Arne Bastien 3e bachelor schilderkunst

Initiatie werkveld 2011-2011

Interview initiatie werkveld: Mike Carremans

Hoe is het allemaal begonnen? Is er een moment waarop je besefte dat je kunstenaar wou worden? Mike Carremans : Ik denk niet dat je heel bewust kiest om kunstenaar te worden. Ik was niet goed genoeg voor grafische vormgeving en ben dan maar vrije kunsten gaan doen met het idee dat mij dat blijkbaar toch beter was aangeraden. Vanaf het moment dat ik in mixed media ben terecht gekomen heb ik wel door dingen te zien terugkomen van vroeger, in een andere context, een heel brede interesse in beeldende kunst gekregen. Ik denk niet dat er een moment is van distinctie tussen wanneer ik koppoters ben beginnen tekenen of wanneer ik ben beginnen studeren voor kunstenaar. Het is gewoon een proces dat zich uitspant. Je bent een van de weinige Hisk laureaten van pakweg de laatste 10 jaar die schilderen, wat denk je daarvan? Heeft dit volgens u met de zogenaamde crisis van de schilderkunst te maken? En waarom schilder jij? Carremans: Vreselijk h. De crisis is al zon vijftig jaar bezig. Schilderen dat komt met vlagen, dat is zoals retro behangpapier dat even vaak terug komt als ik weet het niet. Ik kom vanuit mixed media (PHLimburg, Hasselt ) en dat was gewoon de far-west. Je docent liet je de vrije loop en je mocht doen wat je wou, zolang je werk had op het einde van het jaar en je dat kon verantwoorden. Ik denk dat ik daar heel zwaar ontspoord ben en toen ik aan het Hisk begon was ik een neuroot met een veel te groot atelier die totaal niet wist wat hij deed. Door te praten met mensen als Vincent Geyskens of Marc Claes of door te kijken naar mensen als Jrg Immendorff en hoe zij werken, ben ik misschien uit een soort conservatisme mij terug gaan focussen op n medium. Ik schilder omdat je niet onderhevig bent aan de wetten van de fysica, je bent aan weinig onderhevig buiten de wil van je verf op het moment dat je bezig bent. Daarbuiten hebt je ook een gigantisch referentiekader waar je gewoon niet omheen kan werken. Ik ben daarin terecht gekomen en vind dat interessant omdat ik kleurenblind ben, wat de laatste tijd meer en meer een belangrijke rol is beginnen spelen. Al is dat om voor mijzelf mijn zicht te verduidelijken of een soort van notitie te maken over perceptie, ik vind dat het tegenwoordig ook heel verleidelijk is om daar met nieuwe media rond te werken. U beperkt zich dus niet enkel tot schilderen? Carremans: Eigenlijk wel maar binnen de context van het Hisk, waarom zitten daar zo weinig schilders? Ik denk misschien is dat echt niet meer hip h. Ik denk dat schilderen iets is wat voor mij heel veel met materialiteit te maken heeft , ik vind dat super belangrijk en een van de meest interessante zaken om te onderzoeken. Je schilderijen zijn meestal grijs van kleur, dat is misschien ondertussen al verandert? heeft dat te maken met het feit dat je kleurenblind bent? Carremans: Absoluut, absoluut Ik ben begonnen met installaties, sculpturen, tekeningen en schilderijen. Toen was er totaal geen sprake van kleurmenging. Ik werkte met spuitlak en markers, en zorgde ervoor dat die niet gemengd raakten. Ik werkte zeker niet met veel kleur, dat was dan gewoon het kleur van het materiaal bv.

Arne Bastien 3e bachelor schilderkunst

Initiatie werkveld 2011-2011

hout en voor de rest babyblauw, kakigroen misschien af en toe eens een beetje rood en wit en zwart dat was het. Ik ben dan beginnen schilderen en eigenlijk terug beginnen na denken over hetgeen ik aan het doen was. Eerst was het terug tekeningen maken, daar kleur opzetten, en om het toch een beetje uniform te maken daar nog wat bister op te gooien ofzo Kleurenblind zijn was daar zo een beetje de dekmantel voor tot er een paar mensen zoiets hadden van: wat zit ge nu te zagen ge zijt kleurenblind en ge zijt schilder. Zo had ik een gesprek met Herman van Ingelgem dat heel agressief verliep, hij had zoiets van: wat ge echt niet moet doen is gaan schilderen en het is hetzelfde als je geen chinees kan, dan moet je ook helemaal geen boek in het chinees gaan schrijven om te zeggen dat je geen chinees kan. Toen had ik echt iets van als ik nu in het chinees een boek begin te schrijven over het feit dat ik geen chinees kan, dan kunnen die chinezen wel heel duidelijk begrijpen dat ik echt geen chinees kan. Vanuit dat ben ik eigenlijk terug beginnen te werken. En je wil dat dan ook expliciet naar voor brengen? Carremans : Ik ben daar nu heel bewust mee bezig omdat ook mijn doctoraat daar over gaat en ik daar moeilijk omheen kan. Ik wil ergens ooit tot een schilderkunstig kookboek komen. Kleur x verhoud zich tegenover kleur y ,waarom? Zo ben ik zelf met mijn eigen kleurensysteem begonnen wat nog niet dermate zo ontwikkelt is waardoor ik kan zeggen van daar kan ik gewoon de rest van mijn leven mee verder. maar dat is wel iets wat zich nu heel hard aan het ontwikkelen is en daarom ook heel belangrijk op dit moment. De eerste werken van toen ik pas echt terug alleen begon te schilderen zijn gewoon grijs omdat ik echt gewoon niet wist hoe ik met kleuren moest werken. Toen ben ik escortes beginnen schilderen omdat het enigste wat die van mekaar kon onderscheiden hun portret was. Voor de rest waren die even bruin hadden die dezelfde lingerie aan en hadden die allemaal even dikke tetten. Dus ben ik die portretten gaan schilderen, eerst in het grijs en toen ik met grijs begon te schilderen had ik de ervaring van een neutraal grijs en veronese groen. Daarna ben ik dan gestaag begonnen met echte kleuren in die werken te steken door gewoon op lippen te gaan schilderen, of oogschaduw aan te brengen, of dat haar paars te gaan verven. Omdat dat verantwoord was, want vrouwen kleuren hun haar, en schminken zich De reeks Heritage dAfrique I tot VII, als ik mij niet vergis geschilderd naar beelden van missionarissen? doen mij enorm denken aan de missionarissen van Wilhelm Sasnal, is dat toeval? Carremans: Man, dat heb ik pas later ontdekt dat die eigenlijk gewoon knal dezelfde reeks had, dat wist ik echt niet. Voor mij zijn die missionarissen gewoon gekomen vanuit hetzelfde opzicht als die escortes (zie vorige vraag). Door vormelijk met standaarden te gaan werken, of met heel banaal beeldmateriaal, begint het chromatische belangrijker te worden. Ik ben bij die missionarissen terecht gekomen omdat een grootoom van mij in Kongo zat en in 64 vermoord is met zon hele groep kruisheren, dat is zon verhaal dat runt in de familie. Uiteindelijk ben ik bij mijn ma op zon boek uitgekomen waarin al die missionarissen stonden. De schilderkunstige kwaliteit van die fotos op zich lag zo voor de hand. Die missionarissen zagen er allemaal hetzelfde uit, precies allemaal nazaten van Buddy Holly, allemaal met dezelfde baard en gewaden. Die fotos waren ook allemaal gewoon zwart-wit en deden mij enorm hard denken aan die reeks intellectuelen van Richter.

Arne Bastien 3e bachelor schilderkunst

Initiatie werkveld 2011-2011

Meer achtergrond had ik niet nodig, ook al komen mensen daar het koloniaal verleden bij sleuren daar is het echt niet om gedaan, qua thematische diepgang moeten mijn beelden echt niet verder gaan. Schilderen over de grote themas dat is niet voor mij weggelegd. Misschien is de uitdaging van de schilderkunst op dit moment om de vervlakking te herontdekken, zo banaal mogelijk werken. Hoe minder dat je de toeschouwer geeft hoe meer vrijheid je die gunt. Ik wil niet dwingend gaan schilderen. Zijn er schilders of kunstenaars waar je naar opkijkt? Carremans: Dat is moeilijk om te zeggen Er moeten toch mensen zijn wiens werk u enorm aanspreekt? Of vergis ik mij daarin en is dat totaal niet het geval? Carremans: Ik kijk eigenlijk weinig naar kunst, ik doe dat echt op momenten waar ik mij zelf instel om dat te doen. Als ik aan het schilderen ben doe ik dat tout court niet, dat kan ik niet. Niet omdat mij dat zou benvloeden maar Chad Baker! Dat is iemand die echt niet de beste is in zijn vak maar Braque heeft ooit gezegd: Stijl als schilder dat is het gevolg van al uw imperfecties, daaruit ontstaat uw stijl daar ben ik het volledig mee eens. Iemand als Chad Baker belichaamt dat. Zijn frasering is super simpel, waarom? Omdat zijn tanden uit geslagen zijn (lacht) en hij geen druk meer kan zetten op zijn voorste tanden. Net omdat die niet kan zingen is die gewoon super goed. Dat is net hetzelfde bij Ian Curtis (de zanger van Joy division) Joy division is gewoon een super band omdat die niet de noodzaak hadden om te opereren vanuit een drang om schoonheid te willen maken en toch klopte dat (Na het interview komen al snel een heleboel namen opborrelen als: Walter Swennen, Gilbert & George, Joseph Beuys, Keith Harring,Barnett Newman, Tintoretto enz ) Werk je enkel met olieverf en spuitbus? Carremans: ja, ik ben mijzelf wel aan het dwingen om terug meer te gaan tekenen, gewoon om mijzelf tijd te besparen in het maken van composities, om zo te ontdekken of iets wat je in gedachten hebt of dat puur in compositie al werkt. En bepaalde mediums ofzo? Carremans: Weinig, als ik het geduld niet heb om ergens aan te werken werk ik gewoon dunner en in plaats van met sneldroogmedium te werken, doe ik iets heel onorthodox en gebruik ik tekenfixatief. En dat werkt, als je dat daarna vernist merk je daar niets meer van. Zijn titels bij werken belangrijk voor u? Carremans: Ja maar soms lukt dat echt niet, dan wordt dat untitled met tussen haakjes alle 1000 en 1 namen die ik er aan had willen geven, soms zit dat er gewoon recht op. Met titels werken vind ik hetgeen dat uw werk het dichtst bij een muzikaal oeuvre brengt, vroeger toen ik nog op de academie zat had ik samen met een vriend een lijstje van alle bands die wij zouden oprichten om gewoon de bandnaam te kunnen hebben. Nu heb ik ook gewoon thuis een boekje liggen met titels, omwille van de sterkte van het woord, omwille van de ambiguteit van het woord, de samenstelling of omdat het gewoon lachen is.

Arne Bastien 3e bachelor schilderkunst

Initiatie werkveld 2011-2011

In relatie tot een beeld? Carremans: Nee zelfs dat niet, ik wacht nog altijd op de dag dat ik het beeld vind dat ik gewoon uw moeder is een hoer kan noemen. Titelgeving komt bij mij vaak heel synesthetisch ofzo, het moment dat het beeld muziek begint te hebben. Muziek is voor mij super belangrijk, ik kan echt niet schilderen zonder muziek. Ik had een werk gemaakt met een compositie van 2 doeken met neonlichten en een beeld van een priester die omgeven is door een jongen en een meisje, dat is een beeld dat op een speelplaats stond ofzo. Door dat beeld af te zonderen van de context van een openbare ruimte en dat in een vacum te gaan plaatsen waar alleen neonlicht is, werd alles ineens heel onaards het had iets heel onheilspellends. Dat werk heb ik wel regelrecht born under a bad sign genoemd, ik kon dat echt geen andere titel geven, dat is ook een blues nummer dat vol is van spookyness. De chance was dat 2 weken nadat dat beeld geschilderd was, op mijn opening, Roger van Geluwe de dag zelf in het nieuws kwam. Is er tenslotte iets wat je jonge kunstenaars zou aanraden? Carremans: (lacht) ik ben zelf nog maar pas bezig. Lees een boek, daar wordt je slim van! Arne Bastien