Thievery Corporation Culture of Fear De muziekgroep Thievery Corporation die bestaat uit slechts twee muziekanten, Eric Hilton

en Rob Garza, lanceerde dit jaar op 28 juni hun zesde studio album. Beide artiesten, producer en songwriter, richtten zestien jaar geleden deze muziekband op. Gaande weg stampten ze hun eigen record label uit de grond, namelijk ESL music. Dit deden ze op eigen houtje, zonder professionele samenwerking. Kan er een mooier betoog zijn voor hun naam? Dit duo experimenteert en speelt met de muziek, waardoor ze heel fris klinkt. Hilton en Garza voedden hun werk met allerlei verschillende invloeden zoals dub, reggea-beats en trip-hop gevoelens. Op die manier inspireren zij zich op de muziekcultuur van Jamaica, Latijns- Amerika, Azi en het Midden- Oosten. Als je Santana vibes gaat voelen, weet je gewoon dat het goed zit. Culture of Fear is een reflectie over angst voor onze sociaal-politieke tijdsgeest. Er zijn slecht een paar nummers ingezongen, maar de lyrics slaan in als bommen. De teksten zijn subtiel en toch recht voor de raap, ze dwingen jezelf te bevragen. Je wordt als het ware geconfronteerd met het onwetende. Hierbij houdt rapper Mr. Lif 9/11 in gedachte als hij zijn nummer brengt. Voor heel wat mensen kan dit onaangename gevoelens opwekken, maar bij het beluisteren van deze muziek ebben deze sneller weg dan ze gekomen zijn. Voor je het weet zit je zo weer in een feel good moment. Garza: Our message with this album is that there really is nothing to fear. Dit gezegd zijnde is het gewoonweg aangenaam om te luisteren naar de zeemzoete stemmen van de Perzische zangeres Lou Lou, Sleepy Wonder e.a. Als het de bedoeling is om je ziel te raken, dan zijn Hilton en Garza in hun opzet geslaagd. Wetende dat deze mannen hun passie voor muziek en hun filosofie ontstaan is bij het beluisteren van punk muziek, maakt dit een bijzonder duo. Een mooi staaltje zelfontplooiing en doorzettingsvermogen als je het mij vraagt. Met een indrukwekkende muziekcarrire op het c.v. van Thievery Corporation mogen wij ons gelukkig prijzen met hun laatste werk. Dertien nummers luisterplezier. De albumcover is heel eenvoudig. Een zwart/wit foto van een ellipsvorm die de lens van een fotocamera reflecteert, een verborgen camera.