Initiatie werkveld

Lieselotte Hoens
KASK, 3de bachelor vrije kunsten, beeldhouwkunst, 2011-2012 Initiatie werkveld Angelique Campens

Recensie tentoonstelling Dichtbij in de verte, Marijke van Warmerdam. Dichtbij in de verte is de overzichtstentoonstelling van Marijke van Warmerdam in het Nederlandse Museum Boijmans Van Beuningen te Rotterdam en werd samengesteld door gastconservator Jan Debbaut. Er zijn oudere werken te zien tegenover nieuwe werken speciaal voor de tentoonstelling gemaakt. Dichtbij in de verte loopt van 29 oktober 2011 22 januari 2012. Marijke Van Warmerdam (1959, Nieuwer Amstel, Nederland) Marijke van Warmerdam woont en werkt in Amsterdam en Karlsruhe. Ze heeft een breed georinteerd oeuvre en is gekend als video- en multimediakunstenares. De onderwerpen die ze gebruikt zijn te omschrijven als momenten uit het dagelijks leven waaraan we meestal voorbijgaan . Van Warendam zegt hierover: ik hou van kunst vooral als die gemengd wordt met het leven. Kunst kan het leven een draai geven en andersom. Ik vind het dan ook heel mooi als een kunstwerk heel dicht bij het leven komt, er bijna in opgaat maar toch net niet. In haar werk wordt kunst en alledaags leven, feiten en fictie samengebracht, ook beweging is een belangrijk thema. De kunstenares gebruikt in veel gevallen overbekende beelden die juist , doordat ze afgezonderd worden en in een onalledaagse context geplaatst zijn, bijzonder worden. In haar werk worden geen verhalen vertelt, maar ze vertrouwt op visuele kracht van de onderwerpen, dit leid naar een andere manier van kijken en ervaren. Van Warmerdam maakt ook fotowerken, sculpturen en beschilderde film-stills op doek. Ze zet aan tot een nieuwe manier van kijken door toepassen van directe, minimale ingrepen zoals kantelen, keren, draaien, verdubbelen, herhalen, spiegelen en bewegen. Vooral de vervreemding die je krijgt wanneer een spiegel in een landschap gehouden wordt sprak me aan, het creert een soort vreemde realiteit. Het is alleen jammer dat sommige van deze werken nogal verloren ophingen in een zijzaaltje. Zelf vond ik vooral de korte film-loops interessant, Ook de opstelling van de projecties was geslaagd. Ze werden geprojecteerd op schermen die los in een grote ruimte hingen. Op beide zijden werd een andere film geprojecteerd. Doordat je los door de ruimte rond de projecties kon lopen gaf dit een gevoel van ruimtelijkheid. In tegenstelling tot veel videokunst, bleef ik bij van Warendam geboeid kijken, en duurde het telkens zelfs even voor je beseft dat je de film-loop al een paar keer rond is geweest. De beelden zijn eenvoudig en uit het dagelijks leven gegrepen. Vaak wordt van haar film-loops gezegd dat ze een hypnotiserend effect hebben door deze eindeloze herhalingen, er is geen einde/geen begin. De beelden zijn gefilmd met een stilstaande camera, er is geen gevoel voor tijd en geen geluid. Vooral le retour du chapeau (1998) en dream machine (2006) vond ik fascinerend. In dream machine valt een druppel melk in een glas water die dan langzaam oplost, In de slierten melk ziet de kunstenares beelden, bijvoorbeeld een bizon die over de vlakte raast. Bij verder opzoekingswerk vond ik dat ze ook fotos nam telkens als ze zon beeld zag in het glas water en dan over de foto heen een schets maakte zodat het duidelijk werd wat ze zag, het is een beetje zoals naar de wolken kijken zulke toevallige gebeurtenissen inspireren me ook in mijn eigen werk.

Hoens Lieselotte

Pagina 2

Dreammachine, 2006 300 x 400 cm 35 mm film loop, colour, 2'56''

'Dreammachine's bison', 2007 200 x 258 cm acylic paint, ink jet print on canvas

Hoens Lieselotte

Pagina 3