Interview met Lenny Van WesemaeI

Lenny Van Wesemael is een jonge Gentse cineaste (29), die is afgestudeerd aan het
KASK. Na het maken van een paar kortfilms is ze nu bezig met het schrijven van
haar eerste langspeelfilm; waarvoor ze scenariosteun van het VAF heeft gekregen.
k ken Lenny persoonlijk en kijk naar haar op door haar enorm enthousiasme en
'goesting' om films te maken. Wat Lenny maakt is geen 'grote kunst', maar zijn
gewoon leuke, vrolijke films die er toch in slagen om kijkers mee te voeren en
gelukkig te maken. Dat vind ik persoonlijk een verademing, vergeleken bij de
doorsnee 'afstudeerfilm' van het KASK.

Hoe heb je ervoor gekozen fiIm te gaan studeren?
Die beslissing is er gekomen toen ik ongeveer 18 was en in mijn laatste jaar
middelbare zat. k volgde toen mode aan het Sint-Lukas in Gent, maar ik was dat een
beetje beu. k was stilaan tot het besef gekomen dat dat modewereldje niet echt iets
voor mij was en dat ik daar niet wou in verdergaan. Tijdens dat laatste jaar heb ik ook
meegespeeld in 'Discotheque', de voorstelling van Kung Fu, het toenmalige
toneelgezelschap van Felix Van Groeningen. Dat vond ik echt 'de max', waar die
gasten mee bezig waren. Felix studeerde dan aan het KASK en ik dacht, dat wil ik
ook doen. En dat heb ik dan ook gedaan.
Was je dan bIij met je keuze? Had je dan gevonden wat je echt wou doen?
Ja, echt wel! k vond dat heel wijs. k kon daar vanalles proberen en ik kon gewoon
uitzoeken wat ik wou maken. En ik denk dat ik dat daar ook wel gevonden heb. Het
was wel niet altijd gemakkelijk. Maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik niet echt wou
maken wat de anderen maakten en dat werd niet altijd goed ontvangen op de jurys.

En wat is het dan dat je wiI maken?
Wel, ik merk dat ik toch altijd grijp naar verhalen die niet te 'zwaar' zijn. Misschien
verandert dat nog wel. Dat is waarschijnlijk omdat mijn inspiratie vooral haal uit
dingen die ik zelf doe. Vooral dansen dan, en live optredens geven met mijn
dansgroep en ik dacht 'hier moet ik iets mee doen' en daarom heb ik ook een
dansfilm gemaakt (Dansen met Travolta).
Wat vind jij zo Ieuk aan fiIms maken?
Vooral het gevoel dat ik krijg als ik op een set sta. Bijvoorbeeld net als je aan het
dansen bent en je bent je volledig aan het smijten, en je kan niet echt meer rationeel
nadenken en dan vertrekt alles veel meer uit een gevoel, zo maak ik ook graag films.
Gewoon op de set alles uit een gevoel laten voortkomen, als je begrijpt wat ik
bedoel.
k voel mij daar ook gewoon thuis op een set. En werken met de acteurs enzo, dat
vind ik allemaal 'de max' om te doen.
En ik heb ook vaak het gevoel dat 'er iets uit moet', ik heb het gevoel dat ik iets moet
vertellen of zo.
Wat zou je wiIIen aanraden aan jonge fiImmakers?
Dat ze niet mogen vergeten dat het gewoon ook wel 'fun' is om films te maken. k
zeg dat omdat ik ook wel twijfel, aan mijzelf, aan mij project, net zoals iedereen denk
ik, maar het blijft toch wel een schoon beroep, he. Verhaaltjes mogen vertellen, da's
toch eigenlijk wel gewoon leuk.



Elisabeth mpens
3BAC FLM