SVEUILITE U ZAGREBU

FAKULTET STROJARSTVA I BRODOGRADNJE

Zavod za motore i transportna sredstva
Katedra za transportne ureaje i konstrukcije







OPTIMIRANJE KONSTRUKCIJA
Seminarski rad zadatak br. M13 2012/13.
Optimizacijske metode u analizi i projektiranju konstrukcija





Mentor:
Prof.dr.sc. Dragutin ap Mislav ramek
0035165363



Studeni,2012.


2

Sadraj
1. Primjena potencijalne energije elastine deformacije u rijeavanju statiki
neodreenih problema ................................................................................................ 4
2. Zadatak 1 ........................................................................................................... 9
2.1. U toki D je horizontalno pomini oslonac ..................................................... 10
2.1.1. Odreivanje momenata savijanja po presjecima nosive konstrukcije ...... 10
2.1.2. Energija elastine deformacije od savijanja i uzdunih sila, za sluaj
pominog oslonca u toki D ............................................................................... 14
2.1.3. Projektni prostor, za sluaj pominog oslonca u toki D .......................... 17
2.2. U toki D je zglob ........................................................................................... 19
2.2.1 Odreivanje momenata savijanja po presjecima nosive konstrukcije ....... 19
2.2.2 Energija elastine deformacije od savijanja i uzdunih sila, za sluaj
zgloba u toki D ................................................................................................. 23
2.2.3. Projektni prostor, za sluaj zgloba u toki D ............................................ 26
2.3. Q i M dijagrami ............................................................................................... 28
2.3.1. Q dijagram tapa D-C .............................................................................. 28
2.3.2. Q dijagram tapa C-B .............................................................................. 28
2.3.3. Q dijagram tapa B-A .............................................................................. 29
2.3.4. M dijagram tapa D-C .............................................................................. 30
2.3.5. M dijagram tapa C-B .............................................................................. 30
2.3.6. M dijagram tapa B-A .............................................................................. 31
3. Zadatak 2 .......................................................................................................... 32
Topoloko optimiranje............................................................................................... 32
Opis algoritma ESO/BESO za topoloko optimiranje ............................................ 32
Opis koritenog programa BESO2D ..................................................................... 33
3.1. Konstrukcija 1................................................................................................. 35
3.1.1 Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti ..... 35
3.1.2. Definiranje karakteristika: ........................................................................ 36
3.1.3. Proces optimizacije .................................................................................. 36
3.1.4. Rezultat procesa optimizacije .................................................................. 38
3.1.5. Deformirani oblik i naprezanja ................................................................. 38
3.1.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije ........................................................ 39
3.2. Konstrukcija 2................................................................................................. 39
3.2.1.Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti ..... 40
3

3.2.2. Definiranje karakteristika ......................................................................... 40
3.2.3. Proces optimizacije .................................................................................. 41
3.2.4. Rezultat procesa optimizacije .................................................................. 42
3.2.5. Deformirani oblik i naprezanja ................................................................. 43
3.2.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije ........................................................ 44
3.3. Konstrukcija 3................................................................................................. 44
3.3.1. Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti .... 45
3.3.2. Definiranje karakteristika ......................................................................... 45
3.3.3. Proces optimizacije .................................................................................. 46
3.3.4. Rezultat procesa optimizacije .................................................................. 47
3.3.5. Deformirani oblik i naprezanja ................................................................. 48
3.3.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije ........................................................ 48
3.4. Konstrukcija 4................................................................................................. 49
3.4.1.Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti ..... 49
3.4.2. Definiranje karakteristika ......................................................................... 50
3.4.3. Proces optimizacije .................................................................................. 51
3.4.4. Rezultat procesa optimizacije .................................................................. 52
3.4.5. Deformirani oblik i naprezanja ................................................................. 53
3.4.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije ........................................................ 53
4. Zakljuak ........................................................................................................... 54
5. Popis literature................................................................................................... 55










4

1. Primjena potencijalne energije elastine deformacije u
rijeavanju statiki neodreenih problema

Energija deformacije proizvoljno optereene konstrukcije:

Ako je konstrukcija optereena openito, u njegovu se poprenom presjeku moe
pojaviti svih est komponenata unutarnjih sila, i to uslijed: uzdunih sila N, poprenih
sila Qy i Qz, momenata savijanja My i Mz, te momenta uvijanja Mt.
Te se komponente pri izraunavanju energije deformacije mogu razmatrati
nezavisno, pa je ukupna energija jednaka zbroju energija pojedinanih optereenja.
U tom sluaju moe se pisati:


Vidi se da je svih 6 predbrojnika na desnoj strani graeno na isti nain. Pod znakom
integrala nalazi se kvadrat pojedinanih komponenata unutarnjih sila, koje se dijele
odgovarajuom krutou. U sluaju osnog optereenja imamo osnu krutost EA, u
sluaju smicanja sminu krutost GA. Kad se radi o savijanju, to je fleksijska ili
savojna krutost EIy ili EIz, a u sluaju uvijanja imamo torzijsku krutost GIp. Svi se
integrali proteu po itavoj duljini tapa l. U sluaju smicanja integrali se jo mnoe s
ky, odnosno kz.

Teorem o minimumu energije deformiranosti:
Drugi Castiglianov teorem moe se primijeniti ne samo za odreivanje pomaka na
eljenom mjestu i u eljenom smjeru nego se pomou njega mogu odrediti i
prekobrojne reakcije veza u statiki neodreenim konstrukcijama. Sljedea slika
prikazuje primjer tri puta statiki neodreene konstrukcije:
5


Budui da konstrukcija ima est nepoznatih reakcija i tri nezavisna uvjeta ravnotee,
ona je tri puta statiki neodreena, tj. nedostaju tri jednadbe ravnotee da bismo
mogli odrediti svih est nepoznatih reakcija veza. Prema tome tri su reakcije
prekobrojne. Reakcije u osloncima B i C su oznaene kao prekobrojne. One su
oznaene s velikim slovima X i razmatraju se kao poopene sile. Prema tome, tri su
nepoznate poopene sile X1, X2 i X3. Poopeni pomaci u smjeru X1, X2 i X3 jednaki su
nuli, pa prema drugom Castiglianovu teoremu vrijedi:

ou
oX
1
= u,
ou
oX
2
= u,
ou
oX
3
= u.

To su tri dopunske jednadbe koje zajedno s tri uvjeta ravnotee omoguuju da se
odredi est nepoznatih reakcija veza.
Ako se kao prekobrojne sile odaberu unutarnje sile u nekom presjeku, tj. normalnu i
poprenu silu te moment savijanja, poopeni pomaci nisu uvijek jednaki nuli, pa se
ne moe neposredno primijeniti drugi Castiglianov teorem. U tom sluaju moe se
vrlo uspjeno primijeniti teorem o minimumu energije deformiranosti.
6

Sljedea slika prikazuje statiki neodreenu konstrukciju koja je optereena s vie
vanjskih sila F1, F2, F3:



Konstrukcija je u toki C podijeljena na dva dijela. Na mjestu presjeka djeluje
normalna sila X1, poprena sila X2 i moment savijanja X3. Vrijednosti poopenih sila
X1, X2 i X3 nisu poznate. Ako te sile imaju pravu vrijednost, u presjeenu lijevom dijelu
konstrukcije akumulirat e se jednaka energija UL kao i u dijelu AC izvorne
konstrukcije. Isto vrijedi i za desni odsjeeni dio BC. Prema tome moe se pisati:

u = u
L
+u

gdje je UL energija deformiranosti lijevog dijela, UD energija deformiranosti desnog
dijela, a U ukupna energija itave konstrukcije. Odabirom bilo koje unutarnje sile, npr.
X2 i deriviranjem UL, odnosno UD po toj sili, dobiva se:

ou
L
oX
2
= q
2L
,
ou

oX
2
= q
2
.

Gdje je q
2L
poopeni pomak lijevog dijela konstrukcije, a q
2
odgovarajui pomak
desnog dijela konstrukcije. Ti su pomaci po veliini jednaki jer se odnose na istu
7

toku i C. Po predznaku, oni su suprotni kako je prikazano na slici iznad, po zakonu
akcije i reakcije vrijedi:
q
2L
= q
2


Ako se to uvrsti u prethodni izraz, dobiva se:

ou
L
oX
2
=
ou

oX
2
,

odnosno:
o
oX
2
(u
L
+ u

) =
ou
oX
2
= u.

Openito vrijedi:

ou
oX
1
= u,
ou
oX
2
= u,
ou
oX
3
= u.

To je nuan uvjet da funkcija u = u(X
1
, X
2
, X
3
) ima ekstrem. U nastavku je vidljivo da
je to minimum.
Ako se zamisli konstrukcija koja je n puta statiki neodreena, u tom sluaju ima n
prekobrojnih poopenih sila X
1
, X
2
X

X
n
. Derivacija energije deformabilnosti po
bilo kojoj nepoznatoj sili jednaka je nuli,
ou
oX
1
= u,
to je nuan uvjet za ekstrem. Da bi se pokazalo kako je to minimum, potrebno je
zamisliti da na tijelo ili konstrukciju dijeluju sve sile osim sile X

, te tada energija
deformiranosti iznosi:
u = u (X
1
, X
2
, X
-1
, X
+1
, X
n
).


8

Ako sada na konstrukciju pone djelovati sila X

,tako da postupno raste od nule do

svoje konane vrijednosti, energija e se poveati za iznos:

u = o
]
X

X
]
+
1
2
o

2
n
]=1
.
Prvi lan na desnoj strani izraza oznaava rad svih sila osim sile X

na pomacima
koje uzrokuje sila X

. Drugi lan predstavlja rad sile X

.

Ukupna energija deformiranosti konstrukcije sada iznosi:

u = u (X
1
, X
2
, X
-1
, X
+1
, X
n
) + o
]
X

X
]
+
1
2
o

2
n
]=1
.

Prva derivacije energije u po sili X

, iznosi:

ou
oX

= o
]
X
]
+ o

.

Druga derivacija u tom sluaju iznosi:

o
2
u
oX

2
= o

> u.

Kako je ova druga derivacija vea od nule, energija deformacije statiki neodreene
konstrukcije ima minimum.




9

2. Zadatak 1

Statiki neodreenu nosivu konstrukciju prema skici rijeiti postupkom
traenja minimuma potencijalne energije elastine deformacije.
Zadano:
q =
F
(2I)
,
, =
4
S
, I, o =
I
4
, , b = (
1
2
, ),
I
2
= I
1
, I
3
= 1.SI
1
, A =
I
1
(I 4u)
2 _
.



Problem rijeiti za 2 sluaja:
a) U toki D je horizontalno pomini oslonac,
b) U toki D je zglob prema skici.

10

2.1. U toki D je horizontalno pomini oslonac
2.1.1. Odreivanje momenata savijanja po presjecima nosive konstrukcije



Presijek x
1
prije tapa:



11

Presijek x
1
poslije tapa:



Presijek x
2
prije sile F:



12

Presijek x
2
izmeu sila F:




Presijek x
2
poslije sile F:



13

Presijek x
3
prije tapa:


Presijek x
3
poslije tapa:



14

2.1.2. Energija elastine deformacije od savijanja i uzdunih sila, za sluaj
pominog oslonca u toki D

Ulazni podaci:
q =
F
(2I)
,
, =
4
S
, I, o =
I
4
, , b = (
1
2
, ),
I
2
= I
1
, I
3
= 1.SI
1
, A =
I
1
(I 4u)
2 _
.

Savijanje:
Momenti savijanja po poljima:
x = {x1, x2, x2, x2, xS, xS]; vektori poloaja po poljima
Nx = {X2 (x1 b),
X2 ( b) +X1 x2
qx2
2
2
,
X2 ( b) +X1 x2
qx2
2
2
F (x2 o),
X2 ( b) +X1 x2
qx2
2
2
F (2 x2 o),
X1 I X2 (xS +b)
qL
2
2
F I,
X1 I X2 (xS +b) qI
2
2 F I +X2 (xS ( b))];
np = Length|Nx];
Gornje i donje granice po poljima:
xu = {u,u, o, L a, u, b]; xg = {, o, L a, I, b, ];
Momenti tromosti po poljima:
Iyp = {I2, IS, IS, IS, I1, I1];
Raunanje unutarnje energije deformacije uslijed savijanja:

02E =
1
Iyp||i]]
_ Nx||i]]
2
Jx||i]]
xg||]]
xd||]]
np
=1

15

Uzdune sile:
Raunanje unutarnje energije deformacije uslijed uzdunih sila:
0stE =
X2
2
I
2A2


Ukupna energija elastine deformacije:
0sum = 02E + 0stE
Svoenje na bezdimenzijski oblik i raunanje optimalnih vrijednosti reakcija:
X1 = X1FF; X2 = X2FF
02E = Simplify|02E]
F0 = 0sum
I1
F
2
I
3

Rjes=Minimize[FU,{X1F,X2F}];Print[N[Rjes]]
opt=Rjes[[1]];xopt={X1F/.Rjes[[2]],X2F/.Rjes[[2]]};

Rjeenje optimalne vrijednosti reakcija u osloncu F, izraene kao bezdimenzijske
veliine:
X
2
F
= 1.S1197
X
3
F
= u.142Su2

16


Ciljna funkcija energije deformiranja u ovisnosti o reakcijama X
2
i X
3
, prikazana 3D
grafom.

17

2.1.3. Projektni prostor, za sluaj pominog oslonca u toki D

Izgled projektnog prostora:





18

Grafiki prikaz projektnog prostora s rijeenjem:



19

2.2. U toki D je zglob
2.2.1 Odreivanje momenata savijanja po presjecima nosive konstrukcije



Presijek x
1
prije tapa:



20

Presijek x
1
poslije tapa:



Presijek x
2
prije sile F:



21

Presijek x
2
izmeu sila F:




Presijek x
2
poslije sile F:



22

Presijek x
3
prije tapa:


Presijek x
3
poslije tapa:



23

2.2.2 Energija elastine deformacije od savijanja i uzdunih sila, za sluaj
zgloba u toki D


Ulazni podaci:
q =
F
(2I)
, , =
4
S
, I, o =
I
4
, , b = (
1
2
, ),
I
2
= I
1
, I
3
= 1.SI
1
, A =
I
1
(I 4u)
2 _
.

Savijanje:
Momenti savijanja po poljima:
x = {x1, x1, x2, x2, x2, xS, xS]; vektori poloaja po poljima


Nx = {XS x1,
X2 (x1 b) + XS x1,
X2 ( b) + X1 x2 + XS (q x2^22),
X2 ( b) + X1 x2 + XS (q x2^22) F (x2 o),
X2 ( b) + X1 x2 + XS (q x2^22) F (2 x2 o),
X1 I X2 (xS + b) + XS ( xS) (q I^22) F I,
X1 I X2 (xS + b) + XS ( xS) (q I^22) F I +
X2 (xS ( b))];
np = Length[Mx];
Gornje i donje granice po poljima:
xu = {u, b, u, o, L a, u, b]; xg = {b, , o, L a, I, b, ];
Momenti tromosti po poljima:
Iyp = {I2, I2, IS, IS, IS, I1, I1];

24

Raunanje unutarnje energije deformacije od savijanja:
02E =
1
Iyp||i]]
_ Nx||i]]
2
Jx||i]]
xg||]]
xd||]]
np
=1


Uzdune sile:
Raunanje unutarnje energije deformacije uslijed uzdunih sila:
0stapE =
2X2
2
I
2A

Ukupna energija elastine deformacije:
0uk = 02E + 0stapE
Svoenje na bezdimenzijski oblik i raunanje optimalnih vrijednosti reakcija:
X1 = X1FF; X2 = X2FF; XS = XSFF
02E = Simplify|02E]
F0 = 0sum
I1
F
2
I
3

Rjes=Minimize[FU,{X1F,X2F,X4F}];Print[N[Rjes]]
opt=Rjes[[1]];xopt={X1F/.Rjes[[2]],X2F/.Rjes[[2]],X4F/.Rjes[[2
]]};
Rjeenje optimalne vrijednosti reakcija u osloncu F, izraene kao bezdimenzijske
veliine:
X
1
F
= 1.S4u1S
X
2
F
= u.uS7282
X
2
F
= u.12166S

25



Ciljna funkcija energije deformiranja u ovisnosti o reakcijama X
2
i X
3
, prikazana 3D
grafom.

26

2.2.3. Projektni prostor, za sluaj zgloba u toki D

Izgled projektnog prostora:





27

Grafiki prikaz projektnog prostora s rijeenjem:



28

2.3. Q i M dijagrami
2.3.1. Q dijagram tapa D-C


2.3.2. Q dijagram tapa C-B


29

2.3.3. Q dijagram tapa B-A




30

2.3.4. M dijagram tapa D-C


2.3.5. M dijagram tapa C-B


31

2.3.6. M dijagram tapa B-A



32

3. Zadatak 2

Potrebno je topoloki optimirati etiri razliite 2D konstrukcije, koristei slobodno
dostupni program BESO2D.
Topoloko optimiranje

Postoje dva osnovna tipa topolokog optimiranja, ovisno o tipu konstrukcije ija se
topologija optimira. Za one konstrukcije koje su po prirodi diskretne (primjerice
reetkaste konstrukcije), problem optimalne topologije sastoji se u odreivanju
optimalnog broja, pozicija, meusobne povezanosti strukturnih elemenata.
Drugi tip topolokog optimiranja namjenjen je optimiranju kontinuiranih struktura.
Ovdje se oblik vanjskih i unutranjih rubova (kontura) optimiraa istodobno s brojem
unutranjih otvora s ciljem optimalnog zadovoljavanja zadanog projektnog kriterija.
esto se optimalna konstrukcija dobivena kontinuiranim topolokim optimiranjem
moe interpretirati kako reetkasta, tj. diskretna konstrukcija. Iz tog se razloga
metode kontinuiranog optimiranja esto koriste i za optimiranje topologije reetkastih
konstrukcija.

Opis algoritma ESO/BESO za topoloko optimiranje

Metoda ESO (evolucijsko strukturno optimiranje), razvijena je 1992 godine od strane
dvaju znanstvenika: Mike Xie-a i Grant Steven-a. Cilj njenog razvoja bila je tenja da
se razvije relativno jednostavna i svestrana metoda za pronalaenje optimalnog
strukturnog oblika. Metoda se temelji na principu polakog ukljanjanja neuinkovitog
materijala iz strukture, tako da se preostala struktura kroz iteracije razvija prema
optimalnoj.
Metoda ESO je u stanju rijeavati veliinu, oblik i topologiju strukturne optimizacije
statikih i dinamikih problema, problema stabilnosti, toplinskih problema ili njihovih
kombinacija. Zbog izraene jednostavnosti i uinkovitosti ovu metodu primjenjuju
brojni inenjeri i arhitekti. Takoer moe je razumjeti i primjeniti svatko tko ima
osnovno znanje o metodi konanih elemenata (FEA). Velika prednost ove metode
krije se u tome to se relativno jednostavno moe povezati s komercijalnim paketima,
kao to su primjerica NASTRAN, ANSYS i ABAQUS.
ESO metoda temelji se na von Mises-ovim naprezanjima ili energiji deformacije
svakog elementa. Za postizanje optimalne strukture, prvo se uklanjaju elementi s
najveim naprezanjem, zatim se iz strukture uklanjaju elementi sa manjim
naprezanjem, i tako dalje postupkom iteracije sve dok se ne dobije optimalna
struktura.
33

Naprezanje svakog konanog elementa u trenutnoj iteraciji (o
c
) je odreeno u
odnosu na najvee naprezanje u konstrukciji (o
max
).
Elementi koji zadovoljavaju uvjet e biti izbaeni iz konstrukcije u toj
iteraciji.
RR

(rejection ratio) predstavlja omjer odbacivanja elemenata iz konstrukcije, a iznos

mu se jasno poveava nakon svake iteracije, RR
+1
= RR

+ER. ER (evolutionary
rate), predstavlja korak evolucije, koji se unosi kao ulazni podatak.
ESO metoda za nelinearne strukture za postizanje nelinearne ESO strukture,
model konanog elementa se analizira s obzirom na materijalnu i/ili geometrijsku
nelinearnost.
Postoje dva kriterija za uklanjanje materijala, od kojih se jedan temelji na uklanjanju
elemenata s niskim von Mises-ovim naprezanjem, a drugi na uklanjanju elemenata s
niskom energijiom naprezanja.
Kratica BESO (Bi-directional Evolutionary Structual Optimisation), oznaava metodu
dvosmjernog evolucijskog strukturnog optimiranja. Valjanost ESO metode uvelike
ovisi o pretpostavkama da je struktura promjene (evolucija) u svakom koraku mala, te
da je mrea konanih elemenata za analizu gusta. U sluaju da je previe materjala
uklonjeno iz strukture u jednom koraku, ESO metoda ne moe vratiti te elemente koji
su prerano izbrisani.
Godine 1999, u cilju poveanja uinkovitosti ESO metode, razvijena je dvosmjerna
ESO (BESO) metoda u kojoj se materijal moe brisati iz strukture i dodavati na
najoptereenija podruja.
Metode ESO/BESO je osim za 2D probleme mogue primjeniti i na 3D probleme.

Opis koritenog programa BESO2D

BESO2D je slobodno dostupni program koji se primjenjuje u topolokom optimiranju
pojedinih dvo-dimenzionalnih konstrukcija.
Opremljen je slijedeim funkcijama: crtanje domene konstrukcije, definiranje
optereenja i rubnih uvjeta, generiranje mree konanih elemenata, provjera
naprezanja i deformacija pomou MKE- metode, te provedbom BESO optmizacije.
Postupak optimiranja:
a) Definiranje domene
34

b) Diskretizacija domene generiranjem mree konanih elemenata (program
koristi pravokutne konane elemente sa etiri vora i dva stupnja slobode po
voru). U postupku je potrebno definirati razmak izmeu pojedinih vorova,
odnosno gustoi mree konanih elemenata.
c) Nakon toga zadaju se rubni uvjeti, uvjeti optereenja i znaajke materijala
(Young-ov modul elastinosti, Poisson-ov koeficijent, te gustou materijala).
d) Zatim se provodi postupak topoloke optimizacije
e) Nakon zavrenog procesa optimizacije i dobivanja optimalne konstrukcije,
mogue je prikazati tijek optimiranja, te naprezanja i deformacije. Takoer je
mogue promjeniti pojedine parametre i nastaviti danji postupak optimiranja.


Izgled suelja programa BESO2D1

35

3.1. Konstrukcija 1

Konstrukcijska domena nalik na most poduprta sa 4 oslonca. Dio mosta gdje bi
trebala biti cesta optereen kontinuirano.


3.1.1 Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti

Definiranje mree konanih elemenata:
Broj konanih elemenata: 7200 (120x60).
Vrsta konanih elemenata: pravokutni konani elementi sa etiri vora i dva stupnja
slobode po voru.
Broj stupnjeva slobode: 7381.
Razmak meu vorovima (DBN): 0,05.


36
3.1.2. Definiranje karakteristika:




Znaajke materijala

3.1.3. Proces optimizacije

Iteracija 10
37


Iteracija 20

Iteracija 30

Iteracija 40

38

3.1.4. Rezultat procesa optimizacije


Konaan oblik iteracija 53


3.1.5. Deformirani oblik i naprezanja



39

3.1.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije
Graf prikazuje konvergenciju prema rijeenju.


3.2. Konstrukcija 2

Konstrukcijska nalik na kota optereen silama F.

40

3.2.1.Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti

Definiranje mree konanih elemenata:
Broj konanih elemenata: 8200
Vrsta konanih elemenata: pravokutni konani elementi sa etiri vora i dva stupnja
slobode po voru.
Broj stupnjeva slobode:9140
Razmak meu vorovima (DBN): 0,1.



3.2.2. Definiranje karakteristika


41


Znaajke materijala

3.2.3. Proces optimizacije

Iteracija 10


Iteracija 20
42


Iteracija 30


3.2.4. Rezultat procesa optimizacije


Konaan oblik iteracija 43


43

3.2.5. Deformirani oblik i naprezanja











44

3.2.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije

Graf prikazuje konvergenciju prema rijeenju


3.3. Konstrukcija 3

Konstrukcija zamiljena kao spremnik za tekuinu otvoren odozgora. Tekuina
optereuje kontinuirano stijenke spremnika.

45


3.3.1. Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti

Definiranje mree konanih elemenata:
Broj konanih elemenata: 2000.
Vrsta konanih elemenata: pravokutni konani elementi sa etiri vora i dva stupnja
slobode po voru.
Broj stupnjeva slobode: 2122.
Razmak meu vorovima (DBN): 0,05.


3.3.2. Definiranje karakteristika

46


Znaajke materijala
3.3.3. Proces optimizacije


Iteracija 10

Iteracija 20
47



Iteracija 30
3.3.4. Rezultat procesa optimizacije


Konaan oblik iteracija 34

48

3.3.5. Deformirani oblik i naprezanja


3.3.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije

Graf prikazuje konvergenciju prema rijeenju

49

3.4. Konstrukcija 4

Konstrukcija nalik stepenicama, kontinuirano optereena. U donjem dijelu na
krajevima oslonjena na nepominim osloncima.




3.4.1.Diskretizacija konstrukcijske domene, prikaz optereenja, rubni uvjeti

Definiranje mree konanih elemenata:
Broj konanih elemenata: 2450.
Vrsta konanih elemenata: pravokutni konani elementi sa etiri vora i dva stupnja
slobode po voru.
Broj stupnjeva slobode: 2520.
Razmak meu vorovima (DBN): 0,1.

50


3.4.2. Definiranje karakteristika



Znaajke materijala
51

3.4.3. Proces optimizacije


Iteracija 20



Iteracija 40
52


Iteracija 60

3.4.4. Rezultat procesa optimizacije


Konani oblik iteracija 72
53

3.4.5. Deformirani oblik i naprezanja

3.4.6. Grafiki prikaz procesa optimizacije

Graf prikazuje konvergenciju prema rjeenju


54

4. Zakljuak

Optimalna rjeenja konstrukcija razlikuju se u ovisnosti o gustoi mree konanih
elemenata, meutim te razlike su vrlo male.
Prednost gue mree sa vie konanih elemenata krije se u tome to ona
omoguuje preciznije i bolje krajnje rjeenje, meutim kako raste broj konanih
elemenata raste i broj potrebnih iteracija, to znai da je potrebno dulje vrijeme
raunanja.
Takoer se moe zakljuiti da manji relativni volumen konstrukcije takoer poveava
broj potrebnih iteracija.














55

5. Popis literature

D. ap, Optimiranje mehanikih konstrukcija, udbenik raspoloiv za
studente. Zagreb.
Alfirevi, (1999), Nauka o vrstoi II. Zagreb: Golden Marketing.
X. Huang, Y.M. Xie. Evolutionary topology optimization of continuum
structures, methods and applications, School of Civil, Environmental and
Chemical Engineering. RMIT University, Australia
Z. Tonkovi, D. Pustai, H. Wolf (2005), Mehanika III. Zagreb: Golden
Marketing.
Program Wolfram Mathematica v.7.0.
Program BESO2D.