ιδέαν χαϊ
πεποίθησιν τής άνθρωπότητος, δεν δννάμεθα
διά τής διανοίας νά γνωρίσωμεν ούτε τήν ου­
σίαν τής Θεότητος ούτε τούς τρόπους τής δη­
μιουργίας χαϊ τής επενεργείας Λυτής έπϊ τού
κόσμου έν γένει χαϊ έπϊ τής άνθρωπότητος
Ιδία. Βεβαιότης χαϊ πεποίθ,ησις ύπάρξεως Θεού
και άκατάληπιον τής ούσίας Λυτού, ιδού το
σημεΐον προς το όποιον μας άγει ή φιλοσοφιχή
έπιΰτήμη. Προβαίνων δϊ 6 συγγραφεύς είς τήν
λογικήν χαϊ φιλοσοφικήν διάχριβιν τής πεποι-
θήσεως περί ύπάρξεως όντος ή δυνάμεώς τί­
νος Από τής γνώβεως τής ουσίας και τών τρό­
πων τής ένεργείας, καταλήγει είς τό συμπέρα­
σμα τής απολύτου αλήθειας περί ύπάρξεως
υπερκόσμιου Λημιουργοϋ Όντος χαίτοι άχα
ταλήπτου κατά τήν ουσίαν χαϊ τούς τρόπους
τών ένεργειών Λυτού.
'Λναγινώσχων τό μέρος τοΰτο τής συγγρα­
φής τοϋ 'Ιουλίου Σίμωνος έμνήσθην τών περϊ
«’Λκαταλήπτου» δμιλιών Ίωάννου τοϋ Χρυ­
σοστόμου, άς άνέγνων νέος έτι ών, πρεσβύτης
d’ ήδη μελετών κατανοώ τήν έμβρίθειαν χαϊ
τήν όρθότητα τών κρίσεων τοϋ έπιφανοϋς
Βιλμαϊν είπόντος δτι «ό Χρυσόστομος εϊνε τό
άνώτερον πνεύμα τής νεωτέρας κοινωνίας υπό
τον υψηλότερου τύπον τοϋ παλαιού κόσμου.»
Μετά είκοσι τρεις αιώνας φιλολογικής i-
πεξεργασίας, φιλοσοφικής άνελίξεως χαϊ έπι-
στημονικών προόδων ούδεϊς ύπερηκόντισε τήν
έμβρίθειαν τών έπιχειρημάτων, τήν γλαφυρό-
τητα τοϋ ύφους καί τό απέριττου τού λόγου
τον φωστήρος τής ’Εκκλησίας κατά τήν Ανά-
λυσιν χαϊ συζήτησιν τής συναρμολογήσεως τών
ψυχολογικών φαινομένων, τής άκραδάντου τού-
τέστι πεποιθήσεως τής τοϋ Θεού ύπάρξεως καί
τοϋ άκαταλήπτου τής ουσίας καί τών τρόπων
τής ένεργείας Λυτού.
Είς τό δεύτερον μέρος τής συγγραφής έξε-
τάζει δ συγγραφεύς τά ζητήματα όδα ανάγον­
ται εις τά τελικά αίτια χαϊ εις τήν περί Θεού
πρόνοιαν. Τάς αποδείξεις τοϋ έπιστατήσαντος
Νοϋ κατά τήν δημιουργίαν τοϋ παντός άνε-
ρευνα είς τούς νόμους τής φύσεως, είς τήν αρ­
μονίαν τών φαινομένων τοϋ άνοργάνου καί
ένοργάνου κόσμου, εις τούς χαρακτήρας καί
είς τά νοητικά και ηθικά τοϋ Ανθρώπου γνω­
ρίσματα χαϊ τάς ικανότητας,έξαίρων προ παντός
άλλον τό αυτεξούσιον καϊ έλεύθερον τής βου-
λήσεως. «Τό περιφανώς άποδεικνϋον τό ύψος
καϊ τό μεγαλείου τών έργων τής Θείας πρό­
νοιας κατά τήν δημιουργίαν τοϋ άνθρωπον
είνε ή έλευθέρα βούληβις.» (χ)
Πραγματεύεται είς τό τρίτον μέρος τής
«Φυσικής Θρησκείας» τά περϊ Αθανασίας τής
ψυχής. ’Αποδεχόμενος τήν έπϊ τοϋ προκειμέ-
νου πλατωνικήν θεωρίαν πρεσβεύει δτι ή έχι-
στήμη είνε αρμοδία νά έρευνήση χαϊ άποφανθή
περϊ τοϋ ζητήματος τής Αθανασίας τής ψυχής,
Αλλά θεωρεί αυτήν δλως άναρμοδίαν προς έ-
ξέτασιν τών δρων καϊ τών συνθηκών τής μελ-
λούσης ζωής. (’) 'Ανασχευάζων είς τό μέρος
τούτο τής συγγραφής τάς δοξασίας τής ύλο-
φροσύνης έλέγχει τό τερατώδες αυτών διά τών
ψυχικών ημών ένεργειών, τής διαμορφώσεως
ιδεών, τών κρίσεων, τών εξαγομένων Αληθειών
καϊ τών συναισθημάτων. Κρίσεις χαϊ ίδέαι καί
συναισθήματα μή έχοντα βάρος ούτε έκτα-
σιν ούτε στοιχείου τι σωματικού δντος, δίν
δυνανται νά έκπηγάσωσιν Από όργανισμοΰ δ­
λως σωματικού μή ζωοποιουμένου ύπό πνευ­
ματικής δυνάμεώς μεταποιούσης τάς αισθήσεις
είς Αντιλήψεις καϊ ιδέας, μεταβαλλούσης δ’ αύ-
τάς είς κρίσεις καϊ σκέψεις καϊ σειράς άλη-
θειών και είς διαμόρφωσιν γενικών Αρχών καί
διαρρύθμισιν έπιστημών. Ούδεϊς ποτέ ύλι-
στής, έπάγεται ό Σιμών, ούδεϊς ύλιστής ούδε-
μιας έποχής άντέταξεν έπιχείρημά τι δυνάμε­
ι) ΠιςΙ Φυσικής θρηακιίας oil. 160.
2) ΠτςΙ Φυσικής Θςησκιίας σελ. 260.
 ΑΝΑΠΑΑΣΙΣ
νον νά κλονίβη τό λογικώς καί φυβικώς α­
δύνατον τής παραγωγής άνλου καί πνευ­
ματικής όντότητος εξ όργανιβμοϋ όλως ύ-
λιχοϋ και βωματικοϋ. Τήν άϋλον ημών 'ψυ­
χήν δεν βλέπομεν ουδέ δυνάμεθα να ίδωμεν
ή νά ψαύβωμεν ώς δέν βλεπομεν ονδε ψαύο-
μεν τάς ήμετέρας ιδέας καί κρύβεις και βκέ-
ψεις καί άποφάβεις και βυναιβθήματα (*). Πα-
ρατηροϋντες κινούμενου βώμα τί έβμέν βέβαιοι
ότι έλαβε τήν ώθηβιν εξ άλλου βώματος ή εξ
άλλης δυνάμεως’ άλλα μελετώντες έπϊ τής ίδιας
ήμών ψυχής γνωρίζομεν οτι αυτή κινείται καί
ενεργεί ανεξαρτήτως πάβης εξωτερικής δυνά­
μεως, πάβης ξένης ώθήβεως καί πάβης εκ τοϋ
εξωτερικού αίβθήβεως, διευθύνει δέ κατά βού-
ληβιν τάς ικανότητας καί δυνάμεις αυτής κατά
τρόπον όλως διάφορον, πολλάκις δε και αντί­
θετον προς τούς μηχανικούς των βωμάτων νό­
μων ('). Βεβαίως ή ψυχή κακώς έργάζεται εάν
τά βωματικά όργανα, δι'ών μεταβιβάζονται εις
αυτήν at εξωτερικάϊ έντυπώβεις ή δι ών έκδη-
λοννται at ενέργειαί της, δεν ήνε εις ύγια
χατάβταβιν, εάν δ μεταδίδων τάς αίβθήβεις
όφθαλμός άμβλυωπή ή εάν τό νευρικόν βύ
βτημα ή δ εγκέφαλος άβθενή’ αλλά τούτο
.Θ
άποδεικνύει μεν τον ύφιβτάμενον βύνδεβμον
μεταξύ τής πνευματικής ψυχικής δυνάμεως καί
τ&ν όργάνων τού βώματος, ούχϊ δε και τήν
ΰννταύτιβιν καί τον μονιβμόν τής ούβίας. Τό
Π
εξαγόμενον τής έργαβίας τού τεχνίτου ήρτηται
iv πολλοΐς έκ τής τελειότητος ή άτελείας τών
Α.
ίργαλείων του, αλλά δεν έπεται έκ τούτον οτι
τά έργαλεΐα έργάζονται και παράγουβι. Μετά
τήν άπόδειξιν τής πνενματικότητος τής ψυχής
προβαίνει δ βυγγραφεύς εις τήν άνάλνβιν τών
έπιβτημονικών λόγων όβοι μαρτνρούβι περί
τού άφθάρτου και τής αθανασίας αυτής.
Εις τό τελευταίου μέρος τού βυγγράμμα-
τος δ Σιμών έπιλαμβάνειαι τής μελέτης περί
εξωτερικής λατρείας. Τήν προς τον Θεόν ά-
φοβίωβιν καί τήν περί ταύτης έκδήλωβιν
θεωρεί ού μόνον ώς καθήκον προς τον δη­
μιουργόν, άλλ' ώς πηγήν καί αφετηρίαν ηθι­
κής προόδου καί τελειότητος. Το προβεύχε-
βθαι καί άτενίζειν τω πνεύματί προς τον Θεόν
ένιβχύει ήμας κατά τήν πλήρωβιν τού καθή­
κοντος καί έμπνέει ήμΐν έγκαρτέρηβιν κατά
τάς δοκιμαβίας τοϋ βίου. Τάς προτάβεις ταυ-
τας άναλύων διά μακρών καί διαφωτίζων με­
ταβαίνει δ βυγγραφεύς εις τά τελευταία βυμ-
περάβματα τοϋ βπουδαίου αυτού έργου, καθ
ά δ όρθός νοϋς καϊ ή λογική μάς δδηγεϊ εις
τεββαρας αλήθειας άποτελούβας τήν φυβικήν
θρηβκείαν ανεξάρτητον πάβης παραδόβεως και
ΐ) ΠερΙ^ΦναΙχής θρησκείας βελ. 265.
2) Αύτ, cel. 267.
192 7
παντός δόγματος θετικού τίνος θρηβκεύμα-
τος. Καϊ at άλήθειαι αύται εϊνε : *Τπαρξις
Θεού, θεία πρόνοια κατά τήν δημιουργίαν
και βυντηρηβιν τού παντός, — άθαναβία ψυ-
χής, βωτήριος έπίδραβις τής εξωτερικής λα­
τρείας προς ηθικήν τοϋ άτόμου καϊ τής κοι­
νωνίας έποικ οδόμηβιν.
Αλλ' δ Σιμών μή άρκεβθεϊς εις τήν έκ-
πόνηβιν καϊ δημοβίευβιν τής θεωρητικής ταύ­
της και φιλοβοφικής βυγγραφής Ιπελήφθη καϊ
τής μελέτης καϊ έξελέγξεως τών τελευταίων
πολιτικών εν Γαλλία συμβάντων. όβα βυνδέον-
ται μετά τοϋ θρηβκευτικοϋ βίου.
Τής έν Γαλλία δημοκρατίας άποδεξαμένης
νόμους τινάς και διοικητικά τι να μέτρα βνν-
τείνοντα εις τήν άπονέκρωβιν τών θρηβκευ-
τικών βυι αιβθημάτων και πεποιθήβεων, ό
'Ιούλιος Σιμών μετά τών έπιφανεβτέρων με­
λών τής Βουλής καϊ τής Γερουβίας ήγειρε
βφοδράν άιτίβταβιν και διαμαρτυρίαν, διά ίε
τής τελευταίας αυτού βυγγραφής, «Θεός, Πα-
τρΐς, 'Ελευθερία», έδίδαξε καϊ διά μακρών ά-
πέδειξεν ότι ή θρηβκεία εϊνε το συνεκτικόν
τής κοινωνίας έρείβμα, διότι «at ένδόμυχοι
.
τής πίβτεως πεποιθήβεις διαμορφώνουβι rovg
ay«OOt»ff πολίτας καϊ τά εύδαίμονα καϊ μεγά­
λα έθνη». (ι) 'Αποτεινόμενος προς τούς κυ­
βερνώντας τήν Γαλλίαν μεθ* ών έπϊ πολλά
έτη βυνειργάβθη προς έγκατάβταβιν τής βη-
μερινής δημοκρατίας, «τί έκάμαμεν, έλεγε,
κατά τά τελευταία έτη ; ’Ερείπια, ούδεν άλλο
r) ερείπια. 'Εταπεινώβαμεν τά εξοχα πνεύματα
ύποβαλόντες αυτά εις τούς όχλους, τά δέ
πλήθη καταθλίβομεν καί κακοποιοϋμεν διά τοϋ
κλονιβμοϋ τών θρηβκευτικών αυτών πεποι­
θήβεων». (^) Οίκτείρων τά γενόμενα υπό τής
δημοκρατίας διά τών γενομενων νομοθετημα -
των περί δημοβίας έκπαιδεύβεως, «κατά τον
παρελθόντα αιώνα, έγραφε, βυνεζητεΐτο τό ζή­
τημα έάν δύναται νά ύπάρξη και διατηρηθή
κοινωνία άθέων, ήδη δέ, όπως εύχαριβτήβωμεν
άθέους τινάς, έπιχειρονμεν να καμωμεν το πεί­
ραμα. Άλλ' ημείς δεν έννοοϋμεν τό Κράτος,
ώς έννοοϋβιν αντο οΐ νλοίοξοΰντε? και οί
ύπέρμαχοι πάβης άρνήβεως. Εαν ή πολιτεία
δεν άποδέχηται τήν ϋπαρξιν αιώνιας δίκαιο-
βύνης καϊ τής πηγής εξ ής άπορρέει, τον πα­
τέρα καϊ δημιουργόν τού παντός, ονδέν έχει
δικαίωμα νά προβτατεύη τήν δικαιοβύνην καϊ
νά τιμωρή τό έγκλημα». (*) ’Από τοϋ βήμα­
τος τής Γερουβίας άγορεύων κατά τίνος τών
περί έκπαιδεύβεως νόμων, εις όν έγένετο λό­
γος περί διδαβκαλίας έπιβτημονικής τής ήθι-
κής, ιιέγγράψατε, έλεγεν, εις τον νόμον τό ό-
1) «θεός, Πατρίς, ’Ελευθερία». Προλεγόμενα.
2) Αύτ. Σελ 372·
3) Αύτ. Σελ- 423.
 αναπααςις
1928
' κληβιν συμμετοχής καί εις τον Σεβ. Μητρο­
νομα τον Θεόν. Είπατε ότι το πρώτον εργον
τον διδάσκοντος έσται ή άνάπτνξις τής ισχύος
τού καθήκοΐ'τος τών μαθητενομένων προ? τον
Θεόν. Τούτο πράττοντες θέλετε καταδείξει εις
τε τους φίλους και τούς έχθρονς τής δημο­
κρατίας on ημείς ονδεν έχομεν κοινόν μετά
τών άθέων και υλιστών, τήν δε δημοκρατίαν
άγαπώμεν διόη άγαπώμεν την ηθικήν και τήν
ελευθερίαν, άπό τών όποιων ουδέποτε θ’άπο
χωρισθώμεν. Μή μας λέγετε δη υπό την
θρησκευτικήν έποψιν προτίθεσθε να διατηρη
σητε ουδετερότητα, διότι ή ονδετερότης σας
είνε χείρων τής άρνήσεως και τής προφανούς
έχθρότητος. Τοιαντην έπραγματώσατε ονδετε
ρότητα καταργονντες διά τού προκειμένου νο­
μοσχεδίου τήν ίεράν ιστορίαν άπο τήν ιστο­
ρίαν, τήν θρησκευτικήν έκπαίδενσιν από τήν
διδασκαλίαν τής ηθικής και αίροντες τά σύμ
βολα τον Σταυρού καί τών εικόναν άπο τά
σχολεία». /') Σνμπαραβάλλων δέ κατ' άλλην
περίστασιν τους άθέους νλοδοξοϋντας μετά
τών θρησκομανών προΰεπιλέγει «σείς οΐ νλο
φρονονντες ουδόλως διαφέρετε τών λοιπών
φανατικών είμή μόνον κατ' δνομα. Οι θρη-
.Θ
σκολήπται καταργοΰσι τήν έλευθερίαν έπ’ όνό
μάτι τής θρησκείας,σείς δε καταργείτε τήν έλεν
θερίαν διά τής άρνήσεως». (’}) Τά άποτελέ-
σματα τής διαδόσεως τών αρχών τής υλοδοξίας
Π
είνε ήδη καταφανή.« Οι έργάται τών πόλεων προ -
βαίνονσιν άπο τού σκεπτιΰμοϋ εις τόν μηδενι-
σμ'ονκαί άπο τούτονθά όδηγώνται εις εμφυλίους
Α.
σπαραγμούς. Οί εργάται τών έξοχων τής Γαλ­
λίας διατηροϋσιν είσέτι άναλλοιώτους τάς θρη
σχεντικάς αυτών πεποιθήσεις, δεν άπέμαθον
είσέτι νά έπικαλώνται το δνομα τον Θεού.
Αμα και ούτοι διδαχθώβι τήν άθεΐαν θά ε-
χωμεν τήν Κομούναν εις τάς έξοχάς ώς τήν
είχομεν εις τάς πόλεις». (3) /’Ακολουθεί/
ΤΟΤ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΝ ΣΙΚΑΓβί ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ
'ii? γνωστόν έπϊ τή γενομένη εν Σικάγω
τελευταία Αμερικανική Εκθέσει συνήλθεΐ’ έν
αυτή και παγκόσμιος θρησκευτική συνέλενσις
προς σνζήτησιν τών θεμελιωδών ζητημάτων,
τα όποια παρονσιάζουβι τά διάφορα θρησκεύ
ματα- έν δ' εξ αύτών ήτο καί το περί ένώσεως
τών χριστιανικών εκκλησιών. 'Η συνέλενσις
αντη διά τον προέδρου αυτής άπηύθννε πρόσ-
ΐ) Αντ. Σελ. 348, 866.
2) Αντ. Σελ. 308.
3) Αύτ Σελ 406.
πολίτην Αθηνών κ. Γερμανόν, δστις μή δυ-
νάμενος αυτοπροσώπως ένεκα καιρικών περι­
στάσεων νά μετάσχη τον Συνεδρίου, άπηύθυ-
νε προς αύτό διά τού έλλογιμωτάτου προέ­
δρου τον τήν κατωτέρω δημοσιευομένην επι­
στολήν, βραχείαν μέν, άλλα πολυσήμαντον καί
εκφραστικήν. Απτόμενος του ζητήματος τής
ένώσεως τών Εκκλησιών σαφώς δηλοΐ ότι ή
όρθΒίοξο^ έν 'Ελλάδι Εκκλησία, θεμελιωθεΐ-
σα νπ' αυτών τών αποστόλων, έ’χονσα άκρο-
γωνιαίον λίθον τον Κύριον καί Θεόν ήμών
Ίηβονν Χριστόν, καί στοιχοϋσα τή τού πανα­
γίου πνεύματος χάριτι τή ευαγγελική τρίβω,
διακρατεΐ τήν άληθή διδασκαλίαν τών όρθο-
δόξων δογμάτων τής ευαγγελικής θρησκείας
καί αποτελεί τό κέντρον τή<; ένώσεως τών έκ-
κλησιών.
Ή άνάγνωσις τής έπιστολής ταύτης άπο-
σταλείσης καί άναγνωσθείσης έν άγγλική με­
ταφράσει κατά τάς εκ τον Συνεδρίου ειδήσεις
έχαιρετίσθη δί' έπευφημιών καί προεκάλεσε
ζωηρά χειροκροτήματα.
.
’Ιδού ή επιστολή.
Τώ ελλογ ιμωτάτω Προέδρω τής εν Σικάγω
&ρΐ]οκεντικής Σννελιύαεως κνρίω Έρρίκω Βάροονς
Εις Σικάγον.
’Ελλόγιμε Κύριε,
Μετά πολλον τού πόθου άποδεξάμενοι τήν
προσκλητήριον υμών επιστολήν, τήν σννοδευο-
μένην μετ' έκθέσεως άκριβονς τού προγράμ­
ματος τής αντόσε συγκροτηθησομένης θρη­
σκευτικής συνελεύσεως, καί ακριβή λαβόντες
γνώσιν πάντων τών έν τή έκθέσει άναφερο-
μενων, ήγαλλιασάμεθα τώ πνεύματι έπί τή εύ-
τνχεΐ ναύτη ιδέα τής σνγκροτήσεως τοιαύτης
θρησκευτικής συνελεύσεως, καθ' ήν πάντως
μετ’ έπιστημονικής ακρίβειας άκριβολογηθή-
σονται αί ύφιδτάμεναι διαφοραί τών έπί γης
υφισταμένων θρησκειών, άποκαλυφθήσεται δ’ή
τούτων νπερέχουσα, καί οί τής άληθείας άφι-
στάμενοί, έάν μή άμέσως εις ναύτην προσέλ-
θωσι, πραγματοποιοϋντες τήν ευαγγελικήν
φήσιν, καί έσονται πάντες μία ποίμνη νφ'ένα
και τον αυτόν ποιμένα τον Κύριον ήμών Ίη-
σοΰν Χριστόν, προσεγγίσονσι πάντως εις ταύ­
την καί κατά μικρόν υπό τού φωτός τής άλη-
θονς πίστεως φωτιζόμενοι, καί υπό τής αύρας
τής άληθοΰς διδασκαλίας τών όρθοδόξων δο­
γμάτων τής ευαγγελικής θρησκείας ζωογονού­
μενοι, τάχιον ή βράδιον προσελεύσονται τή ά·
ληθεΐ θρησκεία δοξάζοντες τον Πατέρα ήμών
τον έν τοΐς ούρανοΐς’ τοΰθ' όπερ καί ήμεΐς
καί ή καθ' ήμάς Άποστολική 'Εκκλησία ου
παυσόμεθα παρά τού είρηνάρχου Θεού έξαι-
τουμενοι, έκτενώς Αυτόν καθικετεύοντες όπως
 αναπααςις 1929
tb μεσότοιχον τον φραγμόν διαλύσας διά τήςβλέποντες τά έκ καρπών κατάφορτα δένδρα
έπιβχιάσεως τής χάριτος τον Παναγίου Αυ­ καί τον ευχάριστου φθινοπωρινόν ήλιον, δς-
τόν Πνεύματος έπιταχύνη τον υπό τής θρη- τις φαιδρός ήκτινοβόλει διά τών φυλλωμάτων.
οχεντικής υμών συνελεύσεως έπιδιαιχόμενον Εύθυμοι περιεφέροντο από τών βραχιόνων
σκοπόν' όπως πάντες χαταντήσαντες εις τήν κρατούμενοι, έως ου τέλος έστησαν ένώπιον
ενότητα τής πίστεως, εν ένϊ στόματι και μια
δύο δενδρυλλίων. ’Αμφότερα δέ ταϋτα ήσαν
καρδία δοξάξωμεν πάντες τον τρισυπόστα- σχεδόν ισομεγέθη, μικρά μεν έτι, αλλά πλήρη
τον Θεόν. ωραίων καί έρυθρών μήλων. Γ Ο πατήρ των
'Alt ένώ διαπύρως διαφλεγόμεθα αυτοί η­είχε φυτεύση τά δενδρύλλια ταϋτα κατά τήν
μείς πρός τήν υμετέραν αγάπην προσελθεΐν, γενέθλιον ημέραν τών τέκνων τον. Συνήθως
καί φιΐήματι άγίω υμάς κατασπασάμενοι βνμ-έπέβλεπεν δ έμφροντις πατήρ καί έφύλαττε
παρεδρεϋβαι εις τήν θρησκευτικήν ταύτην βυν-
τά δενδρύλλια’ κατά δε τον θερινόν καύσωνα
έλευσιν, εξ ής τηίικαϋτα υπέρ του Ευαγγε­ τά έπότιζε διά τοϋ παραρρέοντος ρνακίον, κα-
λίου τής χάριτος και τής άνθρωπότητος τά άθαρίζων αυτά πολλάκις από κακών εντόμων
γαθά προσδοκώνται, καί εν τή ταπεινώσει ή-καί θάμνων επομένως εβλεπεν ήδη προς χα­
μών άντιπροσωπεϋσαι τήν ορθόδοξον εν Έλ- ράν εαυτού πάνιας τούς κόπους rou άνταμεί-
λάδι άγιωτάτην τοϋ Χριστού 'Εκκλησίαν, τήνβομένους.’Επί μακρόν έχαιρβν οί παΐό'ες έπί
παρ' αύτων μεν τών θεόπνευστων και θεοκη- τή προσφιλεί θέα τούτων, καί ό Κάρολος 6
ρύκων ’Αποστόλων θεμελιωθείσαν, όντος α­ πρεσβύτερος αδελφός είπε τέλος: «Καλά είνε
κρογωνιαίου αυτού τοϋ Κυρίου και Θεού η­ τά δενδρύλλια ταϋτα, ακόμη μεν μικρά, άλλα
μών ’Ιησού Χριστού, στοιχοϋσαν δε τή τοϋ φέρονσιν ήδη γλυκείς καρπούς καί καταισχύ-
Παναγίου Πνεύματος χάριτι τή εύαγγελική νονσιν ένεκα τούτου τινά τών παλαιών δμο-
τρίβω, και άκραδάντως διακρατοϋβαν δσα οί ειδών των. Έπαξίως λοιπόν τοσοΰτον αγαπά
μακάριοι έκεΐνοι και θεοκήρυκες ’Απόστολοιαυτά δ πατήρ καί τοσοΰτον αυτά περιποιείται*.
.
παρά τον θείου αυτών διδασκάλου παραλα- Τότε έπεφάνη όπισθεν ανιών ό πατήρ έκ
.Θ
τίνος γωνίας, ένηγκαλίσθη τά τέκνα τον καί
βόντες, είτε διά λόγου, είτε δι1 επιστολής τοΐς
είπε: «Καί σάς, παιδία μου, έπίσης αγαπώ,
μετ' αυτούς παρέδωκαν, θλίψει πολλή και ά-
φάτω σννεχόμεθα τον διάπνρον ημών τούτον ώς αύτά τά δενδρύλλια καί έτι πλειότερον.
πόθον καιρικών ένεκα περιστάσεων μή δννά· Καί σάς ώσαύτως περιποιούμαι ευχαρίστως,
Π

μενοι πραγματοποιήσαι ούτε αυτοπροσώπως ώς αυτά! Είθε καί σείς νά εΐσθε εύγνώμονα,
ούτε δι' αντιπροσώπου. ν αναγνωρίζητε καί νά παράγητε κατά συνέ­
πειαν καρπούς, ώς αυτά ! Άλλως δεν ήθελετε
Α.

Έν τούτοις και μακράν όντες τώ σώματι,

παρόντες δ'έν τώ μέσω υμών τώ πνεύματι ούκαταισχυνθή υπό τούτων τών δενδρυλλίων ;»
πανσόμεθα έκτενώς τάς δεήσεις άναπέμπειν Τά τέκνα προςέβλεψαν προς τον πατέρα με
λάμπον βλέμμα καί εϊπον.— «Βεβαίως, ήμέΐς
προς τον "Τψιστον, έκεΐθεν έξαιτούμενοι τής
θέλομεν νά σάς προξενώμεν χαράν, όπως αύτά!»
τρισηλίον Αυτού θεότητος ακτίνα προς φωτι­
σμόν καί προς έπίτευξιν τοϋ σκοπού τής σνγ- — λ’ Εμπρός», έπανέλαβεν ό πατήρ, ((ούτως
έστω' γίνεσθε] κατ' έτος συνετώτεροι καί κα-
χροτηθείσης υμών σννελεύσεως, και δικαίαν α­
μοιβήν τών πόνων τών τήν σνγκρότησιν ταύ-λήτεροι I»
*
της άναλαβόντων καί δι’ άτρύτων μόχθων εις * *
°Οτε παρήλθεν δ χειμών, δ πατήρ άνεχω-
πέρας άγαγόντων.
ρησε δι’ έμπορικάς υποθέσεις εις ξένην χώραν
Ταϋτα προς ϋμετέραν γνώσιν και πληρο­
άσπασθείς τά τέκνα του.
φορίαν γράφοντες διατελοϋμεν
Τό ώριμάξον τούς καρπούς ώραΐον θέρος
Τής Τμετέρας περισπουδάστου ήμϊν έλλο-
έπανήλθεν, άλλ' δ πατήρ δεν είχεν έτι έπι-
γιμότητος Όλως πρόθυμος
στρέψη έκεΐ, καί τά τέκνα όμιλοϋντα περί
-£■ *0 Μητροπολίτης Αθηνών ΓΕΡΜΑΝΟΣ αυτού έπορεύθησαν όδηγούμενα υπό τής
μητρός των, ΐνα περιπατήσωβι καί αύθις είς
Εν Αθήναις τή 28 ’Ιουλίου 1893. τον κήπον. Τέλος εύρέθηβαν προ ενός χαρα­
κώματος, έν τώ όποίω δ πατήρ έφύτευβε πολύ
λαμπρά δενδρύλλια, άτινα ήδη απέδιδαν τούς
ΤΑ ΔΕΝΔΡΎΛΛΙΑ πρώτους αυτών καρπούς.
[ΔΙΗΓΗΜΑ] 'Ενώ δέ οί δύο αδελφοί ΐσταντο είσέτι εκεί
καί έχαιρον έπί τή ώραία θέα, αίφνης άφίκετο
άγγελιαφόρος κομίζω ν εσφραγισμένην τινά
'Ο Κάρολος και 6 Γουλιέλμος μετέβησάν
έπιστολήν. "Ηρπασεν ή μήτηρ αυτήν αμέσως
ποτέ *είς πόν όπωροφόρον κήπον τοϋ πατρός
καί είπε χαίρουσα’ «Παιδία, αυτός είνε δ χα_
των ΐνα περιπατήσωσιν. Εχαιρο ν δε ·ουτοι
 ΑΝΑΠΑΑΣΙΣ
i930
ραχτήρ τοϋ πατρός σας, ακούετε τι γράφει, /»
*0 πατήρ έγραφεν on υγιαίνει, οτι μετ 6-
λίγον θά έλ&η καί εύχεται νά έπανίδη πάντα,ς
τούς φιλτάτους ανιόν υγιείς. Είτα σννεβου-
λενε τά τέκνα τον νά είνε εύτακτα, και προ
παντός νά μή θιξωσι τούς καρπούς τών δεν­
δρυλλίων,—προ των όποιων αυτά κατά τύχην
ϊδταντο τήν βτιγμήν εκείνην, — ϊν’ αυτός βρα­
δύτερου δυνη&ή τό είδος αυτών νά Ιδη.
Οι παΐδες ύπεσχέδησαν τη μητρί ότι θά
άκολον&ήσωσι τήν εντολήν τοΰ πατρός των.
Αλλ’ ημέραν τινά ήλδεν ό υιός τον γείτο-
νος, εις άγνιόπαις, και παρεκίνησε τον Γον-
λιέλμον νά ύπάγωΰιν όμοϋ είς τον κήπον, και
πλήρεις λαιμαργίας τους ώριμαϋμένους καρ­
πούς των δενδρυλλίων νά κόψωσιν. ’Αφού ό­
μως διέπραξαν τούτο, ό Γονλιελμος αμέσως
συναισθάνεται τό μέγα τον σφάλμα, κλαίει,
και επιθυμεί νά μή άποπερατώση τό άπερίσκε-
πτον έργου τον.
* *
Τό^θέρος διήλθε και ό πατήρ ^έπανέκαμψεν
είς τά^Ιδια. "Απασα ή οικογένεια εχαιρεν, άλ­
λ ’ ό Γονλιελμος προσήλθεν ενώπιον τον πα­
τρός τον με τό βλέμμα κατά τον εδάφους, δι­
.Θ
ότι τό αμάρτημά τον έπεβάρυνεν αυτόν. Λεν
ήδννατο νά προςβλέψη χαρίεις εις τό πρόσω-
πον τον πατρός.
Καί ότε οντος τήν έπιοΰααν ήμέραν τής άφί-
Π
ζεώς τον έλυσε τά πράγματα αύτοϋ καί έδωκεν
είς έκαστον των τέκνων άνά έν δώρον, έξ ών
μεθ’ εαυτού έφερε, τότε πάντες έχαιρον, ό
Α.
Γονλιελμος μόνον έβλεπε χαμαί καί έκλαιε'
παντες ηνθύμουν, άλλ’ αυτός ήτο κατηφής καί
μελαγχολικός. Ο if πατήρ άπορήβας ήρώτηβε:
«Γονλιελμε, διατί κλαίεις·, *) Καί ό παΐς
άπήντησεν :
<ΓΑ ! πάτερ μου, έγώ δέν είμαι πλέον
άξιος τής αγάπης ο ον' έγενόμην παρήκοος τής
έντολής σου, διότι έδρεψα τούς καρπούς των
δενδρυλλίων σου».
«Η μεταμέλειά σου με έξιλεόνει 1» είπεν
ό πατήρ, και έλαβε τον νΐόν είς τάς άγκάλας
του «βε συγχωρώ, άλλ’ άκολούθει μοι είς
τον κήπον.* Και ωδηγησε τον παιδά τον προς
εκείνα τα δενδρύλλια, τά όποια αυτός έφν-
τευβε, καθ ην ημέραν εγεννήθησαν τά τέκνα
του. ’Ιδού* τό έν έγένετο μεΐζον, είχε στέλεχος
Ισχυρότερου τού ετέρου καί ήτο πλήρες ώραίων
καρπών. Ενώ τό έτερον, όπερ ανήκεν είς τον
Γουλιέλμον, έμεινε σμικρόν, μεμαραμένον, γυ­
μνόν καί τρόπον τινά λνπημένον. Έκύκλωσαν
δηλονότι αυτό άκανθαι καί άλλα ’άγρια φυτά,
τά όποια άφήρονν τού δενδρυλλίου τήν κα-
λητέραν προς ανξηβιν δύναμη·, τον χυμόν. Ον­
τως ήτο τό σμικρόν εναπομεΐναν δένδρου.
— «Λιά τί, νίέ μου*, ήρώτησεν ήδη ό πα­
τήρ, «τό δενδρύλλιόν βον δέν αποδίδει καρ­
πόν καί φαίνεται ως λνπημένον
Ό νίός έρριψε πάλιν τά βλέμματα προς τήν
γήν, έρνθρότης έκάλνψε τάς παρειάς του καί
είπε: «τό πέριξ αυτού άγριον φυτόν τό παρα­
βλάπτει καί τό φθείρει, πάτερ μου.*
__ «Λοιπόν, φθείρουσιν ό μ ι-
λίαι κακαί τά χρηστά ήθη*, άπήν-
τησε Οοβαρώς ό πατήρ. «Είδε, τεκνον μου,
ποτέ νά μή λησμονησης τι σε διδάσκει το δεν-
δρύλλιον ! Καί αν έγκατέλιπες τον εαυτόν σου
νά διαφθαρή διά κακής συναναστροφής καί
δεν προσεπάθεις ν’ αποφυγής τοιοντόν τι έν
τώ μέλλοντι, ματαίως τότε θα ηλπιζομεν παρα
σοϋ καρπούς ' *
Τότε ό Γονλιέλμος ήσπάσθη τον πατέρα
τον μετά θερμών δακρύων, καί ποτέ πλέον δέν
έλησμόνησε τήν διδασκαλίαν τον, γενόμενος
χρηστός άνήρ.
(Εκ τού γερμανικού)
Θεόφ. I. Κόντης
ΜΕΔΕΤΙΟΓ ΠΗΓΑ
.
ΔΤΟ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ
Έν Aajxtqi τή 7 Όχτωβρίου 1895.
Κύριε Αιευθνντα τοϋ περιοδικού ή &’ΑνάπΙααις».
Έσωκλείστως πέμπω ύμϊν δύο «πιστολά*?
τοΰ αοιδίμου πατριάρχου Αλεξάνδρειάς Μελε­
τίου τοϋ Πήγα, μίαν προς τον προκάτοχόν
τον Σίλβεστρον τον αοίδιμον πατριάρχην ’Α­
λεξάνδρειάς καί έτέραν προς τον βασιλέα καί
αντοκράτορα πάσης 'Ρωασίας Θεόδωρον. At
επιστολαί αΰται προηγούνται συγγραφής τίνος
τού Μελετίου, ήν όνομάξει Στρωματέα, καί
ής σώζονται μόνον φύλλα αντόγραφα του Με­
λετίου, διασωθέντα καί ταντα υπό τοϋ φιλο-
μούσον Μητροπολίτου Πηλουσ ίου Άμφιλο-
χίου. Είς τήν φιλομονσίαν τοϋ αΰτοΰ Μητρο­
πολίτου όφείλεται καί ή διάσωσις τής θ«ια<?
λειτουργίας τοϋ 'Αποστόλου καί Εναγγελιατοϋ
Μάρκον, χειρόγραφον τοϋ αοιδίμου πατριάρ-
χου Μελετίου τοϋ ΙΊηγα.
Τήν δημοσίενσιν αυτών διά τήν σπονδαιό-
τητα τοϋ σνγγραφέως θεωρήσας άναγκαίαν
πέμπω προς υμάς προς τον σκοπόν τούτον.
Τό χειρόγραφον τό φέρον τάς έπιστολάς, τά
σωζόμενα φύλλα έκ τοϋ Στρωματέως καί τήν
θειαν λειτουργίαν τοϋ ’Αποστόλου Μάρκον
ευρίσκεται έν τή βιβλιοθήκη τοϋ πατριαρχείου
έν Καϊρω έν χειρογράφω χώδικι νπ ανξοντα
αριθ. ΑΖέ καί άριθ. 35 δεδεμένον καί δι-
φθερωμένον διφθέρα έρυθρά είς σχήμα βον
 ΑΝΑΠΑΑΣΙΣ
μεγα, ύφους 23 °/0 καί πλάτους 18 °|G γε-
γραμμένον έπΐ χάρτου ναστοϋ.
Τήν λειτουργίαν τοϋ Αποστόλου άντιγρά-
φαντες πιστώς προτιθέμεθα νά έκδώσωμεν.
Αέξασθε τήν διαβεβαίωσιν τής άκρας προς
ύμας ύπολήφεως μεθ’ ής διατελώ δλω? πρό­
θυμος και προς Θεόν ευχέτης
Ί" Μητροπολίτης Πενταπόλεως
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΜΕΛΕΤΙΟΥ (ΠΗΓΑ)
ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΡΩΜΑΤΕΓΣ
Σιλβέΰτρω τ& Παναγιωτάτω καί Μακαριωτάτω Πά­
πα και Πατριάρχη τής μεγάλης πόλεως Αλεξάνδρειάς
καί κριτή τής οικουμένης δεσπότη καί ίδίω πατρϊ εν
Κυρίω θειοτάτω, ύπακοήν δ Μελέτιος.
Χαλεπαινεΐς μου τή παρρησία δέσποτα χαϊ
πάτερ, ί) τή αλήθεια ϋυμφήσεις χαϊ συναλγή-
βεις μου τή άθυμία; Τών ήμετέρων τούτέστι
τών τής ’Εκκλησίας τροφίμων ου πάνυ δλίγους
πεπλανημένους δρω, και τό γε χαλεπώτερον
τούς τοϋ βήματος. Οί γάρ τοΐς λοιποΐς δφεί-
.
λοντες χαθηγεΐσθαι τυφλώττουσιν άντικρυς,
.Θ
καί γέγονεν εν ήμϊν σκότος το φως. Εμπό-
ριον νομίζουβι τήν ’Εκκλησίαν, τάς ιερατικός
δέ καί αρχιερατικός τάξεις ούκ ευαγγελίου
λειτουργίας, ου διακονίας καί ύπηρεσίας τήν
Π
κοινήν σωτηρίαν θηρωμένας, καί συντεινού-
σμς εις τήν τής ’Εκκλησίας οικοδομήν, άλλα
Α.
δοξομανίας υποθέσεις καί πόρους χρημάτων.
"Si τών δεινών f και τις μοι δώσει τή κεφαλή
πηγάς δακρύων και κλαύσομαι τήν συμφοράν
τοϋ λαού μου; Κεκένωται τής θείας δόξης
δ τοϋ ®εοϋ μονογειής παϊς τήν τών ανθρώ­
πων σωτηρίαν πραγματευσόμενος, πτωχεύει τε
τήν έβχάτην πτωχίαν πλούσιος ών, καϊ άν­
θρωποι μάλιστά γε οί το τοϋ Χριστοϋ πρόσω-
πον φέροντες, οί ποιμένες τοϋ Ισραήλ από
κοπριάς έξεγειρόμενοι και καθεσθέντες μετά
άρχόντων λαοϋ ®εοϋ δοξών οικείων και χρη-
ματολογίας άφορμάς τιθέντες τής :Εκκλησίας
τάς διακονίας, ίδιων δηλονότι παθών παρα­
νάλωμα τάς ανθρωπίνους φνχάς; Χριστόν
αυτόν §δει παρεΐναι τριπλόκω πάλιν φραγελ-
λω τής 'Εκκλησίας έκδιώκοντα τούς θεοκαπή-
λους’ σύ χάθη ίερεύς, ή άρχιερεύς ίσως, μυ­
στηρίων Χριστοϋ έπόπτης, υπηρέτης, μύστης,
μυσταγωγοϋ τύπον καί τόπον έπεχων, αξίαν
και εξουσίαν φορών Χριστοϋ, τοϋ έσχατα πτω-
χεύσαντος, και μηδε πετεινοΐς ίσα μηδε αλω-
πεξι σκήνωμα, ή φωλεόν έσχηκότος, καί συ
περί χρημάτων λογοθετεΐς; καί ζητείς to
κέρδος, καί δοκιμάζεις τό κέρμα, καϊ φηφιζεις
τόν πόρον, καϊ προς τό μαρβίπιον κεχηνας, ο-
πως έχης μεμεστωμένως, τών άλλων απαν-
1931
των υπερορών σωρηδόν τών πάλαι καταφερο-
\ μένων εις αδου ; *Sl γεννήματα τριστάλανα
Ισκαριώτου ! ονχϊ και ύμΐν χρημάτων πιπρά-
σκεται δ Χριστός ; Είπατέ μοι ώ ούτοι' αν­
θρώπων υμάς κατέστησεν άλιεΐς, ή χρημάτων
ποριστάς ; πώς αν άξίως χαθάφηταί τις τής
άτοπίας ή παρά τίσιν εικότως τό κακοδαίμο-
νον άποκλαύσηται; όπου γε καί αυτοί τών
άλλων οί πρόκριτοι τά ξανθά τών ώμοφορούν-
των κάρηνα ούκ άποδοκιμάζουσι τό χρήμα,
άλλ’ εύδοκιμώτεροι και παρ αύτοΐς οί νομι­
σμάτων ενποριστότεροι. Είθε οίος γενησοίμην
προς τηλικοντον κακόν καί γλώττη καί χειρϊ
άντιτάξασθαί ποτέ, ή άλλοθέν ποθεν παραγέ
νοιτο δ τηλικαντην έξοστρακίσων φυχοφθόρον
λύμην, ώς προφθάσαι τήν τοϋ ®εοϋ άπειρον
όργήν. Τό δε νυν έχον άλλας έκτροπός ανα-
τρέπων τόν περί Εκκλησίας συνεγραφάμην
στρωματέα τουτονί τόν δεύτερον, όν σοι τή
θεία φυχή πέμπομεν' δοκιμάσει δε πάντως εί
καϊ τοΐς ήμετέροις στρώμασιν, οιοι τ άν ώσιν
ότι ούν αντιφάρμακου γενέσθαι γνωρίζοντες
τήν ολην ίδέαϋ, καί τό προσφυέστατου καί α­
νόθευτου κάλλος, τις δ’ άν εί'η, τισιν οίκο-
δομεΐται διακονίαις, τίσιν άρχαΐς κυβερναται
και πρός τί τέλος. Εύχομαι δε Θεώ εύαρέστως
καί τόν τής ήμετέρας καί πρός τήν σήν μα­
καριότητα εύμενείας τόν ένόντα τρόπον άφο-
σιώσασθαι, ής αί θεΐαι εύχαί μεθ’ ήμών εί'η-
σαν.
Έν Αίγύπτω *έ. ίσταμένου Άνθεστηριώνος
α. φ. π. ε.
Αντεγράφη πιστώς έκ τοϋ σωζομένου χει­
ρογράφου τοϋ Μελετίου Πήγα έν Καΐρω έν
τή τοϋ Πατριαρχείου βιβλιοθήκη τήν 20 Ιου­
νίου 1890.
-j- Ό Μητροπολίτης Πενταπόλεως
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Θεοδωρω τώ εύαεβεοτάτω καί όρθοδοξοτατω Μο-
ακόβω Βαοιλεϊ κιI Αυτοκράτορι πάαης Ραοβιας καί
ύπερβορίαν μεριών νικητή καί τροηαιονχφ αει Αί-
γονοτω κράτος άμάραντον ιταρά Χρίΰτον θεοΰ Σω-
τήρος.
Μελέτιος μέγας πρωτοσύγκελος καί αρχι­
μανδρίτης Αλεξανδρείας.
Νόμος κεΐται παρά Περσοας κράτιστε Βασι­
λεύ καί Αντοκράτωρ Θεόδωρε καλώς έχων.
Βούλεται γάρ δ νόμος μετά δώρων τοΐς Βα-
σιλεϋσι προσαπανταν. Εκείνο (έγφμαι) μι­
μούμενος δ δίά Μωσέως κεκέλευται δ Θεός,
ούκ όφθήση (φάσκων) ενώπιον Κυρίου Θεοϋ
σου κενός‘ οότω δ’ ακριβώς έσπούδασται Πέρ-
σαις δ νόμος ούτος δ περσικός,ώστε τινό διΐπ-
πεύοντι Αρταξέρξη ποτέ αύτοσχέδια (τό τηνι-
καϋτά γε έγχωριών υπ' απορίας) προσενηνο-
χέναι νάματα Κύρου Ποταμού. Καί Περόών
 αναπααςις
193 2
δε Βασιλείς δορυφοροϋντες προσεχυνησαν εν
Βηθλεεμ τής Ίουδαίας τώ διά τους γηγενείς
νεογεννήτω Βασιλεΐ τώ παλαιώ των ημερών.
*0 df και ®εός ών ήσθη γ όμως υπ ανθρω ^
πων φθαρταΐς δωροφορούμενος υλαις, ή και
ταΐς τιμαλφεστάταις, xcd μυστικόν τι παρα-
σημαινούσαις. Εγώ δε Σοι τω βασιλικώ χροι
τει τήν άνωτάτην δωροφορίαν προσκομίζων
οΐδα ευ μάλα τα μέγιστα χαριζόμενος. Θείους
γάρ θησαυρούς τής καθ' ημάς εύσεβείας άνα
πετάσας (Θεοΰ χάριτι) τω τής εύβεβείας προ-
μάχω χαι όρθοδοξοτάτω Σοι Αυτοκραιορι
προσφέρω ΐνα ον εχεις έν στήθεσι πολύτιμον
μαργαρίτην, iv τοΐς ήμετέροις γράμμασιν α-
στράπτοντα βλέπων, ήδυνθείης μέν αυτός, πα­
ρέσεις df τώ λόγω σχολήν άφιδέστερον φαίην
χαϊ αύγάζοντα ίδιά τοϋ ΰοϋ κράτους ) τούς δεο­
μένους οϊτινες αν ώσιν έτι χαϊ τήμερον, ή τής
άληθείας άμοιρουντες, ή τή αλήθεια μαχόμε-
νοι. 'Ο αυτός χαι όπλοις άηττήτοις, χαϊ άκα-
ταμαχήτω λόγω τής όρθοδοξίας ύπερμαχόμε-
νος γενήσεται δε έν τύποις έκτυπωθήναι κάλ-
λιστά τε χαϊ όρθότατα κελεύσας. Οϋτω παρα
σκευάσεις τον λόγον κοινότερου. Πολλά δε
.
παρ' ημών συγγραφέντα συντάγματα υπέρ τε
.Θ
δογμάτων τής εύσεβείας και κατά αιρέσεων,
τον περί 'Εκκλησίας τόγε νΰν έχον πεπόμφα-
μεν Στ ρω ματ έα, σπεύδοντες τάς άπαρχάς σοι
τής αρχής μή άγεράστως άσπάσασθαι, ας ό
Π
τών όλων Θεός και δεσπότης άτελευτήτοις αί-
ώσι συνεπεκτεινομένας εύθύνειε’ έρρωσθε έν
Α.
Κυρίω το Θειον Σου Κράτος.
Σχιροφοριώνος I'. έτος Σωτήριον α.φ.τ.ε.
έζ Αίγυπτου.
’Αντιγραφή πιατως εκ τον οοοξομίνον χειρογράφου
Μιλετίον τοϋ Πήγα ίν τη εν Καϊρω τοϋ Πατριαρχείου
Βιβλιοθήκη, τήν 2 0 ’Ιουνίου 1890.
f 'θ Μητροπολίτης Πενταπόλεως
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΠΡΟΣ
ΤΟΥΣ m TQi ΕΣΟΤΕΡΣΚΟι ΕΤΑΙΡΟΥΣ
ΤΗΣ «ΑΝΑΠΛΑΣΕΩΣ»
Πιστεύομεν ότι ή έκκλησις, τήν όποιαν έν
άλλη σελιδι απευθυνομεν προς oAoug ημών
τους ανταποχριτας χαϊ τούς συνδρομητάς, θά
τύχη συμπαθούς ύποδοχής ού μόνον παρά
τοΐς iv τώ έξωτεριχώ έταίροις του ήμετέρου
Συλλόγου, αλλα χαϊ παρά τοΐς έν τώ έσωτερι-
χφ. Και τήν έχχλησιν ταύτην θερμότέραν! ro-
νίζομεν ιδία πρός τούς δευτέρους.
Όμολογοϋμεν ότι χαϊ μεταξύ αυτών ύπάρ-
χουσιν οί εργαζόμενοι ύπερ τής «Άναπλά-
σεως» μετά ζήλου χαϊ ένδιαφέροντος χαϊ προς
όλους τούτους έχφράζομεν τάς θερμάς ημών
χαι τοϋ Συλλόγου ευχαριστίας. 'Αλλά χαϊ δεν
άποχρύπτομεν ότι το έσωτεριχόν έν τή υπο­
στηρίξει τοϋ φύλλου υστέρησε πολύ τοϋ έ-
ξωτεριχοϋ.
Τίνα τά αίτια; Αξίζει νά έξετασθώσιν. Είνε
αίτια οίχονομιχά ; "Οχι. Κατά τά πρώτα τής
έκδόσεως τής «’ Αναπλάσεωςϋ έτη δέν έμάστι-
ζε τήν Ελλάδα ή σήμερον ένσχήψασα επ' αύ-
τήν οικονομική χρίσις. Έχ δέ τοϋ εξωτερικού
και άνθρωποι διά πάλης χαϊ αγώνας τά προς
το ζήν ποριζόμενοι, ώ? ήμεΐς αυτοί γνωρίζο-
μεν, έσπευσαν νά προσφέρωσι τήν ύποστήρι-
ξίν των εις το φύλλον. "Αλλα λοιπόν εΐνε τά
αίτια τής προθυμίας τούτων, τής αδιαφορίας
έχείνων' εινε αίτια διαφοράς αισθημάτων, φρο­
νημάτων, άρχών, πεποιθήσεων, αίτια χαθαρως
θρησκευτικά και ηθικά.
Εις το εξωτερικόν έχχαίει τάς χαρδίας τών
έλλήνων τής πίστεως το πϋρ χαϊ τό ηθικόν αί­
σθημα σχετιχώς ακμάζει παρ' αύτοΐς χαϊ ζή. 01
ναοϊ έχει πληροϋνται πιστών εύλαβών χαϊ ό ε­
σταυρωμένος ελκύει παρά τούς πόδας του πλήθη
λατρευτών. 'Η θρησκεία εις πολλούς «ξ έχείνων
εΐνε αρχή ζώσα και κυβερνώσα τάς ψυχάς, χαϊ
ή δράσις σωματείων άνυ-φούντων τήν σημαίαν
τοϋ άναστάντος 'Ιησού χαϊ καλοΟντος εις ά-
νάστασιν πνευματικήν χαϊ ήθιχήν τούς πι­
στεύοντας εις τήν διδασκαλίαν αύτοϋ τούς η­
λεκτρίζει και τούς συγχινεΐ. Αιά τοϋτο από τής
πρώτης τής «Άναπλάσεως» έκδόσεως μέχρι
σήμερον οί εν τώ έξωτεριχώ όμόδοξοι χαϊ ό-
μοεθνεΐς εχαιρέιισαν χαϊ ύπεστήριξαν αυτήν
μετά ζήλου χαϊ ένθουσιασμοΰ άξιων παντός
έπαίνου και παντός θαυμασμού.
Τοϋτο όμως δεν συνέβη όμοίως χαϊ έν τώ
έσωτερικώ. Έν αύτώ πλειότερον τής θρησκείας
συγχινεΐ ή πολιτική’ τήν έχχλησίαν ύπεσκέλι-
δεν ή φατρία' τά καθήκοντα τών πιστών έπε-
σκοτίσθησαν υπό τών παθών τών έχλογέων,
και ή σπουδαιότης τής ήθιχοθρησκευτιχής χι-
νήσεως καϊ έργασίας δεν συγχινεΐ τούς έν 'Ελ-
λαδι οσον ή κομματική χίνησις χαϊ ή όργάνω-
σις έκλογικών διαδηλώσεων. Εις δε τό αίτιον
τοϋτο πρέπει νά προστεθώσι χαϊ ή άγυρτιχή
διαδοσις τών ψευδών χαι όλεθρίων τοϋ ύλι-
σμοϋ δογμάτων, τά όποια άσυνειδήτως χαϊ έ-
ναντίων τής αλήθειας τών πραγμάτων πα-
ρεσταθησαν προς τούς κατοίκους τοϋ ελληνι­
κού βασιλείου ως αναμφισβήτητοι έπιΟτημονι-
καϊ αΛήθειαι, ή εύρεΐα κυκλοφορία τερατωδών
και δηλητηριωδών μυθιστοριών χαϊ άλλων
τοιουτων δημοσιευμάτων, και ή άσημότης χαϊ
αδρανεια τής έν *Ελλάδι έχχλι,σίας προελθοϋ-
σα εκ λόγων χαταδειχνυμένων εις τήν τελευ-
 A^N A n A A Σ I Σ
ταίαν προβφώνηβιν τού Σεβ. Μητροπολίτου
'Αθηνών προς τά μέλη τής ίεράς Συνόδου
Τοιουτοτρόπως έξηγειται πώς ή «’Ανάπλα-
6ιςν εν Ελλαδί όλιγας μόνον εκατοντάδας έ­
χει συνδρομητών. Αλλά xal έξ αυτών όχι ό
λίγοι όφειλουσι Ουνδρομάς όλοχλήρων ετών.
Αίχαια δε μέτρα θά ήλάττουν αντους τουλά­
χιστον κατά το έν τρίτον ακόμη.
Επί τούτφ είλικρινώς θλιβόμεθα και άλ-
γονμεν. Φνλλον, οίον το τής «’Αναπλάσεων,
εν τώ εσωτερικά ιδία έπρεπε νά ύποστηριχθή
εκθυμως' διότι τούτο μάλιστα έχει ανάγκην
θρησκευτικής και ηθικής άναπλάσεως τοϋτο 6-
ψείλει νά υποστήριξή θερμότερου φύλλα συντε-
λοϋντα εις τήν θεραπείαν και την βελτίωσιν
τής νοσώδους καταστάσεώς του.
Τής θρησκευτικής ταυτης και ηθικής αδια­
φορίας τά αποτελέσματα πρόκεινται οίκτρότατα
ένώπιον πάντων ημών. Εί'μεθα όποιοι κατην-
τήσαμεν εις όλας rag σφαίρας τής ενεργείας
μας, διότι πάσχομεν έλλειψιν προσώπων και
χαρακτήρων, διότι άπελακτίσαμεν τήν ευθύ­
τητα, τήν χρηστότητα, τήν όμόνοιαν, τήν α­
δελφότητα, τήν αγάπην και τήν δικαιοσύνην'
.
αδύνατον δέ νά έξαγνισθώμεν και ν’ άνορθω- I
.Θ
θώμεν, αν δεν άναπλασθώμεν ηθικώς και άν
διά τής ηθικής μεταβολής δεν δημιουργήοωμεν
νέα πρόσωπα, νέους χαρακτήρας, νέαν κοινω­
νίαν και βίον νέον.
Π
Προς τήν μεταβολήν ναύτην πρέπει όλοι ό­
σοι περισώζομεν ηθικόν τι συναίσθημα, όσοι
έχομεν έν έαυτοις θρησκευτικόν τινα σπινθή­
Α.
ρα, όλοι πρέπει νά εργασθώμεν μετά ζήλου
και άφοσιώσεως ανταξίων τής ίεράς ύποθέ-
σεως' αμαρτήματος δέ φοβερού θά εί'μεθα έ­
νοχοι, άν πάσαν προσπάθειαν δεν καταβάλω-
μεν, όπως διαδώσωμεν εις κύκλον ενρύτατον
τήν ήθικοθρησκευτικήν δημοσιογραφίαν. Το
δηλητήριον τής ηθικής έπιπολαιότητος και α­
πιστίας διοχετεύεται εις τάς πόλεις καί τά χω­
ρία μας διά δημοσιευμάτων ημερησίων καί
περιοδικών' κατ’ αυτών άρα πρεπει ν άντιτα-
ξωμεν άλλα, έμπνεόμενα ύπο τής υγιούς επι­
στήμης καί τής αληθούς πίστεως, υπό τής έλ-
πίδος καί τής αγάπης
Προς τούτο ή «Άνάπλαβις» καλεΐ συνερ-
γούς έκ τών έν τώ έσωτερικώ ανταποκριτών
της καί συνδρομητών πάντας όσοι μέχρι νού-
δε τήν ύπεστήριξαν προθυμως, και εκείνους
οϊτινες, πλειότερον διαθερμαινόμενοι, δύνανται
νά έργασθώσι προς εϋρυτέραν διαδοσιν αυτής.
"Ας έργασθώσιν ώς υπέρ ιδίας ύποθέσεως, καί
έτι πλέον, ώ? ύπέρ θείας. "Ας μή διβτάσωσι νά
προτρέξω σι πρός έγγραφήν όσους δύνανται,
πτοούμενοι τήν κρατούσαν οικονομικήν κρίσιν.
Τον λόγον τούτον άς άρωσιν από τού μέσου
Έΐοδεύουσιν οί πλεΐστοι τόσα εις περιττά καί
1933
ασκοπα, ώστε συνδρομή έτησία δραχμών δέκα
είνε δαπάνη ελάχιστη καί όνεπαίσθητος ’Εξο-
δεύουσιν άλλοι τόσα εις δημοσιεύματα ήθο-
φθόρα καί επιβλαβή εις τά άτομα, τάς οικο­
γένειας, τήν κοινωνίαν, ώστε έκ τών χρημά­
των αυτών δύνανται νά λαμβάνωσιν ολα τά
ήθικοθρησκευτικά περιοδικά, εύεργετοϋντες
άμα εαυτούς, τους οικείους των, τούς σνμπο-
λίτας των, το έθνος των, καί έκτελούντες το
καθήκον αυτών προς τήν Εκκλησίαν καί τον
Κύριόν των ’Έπειτα ή μικρά δαπάνη, εις ήν
θά τούς προτρέψωσι νά ύποβληθώσι γινόμενοι
εταίροι τής «Άναπλάσεως», ας τοΐς καταδεί-
ξωσιν ότι θά είνε ή παραγωγικωτέρα τών δα­
πανών. Μόνον διά τής ύποβτηρίξεως τών η­
θικών αρχών καί τής χριστιανικής άναπλάσεως
τής κοινωνίας μας θά βελτιωθή ή καθόλου
θέσις μας καί θ άπαλλαγώμεν καί τών οικο­
νομικών κρίσεων καί περιπλοκών. *Η ηθική
μόρφωσις θά δημιονργήση ευθείς καί χρη­
στούς πολιτενομένους διαχειριζομένους μετά
φειδούς τά δημόσια καί έμπεδοϋντας τήν δη­
μοσίαν πίστιν' ή ηθική μόρφωσις θά δημιουρ-
γήση καί ίδιώτας έκτελούντας τίμίως τάς συν-
αλλαγάς των καί θά έμπεδώβη τήν οικονομι­
κήν έν τή ήμετέρα κοινωνία πίστιν Καί ύπο
τήν καθαρώς λοιπόν οικονομικήν έποψιν ού-
δεμία δαπάνη είνε τόσον αναγκαία καί απα­
ραίτητος καί ωφέλιμος όσον ή γινομένη πρός
νποβτήριξιν φύλλων ήθικοθρησκευτικών γρα-
φομένων έν αλήθεια, έν πίστει, έν έλπίδι, έν
δικαιοσύνη, έν άγάπη.
"Ολα ταύτα άς άναπτύσσωσι καί άς έπεξη-
γώσιν όσοι έκ τών ανταποκριτών ημών καί
τών συνδρομητών θεωρώσι καθήκόν των νά
έργασθώσιν υπέρ τής «Αναπλάσεως» πρός έ-
κείνους, τούς όποιους θά προσπαθήσωσι νά τά-
ξωσι μεταξύ τών εταίρων αυτής. Άς άπευθύ-
νωνται πρός αυτούς όχι διά τον τύπον, διά νά
λάβωσιν αφορμήν νά φαντασθώσιν οί ίδιοι ότι
κάτι ήθέλησαν νά ένεργήσωσιν, όχι μέ ψυ­
χρούς λόγους, όχι μέ δειλάς έπιφυλάξεις, όχι
μέ τήν άπογοητεύουσαν προκατάληψιν ότι
σήμερον ή κοινωνία δέν προσέχει εις τά ηθι­
κό θρησκευτικά δημοσιεύματα, άλλα μέ ένδια
φέρον, μέ ζήλον, μέ άγάπην, μέ ύπ ψονήν,
φωτίζοντες, διδάσκοντες, προτρέποντες, συμ-
βουλεύοντες, παρακαλοϋντες. Τοιουτοτρόπως
διέδωκαν τό Εΰαγγέλιον οί άπόστολοι καί οί
μιμηταί των τοιουτοτρόπως πρέπει νά διαδί-
δωμεν καί σήμερον όσοι θέλομεν νά εί'μεθα
χριστιανοί άληθείς τά χριστιανικά δημοσιεύ­
ματα. *Η χλιαρότης είνε έγκληματική’ καρδίαι
χλιαραί όχι μόνον αύταί δέν δύνανται νά είνε
χριστιανικαί, άλλα διά τής νωθρότητος καί
τής άδρανείας των άφίνουσιν έλέύθερον το
στάδιον εις τήν άσέβειαν καί εις τήν απιστίαν.
i93k
Πνρ πίστεως, αγάπης πύρ πρέπει να φλογίζη
τάς ψνχάς τών δπαδών τον ’Ιησού' καί το πϋρ
αντο ας διαθερμάνη τάς καρδίας σας, φίλοι
έταίροι τοΰ ήμετέρου Συλλόγου. Γεινατε, εν
τώ μέτρα τών Ιδίων δυνάμεων έκαστος, από­
στολοι καί διαδόται τής χριστιανικής ιδέας.
Έργάσθητε υπέρ τών χριστιανικών όργάνων,
τά δποία αυτής ύπερμαχοϋσιν. Είνε συμφέρον
τούτο και καθήκόν σας, είνε δόξα καί τιμή σας.
Αναδείχθητε έργάται τής ηθικής άναπλάσεως
τών δμοεθνών σας, τών δμοδόξων σας, τών
αδελφών σας. Ονδεμία αποστολή είνε αυτής
ύψηλοτέρα. Η Διενθνν<ίΐζ
—*-r*f-γ-—
TO Anon ΟΡΟΣ
'Χπο τον τίτλον τούτον δ εν τώ ίερώ Κοι-
νοβίω τού Αγ. Παύλον (έν Αθω! Ιερολογιώ-
τατος κ. Κοσμάς αγγέλλει τήν νπ αυτού έκ-
δοσιν μεγάλης συγγραφής, ήτις θά περιέχη :
Έπισκόπησιν τής Χαλκιδικής άπδ τών χρό­
νων τον έν αυτή άποικισμοϋ μέχρι τού Γ'.
.
μ. X. αίώνος. — Τά περί τού έν ’Αθω μονα­
.Θ
χικού βίου άπδ τού Γ. μ. X. αίώνος μέχρι
τών ήμερών ημών, έρειδόμενα έπί τής παρα-
δόσεως καί έπί έγγραφων έπισήμων. — Τό
δίκαιον τών Αθωιτών μοναχών, τά ήθη, τήν
Π
διοικητικήν τάξιν καί τάς συνθήκας τής έν
τώ "Ορει έγκαταβιώσεως αυτών. — Τήν έξαί-
Α.
ρετον τού Αγίου “Ορους έχκλησιαστιχήν τά­
ξιν. — Τάς φυσικάς καλλονάς τής χερσονή­
σου καί τήν κατά μέρος ιστορίαν τών Τερών
Μονών μετά τών βιβλιοθηκών καί κειμηλίων
αύτών.
Το όλον έργον θά σύγκηται έκ 36 τυπο­
γραφικών φύλλων σχήματος μεγίστου εις kov.
Θά έμπεριέχη δέ καί πεντήκοντα φωτοτυπικάς
εικόνας μεγέθους 18X26 έκατοστ., όγδοήκον-
τα έκ μεγέθους 6 '/^ΧΡ ’/ί έκατοστ., πέντε
ξυλογραφήματα καί ένα χρωμολιθογραφικόν
χάρτην.
'Η έκόοσις αυτή, ήτις θά είνε λίαν φιλόκα­
λος, εφάμιλλος προς τάς έν Ευρώπη άρίστας
τοιαύτας, δοναμένη νά χρησιμεύση καί ώς πο
λύτιμον λεύκωμα πάσης αιθούσης εις δμοδό-
ξους, άλλοδόξους, ιστορικούς, καλλιτέχνας καί
έν γένει έραΟτάς τού καλού, θά τιμαται απλώς
δεδεμένη φρ. χρ. 23, πολυΓίλώ? ά* φρ.
30.
Οι προπληρώνοντες άμα τή έγγραφή των
θα λαβωσι τό έργον μόνον αντί φρ. χρ, 20.
_ Συνδρομηταί έγγράφονται καί έν Γραφεία
τής «Αναπλάσεωςν.
Α Η Λ Ω ΣI Σ
ΠΡΟΣ ΚΑΘΪΣΤΕΡΟΪΝΤΑΣ
Παρακαλούνται of όφείλοντες συνδρομάς
τού 1893, καί προγενεστέρας hi, εις τάς κά­
τωθι πόλεις, νήσους καί χωρία τού έσωτερι-
κού, νά εμβάσωσι τάς συνδρυμάς των προ
τής λήξεως τού ένεστώτος έτους. Έλπίζομεν ή
παράκλησίς μας αυτή νά είσακουσθή προθύ-
μως παρ’ αυτών. Στοιχειώδης δικαιοσύνη έπι-
βάλλει νά πληρώνη τις δ,τι τώ στέλλεται έπί
πληρωμή, δ δέ μή έννοών νά έκτελέση τήν
υποχρέωβίν του ταύτην παραβιάζει πάντα νό­
μον, θειον καί άνθρώπινον. Τούτο θέλομεν
νά πιστεύωμεν δτι συναισθάνονται πάντες οι
συνδρομηταί μας, δτι δέ άτυχεΐς μάλλον πε­
ριστάσεις ήμπόδισάν τινας μέχρι τούδε νά
έκτελέσωσι τό πρώτον προς τήν «Ανάπλασιν»
καθήκόν των. Αέν δυνάμεθα δμως ν άναμεί-
νωμεν έπί πλέον. "Αν έντός δύο μηνών δέν
στείλωσι τάς όφειλομένας συνδρομάς των ή
δέν δικαιολογήσωσι τήν άναβολήν προς τήν
Αιεύθυνσιν, θ' άναγκασθώμ3ν νά διακόψω-
μεν τήν αποστολήν τού φύλλου, θά κάμωμεν
δέ χρήσιν παντός νομίμου μέσου προς είσπρα-
ξιν τών καθυστερουμένων. Άλλ* εις τήν α­
νάγκην ταύτην δέν πιστεύομεν νά μάς φέρη
ουδέ εις τών όφειλόντων. Είς έποχήν, κατά
τήν δποίαν ή κοινωνία μας τόσην έχει χρείαν
ηθικής άναμορφώσεως καί ξωή?, θά ύποστη-
ρτχθή βεβαίως μετά προθυμίας φύλλον, οϊον
το τής «Αναπλάσεως», έξυπηρετοϋν γενναίως
είς τήν παρ' ήμΐν άναβίωσιν καί ένίσχυΟιν τού
θρησκευτικού συναισθήματος καί είς τήν άνύ·
ψωσιν τού ηθικού φρονήματος.
Καί άλλοτε έγράφησαν τά δέοντα περί έκεί-
νων, οΐτινες καθυστερούσε τάς συνδρομάς
των. Αλλά πολλοί έξ αυτών άντέταξαν σιγήν.
Τοιουτοτρόπως ή Αιεύθυνσις ούτε αν ύπάρ-
χωοιν έν τή ζωή γνωρίζει. Καί έπειδή of συν­
δρομηταί τού φύλλου πρέπει νά είνε βέβαιοι
καί πραγματικοί, θά διαγραφώσιν άμετακλή-
τως άπό τών καταλόγων μας όλοι όσοι καί τώ­
ρα κωφεύσωσιν είς τήν άπευθυνομένην πρός
αυτούς πρόσκλησιν.
Ιδού αί περί ών δ λόγος πόλεις, νήσοι καί
χωρία.
c Ανω Αίβρη—Αίγινα—Αγρίνιον — Αιδηψός
Αλμυρόν — Αμπελάκια — ΨΑνω Μουσούνιχσα
Αγάς— Αρφαράς—Αστακός—Αλιβέριον —
Αμφισσα—Αμοργός—Άνίζηρα — Βαρύμπόιτη
Βόνιτσα—Βιτρινίτσα—Βοννιχώρα— Βράλ-
λ·α Γαρδίκι—Γαστούνη—Γύθειον — Γραβιά
Αεσιάνη—Α ρεστενά—Αημητσάνα—Ζωριά-
κ,ον - Ιθάκη — Κερατέα—Καστέλλιον—Κνλλή-
 ΑΝΑΠΑΑΣ1Σ
νη — Κέα — Κύ&νος — Κεφαλόβρνβο ν — Κλήμα
(Αήμος 'Ταίας)— Κλήμα {Αήμος Οίνεώνος) —
Καπλανοχώριον — Κορωπή — Κωντάριτβa —
Κολαξϊζ—Κακούβίτ 6α - Χρανίδιον — Κατάπια -
λον—Κονίβτραις — Καροντά—Κάτω Αερεγκλή
— Αεχαινά—Αοιδωρίκιον — Αεοντάριον—Αε-
πενοϋ—Ααγκάδια— Μήλο ς —Μυκήναι — Μύ­
κονος — Μινζέλα— Μαλ ανδρΐνον — Μενίδιον
—Μαχρολι&άριον — Μώλος—Μόδινον— Μεν-
δενίτβα—Μωρονφιλιάνα — Μεγάλο ύπολις —
Μελιγαλά — Μπαμπίνη— Μηλέαι — Μονζάχιον
—&νλογαϊδάρα— !Ε!νλόχα6τρον — Βηροχώριον
— Πόρος—Πτελε'ος— Παλαιοκατούνα— *Ριό-
λον—Στεμνίτβα—Σεβεδίχον — Σχϋρος -Σονρ
πη—Σερνιχάχη— Σκόπελος — Σίφνος— Σηρά-
χον— Σχουροχώριον — Στρώμνη —Τρίχχαλα
— Τατάρνη— Τοπόλια—Τζεφ ερεμίνη — Χρυ
0ο ν— Χαμάχον.
Η ΕΝ TD, ΓΑΜΟ, ΕΝΟΤΗΣ
Ό Θεός πλάβας τον Αδάμ εϊπεν ότι χαλ'ον
δεν είνε να μένη ό άνήρ μόνος. Καί έπλαβεν
.
έχ τής πλευράς τον τήν γνναΐχα. Και ό Α­
.Θ
δάμ αυτός, ore εν μέβω των θέλγητρων τοϋ
Παραδείβου έξήβτραψεν ένώπιόν τον ή θε-
βπεβία καλλονή τής Ενας χαϊ έτελέβ&η ή με­
τ' αυτής ιερά καί μνβτηριώδης ένωβίς τον, τήν
Π
προβεφώνηβεν όβτοϋν έχ τών όβτέων τον
χαι βάρκα έχ τής βαρχός τον’ προδιαγράφων
de τον νόμον, όβτις ώρίβ&η νά δεβπόξη εις
Α.
τάς μεταξύ τοϋ άνδρος χαϊ τής γυναιχός βχέ-
βεις, προεΐπεν ότι ό εις χάριν τον έτερον θά
καταλείπη τον πατέρα χαϊ τήν μητέρα του χαϊ
θά εϊνε oC δύο εις βάρκα μίαν.
"Οτε κατόπιν ό Κύριος ήμών ώμίληβε περί
τής ένώβεως ταύτης τον άνδρος και τής γυ-
ναιχός, τής διά τον γάμον έξηγιαβμενης, ωρι-
βεν αύτήν Ιβόβιον, άδιάλντον, άδιάρρηχτον,
πλήν εν μια μόνη αίτια. Και οτε ο Παύλος
ή&έληβε νά δείξη τον ιύπον, κατά τον όποιον
πρέπει τά χατ' αυτόν νά ρυ&μιζωνται, τοιοϋ-
τον έδειξε τήν ένωβιν τον Χριβτον μετά τής
Έχχληβίας. * Οποία ή ένωβις ίχείνου μετά ταύ
της, όποια ή ένότης τής κεφαλής μετά τον
βώματος, τοιαύτη χατά τον χριβτιανιβμον πρέ­
πει νά εϊνε χαϊ ή ένότης μεταξύ άνδρος χαϊ
γνναιχός, οϊτινες βνμπλεχονβι προς αλληλας
τά$ τύχας των, χατά τήν γραφικήν έχφραβιν
τον Χρνβοβτόμον, διά τής τον γάμον κοινω­
νίας.
*0 άνήρ εϊνε εν τω γάμω ή κεφαλή’ ή γυ­
νή εϊνε το βώμα. Εϊνε λοιπον ή ενωβίς των
ένωβις βωματιχή' άλλ οχι οίαν τήν δηβιονρ
γονβι τά ένβτιχτα χαϊ αί όρέξεις' το υλικόν
Οτοιχεΐον εν αύτή έξαγιαζόμενον χα%ίβταται
i93h
βχεδόν αϋλον’ ή βάρξ άποβαίνει βχεδόν πνεύ­
μα’ χαϊ at βνγχινήβεις, τάς όποιας γεννώβιι
ή άμοιβαία θεα, at θωπεΓαι, ot άβπαβμοί, αί
περιπτύξεις, δεν άποτελοϋβιν, έξαγνιζόμεναι,
μέδην αίβ&ήβεων άλλ' έχβταβιν ψυχών.
Ό άνήρ εν τω γάμω έπέχει χαϊ δέβιν Χρι-
βτοϋ’ ή δέ γυνή έπέχει τόπον Έχχληβίας Εϊνε
λοιπόν ή ένωβίς των χαϊ ένωβις πνευματική
χαι ή&ιχή. Ονδεν πρέπει νά χωρίξη τον Χρι-
βτόν άπό τής Εχχληβίας' ονδεν πρέπει νά χω-
ρίζη χαϊ τον άνδρα άπό τής γνναιχός. "Εν
διά τοϋ πνεύματος τον αγίου γίνονται ό Χρι-
βτός χαϊ ή Έχκληβία. "Εν διά τοϋ αυτού
πνεύματος πρέπει νά γίνωνται έν τω γάμω
χαϊ ό άνήρ χαϊ ή γυνή. *Ενότης πνεύματος
έχει, ψυχών, καρδιών, βίου' χαϊ παρ' αύτοΐς
τοιαύτη ένότης πρέπει νά χρατή.
Καμμία ένωβις, χάνεις μεταξύ τών ανθρώ­
πων δεβμός, όβον γλνχύς, άγιος, θελκτικός,
ιερός χαϊ αν εινε, δεν έχει τόβην δύναμιν χαϊ
τόβην τιμήν όβην ή ένωβις τοϋ γάμου, όβην
ό δι' αυτού δημιονργούμενος δεβμός τοϋ άν-
δρός χαϊ τής γνναιχός. Εϊνε γλυκεία ή μητρι­
κή άγχάλη εις ήν τόβα όφείλομεν, εινε ποθεινή
ή βτέγη, υπό τήν οποίαν έδεχόμεδα rag θωπείας
άγαπητοϋ πατρός. Άλλ'εϊνε δελχτιχωτέρα πά-
βης άλλης ή βνζνγιχή άγχάλη χατά τον νό­
μον, τον όποιον αυτός ό Θεός ένεφύτευβεν
Ας τάς χαρδίας μας' χαϊ όταν έπιβτή ή ώρα,
χατά τήν όποιαν ό εύλογήβας τον πρώτον γά­
μον βτέλλει προ ήμών τήν βύντροφον τοϋ βίου
μας, δαχρνόεν γελόωντες χαταλείπομεν πατέρα
ι χαϊ μητέρα, χαϊ ή νέα φωλεά μας εινε ως εί-
χών τις τοϋ Παραδείβου, μέβω τών θέλγητρων
χαϊ τών αρμονιών τοϋ όποιον ό ’Αδάμ χαϊ ή
Ενα έν %εβπεβίω έρωτι βυνήρμοβαν τάς καρ-
δίας των χαϊ ήνωβαν τον βίον των. Εϊνε ά-
χόμη ώραίον xul εράβμιον, ήδύ χαϊ προβφι-
Aeg τό νά έλ&η εις τό φως τού χόβμον τού­
του γλυκύς καρπός τής ένώβεως χαϊ τής άγά-
πης μας, νά αίβ&ανίδώμεν τάς τρνφεράς άγαλ-
λιάβεις, τάς όποιας πατήρ χαϊ μήτηρ άπο-
λαύονβιν εις τήν θεάν τοϋ τέκνου των, εις τά
βλέμματα αυτού, τά μειδιάματα, τάς φω-
νάς, τά βχιρτήμαια, εις τόβας άλλας άγγελι-
χάς αυτού χάριτας άλλ' όταν χινδυνενη ή μή­
τηρ, βτέργομεν τήν δυβίαν τοϋ τέκνου, χαϊ
υπό τά φιλήματα ήμών άπομάββει αυτή τά
δάκρυα, τά όποια δι αυτό έχνβε.
Σκέψεις, διαλογιβμοί, όνειροπολήβεις, βχέ-
δια, αίβ&ήματα, πόθοι, παλμοί, προβενχαί,
χαραί, θλίψεις, γέλωτες, δάκρυα, άβματα, θρή­
νοι, ενπορίαι, βτερήβεις, at μάλλον μνβτικαϊ
άγαλλιάβεις, ot μάλλον μύχιοι βτεναγμοί, όλα
ταϋτα είνε κοινά εις τον άνδρα χαϊ τήν γυ­
ναίκα. '£1ς άνθρωποι άποτελοϋβι μέρος τής
άλλης κοινωνίας’ άλλ' ώς βύξνγοι άνήχονβιν
 αναπααςις
1936
άποχλειστιχώς καί άμερίστως ό it? εις r°f/ έτε­ ΖΕΒΑΓΘΗΤΕ THE ΑΛΗ8ΕΙΑΗ
ρον. Καί ή συζυγική αν τη ενότης καθιστά χοι
ν'ον καί ένιαΐον τον δλον αυτών βίον., ’Από τών πανεπιστημιακών εδρών τού άνω-
Άνήρ χαΐ γυνή ένούνται εν τω γαμω^ ως τάτου ημών έκπαιδευτηρίου χαθηγηταί τινες
δ Χριστός μετά τής εκκλησίας. "Εχουσιν έπο έξακολουθοϋσι νά διδάσχωβι τούς φοιτητάς
μένως καί άνάλογα προς άλλήλονς καθήκοντα. τήν Ααρβίνειον θεωρίαν, ijv παριβτώβιν ώς
Τίνα δ£ ταντα ; Ή πίστις, ή τιμή, ή άγαπη. πραγματικήν αλήθειαν δριβτικώς βεβαιωθεΐ-
Καί όποια ; Τούτο θά έξετάσωμεν εις επόμε­ σαν υπό τής έπιΰτήμης, νά χαρακτηρίζωβι δέ
να άρθρα. _ } μωρούς^καί άθλιους τούς άρνονμένους αυτήν.
Πίστις, τιμή, αγάπη, είνε καθήκοντα α- Εις τούς κυρίους αυτούς, περί τών όποιων
πορρέοντα από τής εν τω γάμω ένότητος άν- δεν γνωρίζομεν τίνος εΐνε ένοχοι, άμαθ ίας ή
δρός καί γνναικός. 'Αλλ' είνε καί απαραίτητα άγυρτείας — teptimn non diltur—, δέν έρχό-
αυτής στοιχεία' δπον αυτά έλλείπουσι δεν υ­ μεθα νά είπωμεν ότι όφείλουβι νά λάβωσιν ύπ'
πάρχει γάμος, άλλα συναγελασμός. Καί άμφο- όψιν των τά ηθικά αποτελέσματα, τά όποια ή
τερας ταύτας τάς όψεις αξίζει νά διαφωτί- διδασκαλία των παράγει εις ψυχάς νεαράς,
σωμεν. αϊτινες έχουσιν ανάγκην ηθικής διαπλάσεως
Μΐ}ζ. Γαλανός καί έι ισχύσεως' ούτε έρχόμεθα νά σνζητήσωμεν
——ίβί- J - - προς αυτούς περί τών κινδύνων, οί όποιοι ά·
πειλούσι τά άτομα, τήν οικογένειαν, τήν κοι­
Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ!
νωνίαν, τήν πολιτείαν, τήν ανθρωπότητα εκ
ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ διδασκαλίας, ήν μεταδίδουσιν όχι τουλάχιστον,
ώς ό Ααρβϊνος ό διαβλέπων έν τώ άρχικώ
πρωτοπλάσματι ύπερτέραν δημιουργικήν ενέρ­
Ό Σεβ. Μητροπολίτης Αθηνών καί πρόε­
γειαν, εις τήν οποίαν άκράδαντυν έτρεφε πε·
δρος τής ίεράς Συνόδου επί τή ένάρξει των
.
ποίθησιν, άλλά μέ πνεύμα υλιστικόν καί άρ-
έργασιών αυτής κατά τήν Μα' . Συνοδικήν
.Θ
νησίθεον. 'Αλ£ έρχόμεθα πρός αυτού? έν ό-
περίοδον άπηύθυνε προς τους Σεβ. Συνοδι­
νόματι τής επιστήμης αυτής, τής έν τή φύσει
κούς καί τον παραβτάντα υπουργόν τών ’Εκ­
κλησιαστικών βαρυβήμαντον προβφώνηβιν, έχ- αλήθειας, τών νόμων, οΐτινες δεσπόζουσιν έν
τυπωΰεΐβαν εις ιδιαίτερον φυλλάδιον. Εν τή τή βιολογία, καί τοΐς λέγομεν : €δέν θέλετε νά
Π

προβφωνήβει ταύτη έξετάζεται καί καταδει­ είσθε άνθρωποι δεν ένδιαφέρεσθε περί τών
κνύεται ή σύγχρονος νοβηρά κατάβταβις τής αθλιοτήτων, τών ποταποτήτων καί τών κατα­
έν 'Ελλάδι ’Εκκλησίας, άνερεννώνται τά αίτια στροφών, μέ τάς όποια? συνοδεύει τήν έμφά-
Α.

αυτής και βυζητοϋνται καί υποδεικνύονται τα νισίν του τό υλιστικόν τέρας' αν ήσθε όμως
μέτρα, ών τήν πρωτοβουλίαν λαμβάνουοα ή ειλικρινείς έπιστήμονες, &ν ήσθε απροκατάλη­
Ιερά Σύνοδος καί σθεναρώς υπέρ αυτών δρώ- πτοι τής πραγματικής γνώαεως έρασταί, de-
σα, πιΟτώς 0’ αυτό έφαρμόζονβα δύναται καί βάιίθητε τίιν άλόθειαν.»
αυτή εις το έμπρέπον αυτή ν' άναβιβασθή ύ­ » Ο Ααρβΐνος προέβαλεν όχι έ π ι 6 τ η μ ο­
ψος καί το ιερόν αυτής καθήκον προς τον ν ικ ή ν β ε β α ί ω σ ι ν, άλλ' ά π λ ή ν ύ π ό-
Κύριον ημών καί τήν παρ' ήμΐν Έχκληβίαν θ εσιν, τήν όποιαν ύπεστήριξε δΤ έπιχειρη-
του νά έκτελέση, άναδεικνύουσα αυτήν άντα- ματων φαν τα σ τ ι κ ώ ν, άνεγνώρισε δέ τό
ξίαν του ευκλεούς παρελθόντος της καί τού άκαταμάχητον τών κατ' αυτής αντιρρήσεων, άς
μεγάλου προοριβμού της. επήγειραν οί κράτιστοι φυσιοδιφαι.Γ Ο δέ αναμ­
Αφορμήν λαμβάνοντές άπό τής προβφωνή- φισβήτητος νόμος τού αμεταβλήτου τών ειδών
6εως ταύτης καθήκον ημών θεωρούμεν νά κατεδικασε διά παντός τήν φαντασιώδη ύπό
γράψωμεν σειράν άρθρων περί τών θίγόμενων θεσιν. Έν Ευρώπη καί Αμερική οί ακηπτού
ζητημάτων καί τών προβαλλόμενων μέτρων, χοι τών πειραματικών έπιστημών άποκηρύτ-
έν τή πεποιθήσει ότι τοιαύτη συζήτηΰις καί έ­ τουσιν αυτήν, διάσημοι δ’ όπαδοί της τήν
ρευνα είνε πολλω σπουδαιοτέρα καί έπωφε- εγκατελιπον. Τό αγνοείτε ; Εΐνε λυπηρόν'τότε
λεστέρα τών τόσων άλλων, περί τάς όποιας άποκρυβητε' μή έπιδεικνύετε τήν γυμνότητά
μετά τοβούτου πάθους καταναλίβκεται ή πα­ σας. Τό γνωρίζετε ; Τότε βιγήσατε, αφού θέ­
ρ'ήμΐν δημοσιογραφία. Έφ όσον ή 'Εκκλησία λετε νά λέγησθε έπιστήμονες. 2Se60d0ntC
μας διατελή εις καταπτωσιν καί θρησκευτικώς την άλιίθειαν.»
είμεθα νεκροί, α? μή έλπίσωμεν ότι θά δυ Μιχ. I. Γαλανός
νηθώμεν νά έπιτύχωμεν οιανδήπore κοινωνι­
κήν καί πολιτικήν άνόρθωσιν. ΤΤΠΟΙΣ Α. ΚΟΛΛΑΡΑΚΗ ΚΑΙ Ν. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΚΑΤΩΘΙ ΤΟΓ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΓ
Μχχ. I. Γαλανός