Reuse Golden Mole

Chrysospalax trevelyani

Status : Kritiek Bedreig

Inhoud 1. Profiel ( foto ) 2. goedjies 3. Status en tendense ( IUCN Status , Lande waar dit tans is, Geskiedenis van die verspreiding , dreigemente en redes vir Decline) 4. data oor die biologie en ekologie (Grootte en gewig , habitat , geboortesyfer , dieet , gedrag ) 5. Verwysings Profiel Foto's: A) Giant Golden Mole B) Grant se Golden Mole (Eremitalpa granti) ( Univ Haifa. )

Goue mol is 'n antieke groep soogdiere wat meestal onder die grond woon. Hulle het blink rokke van digte pels en 'n vaartbelynde, vormlose voorkoms. Hulle het geen sigbare o en ore, in die waarheid te s, hulle is blind - die klein o is bedek met 'n harige vel. Die ore is klein en weggesteek is in die dier se pels.

Die reuse goue mol is van sowat 20 cm (8 ") lank en weeg tot 538 g (19,2 miljoen onse) dit hoofsaaklik in 'n groter bos kolle woon, hoewel dit soms voorkom in aangrensende grasveldhabitats. Die grootste oorvloed van die reuse goue mol plaasvind Die reuse goue mol in die woudkolle sagte grond, goed-ontwikkelde onderbos en diep rommel lae talle heuwels 40 - 60 cm (16 - 24 ") in deursnee en sowat 25 cm (10") waarin daar is openinge maak die tonnels hieronder. Hierdie spesie is nagtelike blyk dit in die nag van die ondergrondse kamers en tonnels wat dit bewoon te voer . Die reuse-goue mol is endemies aan Suid-Afrika . Dit is van inheemse Afrobergwoude in die Oos-Kaap Provinsie van die Oos-Londen noordwaarts langs die kus tot by Port St Johns, en in die binneland na die Amatola-en Kologha berge naby King Williams Town en Stutterheim. Dit is plaaslik algemeen nie, maar met 'n clumped verspreiding. Hoewel aangeteken van 17 dorpe, die reuse goue mol is moontlik reeds plaaslik uitgesterf op baie plekke, en dit blyk om net te oorleef in groter kolle van die bos. Dit kom nie in die kommersile bosbou plantasies wat abut, of vervang, baie van die oorblywende kolle natuurlike habitat. Die grootste bedreigings sluit in die verlies aan habitat as gevolg van die fragmentering van woude, wat is aan die gang is in kuswoude as gevolg van verstedeliking (Oos- Londen distrik) en die alomteenwoordige kus toerisme-oorde. Nog 'n groot bedreiging behels die agteruitgang van die oorblywende woude as gevolg van die opruiming van die bos, die versameling van brandhout, barkstripping, sny vir konstruksie, en vee wat wissel in die bos en oorbeweiding. Goedjies *** So lank as wat dit wakker is, 'n goue mol hou op die skuif. Hierdie oefening hou sy liggaamstemperatuur normaal. As dit bly nog steeds te lank, die temperatuur daal vinnig. Slaap sou gevaarlik wees as dit nie was vir die feit dat sy spiere saamtrekking terwyl dit aan die slaap. Dit produseer hitte om te help om sy liggaamstemperatuur te stabiliseer. *** Die growwe hare en ander goue mol het die skuld vir skade aan gewasse wat was eintlik deur knaagdiere veroorsaak, soos mol-rotte. Status en tendense IUCN Status: 1970's: Skaars 1980's: Bedreigde 1994: Skaars 1996 - 2004: Bedreigde ( Kriteria : B1 2 c ) ( IUCN 2004 )

2006: bedreig ( Kriteria : B2ab (I, III, IV) ) ( IUCN 2006 ) Lande waar die Reuse Golden Mole is tans gevind word: 2004: Kom in Suid-Afrika ( IUCN . 2004 )

Geskiedenis van die verspreiding: Die reuse-goue mol is endemies aan Suid-Afrika . Dit is van inheemse Afrobergwoude in die Oos-Kaap Provinsie van die Oos-Londen noordwaarts langs die kus tot by Port St Johns, en in die binneland na die Amatola-en Kologha berge naby King Williams Town en Stutterheim. Die reuse goue mol is plaaslik algemeen nie, maar met 'n clumped verspreiding. Hoewel aangeteken van 17 dorpe, die reuse goue mol is moontlik reeds plaaslik uitgesterf op baie plekke, en dit blyk om net te oorleef in groter kolle van die bos. Dit kom nie in kommersile bosbou plantasies wat abut, of vervang, baie van die oorblywende kolle natuurlike habitat. ( IUCN 2006 ) Bedreigings en redes vir Decline: Die grootste bedreigings sluit in die verlies aan habitat as gevolg van die fragmentering van woude, wat is aan die gang is in kuswoude as gevolg van verstedeliking (Oos- Londen distrik) en die alomteenwoordige kus toerisme-oorde. Nog 'n groot bedreiging behels die agteruitgang van die oorblywende woude as gevolg van die opruiming van die bos, die versameling van brandhout, barkstripping, sny vir konstruksie, en vee wat wissel in die bos en oorbeweiding. Predasie deur die wilde en mak honde naby menslike bestaansboerdery gemeenskappe en ontspanningsgeriewe jag deur jong seuns is ook van kommer. (IUCN 2006 ) Van data oor die biologie en ekologie Grootte en Gewig : Die reuse goue mol is ongeveer 20 cm (8 ") lank. Dit weeg tot 538 g (19,2 oz). Habitat: Die reuse-goue mol is blykbaar beperk tot groter woudkolle, hoewel dit soms voorkom marginaal in die aangrensende grasveldhabitats. Die grootste oorvloed van die reuse goue mol in die bos kolle met sagte grond, goed-ontwikkelde onderbos en diep rommel lae voorkom. Hierdie spesie vermy steil hellings en rotsagtige terrein. Die reuse-goue mol nie teenwoordig is nie in die kommersile

bosbou plantasies, wat abut of het baie inheemse bos kolle vervang nie . ( IUCN 2006) Die reuse goue mol gevind word in die Maputaland-Pondoland-Albany Biodiversiteit hotspot ( Cons. int. 2005 ). Geboortesyfer: Gewoonlik 2 jong gebore word, soms 1.

Dieet: Goue mol ongewerwelde diere soos insekte soos krieke, sprinkane, sprinkane en kakkerlakke, erdwurms en slakke eet . Gedrag: Die reuse-goue mol maak talle heuwels 40 - 60 cm (16 - 24 ") in deursnee en sowat 25 cm (10") hoog in wat daar openinge na die tonnels hieronder. Die tonnels is tot 13,6 m (44,6) lank. ( Nowak 1999 ) Hierdie spesie is nagtelike . Dit kom te voorskyn in die nag van die ondergrondse kamers en tonnels wat dit bewoon te voer. ( IUCN 2004) Verwysings Nadele. Int. 2005 , 1996 IUCN , IUCN 2000 , IUCN 2003a , IUCN 2004 , IUCN 2006 , Kingdon 1997 , Grootboek 1999 , NICOLL & Rathbun 1990 , Nowak 1999 , Poduschka 1982 , Stuart & Stuart 1996 , Univ. Haifa

Oewerkonyn
(Ander name: Boshaas, Buschmannhase, Boesman Rabbit of Hare, Deelfontein Hare, Doekvoetjie, Pondhaas, River Hare, Vleihaas) Bunolagus monticularis (Lepus m.)

Status : Kritiek Bedreig

Inhoud 1. Profiel ( foto ) 2. goedjies 3. Status en tendense ( IUCN Status , Lande waar dit tans is , bevolkingsramings, Geskiedenis van die verspreiding , dreigemente en redes vir Decline) 4 van data oor die biologie en ekologie ( Gewig , habitat , draagtyd , Geboorte Seisoen , geboortesyfer , vroe ontwikkeling , dieet , gedrag , sosiale organisasie , digtheid en verskeidenheid , Minimum Lewensvatbare Bevolking ) 5. Verwysings Profiel Foto's: oewerkonyn # 1 (21 KB JPEG) en oewerkonyn # 2 (24 Kb JPEG) ( oewerkonyn Nadele Proj. ), oewerkonyn # 3 (19 KB JPEG), oewerkonyn # 4 (37 Kb) ( Spec Nadele. gevind. )

Die oewerkonyn weeg tot 1.9 kg ( 4,2). Onderskeidende punte sluit in 'n kenmerkende wit ring om elke oog en' n swart streep van die hoek van sy mond oor sy wang. Gevind in 'n digte rivier-skrop langs die seisoenale riviere in die SentraalKaroo-woestyn in die Kaap Provinsie van Suid-Afrika, sy dieet bestaan hoofsaaklik van blomme en blare, grasse is opgeneem in die nat seisoen. Hierdie hase is nagdiere en eensaam, met 'n poligame paring stelsel en 'n buitengewoon lae teling (vir' n haas). Die oewerkonyn is endemies is aan die sentrale Karoo Woestyn van die Kaap Provinsie van Suid- Afrika se. Dit was 'n paar keer tussen 1902 en 1948 gesien, maar dit was toe nie weer gesien nie tot 1979. Opnames in 1989 voorgestel dat dit

net oorleef in die digte, discontinue plantegroei in die distrikte van Victoria-Wes, Beaufort-Wes en Fraserburg, 'n gebied van sowat 86 vierkante kilometer (33 vierkante myl). Soos van 2001, was dit gedink in rivieropvanggebiede te voorkom in die semi-ariede Suid-Sentraal-Karoo tussen Beaufort-Wes en Williston, en Sutherland en Victoria-Wes. Dit is slegs op private landbougrond in die oewerplantegroei langs seisoenale rivierlope. Omskakeling van habitat vir die landbou is die grootste bedreiging vir die oewerkonyn. Meer as 60% van die oorspronklike oewergrond plantegroei waar dit gevind is, is omgeskakel na verbouing . Terwyl die omvang van die verlies aan habitat is beduidende dit is tans staties. Ander bedreigings sluit in: die verlies aan habitat as gevolg van vuurmaakhout te versamel en te swaar beweiding deur skape, tradisionele jag met honde, predasie van onbeheerde honde in die veld roaming, mortaliteit as gevolg van die val soos die getande staal-Jawed gin lokval, en die bou van damme wat die riviere opdroog. Goedjies *** Die oewerkonyn is een van die wreld se skaarsste soogdiere . *** Die oewerkonyn het 'n buitengewoon lae (hase) teling koers van slegs 1-2 jong / jaar. *** Rabbits het tradisioneel nie baie aandag gekry in Afrika. Die oewerkonyn is 'n noemenswaardige uitsondering. Bewaringspogings deur die Natuurlewe-Vereniging van Suider-Afrika en die Suid-Afrikaanse Nature Stigting, in samewerking met navorsing aktiwiteite, het baie gedoen om aandag te vestig op die lot. 'N aantal regerings-en nie-regeringsorganisasies het saamgevoeg in die Oewerkonyn -bewaringsprojek belangrike instandhouding werk uit te voer. *** 'N oewerkonyn bewusmakingsprogram onder die boere van die Sentraal-Karoo is ingestel. Aangesien die haas is net op plase in private besit gevind is, is sy oorlewing hang af van die gewilligheid van grondeienaars boerdery metodes vas te stel om oorbeweiding en ander skadelike praktyke in die sensitiewe rivieroewerhabitat te verminder. Sommige Karoo-boere het hul plase Natural Heritage Sites om die rivier habitat en klipdassies te beskerm. (Collins, 2001 , Yeld 1999 ) *** Rabbits (behoort te baie verskillende genera ) teen Hares (almal in die genus Lepus): Die groot verskille tussen die konyne en hase sluit in: 1) hulle metodes in roofdiere te vermy (hase versteek in die digte plantegroei, of gate, hase het. langer bene en probeer om roofdiere te ontlopen), en 2) die eienskappe van hul kleintjies by geboorte (pasgebore konyne ("katjies") word gebore naak en met hul o gesluit;

pasgebore hase ("leverets") is beter ontwikkel - hulle o oop en hulle kan rond te beweeg met 'n mate van kordinasie) ( Macdonald 2001 ). Status en tendense IUCN Status: 1980's - 1994: Bedreigde 1996 - 2002: bedreig ( Kriteria : B1 2 c ) 2004: Ernstig bedreig ( Kriteria : C2a (i) ) (Bevolking Trend: Vermindering van) ( IUCN 2004 ) Lande waar die oewerkonyn is tans: 2004: Kom in Suid-Afrika (Noord-Kaap, Wes-Kaap) ( IUCN 2004 ).

Bevolkingsramings: [Nota: Syfers wat gegee word vir wilde populasies] Wreld ( Suid-Afrika ) 1989: Daar is beraam dat die oorblywende habitat potensieel 1435 konyne kon ondersteun, maar dat die werklike oorlewende bevolking is waarskynlik baie kleiner (Nowak 1999 ) 1995: Minder as 1000 ( Fokus 1995b ) 1996: waarskynlik heelwat laer as 1000 diere ( Stuart & Stuart 1996 ) 2003: minder as 250 volwasse individue ( IUCN 2004 ) 2005: Sowat 250 volwassenes ( Flux 2005 ) Geskiedenis van die verspreiding: Die oewerkonyn het die eerste keer in 1902 na Wes-wetenskap bekend geword het. Dit is endemies is aan die sentrale Karoo Woestyn (31 grade 22 min Suid en 22 grade Oos) van die Kaap Provinsie van Suid- Afrika se. Dit was 'n paar keer tussen 1902 en 1948 gesien, maar dit was toe nie weer gesien nie tot 1979. In 1987 is berig rondom die renoster-en Visrivier van die Karoo voorkom in twee afsonderlike bevolkings: naby Calvinia en naby Deelfontein. Opnames in 1989 voorgestel dat dit net oorleef in die digte, discontinue plantegroei in die distrikte van Victoria-Wes, Beaufort-Wes en Fraserburg, 'n gebied van sowat 86 vierkante kilometer (33 vierkante myl). Soos van 2001, was dit gedink in rivieropvanggebiede te voorkom in die semi-ariede Suid-Sentraal-Karoo tussen Beaufort-Wes en Williston, en Sutherland en VictoriaWes. Dit is slegs op private landbougrond in oewerplantegroei langs seisoenale rivierlope ( Ahlmann 2001 , Kaapse Natuurbewaring )

Verspreidingskaart # 1 (14 Kb GIF) ( Afrikaanse Soogdiere Databank 2004 ) Verspreidingskaart # 2 (25 Kb JPEG) ( Spec. Nadele. gevind. ) Verspreidingskaart # 3 (60 Kb JPEG) ( oewerkonyn Nadele Proj. ) Bedreigings en redes vir Decline: Die verlies aan habitat weens omskakeling na die landbou is die grootste bedreiging vir die oewerkonyn. Die alluviale vloedvlakte grond van sy habitat is baie goed vir verbouing in vergelyking met ander gronde wat in die dro Karoo . In 'n onlangse berekening van lugfoto's van die Sentraal-Karoo dui daarop dat, in die streek waar die haas plaasgevind het, opwaarts van 60% van die oorspronklike oewergrond plantegroei is omgeskakel na verbouing . Die omskakeling is toegeskryf aan 'n nou grootliks snert skema om koring te kweek op die oewers van die riviere in die streek, wat in 1950, het misluk weens' n gebrek aan besproeiingswater. Terwyl die omvang van die verlies aan habitat beduidende is dit op die oomblik staties is nie . (Chapman & Flux 1990 , Collins 2001) Ander bedreigings sluit in: die verlies aan habitat as gevolg van vuurmaakhout te versamel en te swaar beweiding deur skape, tradisionele jag met honde, predasie van onbeheerde honde in die veld roaming, mortaliteit as gevolg van die val soos die getande staal-Jawed gin lokval, en die bou van damme wat die riviere opdroog. ( Ahlmann 2001 , 2002 ) Van data oor die biologie en ekologie Gewig : Die oewerkonyn weeg 1,4 - 1,9 kg (3,1 - 4,2 lb). Habitat: Die oewerkonyn leef net in 'n digte rivier-skrop in die alluviale vloedvlaktes van die seisoenale riviere in die sentrale Karoo Woestyn. Dit is beperk tot rivier-skrop van 0,5 - 1 m (1.6 - 3,2 ") in die hoogte en in gebiede met grondtipes wat toelaat dat stabiele gate gebou moet wees (Avery 1988 , Stuart & Stuart 1996 ) Die oewerkonyn is een van die spesie wat in die Kaapse Floristiese Streek Biodiversiteit hotspot ( Nadele int.. ). Swangerskap Tydperk: 35 - 36 dae ( Stuart & Stuart 1996 ).

Geboorte Seisoen: Geboortes voorkom gedurende Augustus tot Mei. Geboortesyfer: Een, selde twee per jaar. Vroe ontwikkeling: 'N pasgebore oewerkonyn is altrisiale . Dit is grootgemaak in 'n bont-en gras-gevoer grawe. Dieet: Die oewerkonyn is hoofsaaklik ' n leser , eet blomme en blare van die struike. Grasse is opgeneem in die dieet, wanneer dit beskikbaar is in die nat seisoen. Die oewerkonyn twee tipes mis. Snags, wanneer die haas is aktief is, is harde korrels gedeponeer. Gedurende die dag, mis is sag en is reingested deur die haas. Op hierdie manier is die oewerkonyn kry vitamien B, wat deur bakterie in die agterste gut en minerale soos kalsium en fosfor word herwin. (Collins, 2001 ) Gedrag: Die oewerkonyn is naglewend , voeding in die nag en rus gedurende die dag in die vorms , wat dit skraap uit onder 'n bos . Dit is die enigste Afrika-konyn waar die vrou berei 'n ondergrondse grawe vir haar jong. Hierdie nes is gevoer met gras en 'n bont ( Nowak 1999 ) Sosiale organisasie: Die oewerkonyn is eensaam met 'n poligame paring stelsel. Mannetjies en wyfies elke hou huis reekse wat is met betrekking tot lede van hul eie geslag eksklusiewe, met 'n mannetjie se huis reeks oorvleuel met die huis wissel van verskeie wyfies . Die digtheid en die omvang van: Digtheid: Twee sensusse wat in afdelings van die tipiese habitat opgelewer digtheid van 6,4 en 16,6 individue / vk km (16,6 en 43,0 individue / vierkante myl). Home reeks : Die vroulike huis reeks = 12,9 hektaar (32 hektaar) + / - 43%. Die mannetjie huis reeks = 20,9 hektaar (52 hektaar) + / -14%.

( Chapman & Flux 1990 ) Minimum Lewensvatbare Bevolking: Minimum lewensvatbare Bevolkingsdigtheid: 6.4 individue / vk km (16,6 individue / vierkante myl) ( Silva & Downing 1994 ) Verwysings Afrikaanse Soogdiere Databank 2004 , 2001 , Ahlmann Ahlmann 2002 , Avery 1988 , Burton & Pearson 1987 , Chapman & Flux 1990 , Collins 2001 , Collins et al / IUCN 2003a , Flux 2005 , 2004 IUCN , nadele. Int. Fokus 1995b , IUCN 1994 , 1996 IUCN , IUCN 2000 , IUCN 2003a , Kingdon 1997 , Macdonald 1984 , Macdonald 2001 , Nowak 1999 , Nowak & Paradiso 1983 , oewerkonyn Nadele. Proj. Silva & Downing 1994 , Spec. Nadele. Gevind , Stuart & Stuart 1996 , WWF Wild World , Yeld 1999