Kadı Burhaneddin Divanı PDF

Kadı Burhaneddin Divanı
www.Sanal-Kitap.com
14.cü Yüzyıl Sonları
Kadı Burhaneddin
K.Burhaneddin G 1
Gönülde kopalı sanemâ bir safâ-yı ışk
Toldı bu âleme yine bizden nidâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/1
Bu derdümün devâsına akl idimez ilâc

Benzer bu derde ki gerek olur devâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/2
Kanı gönülde su vü gözümün yaşını kan

Benzüm gümişin altun ider kîmyâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/3
Anber saçı çîninde cânum müşki çîn ider

Olmadı binden özgeye hergiz hatâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/4
Zülfi nihâyetine bu ışkum iremedi

Gerçi yöriyimez kişi hergiz be-pây-ı ışk
K.Burhaneddin G 1/5
Çün geldi ışk milkini ana sımarladum

Tedbîr-i memleket hele kaldı be-rây-ı ışk
K.Burhaneddin G 1/6
Kan ile destemâz aluram lebleriyiçün
Tâ bir dügâne râst kılam ez-berây-ı ışk
K.Burhaneddin G 1/7
Işkun ahıtdı kanumı vü la'l-i leblerün

Arz ider özini ki benem hûn-behâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/8
Yürek delük delük olıban nâleler kılur

Da'vîsi bu ki ya'nî benem şimdi nây-ı ışk
K.Burhaneddin G 1/9
Tardur gönül be-gâyet ü ışkun denizi od

Cân niçe katlanı bile pes der-hevâ-yı ışk
K.Burhaneddin G 1/10
Ben yâr ışkıyile toğıban böyimişem

Mahrûm olmaya kişi ender-serây-ı ışk
K.Burhaneddin G 2
Sûhte gönüllere kıldı yine câr ışk
İy niçe âşıkları kıldı yine zâr ışk
K.Burhaneddin G 2/1
Kıldı yanahlarumı cümle mu'asfer meğer

Anun içün eyledi cedvelî berkâr ışk
K.Burhaneddin G 2/2
Gerçi ki mâhmûr ider lebleriyile cânı

Şükr ana ki gözlerin eyledi hammâr ışk
K.Burhaneddin G 2/3
Küfrini gîsûsınun cânumuz îmân bilür

Bağlayalı bilüme bir kara zünnâr ışk
K.Burhaneddin G 2/4
Toldı gönülde hevâ komadı hâlî mekân

Lâcerem oldı kamu bu der ü dîvâr ışk
K.Burhaneddin G 2/5
Âşık u ma'şûkanun ışk iledür varlığı

Bahıcağ ol ortada yine günehkâr ışk
K.Burhaneddin G 2/6
Hastaya olan şifâ ahdine kılan vefâ

Meclis içinde safâ gül bitüren hâr ışk
K.Burhaneddin G 2/7
Biz niçesi ışk ile olmayalum bir çün
Biz yoğ iken vahdete eyledi ikrâr ışk
K.Burhaneddin G 2/8
Verziş-i ışk eylese bizçileyin kişiler

Nola çü verziş kılur günbed-i devvâr ışk
K.Burhaneddin G 2/9
K.Burhaneddin G 3
Nigârînâ bu gözlerden nasîbi kanı uşşâkun
Ki her dem leblerün içün dökilür kanı uşşâkun
K.Burhaneddin G 3/1
Müberka' olıban şâhâ nühüfte kıla hüsnüni

Nevâsı râstı yohdur meğer ki cânı uşşâkun
K.Burhaneddin G 3/2
Bilün gibi hilâl olduh ağızun tek hayâl olduh

Hayâlün olalı şâhâ bu dem mihmânı uşşâkun
K.Burhaneddin G 3/3
Gel iy ışkına kuşanan dil ü cân vir cefâ cevr al
Geh assı geh ziyân eyle budur dükkânı
uşşâkun
K.Burhaneddin G 3/4
Eğerçi âm îmânın tamâm eyler şehâdetler

Kemâle irmeye sensüz şehâ îmânı uşşâkun
K.Burhaneddin G 3/5
K.Burhaneddin G 4
Lebün meyiyile bir dem dimâğ eğer ter ola
Gerek ki sözlerümüzden cihân mu'attar ola
K.Burhaneddin G 4/1
Gözüm nemi neme eksük komaz velî yârun

Yaşuma ger neme nûr ise dahı hoş-ter ola
K.Burhaneddin G 4/2
Koya bilürse başı ayağına halk-ı cihân

Gerek ki zülfi gibi cümle ser-be-ser ser ola
K.Burhaneddin G 4/3
Hevâ dimâğuma urdı aceb degül şimdi

Bu göz yolından eğer yaşlarum mukattar ola
K.Burhaneddin G 4/4
Hayâlüne taparam büt-perest hod degülem

Nireye bahâr isem sûretün musavver ola
K.Burhaneddin G 4/5
Meğer ki bu gönülüm ârzû-yi şekker ider

Ki dâyimâ ağızumda lebün mükerrer ola
K.Burhaneddin G 4/6
Nigârâ la'l-i lebün âşıkı durur bu gönül

Key ise cennetün içinde havz-ı kevser ola
K.Burhaneddin G 4/7
Sabâh turu gelip yüzüne bahan gözler

Gerek ki gam çerisi üsdine muzaffer ola
K.Burhaneddin G 4/8
Nigârâ râst diyelüm çü servün oldı revân

Kıyâmet oldı gerek kamu serve server ola
K.Burhaneddin G 4/9
Dem olmadı mı demünden ki bir dem ola ana

Niçe niçe kapudan taşra halka-i der ola
Oduna çünki berâhîm ışkıle düşe dil
Hayâlünün bütini yonmağ ile âzer ola
Güneş ile gicenün ictimâ'ı yoh yâ neçün

Bu kara zülfi nigârun yüzinde derhôr ola
Bu râst kaddüni çengi görürse dutma aceb

Eğer muhâlif idüp sâzını muhayyer ola
Nigârâ ûdı saçun kıldı yinile kânûn

K'anun hayâliyile dil hemîşe micmer ola
K.Burhaneddin G 5
Neler gördüm ne şerh idem nigârun yüzi
alından
Sini bilmeyen anlamaz yemînini şimâlinden
K.Burhaneddin G 5/1
Başumda leşker-i sevdâ çü düzdi hayl-hânesin

Aceb dutma eğer bu ten hayâl ola hayâlinden
K.Burhaneddin G 5/2
Eğer dîvâne oldum ben anun aklına ne noksân

Ve ger noksân olur bende ne eksilür
kemâlinden
K.Burhaneddin G 5/3
Beni zülfeyni kılıyle salıp bende oda saldı

Bilimezem ne kopısar anun kîl ile kâlinden
K.Burhaneddin G 5/4
Güneşdür yüzi dildârun ilâhî müstakîm olsun

Gönüli sahlasun allah anun yüzi zevâlinden
K.Burhaneddin G 5/5
Visâle döyimez cânum firâka tâkati yohdur

Firâkun odı hem yigdür visâlün ihtimalinden
K.Burhaneddin G 5/6
Benem leylîye mecnûn bes niderem güneş ü

ayı
Câna leylî izi tozı yig ola ay cemâlinden
K.Burhaneddin G 5/7
Bu dünyâda binüm sensin ü ol dünyâda sinün
ben
Kaçan ise asılısar bu kolum tûbî talından
K.Burhaneddin G 5/8
K.Burhaneddin G 6
Sâkî tolu sun niçe niçe zühd ile perhîz
Mutrib yine düz nağme-i ûd-ı tarab-engîz
K.Burhaneddin G 6/1
Dil sînene bağlandı cân asıldı lebünden

Her mevlevî gerek düze bend ü şeker-âvîz
K.Burhaneddin G 6/2
Melekde ağız böyle niçe ola dür-efşân

Yâ hûrîde heç böyle kaçan ola dil-âvîz
K.Burhaneddin G 6/3
Nâzük tenüni bilimezem cân mı beden mi

Hele sanuram ben anı rûh-ı beden-âmîz
K.Burhaneddin G 6/4
Hûn-ı cigeri gözlerüm ahıda zarûret

Çün hindû gözün aldı ele hâneer-i hûn-rîz
K.Burhaneddin G 6/5
Şol la'l-i lebün cilve kılur ise cihâna

Başdan başa surh-âb ahıda hıtta-i tebrîz
K.Burhaneddin G 6/6
K.Burhaneddin G 7
Bahsa şâirler yüzüne hüsn-i matla' görseler
Zülfüni saçsan yüze mâh-ı mukanna' görseler
K.Burhaneddin G 7/1
Ağlasam gözlerümi ayn-ı müdemmâ anlasan

İnlesem bu tenümi şem'-i müdemma' görseler
K.Burhaneddin G 7/2
La'lüni sen ağzuma urup ısırsan lebümi

Cümle-i ehl-i nazar nâzük murassa' görseler
K.Burhaneddin G 7/3
Ağlasam inilesem yansam tapunda iy nigâr

Mutrib ü mey şem' ile mecma' görseler
K.Burhaneddin G 7/4
Sen gice düş misin ü gündüzle gözümde hayâl

Bir huzûr ehli kanı vakt-ı muvazza' görseler
K.Burhaneddin G 7/5
Hızra lâzım neyidi karanulıhda istemek

Âb-ı hayvâna senün la'lüni menba' görseler
K.Burhaneddin G 7/6
Kat'-ı bed-gûyun dilinde kat' iderem ben sözi

Ehl-i dil başların oynar hüsn-i makta' görseler
K.Burhaneddin G 7/7
K.Burhaneddin G 8
Ayn-ı şifâ durur bana gözündeki ilel
Görmez göze göz anı ki gözinde var sebel
K.Burhaneddin G 8/1
Kıldum karâr zülfine ki kıl kılam teni

Edvâr içinde böyle kanı kavl ile amel
K.Burhaneddin G 8/2
Behrâm gözünün şehâ tîrine yoh hatâ

Ger sad-hezâr hîleyile def' ide zühal
K.Burhaneddin G 8/3
Zülfüni tara ki ola âsân bu müşkilüm

Ki sana yaraşur şehâ şol akd ü işbu hal
K.Burhaneddin G 8/4
Uçmahda çün yüzün ola hûriye ne mecâl

Ol tende ki tapun ola her rûha ne mahal
K.Burhaneddin G 8/5
Ger varhğumı bir nazar ile alur isen

Hâzır durur nikâbunı kâldur vü al el el
K.Burhaneddin G 8/6
Şîrîn kılur hayâli lebinün bu ayşümi

Hamr itdi gözleri ne ki varlıhda buldı hal
K.Burhaneddin G 8/7
Kâlümde kılca hîç mihek ayb bulmaya

Kalbümde kalb kanda bula bile her dagal
K.Burhaneddin G 8/8
Vaslun şu'â'ı mürdeyi ger zinde kılmaya

Bu fasl içinde bellü durur cedy olur hamel
K.Burhaneddin G 8/9
K.Burhaneddin G 9
Dilberâ insâfa gelgil niçe niçe dilberî
Ben yüzüni göreli hod dilberiyeni dilberî
K.Burhaneddin G 9/1
Ben ayağuna fidâ baş koymışam hayli durur

Sen bu hâlümi benüm bes anlamagıl serserî
K.Burhaneddin G 9/2
Boyuna tûbî ne nisbet bir kuru ağaç durur

Kim getüre bile dile servi yâhûd ar'arı
K.Burhaneddin G 9/3
Ben sen ayı göreli irdüm kemâle anca ki

Hüsnüni vasf itmeg içün oldı zihnüm enverî
K.Burhaneddin G 9/4
Şi'a ehlinden degülem lîk vardur bu kadar

Ki hüseyni la'lün içün ahıduram ca'ferî
K.Burhaneddin G 9/5
Dünyâda dahı ne diler şol kişi ki der-bahâr

Suna ayağ eline ma'şûka-i hoş-manzarı
K.Burhaneddin G 9/6
Özgeleri medh idenler göreli şâh yüzüni

Bir yini tûmâr idüp yudılar eski defteri
K.Burhaneddin G 9/7
Ne revâdur ki göre la'l-i lebüni her dagal

Bilmege anı binüm tek kişi gerek cevherî
K.Burhaneddin G 9/8
İncü dişünün hayâli düşeli gönülüme

Yüzüme yaldûzlamışam ser-be-ser âb-ı zeri
K.Burhaneddin G 9/9
K.Burhaneddin G 10
Cânumı ışkuna satdum dahı behâ ne gerek
Bana ho yoluna cân virmege behâne gerek
Nigârâ kâmetüne kılmışuz gönüli fidâ

Zîrâ ki serv-i revâna revân revâne gerek
Dükâna bahmadı bâzârî olmadı gönülüm

Velîk la'l-i lebünçün varam dükâna gerek
Kanumı lebleri içdi vü düşdi araya kan

Cânum dahı kuşanuban bu kana kana gerek
Nigârâ zülfüni tağıt karası çoğ olsun

Ya ada yâ sana lâyık çeri yasana gerek
Kenârı andan u andan kenâre istemegil

Meyâne derd-i dil ehli işi meyâne gerek
Çü lutfunı bilürem ger günâh kıldum ise

Yazana kılma cefâyı cefâ yazana gerek
K.Burhaneddin G 11
Derdmendüm derd tîmâr isderem
Hastayam gözüni bîmâr isderem
Bir nazar kılsan nola ahvâlüme

Zî delü esrügi mi'mâr isderem
Kaşıdur mihrâb ü yüzi kıbledür
Bes neçün zülfini zünnâr isderem
Gözlerümün köşesidür odağun

Anun içün ana idrâr isderem
Cân ü ten akl ü dil ü varlıh virüp

Yâra kul oldum bir ikrâr isderem
Degülem bâzârî bîzâr olmazam

Tâ ki cânum ola bâzâr isderem
Tâ ki bir kez dahı düşe ol nazar

Dâ'imâ eflâki devvâr isderem
Cevr elinden cân ü dil kurtarmağa

Anberünden iki tatar isderem
Gîsûn içinde âzâr cânum velî

Sen beni görgil ki âzâr isderem
Severem zülfünle ağızunı ben

Ömrüm uzun ayşümi tar isderem
Gözi uyır la'l söyler severem

Fitne hufte bahtı bîdâr isderem
Kıl yarar cânum ki ire biline

İnce yola girmege yâr isderem
Gözi kıldı gönül ilini harâb

Gezmişem ben il ile şâr isderem
K.Burhaneddin G 12
Çîn idelüm saçı çîni hatâya saldı bini
Sebeb nedür acabâ ki cezâya saldı bini
Dudağı bûse didi vü havâle kıldı yüze
Eğerçi nakd idi vechi bir aya saldı bini
Göziyile ki gönül hastadur devâm umaram

Tabîb bilmedi nabzı devâya saldı beni
Gönüli gendüye kullâb ilen getürdi saçı

Irağa atmağ içün kaşı yaya saldı bini
Ne dem durur ki mis altun degül vücûdun ile

Fidâ olam oduna kîmyâya saldı bini
K.Burhaneddin G 13
Döker gözüm yaşın seylâb her dem
Kılur yir yüzini sîr-âb her dem
Gönül tebrîzine geleli ol şâh

Ahıdur gözlerüm surh-âb her dem
Semâ'ı çerhi neyledi cânuma
Gözümi eyledi dôlâb her dem
Kaçan konışam ol mâh ile diyü

Elümde zîc ü üstürlâb her dem
Lebün ışkınadur mey-hânelerde

Ki içerler şârâb-ı nâb her dem
Lebün efsûnınun mu'cizligine

Mukırdur cümle-i ahbâb her dem
Hicâb aldı yaşum kirpüklerüme

Kaçan yol bula anda hâb her dem
K.Burhaneddin G 14
Hûb cihânda çoh velî nâzük ü dil-rübâ gerek
Câna vidâ' kıluban ışkına merhabâ gerek
Ben kim olam ki depredem bir kılını gîsûsınun

Başın eline alıban ol iş içün sabâ gerek
Gonca ağızın açmağa kimün eli irişiser

Âteş-i ışk mevsümi irişiben hevâ gerek
Tâ ki safâ gire ele ka'be yüzinde ol bütün

Cünne dahı kabâ olup yine kabâ abâ gerek
Derdiyile çü esrügem dürdiyile yazam humâr

Pes nidelüm çü hastayuz derdümüze devâ
gerek
K.Burhaneddin G 15
Şehâ reyhân mı şol hattun muhakkak
Ya kâfûr üsdine anber murakkak
Ne dürdür şol ki derhôr görürüz biz
Ki aydan müşterî olmış mu'allak
Ne hûrîsin kusurun yoh nigârâ

Ki cennetdür tamu sinünle el-hak
Zenahdânunda gönlüm çâha düşmüş

Müselseldür cânum zülfünde mutlak
Ağızun nüktesi şîrîn ü nâzük

Saçun ma'nîsi pîç-â-pîç ü muğlak
Elüne âyine al yüzüne bah

Kiçi barmah niçe kılmış ayı şak
Şehâ şâhîn gözün apardı gönli

Sanasın bedeneyi kapdı başak
K.Burhaneddin G 16
Ser-hoş gözi bilür ki mestâne-i ışkam ben
Bir âkil-i ma'nîyem dîvâne-i ışkam ben
Her bî-hıredün sözi ki ta'ne kılur bana

Senden bini ayırmaz ez-hâne-i ışkam ben
Cânâneye ben cânı çohdur ki revân itdüm

Cânum binüm oldur ki cânâne-i ışkam ben
Gencîne-i hüsnini pinhân ideli dilde

Gökçeklige bay oldur vîrâne-i ışkam ben
Rûşen bu durur yanmah oldı yüzine vâcib

Şem' olmağa her câna pervâne-i ışkam ben
K.Burhaneddin G 17
Cân olur ise bârî cânâne-i ışk olsa
Mest olur ise kişi mestâne-i ışk olsa
Gözlerum ahıdur dür sarrâf getür urdur

Dürdâne olur ise dürdâne-i ışk olsa
Her bir kişi dünyâda erlikden ider da'vâ

Merdâne olur ise merdâne-i ışk olsa
Her çend ki her şem'e pervâne düşer olur

Yoldaş bize bu yolda pervâne-i ışk olsa
Kıldı lebi ol yârun şerbetlerini hâzır

Dîvâne içün lîkin dîvâne-i ışk olsa
K.Burhaneddin G 18
Bana ki uş dilberîyem niçe niçe dilberi
Cânı al el virenün tutma işini serserî
Ben hüseyni cân virürem göreli yech-i hasen

Gör ne düzmişdür yaşum bu yüzde zerr-i
ca'ferî
Olma dahhâk iy nigârîn zulmi çoh kılduğuna

Tutma ırah kendüzünden kâveyi âhengeri
Dil denizi mevci çoh oldı vücûdı sahlama

Ger karâr isder isen salgıl denize lengeri
Dem gelür ki dem ururam şâhâ ışkundan sinün

Dak dutalar mı eğer kükrer ise ner cengeri
Şol kişi gerek ki ikdâm eyleye bu ışka ki

Sol elinde başı ola sağ elinde hanceri
K.Burhaneddin G 19
Dil saçun arasında azar ise ne kılam
Cân başuma sevdânı yazar ise ne kılam
Bâzârumı germ idem zârılığ ile sana
Zârumdan eğer dilber bîzâr ise ne kılam
Efkâr ide zülfünde bu akl ki şeydâdur

Bîçâre gönül eğer efgâr ise ne kılam
İkrârım ana ol ki kılmaya bana inkâr

Binüm delü gönlüme inkâr ise ne kılam
Cedvel ahıdur gözüm ayağına şol servün

Dôlâbı bu gözümün berkâr ise ne kılam
K.Burhaneddin G 20
Ger gümânun var ise gamzeleri yarasına
Sen dahı bençileyin vir gönüli yâra sine
Şol ki yarı lebinün yaralar onalda bilür

Ne gümân gamzeleriyile yürek yarasına
Ohı cevşen deler ü yarası vü demreni yoh

Dil ki oğraya ana ol bile ki yarası ne
Gâzi gözün çü şehîd eyleye âşık gönülin

Işk ile gerek irüre sanemâ yarasına
Şîşedür gönülüm ü senk durur yâr dili

Şîşe çün senge ura kendüzini yara sına
K.Burhaneddin G 21
Katı gele lebün cevher dir isem
Mükerrerdür eğer şekker dir isem
K.Burhaneddin G 21
Benüne nokta-i anber didüm ben
Hemîşe diyeyüm derhôr dir isem
K.Burhaneddin G 21
Yüzinde hüsn ilmin ohımışam
Bana ta'n itmegil ezber dir isem
K.Burhaneddin G 21
Gönül mısrında çün sensin azîzüm
Revâdur yûsufa çâker dir isem
K.Burhaneddin G 21
Tenüne yâsemîn direm hemîşe
Aceb tutma miyân lâgar dir isem
K.Burhaneddin G 21
Melek tasdîk ide ger bî-tekellüf
Sana ma'şûk-ı hoş-marızâr dir isem
K.Burhaneddin G 21
Bana fahr ola ayağun tozıyçün
Hemîşe medh eğer ber-ser dir isem
K.Burhaneddin G 21
Demür döymez oduma sana koymaz
Yiridür gönlüne mermer dir isem
K.Burhaneddin G 21
Niçe ser servün içün oynamışlar
Sana lâyık durur server dir isem
K.Burhaneddin G 21
K.Burhaneddin G 22
Görmek ağızı noktasın nûr-ı basar degül midür
Yanağını ay anlamah hüsn-i nazar degül midür
Nakş-ı cemâli dilberün gözde hayâl bağladı

Gönüline mahabbetüm nakş-ı hacer degül
midür
Yürek odına diledi su saça gözlerum yaşı

Gel bahâ dur ki şimdi ol dahı biter degül midür
Gönüle oğrayan hevâ irdi saçuna zerresi

Âyineyi elüne al zîr ü zeber degül midür
Gerçi kazâ durur anun ışkı bu delü gönüle

Yüregüme tohınan oh tîr-i kader degül midür
Şimdi anun hevâsına hutbe ohınur aduma

Yüzde bu gözlerum yaşı sikke-i zer degül
midür
Anı ki iki hâcibün kıldı cemâlün iline

Egri otur u toğru di adl-i ömer degül midür
Nola eğer karıncalar çohdı lebün şerâbına
Hokka-i la'lde tolu şehd ü şeker degül midür
Gerçi ki akl kocadur la'l-i lebüne iricek

Terk idüben bilülerin emcek emer degül midür
K.Burhaneddin G 23
Gözleründür hüsn içinde iy nigârîn alalar
Niçe bir sihr ile cân ü akl ü gönül alalar
Ben ki uşşâkun nevâsını nühüfte kıluram

Bu sipâhân perdesinde ne revâdur çalalar
Bahr-ı hüsn olmış cemâlün dil gerekdür âşinâ

Ki cevâhir bulmağ içün ana karşu talalar
Hûrî vu perî vu insân u ferişte cümlesi

Çün nikâbun götüresin sana vâlih kalalar
Ehl-i irfân bir nazarda neydügüni bilüben
Cân adın sinün katunda anmaya uyalalar
K.Burhaneddin G 24
Dimâğumda hayâlündür musavver
Lebün zikri bu dilümde mükerrer
Şehâ gîsûna oğrayan sabâdan

Dimâğumun meşâmıydı mu'attar
Lebünden bir hayâl itdi gönülüm

Ki oldı gözlerümden ol mukattar
Kazâyise rızâdur bana ışkun

Çü olmış idi ezelde mukadder
Vücûdum hâk ü gözlerüm yaşı âb

Odum ışkun hevâsıyle muhammer
Gönülde zülfi ışkın bildi âlem

Çıhar kohusı oda düşse anber
Şehâ uşşâkdan kıldüm nühüfte

Ki şehnâz ile kılursın muhayyer
Yüzüm zülfünün ayağına toprah

Niderem hat ki yazarlar müzevver
K.Burhaneddin G 25
Bu gün yine senden sana feryâd idiserem
Bî-dâdunı arz eyleyüben dâd idiserem
Ben varlığumı bende virüp gîsûlaruna

Kendüzümi bu nev' ile âzâd idiserem
Gözüm yaşını şat iderem âlemi bağdâd

Andan girü gönülü mi dil-şâd idiserem
Yâd itdi bini itmedı yâd ol lebi meygûn

Yâd itmedügini hele ben yâd idiserem
Her bir melikün dünyâda bir şehri olur ben

Gönül şârını sana gam-âbâd idiserem
Ger zülfi başın oynar ise bâd-ı hevâya

Sehl ola ki ben varlığı ver bâd idiserem
Ben nâm ile nâmûs ile ârumı koyıban

Nâmûs idüben dünyâda bir ad idiserem
K.Burhaneddin G 26
Bülbül yine çağırdı ki feryâd yâd ola
Kaddün yine salındı ki şimşâd şâd ola
Gözün eğerçi zulmini irürdi gâyete
Umûm budur lebün ile bî-dâd dâd ola
Servün ayağı bağlu vü ney bağludur bili

Kaddün gibi kim ola ki âzâd zâd ola
Nev-rûzdur sinün ile bir ayş idem gerek

Ki dünyâ ehli göre vü a'yâd yâd ola
Bâd-ı sabâ saçun ile oynayalı şehâ

Bildük ki işbu dehr-i gam-âbâd bâd ola
K.Burhaneddin G 27
Seherde cânuma iren nesîmi
Ana zer benzedimezem ne sîmi
K.Burhaneddin G 27
Na'îm iden cahîmi sinün ile
Cahîm ider bana sensüz na'îmi
K.Burhaneddin G 27
Ne mîmi aç ne sîmi gösder andan
Ne sîni gösderürsin bu nemîmi
K.Burhaneddin G 27
Ne hâdis oldı ki kıldun dili red
Çü mavtındur ana zülfün kadîmi
K.Burhaneddin G 27
Güneşden yüze bahl itdün neyiçün
Dirîğ itdün şemâmundan şemîmi
K.Burhaneddin G 27
Niçe bu kahr-i hâzır işledürsin
Elüne al âhır lutf-ı amîmi
K.Burhaneddin G 27
Yükündüm didi hâzır kıl garîmün
Çağırdum yâ garâmı yâ garîmi
K.Burhaneddin G 27
Gözündendür gönül mecrûh u hasta
Ne çâre çünki la'lündür hakîmi
K.Burhaneddin G 27
Bana bu yara yâra ta'ne degijl
Kanı gösder gözelden bir selîmi
K.Burhaneddin G 27
K.Burhaneddin G 28
Yâr bizüm ile yine gör ki ne al eyledi
Tâ ki yaşum kan ola yanağın al eyledi
Ağızını göreli dirligüm oldı gümân
Bilini gösdereli bini hayâl eyledi
Cânumı aldı gözi gönlüm apardı tuzı

Şehd ü şeker tek sözi aklumı lâl eyledi
Hecrine döyimezem vaslına irimezem

Şol sanemün ki yüzi bedri hilâl eyledi
Hüsni ki hak lutfıdur bize harâm idüben

Gözleri âşık kanın nişe helâl eyledi
Yil dahı âvâredür tolaşalı zülfine

Yiridür ol ana çün kîl ile kâl eyledi
Gerçi kebâb eyledi ışkı odına cânı

Ağızınun yârını bize zülâl eyledi
K.Burhaneddin G 29
Yüzüni ger göreyidi sitâre
Çekeydi yüzine karşu sitâre
Gözün bîmârıyam dîvâne oldum

Ne çâre lutfun olmaz ise çâre
Yürekde komadı kan kara gözün

Belâdur cânuma bu gözi kara
Kılalı ihtiyâr anı gönülüm

Komadı anı hergiz ihtiyâra
Bizi bizden apardı çâremüz yoh

Ne derd-i yâra ne derd-i diyâra
Lebün kanduğıyiçün kana her dem

Ne lâzımdur ki benizüm sarara
Günâhum ol ki anı evmişem ben
Günâha hem günâh olur kefâre
Hezârân dil perîşân var saçunda

Kaçan gele bu di anda şümâra
K.Burhaneddin G 30
Bu ne hüsn ü bu ne hatt u bu ne kadd ü ne
bâlâdur
Cemâlün ravza mı yâ rab veyâ firdevs-i a'lâdur
Saçun anber durur lîkin ana kâfûr hidmetkâr

Lebün yâkûtdur illâ ki lü'lü' ana lâlâdur
Kaşun peyveste bizümle vü kaddün râstdur

lîkin
Gözüne yahşı bahıcah kıyâs oldur ki aladur
Yüzi gül gözidür nergis teni berk-i semenden
ter
Velî kirpükleri câdû yüregi seng-i hârâdur
Hatı hızr ağızı meryem sözi îsâ lebi yahyâ

Özi yûsuf gözi mûsâ zihî âdem zî havvâdur
K.Burhaneddin G 31
Sağlıh sanemâ âşıka dînâr ü diremdür
Sanma ki seni sevene hîç nesene kemdür
Hecrün ile ırmahlar ahar işbu gözümden

Irmahlar ahıtmaz ise bu göz dahı nemdür
Dün gice yüzüm basa göze geldi hayâlün

Senden bize şâhâ ne ki geldiyse kademdür
Ayru düşeli şâhâ tapundan gözüme gel

Gör ki bu cihân lezzetinün sonı nedemdür
Şol ârız ü zülfe sanema anber ü kâfûr

Ne nisbeti var dünyâ durâh çü hâdemdür
Hüsnüne sığındı sanemâ bu delü gönül

Atmasun anı âhû gözün sayd-ı haremdür
Ah ile karam yoğ idi hergiz göziyile

Cânuma ahın kıldı anun gözi karamdur
K.Burhaneddin G 32
Tarab atına nigârâ gönül çü bağladı zîn
Gerek ki ma'rekesine felek kıla tahsîn
Kimün ki yasını kurdı sa'âdet-i ebedî

Ohın kime atar ise anun dutun yasın
Şunun ki kışını yaz eyledi çalab nola ger

Çoha sayar ise lutfıyile anun azın
Gelün ki ohıyalum feth içün bu fâtihayı

Ki niçeler ohıya düşmen üsdine yâsîn
Çü fîl bendini esb ile bağladı devlet

Ne kıla düşmen-i kej-rev ki oynaya ferzîn
Adû tarâkası benzer şuna ki hâşâ eşek

Salar palânını yire vü götürür harzîn
Kimün ki kîsesi var koltuğında dünyâda

Bize eğer sorar isen yarası yarasın
K.Burhaneddin G 33
Teng-i şekeri la'l-i lebün tenge getürdi
Tûtîsini bu gönlümün âhenge getürdi
Gönülümi ben komış idüm gönli yolına
Çâre ne durur şîşeyi çün senge getürdi
Kurdı kaşı yayını vü gezledi gözi oh

Meğer ki bu türkîleri ol cenge getürdi
Cânumı saçı kılı yahar ûd gibi çün

Kânûnı budur her neyi ki çenge getürdi
Virgil eline sâkî tolu câmı vü anla

Şol lutfı ki ol bâde-i gül-renge getürdi
K.Burhaneddin G 34
Her bir dagalun oyını ser-bâzî degüldür
Yâr yolına komah kişi ser bâzî degüldür
Ne çekdügümi ger dir isem ömr varınca

Bilün kılıyile sanemâ azı degüldür
Cevrün taşını gönülüme niçe atarsın
Bir sırça durur âhen-i şîrâzî degüldür
Çerh ohı gibi gamzesi yarmaz cigerümi

Yürekdür âhır atduğı bir yazı degüldür
Bin âşıkı gözleri şehîd eylemeyince

Da'vîsi budur dünyâda ki gâzî degüldür
K.Burhaneddin G 35
Gözün apardı gönür ayândur
Velîkin kaşlarun sâhib-kırândur
Kıl olmah sehldür bilün katında

Velîkin ol kılun bârı girândur
Tecellîsine tûr tağı döyimez

Çü uşşâka hitâbı len terândur
Nihâyetdür bilün ana kim irer

Meğer ol ki hevâda bî-gîrândur
Hazân-i ışk irişdi gönüle

Velî gözden ahan âb-ı rezândur
K.Burhaneddin G 36
Dil niçe diye sevdügümüzi sini dilden
Gitmedi sini göreli zikrün şehâ dilden
Dişlerüni diyeli sözümdür dür-i manzûm

Söz ki bilün içün diyem ince ola kıldan
Âdem ana direm ki ola nâr ü hevâdan

Âdem midür ol ki dem ura âb ile gilden
Yüzi güneşi sâyesidür rûh didügüm

Bulmadı hayât ol ki ırah düşdi bu zıldan
Şeh yolına saldum atumı mât ivine ben

Uran ruhını ruhına ne fikr ide fîlden
K.Burhaneddin G 37
İşvesi ol nigârun dil mi kodı bu tende
Ya söylemege derdin dil mi kodı bu tende
Işkun odına yanmaz hüsnün şu'â'ı hergiz

Nokta kodı mı cânda kıl mı kodı bu tende
Sâyende bulduğumı ben sâye bilimezem

Güneş yüzün şu'â'ı zıl mı kodı bu tende
Oddur hevâsı anun göz yaşı seyl oldı

Ol yil ü ol su ol od gil mi kodı bu tende
Sen yüz göz ile dile ki yâr dilüni dile
Ne diler ise kılsun dil mi kodı bu tende
K.Burhaneddin G 38
Gönül bulmadı bu denize sâhil
Niçe ki eyledi kat'ı merâhil
Mücâvir olmışıduh işiginde

Yönelmedin dahı ol yola mahmil
Ne dil var binde ki dile gele ol

Meğer bir dem gelür olursa dil dil
Nigârâ bir kıluna degmezem ben

Tefahhus kılmışam gîsûnı kıl kıl
Yanaram ben tutahlarunla dem dem

Yüzünle gün gün ü saçunla yıl yıl
Lebünden bir tebessüm anlamadum
Gözümden ahmayınca hûn-ı sâ'il
Şehâ sâ'idleründen bî-nasîbem

Bana irmediyise bu hamâ'il
K.Burhaneddin G 39
Kadem basalı yoluna kadem kadem yanaram
Tapunda şem' gibi uşda dem-be-dem yanaram
Cihânı ten dilerem ben ki oduna yanam

Bu varlığ ile yanarsam oduna kem yanaram
Yahamı hîç komaz elden yaham elinde durur

El urmadın yahama dimedin yaham yanaram
Cemâli güneşi çün toğa hüsn göginde

Mecâlüm olmaya k'andın yana adam yanaram
Gözümün irmez eli ki nazar kıla yüzine

Veğer göz ucuyile özgeye bahâm yanaram
K.Burhaneddin G 40
Dil gönlegi etegini yahasını bilmez
Dil-dâr anı od ile ne yahasını bilmez
Yürek tamarından gözi neşteri kan alur

Bir seyl olıban ol tamar ahasını bilmez
Pinhânî atar kirpügi ohlar yüregüme

Göz yaşı beniz sarusı çahasını bilmez
Özümde komadı öz ü yüzümde dahı yüz

Hergiz özi bu yüzük bahasını bilmez
Gümrâh durur bu delü dil gîsûlarında

Sevdâ adını boynuma tahasını bilmez
K.Burhaneddin G 41
Artuhrağ oldı ışk odı diler ki kef kıla
Ol oda varlığını kamusın alef kıla
Dür-dâne isteyen denize gark ide özin

Huşk ola ol ki kuruda kasd-ı sadef kıla
Dil-dâr ile hoş ol u zemâneye kalmagıl

Dutma hisâba her ne ki pîr-i haref kıla
İy akl tutma dak dile cân virse yâr ne

Zîrâ şeref durur ni çe ki ol şeref kıla
Neşr itse saçını katı teşvîşe düşerem

Cem' ola hâtırum yine kaçan ki lef kıla
K.Burhaneddin G 42
Şâhâ şekerün narhını erzân ide la'lün
Ger bir dem ura mürde tenin cân ide la'lün
Teng idi lebün söylemeyeli gönülümi

Korhum budur öksüze ki bir kan ide la'lün
Ger bir dem ile mürde tene rûh irüre

Mümkin ola ki bir dahı imkân ide la'lün
Bir nokta eğer lutf işidürsem ağızundan

Müşkillerümi kamusın âsân ide la'lün
Gerek ki gümiş kalmaya altun ola işüm

Ger lutfıyile gönlüme ihsân ide la'lün
Altun nişe kılur benizürni bilimezem

Ayb olmaya ger yaşumı mercân ide la'lün
Sevdâ-zedesiyem saçunun uşda perîşân
Gerek ki binüm derdüme dermân ide la'lün
K.Burhaneddin G 43
Şekker lebüni sun bize iy yâr bu gice
Ger yoh dir isem uş yüregüm yar bu gice
Sohbet dilerem sinün ile gönlüm içinde

Kim tuymaya hâlümüzi deyyâr bu gice
Bilünde çü varlıgı fenâ eyleye gönül

Dahı nemi oğur1aya ayyâr bu gice
Gözün hasen ü la'l-i lebün oldı hüseyni

Gözlerüm olur ca'fer-i tayyâr bu gice
Sâkî tolu vir ayağı elüme vü gör ki

Binde ne kopar dünyâda esrâr bu gice
K.Burhaneddin G 44
Bu gice kıldı tâli' bize yârî
Ki tâli' oldı ışk erine yârî
Hızır tek ayşümüz sebz ola eğer

Câna aynü'l-hayât olursa yârı
Lebi ger yarı virmezse cânuma

Meğer ki hakdan ola bize yârî
Gerek ki ihtiyârı ana virem

Eğer sevdüm ise ol ihtiyârı
Oyana devletüm ol gice ki ol

Döşegüm üsdine gele oyarı
Ben ol bârîye ki bâr olmışam kul

Ki bilinden salar boynuma bârı
Anun yolına gül tek açıluram

Batarsa ayağuma hecri hârı
K.Burhaneddin G 45
Binden bini aldı gözün zülfünde yitürdüm bini
Bıçdun götürdün benligi hem binde yitürdün
bini
Zülfüni göreli gönül oldı perîşân u tağuh

Gerçi ırah saldun ise yahına getürdün bini
Gitmiş idüm saçun ile bâd-ı hevâ yolında ben

Şimdi ayağı tozına uş yine getürdi bini
Gizlemişem özümi ben gîsûlarunda çoh durur

Şimdi özün diler isen yitür özüni bul bini
K.Burhaneddin G 46
Şol büt eğer bizüm ola sanki olur cihân bizüm
Ger ana olmaya fidâ bes nemüz ola cân bizüm
Şöyle boyadı yüzümi ay yüzünün hayâli ki

Ayağumuza baş koya görür ise hazân bizüm
Kef ura tolu câm- ı mey alıcağ ele sanasın

Cür'alarumuz içdügin bilimedi rezân bizüm
Varlıgumuz niçe ki var hüsnünedür fidâ sinün

Yahşı yaman diyümezüz yahşı sizün yaman
bizüm
Cevher-i ferd-i la'lünün otuz iki dürin gözüm

Nazm ider altun üstine ma'den ile dükân bizüm
K.Burhaneddin G 47
Yüzün hadîkası şehâ reşk-i cinân imiş
Koşa kaşun bu devrde sâhib-kırân imiş
Behrâm olursa câdû gözün olmaya aceb

Kirpüklerün çü ohlar ü kaşun kemân imiş
Sen hâsıl-i zemânesin ü tapuna iren

Mehdî olur ise nola sâhib-zemân imiş
Oda yanası gönülüm içün bilimedüm

Ki şol lebân-i la'l arasında kan imiş
Cânumı hüsn vasl içün ezelde alıcah

Nola lebini tutar isem çün zamân imiş
K.Burhaneddin G 48
Nigârâ bu durur tapunda âzum
Ki çoha yazıla ışkunda azum
Hakîkat bu durur hâlüm binüm ki

Dahı olmaz işügünde mecâzum
Bilünden hâlümi bil ki bilür ol

Lebünden sor ki niçe oldı râzum
Kadünden bil ki toğruyam yolunda

Saçundan anla sevdâ-yı dırâzum
Irah yahın çü gamzen gönli yarmaz

Ne veche oturur bu ihtirâzum
Yürek kanında gusl eylemeyince

Kaşun mihrâbına olmaz nemâzum
Aluram yüz safâ bir kara taşdan

Makâmunda çü kapundur hicâzum
K.Burhaneddin G 49
Hamîr-i mâyemüzi hamr ile çalab ezeli
Tolu ayağı içerüz zî-bâde-i ezelî
Kalem kalem ola eğer yazar ise mislin

Bu levh-i dilde nigârun cemâlini yazalı
Tamar yürek tamarından hezâr katre-i hûn

Bu fitne gözlerini işveler ile süzeli
Düşer gönülüm ayahdan gider bu göz elden

Yola bahup talabından göreli ol güzeli
Yumışam eli özümden bir âşinâlığ ile

Harâb ü mest bu denize düşiben yüzeli
K.Burhaneddin G 50
Hammâmda ne şi'r ki diyile ter düşer
Zîrâ ahar suya sanasın ki şeker düşer
Gülden gül-âb niçe kopar anda bilinür

Ki gül yanahlaruna hayâyile der düşer
Sözüm mutavvel olur eğer servüni anam

Ağzuna nokta ger dir isem muhtasar düşer
Ehl-i hıred gönülleri yoluna koyıcah

Bizüm gibi delülere hem terk-i ser düşer
Cân gelicek diler ki gönülüm haber sora

Niçe haber vire bile çün bî-haber düşer
Kirpügün ohına cânı umac kılmışam

Zîrâ ki atduğı yire evvel nazar düşer
K.Burhaneddin G 51
Hecr ile bini ol yâr niçe yahısar âhır
Gözüm yolına anun niçe bahısar âhır
Tutam ki anun ışkın kimseneye dimeyem

Benzüm sarusı anı halka çahısar âhır
Gönül kapusını ben bağlar isem ol yana

Gîsûları halkası kapu kahısar âhır
Ber-dâr diler kıla gîsûları cânumı

Cân boynına zülfini evvel tahısar âhır
Gözü me mecâl olsa görmege cemâlüni

Niçeye değin kan yaş andan ahısar âhır
K.Burhaneddin G 52
Cân olur ise bârî cânâne-i ışk olsa
Mest olur ise kişi mestâne-i ışk olsa(krş.17)
K.Burhaneddin G 53
Delüsiyem zülfünün silsile depretmegil
Tâ diyemem hâlümi kıl kıla depretmegil
Bilün ile inceyem ağzun ile teng-dil

Kendüne bah hâlümi bil bile depretmegil
Din vireyüm gamzene gerçi ki cânîdür ol

Dil dir isem gözüne dil dile depretmegil
Cân anı diler ki yaş yolına ola revân

Şâyed ana dir isem sil sile depretmegil
Ol dir ise gîsûsı cânuma şol dem ola

Her kılına dir ise kıl kıla depretmegil
Söyleyimedi dilüm la'l-i lebün vasfını

Didüm ana kendüden dil dile depretmegil
Şunda ki kıldum fidâ küllümi ben küllüne

Ten tene vü cân câna dil dile depretmegil
K.Burhaneddin G 54
Yahma halîlün dilinde âteş-i nemrûd
Olmaya âteş-gede bu hâne-i macbud
Çeng-i nevâyı koma ki yumşana gönli

Tağları inletmedi mi nağme-i dâvûd
Cûd yolına vücûdı terk ide gönlüm

Hâsa ana k'olmaz ise olmaya mevcûd
Şol suyı sungıl bana ki od ola fi'li

Tâ ki ola tîz-ter bu âteş-i mevkûd
Hecrün ile yanduğuma şükr kıluram
Vaslun ile âkıbet olur ise mahmûd
K.Burhaneddin G 55
Resm-i cefâdur nigârâ âdet-i ma'hûd
Oldı demi ki irüre vuslat-ı mevcûd
Pertev-i hüsniyidi ki gördi melâyik

Âdem-i hâkîyi kendülerine mescûd
Müşk saçını göreli micmere düşüp

Ûd dimâğına bah ki niçe çıhar dud
Nûr durur ışkı odı sâfî gönüle

Yahmaya hergiz halîli âteş-i nemrûd
Cevr ü cefâ hoş durur çü ışk-ı ezelde

Yazmış ola bir kişiye tâli'-i –mes'ûd
K.Burhaneddin G 56
Çal bu nevâ perdesinde nağme-i tanbûr
İrer isen bu hicâza sa'y ola meşkûr
Gözleri merdümligine gözleri olan

Düşmez olursa hatâya olmaya mağrûr
Ohlar atar gözleri ki taşları yarar

Hastaya urur özini ola mı ma'zûr
Kirpüginün kat' u vaslını teferrüc kıl

Bençileyin niçe mest ola bile mestûr
Ref' ideli hüsn râyetini cemâli

Kıldı gözin nasb ki kıla dili meksûr
K.Burhaneddin G 57
Şuna yitdi nigârînâ nizârî
Ki göresin yirümüze mezârı
Ağızun nüktesin tuymadı hassân

Bilün nâzükligin bilmez nezârı
Ana gönlek gerekdür yâsemenden

Ki geyinmişdür âh gülden izârı
Saçınun her kılıdur ışkuma yol

Hevâ yola getürür her azarı
Gözi gûşesine cân oldı mihmân

Ki merdümligidür oh pâ vüzârı
Şeha kirpükleründe anladum ben

Ki hûnîde olur imiş uzarı
Yanagunun leb-i la'lün katında

Suyı yoh meğer utanı kızarı
K.Burhaneddin G 58
Şehâ şehlâ gözün içün diyümezem ben âh
kara
Ne zülf ola meğer ol göze bir ağ ile göz kara
Meğer ûd itdi hem-serlik sinün zülfün ile şâhâ

Ki özin gördi micmerde oda yanmış yüzi kara
Garaz ahda karada yoh yâr ile birlik isterler

Şol ahlıh ki rızâsı yoh yârün anda döne kara
Gözün şâhîni kılursa gönül kebgiyile bâzî

Mecâl olmaya bu avda nigârâ hîç şunkara
Şehâ sor ne nefîr ider ki bu dâ'irde neyiçün

İkilikden ura bir dem anun ışkında nakkâre
K.Burhaneddin G 59
Eğer zülfünden iy dilber dileyem ki dem uram
ben
Ne dünyi kala ne ukbî kamusın ver hem uram
ben
Nigârâ ışkun odından dem olmışdur bu

yüregüm
Budur derdüm k'anı oda lebünçün der-dem
uram
Bana şol câdû gözlerün atar bir lahzada yüz oh

Hisâba gerçi ki dilde ol ohları kem uram ben
Çü ışkun odı tutuşdı bu varlıhda nolısardur

Eğer gözüm yaşıyile bu köynüge nem uram
ben
Fenâ sikkesin almış anı nigârâ ışkun elinden

Gerek varlığa ol nakşı kavî vü muhkem uram
ben
K.Burhaneddin G 60
Tolu viricek elüme sen sâkî ne dirsin
Almaya ele adını mı sakına dirsin
Ben varlığumı oynamışam küllî yoluna

Yohlıh mıdur uş bende kalan bâkî ne dirsin
Leb huşk idügüm sordı lebün bildi nedendür

Şimdi umaram bir tolu ayakı ne dirsin
Cân at salıban oldı piyâde ruhun içün

İrürdüm i şâh kapuna yayakı ne dirsin
Şeh yolına cân oynayana lutf gerekdür

Cân oynamışam bozma bu yasakı ne dirsin
K.Burhaneddin G 61
Leblerinün esrükligi gözümde degül mi
Işkı çiçegi bitdi bu yüzümde degül mi
Ben âteş-i ışkından anun yana dururam

Peydâdur anun sûzı bu sözümde degül mi
Özin ne kılur bizüm ile özine disem

Lîkin degülem ben dahı özümde degül mi
Gözünle görürem sanemâ bende fenâyı

Zîrâ ki görürler suçı üzümde degül mi
Kaldı gözüm ardınca nigârun zîre ki ol

Anladı hayâlini bu gözümde degül mi
K.Burhaneddin G 62
Şehâ şol nokta-i hâlün güneş yüzinde âyetdür
Şeker la'lünden urur dem bu ne şîrîn
hikâyetdür
Lebinden bir em istedüm murassa' eyledi

câmın
Mey imiş derdüme dermân ne şîrîn istimâletdür
Saçunun sağışıncadur şehâ uşşâkı hüsnünün

Velî bir nokta agzundan kamusına kifâyetdür
Kohusı şöyle gelür ki hilâfı yoh durur servün

Kadüni göricek ditrer delîli istikâmetdür
Eğer sabr ide gözlerün nazar kılınca atmağa

Bu yaralu gönülüme bu dahı hem himâyetdür
K.Burhaneddin G 63
Bir dem irürdi yine yüregüme peyk-i seher
İşledügini anun niçesi işleye seher
Anı ki gözün ider bu yüregüme göze göz

Bile hâlini anun ehl-i dil ü ehl-i nazar
Ger olanı mûm anun ışkına sûdum ne ola

Ki gönülinde tutar ecrümi çün nakş-ı hacer
Dün gice basdı hayâli yüzüme geldi göze

Ayağı basduğı yirlere yüzüm döşedi zer
Yüregüm kirpügün alında sanasın

Neşteri kankı tamara k'irişe kanı tamar
K.Burhaneddin G 64
Bağdâd-i cemâlünçün gözüm çü şat olmışdur
Kan denizine gönül talmağa bat olmışdur
Tesbîhi hilâl ayun kaşlaruna egridür
Zülfüne hatâ müşkîn nisbet galat olmışdur
Hüsnün denizi mevci saldugı kıranına

Anber tonına girüp uş hâl ü hat olmışdur
Bilün kılına kulam kâlüm budur anda ki

İhmâl-i cemâlîye ol kıl mahat olmışdur
Her nirede ki varlıh var yohlığa girmişdür

Sen sanma ki ağzunda bu dem fakat olmışdur
K.Burhaneddin G 65
Sen binüm ile yâr iken iy şakrakakıkı
Saldun yine ayruhlar ile buğrakakıkı
Bir cânı-ı meyi elüne ben virimez idüm

Şimdi çeker oldun tolular sağrakakıkı
Sen ingen idün şimdi ne ingen kaçar oldun
Kükrer iken uş karşuna bu buğrakakıkı
Yahnîsi durur câdû gözünün delü gönlüm

Bağrum çü kebâb oldı sana toğrakakıkı
Işk ohını atmayısaram cüz be-nişâne

Sen bu yola niçe ki gerek oğrakakıkı
K.Burhaneddin G 66
Leb-i la'lünden almışam nigârâ zevk-i tahkîki
İnildümden irişmişdür musanniflere mûsîki
Ne tammış lebleründen bu şerâba ki kan

esrükdürr
Anunçün tolu içerüz ayahları ale'r-rîkî
Tasavvuf ehli bulalı safâlarını yüzünde

Kimi seccâdesin satar girü kor kimi ibrîki
Ciger kanını gözlerün yürek odıyle su kıldı

Acâyib kâr-hânedür niderler kar' u enbîki
Şehâ meşşâte-i miskîn saçunı gerçi cem' ider

Nesîm-i subh her dem de irürür cem'e tefrîki
K.Burhaneddin G 67
Vardı sanemâ gönlüm gözlerüne derd uma
Dermân yine hem oldur gönüldeki derdüme
Bağladı şehâ ışkun gönülüme yüz şeşder

Tutam ki gele şeşler çâre ne bu nerdüme
Ben ışkı hevâsında bir âh idiserem ki

İrmeye hevâ hergiz hîç bâb ile gerdüme
Bir gice hayâlüni biribi bu gözüme
Görsün ki ne kılursın her lahzada merdüme
Bir lahza eğer sinden kendüme olam meşgûl

Âdem bigi olam ki meyl eyledi gendüme
K.Burhaneddin G 68
Kılalı kaşları mihrâbına dil penc nemâz
Başladı gîsûları kâfile-i râh-ı derâz
Bî-deva râst kaçan kıla bile sâz-ı sefer

Hâsa ki ola muhayyer be-ser-i râh-ı hicâz
Ten ilin aldı ayah basdı gönülün iline

Mülk-i cânı alısar gün öküşiyile az az
Hüsnüni vasfa getürmez ne kinâyet ne zamîr

Işkunı şerhe irürmez ne hakîkat ne mecâz
Bilüni büri dilersen ki hayâl olmaya hîç
Açma ağzunı dilersen ki hîç açılmaya râz
K.Burhaneddin G 69
Ayıh görimedüın hîç anun gözlerini ben
Benzedimedüm aya anun yüzlerini ben
Güneşdurur cemâli vü yohdur aya mecâl

Çün görmişem bu cem'de yıldûzlarını ben
Peyveste gözlerün ile hergiz bulımazam

Sâhib-kırân kaşlarun içün karîni ben
Îmân-ı şem' yandura gönlüm lebün içün

Cân ile ola ki oyaram işbu dîni ben
Her nesne ki saçında kemîn ile anladum

Şimdi diyümezem kamusundan kemîni ben
K.Burhaneddin G 70
Dil özini kanıyile kıldı nemâzî
Kıldı o daz ile yüzüne nemâzı
Kıldı bu sevdâyı ki saçına tolaşa

Tâ meğer ola ki bula ömr-i derâzı
Işk nevâsıyile nühüfte gönülüm

Mâye ola olmaz olur ise hicâzı
Olımaya öldürimeyen sana nefsin

Kim ki şehîdün olur ise ola gâzî
Bunı hakîkat bilün ki yüzini gören

Kılımaya ışkı da'vîsini mecâzi
K.Burhaneddin G 71
Âşık olan yâr yolına yana gerekdür
Yana bilicek bu yola ya ne gerekdür
Uş dökerem gözlerine karşu kanumı

Yavrı şâhîn kana dadana gerekdür
Ger kabûl ide gözi gamzeleriyile

Cânı fidâ kılmağa bahâne gerekdür
Komadı hâlî vü düzdi yüzine hâlin

Düşmege şol tuzağına dâne gerekdür
Ben ataram bu cânumı kaşı yayına

Atıcınun meyli hem kemâna gerekdür
K.Burhaneddin G 72
Hatâyî mi durur gözün nigârîna aceb çînden
Savâb oldur gönüle ki ohı çıhmaya içinden
Düri manzûm ider şi'rüm lebinden söyler

olursam
Perâkende kılur müşki açarsam sözi saçından
Eğerçi dâmdur zülfi velî kuş dâneye düşer

Ne diyeyüm ki ne çekdi gönül hindû-yi
gülçînden
Ne vasl ile bini buldum ne hecr ile nigârîni

Ölüm bana yigirekdür hakîkatde bu üçinden
Meğer aya nazar kıldum ki gözün tolu kılmış oh

Yiridür bu göze her ne ki yolığursa suçından
K.Burhaneddin G 73
Bu ne sevdâdur saçından yine cânum başına
Akl ile gönül biledür sanma cânum başına
Yaş yüzümde gee nişân itdiyse nola ışk içün
Andan ahan seyl eğer oğrarsa tağa aşına
Şöyle müstağrak durur kaşına peyveste gönül

Ki mecâli yoh ki başı gircir ise kaşına
Yüzüne toğrı turıban şâhâ gözüm bahımaz

İ'timadı yaşına vardur ki ana yaşına
Yüregi içinde taşısa taşıdur yâsemîn

Cân u akl ü dil anunçün bizden ana taşına
Kullığı nakş eylemişem dilde hüsnün göreli

Niçe ki ömrüm var ise sûretün nakkâşına
K.Burhaneddin G 74
Yine götürdi âlem kâfile-sâlâr-ı ışk
Göçdi yine uş gider bu der ü dîvâr-ı ışk
Her ne ki yük götürür sür'ati eksük olur

Kuş ola gerek gönül çün götürür bâr-ı ışk
Evvel içendür gözüm ışk kadehlerini

Cârîdür anun içün gözüme idrâr-ı ışk
Münkir olursa nola halk bu da'vîmüze

Var ise sözümüze zerrece ikrâr-ı ışk
Yüregümi yarıban açayidüm içini

Taşra düşe korharam andağı esrâr-ı ışk
K.Burhaneddin G 75
Hîç özin diremedi zülfün ile delü gönül
Kıla benzetdi özin yüzün ile delü gönül
Özini sinde yitürdi bulımadı dahı hîç

Özini bula meğer özün ile delü gönül
Anberîn ola ne yir ki ayağun basar isen

Sini meğer ki bula izün ile delü gönül
Cân yaşı ger yidi ak yirlere irürdiyise

Âhı göge irüre sûzun ile delü gönül
Müşk bâzârını saçun sanemâ kıldı kesâd

Şekerün narhını hem sözün ile delü gönül
K.Burhaneddin G 76
Kıyâmetdür boyun iy şâh dâyim
Saçun bölükleri ana alâyim
Lebünçün tar gönülüm gark-ı hûndur

Ki tâ ola ana la'lün mülâyim
Yalunuz ben degülem ışk esîri
Ki tağlarda inilerler hamâyim
Şehâ bir dem demünden kıl demîde

Ki yirden turı geleler remâyim
Ayağun tozına başlar fidîdür

Fidî olursa başlara amâyim
Müdâm aha gerek kan yaş gözümden

Çü ışkun odı oldı dilde dâyim
Netîcendür senün şol bikr-i fikri

Ki sahlamış gönülinde kerâyim
K.Burhaneddin G 77
Bu ne hatâdur ki uş zülf kılur çîn ile
Bu yine ne şîvedür bir yini âyîn ile
Şem'iyem ol dilberün nûruma kılmaz meded
Kim ala şem'ün başın âlet-i şem'în ile
Cân niçe ayru düşe senden i cân çünki hak

Akd ide sinün bana ışkunı kâbîn ile
Gözüne döymeye göz lîk gerek ki görem

Dîde-i hôd-bîni ben çeşm-i hudâ-bîn ile
Işkun odıyle ahar gözlerümün suyı çün

Cânda muhammer durur bâd-ı hevâ tıynile
K.Burhaneddin G 78
Niçe bir şol câdû gözün kasd-i cân ü dil kıla
Niçe bir şol ince bilün bu tenümi kıl kıla
Gözlerüm gemisi lenger saldı kan denizine

Gark-ı hûn olsun eğer azmini bâ-sâhil kıla
Şol güneş yüzüne karşu ben hilâlî olmışam

Ola bu eksüklüyi kim hüsnünüz kâmil kıla
Niçe kıla bir gönül ki her kılıyçün zülfinün

Kirpüginün her kılından bir dem-i sâ'il kıla
İ'tidâl-i kâmetünden adl umar delü gönül

Ki meğer servini bizdin yanaya mâ'il kıla
K.Burhaneddin G 79
Hecr ile zâr ü nizâram uşda ben
Zülfiyile bî-karâram uşda ben
Şem' gibi sararuban ağlaram

Tana çıharup yanaram uşda ben
Şa'ra dönmişdür tenüm bilün ile

Od içümde çün fenâram uşda ben
Gamzen ohıyle lebünün meyine

Geh kanaram geh kanaram uşda ben
Leblerünün yâdına hûn-ı ciger

Niçe k'içerem humâram uşda ben
Eyle karandur cânum vasluna ki

Varlığı birbirne karam uşda ben
Gül arak kıl ur göreli yüzüni

Ol hayâdan şermsâram uşda ben
K.Burhaneddin G 80
Işkı odı dilberün bu başa çıharsa
Ola aceb ol od ile başa çıharsa
Taşa taşun gözleri ciger kanıyile
Hüsni cemâli şu'â'ı taşa çıharsa
Ani ki gizlemişem bu tar gönülümde

Yidi felekden yuharı aşa çıharsa
Tapuna cân virmege bahâne gerekdür

Kılma ana ta'ne ger şabâşa çıharsa
Gönüli sal bende kara saçlarun ile

Dik gözünün ohlarına kaşa çıharsa
K.Burhaneddin G 81
Yâ rab irür şol gûne yâra irişem
Furkatınun denizini yara irişem
Da'vet ider gözleri fenâya gönüli

Cehd iderem tizcügez ki câra irişem
Halka-i der kaharam kapuya gice ki
Halka-ı zülf-i siyâh-kâra irişem
Kızaru irişeli gözüme yanağı

Cehd iderem ola ki sarara irişem
Yazmadı göz yazduğını bu cigerümde

Başda ne ki yazludur ne çâre irişem
İnce bili yolı incedür ü uzundur

Devlet ola anda ger kenâra irişem
Aldı geyik gözlerile gönlümi binüm

Vardum idi yâ'ni ki şikâra irişem
K.Burhaneddin G 82
Fitne-i âhir zemâne aldı bu kâmet
Tur örü salın begüm ki kopa kıyâmet
Kanumı çoh içdiler anun eseridür

Merdüm-i çeşmüne oldıyise sakâmet
Işk sepişken durur gönüli i ma'şûk

Kılma sini sevdügine bunca melâmet
Ben komazam irmege yine sana bini

Yoğ ise sehl idi ortalıhta mesâfet
Olmaz isem ben nedîm bir gice sana

Âkibetü'l-emr işüm ola nedâmet
Söyle ki mu'ciz gözüne nokta ağızdan

Vir lebüni ağzuma vü anla kerâmet
Atdum özüm buldum ise nûrün alâ nûr

Fânî eğer oldum ise hayr ü selâmet
K.Burhaneddin G 83
Gözlerümün yaşları niçe ola cârî
Niçe sinünle tolu ola bu mecârî
Çerh-ı felek devr kıldı dâ'ire-mâdâr

Görimedi güneş cemâl gibi medârı
Gözleri mahmûr idi vü la'l-i lebi tek

Suvarımadı kimersene bu humârı
Zer kıluram yüzümi vü kalmadı zôrum

Zîr ü bem ile kıluram uşdaya zârı
Vasl-ı müberka' durur nevâ bu cânuma

Ger kıla uşşâk fetih işbu hisârı
K.Burhaneddin G 84
Şerh idimeye lebüni dilüm ola lâl
Gözlerümün yaşı anun içün ola al
Ben ho sana bağluyam bu dâm ile dâne

Neye gerekdür ki düzdi zülf ile bu hâl
Îd durur bana bedir yüzüni görsem

Âşir-i zi'lhicce ne ya evvel-i şevvâl
Bir görürem kendüzümi yâr ile dâyim

Ahvel eğer muhtelif görür ise ahvâl
Bir nefise kalmışam ki varlığum oldur

Size fidî rûz u hefte vü mâh ile sâl
Gönlümi bir kılıyıle zülf-i siyâhı

Saldı mezâdına ki mezîd ola dellâl
Kirpügünün gamzesi yüregüme fassâd

Ayağunun toprağı bu gözüme kehhâl
Mâli fidî eyledüm ü geçdüm emelden

Gitmez ise bu em elden irişe âmâl
K.Burhaneddin G 85
Kara gönül gîsûlaruna düşer ise
Kirpügün aruları ana üşer ise
Mümkin ola ki ire kadine elüm ger

Başuma sevdâsı ırmağı aşar ise
Tıfldur ışkı gönülümün bişiginde

Göresin anı nedür iki yaşar ise
İnce durur dil bili yolma varımaz

Ben varuram saçı kılını koşar ise
Eyle ki cân virmişem yolına bilünün
Aceb eğer bu bili gişi aşar ise
Açıla heft uçmağun kapusı bana ger

Dügmesini yahanun elüm şeşer ise
Anber-i sevdâsını ki hâm sanuram

Işkınun adıyile nola bişer ise
K.Burhaneddin G 86
Yirde göriben zülfin elüm sâkına sundum
Ef'î sanuban zîrâ elüm sâkîna sundum
Zülfi gibi müşkîn ile oğramadı yolum

Andan berü ki ben elümi akına sundum
Âyîne yüzinde gönülüm ışkını rûşen

Gördüm dahı la'l-i lebine bakına sundum
Şeftâlûsını dirmege irmez idi elüm
Yüz sürmeg içün ayağına sâkına sundum
Mey tolu durur la'l-i lebün câm bize sun

Sor la'l-i lebünden k'ana iy sâkî ne sundum
Sâkî tolu tutmış eline la'l ayağını

Dîvânesiyem nola ger ayakına sundum
K.Burhaneddin G 87
Girmez ele bu dünyede ger diler isen yâr
Kendüzüni bu derd ile iy dil erisen yâr
K.Burhaneddin G 87
Çün dil didiler bu gönüle kirpüg ile dil
Esirgeme sözümi işid diler isen yâr
K.Burhaneddin G 87
Teşnelik odına i gönül yan bulamazsın
Ağzından anun almaz isen dil erisen yâr
K.Burhaneddin G 87
Ma'şûkaya didüm ki eğer hüsn ile yindün
Erenlere bahma nola çün dil erisen yâr
K.Burhaneddin G 87
Ya rûh dinledin dahı cân tapuna varur
Bir remz ile dek depgil eğer diler isen yâr
K.Burhaneddin G 87
K.Burhaneddin G 88
Çü gülde hüsn-i cemâlini dilberün yazalar
Hatın görürler ise kamular gerek azalar
Gişide ki ola bir cân gerek ki göze düşe

Eğerçi cehd idüben hûblar gözin süzeler
Saçı kılına yapışup bu yolı ben varuram

Hidâyet anlarun ola bu yolda ki azalar
Sevâb ola çü düşe gözlerinün ohı savâb

Hatâya yazmayalar çünki bir ohı yazalar
Yüziyile saçı tek olmaya gice gündüz

Cihân öziyle saçı kılını eğer üzeler
K.Burhaneddin G 89
Ola mı revâ gözi kıla yara gönülde
Kim diye gözi kılduğım yâra gönülde
Gezlememişem cüz ki sinün ışkunı şâhâ

Gez başdan ayağına degin ara gönülde
Nakş itdi şehâ hüsnün ü ışkun gönülümde

Şöyle ki gözün eyledi yara bu gönülde
Câna ki berâhîm idi ışkunun odına

İrişdi saçun anber-i sârâ bu gönülde
Bî-çâre gönül yahdı özin la'l yolına

Hem andan ola çâre bu bî-çâre gönülde
K.Burhaneddin G 90
Gice gündüz binüm işüm zâr ola
Korharam fitne gözün bîdâr ola
Senden özgeye bahımaz gözlerüm

Görmeye meğer sini nâ-çâr ola
Niçe kurtara bile gişi gönül

Çünki ma'şûkı büt-i ayyâr ola
Zehr içün tiryâkı koymah ola mı

Lâcerem ki gül katında hâr ola
Gâh mihrâb ola kaşlarun bana

Gâh zülfün bilüme zünnâr ola
Da'vi-yi zühd nemâzuna senün

Taş bağırun mûcib-i inkâr ola
Işka bürhân gösderür yüzün eğer
Bir nefes lutfun bizümle yâr ola
Kankı dindedür revâ bu hâl ki

Ben humâr u leblerün hammâr ola
Çün hayâlün kıldı gözümde makâm

Vâcib oldı ki ana idrâr ola
Kim ki bîzârî ola bâzârîdür

Kim ki bâzâr isdeye bâ-zâr ola
Şol gönülde ki sen olasın şehâ

Dilemezem ki dahı deyyâr ola
K.Burhaneddin G 91
Döyimeye bu yüregüm odına âhin
Ger irürürse hevâ vücûdına âhın
Gönlümi kapdı gözün alımazam elden
Şöyle ki yaz kekligin zebûn ide şâhîn
Dâne-i hâlüne düşdi bu delü gönül

Âdemîlıhdur nola bağışla günâhın
Dil saçına vardı degdi gözi ohına

Gördi siyâhın u anlamadı sipâhın
Kendüzini bilmeyen kaçan bile rabbi

Bilimeyen sini bulamadı ilâhın
K.Burhaneddin G 92
Boş görelüm sinün ile fasl-ı hazânı
Sun berü câm ile tolu âb-ı rezânı
Rûh-ı revân sun revân elüme i rûhum

K'oynayayum yoluna bu rûh-ı revânı
Olmadı mı dem ki bir nefes sana irem

Niçe çekem ayrulığ ile digerânı
Işkun ile ben ziyânı sûd dutaram

Sağışa getürmezem bu sûd ü ziyânı
Yahınına gelmedin vücûdu mı yahar

Görimedüm bu beni yahanı ya hanı
Cânum içinde yirini düzdi gönülüm

Sanmaz idüm yâr ile ola bana cânı
Bir dem umaram ki ola yâr ile bir dem

Ol demi getür vir talâna dükânı
K.Burhaneddin G 93
Gör ki ne yirmiş ilâh fasl-ı hazâna
Gör ki ne pür eylemiş zer ile hizâne
Kıl sanuban bilüni saçuna tolaşdum

Kıl ne kılursan bigüm bu yoldan azana
Câm-ı zücâcîyi göz ciger kanıyile

Göreli pür meyl kıldı âb-ı rezâna
Şükr iderem göreli cemâl-i nigârın

Alnuma binüm bu yazuları yazana
Cânumı saldum saçınun etegine ki

Ömri uzundur ola ki ömrüm uzana
K.Burhaneddin G 94
Güneş sanemâ benzeyümez yüzüne direm
Aybını yüzünün yine hem yüzüne direm
Ben bigüme vü bin bige hem carlamışam ki
Bende olalar cümle sinün yüzüne direm
Şâhâ yüzünün yüz yüzi var bu iki yüzüm

Toprağ ola yüz vech ile bir yüzüne direm
Yüz hüsn ola sende ki umar her biri yüz cân

Bir cânı niçe yitüreler yüzüne direm
Ger varmısa peyveste kaşıyle kara gözi

Güneş yüzi benzeyeyidi yüzüne direm
K.Burhaneddin G 95
Kopdı yine gönülümde zemzeme-i ışk
Söylenür oldı içümde demdeme-i ışk
Her ne ki hükm itmiş idi geldi başuma

Subh-ı ezelden berü bu melhame-i ışk
Varlığumun cümlesini geldi apardı
Varlığuma konu olalı heme-i ışk
La'l-i lebün her ne ki kodı gönülümde

Dökdi gözüm câmına bu kumkuma-i ışk
Salalı hüsnü atın vücûdum iline

Düşdi atınun önine bu reme-i ışk
K.Burhaneddin G 96
Işkı delü gönülüme salu degül mi
Cân u gönül ışkıyile delü degül mi
Kaşıyi1e gözleri gönülüme karşu

Kimisi ohlu vü kimi yalu degül mi
Talsa nola gözlerüme yüzi hayâli

Gözüm ahıtduğı incü lü'lü' degül mi
Varlığuma varlığun eğer tolu oldı

Noldı cihân sinün ile tolu degül mi
Odluyidi ışkunı yüregüme kodun

Sun tutağun ağızuma sulu degül mi
K.Burhaneddin G 97
La'l durur leblerün velî şekerîdür
Al yanağun tâze ter zî-verd-i tarîdür
Azm-i sefer kılalı şikâra bu gözler

Kuşca cânum anlara nemerîdür
Cânumı kıl eyleyüp biline gemişdüm

Devlete irmez olur ise hatarıdur
Gönülümi yahmayınca toğmadı ışkum

Zîrâ hevâ kîmiyasınun hâceridür
Işk ire hoşlıh ki işbu demde görürem

Ağızunun nefesi gözün nazarıdur
K.Burhaneddin G 98
Düşeli la'l-i lebünün hayâli çeşme begüm
Aceb degül kan ile oldıyise çeşme begüm
Nihâyete irer ol hüsn ki apara cânı

Çü gâyete iresin irdi hadden aşma begüm
Saçun girihlerine ben tolaşmışam çohdur

Cefâ atına binüben bana ulaşma begüm
Gönüli gîsûlarun bendine çü bağladun

Cigerde gamzelerün ohlarını şeşme begüm
Yüzün çü mazhar-ı nûr-ı cemâldür şâhâ
Güneşi gîsûlarun anberiyle yaşma begüm
K.Burhaneddin G 99
Ârif oldur ki bulımaz yâr katında özini
Işk bir bâzârdur ki anda satılmaz özini
Anberi kâfûrdan hüsnünde seçmeyen kişi

Dünyâsında niçe bile giceden gündüzini
Kim ki ata kendü varlığını şemsün nûrına

Sa'd ise nahs ise bile kendünün yıldûzını
Hüsnine zülfinden özge irmege yohdur sebeb

Uzun ise nola tutun her bir işün uzını
Yüzini her kim ki kıla hâk yârı yolına

Yâr yolında bile gerek her işün her yüzini
K.Burhaneddin G 100
Şâhâ gözünün derdi bu dem câna devâdur
La'l-i lebünün kanı dahı câna şifâdur
Gîsûların âşüfte görürem gönülüm tek

Benzer ki perîşân iden anları hevâdur
Bir perde-serâda nola ger inileyem ben

Ki bülbül-i dîvâne dahı perde-serâdur
Cânuma belâ türkî gözi gamzeleridür

Gelmez sağışa gîsûları zîrâ karadur
Ağzun yarına kulam u gözün yarasına

Ki ol ikisi ne ki kılur ise yaradur
K.Burhaneddin G 10l
Eğer oğrarsa gözünden gönülüm şâhâ yaraya
Lebünden soraram k'ana aceb dahı ne yaraya
K.Burhaneddin G 10l/1
Tenüm şöyle düzilmişdür bilüne ki hayâl oldur

Ki şimden sonra dahı kıl gerek girmeye araya
Gözümden la'l ile lü'lü ayağuna dökerem ben

Güneş yüzünde bilürem ki yohdur meyl-i pîrâye
Sinün ile bir olmışam araya kimsene girmez

İnanmazsan hayâlüni biribi gönle k'araya
Eğer eksile ger arta yüzi güneşe karşudur

Kişi ki güneşi seve gerek benzeye yaraya
K.Burhaneddin G 102
Çü nakş eyledi ol hâlık bu sûretde heyûlâsın
Misâl eyledi diyesin ana firdevs-i a'lâsın
Zihî mevlûd-ı ferruh ruh ki rûh andan hayâ kılur
Bu ne kâfûr u anberdür ki hak eyledi lâlâsın
Göreli serv ile sünbül perîşândur u ditrerler

Biri zülf-i semen-sâyın birisi kadd-i bâlâsın
Binümle toğrudur boyı velî kec düşdi kaşları

Alaca görürem dâyim anun câdû-yı şehlâsın
Gözinden ayağ içicek ki cân ağzuma irişür

Umaram nukl içün piste velîkin şol muhallâsın
Bu gün bildüm ki cisme cân senün ışkunla

bağlanmış
Bu ma'lûle irişdürün yine esbâb-ı ûlâsın
Bu ışk içinde tevhîde muhakkak diledüm olam

Zemândur lâsına irdüm velî bulmadum illâsın
K.Burhaneddin G 103
Dirilün aparun bini yâruma
Şol lebi şehd ü kirpügi aruma
İkimüz birüz ü yaruyam ben

İrürün bu yaruyı ol yaruma
Âzâr oldı gönül hayâliyile

Gösterün ol büti bu azaruma
Ben yüzinden ohıduğum ma'nî

Vurdı yüz ta'ne işbu ezberüme
Zülfüni yile virmegil şâhâ

Düşmesün fitne işbu leşkerüme
Gönül oldı hevân ile cevher

Bir cilâ isderem bu cevherüme
Gözümi hüsnün ile rûşen kıl

Ki urur sikke aduna zerüme
K.Burhaneddin G 104
Ayb eylemegil yaşumı ger ala dönerse
Şol la'l-i lebün gönülümi ala dönerse
Ben sinün ile müttehidem yohdur ikilik

Ahvel nazarı nola bu ahvâla dönerse
Gönlüm kuşı bir oğradı kurtıldı tuzahdan

Yüz kez tutılur gîsûyile hâla dönerse
Yâr hüsnine satdı gözi varlığumı binüm

Bir cân ola bu ortada dellâla dönerse
Sögmek ki lebünden çıha vü medh ola bana

Nola şekerün ağusı ger bala dönerse
K.Burhaneddin G 105
Nigârâ oluram ben senden ırah
Ki ayrıldum tapundan senden ırah
Güneşden düşen ırağ ay olur bedr

Hilâl olmışam uş ben senden ırah
Binüm âyînüm oldur ki yoğ olur

Düşen ayru ayından senden ırah
Cigerden özge hîç nesnede turmaz

Çıhan oh şol yayından senden ırah
Kara göz ile çün cândan çıhardun

Çıharma bârî dînden senden ırah
K.Burhaneddin G 106
Şehâ hecrün ile zâram ırah sinden ırah sinden
Firâkun ile yanaram ırah sinden ırah sinden
Nigârâ hufte gözünden ki mestem olmışam

mahmûr
Anun çün gice bîdâram ırah sinden ırah sinden
Gözünden kanıdur yaram buyurmaz isen iy yâr

em
Gerek ki yüregüm yaram ırah sinden ırah
sinden
Bana em dise leblerün nola çün ki tabîbümdür

Çü hicrânunla bîmâram ırah sinden ırah sipden
Tapundan ayru bâzâram özümden dahı

bîzâram
Firâk odıyle yanaram ırah sinden ırah sinden
K.Burhaneddin G 107
Şöyle durur bu gönül ki özini bilmez
Âşık olan gönül hod uzını bilmez
K.Burhaneddin G 107
Sûzişi olmayana sûz işini dimen
Göz yaşı dahı gönülde sûzını bilmez
K.Burhaneddin G 107
Şöyle gözüm iledür cemâli anun bir
Ki bu gözümden kimsene yüzini bilmez
K.Burhaneddin G 107
Yüzine kaçan ki gözi tuş ola âşık
Ayruğı ne bile çünki özini bilmez
K.Burhaneddin G 107
Zülfiyile yüzine gişi ki tutâ hû
Anlayımaz gicesini rûzını bilmez
K.Burhaneddin G 107
K.Burhaneddin G 108
Zülfünle delü gönül âşüfte degül midür
Fitne gözün esrükdür hîç hufte degül midür
Kıymetini la'lünün sordum yine kendüden

Hîç ağzını açmadı pes süfte degül midür
Nâ-kerde-i eltâfın ben kerdeye sayaram

Nâ-güfte ağızından çün güfte degül midür
Yürek kanı izini yitürdüm ağızına

Zannun ne durur k'anda bünhüfte degül midür
Kaşlarıyile yüzin göreli üç ay oldı

Fikrün ne durur mâhî dü hefte degül midür
K.Burhaneddin G 109
Bu mevsümün ehl-i dili ol gül güle karşu
Tolu içesin şâd olasın bülbüle karşu
Yüzün güli üşküfte ola kala şüküfte

Ki ne yüz ile açıla her gül güle karşu
Mül vir bize sâkî tolu ki nergisidür mest
Salma bu delü gönül işin mülmüle karşu
Dök câma surâhî kanın esirgemedin ki

Her kul kula secde kıla ol kulkula karşu
Gözüm gibi câm olmaya meclisde nigârâ

Ki niçe ki döke meyi der-dem tola karşu
K.Burhaneddin G 110
Bülbül ünin işitdi gavgâya çeker bu dil
Gül kohusını aldı sahrâya çeker bu dil
Gül yolına gözlerüm kızardalı ışkını

Nergisleri yolına sevdâya çeker bu dil
Gîsûları binmişdür her lahza nesîm atın

Hattına varur benzer yayaya çeker bu dil
Ben ana vü gönülüm göniline komışam
Bir ehl-i dil anlasa ne kaya çeker bu dil
Bir bûse umar lebden yüzin yüze degşürür

Anlasalar anı ki her aya çeker bu dil
Ben sînemi sınayu açdum bu nesîm içün

Yahama yapışuban yahaya çeker bu dil
Cân tîh-i mahabbetde hayrândur u ser-gerdân

Kalmadı meni bunda selvâya çeker bu dil
K.Burhaneddin G 111
Cânuma bir belâyidi semâyi
Cemâlün ki hacil kılur her ayı
Sen ayı severem zîrâ ki rûşen

Sever ehl-i dili rûşen-senâyî
Çü uyhu görmezem düş diyümezem

Hocendî gibi gözünden riyâyı
Odına yanmışam küllî dahı yoh

Eğer atar ise sehm-i hatâyı
Gözün tîr-i kader durur gönülüm

Rızâyile kabûl eyler kazâyı
Dil ü akl ile cân virdüm hevâna

Saçun akd itdi bu bey' ü şirâyı
Kadün tek râstam ben işbu yolda

Hocendî ger kılursa iftirâyı
K.Burhaneddin G 112
Gel gel görelüm gel görelüm gül görelüm biz
Bir nağme getür ortaya bülbül görelüm biz
Güldür yüzün ü mül tutağun sohbetümüz germ

Bu işümüzi pes nişe mülmül görelüm biz
Biz yanaruz oda sanemâ benlerünile

Anber durur ol dâne-i fülfül görelüm biz
Biz gül yanaruz odına her cüz' dahı hem

Her cüz'ümüzi ol yola bir kül görelüm biz
Bir nağme di iy mutrib ü sun sâkî bir ayah

Ki gulgul işidelüm ü kulkul görelüm biz
K.Burhaneddin G 113
Kanı dil ki gözünle pâre degül
Bu gönül ahı seng-i hâre degül
Zülfüne düşmeyinee niçe ola
Meğer ol ki gözi kara degül
Cân cânuna irer ü ten lebüne

Bu gönüldür ki hîç-kâre degül
Hîçdür hîç ü hîçden dahı hîç

Şol gönül çünki ışk-bâre degül
İşbu meydân içinde gönlüm tek

Bir gönül dahı şeh-süvâre degül
Anda kim gönülüm top urmışdur

Dahı gönül ire gubâra degül
K.Burhaneddin G 114
Bu alî ışkunla iy yüzi hasen
Şol hüseynî leblerün olsun esen
Şol hatunla râst bana ruk'a yaz
Binüm olsun serv-i bustân-ı çemen
Câna didüm bir emin şol la'l içün

Ki cihânda olmaya onı emen
Hattunı gördüm lebünden soraram

Kanda buldı anber ol berk-i semen
Didi ki meğer irürdi ol süheyl

Bu akike dün gice bûy-ı yemen
K.Burhaneddin G 115
Yara yara yara kim yâr olasın
Niçe işbu güle bir hâr olasın
Tolaşdum zülfine dün gice didüm

Niçe mansûra sen ber-dâr olasın
Didüm bülbüle ki ışkun durur hîç

Bu bâzârunda ger bîzâr olasın
Lebinden bir ayah içdük tolu sen

Nola ger mahzen-i esrâr olasın
Ezelden ışk bâzîyle geldük

Key ise sen dahı ser-bâr olasın
Gözüm cedveller ahıtduğı budur

Ki sen bir gün bana berkâr olasın
Bizüm otağumuza geldügün yoh

Meğer kim dem-be-dem âzâr olasın
Tapundan birlik umaruz kaçan ki

Dir isen yârunam ağyâr olasın
Lebinden câm-ı mey pür çek ü kurtıl
Niçe göziyile bîmâr olasın
K.Burhaneddin G 116
Şükür ki şekker ahar lebleründen iy dilber
Şükür ki gîsûlarun saçdı âleme anber
Kim idi halka-i zülfine dilberün tolaşan

Hevâyile kapuya kahmayınca halka-i der
Hevâ ki kıldı perîşân nigâr gîsûsını

Ne lâzım ola dili kıldıyise zîr ü zeber
Niçesi kanmaya lebleri yüregüm kanına

Niçe susarsa lebi âşıkun yüregi kanar
Kadüne karşu ney olup bilümi bağlamışam

Ola ki âteş-i ışkun bitüre bir şekker
K.Burhaneddin G 117
İy şem' bizi tap dahı odlaruna yahma
İy bedr yüzün gösderüben tîzçek oyahma
İy rûh niçe nâzük isen her cesede sen

Sahla özüni mâ'il olıp her nefes ahma
Işkunı sinün akla gönüle dimedüm ben

Her lahza anı gamzen ile âleme çahma
Sana bahalı bahmadı hîç özgeye gözüm

Sini sevenün sen dahı her suçına bahma
Biz hod kalenderüz bu sevü avına girdük

Sende bu heves yoğ ise bu kapuyı kahma
K.Burhaneddin G 118
Neler idersin bize hay sen nigâr olmamış
Kimdür sinün yoluna zâr u nizâr olmamış
La'l-i lebün ışkına çohlar içerler süci

Binden özge kişi yoh anda humâr olmamış
Leblerüni göriben kurımayınca kanlar

Geyikler göbeginde müşk-i tatar olmamış
Degmeyince yüregi kirpügün ohlarına

Hergiz gül-i sûrîde sûzen ü hâr olmamış
Hem-sâye durur cânum hecrün gamına çohdur

Leblerün arası tek hüsn-i civâr olmamış
K.Burhaneddin G 119
Çeşmüm pür-âb ü gözlerümün hâbı yoh durur
Katunda gözlerüm yaşınun âbı yoh durur
Ben nârîyem ki âbî degülem hevânuza

Hâkîde gözlerüm gibi hîç âbî yoh durur
Dil gerçi delüdür bu göze kaşa düşeli

Sanma anun ki mescid ü mihrâbı yoh durur
Yüzümde za'ferânını suvârdı kan ile

Gözden eğerçi gönüle dôlâbı yoh durur
Hâlis nigâr-ı ışkına sikke uran zere

Şol kalb ola ki kâlebi kallâbı yoh durur
K.Burhaneddin G 120
Gözün durur bu derdüme dermân bi'aynihi
Derdüm bu ki virem gözüne cân bi'aynihi
Gamzesi nefy kılur ü isbât işvesi

Gözleridür meğer bana îmân bi'aynihi
Nergis çemende gözlerünün karavaşıdur

Hâdim durur bu gözüme mercân bi'aynihi
Ağzunı açmayınca gişi gözi görmedi

Yâkût ü lü'lü'den leb ü dendân bi'aynihi
Rûz-ı kıyâmeti sen anun kâmetinde gör

Gözümden anlagıl dem-i tûfân bi'aynihi
Hattı bimislihi sanasın hızrdur anun

Çün yârı oldı çeşme-i hayvân bi'aynihi
İnsân olan gözine niçesi kapılmaya

Çün her gözinde eglenür insân bi'aynihi
Yaş ırmağını ırmağa kimün mecâli var

Çün ki gözüm yaşı ola ummân bi'aynihi
Od u sudur gözüm ile gönülüm arası

Düşdi ikisi arasına kan bi'aynihi
Kaşlarıyile îd kılur gönülüm velî

Gamzesi kıldı cânumı kurbân bi'aynihi
Kaşları hâcib olalı bu gönül iline

Rûşen durur gözleridür cân bi'aynihi
K.Burhaneddin G 121
Dem degül mi ki serv bâra gele
Yârun ince bili kenâra gele
Gözi gönli ki yaralar ne aceb

Ohı yaş denizini yara gele
Nişe urur çemen yüzine suçun

Ki benefşesi yüzi kara gele
İntizâr-ı hayâli kan ahıdur

Gözlerümden ki tâ pınara gele
Yig ola yig zülâl-i hayvândan

Ger lebünden tolu humâra gele
Göz karâra gelür saçun anıcah

Bes niçesi gönül karara gele
Lebleründen nigârâ dür dökerüz

Kanda bir böyle şi'r bâra gele
Kim kor ise bu meclisi kovalum

Şuna değin ki kendü vara gele
K.Burhaneddin G 122
Yazmış yüzinde gîsûsı reyhân bihattihi
Cân yazdı ana özini kurbân bihattihi
Gözleri gamze ohıyile âdem öldürür

Şîrîn budur ki la'li kılur kan bihattihi
Gözleri sihr kıldı gönüle bi'aynihi

Kullığa yazdı kendüzini cân bihattihi
Îmân-ı nûrını gîsûsı küfri uzatdısa

Gör niçe yazdı âyet-i îmân bihattihi
Bir katre rahmetini kulından esirger ol

Ki virdi hızra şerbet-i havyân bîhattihi
Cân ana vardı la'l-i lebinden zülâl uma

Diler kıla ziyâfet-i mihmân bihattihi
Müşki karınca ayağı düzdi hatı anun

Gîsûsı dir zîre be-kirmân bihattihi
K.Burhaneddin G 123
Yaraşmışam hevâsına ben yıl u ay ile
Gözinden esriyen niçe ola ki ayıla
Şol müşterîdür ol ki çeker zühre sâzını

Şöyle güneşdür ol ki kılur sohbet ay ile
Gîsûsı ilmelerine ile diyen kişi

Bilmez mi anı ki kurıcah tuzağa ile
Zülfi kemend ile gönüli saldı bendine

Hattı diler ki talaya cânı yaya yile
Yohsul u bay ile aparur başa hâlini

İllâ kaçan ki sini görür ise bayıla
K.Burhaneddin G 124
Bunca zemân ki geçdi ömür bu cefâyile
Şükrâneler gerek ki geçer uş safâyile
Şol derd kulıyam ki devâdur anun kulı

Ben kulıyam bu derd ile vü bu devâyile
Yüregüme tohındı gözinün ohı anun

Sayman hisâba tohınan ohı hatâyile
Ben toprağ eylerem yüzi ayağı tozına

Şâyed ki bir işâret ola hâk-i pây ile
Gamzesi ohlarına didi işbu gözüm oh

Rıdvân dahı kul ola bu hûra rızâyile
Derdi devâya irüre bilse delü gönül

İksîr kıla bileyidi kîmyâyile
Vaslun gicesi ten cânuma infi'âl olur
Sûret niçesi bağlaya yatmah kabâyile
K.Burhaneddin G 125
Saçunla müşk hem müşkîn degül mi
Yüzün ay ü küpen pervîn degül mi
Gözün âyineyi koymaz elinden

Bu câdû-yı siyeh hod-bîn degül mi
Sözüm şîrîn düşer la'l-i lebünden

Yüzünden rûşen ü rengîn degül mi
Gönülüm sırçasını uşadursın

Nigârâ gönülün sengîn degül mi
Şehâ behrâm-ı gûr ki atar idi

Anun atduğı oh çûbîn degül mi
K.Burhaneddin G 126
Saçuna oğrayu gelen nesîme uçdı gönül
Bu dünyâda dahı ne zer ne sîme uçdı gönül
Ne dem durur ki nedem gelmez ola ardınca

Velîk dün gice gey şol nedîme uçdı gönül
Müsâfir oldı gönül hüsni ili içinde

Melâhatın göreli şol mukîme uçdı gönül
Nolayidi kamu kuşlar bu gülşene gelse

Teferrüc itse arada ki kime uçdı gönül
Özümi bulımazam ki şerh idem tapuna

Ki hecrün ile azâb-ı elîme uçdı gönül
K.Burhaneddin G 127
Tenümi câna irürince gelmişem câna
Aceb ne kâfir imiş zülfi gelmez îmâna
Lebi ki kana gelüpdür yüregümün kanına

Revâ durur ki cigerüm kanına ol kana
Nesîme kul oluram ne zer ü ne sîm gerek

Ki urdı müşk saçına nigârumun şâne
Yana mı ışkı odına aceb bu varlığumuz

Elüme girse tutağı sorayidüm ya ne
Ten ile akl ü gönüldür şehâ fidâ yoluna

Arada cân haberi yoh ne geldi bu câna
K.Burhaneddin G 128
Acebâ derdümün devâsı kanı
Acebâ rencümün şifâsı kanı
Ayağı tozına yüz ururam

Ki göz ağrısı tûtiyâsı kanı
Zülfi pîl binüben irişdi câna

Anberîn hattınun yayası kanı
Kîmiyâyile kıldı zer yüzümi

Yârı bulmağa sîmiyâsı kanı
Sıdkumı bildi hüsni ışkında

Bes bize vaslınun safâsı kanı
El ayağ ile baş u cân oynamayan

Işkı yolında dest ü pâsı kanı
Yahası hecr odına yüz bin yıl

Kohmayan ışk ile yahası kanı
K.Burhaneddin G 129
Hevâ nesîmi gül ile velî mu'attar ider
Bu rikkat ile sehâbun gözin mukattar ider
Seherde bülbül-i şeydâ terennüm eyledügi

Gülün mehâsinini ola mı ki ezber ider
Lebüne benzedimez tûtî şekkeri hergiz

Niçe ki ışk odına yanıban mükerrer ider
Dutar çiçek yine sîmîn siper felek ohına

Eğerçi haddi degüldür velîk derhôr ider
Kuşun kimisi muhaddis durur bu medresede

Kimisi vâ'iz olup serv üzre minber ider
Yaşı uzun gözümün ü yili sabânun yig

Ki biri ravzayı tâze biri mu'anber ider
Ne hâldür ki gözün fitne kapusın açmış

Dilün halâyıka rahm ivini muhaccer ider
K.Burhaneddin G 130
Bahâr itdi yine bir yini âyîn
Ki hüsninden hacil kıldı gök ayın
Siper kıldı yine gül sînesini

Çü peyveste görür ol kaşı yayın
Yüzün tek âyinenün var safâsı

Velî katı biçüklüdür bu hôd-bîn
Gözümün yaşı ki uzun ahıdur

Hemîşe altunun üsdinde çayın
Gönülde kim bile ki ne kopısar

Ki konışmış yine ay ile pervîn
K.Burhaneddin G 131
Servün ki revân oldı revâna vireler mi
La'lüni bu dünyâ tolu câna vireler mi
Ben cânı fidâ kılur isem bahmaya bir kez

Hüsnüne sinün şer' ile kana vireler mi
Mest ol gözi gibi ki beninden alısar hat

Sôfî ki gele meclise dâne vireler mi
Hammâmda zülfüni binüm elüme şâhâ

Tâ kılam ana cânumı şâne vireler mi
Hüsnünde gönül düşdi garîb ü cânını ger

Virür ise şol tîr ü kemâna vireler mi
Ben yahşı cânum oynar isem zülfi yolına
Aklumı bile rîh-i yemâna vireler mi
Kıl itdi binüm tenümi şöyle ki bilinmez

Virürsem anı mû-yı miyâna vireler mi
Gözlerün apardı gönüli ger diler isem

La'l-i lebüni bana zamâna vireler mi
Şâdîyi ki virdi bize bu hânede ışkun

Her çend ki kahhâr ola hâne vireler mi
K.Burhaneddin G 132
Gözün ohıyile cigerüm kan dile degdi
Dahı ne atarsın çün ohun kandile degdi
Hicrân ile vaslun od ile suyı içinde

Gark olmağ u yanmah yine bu sâ'ile değdi
Gamzen şol ohı ki cânuma kılmış idi râst
Tohındı yüregüme cânuma ile degdi
Gözlerünün ohına ki dil degmeye şallâh

Cânlar virürem anun içün ki dile degdi
Akl ile dil ü cân niçesi ayru olalar

Birine degen oh kamusına bile degdi
K.Burhaneddin G 133
Nigârînâ aceb hüsnün ne milletdür ne milletdür
Bu cânuma sinün ışkun ne illetdür ne illetdür
Bini ayb eylemenüz ger olursam ışk ile şeydâ

Cünûn çünki bu akluma cibilletdür cibilletdür
Ayağunda virürsem cân banadur rütbet-i a'lâ

Tapundan ayru dirilmek mezelletdür
mezelletdür
Kaşun mihrâbına karşu ibâdet kînedür lâzım

İbâdet senden özgeye ne zelletdür ne zelletdür
Beliyyetdür bu cânıma kıya ohları gözünden

Elün ur gözüme gör ki ne billetdür ne billetdür
K.Burhaneddin G 134
Nidelüm ger gönülüme yağısın
Çünki sen işbu gözümün yağısın
Kararur gözlerüm bu sevdâdan

Ki neçün sen bu gözlerüm ağısın
Sağ ü çürük olur her enbârda

Bey'i virdük sana ki sen sağısın
Kılmagıl özüni perîşân sen
Gör ki kimün gönüli otağısın
Cân gereg idi uçayidi göge

Hey di zülfüne ki ayah bağısın
Sihr miydi lebünde gördüm kan

Âşkâre şehâ kızıl yağısın
Cân bilün ile oldı kıl zinhâr

Nisbet eyle câna ki yamağısın
K.Burhaneddin G 135
Sinün yüzüni görüp ölmeyem şehâ bu gice
Letâfetiyile anun bulam safâ bu gice
Eğerçi nakşıyile cevr kıldı hüsni bize

Hayâli kıldı şebîhûn ile vefâ bu gice
Hayâli geldüginün gerçi kadri yoh özine

Gelün görün ki ne îd eyledi bize bu gice
Bu müjde ki dile irdi turu gel uyhudân

Gerek ki sinledeki ölüler tura bu gice
Bu cânumuzı nesîme dinüz ki ilte haber

Diye anun yazusı buyidi yaza bu gice
K.Burhaneddin G 136
Cemâlün ile bu gönlüm benüm nazîr ola mı
Bu âlem içre sinün gibi bî-nazîr ola mı
Bu cân ile bu gönül hecrün ile karırlar

Aceb visâlün ile gözlerüm karîr ola mı
Gözi ohına yüregüm ü teni döymez ana

Aceb bu bağrı taşun gevdesi harîr ola mı
Niçe ki ışkı adı tîz olur dil olur süst

Didüm bu akluma ki anlagıl erîr ola mı
Visâl gicesinün subhı urdı bir dem-i serd

Didüm ki işbu nefes bâd-ı zemherîr ola mı
K.Burhaneddin G 137
La'linden anun sözleri nâzük diyelüm biz
Hüsninde anun yüzleri nâzük diyelüm biz
Bilinden anun kıl yararuz söyleyicek söz

Şemsindeki yuldûzları nâzük diyelüm biz
Şekker ki dilemez tuzı meşhûr durur ol

La'l-i lebinün tuzları nâzük diyelüm biz
Şol gözleri atduğı ohı merdüme karşu
Çün câna irer közleri nâzük diyelüm biz
Sözleri çü şîrîndür ü sözin kulağumda

Nola gel ana sözleri nâzük diyelüm biz
Çün sen olasın pertevi yohdur dahı şem'ün

Karanuda şol gözleri nâzük diyelüm biz
Çün gözlerüme sürme durur dahı yigirek

Câna ayağı tozları nâzük diyelüm biz
K.Burhaneddin G 138
Düşmen eğerçi hîle vü tedbîr içindedür
Tebdîr n hîle hem yine takdîr içindedür
Şol fitneler ki gözleri hâmil durur anun

Şükrâneler gerek ki bu tedvîr içindedür
Zinhâr dünyâ hoşlığına inanman ki her nefes
Anı ki gösderür yine tağyîr içindedür
Düşdür ki görürüz bu cihân hoşlığı bize

Aksince her düşün yine ta'bîr içindedür
Bu hüsn sûresinde bir âyet durur yüzün

Âhir cemâl kıssası tefsîr içindedür
İlm-i hurûfı hattı anun kıldı bana keşf

Z'ân rû-şikeste gîsûsı teksîr içindedür
Altun kılur misümi binüm ışkınun odı

Bu kîmyâyı gör ki bu iksîr içindedür
K.Burhaneddin G 139
Bil gönülüm denizi taşa gerek
Düşmen ura başım taşa gerek
Düşmene din ki aşını vire

Bu denizler başından aşa gerek
Kuru kılmayısar yaş a kuru

İre lutfı kuruya yaşa gerek
Başuma irmedin olursam baş

İrürem işbu işi başa gerek
Kim diler ise k'avlaya şâhîn

Gevdesi ortalıhda lâşe gerek
K.Burhaneddin G 140
Bini hak irürür ise şecere
Bitürem hubbı yimişin şecere
Ben kemer bağlaram bilüme ki tâ

Bağlamayam dahı kemer kem ere
La'l-i lebleri şîr hâresiyem

Ne cefâdur bu emcegin emere
Şol güneş kulıyam ki ta'ne urur

Gök yüzindeki bedr olan kamere
Dil hüseyne çü cânı virdi hasen

Borcı kalmaz aliyile ömere
Saçları tolaşığı vâcib ider

Ki mükerrer ola sözi şekere
Bâ-haberden haber dutaruz ümîd

Haber oldur ki ola bî-habere
K.Burhaneddin G 141
Meğer nev-rûz gelmişdür musavver
Ki olmışdur cihân yine münevver
Yüzün devrinde ser-gerdân olalı

Urur bu nüh felek çerh-i müdevver
Gice dirsem saçun ola söz uzun

Şeker dirsem lebün ola mükerrer
Elüm irerse bendine gîsûnun

Ne bendüm var ise olsun muharrer
Kaşunı egri seveni dilerem

Firâkun çarmıhıyile müsemmer
Gönülüm leblerüne muhtasardur

Cânum ince bilünedür muhakkâr
Mu'arrefdür gönül la'lün katında

Velî bilünde cânumdur münekker
Bilimezem mücessem cân mısın sen

Veyâ bu tende bir rûh-ı musavver
K.Burhaneddin G 142
Gözi ohladı bizi kara kıla
Miskîn itdi gîsûsı kara kıla
Gâliye gîsûsına dürter isem

Gâliyenün yüzini kara kıla
Kaşları egrisiyile toğruya

Ne cefâ kılsa kata kara kıla
Kara gîsûsı ağı vechiledür

Çün benüm gönülüme kara kıla
Nola merdümlik eylese gözi
Bizi karaklamasa kara kıla
K.Burhaneddin G 143
Cihânda hûbları gördük vefâsı yoh nidelüm
Gönüli hasta kılur ol şifâsı yoh nidelüm
Bu suffede ki güneş ay müzehheb itmiş anı

Kaçan ki olmayasın sen safâsı yoh nidelüm
Gözün gönüli kılur hasta câdûlıkıyile

Bu derde derdden özge devâsı yoh nidelüm
Cânum oda düşeli toprağ iderem yüzümi

Kara saçuna sinün çün hevâsı yoh nidelüm
Eğerçi hüsnün apardı saçuna gönülümi

Niçesi kurtıla çün dest ü pâsı yoh nidelüm
Fenâ durur bu cihân ü lebün fenâda fenâ
Bu gönlümün ki fenâdur bekâsı yoh nidelüm
Segirtdi saçlarınun bize yine tatarı

Yayaları ki irişdi hatâsı yoh nidelüm
K.Burhaneddin G 144
Eğerçi va'de-i vaslun bini kılur dil-şâd
Furât eyleyeyüm yaşı her çi bâd âbâd
Saçun kılın elüme vir ki bilüne irişem

Sinün ile gel idelüm yinile bir bünyâd
Nigârâ hûrî misin perînün bu ferri yoh

Aceb budur ki ferişteye benzer âdem-zâd
Ferîd-i asr tapundur ki hân-gîr oldun

Tavîl itmeyelüm sözi ışkun oldı ziyâd
Tapundan ayru cânun dünyâda nedür ayşi

Zîre ki olmaya olmaz isen bilâd ü ibâd
K.Burhaneddin G 145
Kaplan olmış gönül şikârı kanı
Işk işiginde âh ü zârı kanı
Gözlerinden çü ayağ içdi gönül

Gözine karşu bir humârı kanı
Baş dizinde komış benefşe benün

Görmiş ol zülf-i bî-karârı kanı
Bülbüle zârı gösdereydüm eğer

Görseyidüm ben ol nigârı kanı
Gözi âhûsı sayd kıldı bini

Tutağındağı dür şikârı kanı
İnce bili tenümi kıl kıldı

Teni kıl kılmağun kenârı kanı
İhtiyâr ile vardı dil tapuna

Şimdi bu gönül ihtiyârı kanı
K.Burhaneddin G 146
Çün tolu mey ayağını kolı ağdan çekerem
Kucaram ince bilini kılı yağdan çekerem
Ağız ağız olıban andan aluram dilini

Tolaşuram saçına vü dili bağdan çekerem
Kara ağını saçar ki dire dil balığını

Balığ olmaya meğer ben eli ağdan çekerem
Tâ safâ bula huzûrun ile bu meclisümüz
Hârdan gül getürse bülbüli bağdan çekerem
Işkumun benzi kaçan sola çü bu ortada ben

Cân kenârına hemîşe bili sağdan çekerem
K.Burhaneddin G 147
Bir dem tebessüm it sanemâ tâ ki gül güle
Nevbet degürmeyem yine zâr ile bülbüle
Bir dem irerse kullığa cânum göreyidün

Ki niçe lutf kıla safâyile kul kula
La'lün ayağıyile bize vir mül ayağın

Âlem geçer dahı bizi uzatma mülmüle
Ger halvet ârzû kıla gönülüm aceb degül

Bu fasl içinde ki ola âlemde gulgule
Nola ağız ağız sinün ile hadîs idem
Şimdi biri birine söyledi gül güle
K.Burhaneddin G 148
Binüm bu derdüme billâh şifâ gerekmez mi
Binüm bu sıdkuma billâh safâ gerekmez mi
Vefâsı kadrini bilüp hâka şükür kılmaz

Binüm gönülüme billâh cefâ gerekmez mi
Cefâyı yitesi kıldun i taş bağırlu bize

Binüm bu meylüme billâh vefâ gerekmez mi
Dutam ki câdû gözün hasta kıldı cânumuzı

Binüm bu hastama billâh şifâ gerekmez mi
Eğerçi kan durur ışkı bu cânuma binüm

Binüm bu hecrüme billâh kafâ gerekmez mi
K.Burhaneddin G 149
Gönül nigâra konuğ oldı merhabâsı kanı
Gözüm denizler ahıdur âşinâsı kanı
Yüregümün kanına girdi la'li kanlu durur

Nola sorar isem andan ki hûn-behâsı kanı
Gözümi câdû gözün hasta kıldı hayli durur

Ayağun izi tozı oldı tûtiyâsı kanı
Binüm kanum bu cihân boynına düşer zîrâ

Gerek ki gösdere bana cihân safâsı kanı
Etegin elini dutduğum evliyâlarun

Gerek ki irişeyidi bana du'âsı kanı
K.Burhaneddin G 150
Habbezâ bülbül-i latîf-nevâ
Ki yahar gönlümi be-bâd-ı hevâ
Derdüme çâre kanda bulınısar

Çün yine derd oldı ana devâ
Mücrim oldı cefâsını çeksün

Kim ki ma'şûk-ı bî-vefâyı seve
Sa'y ider ki tavâf ide işigin

Gönülüm tâ ola ki bula safâ
Ben biline düşeli şol dilber

Benzede başladı tenümi kıla
Kıl hôd oldı biliyile lîkin

Bilimezem ki gîsûsı ne kıla
Bende oldı saçına cân miskîn
Bende olmağa yarar ol asıla
Felegün kavsi ki hilâli durur

Görür ise kaşun yayın yasıla
Şeker ü la'lden geçer söz çoh

Ağızun aç ki kamu söz kesile
Tur salın tâ kıyâmet ola bu gün

Yat uyı tâ ki fitneler basıla
Binden öndin şikâr kılmadı hîç

Gamzeleri kaçan ki çıhdı ava
Hâsıl itdi gönül safâyı çün

Evvelîn hamle özin urdı safâ
K.Burhaneddin G 151
Gözünle hasta olana şifâ gerekmez mi
Cefân odına yanana vefâ gerekmez mi
Ağız ağız sorısaram lebüne irer isem

Ki hasta eyledügüne şifâ gerekmez mi
Niçe ki zülfi gönül kalbine yasarsın sen

Anun gibi yasayış her safa gerekmez mi
Bu hüsn memleketine çü sen süleymânsın

İnâyetün a begüm âsafa gerekmez mi
Gönüle virdi nasîhat cânum ki iy âşık

Vefâsı hoş midi şimdi cefâ gerekmez mi
Benefşe zülfüni alur imiş ağızına

Anun diline bununçün cezâ gerekmez mi
Gönüli geh saçun ü geh lebün ü geh dişün
Çekişige bırahur1ar sezâ gerekmez mi
K.Burhaneddin G 152
Cefâsını çekerem ben vefâyiçün ölürem
Bu derd odına yanıp kîmyâyiçün ölürem
Saçında zulmete bağlamışam özüm özümi

Velî yüzi güneşinde safâyiçün ölürem
Tabîb-i ışk lebündür şifâhı oldı şifâ

Ayah tozı yolına tûtiyâyiçun ölürem
Lebüni kanlu göreli cân oldı ana fidâ

Bu niçe kanlu tutah hûn-behâyiçün ölürem
Eğerçi perde-serâ bülbüliydi perde-serâ

Serây-perde vü perde-serâyiçün ölürem
K.Burhaneddin G 153
Ârif kaçan bile bu cihân içre vâsılı
Şundan ki yâr yolına yile vire hâsılı
Gözi çü bâbilidür ü zülfi ebâbili

Kondardı kuzgınun yirine bu havâsılı
La'l-i lebün ki ayn-ı hayât oldı vir bana

Hergiz kayurmagıl dahı zehr-i helâhili
Sâ'il gözüm yaşına nazar kıl ki hûn ahar

Âzürde kılmagıl dahı şâhâ bu sâ'ili
Rûhu mı rûhuna çalap eyledi muttasıl

Hâ'il bu ten olursa götürgil bu hâ'ili
Bu hikmeti işit yi üzüm bâğı sormagıl

Lâzım nedür ki sen sorasın işbu kâ'ili
Niçe gerek sal oda bini kayurmagıl

Sâ'idlerünle ger bulur isem hamâ'ili
K.Burhaneddin G 154
Zehr lebüni anıcah kand olur
Gîsûlarun gönlüme pâ-bend olur
İşbu tenüm oğradı bir hâle ki

Saçun ile bilüne mânend olur
Ney kadümi yaharam oduna ki

Ney-şeker oda yanıcah kand olur
Hüsün eri sensin ü ışk eri ben

Cins çü cinse ire peyvend olur
Gönülüme dahı inam itmegil

Kul zîrâ ki naks-ı hudâvend olur
K.Burhaneddin G 155
Bize ol dilberün vefâsı gerek
Yine bu suffenün safâsı gerek
Kime gereg ise bize sögsün

Bana ol yâr merhabâsı gerek
Yaşa gark itdi odına yahdı

Toprağuma anun hevâsı gerek
Gözi gamzesi ahıdur kanumı

La'l-i lebleri hûn-behâsı gerek
Derdün artur çü derd aldı devâ

Zîrâ bu derdümün devâsı gerek
K.Burhaneddin G 156
Sevmişem sini gönülden âferîn cân âferîn
Âferînsin hûblığ içinde hezârân âferîn
Gözlerün yaraladı gönli lebün kıldı tîmâr

Görmedüm la'l-i lebün tek derde dermân âferîn
Gerçi taksîr ü günâh oldı kulundan hidmete

Sizden oldı cânumuza lutf u ihsân âferîn
Âferîniş çoh durur lîkin sinün tek yoh durur

K'âferîniş cümle olsun sana kurbân âferîn
Gözlerün sihr ile düzdi gönülümi özine

Kıldı her gözüm yaşını bahr-i ummân âferîn
K.Burhaneddin G 157
Leb-i la'lüni sinün cân didiler gerçek mi
Hat-ı neshunı ki reyhân didiler gerçek mi
Lebün andum idi toldı ağızum şekkerle

Kime didüm ise yalan didiler gerçek mi
Tutagun şekkerinün rengini kızıl gördüm

Çünki sordum anı kandan didiler gerçek mi
Gönüli çâh-ı zenehdânına düşmiş gördüm

Bunı yûsuf anı zindân didiler gerçek mi
Bilini gîsûsınun kılına nisbet kıldum

İşbu teşbîhi ne çendân didiler gerçek mi
Hokka-i la'lde incü düzümini gördüm

Sorıcâğâz leb ü dendân didiler gerçek mi
İşigüne ki sabâ yol bulımaz dün buçuğın

Işk eri gönline meydân didiler gerçek mi
Tatlu dirilür iken leblerüni gönlüm içün

Düşdi aralarına kan didiler gerçek mi
Servüne kul didiler râst mı tûbîyi aceb

Bedri hüsnünde be-mîzân didiler gerçek mi
Cân aparduh lebüne akl ü dili bilesine

Kamusın zîre be-kirmân didiler gerçek mi
Sihr ile gönülümi gözleri kıldı hasta

Bilini derdüme dermân didiler gerçek mi
Küfr idügin saçuni yüzüni örter bildüm

Rûşen ay yüzüni îmân didiler gerçek mi
Gerçi âsân bilürem ki saçı müşkildür anun

Anda cân müşkili âsân didiler gerçek mi
Ebr-i giryân idügin gözü mi uş görürsin
Yanagunı gül-i handân didiler gerçek mi
Tâze gülden dahı nâzük görürem ter tenüni

Bağrunı katı çü sindân didiler gerçek mi
K.Burhaneddin G 158
Bize her lahza devletden işâretdür işâretdür
Sa'âdet kapularından beşâretdür beşâretdür
Hamâ'il andını içdüm nigâra sâ'idün içün

Öpeyim sâkî sâkını kefâretdür kefâretdür
Lebüne kimsene irmez gözün toğrar yüregümi

Kaşun bir işvecuh kılur ki ya'nî istimâletdür
Yüregümi pürek kılup ciger kanıyle apardum

Yabana dökdi sü'îsîn ki bu ne mühmel âletdür
K.Burhaneddin G 159
Gönüle irdi bir nâzük beşâret
Ki cân ü akla irişdi işâret
Taladı gözleri gönülüm evin

Kılur kirpükleri cânumı gâret
Ne kıldı cândan özge alsun anı

Ki kıldı hüsni gönülde imâret
Harâb itdiyise nola gönüli

Çü kılısar anı sonra imâret
Sabâ nakl eyledi cânuma bir söz

Ki ben kılımazam anı rivâyet
K.Burhaneddin G 160
Eğer gözün ile bize işâret olayidi
Bizüm bu cânumuza yüz beşâret olayidi
Dün içre gelseyidi gönlüme hayâli anun

Amâsiye gibi cânumda gâret olayidi
Hamâ'il andını içdüm ki bilini kucam

Salarsa boynuma kolın kefâret olayidi
Harâb kıldı gözün gönlümün amâsiyesin

Hayâli kulleye gelse imâret olayidi
Eğerçi olmadı işbâ' olsa bir işmâm

Visâle gönülüme bir imâlet olayidi
K.Burhaneddin G 161
Gönülüme ben didüm ki kandasın
Gamzesinün ohlarıyle kandasın
Gîsûsıyle bende düşdüm dir gönül

Didüm ana nola çünki bendesin
Nola öpdüm gözüme sürdüm sini

Sen dahı âlemde bir türvendesin
Bendesin sen bendeyim ben tapuna

Bendeyim ben niçe ki sen bendesin
Gözlerum giryân ü biryândur gönül

Leblerün şekker özün pür-handesin
K.Burhaneddin G 162
Kandasın cân kandasın cân kandasın
Ben sini esirgerem ki zindesin
Gîsûna gönlüm binüm âşüftedür

Em dir ise leblerün sen dîndesün
Şol güneş yüzüne kul olam sinün

Ki bu devr içinde hoş-âyendesin
Bu arada çünki aldı ittihâd

Gâh ben sende vü geh sen bendesin
Ayağına düş bu sâkînün gönül

K'ol ne kılursa sana elindesin
K.Burhaneddin G 163
Mugayyebât-ı ilâhun beşâreti iriser
Yine bu feth ü fütûhun işâreti iriser
Hârab oldıyise nola gönülümün ivi

İnâyet idicegez çün imâreti iriser
Bizi saçıyile kıl eyledün bilinde anun
Zîrâ ki bizden olarun rivâyeti iriser
K.Burhaneddin G 164
Şehâ saçun girihinden beşâret oldı bize
İrişmege tapunuza işâret oldı bize
Sa'âdet oldı bize lîk cân ile gönülüm

Sinün oduna düşiben hasâret oldı bize
Tapundan özgeye and içmişüz göremezüz

Ayağunun tozıyile kefâret oldı bize
Tapuna cân irişem diyü düzdiyidi yarah

Bu ortalıhda nidelüm hakâret oldı bize
Nihâyete irişür leblerün ile ışkum

Yüzüni görmez olursam kıyâmet oldı bize
K.Burhaneddin G 165
Âşık kapunda derd ile cânum safâ bula
Kan yaş u rû-yı zerd ile cânum safâ bula
Dil dilediydi akl ile cân virdiler bile

Bu kamusını ger dile cânum safâ bula
Bâd-ı nesîmdür gözümün tûtiyâsı ki

Sizden eserse gerd ile cânum safâ bula
Mevcûddan kulağuma sinün sözün gelür

Adun çü gele her dile cânum safâ bula
Ayn-i cemâlini göreli dünyâda ferîd

Şol ka'beteyn-i nerd ile cânum safâ bula
K.Burhaneddin G 166
Konışdı yıldûzum bu gice yine ay ile
Zühre ayah dutan gişiye niçe ayıla
Bu kuşca cân odına semender gibi girür

Zîrâ ki hoş durur başı anun hümâyile
Yüzi kara benefşe perîşân durur neye

Oynaduğın işidti saçunı sabâyile
Gülşen mu'attar oldı çemen pür-şükûfedür

Satmaz mısın cânunı dahı bu bahâyile
Boynuma saldı kolını aydur ki sev bini

Ayrılmamağa and içerem şol hamâyile
Yüzüm nola ger aduna sikke urur zere

Odun içinde çünki yatur kîmyâyile
Tokat kakasında sabûhîyi vir tolu

Bâşed ki subha irüre tanrı safâyile
Ol nâleden ki dün gice kıldum sinün içün

Bülbül hacil düşer bu kamu hûy u hâyile
Miskîn idüp saçı dili bırahdı bendine

İp oynın ögredür ana bâd-ı hevâyile
K.Burhaneddin G 167
Müzeyyen oldı yine bu zemâne
Yinile kâfile geldi cihâna
Çemende bülbülün bah gulgulına

Ki ne odlar saçar bir derdlü câna
Bilünden gördügüm sığmaz hayâle

Lebünden çekdügüm gelmez gümâna
Gözün ohına vü kaşun yayına
Günülden nâzük olmaya nişâne
Bana ışk urdı bir kamçı ki kılam

Hamâ'il kollarunı tâziyâne
Gönülüm sırça durur yüregün taş

Ne diyem ben bu sırçayı sıyana
Sinün ışkun kenârına kim irer

Kenâra irmedüm düşdüm miyâna
Teni cândan ayırmahlıh revâ mı

Cânumdan irdüm irince bu câna
Gönülden virbirem ana sözümi

Dahı yalvarmazam her tercümâna
Yemânî kohuları yahşı gelür

Harîs ider bizi tîb-i yemâna
Kimi kâfir kimi sâhir kim oğrı

Nola hamle kılursam gâziyâne
K.Burhaneddin G 168
Hüsni gösderme ki dil âl ile ele düşmesin
Dâm ile dâne belâdur zülf ü hâle düşmesün
Ben kemânî kaşuna peyveste toğru oh gibi

Egri dimezem hilâle tâ hayâle düşmesün
Gözüne ah kara dimezem ki şehlâ duymasun

Nâgehîn gamzeyle dil atup vebâle düşmesün
Gice gündüz yüzi zülfi koymadı câna mecâl

Kimse ivine iki dürlü havâle düşmesün
Bilün ile ağzuna düşdi bu delü gönülüm
Hîç kişinün cânı hâli kîl u kâle düşmesün
Güneşündür istivâ hattında evc olsun yiri

İnmesün hergiz hazîze hîç zevâle düşmesün
Ağzunı gösderme ki gönlüm gümâna gelmesün

Bilüni anlatma ki cânum mecâle düşmesün
K.Burhaneddin G 169
Eğerçi derdini çekdük şifâya irdük ahı
Cefâ ucına irişdük vefâya irdük ahı
Bizi nişe taş ile taşlaya bu yârenler

Hicâza varmaduğ ise safâya irdük ahı
Hilâl olmışıduh va'desiyile yıllar

Haka şükür yine bu bedr aya irdük ahı
Adûnun atlusı ger sığındı bir tağa
Arasını kesiben biz yayaya irdük ahı
Gözüm yaşı deniz olursa dahı kaygusı yoh

Ki el ü ayağ urup âşinâya irdük ahı
Dilegiyile gelen dilegin revâ kılduh

Cihân içinde rızâ-yı huzâya irdük ahı
Gözi ohına didüm oh cânum sana kurbân

Bir oh ile hele şol koşa yaya irdük ahı
K.Burhaneddin G 170
Esirgen âşıkı yoh mı cânunuz
Ölesinüz güni âhır sanunuz
İrürünüz bini yâruma yohsa

Yine öz boynunuzadur kanunuz
Gîsûsı küfri dutdı gönülümi

Sizün kancaru vardı îmânunuz
Saçı bana tolaşdı didüm ana

Tolaşur ayagunuza sanunuz
Nevâ düz mutrib ü sâkî ayah sun

Çü yanaram binümle siz yanunuz
K.Burhaneddin G 171
La'lünün rengini kandan didiler gerçek mi
Yalanı söyleme kandan didiler gerçek mi
Kaşunı egri didiler ü sinün kaddüni râst

Ârızun lutfını cândan didiler gerçek mi
Bu hatâyî gözüni sihre kılurlar nisbet

Çeh-i bâbilüni zindân didiler gerçek mi
Oğrı degülse gözün egriye yoldaş neyedür

İledür dîn ile îmân didiler gerçek mi
Zülfi ucın gez ider ki dili kendüye çeke

Yüregüm yarasın andan didiler gerçek mi
Gamzen ohını hatâ diyü dutup virmediler

Oh idi çıhdı kemândan didiler gerçek mi
Düşmegil bunca hatâya biline tolaşı gör

Lezzet al emn ü amândan didiler gerçek mi
K.Burhaneddin G 172
Âh bahun ışka vü hâlatına
Delü gönülün bu muhâlâtına
Ben ki firâkında anun yanmışam
Döye bilem mi bu visâlâtına
Noktasıyam hat virür kullığına

Mu'terifem hüsninün âyâtına
Yüzine bahıp gönilin sahlayan

Münkir ise nola kerâmâtına
Zülfini çün kıldı hikâyet nesîm

İnanur olduh bu rivâyâtına
Hüsni anun ışkumun atıdur

Atına karşu gönülüm atına
Mısr-ı melâhatde sinünçün azîz

Yûsuf-ı ken'ân nola ger satına
Ruh ruhuna ger uraydum şâh ile

At bula vü geh dutaydum mâtına
Yârun eğer meylini anlar isen

Çıh felegün dahı yidi katına
Hasta gönüller çü şifâyı nider

İrer ise gözi işârâtına
Çünki kıyâmet durur ol kâmeti

Fitneye düşdüm bu alâmâtına
Ben lebine susadum ol kanuma

Yâ rab irür cümleyi hâcâtına
K.Burhaneddin G 173
Ne ki varise hûb-rûh getürün
Satunuz şol nigâra vü yidürün
Bir safâyile sohbet itmek içün
Ne ki eksügümüz ise yitürün
Aparun ne ki ana gereg ise

Ne ki bize gereg ise getürün
Getürün ışkınun cenâyibini

Ermişi kalmışumuzı yitürün
Servi gibi turun yâranlar râst

Yohsa fitne gözi gibi oturun
K.Burhaneddin G 174
Seyl oldı gözyaşıyile gark oldı işbu hay
Hüsninde görimeyeli bir güneş ü üç ay
Ol cân ki çün hayâl ola bilün kılıyile

Görürse nokta ağzunı sen anı hîçe say
Gamzen ohı yarasını cânumda gizlerem
Sen niçe ki gereg ise anı cihâna yay
Bârî ki hüsni virdi bu bârîk biline

Cânum girân degül ise olaydı ana tay
Sâ'idlerün câna yed-i beyzâyı gösderür

Kılısaram hamâ'il anı ger düşe kolay
K.Burhaneddin G 175
Gözün ne oh ki atâ kemândan bini gözet
Oh atmağ ile bârî kim andan bini gözet
Vasl ile hecr sûd u ziyânın bulımazam

Kurtar cânı bu sûd u ziyândan bini gözet
Îmen olalı yine gözünden müşevveşem

Kurtar bigüm bu emn ü amândan bini gözet
Salınma salma bini hayâle bilün ile

Söyleme sorma hâli gümândan bini gözet
Bilün ile tenüm sanasın saç kılı durur

Ayağun öperem ki miyândan bini gözet
Her tâkda cemâli komış bir atıcıyı

Ki gezle ohunı vü falândan bini gözet
Cümle vücûdumı göz iderem sinün içün

Sen dahı bir safâyile cândan bini gözet
K.Burhaneddin G 176
Yanağuna ayah dutalı lâle
Lebünçün toludur dilden piyâle
Mecâl olursa ki zülfüni ölçem

Gerek ki irişe ömrüm kemâle
Bilün inceldügi andan durur bil

Ki çoh girmiş durur bâd-ı vebâle
Ağızun goncasındandur icâzet

Ki geldi yine bülbüller makâle
Ağızunı dilümden teng gördüm

Kemâli bençileyin kul kim ala
K.Burhaneddin G 177
Yaşum deniz durur gözüm sefîne
Gönülde ışkun odıdur defîne
Yüregüm sü'îsînden gözi mahmûr

Tolu vir ayağı sâkî kefine
Süleymândur gönül tahtında ışkı
Velî kılmaz nazar akl âsafına
Sinünle sîne-ber-sîne olan dil

Nesîne baha cennet refrefine
Karara yandurur zülfi gönüli

Vay eğer oğraya düşmen safına
K.Burhaneddin G 178
Kapar yine gönülden bir ma'ânî
Ki dil bilür ü dil döylemez anı
Namâzı kaşı mihrâbında kıldum

Çü anda ohıdum seb'-i mesânî
Lebünde dil kanını sâbit itdün

Eğer adlün sorışdurursa kanı
Kenâre kılayidüm şol miyândan
Kenârından ele girse miyânı
Cihânı cân yolına virürem ben

Ki cân içün dilerem ben cihânı
Gönül aldı gözün la'lün zamândur

Gönül gereg ise dutam zamânı
Gözüne degmesün gözler nigârâ

Ki atar ohı vü sahlar kemânı
Lebünden sora gördüm bilimedüm

Ki nirede olur bu la'l kânı
K.Burhaneddin G 179
Bilün ışkı bilümüze kemerdür
Kemîne işbu yolda terk-i serdür
Lebün girdi gönül kanına şâhâ

Ne suçı var gözünün bî-haberdür
Şeker şükr eyledi la'lün tatından

Anunçün dünyâda adı şekerdür
Havâyî zülfüne düşeli oldum

Sabâ yili gibi ki der-be-derdür
Bu cân gerçi girân idi bilünde

Velî la'lün katında muhtasardur
Hatâyile gözün ger bir oh urdı

Gönülüme nola esrük tatardur
Şehâ hüsni gözünde sanma yalguz

Ki görmişem anı yüz ol kadardur
K.Burhaneddin G 180
Cemâlüne ne nisbet kıla lâle
Ne dil benzedi bile sini lâle
Tolaşmağa yarardı gîsûsına

Hatâyî gözi degülmise ala
Lebün idgâmı ki gördüm nigârâ

Kılur işmâme cânumı imâle
Susamışam lebündür âb-ı hayvân

Havâle kıl susamışı zülâle
Yuların başına tola eşekdür

Gönül ki düşmedi sâhib-cemâle
Cihânı teng iderdüm gönülüme

Lebünden irseyidi ol muhâle
Saçından kohu irürse koyaydum

Kabûl adını ben bâd-ı şimâle
Bilün bini hilâle benzedipdür

Ne kıldur ki gire işbu hilâle
Bilün meyli nigârâ bana vardur

Delâlünde dahı vardur delâle
Hidâyet buldı şâhâ dil yüzüne

Eğer çekdiyse zülfünde dalâle
Vücûdum ışk iledür hâlis altun

Nola dilüm eğer gelmedi kâle
Zer üsdinde hal-i la'l ile gözüm

Yazar ışkuna her dem yüz risâle
Müferrih sun dile la'l-i lebünden
Ki düşmeye saçun ile hayâle
Gözün şahnalığa el uralıdan

Götürüldi begüm vech-i iyâle
K.Burhaneddin G 181
Gözlerünün ohına ben şâhâ nişâne gelmişem
Müşkile düşdügüm bu ki zülfüne şâne
gelmişem
Lebleridür cânum benüm cânum irince ol lebe

İrdi cânum lebüme ki sıdk ile câna gelmişem
Dökdi lebün yürek kanın kana bulaşdı karşuma

Şimdi lebüne yapışup diş ile kana gelmişem
Yüzümi zer gözüm yaşın la'l ile lü'lü' düziben

Ağzunı cevherî görüp ya'nî dükâna gelmişem
Zülfi kılı bini eğer saldı kenâra hoş ola

Ben tenümi kıl idüben yine miyâna gelmişem
K.Burhaneddin G 182
Tâ virmedi cân irmedi cânâna irenler
Başın virüp irdi ser ü sâmâna irenler
Mahv eyledi için taşın u zâhir ü bâtın

Tâ sahv ola mâhbûb ile sübhâna irenler
Ben ki göze göz yâra irişdüm güpe gündüz

Gerek ki sözin kat' ide bürhâna irenler
Merdümlik idüp suladı meydânı bu gözüm

Meydâna nola ger gire merdâna irenler
Serbâza budur gönülüm zülfün ile ki
Gûy ideler özlerini çevgâna irenler
Kaşıyile îd idibenün cânını kurbân

İderse nola böylece mihmâna irenler
Evvel kılalar zülfüni billerine zünnâr

Yanağun ile lem'a-i îmâna irenler
K.Burhaneddin G 183
Cânâna vireler sanemâ lâş işigünde
Zehr ayağı cânuma ola aş işigünde
Cân anda tamâm ola şehâ ışkı yolında

K'anı kıla gözün ohı menhâş işigünde
Câdû gözüne hey di ki rahm ide gönüle

Ki taş ohına döyimeye taş işigünde
Baş ile ayah başını kim saça biliser
Bunca ki ayagunda yatur baş işigünde
Pervâne gerekdür şehâ şol şem' yüzünçün

Ki yanmağa koya bizi ferrâş işigünde
Zülfünde resen-bâzîyi ol hadde yitürdüm

Ki kopa bana na'ra-i şâbâş işigünde
K.Burhaneddin G 184
Şehâ ırmeye şol bedrün muhâka
Ki zülfünden gönülde var alâka
İşigündür hicâzum ben muhayyer

Dilüm varmaz sipâhan ü ırâka
Yüzünden kıldı mey pâlûde gözüm

Nişeste olalı nakşun revâka
Dahı gam görmeye gönlüm irerse

Lebünden bir müferrih bu mezâka
İricek sana ben binden giderem

Visâlün çâre degül bu firâka
K.Burhaneddin G 185
Mahâsin cümle tapunda mücemma'
Neçün mâhun durur şâhâ mukanna'
Yüzüme seyl ahar işbu gözümden

Anı ayb etme oldıyse müşemma'
Sana sâhib-kırânlıh oldı derhôr

Meh ü tîr oldı mîzânda mücemma'
Mürîd oldı leb ü dendânuna göz

Anunçün hırkasın kılur mülemma'
Kadüne râst dil hecrün muhâlif

Yüzüne ben muhayyer sen müberka'
K.Burhaneddin G 186
Murg-i seher başladı zemzeme-i zîr ü bâm
Sâkî tolu sun bize altun ayah la'l-fâm
Gerçi harâm ola kan kıldum ana ben helâl

Ol bana vaslın neçün kıldı aceb pes harâm
Işkun ile kimsene görmemişem ben selîm

Ger kişi görmiş ise bizden ana yüz selâm
Od ile su nola ger cem' ola binde bu dem

Zülf ile yüzinde gör mecma'-ı subh u zalâm
Ur ağızun ağzuma sar cânumı gövdeden
Ki bulasın dünyâda âşık-ı mâ-lâ-kelâm
Hey di begüm nefsüne olma vücûduna kul

Tâc-ı tecerrüd gözet iy sana cânum gulâm
Senden anı dilerem ki bilesin ki varam

Bendesine her şehün ancağ olur ihtimâm
Boynumadur gîsûsı her gice tâhte'l-'unk

Ağzumadur lebleri tâ-be-kıyâmet lisâm
Gönlümi sen sıyalı kıldı gözüm kan revân

Ahıda içindekin ger sınur olursa câm
Tâ lebüne irmedi bulmadı cevher behâ

Tâ dişüni görmedi bulmadı lü'lü' nizâm
Fitne durur gözlerün gönlüme âhir zemân

Kaddün ider cânuma sâ'at-i rûz-ı kıyâm
Oldı yüzün her seher cânumuza iftitâh

Oldı saçun her gice ömrümüze ihtitâm
Hark ider ise nola kirpügi bu yüregi

Çünki yaş ile bulur harkı anun iltiyâm
K.Burhaneddin G 187
Hevâ ki şol sanemün zülfini müşevveş ider
Kohusını irürür bu dimâğuma hoş ider
Hevâsı varlığumun toprağın göge savurur

Ağızınun suyı yürekde yüz bin âteş ider
Anı ki zülfi keşişleri eyledi bu gönüle

Cihânda ançılayın işi kankı ser-keş ider
Bili kılına vücûdı ki soldı gîsûsına
Zihî ki kıl yarar onı özine ohşaş ider
Yüzünle gülşen içinde yanar gülün cigeri

Anunçün ana sabâ şebnemün suyın reş ider
Sabâ hikâyet ider bülbüle cemâlünden

Kaçan ki yırta yahasını gonca ol gaş ider
Ne ki iderse gözün dil-firîb ider sanemâ

Ne kılur ise saçun cümlesini dil-keş ider
K.Burhaneddin G 188
Ol dilber-i zîbâ yine bir nâza düşerse
Ta'n itme saçında gönülüm aza düşerse
Bir av idi ki düşdi bize hüsni hayâli

Hâlâ nidelüm dünyâda âvâza düşerse
Dem kıldı anun la'l-i lebinün demi bağrı
Bir dem nola andan dil-i dem-sâza düşerse
Gözi gönülin noktasına çün duta gözün

Meğer ki hatâ ohı ola yaza düşerse
Pergâr ile hak sun'ı yaratmış sini şâhâ

İşven ne aceb ola be-endâze düşerse
K.Burhaneddin G 189
Hey di gözüne niçe atar tîr-i hadengi
Bir yola sürer bizüm ile sulh ile cengi
Ne tâkati kaldı dahı gönül ilinün çün

Hind ü habeşe katdı yüzün türk ü frengi
Hâlüne sinün zengî niçe diye dilüm ki

Âyine tahammül kılımaz zerrece zengi
Âyîne gönül yüz görür yüzüni mutlak

Hîç vechile gelmez gözine nakş ile rengi
Sîne sîneye sinün ile dilerem uram

Lîkin üşenürem ki uram şîşeye sengi
K.Burhaneddin G 190
Gözüm yaşı cihânı şehâ sebzezâr ider
Zülfün hevâsı gönülümi bî-karâr ider
La'li şerâbı gerçi bekâm olmadı bana

Mest oluram kaçan ki gözini humâr ider
Gönül arak kılursa hayâdan aceb degül

Gülgûn cemâli şemsi dahı şermsâr ider
Rengîn ahar yaşum yaşı uzun ne çâredür

Yürek demi dimâguma çün ki buhar ider
İşi hemîşe kaşıyile düşdi gönülün

Ne bu siyâh-kâreyi peyveste kâr ider
Gerek ki târ ü mâr ide tatarı zülfinün

Her kûşeyi ki câdû gözi ihtiyâr ider
Cânuna vir cânı ki tenün cânsuz olmaya

Bende olan şehâ özini şehriyâr ider
Hûn-ı ciger yirem içerem leblerün kanın

Kasd itme kanuma bu işi ıztırâr ider
Fîli piyâde kıldı atın aldı ruhları

Ferzînlenüz ol işi ki bu şeh-suvâr ider
Zülfün iren yire kohusını bulam diyü

Sünbül yüzin sürer özini hâksâr ider
Müşkîn resende özini mansûr ider gönül

Kendüyi pây-ı dârda key pây-dâr ider
K.Burhaneddin G 191
Gönülümde kılur kirpügi yara
Ne yara ki yüregi küllî yara
Karâra gelmeye zülfine düşen

Ne hôd bir lahza âlemde karara
Lebünden çâre olmazsa gönüle

Olur bî-çâre ana hôd ne çâre
Gönülde hecri şöyle urdı odın

Ki gögdedür sitâre her şerâra
Humârıyam lebünün çârem oldur

Ki hem meyden olur çâre humâra
Bu ortada miyânunçün olur dil

Çalab bilür kim irişe kenâra
Lebün kanı bize rûh-ı revândur

Çü irdi cânumuz bu ıztırâra
Yüzün güni tolınalı gözümden

Şafak urdı elini ihmirâra
Yürek kanıyle şöyle serhoş olmış

Ki bahımaz yemîninden yesâra
K.Burhaneddin G 192
Dil sana revân hükmüni kıl câna mı dirsin
La'l-i lebüni sun gönüle kana mı dirsin
Şöyle ki saçun kıldı perîşân dil ü aklı
İmkâna yahın gele ki yasana mı dirsin
Gönlümdeki tek şol leb ü dendân ile sözler

Manzûm ola her bahr ile uzana mı dirsin
Şol hokka-i la'linde gören otuz iki incü

Pervâsı ola ki vara dükkâna mı dirsin
Bilür ciger ü dil ki gözün kan içicidür

Ol iki tanuhlıh vireler kana mı dirsin
La'lünde durur şâhâ yüregüm kanı rûşen

Muhtâc ola bir hüccet ü bürhâna mı dirsin
Enek çuhurına aparur gönüli zülfün

Bismillâh begüm câh ile zindâna mı dirsin
K.Burhaneddin G 193
Şâhâ lebünden sinün ahdı yine kan dile
İy niçe taşlar rakîb atdı yine kandile
Bağrumı pâreleye gamzelerün dil dile

Bu kamusı neyiçün gereg ise dil dile
Gönül alalı saçun bulımamışam dahı

İsderem uzun gice tana degin kıl kıla
Gözlerünün sihri her kime ki kıldı eser

Ol enegün çuburın çün çeh-i bâbil bile
Silsiledür gîsûsı boynuma olsun nola

Gözlerümün yaşını gör ne ahır silsile
K.Burhaneddin G 194
Her gice seher vaktine degin kıluram âh
Bâşed ki nazar kıla binüm hâlüme ol şâh
Tana kaluram her gice ben bedr yüzünçün

Bedr ay dahı nola tana kalur ise her mâh
Ağızuna irişemezem gönlüm olur teng

El niçesi ire bilüne ince olur râh
Âşık ben ü ma'şûk sen olmamağ olımaz

Işkı bana hüsni sana kısm eyledi allâh
K.Burhaneddin G 195
Zihî zülf-i semen-sâyun bırahmış şol güle sâye
Lebüni sorma ki olmış leb-i hayvâna hem-sâye
Yüzün bedr aya benzer çün velî gözlerüne

bahan
Harâb ü mest olısardur anı bedr ay niçe aya
Saçun yohsul ile baya eğerçi kohu yitürür
Neçün bu akl yohsulın diler ki sihr ile baya
K.Burhaneddin G 196
Bin baş ola gîsûnda vü bende ola bir baş
Bir başını bin başa fidâ idene şâbâş
Kaddüne ne nisbet kılına serv bir ağaç

Yâkûta ne teşbîh idelüm la'lüni bir taş
Şem' eyleyüben yüzümi yürekde kodum od

Pervâne diler ki yaha karşusına ferrâş
Ben zâhid iken kıldı bini gözleri ayyâr

Rind oldum ise eylemeye mi bini kallâş
Ol od ki gönül yahdı anı ışkun elinden

Yaş nola ki ceyhûn dahı eyleyimeye yaş
Pinhânî ne ki gönüle biribidi la'lün
Esridi gözüm ola mı ki kıldı anı fâş
Tâ yaş döke hecrün ile gözüme didüm göz

Te'hîrün ile taşa didüm gönülüme taş
K.Burhaneddin G 197
Bençileyin hüsnüne karşu şehâ hayrân kanı
Zülfün içinde gönülüm gibi ser-gerdân kanı
Dîde merdümlik kıluban dökdi ayağuna dür

Bunçılayın göz irer yirde begüm insân kanı
Küfrdür zülfün binâgûşun durur îmân yakîn

Cem' bir yerde nigârâ küfr ile îmân kanı
Leblerinün kanıdur dermân bu cânum derdine

Çağıruram her saçu ki derdüme dermân kanı
Kandan özge nesne isdemez hayâli la'linün

Dökerem göz yaşını ki kanı ol mihmân kanı
K.Burhaneddin G 198
Gezerüz der-be-der ışkun içün biz
Umâna girürüz ceyhûn içün biz
Bana çûn ü çirâ degmez ki diyem

Bir oda yanalum bî-çûn içün biz
Bu gözden nola ger deniz idevüz

Lebi tek bir dür-i meknûn içün biz
Saçı ki leyl idi bir leyli kaldı

Ölelüm leylî-i mecnûn içün biz
Tenümüz çengine bir ûd idelüm

Hevâda yinile kânûn içün biz
K.Burhaneddin G 199
Hayâlün tâ ki der-berdür nigârâ
Tapunda ışk ber-derdür nigârâ
Komışuz varlığı ender-ser-i ışk

Başumuz bunda ser-berdür nigârâ
Müsellem kılmışuz gönüli sana

Yine zülfünde leşkerdür nigârâ
Hezârân gönüli eyledi miskîn

Bu ne zülf-i mu'anberdür nigârâ
Sinün ışkuna ne çâre kılalum

Ezelden çün muhammerdür nigârâ
Saçun hindûsı târâc itdi gönli
Meğer âlem müşemmerdür nigârâ
Sücâ' ideli âvâzun felekde

Bu gün çerh-ı müdevverdür nigârâ
Eğer her kıl cânuma oldı bir bend

Lebün dahı mükerrerdür nigârâ
Gözünün her ohına lebleründen

Buyur bûse mukarrerdür nigârâ
K.Burhaneddin G 200
Bu cânuma haber kıldı nesîmüm
Ki yinile garâm oldı garîmüm
Benüm bu yolda bir cân ü dilüm var

Ne zer vardur elümde vü ne sîmüm
Gönülüm şem' ü mey lebleri yârun
Hevâsı çeng hicrânı nedîmüm
Lebi gizlü vü boyı aşikâre

İkisi ışkına hakdur alîmüm
Sini ben bilürem ancah bu yolda

Cihân içinde kim bile ki kimüm
K.Burhaneddin G 20l
Sun bize sâkî ayak degdi bulınmaz bayak
Çünki cihândur geçer bizi komagıl yayak
Gözi uyuhlar gibi bizi salar uyhuya

Sûra eğer varasın biz uyuruz ol oyak
Kişi budur kaşınun key bizi oha diker

Ger bulur ise safâ kurbân içündür koçak
Gözleri câr eyledi tolu ayağ içmege

Dünyâyı toldur getür ki bitün olsun yasak
Pîr ü haref aklumuz ışk ile oldı yigit

Çün kocala âdemî ana gerekdür tayak
K.Burhaneddin G 202
İy vay bini bu derde devâm olmayısarsa
Bin vay bini bu derde devâm olmayısarsa
Gîsûn ilk yüzüni dilerem gice gündüz

Dirilimezem subh ile şâm olmayısarsa
Anber saçun ile sanemâ bağlamışam ahd

Ol dahı uzadu vara hâm olmayısarsa
Nergisleri bâdâmına meyl itdi bu gönlüm

Anda dahı zülfi gibi dâm olmayısarsa
Gîsûları bendine dilerem ki gemişem

Ger iki cihân hükmüme râm olmayısarsa
Zülfüni tağıt bâd-ı hevâya ki tolaşsun

Âlemde eğer dahı nizâm olmayısarsa
K.Burhaneddin G 203
Fitne gözün gönülümün âfetidür âfeti
Cân aparmah işvelerün âdetidür âdeti
Zülfüni halün yanında tagıdursın ya'nî ne

Hôd dutılmah gönülümün hâcetidür hâceti
Ger kıyâmet günini bilmez ise hîç kimsene

Ben bilürem ol nigârun kâmetidür kâmeti
Kimsene hakkun cemâli mushafın ohımadı
Ben ohıdum hüsnüni ki âyetidür âyeti
Işkumun hîç kimsene gâyetine irimedi

Zîrâ ki hüsnün cemâlün gâyetidür gâyeti
K.Burhaneddin G 204
Müzeyyen gülşen ü dîvâne bülbül
Cihân toldı yine mestâne gulgul
Yüzin ansam ügeyik dir ki gü gü

Lebin dirsem surâhî dir ki kulkul
İşâret kıldı güle güle güle

Ki bu ne nesnedür didüm ki gül gül
Salar gönülüme hindûstânı

Gül-i sûrî yüzi üsdinde fülfül
Sana hüsn ü bana yaş gökden inmiş
Alîye zü'l-fikârıyile düldül
K.Burhaneddin G 205
Niçe esîr idesin zülf ile ya hâle dili
Delük gönüldeyise tur örü yahala dili
Niçe bir âl ile la'lün ala bu gönlümüzi

Hemîşe tatlu söz ile boyaya ala dili
Dilüm kanı ki diyem kanı içdügin dilümün

Revâ mıdur ki lebün saldı işbu hâle dili
Ağızı noktası saldı gümâna bu cânumı

Bırahtı bili kılı dahı hem hayâle dili
Gerek ki derdüne dilüm anun ağızından

Ger irürür ise ömrüm yine mecâle dili
Aceb ne yıldûz olur bu ki bedrini göreli

Zemâne benzede diler bu dem hilâle dili
Bilün ile agızundan bana açılalı sır

Cânum çekinmedi hergiz bu kîl u kâle dili
K.Burhaneddin G 206
Yâr ile gice meclisi hâlî ele girse
Mest olıcâğâz zülf ile hâli ele girse
Ol mest-i müdâm olsa çü ben mest-i hevâyam

Bu ortada bir sohbet-i hâli ele girse
Câdû gözi yoğ ise nola benzeyeyidi

Bedr ana dü ebrû-yi hilâli ele girse
Uyhu gözüme gelmedi görem diyü yâri

Çün göremedüm gelse hayâli ele girse
Şahne olalı gözi gözi ilini yıhdı

Şâr yıhmağa ne şöylece vâlî ele girse
K.Burhaneddin G 207
Gamzen cânuma ohdur u kaşun kemân begüm
Bilün hayâl gönlüme ağzun gümân begüm
Serv-i kadünle elümi al ü göge yitür

Gözünle hasta düşmişem ü nâtüvân begüm
Bir cânumı sinün gibi cânâna virmişem

Virmeye bir cânını kişi râyigân begüm
Gîsûsıyile bağladı gözleri çekdi oh

Çâh-ı zenahde bende salarlar amân begüm
Tâ cânumı irürem ayağı gubârına
Bâd-ı sabâyile oluram hem inân begüm
Gözün sinânı hôd gönülden öte geçer

Sen bir kayaya yah öz özüni sinân begüm
Gönlümi aldun ise şehâ bağla zülfüne

Leblerüne koma olur ortada kan begüm
K.Burhaneddin G 208
Şundan berü ki câdû gözün çavın işitdüm
Esrük yatıban oynamağı her dem iş itdüm
Oda yanası dil yanalı la'l-i lebünle

Işkuna kuşanup bu tenümi kamış itdüm
Işkun gözüm incüsin eğer kıldıyise la'l

Ben dahı yüzüm la'lini uşda gümiş itdüm
La'l-i lebünün hırsıyile uşda vücûdı
Başumdan ayaguma degin cümle diş itdüm
Azışdıyise cân u gönül nola saçunda

Miskînleri miskîn iderem ne az iş itdüm
K.Burhaneddin G 209
Kaşun hilâliyile dilde ola mı îdün
Ki ire yimişi bir kez bu ışk-ı câvîdün
Üzilüp özgeden özüm gözüne bağlanalı

Zî-rûşen oldı gözümde safâsı tevhîdün
Hevâ-yı servüne kâmet götüreli bu gönül

Sepişd' ısıtması ıklîm kokdısa bîdün
Gönül hevân ile şöyle safâ bulupdur ki

Hacil ola anı görürse câmı cemşîdün
Gözünde tapuna tefrîd gösde eyüm eğer

Görür isem yine bu ârızunda tecrîdün
K.Burhaneddin G 210
Vasf-ı cemâli dilberlın altunla yazasıncadur
Zülfün girihlerinde gönül azasıncadur
Zülfiyle yüzine gice gündüz muhayyerem

Işkum niçe ki gizlüyise sizesincedür
Geh nâz u geh niyâz iderem şol cemâlüne

Üsdüne bahâram bilürem düzesincedür
Gözün tolu virür ayağı cânuma binüm

Çün sâkîdür nola sücisin süzesincedür
Yazmaz gönüli gözleri lîkin bu gönülüm

Sıdk ile geldi ortaya pes yazasıncadur
K.Burhaneddin G 211
Eyâ sâkî ki boynuma tohınur şu'le-i sâkı
Elünden elüme sungıl yükinüp altun ayakı
Bu dünyâ fânîdür bârî sizünle sohbet idelüm

Görelüm bir birümüzi bir iki dem ki var takı
Nevâ-sûzam muhayyer uş müberka' gizledi

yüzin
Nühüfte niçe sahlaya gönülde ışkı uşşâkı
Gönül bir nazre aparmış cemâlünden

tokuzladur
Bu türkî gözlerün ya'nî yitürdi yire yasakı
Yüzünden gözlerüm gören be-gâyet sehl ola

şâhâ
Anun gâyetin ol bile nazar eyleye der-bâkî
K.Burhaneddin G 212
Çü zâhirde degül ışkum cemâlün ile içindür
Hatâsı dahı gözünün gönülümde benüm çindür
Saçun hindinde bu cânum zemândur ki

müsâfirdür
Begüm hoş sahlagıl anı anun içün ki çü çîndür
Semen-sâdur şehâ hattun ne nâzük kâ'idesi

var
Perîşândur begüm zülfin ki pîşânîsi pür-çîndür
Sana mânend kaçan mânî nigâr eyleye bir

sûret
Ki ay yüzün sinün şâhâ hatâsuz bir büt-i çîndür
Benüm sînemdeki ışkı gerek ki irürem sîne

Hafâmun niyyeti neyçün ruhâm üsdinde
perçîndür
Tutagun işvelerile gönüle çîneler döker

Gözün câdû-yı dil-çîn ü benün hindû-yi gül-
çîndür
Mogolçin olduğı gözün gönüle fitneler saldı

Bu rûşendür ki gözlerün büt-i kıfçağ ü
sakçindür
K.Burhaneddin G 213
Nigâr bizüm ile niçe bir kılur nâzı
Niçe esîr ide keklik cihânda şehbâzı
Gözün hatâyise gözüme oldı ayn-ı savâb

Be-yek kerişme tüvânî ki kâr-ı mâ sâzî
Temâm olur binüm işüm çü bir nazar kılasın

Velî be-çâre bî-çâregân neperdâzî
Çü cân ü akl ile dil cümlesi esîründür

Bilimezem ki kimünçün kılur tapun nâzı
Ne sır var ise gönülde kulağuna dimişem

Kanı mecâl ağızunda ki çıhara râzı
Saçun kılında dili gör ki tende çenberdür

Dahı gözüne getürme cihânda cânbâzı
Lebün göreli yakîn oldı bana türkî mesel

Ki her nesenede nâzük durur özi vü azı
K.Burhaneddin G 214
İçelüm bir tolu ayah ki sırrumuz ayân olsun
Ne sermâye gerek bize ko sûdumuz ziyân
olsun
Lebünden vâm bir bûse diler işbu cânum
binüm
Gönül gîsûndadur işde inanmazsan zamân
olsun
Deminhe sençileyin hûb hergiz göz görimedi

Sinün adun bu dünyâda büt-i âhır-zemân olsun
Kaşun yayını kurmış ü gözün ohlarını çekmiş

Lebünden sorayum suçı bana bir dem amân
olsun
Gönüli leblerün şâhâ çekişürler anı kurtar

İşitmezsen bu sözümi ko aralıhda kan olsun
Cihânı kamu âlemler bilürler ki câna degmez

Bizüm bu bir cihânumuz aralıhda cân olsun
Cânum cânuna ulaşdı nedür hâlini bilmezem

Buyurursan sorayum ben tutagun tercüman
olsun
K.Burhaneddin G 215
Dem olmadı mı ki ışkı bizümle sâf ideler
Bu servi boylular âhir niçe hilâf ideler
Cemâl ü lutfu melâhat bularda mevzûndur

Velîk hecr ü cefâyı katı güzâf ideler
Ağızları yarına cânları selef virürüz

Revâ durur bize anı eğer sülâf ideler
Gözi gönülümi atdı tohındı cânuma oh

Arada assı banadur eğer masâf ideler
Alara akl ile cân ü dili mübâh iderüz

Ta'aşşukı bize anlar eğer mu'âf ideler
Gözi sinânına ki sâ'ika durur cüzvi
Revâ mıdur ki yüregümüzi gılâf ideler
Anı ki işigini ışk ile makâm idine

Revâ durur ki kamu ehl-i dil tavâf ideler
K.Burhaneddin G 216
Nevrûz olalı cihânı görsen
Bu kevn ile bu mekânı görsen
Ten ten tene düşdi cümle ten ten

Sığmaz kanuma bu cânı görsen
Ben yahıluram tütün gözikmez

Bî-dûd bini yahanı görsen
Bir cârî ahır gönül iline

Gönül iline ahanı görsen
Sultân didiler gönüle tende

Sultânlara ulu hânı görsen
Koysan özüni yüzine bahsan

Bu emn ile bu amânı görsen
Düzsek ohına sini nişâne

Bu tîr ile bu kemânı görsen
Rahmânı dahı unıtmayaydun

Bir kez nefes-i yemânı görsen
Ne ehl ü ne hânumân anaydun

Ger sen ulu hânedânı görsen
K.Burhaneddin G 217
Harîf oldum firâka cân içinden
Çü yol buldum ıraka cân içinden
Çü ol hûrî binümledür hemîşe

Selâm olsun burâka cân içinden
Dil ü cân kullığından ayru degül

Kuşansun ol yaraka cân içinden
Göze görnü gelür kaşı hilâli

Bahıcağaz ayaka cân içinden
Eğer sâlih olursa sana cânum

Gırîv eyleye nâka cân içinden
Ulaşıhdur ne gönülden geçerse

Bir ırmağ olup aka cân içinden
Yüzün maşrıkda dahı olur ise

Gönülüm ana baka cân içinden
K.Burhaneddin G 218
Çâre nedür derdüme çün çâre yoh
Bençileyin ışk ile bî-çâre yoh
Gamzeleri cigerümi kan ider

İllâ yürekde oh ile yara yoh
Kankı gönülde ki odun olmaya

Ol gönüli ben bilürem kara yoh
Sen gelicek ben bini bulımazam

Güneş ile seb'a-i seyyâre yoh
Bende şeha cüz ki hayâlün sinün

Başdan ayağuma degin ara yoh
Dâr-ı şifâdur tutagun bes neçün

Şerbeti bu haste-i bîmâra yoh
Cân ü gönül alur u inkâr ider

Ançılayın dilber-i inkâre yoh
K.Burhaneddin G 219
La'l-i lebleri câna şükr arturur
Şükri şekker şekkeri şükr arturur
Zikrini anun dilümden komazam

Zikri gönülümde çün zükr arturur
Hattun esrârın tenâvül kıluram

Çün te'emmül anda bin fikr arturur
Her gice gîsûlarundan gözlerüm

Kucağumda bir büt-i bikr arturur
Şekkeri la'lüne vardur hâcetüm
Çünki mestâne gözün sekr arturur
K.Burhaneddin G 220
Didi gönlünde ne vardur didüm hem
Didi gözünde ne vardur didüm dem
Didi nedür bu âlemde murâdun

Didüm bir dilber-i zîbâ-yı hem-dem
Çü derdün böyle muzmerdür gönülde

Neçün olmaz cânun cânuma müdgam
Lebün derdiyile kanum su oldı

Nola ger derdüm içün umsam emsem
K.Burhaneddin G 221
Lebün ile cigerüm hîç kanamadı nidelüm
Dem olmadı ki lebünle kanamadı nidelüm
Ne kaldı ki yanamadı vücûd u bûdumdan

Ki gitmedi dilümüzden yanam adı nidelüm
Devâma hattı berâtın yazamadı vü gözi

Yüregi gamzeleriyle yazamadı nidelüm
Firâkı yaramadı bu yürekdeki yarayı

Visâli hôd ele girüp yaramadı nidelüm
Devâm adını cihânda bulımadı gönülüm

Muhâl imiş bu cihânda devâm adı nidelüm
K.Burhaneddin G 222
Bana ah sâ'idünden al ayakı
Tolu vir tâ kılam câna telâkî
Mükedderdür bu dem hecr ile vaktüm
Saç oduma yine câm-ı revâkı
Bizi hûn-ı ciger içsün dimiş yâr

Hele ben dutayım evvel yasakı
Eğer zülfi gibi uzun ola ömr

Mu'ayyendür ne kalmış ola bâkî
Bili ince vü nâzükdür be-gâyet

Karâr eyleyimez nutkum nitâkı
Zücâcî-hâne durur ırmağ ahar

Bu gözlerüm ki yarundur vesâkı
Odına girelüm anı sevenler

Ki biline vefâ mı ya nifâkı
Hevâ arturdı yüregüm odını

Var imiş ikisinün ittifâkı
Hilâl olmış kaşı budur acâyib

Ki yohdur bedrinün hergiz muhâkı
K.Burhaneddin G 223
Neçün kılmaz aceb dilber bize meyl
Ki gözlerüm ahıdur kanını seyl
Gözüm gice uyımaz gîsûn içün

İşideli lebünden ki kumi'l-leyl(e)
Ayah toprağına lâyık bulınmaz

Meğer kirpük ki oldur tâhirü'z-zeyl
Hayâli hem hayâl oldı bana çün

Ki hâlinün hayâli oldı ser-hayl
Saçun gösderdeli gündüzde leyli
İşigünden kopar âvâz u vâveyl
K.Burhaneddin G 224
Ben gâyetde dertlü oldum gel derdüme
devâyisen
Ben gözlerün hastasıyam la'lün kanı şifâyisen
Ben kaynamışam bûtede sal ışkunun iksîrini

Ola ki mis altun ola şartınca kîmyâyisen
Yaraluyam yaraluyam yaraluyam yaraluyam

Şol şehd-i la'lünden irür cânuma mûmyâyisen
Bilüne bağla cânumı ger var ise bir lengerün

Talaş bana zülfün gibi ger der-pey-i hevâyisen
Ayrılmağum yohdur şehâ ölmekde dirilmekde

hîç
Allâh bilür sen bilürsin ma'şûka-i hercâyisen
K.Burhaneddin G 225
Cân câna irmediyise ten tene irdi şükr ana
İşbu bizüm zemzememüz ten tene irdi şükr
ana
Anca ciger kanını ben lebleriyile içmişem

Ki sunıcah ağızuma el kana irdi şükr ana
Cân lebünüze ireli teng durur mecâli yoh

Ayşi gerek ferâh ola cân câna irdi şükr ana
Geldi hayâli gönlüme özini buldı hânede

Muşdılığ oldı gönüle kul han irdi şükr ana
Rûşen idi bu kim yüzin sever idüm kadîmden

Şimdi bizüm bu da'vîmüz bürhâna irdi şükr ana
K.Burhaneddin G 226
Şâhâ sinün cemâlüni göreyim andan öleyim
Susamışam visâlüne ireyüm andan öleyim
Bunca zemân lebün içün saçun

karanusındayam
Âb-ı hayât kandadur sorayum andan öleyim
Dün gice düşde ben sini binüm ile görir idüm

Bu düşümün ta'bîrini yorayım andan öleyim
Bezm-i ezelde ireli cânuma ışkı hüsninün

İrimedüm varamadum ireyim andan öleyim
Cânum u aklum ü gönül zülfün içinde yitdiler

Teşvîş eğer olmaz ise tarayım andan öleyim
K.Burhaneddin G 227
Sen gelicek bu sohbete bu tenümüze cân gelür
İrişicek bu devlete sanki yini cihân gelür
Yöriyicek bilün ile ince hayâl ider cânum

Söyleyicek ağzun ile gönlüme bin gümân gelür
Câdû gözün çü esridi gamzelerine oh direm

Ne aceb oh olur ise kaşları çün kemân gelür
Gözi apardı gönlümi lebi zamân gerek ana

Şimdi gerek ki sorışam borçluyiçün zamân
gelür
Türkî gözi bu gönlümi yasağa yitüre gerek

İşvelerünçün öleyim ki cânuma amân gelür
K.Burhaneddin G 228
Seherde cânuma iren nesîmi
Ana zer benzedimezem ne sîmi
Na'îm iden cahîmi sinün ile

Cahîm ider bana sensüz na'îmi
Ne mîmi aç ne sîmi gösder andan

Ne sîni gösderürsin bu nemîmi
Ne hâdis oldı ki kıldun dili red

Çü mavtındur ana zülfün kadîmi
Güneşden yüze buhl itdün neyiçün

Dirîğ itdün şemâmundan şemîmi
Niçe bir kahr-ı hâsı işledürsin

Elüne al âhır lutf-ı amîmi
Yükindüm didi hâzır kıl garîmün

Çağırdüm ya garâmı ya garîmi
Gözündendür gönül mecrûh ü hasta

Ne çâre çünki la'lündür hakîmi
Bana bu yara yâra ta'ne degül

Kanı gösder gözelden bir selîmi
K.Burhaneddin G 229
Gönüli ışkun ile cân ezelden
Hamîr itmiş durur ışk-ı ezelden
Kılur pâlûde her dem kan yaşı göz

Bana her lahza gözlerin süzelden
Az elden gitmedi âhir yoluna

Saçunda akl ü cân ü dil azaldan
Sorardı gönül izin cân saçundan

Perîşân oldı çün gitdi iz elden
Göz elden gitdi kan yaş ile gitmez

Dahı gözlerümün gözi gözelden
K.Burhaneddin G 230
Bekâsı yoh bu cihânun fenâda dutma makâm
Tur imdi sâkî tolu vir elüme câm-ı müdâm
Vücûdı küllî fidâ ger kıla kişi yolına

Ömür yolına köyimeye bir nefes eyyâm
Lebini sordum ol aydur ki bir mey-i pûhte

Didüm ki zülfi nedür didiler ki anber-i hâm
Saçun büriyeli yüzüni bildüm nefîr

Ki yahın olsa kıyâmet garîb ur islâm
Lebüm lebüne uzandı ki sar narh-ı şeker
Gözi dir ögüni divşür bah durur lâlâm
K.Burhaneddin G 231
Olalı hâline gîsûsı hâris
Bu meydândan top urımadı fâris
Saçınun hâdimi anber çü sünbül

Gözine karavaş abher çü nergis
Nemek hakkını bilür nola gözüm

Lebünçün ahıdursa gözden eris
Hayâlünsüz dem urımaz bu gözüm

Ki germ olmaz mecâlis bî-mücâlis
Zenahdânunda kıla dil karârın

Çü zindân ola tekyegâh-ı müflis
K.Burhaneddin G 232
Nigâra niçe ki ırağ isen bini ana dur
Ki sen nerede olursan yönümüz ol yanadur
Hicâza ger varur isem tavâfdan sonra

Yakîndür ol ki gönül sa'yı hem yine sanadur
Gözün ki gamze ohın râst kıldı kodı geze

Nişânesi dahı yohdur anun yöni banadur
Didüm yüregüme ki tut ayah anun gözine

Ki meyli gözlerünün anadur dahı banadur
Lebüne ki anadur merli gönülün didüm

Ki her nefes bizi hayır söz ile ana dur
K.Burhaneddin G 233
Seyf-i kâtı'dur bu fursat bâda virme bâde vir
Yoh dir isen ömrümüzi bâde virme bâda vir
Âşinâ-yı bahr-ı ışkam andan eşke garkaem

Âşinâyî virmez isen bize sen bil yada vir
Bendeem âzâd kılup bende salmagıl bini

Bu nasîhat âlemedür bende vü âzâda vir
Dilerem zülfün ilinde seyr kılam bu gice

Yol uzahdur şol lebünden cânuma zevvâde vir
Yıllar oldı ben sana ki cân virürem her nefes

Şimdi bir bûse lebünden bir hilâf-ı âde vir
K.Burhaneddin G 234
Yüzün görüp ağlar ise bülbül güle karşu
Sen bülbüle bülbül dimegil gül güle karşu
Ger zülfün içün söz dir ise tart kafâdan
Benefşe dilini sanemâ sünbüle karşu
Karşuna surâhî gerek ayda dura kulkul

Ki ayağ içeler tapuda kul kula karşu
Gülşende güle irdün ise sen güle görgil

Bülbüle revâ gör ki ire gulgule karşu
Gönül fîli aldıyise hind ilini nola

Gîsûları çengâlini gör kıl kıla karşu
K.Burhaneddin G 235
Gîsûsı gönlümi yine uş yaya başladı
Aklumı câdû gözi yine yaya başladı
Zülfine saldı gönlümi çün hecr çerisi

Miskîn hatı çü gördi anı yaya başladı
Yârun hayâli gözüme gelmişdi nâgehân

Efgâna çeng ü def yine gavgâya başladı
Bir dem bu vaktümüzi niçe zâyi' idelüm

Ömrün bitikçisi çü nefes saya başladı
Işk ayağını dahı böyük dilerem içem

Çün esriden ayağı yine aya başladı
Gönlüm zemân idi ki zinde esîr idi

Nola eğer müvekkelin ödeye başladı
K.Burhaneddin G 236
Hayva oldı benizüm dilberün almasıyile
Toğradı cigerümi gamzesi almasıyile
Benizüm sarusı nârıncı olur yaşum ile

Oldı yürek ciger iken kara almasıyile
Gönüli almasıdur gözleri şol leblerine

Bes bu vîrân niçe ma'mûr ola almasıyile
Toprağ ol bâd-ı sabâya ki açar zülfi ucın

Bağda ger diler isen ki kızıl almasıyile
Âbı yoh hayvânun ehak zenahı katında

Yanağı cenneti terk itdürür almasıyile
Eli nârına apardum u bana alma didi

Dür gibi yaşı revân eyledüm almasıyile
K.Burhaneddin G 237
Hayva enegüne yanahlaruna alma direm
Anları göreli kim ayda ki ben alma direm
Şeftâlûsına el uzatdum idi alma didi
Cânuma ger nazar eyler ise uş alma direm
Varayım ağızı piste lebi şekker katına

Al dilerse iki gözümden ahar alma direm
Niçe al alma diyü aldaya almasıyile

Hüsni hânında anun niçe bir al alma direm
Göreli zülfi kemendiyile hûn-hâr gözin

Her gözi gamzesine bin başı bir alma direm
K.Burhaneddin G 238
Bize billâh bu gülşen dahı handan
Ki olur gülleri yüzüme handan
Lebi şekker sözi şekker acebdür

Ki şekker toğa kandan ya'ni kandan
Niçe dendân çekelüm leblerinden
Ki gördük la'linün içinde dendân
Gelün kallâş olalum çünki yârun

Zenahdanındadur zindân-ı rindân
Soraram lebleründen kanda buldun

Bu şîrîn la'lden nâzük nemekdân
Eyâ meyden bilenler yâr la'lin

Gelünüz uşda biz ü işde meydân
K.Burhaneddin G 239
Gözüni hufte göreli esîr-i hâb gözüm
Humâr anlayalı ahıdur şerâb gözüm
Gözüm görür ü düşer ışkı odına gönlüm

Bu âlem içre kılur gönüle azâb gözüm
Hayâli kapusını bağla didi gözüme hâb

Oyandı şimdi diler kıla feth-i bâb gözüm
Anun hevâsıyile ten türâb ü dil âteş

Degül ol ortada illâ meğer pür-âb gözüm
Tenüm tağ-idi vü yaşum fürat idi şimdi

Hayâle döndi tenüm oldı çün serâb gözüm
K.Burhaneddin G 240
Sarrâf eğer görse dişün gibi dür-dâne
Terk eyleye hirfetin oturmaya dükkâna
Hâcet ne ki gözlerün yüregümi yaralar

Gözümden ahan kandur dilerse lebün kana
Gâzî gözüne hey di oha yaya ne hâcet

Görmedin anı gönlüm gelmiş idi îmâna
Gönül şâhâ gözünde çün gûşe-nişîn oldı

Ehl-i kereme ikrâm vâcib ola mihmâna
Îsîyile meryemden örnek al u dak dutma

Şol serv-i revânında bitdiyise rümmâna
Lü'lü' niçe la'l ile düzildügin ögrengil

Kandasın i cevherî bah bu leb ü dendâna
Ben cân-ı girân virdüm ana bana ol ışkın

Ta'lîm idün ol bütden yahşılığı yamana
Senden çü dirîğı yoh vaslunı dirîğ itme

Cânın samana saymaz nev bî-ser ü sâmâna
Yağıla vü yahana mikdârı degül artuh

Varlığını ışkunun odlarına yahana
K.Burhaneddin G 241
Nola eğer fetih oldıyise bize sımalu
Ki görmemiş ola göz hûbı işbu sımalu
Bu vâdîyile bu tağda muhayyer oldı gönül

Deresidür tolu keklig ü tağı imelü
Gönül nide ne kıla furkatında ol yârun

Ki merkebi ola düş iş edügi yamalu
Ne kıydı cânuma bu kaşları ulaşuhlu

Ki furkata sala diler bu gözi kıymalu
Etegi bilüne soh al ayah ele sâkî

Ki derdüne bu gözüm ayağına sîm-âlû
Saçun şemâ'ili ger eser ise gönülüme

Şimâl yili düşe kim ola nesîm-âlû
Hevâyla çü be-gâyeti ikimüz üleşdük

Bu kısmet içre revâ mı ola kasîm-âlû
K.Burhaneddin G 242
Yâr bizümle yine kıldı özin
Özgeler ile kılur oldı sözin
Şol hatâyî gözi kan itmiş meğer

Yayın ohın kodı gizledi özin
Yüzi bedri her gice karşumadur

Ol diler gizleye binden gündüzin
Şol güneş yüzindeki ben mi durur

Yohsa soldı ihtirâka yıldûzın
Söz uzun itme vü sûza çâre kıl
Ben sana çohdur direm sözün uzın
K.Burhaneddin G 243
Bî-'âr gördün ise bizi ârî sanmagıl
Ke'si tolu vir elümüze ârî sanmagıl
Andan berü ki ışkun odına yahılmışuz

Bâzârı boz şehâ bizi bâzârî sanmagıl
Yüz halka çerh urup saçuna ben tolaşmışam

Bini tolaşdı bendüne nâ-çârî sanmagıl
Gâyet susamışam lebüne yarı dilerem

Yârenlerümi kıla bana yârî sanmagıl
Ol bârı ki bilünde sinün gördi gözlerüm

Virmedi gönlüme anı bârî sanmagıl
Işkun kapusını gice gündüz benem kahan
Uyır u oyanuh dahı deyyârî sanmagıl
Işkuna cân ü akl ü dil ü ten benem viren

Bu şârı ışkuna sanemâ şârî sanmagıl
K.Burhaneddin G 244
Nâgâh ışkunun odına yana düşmişem
Sevdân ile uyır iken oyana düşmişem
Girdi gönül kanına şehâ leblerün velî

Baş koyup anlarun kanına kana düşmişem
Hattın hatâ diyü hele kavlini çin tutup

Bir uca irem diyü o câna düşmişem
Sevdâyiyem saçıyile nola müferrihi

Sorar isem çü şol leb ü dendâna düşmişem
Şîrîn nükte ince dakîka lebiyile

Bilinden anlayalı bu bürhâna düşmişem
Dîvâne defterinde ki hûblar yazıldılar

Benem hisâb anda ki dîvâna düşmişem
Benden vücûdını cânumun görmezem ırah

Çünki adem yalın koyup imkâna düşmişem
Cânânı câna terk kılan müşkile düşer

Cânâna cânumı koyup âsâna düşmişem
Şîrîn ü hüsrev ile vü mecnûn ü leylî tek

Ben dahı sinün ile bir efsâne düşmişem
K.Burhaneddin G 245
Üşdi şeker leblerine misk ü hoten karıncası
Oldı ana cümle fidâ akl ü gönül varıncası
Sordum lebinden derdümi tutağın aldı ağzına

Benzer müferrih isdedi bu âşıkun sor niçesi
Ma'şûka çoh zîbâ velî tuzlu vü şûh u şengi az

Uşşâk arasında dahı ayruhsıdur bir niçesi
Vaslı kısa hecri yoğun olur imiş bu dünyâda

Ma'şukanun bulınıcah saçı uzun bili incesi
Sıma bini zülfün gibi ışkunda çünki toğruyam

Sımasına bah âşıkun bârî anı suçıncası
K.Burhaneddin G 246
Nâzlucasın nâzenînsin bilmezem cânânesin
Cânımuzsın cânımuzsın bilürem cânânesin
Servi boyundur kıyâmet korharam bundan
kopa
Fitnedür hufte gözün üşenürem oyanasın
Cân lebinün kanına diler ki kana kana kan

Niçe sen kanlu yüregümün kanına kanasın
Kullığa cânum yasanur niçe zülfün yasanur

Zülfünün bendinde bini sen usana sanasın
Cân ile gönül apardı akl acıdı ışk dir

Assısından bî-haberdür yana (yana) yanasın
K.Burhaneddin G 247
Zî-nevrûzî durur şâhâ visâlün bize nevrûzı
Kam siz iy nigârînler görün türk-i nev-âmûzı
Kemânunı hatâ kurma yine kirpügüni çin düz

Bu gönlümüze mecmû' it nigârâ tîr-i dil-dûzı
Meğer zülfüni tağıtdun karanulıh durur dünyâ

Gider zülfüni vü gösder bize mâh-ı şeb-efrûzı
Gönülüme didüm ben ki kirişmesine girişme

Yorı bâd-ı hevâ sanma bu nâr-ı ışk-ı dil-sûzı
Giceler tana çıhardum şehâ zülfün firâkıyle

Olınca yüzüni (gösder) nigârînâ bana rûzi
K.Burhaneddin G 248
İy saçun turraları ve'l-mürselât
Cânumun şevki sana ve'l-'âdiyât
Senden özgeye cânum et-tâ'ibûn

Dil yüzüne râki'âtun sâcidât(un)
Şeh ruhına tarh idiben atını

Gönülüm olmış piyâde şâh mât
Îd ideli kaşları ayıyile

Hattı virür bana kadrümce berât
Niçe senden ben ırağ ola bilem

İy saçun turraları ve'n-nâzi'ât
K.Burhaneddin G 249
Nola sini sevmişem kâfir degülem âhır
Cümle seni severler ben bir degülem âhır
Her kim ki sini sever senden aparur bir hat

Bana dahı gerekdür nâzır degülem âhır
Ben sana irincegez gâyib oluram benden

Gâyib eğer olmazsam hâzır degülem âhır
Ben kul özümi sana virdüm ebedî şâhâ
Bir lahza gözikürsin zâyir degülem âhır
Gözün ile öldürüp la'lünle dirûdürsin

Ben mu'cizene şâhâ münkir degülem âhır
K.Burhaneddin G 250
Nesîm-i subh-dem tîz gel yâra bizden selâm
apar
Yüregi tolu kan itdüm elünden gelse câm apar
Yüzüne zülfüni tağıt getür şâmı gider subhı

Gider zülfüni yüzünden getür subhı vü şâm
apar
Zülâlin yârunun şâhâ bu teşneden dirîğ itme

Helm olsun sana kanum helâli vir harâm apar
Kanumı kara gîsûsı çü huşk eyledi müşg oldı

Arada bir beden kaldı ki bir ûd oldı hâm apar
Vücûduma didüm ben dün ki vir varlığı sen

yâra
Ne cânı ko vü ne cismi bu ortalıhda nâm apar
K.Burhaneddin G 251
Şehâ lutfun müdâm olsun hemîşe
Firâkun sengine döymez bu şîşe
Benem hasta lebündür em ola mı

Ki bu hastayiçün vara em işe
Senün ışkun bini yahdı sanasın

Ki bir od salı virdün bir kamışa
Güm iş degülmise ışkun yazaydum

Hâlümi altun ile bu gümişe
Bu ışk odı sepişkendür nigârâ
Ümîdüm var sana dahı sepişe
K.Burhaneddin G 252
Nigârâ öldürür bizi firâkun
Bize tâkat komadı iştiyâkun
Dil ü akl ile cân vardı çeriye

Kaçan ki yitdi bize bir yasakun
Irağunı yahın eyledi ışkun

Yahınunı ırağ itdi firâkun
Hezârân elüne bûse kılaydum

Eğer girseydi elüme ayakun
Yasakun farzdur boynuma binüm

Velîkin sâkuna yitmez yasakun
K.Burhaneddin G 253
Tolu virür ayağı bize sâkını görünüz
Elüne al u koma dir yasakını görünüz
Ömür ahar suya benzer geçene yitilmez

Bir iki dem var ise şimdi bakını görünüz
Gönülüm uçmağa tursa irer yâra bu dem

Hevâyile gelün anun burâkını görünüz
Niçe ki yahına gördük yahın yitmedük

Gözüm yaşına didüm ki ırakını görünüz
Visâliyile ne özümi bilürem ne anı

Niçe gönülde yir itdi firâkını görünüz
K.Burhaneddin G 254
Akluma binüm ışkumı tannâz idiserem
Derdüme bu gözlerümi gammâz idiserem
Şol zülf-i resen-bâza ki çenberden asılur

Kol eyleyüben aklumı cânbâz idiserem
Didüm ki çoğ itme bana nâzı didi çün sen

Azı çoğ idersin bana pes nâz idiserem
Anber gibi miskîn gönülüm gîsûlarunla

Düşip oda fâş itdi ne kim râz idiserem
Cüz ney çü benüm sözüme bir sâz idimedi

Bu rûm ilini yaşum ile sâz idiserem
Uzadur isem servi boyun sözini nola

Şekker lebünün vasfını îcâz idiserem
K.Burhaneddin G 255
Bizümle hîle kılur nidelüm cihân-ı fenâ
Diler ki kuşça cânum ışkınun odına yana
Gözi çü kıl kalemile yazar yüregümde

Kızıl mürekkeb ile yüzde yazduğı ohına
Niçe hatâyî diyelüm bu türkînün gözüne

Ki atar ise yabana nişâneye tohına
Nesîm virdi yile duthun eyledi gönüli

Apardı gîsûlarınun karasına ahına
Visâli va'desi irdi vü geçdi iremedüm

Irağa saldı felek gönülümi yahına
Kanadı yoh gönülümün ki uça sevdügine

Kanadı kanı nigârun gözi ki kana kana
Yüzünde gördügümi ben görürse her bî-dil
Feyâ kerâmete men zalle ya'budu'l-vesenâ
Cefâya sabr idelüm ol visâli gözediben

Firâkdan ola ki çerh dahı hem usana
Saçında azdı gönülüm ü azduğı uzanur

Gönül diler anı ki azmağ azana uzana
K.Burhaneddin G 256
Kanısın sen kanısın sen kanısın sen kanısın
Yüregümün kanısın sen kanısın sen cânısın
Ne hevâsın ne nevâsın gönülün çenginde sen

Bilmezem kandan gelürsin hâtif-i rabbânîsin
Sen ki cânistân-ı ırâkîsin sana dil zîredür

Dil ne kadri ola tapunda çü sen kirmânîsin
Sihr ü lutf ile gözün la'lün dirûdür depeler

Îsî-i meryem misin yâ mûsî-i imrânîsin
Rûşen oldur ki yanaram âteş-i la'lün içün

Ger behâ oldı girân no a begüm erzânîsin
Müşterî oldı zuhal sevdâsına zülfeyninün

Didüm otur aşaga ışkında bir keyvânîsin
Cânîsin gönülüme sen cânîsin gönülüme

Yâr-ı cânîsin nigârâ lîk yâr-ı cânîsin
K.Burhaneddin G 257
Yine işbu susamış cân bir denize teşnedür
Şol denize teşnedür ki size bize teşnedür
Cân ki sîr-âb oldı ana ben niçesi cân diyem

Cân didügüm oldurur ki bir azîze teşnedür
Ben sinün la'l-i lebüne ya'nî hayvân suyına

Teşne oldum kim gulâma kim kenîze teşnedür
Teşnedür kaddün sinün binüm yüregim kamna

Şöyle ki düşme yüregine bu nîze teşnedür
La'l-i leblerüne kanlu yüregüm ger susadı

Nola her nesne cihânda yine çîze teşnedür
K.Burhaneddin G 258
Tolu vir sâkî çün fasl-ı hazândur
Âdem kanı degül hûn-ı rezândur
Yaşum kızardı vü benzüm sarardı

Gönülümde hevâ çünki vezândur
Saru beniz kızıl süci bu mevsüm
Hazân ender hazân ender hazândur
Hazân faslı durur zâhirde lîkin

İçümde mevsüm-i mîve-pezândur
Perîşân oldı zülfün ben dahı hem

Bu gönlüm şûrişi âhır ez-ândur
K.Burhaneddin G 259
Hayâl almış bilün ağzun gümândur
Lebünden kan kohuları demândur
Degül kâmet kıyâmetdür bu kaddün

Gözün hôd fitne-i âhır zemândur
Gözün cân oldı zâmindür tutağun

Dutarsam la'lüni nola zamândur
Gözüm gök oldı yüzün görmeg içün
Zemîn oldı yüzüm hayli zemândur
Nigârîna kapunda cem'-i uşşâk

Aralarında bank-i el-amândur
K.Burhaneddin G 260
Ne al ider sanemâ yanağun bu yaşum ile
Ümîd kaddüne uzun durur bu yaşum ile
Ümîd çünki tapundur eyüde yavuzda

Berâber olsa gerekdür safâ savaşum ile
Kaşun yayıyle göz ohın neye ki gezledün

Bitüreyim ol işi ben nigârâ kaşum ile
Senün yolunda halel ben getürmeyem hergiz

Veğer halel olur ise tutam bu başum ile
Vücûduma çü meded yoh durur meğer ki tapun

Teveccühi sana kıldum içümle taşum ile
K.Burhaneddin G 261
Tâ va'de-i vaslı aramuzda geçer oldı
Hicrânı deminden dahı hâlüm biter oldı
Zikrümde meğer kılur idüm ben lebini dün

Yâr ağzum içinde sanasın ki şeker oldı
Sevdâ-yı siyâhı saçınun boynuma düşdi

Sâ'idlerinün derdi bilüme kemer oldı
Işkun ne ki gizlediyise işbu gönülde

Yüzümle gözümden bu cihâna haber oldı
Yaşum su vü benzüm gümiş idi sanemâ uş

Işkunda biri la'ldür ü biri zer oldı
Bağrum kurıdı bunca zemân ışkun odıyle

Lutf eyle iriş başladı şimdi yanar oldı
İçümdeki od gizlene dime dahı begüm

Bir şa'r durur ten sanasın ki fener oldı
Kâfir degülem hey di ki ohladı yüregüm

Ol oha el urınca yüregüm kanar oldı
Kanuma susayalı nigârâ leb-i la'lün

Her bir tamarumdan sanasın kan tamar oldı
Bürhân ile sâbit kıluram göreli sini

Ki şems-i felek dahı gulâm-ı kamer oldı
Biz şem' yanıban ağlayalı şâhâ

Benzer ki zamîründe senün kasd-ı ser oldı
Akl ü dil ü cân taladı bendine bırahdı

İşbu niçe şehr idi bize ki tatar oldı
K.Burhaneddin G 262
Görsem ne hatâ ola aceb şol kırımını
Çinden key ise ki bilem anun karımını
La'line didüm hâlümi ısırdı tutağın

Fark eyleyimedüm dahı eminden emini
Demdür yüregüm ile yaşum her biri her dem

Dimezüz ana ki bilmeye demini
Yayın anun tîri görür her kara gözlü

Her gişi görimeye kemânında kemîni
Mutrıblığı ger göge irürem ne acebdür

Çün zülfi girihleri urur çerh ü zemîni
K.Burhaneddin G 263
İlâhî şükr sana ki mübeddel oldı bu hâl
Elümüze tolu virdi felek zülâl-i visâl
Hayâl-i vasl durur şimdi bu dimâğumda

Elüme girmez iken hîç dahı hayâl hayâl
Harâm kıldı gözün uyhuyı benüm gözüme

Hakîkate bahıcah billâh zihî sihr-i helâl
Firâk-ı vaslı visâl-i firâkdan nidem

Firâkı kıldı firâk visâli kıldı visâl
Bilün kılı vü lebün kâliyile bir zerre

Tenümde kalmadı kıl u dilümde kalmadı kâl
Firâkuna niçe döysün nigârâ delü gönül
Çü döyimeye gözünün ohına rüstem-i zâl
Lebün tasavvurı yâhûd hayâli bilünün

Zihî tasavvur-ı bâtıl zihî hayâl-i muhâl
K.Burhaneddin G 264
Gel gel ki gönülümde kalmadı karâr
Tîz gel ki yüregüme od düşdi yanar
Şa'r oldı benüm tenüm ü yanar yüregüm

Ger gice gelür isen düzildi fenâr
Yürek kanamaz lîkin sen gamzelerüni

Depredür olur isen fi'l-hâl kanar
Bu ortada nigâhın sundum biline

İrince kenârına eyledi kenâr
Dâr ile diyârı dil hem sinün içün
Diler demümi sîne dar ile diyâr
K.Burhaneddin G 265
Zihî zülf ü zihî şâme bu gice
Ki ta'n ider yine şâma bu gice
Yasamış gîsûsı kâfir çerisin

Şebîhûn kılur islâma bu gice
Ne leylîdür nigârâ gîsûlarun

Kara gündür bu eyyâma bu gice
Felek zühresi bu gün karavaşdur

Kulam la'l-i mey-âşâma bu gice
Ne sîmadur şehâ bu sûretünde

Ki la'lün ışkıdur kâme bu gice
K.Burhaneddin G 266
Yüzüni sevdügiyiçün melâmet ola mı dil
Bu gözlerüni göricek selâmet ola mı dil
Hezâr yirde delükdür ü kanları ahar

Aceb bu hastalığ içün hacâmet ola mı dil
Göreli gözlerini fitne oldı bu gönülüm

Görürse kâmetini pes kıyâmet ola mı dil
Ciger kebâb ü yürekde şerâb düzdi gönül

Gözi humâr idi didüm kerâmet ola mı dil
Tutağı tutağuma vir ağız ağız her dem

Ki oldı bana musahhar temâmet ola mı dil
K.Burhaneddin G 267
Güneş sanemâ yüzün ü alnun çü kamerdür
Bilün ile konşısı çü kûh u çü kemerdür
Gül yüzün adına ohıya hutbeyi bülbül

Yüzümde senün ışkun içün sikke-i zerdür
Hâlün yanağunda sanemâ kıla nidâ ki

Kim bana virürse gönülin kanı hederdür
Yârum bana ger bağladıyise kapu nola

Çün ışkı hevâsı gönüle halka-i derdür
Bu turfa degül mi ki gönülden sana varan

İlçi sözi mecmû'-ı halâyıkda haberdür
Efsâne durur bize göre vâmık u azrâ

Mecnûn ile leylî bize nisbet çü simerdür
Her çend şerî'at ki kılur hûrını tahsîn
İnandum ana lîk tapun çîz-i digerdür
Zülfyle binâgûşı durur anber ü kâfûr

La'liyle zenahdânı anun şîr ü şekerdür
Çün yüzün ile bağladılar hûra kusûrı

Olmaya aceb âdem eğer anda beşerdür
K.Burhaneddin G 268
Tenüm cân oldı çün câna irişdi
Yine bu katre ummâna irişdi
Dilüm sarrâf olur ise revâdur

Çü gönlüm bir yini kana irişdi
Özini mûr gördi ışk içinde

Anunçün bir süleymâna irişdi
Zemânlar ağladı bulıd ki bir gün
Zi-nâgeh verd-i handâna irişdi
İçümüzde sanasın ışka döndi

Ne ki lebden bu dendâna irişdi
Bu devre sad hezârân âferîndür

Bizümle çünki peymâna irişdi
Bu hasretden çemende lâleyi gör

Ki ağzında eli kana irişdi
Gönüle dahı yohdur gussadan gam

Mübeşşir çünki zindâna irişdi
K.Burhaneddin G 269
Subh-dem gözün ile âlemi nahcîr idelüm
Bu gice gördügümüz düşleri ta'bîr idelüm
Ârızı ümmî durur zülfini bir hat diyüben

Hâcibi tuymaz ise ne ola tezvîr idelüm
Müşk ile müşkile salduhları âyetlerini

Şâneyile kılalum hall anı tefsîr idelüm
Işk medresesi müderrisiyüz kanı soran

Ol delîli bize ki ışk ile takrîr idelüm
Ger delü kıldıyise gözleri râzıyuz ana

La'lini dâr-ı şifâ zülfini zencîr idelüm
K.Burhaneddin G 270
Didüm ki aceb leblerüni kim sorar iy dost
Aydur bu hayâli kovanı kim sorar iy dost
Dâl itdi saçın kaddün elif ağızını mîm

Bir dâm durur şimdi ki yini kurar iy dost
Zülfüne tolaşdum u karâr idemezem hîç

Gezdüm bu cihânda kamu kûh ü kemer iy dost
Gördüm yüzüni görmedüm anun gibi bir gün

Pervîn ile konuşduğını bir kamer iy dost
Tıfl oldı bu aklum niçe pîr ise lebünle

Ne ki eline girür ise tıfl emer iy dost
K.Burhaneddin G 271
Mahbûb hidmetine eğer yârumuz direm
Küllî durur ne var dahı ki yarumuz direm
Od u hevâ yü suyile hâk oldı âdemî

Bir nesne kopa ger karıla yarumuz direm
Ben mûm ışkınayam u ol şehd-i cânuma
Bu dûd ile gide ola mı ârumuz direm
Nâm ol durur ki terk kıla kişi nâmını

Maksaddan ide ârî bizi ârumuz direm
Kaşı diler ki kişine sala bu cânumı

Zülfün yiter ahı bize zünnârumuz direm
K.Burhaneddin G 272
Âşık ki hecre oğradı dervîş olmasa
Ma'şûka gamzesiyle gönül rîş olmasa
Hoşdur çemende yâr ile zevk u semâ' vü ayş

Lîkin kemînde özr-i bed-endîş olmasa
Mestâne gözleriyile gözüm bulaydı hâb

Şûrîde gîsûsıyile teşvîş olmasa
Ben yâra irişicek özümi unıduram
Ez-çûn u ez-çirâ dahı teftîş olmasa
Oh gibi râst yay gibi bağlansa bendine

Kurbânı olsa tâlib-i her kîş olmasa
K.Burhaneddin G 273
Teşbîh gözüm yaşını ırmaga yaramaz
Irmağa niçe benzeye ırmağa yaramaz
Yalguz degülem belki cihân hüsnine âşık

Cevr ile cihânı kamu kırmağa yaramaz
Vâ'iz ögüdün tut sana ayrılmazam andan

Tenden cânını gişi ayırmağa yaramaz
Gönlümdeki sırrumı tapuna ağız ağız

Dimek dilerem çünki çağırmağa yaramaz
Hûn-ı cigerüm oldı deniz göz yaşı ırmah

Sığursa gişi denizi ırmağa yaramaz
K.Burhaneddin G 274
Bana lâzım degül mi bir terahhum
Nola çün adernem yidümse gendüm
Şehâ kandüm lebündür çün susadum

Yüregümün kanına dahı kandüm
Ne sanursın ki usanam mı senden

Bu sanu sanma ki senden usandum
Oda yanar odum lîk âdemîler

Yanarlar böyle ki oduna yandum
Safâ vü ayş bana eksük olmaz

Çü ışkunda bu ad ile adandum
Gerek mansûr olam ben ışkun ile

Kadündür dâr u boynumda kemendüm
Odum yaş ırmağıyle sâkin olmaz

Ne kılayım acâyib oda yandum
Eğerçi ışk rengi yoh nigârâ

Ben ol bî-renk rengine boyandum
Nigârâ zâyi' itme sa'yümüzi

Zemânlardur ki sinünçü n uzandum
K.Burhaneddin G 275
Gerek ki gönül hâleti yazıla bu gice
Başdağı humârum dahı yazıla bu gice
Yaz oldı vü bülbül iniler ü gül açılur
Dil inileye açıla yazıla bu gice
Yazmaz gözi gönülümüzi gamze ohıyle

Vaslı niçesi ola ki yazıla bu gice
Subhun yüzini şem' ile kimse bulımaya

Ger gîsûları çözile yazıla bu gice
Zülfüni eğer düşürür isen yanagundan

Kuşlıh güneşi kulluğa yazıla bu gice
K.Burhaneddin G 276
Bezenmişdür yine gülşen bu gice
Eyâ bülbül gözün rûşen bu gice
Neçün türkî gözün gezledi ohın

Neçün geymiş yüzün cevşen bu gice
İ göz göz ol nigârîn sohbetinde
İ yüz ayağına döşen bu gice
Gice gice dimegil dün kısadur

Sabâh itmiş kemîn üşen bu gice
Miyânından kenârın diler isen

Saçı ışkın bile kuşan bu gice
Delük âyîne senden oldı hod-bîn

Anun yolına gel uşan bu gice
Bu gün minberde bülbüller kılur şûr

Ki bizenmiş durur gülşen bu gice
Gice karanu vü zülfün karanu

Ayıblanmaz ana düşen bu gice
Üşenmeyip şeker tutahlaruna
Hazarlardur meğer üşen bu gice
K.Burhaneddin G 277
Yüzün üsdinde saçun hem-çün şeb-ender-
rûzdur
Gamzen ohları nigârâ nâvek-i dil-dûzdur
Dilde zülf ü haddün içün irte gice sâzdur

Gönülümde hecrün odırile dâyim sûzdur
Gerçi tîr-endâzdur câdû gözün şâhâ sinün

Ki anun işveleri gâyetde ışk-endûzdur
Noktadur hâlün sinün âyetidür hüsnünün

Nüktedür ma'nîsi anun sûre-i mermûzdur
Gözlerün tatarıyiçün cânı pîş-keş çekerem

Tâ lebünden ayağ içem ya'nî ki nev-rûzdur
K.Burhaneddin G 278
Derdüne devâ âh ile kılalum efendi
İkdâm işe allâh ile kılalum efendi
Kûh ise gönül kâh durur bili katında

Biz işümüzi kah ile kılalum efendi
Tâcir çevügi şâh ile kılur satu bâzâr

Cân bey'ini biz şâh ile kılalum efendi
Efvâhda dirler ki lebini soraram ben

Biz bu işi efvâh ile kılalum efendi
Dil la'line cân biline benzer sanemün pes

Biz bey'ümüz eşbâh ile kılalum efendi
Biz çün görimezüz güneşi ayda bir iy dost

Bünyâdumuzı mâh ile kılalum efendi
Sen yûsuf-ı mısrî vü banadur zenahun çâh

Yûsuflığı pes çâh ile kılalum efendi
K.Burhaneddin G 279
Sabâhdur kanı iy sâkî bu sabûh ayağı
Şebahlara yeridür şimdi tolu rûh ayağı
Bu gice bir yini ömr idi bize ol hakdan

Bu feth içün nola sunsan tolu fütûh ayağı
Çü tevbeden kıluruz tevbe nola eğer

Yükinüben sunasın elüme nasûh ayağı
Niçe k' ömür kısayise uzun kıluruz biz

Hemîşe toludur ellerümüzde nûh ayağı
Lebün surâhî kanın içdi içmeyem mi kanın
Kısâs içün hele içiserem cürûh ayağı
K.Burhaneddin G 280
Cân oynamağ imiş yine hem cânı bu derdün
Derd isdemek imiş yine dermânı bu derdün
İkrâr iderüz sıdk ile islâm arasında

Ki ışk ile ihlâs imiş îmânı bu derdün
Ger dür dökilür ise dilümden ne acebdür

Çün tolu cevâhir ola ummânı bu derdün
Sen sanma ki derdüm odı tek hâsıl idesin

Yahanı bu derdün kanı yahanı bu derdün
Deryâ ola bir katre bu ışkun ayağında

Kanda dükenür çün ol ola kânı bu derdün
K.Burhaneddin G 281
Saçun girihleri ne buldı bilmezem bende
Ki boynuma tolaşıban diler sala bende
Hatâsı cümlesi çîndür bu müşk-i gîsûsınun

Çü sihri türkî gözinün bini kılur bende
Aceb degül mi bu leylî sıfatlu leylî saçı

Ki şemsi vech virür arasında tâbende
Uzun ömürleri sarf itmişem kıyâmet içün

Ki urdılar adı cûyendeye ki yâbende
Gubâr olursa gönül konımaya hattına hîç

Veğerçi kûh ola döymeye ol kemer bende
K.Burhaneddin G 282
Nigârâ la'l-i lebün benzedür isem kanda
Hatâ ola ki şeker kanda ola ol kanda
Aceb tarâveti vardur tutağunun şîrîn

Ki la'l ola şeker çünki başlana kanda
Yüregüm odı gibi köz yanında kanda ola

Veyâ gözüm gibi gözler nerede akanda
Yakanda köz gibi göz bini gark-ı hûn itmez

Velî gönül yahar oda vücûdı yakanda
Gözüm eğer su içinde yüzüni görmez ise

Ne ayb k'olmaya tâkat güneşe bakanda
K.Burhaneddin G 283
Hayâlün ile gözümi bizerem
Zîrâ özge hayâlinden bizerem
Şehâ hattun yazar gül safhasında
Eğer bir nokta şerhinden yazaram
Ne kıl ki girdi zülfünden elüme

Ker elden kor isem dînden azaram
Yüzüni göreli zâram çü bülbül

Bilüni göreli kıl tek nizâram
Eğer bülbül gül içün zâr iderse

Enün gül yüzün içün ben hezâram
K.Burhaneddin G 284
Bizümle muhkem idersen karârı
Tağıt lutf eyle zülf-i bî-karârı
Yürek tolu süci bağır kebâbın

Apardım gözine yazmaz humârı
Yüzün devri gibi devr-i kamerde

Güneş görmedi göreli medârı
Saçalı anberi kâfûra zülfün

Katı miskîn ider müşk-i tatarı
Şehâ îsî durur şol la'l-i lebler

Yanağ u göz ü hâcibdür havârî
Şehâ şâhîn gözün gönlümi alur

Niçe ki bahrîler alur o hârı
Miyânı yolı incedür yorınmaz

Velîkin bana hoş gelür kenârı
K.Burhaneddin G 285
Didüm şâhâ seven sini benem ben
Gice gündüz koyan sini benem ben
Didüm câna nesin bir bana şerh it

Didi oda yahan sini benem ben
Kılan rüsvâ gözün yaşıyilen ben

Yüzün ile çahan sini benem ben
Gözündeki gören bini tapundur

Gözümdeki gören sini benem ben
Uzanmış zülfi kaddinün boyınca

Uzangıl ki üzen sini benem ben
K.Burhaneddin G 286
Gül bülbüle müsellem ola hâr eğer çıha
Dünyâ münevver ola bize yâr eğer çıha
Zâr u nizârdur bilünün kılma gönül
Sehl ola yâr yolına gönül zâr eğer çıha
Âb-ı hayâtdur tutağun gözlerün ile

Turfa degül mi gönüle bîmâr eğer çıha
Ben soraram ki hâsiyeti ne tutağunun

Ki diri kılur ölüyi bir yâr eğer çıha
Kanda karâr kıla bile tende bu gönül

Gîsûlarunda câdû-yı mekkâr eğer çıha
K.Burhaneddin G 287
Bilürsin ki günâhum çoh ilâhî
Ümîdüm senden ayruh yoh ilâhî
Bini fi'lüm ile hem sen yaratdun

Eğer eksük veğer artuh ilâhî
Kader ohın kazâ yayında çekdün
Ne oh kim atar isen oh ilâhî
Nefes kimse urımaz dilegünsüz

Nefes nefes anı sayduh ilâhî
Cânumuz esrüg idi ışkun ile

Velî nefs ile ayılduh ilâhî
Seni bizde yitürduh bulımazuz

Bizi ger korısah bulduh ilâhî
Şehâ lutfun cihâna top toludur

Biz andan niçe oyılduh ilâhî
K.Burhaneddin G 288
Ya ilâhî ya ilâhî ya ilâh
Senden artuh yoh bu cânuma penâh
Âh-ı muhkem dilerem vâhî degül

Girmez ise ol elüme âh âh
Gönülüme senden özge gelmedi

Geldiyise koma sensin bâzişâh
Vâh senden dilerem iy mîr dâd

Dâd hem sinün elünden dâd-hâh
Kâhıduh kûh eyledün lutfun ile

Kûh iken kılma bizi cevr ile kâh
Bî-nevâ vü hasta vü üftâdeem

Rahm kıl çün düşmişem der-şâh-râh
Serv- i bustânem nedür bî-bâr benem

Kılmagıl bini abes hem-çün giyâh
Ger günâh içün yaratdunsa bini
Didügüni itdüm itmedüm günâh
Işk-hâhunam veğer ne tuhmedür

Nefs eşegi arpadan her sâl ü mâh
K.Burhaneddin G 289
Eğer küstâh isem şâhum halîmdür
Benüm ahvâlüme ol hak alîmdür
Bini andan ırah kılmah dileyen

Sığındum ana şeytân-ı recîmdür
Nola mecrûh isem mahrûm degülem

Çü cân sultânı rahmân u rahîmdür
Zihî devlet ki sultâna harîfem

Yine ol sâkî yine ol nedîmdür
Nesîmdür cânumı salan bu zevke

Ne zerdür cânumun kasdı ne sîmdür
Bu kaddüm dâlı dal oldı bu ışka

Zihî dem ağızun mîmi ne mîmdür
Didi cânun girân oldı bilümde

Didüm yâ rabbi bühtân-ı azîmdür
Neçün kıl yarmaya ışkum benüm çün

Ki bir nokta ağızunda dü-nîmdür
Visâlündür bana cennât-ı firdevs

Firâkunun azâbı gey elîmdür
K.Burhaneddin G 290
Gül irdi kılalum biz yaza tahsîn
Ki bu tahsîne gökler yaza tahsîn
Hevâya oynadı zülfi başını

Didi sünbül ki bu ser-bâza tahsîn
Yüregi su kılup yaşı dem ider

Gerekdür dilber-i dem-sâza tahsîn
Gözin bâz itmeg ile aldı gönli

Yürekden gönlin alan bâza tahsîn
Gönül pervâz ider her dem işikde

Ki tâ bir gün bula pervâza tahsîn
K.Burhaneddin G 291
Bedî' olmaz me'ânî çün beyândur
Bu sırrumuz gözünüze ıyândur
Bilüne cân ü akl ü dil apardum
Ki âşık varlığı ender-miyândur
Nigârâ kıyma gözün kıydı bize

Mübâriz ortalıhda hem kıyandur
Gözün bâz olalı verhem durur dil

Gözün katında diller mâkiyândur
Ne hindû-yı hatâyîdür bu gözün

K'elinde gâh tîr ü geh kemândur
K.Burhaneddin G 292
Olur ışkunda azmüm cezm her dem
Kılur gözün dil ile rezm her dem
Ciger kanını döke gözlerüm ki

Kıla la'l-i lebünle bezm her dem
Bana hôrezm oldı nağmen ile
Düşeli yâduma hôrezm her dem
Müberka'dan nevâ bulalı gönlüm

Irâka kıla diler azm her dem
Getür sâkî ciger kanın içelüm

Ki azm oldur ki ola rezm her dem
K.Burhaneddin G 293
Kanısın kanısın kanısın
Cânısın bu tenün cânısın
Bu yürek kanısın cânıcuh

Cânıcuh bu yürek kanısın
Ne şeker kânısın tutağı

Tutağı ne şeker kânısın
Hanısın bu gönül şârınun

Bu gönül şârınun hanısın
Yûsuf-ı sânîsin i begüm

İ begüm yûsuf-ı sânîsin
K.Burhaneddin G 294
Cevherîdür lebün yüzüm zehebi
Yaşlarum sücidür gözüm inebi
Fahr oldur ki kulun ola kişi

Ne vireler ana ki kân ebi
He ri'âyet kıla bilevüz edeb

Çünki terk-i edeb durur edebî
Düşdi sevdâya yine delü gönül

Gîsûlarun durur anun sebebi
Âb-ı hayvân ile ter it lebümi

Çend ez-în teşnegi yu huşk lebî
Selebe'l-'işku bi'l-hevâ kebidî

Komadı cânda sâz ile selebî
Cân cânun ile ittisâl itdi

Kanısın paşa kanısın çelebî
K.Burhaneddin G 295
Yâr kenâra gelicek ben çü miyâna gelmişem
Şimdi ki irdi furkatı derd ile câna gelmişem
Niçe ki kaşları bini oh gibi atdı yabana

Ağzum açup elin öpüp yine kemâna gelmişem
Cân ile akl u dil virüp derd ile ışk almışam
Ya'nî ki ulu hôcayam sûd u ziyâna gelmişem
Ayruğa cânı hak virür tâ ki cihâna getüre

Ben cânum oynamağ içün işbu cihâna
gelmişem
Dâr-ı bekâ sanur gişi işbu cihân-ı fânîyi

Ben bu fenâya girmişem emn ü amâna
gelmişem
Lutf ile kahrı hak bana birbiyesin biribidi

Bes bu basîret ehûne dâm ile dâne gelmişem
İlm-i ezelde çünki hak seçdi kamu olacağı

Ben ü niçe benüm gibi bunda behâne
gelmişem
Hîç idügini gönülüm bildi bilini göreli

Göreli la'li işvesin şimdi gümâna gelmişem
K.Burhaneddin G 296
Mahmûr gözlerün gibi hammâr ola mı
Gözün gibi tabîb ki bîmâr ola mı
Cân bu müberka'a kişi virmezse mâyedür

Bunun gibi nühüftedür edvâr ola mı
Güneş yüzün hevâsına sâbit durur gönül

Sini seven hisâbına seyyâr ola mı
Bir saçunun kılına ne tatar zülfüne

Karşu turası dünyâda tatar ola mı
Diler sabâ ki apara bir kohucuh meğer

Miskîn ne fikr kıldı sebük-sâr ola mı
K.Burhaneddin G 297
Yemen yilini biribirse ol ilâh-ı kadîm
Adû derisi süheylümüz ile ola edîm
Bu müşt hâke nazar kılur ise şâh olur

Ki bir kirişmesi diri kılur izâm-ı remîm
Nola eğer tolu viresin ayağı sâkî

Sa'âdet oldı musâhib siyâdet oldı nedîm
Gönül müsâfir idi hüsnünün bilâdında

Çü yazdı gözleri kûşelerine oldı mukîm
Hevâsı ...
Ne geh su vü geh kan idi be-emr-i kelîm
K.Burhaneddin G 298
Nigârâ zülfün içün çîn diyelüm
Bu müşki kâfûra perçîn diyelüm
Benüne hâl ya şâme dimezüz

Ana biz hindû-yi gül-çîn diyelüm
Bini lebün kojlusı esrük itdi

Şerâba şimdi hûşe-çîn diyelüm
Göreli anberîn hâlüni şâhâ

Bu kara zülfüne miskîn diyelüm
Yüzünle küpelerüne nigârâ

Konışmış ay ile pervîn diyelüm
Kaşun mihrâbına şol cân tapmaz

Anun îmânı yoh bî-dîn diyelüm
Bilün tahrîk idüp kopardı cânı

Karâr ider ise teskîn diyelüm
K.Burhaneddin G 299
Kılıç yalın vireli elüme alî velî
Kime elest didüm ise bana didi belî
Dili bu anber-i zülfün ki müşkile saldı

Nesîme kul olayım müşkilümi kıldı celî
Didüm ki siniseverem bana didi ki ecel

Didüm ki sini seven niçe görmeye eceli
Buyur ki ışkun odına gire bu âşıklar

Ki seçile tapuna hâlisiyile dagali
Gönül evini gözün çün otah dutar dutsun

Ne vechi var ki kılur ...
Emele kimse irimez velîk la'lün içün

.. Hem-çü tıfl bir emeli
Göreli şehd-i lebünüzi bunca cân virdüm

Yanaram uşda çü şem' ü yüzüm durur aselî
K.Burhaneddin G 300
Nigârâ cânda ışkundur sirişte
Gönülümdür odun ile birişte
Bini kıyma çeker şol gamzelerün

Ki ya'nî boş durur mahmûra rişte
Kusûrın hûrînün ben anda gördüm

Ki yüz urdı ayaguna ferişte
Yatuban yüz ururam şol haka kim

Senün tek yoh oturışda turışda
Yüregüm kanını içer tutağun

Ben isbât eyleyeyüm bir sorışda
Yüzünle ağızun ne dimek olur

Velî gamzen belâdur o yarışda
K.Burhaneddin G 30l
Işk ile gönül seyl olıban taşa gerekdür
Nakş eyleye cân derdini her taşa gerekdür
Yâr nîliyiçün nola furât olur ise yaş

Alında yazılan irişe başa gerekdür
Yaş oldı yüzüm gözlerümün yaşlarıyile

Kan yaş ahıdam hem yine ol yaşa gerekdür
Bâd-ı seher ayağı tozın saçdı gözüme

Elbette bir ücret dahı reşşâşa gerekdür
Pervâne virür ise ki şem' olam öninde
Cân varlığını oynaya ferrâşa gerekdür
K.Burhaneddin G 302
Dem dem nişe bu yüregümi dem kılasın sen
Çün bir dem ile ölüyi âdem kılasın sen
Em sem diyü varam lebüne gamzelerüni

Niçe niçe yüregüme em sem kılasın sen
Biz bîş ile kemden sanemâ yoluna geçdük

Cevrüni bize bîş ü vefâ kem kılasın sen
Zülfün girihinde sanemâ yitdi gönülüm

Ol nesneye lâzım ne ki mâtem kılasın sen
Bilünde gönülüm hele bir kıla asıldı

Bârî dilerem anı ki muhkem kılasın sen
Muzmer kıluram gönülümi la'l-i lebünde
Cânum cânuna nola ki müdgam kılasın sen
Yanmışam u yanısaram oduna bilürsin

Ben hâma nola bilüni ger ham kılasın sen
K.Burhaneddin G 303
Yolunda yalın ayağ u ser-bâz olısaram
Cân oynayıban ışkuna ser-bâz olısaram
Şeh-bâz gözüne gehî sayd idiserem cân

Keklik yüriyişüne gehî bâz olısaram
Mahmûd olısar ben bilürem âkıbet işüm

Anı gözedür lâcerem ayâz olısaram
Çün sözüme hem-demdür eğer çengüme gire

Nây ile dahı bu gice dem-sâz olısaram
Lutfını bana kılmaz ise diledügümce

Pes bildügümi âleme gammâz olısaram
K.Burhaneddin G 304
Gülsitân u dilsitân ü dûstân
Andururlar gönlüme hindûstân
Gül yüzün tek görmedi gülşen gözi

Kanda gördi nergisün tek bûsitân
Gül dikenlüdür benefşe kaygulu

Kaddüne serv olalı ez-râstân
Çün irişmez elümüz etegüne

Âstîniyle sipürür âsitân
Bu ne destândur k'anun sâ'idleri

Âlem içinde komışdur dâsitân
K.Burhaneddin G 305
Tâ ki oldi şol cemâlün sâhte
Oldı gönülüm ivi perdâhte
Dutalum ki atmayasın dahı oh

Gamzenün bin ohı var endâhte
Dilde ışkun odıdur efrûhte

Cânda ışkun tuğıdur efrâhte
Vasfını dirdüm çemende hüsnünün

Anun içün didi gü gü fâhte
Ne ki cem itmiş ise cân ü gönül

Kamusın gördüm yolunda bâhte
Cân firâkun odıyile sûhte
Işkun âhengine gönül sâhte
Gîsûlarun çerisi dil şehrine

Bilmezem neyçün firâvân tâhte
Dilde la'lün ışkını endûhte

Taşra sinün gayrunı endâhte
Gîsûsı çerisine gönülümi

Biribidüm ki tura neşnâhte
K.Burhaneddin G 306
Bahalı kara gözüm şol sâkına
Bahmağa sâ'idlerine sakına
Râst budur nâ-muhâlif söz didi

Hırlu âhenk itmedi uşşâkına
Ne ki nakl itdi yanagından nesîm
Gül anı derc eyledi evrâkına
Ne ki ağzından gelür düşnâm u medh

Zehr ise katar cânum tiryâkına
Gerek odundan içe teşne zülâl

Ne vireler âşıkun zerrâkına
K.Burhaneddin G 307
Işkını lebün çünki dil ü câna gemişmiş
Bûd ile vücûdın kamusın yana gemişmiş
Gönlümi muhit eylemiş ü gözlerümi nîl

Dişlerün eğer gönlüme dür-dâne gemişmiş
Benefşe dilin çekdi kafâdan kara zülfi

Yüz silsile hem sünbül ü reyhâna gemişmiş
Başın başuna koşdı meğer lâle anunçün

Sarsar alıyile başı meydâna gemişmiş
Bir sözüne mevkûf durur k'açıla gonce

Bah ki elini niçe girîbâna gemişmiş
Gözüne ne esrük diyeyüm aklumı binüm

Aklından iledip yere dîvâne gemişmiş
Bâd-ı seherî vakti hoş olsun ki kılur lutf

Zülfeynini bir fi'l ile îmâna gemişmiş
Gönlümi dahı ögmeyeyüm mi ki cânını

Bunun gibinün ışkına merdâne gemişmiş
Kâfir gibi yardı yüregümi gözi küllî

Bitsün diyü ışkından anun dâne gemişmiş
Talatdı cânı furkatı kurdına çü yûsuf
Şimdi zenehı çâhına zindâna gemişmiş
Göz yaşı alından alıban odına salmış

Derdinden alıp ya'nî ki dermâna gemişmiş
K.Burhaneddin G 308
Didüm gözüme iy gözüm hayâli yârumun kanı
Hayâlini yitürdünse kanı gözlerünün kanı
Gözüm sini göreliden gözine özge gözikmez

Ra'iyyet sehl ola gözde çü göz görmiş ola hanı
Zemâne kılsa bir erlik bizüm ile bu âlemde

Aparsam oda yahanı bini bu oda yahanı
Neçün iy dilber-i cânî bu cânı sehl görürsin

Neçün tanrınun emrine olursın ışk ıle cânî
Nigârâ müşk ile zülfün müşekkeldür bedî' ola

Ki bula bu gönül anda dilegince ten âsânı
K.Burhaneddin G 309
Sini severem iy begüm işbu cihânda ben fakat
Yaş denizine bu gözüm ol sebeb ile oldı bat
Hüsnün içinde yoh hatâ iy büt-i çîn eğer kişi

Egri diye kaşun içün söylemiş ola ol galat
Zülfüni gösderür isen gülde biten benefşeye

Buyruğ eğer olur ise kullığına yazıla hat
Nîlün içün nigârâ ben gözlerümi furât idem

Ola ki ışk merkebi ilede bini sû-yı şat
Işkum uzun u incedür menheci şâhâ ışkunun

Niçe ki ömür var durur hâlümüz ola bu nemat
K.Burhaneddin G 310
Tâ ki gülşende gül işi handedür
Delü gönül lâle gibi kandadur
Kavs kaşlaruna bin cân müşteri

Serv-i âzâduna bin dil bendedür
Kûşesinde gözümün hüsn ü hayâl

Kimi âyende kimi revendedür
Meryem-i îsî-nefesdür sanasın

Tab' kim evsâfunı zâyendedür
Zâd ümîd ü sabr elümde asâ

Hüsnünün ışkı yoluma jendedür
Yoh durur bellü makâmı gönülün
Kanda ki isderler ise andadur
Kandadur gönülümi ben bilürem

İllâ bilmezem ki gönül kandadur
K.Burhaneddin G 311
Yüz câdûlıh kılur sanemâ aya gözlerün
Ben umaram ki ya'nî bini aya gözlerün
Peyveste umaram ki bana rahm ideyidün

Hod urdı elini oh ile yaya gözlerün
La'lün gerek vireydi bana hûn-behâ-yı nakd

Yüzüni gösderüp bırahur aya gözlerün
Fitnesi sihrden katıdur göze gönüle

Hârûtı dahı gamzeyile baya gözlerün
Yapışdı ışkı yahamuza bu durur aceb
Ki her nefes cânı yahaya yaya gözlerün
K.Burhaneddin G 312
Yârun biline key bahıcağaz hayâl imiş
Sihri şol iki câdû gözinün helâl imiş
Âb-ı hayât sanur idüm ağzı yarını

Sordum lebinden anı su âb-ı zülâl imiş
Cevr ü cefâsı katı gelür idi gönlüme

Keşf oldı ki kamusı anun ber-kemâl imiş
Dünyâ didüklerini kamu bir bir anladum

Bir hüsn ü kâmet imiş ü bir zülf ü hâl imiş
Gözini hufte gördi gönül sundı la'line

Didüm ki er gibi hele bu dem mecâl imiş
K.Burhaneddin G 313
Aceb cânum gibi bir cânı yoh mı
Bu ışkuna yananun cânı yoh mı
Gözi toğrar gönüli kanı çıhmaz

Aceb âşık gönüli kanı yoh mı
Saçı oğrı diyü bağladı gönli

Zenahdânında hîç zindânı yoh mı
Göz urur kaş atar bağlar gîsûlar

Bu gönül şehrinün bir hanı yoh mı
Zemândan sonra gördüm iki kaşın

Birinün dahı bir kurbânı yoh mı
Saçı bin mü'mini bende gemişmiş

Aceb bu kâfirün îmânı yoh mı
İki âlemde la'li gibi yohdur

Bu yâkût-ı terün bir kânı yoh mı
Gönül derdi hemîşe derdin önler

Bu derde düşenün dermânı yoh mı
Anun ki yazdı arada firâkı

Visâl olmahlığa fermânı yoh mı
Hevâsı oynadur cânı saçında

Benüm tek ışk ser-gerdânı yoh mı
Cânumda kâmeti kıldı kıyâmet

Didüm bu tûbînün rümmânı yoh mı
Acı yaş dökerem sabr ile her dem

Aceb bu sabrumun oranı yoh mı
K.Burhaneddin G 314
Ben âşık-ı bî-çâre sevdüm sini ne çâre
Yirlüceyiken ışkun kıldı bini âvâre
Olalı müberka' sen muhayyer olur aklum

Nühüfte binüm ışkum şöhre olur edvâra
Yara yaradur gözün gamzeleri yarasın

Billâh zihî yaradur ki yaradur ağyâra
Vaslun bize bağlamış çenber gibi kapusın

Al ca'fer-i tayyârı şol hayder-i kerrâra
Işkun komadı şâhâ hergiz yüregümde su

Bir hûn-ı ciger kaldı sarf iderüz idrâra
İkimüz arasında kalmadı ikilik hîç

Şem' al elüne vü gel başdan ayağa ara
Ger zülfüni ibrâhîm bir lahza göre azar

Gözine gözükmeye hergiz dahı ol sara
K.Burhaneddin G 315
Gönül ile cân içinde kârzâr olmış durur
Bülbül-i dîvâne noldun nev-bahâr olmış durur
Sen gül-i sad berg ile kılalı gülşende karâr

Gül perîşân oldı sünbül bî-karâr olmış durur
Bülbül ü tûtî benefşe yâsemen sinün içün

Kimisi zâr oldı kimisi nizâr olmış durur
Bü'l-'aceb budur ki hâkî zülfün içün her sabâh

Yüz yire koyup benefşe hâksâr olmış durur
Bülbül ile gül hevâsın âkil andan anlaya
Kanda gülzâr olmış ise mürgzâr olmış durur
Nola la'lünden cânuma bir meze yâkût ola

Bilmegil anı muharrem ıztırâr olmış durur
Mest gözünden eğer ben mest olursam

tanlama
Nergise andan çemende i'tibâr olmış durur
Gerçi pinhândur bu tar gönlümde sırrı la'lünün

Bûy-ı zülfün şarka garba intişâr olmış durur
Işkı her bir âşıkun ma'şûkına gurbetdedür

Derd-i yârumdur benüm ki der-diyâr olmış
durur
Ben miyânında anun yine miyânın isderem

Çün kenârını dileyen der-kenâr olmış durur
Ben be-her bârî miyânundan umaram bir kenâr
Kılca hâsıl olmaz u gönülde bâr olmış durur
Ârızunda hatt ile zülfün günâhın yazmagıl

Leblerün bilür ki kanlar bî-şümâr olmış durur
Gözleründür hem kadeh cânuma vü turfa

budur
Ki ben esrük olmışam anlar humâr olmış durur
Târ u mâr oldıyise nola saçundan gönülüm

Çünki her târı benüm gönlüme mâr olmış durur
Gülşen-i hüsninde güldür al yanağın nidelüm

Çün benüm yüregüme kirpügi hâr olmış durur
Servi kaddı ışkı boyuma uzun geldi velî

Bu cihân ışkı kuşağı bana târ olmış durur
K.Burhaneddin G 316
Tolu vir ayağı sâkî ışk gâlibdür
Ko subh sözini bu demde çünki kâzibdür
Farîzadur bize ki ömri boş geçürevüz

Velî nigâr ile zîrâ ki şöyle vâcibdür
Gönül durur yiri yârun zîrâ ki cân oldur

Nigârâ ki cân ol ola bu kalb kâlibdür
Hevâ ki kopdı yürekden oda çeker cânumı

Ki ne ki gele kopa merkezine tâlibdür
Yüzine oldı müsellem bu gün emâret-i hüsn

Bu memlekette iki kaşı iki hâcibdür
K.Burhaneddin G 317
Işk ehli cihâna kala ya câna dir isen
Bilmemiş olasın beni yacana dir isen
Ceyhûn idüben yaşumı ummâna irürem

Merdümlik idüp gel yola merdâne dir isen
Bu ehl-i cihân cânını la'lüne irürem

Ger zîre revâdur gele kirmâna dir isen
Cân u dil ile akl fidâdur kaşuna lîk

Hasta dahı makbûl ola kurbâna dir isen
Ten şem' ü yaşum süci kebâb oldı yüregüm

Nedür yarağun bu gice mihmâna dir isen
Âşık seri samana satılmaya bu yolda

Ger bizçileyin bî-ser ü sâmâna dir isen
Ben cevherîyem la'l ile lü'lü'yi kovaram

Uydun neyiçün bu leb ü dendâna dir isen
Zülfün elüme vir ü zenahdânuna salgıl

Ger gemişürem bend ile zindâna dir isen
Zülfeynüni çevgân id ü benlerüni gûy id

Girsün dil ü cân ışk ile meydâna dir isen
K.Burhaneddin G 318
Sabûhı vir ki sabâh itdi fâliku's-sabâh
Ki gitdi ay ü toğar gün ü dinlenür mısbâh
Cihân fenâdur ü genc-i bekâyı kim ki diler

Gönül ele getürür ise bulur ol miftâh
Bu cân u akl ü dile gözün olalı kâbız

Hayât menba'ına leblerün durur fettâh
Gönül devâsını şâhâ gözün bilür yahşı
Ki demreni çıhara bilmeye meğer cerrâh
Senün durur ne senâ kim diyilür ise bize

Ki rûh ile diridür dünyâda kamu eşbâh
Zarûret oldı bana uşda olmışam güstâh

Buyurmış âhı men idtarra ma âleyhi cünâh(um)
K.Burhaneddin G 319
İy niçe düşdi gönülüm şol yanağınun alına
İy niçe dahı düşiser la'l-i lebinün alına
Şehd-i lebine kasd idüp gamzesi irdi cânuma

Dikeni irdi cânuma irmedüm ise balına
Kâli şeker ü kıl bili kaddi çü ney-şeker durur

Ney gibi yandum odına ireli kîl ü kâline
İşbu hayâle kalmışam ki bili tek hayâl olam
Sevdâ başumda zülfi tek bu ki irem visâline
Şol gözünün kemâline irüben oynadum gönül

Âh irer ise gözlerüm şöyle ki var cemâline
Ay gözünün güneşine iricegez hilâl olur

Ben iricek nolısaram bedr ayınün hilâline
Odına yanaram anun dahı yanısaram dahı

Ola ki ire devletüm tâ irişe zülâline
K.Burhaneddin G 320
Yüzün göreli meyl idimezem ireme ben
İrmişi koyup güvenimezem ireme ben
Hüsnünde gönül sayd ise nola depeleme

Ölem diyü salmamışam özüm hareme ben
Dînâra urur sikke şehüm ışkı yüzümde

Göz incülerini saçımazam direme ben
Lutf ile kerem biri birinden ayırılmaz

Senden i latîf irişemedüm kereme ben
Yarı yaradı yarama yarını umaram

Bulmadı kişi ol ki dilerem yarama ben
K.Burhaneddin G 321
Aksin leb-i la'lün yine bu câma geyürmiş
Matbû' geyüriben anı bir câme geyürmiş
Âşık nola gizlenür ise perde içinde

Gör ki niçe mest perdeyi bâdâma geyürmiş
Geh câm-ı şebâbı içürür işbu zemâne

Geh bâd-ı hazânını bu eyyâma geyürmiş
Kısa vü uzun dimek edebden ola hâric

Ol tonı kim ol hâsa veya âma geyürmiş
K.Burhaneddin G 322
Sanemâ çü gîsûlarun tağıdup boya bırahdun
Sanasın ki leblerünün şekerin suya bırahdun
Lebünün kanı var idi yüregümde çünki sinün

Bir iki kelâmı kıldun kamusın yuya bırahdun
Gönül ile akl u câna saçun ucını toladun

Dahı bende nesne yohdur kamusın oya
bırahdun
Şekerün tuzunı aldun tuza virdi tat tutağun

Güneşün yüzini aldun birezin aya bırahdun
Gönülüm bu sırçasını gönülüne tuhfe iltür
Am hîç esirgemedün ki ana kaya bırahdun
Niçe ebced oğlanıysam elifi bîden bilürem

Niçe sûre ohımışken bini hîceye bırahdun
Sanemâ yürege degdi dahı çekme atma hergiz

Ne ki kirpügün ohından bu gice yaya bırahdun
Sanemâ gözüm kan ile dilerem ki def ter ola

Bu yüregümün bitisin ya nite neye bırahdun
K.Burhaneddin G 323
Düşen senden ayru ne görür kıyâmet
Seven özge hûbı ne bulur nedâmet
Lebün mu'cizesi dirûdür ölüyi

Sağaldur gözün sayruyı zî-kerâmet
Nigârâ kanumı revâ mı içersin

Tutağun kızılı degül mi alâmet
Didüm âşıkunam didi cânun oyna

Revâdur bu da'vîye gerek şehâdet
Budur hâcetüm ki nigârumdan

Özge bana virmeye hak dahı özge hâcet
K.Burhaneddin G 324
Lebün hevâsıyile bu gönül çü nârîndür
Bilün gibi tenüme bah niçesi nârindür
Gözüme şöyle toludur hayâli hüsnünüzün

Ki bilimez görür iken ki bu nigârîndür
Diler is en tura gönül yüzün ana gösder

Diler isen yöriye yörgedür karârîndür
Yarına susamışam yarına salar bini ol

Ne bile oda düşen ki hayâtı yarındur
Ümîd-i vaslı kesersen ümîdi bizden kes

Hîç olmaz ise dahı va'deyile barındur
K.Burhaneddin G 325
Şehâ gîsûlarun ile be-gâyet ben perîşânam
Hayâliyile zülfünün hemîşe anber-efşânam
Gehî handân ü geh giryân velî ışkunun

odından
Nigârinâ ne diyeyüm ki yüz derd ile biryânam
Gözün gûşesini görüp mücâvir oldı dil anda

Ohuna dahı oh direm niçe ki anda mihmânam
Niçe cândur şehâ zülfün ki her birinde bin
cânlar
Esîr olmış aceb nola benüm cânum ki bir
cânam
Bana peyveste kaşunı çü gösderür şehâ

hüsnün
Gel imdi bayram idelüm hilâlünle çü kurbânam
K.Burhaneddin G 326
Nigârâ ışkun odı bu cânumı azaldan
Apardı göz yaşı bu toprağumı ezelden
Gözüm niçesi gözelden dahı yire savışa

Velî firâkıyile uşda gitdi göz elden
Kaşıyile gözi tek görmedüm dahı yay u oh

Felekde kavs ile tîrün boyını düzelden
Nigârâ müşg-i halîle semen gülindeki tek
Kalem görimedi bir nakş levha yazaldan
Saçun karanusına düşdi gönli izleyü cân

Uzun giceler içinde yolını azaldan
K.Burhaneddin G 327
Yanağun alıyile sen başladun ala eyle mi
Gözlerümün yaşını sen boyadun ala eyle mi
La'l-i lebüni göreli susamışam tutağuna

Karşuna uşda oluram teşne zülâle eyle mi
Dâm ile dâneye düşer uçan hevâda kuş dahı

Düşdüm ise depelegil zülf ile hâle eyle mi
Gönül kimi sever ise leylî-yi mecnûn ol durur

Düşdüm ise günâhluyam sâhib cemâle eyle mi
Sabâ yili getüreli bana gîsûsı kohusın

Yükledürem kohuları bâd-ı şimâle eyle mi
Bilün içün kıl olmışam benzedürem öz özümi

Bedr yüzüni göreli mâh-ı hilâle eyle mi
Behrâm eğer av olmaya gözlerüne çûbîn ola

Gamzelerün urur ohın rüstem-i zâla eyle mi
Bir kıl ile asılıban zülfüne şöyle kalmışam

Işk eri bir benüm gibi kıl ile kala eyle mi
Bî-dil ü âşık u garîb hasta durur lebün tabîb

Derdine kılmaya devâ düşe vebâle eyle mi
K.Burhaneddin G 328
Gel sinün içün dünyâda rüsvâ ola gönlüm
Bî-cân ü dil ü bî-ser ü bî-pâ ola gönlüm
Bana ağız ağız lebünün sırrını dirsen

Ağzum tolu âb ola vü bî-mâ ola gönlüm
Aldun cânı gönül dahı pes neme gerekdür

Yoh akluma binüm yine gavgâ ola gönlüm
Miskîn saçunı tağıdalı gösdereli yüz

Miskîn ola cânum sana şeydâ ola gönlüm
Âdemdür âhır yaş döke merdümlik ide ol

Gözinden eğer ışk ile havvâ ola gönlüm
K.Burhaneddin G 329
Ta'neler urur kanlu gözüm ebr-i bahâra
Gelmedi gönül zülfüni göreli karâra
Gözleri karasına sebeb zülfini bildüm
Sevdâ getüren başına pes gözi karara
Hufte gözi tek görmedi âlem gözi ohçı

Ki hufte dili câdû göziyile oyara
Zülfünde karâr itdiyidi gönlüm ezelde

Meyl itdiyise yine nola dâr u diyâra
Keşf itdi meğer bâd-ı sabâ bürka'ını ki

Gizlendi güneş yüzine dutındı sitâre
Işkın bilinün ince vü uzun çekiserem

Sabr ile gerek ki irürem anı kenâra
Akl u dil ü cân özleri ayahlarıyile

Bârî gözine yüz göz ile yara şikâra
Ditrer yüregüm leblerünün mey-zedesiyem

Çâre yine hammâr idiserdür bu humâra
Beniz saru yürek salınur vasl ele girmez

Dîvâne gönül ola mı kalb urdı ayâra
K.Burhaneddin G 330
Bir lahza eğer sinün ile halvet olaydı
Dîvâne gönülüme zihî devlet olaydı
Işk ehli eğer aklını divşüre bilerdi

Onlar dahı öz başına bir millet olaydı
Geh hasta vü geh bufte degülmise gözi bes

Işk ehli gönülinde kaçan illet olaydı
Gözlerüme sürme kılam ayağı tozını

Güneş yüzini görmege ger âlet olaydı
Bu ışkı çü îsî göge gerek irüreydüm
Bilsem ki ecelden cânuma mühlet olaydı
K.Burhaneddin G 331
Kanı aklum kanı cânum kanı dil
Sanasın âdet eylendi kanı dil
Eğer özgeleri anar olursa

İcâzetdür sana kirpüg ile dil
Bini hatm eyledün mushaf hakıyçün

Kılalı kolunı bana hamâ'il
Zenahdânun bana yitmez midi ki

Kılursın zülfi boynuma selâsil
Hezârân dil ola her kıl dibinde

Bu gönül gibi isdenürse kıl kıl
Belâbil nevha kılurlar seherde
Anı dahı cânuma bir belâ bil
Anâdil her gice dir subha degin

Ki olmaya cihânda bî-'anâ dil
K.Burhaneddin G 332
Mürde zinde oldı şâhâ şeyh-ı âlem oldı şâb
Berk güler âkile vü âşıka ağlar sehâb
Gül geyürmeyince tab'um hüsnüni arz idimez

Tenüne ahdan kabâ vü yüzüne aldan nikâb
Hırfetün eyyâmı oldı geldi işret fursatı

Kılma fâyit ki binâ-yı âlem olmışdur bir âb
Sen bana sun la'l ayağın yüz göz ü gönül ile

Kılalum hâzır şerâb-ı sâfı vü şem' ü kebâb
Ben hayâlünden görimezem nigârâ cüz hayâl

Çünki cânı gözlerüm görimedi illâ be-hâb
Bu letâfet ki senündür sehl olaydı fursatun

Olmasaydı bu vücûdum bana tapundan hicâb
K.Burhaneddin G 333
Bir dilber-i bî-karâra düşdüm
Gîsû-yı siyâh-kâra düşdüm
Gülşen yüzinün gülin direrken

Gül diremedüm ü hâra düşdüm
Esridüm anun lebi meyinden

Şol nergis-i pür-humâra düşdüm
Zülfine tolaşıban çü mansûr

Şol- serv-i kadinde dâra düşdüm
Cennet göriben cemâlin anun

Yolında hezâr nâra düşdüm
Zülfi ili kohusın işitdüm

Aldum başum ol diyâra düşdüm
Nâmûs ile ârdan çü ûram

Bu varlığum ile âra düşdüm
Kan yaşum ile nigâr oldum

Çün sençileyin nigâra düşdüm
Dâyim bu miyânda oynadum cân

Pes şimdi neçün kenâra düşdüm
K.Burhaneddin G 334
Gördüm bu gice zülfüni kıl kıla nigârâ
Ki kankısıdur ki bini kıl kıla nigârâ
Câna alasın cânı vü dilümi dilesin

Cân almaz isen sehl ola dil dile nigârâ
Mecnûn idügüm leylî saçuna kamu bilür

Çün rûşen imiş sen dahı bil bile nigârâ
Gün gün yüzün ile ne ki çekdüm ise rûşen

Yazdum bu gice zülfüne yil yile nigârâ
La'lün elüme girse soraydum ki anıcah

Şûrı ağızuma nişe dil dile nigârâ
K.Burhaneddin G 335
İy hattı müzevver sanem ü zülfi müşemmer
Dilde leb-i la'lün şekeri şükri mükerrer
Cân kaçan ayıla tutalum içmeye süci
Çünki lebünün hamrıyile oldı muhammer
Cân ayrılımaz şâhâ tapundan ne kazâdur

Kim olmış ezelde bu gönülüme mukadder
Miskîn gönülüm micmer eğer oldısa nola

Kâfûr yüz i üsdine gerdi hat-ı anber
Cân buldı safâ şâhâ sinün işvelerünle

Olmaya dahı cevr ü cefân ile mükedder
K.Burhaneddin G 336
Gönüli aparana din ki neçün gelmez özi
Kendüzi gelmez ü atar yürege ohı gözi
Hûb ü zîbâ vü gözeldür anı ki ben severem

Dile getürimezem andağı tatı vü tuzı
Koçuz uş görmemişüz bunçılayın bir dahı hîç

Gönül aparıcı cân kapıcı bir şıvga kuzı
Çünki tor ola vü görmemiş ola kulın eyer

Niçesi çâre kıla bile ana âşık özi
Ney gibidür uş vücûdum yanaram bu neyiçün

Düşerem odına ûdam yana direm kopuzı
K.Burhaneddin G 337
Âlemde bir ot bitmeye benüm gibi hergiz
Düşmeye senün oduna cânum gibi hergiz
Leblerüne ki la'l-i bedahşân ana kuldur

Olmaya cânı dünyâda kanum gibi hergiz
Çoh cân ola dünyâda velî gönlüm iline

Oturmaya sultân dahı hanum gibi hergiz
Ben aduna adandum u bu sanuyu sandum

Kimde ola bu ad ile sanum gibi hergiz
La'lünde gümân eylemişem şerbet-i hayvân

Olmaya hakîkat bu gümânum gibi hergiz
K.Burhaneddin G 338
Şâhâ bini sen vuslatuna rûze sanasın
Cevri cânuma rûzî-yi her rûza sanasın
Nem var ho varum kamusı kamusına muhtâc

Cümlesi kılur hüsnine deryûze sanasın
Ömrüm yarışur gözyaşıyile gice gündüz

Yaş kurıyıban ömrüm anı üze sanasın
Meşşâta yasamış sanemâ zülfüni lîkin
Bâd-ı seherî yasam ilen boza sanasın
Her söziyiçün söz iderem hüsnine karşu

Ben sûz-ı neyem âşık ol söze sanasın
K.Burhaneddin G 339
Şey' lillâhumuz var nola varından efendi
Bil âşıkunun zâr u nizârından efendi
Cân bilüne bâr ola diyü biribimedüm

Gafletdeyimiş cân dahı bârından efendi
Yarın diledüm câna devâ didi ki yarın

Yarın ne bilem ne gele yarından efendi
Ben gül yüzünün vasfını gülşende çü didüm

Gül derledi şebnem gibi ârından efendi
Vaslun sanema heşt bihiştün yigi olmış
Hecrün dahı yavuz tamu nârından efendi
Ben şöyle gülün âşıkı oldum ki göricek

Toymaya vücûdum dahı hârından efendi
Zülfün niçe tatarı var ise gönül alur

Miskîn gönülüm nide tatarından efendi
Gözlerün içürdi lebünün sücilerinden

Kim kurtıla dünyâda humârından efendi
Kaşun u gözün lebün ile saldı şeşi hoş

Ben ne aparam işbu kumârından efendi
K.Burhaneddin G 340
Gel hâlümi gör dahı yiter sini esirge
Gör kimi severem dahı gel bini esirge
Hayf olmaya mı kaşlaruna çîn salasın sen

Ben hôd ölürem sen hele şol çîni esirge
Cân u dil ile akl senündür ne diyeyüm

Lutf eyle vü bah tanrıya bir dîni esirge
Meşşâta neçün gâliye sürter bu yüzüne

Hayf olmaya mı gîsû-yı miskîni esirge
Leblerün içün la'l dimek katı günehdür

Sen dime vü şol cevher-i rengîni esirge
Meddâh ne tahsîn ide bile seni şâhâ

Sen kahıma ol medh ile tahsîni esirge
Yüzine güneş alnına ay nisbet olımaz

Dişlerine gel bah dahı pervîni esirge
K.Burhaneddin G 341
Ne dilüm varur ki vaslın dileyem
Ne elüm irer ki sunam biline
Ben ho sinünem ne hâcetdür girih

Bunca zülfünde ki cânum iline
Cân virürem ta meğer cânânumuz

Bizüm ile bir kılıncı kılına
Saçı kılınca ki cân virdüm ana

Kamusın saymadı bir saç kılına
Tutalum ki vasla ol râzı ola

Kim ola ki ol nigâra iline
Söze geldi diline bahdum anun

Dil revâdur ol dile ki diline
Çün hayâdan düşti şebnem yüzine

Berg-i gül gerek ana ki siline
Cânumı virdüm ana bilimedi

Kân-ı cândur kankı bir cân biline
Gönlümi yaraladı didüm neçün

Bini serdi dir bahun na'lînine
K.Burhaneddin G 342
Gönül bu gice kıldı yine yârına mi'râc
Bülbül bile gül hâlini vü ne bile dürrâc
Bâd-ı seherî müşk ile kâfûr arasında

Bir nesne tohıdı ki adın bilmedi nessâc
Gösderdi yüzin kıldı niçe şâhı piyâde

Ger kılmasa oynayımaya oynını leclâc
Bağrumı birişte kılur u yüregi rişte

Kılalı gözi ohlarına cânumı umac
Kûyında safâyı ki bulam zemzemeyile

Zemzemde dahı bulmamış ola anı huccâc
Ben varlığ ile toylamışam hüsnini anun

Câna lebi sundı vü girü kalanı târâc
Ben etegüne yapışıban haşr olısaram

Mahşerde kaçan ki yığılu geliser efvâc
K.Burhaneddin G 343
Aklum delü cân esrük gönül kuşı âvâre
Gerek ki inüldümden su olup aha hâre
Tâ ah yüz ü kara saç gösderdi şehâ hüsnün
Kimdür büt-i çîni ki ah diye veyâ kara
Yâr dir bu cihân halkı yarı ahar ağzından

Ben yâr ana direm ki âşık yüregin yara
Günilerem ayağın hem etegi tozından

Baş koşdı sabâya bah şol zülf-i siyeh-kâra
Bahma ana ki gözi tutar gönüle ayah

La'l-i lebini gör ki pisteye şeker kara
Câmi' olalı şâhâ yüzün bu kamu hüsne

Gözlerümi görürem her birini fevvâre
K.Burhaneddin G 344
Gülşene gel nigârâ bülbüli gör
Hüsn içün âlem içre gulgulı gör
Âyîne al elüne bah yüzüne
Güneş içinde dâne fülfüli gör
Sâkî-i sîm-sâk sun ayağı

Az çoh ömür içinde mülmüli gör
Bülbül âvâzı degdi kulağına

Bah surâhîlere bu kulkulı gör
Bülbülün zârısıyçün ağlar iken

Gönül aydur bana ki gülgüli gör
K.Burhaneddin G 345
Zî-mecma'-ı matbû' u zihî sohbet-i mevzûn
Leylî bunı bu gice görürse ola mecnûn
Bahşâyiş-i hakdur bu ki serde ola lihamd

Muhammed ola mutrıbı sâkîsi ferîdûn
Sevdâyı eğer kılur ise gîsûsı nola

Çün ağzı kılur lü'lü'yile la'lini ma'cûn
İsderem anun vaslını vü girmez elüme

Şöyle ki su isdeye vü mahrûm ola kemmûn
Zülfinden anun kem kılı bu çengüme gelmez

Ben neyleyeyüm çün buyimiş dünyâda kânûn
Servin göreli kopdı kıyâmet yüregümde

Nîlin göreli ahıduram gözleri ceyhûn
Bu fitne ki gözünde görürem sanemâ ben

Hârûn dahı sanma ki anunla ola me'mûn
K.Burhaneddin G 346
Yâr ile şatranc oynadı gönül uş oldı mât
Gözleri kıldı piyâde gönülümi saldı at
Göreli özgeden olduh tâ'ibûn el-â'ibûn

Siz nola olur isenüz râki'âtun sâcidât(un)
Cân fakîr ü dil hakîr ü ten kesîr ü sen habîr

Ger irürürsen nola bana lebünden bir zekât
Zülfüne tolaşdı gönüller lebün ümîdine

Virdi hattun kadrümüzce her birimüze berât
Kıldan incedür bilün lîkin anun bârı girân

Günden aydındur cemâlün benleründür nâdirât
K.Burhaneddin G 347
Zülfün ile bu gönül bî-çâredür
Giceler ol arada âvâredür
Cân alur akl aparur gönül kapar
Hükm çün anun durur ne çâredür
Yâra ben gösdermezem gönülümi

K'anda niçe gamzesinden yaradur
Âh kılmadı anun gönlinde yir

Ola mı gönli ki seng-i hâredür
Kirpüginün her biri bir oh durur

Bah yüregüme ki pâre pâredür
Geldi gözleri hayâli gözüme

Varlığumı aldı gözi karadur
Gözi cân alur u cân bûse diler

Hüsni bu da'vîmüze nezzâredür
K.Burhaneddin G 348
İlâhî nola gözüme bu hâbı hâb idesin
Ciger kanını bana dem-be-dem şerâb idesin
Şerâb u hâb salar âşıkı yârından ırah

Yiridür anlarun içün ne ki azâb idesin
Zücâcî câma yürek meyini gözümde kodum

İrâdetün var ise uş ciger kebâb idesin
Bizümle lutf kapusını bağlu tutarsın

Dilersin ola mı hicrâna feth-i bâb idesin
Gönül yüzi suyını dökesin yire çün sen

Hayâyile arak eyleyüben gül-âb idesin
Ne cevherî ola şol ki lebüni la'1 sana

Görür iken ki anı kan ile hızâb idesin
Tabîb-i ışk lebün derd ü hem devâ yine ol
Şerâbı gizleyüben niçe bir cevâb idesin
K.Burhaneddin G 349
Dilber ki dil-rübâ ola vü şûh u şeng ola
Yüz dönderürse gişi ana nâmı neng ola
Geyik gözüne niçesi sayd olmaya gönül

Tutam ki ol gönül kişisi hûn peleng ola
Zülfün nihâyetine kaçan irişe gönül

Hâssa ki gamzesiyile anda hadeng ola
Sinünle bir olan gönülüm gönülün ile

Bellü durur bir arada ki şîşe seng ola
Benzüm sarusıyile vü gözüm yaşıyile

Ben bülbülem çü gül yanağun hem dü reng ola
Borcum nedür bu la'l-i lebüne ki kan içer
Tutam ki gamzelerün ile sulh u ceng ola
Ser-bâzlıh gerek ki kılam zülfün ile ben

Sevdâ-zede olup ana gîsûsı deng ola
Işkun od u yaşum deniz u dilberüm balıh

Himmet bu od u sunun içinde niheng ola
Gözi hatâ vü kaşı hoten gîsûsı habeş

Hindû bigi yanağı neçün pes fireng ola
K.Burhaneddin G 350
Husrevâ şîrîn teng şîrîn lebün
Cennetisin bellüdür nârin lebün
Ten ho yohdur cân u dil şimdi fidâ

Ne revâdur koyımaz sârın lebün
La'l u lü'lü' şunca dökdi gözlerüm

Nola kaytarsa bana birin lebün
Lebleründen derdüme sordum devâ

Didi yarın tutdı te'hîrin lebün
Bahdı yaşuma tebessüm eyledi

Bildi benzer cânda tesîrin lebün
Tutağın şunu didüm şîrîn didi

Gözüme girsün göre şûrın lebün
Mâr ise gîsûn tolaşsun boynuma

Çün hat ile kıldı kul mûrın lebün
Ben bugün niçe sana gönül virem

Çün bini öldüriser yarın lebün
K.Burhaneddin G 351
Kaçan ki yâr ile bir gicecük sabâha ire
Ümîdi ışk erinün lâcerem necâha ire
Şehâdet isdeye ışk erinün cânı her dem

Nigârı yolına tâ ki meğer felâha ire
Ne zahmeti ki çeke rahmet ola mutlak ol

Yüzine bahıp eğer râhat ile râha ire
Niçesi sabr ide gözleriyile bir gönül

Ki kirpügiyile her lahza bin cerâha ire
Gönül kuşına cünâh olmasun eğer dileye

Ki müşk ile saçuna tolaşup cünâha ire
K.Burhaneddin G 352
Bu tâb-hâne-i dilde ki ışk tâb kılur
Kanın şerâb içer ü bağrım kebâb kılur
Gözüm yaşını suyiken lebi kılur hûn-âb

Velî hayâli yüregümde hûnı âb kılur
Hezâr cân ola her bir kılında gisûsınun

Gönüli aklı ol arada kim hisâb kılur
Yüzine bahmağa gözler döyimez anun içün

Terahhum eyleyiben zülf ile hicâb kılur
Bu pîr-i pûhteyi sungıl bize sen iy sâkî

Ki zevki irse dimâğına şeyhi şâb kılur
K.Burhaneddin G 353
Sende kalur begüm gözüm âfet-i didegân
mısın
Sensüz kişi dirilimez cân-ı men ü cihân mısın
Bili kılına sundum el elüme nesne gelmedi

Cânumı gördüm ü didüm sen dahı der-miyân
mısın
Câdû gîsûları tağuh düşmiş ayağına yârun

Oğrayu geldüm ü didüm raht-ı harâmiyân
mısın
İns sinün ile üns ider cân cânı senden aparur

Âdemi misin iy sanem hasret-i ins ü cân mısın
Hüsni bu cânda toludur adı cihânda uludur

Dün gice geldi bilmedüm didüm i cân fülân
mısın
K.Burhaneddin G 354
Niçe ki çarh bindi esb-i eblak
Felekler niçe ki yasadı cevsak
Hacil kıldı yüzi şemsi mu'ayyen

Hah nesh itdi incîli muhakkak
Ayağı tozına sürdi yüzin yir

Anun tek görimedi çarh ezrak
Salınışıyile sözleri kıldı

Mukassem hattı noktayı muşakkak
Hayâlüni özinde gördi meğer

Ki hallâcun dili didi enelhak
Saçun sevdâsına düşdüm delüyem

Bana şimden girü sen tutmagıl dak
Begüm ışka düşen olmaya âkil

Şâhum hûbı seven olmaya ahmak
Ağızuna düşen zihî muhakkak
Bilüne cân viren zihî muvaffak
Gözüm yüzünde mu'ciz nesne gördi

Ki kılmış kiçi barmah bedr ayı şak
Gül anlar gözüm ü bülbül kulağum

Bağırsun niçe ki gerekse laklak
Mukayyed çoh durur zülfünde şâhâ

Velî yohdur gönülüm gibi mutlak
K.Burhaneddin G 355
Gönlüm niçe bir yüzüne hayrân ola çün şem'
Gözüm niçe bir karşuna giryân ola çün şem'
Yâr zülfiyile küfre eğer düşe gönülüm

İçinde anun şu'le-i îmân ola çün şem'
Ağlamağ u sararmağ u yanmağ u tükenmek

Âşık cânınun derdine dermân ola çün şem'
Pervâne olursa ki kıla ışkını zâhir

Ol yola gerek ışk eri kurbân ola çün şem'
Eksük yanar isem sanemâ oduna bir dem

Hakdur ki başum almağa fermân ola çün şem'
Gerek ayağın turıban ağlaya vü köyne

Işk eri çü ma'şûk ana mihmân ola çün şem'
Yürek odını kendü cânumçün severem ben

Âşık ki odı olmaya bî-cân ola çün şem'
Kâmil olıcah ışk eri yanduğına cânı

Giryân dahı olur ise handân ola çün şem'
Şehd-i lebüni yâd idicek kûh vücûdum
Başdan ayağa cümlesi dendân ola çün şem'
Işkun yili esdükce içümün odı artar

Sanma bu hevâdan ki perîşân ola çün şem'
Miskîn gönülüm gîsûlarun anberiyiçün

Dem dem ki yana nûrı firâvân ola çün şem'
Hicrân odına taş dahı ger oğrar olursa

Her nakşı kabûl itmegi âsân ola çün şem'
Âşık gönüli nûr ile kaçan tolu ola

Ayah basacah yir ana meydân ola çün şem'
K.Burhaneddin G 356
Dilerem ayağun tozını gözüme sürme
Maksûda işikden irişince bini sürme
Gözüne hatâ eyleyiben düşdüm ise ben

Aldun ahı akl u dil u cânumı bu cürme
Peyveste kaşunı şehe mîzân ile gördüm

Da'vî kıluram gamzen ile güci buyurma
Didüm ki lebün bildi mi çekdügini cânum

Hışm ile bana bahdı gözi yâ ni ki sorma
Hâlün bana yiter ki kıla hâlî vücûdı

Gîsûnı perîşân idüben dâmunı kurma
K.Burhaneddin G 357
İy niçe ışk ile biz yüz dürlü ser pâ urmışuz
Lebleri yâdına meyden meşk-i sakkâ urmışuz
Ahmedî olup gehî olduh molla der-cihân

Ki semâ' u evhadını bî-ser ü pâ urmışuz
Işk odını gizlemişüz bir avuc toprahda biz

Bir nefesde gör ki niçe heft deryâ urmışuz
Işk didükleri bizüz hem yine bizden varur

Biz getürmişüz anı k'adını bâba urmışuz
Biz fenâyiçün gerek tabl-ı beşâret çalavuz

Dahı sûrı çalmadın zîrâ ki sûrnâ urmışuz
K.Burhaneddin G 358
Işk bir cevher durur ki şehr-i dilde şöhredür
Kemterîn huddâmı mâh u müşterî vü zühredür
Âşık-ı âkil ana direm ki ehliyyet seve

Bülbül-i dîvânedür kim ki esîr-i çehredür
Mihri mührine gönülüm mûmdur tanrı bilür
Çünki şol şehd-i lebünün mihri şimdi mühredür
Âşıkun hattı gerek tâbi' ola ma'şûkına

Nefsiyiçün behre dileyen kişi bî-behredür
Işkdur terk-i irâdet kim ki bu yola gire

Ger irâdet da'vîsin kılur ise bî-zehredür
K.Burhaneddin G 359
Şekker ki direm la'l-i dil-ârâm degül mi
Anber ki direm zülf-i şebeh-fâm degül mi
Dil-dâr yüzinden nedür artuğı güneşün

Gülşen dahı şol yâr-ı gül-endâm degül mi
Câdû gözi kâfir saçı fitne gözi anun

Gurbetde yüzi arada islâm degül mi
Evvel kademi ışk ile cân üsdine basdum
Bir dahı kılam vaslına ikdâm degül mi
Sîmâya benüm altun ile ışkı yazıldı

Siz dahı bilün çün bile allâm degül mi
K.Burhaneddin G 360
Nigârâ ışkun ile el tutup dîvâna varuram
Nola âkil degül isem çü ben dîvâne varuram
Hevâyı biribidüm ben ki ver-bâd eyleye zülfin

Gerek ki dinmeye hüsni ki ben îmâna varuram
Zelîhâ kul olur ise nola ben yûsufa çünki

Senün ışkunda zindâna hele zindâna varuram
Nigârâ erre düzmişsin saçun şa'rın revâ mıdur

Ki bende her kılınun misliçün arana varuram
Tabîb-i la'lüne sordum devâ bu derdüme nedür

Didi nevmîd olmanuz çü ben dermâna varuram
K.Burhaneddin G 361
Lebüni göreli demden bu gözlerüm ahıdur hûn
Oduna ûd olmagı bana hak eyledi kânûn
Eğer her gice zülfünden perîşân söylerem nola

Esîrünem velî ışkun dilümi eyledi mâdûn
Derûnam gerçi sûretde bini bîrûn görürlerse

Hezârân var derûnı ki bilürem ben anı bîrûn
Bu edvâr içre bizüm tek bu ışkun gözi görmedi

Neyidi husrev ü şîrîn veyâ leylîyile mecnûn
Çü âyînesidür her yâr yârınun nigârînâ

Gözün mest ideli bini gözikür leblerün meygûn
Gözünden borc aluban ben lebünden bâdeler

içdüm
Zenehdânuna sal bini benem ol müflis-i
medyûn
Benem sevdâyî vü sen hem degülsin hâlî

sevdâdan
Vefâ vü ışk ile gel ki müferrih düzelüm ma'cûn
K.Burhaneddin G 362
Meşşâta bana müşk ile bir şâne getürmez
Binüm gibi bu dünyâya dîvâne getürmez
İrürdi cânumı lebüme vü tutağını

Tâ câna irürmez lebümi câna getürmez
Ögrendi ki gizlü sata gevherini la'lün

Ya'nî ne kılınur k'anı dükkâna getürmez
Sır gördi şehâ la'lün içinde bu gönülüm

İzn olmaz ise bu leb ü dendâna getürmez
Dutdum gönüli zülfün ile şâhâ bu gice

Bir pîrî gişi vü hele dîvâna getürmez
K.Burhaneddin G 363
Niçe ki bî-nevâyisen gel ki hicâza gidelüm
Kan ile destemâz alup yorı namâza gidelüm
Çeşmi çü bâzdur anun tu'mesidür cigerümüz

Tu'mesini eyledelüm nâz ile bâza gidelüm
Gözleri mest ider bini ağızı teng-dil kılur

Gel ki saçına uyıban râh-ı derâza gidelüm
Çeng bırahdı çengine ûd bırahdı odına
Bâd-ı hevâyile gelün bir yini sâza gidelüm
Hüsnini rûşen eyledi dünyâya ol güneş yüzi

Ağızı ışk sırrıdur dur örü râza gidelüm
K.Burhaneddin G 364
Sevüp seni cân oynaya merhûm ol kişi
Dünyâda görmeyen seni mahrûm ol kişi
Şîrîn lebüni görene sorma ne oğradı

Yandı hevân odıyile çün mûm ol kişi
Tamu azâbı hevlini neyçün sorar aceb

İşitmedi mi bir gice âhum ol kişi
Saldı habeş çerilerini çîn iline

Altunda sikkesin ura der-rûm ol kişi
La'li zülâline niçesi sabr ide bile
Bî-çâre gözi göre vü mahmûm ol kişi
Merhem durur visâlün ü gözün yaraladı

Tiryâkdur tutağun u mesmûm ol kişi
Aklum sen aldun u bana dirler ki delüdür

Memdûh hüsn ile sen ü mezmûm ol kişi
K.Burhaneddin G 365
Gelün içelüm bir iki câmı tolu bâde
Cehd eyleyelüm virmeyelüm ömüri bâda
Bî-dâda gönül bağladı cânum gözün ile

Bin pâre kılursan dahı ol varmaya dâda
Ben sana cânum virem ü sen yada gönülün

Andan dahı getürmeyiser hîç bizi yâda
Ben sırf severem seni sen sâde güzelsin

Gerek ki barışayidi bu sırf ile sâde
Zülfünde yol uzundur u bilünde iş ince

La'lün nola ger virür ise bize zevâde
Bilünde özin oynadı cânum zî-muhakkik

Zîrâ ki gözin açdı baka gördi fenâda
Ben ışkuna varlıh virürem kim virür artuh

Olmaya revâ kim viresiz hüsni mezâda
Hüsnün gibi ben ışk ile gerek ki ad alam

Âzâde kaçan kâni' olısardur az ada
Ben sözi tavîl idimezem şöyle ferîdem

Ki kalmaya cüz ışk vücûdumda ziyâde
K.Burhaneddin G 366
Kulağuma gülşende bir âvâze irişdi
Bülbülden ü bildüm ki cânum yaza irişdi
Ne sabr kadı binde vü ne cân kadı tende

Mahmûddan âvâze çu ayâza irişdi
Tâ çeşmini bâz eyledi cân tu'mesi oldı

Mikdârı nedür sa've çü şehbâza irişdi
Gönül göreli la'lini oynadı cânını

Cân sehl ola şunun gibi bir râza irişdi
Atnâb ider idi kadı medhinde gönülüm

Gördi ağızı noktasın icâza irişdi
Her çend ki icâz ola hûblar ağızında

Bunun gibi ola mı ki îcâza irişcli
Yâr gîsûsı uclarıyile oynaya âşık

Başın neçün oynamaya ser-bâza irişdi
Her çend ki eskiye bu ışk adı sanurduk

Ki şimdi henûz ol âğâza irişdi
Işkum kuşı yavrıyidi yitürdi kanadın

Şimdi gerek avlaya ki pervâza irişdi
K.Burhaneddin G 367
Göz cemâlün göricek olur karîr
Göz ki görmeye cemâlüni karır
Şa'r elekden geçme olur bu tenüm

Göreli sinün tenüni çün harîr
Kandı la'lîn leblerüne der-ezel

Eylemiş idi beşîr ol hak beşîr
Anun içün bî-nazîr oldı yüzün

Ki tarâvetden olur her dem nazîr
Haddi odıyile dil uhdûddur

Gereg ise âlem olsun zemherîr
Kaşı hâcib gözi şâhne hüsninün

Yüzi sultân gîsûlarıdur vezîr
Anber ü kâfûr içinde gark olur

Bahdlu dil ki saçundadur esîr
K.Burhaneddin G 368
Fitne durur gözi şükür allâh huftedür
Oldum muhayyer ağızına ki nühüftedür
Şol dîdeye ki hüsni gibi gör ne dîdedür
Bir medh diler ayda gönül ki ne-güftedür
Tâk oldı akldan gönül ü rûhdan tenüm

Göreli kaşı tâkın eğerçi ki cüftedür
Gün gözi görmedi vü yil ayağı irmedi

Ne vech ile nigâr lebi la'l-i süftedür
Bin cân virür gönül ki ala cânını lebün

Her çend halk meyli bu dünyâda müftedür
K.Burhaneddin G 369
Işkunda olan naksı dîvâna gelimez ol
Defterde olan habtı dîvâna gelimez ol
Kimün k'ola cisminde cân diri vü akl ölü

Oynayan ile cânın meydâna gelimez ol
Işk ayağını tolu sâkîden alımayan
Pejmürde yatur dâyim mestâne gelimez ol
Her kim ki yahılmaya bir güneşün odında

Bir kuzda yata kar tek sayvana gelimez ol
Bin sabr ile bir âşık niçe var ise ömri

Tâ gelmeye cânına bir câna gelimez ol
K.Burhaneddin G 370
Âşık gözi gerek ki ahıda kızıl ırmah
Irmahları olmayan ummâna gelimez ol
Tah zülfüni boynuma çâh-ı zenahuna

Sal kim ki ola genince zindâna gelimez ol
Kimde ki ola biliş kapunda yazılur kul

Bilişi bulımayan bîgâne gelimez ol
La'lün sevene şâhâ sermâye durur yohluh

Sermâyesi olmayan dükkâna gelimez ol
Merdümlük ider gözüm döker lebün içün su

Zîrâ lebünün suyı hayvâna gelimez ol
Leblerüni sordum çoh kim niçesi cevherdür

Tekrâr idüben bildüm dendâna gelimez ol
K.Burhaneddin G 371
Bize gelgil bu gice ki mâhtâbun tâbı yoh
La'l-i leblerün katında hod şerâbun âbı yoh
Müşk-i zülfündür sanasın yılda bir yeldâ kılan

Zîrâ nesne yoh cihânda kim anun esbâbı yoh
Kaşlarun yaydur u ol korır yüzünden gözleri

Kankı sultândur cihânda kim anun hüccâbı yoh
Bâd-ı kıblî esdi gönlüme neçün dökmeye yaş

Nirde gördün öyle yilini k'anun seylâbı yoh
Dilerem ki gözlerüm gözlerüni düşde göre

Gözleründür hufte vü binüm gözümün hâbı yoh
Gözlerün hûnî vü mest ü câdûdur ehak velî

Hîç müsülmânun anun mihrâbı tek mihrâbı yoh
K.Burhaneddin G 372
Göreli şâhâ yüzünden bir cemâl
Kalmadı yüzüni görmege mecâl
Kıl bilüne nokta ağzuna begüm

Bu tasavvur bâtıl ol sevdâ muhâl
Ben lebünden içerem yürek kanın
Dutalum k'andan ahar yüz bin zülâl
Yaşumı gözden bırahdum ki neden

Bu sevede nakş idimedi hayâl
Bilde kıl ağzunda kâli görmedin

Varlığumda yağ idi hîç kîl ü kâl
K.Burhaneddin G 373
Bu zühre yinile sâz ider ohşar
Muhayyerlere şeh-nâz ider ohşar
Bu kuşca cânuma esirgemedin

Laçin gözlerini bâz ider ohşar
Cânumla gîsûsını virdi yile

Hevâda bizi ser-bâz ider ohşar
Bize bir bûseyi bin câna satdı
Behâ oldıyise nâz ider ohşar
Ağızı noktadan ider yüz âyet

Meğer da'vî-yi i'câz ider ohşar
Bini kıldı semender odıyile

Kışı dahı meğer yaz ider ohşar
Gönül kandan çıhınca gözi kapar

Kara bahrîyi pervâz ider ohşar
Meğer ağyâr ile yâr oldı ol yâr

Bizümle râzını az ider ohşar
Müdâm itdi yüzümde seyl-i hûnı

Meğer rûm ilini sâz ider ohşar
K.Burhaneddin G 374
Ne diyeler cefâ müdâm idene
Bu cihân içre nakdı vâm idene
Kam memnû' iken mübâh içene

Lutfı mendûb iken harâm idene
Ne aceb olur ise her-câyî

Saçları pîçini mekâm idene
Bu cânumun ilini hâs iderem

Hüsni nûrın cihâna âm idene
Kılmaz ârâm dünyâda gönülüm

Cüz ki cân tûsenini râm idene
Gözlerüm yaşı ışkını çahdı

Bârekallâh nîk nâm idene
Ben ki sultânları gulâm itdüm
Uş gulâmam bini gulâm idene
K.Burhaneddin G 375
Dilberâ al elüne al ayağı
Toptolu eyle ele sal ayağı
Ömr çün bizüm elümüzde degül

İçelüm rûz u mâh u sal ayağı
Hecr elinden ağuyı çoh içdük

Hasretümüz durur visâl ayağı
Eline cânı ger harâm ideyüz

Kaçan ola bize helâl ayağı
Ellerin kanumuza boyamış

Ne aceb sunar ise al ayağı
İçeli gözleri elinden ayah

Gözümüzde durur hayâl ayağı
Ol ayah gözi elinden içen

Kılısar ana gûşmâl ayağı
K.Burhaneddin G 376
Dilberün gamzesîne oh diyelüm
Her câna değer ise oh diyelüm
Tola şekker lebin anıcağ ağız

Bu sözi vâcib oldı çoh diyelüm
Müşk saçın kaçan ki tağıda yâr

Salalum ûdı oda koh diyelüm
Çün ne dirsem muhâlefet kılısar

Bûse gerek mi dirse yoh diyelüm
Âdem oldur ki andan esrük ola

Ayığ olanlara uyuh diyelüm
Ben sini severem seviserem

Bu sözi türkce koyuh diyelüm
Vasfunı geh kasîde gâh gazel

Geh rübâ'i vü geh tuyuh diyelüm
K.Burhaneddin G 377
Şol şehün ki saçı çü anberdür
Işkı odına cân semenderdür
Şol leb-i la'1 içün ki himmeti yoh

Yaşum incü vü yanağum zerdür
Gerçi bâr-âver olmaya tûbî
Serv kaddini gör ki der-berdür
Lebi çün şekker olduğı ne aceb

Çün ikidür yakîn mükerrerdür
Nây oda yana sûzum elinden

Gözlerüm yaşıyile def terdür
Servüne karşu ûd oldı tenüm

Yüregüm zülfün ile micmerdür
Sâzkâr ol bu sâza iy âşık

Bu kazâ câna çün mukadderdür
K.Burhaneddin G 378
Gönül yârı kılur heves girmez elüme dest-res
Zülfi gice gözi ases lebi şeker gönül meges
Her lahza gözi cânuma oh urdı girdi kanuma
Toldı binüm ummânuma gözümden ajıtdı aras
Gözi ne düzdi rây içün kurdı kaşını yay içün

İnilerem derâyiçün tana degin hem-çün ceres
Ben ruh ruhına urâyım şeh mât eğer dir ise ol

Fîlden piyâde olıban öninde tarh idem feres
Ger konar ise elüme şehbâz bir gün fi'l-mesel

Zülfi kemendin tahayım ben boynuma hem-çün
efes
K.Burhaneddin G 379
Niçe bir karşumuza göz ile kaş oynadısar
Kaçan ise bu yola cân ile baş oynadısar
Yüregi taş kâmeti nây kirpügi tîr-i hadeng

Niçe bir yüregüme od ile taş oynadısar
Ter ü huşki koyalum mahv ile bizden geçelüm

Zîrâ dilber yolına kuru vü yaş oynadısar
Niçe pinhâni tuta ışkını cânında kişi

Sözi sâzında çü ışk ehlini fâş oynadısar
Şol mahalde ki baş oynaya kulun yola gide

Kaydadur görelüm ol kişi ki şâş oynadısar
K.Burhaneddin G 380
Gerek ki terk ide varını yarı dileyen
Ağyâr ulaşuğını kese yârı dileyen
Nâmûsı nam içün koya vü sıdk ile ola

Ârî nigârınun yolına ârı dileyen
Ben severem gönülde yarasını gözinün
Gül ışkına ola yine hem hârı dileyen
Mersûm olalı göi'ilüme ışkun odı bugün

Oldı bu gözlerüm dahı idrârı dileyen
Kâl ile kîli koya vü tolu içe kadeh

Işkının ayağıyile esrârı dileyen
Gönlüm uyalı gözine ditrer lebün içün

Zîrâ ki hamra meyl ide hammârı dileyen
Gezdük cihânı bî-ser ü pâ zülfi yolına

Bî-pa vü bî-ser ola sebüksârı dileyen
Gözin göreli ağzı yarıyiçün ölürem

Zîrâ ki şerbet isdeye bimârı dileyen
K.Burhaneddin G 381
Gözünle bençileyin kişinün dilini kem al
Gözüm kanı gibi la'lün yolında ola kem al
Hatâda dahı gözün tek hatâyî görmedi göz

Ki ol savâba mukâbil düşer be-hüsn ü cemâl
Kemâl gözin ırah eyledi gözünden ki

Ola ki gözlerüne irimeye ayn-i kemâl
Diyimezem sanemâ medhüni âle'l-'amyâ

Ki lâl ola dilüm tab'uma irişe kelâl
Bize harâm gören şekkerini la'lünün

Helâli oldı harâm u harâmı oldı helâl
Hatâyı ayn-ı savâb eylemek ne sihr olur

Ki mûsî def'ine bulımaya tarîk-ı mecâl
Gümâna nisbet iderler ağızını zî-gümân
Hayâle benzedeler ince bilini zî-hayâl
Yüzünde id hilâlini göreli bu gözüm

Muharrem olsun eğer gökde gördüm ise hilâl
İmâlet itdi kaşun kılmadı lebün işmâm

Gözün ya nişe kılur işbu gönlümi i'lâl
K.Burhaneddin G 382
Hândem hândem hândem hândem
Senün ışkun ile uyırdum oyandum
Gehî la'lün ile kızıl kana batdum

Gehi zülfün ile karaya boyandum
Bini depeleme revâ olmaya hîç

Ki sinün sözüne nigârâ inandum
Yoluna ne aceb eğer cân fidâdur
Hele ben bu işe yolunda kıvandum
Bini sana sayma eğer senden özge

Dahı bir yasağa dahı hîç yasandum
K.Burhaneddin G 383
Halvet itmişem senünçün iy nigâr gönlüm için
Sohbet idelüm senünle bir nefes cânum için
Câmı temâm ola dirsen uş gönül sana yürek

Anun içinde kan olmışdur bu dem cânum için
Zülfüne düşeli bildüm ki hatâ düşdi gönül

Tolaşuğa saldı ol demden berü cânumı çîn
Kaşları peyveste egri bulınur öz ahdına

Niçe ki baglamışam ben anlara cânumı çın
Dilerem halvet irem tapuna vü kıl anı fidâ

Bir nefes cânum için cânum için cânum için
K.Burhaneddin G 384
Işkı südini la'li hayâlinden emelden
Tıflî gönülün barmağ emer oldı emelden
Derdüme devâ derdi vü dermân cânuma derd

Bu hâlet ile taşdı hele şimdi kem elden
Çekmemiş ola dünyâ bu gök akrebiyile

Her lahzada ben çekdügüm ağuyı hamelden
Mahmûr-ı şerâb olmışam u ışka esîrem

Sun tolu kadeh çâremuz it kavl ü amelden
K.Burhaneddin G 385
Cân oynamayınca niçe cânân ele gelür
Cân yirine gör ki niçe bin cân ele gelür
Düşdi gönülüm müşkile gîsûlarıyile

Ol turreyi sen sanma ki âsân ele gelür
Kanı gişi ger cevher içün isder olursa

Leblerüne iren gişiye kân ele gelür
Ne nisbet ola taht-ı süleymâna karınca

Karınca olan câna süleymân ele gelür
Derdün-dilerem bana dahı nesne gerekmez

Zîrâ ki yine derd ile dermân ele gelür
K.Burhaneddin G 386
Bu söz ile fâş itdi lebün râz-ı cihânı
Kim sûzum ile yahdum oda sâz-ı cihânı
Sen zülfüni gör ki niçe bir kılına asdı

Bir şûrişimüz ile vü serbâz-ı cihânı
Aklâm-ı ezel yazdı yüzüne hat-ı hüsni

Şol dem ki kılurlar idi âgâz-ı cihânı
Apardı gözi cânı vü oldı lebi zâmin

Dutarlar ise borçluyiçün nola zamânı
Pâlûde kılup kirpüg ile yaşum ahıtdum

Tâ anda nişeste kılam ol serv-i revânı
K.Burhaneddin G 387
Düzenlig ile yârenler gelün ki câm içelüm
Bu gün ü tanla dimedin mey-i müdâm içelüm
Göziyle mest olıban zülfiyile âşüfte

Anı bunı dimeyelüm ü subh u şâm içelüm
Yüregümüzi ki kandur ana helâl idelüm

Tutağı ışkına yârun mey-i harâm içelüm
Çü ışkı adıyile dilberün sana geldük

Cânı esirgemeyelüm şerâb-ı hâm içelüm
Zarûret ile çü yârun göziyle esrügüz

Mey-i mugâneyi gelün ki ber-devâm içelüm
K.Burhaneddin G 388
Şol cân ki ışkuna sanemâ ol nedîm ola
Gerek ki dürd-i bâdeye sinden mukîm ola
Bin cân bu cân gibi vü dahı yahşırah dahı

Cânâneye fidâ vü bu cân anda kim ola
Yâr ile bin azâb-ı na'îm mukîm olur
Hecrile bni na'îm azâb-ı cahîm ola
Işk ehli terki dünyâda cân u cihân olur

Bu dünyâ ehli terki hemîn zer ü sîm ola
Dünyâ çü fânîdür nola ger terk kılalar

Kim terk iderse cân u cihânı kerîm ola
K.Burhaneddin G 389
Lebüni şekkere ışk ehli şehâ kanda vire
Nebâta nâb ne âkil ola ki kanda vire
Saçunı küfre niçe nisbet ide bile gişi

Nişân-ı dîni nebî çünki ol yemende vire
Esîr vire varın tâ ki kurtıla bağdan

Meğer bu bende ki gendüyi dahı bende vire
Görürse zülfüni cündî mevâcibin cümle
Vücudına katıban küllîsin kemende vire
Benefşe ola perîşân u sünbül ola hacil

Sabâ eğer saçunun kohusın çemende vire
K.Burhaneddin G 390
Gel ahı hatâya düşme çözicek saçını görgil
Hotenün ki müşki vardur bilesine çîni görgil
Yüzi gül durur deridür çü gül-âb-ı hoş mükerrer

Öleyim dimez olursan sen anı saçını görgil
Tağıdalı zülfüni sen bu cihân karanu oldı

Yine gündüzi dilerser boyunun ahını görgil
Kulağındağı küpi gör dahı ana nedür dime

Dime tûbî boyına gel bil ile biçini görgil
Taşı la'ldür lebinün içi şerbet-i hayâtî

Ger ana irişür isen dürişüp içini görgil
İçini bilem dir isen sanemün taşını görgil

Dil ü cân u akl rahtın ol ive taşını görgil
Yaşı gencecük nigâra di ki göricek yaşınma

Sanemâ sini sevene nazre it yaşını görgil
Kaşı gamzesi elinden başumı kaşınımazam

Gelür ise gel elünden bahıcah kaşını görgil
K.Burhaneddin G 391
Gözümden ahan yaşları hûn-âbe sanasın
Döndi bu yüregümdeki hûn âba sanasın
Bûse diledüm tutağını tutdı dişiyle

Düşdi tolucuh dânesi unnâba sanasın
Gönül adalı ayağı ışkı kapusından

Yol ol kapudan eyledi her bâba sanasın
Gözüm açalı kapu hayâli konuğına

Bağladı semerkandı kapu hâba sanasın
Kurmış gözi kaşın u savaş yarağı itmiş

Zülfeyne bu şib kasd ider a'râba sanasın
Kirpüklerim ucından ahar ırmağı yaşun

Bir cerre durur her biri dôlâba sanasın
K.Burhaneddin G 392
Mücerred nâm u neng ü cân u dilden bir
kalenderven
Hevân içinde gark u ışkun odına semenderven
Müberka' yüzüni göreli uşşâkundan oldum ben
Göreli kaddüni toğru bu durur ki mubayyerven
Hızır gibi kara zülfün karanuluğma girdüm

Lebünden lîk mahrûmam sanasın ki
sikenderven
Ebûbekrem safân içre ömerven iktidân içre

Çü osmânam sana karşu velî yolunda
hayderven
Gözünün gamzelerine vü ya zülfün kemendine

Şehâ kim döye biliser tutalum bini hayberven
K.Burhaneddin G 393
Gülşene bah yârumun kirişmesini gör
Işkıyile cânumun girişmesini gör
Yağmacı gözlerinün bilişinesine bah
Zülfi girihlerinün ilişmesini gör
Bah bulıda gözlerüm içün niçe ağlar

Leblerün içün gülün gülişmesini gör
Zülfün-ile ârızun gösdereliden

Gündüz ile gicenün kavışmasını gör
Sanma ki ma'şûka ışkum odını bilmez

Bir araya gelüp bahışmasını gör
K.Burhaneddin G 394
Yine sabâ kohusıyle mu'attar oldı meşâm
Meğer ki gülşen arasında yâr kıldı hırâm
Bana lebinden ü gözlerine yüregümden

Harâm oldı helâl u helâl oldı harâm
Kıyâmı mahşer-i ervâha bir kıyâmettür
Anun içün dil ü cân ile ben cânuma kıyam
Saçına bahdum idi çîn hezârân bin cân var

Sanâm ki ben dahı cânum ile sağışa sanâm
Ne ayş isdeye gişi cihânda bundan yig

Ki şem' u şâhid u sâkî müdâm ola vü müdâm
K.Burhaneddin G 395
Sanemâ saçunı çözgil ki zemâne mahşeridür
Gönülüme sa1 odından zîrâ ışk micmeridür
Niçe alını ayıyle gönülüm kalender ise

Saçı halkalarıyile yine akl hayderîdür
Elifî boyını seven gişi mîmini göricek

Bile ki ölü diriltmek yine hem peyâmberîdür
Yüzi aden uçmağıdur iki kaşıdur terâzû

Gözidür cehennem odı lebi havz kevseridür
Ayağını başuma ben götürür isem ne ola

Çün anun yolına başum bu nefesde serserîdür
K.Burhaneddin G 396
Ben niçe diyem ki bana şol yâr ne kıldı
Gönlüm iline şol büt-i ayyâr ne kıldı
Koymadı bana akl ile cân u dili hergiz

Çün yâr bunı kıldı pes ağyâr ne kıldı
Hufte gözi yazmadı cânı gamzesiyile

Hufte bunı kıldıyise bîdâr ne kıldı
Sen gördün ise kılduğını türkî gözinün

Pes bana gerek hayder-i kerrâr ne kıldı
Ne kıldıyise kıldı yüzün devr-i cihâna

Billâh bana di künbed-i devvâr ne kıldı
K.Burhaneddin G 397
Ben dünyâda bağdâd ile dil-şâd olısaram
Bendesi olup gussadan âzâd olısaram
Ben cân u dil ü akl u ten ile gönülümi

Ma'şûka fidâ kılmağa bünyâd olısaram
Ben hâkî gözümden yaşum ırmağını döküp

Ol âteşî la'liyile ver-bâd olısaram
Mihrâb idüben cânuma ma'şûka kaşına

Derdüm ile ışk ehline evrâd olısaram
Dâd eylemez ise bana bî-dâdumı dilber
Ben dahı cihân halkına bî-dâd olısaram
Şîrîn lebinün lezzetini almaz olursam

Ferhâd gibi dünyâda bir ad olısaram
Göziyile zülfeyni kemendini bulursam

Gönli kuşın avlamağa sayyâd olısaram
K.Burhaneddin G 398
Bilimezem ki odunla yanam yanam ola mı
Bu suyun ile odunla yanam yanam ola mı
Lebünle esrügem ü zülfün ile âşüfte

Bilimezem ki kadünle yanam yanam ola mı
Cefânuz oda yahar lutfunuz döker şekeri

Bu acı yü bu tatunla yanam yanam ola mı
Kuşanmışam ayağı başdan ayağuma degin
Ki ne bilesin odunla yanam yanam ola mı
Bilişüne tolaşuram yadun oda yaharam

Bilişün ile yadunla yanam yanam ola mı
K.Burhaneddin G 399
Yüzüm hazân u gözüm hem-çü ebr-i nîsândur
Vücûd ile ademüm işiginde yeksândur
Eğerçi müşkil-i zülfünle müşkile düşdi

Gülâb-ı lutfuna irmek gönüle âsândur
Müşevveş eyledigiyçün sabâ yili saçunı

Çemende sünbül-i ter dahı gey perîşândur
Bu kîş-i ışk bize gösdereli kaşı yayın

Gönülde îd ü cânumuz yolına kurbândur
İlâhî derdini gönülümüzden irme ırah

Ki derdi gönülümüze devâ vü dermândur
K.Burhaneddin G 400
Hançaru iy cân-ı cânân hançaru
Cân gözün hançerlerinden hançaru
Gönülümün kuşını yitürmişem

Zülfünün tuzahlarından hançaru
Cânumı isdeyiben bulımazam

Soraram tutahlarından hançaru
Bana dirler ki karâr itsen nola

Arduram şol ince bilden hançaru
Cân sen isen bu tenüme gelsene

Yohsa bu tenümüze cân hançaru
K.Burhaneddin G 40l
Cân derdine gözün gibi ma'lûl görmedüm
Zülfünde hîç gönüli mahlûl görmedüm
Kadrüme göre gerçi ki virdi hatun berât

Zülfün ne minnet ide çü makbûl görmedüm
Hüsn ü melâhatun gözüme var delâleti

Ne fâyide delîl çü medlûl görmedüm
Özge kıyâs bunda netîce neçün vire

Mevzû'ı bu kaziyyede mahmûl görmedüm
Ben vuslatuna irmege iy şâh râzîyem

Zencîr-i vahdetünle çü mağlûl görmedüm
K.Burhaneddin G 402
Âh lebün pistesinün şekkeri şükrin diyimez
Ger dili ola bu badem gözleri sekrin diyimez
Anlayımaz bu aklumuz ince bili hayâlini

Dil dahi la'l ağızınun noktası sırrın diyimez
Nasb ideli bu gönüli cevrini ref' kılmaga

Her kılınun ki kıldılar cânuma cerrin diyimez
Dil-gîr ider gözüm yaşın gönül ilini kurıdur

Dilümi kâsır eyledi bahr ile berrin diyimez
Kevkeb-i dürrî sanasın yüzi güneşini anun

Ki dilümi diler isen dişleri dürrin diyimez
K.Burhaneddin G 403
Nigârâ vâsluna oldı behâ dîn
Kaçan bula bunun gibi behâ din
Zelîhâ ger perestâr ola nola

Çü bu yûsuf kulıdur ibn-i yâmîn
Niçe el irişe âsân yüzüne

Ki kılmış anda yuva iki şâhîn
Hatâ kılmış saçı çîn idelüm hiz

Ki kılur akl ile göniüi pür-çîn
Saçlni akdıyile ben hal oluram

Ki kılımaz anun zabdın devâvîn
Lebünden sordı gönül öz devâsın

Virimedi bu sayruya cevâbın
K.Burhaneddin G 404
Niçe niçe zülf-i anber tolaşa şehüm tenüme
Tonunı yabana salgıl urayım cânun cânuma
Lebünün kanına dişüm bu gice diler ki gire

Ki karahcı gözleründen nişe ger diler kanuma
Gözün ile esrügem lîk kaşun ile pîç pîçem

Ki saçunla bir olıban beni egri dir cânuma
Kulıyam ben ol habîbün ki günâhumı esirmez

Zihî yahşılıh ki bahmaz işiginde yamanuma
Saçı küfri gül yüzinün îmânını gerçi yaydı

Hele râzîyüz nidelüm saçı küfri îmânuma
K.Burhaneddin G 405
Cân ne cânîdur ki ol azm-i leb-i cânân ider
Bunça küstâh olur ki zîre bâ-kirmân ider
Cânı zülfinden kuşadup la'line bağladı dil
Zî tabîb-i mihribân kim derde bu dermân ider
Kaşını gösderdi zülfün şöyle ki kişiyidi

Ne aceblersin anı ger cânumı kurbân ider
Gösdereli la'l-i lebün ile sîmîn tenüni

Kan yaş ile saru benzi ışk eri dükân ider
Bî-ser ü pâ zülfüni dirşür ki niçe âşıkı

Bençileyin bu cihânda bî-ser ü sâmân ider
Gözlerünün gûşesini ben niçe diyem ahı

Bençileyin sad hezârân rindi ol mihmân ider
Leblerüne hay di ki bu gönlümi hâk itmesün

Nâ-gehân çekişig ile arada bir kan ider
Ben gönül ilini ana dileg ile virmişem
Şâh lutfıyle alıban illere ihsân ider
K.Burhaneddin G 406
Hâlüni göreli cânum azm-i hindûstân ider
Gönlümi acebleme ger kasd-ı erzincan ider
Rûm ilin yüzün göreli gönülüm yurd eyledi

Göreli gözüni lîkin rây-ı türkîstân ider
Zülfi özini yüzinde gerçi ki rüstem diye

Sen anı başından anla hîledür destân ider
Gönlümi çekişmesünler billâh leblerüne di

Bu çekişmek korharam ki aralıhda kan ider
Hüsnünün ışkı niçe leylîyi mecnûn eyledi

Bes ne aceb k'ola ger bir ahmedi selmân ider
K.Burhaneddin G 407
Gözün ohıyile yüregi yaz ahı noldı
Hattunla gamum şerhini bir yaz ahı noldı
Anca ki gözün kanum iç er oldı humâr uş

Al elüne tolu kadehi yaz ahı noldı
Sen saçunı çözüp taragıl ha ki çemende

Bize seherî yilola gammâz ahı noldı
Sen şeh-ruhı niçe arâ'isinden ırah tut

Tarh ider olur gişiye bih-bâz ahı noldı
Bir dünyâda senün ile râzîyüz olalum

Bir ivde dahı olavuz az az ahı noldı
Apardı şehâ zülfi yüzünden seherî yil

Her yile gerek uçmayısar bâz ahı noldı
K.Burhaneddin G 408
Ne hatâ kıldı ki gönül virdi ol nev hatta hat
Komadı bende be-cüz hüsni hayâlini fakat
Ben ana hâlüm ile haddümi bir bir didüm

Kim didi ana ki gösdereyidi bana nukat
Ben çü tebrîz-i vücûdumı fidâ kıldum ana

Gözlerüm yaşını yüz vech ile ol eyledi şat
Gûta kılursa nola yaş denizine bu gözüm

Âşinâlığ ile çün ırmağa düşe bile bat
Bu zemîn sath durur dâ'iresi noktası sen

Cismünün kulluğına yazdı cânum özine hat
K.Burhaneddin G 409
Yüzüne bir nazar itdüm idi ay ahı begüm
Çü serhoş itdi gözün leb ile ay ahı begüm
Cihânı serhoş idüp âleme virur mezeyi

Gözün ile iki la'l-i lebün ay ahı begüm
Başuma irer elüm ol dahı yoluna fidâ

Lebünden alur isem elüme ayahı begüm
Yüzünle zülfüni göreli gözüme girmez

Gice karanusı bu dünyâda ay ahı begüm
Tapuna müşteri olur ise nola zühre

Atun ayağına na'l almış uş ay ahı begüm
K.Burhaneddin G 410
Derdümi niçe diyeyim âh ah
Niçesi şerh kılayım allâh
Ben ho mat olmışam ruhıyçün anun

Ana mevkûfdur ki görem şâh
Zülfüni görmeyeli yüzünde

Anlamadum dahı sepîd ü siyâh
Yürege çerha tîri gözlerünün

Degmeyince olımadulı âgâh
K.Burhaneddin G 411
Ne rûhsın ya ne hûrîsin iy hulâsa-i rûh
Ki vasfunı diyimez dünyâda kişi meşrûh
Ciger kebâb u yaşumdur şerâb işbu aceb

Ki gönülüm geyigi gamzesiyile mecrûh
Ağızun açar isen cânumuza nefha-i sâr

İniler olur isem derdün ile nevha-i nûh
Yüregi yaraladı gamzen ü dişüm lebüni

Sorılur ise gey ise kısâs ola cürûh
Benem ki şeh ruhıyiçün piyâde olmışam uş

Ana ki fîl sıfatlar yolınadur matrûh
K.Burhaneddin G 412
Sana bizden eyâ dilber yine bu dem selâm
olsun
Nedîmün zühre meh sâkî elünden mîm ü lâm
olsun
Oda yahma bizi sâkî yine bu ham zühdünle

Çü biz yanaruz oduna tolu sun câm ham olsun
Yüzünde cân kuşıyiçün cemâlün kodı bir dâne

Tağıt sen dahı zülfüni ana karşu ki dâm olsun
Çü kaş yayından ata türkî gözün gamzen ohını

Kişi karşusına turmaz gerekse pûr-ı sâm olsun
Hayâl itdi tutağını gözüm bir gice şol lahza

Ahıtdı kanlu yaşları ki ya'nî bu harâm olsun
Suya girdi didüm neyçün didi âb-ı hayât olsun

Tağıtdı saçını aydur ki bu gün rûm u şâm olsun
Kaşı mihrâbını düzmiş bu dem ışkınun

ehliyçün
Hele biz râzıyuz ana kanı gözi imâm olsun
K.Burhaneddin G 413
Cân çekdügi ger diyile hicrân arasından
Anılmaya mecnûn dahı devrân arasından
Küllî bu benüm derdüme dermânsın efendi
İllâ soraram derdi bu dermân arasından
Kanlu gözüm ırmağı eğer ire denize

Belgülü gerek ki ola ummân arasından
Yüzünde kara benüni gördüm sanasın ki

Bir noktaca şübhe durur îmân arasından
Yüzünde göreli sanemâ zülfüni bildüm

Ki bir kıl imiş gehr ü müsülmân arasından
K.Burhaneddin G 414
Tur örü sâkî vir ayağı bize
İl olursa tapun ne yağı bize
Cânumı buldı asdı bir kıldan

Ögredür zülfünüz yasağı bize
Ben saçundan yitürdüm odağumı
Kim durur gösderen odağı bize
Kara saçun ağına çekdi beni

Gösderimez nidelüm ağı bize
Sünü boy yay kaşun u kirpügün ab

Bes durur yüregümde dağı bize
K.Burhaneddin G 415
Nesîmâ nola zülfine nigârînümün esmesen
Seher vaktinde iriben bu yüregümi kesmesen
Hemîşe gamzen ohıyle yüregi pâre kılursın

Nola ohunı gezleyip kaşun yayını basmasan
Biline ireyüm didüm bana kıl gibi incel dir

İrürsen irecek isem beni bir kıla asmasan
Şehâ zülfün girihlerine cânum bağludur nola

Firâkun barmağıyile ulaşuğını şeşmesen
Cânumı yazmasan yazsan beni kullar

sırasından
Cefâ yolından azıban vefâ yolından azmasan
K.Burhaneddin G 416
Ger gözi gamzesine hedef sînemi diye
Fikrün nedür katumda sözi sına mı diye
Öldüm lebün içün ü lebün çeşme-i hayât

Âb-ı hayât ise iç ü bir sına mı diye
Çohlar dem ura ışkun ile lîk özgeler

İrüreyim senün sevüni sine mi diye
Şi'râya şi'ri şâ'ir eğer irürür ise
Cânum turağı şol boy ile sîne mi diye
Kurlu kaşı vü gamzesi gezlü ciger kolay

Ohı tükene yayası yasına mı diye
K.Burhaneddin G 417
Cânum gerek kabûl ola câni degül ise
Gözün ala gönülümi hûnî degül ise
La'lün göreli nişe gözüm la'l ahıdur

Tutahlarun bu gün şâhâ kânî degül-ise
Bir şerbet ağızundan umaram yutınam

Tartınduğun ne dünyâsı fânî degül ise
Cân hayâlinün yiticek cârîdür gözüm

Akla tahakküm ide mi hânî degül ise
Cânum ide bile mi ki ışkuna yahıla
Yanmah firâkun odına şânî degül ise
K.Burhaneddin G 418
Devâ derdüme kılma ki derdün devâdur
Oduna bu yüregüm yanar ise revâdur
K.Burhaneddin G 418
Revâ tutma ki cânum tapundan ola ayru
Tenümden cânum ayru olur ise revâdur
K.Burhaneddin G 418
Kaş ile gözi aydur gönülümün iline
Ne ider ise lîkin saçı ana karadur
K.Burhaneddin G 418
Çü ol birdür biz birsevüz ortada neyçün
Saçınun sağışınca yüregümde yaradur
K.Burhaneddin G 418
K.Burhaneddin G 419
İşiginden özgeye ben yüzümi sürmeyeyüm
Ay yüzünden özge hûbı göreyüm görmeyeyüm
Ben düşümi yorayım senden yana hayr ola mı
Gönlümi ben senden ayru gişiye yormayayum
La'l-i lebünden sorayım ki nedür hâlüm velî

Ahıdayım göz yaşını ola mı sormayayum
Ben bu dünyâ hoşlığından turayım ışkun içün

İllâ vaslun lezzetinden öleyim turmayayum
Şol kaşun yayını kurup câna attun gamzeyi

Ben dahı bâzârı ana râzıyam kurmayayum
K.Burhaneddin G 420
Yine zülfün çeri kıldı bilimezem siyâhîsin
Nideyim çün seçimezem çü giceden sipâhîsin
Cihânun mâhı çün sensin bu âlemden aceb

tutma
Hayâlünle yaşum ırmağı içre gerçi mâhîsın
Piyâde oldı bu gün fîl ışkun nathı içinde

Ruhuna karşu çün gördi ki sen bu dünyâ
şâhısın
Kaşun egri gözün esrük göreli âlem içinde

Komaduh kılmaduh nesne bu dünyânun
menâhîsin
Hezârân âh u vâh olur işigünde velî gerek

Ki bilesin hezârân âhun arasında vâhîsin
K.Burhaneddin G 421
Pür-gam gönülüm oldı vü pür-nem gözüm
neden
Oyahdı ayunı göreli yılduzum neden
Uzandı zülfüni göreli derdi gönlümün

Kalmadı ağzunı göreli hîç sözüm neden
Bir gez dilerem odağına ündeye beni

Bin gez kılam fidâ yolına pes yüzüm neden
Karartdı gözi yüregi kan itdi lebleri

Gerek karara üzüme göre üzüm neden
Gözüm dişünden iki düzüm incü anladı

Her lahza la'l ahıda düzüm düzüm neden
K.Burhaneddin G 422
Soraram u sorısaram çü diziyem sorınca ben
İrersem dahı yanaram ki iverem irince ben
Saçı tek gussam uzandı vü ömrüm olsa

nolaydı
Ağız ile bili gibi olınca hîç ü ince ben
Yüregüm kanını içer kara gözleri nolaydı
Ki içeydüm üzüm kanın anun ile içince ben
Lebi şekker saçar u ben saçaram aklı anunçün

Niçsi dire bilem çün dükenürem dirince ben
Gözi gûşesine vardum saçı bendine gemişdi

Umardum ya'nî içeydüm anun ile biçince ben
K.Burhaneddin G 423
Gözün yine kaş yayını kurmış atar ohşar
Bir yaya degül kanı ola mı çatar ohşar
Gönül ilini yağmaladı cânı apardı

Dildi yüregi içdi kanını tatar ohşar
Zindâna bırahdı zenahında gökülümi

Şimdi saçını boynına tahdı satar ohşar
Gözüme gözükmedi hayâli tolalı yaş
Taşhun durur ırmağı gelürse batar ohşar
Her lahza hezârân dil ü cân benden aparur

Niçe ki nazar kıla dil ü cân biter ohşar
K.Burhaneddin G 424
Niçe humâr gözün dilberâ be-hâb olısar
Niçe şerâb yaşum yüregüm kebâb olısar
Hatâ niçesi diyem çîn-i zülfün içün ben

Ne fikr-i nâzük idersem kamu savâb olısar
Binâ-yı ışkı gönülden çü kıldı mest gözün

Hemân-dem oldı yakîn ki bana harâb olısar
Çü akl-ı tıfl bigi bendüne esîr oldı

Tapunda niçe benüm gibi şeyh u şâb olısar
Acı gelecilerün çünki tatlu geldi bana

Cânuma azb-i lebün lezzeti azâb olısar
Hayâli niçe hayâl olmaya gözüme benüm

Çü hâbı gözlerüme bilürem ki hab olısar
Sorar idüm tutağundan gönüle müferrih

Ağızun açar isen mutlaka cevâb olısar
Gele diyü gözüme her nefes arûs-ı hayâl

Bu kirpügüm niçe bir kan ile hızâb olısar
K.Burhaneddin G 425
Ağzun gibi cihâna şehâ râz gelmedi
Zülfün gibi hevâyile ser-bâz gelmedi
Ûd erçe yandı oda velî perdesüz durur

Micmer bigi bu perdede dem-sâz gelmedi
Tutar dilini gonca vü hâra girür çiçek

Bu ortada sabâ gibi gammâz gelmedi
Komadı cân u akl u apardı göz ü gönül

Işkı çü yitdi ansuzın az az gelmedi
Gönül kuşını gözleri bir demde aldılar

Ol keklige bunun gibi şehbâz gelmedi
K.Burhaneddin G 426
Niçesi gişi sini görmege kanâ'at ide
Sini gören gişi yâhûd niçesi tâ'at ide
Be-pây olmağ içün serv gülşene giricek

Ayağuna düşiben nârdan şefâ'at ide
Beyâz u humrasına her ki ol nakî haddün
Tarîk bulur ise server-i cemâ'at ide
Yüregi pâre kılup kan ahıtdı olamı ki

Diler ki gözleri gönülde bir zirâ'at ide
Saçun kemendi be-tâb u kaşun kemânı bize

Zihî sa'âdet ana ki sana itâ'at ide
K.Burhaneddin G 427
Işkun ayağını içen ayıla görmedüm
Yüzün göreli ürkeri ay ile görmedüm
Bay ile yohsul ile irişdüm besî velî

Hüsnünle eyle ki kişi bayıla görmedüm
Hüsne ganî cemâlüni gördüm vü arada

Bir ni'meti ki sâyile sayıla görmedüm
Yüzün şu'â'ıyile saçun kohusı gibi
Gündüz gice ki âleme yayıla görmedüm
K.Burhaneddin G 428
Kılurdum lebleri zikrini tekrâr
Göreli gîsûsında ceyş-i cerrâr
Kılur la'li gönüle kanı mersi'ım

Kıhr gözi gözüme yaşı idrâr
Göze göz gönüli elden aparur

Gözi tek olmaya dünyâda ayyâr
Lebi süciyile esritdi bini

Hatı gösderdi cânumuza esrâr
Gönüli gâret itdi câdû zülfi

Sanasın kudse ahın itdi küffâr
Eğer kolun salıp raksa giresin

Kala hayrân sana bu çerh-ı devvâr
Lebüni ağzuma vir ki göreler

Kılanlar ölü dirligine inkâr
K.Burhaneddin G 429
Gözün gönülümi sanemâ ala degül mi
Döndere lebün göz yaşını ala degül mi
Gözüm karasıyile begüm gözüne bahdum

Gey anlayımazam acebâ ala degül mi
Fikrüm ile zikrüm gice gündüz şehâ sensin

Bir dem ola ki râst gele fâla degül mi
Altun düzerem yüzümi gözüm yaşı incü

Cânını seven kalmayısar mâla degül mi
Bu gencümizi gör ki budur gencümüz iy dôst

Ne âfet olısar eğer ulala degül mi
K.Burhaneddin G 430
Gîsûlarun içün bini ger kıl kılur isen
Uzatma fidâ ayağuna kıl kılur isen
Bir hoş-dil ile dil diler isen nola dile

Bir dil ile nola bizi hoş-dil kılur isen
Miskîn idisersin beni şol gîsûlarundan

Hindû-yı mu'allel göze sâyil kılur isen
Âlem kamusı kabzam içinde ola şâhâ

Sâ'idlerüni bana hamâyil kılur isen
Cennet pes-i perde kala vü hûr ola mehcur
Bu şekle eğer böyle şemâyil kılur isen
Devri yüzünün nokta çü kodı gönülümüz

Var câna ger ol noktayı zâ'il kılur isen
K.Burhaneddin G 431
Her lahza benüm gönlümi âvâre kılursın
Her dem yüregümi dahı sad pâre kılursın
Cân alur iken gözün aparur gönülümi

Ne nakş durur ki bize âvâre kılursın
Bir işveyilen taşı dahı mûm ider iken

Nâzük ten içinde yüregün hâre kılursın
Bir fitne vü sevdâ vü hezârân şer ü şûrı

Miskîn idüben zülf-i siyeh-kâre kılursın
Nâmûs tonın çak ider isen ne acebdür
Gül pîrehenin gör ki niçe pâre kılursın
K.Burhaneddin G 432
Lebün şekker durur lîkin mükerrer
Hatun anber durur lîkin muharrer
Bilün kıldur gözümüzde muhayyel

Yüzün bütdür cânumuzda musavver
Uzandı ışkumuz servüne sinün

Göreli bedr yüzüni müdevver
Şehîd eyler bizi gözün nigârâ

Ne gâzî türk olur allâhu ekber
Lebün ışkı gönülde şuna benzer

Ki bir miskîn yabanda buldı gevher
Ne ki göz soldı gönlüme lebünden

Yine gözden olur şimdi mukattar
Sabâ gülşende zülfünden dem urdı

Cihân oldı hevâsından mu'attar
K.Burhaneddin G 433
Hurşîdi şol dildârumun aksi cemâlinden bilün
Kanı şafakdan anlanuz bir şemme hâlinden
bilün
Kıl eyledügi cismümi gönüli kâle salduğın

Bülbüle güli gösderün kîl ile kâlinden bilün
Vasl ile hecri nitdügin ol güneşümün cismine

Bir ay gice uyımanuz bedr ü hilâlinden bilün
Şehd ü şeker ne nesnedür la'l-i lebinden soralu
Dâm ile dâne ne durur zülf ile hâlinden bilün
La'l-i lebünden iy sanem kan kohusı gelür bize

Gözleri alı çoh durur bunı kem alından bilün
K.Burhaneddin G 434
Zihî şîrîn leb ü nâzük şemâ'il
Ki gönül işvesine oldu mâ'il
Saçı ışkı kuşahdur bilümüze

Olalı sâ'idi bana hamâ'il
Visâlündür bana tiryâk-ı ekber

Eğer hecrün ise zehr-i helâhil
Bunı göz anlayımaz akl irişmez

Bu ne boydur bu ne şekl ü şemâ'il
Hezârân ukdedür gîsûlarunda
Kaçan hal olısar bunça mesâ'il
İrişmek sehl olayidi tapuna

Vücûdum ortada olmasa hâ'il
Nigârâ gîsûlarundur mu'akkad

Lebünden görürüz vâzıh delâ'il
Nizârı bilünün miskîn saçunun

Olupdur işiginde şimdi sâ'il
K.Burhaneddin G 435
Cân dahı senündür sanemâ nola dilersen
Dil dahı senündür a begüm nola dilersen
Bin gez ileyim gîsûlarun ilmesine ben

Bir gez nola ger dâmumıza bizüm ilersen
Seyl oldı ahar gözlerümün yaşı cihânda

Tükenmeye bu gözlerümün yaşı silersen
Sen bil er isen ne çekerem her gice sensüz

Râzîyüz eğer kasdumuza dişi bilersen
Dilüme dilegümi benüm getürimezem

Bah gönlüme vü anlagıl ahvâli dilersen
K.Burhaneddin G 436
Dirîğa haste-i yâram şifâ yoh
Giriftâram cefâsına vefâ yoh
Hezârân cân apardum kulluğına

Lebinden bana bir gez merhabâ yoh
Niçe sa'y itmişem gîsûlarıyçün

Nideyim işiginde çün safâ yoh
Çalab her derde bir dermân yaratmış

Benüm bu derdüme hergiz devâ yoh
Yarum kıldı vücûdum oldı fânî

Cihânda bunçılaym kîmyâ yoh
Gözüm görmege sinün şâh yüzüni

Ayah tozından özge tûtiyâ yoh
Ayağa düşmişem mecrûh bana

Lebün şehdinden özge mûmiyâ yoh
K.Burhaneddin G 437
Nigârâ gözünden bu ohlar hatâdur
Bizüm hôd işimüz kazâya kazâdur
Gözün fitneyile kopardı kıyâmet
Çü türk esrük oldı ne kılsa revâdur
Çemende nigârâ hırâmân yörigil

İzün tozı çünki göze tûtiyâdur
Benüm devletümsin şehâ karşuma gel

Ki fursat azîz ü ecel der-kafâdur
Beni öldüren ol ben andan hayâda

Acâyib şehâdet acâyib gazâdur
Çü derdün devâdur devâ derdüne yol

Devâ derdüne yol çü derdün devâdur
K.Burhaneddin G 438
Olalı hüsni nakşı dünyâda fâş
Dahı da'vî kılımaz oldı nakkâş
Ne zîbâ boy olur bu kadde ahsent
Ne nâzük hüsn olur bu hüsne şâbâş
Hatâyî gözlerinün yol hatâsı

Kadi toğru velî işvesi kulmaş
Bize hüsni bu gice şem' yiter

Gel imdi şem'unı apar i ferrâş
Kusurı ola hûrînün nigârâ

Ki var ise yüzinde şol göz ü kaş
Gözüm ceyhûn eğer gördiyse gözem

Hayâlün gibi dahı sana ohşaş
Tağıdalı saçun oğrılarını

Gözün rind oldı vü kaşlarun evbâş
K.Burhaneddin G 439
Bir zemzeme kıl göz yaşını zemzem idelüm
Sinünle safâ eyleyelüm bir dem idelüm
Göz yaşıyile toprağa ışkunı sinürdün

Gösder seni her zerreyi bir âdem idelüm
Tolaşımazuz zülfi bize ver-hem iderse

Yüregümüze la'liyi1e merhem idelüm
Âlem bize dîdârı eğer olmaya tardur

Her gûşeyi dîdârıyile âlem idelüm
K.Burhaneddin G 440
Ma'şûka elinden bize bir câm ele girse
Kamumuza lebleriyile kanı ile girse
Atdıysa ırakıyle hicâzını sipâhân

Subha ulaşıh yâr ile bir şâm ele girse
Çoh suhte var hecrinün adıyıla mahrûm

Ol puhteden elümüze bir ham ele girse
Kulah deliben halka kulağa geçüreydük

Bir bençileyin dünyâda bed-nâm ele girse
Kem dâm ola ki düşibenün çıhmadum andan

Şimdi yinice düşmedügüm dâm ele girse
Eyyâm geçer hâsılumuz yoh nidelüm biz

Ol hâsıl içün bir niçe eyyâm ele girse
Ben ne kılayım çünki dil-ârâm ola tusen

Çün kasd kılur cân u dil-ârâm ele girse
K.Burhaneddin G 441
Tolu kıl ayağunı vü elüme sâkî getür
Surâhîde komagıl hîç nesne bâkî getür
Küdûreti bu cihânun çü hadden aşupdur

Safâ gerek bize şimdi mey-i revâkı getür
Zemân durur ki firâk ile yanmışuz yârâ

Visâle dönderelüm şimdi bu firâkı getür
Niçe ki acıyise sırf u tolu sun bize

Ki lebüni ananun tatludur mezâkı getür
Gönül bu cüfte kaşuna ütüzdi varlığını

Yiniden oynaya diler bu cüft ü tâkı getür
K.Burhaneddin G 442
Severem anı firâkı azâb ola gey ise
Visâli derdiyile cân kebâb ola gey ise
Anun içün soyılalum cevri tonından
Ol ikimüz arasında hicâb ola gey ise
Lebi tabîbine cânun devâsını sorayım

Devâ bu derdümüze bir cevâb ola gey ise
Savâb ider ki hatâ ohlarını gözi atar

Hatâ ohı bu cânuma savâb ola gey ise
Gözüm hemîşe yüregüm kanını ahıdur

Humâr gözleriyiçün şerâb ola gey ise
Söger isen dahı bir lafz gelsün ağzundan

Hayâtumuza bizüm feth-i bâb ola gey ise
Gönül tolar ki bir âh eyleyem ki od saçıla

Cihân dahı odıyile harâb ola gey ise
Yaşumı kan ahıduram lebiyiçün anun
Ağızı yarıyiçün yürek âb ola gey ise
K.Burhaneddin G 443
İşvelerine gözlerünün şâhâ dem didüm
Yâkût leblerüne kıyâs et ne dem didüm
Şol dem ki nem degül cigerüm kanıyile

Yüz cân u bin dil ile ben ol deme nem bidüm
Gamzen ohına gönülüm em sordı cânum

Ben la'l-i leblerüni bu yaraya em didüm
Baş komamağ içün mi ayağuna subh u şâm

Şol zülf ü hâl u hatt u hadüne sanem didüm
Nevrûzı sâz idüp çü negam diyesin bize

Çengini zühre çalmaz olursa ne gam didüm
Didi ki ışk semmi nireni ağuladı
Yüregümi anışdurımadum nesem didüm
Şâhâne pencelerün apardı bu gönlümi

Cânum kayırmadı bu elümden al em didüm
K.Burhaneddin G 444
Boyun serv tenün çün yasemîndür
Ağızün toptolu dürr-i semîndür
Sana irmeyeyüm senden irersem

Başunçün bana bu ulu yemîndür
Saçınun arasında akl u câna

Kemini aydayum yüz bin kemîndür
Kamu bütler cemâli gögi şâm

Senün hüsnün ayağına zemîndür
Ne nâzük âferînişdür nigârâ

Ki her nesk yirinde âferîndür
K.Burhaneddin G 445
Hadden aşurdun cevrüni hecre nihâyet yoh
mıdur
Dermânuna hod irmezüz derdüne gâyet yoh
mıdur
Gîsûlarun gönülleri zulmetde güm-râh eylemiş

Âb-ı hayât leblerüne hergiz hidâyet yoh mıdur
Her dem irürür gözlerün câna azâb âyetlerin

La'l-i lebünden rahmete hergiz rivâyet yoh
mıdur
Gözleri ohladı cânı bendine saldı gîsûsı

Cân oldı alan alana ana himâyet yoh mıdur
Cân koyup öz vilâyetin oldı ra'iyyet hüsnüne

Âşıkda pes zannun nedür ya'nî vilâyet yoh
mıdur
K.Burhaneddin G 446
Işkı tutdı yine yahamı aceb
Lebi çeşmesine yaha mı aceb
Şerbet-i vaslı girmeye mi ele

Dâyimâ hecrine yaha mı aceb
Dilerem ışkını kılam pinhân

Benizüm sarusı çaha mı aceb
Seg-i kûyine hâk-i pây oldum

Başumuza bunı kaha mı aceb
Ger nikâbın salursa yüzinden
Hîre gözüm ana baha mı aceb
Tamu döye mi gözlerüm yaşına

Işkum odıyle nîl aha mı aceb
Işkun kivinde gördügüm dir isem

Kimse bu kapuyı kaha mı aceb
K.Burhaneddin G 447
Gözüme görinü geldi yârumun hayâlini gör
Dil ü cânı şol dem aldı sen anun kim alını gör
Gözi gönlümi apardı saçı cânı dâma çekdi

Niçe sayd ider pelengi bu geyik maralını gör
Yüzünün nikâbını sal ki çağıra yapracuhlar

Biri birn e ditreşiben ki falân cemâlini gör
Bilüne dilerdi saçun ki kılayidi teşebbüh
Var imiş başında sevdâ sen anun hayâlini gör
Nola ışk odı yaharsa kişiyi yüzine karşu

Leb-i la'li çeşmesine nazar id zülâlini gör
K.Burhaneddin G 448
Ayb ola mı cân gönli dil-ârâmı dilerse
Ya cân ile nola bu dil ârâmı dilerse
Zülfün gibi baş ayağuna her gice koyup

El götüriben vasl-ı dil-ârâmı dilerse
Cân zülfine ışk ile şu mollâ ulaşupdur

Ki ke'si bilimeye dil ârâmı dilerse
Ayru düşeli zülfi gibi oldı perîşân

Ma'zûr ola cân şimdi dil-ârâmı dilerse
Bir lahza hayâlinden anun düşmegi ayru

Savurmış ola yile dil ârâmı diletse
K.Burhaneddin G 449
Vakt-i seher niçe niçe zülfüne tolaşam diyü
Sevdâyî oluban gezem bir kıla ulaşam diyü
Bili kılına irmege bir akabe var ortada

Yüz ayağına sürerem ol yohuşı aşam diyü
Bağlamışam bu boynumı her kılına gîsûsınun

Ola ki fursat el vire bağlayanı şeşem diyü
Hâlini dâne eylemiş zülfini dâm tâ meğer

Dânesîne tama' kılup dâmına ben düşem diyü
Hüsni serâ-perde urup gayrı ırağ ayardılar

Akl ile cânı koydılar ya'nî hadem haşem diyü
Kanuma girdi lebleri işde nişânı göze göz

Kanı gerek ki dişleyem ol kanı ödeşem diyü
Bili tenüme benzemiş ben tenümi kıl itmişem

Tâ ki cevâbın idüben zülfine ohşaşam diyü'
K.Burhaneddin G 450
Işkun konuğ oldı bana uş bini binden iledür
Binüm işüm ho sehl ola çohları dinden iledür
Müftîleri medreseden zâhidleri savma'adan

Keşîşi hem keşîş ile kilisesinden iledür
Gönli yirinden giderür cânı teninden aparur

Aklı niçe ki pîr ise gözi yolından iledür
Ciger kanıyile geyik hotende nâfe düzdügi
Bâd-ı sabâ kohusını zülfi pîçinden iledür
Ben seni ger görem dahı neyleyeyüm

görimezem
Senligüni görsedicek benligi binden iledür
K.Burhaneddin G 451
Aceb ışkı odı bini yaha mı
Koya mı hecri elinden yahamı
Anı oğurlayıncah ben severem

Gözüm ile yüzüm bini çaha mı
Yâr adın kazanam diyü arıdum

Yârum ağyâra bu adı taha mı
Gözüm görmeyeli sini göz oldı

Ne sanursın ki özgeye baha mı
Mukîm olalı çohdur işigünde

Gönül şimdi dahı kapu kaha mı
K.Burhaneddin G 452
Hatı miskîn ü yâ hâme degül mi
Yapışdı ışkı yahama degül mi
Yazar bir nâme vü nengi aparur

Zihî neng ü zihî nâme degül mi
Yanagı câma al câme geyürür

Zihî câm u zihî câme degül mi
Saçı şâm u beni şâme yüzi subh

İrişdüm subh ile şâma degül mi
Nola ger zülfi dâmı sayd oldum

Şeker leb göz i bâdâma degül mi
K.Burhaneddin G 453
Ben niçe anun yüzin benzedi bilem şemse
Eyvânına çün şemse yol yoh ki ola şemse
Gözleri atar gamze bağruma velî türkin

Lebleri dahı şekker atar nideyüm emse
Gösder yüzüni bana iy dilber-i gendüm-gûn

Uçmağı dahı anmaz gören seni âdemse
Çün husrev-i ışkam ben toldur kadehi sungıl

Her çend ki şîrînlîk tapuna müsellemse
K.Burhaneddin G 454
Fasl-ı behârdur neçün olur gönül melûl
Çünki hayât kıldı kamu tenlere hulûl
Şol gonceyi görüp niçe künce karâr idem

Çünki neşât-ı tıflına goncedurur hamûl
Bâd-ı sabâ şemâ'iline düşdi gönülüm

Garbîden özge cânuma yiller kamu kabûl
Hicrân içinde sûretüm atlâle benzemiş

Yaşı uzun ki gözlerüm ana saçar tulûl
Râzî degül yürek ki ola gözlerine cânı

Hûn-ı ciger çeker bunun içinde ol fuzûl
K.Burhaneddin G 455
Îş idelüm ki ola ol îşdan dil-şâd şâd
Bir iş idelüm bu şârda kim kıla bağdâd dâd
Hâbı koyalum u sürh-âb ahıdalum anca ki

Kalmaya bizden vücûd ola cihân bâd bâd
Zülfiyile ben perîşân u lebiyle hurremem

Bendeem servine ki ol dünyâda âzâd zâd
Ger olam kurbân şehâ kaşun yayına gelmeye

Gözüme nev-rûz rûzı gönlüme a'yâd yâd
Gönülüm sadı gözünden ayn-ı lutf anlayalı

Tuydı ki tuyar imiş ez-san'at-i irsâd sâd
K.Burhaneddin G 456
Humâr hasta gözünçün humâr hastayam uş
Saçun girihleriyile şikeste besteyem uş
Göreli gül yanağunda kızıl güli deste

Be-resm-i bülbül-i dîvâne halka desteyem uş
Sabâyı gördüm dün gice zülfüne tolaşır
Nizâr u zâr u perîşân u dil-şikesteyem uş
Saçuna tolaşıban bilüne ulaşalı ben

Görende cân yükini fâla bil hucesteyem uş
Kimisi nefse vü kimi hevâya kul olmış

Haka şükür ki ben ol la'l-i mey-peresteyem uş
K.Burhaneddin G 457
Kerem kıl imdi bize sâkî vir ayakı tolu
Mükedder itme bizi vir mey-i revâkı tolu
Kaşun hilâl durur lîk hüsn ile toludur

Bunun gibi gök ayı olmaya mahâkı tolu
Gözümde vaslı hayâli suda urur nakşı

Velî nireme baharsan anun firâkı tolu
Göz ağızunı görimez aceb budur ki kaçan
Anarsa şekker olur dilinün mezâkı tolu
Eğerçi gözleri meşhûr-ı sihrdür lîkin

Gözüme gir nazar eyle ki kaşı tâkı tolu
Ciger kebâb idüben kılmışam çekîde yaşı

Ki yükinüp içürem yâruma ayakı tolu
Hezâr cân ki yüzünden apardı bir hazzı

Zîrân ne oldı tapuna yirinde bâkî tolu
K.Burhaneddin G 458
Dîvâneem tutılmışam şol dilberün zencîrine
Müştâkam oda yanmışam la'l-i lebi iksîrine
Sayd eylemek diler gönül şehbâz gözleri anun

Kimdür ki şâdân varmaya şol gözlerün
nahcîrine
La'l-i lebinden em uman gerek ki derde katlana

Zülfine bû apara mı katlanmayan şeb-gîrine
Tab'um eğer tatvîl ider boyıyiçün vardur mecâl

Çünki mecâli teng ola ağıziçün taksîri ne
Takdîr idelüm var durur tedbîr her bir derd içün

Şol gözlerün sevdâsınun gel bulalum tedbîri ne
Âyet durur hüsnün şehâ i'câz içün bu dünyâda

Ben ictihâd eylemişem tâ ki irem tefsîrine
Ben bî-behâ kul olmışam la'l-i lebine dilberün

Pes hat yazıban hüsninün anun içün tezvîri ne
K.Burhaneddin G 459
Gözinde zihî nergis ü ağzında zî-gonce
Yol biline irmege lîkin katı ince
Gönlüm yürek ü mey kanum u gözlerüm ayah

Gözlerine içürsem ayağumı içince
İrdüm nideyüm dirşürimezem özümi ben

Kalmadı dil ü akl ile cân ana irince
Kâfûra karâr anberi zülfi yanağında

Korhum bu durur kapa ol ortada karınca
Kaçan kaçar isen niçesi koyısaram ben

Ermeyiserem kovısaram tâ ki irince
K.Burhaneddin G 460
Ben gözümi severem hüsnüni sevdügiyçün
Ben cânumı severem yolında öldügiyçün
Ben micmeri severem salar özine özün

Ben ûda kul oluram oduna yanduğıyçün
Şol hufte gözün içün niçesi üfûl ayum

Kıldı sabâyı sayru ircek oyanduğıyçün
Odlar yağar gözümden köz saçılur sözümden

Işkun odı nigârâ câna boyanduğıyçün
Âb-ı hayâtı görün kim ahar ağızumdan

Işk ile bu cihânı kanduna kanduğıyçün
K.Burhaneddin G 461
Gözüm kılalı la'1ünden hikâyet
Yaşumdandur nigârînâ şikâyet
Saçun kohusı tolmışdur cihâna

Meğer bâd-ı sabâ kıldı rivâyet
Nigârâ râst aydalum mı servün

Kıyâmetdür kıyâmetdür kıyâmet
Kamer şak oldı pervîn oldı gûyâ

Biridür mu'ciz ü biri kerâmet
Nizâr u zâr u efkâram nigârâ

Aceb yoh mı tapunda bir ferâset
Sakîm olalıdan gözün dilemez

Ki işigünde ola bir selâmet
K.Burhaneddin G 462
Sâkîyâ nevrûz geldi mihr-i cânı depredür
Bilünün işvesine bah ki ne cânı depredür
Zülfinün sevdâsıyile kalmışam hem-çün hayâl
La'l-i lebinden ümîdüm var ki kanı depredür
Gamzesi tîri ne hâcet yüregüm umacına

Ol yaralanur kaçan ki yâr kemânı depredür
Zülfinün şûrişlerin gör ki hayâlüm arturur

Şol şeker sözlerin işit ki gümânı depredür
Ben yahınmadın hezârân cânı kıluram fidâ

İnce biline ki cânını ya cânı depredür
Gözleri vü kaşları ağzıyile yanahları

Hattı ger yazar ise seb'-i mesânî depredür
Tuhfe şol hüsnüne lâyık tab' bulmaz buncadur

Ki aşağa yoharu her dem dükânı depredür
K.Burhaneddin G 463
Her kılında zülfinün yüz bin dil ü cân deprenür
Küfrdür gîsûsı lîkin anda îmân deprenür
Işk ile ger bulanursam bana ta'ne tutmagıl

Çün hevâyile görürsin bahr-i ummân deprenür
Ger hatâyî gözlerün kahr ider ise sehl ola

Çün binâgûşundan iy cân lutf u ihsân deprenür
Ağzun u kaşun gözün mühr-i süleymândur

bana
Şol mühür delüsiyem k'andan süleymân
deprenür
Sen kaşunı depredicek deprenürsem ne aceb

Çün der ü dîvâr ile bu sakf-ı eyvân deprenür
Şems yüzüne şehâ ben müşteriyem müşteri

Zührenün zehresi gider belki keyvân deprenür
Hamdulillâh gerçi çohdur karası zülfeyninün

Şol nefes ki el ura ana müsülmân deprenür
K.Burhaneddin G 464
Gel imdi bî-dü vü çâr iy habîb-i meh-çehre
Ki şeşder oynamağ içün salaram uş mühre
Çü bende müşt eriyem müşterî mahalli yoh

Görürse zühre bu hâlâtı çâk ider zehre
Hatı yüzinde yazar isem a'zamî lîkin

Gözi kirişmeleri irürür anı sihre
Dişün munazzam ider ıkd-ı lü'lü'yi vü saçun

Tağıtdı müşki ulayım bu nazm ile nesre
Eğerçi sırf idi gönlümde ışk u hecrün cehr

Fidâ bu sırr ile cehrüm bu sırr ile cehre
Eğerçi kuyunı şâhâ kûy itmişem lîkin

Senün yolunda hele şehre olmışam şöhre
Güpesi ürker ü kaşı terâzûdur lîkin

Benât-ı na'ş kılur gird rûsını nesre
K.Burhaneddin G 465
Cânumda ışkınun ırmağı taşa başladı
Mahabbetini kılur nakş taşa başladı
Komadı kurıda bir yir ki yahmadı ışkun

Kanın ahıtdı bu gözleri yaşa başladı
Niçesi münkesir olmaya zülfinün çerisi

Ki bir yil ile boşaldı terâşa başladı
Gönül başa aparısar bu ışkı zîrâ ger
Çü evvel urdı ol ayah bu başa başladı
Elümi zülfine sundum eğerçi bin kıldur

Çü ışkınun denizi mevci aşa başladı
K.Burhaneddin G 466
Yârun cemâli dünyâda bedr aya benzemez
Serhoş gözi cefâsı bizi aya benzemez
Kaşları yaya benzer u zülfi tağuhlığı

Gönlüm mahabbetin yabana yaya benzemez
Bir sâyeem ki göz görür ü yoh durur tenüm

Bu hâli yâr bana ömüre saya benzemez
Hâciblerüne hay di atar çerha tîr ile

Yohsula baya girme dir o baya benzemez
K.Burhaneddin G 467
Nakkâş benleri gibi hîç şâme yazmadı
Hattat hüsni hattı gibi şâme yazmadı
Pervâne diledi lebi cânı biribidüm

Şerbet berâtunı hatı peygâma yazmadı
Hâlini dâne eyledi gîsûlarını dâm

Cân ile aklı çekdi hele dâma yazmadı
Bir bahmağa yüzine apardı vücûdumı

Bir nazreyi dahı bana in'âma yazmadı
Bir nâme yazmadı hatı gibi dahı cihân

Yanduğum ol ki ol hatı bir nâme yazmadı
Bir nükte yazdı hattı gönül safhasında ki

Levh üsdine kalem anı eyyâma yazmadı
K.Burhaneddin G 468
Şol âşıka yâr nişe tolu sunmaya bâde
Kim tarh idüp atı ruhına oldı piyâde
Bana ferîdem neye tavîl itdi cefâsın

Kıldı bana cevrini hezârân u ziyâde
Bana ayağı sırf vir iy sâkî-i meh-rû

Bâşed ki kıla bu gönülüm levhini sade
Vir bâde ki dâdın virürüz işret ü îşün

Virme bu bizüm ömrümüzi hîç yire bâda
K.Burhaneddin G 469
Gül dahı şol ağzun gibi pür-hande degüldür
Bülbül ho tapun gibi ser-âyende degüldür
Dünyâ bana lutfundur u fânîdür anunçün
Zülfün ömürümdür velî pâyende degüldür
Derdüme lebün yarar u sen kanda salarsın

Hem anda durur meyli cânun kanda degüldür
La'lün gibi mey niçesi şîrîn olısardur

Şekker ağızun gibi hoş âyende degüldür
Kim gîsûlarun bendine olur ise bende

Bu bende senün lutfuna der-bende degüldür
Vehmine hayâlün sanemâ sığmaya bilün

Ağzun ki tasavvur kılına zanda degüldür
Bin yıl gice gündüz seni ger görür olursam

Kim diye ki her görmegi türvende degüldür
K.Burhaneddin G 470
Her nefes la'lün içün gözlerümi dem göresin
Zülfün içün gönülümde san mâtem göresin
Nem görürsen nola bu gözlerümi ışkun ile

Görmez isen anı benden dahı sen nem göresin
Ben çü mansûr anun içün saçuna asılura

Çün birâhîm ola ki yoluna edhem göresin
Ben lebün em sem ola didüm ise tutma aceb

Ger sa'âdet kıla yâri lebün emsem göresin
Muzmer oldı zenahun çâhı içinde bin dil

Sor dir isen lebüne bin dahı müdgam göresin
İncelen saçun içün dünyâda gerçi çohdur

Kan döken la'lün içün bençileyin kem göresin
Yaşum ırmağ ideyüm kûyun içinde dünle
Ki sabâhın oyanıp yüzüni şebnem göresin
K.Burhaneddin G 471
Serv ola mı boyunuza ohşaşa
Kaşun ola mı yürege oh şaşa
Cem' iderem ışkını gönülde ben

Fürkatiyile bu cihân kahşaşa
Uyır iken kirpügi kırdı bizi

Yay eğer ahlan oyah şaşa
Ohşayışum ince biline didüm

Kim ola k'anun biline ohşaşa
Bir ohına kim ola kayd eyleyen

İllâ gözi ohını soyah şaşa
K.Burhaneddin G 472
Yüregüme urur ise sanemâ gözün ohı yüz
Bu cânum sana fidâdur ne yüz ile kaytaram
yüz
Dişüni göreli gözüm deniz eyledi cihânı

Eğer âşina bilürsen soyın u denize düş yüz
Gönülüm çü sinün oldı ana bir ri'âyet eyle

Tenüm ayru düşer ise tut anun derisini yüz
Bana tanrı ışkı birdür yine yârı bir severem

Bu cihânı görünüz ki kimi bin sever kimi yüz
Sini severem nideyüm ki bana cinâyetün yoh

Velî ana sevinürem ki sepişken olur o yüz
K.Burhaneddin G 473
Şükr ana ki yapışdı yârun ışkı yahaya
Şimdi ki yapışdı yine yaya mı yahaya
Bin ura vü bir safâ anun gamzeleri çün

Zülfeyni çerilerini meşşâta yasaya
Bu derde devâ derd olısardur çü ezelde

Ol derdi viren derdi biribidi devâya
Zülfeyni hevâsına tolaşdı bu gönülüm

Yohsa niçe uçaydı gönül bâd-ı hevâya
Gül kıldı arak yüzi suyını yire dökdi

Kılalı nazar gül yüzün üsdinde hayâya
K.Burhaneddin G 474
Gözlerüm niçe niçe yâr biline kıla nazar
Ne revâ ola ki göz ger kıla bir kıla nazar
Ben dutayım ki nazar kıla ne kıla nazarı

Bir kıla bunca yaş ile niçe ki sile nazar
Dutayım ki yüzüni gösderesin fâş bana

Kolu yaş niçe kıla bile sana pîle nazar
Ne nazardur bu ki tohınıağaz bu dilüme

Dilümi dile vü gelmeye dahı dile nazar
Çeşmini bâz ider ü gîsûlarun dâmgehine

Göz yüzine balncalı yazmaya vay ile nazar
K.Burhaneddin G 475
Kaşun göreli tapun oldı gönlüme mihrâb
Gözün ki teşne-i hûndur gönüldedür sîr-âb
Gözün be-hâb olıcah bahtum ola oyanuh
Zîrâ ki baht oyanuğ olsa fitne ola be-hâb
Tabîb-i la'l-i lebünden şerâb diledi dil

Diş ile dutdı tutağın zihî latîf cevâb
Hatâ gözünle ki cân u dili sen apardun

Çü kılduğ anda te'emmül olaydı ayn-i savâb
Bu gözlerüm ahıdur ırmağın zer üsdinde

Çü deniz oldı yüregüm ü gözlerüm dôlâb
Gözüm yaşına bah u bahmagıl hevân odına

Gel imdi gel ki yüzüm sinün ayağuna türâb
Nigârâ serv-i kadünde saçuna irmeg içün

Te'emmül it ki ne kıldı müsebbibü'l-esbâb
Oda yanar yüregüm leblerüne kıldı ümîd

Ki saça işbu oduma ola ki bir nemek âb
K.Burhaneddin G 476
Nesîm irürdi yine subh-dem bize haberün
Ki rûhı tâze ola başladı bu dem cigerün
Yüzün ile tutağunı görürler olur ise

Gül-âb ola gül ü yüregi eriye şekerün
Saçun esîrini saygıl u bellü bil tahkîk

Ki halka ne kara günler getürdi bir nazarun
Ayağunun tozını yile virmegil zinhâr

Ki kîmyâ başı oldur u nûrıdur basarun
Irahlıh uzaduğınca ümîd-i kurb artar

Anun içün ki sefer bâr-gîridür hazarun
K.Burhaneddin G 477
Her gice subha degin ışk erinün nâlesidür
Kara günler getüren başa gözün alasıdur
Şeyh u müftî vü müderris niçe sahlarsa özin

Gözünün işveleri cümlesini alasıdur
Ne belâdur gönülüm kuşına gözün sanemâ

Aceb olmaya çü ol şeh balaban bâlasıdur
Âşinâ olduğıçün ışkı denizine gönül

Varlığından soyulup bir gün ana talasıdur
Bâğ u bûstânı nider şol ki yüzün göre bile

Servi boyun u yüzün gülşen ile lâlesidür
K.Burhaneddin G 478
Cânuma irem tâ ki irem câna degül mi
Ağyâr sözine yâr dahı inana degül mi
Hind ile habeş rûm u hatâ hüsnün ilinde

Bir cânum içün cümlesi yasana degül mi
Terk eyleyelüm cism ile cân dünyâ vü ukbâ

Andan gözedelüm yârı pâkâne degül mi
Cândan ne azîz ola nigârına iricek

Ol dahı revâ olmaya şükrâna degül mi
Gözüme hayâli geleli dürr-i hoş-âbı

Her lahza nisâr eyledi mihmâna degül mi
Kanadı kanamadı yürek leblerüne hîç

Kanadı var ise irişe kana degül mi
K.Burhaneddin G 479
Gözleri ohladı dili nâgeh hatâyile
Bir gez belî didük yanaruz ol belâyile
Lâhavl ohır gönül gözün üsdine her gice

Çünki zamîrdür şehâ hakîm velâyile
İn'âm olmaya ne zihî mâ'ide durur

Ger vaktini imâret iderse nisâyile
Yüzüni görmeyince bu rûşen durur begüm

Kim kılmaduh cihânda bu ayşı safâyile
Biz zülfine varınca ömür tolaşısaruz

Şol yüzde kaşda cân nide bir iki ay ile
Hindû-yi mestdür sanemâ fitnesi dilün

Sen sanma anı k'ay iledük tâ ki ayıla
Çâh-ı zenahda gönlümi gördüm ki şi'r ohır

Bâbil kanı perr-i ebâbîle bayıla
K.Burhaneddin G 480
Subh-demdür al ele çengi begüm
Giderdüm arada cengi begüm
Ben senünem nola binüm olasın

Komayalum bu tuğ u rengi begüm
Gözüne hey di ger müsülmân ise

Niçe bir ata şol hadengi begüm
Nâm u nâmûs sana zahmet idür

Atalum bu şîşeye sengi begüm
Tatlu mı tuzlu mı diyem lebüne

Nidelüm biz bu şûh u şengi begüm
K.Burhaneddin G 481
Cihânda yine nev-rûz oldı bu gün
Ne kim maksûd ise rûz oldı bu gün
Düzün sâzunuzı kim yiniledin

Benüm cânuma bir söz oldı bu gün
Gözi gamzesine kalhan cigerdür

Çü anun ohı dil-dûz oldı bu gün
Bilürdi işvelerün ışk-bârî

Ne diyem çün nevâmuz oldı bu gün
Vücûdum dil ile kulah olurdı

Şükür allâha ki göz oldı bu gün
K.Burhaneddin G 482
Yine gördüm bu gün şemsi hamelde
İrişdüm devlete yine el elde
Bulışdum yine ol cânlar ile ki

Bilişmişdüm olarunla ezelde
Anı ki sen gözelde gördi gözüm

Göz elden gitdi görmedi gözelde
Bini hal kıldı ışkı gîsûsınun

Perîşân oldı dil bu akd u hâlde
Yidinci gökde yir tutdı anunçün

Ki vardur ayağı tozı zühalde
K.Burhaneddin G 483
Gark ola tenüm her gice bu yaşa niçe bir
Gözümden ahan yaş başuma aşa niçe bir
İçdügüm ayah şâhâ tutahlarun elindan
Yığıla içümde vü taşa taşa niçe bir
Baş oldı yüregüm sanemâ hecrün elinden

İşdür ki gelür her gice bu başa niçe bir
Esritdi gözi ver-hem ider bizi gîsûsı

Pâmâl olalum rind ile evbâşa niçe bir
Cân diledi binden ki lebin ağzuma vire

Ol fitnece turmaya bu bolcaşa niçe bir
İnceldi tenüm ü yüregüm tolu durur kan

Ten biline dil la'line ohşaşa niçe bir
Handân göreli la'lüni gözümden ahar kan

Giryân olayım ol leb-i beşşâşa niçe bir
K.Burhaneddin G 484
Gördüm saçunı nola uzanur ise yaşum
Görimeyeli nola uzanur ise yaşum
Baş oldı yüregüm sanemâ gamzen ohından

Ayah vir elüme ki fidâ cân ile başum
Taşdur yüregün lîk tenündür gül-i nesrîn

Binüm gönülüm sırçadur u taş ola taşum
Kaçan ki nigâr eliyile ayağ içüre

Mecrûh gerek ki ola yürekdeki başum
Seccâdesini akl salar yüzine karşu

Bir cür'a mey içün girü alm göz i şaşum
K.Burhaneddin G 485
Kılur gönülüm yâr ile bir gice münâcât
Gerek ki kabille irişe cümle-i hâcât
Fitne gözine cânı gönül oynaya diler

Tiz tuta gerek zîrâ ki te'hîr ola âfât
Anca gözümün yaşlarını ben dökeyim ki

Nîl ile furât aha çü bagdâd ola tokat
Ben dilerem anı ki seni dileyem ancah

Ana sevinürem ki el-a'mâlu biniyyât
K.Burhaneddin G 486
Dil-rîş eğer olmaz ise dervîşe ne dirler
Zülfine eğer tolaşa teşvîşe ne dirler
Yadı bilişi ecnebî yü hîşi bilicek

Mest olmayıcah âşık-ı bî-hîşe ne dirler
Taşdur yüregün şîşe durur şâhâ gönülüm

Taşa tohışıcah sanemâ şîşe ne dirler
Îsâr iderem cânı şâhâ kaşlarun içün

Kurbân olıcah her kişi bir kîşe ne dirler
Bilüne irimemedüm ü endîşe hem irmez

İrmeyicek irmeyene endîşe ne dirler
K.Burhaneddin G 487
Dünyâda yine ben koca bir gence irişdüm
Vîrâne içinde sanasın gence irişdüm
Zülfeyni perîşân idi gözleri harâmî

Şükr ana ki ben la'line îmince irişdüm
Biline irişem diyü ben bu yola girdüm

Şol bile ki ol kıldur uzun ince irişdüm
İçince nigârum bir iki ayağ içerken
Tolu ayağı sundum u içince irişdüm
Nârince biliyçün nola nâr olsa gönülde

Servinde çü ben şol iki nârince irişdüm
K.Burhaneddin G 488
Bir müddet eğer bulmaz isen yâr işiginde
Cehd eyle karâr itmege nâ-çâr işiginde
İkrâr gerek ki kılasın cürm ü hatâna

Zîrâ ki ulu cürm ola inkâr işiginde
Ger yâr isen ana kişiyi görmegil ağyâr

Zîrâ ki şâhun olmaya ağyâr işiginde
Sultân kulı ol ki ola âlem sana bağdâd

Yürege yörenimeye ağyâr işiginde
Gülşende eğer bir güli sen kohular isen
Elüne nola batar ise hâr işiginde
Zôr ile zere sevdügümün çün tanı yohdur

Yüz nâle vü bin âh iderem zâr işiginde
Cân hasta vü la'lünden umar derde devâsın

Öldürme şehâ sayruyı attâr işiginde
K.Burhaneddin G 489
Niçe oh urdı gözün ki yüregüm kanmadı
Bunça ayah ki lebün virdi câna kanmadı
Sanmadın saçunı her kılına bin cân virdüm

Cân ana yitmeyecegini gönül sanmadı
Gözleri câdûlayıp kıldı bu aklumı esîr

Zülfi silsilesine bağladı inanmadı
Cân ile sahlamışuz akl ile gönüli zemân

Yâra kul oldı kamu biri bize tanmadı
Şehdi şîrînligine gerçi ki dirûdi meges

Hüsni şem'ine biri bençileyin yanmadı
K.Burhaneddin G 490
Hayâlüne gönül hâne ğegül mi
Gerek il sahlamah hana degül mi
Yaşum deniz ü ben oda yanaram

Gişi suda oda yana degül mi
Gözün hasta olalı hastayam ben

Eğer uyırsa oyana degül mi
Eğer ihsân ile kul olur insân

Beni kul itdi hicrâna degül mi
Saçından azduğumçün bende saldı

Edeb vâcibdür azana degül mi
Diriyem uş begüm ışkun odında

Var ise dîn gel îmâna degül mi
Şehâ sevdâyî oldum zülfün ile

Yazıldum şimdi dîvâna degül mi
K.Burhaneddin G 491
Yüregüm âb u yaşumdur şerâb u cânı gözüm
Bu nev' ile gözün içün döker müdâm gözüm
Kuluna ağzun açıban bir iki söz diyeli

Zihî ki lü'lü' vü la'le virür nizâm gözüm
Cemâli gülşenine gözi olalı nergis
Çemende nergise özin ider gulâm gözüm
Saçı meşâma tahiyyet hevâyile biribir

Suyile salar anunçün ana selâm gözüm
Karâr kılmadı anda meğer hayâli hâs

Kılalı kapusın aç up salâ-yı âm gözüm
K.Burhaneddin G 492
Bana yine tutağundan şerâb-ı nâb gerek
Dirîğ olmayısar ger ciger kebâb gerek
Gönültıme kodı ışkın u oda yahdı onı

Günâhı yohdur anun genc der-harâb gerek
Gözüme ger basar ise yüzün hayâli ayah

Nisâr içün yaşum incü yüzüm zer-âb gerek
Benini gördüm ü didüm bu hindû bunda nedür
Didi ki cennet ise nola bir azâb gerek
Yoluna varlığı koyup gerek ki sohbet idem

Muhib ki ire habîbine ne hicâb gerek
K.Burhaneddin G 493
Ciger firâkun odından kebâb oldı kebâb
Yaşuma bah ki gözümden şerâb oldı şerâb
İmâret ideli ışkun şârın dimâğumda

Gönül vilâyetine bah harâb oldı harâb
İçeli ışkun elinden cânum tolu ayağı

Yitürdi aklı vü gönül serâb oldı serâb
Gözüm içine hayâlün basa di yü ayağın

Yaşum çü la'l yanağum zer-âb oldı zer-âb
Hevân ile yüzümün suyını yire dökdüm

Tenüm oduna yanıban türâb oldı türâb
K.Burhaneddin G 494
İy ciger ışkun odıyile kebâb
Viy gözüm yaşı lebün içün şerâb
Bir tebessüm kıl ki cândur kaygulu

Bâşed andan bize ola feth-i bâb
Gözleründen kanda ma'mûr ola dil

Şâh iki olsa olur iller harâb
Gözlerüm bağlar saçundan her gice

Subha degin niçe bir nakşı ber-âb
La'l-i leblerine hasta vardı cân

Şekker ü şeftâlû didiler cevâb
Ol hayâdan gözlerüm odın döker

Bu iki döker şerâb u ol gül-âb
La'l ü incü dökdi gözüm yüzine

Ben dahı yanağuma urdum zer-âb
Şöyle ki tuzlu durur şâhâ lebün

Ağızun yâdı neçün oldı cülâb
Uyır iken câduladun gönlümi

Sihrdür vallâh gözünde sihr ü hâb
K.Burhaneddin G 495
Ana ki ışkun irişe bir ada irse gerek
Kişi ki terk ide özin murâda irse gerek
Bu ışk kişi başına tanışıban gelmez
Yahasına yapışup bî-irâde irse gerek
Eğerçi gamzesi ohı deler bu yüregümi

Yüregüme yine dem dem yarada irse gerek
Eğerçi lutf u safâdur u gerçi cevr ü cefâ

Benüm yüregüme dahı sırada irse gerek
K.Burhaneddin G 496
Görmedi gözüm hâlî gibi dünyâda şâme
Gördüm mısırı bunca vü vardum niçe şâma
Bir sâ'at irişem didüm idi tapusına

Gülşende salındı nidelüm kopdı kıyâme
Oldı eline câmı vü düşdi lebi aksi

Ol câma sanasın ki lebi eyledi câme
Ol nâme gerek cân irürem ki hatıyile
Cânuma yaza gül yüzinün üsdine nâme
Bir sehl bemmeyile zülfine tolaşam

Pes bana ne hâcet bu kamu dâne vü dâma
Şol la'l-i lebün lezzeti kim geldi hayâle

Ben kâmuma irmezem eğer irmeye kâma
Şol derdi çekerem sanemâ hecrün elinden

Ki cennet ola tamu eğer katresi tama
Bu dünyânun uzunın inen bir nefese say

Çün kalmadı ol rüstem-i destân ile sâma
Çün sûhteem nola eğer pûhte içersem

Ben hâma umaranı ki yazıla bana hâme
K.Burhaneddin G 497
Ben oda yanaram yaş ile nem nem olısa
Şâhum niçe kim var ise pes kem kem olısar
El iltür isem kana yiter hûn-ı cigerden

Olmaya aceb ışk ile ger dem dem olısar
Işk ehli safâsı olıcah zemzemeyile

Olmaya aceb göz yaşı ger zemzem olısar
Gönlüm delüdür tutağun emsem nola iy cân

Nâ-çâr benüm derdüme ol em sem olısar
Cânumı aparursın u gönül koparursın

Şâdî dahı pes yüregüme hem hem olısar
K.Burhaneddin G 498
Zülfini tolaşdırısar boynuma silsile nola
Ben bir kılam ger karışa dünyâda kıl kıla
Nola ruhındağı fülfüle ben tarh eylemişem

atumı
Ger şeh piyâde olıban tarh ide fîl fîle nola
Ömürde ben bir cânumı kayrınlamadum

özgeden
Sen yini geldün bu yola sehl ola dil dile nola
Dünyâ anı bildi ki ben la'l-i lebiyçun yanaram

Sen dahı gel yanagı ol bu nakşı bil bile nola
Gözüm yaşını sil didüm silmedi saldı silsile

Zülfeyni tolaşığını saldıysa silsile nola
K.Burhaneddin G 499
Medh eyleyeler özgeyi nesine diyeler
Ne şekle ne şemâ'ile ne sine diyeler
Bed gûylar diler ise ki ayb ide ana

Bin fikr iderler-ise di nesine diyeler
Benden cânı dileyicegez sîne kaharam

Zîrâ mürüvvet ehli câna sîne diyeler
Cinn ü melek dahı sanemâ şîften durur

Tek dünyâda olan işi nesine diyeler
Yâr ol durur ki yâr yolına vire cânını

Bu söze râst dimeyene sine diyeler
K.Burhaneddin G 500
Gözün durur nigârâ ışk emâmı
Ki revişlerdür ana rekb-i şâmî
Şerâb-ı la'lün ile ter dimâğum

Kılur zülfün mu'attar bu meşâmı
Perîşân eyle zülfüni nigârâ

Diler ki oda sala ûd-ı-hâmı
Bu hasretde geçer ömür bilinmez

Ki dutup yahamı oda yaha mı
Gönülümi safâ gözümi zemzem

Çü kılmışam müşerref kıl makâmı
İçin yârum ile var yüz makâlum

Nedâmî işidimezler nidâmı
Lebindendür sözüm şîrîn eğerçi

Kaşı dir bana ni'me'l-hâl idâmı
Çü el irmez ki kılam ana secde

Eyâ bâd-ı sabâ apar selâmı
Gözi mest olur ise ne acebdür

Çü gözlerüm döker eşk-i müdâmı
Gözün tîği durur bir katre su ki

Hemîşe pâre pâredür niyâmı
Gönülüm şehrine fitne gözündür

Kıyâmetdür şehâ kaddün kıyâmı
K.Burhaneddin G 50l
Gül yine bu suffe içinde safâ düzer
Nergis bu hastalığını câna şifâ düzer
Benefşe hattını ağızına alur ise

Sûsen kılıcıyile zebân ber-kafâ düzer
Gözleri çözdi nâgeh vefâ düzgün eyledi

İslâh eyledi lebi nâgeh cefâ düzer
Her çend âşikâre kaşı bozdı gönüli

Gözleri işveleri cânı ber-hafâ düzer
K.Burhaneddin G 502
Alınma zülfinün ilmelerine ilmesi çoh
Dökilme bağları dügmelerine dügmesi çoh
Düşe yüzün ayağına ki el vire dôst

Gözüni ayağı tozına sür ki sürmesi çoh
Ne gülşene yüzünün cennetini benzedeyim

Ki sünbül ile benefşe gül ile alması çoh
Gönül uçındı çü gördi gîsûları çerisin

Didüm ki deprenü turur üşenme karası çoh
Göz assısına kanâ'at kaçan kıla gönülüm
Visâl merhemi gerekdür ana yarası çoh
K.Burhaneddin G 503
Al çengüni çengî elüne başla nevâya
Sohbetde ki sen çalmayasın çengi ne vâye
Gîsûlarunun bin başı var nâz ile oynar

Ben bir başumı oynadam uş bâd-ı hevâya
Yâr derdi devâdur cânuma olmasun eksük

Degşürmezem olınca ben ol derdi devâya
Bi berg ü nevâ ışkun uzun yolına girdüm

Gül-berg yüzün ile irem ola mı nevâya
Ben servün içün râst budur bî-ser ü pâyam

Benzemişem ol bedr-i cemâlünle nev aya
K.Burhaneddin G 504
Tolu ayah vir iy sâkî zîrâ nev-rûz çağıdur
Şerefdedür hamelde şems ayağ onun ayağıdur
Bana la'li il olursa çü gözi mestdür nola

Eğer zülfeyni şûrişde veyâ kaşları yağıdur
Gözi gönülde esirip niçe kanlar döker görsen

Kılursa arbede nola çü hem özi odağıdur
Yüzinde dâne gösderür tağıdur zülfini çevre

Hele bir gönüli yazmaz ne kara zülfi ağıdur
Bana dirler ki ışkunun kaçandur âhırı bârî

Ne bilem âhırın çünki odun evvel umağıdur
Yüzümi yire sürer isem ki öpem ayağın anun

Bunı ben benden itmezem anun zülfi yasağıdur
Niçe kûh u kemer gezdi karâr idemedi zülfi

Gönül kıldı karâr anda aceb degül ki yağıdur
K.Burhaneddin G 505
Ger cânuna cân isder isen gel berü cân uş
Ne cân ki hayât-ı dil-i cânân-ı cihân uş
Lü'lü' diler isen gözüm uş varma muhîte

Altun mı gerek yüzüme bah altuna kân uş
La'lün boyadı göz yaşı kanına tenümi

Ol şimdi hayâlüni boyar kanına kan uş
Ger hûb hayâl isder isen biline bahgil

Bah piste ağızına ki ser-beste gümân uş
Biz sayımuz özgeden ü göreli kaşını

Kurbân iderüz cânı ki îd-i remezân uş
K.Burhaneddin G 506
Gözlerümde nigârâ yaşını gör
Kana yatmış yüregi başını gör
Lebinün çeşmesinden içini gör

Bilinün sâyesine taşını gör
Hüsni devrinde ger ciger yandı

Kirpügi gamzesiyle kaşını gör
Gözi konuhlığında oh yidi dil

İy ciger ana göre aşını gör
Göz ider gözlerümi kan yaş ile

Uzadur yüz yaş ana yaşını gör
K.Burhaneddin G 507
Bülbül yine giryândur ü gülşen yine hurrem
Gonce yine handândur u nergis yine pür-gam
Bülbül gerek ağlaya sabâha degin anca

Ki düşe hayâdan gelinün üsdine şeb-nem
Subh ol güneş içün dem-i serd ura revâ mı

Ya la'liyiçün lâle ağızın aça dem dem
Sevdâma müferrih diledüm la'l-i lebinden

Kan olmaya ger aydur ise ol bana em sem
Tek sen binüm ol uçmağı kime gerek ise

Terk eyledi bir buğdayiçün uçmağı âdem
Hâlünde safâ anladum iy ka'be-i dilhâ

Ol zemzeme eyledi benüm gözümi zemzem
Merhem diledüm sırr ile yarama lebinden
İrürdi sabâ gîsûsına eyledi ver-hem
K.Burhaneddin G 508
Gönülümde şehâ ışkun mukarrer
Olacahdur ne kim olmış mukadder
Hayâtı cânumun la'l-i lebündür

Zihî gâzî gözün allâhu ekber
Leb-i la'lün durur la'l-i lebündür

Câna dermân diyimezüz mükerrer
Ne ki hüsnünde yazdıyige hattun

Gönül levhinde biz ohıruz ezber
Bilimezüz ki sensin ya hayâlün

Olan gözümüze karşu musavver
Vücûdumuz durur ışkun hamîri

Hele ışkun ile olmış muhammer
Nola oldıyise zülfün müşevveş

Cihân çün oldı ışkunla müşemmer
Gönül andan kaçan ayrılısardur

Bu bir hatt ile ki yazmış müzevver
Hatun içün öleyim ki gül üzre

Yazar âzâdlığumı muharrer
K.Burhaneddin G 509
Benzüm saru vü yaşumı al itdün eyle mi
Sevdân ile tenümi hayâl itdün eyle mi
Câdû gözün ü dâne benün dâm saçlarun

Sayd itmege cânumı kim al itdün eyle mi
Od ile su içinde beni müstemend idüp

Işkunı od yarunı zülâl itdün eyle mi
Bir bûseyi bana iy müsülmân harâm idüp

Kan içmegi lebüne helâl itdün eyle mi
Gözün bi'aynihi yüregümi kılur hedef

Işkuna kaddümi dahı dâl itdün eyle mi
Bedri dahı köniledi ola mı ay yüzün

Na'l olmağa atuna hilâl itdün eyle mi
Işkun cânuma virdün ü bir sabr virmedün

Bizümle turfa hâl-i muhâl itdün eyle mi
K.Burhaneddin G 510
Sanemâ kara gözün bizüm ile ala durur
Gönüli gizler isem dahı komaz ala durur
Hindû benlerüni şol la'l-i lebün yanında

Görürem cergelemiş ola mı büt hâle durur
Gîsûlarun gice vü bedr yüzün ârızunı

Be-hakîkat deneyicek sanasın hâle durur
Cüfte kaşuna gönül vardı gözün oh çeker

Cân didi noldı sana âşık-ı sad sâle durur
Hecri meydânına âşık varı kodı gönlin

Kimisi üze gelür ü kimisi kala durur
Hattını gördi gönül didüm ana ayb degül

Âdet oldur ki aru kandayise bala durur
Gözi kirpükleri ohıyile gözler gözümi

Urımaz zîrâ yaşum denizine tala durur
Cevr ohları ki gamzen gönül ivine atar

Mancınık taşlarıdur ki yöni turhala durur
K.Burhaneddin G 511
Olmasun ayb sorarsavuz ki nedür tutağun
Mey mi ya la'l midür ya ho şekerdür tutağun
Esridür gözün ü zülfün tutar u kaşun atar

İllâ bir nefes ile yine dirûdür tutağun
Göreli gözlerümün yaşını kim kanın ahar

Kıpkızıl oldı ola mı ki hacildür tutağun
Zulm ider câdû gözün cânuma kıldurma hatâ

Çünki lutf ile kıla nola bahildur tutağun
Kirpügünün ohı vü gîsûlarun bendi bana
Sehl geçe umaram zîrâ ki ildür tutağun
K.Burhaneddin G 512
Sâhiri isder isen gel göze göz bu göze bah
Güneşi gördüm dir isen yüze yüz bu yüze bah
Sanmagıl ger olur isen ki harâb ola tenün

Bu hevâda cân virürsin leblerinde tuza bah
Giceler nola gönül zülfinde ser-gerdân ola

Çün seher yili eser bu subh-dem gündüze bah
Ben güneşde garka oldum bu münahhamları

gör
Ki bana dirler ki dünle turu gel yılduza bah
Cân u akl u gönül ü ten oynamışam bu yola

Özini bizden esirger şeyh-i nev-âmûza bah
Ben bu yoh varlığumı tuhfe aparmışam ana

Dilerem andan özin bu lutf ile deryûze bah
Göreli kaşı hilâlin rûze tutdum özgeden

Cânumı oynamışam bu îdi gör ol rûza bah
K.Burhaneddin G 513
Ben bilürem anı iy cân bil bile
Silme yaşumı ki ola silsile
Cân ho bizde yoh sınarsan sen bizi

Bize vir yârdan haber bir dil dile
Cân çü yoh ağzında olalım mukîm

Ten karışsun gîsûsına kıl kıla
Bu gice yandurdı gönül şem'ini

Ay yüzinde gezdi zülfin til tile
Nola ben ger tozunı izler isem

Çün görürem kulluğuna yıl yıla
K.Burhaneddin G 514
Âh eğer bahıp tapunı görmeyem
Düş göriben yine sana yormayam
Hîç zemânda hîç mekânda hîç nese

Görmeyem ki anda sini görmeyem
Kuralı sen gîsûlarun tuzağın

Nezrüm oldur kuşa tuzah kurmayam
Işk-bâzî meclisinde niçe ki

Tapun oturur ola ben turmayam
Niçe ki bâz oldı gözlerün şehâ
Ayruğa gönül kuşın uydurmayam
K.Burhaneddin G 515
İy seyyid-i hûbân lebün gösder hüseynî olalum
Şunı ki isderler kamu söyle ki sende bulalum
Ya odunı gel yah bize ya hoş nazarla bah bize

Niçe niçe şol gül gibi geh tâze vü geh solalum
Senden bize çün çâre yoh derd-i dil-i bî-çâre

çoh
Şöyle ki varsın ol hele şöyle ki varuz olalum
Şâhâ gönül senden tolu derdüm nidem binden

ulu
Niçe ki derd uluyise hele anunla tolalum
Gül gibi açıl yüzüme hûrdeler itme sözüme

Koyma beni kendüzüme gel gül yüzüne
gülelüm
K.Burhaneddin G 516
Bîdâr olalum bu gice hâbı niderüz biz
Sırf u tolu sun ayağı âbı niderüz biz
Cevrün odına yahdı yiter cânumı gözün

Sun azb tutağunı azâbı niderüz biz
Gözün bize hammâr lebün nukl yiter gel

Çun sûhteyüz dahı kebâbı niderüz biz
La'lünden i cân hasretümüzdür mey-i ma'kûd

Vir kime gerek ise müzâbı niderüz biz
Cân kıldı müsellem gönüli gözleriyiçün

Redd eylediler ki bu harâbı niderüz biz
K.Burhaneddin G 517
Seher yili yine deprendi iç nedîm ayağı
Nesîm içün içelüm ü ne zer ne sîm ayağı
Cehennem içre eğer fi'l-mesel ola rûzî

Nigâr elinden ola cennet-i na'îm ayağı
Seyâhatı komayam zülfi mülki içinde

Niçe ki elde olursa yârun mukîm ayağı
Temâm ala gönül ile cânum elin eline

Elüme çünki suna işveyile nîm ayağı
Tutağı kılmış idi va'de cânuma bir ayah

Tolu vü nukd gerekdür ola kerîm ayağı
K.Burhaneddin G 518
Sâkî tolu vir ayağı mansûruz eyle bil
Mutrib nevâ düzüp dahı mahmûruz eyle bil
Ber-dâr kıla bu gönlümi zülfünde iy nigâr

Lutfun olursa ortada mansûruz eyle bil
Gönül gözünle sehl ola oldıyise harâb

La'lün hayâliyile çü ma'mûruz eyle bil
Kahrun gözine olalı manzûr gönülüm

Rahmet gözinden uşdaya mestûruz eyle bil
Bir iki gün visâlüne irgür dünyâda

Birine yüz gün oldı ki mehcûruz eyle bil
K.Burhaneddin G 519
Şundan ki gözi gamzesi kaş yasına düşdüm
Bilün i yârânlar ki gönül yasına düşdüm
Kuru1dum idi vaslını sayd eylemege lîk
Gözleri beni câdûladı yasına düşdüm
Ayağa beni saldıyidi zülfiyile lîk

İşvesi yine dutdı elüm pâsına düşdüm
Hammâmda câdû göziyile mîm ağızım

Gördüm su olup eriyiben tasına düşdüm
Her dem gözümün yaşı vü gönül odı taşar

Esirge bin od u su mikyâsına düşdüm
Hindû habeşün cündine mansûr olur iken

Nâ-geh saçınun bir kılına asına düşdüm
Mûr oldum ise mâr saçıyile ne aceb

Çün cehd idüben son ucı helvâsına düşdüm
K.Burhaneddin G 520
Şâhâ enegün alması âbî degülmidür
Hâba gözüm gözün içün âbî degül midür
Em diledüm bu derdüme la'lini dişledi

İnsâfa gelelüm ya cevâbı degül midür
Gözüm mey ahıdur yaşını gözleriyiçün

Gönül yüregi bağrı kebâbı degül midür
Nola imâret itse gözün gönlüm ilini

Rahmet yiridür özi harâbı degül midür
Ben varlığumı cân yolına terk kılmışam

Varlıh kişiye cânı hicâbı degül midür
K.Burhaneddin G 52l
Ben bülbüliyem gül özini goncede gizler
Işkum denizini bili bir incede gizler
Ben âleme fâş eylemişem hüsnini anun

Sehl ola eğer sevgüyi bir niçede gizler
Kaşları terâzûsına mîzâna koduh cân

Tanrısıyile kendü bilür sencede gizler
Her çend ki şîr ise şehün hüsni cihânda

Lutfı dahı var ki gönüli pencede gizler
Ayyâr durur yâr nideyim ben anun ile

Basmağa yüzüme kademin rencede gizler
K.Burhaneddin G 522
Burâk-ı ışka binüben kılur gönül mi'râc
Giyüben ol tonı kim tohımaz anı nessâc
Atunı salıben olgıl piyâde ruh ruha ur
Bu ruk'ada bunı oynayımaz meğer leclâc
Gönül ne ide hevâsıyle şîr ki âhû

Ciger ne kıla göziyile bâz ki dürrâc
Tutahlarun biribiriyile leb-â-leb olup

Yürek kanıyıçün eyleyimez meğer kengâc
Humâr göreli gözüni gözlerüm şâhâ

Gönüli kıyma çekiben irürdi bir umac
Bu cân u akl u dile gözlerün ne kılduğını

Ne diyeyim ki seyidlere kılmadı haccâc
Hayâli gûşesine konar ise gözümün

Nisâr idem ana lü'lü' özümi virem bâc
Degül ki kendü geleligönüle ışkı anun

Buyırmışam kamu bûd u vücûdumı târâc
Ne mâl acısı vü ne hôd yol arnuğı kala hîç

Safâyile eğer ol ka'beyi tavâf ide hâc
Visâli hânı bini niçesi koya mahrûm

Çü sufra artuğıyile toyınur ola bin ac
Kişi sıruma döyimez ve ger ne atayidüm

Bu tağ ile taşı nite ki panbuğı hallâc
Benüm boyum degül ol boy ki ol boya cüz hak

Dahı kişi tohıya bile ton içün dîbâc
K.Burhaneddin G 523
Biribidi hüsnüne dil gözi ki vara şikâra
Bilimedi ol şikârı ki şikâr ola şikâra
Beden ayruğ olur ise çü visâl ola hâsıl
Çü hayât-ı ma'nevîdür bu vücûd pes çi kâre
Güneşün eğerçi vardur ceveânı bî-edeb lîk

Tana degin ol hayâdan duta yüzine sitâre
Bini ayb idene karşu yüzünün nikâbını sal

Ki cihân gözile göre nice mûm olur hicâre
Çü salına ince bili kılı yara lutfıyile

Çü söze gelür ağızı şekeri kılur dü pâre
Gerek ihtiyâr idem ben ki gide bu ihtiyârum

Bana baht yâr olursa ki irem bu ihtiyâra
Bu yemen yemîniyile nemini gözüm dökiben

Dahı yüregüm odını irürimedi yesâra
Çü hevâ yili katıdur beni gönlegüne algıl

Ki çü şem' bu ki uğrar ola hâceti fenâra
K.Burhaneddin G 524
Sana oynamağa cânı tapuna lâyık at olsa
Kadüne kaşlarun gibi bu kaddüm iki kat olsa
Şehâ yeldâ gicesinden senün zülfeynün

uzundur
Nola kadrince cânuma visâlünden berât olsa
Ne zehrem var ki hüsnün-çün diye bilem ki

zühredür
Velî vaslun kavâ'îdi nolardı sâbitât olsa
Çemende serv kaddün-çün başınun üsdine

turdı
Revâyidi kaşun içün ana ger iki kat olsa
Senün bir işven içün ki kılursın âşıka her dem

Olur mağfur eğer senden hezârân seyyi'ât olsa
Ruhum hôd gark-ı eşk oldı gönül ışkuna virdi at

Nola uş böyle oynunla gönülüm şâh-mât olsa
K.Burhaneddin G 525
Yini rûha irdi cânum yine bu cihân içinde
Ne aceb bahâr gördüm sanemâ hazân içinde
Cigerün şehâ lebünden soraram şikâyetini

Ne revâ durur ki tutağun bu kan içinde
Bilüni hayâl idersem bini zülfün ile asgıl

Bana söylemez olursan kaluram gümân içinde
Yüzün ile kara zülfün bu cihânda fitne oldı

Kaddüni kıyâmet itmiş bu âhır zemân içinde
Özini atıcı sanan ohuna esîr olmış
Gözün ohına döyimez göricek kemân içinde
K.Burhaneddin G 526
Nigârâ senden ırahlıh bana melâl idi bu
İrişmemek tapuna katı infi'âl idi bu
Lebüni dürc-i güher anlamah gümân idi ol

Bilüni rûh-ı revân bildügüm hayâl idi bu
Yanağun alı ki altun ider yüzüm gümişin

Gözüme görinicek bellü bildüm âl idi bu
Gören kaşunı yüzünden kınâ'ı açıcağaz

Diye ki bedr kaçan oldı çün hilâl idi bu
Eğerçi mümkin idi bana ki yoluna ölem

Tapundan ayru dirilmek bana muhâl idi bu
Senünle bini vü sensüz bulımazam sini ben
Niçesi ulaşuh ola bana ne hâl idi bu
Ağız ağız lebüne leblerüm sırrını didi

Ben esrüg idüm ü tapun o berk muhâl idi bu
Bilün gözümde ne kıl idi ki bini kıl ider

Sözün bini oda yahdı aceb ne kâl idi bu
K.Burhaneddin G 527
Sungıl ayağı sâkî dünyâ güzerândur
Çohlar bu deme irmedi çohlar digerândur
Gamzen ohını at u nikâbunı yüzünden

Gider ki göreler ki kemîn içre kemândur
Şol servüne bin cânı revân eyleyeyim gel

Gözlerüme ki kanlu yaşı âb-ı revândur
Gözüm kuşı âlemde hemîn sana ilişdi

Eglenmegi dünyâda işigünde hemândur
Yârdan dilemez kişi ki ayru ola yohsa

Ölüm dahı ışk ehline bir dem seyerândur
K.Burhaneddin G 528
Bençileyin âşık-ı bî-çâre yoh
Çâremüz ne derdine çün çâre yoh
Sen garîb olalı gönlümde mukîm

Bençileyin şehrde âvâre yoh
Gice rûşendür ki nisbet zülfüne

Kara yohdur kara yohdur kara yoh
Leblerün dar-ı şifâ vü şerbeti

Bençileyin hasta vü bimâra yoh
Nisbet olmaz sînene nesrîn begüm

Yüregün gibi neçün bir hâre yok
K.Burhaneddin G 529
Tâ gözlerüm yaşı lebün içün müdâm olur
Gönlümde dişlerün ile lâbüd nizâm olur
Ben ber-devâm işven içün cânı oynaram

Zîrâ ki derdüne yanaram ol devâm olur
Ben dilerem nühüfte nevâ vâm cânuma çün

Akl u dil ivaz virürem ol ne vâm olur
Gîsûsı çîn senün gibi olmaya mısrda

Ki yüzi subh u gözi hatâ zülfi şâm olur
Sen hüsn içinde adlusın u kim ki yoluna
Cânını oynaya sanemâ nîk-nâm olur
K.Burhaneddin G 530
Lebünden çün sözün kand ile düşdi
Hemân dem derd ile cân dile düşdi
Gönül kaçan imâret olısardur

Çü cevrün taşları kandîle düşdi
Lebün kanuma girdi gizler özin

Niçesi gizlene kan dile düşdi
Ne dem gördüm lebinden bilimezem

Ki andan yüregi kan dile düşdi
Devâ sordum lebinden yüregüme

Cevâbı hem bana kan dile düşdi
K.Burhaneddin G 531
Çün bili hayâl ola vü ağızı gümândur
Ayb olmaya ger gözi kaşı tîr ü kemândur
Apardı gözi gönülümi la'li söziyle

Ben tutısaram leblerini çünki zemândur
Ben nakd virürem sana akl u dil ü cânı

Sen vaslı koma nesyiye bir gör ne zemândur
Ben âşık-ı sâdık velî mahrûm yüzinden

Ma'şûka dahı nâzük ü ahlâkı yamândur
Gözüm seni gördi vü gönül oduna yandı

Ondan berü göz ile gönül arası kandur
K.Burhaneddin G 532
Nigârâ dil odundan oldı nâşî
Taparuz şimdi ışk-ı dil-tirâşı
Yazımazuz senün ışkuna biz şerh

Meded kıla meğer ana hâvâşî
Hemîşe gamzesi cânı kanadur

Yinimezüz bu mest-i dil-hırâşı
Anun şem'i odına yandı ferrâş

Diler ferrâş ki kıla ferâşı
Ahar sular hayâliyçün ahıdup

Gözüm düzmiş durur bir hücre kâşî
Şunun ki etegün irdi eline

Nişe ayağuna koymaya başı
Ma'âdin kim bilür her gişinün lîk

Zihî hoşdur bu uşşâkun ma'âşı
K.Burhaneddin G 533
İrince benüm cânum şol yâr-ı dil-ârâma
Görmedi tenüm hoşlığ irmedi dil ârâma
Ol yâra irişicek gönlün ki derûnîdır

Ol takâtı kalmaz ki gire bile arama
Yahama anun ışkı yapışalı ne zehre

Ki meyl ide gözlerüm bir pûhteye ya hâma
Gönül tûtîsi evvel la'linde şeker tatdı

Andan özini saldı şol nergis-i bâdâma
Didüm yüzüne bah gör şâme ki ne miskîndür

Aydur ki ne fitnedür ol rûma vü ya şâma
K.Burhaneddin G 534
Lutfun yine bizümle şâhâne olısardur
Öldügiyiçün âşık şâhâ ne olısardur
Merdümlik idüp gözüm döker iri incüler

Merdümlerün işi hem merdâne olısardur
Cânlu kişi sana cân oynar sanemâ lîkin

Cânâneye cân virmek ya câna olısardur
Bir katre derün şâhâ geldi gözüme bu dem

Ummâna düşen katre dür-dâne olısardur
Bâğçana çü cân girdi elbette anun meyli

Şeftâlû ehe girmez rümmâna olısardur
Gözün ile zülfünden esrük ü perîşânam

Ayb itme eğer sözüm mestâne olısardur
Mecnûn ile leylînün meyli var idi âhır
Âlem sana anun-çün dîvâne olısardur
K.Burhaneddin G 535
Niçe çekeyim derd ile bî-dâd işiginde
Bir gün varayım çağırarım dâd işiginde
Ben ney gibi ger yanar isem sehl ola ana

Çün ûd kılur nâle vü feryâd işiginde
Cân virmek ü derd almağ u ışk odına yanmağ

Gerek ki kılam ışk ile bünyâd işiginde
Ben bendesi olam u gerek olmayam âzâd

Sehl ola kazanur isem âzâd işiginde
Dil-şâd oluram şol gözi ayyâr ile dâyim

K'anun gibi göz görmeye bağdâd işiginde
K.Burhaneddin G 536
Ger girür isen nola sen bu gice koynuma
Ya nola koşınursan tana degin oynuma
Gönülüme gözlerün şol resm ile aharlar

Ki kaplan enükleri ahın ide koynuma
Gözlerün ider câna her ne ki ider ise

Elün ayağun yazuh irer ise boynuma
Ben türkem ü sen tatar yolıyle sorışalum

O câyı gerek bana bahar isen oynuma
K.Burhaneddin G 537
Yine yâr-ı dil-rübâmuz bize nâz ider revâ mı
Yine çengin aldı ele yini sâz ider revâ mı
Dil ana sarîh kuldur bu kinâyete ne hâcet
Çü hakîkat anun oldum bu mecâz ider revâ mı
Lebüni dile gelürsem niçe muhtasar diyeyüm

Kaddüm beyân idersem ki derâz ider revâ mı
Ne revâ ki perdenüzde bu nesîme yol vireler

Ki saçunı sünbül ile vara râz ider revâ mı
Cânı ışkı kîmyâsı niçe odlara salıpdur

Misümi çün altun itdi ne güdâz ider revâ mı
Gözi bâz iken bu keklik çü şikâr ider hemîşe

Gözini çü bağladı uş gözi bâz ider revâ mı
K.Burhaneddin G 538
Niçe niçe bize sevdâ yed-i beyzâyı gösdersen
Yüzüm sîmin çü zerkılduil bize sîmâyı
gösdersen
Gözümden nîl ahar her dem didüm ki iy kara

gözlü
Nola bana bu ırmahlar ahan deryâyı gösdersen
Gözüm meşk-i sakâ döker nola iy pehlevân-ı

hüsn
Bu meydân-ı melâhatde bize ser-pâyı
gösdersen
Zemânlardur ki şîşe dil sınur taş bağırun ile

Dil-i sengîni gösderdün ten-i dîbâyı gösdersen
Şerâba nisbet eyleyen lebüni ola sevdâyî

Hezârân dil ola mecnûn sen ol hamrâyı
gösdersen
Niçe şehlâ durur şâhâ senün şeh ruhlarun içün

Dahı niçeler olaydı eğer şehlâyı gösdersen
Hilâli göreli kaşun kırar uşşâkı oh ile

Güneş yüzün ne kılaydı eğer bedr ayı
gösdersen
K.Burhaneddin G 539
Kıldı gönülüm hüsnün ile halvet-i nâzük
İrişdi bize vaslun ile devlet-i nâzük
Gösderdi bu gün mu'cizesini şehâ hüsnün

Ki yazdı bu dem hattıyile âyet-i nâzük
Ger virdiyise yûsufa hak gâyet-i hüsni

Hüsnüni sinün kıldı bu gün gâyet-i nâzük
Ben şem' u gözüm sâkî vü yürek kanı süçi

Gel ki kılalum sinün ile sohbet-i nâzük
İnce didiler saçı kılın bili katında
Gözün ne hayâl eyledi bu gayret-i nâzük
K.Burhaneddin G 540
Sanemâ hazân irişmiş gel ahı bu hâlini gör
Nazar it kemâline bah yine dün zevâlini gör
Kimisi beyenik âşık saruya boyamış özin

Kiminün be-resm-i hûbân yanağınun alını gör
Her ağaç bu çağ içinde sanasın ki bir büt olmış

Yöri dünyâ haline bah bu cihân muhâlini gör
Salmışun ilen apar cânumı ki diye gören

Niçe sayd ider pelengi bu geyik maralini gör
Bu cihânda hüsne mâla niçe gırre olısarsın

Bu bahâr-ı hüsnine bah ya hazân-ı mâlını gör
Bağ içine salınu gir ki çağıra yapracuhlar

Biri birne ditreşüben ki falân cemâlini gör
Kıla benzemiş tenüm ki bilüne kıla teşebbüh

Var anun gümânına bah gel anun hayâlini gör
K.Burhaneddin G 541
Rûy-ı nigâr u fasl-ı bahâr u şükûfedür
Bu fasl ilçilerine cânlar ulûfedür
Kim terk kılur ise cihânı anı kovar

Pes bu cihân sıdk ile bir râst yûfadur
Ger ism-i a'zamı işide çöpe saymaya

Şol kalb-i hâm kim nazarı kem hurûfadur
Dünyâ çü kalbdür ana uymasa yigirek

Kim nefsine uyar ise nakdı züyûfadur
Bu dünyâ halkınun onı yarıma degmeye

Âhâdı ışk erenlerinün bin ulûfadur
K.Burhaneddin G 542
Hamr içmedin nigâr gözinün humârı var
Peyveste ışk ile kaşınun kâr u bârı var
Kıldum rakîbden gile aydur ki iy fülân

Nerde ki gül olur ise elbette hârı var
Kanda ki bir garîb kılur nevha giceler

Ya der-diyâr olmaya ya derd-i yârı var
Yüz göz ile hayâlüni diler bu gözlerüm

Çokdur şerâbı zer tabakında nisârı var
Gül goncada hayâyile gizledi yüzini
Lâbüd ayârını bile her kim ki ârı var
Urur yemîni mushafa her ki emîn ise

Ki gizlemeye sana beden yesârı var
Bir dâğ ur didi zemândur gözün bana

Onulmadı dahı yarası vü koharı var
K.Burhaneddin G 543
Yâr bana hicrânı odını sanasın yaradur
Kim beni geh yoh kılur ışk ile vü geh yaradur
Çün bilürem ki nigârun meyli vardur dâneye

Gözlerüm her lahza gözden ahıdurlar yaradur
Biliyile hîç olursa ağzıyi1e teng dil

Sehl tutmah gerek anı çün kamusı yaradur
Dil diledi gamzeleri dilediler ki anı
İgnece yir sağ bulınmaz dil kamusı yaradur
Gamzesi tâze gönül diledi ki bûte kıla

Didüm uş gönül hele varınca bu key yaradur
K.Burhaneddin G 544
Nigârâ firkatundan cân üzile
Visâlün sâ'atinde dil ezile
Niçesi iltifât ide bana şol

Ki bahâr bu cihâna bir göz ile
Yazuğa yazıla mı ger humârum

Anun la'l-i lebiyile yazıla
Dil azdı zülfi hindûstân ilidür

Nola bir memleketde ger azıla
Lebünden çekdügümi bah yüzüme

Ki la'l ile zer üsdinde yazıla
Dilerem gönülünde bu mahabbet

Ki nakş olup taş üsdinde kazıla
Hevândan özge çâre yohdur ana

Anun zülfiyle benzer ki söz ile
K.Burhaneddin G 545
Ne dem ki sensüz olursa gönüle ola nedem
Nagamlar pe ne çeker gönül tapuna ne gam
Nesem ki fürkatunı çeke dahı dirilmez

Var ise çâre ana kıl yoğ ise ana ne sem
Eğer irem tapusına bana na'îm cahîm

Ve ger ırah düşer isem cehennem ola irem
Visâlünüz azıdur u firâkunuz eridür

Dilegüm ol ki kılasın inâyetüni hakem
Bilün çekimedi ömrince konşısı yükini

Yuharu bah niçe ben furkatı yükini çekem
K.Burhaneddin G 546
Hîç bilün gibi kılı vehm hayâl kıla mı
Akl bunı görür ise hattı muhâl kıla mı
Şâfi'i ger görür ise leblerinün halâvetin

Meylüm içün benüm ana hûnı helâl kıla mı
Tanrı cemîl ü ol cemîl cins sever mücânisin

Mü'min anı bilüp dahı terk-i cemâl kıla mı
Gözleri oh ile câna bir dem içinde yazduğın
Hiç moğal çerisine rüstem-i zâl kıla mı
Aşık-ı teşne mest ola ire lebün zülâline

Niçe tasavvur idesin yâd-ı vebâl kıla mı
K.Burhaneddin G 547
Şeha şol lebleründen emen
Hayatâ irişür bir lahza âmen
Sana müstağrak oldum bilimezem

Ki sen mensin göziken göze ya men
Lebüm huşk oldı ana çâre senden

Gözüm ter kılalı yolunda dâmen
Hevâdan bir şerâre gördi cânum

Nesin didüm didi ki oda yahan
Çü zülfünün hevâsıyle bilişdür
Gerek anber ola bu oda yanan
Gözün tatarınun yasağı budur

Ki kurtılmaya bu ışka yasanan
Gerek ki âşık ola şem' gibi

Ki pervâne ola odına bahan
K.Burhaneddin G 548
Yürekden kopdı yine bir zebâne
Ki gelmez şerhi anun bu zebâna
Vücûdundan gönül tecrîd olur ki

Sımarlar ana bir yük sôfiyâne
Bu dehri dehrî dirler neyleyelüm

Muvâfık olımaz bize zemâne
Hayâle düşdi biliyle gönülüm

Ağızıyle düşer cân yüz gümâna
Gönül hâlini yüzüm ayda durur

Ne hâcet ortada bir tercemâna
Gönül hâli sebükdür gözün ile

Katı muhtâcdur ratl-ı gerâna
Kenârından kenâr iden gerekdür

Ki gele şol miyânından miyâna
K.Burhaneddin G 551
Yüzüne ay hayrân olalıdan
Güneş ber-nehc devrân olalıdan
Tenüm görmedi cânunn gibi bir cân

Ten-i insâna bu cân olalıdan
Zelîhâ görmedi gözüm sinün tek

Bu yûsuf ışka zindân olalıdan
Gözüm bir ebrdür giryân sanasın

Yanağun verd-i handân olalıdan
Leb ü dendânda şîrîn nüktelerdür

Lebün vasfı be-dendân olalıdan
Gönül kûyına çevgân zülfi oldı

Cihân uşşâka meydân olalıdan
Çıhardum ol düri bu bahr içinden

Cihânda bahr u evzân olalıdan
Binümle ışka vü sinünle hüsne

Mesel kimdür bu mîzân olalıdan
Gülâb ahar yanağuna hayâdan

Gönülde ışkı sûzân olalıdan
Dür-efşân olmadı hergiz bu gözüm

Bunun tek bir gül-efşân olalıdan
Bulud giryân durur u berk handân

Saçunla dil perîşân olalıdan
K.Burhaneddin G 550
Ne sevdâ düşdi yine bu hazâna
Ki altun ile toldurdı hizâne
Ne ışkı ki nihân idi gönülde

Çü gider oldı getürdi ıyâna
Ola benzi saru toprağa düşe

Hevâya hel nesene ki tayana
Zemânı vâsılâ ne sebz geydi

Müza'fer geydi şimdi âşıkâne
İşâret bu kadar yitmez mi bize

Ki var durur fenâ ender-miyâne
Hazân gibi sarar ayağına düş

Dilerse yâr ışkına nişâne
Firâvân destgâhı yoh bekâsı

Cihânun sûdı yitmek çün ziyâna
K.Burhaneddin G 551
Lebüni diledi dil ya'nî keşf-i râz gerek
Gönül saçunı sever ömrümüz dırâz gerek
Dilerse hüsni ki mahmûd ola âkıbeti
Benüm gibi işiginde niçe ayâz gerek
Bu çeşm-bâz ki geh hastadur u geh hufte

Gönül ki avlaşa gâyetde çeşm bâz gerek
Ciger kaniyile gözüm vuzû kılur ola mı

Ki yüzi kıblesine karşu bir nemâz gerek
Nühüfte lebleri dirler bize ki iy uşşâk

İrişmege bu hicâza nevâ vü sâz gerek
Hakîkate iricek ışk sen ü ben kalmaz

Bu nesneye döyimezüz bize mecâz gerek
Niyâz vasluna vardur u nâzuna dahı bin

Çün ışk nâzük ola nâz u hem niyâz gerek
K.Burhaneddin G 552
Gönülüm bişürür sevdâ bu gice
K'ola sinünile yeldâ bu gice
Bu gice şol gicedür ki dilerem

Ki hergiz olmaya ferdâ bu gice
Geçer yil gibi ele girmeyiser

Dirîğa işbu gün derdâ bu gice
Aceb dünyâda bir dahı ola mı

Benüm tek hüsnüne şeydâ bu gice
Günün yüzi yüzün nûrında lâ-şey'

Gice zülfünle nâ-peydâ bu gice
K.Burhaneddin G 553
Sençileyin aceb eğer uçmağ içinde hûr ola
Hûr eğer olur ise niçesi bî-kusûr ola
Güneş eğer ziyâ ile âlemi hurrem eyledi

Zulmeti zülfünün şehâ gönül içinde nûr ola
Sini eğer sever isem ışkuna dahı âşıkam

Işkumı dahı severem tâ ki bana huzûr ola
Kaddi kıyâmet eyledün cânuma yitmedi mi ol

Gîsûnı yile viresin tâ meded-i nüşûr ola
Benleri kıldı müşk tek huşk kanını yüregün

Tâ ki zebâne urıcah ışk odı ol bahur ola
Bâd-ı sabâ ger irüre zülfi kohusını yiter

Ölü dirilmege neçün hâcet-i nefh-i sûr ola
K.Burhaneddin G 554
La'l-i lebün gibi begüm kanı şeker kanı şeker
Dişlerünün dürri gibi kanda bulına bir güher
Müşk sinün saçun gibi çîni nedür hatâda yoh

Ola ki çînde âhûda ger olur ise hûn ciger
Gözde hayâli hüsnünün nakş-ı ber-âbdur

begüm
Gönülünüzde hattunuz yazdı cefâyı der-hacer
Gözlerümi yaş idiben huşk kılan dimâğumı

Işkun ola dahı nedür bana cihânda huşk ü ter
La'l ü dürer döker gözüm yâr ayağı tozına

Böyle gerek ki kılına kimde ki var ise nazar
K.Burhaneddin G 555
Türk-i hatâ gözi anun azm-i şikâr eylemiş
Zülfi çerilerine uş yinile câr eylemiş
Gerçi yemînidür yemîn gözüm anun emin bilür
Işkı anun yesârınun yüsr yesâr eylemiş
Zülfi hevâsına göre kalmadı dilde hîç karâr

Pes niçe delü gönülüm anda karâr eylemiş
Gîsûsı târı dilberün mâr durur gönülüme

Gönüli târ u mâr iden zülfini mâr eylemiş
Gerçi kenâra irmedi derd-i miyânı dilberün

Dil zi-miyân turu gelüp azm-i kenâr eylemiş
K.Burhaneddin G 556
İncelik içinde bili gâyet
Bir tağı götürdi zî-kerâmet
Servini kılur ise hırâmân

Kopar bu tenümde yüz kıyâmet
Mî'âd-ı visâli hîç belürmez

Zîrâ ki mugîs ola sâ'at
Bir güldürür ise ağladur bin

Berk ola yağışa hem alâmet
Bahsun yüzine özin sınasun

Anlar ki kılur bini melâmet
Çoh hastalarun kanını içdi

Güvleşdi gözine şol sakâmet
Kan ile gerek vuzû ala dil

Tâ ayrıla âdet ü ibâdet
K.Burhaneddin G 557
Nigârı bağda gördüm gök içinde
Nola güneşi gördüm gök içinde
Nigârı zâhir eğer görmez isem

Gözüm karşusınadur ög içinde
Bini bir gez anarsan bana yiter

Eğer diler isen yüz sög içinde
Hayâlün içmeye gönül içinden

Gerekse sög ü gerek ög içinde
Gök altnda yir üstinde senün tek

Gözüm görimedi gül kök içinde
K.Burhaneddin G 558
Diler isen ki göresin hüsnini aç gözüni
Bah yüzi âyînesine gör yine anda yüzüni
Çeşme deniz niçe ola çünki denize girmedi
Yâr ile birlik isdedün kıl ana gark özüni
Leblerinün letâfetin dil diler idi şerh ide

Gayreti didi ana hey söyle hadünce sözüni
Di ki salına kaddüne tâ ki yakın ola gümân

Tâ ki kemân yakın ola söze getür ağızunı
Zülfüne nesne dimezem bâd-ı sabâya uğrasun

Kanda bulam seni şehâ çün neçün örter izüni
K.Burhaneddin G 559
Şehâ gönülolalı gözlerünle dürd-âşâm
Tolaşdı şâmenüzün dânesine dâne vü dâm
Yüzüne bahmağ ile göz münevver oldı nazar

Saçun şemîmiyile mu'attar oldı meşâm
Bu ışkdur bini ma'şûk u sini âşık ider
Bu ışk ile dilerem ki senün ile sıvaşam
Cehennem ehli degülem nigârâ cennetîyem

Niçesi sençileyin hûrîden gözüm yaşam
Bu dünle gönüli isdeyü vardum işigine

Didi ki zülfüme tolaşmış idi ir ahşam
Ayağunun tozıyam ışk yolına gelicek

Eğerçi cümle-i serverlerün başına başam
İnâyetinde ilâhun üşe çoh ırmahlar

Kamusı gark olalar ırmağumda çünki taşam
K.Burhaneddin G 560
Tapundan özgeden hâtır mu'arrâ
Gönül özge hayâlinden müberrâ
K.Burhaneddin G 560
Visâl u hecrün ile delü gönül
Refîkun oldı der serrâ' ve darrâ
K.Burhaneddin G 560
Bana sahrâ firâkun ile zindân
Bana zindân visâlün ile sahrâ
K.Burhaneddin G 560
Yüzi bana ayân u ağzı sırdur
Direm ben bu sözi sırran ve cehra(n)
K.Burhaneddin G 560
Zihî güneş yüzinden şems rûşen
Zihî zehrî lebinden zühre zehrâ
K.Burhaneddin G 560
Hevân odıyile gerek su ola
Gerek hâk ü gerekse seng-i hârâ
K.Burhaneddin G 560
Biz anunvuz u ol bizüm revâdur
Eğer cân kıla anunla müdârâ
K.Burhaneddin G 560
K.Burhaneddin G 561
Cân oynamah yoluna oldı gönülüme deyn
Gözün ki degmesün gör gözüme karşudur ayn
Beyn ile ten eridi tende cânum ho sensin
Pes bellüdür ne kıldı bu ortalıhda mâbeyn
Zülfeynüne tolaşıp mi'râc kıldı gönlüm

Çün kaşuna irişdi ne gördi kâbe kavseyn
Meşşâtayı nidersin zînet ne veche sığar

Zînet idinmedügün yitmez mi yüzüne zeyn
Ben râst oldum idi kaddiyile zemândur

Tolaşdur u hemîşe gönülüm ile zülfeyn
Tâ kim olalı vaslun keyfümi sorma binüm

Va'den metâ nigârâ derdün gönülde tâ eyn
Gözlerün esrüg iken câna imâmet ider

Mihrâb kıla diler cüfte kaşunı tâkeyn
Dünyâ vü ukba vü ışk bu üçi cem olımaz

Açdunsa kapu ışka kıl imdi setr-i bâbeyn
Îdin eğer iderse bir demde nola gönül

Kaşlarun ile çünki gördi gözüm hilâleyn
K.Burhaneddin G 562
Bah yüregümde lâle vakt-ı hazân bahârı gör
Şîrleri şikâr ider âhû-yı cân şikârı gör
Nergisi mest ider gözi bâde perest ider bizi

Bu niçe fitneler olur câdû-yı pür-ı humârı gör
Geldi karârı gözüme zülfi vü kılmadı karâr

Bir yil ile uçar hele hindû-yı bî-karârı gör
Komadı su yürekde hîç kana tatandı gözlerün

Gamzelerüne hey di ki kalb ider uş ayârı gör
Derd-i diyâr u derd-i yâr niçe çekesin iy gönül
Bir kademüni câna bas yârunı vü diyârı gör
K.Burhaneddin G 563
İçümdeki ışkum odı nakb itdi yine taşuma
Ceyhûn dahı oldı hacil bahdı bu kanlu yaşuma
Dünyâ karardı gözüme göreli kara zülfini

Hasta göreli gözini sevdâ ulaşdı başuma
Her söz ile şehd ü şeker gözleri döker nideyim

Çün gamzesinün nâveki ağuyı katar aşuma
Bir halvet ele giricek ol şem' u ben pervâne

pes
Şem'i götür kapuyı tut bin kez didüm ferrâşuma
Gicelerün ömri uzun hem-dem olurlar ışkuma

Sovuh nefeslü subha bah key bahmadı
yoldaşuma
Cân u ten ü akl u gönül işigine aparmışam

Urdı cânuma gözi oh oh zî-'ivaz şâbâşuma
Bahdı gözüm gördi seni toldı cigerüm kan ile

Ol kanı gözden ahıdur şimdi gönül pâdâşuma
K.Burhaneddin G 564
Gönlüm denizi şimdi yine taşa gerekdür
Nakş eyleye ışkı bütimek taşa gerekdür
Tenüm kurıdı derd ile vü oldı deniz yaş

Lutfun senün iy şeh kuru vü yaşa gerekdür
Işkun sırını bişürüben gizleyimezem

Od çünki eser kıla aşa aşa gerekdür
Gözün gözüme çeker ohın gönlüme urur
Esrük dagı hem atduğını şaşa gerekdür
Her zâhid-i hâma şâhâ gösterme yüzüni

Büt bençileyin rind ile evbâşa gerekdür
Kim bir göz ile nakş-ı cemâlüne bagârsa

Yüz göz ile cânın vire nakkâşa gerekdür
Bir noktada koyan otuz iki dür-i hôş-âb

Bin genci nihân eyleye haşhâşa gerekdür
Âşüfte durur gîsûsı pür-şûram anun-çün

Âşık dahı ma'şûkına ohşaşa gerekdür
Tâ basa hayâlün yüzümi sulaya gözüm

Pes bir nazarun dahı bu reşşâşa gerekdür
K.Burhaneddin G 565
Şâhâ tutağun gönülümi ala niçe bir
Döndere gözüm yaşlarını ala niçe bir
Destân ile sâ'idlerün apara gönüli

Bin ta'ne ura rüstem-i bin zâla niçe bir
Şûrîde sözün ile vü âşüfte saçunla

Tolaşa gönül kıla vü ya kala niçe bir
İdgâm ide başladı sabâ müşki saçunda

Şol hasta gözün kasd ide i'lâla niçe bir
Hâlin göreli oldı gönül gussası hâlî

Ol kuzgunı ben hôş görürem fâla niçe bir
Her lahza hayâline döker gözlerüm incü

Meyl ide mücerred dahı bu mâla niçe bir
Işk aldı ele hüsnüni gösderdi cihâna
Ben saçu virem varlıgı dellâla niçe bir
K.Burhaneddin G 566
Ol türkî gözel oldı cânumı
Câdû göz ile dökdi kanumı
Sini severem esirge bini

Aldun komadun binden benümi
Sanum budur ki bilüne irem

Tîz vire çalab nâzük sanumı
Işkı gönüli eyledi vîrân

Ma'mûr ola çün bildüm hânumı
Senden cânumı ben seçimezem

Gerçi seçerem cândan tenümi
K.Burhaneddin G 567
Yüzüni görmek içün gözüme kılgıl bir nazar
Ger nazar kılmaz isen niçe görem iy bî-haber
Ol bize gîsûsını uzatdı vü didi bana

İşbu yola var mı gönül didüm ana bes var
Sen sitâreyi götür tâ ki bu devründe senün

Şemsi bilesin nedür tâ kim ne biliser kamer
Müşki gördüm salmışam anber ile ûdı oda

Cümlesi râzı ki ola zülfün ile ser-be-ser
Kûh-i derdi itmek içün şimdi binüm üsdüme

İnce bilini görün ki niçe kuşanmış kemer
K.Burhaneddin G 568
Senden ayru ben dirilmek olmaya âh iy begüm
Teşne ayru şerbetinden hâşe lillâh iy begüm
Yüzün uçmağında ger meyl itdüm ise hâlüne

Âdemîyem kılmış olam nola günâh iy begüm
Ruh ruhuna karşu kodun ben piyâde saldum at

Âriyâdan varlığı giderürem şâh iy begüm
Niçe sahlayı bilem ben yinü ayun sağışın

Çün görürem ben yüzünde her gice mâh iy
begüm
Ka'be sensin kıble sensin maksûd u matlûb

sen
Çünki senden özgeye cân bulımaz râh iy
begüm
K.Burhaneddin G 569
Vasfı lebünün şâhâ dahı güfte degüldür
La'lün dahı şimdiye degin süfte degüldür
Kasd ile kılur câdû gözün hasta bu mesti

Bu fitne oyanuh âhır hufte degüldür
Geh derhem ü geh verhem ü gâh ola perîşân

Âdem mi dür ol ki ana âşüfte degüldür
Her cüfti ki var tâk durur hüsni içinde

Meylânı meğer anun içün cüfte degüldür
Keşf eyleyeli yüzüni sevdüm seni tahkîk

Gönlüm sırı gönülüne nühüfte degüldür
K.Burhaneddin G 570
Beni hayâliyile gönülüm karara gelür
Velî saçını anıcah kaçan karâra gelür
Hayâli gelicegez gözlerüme lü'lü' vü la'l

Nigâr ayağına ışk ile nisâra gelür
Acebdeyem sanemâ işbu yaradılışdan

Tenün harîr ü yüregün çü seng-i hâre gelür
Niçe ki göz yaşıyile kızarduram yüzümi

Yüregümün odıyile yine sarara gelür
Gerek ki ruh ruha uram senün ile iy şâh

Piyâde olan işigünde çün süvâra gelür
K.Burhaneddin G 571
Bahâr u ışk u nigârîn ü tolu câm elde
Bü cümle olmayısardur begüm müdâm elde
Şehâ benüm olur isen yakîn budur ki olur

İşikde bende felekler melek gulâm elde
Elümde câm u hemîşe dilümdedür tutağun

Helâldür ağızumda velî harâm elde
Bizümle sohbet-i hâs it nigârâ bir lahza

Kaçan ki sen diler isen çü dâdın âm elde
Niçesi döye gönül câdû gözi gamzesine

Ki serhôş u atıcı yay âle'd-devâm elde
K.Burhaneddin G 572
Gönlümi aldun iy begüm bilimedüm ki
kandadur
İllâ bilürem anı ki gönül alalı kandadur
Gamzeleri ki gözlerün atar nişânladum

Ben cigeri boyamışam ol ohları ki cândadur
Yazdı hatun gönül hâlin yazmadı hîç gözlerün
Atduğı gamze ohları kamucuğı nişândadur
Ben gönülümi kandadur diyü lebinde isdedüm

Geldüm öz özüme hele bildüm anı ki kandadur
Yüziyiçün ben ağlaram güle bulut gözi gibi

Ağlamağ ise zâhirâ bâtın içinde handedür
K.Burhaneddin G 573
Gamzen sanemâ urdı yine yara yürekde
Ne sahlamışam görseyidün yara yürekde
Ben sahlamışam hüsni hayâlini nigârun

İnanmaz isen tur berü gel ara yürekde
Şâhâ gönül ilündür ahı bir yörenü gel

Gör ki ne kılur zülf-i siyeh-kâre yürekde
Şol câdû gözün sihr ile oldı cânumı lîk

Miskîn gönüli eyledi bî-çâre yürekde
Ben gül görürem yüzüni gözümde vü lîkin

Yir düzerem öndin sanemâ hâra yürekde
Âzâdesiyem nola hele bendenüz oldum

Işkun odınun yirini gör kara yürekde
K.Burhaneddin G 574
Işkun bize iy dilber sermâye-i cân olmış
Cân işi ho sehl ola cân ile cihân olmış
Yâr ile gice gündüz yiyelüm ü içelüm

Hîç gussa yimeyelüm bir yini zemân olmış
Hali gözi aparmış akl ile gönülümi

Zülfine tolaşdurmış lebleri zamân almış
Gönül niçe kurtılsun gîsûsı zirh geymiş

Kaşıyile kirpüki tîr ile kemân olmış
Hufte görürem gözin bu dahı ganîmetdür

Bir lahza hele câna ecelden amân olmış
K.Burhaneddin G 575
Gül yanağına bir bahunuz şâme görünüz
Bir hindûyile ta'ne urur şâme görünüz
Câm elin virün ki düşe gül yüzi aksi

Andan bahunuz câma vü al câme görünüz
Şâhîn gönülüm ki iki kevni çöpe saymaz

Bir dâne görüp düşdi niçe dâma görünüz
Ben hâs anunam nideyim in'âmı olur âm
Kim cânını oynar bu dem in'âma görünüz
Sen çünki dil-ârâm olasın olmaya dil râm

Bu dil ki ola râm dil-ârâma görünüz
K.Burhaneddin G 576
Diler bu gönülüm cânâ bu gice
Ki bir ışk odına yana bu gice
Sinünle sohbet ide subha degin

Ne ara ne ho usana bu gice
Bize emdür lebün komaz ki kanam

Diler ki gire bir kana bu gice
Gönül miskîn esîridür saçunun

Anun içün ne yasana bu gice
Hayâl ider muhâli dahı gönlüm
İrem gerek bu imkâna bu gice
Gözüm dür sahlamışdur u yüzüm zer

Gönül bir cân bu mihmâna bu gice
K.Burhaneddin G 577
Şehâ saçunı göricek gönül karara gelür
Gönül ki bin kez apardun kaçan karâra gelür
Lebün hayâli kızaru gelicegez gözüme

Benüm benizümi gör ki niçe sarara gelür
Bu tende ki gözümün bahmağına döyimez

Aceblerem gönülüni ki seng-i hâre gelür
Sabâ yili yitüben târ u mâr ider saçını

Meğer ki gârîyiçün nâfe-i tatara gelür
Şümâra gelmemeg içün saçuna tolaşdum

Şümâra gelmeye ol ki begüm şümâra gelür
K.Burhaneddin G 578
Perîşân oldı zülfeyni sabâdan
Müşevveş kıldı gönlümi hevâdan
Etegi koparan tozı izinden

Gözüme yig görürem tûtiyâdan
Beni mensûb ider ışkun tapuna

Yig imiş ışkı yarun kîmyâdan
Hezâr efsûn ider câdû gözün ki

Birisin bulmamışuz sîmiyâdan
Kim ayıra beni şol gamzelerden

Ki yigdür yarası yüz mûmiyâdan
Devâ kanda buılınur derdine çün

Ki derdi yig durur yüz bin devâdan
Hayâlin yohlar isem bir nefes çoh

Getürür bir haber şol dem sebâdan
K.Burhaneddin G 579
Vasluna irenlere teşrîf ne hâcetdür
Işk ehli mu'ayyendür ta'rîf ne hâcetdür
Zülfün ile kaşlarun mefrûk ile makrûndur

Ecvef şeker ağızun tasrîf ne hâcetdür
Didüm ki müferrihdür bûsen didi ki billâh

Didüm ki lebünden sor tahlîf ne hâcetdür
Ben âşık-ı pâ-ber-câ servün içün olmışam
Kılca bilüne bârî tahrîf ne hâcetdür
Bilün gibi kıl kıldun pes bunca cefâ yükin

Esirgemedin ana teklîf ne hâcetdür
K.Burhaneddin G 580
Ay gibi kaluram tana ben bârî bu gice
Bâşed ki bulam ola mı ol yârı bu gice
Nâmûsı komışam ki meğer hâsıl ola nâm

Ârî olayım tâ ki bulam ârı bu gice
Gözi yasağıdur ki ola cârî bu gözüm

Cehd eyleyelüm ki yöriye cârı bu gice
Hüsnini münâdî kılur ol ışkı cihânda

Ol şârı nidersin ki degül şârı bu gice
Ağzıyile bilinden anun hâsılumuz yoh
Cânun yoğına oldı fidâ varı bu gice
K.Burhaneddin G 581
Yârun yine bizüm ile şıltağı neyimiş
Hûnî gözinün sancışa yasağı neyimiş
Kaşları yasın kurdı girih saldı kemende

Âşık depelemeklige umağı neyimiş
Cânuma ki bir zülfi kılından asılupdur

Bunca girih u bend ile tuzağı neyimiş
Ağrı gözi yağmacı kaşı lebleri hûn-hâr

Hüsni çerisi içinde ya yasağı neyimiş
Sultanun olan nesneye bir kez uralar dâğ

Bir demde benüm bağruma bin dâğı neyimiş
Devrinde bulınmaya anun bir dil-i bî-derd

Allâh ki bu devr-i kameri çağı neyimiş
K.Burhaneddin G 582
Seven seni gözün gibi bîmâr gerekdür
Hem derdün ile cânına tîmâr gerekdür
Kim ki diler ise ki ola ışk ile mansûr

Miskîn saçun ile hele ber-dâr gerekdür
Uşşâkun arasında benüm gibi muhayyer

Bulmahlığa bu dünyâda edvâr gerekdür
Akl u gönüli zülfüne vü yüzüne cânı

Îsâr iderem yolcı sebük-bâr gerekdür
Gözlerümün ırmağını yoluna uçurdum

Lâbüd bize bir ca'fer-i tayyâr gerekdür
Binüm gibi meste ki geçer akl ile cândan

Mestâne gözün resmine hammâr gerekdür
Efkârumı çün cem' iderem bunı buluram

Ki cân u gönül ışkuna efkâr gerekdür
K.Burhaneddin G 583
Leylim içün leylîm içün ben bini mecnûn ideyim
Gözlerümün kan yaşını yolına ceyhûn ideyim
Geh sâdî gözleriyiçün ben gözümi ayn ideyim

Gâhî elif boyıyiçün kaddümi çün nûn ideyim
Hammârî gözleriyiçün gönüli yürek kıluban

Göz şîşesin ayağ idüp yaşumı mey-gûn ideyim
Çün saldı çengine cânı ışkı odı micmerine
Ben dahı ûd tek yanmağı âlemde kânûn ideyim
Evvel kadem yüregümi toldurdı gözüm kan ile

Ol kan içün şimdi gözi kan yaş ile hûn ideyim
K.Burhaneddin G 584
Gel iy seyyâh-ı pür-dîde bu yürekde yâr işin
gör
Gözinün gamzesiyile cigerümde yarışın gör
Niçe ki cevrin arturur cânum derdi dahı artar

Anun cevriyle derdümün bu meydânda yarışın
gör
İtâbıyile depeler dirildür işveleriyle

Gice gündüz beni her gün uyıdup oyarışın gör
Gönüli müşkile saldı perîşân zülfüni dirşür

Gül-i nesrîni her lahza karaya boyarışın gör
Yâr işin gör yarışın gör uyıdup oyarışın gör

Bu kamusıyile ışkı kem-â-kem uyar işin gör
K.Burhaneddin G 585
Zîbâ nigâra cân u gönül terki sehl ola
Cânâneden gişi cânı ya câna cehl ola
Zülfi gibi kemendiyile başum oynamah

Gösdereyüm ecelden eğer bana mehl ola
İki cihân sa'âdeti dahı niçe olur

Mahbûb hûb u nâzük ü zîbâ vü ehl ola
Ger bir cüvân derdiyile pîr ola ne gam

Tıfl-ı dü-rûze gördügi sâ'atde kehl ola
Kirmâna zîre yükin aparmağ olur velî
Zîbâ nigârâ cân u gönül terki sehl ola
K.Burhaneddin G 586
Urur ışkunda yüzüm sikke ber-zer
Nola kim büt-terâş oldıysa âzer
Ayağun toprağın ber-ser kılursam

Ümîdüm var olam dünyâda server
Ağızı mîmiyile kaşı nûnı

Kılurlar akl ile gönülümi cer
Visâlünle firâkun-çün kalupdur

Bu âb u âteş içre bahr ile ber
Ne zencîre salar zülfün gönüli

Eğer kahdı hevâdan halka-i der
Yanağun ateşidür gîsûlarun
Dilerler ki salalar oda anber
Meğer gül hurde dutdı yüzüne ki

Çemende sûsen aldı ele hancer
Gözümün yaşı uzun gözüm aydın

Ki yaş denizine bırahdı lenger
K.Burhaneddin G 587
Niçe urdı yürege oh kanamadı gözleründen
İy niçe ayahlar içdi kanamadı gözleründen
Bilüne el irmedügin ne diyem ki hôş bilürsin

Gözüm uyhuya giceler iremedi gözleründen
Tutayım ki gamzeyile beni hasta kıldı gözün

Lebüne ne geldi bir dem soramadı
gözleründen
Ne devâya ki dilersen gönül irdi lebleründen

Velî hasta cânuma em diyemedi gözleründen
Niçe hışm gordi cismüm sanemâ gözün ohıyla

Nidelüm irişdi lutfın göremedi gözleründen
K.Burhaneddin G 588
Konmasun şeh yüzüne toz çelebî
Görmesün senden özge göz çelebî
Ol yüzi ki cihâna gösderdün

Kimde ola ki baha yüz çelebî
Tuz mıdur leblerün ki şeker ahar

Ne şeker ki dökile tuz çelebî
Işk toldı lebünde ko emsün
Kuzı içmeye mi ağuz çelebî
Işk didükleri bir uyuzdur

Sepişe şâ'llah bu uyuz çelebî
K.Burhaneddin G 589
Gönlüm yine bir ışka ser-âğâz idiserdür
Yâr niyyetine bir dahı pervâz idiserdür
İrerse el etegine muhkem tutısaram

Ben ana niyâz ol bana bin nâz idiserdür
Gönülde anun ışkını ben gizleyeyidüm

Lîkin nideyim gamzeyi gammâz idiserdür
Şol gîsûsı ki bâd-ı sabâyile yarışur

Işk ile niçe serveri ser-bâz idiserdür
Ol şeh ki gözin bâz ideli gördi özin bâz

Anun işini niçesi şehbâz idiserdür
Bini çü kılur sa'dî aceb olmaya ger ol

Sivası dahı hıtta-i şîrâz idiserdür
Dem-sâz eğer olmaz ise lebleri bana

Elbette nevâsını gönül sâz idiserdür
K.Burhaneddin G 590
Nigârâ bir uzun gice senün ile mecâl olsa
Ki sevdâ-yi ser-i zülfün tapunda vasf-ı hâl olsa
Ağızunı beyân itsem ana vehmüm sığarmısa

Bilüni şerh eylesem ana benzer hayâl olsa
Güneh-kâr olmayayidi cihânda âdemî hergiz

Eğer hûrîde bunun tek dahı bir zülf ü hâl olsa
Nolaydı hûb olanlar senün tek tuzlu olaydı

Veyâ sâhib melâhat dauı sen tek bâ-cemâl
olsa
Çü zülfün saldı ayağa şehâ miski revâ durur

Eğer gülşendeki sünbül yoluna pây-mâl olsa
K.Burhaneddin G 591
Kış giceleri yandurayım anca buhârı
Bâşed irüre gülşene yandura bu hârı
Arturdı meğer yüregüme ışkı odın ki

Gözümi bulıd eyledi başdağı buhârı
Kapdı gönüli gözleri kurtılmadı andan

Sunkur nite ki sayd ide gökdeki uçarı
Işkı yahar u hecri yıhar gamzesi yuhar
Sıhhat cânuma yahar u yıhar u yuharı
K.Burhaneddin G 592
Yoh cihânun bekâsı pes nidelüm
Derdirün yoh devâsı pes nidelüm
Yaralandı gönül ü girmez ele

Lebinün mûmiyâsı pes nidelüm
Dutaram leblerin gönülüm içün

Bu durur hûn-behâsı pes nidelüm
Cevr ü hicrân u nâz va'desidür

Bu gönül kîmyâsı pes nidelüm
Işka girdük gerek fenâ olavuz

Buyimiş ışk esâsı pes nidelüm
Ay yüzünde didüm ne dânedür ol

Didi ki yüz karası pes nidelüm
Bizden andan arada nâz u niyâz

Ulaşıhdur arası pes nidelüm
K.Burhaneddin G 593
Sun sun ayağı sâkî vü sen çengüne al ûd
Geyise kopa işbu nefes sâ'at-i mey'ûd
Gelmemiş iken nakş-ı cemâlün bu cihâna

Olmamış idi büt dahı bu dünyâda mescûd
Ol oda bırahdı gönüli hüsni nigârun

Ki sehl ola katında anun âteş-i nemrûd
Âhûmdan i şeh yüzüni neyçün kaçurursın

Ûd odda kaçan yansa kılur dûdı göze sûd
Bir işveyile tur dir isen ölülere sen

Ol lahza kıyâmet kopa ma'dûm ola mevcûd
K.Burhaneddin G 594
Yoluna cân u dil virmek nigârînâ ibâdetdür
Cân alup ışk virmeklik bu yolda hark-ı âdetdür
Ölür isem yolunda ben hayâta sayaram anı

Şekâvet şâh işiginde bana hôşter sa'âdetdür
Ne zahmet ki çekerem ben şehâ rahmet durur

yolda
Gözünden hasta olursam tutagundan iyâdetdür
Perîşân olalı zülfün bana oldı yakîn şâhâ

Ki cân almah lebün çağında gey şîrîn letâfetdür
Gözünün gamzeleri ger kılur gönülüme noksân
Ana noksân diyimezem zîrâ ayn-i ziyâdetdür
K.Burhaneddin G 595
Ger gösdere şol gîsûlarun ser ser-i mûyî
Akl u dil u cân cümle ola ber-ser-i mûyî
Çün mûy-ı miyânuna gönül olmadı lâyık

Aklum dahı hem olmaya derhôr ser-i mûyî
Ger zülfün açup ârızun gösderür isen

Dünyâda dahı kalmaya kâfir ser-i mûyî
Kıl bitdi gözümde ki görem bili kılını

Şimdi bu gözüm göz ola ender-ser-i mûyî
Cezm itdi ki kesr ide gîsûsı bu gönüli

Vasınırlan anun kalmadı dil cür ser-i mûyî
K.Burhaneddin G 596
Ben gül severem anun içün hârı severem
Ben şekker içün külbe-i attârı severem
Efsûnı iş itdüm göreli câdû gözüni

Gamzen göreli derd ile ayyârı severem
Yigdür geçe geçirneye sevdügini âşık

Bu haslet içün seb'a-i seyyârı severem
Bir niçeye bir inceye düşmek kayusı roh

Ol ince bilinden cânuma bârı severem
Bâ-zârî degülem nîşe bî-zârî sanursın

Işk ehlini ma'şûkına bâ-zârî severem
K.Burhaneddin G 597
Işk ehli kamunuz gelünüz âh idelüm âh
Gönül iline ol büti bir şâh idelüm şâh
Ne hüsn ü cemâl olur u ne lutf u kemâl u

Ne işve vü ne şîve vü ne nâz olur allâh
Görmez olur isem seni görinmez olam ben

Güneşi eğer görmeye görinmez olur mâh
Zülfüni tutup vardı zenehdânuna gönlüm

Uş ağrı vü uş silsile vü işde durur çâh
Zülfüne di ki boynumı bendine gemişe

Tâ bir gice bini senün ile göre bed-hâh
K.Burhaneddin G 598
Çin diyelüm saçun ile düşdi hatâya gözlerüm
Câdû saçun çîniyile düşdi hatâya gözlerüm
Gönülümün yahasını dutup apardı gözine

Sonra yahamı duhban saldı yahaya gözlerüm
Derde devâ durur bu dem gönüle bir hevâ yili

Bir su gibi kabûl ider derdi devâya gözlerüm
Gerçi ki âşinâ degül bahr ile bu kara gözüm

Dilerem âşinâsını şimdi sınaya gözlerüm
Gözleriyile kaşına düşdiyise gönül nola

Düşdiyise hatâ degül oh ile yaya gözlerüm
Gözlerüm esridür dili gözlerine bahalıdan

Nişe gerek ki esriye bahdısa aya gözlerüm
Gîsûsı ömrümüz durur gözler anı bu gözlerüm

Şöyle ki tâ ola cihân yaş uzaya gözlerüm
K.Burhaneddin G 599
Gelün bir sohbet idelüm ilâhî
Ki tevhîd ola hâlî her melâhî
Saçından özgeye tolaşmayalum

Eğerçi yoh durur ana tenâhî
Gönülde nişe sultân ola ol ki

Sayımaz tâ'ate ulu günâhı
Yüzüne meh diyimezem güneşdür

Velî cân göz yaşında oldı mâhî
Gözinün fi'li yavuzdur işitmez

Eğer ögüt virürse nîk-hâhı
Lebün bir bûseye yüz bin cân isder

Behâsın nice yitüre sipâhî
Bilünde bir dakîka var ki âşık

Çerâğ alup ele isder bu râhı
K.Burhaneddin G 600
Ne hôş nâz olur u nâzük kirişme
Cânunı oynayımazsan girişme
Lebüne cân tuza ahar tek ahmış

Cânum yandı lebün bârî yahışma
Gönül sana sevün bana ahışdı

Kerem kıl binüm ile göz kahışma
Eğer yâd idisersen özgeleri

Kerem kıl ol nigâr ile bilişme
K.Burhaneddin G 60l
Dilde ışkun saçunun küfrini îmân yazmış
Derdüni bu tenüme ışkun odı cân yazmış
Gerçi müşkîn saçunun yazmağı gey müşkil idi

Dil humârını gözün gör ki ne âsân yazmış
Sen gözün merdümini gör ki ne merdümlik ider

Ehl-i dil yaralu vü bî-dili yek-sân yazmış
Mürde gönülüme hayvân suyını saçdı lebün

Kul olayım hatuna ki anı insân yazmış
Leb ü dendânunu gördüm ki gözüm la'l ü dürer

Döker oldı ki gönülde yini dükkân yazmış
La'l ü dür nakşını kıl kalem ile yazdı gözüm

Zer varak üzre yine zî-leb ü dendân yazmış
Viribidi gönül ivine hayâlini konuh
Bir yürek süci dahı râtib-i mihmân yazmış
K.Burhaneddin G 602
Olalı kara zülfeynün şikeste
Görürem gözlerüni dahı hasta
Sabâhın toğmadın gün sini gördüm

Sucûd itdüm zihî fâl-ı huceste
Gözün yüz gamze ohm urdı câna

Şikâyet kılıcah dir uyma meste
Kara zülfün ki miskîn itdi müşki

Kılur anber behâsını şikeste
Ne deste gül durur şâhâ yanağun

Ki gül destelerini kıldı deste
Meğer pâlûde kılısar yaşumı
Hayâlün oldı gözümde nişeste
Hezârân nesne gördük zülfüne ki

Birini görmemişüz dahı reste
Hudâ sevdi cemâli dir muhammed

İcâzet olmaya mı büt-pereste
Lebünden ben umaram ki emersem

İrişem lezzet-i câm-ı eleste
K.Burhaneddin G 603
Gözümde senün zülfün sevdâ-yı siyâh
Gönülde be-cüz hüsnün zî ulu günâh
Işkuna diyem lebbeyk yüz yıl öliben

Üsdümde eğer bite bin dürlü giyâh
Göreli görimedi gözüm güneşi

Ol gice gözikeli gönimedi mâh
Ger sen benüm olursan zî-rahmet-i hak

Ger ben sana irersem zî-lutf-ı ilâh
Sevdâyile aklumdur bir tâc ile ser

Cânum ile ışkundur bir taht u külâh
K.Burhaneddin G 604
Yanağun bir gül durur ki sâye perverdür begüm
Leblerün âb-ı hayâtı havz-ı kevserdür begüm
Gerçi rûmîdür yüzün fülfül benün hindû durur

Ben ana şükr iderem ki hâli derhôrdur begüm
Zülfün ayağına yüzüm toprağ idersem nola

Çünki sünbüldür otı vü hâki anberdür begüm
Hattı yazmış lebleriyçün bir berâtı akluma

Cân kabûl itmez anı çünki müzevverdür begüm
Ben senün hüsnün göreli nola ışka talmışam

Hüsnünün her yaprağı ışk-ı musavverdür
begüm
Nüh felek ger bilür isen ışkum andan bîşter

Noktayı bilürsin âhır sabr-ı kemterdür begüm
Dürr-i manzûm oldı şi'rüm dişleründen diyeli

Zülfünün defterleriyçün ki mübetterdür begüm
Ben ağızundan diyicek cevher-i ferd ayduram

La'lüne şekker dimezem çün mükerrerdür
begüm
Hutbe nola gül yüzüne ohır ise andelib
Çün benüm yüzümde şimdi sikke ber-zerdür
begüm
Ben niçe serbeser olam zülfüne birdür serüm

Zülfüne bahar olursam serbeser serdür begüm
Derbeder ben geziben çoh halka-i der

kahmışam
Ger kazâdur gamzenün ohı mukadderdür
begüm
K.Burhaneddin G 605
Ayruh kapusın hîç gönülüm kahmaya şâllâh
Gözüm yaşı cüz sinün içün ahmaya şâllâh
Gözlerümi ben yaş ile toldurdum anun çün

K'ayruh yüzine karşu turup bahmaya şâllâh
Işkı odı eyle ki benüm gönlümi yahar
Dilek bu durur hîç gönüli yahmaya şâllâh
Bedr ay ki bize toğdı bu gice var ümîdüm

Ki dâyim ola dahı vü oyahmaya şâllâh
Gice ömürümdür anı uzatgıl ilâhî

Cânum cânıdur subh meğer çahmaya şâllâh
Âh eyledüm işitdi anı bâd-ı şimâlî

Gülşende gönülüm hâlini çahmaya şâllâh
K.Burhaneddin G 606
Bu ne hüsn olur bu ne boydur ne sin
Âferîn cân âferîn cân âferîn
Âdemi misin veyâ hûrî nesin

Başdan ayağa severem cümlesin
Sorıcağaz diyimezem ki nesin

Gerçi çeşmüm cism-i mevzûnun görür

Gönülüm bilür ki sen cânânesin

Bende benlîk komadı câdû gözün

Bendegîyi göricek inanasın

Didüm ana ki neyem odunda ben
Didi bana ki neyisen yanasın

K.Burhaneddin G 607
Yayağ oldı gönülüm oynadı at
Ruhlarun diyeli bana şâh mât
Kancaru bahsam gözüm sini görür

Sinün ile zîrâ toludur cihât
Mancınık oldı hevân u top cânum

Kancaru ki diler isen anı at
Bende cân bendün durur lutf eylegil

Kılmagıl âzâd anı la'lüne sat
Câna istiftâh eğer itdün ise
Kadrümüzce bize dahı yaz berât
Lebleründen bir sadaka umaram

Gerçi bilürem ki la'le yoh zekât
Çün şifâhundur şifâ hasta câna

Ola kim anun ile bulam necât
K.Burhaneddin G 608
Bahâr oldı güle başladı lâle
Kılur gülşende bülbül yüz alâle
Dil ü cân u gönül binümle turmaz

Bizi sahrâya kılur1ar havâle
Hevâ işmâm ideli gül kohusın

Kılur bülbül nevâsına imâle
Rebî' oldı muharremdür tegâfül

Susamış niçe sabr ide zülâle
Bu bir cânumı cânâna virürem

Dinüz kâzîye ki yazsun kabâle
Gönül her çend ki ışkıyile geldi

Senün ile gerek ire kemâle
Güneşden ayrılıcah ay olur bedr

Ben ayrılalı benzedüm hilâle
K.Burhaneddin G 609
Bahâr irişdi yine yir geyindi hulle bugün
Süciye and içene vâcib oldı hulle bugün
Bir oba olmaya ki anda çalgu yoh bu nefes

Cihânda süci içilmez kanı mahalle bugün
Esîr-i ışk durur cavk cavk bülbüller

Geyikler esriyiben oldı güle gülle bugün
Gözüni kudret-i allâha taldurursan sen

Sevâba döne elünden gelürse zelle bugün
Kelâl bulma nigârâ binüm inildümden

Behâr u ışk ile kızmış durur kelle bugün
K.Burhaneddin G 610
Ol lutfı sâkîyâ ki elünden müdâm ider
Her lahza la'l-i leblerün anı müdâm ider
Gözün ki ber-devâm atar gamze ohların

Minnet urur yüregüme ya'nî devâm ider
La'lün helâldür bana anı harâm iden
Kâfir olur dininde helâlin harâm ider
Ne rûhsın ki hûr-ı behişti cemâlüne

Her cân ile ki dünyâya gelür selâm ider
Didüm gözüm sakâ mı durur göz olup ahar

Karşuma süzdi câdû gözin ki sakâm ider
Hüsninde hîç yir olmaya ki bin esîri yoh

Hâlini dahı dâne vü zülfini dâm ider
Zülfi habeş çerisini dirdi vü yasadı

Bu mülk-i nîm rûzını alur u şâm ider
Odlara yaha hali anun ûd-ı micmerin

Zülfeyni anbere tolaşıpdur ki hâm ider
Esritdi bini şimdi diler benden esriye

Anun içün yaşı mey ü gözleri câm ider
K.Burhaneddin G 611
Hufte vü hastadur gözün ben ya niçesi sağ
olam
Gerçi ki yahınam sana senden ırağ ırağ olam
Baş ayağuna koyalı gerçi ki dünyâya başam

Şimdi ayağı basmışam ki tapuna ayağ olam
Yüregümi gîsûn içün fetîle anber itmişem

Tâ ki uzun gicede şem'ün içün çerâğ olam
Zengî gözün içün şehâ çün habeşî durur gönül

Ayba sayıla mı eğer başdan ayağa dağ olam
Fürkatün ile köynerem yuslatun ile yanaram

Artuğ olur câna hatar niçe ki ben ınağ olam
K.Burhaneddin G 612
Yine vaktumuzı hôş kıl bizüm mutrib ney ü
defden
Gine sungıl bize sâkî tolu ayahları kefden
Nevâziş kıl bizi sâkî rakîbün sözine bahma

Süleymân-ı melâhatsin ne korhun vardur
âsafdan
Yiri ger döşek idiben taşı ben yasduğ idersem

İşigünde bana yigrek cinân içinde refrefden
Hatun neler yazar câna benüm alnumda kim

bilür
Diyimezem ki bîzâram bu tevrît-i muharrefden
Şehâ cânı kodum câma vü tutdum gözüne

ayah
Görelüm ki ne toğısar bu tecnîs-i mutarrafdan
Seni ben sevmişem şâhâ vü ölince seviserem

Kağan aslan bu bîşede niçesi korha af'afdan
Sözüm rengîn diyü şâhâ eğerçi var idi ucbum

Göreli yüzüni geçdüm bu da'vî-i müzahrefden
K.Burhaneddin G 613
Niçe bir ışkun ile yana gönül
Ne ola akl u cân u ya ne gönül
Gitdi koymadı ivde rahtını hîç

Dâyimâ sevinür ziyâna gönül
Çünki kendüligini kıldı fidâ

Neyiçün cân içün yacana gönül
Kana kan ise kan durur yüregüm

Gerek idi lebüne kana gönül
Bilün ile hayâl bağladı ki

Düşdi ağzun ile gümâna gönül
Evvel ol gitdi vü yine bulınur

Nevbet-i âhir-i zemâna gönül
Tutayım tutmayam gönül cihetin

Döye mi tîr ile kemâna gönül
K.Burhaneddin G 614
Gönlüm yine meyl eyledi oda yanasına
La'linden ümîd eyledi kana kanasına
Gönlüm nola meyl itdiyise hâline anun

Âdem dahı meyl eyleye buğday danasına
Pâlûde kılur kirpügüm ü süci döker göz
Zâmin olımaz kimsene barmah banasına
Bir sanıbanun gönüli ana fidâ kıldum

Varmadı gönülüm dahı sanu sanasına
Yaş kızıl u beniz saru gönül kara gamdan

Fikri kimün ire vü bu yanu yanasına
K.Burhaneddin G 615
Gönülüm la'l-i lebiyçün dem-be-dem çün
kandadur
Nisbetin tahkîk idicek leblerinün kandadur
Tâ ki dem-beste olup gül deste ola yüzüne

Niçe ki yaz gele gülün devleti pâyendedür
Vasl u hicrânun ile hôş geçürürüz bu yazı

Ebr giryân olur ise sûrî gül pür-handedür
Ârif isen anmagıl düni vü sorma yarâ

Kim hâlini gözede ışk ile pâ-bendedür
Zindeyisen dünyâ-yı mürdeyi terk itgil yârâ

Mürdeye meyl itmeye her ki cihânda zindedür
Âşıkam dinüm budur ki ışkdur dinüm benüm

Ben imâmam bana uysun şol ki işbu dindedür
Çün benem anun güneş yanahlarına müşterî

Gamze tîri pes neçün pervîn ile kâbîndedür
K.Burhaneddin G 616
Bu gün gönlüm yine dîvâna geldi
Velî âkil degül dîvâne geldi
Gözüm merdümlik idüp dökdi yaşın

Nigârîn yolına merdâne geldi
Kanı gîsûsı çevgânı nigârun

Gönülüm gûy olup meydâna geldi
Bişürdüm cân virüp vaslun yimişin

Ayırma çün leb ü dendâna geldi
Sana yûsuf gibi bî-çâre gönül

Öz ayağıyile zindâna geldi
Ne dâmı ışk erine kim düzerler

Bizüm yolumuza ol dâne geldi
Biz onı ışk erine saymazuz ki

Bu yola cân ile ya câna geldi
Ne katre ki olur ışkunuza gark

Göresin son ucı dür-dâne geldi
Saçunı görse müslim ola kâfir

Yüzün müşrik görüp îmâna geldi
Sana iy cân niçe bir gele cânum

Câna gelmekligiyle câna geldi
Yüzüne döymedi sığındı zülfe

Güneşden kaçıban sayvana geldi
K.Burhaneddin G 617
Yürekde gözlerinün yarasıdur
Gönül hôd ışkınun bî-çâresidür
Uzun giceler içinde bu gönlüm

Müselsel zülfinün âvâresidür
Didüm zülfi gider hâlüni gösder

Didi uzatmagıl yüz karasıdur
Gözümden atılur yaşlar sanasın

Ki şâmun câmi'i fevvâresidür
Gözüm gûşesine gelsün hayâlün

Ki cân bu gice size varasıdur
K.Burhaneddin G 618
Boyun serv ü tenün çün yâsemîndür
Cemâlün şemse-i rûy-i zemîndür
Gönül gireli mihrâbî kaşuna

Ne ki diler ise hakdan emîndür
Emîn sorar gönülüm lebleründen

Onı tutma aceb rûhu'l-emîndür
Gönüli gördi cân zülfinde gamgîn
Didi nesin didi âlem hemîndür
Cihân ger müşterî ola revâdur

Çü dilber âfitâb-ı meh-cebîndür
K.Burhaneddin G 619
Nigârâ yine seylâb oldı gözüm
Yüregüm kan u dôlab oldı gözüm
Göreli çeşm-i pür-hâbın nigârun

Aceb degül mi bî-hâb oldı gözüm
Yürekde kalmadı kan leblerün-çün

Gözüm kanı dahı âb oldı gözüm
Çü devlet oyanuhlara irişür

Gözüme hâb hem hâb oldı gözüm
Yaşum kanı eğer eksildi nola
Gözüm dahı çü unnâb oldı gözüm
K.Burhaneddin G 620
Gözümi gör benüm garkâb içinde
Gönülün dut elin seylâb içinde
Gözün çün fitne oldı hufte bihdür

Neler kılur câna gör hâb içinde
Göz ile ciger ile dil ne kıla

Gehî âteşde gâhî âb içinde
Bu suffada safâ kasdı hatâdur

Çü ben yol bulmamışam bâb içinde
Kulun uşşâk içinde ferd düşmiş

Nite ki hizmetün ahbâb içinde
Varum oynayalum yâr varlığına

Bum ögrenmişem âdâb içinde
Bu göz yaşında odlar gösdereyim

Çü gördüm güneşi mehtâb içinde
Yüzümde bitdi mu'asfer revâdur

Gözüm dôlâbıdur hûnâb içinde
Lebünde gönülüm hâlini gör ki

Acâyib teşnedür sîrâb içinde
K.Burhaneddin G 621
Olmadı begüm çâre devâyile bu derde
Eyle yazıluyidi kazâyile kaderde
Çekdi gözi ohın yüregi karşu apardum

Geçdi cânuma durmadı ohı bu siperde
Yazdı gönülinde sanasın hecr bitigin

Nakş eyledi ayrulığı ya'nî ki hacerde
Esritdi bini la'l-i lebi meğer anun-çün

Ki ışkı hevâsı sekir eyledi şekerde
Hemvâre benüm sırrumı fâş eyledi yaşum

Ol ma'nîyiçün gelmedi göz yaşı nazarda
K.Burhaneddin G 622
Cânîsin cânuma lîkin sen cânumun cânısın
La'l kânıdur tutağun sen şeker dükkânısın
Işkdur dînüm benüm ol sinün ile râstdur

Pes hakîkat bahıcah sen dînümün îmânısın
Ağızundan teng ü bilünden girândur cânumuz
Ne ki cânlar çeker ise yoluna erzânîsin
Cân zenahdânı çehinde özin azıtdı didüm

Sana ne geldi özün aldurmagıl mihmânısın
Senden özge gönülüm tahtında şâh oturmaya

Çün bu ilün hanısın sen hanısın sen hanısın
Müşterî olmah dilerdi güneş anun ışkına

Bah gözi tîrine didüm bil ki bir keyvânısın
Zehr ile tiryâkı hak cem' eylemiş bir yirde gör

Vasl u fasl ile cefâna derdüne dermânısın
Sen kamu insân-ı aynî olduğun degül aceb

Bu'1-'aceb oldur ki sen bu aynumun insânısın
Ben niçe cân aparam k'ol hazrete ola kabûl

Çün kamu zîrelerün sen iy sanem kirmânısın
K.Burhaneddin G 623
Sebze vü rûy-ı nigâr u nev-bahâr
Gönlüme komadılar hergiz karâr
Ölülerdür kim diri olmış kamu

Ger ulü'l-elbâb isen kıl i'tibâr
İhtiyârum kalmamışdur hak bilür

Kılalı gönlüm tapunı ihtiyâr
Ger ruhun-çün şâh mât olam nola

Nat' içinde ben piyâde sen süvâr
Ol miyânun ger kenârın bulmayam

Bu miyânından niçe kılam kenâr
Bârı bilüne viren bârîyiçün
Gitmedi bu gönülümden bârî bâr
Kim ki bir tatarına gîsûsınun

Virür ise gönlin olur târ u mâr
K.Burhaneddin G 624
Kanı binüm ile senün ahd-ı vefâlarun begüm
Niçe niçe bu cânuma cevr ü cefâlarun begüm
Leblerüni şifâ diyüp derdüne bağladun beni

Dertlü çü eyledün beni kanı devâlarun begüm
Zülfüne döndi gönülüm hîç karâr bulmadı

Gör ki bu kılca cânuma nitdi hevâlarun begüm
Kaddüne râst diyeyüm oldı muhayyer işbu dil

Vakti durur ki irişe câna nevâlarun begüm
Kodun ezel belâsını bizüm ile iy âşinâ
Şimdi nedür bu cânuma bunca belâlarun
begüm
K.Burhaneddin G 625
Enâr olalı şol servünde dalı
Elif kaddüm hevâdan oldı dili
Bilin kıl itdi bârî bârın ağır

Niçe götüriser bunca vebâli
Kan olsun diyimezem leblerine

İçer susamışa karşu zülâli
Gül-efşânda gözüm oldı dür-efşân

Eğer bir dem ese bâd-ı şimâli
Eğerçi ayda bir görmez yüzini

Gözümden hâlî hîç olmaz hayâli
Tutağıyçün dökeıem dür anun-çün

Belürdürem leâliyile alı
Saçı şestiyle gözinün küşâdı

Getürür kayda yüz bin pûr-ı zâli
Gerek hind u habeş çîne kaçalar

Kaçan ki düze zülfini yasalı
Dil ü akl ile cânı gâret ider

Saçar katı harâm ile helâli
K.Burhaneddin G 626
Gönlüm denizi ışk ile taşa ola mı ki
Mihrüm dilünde nakş ide taşa ola mı ki
Baş itdi cevri yüregi bitdi anun işi
Lutfı meded aceb kara başa ola mı ki
Dirler ki hûbdur velî ahlâkı hôş degül

Hôşdan yavuz niçe gele hâşâ ola mı ki
Anca döker gözüm yaşı ki ağladı bulıd

Andan aceb meded dahı yaşa ola mı ki
Az kaldı ki başuma ire yaş yoluna

Böyle varursa bir zemân aşa ola mı ki
K.Burhaneddin G 627
Tapuna irişen dîvâna döndi
Seni kâfir görüp îmâna döndi
Lebünden dem uranlarun neyiçün

Kanı suya vü suyı kana döndi
Eyâ şâh-ı melâhat dâd senden
Depelersin anı kim hana döndi
Eğer döndiyise gönül tapuna

Anı hôş sahlagıl merdâne döndi
Eğerçi burc u bârû var bu şarda

Çü oldı hâtırun meydâna döndi
K.Burhaneddin G 628
Yanar ışkun ile dilde kanâdil
Boyanmışdur lebün ile kana dil
Anâdildür tanuh inanmaz isen

Ki düşdi ışkun ile der-'anâ dil
Belâ bil cânuma şunı dahı ki

Seher-geh nâle kılurlar belâbil
Benüm olmaz isen benden ne hâsıl

Husûsâ açdı perrini havâsıl
Yüzün tedvîri içinde mümessel

Görürem olısarsın bana mâ'il
Vücûdumı erit hecrün odıyla

Ki oldur ortalıhda bize hâ'il
Senün ırzunı sanmasam yazaydum

Gözümün kanıyile yüz resâ'il
Zenahdânunda gönlüm çâha düşdi

Ne lâzımdur bana bunca selâsil
Şehâ eksükligümden özge yohdur

Sizün tapunuza hergiz vesâ'il
K.Burhaneddin G 629
Kimün ki ola mahbûbı latîf u hûb u narınca
Acebler misin ohşarsa yüzinün rengi nârınca
Halîfe han u sultân u melik tetgavul u kâzî

Fidâ kılur sana özin kamusı varlu varınca
Gözün içgicidür ahı gerekmez mi ana yürek

Gönüli yürek idinsen anı uş böyle yarınca
Anı ki sende ben gördüm kaçan koyısaram anı

Kaçar dahı olur isen kovısaram sen arınca
Gider yüzden nikâbunı ki hüsnün âleme

düşsün
Ne lâzımdur sinün içün bizi taşlaya bir niçe
Ne heybetdür ki kılurlar benüm cânuma
gözlerün
Bana çek ayruğa atgıl bu yüregümi yarınca
K.Burhaneddin G 630
Yanduğum oda ışkuna âhır delîl olur
Oduna ışk ile salan özin halîl olur
Gözüni hastadur ho görürüz hicâb yoh

İllet nedür anı görenler alîl olur
La'lün içün gözüm ahıdur incü anca ki

Seyl olıban ahar işigünde sebîl olur
Niçesi şâhid anlayayum ben aceb seni

Kimi şehîd yoluna kimi katîl olur
Zülfün hevâya uçduğıçün saldun ayağa

Ma'şûka ışk ehli olanlar zelîl olur
Gözüm yaşı odundan ahar olmaya aceb

Ol ot ki ol bitüre eğer zencebîl olur
Cennet durur yüzün ü özün hûr-'în gibi

Agzun yârı meğer mesel-i selsebîl olur
K.Burhaneddin G 631
Lutfı hasen hulkı hasen hüsni hasen ol hasen
Elhamdu lillâhi llezî ezhebe annâ'l-hazen
Tâ-be-ebed cân u gönül zülfi yolına fidâ

Böyle olur âdet-i âşık ki ola mümtehan
Her gün ü her hafta vü her mâh ile her sâl olur
Merdümi bu gözlerümin yüzünüze müfteten
Niçesi ola dahı lebüni soran iy begüm

Kanmaya hayvân suyına kanar ise bir kanan
Ben senünem sen benüm ol kılma dahı kîl ü

kâl
İnanâyım ben sana sen dahı bana hem inan
K.Burhaneddin G 632
Düşiben gîsûlaruna salalı kıl kıla bizi
Ne lâzım ince bilün kim dutıban kıl kıla bizi
Ne her tatarı zülfinün ki yiter bana bir târı

Cemâli devrili yorır çökerdür silsile bizi
Gözün diler ise bir dil dile al nişe dilersin

Dutalum ki gözün diler neyiçün dil dile bizi
Zenah zindânına saldun ne sihr ider yine

zülfün
Perîşân kılmasun hey di çeh-i bâbil bile bizi
Nigârâ germ-i sûziyle bini sevdâya nerm itdün

Ki bir noktayı gösderdüp düşürdün fülfüle bizi
K.Burhaneddin G 633
Nigârînâ benüm hâlüm sinün ile mu'ammâdur
Leb-i la'lüni göreli bu gözlerüm müdemmâdur
Göreli ince bilüni gel imdi cismümi görgil

Vücûduma nazar kılgıl ki ism-i bî-müsemmâdur
Bize bâtın göziyile nazar kıl çünki sende nûr

Mezâhirde bu zâhir gözi zîrâ katı a'mâdur
Eğer özgeye zehr ise anun ışkı bana tiryâk

Ve ger hâr ise bin şükür ki derdi bana
hurmâdur
Cihân gözüme kararur perîşân olalı zülfün
Hevâya tabi' olmahlıh bu gönlüme ne sevdâdur
K.Burhaneddin G 634
Gönül diler ki ire bir karîne
Yüzüm sarusı anadur karîne
Ne âhûdur bilimezem nigârîn

Ki olmaz sayd bu şîr-i arîne
Tenüm micmerde ûd oldı çü gördi

Yârun yüzinde müşgîn anberîne
Anun zülfinde çenberden geçerem

Açun ağızunuzı âferîne
Eğer sen la'l kıldun leblerüni

Hele ben yüzümi kıldum zerîne
Yüzümde saru vü kızıl ile al
Düzeyidüm velî gülşen yirine
Dişine dür döker gözüm velîkin

Gönül ışkı yolındadur nerîne
K.Burhaneddin G 635
Tâ hayâlünden gönülde nakş-ı zîbâ urmışam
İy besâ nakkâş-ı çîn ile ser ü pâ urmışam
Mey leb-i la'lüne özin nisbet eyledügiçün

Kanını içmegiçün yüz meşk-i sakkâ urmışam
Irmağı ırmağa yarar göz yaşını yaramaz

Âşinâmuz bilür ahır ki ne deryâ urmışam
Bekrîyem çünki gözünden mey çekerem dün ü

gün
Sûfîyem çünki lebünden kand u helvâ urmışam
Yine ışka düşmişem ben sini dilerem sini

Yimek içmegi niderem menn ü selvâ urmışam
K.Burhaneddin G 636
Zülfünün her hamında bin çîndür
Her çîn içinde bin gönül çîndür
Gözüne uydı göklerüm çîn içün

Biri gül-çîn ü biri dil-çîndür
Bize ırahlığun ne kıla ziyân

Sohbetümüz senünle içindür
Dil hatâ dimeye eğer dir ise

Ki yüzün nûr-ı dîde-i çîndür
Ne aceb rahmı var hatâ gözünün
Ki ohı bu yürekde perçîndür
K.Burhaneddin G 637
Misümüz döndi yine şükür ilâha gümişe
Işkun ile sanemâ irişevüz güm işe
Gönülüm kuzısı emişe gerek la'lün ile

Tanrınun lutfı olursa ne gerekdür em işe
Yahdı ışkun beni varlıhda komadı nesne

Sanasın bir od idi düşdi nâgâhın kamışa
Lebi şeftâlûsına karşu yüregüm ditrer

İçi yansa kişinün meyl ider olur yimişe
Gözlerümün yaşı uzun ki komadı yaşsuz

Bu od işinde bilürsin gerek olur nem işe
K.Burhaneddin G 638
Döndere ağ yaşlarumı ala revâ mı
Derdini vire gönül ala revâ mı
Benizümi benzede hazâna benüm ol

Kendü yüzin gösdere çü lâle revâ mı
Bin gez oda yabdı bini salmadı iksîr

Şimdi diler tutâ yini kâle revâ mı
Meyli gönülün lebiyile dişinedür

Işk eri ger meyl iderse mâla revâ mı
Akl delü oldı zülfüni göreliden

Pîr-i haref girdi bu vebâle revâ mı
K.Burhaneddin G 639
Gözümden ahan yaşlara tûfân niçe benzer
Yürekden olan kanlara ummân niçe benzer
Gönlüme ki ışkun sanemâ kürsi kılupdur

Manımazam taht-ı süleymân niçe benzer
Yâkût ağızunda göreli dürr-i hoş-âbı

Göze gönüle deniz ile kân niçe benzer
Bir şem' alıban bende seni isderem iy dôst

Sıdkuma benüm dünyâda îmân niçe benzer
Dermân dilerem derdüni arturmağ içün ben

Lezzetde senün derdüne dermân niçe benzer
Hattuna eğerçi yüzünün sülsini tutdı

Gülşende begüm deste-i reyhân niçe benzer
Cânuma ki çâh-ı zenaha zülfi gemişdi

İnsâfa gelün yûsuf-ı ken'ân niçe benzer
K.Burhaneddin G 640
Hüsni gözin gönül ilinde begüm kan yazmış
Lebleri üsdine gönülüm içün kan yazmış
Tapdı delü gönülüm kaşları mihrâbına çün

Gözine işbu hilâlî cânı kurbân yazmış
Niçe kul olmayayum sana ki nakâsaş-ı ezel

Geldi şol anber ile bir hat-ı reyhân yazmış
Hem yine müşg saçundan bilürem k'anı yazan

Yazar iken özi yazusına hayrân yazmış
Zer varakda bu gözüm kıl kalemile yazusın

Ger gözün görür ise bile ki sekrân yazmış
K.Burhaneddin G 641
Her çend ki vaslun sanemâ aza irişdi
Çoh var ki senün vasluna ol aza irişdi
Ser-bâz durur zülfün u cân-bâz-ı hevâdur

Cân-bâzî gözün niçesi ser-bâza irişdi
Gönül kuşını câdû gözün avladı şâhâ

Ne bahtulu bu kekligi şeh-bâza irişdi
La'lüne ireli gönülümi bulımazam

Gizledi meğer özini çün râza irişdi
Bu perdede sun niçesi ola bilem ben

Çün çeng ile defden yine âvâze irişdi
K.Burhaneddin G 642
Gelün ki cümle işikde gulâm-ı şâh olalum
Hemîşe der-pey-i deryûze-i günâh olalum
Güneşe irmege kuvvetümüz eğer irmez

Mukâbil olıbanun aksiyile mâh olalum
Saçı hevâya uyıp gitdi gönül ahınına

Kamumuz ana uyıp gelünüz sipâh olalum
Yüzinde yazdı ki en-nûru fî's-sevâd hatı

Gelün odına yanup cümlemüz siyâh olalum
Safâyile gişi yârı yolına olmamış

İcâzet olur ise biz delîl-i râh olalum
Azîz olmadı tâ çâha düşmedi yûsuf

Zenahda biz dahı şâhâ esîr-i çâh olalum
Bu şehlerün şehi kullarına çü kuluz biz

Cihânda cümle-i şehlere pâzişâh olalum
K.Burhaneddin G 643
Tenden seni seven cânı âvâre gerekdür
Peyveste kaşun oh ata hemvâre gerekdür
Cânı gözüne tutu koyup esrimişem ben

Rehn ide kişi varlığı hammâra gerekdür
Ben haste-i üftâde lebün-çün öleyim mi

Lutf eyleye attâr bu bîmâra gerekdür
Kanlu yaşı idrâr iderem yara gözümden

İmza kıla lebleri bu idrkra gerekdür
Zülfüne gönül vardı ki bir kohu apara

Zencîr dahı düzd ile ayyâra gerekdür
K.Burhaneddin G 644
Âşık ki uyar aklına dîvâne dirüz biz
Yazmazuz anı deftere dîvâna dirüz biz
Biz baş ana dirüz ki ana baş kayusı yoh

Server diyü her bî-ser ü sâmâna dirüz biz
Gönülüme bir od sanemâ düşdi yüzünden

El iledimezüz yüzüne yana dirüz biz
Yüz sırr-ı nihânı ki anı kimsene bilmez

Ağız ağız ol dilber-i pinhâna dirüz biz
Niçesi cevâb ide bu derdüme tabîbüm

Cân derdi diyü çün yine dermâna dirüz biz
K.Burhaneddin G 645
Ayah toprağıyam nigârâ hevâdan
Zihî bulmışam ben bu derdi devâdan
Devâ derdümüzdür cefâ lutfunuzdur

Zîrâ key buluruz vefâyı safâdan
Gözünden nigârâ bizi esrük itgil

Ki bilimeyelüm abâyı kabâdan
Cânı yile virdük nigârâ saçun-çün

Bulalı saçunun kohusın sabâdan
Gönül bûte kıldum cânı anda yahdum

İşüm altun ola diyü kîmyâdan
K.Burhaneddin G 646
Akl levhinde ezel kâtibi tâ cân yazmış
Gönülüm gözi içinde seni insân yazmış
Nesh ideyim diyü yâkût hatın hüsnini gör

Ki gül üsdinde niçe şîve-i reyhân yazmış
Hüccet içün ki ölür sevdügi yolına kişi

Vâzıh olmahlıığ içün bir dah bürhân yazmış
Meh kaşunı sanemâ gönlümi mâhî kılalı

Beni kurbân sana vü ışkunı ummân yazmış
Mazhar-ı sun' durur küfr ile îmân anda

Saçını küfr bana yüzini îmân yazmış
Bana cevr ile cefâ virdi anun gözi hele

Anberîn hattı eğer lutf ile ihsân yazmış
Gönlüme yazmış imiş ki tolaşa gîsûsına

Lâcerern ol cihetâ cânuma seyrân yazmış
Her gişi cânı nolacağın ezelde yazıcah

Ben za'îfün cânını ortada hayrân yazmış
Hâdim-i hüsnini kâfûr ile anber düzeli

Göz yolın sulamağa lü'lü' vü mercân yazmış
K.Burhaneddin G 647
Bizi bu ışka çalab bî-ser ü sâmân yazmış
Bu gönül derdine leblerüni dermân yazmış
Lebleründen soraram ben ki neçün göz yaşını

Leb-i yâkûtı benüm üsdüme mercân yazmış
Müşkil oldur ki anun zülfine der-bendem ben

Başuma işbu kazâyı dahı âsân yazmış
Gamzesi türkî gözinün bu yürekde su komaz

Gözüme işveleri gerçi ki ummân yazmış
Lebleri kanuma girdügiyiçün münşî-i hüsn

Sonbsar diyü târîhiyile kan yazmış
K.Burhaneddin G 648
Bu âşinâ yoluna dil çü düşdi araya
Anı bu gözlerinün ırmağı kaçan aya
Su başdan aşdı vü ağzumda kana irdi elüm

Sünüge irdi bıçah ez-kafâ-yı hem-sâye
Niçesi gamzesine döye gönül ol yârun

Ki fitne yitürür ol göziyile dünyâya
Bilinden ayru bizüm ayşumuz hayâl iledür

Lebinden ayru geçen ömri dil hîçe saya
Kimün ne tâkatı var rûmda çü zülfeyni

Habeş çerilerini sağa sola yasaya
Yayın kodı kalem oldı eline tîr-i felek
Çü urdı câdû gözün elini oha yaya
Kıyâmetün günidür ışk-ı dil ki düşdi ana

Ne iltifât ide ayruh oğula ataya
K.Burhaneddin G 649
Dilberâ onulmadı gönlümde gamzen yarası
Bulmadun mı hufte gözden ayru dil oyarası
Zülfüne didüm açıl ki hâlüni görsün gözüm

Derledi yüzi hayâdan didi ki yüz karası
Arza kıldum gönlümi hüsnine didi bu nedür

Âşık-ı miskîn didüm gîsûlarun âvâresi
Cân sanurdum la'lini gönlüme sordum bu

nedür
Didi ki cânum degüldür illâ cânum pâresi
Âşık u ma'şûk arası sehl ola ihlâs ile

Gönüle câyiz degüldür aralıhda arası
K.Burhaneddin G 650
Olalı zülfün senün anber-şiken
Cân-ı miskîn anda kılmışdur seken
Hüsnünün vasfına çün pervâne yoh

Şem' gibi yanmış anı ender-legen
Kim perîşân kimi ditrer göreli

Hüsnüni şimşâd u serv ü yâsemen
Hüsn ü hulk ile melâhat görmedi

Kimse tapundağı gibi encümen
Işkuma binüm ü cevrüne senün

Oldı mîzân ay u güneş merd ü zen
Saçunı tağıt ki bu câna meğer

Bir nefes ire zi-etrâf-ı yemen
Çîn ü hindün müşgiyile anberi

Zülfünün bir kılına olmaz semen
Âşık öldürmek degül midür kubh

İy sözi mevzûn ü iy vechi hasen
Varlığına varlığum kıldum fidâ

Dil diline cân cânına ten-be-ten
K.Burhaneddin G 651
Nigârâ gül yüzüne karşu lâle deste gerek
Gönül ki zülfüni sever şikeste beste gerek
Çü ağzun ile bilün bini hîç kıldı hîç
Hitâb bana neçündür itâb heste gerek
Gözün diler ki bize tevbe vire ışkından

Eğerçi ki ben ayığam u tevbe meste gerek
Sabâh yüzüni gördüm ü fâl dutdum anı

Seni seven gişi fâlı şehâ huceste gerek
Diler gözüm ki kıla kanlu yaşı pâlûde

Kanı içinde hayâli yârun nişeste gerek
K.Burhaneddin G 652
Cânını câna virmege yürek içinde cân gerek
Yüregi kanı su olup gözleri suyı kan gerek
Kavs kaşında gözleri bedr ile hôş kırân ider

İllâ budur ki gönülüm anda sâhib-kırân gerek
Gözi yüregi kanadur ben lebini kanadayım
Çünki şerî'at ol durur ki kana yine kan gerek
Yaşlu göz ü saru beniz kanlu yürek ü od ciger

Yitmedi mi yâra ki dir ki sevüye nişân gerek
K.Burhaneddin G 653
Ta'âla'l-lah ta'âla'l-lah bu ne lutf-ı ilâhîdür
Bu gönül mülki ilinde ne tâc u taht-ı şâhîdür
Diyimezem ki güneşsin kaçan diyem ki aysın

sen
Çü varlıh varlığı zâtun bu âlemde kemâhîdür
Gönül ya'kûbına nola eğer yûsuf olasın sen

Ki saçundur resen câna zenahdânun ho
çâhîdür
Dilerem vâhî olmaya benum âhum içün âhum
Hezârân âh âhumçün ger olursa ki vâhîdür
K.Burhaneddin G 654
Âşık gerek ki hîç ser ü sâmâna kalmaya
Bu yolda başını saya samana kalmaya
Yârı lebine kana kanı dökilür ise

Maksûda cehdin eyleye vü kana kalmaya
Dünyâ nedür ki söyleyeler âhıret dahı

Cânânı isdeyen hele bir câna kalmaya
Cânun visâlidür ahı dirlik didükleri

Bu nükteyi bilen leb-i hayvâna kalmaya
Cânân visâlinün nemi bir câna kim uya

Yaşdan deniz gerek ide ummâna kalmaya
K.Burhaneddin G 655
Âşık ki oynayımaya cânını hâm ola
Virmese ay varın güneşe nâ-temâm ola
Geh zülfi tağıdup gâhî saçını dirmese

Ehl-i tarîkate niçesi subh u şâm ola
Ger şâh ola nola gönül ilinde ol gulâm

Sultân iken bu cân hele ana gulâm ola
Sen öz özüni sı vü nigârun odına yah

Taş çün sına vü gör oda yahıla câm ola
Kimde ki varlığı karışa kalb ola yakîn

Sâf ol durur ki âşık-ı mâ-lâ-kelâm ola
Uydurmışam nemâzumı gözüne iy nigâr

Uymamağ ola mı çü gözün tek imâm ola
Kanum harâm iken çü ana kılmışam helâl

Vaslı helâl iken ne revâdur harâm ola
K.Burhaneddin G 656
Niçe niçe yahılam ben tuzun ile çelebî
Güneşi isdemeyem ben yüzün ile çelebî
Ne kahr-ı kâhire gerek ne mısr ısrârı

Şeker yiter bu cihâna sözün ile çelebî
Bana ne şems gerek gündüz ü ne ay gice

İkisi dahı benümdür özün ile çelebî
Cefân çohdur u lutfun cânuma katı az

Çohuna nola döyeyüm azun ile çelebî
Hatun berât kılur cânumuza kim yohdur

Hezâr cân u dili bir yüzün ile çelebî
K.Burhaneddin G 657
Nev-rûz u nev-behâr irişdi ki câm içem
İşbu cihân içinde müdâmı müdâm içem
Âşüfte sünbüliyile nergisleriyle mest

La'l-i lebiyle bâde-i mâ-lâ-kelâm içem
Ben ışkı puhtesiyem eğer sûhte-i dilem

Lebleri yâdına nola ger bâde hâm içem
Kanum harâmdur ana vü ol helâl içer

Ben dahı hem surâhî kanını harâm içem
İy hızr leblü nola çü bende skenderem

Ger şerbet-i hayâtı derûn-ı zalâm içem
Pervânesüz bu ışkun odına ki girmişem
Tolu ayağı nola eğer iy gulâm içem
Yüzünle zülfün içre göreli tutagunı

Boynuma vâcib oldı ki her subh u şâm içem
K.Burhaneddin G 658
Niçe bu yüregüm kanı aha ahıdanı kanı
Şimdi gözümden su ahar yüregümün kanı kanı
Cân ile akl u gönüli dilber apardı çoh durur

Şimdi tenüm durur aceb bu tenümün cânı kanı
Yüregi yazmadı gözün yazuğa yazdılar anı

Sehl ola oha oh dirüz bul ahı demreni kanı
Ben seni göreli özüm sende yitürmişem şehâ

Sini kaçan ki buluram bulımazam beni kanı
Yâr bana itâb ider ben ana özr iderem
Cözr ü itâb bir imiş diyüp işideni kanı
K.Burhaneddin G 659
Nigârâ nişe döndürdün şunun gibi yüzi bizden
Menüm tek âşık-ı bîçâre-i âşüfte âcizden
İzüni basa yoruram ola ki ele giresin

İzüni dahı severem ki ayruhsıdur iz izden
Size bizden kamu varlıh çekürge ayağınca yoh

Cihânda ben süleymânam karınca ger gele
sizden
Hayâlün bende şöyledür ki kan alur olur isem

Üşenürem kan alıcı seçimeye sizi bizden
K.Burhaneddin G 660
Saçunı bilürem şâhâ ki bu gülşende reyhândur
Yüzün güldür ü gözlerün acâyib nâ-
müselmândur
Gözünün gûşesinde dil konuğ oldıydı bir gice

Komadı ana akl u cân apardı ya'nî mihmândur
Gözün cânuma derd idi lebün derdümi arturdı

Ki ya'nî sormağa vardum ki ol derdüme
dermândur
Güneş yüzünün üsdinde hilâli kaşı gösderdün

Ki bin âşık benüm gibi begüm ol îde kurbândur
Begüm ve'n-nâzi'ât-i zülf çün kılur bizi beste

Nidelüm şems yüzüni eğer sûre-i rahmândur
K.Burhaneddin G 661
Sinün gibi bir şâha dahı irmeye kimse
Sinün gibi bir hûba gönül virmeye kimse
Dil gîsûlarun silsilesi bağlusı olmış

Delü degül ise anı kurtarmaya kimse
Zî-lutf-ı ilâhî ki senün gîsûna girmiş

Bir kılını müşg ile anun burmaya kimse
Cân ile gönül aldun ise şöyle mi kıldun

Anları ki dünyâda dahı yirmeye kimse
Gonce gibi gülşende dahı bâd-ı hevâya

Gönlün yahası dügmesini kırmaya kimse
Biz varlığı çohdur ki mezâda biribidük

Ma'şûkadan özge ana hîç irmeye kimse
Kaçan ki gişi gülşen-i vasluna irişe

Şeftâlû vü gül dire dahı dirmeye kimse
K.Burhaneddin G 662
Anca ben la'lün ile yidüm emek
İllâ ol bilmez imiş nân u nemek
Sana mı kaldı cihânda kan içiş

Bana mı kaıdı cihânda gam yimek
Ben semender kıluram oda gönül

Sen kılursın yaşuma bini semek
Yüregümi dem kılupdur leblerün

İıla dökilmege bulımaz demek
Sen ne gişisin ki denizdeyiken

Hâlî olımaz tapundan merdümek
K.Burhaneddin G 663
Hemvâre gözüm yaş ile garkâb olur ise
Olmaya aceb dil kanı ger âb olur ise
Dirile yüzümden niçe gereg ise asfer

Bu gözlerümün yaşına sîrâb olur ise
Yürek kanı ger suya döne olmaya aceb

İşbu gözümün yaşları hûnâb olur ise
Benden ne eser bulına bu dünyâda billah

Bu resm ile gözüm yaşı seylâb olur ise
Yüz hasret ü bin hayret ile derdi gönülde

Vardur aparayum size ger bâb olur ise
Bu gice umaram ki görem düşde yüzüni

Düşde görürem bu düşi ger hâb olur ise
Böyle ki gözüm yâşı kılur yüz gümişin zer
Gey san'at ola kimsede tîzâb olur ise
K.Burhaneddin G 664
Cân kurtıla mı kara gözünden
Gönül ne özin kara gözünden
Kararımaya cihânda şol dil

Ki özini kurtara gözünden
Işkun ile zerde sikkesini

Yüzümde gözüm ura gözünden
Yüregi kebâb idüp yirüz biz

Tâ içevüz aş ara gözünden
Senden yaramayalar gönüli

Bunca ki görür yara gözünden
K.Burhaneddin G 665
Gözüm ahıdalı yolunda kanı
Tapundan bir vefâ bulmadı kanı
Gınâmuz olmayısar sohbetünden

Ki nâzükdür gavânîden egânî
Kulağum dür sözünden işidürse

Bu a'yânumda göresin me'ânî
Leb ü yüz göz ü kaş gîsû ayağ el

Nemâzumda durur seb'-i mesânî
Benüm cânum cânuna muttasıldur

Ya neyçün cânîsin iy yâr-ı cânî
Sözi şîrîn dimek gerek lebiyçün

Çü oldı husrev-i hûban zemânı
Sığınsun gözlerünün gûşesine

Cihânda dileyen emn ü emânı
Gözüm la'l ü dilüm dürler dökerler

Senün yoluna yağmadur dükânı
K.Burhaneddin G 666
Cüz sûz dahı ışk erinün pîşesi yohdur
Ma'şûk iledür vasl ile endîşesi yohdur
Gönüli diler ki gönüliyile kıla bir

Çünki taşa oğradur anı şîşesi yohdur
Merhem diler eyleye benüm gönlüme lutfı

Ol rîşe ne çâre ki anun rîşesi yohdur
Mestâne gözi zülfine sıdur gönülümi
Âşüfte bilimez mi der ü bişesi yohdur
Kurtılmadı gönül kuşı şehbâz gözinden

Bîçâre niçe gizlene çün bîşesi yohdur
Kirpügiyile gamzesi deldi yüregümi

İv düzdi anı özine ger tîşesi yohdur
La'l-i lebinün nûşı ki dirlik suyıdur ol

Depdedi bini nola ger nişesi yohdur
K.Burhaneddin G 667
Toldur ayağı sâkî vü an-gâh be-mâ dih
Hele nola allâhu latîfun bi'ibâdih
Ben sâfîyem u sâfî içerem hele ışkı

Tû cân-ı men ez sâf bidih bâz riyâ dih
Ben şehrîyem şehr dilerem gönülinde
Yohsa bana her kulha şâr ola vü yaha dih
Yitürdi gözi gönülümi zülfi içinde

Didüm sana gereg ise dünyâda nâ dih
Ben ana velîyem ki velîler sever anı

Bu ışka adû olana sen dahı fenâ dih
K.Burhaneddin G 668
Sevdüm seni ben ayıd ahı tedbîr nedür
Hîlen var ise ayıd ahı taksîr nedür
Vaslun bu cânı kim ölüdür diri kılısar

Çün hayr durur bîhûde te'hîr nedür
Fursat var u mevsüm hôş u eshâb muvâfık

Kim ne biliser tanla ki takdîr nedür
Hancaru baharsam sanemâ sini görürem

Billâh di ahı bu düşe ta'bîr nedür
Zâhirde ikidür biri âşık biri ma'şûk

Bâtında ikisi dahı pes bir nedür
K.Burhaneddin G 669
Tevbeden perhîz kılmah ışk erine pîşedür
Yârı hoşnûd eylemeklik gönline endîşedür
Cevr taşını atalı kan ahıdur gözlerüm

Niçesi döyiser idi bir gönül ki şîşedür
Yil perîşân itdi zülfüni tolaşdı boynuna

Bu keşâkeşden mazarrat hem yine dervîşedür
Şol güneş yüzünde yalguz hâl-i anber göreli

Bellü bildük ki kara gün dünyâda bî-hîşedür
Cân u gönül azışup zülfünde bile düşdiler

Çoh sa'âdet bu1dılar yüz rahmet ol azışadur
K.Burhaneddin G 670
Niçe ki bu şu'arâ zülf ile hâli didiler
Nûrını görmeyiben anları hâlî didiler
Lebine nokta didiler bu gümân idi yakîn

Bilini benzediben kıla muhâli didiler
Kaşların kavs-ı felek didiler ise ne ola

Vesme-i nîlisine tîr-i semâvî didiler
Hüsnini lutf-ı ilâhî diyü anar anlar

Gönülüm ışkıyiçün hükm-i hudâyî didiler
Bedr ayı nisbet iden yüzüne eksük dimiş
Güneşün naksını tapunda ribâyî didiler
Derd ile yahdı vü hem gönülümi câdû gözi

La'l-i leblerin anun câna müdâvî didiler
Akl u dilden ağızı vasfını sordum ben dün

Diyimezüz bize teng itdi mecâli didiler
K.Burhaneddin G 671
Zî-tal'at-ı mevzûn u zihî hûb şemâ'il
Ki gelmiş ana hilkat ile hil'at-i kâmil
Bu hân-ı melâhat ki çalab anda dökipdür

Mahrûm niçesi kalısar dünyâda sâ'il
Ma'şûk ile âşık arasında nesene yoh

Bir ism ile bir cism durur ortada hâ'il
Göz yaşı beniz sarusı vü cism nizârı
Yitmez mi aceb ışkumuza bunca delâ'il
Sensüz bana zehr ola şehâ şerbet-i hayvân

Tiryâk ola la'lün yolına semm-i helâhil
Devri yüzünün oldı bu gözümde mümessil

Gönülüm olalı sanemâ ışkuna mâ'il
Hattun yazalı gönülüme yarlığ-ı hanı

Var lutfun ümîdi ki ola hâlüme şâmil
Gözlerüme gözikmiye bir noktaca âlem

Sâ'idlerüni kılur isen bana hamâ'il
K.Burhaneddin G 672
Senün ışkundan özge nola hâsıl
Ki ol bâkî durur özgesi zâ'il
Sözün dilümde kulağumda sözün

Gönülde ışk u boynumda selâsil
Cemâlün bâğ u zülfün zâğa benzer

İzârun ağı çün perr-i havâsıl
Hayâlüne şehâ müstağrakuz biz

Gelürsen topuğuna tah halâhil
Hırâmân yöridügüni severem

Velîkin korharam kapar zelâzil
Hezârân cân dilerse ol fidâdur

Bihamdillâh muvâfıkdur mu'âmil
Gönülde niçe kala sırrı mektûm

Çü ışkı odı oldı bana şâmil
K.Burhaneddin G 673
Zülfünde şehâ ışk eri âvâre gerekdür
Terk eyleyiben çâreyi bî-çâre gerekdür
Anca araya gönülümi zülfi içinde

Ki terk idüben anda kala ara gerekdür
Yüzini seven döymeye gözine gerekmez

Bir gül dileyen sabr ide yüz hâra gerekdür
Akl u dil ü cân oldı gözi vü kılur inkâr

Ma'şûka ki şûh ola ez-în kâre gerekdür
Câdû gözi gamzelerinün ohlarıyile

İnsâf vire hayder-ı kerrâra gerekdür
K.Burhaneddin G 674
Servün sala özge gişiye sâye revâ mı
Gün ki geçe sinsüz ömüre saya revâ mı
Yohsul ile baya dahı tâkat komaya ol

Yohlu kıluban cümlesini baya revâ mı
Alnunla yüzün ta'ne ura güneşe aya

Kirpükle gözün esride vü aya revâ mı
Gamzesi benüm yüregümi yaraladı vay

Vayum ile dilber ki bula vâye revâ mı
Ben oh diyiciyem hele şol oh ile yaya

Ol aldayıban her yahaya yaya revâ mı
Odun gibi hecri odına kaya tenümi

Ol gevdesi nesrîn yüregi kaya revâ mı
Süd yirine ışkını içürdi bana dâye

Ol vaslını özgelere adaya revâ mı
K.Burhaneddin G 675
Tûbî kaddün ile hak servi hırâmân yazmış
Bu seri hüsnün ayağına yasaman yazmış
İşveleründen umaram sanemâ göre yaha

Defter-i medhi ki şol hüsnüne selmân yazmış
Gönüle irdi nişân niçesi isdemeyeyüm

Zer varak üsdine bu alı ki şol kan yazmış
Gözümün kıl kalem ile yazılsın zer halde

Döymedi la'l-i lebi k'anı zenahdân yazmış
Dil zenahdâna eğer düşdi te'essüf kılma

Dutalum yûsuf idi hak ana zindân yazmış
K.Burhaneddin G 676
Hîç kişiden ışka inkâr olmadı
Kim ki bâzâr ise bîzâr olmadı
İy sabâ depretmegil zülfi kılın

Dahı cân oynamağa câr olmadı
Eyle ki bu dâr-ı dünyâda benem

Devr içinde dahı deyyâr olmadı
Adl ile vîrân dahı âbâd olur

Zulm ile dünyâda bir şâr olmadı
La'li nûş u kirpügi bir nîşdür

Gül dahi âlemde bî-hâr olmadı
Eyle esritdi gözün cânumı ki

Hâcet-i dükkân-ı attâr olmadı
Yahdı gözün yıhdı ışkun gönlümi
Lebleründen bana bir yâr olmadı
İy gözi derdi sepişken dünyâda

Gözüni kim gördi bîmâr olmadı
Hüsn ekilse ışk bitürür gönül

Lîkin işbu şehre mi'mâr olmadı
Çoh frenge ahdı hindû çerisi

Zülfi gibi ceyş-i cerrâr olmadı
Kerr ü ferrâr oynıdur bu dünyâda

Işkı kerrâr oldı ferrâr olmadı
K.Burhaneddin G 677
İzün gubârını şâhâ gözüme kıl sürme
Velî bu devleti bize visâl içün sürme
İşigün itlerinün râzıyüz sa âdetine

Aları devlete irüriben bizi sürme
Güniler ise hayâlün tenümde kuşca cânı

Kemendi zülfüne bağla gereg ise sürme
Cihân çü hâlümi bildi içümde od yahıban

Gözüm yaşın ahıdup benizüme kan sürme
Gözünde merdüm-i âlem çü mest-i sâgardur

Revâ mıdur ki delü gönüli kılur sürme
Taş ile demür arasında od aceb olmaz

Aceb gereg ise yüzüni yüzüme sürme
Nesîm ayağı tozını getürdi kanlu göze

Didüm ki sürme-i hâs oldur işe sürme
K.Burhaneddin G 678
Vakt-ı seher ki gözlerün atdı yüregüme seher
Dilde cefâmuzı hatun yazdı çü nakş fî'l-hacer
Nûh gibi bu gözlerüm denize gemi eyledi

El götürip muhâlife didi ki rabb-i lâ-tezer
Ney-şeker oldı boyun u gül yüzün ü lebün

şeker
Şükr ki virdi hak bana ol ikisinde gül-şeker
Gerçi sözi tavîl ider kâmetinün kıyâmeti

Lîk kılur tutahlarun gelecimüzi muhtasar
Ben niçe per bırahmayam sünbüline gîsûsınun

Sûsen ala eline tîğ gül duta yüzine siper
K.Burhaneddin G 679
Dak tutmagıl revâ degül âhır bu mestüne
Çoh cevr itmegil sanemâ büt-perestüne
Sındur gönülümi velî zülfüne bağlagıl

Kimdür ki beste olmaya sinün şikestüne
Esritdi bini ayağun ahsent ayağuna

Sâ'idlerün depeledi şâbâş destüne
Zülfün ağını dirşür ahı ârızunı aç

Ne kaldı ki düşürmedün anı bu şestüne
Bilün ile yoğam velî bârıyile tağam

Nîstün ile nîst oluram u hest hestüne
K.Burhaneddin G 680
Gözün yaraladı bizi tîr ü kemân ile
Ağzun depeledi yine bizi gümân ile
Ben bu zemînde şöyle bilürem ki gelmeye

Sinün gibi nigâr dahı hiç zemân ile
Îmâna kasd zülfüne hay di revâ degül

Gîsûn iline girdi gönülüm amân ile
Gördüm seni vü sini severem seviserem

Ben söyliyemezem sözümi tercümân ile
La'lüne cân virürem ü gönül tutukuram

Nitdün ki satmadun anı bize zamân ile
K.Burhaneddin G 681
Bâd-ı seher ne dir aceb bilemezüz bu bülbüle
Ki nâgehin anun ile gülşene düşdi gulgule
Bülbül iniler ü velî gül güle karşu hôş güler

Gel gülşene iy ehl-i dil eyle teferrüc gül güle
Ne didi ayağa lebün cür'a işitdi ola mı

Düşdi surâhîler bu dem ol sebeb ile kulkula
Mevsüm ol u mugannî bu ışkı o niçe vasf idem

Sâkî-yi sîm-sâk sun mül bize salma mülmüle
Lebleri mısrun şekerin gârete virdi şûr ile

Benleri odlara düşib ta'neler urdı fülfüle
K.Burhaneddin G 682
Ömrüm sanemüm gîsûsı yâ rabb medîd it
Benden anı ayru dileyenleri kadîd it
Ben îd iderem her gice gîsûlarıyile

Degnek gözi bizden dilegüm ol ki ba'îd it
Âzâd degül bendeyi kıl hizmete makbûl
Andan girü sultânları kullıhda abîd it
Ben sana dil ü akl ile cânı biribirem

Sen dahı nola bana hayâlüni berîd it
Cân ışkı ziyâd oldı vü dil derdi hezârân

Didüm ki tavîl itme sözi ışkı ferîd it
Nermem sanemâ gamzelerün ohına çün mûm

Sen câna yarasını diledükçe şedîd it
Kim diler ise ki mütevahhid olam andan

Sevdügi cânından anı sen tîzde vahîd it
Ger diler isen ki ola mahmûd-ı avakıb

Niçe ki elün yiter ise fi'le hamîd it
İslâma dökildi çerisi gîsûlarunun

Cân u gönül ana talaşurlarsa şehîd it
K.Burhaneddin G 683
Olursa zühre bize müşterî bu gerdişde
Revâ durur ki bizüz ışk içinde verzişde
Benüm cânumı vü benüm gibi bigün cânını

Kabûl ider velî degmez kılına erzişte
Birişte oldı vücûdum hevâsı odıyile

Eğerçi hîç durur gerek oldı bir işde
Lebini düşte görürsem özümi unıduram

Aceb niçe ola hâlüm görür isem dişde
Yüzümde sikkeyi altuna urmayınca ben

Urımadum adumun sikkesini gümişde
K.Burhaneddin G 684
Işkun nigârâ gönüle cânî degül midür
Cevrün benüm bu cânuma cânî degül midür
Dükkân kurdı la'l-i lebün cânlar aparur

Yâkûta cân alur nişe kânî degül midür
Cennet durur yüzün şehâ şeftâlû dilerüz

Şeftâlû yimişi nola dânî degül midür
Kîşinde ışkunun sanemâ tîr olmışam

Kurbân olam kaşuna kemânî degül midür
Ben çoh durur ki ışkun içün cânı virmişem

La'l-i lebün hayât-ı emânî degül midür
La'l-i lebün ki hücresi gey muhtasar durur

Ben soraram serây-ı me'ânî degül midür
Her çend yıhdı gönülümi gözi gamzesi
Işkı serâyına yine bânî degül midür
Zülfün hayâli yahdı şehâ gönülümde od

Başumdağı imâme duhânî degül midür
Ben leblerün sırına kul oldum ayân şehâ

Sırrum benüm lebünle ayânî degül midür
K.Burhaneddin G 685
Biz senün ışkun odından yanaruz
Biz senün la'l-i lebünden kanaruz
Sen şekersin şöyle ki varsın nola

Ger şeker-hânaya barmah banaruz
Niçe ki ayru olavuz tapudan

Biz bizi yine senünle sanaruz
Ölürüz lebün durur âb-ı hayât

Câyiz ola mı tapuna tanaruz
Gözlerün gamzelerinden her zemân

Akl ile gönül kamumuz kanaruz
K.Burhaneddin G 686
Gözün aceb sanemâ niçe bir apara gönül
Ya niçe ışkunı başara bile yara gönül
Cihân gönülümi görüp figân u zârî kılur

Meğer ki gül bedenündeki seng-i hâra gönül
Cihân karara gözüme göricegez saçunı

Niçesi tende tura bile bir karâra gönül
Gönüli göz oda yahar anun içün gözümi

Niçe ki uyımağ isder ise oyara gönül
Gönülümi görürem gözlerün içün tolu kan

Ki nâr-dâne bîşürür meğer humâra gönül
K.Burhaneddin G 687
Öldüm yolına anun bilmezligi nedendür
Cândan tuzağ eyler ilmezligi nedendür
Dökdüm gözüm yaşını yoluna gice gündüz

Lutf ile anı bir dem bilmezligi nedendür
Dil diledi gözi ki dileydi meğer anı

Ben cânı bile virdüm dilmezligi nedendür
Kıl kıl kılı saçınun diledi ki kıla kıl

İşbu tenümi binüm kılmazligi nedendür
Bilimedügüm bildüm ildüm saçına anun
Bilmedügin bilimez bilmezligi nedendür
K.Burhaneddin G 688
Apar gönlümi şâhâ gözün ile
Meni tek tâze kılgıl yüzün ile
Yüzün gündüz durur saçun gicedür

Giceyi göreyüm gündüzün ile
Al âyine ele gör anı nedür

Begüm insafâ gel öz özün ile
Lebünden söz nigârâ niçe çıhdı

Gümâna düşmişem ben sözün ile
Odağunı yalunuz sevmezem ben

Severem binün ile yüzün ile
K.Burhaneddin G 689
Işkun var ise cehd idü mâhbûba irişdür
Görürse gözün sa'y idü hir hûba irişdür
Mecnûn olıban leylîni kovu gice gündüz

Işkunı bana sabrunı eyyûba irişdür
Ben hâcibüni severem iy şâh-ı zemâne

Sen salma hicâbı anı mahcûba irişdür
Sen yûsuf-ı devrânsın u ya'kûb-ı zemân ben

Pîrâhenünün tıybını ya'kûba irişdür
Aynüm sanemâ kalb ise çün saldun oduna

Hayf eylemegil sikke-i mazrûba irişdür
K.Burhaneddin G 690
Niçe niçe zülfün içün sanemâ kıl olam ince
Niçe va'deler kılurdun bana gönlümi alınca
Ayağuna dökerem ben taru gibi yaşlarumı

Nazar itmezem ana ki beni redd ider birince
Bu niçesi gamzelerdür ki ben ana oh diyeyüm

Yürege birisi degse iverem yine urınca
Ne aceb narince şîve ki kaçan ki anı gördüm

Benizüme bahan aydur yüzi benzemiş turunca
Cân anun saçı pîçine çü girince ölür idi

Nola ger tolaşdıyise ol arada bir girince
K.Burhaneddin G 691
Kana boyandı yüregüm suçı nedür soraram
Lebünden ana şifâ sun ki ana cân sunaram
Yüzünden özgeye neyçün baha gözüm çün
yoh
Nazîr dünyâda sana eğerçi bâ-nazaram
Hezâr cân aparursın ki bir nazar kılasın

Velîk bin cânı ben yoluna bire sayaram
Hayât şerbetidür leblerün ü ben teşne

Çü girmez ol ele hasret ağusına kanaram
Göreli zîr ü zeber zülfüni perîşânam

Velî hemîşe boyuna tolaşmağı severem
K.Burhaneddin G 692
Diler isen ki göresin ayı ne
Gün toğıcah elüne al âyine
Yohsulına bayına bu âlemün

Ger yüzüni gösderürsen bayına
Sanma kim sayına alduğı gönül

Zülfinün zîrâ k'irişdi sayına
Göziyile mest olan gönül kaçan

Ki yiye gamzesi ohın ayına
K.Burhaneddin G 693
Zülfiyle hâli olalıdan dâm ü dânesi
Cân u dil oldı ışkı kuşı âşiyânesi
Nat'-ı cihânı şeh ruhı tar itdi cânuma

İvleri tutdı kalmadı cüz mât hânesi
Gamzesi dil diler ise dilerse sehl ola

Ne nesne ola cân dahı bunda yacanası
Sevdâlar ile oldı perîşân bu gönülüm
Hammâm içinde tolaşalı zülfe şânesi
Gönül ilini tutalı sen küllî yanmışam

Yanmah budur ki kalmadı hîç bende yanası
K.Burhaneddin G 694
Bürka'-i zülfi gözüme gör ne hicâb gösderür
La'l-i lebin şerâb ider bağrı kebâb gösderir
Leblerinün emin gönül dilediyidi em didi

Dürr ile dutdı la'lini hüsn-i cevâb gösderür
Gözüme hâb hâb olur gözlerüni göreliden

Yüregümün kanını göz karşuna âb gösderür
Zülfi ki pîç ü tâbdur bir yazuyidi alnuma

Defter-i ışk elindedür akd u hisâb gösderür
Göz odıyile göz yaşın gerçi ahıtdı çoh zemân
Lîk hevâsı dilberün anı türâb gösderür
K.Burhaneddin G 695
Apardı benüm gönlüm bir dilber-i mestâne
Boynına tahıb zülfin ileddi şebistâna
Sâ'idleri gösterdi cânuma yed-i beyzâ

Andan beri bağlandum ben ışk ile destâna
Merdümlik idüp gözüm saçalı sana incü

Ben dahı kuşanmışam uş ışkuna merdâne
Gönül topını saldum çevgânına zülfünün

Kimün var ise ışkı uşda gele meydâna
Gönülümi salmagıl çuhurına enegün

Olmaya düşe nâgeh yûsuf yine zindâna
Işkun odına yanup ben nûr olayim küllî

Işkunda eğer hâcet olur ise bürhâna
Sevüp seni biz bizi gark eylemişüz sende

İslâma irişmekçün virdük dîni îmâna
Hattuna didüm müşgi la'le ne aparursın

Karınca meğer tuhfe irürdi süleymâna
Tuz denizi gördüm ben şol hüsn ü cemâlünde

Gözümden irüreyim yüz katreyi ummâna
Ben ışk ile tolaşdum gîsûlaruna şehâ

Yohsa göri dururam bin dâm ile bir dâne
Her gişi bu âlemde bir nesneye adanur

Ben gişi ana direm ki ışk ile adana
Ma'şûkayile âşık her biri adanurlar
Kim lutf u cemâl ile kim hulk ile ihsâna
Zülfün azıdur gönli ışkunda velîkin hem

El tutıcıdur gâyet ışkun ile azana
K.Burhaneddin G 696
Sâkî tolu sun ayağı ki rûze degüldür
Bu ömr becüz mühlet-i deh-rûze degüldür
Sîret severem sûrete yohdur meyelânum

Bezmi dilerüz maksûdumuz kûze degüldür
Merkeb var iken cehd idü ma'şûkuna irgil

Hîç kimse ecel tâzîsini üze degüldür
Eblak atına işbu cihânun inen uyma

Ki meyl ide ol karaya ya boza degüldür
Bu faslda ki gül yolına yahıla bülbül

Kimün gönüli sâz ile bir söze degüldür
K.Burhaneddin G 697
Demirle oldı yir üsdinde yine sebze begüm
Kıyâmeti göze göz görü bah bu remze begüm
Ne var adum yağ ise ışk içinde rüknem ben

Hurûf-ı ebced içinde nite ki hemze begüm
Nigâr gamzesi ohına hîç yürek döymez

Eğerçi rüstem-i destân alî vü hamza begüm
Cemâl tondur u şâhâ tırâzî tapundan

Cihânda görmedi hüsni gişi bu tarza begüm
Lebün ki yâdı hôş olsun ağızı berk durur

Nefîr gamzeleründen kuşandı gamze begüm
K.Burhaneddin G 698
Bu ne hüsn olur ne boy ne sin begüm
Hûrî misin ya perî nesin begüm
Servi boyuna niçe teşbîh idem

Ya güneşi yüzüne nesin begüm
Dünyâda bir lahza olursan binüm

Kim sayar bir çöpe ifnâsın begüm
Boyamışsın kanuma hôd elüni

Barmağuna urma hınnâsın begüm
Altuna döndi yanağum göreli

Gümiş alınunda mînâsın begüm
K.Burhaneddin G 699
Yüzi gül gîsûsı ûd-ı kımârî
Yiter oyna bizüm ile kımârı
Lebün tolu virür esrüge ayah

Gözün oha tutar miskîn humârı
Niçe tatarı zülfünde ki gördüm

Giriftâr eylemiş yüz bin tatarı
Bir od urdı şâhâ ışkun gönülde

Kı çıhdı göklere anun buhârı
Severem vaşlunı hicrânunı hem

Ki gül seven gerek ki seve hârı
K.Burhaneddin G 700
Müşg ile bağlamış saçun ay yüzüne girih
senün
Dök saçunı ki dökile şâh tenüne zîrih senün
Bin zih ü yüz bin âferîn kopa cihânda bî-gümân

Ger kaşunun kemânına düşer olursa zih senün
Sen şeh ü biz gedâ kulun ışkını sana bağlamış

Bizden olursa bin yaman umaruz ola bih senün
Meh keh olur ki tâ meğer anı apara kehrübân

Ben kim olam ki kurtılam cümle kih ile mih
senün
La'l-i leb ile serv-kad câdû gözile gül yanah

Dimezem olmaya ola söyleyeyüm mi ih senün
K.Burhaneddin G 70l
Gönülümi aparanun kirpügi ohın bulmışam
Niçe ki ol diler ise ki bini olam olmışam
Gözleri urımış iken kirpügi ohlarını ben

Anca yidüm cigerüme k'uyır iken oyanmışam
Kanuma kanalı gözün kanmadı hîç susalığum

Gerçi ki ben tutağunun bunca kanına
kanmışım
Gîsûlarun kılı gibi yiridür inceler isem

Özgeyile visâl içün ger sanuları sanmışam
Ben yemene yemen direm zîre ki ışk odıyiçün

Ol yana derdüme devâ isteyüben emenmişem
K.Burhaneddin G 702
Ayn-i fitnedür ayân esrük gözi
Kandi sindürdi anun şîrîn sözi
Toğmağını batmağını güneşün
Ahsenü'l-vech ile gösderdi yüzi
Ol güneşdür niçe olmaz muhterik

Her k'ana oldı mukârin yılduzı
Ben ol oldum vasl ü hicrân kalmadı

Toğru işid uş sözün azı özi
Cân burâk-ı himmete binmiş durur

Yir yüzinde olmaz ol atun izi
K.Burhaneddin G 703
Nidelüm çü vasfı sığmaz bu ibâretün içinde
Yine biz harâb olalum bu imâretün içinde
Dil ü akl ü cân ile ten kamusını oynamışuz

Gel ahı yaz assınıuzı bu hasâretün içinde
Bu gözüm denizine bah dahı yüregüm hâlin

gör
Ne çeker firâkun ile bu harâretün içinde
Bu ne fitnedür saçunda ki virür tanuhlığ elhak

Ki kıyâmet oldı pinhân kadd ü kâmetün içinde
Haber oldı dün ki vasla ire yolına ölenler

Bu gice uyımamışam bu beşâretün içinde
Gözün ile ben sakîmem ki gözün dahı

sakîmdür
Ne selâmet anlaram gör bu sekâmetün içinde
Dem ile ölü dirildür ağızun nite ki îsî

Niçe gicük ider özin bu kerâmetün içinde
K.Burhaneddin G 704
La'le dönmişken yaşumuz dilber-i dür-dâneden
Çekmedi dil atı başın hamle-i merdâneden
Ben gerek ki cân u aklı oynayam yâr yolına

Ki gören diye ki böyle toğsa bir merd anadan
Deyr ile mescid sizündür büt bizüm olsun

hemîn
Ki benüm maksûdum oldur ka'be vü büt-
hâneden
Zülfi kohusın aparur çîne yil gibi nesîm

Pes hazer vâcib durur gîsûlarına şâneden
Nokta la'linden anun kim ki tatar ise zülâl

İsdemeye hîç özünün şehdini şeş-hâneden
Zülfünün sevdâîsiyem komazam elden dahı

Toğru işidgil nigârâ bu sözi dîvâneden
Yârdan ayrılan yüregin pâre kılmaz mı firâk

Hîç haber işidmedün mi üstûn-ı hannâneden
K.Burhaneddin G 705
Senden ayrulıh gönülün âfetidür âfeti
Sinün ile cânumuzun râhatıdur râhatı
Leblerün îsî deminden dem urur zî-dem bize

Ölü cânumı dirûdür âyetidür âyeti
Gâyet-i hüsni cemâlün gâyetidür ay yüzün

Işkı anun-çün gönülde gâyetidür gâyeti
Fitne ki dirler cihânda gözleridür gözleri

Şol kıyâmet ki kopısar kâmetidür kâmeti
Gönül alıp cân aparup akl târâc eylemek

Şimdi kopmadı özinün âdetidür âdeti
K.Burhaneddin G 706
İy gamzen ile her dem işbu yürekde yara
Gîsûn niçe yasanup gösdere bize kara
Ağzumdan od saçıla çarpa yalın gözümden

Ne toğısardur oddan illâ meğer şerâre
Zülfiyle akd-i ahdi bağladıyidi gönlüm

Turmadı ol siyeh-kâr eyledügi karâra
Gözleri câdûlardur efsûn bilür tutağı

Gönlüm ol ortalıhda bî-çâredür ne çâre
Aklum ki pîr idi uş tıfl oldı la'lün ile

Elbette emmeg isder her tıfl-ı gâhvâre
Cânı gözüm yolından saçdum sözine anun
Nesi ola fakîrün şol dürr-i şâhvara
Gözlerini göreli şimdi gözüm yürekden

Bişüre habb-ı rümmân her subh-dem humâra
Niçe kaçarsa kaçsun ben kovısaram anı

Ana degin ki irem ya gendüzi hôd ara
Ger gözi fitneyise şükr ana hufte durur

Bu dünyâda kıyâmet servi kadi kopara
Gözden yaşum çıharsa tutma aceb sen anı

Döymez tecellîsine tağ ile seng-i hâra
Sâhir degül dir isen gel imdi yüzine bah

Bir barmağ ile bedri gösterdi iki pâre
K.Burhaneddin G 707
Nidelüm neyleyelüm dünyâda bu hûb ile biz
Yanalum yahılalum hâliyâ mahbûbile biz
Zülfün âşüfte kılur gözün ider gâret cân

Bellüdür nolısaruz bu kamu âşûb ile biz
Hat yazar hüsni ki ya'nî kulıyuz varlığ ile

Nide gönül çü kul olduh ana mektûb ile biz
Gözün ile sanemâ esridi akl ile gönül

Esridük esrimişüz sanma ki meşrûb ile biz
Işkı ser-kûb durur furkati zer-kûb durur

Zer kılalum hele gül yanağı zer-kûb ile biz
Hâcibi mahcûb iken avladı akl ile dili

Bilmezüz neyleyelüm hâcibi mahcûb ile biz
Cân za'îf ü gönül ağrı vü gözüm sehl-nazar
Bellüdür ki nidevüz bu kamu ma'yûb ile biz
K.Burhaneddin G 708
Güneş yüzi üstindegi bedr ayına bahun
Cem câmını dilersenüz uş âyine bahun
Subh isder isen öricegez gîsûların gör

Giceyi kaçan ki çözine yayına bahun
Başdan geçürür yaşı beni salar ayahdan

İdmân diler eyleye bu ser pâyına bahun
Bini çü hayâl eyledi ma'şûka hayâli

Câna ne kılur işve-i her-câyine bahun
K.Burhaneddin G 709
Güneşüm gülşenün içün aylar
Şol hilâli kaşun içün yaylar
Şekkeri tengini aceb tutma

Biline bah ki göresin taylar
Serv ile tûbiye nâzat kıl râst

İkisi dahı oduna neyler
La'line çün nazar kılına müdâm

Kılmaya kimse içmege meyler
Derdüm içün benüm devâ didi gey

Kaçan ide bana devâ geyler
Zâyi' olmaya ola mı dem-i subh

Na'ralarum yatur iken caylar
K.Burhaneddin G 710
Işk odına düşer gönülüm yazıla dahı
Mahmûr humârı yazıla yazıla dahı
Azıla gönül gîsûlarun çoh girihinde

Işkun ile azmışdur azar azıla dahı
Zülfün tuzağına gönülüm azıla düşdi

Bunun gibi kuş ol tuzağa az ile dahı
Yazıla mı âşık gönüli gamzen ohıyle

İy niçe benüm tek sana kul yazıla dahı
Şehnâzıyile râst beni kıla muhayyer

Kaçan ki müberka' ola şeh-nâzile dahı
Bâzîyile gözleri kılur sayd-ı dil ü cân

Şöyle ki kişi avlayımaz bâz ile dahı
K.Burhaneddin G 711
Gönlüm yine âh itdi hevâyile hevesden
Gözüm dem ura başladı nîl ile arasdan
Şol sebzeyi sordum bu gice la'l-i lebinden

Aydur ki şeker niçe ola hâlî megesden
Toldı gönülüm zülfine gözinden üşenür

Zîrâ ki gice korhar olur mest asesden
Lutfundan ümîdüm çoh umaram ki irişem

Her lahza derâyı dilerem savt-ı ceresden
Cân merkebi tendür ü fidâ kıldı ruhun-çün

Ger fîl ise ne kıla çü ayrıldı feresden
Biz biri birümüzi çü dün içre buluruz

Pes fâ'ide ne bu kamu bevvâb u haresden
Sâkî tolu vir gözüme ankâ meges olsun
Şöyle ki rivâyet kılınur şems-i tabesden
K.Burhaneddin G 712
Zülfüne düşen gönül serden geçer
Hâm ola şol söz ki anberden geçer
Zülfe tolaşdı başıyle oynadı

Zî-resen-bâzî ki çenberden geçer
Zülfidür maksûd çün müşg anavuz

La'lidür sözüm çü gevherden geçer
Işk sıdı dil bütini nidelüm

Çün hayâl-i hüsni âzerden geçer
Müştehâ-yi nefsdür sögmekleri

Z'ân sebeb ki havz-ı kevserden geçer
Dîn garîb olmış saçında dilberün
Kim durur bu ilde kâfirden geçer
Kılmadı hergiz eser gönüline

Gerçi âhum seng-i mermerden geçer
K.Burhaneddin G 713
Hevâya uydı gönülüm yine bu ney semâ'ından
Neyimiş bu ki yandurdı gönüli istimâ'ından
Keşişler gördi gönülüm nigârînün saçından ki

Ümîdi yoh ki kurtıla dahı anun nizâ'ından
Saçından bürka' eylendi ki degmeye yavuz

gözler
Göz insânı harîs oldı ana ol imtinâ'ından
Yüzüm toprah nesîme ki irürür bana her
subhun
Nigârînün kohusını ırah yahın kınâ'ından
Yüzünde güneş ile ay kırân eyledi mîzânda

Firâk oldı benüm hattum bularun ictimâ'ından
K.Burhaneddin G 714
Giç toğduğun üsdümüze ay ay ne sebebden
Gevdemi hilâl itdügün ay ay ne sebebden
Gözlerüne dirsin ki beni esride her dem

La'lüne dimezsin bunı ay ay ne sebebden
Zih diledi cânı kaşı yaya didüm ahsent

Araladı gamzen anı a yay ne sebebden
Hüsnün çayı rûşen durur ahır bu cihânda

Yüzünde sitâre aceb ay ay ne sebebden
Güneşüme yahın olıcah bedr oluram ben

Eksile yahın olıcah ay ay ne sebebden
K.Burhaneddin G 715
Şol yâr var iken cân gözi bedr ayı görürse
Hem özini görsün yine bedr ayı görürse
Rây anı bulısar gönülüm ki ola yârun

Arayanı bu kamunun arayı görürse
Gözleri müdâm esridiserdür bu gönüli

Niçe ki gözüm ana bahıp ayı görürse
Güneş dah zerrîn ola yüzüm gibi rûşen

Bedr ayına bahıp tolu sîmâyı görürse
Ay nola hilâl oldıyise kaşlarun içün

Güneş dahı ola eğer ol yayı görürse
Arayı gönül dahı niçesi bula ârâm

Ger gözin açıp hüsn-i dil-ârâyı görürse
Reyhân ola od noktaca kılmaya mazarrat

Gönlüme benüm anber-i sârâyı görürse
K.Burhaneddin G 716
Bedr ay işine bu gice tana kaluruz biz
Muntazır olup görmege tana kaluruz biz
Bir sohbeti ki bir nefes ol yâr ile geçdi

Niçe ki ömür var ise ana kaluruz biz
Hôş ana ki hôş anladı kadrini bu demün

Ne ışkı cânumuza na ana kaluruz biz
Ben bini tapunda göriben kaldum özüme
Görinmesün özün bu ki sana kaluruz biz
Bir lutf umaruz cevrün içinde şâhâ evkât

Dahı bu cihân içre yâ nene kaluruz biz
K.Burhaneddin G 717
Nigârâ hak bilür bahmaz gönülüm gözi bedr
aya
Cânum eyle mi esrükdür senün ile budur aya
Gözüm ol gün gülistânda nazar kılmış güle bir

gez
Teberrâ kılmışam andan ki neyçün uydı bed
râya
Hevâ zülfini giderdi yüzinden subh vaktında

Hemân-dem oldı rûşen ki inam olmaya karaya
Bilinden saçınun kılın niçe seçeyidi âkil
Velîkin saçınun farkı şükür düşmişdür araya
Saçuna gice dir isem nigârâ göz karasından

Ya niçe gîsû yaraya giceden özge yaraya
Gönüli kılmışam hâlî nigârâ senden özgeden

Hayâlüni biribigil ki anı kıl kıl araya
Eğer hârâya tohınsa geçer tider gözün ohı

Bilimezem i yârenler ki kandandur bu hârâya
K.Burhaneddin G 718
Sen ne cânsın kim ayağun tozına cân dökilür
Sen ne kâfirsin yoluna dîn ü îmân dökilür
Niçe kandur leblerün kim gözlerüm görmeyicek

Gözüm ile yüzüm arasında bin kan dökilür
Gözleründen gamzeler kim yağar işbu cânuma
Derd sanurlar ırahdan lîk dermân dökilür
Ol ohun kîşindeyem ki sağlu sollu yayına

Cân ile dil kimde ki var ise kurbân dökilür
Ebr-i nîsân gibi kim dökile gülşen üsdine

Yaş gül-i handân yüzüne karşu giryân dökilür
Gönlümün odını ger zâhir idem bu dünyâda

Gökde uçan cânavarlar yire biryân dökilür
Gönülüm meyl itdi gendüm-gûn yüzine dilberün

Lâcerem eşk olıban uş yire uryân dökilür
K.Burhaneddin G 719
Rızâ kazâya durur bu kazâda çâre bize
Çekelüm anı ki rahm ide seng-i hâre bize
Cigerde kalmaya tâkat yürek ana döyimez

Eğer saçın yasayup gösderürse kara bize
Bilün eğerçi ki bârîkdür velî bârî

Bilür ki bârına biz râzıyuz dü-bâre bize
Bilün ile gönülüm ışk-bâzî diler ide

Güneş yüzüne tahıt saçunı sitâre bize
Boyun katında nedür serv bir kuru ağaç

Lebüne la'l ne nisbet çü seng-pâre bize
Kenâra irmedi cânum şehâ miyânundan

Çü düşdi ortaya gösder begüm kenâre bize
İmâret olalı ışkun hârab oldı gönül

Gönül hârablığıdur bugün imâre bize
K.Burhaneddin G 720
Nigâr yolına cân terk kılmağ erlikdür
Cân oynamah tonı binüm boyuma terlikdür
Eğerçi yek-sühan olmadı leblerün câna

Gönüle gözlerünün işi yek-nazarlıkdur
Gözünden anlamışam ben ki her ki sini seve

Senünle niçe cihân olsa işi birlikdür
Ölüm degül mi tapundan ırah düşenlere ki

Yahın olanlara işvelerün ki dirlikdür
Başum fidâ ayağuna ki baş durur ayağun

Ayah başa sayılur bu işikde serlikdür
K.Burhaneddin G 721
Geldi yine uş gülşene sad nâz ile gonce
Bülbül niçe sabr eyleye bu nâz ile gunca
Benzedi gözümün yaşına turfe budur ki

Benzetdi yanağum kızılın reng-i turunca
İçince süciyi sanemâ bizüm ile fâş

Halvetde yig imiş kanumı içsen içince
Bilince ağızıyle bilin teng-dil oldum

Ağızına vehm irmez ü gâyetde bili ince
Dilince dilümi dile al didüm ana ben

Söz söylemiş oldum yine hem özi dilince
Kılınca nazar kıl ki gözi cânı saçında

Atar yayını katı ohı iti kıl ince
Yirince cânı gamzene ko ki hedef olsun

Kim düzmişem anı ohı ucında yirince
K.Burhaneddin G 722
Tapunı sanma nigârâ be-râyegân severem
Niçe senün gibiyi ben berây-ı gân severem
Severem anı vü sevgüm dükenmez anun ile

Lebiyle dişiyiçün genc-i şâyegân severem
Niçe ki gîsûlarun kılları var ise şehâ

Erinmedin ben aları yegân yegân severem
Eğerçi gîsûlarunı hazîn diler cânum

Lebün ile gül yanağunı şâdumân severem
Eğerçi cân-ı cihânsın sen iy cihân-ı cân

Nidem bu cân-ı cihânı cihân-ı cân severem
Emîn durur gönül eğer amân dilerse nola
Ayağı toprağını ben hemîn hemân severem
Bilüni göreli inçge hayâle düşmişem

Göreli ağzunı şîrîn budur gümân severem
Top oynamağı severem bilünle zülfün içün

Gözüni göreli oh kaşunı kemân severem
K.Burhaneddin G 723
Niçe gönül kuşı saçuna ile
Dile kılma nazar cânumı dile
Tolaşuram saçuna korhum yoh

Tolaşam her kıla dahı ne kıla
Göze merdümlik eyledi kirpük

Her nefes sile gözlerümi sile
Âb-ı eşk ile gil kılam hâki
Ki göre kılduğın bu âb u gile
Şol ağu ayağıyle esrügem

Katresin içer ise mest ayıla
Cân yitügin lebünde sizerem

Nolısar soralum bola ki bile
Em ile çâre olsa derdüme ki

Lebün işbu lebüm ile emile
Nem ile oduma devâ kıluram

Yohsa döyeydüm odına nem ile
Benzümi saru kıldı hecriyile

Dem virür şimdi gözüme dem ile
Lebün emsem direm velî zülfün
Sihr ider gün geçürür em sem ile
Buldum elüm irerse etegüne

Ka'be içre makâmı zemzem ile
K.Burhaneddin G 724
Gözlerine kul olunuz yâ ibâd
Ki bulasız ışk içinde izdiyâd
Gözlerün oynar ferîd ü ha öter

Yig degül mi sad hezârân ez-ziyâd
Ben yoluna cân virem ü cân ütem

Âdemîye dünyâda yiter bir ad
Bu demün hâkânı sensin iç ayah

Kanı kayser kanı kisra vü kubâd
Sen bu mülke nişe kıldun i'timâd
Çün süleymân tahtını gördün be-bâd
K.Burhaneddin G 725
Sûret-i zîbân i sanem âlem-i cân nüshasıdur
Deste durur gül yüzüne niçe ki gül destesidür
Işkun çerisi şöhreti milk ile yayıldı çohdur

Zülfün anun ile komaz henûz dahı yayasıdur
Gözi yaraladı beni yitdi yarası cânuma

Demreni çıhmadı henûz sehl ola yâr yarasıdur
Dört gögi yaşmah idinür gün bahımaz

cemâlüne
Zülfüne karşu gice ger gözike yüz karasıdur
Ben tapuna iremezem zülfi hayâli gönüle

Müşg kohusı korharam dünyâlara çıhasıdur
K.Burhaneddin G 726
Sabâhın gülşene girdüm didüm kim dürdi didi
hû
Ne kohudur didüm aydur sabâdan geldi bana
bû
Lebün esrügiyem nola şeker benden dökilürse

Ki sünbül yiyicek müşgi göbeginden döker âhû
İkâb ider ukâb-ı ışkı sırça gönülümüze

Fidâ olsun hele bâza niçe ki hurd ise tîhû
Kulıyam yürek odınun irişdürür işin göge

Degül yaşı tek ki ol ahıdur yaşını her sû
Kılurdum zârî gülşende ögerdüm yârumı ol gün

Ügeyik didi gü gü gü gögerçîn didi bu bu bu
K.Burhaneddin G 727
Yine gözüm şehâ ışkunla rûşen
Ki açmışdur güneş yüzüne revzen
Şehâ gîsûn nesrîninden ahan su

Aceb degül mi ki geyindi cevzen
Yüzün gülini biz sevdük nigârâ

Didük bülbüle ki gülleri sev sen
Benefşe gîsûlarun derdiyile

Dü-tâ olup eline aldı gevzen
Gönülüm könlegini pâre kıldı

Ki kıldı kirpügünden anda sûzen
Yürek tamarlarından kan tamar çün

Gözünün gamzeleri oldı reg-zen
Ümîd ekdi gönülde ışkı yârun

Velî virdi hevâya cümle hırmen
K.Burhaneddin G 728
Terk eylemişüz senün içün dâr u diyârı
Tâ hôş görürüz hüsnü n ile bâğ u bahârı
Bülbül lebünün goncasını göreli dil-teng

Hurrem yüzünün gülşeni hüsniyle sahârî
Ol gevheri tâ çıhara taşdan bu gönülüm

Gerek ki oda ura kamu hısn u hisârı
Cârî kılur ise kanı göziyle revâdur

Tâ kıla gönül hükmini sevdügine cârî
Ke'si elüme tolu vir ü ârı gözetme
Çün ışk yolında bir olur ke'sî vü ârî
Ma'şûka kovan ni çe kaçar tîr ü teberden

Gül direne ne göriniser zahmet-i hârı
La'li şekerinden gönülüm çün meze iltür

Sehl ola yürekden gözi ger yaza humârı
Gözüme kararı geleli zülfi hayâli

Tende komadı cânı vü gönülde karârı
Gözün gibi çîn laçini ben görmemişem hîç

Kim öz ayağıyile gelür ana şikârı
Her kim ki kenârında göre mûy-ı miyânın

Niçesi miyânından anun kıla kenârı
Yüzümde çü urıldı anun sikkesi zerde

Ayruhsı dahı olmayısar mühri ayârı
K.Burhaneddin G 729
İy gözi karahçı lebi sâkî beni mey-nûş
Viy kaşları hâcib yüzi han kirpügi çavuş
Saçun girihi sihrini yitürdi şuna ki

Bedr ayı yire indüriben aldı der-âgûş
Tutahlarun alduhları cânı üleşimez

Düşmiş hele aralarına hûn-ı siyâvûş
Kim gördi gice güneşi ürker güpelüce

Ya kimün ola dünyâda bir serv-i kabâ-pûş
Sevdâsı nedür müşg saçınun acebâ ki

Ayru duramaz hîç zi-kâfûr binâgûş
Al elümi ışkun denizi aşdı başumdan
Tûfân-ı mahabbet bu yüregümde kılur cûş
K.Burhaneddin G 730
İ siyeh gîsû vü sepîd zekan
Gîsûlarunda sad hezâr şiken
Şem' niçe ki dili uzun ise

Nûrun ile mekâmı oldı leken
Cân gîsûsıyile perîşândur

Gözinün gûşesinde kıldı seken
Gözlerüm ca'fer oldı çün tutağı

Birisidür hüseyn ü biri hasan
Kıl biliyçün tenümi kıl kılayım

Olayım yolına üveys-i karan
K.Burhaneddin G 731
Musâhibler gelün billâh kılun bir rây-i rûhanî
Ki kim düzmiş ay üsdinde aceb bu deste
reyhânı
Dahı nâzük diler isen aşağarah nazar eyle

Ki bir noktada cem' itmiş meta'-ı bahr ile kânı
Ez-'in san gözün insânî ki bir dil koymadı sâlim

Aceb ola mı hûrîsin diyemezem k'ez-insânî
Lebünden bana bir cür'a ki zâd-i her dü

âlemdür
Yigirek durur ol sudan ki gelür bûy-ı hayvânî
Göreli işbu bârı kim bilüne bârî vurmışdur

Komazam cânı bilünde ki gösderde girân cânı
K.Burhaneddin G 732
Odlar gemişdi cânumuza hâli bu gice
Derdi komadı gönülümi hâlî bu gice
Keşf ola gözlülere bu hâlüm benüm gerek

Ahvel gerek ki anlaya ahvâli bu gice
Yeldâ didükleri gice bir yılda bir olur

Bir aya satdum ise nola sâli bu gice
Zülfeyni ışkına el urun çeng kılına

Dindürmenüz söziyile kavvâli bu gice
Tasrîf iderse nola hevâ zülfini anun

Elden çü gözi komadı i'lâli bu gice
K.Burhaneddin G 733
Her dem gönül kuşını bu şeh-bâza oynaram
Ma'zûr tut hevâdan eğer aza oynaram
Zülfi hevâya oynar ise başını nola

Ben bir kıl ile cânumı ser-bâza oynaram
Sinün ile sâzkâr olısaram dimiş idi

Bu söz içinde ben yine ol sâza oynaram
Valsında akl u cân u dil oynamayam dime

Hecrinde çün kamusını bir nâza oynaram
Var perde vü mekâm ile âvâza sôfiyâ

Âşüfte âşıkam ki her âvâza oynaram
K.Burhaneddin G 734
Bana yalan di ger lebüni kanda benzedem
Âb-ı hayâtı ben şekere kanda benzedem
Çohlar lebüni benzede çoh nesneye vü ben
Sırr-ı hayât-ı âleme türvende benzedem
Teşbîh sünbüle niçesi zülfüni kılam

Lâyık degül ki mürdeye bir zinde benzedem
Ben bende sende kendü özümi bulımazam

Tendegi câna lîk seni bende benzedem
Ömrüm durur saçun u dilerem uzun ola

Sensüz bu ömrümi dahı ben bende benzedem
K.Burhaneddin G 735
Bende fakîr-i fakr u ganî-i gınâdur ol
Esirgen ol kulı ki- esîr-i anâdur ol
Mihrâb kaşı gözleri yiter bana imâm

Aksâ-yı maksad u arefât-ı safâdur ol
Benden esirgeme ayağun izi tozını
Ki hasta gözlerüme benüm tûtiyâdur ol
Al cân u akl ile dili la'lüni sun girü

Mecmû'ı zâyi' olur ise hûn-behâdur ol
Ben cân u akl virdüm ana kılmadı kabûl

Ma'şûka nâzı sehl ola zîrâ rizâdur ol
K.Burhaneddin G 736
Rahm ide yâr âşıkun gözleri yaşına gerek
Anca dökem gözüm yaşın ki yüzüm aşına
gerek
Ben severem cemâlini ol yüregümün ivini

Anun içün içümdeki taşına taşına gerek
Işkı deniz ü aklumuz ecnebidür bu denize

Gönülüme haber kılun çün buna âşinâ gerek
Gözlerümün yaşını ben yürek odıyle yaharam

Deniz eğer görür ise yaşumı aşına gerek
Zülfini bah sabâ yili niçesi verhem eylemiş

Her ne ki kıldı gönülüm irişdi yaşına gerek
K.Burhaneddin G 737
Ağzun sanemâ la'l-i lebün eme gerekdür
Cân hasta durur cehd kıla eme gerekdür
Ben cânumı virdüm ü şâhun şol tutağına

Getürmedi gözine didi neme gerekdür
Didüm gönülüme ki ırah yöri bilinden

Didi nideyim anda bana neme gerekdür
Bî-berg ü nevâyuz hele çengi kılıban sâz
Geh zîre el urasın u geh bâma gerekdür
Eksüklüyisem âşıkunam iy şeh-i kâmil

Artuh nazarı sen kılasın kâma gerekdür
K.Burhaneddin G 738
Toldı içüm od gözdeki nem neme gerekdür
Cân hasta vü la'l-i lebün em eme gerekdür
Subhî yil ile dem vire zülfi bize niçe

Dem kıla meğer yüregi dem deme gerekdür
Yâr yüzi bana ka'be vü gözüm yaşı zemzem

Hac mevsümidür ışk ile zemzeme gerekdür
Bî-hem olalı bâ-hem oluruz kamu uşşâk

Ne hâlet ise çünki behem heme gerekdür
K.Burhaneddin G 739
Aparun bini yâra görişeynm
Yüzümi ay yüzine sürişeyüm
Tutağı kanum içdi ben kanını

Ol kanı anun ile sorışayum
Göze göz yüze yüz cânum aparur

Ağız ağız anunla sorışayum
Ben gönüli nişân u ol kaşı yay

Yine ben anun ile kurışayum
Ben ağızumı ağızına anun

Gamzesini cânuma urışayum
K.Burhaneddin G 740
Nây ki aslı sâz ola sâzını nâya benzedem
Kirpügiyile kaşını oh ile yaya benzeclem
Ay u güneşde çün gözüm gördi husûf ile küsûf

Âyine yüzüni niçe güneş ü aya benzedem
Ağızün ile leblerün âb-ı hayât ü gül-şeker

Sögmegüni anun içün câna du'âya benzedem
Çünki necâtı gönlümün hem yine senden olısar

Gözlerünün işâretin câna şifâya benzedem
Bilün eğer hayâlüme gele hayâl ola hayâl

Bu niçesi hayâl ola k'am likâya benzedem
K.Burhaneddin G 741
Cân hüsrevün cemâline şîrîn degül midür
Yürek hediyye yolına nârîn degül midür
Mihrâb kaşlarında gözinün imâmına
Uydurmayan nemâzını bî-dîn degül midür
Boyı elif ü m'imi ağızı zülfi yi vü nûn

Kaşı olana alhışum âmîn degül midür
Kaşları kavs u kirpügi tîr ü özi hamel

Bedr ay yüzi vü benleri pervîn degül midür
Yüziyle zülfi anberi kâfûra saçdılar

Şol hatt-ı sebz ortada miskîn degül midür
K.Burhaneddin G 742
Göge çıhdı sinün ile sanemâ râyet-i ışk
Mu'ciz oldı i begüm hüsnün ile âyet-i ışk
Sende gördi bu gözüm gözin açup gâyet-i hüsn

Gösderür anun içün gözlerüne gâyet-i ışk
Ben imâmam kaşı mihrâbına karşı tururam

İrürürem kime ki gereg ise kâmet-i ışk
Işka muhtâc durur her ki vücûdı var ise

Olmaya dünyâ vücûdına dahı hâcet-i ışk
Âfet oğradı semâvî sanemâ gönülüme

Kimsenün gönüline oğramasun âfet-i ışk
K.Burhaneddin G 743
Yüzün deriyile bu gözüm nem nem olısar
Olmaz olur ise bu gözüm nem nem olısar
Demdür yüregüm gamzen ile vü demidir kim

Ol dem dil ü cânumda benüm dem dem olısar
Ben gözlerünün sayrusıyam vardur ümîdim

Kim la'l-i lebünden cânuma em em olısar
Çün yâr cemâliyile ışk irdi kemâle

Bu ortada şimden girü bes kem kem olısar
Dökileli zülfi yüzine bildi cânum kim

Şol yirde ki şâdılığ ola hem hem olısar
K.Burhaneddin G 744
İrürse gerek ışk eri ışkın sine bârî
Bu da'vîye inanmaz isen gel sine bârî
Güneş yüzini âleme ger gösderür ise

Sen gögsüni aç di güneşe gör sîne bârî
Benefşe neçün zülfün içün ola perîşân

Zî yüzi kara hâline bah nesine bârî
La'lünden eğer fâ'ide irmezse cânuma
Ben râzıyam andan hele bir yasına bârî
Tağda koyı vir geyigi dik servi çemende

Billâh nazar it bu boy ile bosına bârî
Cân ü ten ü akl ü dil ile başumı cümle

Bir hams durur ki komışam hamsine bârî
Ben cehr ile ayduram işidün tanuğ olun

Yâr derdini irürür isem hem sine bârî
K.Burhaneddin G 745
Niçe ki ömrüm var benüm yüzün gibi yüz
görmedüm
Vallah ki yüzün göreli özgelere yüz görmedüm
Boyun gibi serv-i revân gözün gibi nergis-i

mest
Zülfün ile yüzün gibi gice vü gündüz görmedüm
Ay alnunı gün yüzüni hüsnünde ben göreliden

Getür hamâyil içeyüm andı ki yılduz görmeden
Varlığum ilini şehâ şöyle cemâlün aldı ki

Âyineye kılup nazar ben bini sensüz
görmedüm
Bin gez dahı görür isem her dem seni

toyımazam
Bunca zemân geçmiş durur henûz dahı yüz
görmedüm
Işkun düşeli içüme yandı cihân dahı bile

Derdüm gibi bu dünyâda sepişken uyuz
görmedüm
Sinün gibi gözi hatâ saçı habeş özi hoten

Bilün gibi bir bil dahı yüzün gibi yüz görmedüm
Bitdi yirinden göreli boyunı serv-i bûstân

Ayda bunun gibi alın güneşde bu yüz
görmedüm
K.Burhaneddin G 746
Ayağı içmez ü tutar tolu bu sâkini gör
Ohır u tutmaz ohıduğını yasakını gör
Irağ ider bize vaslın yahın kılur hecrin

Yahınına nazar itme vü bah ırakını gör
Yüzine gel nazar eyle vü hûr vasfını bil

İzine bahıban altındağı burâkını gör
Visâline irişicek erir bu var cigerüm

Visâli böyle olur ise gel firâkını gör
Sen iy gönül alıcı cân aparıcı dilber
Gönül ü cân katuna vardı uş yarakını gör
K.Burhaneddin G 747
Çü sâkî tapun ola sun bize deniz içelüm
Şunun ki içmez ayağın getür ki biz içelüm
Elünden ayağa bin cân u dil ucuz virelüm

Ucuz degül ise oğlan getür ki kız içelüm
Gözün şerâbıyile dünyâ halkın esritdi

Gelün bu dünyâ sücüsin ki biz ü siz içelim
Eğerçi sabrumuz apardı hôr kıldı bizi

Tahammül eyle vü sun ahı biz azîz içelüm
Cihânun ırmağını bî-mehâbâ deniz içer

Çü sâkî tapun ola sun bize deniz içelüm
K.Burhaneddin G 748
Lutf eyle vü aç sâ'id ile sâkı bu gice
Andan tolu sun bize ayah sâkî bu gice
Câr eyledi ki bî-bâd olavuz bu gice ışk

Dirşür özüni sahla bu yasakı bu gice
Ömrün geçeni geçdi vü bâkîsi bilinmez

Hoş gör bunı vü kıl anı der-bâkî bu gice
Şâyed ki leb-i la'li hayâlini nigârun

Gösterde bize sun mey-i berrâkı bu gice
Ferhunde ki uşşâk işidür yârı gözetmek

Ma'şûk gerek isdeye uşşâkı bu gice
Bu resm ile perrân idelüm ışk ile gönli

K'ervâh tuta top tolu âfâkı bu gice
Kanı mey idiben gönüli yürek idelüm

Andan kılalum gözleri ayakı bu gice
K.Burhaneddin G 749
Tutalum ki tutamazuz şehâ zülfün ucını
İçmezüz dahı mey-i la'l-i lebün memzûcını
Kılalum her gice bayram kaşunun ayıyile

Çü güneş yüzün ile tutmışuz uş orucını
Hüsni korusına ben gönülümi salmışam uş

Özgeler sormağa korhar ki kanı korucını
Ben ururam özümi irmege yâr sohbetine

Dünyâda kim yığa bilür irici urucını
Yâr gözi türk ü kaşı yaydur u gamzeleri oh

Var ana göre kıyâs eyle vü gör kılıcını
K.Burhaneddin G 750
Nigârînâ neçün youdur karârun
Cihânsın ola mı yoh i'tibârun
Ne hûnîsin ki kanum dökdügüne

Tanuhdur leblerün ile nigârun
Miyânundan kenâra irmeyince

Ne vechi var miyânundan kenârun
Ne âhûsın ki bin cân u dil ile

Peleng olmış durur kemter şikârun
Nigâr içün nola ger çeker ise

Kişi cevrini her bir nâbekârun
Bana sahrâ bu dem dâm-ı belâdur
Çü sensin revnakı her murgzârun
Şehâ zülfünde ben nolam ki vardur

Sabâ bigi hezârân bî-karârun
K.Burhaneddin G 751
Yüzün çün toğdı meclisde münevver kıldı etrâfı
Hacil kaldı cinân ehli degül eshâb-ı a'râfı
Lebün katında kara ben şuna nisbet kılur

ancah
Sanasın bir kara kuldur komış yirinde sarrâfı
Eğerçi kâf olmışdur günehlerüm bu hazretde

Kerem cümlesi olmazsa bana kâfî durur kâfı
Tolu vir içelüm câmı ki kanda bulınur her dem

Yârânlar cem' işböyle vü şâhid sâkî mey sâfî
Lebüne vakf kıldum cân ki âlemler hayâtıdur

Cihân halkı ululara kılurlar ise evkâfı
Bu ışkı derdine hergiz lebinden özge dermân

yoh
Anun içün yöresinde hatı yazmış hüve'ş-şâfî
Kanda vü sen kanda ki nûr-ı nûrsın vallah

Ne var ilhâk ider ise sini anana bir kâfı
K.Burhaneddin G 752
Zî rahmet-i rahmân u zihî lutf-ı ilâhî
Ki hastaya em derde şifâ oldı şifâhı
Muzmer yüzi bedrinde anun devr musarrah

Zülfi girihi silsilesi nâmütenâhi
Sevdâsı budur zülf-i siyâhını göreli
Bu gözlerümün ki karalar çevre siyâhı
Arz ider ise hüsnüni yılduzlara gice

Dahı dimeye müşterî bedr aya ki mâhî
Lâyıkdur ayahlarına ki irüreler baş

Şunlar ki ayağı tozına kodı cibâhı
Gözi kanuma girdi hatâ itmedi zîrâ

İnsân kodı dünyâda yine ayn-ı günâhı
Kûh ise tenün ışk odına kâh gerekdür

Âhun felege irse gerek olmasa vâhî
K.Burhaneddin G 753
Derdün odına şehâ ışk ile yanam neyisem
Bağrumı delibenün sende görürem neyisem
Göz yaşı denizine garkaam u kılmaz eser
Ol denizden bu benüm oduma bir nem
neyisem
Çün delük delük ider bağrumı her dem dem ile

Var ümîdüm ki lebi la'line irem neyisem
Niçe ki servine el irmez ise hizmetine

Başdan ayağa degin küllî kuşanam neyisem
Işk eri başını niçe ki keser ney gibi dôst

Urayım âlemi feryâd ile berhem neyisem
Bini ger hîçe sayıp yâr odına salar ise

Ol oda anca benüm gibiyi yaham neyisem
Vasl u hicrân dimeyüp la'l-i hevâsında anun

Gâh zîr inileyem geh çağıram bem neyisem
K.Burhaneddin G 754
Humârumuz çü yazıldı tur imdi bâde getür
Geçen ömürlerümüzi bu lahza yâda getür
Humâr iken tolu virür idün ayağı bize

Humârumuz çü yazıldı ayah ziyâde getür
Çü tolu içeli ayağı kalmadı ağyâr

Ayağı bize sulu virme sırf ü sade getür
Şikeste beste benüm tek ki beste-i zülfem

Gözün içün nola bir haste-i fütâde getür
Ruhun içün niçe şâh fîllerini tarh kılur

Atını salduruban nathuna piyâde getür
K.Burhaneddin G 755
Gül bigi bülbül içün ben yahamı çâk ideyüm
Zühre zehresin alıp âh bir eflâk ideyüm
Hele şâyed ki hayâli gele gönlüm ivine

Gayrı taşra süriben meclisini pâk ideyüm
Zülfi tek oynayayum başı hevâsında anun

Cân yahıban odına ten yolına hâk ideyüm
Sen geyik gözlüceye sayd ideyüm var cânumı

Zülfüni verhem idüp boynuma fitrâk ideyüm
Nokta vü hat niçesi kısmete kâbil olmaz

Silinürek salınu gel anı idrâk ideyüm
Işkı ummân u ya derdi tamuyise ne gam

Teni hâr odına vü bahrine hâşâk ideyüm
Bahr ü ber dinlemegil huşk ü teri isdemegil

Dili gamnâk idiben dîdeyi nemnâk ideyüm
K.Burhaneddin G 756
Hüsni bâzârında cânum men yürîd olmış bu
gün
Işkı tek derdüm anunla ver mezîd olmış bu gün
Olalı mansûr cânum zülfi fitrâkinde uş

San ki gönlüm aklum ile bâyezîd olmış bu gün
Pîr-i ışk irşâd ideli gönülümi bu yola

Bin cüvân mecnûn olup uşda mürîd olmış bu
gün
İy niçe da'vî ziyâd idüp tavîl itdi sizi

Ger hezârân cehd ider ise ferîd olmış bu gün
Sâkî câmı tolu sun u mutrıb nevâ âğâz kıl

Yâr ile meclis yaraşmış ulu îd olmış bu gün
K.Burhaneddin G 757
İy ışk eri gelgil berü ben sana yoldaş olmışam
Kalmadı hîç gizlü işüm uş âleme fâş olmışam
Ben bir zemân zâhid idüm tesbîh ile tehlîl ile

Şimdi ki gördüm yüzüni uş rind ü evbâş
olmışam
Anca yüzümi kılmışam toprağ ayağun tozına

Ki başını koyanlara yoluna ben baş olmışam
Pâlûde kıldı kirpügüm inebîden göz yaşını

Ben varlığumla şimdi uş helvâya haşhâş
olmışam
Özümi rüsvâ kılmışam dünyâ kovanlara ki ben

Işk ehli meydânında uş ahsent ü şâbâş
olmışam
K.Burhaneddin G 758
Aceb neçün beni senden felek diler ayıra
Revâ degül ahı yârdan ki yârı yâr ayıra
Çü meclisün durur uçmağum u tapun hûrî

Gümân aparma ki benden tapunı nâr ayıra
Cihânda bu durur adum ki koymadüm adı sanı

Ya niçe bini tapundan bu neng ü âr ayıra
Bu ışk denizine göz yumıp özini salan

Ne aceb ola öziyçün eğer kenâr ayıra
Özine sürme kıla ayağun tozını gözüm

Eğer sabâ yili bir lutf idüp gubâr ayıra
K.Burhaneddin G 759
Niçe firâkun ile cân bu oda yana gönül
Bu derd ü hasret ile hele irdi câna gönül
Seni diler seni sever ü senden ayrılmaz

Tapundan ol sanuyı sanma ki osana gönül
Niçe ki hulkı yaman ise cân anı taplar

Tolaşdı kanda bahar yahşıya yamana gönül
Anı seven yolına oynasa gerek cânı

Bu yasağı ho işitdi gerek yasana gönül
Düzeli kaş yayına kirpük ohı türkî gözün

Kılup durur öz özin ol oha nişâne gönül
K.Burhaneddin G 760
Tolu sun ayağı ki içelüm sabâha degin
Harâmı hôş görelüm k'irürür mübâha degin
Lebün çü râhat-ı cândur u cân anun bedeli

Kişi ki râhata irmez irüre râha degin
Gözi kan itdi yüregümi vü lebini ben

Kısâs yazdı çalab dünyâda cerâha degin
Gözi uyır idi diledüm el sunam lebine

Kahıdı kurdı yayın urdı el silâha degin
Çü kalbdür yüregüm ışkunun yolında gerek

Ki irürem gönülüm kuşını cünâha degin
K.Burhaneddin G 761
Nigârînâ nigârînâ be-gâyet bî-vefâsın sen
Cefânı görmeyeyim ki safâ içre cefâsın sen
Göreli mest gözüni nigârâ hastayam hasta

Şifâhuna irer isem sanasın ki şifâsın sen
Saçun ömrüm gibi gerçi uzanmış lîk müşkil bu

Ki bahıban görimezem ecel tek der-kafâsın sen
Bilürem hûrîsin şâhâ benî âdem degülsin hôd

Bilimezem ki neyiçün perî tek der-hafâsın sen
Çü ben senden görimezem vefâdan şâhâ bir

zerre
Bana ne fâyide kılur tutalum ki vefâsın sen
K.Burhaneddin G 762
Nidelüm bilimezüz biz gönül ile genül ile
Cihânı hârab idersin gönül ile gönül ile
Cânı ortaya koyarlar velî gönüle uyar cân

Cânı oynar ol ki gelür gönül ile gönül ile
Bu cihâna yayar isen sanemâ saçtun tuzağın
Dahı kuşı umma illâ gönül ile gönül ile
Niçe akl u cân turursa bu tenümde ben

giderem
Zeneh-i çâhına yarun gönül ile gönül ile
Gönül ile didüm ana gönül ile dinlemedi

Gönül eyledünse eyle gönül ile gönül ile
K.Burhaneddin G 763
Ya çalab derdümüze çâre kıla
Ya gönül könlegini pâre kıla
Oda salar özini dürr-i aden

Tâ benünçün yüzini kara kıla
Ay yüzünden güneş utanduğıçün

Bulıdı özine sitâre kıla
Bilüne sundum ise ayb itme

Gark olan cehdini kenâra kıla
Kemeri bir kılı iki bağlar

Sözi bir noktayı dü pâre kıla
K.Burhaneddin G 764
Gel i sâkî-i semen-ber bize tolu bâde virgil
Biribi hevân odını gamı cümle bâda virgil
Yüzünün nikâbmı aç ki güneşi unıdalar

Saçunı elünle tağıt zulümâtı bâda virgil
Sanemâ senün hevânı dü cihân ü câna aldum

Dahı kimün artuğı var hele bir mezâda virgil
Bu cihân senün elünden otur imdi fitneyi bas
Yohısa tur örü salın kamusın fesâda virgil
Yanıcı kim ise derde yine şerbet ana gerek

Leb-i la'lünün şerâbın men-i nâ-murâda virgil
K.Burhaneddin G 765
Tolu vir ayağı bize erinme iy sâkî
İçür ki bî-hod olalum boşaltma yasakı
Gelün dirilün içelüm ayağı hôş geçelüm

Bir iki gün bu ömürde çü buluruz bâkî
Kılıcağ uçmağumuz bu ırağı ol âlem

Gelün ki yasanalum bu yahını ırakı
Gözüm yumup salaram cânı şol denize ki

Ne ortası görinür ne görine kırakı
K.Burhaneddin G 766
Cânum severem sini sini illâ seni ben
Ol bunı sever ü bu anı illâ seni ben
Gündüz gice ay güneşi kovar güneş ayı

Her birisi kovar kovanı illâ seni ben
Alan alana dirler ise işbu cihânda

Alsun nola alan alanı illâ seni ben
Ben zülfüne ildüm ü gözün bağruma düşdi

Düşen düşen ilen ileni illâ seni ben
Işkun bana biliş idi vü yâd idi hecrün

Yâd yâdı vu bilen bileni illâ seni ben
K.Burhaneddin G 767
Ben ki her lahza bu cânumı cihâna virürem
Nola öz işüm içün cânı çü câna virürem
Lebiyiçün dökerem yaşı gözümden ne aceb

La'l içün incü düzümini dükâna virürem
Ol kanatdı yüregümi vü tutahlarını ben

Varlığı üsde neçün hele bu kana virürem
Cân vücûdumda yegâne durur u bulur isem

Dünyâda cânuma erzânî yegâne virürem
Ol bana zülfi girihlerini ger eyledi dâm

Göz yaşı incüsini ben ana dâne virürem
K.Burhaneddin G 768
Öldüm lebün içün bana âb-ı hayât irür
Işkunla yayağam paşa lutf eyle at irür
Sen şeh-ruhıyıçün bu dem oldum piyâde ben
Gerekse kâyime dök ü gerekse mât irür
Ben susamış bu ışk yazısında kalmışam

Ülitmege dimâğı lebünden nebât irür
Hattun diler ki derdüme nüsha kıla devâ

Vaktum çü nâzük oldı tabîbe devât irür
Sen hüsne bay u vasluna ben katı yohsulam

Tanrına bah i bay u fakîre zekât irür
K.Burhaneddin G 769
Bakmaz oldun bize cân eyle mi gönül alalı
Cân kuşın görmemişem dahı saçuna ileli
Dünyâ vü âhireti hîçe dahı almamışam

Cân u gönül virüben ışkunı el el alalı
Seyl ahar oldı kanın gözlerümün yaşına bak

Lutf idüp anı gice yağluğun ile sileli
Yüregüm yarası kanda onula akl degül

Tuzı eksilmedi hîç kirpügün anı dileli
Akl nesne komamış idi ki virmedi ana

Tıfl-ı şeş rûze gibidür hele sini bileli
K.Burhaneddin G 770
Her lahza gözün gönülüme oh şaşayım dir
Zülfüne tenüm anun içün ohşaşayum dir
Şeş gögsüni dirse ki yüregüne uram oh

Bin cân ü dil ile yüregüm oh şaşayum dir
Mahmûr görüp gözüni gözüm ana her dem

Yüzümi yüzüne uruban çohşaşayum dir
Ten ince vü gönül tar u yürek kan idiben

Okşaşduğum içün yâr ile ohşaşayum dir
Serviyi revân eyleyicek gülşene subhın

Gevdemde varı sünügümün kahşaşayum dir
K.Burhaneddin G 771
Âşık ki oynayımaya cânın hâm ola
Virmese ay varın güneşe nâ-temâm ola
Geh zülfi tağıdup gehî saçını dirmese

Ehl-i tarîkate niçesi subh u şâm ola
Ger şâh ola nola gönül ilinde ol gulâm

Sultân iken bu cân hele ana gulâm ola
Sen öz özüni sı vü nigârun odına yah
Taş çün sına vü gör oda yakıla câm ola
Kimde ki varlığı karışa kalb ola yakın

Sâf ol durur ki âşık-ı mâlâ-kelâm ola
Uydurmışam nemâzumı gözüne iy nigâr

Uymamağ ola mı çü gözün tek imâm ola
Kanum harâm iken çün ana kılmışam helâl

Vaslı helâl iken ne revâdur harâm ola
K.Burhaneddin G 772
Yine bu hâtıra düşdi musâhibân-ı kadîm
Ki zühre çengî vü ay sâkî güneş idi nedîm
Azâbı azb-ı lebinden bize ırah olıban

Visâli ni'meti bu cânumuzayidi na'îm
Çemende halvet-i vaslını ihtiyâr idicek
Bize nisâr-ı gül ider idi nesîmi ne sîm
İşikde giceyidi hâcib ü sabâ ferrâş

Tapuda gözüm idi sâkî vü hevâsı mukîm
Ne nefh-i sûr ki ol hûr ger terennüm ide

Kopa gele lahidinden kamu izâm-ı remîm
Bana didi ki cânun vir ki ben senün olayım

Murâda irdi vü irmedi va'dehâ-yı kerîm
Yüzi güneşi kaşı ayı müşterî tutağın

Göreli bildi gönülüm ki şol dem oldı sakîm
Bana vü dilberüme yoh nazîr âlemde

Velî cemâl ana vü ışk bana oldı kasîm
Gelün bahun yüzine vu mu cizesini anlan
Ki kılmış ayı giçi barmağıyile bed ü nîm
K.Burhaneddin G 773
Eyâ şîrîn ne hüsrevsin ki şîrîn cân sana şeydâ
Cemâlün çâşt-ı sultânî uzun saçun şeb-i yeldâ
Şehâ hüsnün içinde sen çü bir yalguzek

olmışsın
Nola ışkun içinde ben ferîd olur isem ferdâ
Bize va'de kılupdur tanla uçmağ ile hûrîler

Nola imrûz olur ise bize ol va'de-i ferdâ
Eğer maksûda irersem zihî ni'met zihî devlet

Eğer irmez olur isem hezârân hasretâ derdâ
Çü sâdık âşıkunam pes senün ışkunla ben

bilem
Çü men bir mecnûn aslıyam men ü leylî bile
beydâ
Gerek anca çağıram ben işigünde sehergeh ki

Kulağuma nidâ gele ki â lebbeyk yâ abdâ
Yüzünle bilün apardı cân ile gönüli küllî

Kimi zâhir kimi bâtın kimi pinhân kimi peydâ
K.Burhaneddin G 774
Hüsn-i cemâlüne şâhâ bâğ-ı irem direm
Ne olsa olsun ana ben hele irem direm
Bâdâm gözlü alma yanah şeftâlû tutah

Cümlesi cem' sende oları direm direm
Oban iti ayağı tozın sürme çekerem

Firdevs uçmağındağı hûrı yirem direm
Bir bûse dilerem ü anı tartınur bize
Bin cân u dil diler ise ana virem direm
Ben bir ayah sunaram u içmez elümden ol

Ger zehr sunar ise elinden yirem direm
K.Burhaneddin G 775
Işk ile derdüm katı lutf ile di em begüm
Şerbet-i hayvân imiş tutağun emsem begüm
Servi kadün her nefes gözüme birbir hayâl

Gözlerüm anun için yaş iledür nem begüm
La'l-i lebün ışkına kara kan oldı ciger

Zîrâ ki bulımadı derdine hemdem begüm
Dür derini göreli gül yüzinün üsdine

Vakt-ı seher başladı ki düşe şebnem begüm
Binümle sâz itmedi ışk nevâsı dahı

Niçe ki zîr inlerem yolına ya bem begüm
K.Burhaneddin G 776
Bize tolu vir ayağı behârı bilmeyelüm
Saçunı çöz şâhâ leyl ü nehârı bilmeyelüm
Tebessüm eylegil ü söyleme bize hergiz

Dilek buyise ki sırr u cihârı bilmeyelüm
Nikâb tut agızuna vü gözlerüni yum

Dilek ol ise ki hamr u humârı bilmeyelüm
Hezâr şûr kılur zülfi bir sabâ yiline

Niçesi ârızın ümmî vü ârî bilmeyelüm
Bizi yesâra irürgil ayn-ı yemîn ile

Tolu ayağunı sun ki yesârı bilmeyelüm
Her öpmege lebüne cân borcumuz vardur

Lebünle esridür isen şümârı bilmeyelüm
K.Burhaneddin G 777
Mahmûr-ı elestem nola ger oldum ise mest
Sâkî tolu vir sâgar u mutrıb katı ur dest
Ma'şûka senün diler isen ki ola küllî

Sen dahı gerek anun olasın hele serbest
Bilün ile kâham velî kûhem kemerünle

Varlığum ile sinünem er nîst veğer hest
Ben dâne-i hâlünden ırah düşmeyiserem

Zülfün niçe ki kura benüm gönlüm içün şest
Ben bâd-ı hevâyile gönül atını koşdum
Zülfün ile şimdi nola ger cân ola hem-dest
K.Burhaneddin G 778
Kanısın kanısın kanısın sen
İy cânum yüregüm kanısın sen
Gönlüm ilini nişe yahdun

Bu şârun iy begüm hanısın sen
Dîni yoh sini sevmeyenün

Bu dînün îmânısın sen
Tutağun yine la'le benzer

Sanasın ki kânısın sen
Bu ne ten bu cân ki sinün var

Sanasın cânumun cânısın sen
K.Burhaneddin G 779
Âyine al elüne ola ki bir yüz göresin
Ayı nedür diyiben ola ki bir yüz göresin
Ben senün birüne ömrümde kişi görmemişem

Her nefes sen seni seven birine yüz göresin
Ay ile güneşi sini göreli görmemişem

Sen revâ ola mı her gice ki yılduz göresin
Bini benden iledürsin göremezem seni ben

Zannum oldur ki dilersin beni sensüz göresin
Ten ho yohdur cân apardun dîn ü îmân

komadun
Diledün halvet idüp ya'nî ho dînsüz göresin
K.Burhaneddin G 780
Eyâ şâhî ki ben sensüz cihânda dirligüm
yohdur
Çü ben senem ü sen benem dahıla birligüm
yohdur
Gözün kılduğını câna niçesi şerh kılayım

Hele muhtasar oldur ki sünükde iligüm yohdur
Gözi yağı durur bana kirişmeleri sulh eyler

Velî niçe ki kurmışdur kaşını illâ kim yohdur
Hezârân rüstem-i destân işigümde ayahçıdur

Velî behrâm gözini göricek erligüm yohdur
Tenüme ışkunuz könlek ü derdünüz kabâçadur

Cefânuz boyuma ohcar velîkin terligüm yohdur
K.Burhaneddin G 781
Gözi yine başladı benüm gönülüme cenk
Mutrıb yine harbî çala başlagıl ahar cenk
Cân mest durur akl kılur da'vî-i zühdi

İy ışk örü tur u bırah şîşesine seng
Hûnîn dökerem yaşumı meygûn lebün içün

Gül yüzün içün nola içem bâde-i gülreng
İnceldi tenüm bilün içün lîk yiridür

Çün piste ağızun içün oldı gönülüm teng
Şeh nâziyile râst muhayyer men anunçün

Kim ışkıyiçün subha degin kıluram âheng
K.Burhaneddin G 782
Gelün sabâha degin yahalum bu mısbâhı
Virün ki râhat-ı râha irürelüm râhı
Ağzı la'l hazânesine kilid urmış
Cânumuz ise fidâdur olursa miftâhı
K.Burhaneddin G 783
Olmaya binüm bigi âlemde hergiz merd-i dil
Surh-ı eşk ü zerd-i ruhsâra derûn pür derd-i dil
Ferd-i hüsn oldur anunçün ferd-i ışk ana

benem
Ol müsennâ kaşına kıldum fidâ uş ferd-i dil
Germ ü serd-i ışkım çoh çekmişem anun içün

Komışam yolına eşk-i germ ü âh-ı serd-i dil
Şeş cihetde niçe hissi çâr-sûdan bağladı

Tâs-ı ışka ka'beteynün yin salalı nerd-i dil
Cânumuzdur leblerün anun içün anun içün

Dökerüz ayağına bu eşk-i cân-perverd-i dil
K.Burhaneddin G 784
Göziyle hastayam u gözi dahı hasta durur
Şikeste zülfiyile zülfi hem şikeste durur
Yüzine gül ya benefşe saçına niçe diyem

Hezâr ikisi bigi yüzinde deste durur
Gönül şikâyet ider gözlerine dir ki kaçan

Hitâb hufteye yâhûd itâb meste durur
Lebiyle esrügem ü göziyile mahmûram

Bu iki hâl cihân içre mey-pereste durur
Gönül şikeste vü cânum saçuna besteyiken

Acebleme sözümi ger şikeste beste durur
K.Burhaneddin G 785
Severem severem osanmah bana yohdur
Ne kim dirsen uyaram çekinmah bana yohdur
Tana kaldı bu gice yüzi bedriyiçün cân

Çü bedr ay ana irdi oyanmah bana yohdur
Eğerçi erimişem anun şîveleriyle

Şunı kim ele aldum bırahmah bana yohdur
Senünçün olan esrük bu yolda ayığ oldı

Benem serhôş-ı aslî ayılmah bana yohdur
Kamu ırmağı ırmah olur cehd kılıcah

Benem ışk denizi ki ayırmah bana yohdur
K.Burhaneddin G 786
Âh eğer senün ile ben tana çıharam bu gice
Ne ki gündüzin yaparsam şimdi yıharam bu
gice
Gözlerün beni diler zülfün ile biliş isem

Ayb olmaya anda çünki yuharam bu gice
Zülfün ile ben anberem ü hâlün ile çün ûdam

Müşg saçunun yolına odda koharam bu gice
Ben ki ışk oğlanıyam ayrılımazam andan

Sorımadın şerr ü hüzün ana çoharam bu gice
K.Burhaneddin G 787
Gözünden esrimege dilerem şehâ destur
Ki mest olıcağaz olmayısaram mestûr
Saçun kohısıyile diriyem şehâ bunda

Nigârâ lutf idiben yilinibize estür
Ezelden esrügem ü şimdi olmışam mahmûr
Tolu vir ayağı sâkî vü mutrıba dest ur
Kaşı yayına gözi kirpügi ohın gezler

Cânum fidâ sana tek kaşı yayını yastur
Gözün ohı cânuma nigârâ âb-ı hayât

Velîk özgeyi sestürmez ol beni sestür
K.Burhaneddin G 788
Ne dür1ü cefâ var ise kıl câna ki sensin
Kayırma bu âşık cânını çün sen esensin
Işka ki alîdür ne yezîd oldı firâkun

La'lün çü hüseyn oldı tapun çünki hasansın
Mansûr olur isem nola bu ışk yolına

Şol zülf ü kad ile bana çün dâr u resensin
Mecnûn olur isem nola ben ışk ile her gün

İy leylî bana her gice çün silsile sensin
Ay yüzün ağılında gönüller sürülenmiş

Oğlansın anı anlayımamışsın o sensin
K.Burhaneddin G 789
Gördi göreli görmedügini gözüm benüm
İrdi ireli irmedügine özüm benüm
Biliş idi ezelde cânum yâr cânına

Andan barışdı yârum ile yıldazum benüm
Şol söz ki sözi olmaya bâd-ı hevâ durur

Sözi gerek ki ola cihânda sözüm benüm
Şekker lebüne tuza ahar tek ahar gönül

Ana şükür ki şekkeri kıldı tuzum benüm
Yoluna bin benüm gibi kurbân ne nesnedür

Her dem hilâl kaşuna kurbân yüzüm benüm
K.Burhaneddin G 790
Cânum muhayyer oldı çü şeh nâza başladı
Sâkî ayağa çalıcı âvâza başladı
Men azucuh ile tağaram ayağı tozın

Çohlar izinden ol şâhumun aza başladı
İrdüm tapusına yükünüp sundum ayağı

Almadın eline ayağı aza başladı
Kirpügi yazmaz idi gönül bûtesini hîç

Kış olalı kaşı gönüli yaza başladı
Zer-bâzdur yanağum u ser-bâzdur başum
Zer-bâza bahmadı gözi ser-bâza başladı
K.Burhaneddin G 791
Her gice tana degin yüzün içün ay begüm
Tana kalıp sayaram yılduzları ay begüm
İşbu uzun gicede çekdügini gönlümün

Zülfün elinden dilüm diyimez iy vay begüm
Sen ganî muhtâc ben niçesi hal kılısar

Dünyâda bu müşkili yohsul ile bay begüm
La'l-i lebün ahıdur yaşlarumı kan nola

Bir dem eğer tolmaya seyl ile bu çay begüm
Gönülümi kirpügün şişledi ışk odına

Zîrâ kebâb idilür içilicek mey begüm
Zülfün ile başuma geldügi sevdâları
Bu gice yeldâ durur ben diyeyüm say begüm
K.Burhaneddin G 792
La'l-i lebünden soram kanı yüregüm kanı
Kanını hôd görürem kanı yüregüm kanı
Cânuma cânî durur cânı velîkin teni

Bana didürür hele şi'r ile bu ten teni
Çin diyelüm gözleri râst hatâyî durur

Bu gönülüm mısrınun pes neden oldı hanı
Gabgabı kâfûrî vü müşgî durur benleri

Yanağı gülgûn velî gîsûları sûsenî
Işkı odı tamgalar yini gelen gönüli

Zülfi kemendiyile râm kılur tûseni
K.Burhaneddin G 793
Lebüne susamışam nola bana em diyesin
Beni eğerçi gözün hastadur emem diyesin
Yürek kanı bu gözümden lebünçün ahar seyl

Çü i'tidârına gelesin ana nem diyesin
İçüm yanar u figân iderem gice gündüz

Kimine zîr diyesin kimine bem diyesin
Niçe ki gîsûlarun-çün negam kılam giceler

Sen ana urmayıban kulağun ne gam diyesin
Sen idügüni bilüp kıluram sana secde

Bu secdemi sana sini sanam sanam diyesin
K.Burhaneddin G 794
Çü ar'ar isem ben bana ne nâm gerek
Tolu vir ayağı sâkî ki mey müdâm gerek
Eyâ melik ki sanadur bu dem melek bende

Tapunda zühre-i çengî felek gulâm gerek
Saçun ile gicedeyem yüzün ile gündüzde

Her âyine bize dünyâda subh u şâm gerek
Anun içün ölürüz anun içün öliserüz

Ki niçe ki diriyüz bu cihân bekâm gerek
Cü hâs ben senünem mutlakâ benüm ol sen

Bu ortada neyiçün ilm hâs u âm gerek
Senünem ü senün olısaram gice gündüz

Benünle zülfün ile pes ne dâne dâm gerek
Sücûd kılmışuz ol hakka ki buyurdı bunı
Ku'ûd isdeyene evvelîn kıyâm gerek
Çü hüsnün içine girdüm didüm selâmu âleyk

Kapundan içerü girene bir selâm gerek
Eğerçi kalmamışam dünyânun metâ'ına ben

Bu hâl ü zülf ü had ü kaddüne kalam gerek
K.Burhaneddin G 795
Kirpügün tîr olalı kaşun kemân
Bellü bildük yohdur ecelden amân
Şekker ağzundan acı dil vireli

Yahşılardan başladı gelür yaman
Ne ki hazz olam tapundan dilerem

Bir mekân içre senünle çoh zemân
Bilüne bahdum ne gördüm bir hayâl
Ağzunı gördüm ne gördüm bir gümân
Benzüm ile gözümi görür ahı

Dahı ne hâcet arada tercümân
Dünyâda hüsnüni sevdüm ben hemîn

Cevri binüm cânuma kıldun hemân
Bini kul kılur u hüsni hat yazar

Özi şâhid gözleri olur zamân
K.Burhaneddin G 796
Kılmadı ışka kimsene da'vâ benüm gibi
Olmadı yoluna kişi rüsvâ benüm gibi
Hergiz dimâğ matbahı içinde dünyâda

Zülfe bişürmedi gişi sevdâ benüm gibi
Bu dünyâ hoşlığına ki ben şimdi hâvîyem

Bilmedi sini gâyet-i kusvâ benüm gibi
Esrimişem gözünden o la'lüni umaram

Yohdur humâr ki uma helvâ benüm gibi
Ben toprağam u gözlerüm ırmağ od içüm

İşbu hevâda olmaya deryâ benüm gibi
Ben bir tenem ki cânumı isdep bulımazam

Mecmû'ada ola mı mu'ammâ benüm gibi
Kim ki kitâb ohıdı vü işitdi kıssayı

Ohımadı işitmedi gavgâ benüm gibi
K.Burhaneddin G 797
Işk eri öküş derd ile hayrân ele girse
Ma'şûka dahı tuhfe-i devrân ele girse
Cân aldı hayâlini girü kodı katumda

Cân gitdi velî şimdi girü kân ele girse
Bâd-ı seherî tek yüz işigine süreydüm

Bir subh eğer kûyına seyrân ele girse
Cennet ne gerek hûr u kusûrın niderüz biz

Anda bize bir sıdk ile rıdvân ele girse
Feriştede bu şûhlığ u perîde bu lutf

Olur ise insân bârî z-insân ele girse
Uçmağı koyaydum u uçaydum işigüne

Fi'l-cümle eğer âdeme tayrân ele girse
Geçen ömürüm gitdi vü gitdi dahı gelmez

İrince anun vaslına kırân ele girse
Bilmege benüm derdümi mecnûn gereg idi

Şerh eylemege ışkumı selmân ele girse
Gözün gönül apardı vü ışkun komadı akl

Gelürse hayâlün bârî kurbân ele girse
Zülfünle gözün hind u habeş çerisiyile

Gönlüme ahar sulha müsülmân ele girse
K.Burhaneddin G 798
İlâhî ilâhî ilâhî ilâhî
İlâhî ilâhî ilâhî ilâhî
Hatun çün kalem urup kadem urdı yüzüne

Hele müşg ile kâfûr rakam çekdi siyâhî
Soyılup suya girüp yüzün gösdereliden

Sana oldı müsahhar zî-meh tâ ki be-mâhî
Müberka' göreliden ukûl oldı muhayyer

Cemâlüni çü irdi fidâ câna ki mâhî
Hezârân iderem âh hezârân iderem vâh

Kişi sanmagıl anı ki âhı ola vâhî
K.Burhaneddin G 799
Toldı gönülüm zülfüne bîçâre ne çâre
Yaraladı gözün yüregi pâre ne pâre
Gözün cânumı sihr ile bir gûşeye saldı

Zülfün dahı diler ki özin kara ne kara
Göz ki seni görmeye nider uyhuyı gice

Zîrâ ki hayâlün dahı bu ara ne ara
Cânum pâresisin velî gözün yüregümi
Her lahza kılur nâz ile sad pâre ne pâre
Cân budur anun ki yaşumuz ola cârî

Ol cara gerek irişe bîçâre ne çâre
K.Burhaneddin G 800
Sâkîya sun içelüm ağunı biz
Meze idinelüm ayağunı biz
Öpmege cân diler imiş tutağun

Tutalum şimdi ol yasağunı biz
Uçmağa uçmağı koduh çünkim

Bizüm eylemişüz bu bâğunı biz
Şol tutağundan içdi çünki içür

Urmışuz bu cigerde dâğunı biz
Bûseye cân dimiş şehâ hüsnün
İçelüm şehdün içün ağunı biz
Her tutağun gönülde dâğ itdi

Soraruz cândan ol tutağunı biz
K.Burhaneddin G 80l
Nigâr ışkı çerâğı gönülde yana gerek
İv issi çohdur uyır nâgehin oyana gerek
Gözün gönül kanını içdi bunca yıllardur

Demi durur tutağundan bu kana kana gerek
Cemâli saçını tuzah düzer ü dâne meğer

İrâdet ile esîrem ne dâm u dâne gerek
Çü kirpügi oh u kaşı yay u atıcı özi

Ola gönül dahı lâbüd ana nişâne gerek
Cemâl içinde çü mahbûbdur yegâne-i asr

Anı seven dahı dünyâda hem yegâne gerek
Saçun uzun ağızun dürr ü sini seven

Niçe ki rızkı tar ise yaşı uzana gerek
Gerek ki âşık u ma'şûk u ışk bir olalar

İkisi katılıban âşıka boyana gerek
K.Burhaneddin G 802
Ne kim nâzından aydursa dilümüz nâzenîn
söyler
Gözüm ile dilüm lutfun hemân görür hemîn
söyler
Gözüm saçun çerisinde görür yüz bin kemîn

lîkin
Bu meclisde kamusını diyimez bir kemîn söyler
Benüm bu ölü cânuma tutağı îsîyidügin

Ne bileydüm ağız ağız anı rûhu'l-emîn söyler
Saçınun her kılıyiçün ben eyle oynaram cân ki

Felekler dirler ahsentüm melekler âferîn söyler
Saçından dir ise tab'um perâkendedür inanma

Kadinden niçe uzadursa sözin râstın söyler
Müzelzeldür müselsel zülfinün sözine inanma

Velî gönül kemergâhı sözini gey mübîn söyler
Cihânda fitneler kopar çü cân gamzelerin

aydur
Kıyâmetler kopar çünkim gönülüm kâmetin
söyler
K.Burhaneddin G 803
Kışun humârını yine yaz yaza başladı
Sebze hat ile hâlümüzi yaza başladı
Taşdı yürek gönildi gözüm yaşı ırmağı

Çünki eridi gussa karı yaza başladı
Yazmaz iken gönüli cefâ kirpügi ohı

İrdi vükâsı şükr ana ki yaza başladı
Ben şânesinde kıl gibi asılmışam anun

Andan berü ki gîsûların yaza başladı
Bana tolaşdı zülfi dahı kimi koyısar

Kancaru vara fîl çü o yaza başladı
K.Burhaneddin G 804
Ben hatun gibi hâme yazmamışam
Ol hatı hîç hâma yazmamışam
Yazmışam hat öküş benün gibi lîk

Rûmda dahı şâma yazmamışam
Azmışam gîsûsı içinde velî

Işkı yolında râst azmamışam
Gözün azdurdı zülfüne komadı

Azmışam çünki anda azmamışam
Yazmışam yazmadın hatun yazusın

Yazmışam yazduğumı yazmamışam
Denize girmeden saçı anber

La'li yâ'kût eğerçi kazmamışam
Zülfi dâmı tutam ki bini yaza

Düşmişem ben ho dâma yazmamışam
Yazmışam kanlu göz yaşın idrâr
Ger hayâlüne câme yazmamışam
Müşg ile berg-i gülde nesh ideli

Kimse adına nâme yazmamışam
K.Burhaneddin G 805
Elüme alam başumı girişem girişmesine
Balını yağuma karam karışam karışmasına
Niçesi diyem ki irem gişi irmedügine lîk

Var ümîdüm ana ki ben irişem irişmesine
Niçe yahana salarsa beni kaşı zülfiyile

Kılı yarıban gerek ki ilişem ilişmesine
Lebi cân kanlusudur kanı bellüdür baharsan

Dilerem ki anun ile sorışam sorışmasına
Tutalum miyânı anun ki kenâra gelmeyiser

Nola cehdi idelüm ki girişem girişmesine
K.Burhaneddin G 806
Serv ola mı boyunuza ohşaşa
Kaşun ola mı yürege oh şaşa
Cem' ideydüm ışkını gönülde ben

Furkatinde lîk dünyâ kahşaşa
Uyır iken kirpügi kırdı bizi

Var eğer gözi ohı oyah şaşa
İnçgeyem biline ohşayam direm

Kim ola k'anun biline ohşaşa
Bir ohından kim durur kayd eyleyen

İllâ gözleri ohın soyah şaşa
K.Burhaneddin G 807
Tapundan ayru dirilmek bana muhâl olısar
Velîk bilmezem ana kaçan mahâl olısar
Yüzüni niçe kılam vasf niçedür diyeyüm

Utarid anda çü şel zühre çünki lâl olısar
Boyum kaşunla yay oldı vü oh gibi toğru

Direm ki bedr yüzünle tenüm hilâl olısar
Gönül düşeli ağızuna oldı gey dil-teng

Tenüm hayâliyile bilünün hayâl olısar
Bilün kıl itdi kala urdı ışkun odı

İkisi dahı çü oldı ne kîl ü kâl olısar
Ümîdüm ol ki tutağun ola bana kısrnet
Eğerçi noktalarun kısmeti muhâl olısar
Müferrih isderem ol leblerüni sevdâma

Cevâba râzı degülem çü ol su'al olısar
K.Burhaneddin G 808
Niçe uzun gice cânum yana sevdâsıyile
Niçe derdüme em ola yed-i beyzâsıyile
Niçe nîlinden ola gözlerüm yaşı furât

Niçe gark ola tenüm ol yaşa mikyâsıyile
Niçe yas eyleye yası ohıyile gönüle

Niçe her meclis içinde gele eyâsîyile
Bilünün vaslı yolı incedür ü katı uzun

Hele râzıyam ana bu kamu gavgâsıyile
Ol hatâyı ki gözün kıldı gönülüme benüm
Kanda çeke biliser cürmini obasıyile
K.Burhaneddin G 809
Bili ne çeker dilber anı ger bile nolur
Ol çekdügini ger çeke âlem bile nolur
Sen dil diledün ben sana cânı dahı virdüm

Çün bir dil imiş her dü cihânı dile nolur
Ben biribidüm bâd-ı sabâyı ana ferrâş

Zülfi gözümün silsilesin ger sile nolur
Kıymadı gözüke ben anı sevdügüm içün

Bu dünyâda bir âşık eğer eksile nolur
Ol nesne ki kıl itdi anun ince bilini

Ben sûhteyi dahı eğer kıl kıla nolur
Şol gişi ki bedr ay ile kalmış ola tana

Tana kalısar yıldüz ile ay ile nolur
Biz katlanalum yâr yarasına yarıyıçün

Dermânını derdi vire gavgâyile nolur
K.Burhaneddin G 810
Işkun ayağın tolu çekelüm yine hey hay
Yürekde niçe şerh idelüm gamzeni ey vây
Ayağuna baş komağ içün serv çemende

Geçdi niçe müddet ki karâr eyledi ber-pây
Kanda aparam gönlümi ben gözi elinden

Her kirpügi bir oh durur her bir kaşı bir yay
Al çengüni çengüne vü kânûnunı bekle

Ger diler isen ûd gibi oda yana nây
Bu iş niçe uşşâk arasında olısar râst

Ki âşık ola bî-hod u ma'şûk ola hôd-rây
K.Burhaneddin G 811
Kanı gözleri bâdâm kanı serv-i gül-endâm
Kanı yâr-ı dil-ârâm ki olmadı bana râm
Kanı yâr-ı nev-âmûz kanı ışk-ı dil-efrûz

Ki geçdi dün ü imrûz geçiser yine ferdâm
Tolu sun bize câmı irür cânuma kâmı

Yitür göglere nâmı kul it rûm ile şâmı
Ana başla gulâmı bize kesme selâmı

Gözet işbu nizâmı lebünde cânum idgâm
Niçe cânuma âlî eyâ dişleri lâlî
Gel iy yanağı hâli ki gîsûyile hâlî
Yüzi hüsn ile vâlî eyâ bâd-ı şimâlî

Bulursan zer ü mâli cemâline kıl in'âm
Eyâ dilber-i dil-bend eyâ nâzük-i leb kand

Eyâ türk-i şeker-hand eyâ hâli semerkand
Zihî gîsû-yı pür bend ki bin cân ana der-bend

Zihî la'l-i şeker-kand virürse kulına vâm
Gel iy cânuma cânî gel iy kasd-ı amânî

Gel iy cevher-i kânî gel iy rûh-ı mekânî
Eyâ îsî-i sânî eyâ ayn-i ma'ânî

Tapun tek dahı kanı ki ben puhte vü sen ham
K.Burhaneddin G 812
Kişi gerek ki dilegin ömürden alu göre
Yüce gözedür özin aludan alu göre
Saçını gör yasamış u hatın dahı düzmiş

Niçesi gire sabâ ana çün yayalu göre
Dilerem işigine yüz sürem hemîşe velî

Nideyüm üşenürem nâgehân obalu göre
Lebine cânı behâ komışam nigârun tâ

Meta'ı çoh getüre şehre çün behâlu göre
Gönül kuşın alamazam gözi elinden hîç

Hûyı budur laçinün çünki bir yaralu göre
K.Burhaneddin G 813
Gel imdi bî dü vü çâr iy habîb-i meh-çehre
Ki şeşder oynamağ içün salaram uş mühre
Çü bende müşteriyem müşterî mahalli yoh

Görürse zühre bu hâlâtı çâk ider zehre
Hatı yüzinde yazar ism-i a'zamı lîkin

Gözi kirişmeleri irürür anı sihre
Dişün munazzam ider ıkd-ı lü'lü'yi vü saçun

Tağıtdı müşgi öleyim bu nazma ol nesre
Eğerçi sırdı gönülümde ışk u hecrün cehr

Fidâ bu sırr ile cehrem bu sırr ile cehre
Eğerçi kûyunı şâhâ kûy itmişem lîkin

Senün yoluna hele şöhre olmışam şehre
Küpesi ürker ü kaşı terâzûdur lîkin

Benât-ı na'ş kılur keh dürûsını nesre
K.Burhaneddin G 814
Gamzesi oh urur câna ki kanı gözikmez
Ben oh didüm ol oha velî kanı gözikmez
Kömür gibi yandum oda ol cevheriyiçün

Ben râzıyam ol oda velî kânı gözikmez
Kim âşık ise ışk denizine girelüm

Dînini bulımazam u îmânı gözikmez
Zülfinde gönül girdi karanulığa miskîn

Aydınlığı ko şerbet-i hayvânı gözikmez
K.Burhaneddin G 815
Sana gönül vireni kala câna sanmagıl
Tartına aklı cânını yacana sanmagıl
Bir mûrdur gönül neyi apara bellüdür
Pây-ı melahdan özge süleymâna sanmagıl
Dermân didi lebün gönüle derdi katıdur

Ol derd katlana mı bu dermâna sanmagıl
Zülfün küfür durur niçe tatarı var ise

Ben getüre bilem anı îmâna sanmagıl
Cân gözlerüm yaşına şehâ âşinâyidi

Hîç yire saldı kendüyi tûfâna sanmagıl
K.Burhaneddin G 816
Hergiz onılmaz iy sanem cânda gözünün
yarası
Onılmıyan yaraları bir dahı yine yarası
Esritdi gözlerün bini kirpügün urdı oh ile

Tut bini ki uyımışam işböyle mi oyarası
Anca çekişdi leblerün işbu yüregümi benüm

Kan oldı çekişik ile ol ikisinün arası
Bahdı benine gözlerüm düşdi gîsûsı ağına

Hay neler itdi cânuma işbu gözümün karası
Ben yanmışam sinün içün küllî ki yoh

yanmamışam
Şem'üni al elüne gel varlığı cânda arası
K.Burhaneddin G 817
Şâm ayağun basduğı yüzüme kademdür
Ne dem ki tapundan ola ol ayru nedemdür
Halün gônülümün hâcerü'l-esvedi oldı

İncitmegil anı dahı çün sayd-ı haremdür
Hattun ki gubâr idi vü uş oldı muhakkak
Tutmagıl ana dak sanemâ sehv-i kalemdür
Elmas yağar gözlerinün gamzelerinden

İllâ lebini sorma ki ne kan-ı keremdür
Zülfi habeş ü rûm yüzi gözi hatâdur

Şimden girü eksügi meğer tabl u alemdür
K.Burhaneddin G 818
Şol âşıka yâr nişe tolu sunmaya bâde
Kim tarh idüp atı ruhına oldı piyâde
Bana ferîdem ne tavîl itdi cefâsın

Kıldı bana cevrini hezârân u ziyâde
Bana ayağı sırf vir eyâ sâkî-i meh-rû

Bâşed ki kıla bu gönülüm levhini sâde
Vir bâde ki dâdın virürüz işret ü îşün
Virme bu bizüm ömrümüzi hîç yire bâda
K.Burhaneddin G 819
Cânumda ışkınun ırmağı taşa başladı
Mahabbetini kılur nakş taşa başladı
Komadı kurıda bir yir ki yahmadı ışkun

Kanın ahıtdı bu gözleri yaşa başladı
Niçesi münkesir olmaya gîsûsı çerisi

Ki bir yil ile boşaldı taraşa başladı
Gönül başa aparısar bu ışkı zîrâ ki

Çü evvel urdı el ayah bu başa başladı
Elümi zülfine sundum eğerçi bir kıldur

Çü ışkınun denizi mevci aşa başladı
K.Burhaneddin G 820
Yârun cemâli dünyede bedr aya benzemez
Serhoş gözi cefâsı bizi aya benzemez
Kaşları aya benzer ü zülfi tağuhları

Gönlüm mahabbetin yabana yaya benzemez
Bir sâyeyem ki göz görür u yoh durur tenüm

Bu hâli yâr bana ömüre saya benzemez
Gündüz gice firâkı elinden inilerem

Bu yolda hîç vâye şükür vâya benzemez
Hâciblerüne hay di atar çarha tîr ile

Yohsula baya girme dir obaya benzemez
K.Burhaneddin G 821
İnâyetüni ilâhî kulundan ayırma
İki cihânda dahı bini hîç kayırma
İdesin itdün ü idesüni idisersin

İdecegüni idersin suçı bize yırma
Ana ki sen dilemişsin ezelde teslîmüz

Niçesi degşürisersin kabûl degşürme
Ümîd hazretüne tutaram ola makbûl

Ki dirmeyince adû defterin benüm dirme
Senün yolunda ayah basanun ayağı tozın

Kim ide bile bana sürme gözüne sürme
Bu hâki ne oda kim salar isen sen bil

Yile savur suya sal âsîlığ odın urma
Neyüz nedenüz ü dünyâya neye geldük
Cânumuz anlamadı ol cihâna aşurma
K.Burhaneddin G 822
Yüzüni göreli sana cânânedür diyem
Sanun aceb neyidi ki cânâ nedür diyem
Dür-dânedür derün ü velî ben söyleyimezem

İncü dişün katında ki dür dânedür diyem
Samana saymadı bu sözi yâr yolına

Gâyet budur ki ben ser ü sâmânadar diyem
Hâliyle zülfini gişi benden sorar ise

Müşkil degül ki dâm ile bir dânedür diyem
Şehnâz kûçegem diyü niçe kılur ise

Nevrûz içinde azm sipâhânadur diyem
K.Burhaneddin G 823
Nigâr cân u dil aparduğına dil hoş imiş
Tevâzu' ehliyimiş saçı kaddi serkeş imiş
Sabâ sabâh irürmiş benefşeden ana

Bir iki kohu k'anunla saçı müşevveş imiş
Hayâli geldi kopardı gubâr u ezelden

Velî şükür ki yüzüm eşk ile müreşşeş imiş
Sitâresin götüriben yüzine bahdum idi

Özine müşterî kıldı beni ki mehveş imiş
Bir araya gelicek çâr u penc ü heft ile nüh

Kamlisı hîç imiş var ise yarın şeş imiş
K.Burhaneddin G 824
İy bâd-ı sabâ zülfini kıl kıla bilürsen
Gel kıl bu tenümi dahı kıl kıla bilürsen
Akl ü ten ü cân erci ki dildür bu tirüde

Küllîsini aparmağa dil dile bilürsen
Ben tahalı boynuma saçı silsilesini

Gel gör gözümün yaşını sil sile bilürsen
Ben bileli şâhâ seni bilmedüm özümi

Biz ikimüzün hâlini bil bile bilürsen
Cân ruhun içün tarh idüp at oldı piyâde

Mât oldı eğer fîl ise fîl fîle bilürsen
Gark eyledi göz yaşı cânı zülfine sundı

Atdı ana ilmesini il ile bilürsen
Gün günden eğer bilmez ise hâlümi yüzün

Zülfün ola ki anlaya yıl yıla bilürsen
K.Burhaneddin G 825
Bilmezem hâlümi hâlin bilene sor hâlümi
Çün münasîb bulmazam ef'âlüme akvâlümi
Cân diler ki sata ol bâzârda bu gönlümi

Ben hûb ile sataram kâlâyile dellâlumı
Yâr dilegi atına kim ki dilerse cân asar

Ben ser-efrâzam asarsam üste ser-gırbâlümi
Halk âmâli cihânda mâl ise nola eğer

Cân ile mâlı koyup avlar isem âmâlümi
Ol nakiyyü'l-had yüzinde gerçi humre anladum

Şol beyânında cemâ'at râst tutdı fâlümi
K.Burhaneddin G 826
Niçe bini sayd kılmış gel ahı bu gencümi gör
Bu yola baş ile cânı koyıban güvencümi gör
Ele genci girdi genci ne bana hased kılursın

Bu vîrân gönül içinde nazar eyle gencümi gör
Niçe diler ise zülfi ki büriye rûm ilini

Tağıdur sabâ yili tek habeşi ferencümi gör
Senün ile bir olıban ulaşalı kaşlaruna

Yine işbu tâs içinde şeş ü çâr u pencümi gör
K.Burhaneddin G 827
Gözüm yaşı ki serı olıban aha dembedem
Ne fâyide çü yüregümi yaha dembedem
Ben cânda gizlerem sanemâ ışkunun sırın

Kanlu yaşum saru benizüm çaha dembedem
Niçe ki cân hevâna kap u bağlamah diler

Zülfün hevâsı halka-i der kâha dembedem
Yanup yahılıban yahana cân ara didüm

Câdû gözi salar bizi ıraha dembedem
Güneş yüzi şererde durur anun içün ol

Geh gözüne temâm u geh oyaha dembedem
Kanı kan ile yuya vü hergiz gönül kuşı

Boyundan özge konmaya bir şâha dembedem
Her lahza tâze gönül aparur şâhîn gözün

Umahludur kaçan baha ol kaha dembedem
K.Burhaneddin G 828
Ben âşıkam ne ayb ola yârı diler isem
Işkunla âcizem nola yarı diler isem
Sevdüm yüzüni kirpügüni dahı yahşırah

Sevsem gülün içün nola hârı diler isem
Bârî yaratdı bârını inçge biliyiçün

Bârî nola biliyile bârı diler isem
Câr itdi gözi kamu gözeri ahıda

Cârî gerek kılam gözi cârı diler isem
Nâmûsı ârı terk idüben ârî olmışam

Hammâm içinde görmege ârı diler isem
K.Burhaneddin G 829
Cânuna cân kesegi bu hased hased aparur
Cihân cânını dün ü gün bu hâl u had aparur
Saçun içün gözümün yaşı sile silsiledür
Ki yidi denize andan gözüm meded aparur
Gehî taşar şâhâ ışkun u geh yaba dirilür

Bizi miyânesine işbu cezr ü med aparur
Gözün ne câdûlığ eyler benün ne dâm kılur

Saçun kemendi ho âlemde nik ü bed aparur
Ezelde ehl gönüllere bey' virdi gözün

Çü hakkıdur hele uş geldi tâ ebed aparur
K.Burhaneddin G 830
Bülbül olgıl ki bir güle iresin
Ağlayu isde ki güle iresin
Bî-dil ol dile ki dilüni dile

Ger dilersen ki bir dile iresin
Âşık ol arif isde dünyâda

Tâ ki olmaya âkile iresin
Göz mülin dök ü iç üzüm meyini

Sahın olmaya mülmüle iresin
Serhoş ol aydan aya ayılma

Zülfini avla ki yıla iresin
Niçesi sayıla şâhâ lutfun

Lutf idüp ger bu sâyile iresin
Nefs nâkıs durur özün görme

Tâ meğer ola kâmile iresin
K.Burhaneddin G 831
Tâcir diler sefer ide hem-râha bağludur
Çohlar murâdını diler ol şâhâ bağludur
Kimün dilegi var ise ulu hazâneden

Olur velîk sıdk ile bir âha bağludur
Eyerlemişem atumı bağlanmışam temâm

Yönelmek ana cezbe-i nâgâha bağludur
Ben benligümi bende yavu kolmışam hele

Varlığ u yohluğum bu dem allâha bağludur
Mevcûd keh gibi vü vücûd ana keh-rübâ

Hâsiyyeti zuhûrı anun kâha bağludur
K.Burhaneddin G 832
Nîliyiçün kızılırmağ ahıdur yaş gözüm
Yaşı uzun ki kerem eyledi şâbâş gözüm
Anı ki kılmışidi yüregüme bir nazarı
Dembedem işde bulur şükr ana pâdâş gözüm
Hâcerü'l-esved olalı iki mihrâb kaşı

Rind olur gâhî yü gâhî olur evbâş gözüm
Ben gönülde sırunı sahlamışam tanrı bilür

Dembedem neyleyeyim çünki kılur fâş gözüm
Nâ-tüvân göreli gönlüm bigi gözüni şehâ

La'l-i leblerüne kıldı özin ohşaş gözüm
K.Burhaneddin G 833
Çâh olmayıcah dünyâyı yarum niderem ben
Kılmaz göz anı görmese yârum niderem ben
Zülfeyniyile karularum bağlamışam ben

Ben ana fidâ bu ola karum niderem ben
Dârum dilerem dâra urur cânumı zülfi
Derdine yanam bu oda dârum niderem ben
Ben varumı virdüm nesene ummadum andan

Sen ger umar isen hele varum niderem ben
Sen gülşene irmege yine ben oluram hâr

Gül hâra irişmezse bahârum niderem ben
K.Burhaneddin G 834
Gözüne güveneni gör özüne özeneni gör
Sözüne sevinene bah kadduna kıvananı gör
Niçe câdûyise gözi niçe tatluyise tuzı

Niçe şîrîn ise sözi sen ana inananı gör
Gönülüm çalab evidür yöni ol yola kavîdür

İki dünyâ bir cevîdür bu kanına kananı gör
Beni cânumun sipendi saçı aklumun kemendi

Cânına salup bu bendi ol odına yananı gör
Bu ne saç mu'attar almış bu ne yüz münevver

olmış
Ne yanah gül-i ter almış cânını yacananı gör
K.Burhaneddin G 835
Şol dil ki yıh didün anı ma'mûr olmaya
Mest olmayan gözün ile mestûr olmaya
Gönlümdeki mahabbeti dile getürmezem

Kim fâş iderse gevheri gencûr olmaya
Çeker cihân cânını her lahza zülf ile

Âkil kirişmelerine mağrûr olmaya
Yahın zemânda komadı gözi gişide us
Sihr-i helâli var dir isem dûr olmaya
Mevsûl derdine ol u hiç âyid isdeme

Bunı tutan zamîrde mehcûr olmaya
Ref' it hicâbunı ki benem azb gamzene

Işkunı cezm iden gişi meksûr olmaya
Tağıt saçun ki gündüzi gözler görimeye

Gider yüzünden anı ki deycûr olmaya
Maktûl dilerem anı gerçi cüneyd ise

Ki müşg saçlarun ile mansûr olmaya
K.Burhaneddin G 836
Işkun senün iy dilber içerüden içerü
Sevmek gibi sevmezler seni anaru berü
Kardum sana ben bini koydum yoluna dîni
Sahlarsın bana kîni bu mıydı bana karu
Yahar beni âvâzun artuhlağudur nâzun

Çahar seni gammâzun göz yaşlu beniz saru
Âhum ile yaşum ger huşk ü tere yiterse

Az günde yahındur ki ol bahr ola bu kuru
Gönüldeki yâr ola özgeye ne bâr ola

Cûy şâha şikâr ola ayruhlardur koru
K.Burhaneddin G 837
Zenahdânın çeh-i bâbil sanasın
Skçı turrası ebâbil sanasın
Mümesseldür yüzün nakşı gözümde

Dahı tedvîre sen mâyil sanasın
İki âlemde senden ayru görme

Hicâbı ortada hâyil sanasın
Mücîbem varlığa bir nazre neyçün

Beni hemçün ki her sâyil sanasın
Şehâ câdû gözün zâlim durur bah

Yüregüme eğer âdil sanasın
K.Burhaneddin G 838
Ne sâhib ola bile bu sabâh sâhib olan
Sa'âdete irişe bu nefes musâhib olan
Gözün şeh oldı kirpükleründür avdaçı

Kaşun durur sanemâ sağın sollu sâhib olan
Saçun gicesi berâtını kudret ile yazar

Hatun durur bize pes iy sanem mevâcib olan
K.Burhaneddin G 839
Yalıdı bağrumı nigârâ âteş-i derd ü firâk
Saldı vahşet dehşetine bini yine iştîrak
Çünki alnumda yazılmışdı ezelden el-vedâ'

Pes nidâ kıldı münâdî-i ecel ki el-firâk
Gerçi cândur ışkıyile ol nigârun hem-sebak

Derdiyile şimdi kılur cân ile gönül sibâk
Eyle yahıldı oduma âlem-i kevn ü fesâd

Ki fesâda varısar anun ile seb'-i tıbâk
İctimâ ından düşeli ayru cânum mümtehan

Sen güneşden ayru olalı gönülde ihtîrak
Derd-i hecrün ile ciftüz biz nigârâ dembedem
Salalıdan berü senden bu zemâna bizi tâk
Ben safâyile vefâdan oy virürem eyle bil

Çün nifâkundan dem ururam anı sanma nifâk
K.Burhaneddin G 840
Derdün ile cânum cânı yanar gönül oda
Oldı nideyim derdüne cânum gönül oda
Yüzümden ahırsa yaşumı tutma aceb sen

Elbette gül-âb aha düşer ise gül oda
Ben düşmişem ol denize kim düşmedi kimse

Düşmemiş ola bencileyin hîç kul oda
Bir cüzv durur cân ki odıyle kül olupdur

Bir cüzv nedür nola olur ise kül oda
Şükrâna virem cân ol oda kim girür ise
Özgeler eğer tartına cânını ol oda
K.Burhaneddin G 841
Şol dem ki yârdan câna göz degdi sanasız
Kim nâgehin kamışlığa köz degdi sanasız
Yârun odına döyer idüm buncadan berü

Kalmadı tâkatüm dahı göz degdi sanasız
Şol dem ki bahş olur idi her yire bir nese

Bağruma od u yaşuma köz degdi sanasız
Gamzelerün şol işi kılur her nefes bana

Kim kayır ile dikene köz degdi sanasız
Her nesne ki dile düşe ana değerdi göz

Bizüm içün ana dahı göz degdi sanasız
K.Burhaneddin G 842
Yine sabâ yilinün zülfün ile râzı nedür
Yine humâr gözünün bizüm ile nâzı nedür
Selâsilüne tolaşanun ahı bana digil

Ömüri kısâsı ya kıssası derâzı nedür
Zemân durur yanaram âteşî lebiyle anun

Bilelüm ahı bu sözün nola bu sâzı nedür
Ciger kanıyile ben kıluram vuzû her dem

Vuzûsı böyle olanun aceb nemâzı nedür
Dilegün ol ki ola âkıbetlerün mahmûd

Ki ne bile gişi ki bu yüzün ayâzı nedür
K.Burhaneddin G 843
Geldi hayâli ola mı gönlüm aparmağa
Ya uyhuda sanıp beni benden oyarmağa
Ben ûda misk saçı sırını dimiş idüm

Şeştâ ne tuydı ki toladı anı barmağa
Dürler döker gözüm lebün ile dişün içün

Diler ola mı hayr idüben sala ırmağa
Câdûlar ohlar u sücü viriben esridür

Kim kula gözleri gibi top yağı kırmağa
Sormağa korharam tutağını ki kandadur

Zehre kanı ki cehd kıl anı bir ısırmağa
Gelün ki rûze tutalum u kılalum nemâz

Ki dileyen ola yârı yârdan ayırmağa
Binüm cânum gibi yoluna sehl ola hezâr
Zinhâr kılmagıl ana degmez kayırmağa
K.Burhaneddin G 844
Su aşdı şehâ başdan gönlümde haber vardur
Cânumda firâkundan hey hay ki neler vardur
Gönlüm gözüm içinde kanlar ahıdur la'lün

Şol vechile işbu kan arada meğer vardur
Câdû gözüne hindû dirler ü hatâ dirler

Nergis ho nedür hâşâ ol gözde nazar vardur
Bir serv-i revân nirde biterse boyun içün

Kargu gibi yüz yirde bilinde kemer vardur
Cân biline düşeli bir kılca karârı yoh

Devlet dahı şundadur kim anda hatar vardur
K.Burhaneddin G 845
Niçesi katlana gişi şehâ cefâna senün
Çü el irmeye bu dünyâda vefâna senün
Küdûretün denizinün dibinde gark olana

Ne gam kaçan ki bile ki irer safâna senün
Eğerçi hasta gözündür fütâdeyem mecrûh

Şifâhun ile nola ger irem şifâna senün
Pâyunı niçe koyamam ki alnuma yazmış

Ki niçe ki ömürüm var düşem kafâna senün
Niçe diler isen ağzunla bilüni gizle

Ki zâhir eylemişüz ışkı biz hafâna senün
K.Burhaneddin G 846
Gişi gerek ki inilemeye cefâyiçün
Yârı öziyiçün seve yoh ki vefâyiçün
Yâr yolına fenâ çü bekâdur bekâ fenâ

Âkil bekâyı terk ide gerek fenâyiçün
Kanum su oldı yolına ben hâk ayağına

Yanam gerek ki odına işbu hevâyiçün
Derde devâ diler bu cihân ehli ben hemîn

Dünyâda derdini dilerem hem devâyiçün
Hergiz necîb olmaya âlemde ol gişi

Var hoşlığını virmeye bir dem safâyiçün
K.Burhaneddin G 847
Cândur nola ger yâr bu dem câna girürse
Ya gamze ohıyile gözi kana girürse
Ummân gönülüm la'l-i lebi kân ise nola
Cân kâna gidüp sevdügi ummâna girürse
Zülfün hevâsıyile durur ger nefes-i subh

Yüzin katurup sünbül ü reyhâna girürse
Aceblemezem gözüni zülfüni yüzünde

Küfrün karanulığını îmâna girürse
K.Burhaneddin G 848
Âşık yolına cân oynın özine sûd idinmişdür
Cihân u cân u dil terkin sana behbûd
idinmişdür
Odunı cânına mersûm u yaşı gözine idrâr

Visâlüni zülâl ü hecrüni uhdûd idinmişdür
Gözelleri gönül sevmek gönül gönüller
aparmah
Bu gün degül ki dünyâda bu iş ma'hûd
idinmişdür
Bu micmerde eğer gönlün buuilr olursa sehl ola

Çü ışkun odına cânum özini ûd idinmişdür
Kıyâmetdür bize gözün ü zülfeynün durur

mahşer
Nidelüm sehl ola çünkim bize mev'ûd
idinmişdür
K.Burhaneddin G 849
Severem sini velîkin zî-dil ü cân severem
Dertlüyem derdüm içün elbette dermân
severem
Ola ki yitüre zülfün kohusın bâd-ı sabâ

Her seher atlanıban gülşene seyrân severem
Gözüni esrük ü leblerüni mey-gûn göreli

Dâyimâ öz özümi esrük ü hayrân severem
Sen beni kul dahı kapunda revâ görmez isen

Ben gönül tahtına tapunuzı sultân severem
Odunı şöyle severem k'ol oda yanmağ içün

Dünyânun kamusını cümle neyistân severem
K.Burhaneddin G 850
Sana iy dilber-i cânî selâmullah selâmullah
İ la'lün cânumun kanı selâmullah selâmullah
Ahıdur gözlerüm kanı bize va'delerün kanı

Özündür hûblarun kanı selâmullah selâmullah
Cânum kaşuna kurbânı lebün derdüme
dermânı
Kulun tapuna erzânı selâmullah selâmullah
Eyâ mısbâh-ı rûhânî eyâ miftâh-ı -cismânî

Eyâ asbâh-ı reyhânî selâmullah selâmullah
Varursa sıdk-ı selmânî ola çün zîre kirmânî

Eyâ taht-ı süleymânî selâmullah selâmullah
K.Burhaneddin G 851
Nigârîna nigârîna nigârîn
Sözün âb-ı hayâtdur ışk nârîn
Menem mâhmur cüz la'l-i lebünden

Yazımaz kimsene anun humârın
Karârı zülfünün yohdur nidelüm

Ne kılalar hele şol bî-karârın
Bize yaramazın girü salalum

Getürelüm aramuza yararın
K.Burhaneddin G 852
Kargu boyum vâcib midür kaşun içün kemân
ola
Yazuğ olur mı gamzeden cânuma ger amân
ola
Yüregümi tutahlarun hîç yire çekişür şehâ

Ma'zûr tut lutf eylegil ger arada bir kan ola
Tutdum yârun etegini elden dahı koyımazam

Komayısaram ben anı niçe ki bir imkân ola
Derdüm lebündendür şehâ mey-zede meyni

koymağı
Ben derdi koymayısaram bâşed ki bir dermân
ola
La'lüne gerçi kıluram bin cân fidâ hem

korharam
Tâ olmaya ki fi'l-mesel çün zîre vü kirmân ola
K.Burhaneddin G 853
Bizden yana bir rence kıl iy serv-i revânî
Tâ ana nisâr eyleyelüm rûh-ı revânı
Saçun kılı şol bilüne degül mi kemer bes

Kanda ki latîf ola çeker bâr-ı girânı
Mirrîh göz ü zühre kaş ay alın u gün yüz

Bu lutf ile âlem gözi görmedi kırânı
Gözüm yaşı kopardı bu dem âleme tûfân

Âhum boyadıyidi gögi dahı duhânı
Görmedügümi bana cinâyet yazar ol yâr

Âşık ne kıla çün cânı böyle ola cânı
K.Burhaneddin G 854
Apardı cânı ger gönül apara sehl ola
Bin cân u bin gönül dağı ol yâra sehl ola
Gönül ki ışkuna düşe zülfüne tolaşur

Sini seven bu sağışa âvâre sehl ola
Gamzelerün ola mı ki elmâsdur şehâ

Uğraduğını yandurur u yara sehl ola
Yârun yarası zahmeti yâra irincedür

Yara ki yâr yârına ire yara sehl ola
Maktûl olur ise nola makbûl-i yâr olan

Mansûr eğer çıhar ise ber-dâra sehl ola
K.Burhaneddin G 855
Ol güneşi severem ki nûrını aya virür
Güneş oldur nûrını yohsula hem baya virür
Âh u feryâd ider isem yolına hem yiridür

Zîrâ vay anun yolına gönlüme vâye virür
Gönül alur hindî zülfi vü virür göz kaşına

Ne ki girürse eline oh ile yaya virür
Bir senün tek oğlanı kaçan ki toğura felek

Hüsni lâlâ kılur u zülfi ana dâye virür
Baş durur sermâye vü sini sevenler assısı

Ol durur ki yoluna ışk ile sermâye virür
K.Burhaneddin G 856
Nigârâ tapuna benden selâm u elf selâm
Cemâl-i câna bu tenden selâm u elf selâm
Gönül al gönül al cânum gidicek

Girü gel cânum el-'ayş el-'ayş el-'ayş
Lebüne ki erir anun katında kand ü nebât

Ki kandan ol u bu kandan selâm u elf selâm
Severem severem severem suçum ol

Suçum ol cânum el-'ayş el-'ayş e1-'ayş
Cihânı cânum içün severem ü cânum sen

Sana i cân bu cihândan selâm u elf selâm
Senünem senünem senünem benüm ol

Benüm ol cânum el-'ayş e1-'ayş e1-'ayş
Bizi diken görür isen i gül kabûl itgil
Sana i gül bu dikenden selâm u elf selâm
Gel iy gül güle gel gönül al güle gel

Gönül al cânum el-'ayş e1-'ayş el-'ayş
Niçe ki almaz ise cân selâmumızı bizüm

Hele tapusına cândan selâm u elf selâm
K.Burhaneddin G 857
Sabâh tur tolu sun bize sâkî akdâhı
Ki rûh râhatıdur her sehergehî râhı
Humâr ile ularuz cânda şâdılıh çerâğı

Sabûhı sun bize yü aydın eyle mısbâhı
Çü rûha râh münâsib durur tolu sungıl

Bize i sâkî-i âdil şerâb-ı tüffâhı
Gözüni mest göreli tolu çekerem câm

Revâ degül ki gözün mest ola yü ben sâhî
Niçe ki nakş iderem ışkunuzı altun ile

Yüzümde kan yaş ile gözlerüm olur mâhî
K.Burhaneddin G 858
Sâkî tolu sun âşık-ı şeydâ gicesidür
Mutrib di yü usanma ki yeldâ gicesidür
Saçunı tağıt yüzüne subh olmağa koma

Bu gice bizi esre ki sevdâ gicesidür
Kurtar bizi bu çûn u çirâdan u ayah tut

Mecnûn ile leylîsi vü beydâ gicesidür
Gâfil kişi ömrini virür hîç yire yile

Bu gice uyıma ki hüveydâ gicesidür
Şimdi olacah nesneyi sen tanlaya koma

Bu gice dahı hem yine ferdâ gicesidür
K.Burhaneddin G 859
Cân içün ki cân virem bin katla cânâna ne gam
Her nefes îsâr idersem varlığı câna ne gam
Ben dilerem ki virem varlığumı yâr yolına

Ben cân ehliyem virürem yolına câna ne gam
Şol zülâlünden demidür oduma bir katre saç

Tutalum bir ışk eri odun ile yana ne gam
Hüsnünüz rahmet denizidür ü ben susamışam

Eksilür olur ise bir katre ummâna ne gam
Gönlüme gir ki ne cânsın gösdereyüm ben
sana
Yusun ya'kûba sorgıl şehr-i ken'âna ne gam
K.Burhaneddin G 860
Gelmeye benüm gibi dahı dertlü cihâna
Ki kalmaya ne akla vü ne tene ne câna
Çoh gişi bu dünyâda diye ışka esîrem

Âşık ol ola gösdere ışkına nişâne
Gözün senün ol tîr-i hatâyîyi atar ki

Ol tîri atana dahı hâcet ne nişâna
Yürek kanına la'l-i lebün şöyle giripdür

Bin hindû gözün gibi gerek ol kana kana
Ben cânı fidâ kılmışam ol hindû gözine

Yohdur nigerânum dahı ol bana emâne
Ben cânı behâne dilerem yolına anun

Yolına revân ider isem cânı behâ ne
Ağzıyle bilini göremezem be-hakîkat

Lîkin virürem cânı hakîkat bu gümâna
Hîç yire beni sanma ki ışkına tutıldum

Gör zülfi bigi dâmı vü hâlı bigi dâne
Usana dir isen beni ol sanuyı sanma

Ol sanuyı sen sanma ki cân senden usana
K.Burhaneddin G 861
Yârdan yara ger yir isem hîç kayurma yara
yara
Yara yara sırf iç tolu ışk ayağın yara yara
Bir gün dilerem ki katam cânumı yârum cânına
Hoş karılavuz yatavuz ışk odına kata kara
Cân u gönül ü baş ere gerekmez illâ yâr içün

Biz kamusını oynaduh yâr yolına hak başara
Bir dem çekem cevr elinden top tolu derdi

dürdini
Bir lahza hayvân suyını la'l-i lebinden aş ara
Yahdı vü kül itdi odun şâhum benüm varlığumı

Anca ahıdam göz yaşın kim olan yaş ara
K.Burhaneddin G 862
Bu zemânda ki yine bâğ u çemen revnakıdur
Bülbülâ nâle-i zâr eyle ki gül yasakıdur
Yine ferrâş-ı sabâ vü yine reşşâş-ı bulut

Gül yine şâh u gülistânlar anun cevsakıdur
Yaşlarum seyl durur tutdı cihânı sanemâ

Gözüme birbi hayâlüni ki anun zevrakıdur
Ayt humârî gözüne ki cânuma ayağını

Tolu vire lebün ile ki anun zevrakıdur
Hüsnünün rûyına vü mûyına kulam zîrâ

Bu cihân gündüzi gicesi anun eblakıdur
K.Burhaneddin G 863
Her lahza bâde-i inebîden ahar yaşum
Unnâbî reng ile beni âma çahar yaşum
Merdümligini gör ki habîbün hayâline

Zerrin tabaklar ile döker dür-i ter yaşum
Mihmânlığını çoh yaş ana hod niçe diyem

Tûfâna virdi rûmı hele mâ-hazar yaşum
Su saldı bu cihâna ki gözüm şol ivümi

Kurret-i uyûna zihî sâhib-nazar yaşum
Hûn-ı ciger durur ki od içinde köz ahar

Al ile hod sana kıla zâhir güher yaşum
Niçe ki ahar ise dahı tîz olur odum

Yaş degül ola mı bu gözüme ahar yaşum
Hem-vâreyüz suyın getürür hem döker dahı

Şûrîde kıldı âlemi zîr ü zeber yaşum
Âh itdi fâş sırrumuzı âleme belî

Ma'zûrdur niçe çeke hûn-ı ciger yaşum
Sevdâ çü başdan aşdı hele dökerem yaşı

Ki başa ilte yohsa başuma yeter yaşum
K.Burhaneddin G 864
Nakkâş-ı ezel sûret-i nakşını yazaldan
Düşdi bu dil ayahdan u gitdi bu göz elden
Kan oldı çekîde yüregümden bu gözüme

Ol dilber-i zîbâ bana gözini süzelden
Zülfi iziyile yüzine yol buluram ben

Nâgâh hevâ esdi vü gitdi bu iz elden
Bu dâyireden çıhmamışam hak bilür anı

Nakkâş ezelden hüsnine dâ'ire çizelden
Bozıldı gönül muntazım itdi yaşı gözüm

Şol anberi meşşâta bu kâfûra düzelden
K.Burhaneddin G 865
Bu hevâ gubârıyiçün düşelüm biz oda suya
Ya libâs ide visâlin ya vücûdı küllî soya
Bu nigâr kâmetine ben ezel kıyâmetinden

Yüzi gözi ögredici ki dutar bu hây u hûya
Yüregüm sebû-yı hûndur yüregini taş sanasın

Hele bu fidâdur ana ger ura taşı sebûya
Gehî benzümi sarardur gehî yaşumı kızardur

Niçe benzedür beni ol acebâ gül-i dürûya
Niçe mûye kıla sünbül niçe nâle ide bülbül

Niçe çâk ide tonın gül düşe cest-i cüst ü cûya
K.Burhaneddin G 866
Yüzünden özge yüzini ben aya saymazam
İşbu humârı cüz ki lebün aya saymazam
Kaşun yayında kirpügün ohına oh direm

Zülfün iki cihâna anı yaya saymazam
Sensin ki bir nefesde apardun hezâr cân

Sen alduğun revâ degül obaya saymazam
Cânân katında câna mahal yoh anun içün

Bir katre suyı ben dahı deryâya saymazam
Ben saya sayaram yüzüni hatlarunı hîç

Bin cân u dil apara bire saya saymazam
K.Burhaneddin G 867
Niçeler cân yoluna fâhtedür
Gülşenünde hezâr fâhtedür
Bir kirişme kılursa ala gözün

Niçe cânlar nisâra sâhtedür
Ben bilişem senünle ezelden

İ'timâdum hele şinâhtedür
Çoh ümîdüm tapunda yâr lîkin

Ecelüm uş emel ırahtadur
Sen yuharu bahanda hayr umma

Bunarun yahşısı aşahtadur
K.Burhaneddin G 868
Gözünden oldı gönül uş nigârâ yaralu gör
Lebünden anun içün lutf eyle yar alu gör
Latîf nokta durur ağızun bu dâ'ireden

Gönül memalîkine gel ü yüz diyâr alu gör
Eğerçi urdı cemâlün gönüllere sikke
Yirince kalb durur gel bize ayâr alu gör
Kemîne işvene kemdür behâ iki âlem

Velîk eğerçi bulınmaz cihânda yâr alu gör
Giderdi ögümi la'li vü cânum aldı gözi

Bu cevri cânuma çoh itme huşyâr alu gör
K.Burhaneddin G 869
Satalum cân u dili işbu demi satmayalum
Katalum cânı câna ortaya söz katmayalum
Görelüm biz bizi vü görmeyelüm özgeleri

Atalum lutf ohını cevr ohını atmayalum
Ahalum ayağuna ahmayalum özge yire

Satalum cânı sana özgelere satmayalum
Işkına bilişürüz cevrine biliş degülüz
Âşinâyuz batalum denizine batmayalum
Turalum turmayalum iki cihândan senden

Yâr u ağyâr yolına yatalum u yatmayalum
K.Burhaneddin G 870
Ben şuna kulam ki ol bir nâm-ı nâmûs eyleye
Bir dem içün dünyâda bin yılı efsûs eyleye
Gözini zülfi çerisine karavul kılhan

Gönüli gözleri ilçisine câsûs eyleye
Ben anun la'liyiçün cânumı maktûl eyleye

Ola ki lutfını gönülümde mahsûs eyleyem
Gözi diler idine gâret ider gönül ilin

Râzıyam nemdür eğer gözümi tersûs eyleye
Tenümi al boyadı gözlerümün yaşıyile

Yahdı içümde odın ya'nî ki fânûs eyleye
K.Burhaneddin G 871
Niçe bir sen sen olup dünyâda ben ben olalum
Şimdi gel ortaya uş ben sen ü sen ben olalum
Cân durur bana tenün ü ten durur cânuna cân

Vaktıdur gel berü ki cân cân u ten ten olalum
Lebüni sun bana iç uş yüregümün kanını

Ayruluğı giderüp yinile it kan olalum
Nüshasını hattunun nesh idelüm gönülde

Şi'rünün şa'rıyile defter ü dîvân olalum
Ayruğa kahıyıban niçe urasın başuma

Râzıyuz bu kûrede peyküne sindân olalum
K.Burhaneddin G 872
Yir yaşıl ağaç ağ oldı gül kızıl
Yâr elin al bâğubâna kul yazıl
Gül bulıd ağladuğına gül bigi

Şebnem ol güneş yüziyiçün ezil
Gâh nergis tek göziyçün hasta ol

Gâh sünbül tek saçıyiçün tağıl
Geh ser-efrâz ol anun serviyile

Geh anun işvelerinden ol hacil
Geh perîşân ol saçı zülfiyiçün

Gâh dil-teng ol ağızıyçün diril
K.Burhaneddin G 873
Revâ degül ki gözün yürekde kana girür
Yazuğını koyalum âşikâre kana girür
Gönül oğurluğa vardı asıldı zülfünden

Cezâsıdur zîrâ ohımadın dükâna girür
Niçe ki kıl yarar ise bilüne girmedi akl

Anun içün ahı bilün hemîşe câna girür
Bedî' hatunı göreli hîç ma'nî yöni

Bulınmadı kim anun özrine beyâna girür
Siper bırahalı çohdur bilemedüm neyçün

Hatâyî gözleri oh gezleyüp kemâna girür
K.Burhaneddin G 874
Gözlerüm yaşın dür-efşân sanasın
Leblerün la'lin dür-efşân sanasın
Üsdüne fasl-ı bahâr ile hazân

Der-kemîn kimin zer-efşân sanasın
Hattun arasında şîrîn yarunı

Zulmet içre âb-ı hayvân sanasın
Zülfi almış çevre şol ay yüzini

Küfr içinde nûr-ı îmân sanasın
İy ferişte ben sana ser-rişteyem

Sanma ki bini ezinsân sanasın
Ben ki sormışam bilürem ol nedür

Sen anı la'l-i bedahşân sanasın
K.Burhaneddin G 875
Gel gel ki senden özge bu derdün şifâsı yoh
Derdüm dahı yoğ ise bu ayşun safâsı yoh
Bu az ömürde kılma bize hecr ile cefâ

Kılgıl vefâ ki işbu cihânun vefâsı yoh
Benden gidene ol dimedi levhaşallah hîç

Hem yinile gelene anun merhabâsı yoh
Lutfı anun ölü gönülümi kılur diri

Pes kim diye bile ki anun kîmyâsı yoh
Neyçün kan olmaya gözi senden ırağ olan

Çün ayağun tozından anun tûtiyâsı yoh
Zahm itdi hecri bal tutağunun içinde lîk

Müşkil budur ki vaslıyile mûmiyâsı yoh
Görmez mi deri gül yüzi üstinde bu bulıt

Ki gül yüzine suyını saçar hayâsı yoh
Yâkût kut olmağa la'lün katında hîç

Dişün katında yalguzekün hôd behâsı yoh
Bâkî durur fenâ dileyen ışk ile velî

Kim fânî olmaz ise bu yolda bekâsı yoh
K.Burhaneddin G 876
Cân aparıban kaçan oğrılayın kancaru
Sana helâl alduğun gitme şehâ dön girü
Âh idersem boyanur arşa benüm tütinüm

İtmez isem nideyüm üşdi baluna aru
Da'vîme inanmadı ışkıyiçün gözleri

Nakd ana iki tanuh yaş kan u beniz saru
Hecr ile gam vireli arhasın arhasına
Vasl ile şâdî şehâ oturur uş rû-be-rû
K.Burhaneddin G 877
Aksi gül yüzünün çü câma düşer
Gül sanasın ki câme câme düşer
Müşg saçına saçına gül suyını

Gicecidür ki ûd hâma düşer
Ben garîb anlaram yüzinde benin

Habeşî sanasın ki şâma düşer
Ben devâ bilmezem meğer derdin

Kim düşerse buna devâma düşer
Gözlerüm yârum işigini sular

Bu sakâsını gör sakâma düşer
K.Burhaneddin G 878
Çü içmişüz tolu ışkınun ayağın ezeli
Şerâbı sırf virünüz humârumuz yazalı
Bu dâr çünki fenâdur bir iki beyt düzerüz

Gazâlümüz yolına işidürse bu gazeli
Tutahlarıyiçün ol şâhidün ki şehd durur

İçüm çü şem' yanar u yüzüm durur aseli
Basît arzı gezüp görmedüm şehâ hergiz

Sözünle salınışun gibi kavl ile ameli
Boyunda yüzüni kaşunda alnunı göreli

Ayı terâzûda gördüm ü güneşi hameli
Lebün emeli diyüben emelden kalmışuz uş

Lebün yolında emel barmağın şehâ emeli
Niçesi düze bile sûretün gibi mânî

Çü düzmedi yiri gögi düzen anı düzeli
K.Burhaneddin G 879
Humâr kılma bizi sâkîya tolu mey içür
Tolu ayahları al elüne pey-â-pey içür
Sal oda ûdı vü çengi nevâht kıl nevrûz

Cihân geçer çalınurken bu def ile ney içür
Dilerem anca içem ki tenümde var nefesüm

Lebün ağızuma ur gel nefesümi say içür
Cemâle bay sen ü ben yohsulam şehâ sabra

Çü çâre bulmadı bu derde yohsul u bay içür
Sığadı sâ'idini sâkî oldı tolu ayah

Nidâ irişdi felekden garîbdür hey içür
K.Burhaneddin G 880
Nâzlucasın nâzenînsin bilmezem cânânesin
Cânımuzsın cânımuzsın bilürem cânâ nesin
Serv boyundur kıyâmet korharam bundan kopa

Fitnedür hufte gözün üşenürem oyanasın
Cân lebünün kanına diler ki kana kana kan

Niçe sen kanlu yüregümün kanına kanasın
Kulluğa cânum yasandı niçe zülfün yasana

Zülfünün bendinde bini sen osana sanasın
Cân ile gönül apardı akl acıdı ışkdın

Assısından bî-haberdür ki ziyâna yanasın
K.Burhaneddin G 881
Gözün medhin aydan mâdih şehâ sihr-i mübîn
söyler
Dişünden söz açan şa'ir begüm dürr-i semîn
söyler
Eğerçi zülfi bendinün hisâbın kimsene bilmez

Bu bende anda gördügi kemînün kemterin
söyler
Hat u zülf ü kad u haddini ben mi söylerem

yalguz
Benefşe sünbül ü serv-i revân u yasemîn
söyler
Kaşıyile boyı neyçün diyenler egri vü toğru

Kaşı çün egri dimişdür boyı çün râstın söyler
Ögenler servi boyını geyik sinin unıtmazlar

Bu boyın bu sinin gören ol ikisin nesin söyler
Göreli şol büt-i çîni yakîn oldı ki her kim ki

Haber virürse mânî nakşınun vasfını çın söyler
Gönül zülfünde iy dilber garîb ender-garîb oldı

Bunun tek sözi başı börkin urıban çohın söyler
K.Burhaneddin G 882
Aç imdi ışk kapusın elündedür miftâh
Gider bu hecr gicesin i falîku'l-asbâh
Sımarladum tapuna akl u cân ile tenümi

Tanuh durur bunun üsdine cümle-i ervâh
Tamu firâkunuz u vaslunuz durur uçmah

Kara saçun gice vü yüzün ortada mısbâh
Hicâba girür isen cân mücessed ola şehâ

Tecellî kılur isen cümle rûh ola eşbâh
Saçun girihlerinün muntehâsına yitmez

Gezer olur ise yüz yıl ol arada eşbâh
K.Burhaneddin G 883
Ben ışk eri şuna direm ki ışk ana âyîn ola
Yâr yolına cân oynamah ana îmân u dîn ola
Neyleyiser şol göz ile bu bîçâre miskîn gönül

Ki her nefes âşıkına kemîn işi kemîn ola
Her lahza îsâr iderem ben ana cân u akl u dîn

Dahı bilmezem ne diler âşık varı hemîn ola
Her dem anun hindû gözi diler hatâ kıla câna

Ben dahı şunı dilerem ki ol hatâsı çin ola
Yâr ile sohbet dilerem niçe ki dünyâ var ise
Bir halvetde gök arada bir kişilik zemîn ola
K.Burhaneddin G 884
Tağıtma zülfüni şâhâ teşvîş olmasun
Yüz virme gamzen ohına bir iş olmasun
Gönlümde od yanar u gözümden ahar seyl

Ol od u su içinde bu dervîş olmasun
Terk eyledüm özümi vü andan yavuhları

Bencileyin gişi dahı bî-hîş olmasun
Bir halvete diler senün ile gire gönül

K'anda tarannub u tâk u serverîş olmasun
Gamzen ohını egele vü cânumuza ur

İllâ sahın ciger tovşanı rîş olmasun
K.Burhaneddin G 885
Giç gelür oldı bize ayah gör bu sâkini(sâkını)
Gündüz kılur bize giceyi gör bu sâkini
Buyurdı ışk şâhı ki hîç ayağ olmaya

Biz kulıyuz anun hele tutduh yasakını
Almaz ise elümüz eline sehl ola

Ben başum üsdine götüreyim ayakını
Yahar beni yahından u irer ırağına

Ben yahına götüreyim anun ırakını
Saldum özümi bir denize kim katı yahın

Görmez nite ki deniz olursa kırakını
K.Burhaneddin G 886
Hindû zülfüne gönül vara diler
Zî delü öz özin âvâre diler
Gözün işi ho yara yara durur

Turfa budur ki gönül yara diler
Kara saçun ah yanağa dökilür

Küfr ile dîni kata kara diler
Cân diler ki yârdan ayru olmaya

Bu dilegi il ile şâra diler
K.Burhaneddin G 887
Gicenün revnakı şol mâh iledür
Âşık âsâyişi bir âh iledür
Ruhları kıldı piyâde gönlümi

Oynumuz hele bizüm şâh iledür
Tutma hâlini eneginde aceb
Zîrâ câdû olıcah çâh iledür
Ben severem anı özgeleri ol

Bâz-keşî işün allâh iledür
Tutağun gönlümi bir çöpçe kapar

Kehrübânun işi çün kâh iledür
K.Burhaneddin G 888
Yürekde niçe ki gözün ohı eseridür
Yaşum dahı saru benizümde cigerîdür
Ger hâr-ı cefâ zahmeti âşık çeke nola

Ma'şûkı yüzi ana çü gül-berg-i tarîdür
Zülfeyni çü ömrümdür uzun it anı yâ rab

Niçe ki cemâli dahı devr-i kamerîdür
Niçesi kenâr ide gişi ince bilinden

Çün cân dil ü cân ile hemîşe kemeridür
Dükkân-ı şeker degül ise la'lün efendi

Acı gelicek dahı neyiçün şekerîdür
Ger dirler ise ki gözüm özgeyi göresin

İnanmagıl ol söze ki düşmân haberidür
İçüme odun düşeli âh urdı şerâre

Ummân ideli ışkunı yaşum güheridür
Gözüm döyimez yüzüne vü baha zî müşkil

Budur ki devâsı be-zarûret nazarıdur
K.Burhaneddin G 889
Huzâ-yı azze ve cell ger kulına yarı vire
Ümîdim ol ki genezlig ile nigârı vire
Diyâr-ı yârı severem ki yârı anda bulam

Zihî kerâmet eğer yâr ile diyârı vire
Karâr kalmadı sabrum dükendi zülfiyiçün

Ana degin ki çalap zülf-i bî-karârı vire
Günâh geçdi sağışdan hisâbdan aşdı

Meğer hisâbumuzı lutf-ı bî-şümârı vire
Yemîni yemni bile çün yemenden aldı kohu

Yesâr-ı cânumuza hem yine yesârı vire
Vücûd zübdesi oldur bana eli virsün

Çü ol benüm ola elbette il ü şârı vire
Cânumuz ortaya salduh kenârıyiçün anun

Miyânın alan elinden niçe kenârı vire
K.Burhaneddin G 890
Ne çekdügümi ben bilürem yâra irince
Kirpügün ile yüregüme yara irince
Bîçâre firâkun odıyile yanısardur

Tâ vaslı zülâlinden ana çâre irince
Mahmûram u mestâne gözün ile yanaram

Tâ la'l-i lebünden yine hammâra irince
Zülfün ile ber-dâr olur ise nide gönül

Tapun bigi bir tuhfece dildâra irince
Gözleriyile hastayam u la'li şifâdur

Lutf eyle şehâ şerbet-i bîmâra irince
K.Burhaneddin G 891
İy büt-i kallâş ive gel bizi bâzârî kıl
İve gel nâmûs tonından bizi tîz ârî kıl
Ben gözünden hasta vü mecrûh uşda

düşmişem
La'lüni em didiler bir şerbet-i attârî kıl
Kılma bizârî şehâ benden ki ben bâzârîyem

Binüm ile özge bâzâr eyle gel bâzârî kıl
Hüsni cârı bu ki âşık yolına cân oynaya

Sen dahı ayna cânun yârun cârını cârî kıl
Ben anun yolında mansûr olmağa uş râzıyam

Zülfüni düzgil resen tûbî kadünden dârı kıl
K.Burhaneddin G 892
Hasta cânuma ger lebi attâr ola bu gün
Akl özini ger kurtara ayyâr ola bu gün
Cân sinün ile şöyle kılur halveti iy cân

Ki ten dahı bu ortada ağyâr ola bu gün
Ben hastaya bir şerbet eğer ire lebünden

Bu cümle cihân âdemi bîmâr ola bu gün
Gönlümdeki ışkun denizi şöyle taşar kim

Bu gözlerümün ca'feri tayyâr ola bu gün
Gel yâr ile bâzâr ol u ayruğ ile bîzâr

Dilersen anun ile ki bâzâr ola bu gün
Bârî nola ger virür ise biline bârı

Kayda ki latîf ise girân-bâr ola bu gün
Kaddüni görüp serv-i sehî ger salınursa

Toğru diyelüm imdi sebüksâr ola bu gün
K.Burhaneddin G 893
Sâkîya ayağunı elüme vir
Nazar eyleyiben bu hâlüme vir
Elümi tut direm ayah viriben

Sen cevâbunu bu su'âlüme vir
Bedrün içün hilâl oldı tenüm

Nola sen bedrüni hilâlüme vir
Hâlün içün beni hayâl itdün

Gel hakîkat beni hayâlüme vir
Ben elümi al ele diyimezem

Virecegüni sen bu elüme vir
K.Burhaneddin G 894
Üşenme tolaş silsilesine nola dirsin
Kanlu yaşunı sil silesine nola dirsin
Her kılına kıl cân ile aklunı giriftâr

Esirgeme hîç kıl kılasına nola dirsin
Zülfi tuzağını gör ü tartınma cânunı

Yum gözüni vü il ilesine nola dirsin
Sini dilüme getürimezem dilüme gel

İnanmaz isen dil dilesine nola dirsin
Işkı sırını ben bilürem gönülüm ile

Sen dahı sabâ bil bilesine nola dirsin
K.Burhaneddin G 895
İy rekb-i ırâkî hele uşşâka haber kıl
Şeh nâzıyiçün âlemi gel zîr ü zeber kıl
İy bâd-ı şimâlî eğer elün irer ise

Ko başunı ortada vü zülfine güzer kıl
İy gözleri mirrîh ü kaşı zühre berü gel

Yüregüme bağruma dilegünce eser kıl
İy gamzeleri dönme vü çöngelme berü gel

Yüzün ile alnunı bana şems ü kamer kıl
Ben tapun ile kıssa-i mecnûnı unıtdum

Sen binüm ile işve-i leylîyi semer kıl
K.Burhaneddin G 896
Bir lahza turun el alışup yazı görelüm
Niçe bezemiş gülşeni bu yazı görelüm
Zülfini yârun oynar imiş bâd-ı hevâya

Bir varalum ol hindû-yı ser-bâzı görelüm
Ben hôd dimedüm ışkı sırın akluma dahı

Ol ma'nîyiçün gamze-i gammâzı görelüm
Derdümi başarmadı kalem yazı göriben

Sen yazma hele gamzeyi biz yazı görelüm
K.Burhaneddin G 897
Sâkî toldur kadehi cân u cihânı içelüm
Derdini nukl idelüm keyn ü mekânı içelüm
Gönüli kan idüben kanını câma koyalum

Lebünün ışkına sun bahr ile kânı içelüm
Ağızun nokta-i mevhûm u yarun anda gümân

Vehm-i nukl eyleyelüm şimdi gümânı içelüm
Vuslatun cennet u hicrânun odı nâr-ı cahîm
Bundan artuh ola mı nâr u cinânı içelüm
Lutf ile derdi nite sûd ola yü câna ziyân

Sâkî sun tolu kadeh sûd u ziyânı içelum
K.Burhaneddin G 898
Rûh elinden getürün tolu surâhî içelüm
Râhatından irelüm râhata râhı içelüm
Bir nefes câmı harâm ise nola nûş idelüm

Niçe bir hûn-ı cigerleri mübâhî içelüm
La'lini bu gice sâgar ki alur ağızına

Sahla ögledeki kanını sabâhı içelüm
Şöyle mestâne gözün bî-hôd ider gönüli ki

Gice gündüz tolu peymâne-i sâhî içelüm
Ger gözün cigerümün kanın içerse içsün
Hele sun ayağı biz hûn-ı surâhî içelüm
K.Burhaneddin G 899
Her gişi ne çekdügini bilür özi hâliyle
Sor hâline her gice hâlümi hayâliyle
Şol güneşe kul olam ki bedr ay anun içün

Mahv ola her ayda bir kaşları hilâliyle
La'l-i lebine anun kaçan irişevüz çün

Hayvân suyı seb' idi zulmatâ zülâliyle
Vaslını harâm it di kanumı helâl eyler

Feryâd harâmdan bin âh helâliyle
Yüregümi kan itdi gül yanağı rengiyle

Şimdi su kılur kanı fitne gözi âliyle
K.Burhaneddin G 900
Tolu sunun ayağı bize yâr sâkîyimiş
Denizleri sömürelüm anun yasakıyimiş
Cihân bu dem durur uşda gel imdi hôş görelüm

Yârenler ile ömürden bunı ki bâkîyimiş
Gişiye yârı elinden ağudur âb-ı hayât

Zülâl düşmen elinden ağu ayakıyimiş
Cânum gönül ile aklı giderdi bu ivden

Nigârı da'vet idermiş anun yarakıyimiş
Çekişdi ışk ile aklum gönül ivini cânum

Buyudı ışka k'ezelden anun vesâkiyimiş
K.Burhaneddin G 90l
Âteşî la'lüni gören oduna yana düşer
Gamzen ohını yiyen uyhudan oyana düşer
Bu hatâyî gözünün râst nazarlığını gör

Cigerümde ohnıa bah niçe boyana düşer
Her gözi kanlu diyip bir yana çeker gönüli

Bellüdür anun işi ki iki dîvâna düşer
Kan döker leblerün içün sanemâ kara gözün

Kandura bini zülâlüne vü ya kana düşer
Sûzuna düşmiş iken sûzumı sen tutma aceb

Odlara düşer ise ışk eri merdâne düşer
Düşeyim aduna ben sen dahı kıl bini kabûl

Şöyle ki yaz gicesi şem'üne pervâne düşer
Zülfüne cânum apardum ne görem cân u cihân
Bana dir zîre dahı cehl ile kirmâna düşer
Ben ezelden sanemâ ışkun ile biliş idüm

Âşinâlığ ile bahrî dahı ummâna düşer
Dür dişün la'l lebünçün bu gözüm incü döker

Bu acebdür ki yaşum bahra vü hem kâna
düşer
K.Burhaneddin G 902
La'lüni derdümüze em didiler
Cânı teşne göriben em didiler
Gamzelerün yüregi kan itdi

Tutdılar nabzumuzı dem didiler
Hüsnünün bâğına irem didüm

Niçeler ol bâğa irem didiler
Cehd ider cân ki ire şeftâlû

Özgeler sîm ü zer direm didiler
Hûblar gözlerümi nem diyicek

Salınup gözlerümi nem didiler
Kıyma cânumuza ki ışk ehli

Âşıka âhû-yı harem didiler
Ehl-i irfân bu dünyâ içinde

Hûblarun dilegin ümem didiler
Işk içün nüh felek çü çarh ider

Kılsa âşık nagam ne gam didiler
Çünki âlem tufeyl-i dilberdür

Işk ayağına câm-ı cem didiler
K.Burhaneddin G 903
Müşevveş kıldı zülfini sabâ yili sehergâhın
Gel imdi bulasın anda çerâğ ile bu gümrâhın
Cânumı gözi sihr ile hele bağladı zülfine

Kah lutf ola kılursa enegün çuhurı çâhın
Anun ışkına ger âhen olursa mûm umaram ki

Anun âyine yüzine çalab irürmeye âhum
Eğerçi degme kayd ile gönülüm sayd olmazdı

Nidelüm şimdi çün düşdi saçı bencline nâgâhın
Nola ben bir garîbem ki gözi gûşesîne düşdüm

Eğer bir hindû cânıyçün getüre yâda allâhın
K.Burhaneddin G 904
Zülfüne düşen çıhmağı müşkildür efendi
Şol kuş ki düş e dâmuna bismildür efendi
Ben dil ana direm ki döze gamzen ohına

Her k'andan özin sahına bî-dildür efendi
Cehd idiben ayağına toprağ ola görgil

Hâlinden ırah yöri ki fülfüldür efendi
Ger teşneyisen lebleri cüllâbını sorgıl

Hâlinden ırah yöri ki fü1füldür efendi
Ger zâlim-i hûn-hâr ise hindû gözi sabr it

Kaşları terâzûyile âdildür efendi
Ger bizde nevâ yoğ ise bu rekbde nola

Uşşâk bayı yohsulı mahmildür efendi
Ben görmeyeyüm ki gözüm özgeleri göre

Söyler ise ayruğı dilüm dildür efendi
K.Burhaneddin G 905
Şehâ bize nazar kılgıl ki dervîşî vü dervîşân
Bu âhumdan hazer kılgıl ki dervîşî vü dervîşân
Bu yolda bir sefer kılgıl geçen ömri semer kılgıl

Bu meydânda hüner kılgıl ki dervîşî vü
dervîşân
Hilâlini kamer kılgıl saçın bile kemer kılgıl

Ayağın başa ser kılgıl ki dervîşî vü dervîşân
Cihânı pür iber kılgıl saçunı çün iper kılgıl

Yüzün gül-berg-i ter kılgıl ki dervîşî vü dervîşân
Gönüle bir haber kılgıl günâhumdan güzer

kılgıl
Cefâ-yı serbeser kılgıl ki dervîşî vü dervîşân
K.Burhaneddin G 906
Çün yârun işi âşık ile gunc u nâz ola
Âşık teninde cân be-tarîk-ı mecâz ola
Ben râzıyam ki bir nazar ile virem cânı

Çünki murâd yâr işiginde az az ola
Hufte gözine cân gözin açup uçurmışam

Şâhîn-i hufte gör ki niçe çeşm-bâz ola
Ben yârun ayağını başuma götüreyim

Başın koyan yâr ayağına ser-firâz ola
Ben râstî muhayyerem ol bir müberka'a

Lutf ider ise bize nühüfte hicâz ola
K.Burhaneddin G 907
Hufte gözün içün şehâ bî-hâb gözlerüm
Piste lebün içün şehâ unnâb gözlerüm
Tâze ter eyleyem diyü servi hayâlini

Tartar ciger kanıyile dôlâb gözlerüm
Teşne olalı ağızınun suyına cânum

Oldı yürek kanıyile sîrâb gözlerüm
Güneş yüzini örteli zülfi bulıtları

Ahıtdı işbu âleme seylâb gözlerüm
Dişlerinün hayâlini bâşed bulam diyü

Kıldı özin denizlere garkâb gözlerüm
K.Burhaneddin G 908
Yanam bu cihânda leb-i hayvânına teşne
Zî cânına toymış kim ola kanına teşne
Derdüm câdû gözinden ü dermânı lebinden

Derd ağusın içen ola dermânına teşne
Bir küfr denizin sanasın zülfini anun

Küfrinde anun garkam u îmânına teşne
Kaşın göreli kirpüginün kîşine girdüm

Îd eylerem ol dem velî kurbânına teşne
Îd ideli ahnda furât ahdı gözümden

Kaldum bu ikisiyile ummânına teşne
K.Burhaneddin G 909
Sanemâ bilüni gördüm gözüme hayâl ola mı
Nâgehan tuzağa düşdüm yine zülf ü hâl ola mı
İre geliben susamış tutağun kanına kandum

Çü cânuma irmiş idüm acebâ vebâl ola mı
Gözüme nazar yüzinde çü harâm kıldı dilber

Gözine kanumı içmek acebâ helâl ola mı
Gözi hindû vü hatâdur kim ana ki türk dir ise

Lebinün tadı şekerdür velî rengi al ola mı
Boyını elif sanasın câdû gözi hâ başıdur

Boyum ağzınun mimine nazar it ki dâl ola mı
Bize vaslı yili anun sanasın ki bir nefesdür

Dem-i hecr hâşelillâh ki görem çü sâl ola mı
Lebün ile bilüni ben dilerem ki ola kısmet

Hat u nokta kısmet olmah sanemâ muhâl ola
mı
K.Burhaneddin G 910
Işkı bağdâdında oldı gözi ayyâr epsem ol
Komadı bu gönlümün ilinde deyyâr epsem ol
Hüsni eflâkinde resm-i cûdı sâbit eyledi

Kılmadı bizden latîflığını seyyâr epsem ol
Biz yâra virdük gönüli vü yâr bize kıldı özin

Bekle bu ikrârı sen kılursa inkâr epsem ol
Çün bizi bîmâr kıldı gözleri nola eğer

Zülfi kıldı bâd-ı subhı şimdi attâr epsem ol
Yâr yüregümi yararsa yarama yara bu gün

Yâra cânumuz toludur hele ağyâr epsem ol
Hemçü îsî yâ zekeryâ sırrını fâş itmenüz

Koyalar bıçgu başa ya ele mismâr epsem ol
Gerçi mersûm eyledi bize cigerde ışk odın
Kıldı yürek kanını gözümde idrâr epsem ol
Lebleri mahmûrıyam ditrer yüregüm ü ne gam

Çünki var hüsni şârında gözi hammâr epsem ol
K.Burhaneddin G 911
İy ki tapunda muhayyerdür ukûl
Akl ol aradadur bir bü'l-füdûl
Çün sabâ yili şimâlî irişe

Hem debûrı dahı olısar kabûl
Ben anun ışkıyile üftâde mest

Sen anun vasfıyile pes mâ-tekûl
Ben anun ışkıyile şâdâm velî

Ol benüm derdüm ile olmaz melûl
K.Burhaneddin G 912
Zülfüne düşen elbette güm-râh olısardur
İşi dün ü gün nâleyile âh olısardur
Şol lahza ki tolaşdı gönül zülfüne bildi

K'ana zenahunun çuhurı çâh olısardur
Kaşları hilâlin göreliden berü bildüm

Gündüz yüzi gûneş ü gice mâh olısardur
Ana düşeli dünyâda düşdüm ü bilürem

Düşmişlerün elin tutan allâh olısardur
Işkı yolıdur yâra yolumuz dahı şol kim

Bir yola dahı yorıya bî-râh olısardur
K.Burhaneddin G 913
Seher bize gel iy cân hayâtı seherün sen
Gören görmeyene kim sıfâtı kamerün sen
Aç alnunı ki cânum hilâl kaşuna kurbân

Yaşınma ki bahalum zekâtı güherün sen
Sen ol serv-i revânsın ki cân sana revândur

Kamış nola olıcah nebâtı şekerün sen
Hatâ hattı koma kim yaza yüzüne hüsnün

Kalem dillü nigârâ devâtı kaderün sen
Şifâhun çü şifâdur cefân bize vefâdur

Elümüzi at imdi necâtı nazarun sen
K.Burhaneddin G 914
Gönül niçe niçe iy şâh-ı men yana sensüz
İremeye cânına vara odına sensüz
Bu ışk bâdiyesinde visâlüne teşne
Revâ mı oda yana vü kana kana sensüz
Yüzünle zülfüni gören niçesi dün ile gün

Firâkun ile uyıya vü oyana sensüz
Senünle ömr-i ebed bize ola lahza gibi

Gerek ki cân bâkî ömrinden osana sensüz
Ömür niçe uzun ise senünle kısadur

Niçe ki kısa olur ise uzana sensüz
K.Burhaneddin G 915
Hemvâr assıdan ola cânâna cân vıren
Bu yolda kalb yazıla yacana cân viren
Merdümlik eyleye gözüne cân viren gönül

Hayvâna benzeye dahı insâna cân viren
Göz yaşı ırmağını çü ummân ide gerek

Lü'lü' vü la'l içün leb ü dendâna cân viren
Bu ışk derdi derdine dermân ü hem yine

Gerek bu derde katlana dermâna cân viren
Dirler ki îsî virür idi tene cân u sen

Zî cân ki oldı la'l-i lebün câna cân viren
K.Burhaneddin G 916
Yarlıh dahı düşmese iki yâr arasında
Zîrâ ki düşer ol dahı ağyâr arasında
Destâr ile ser bir ola ol şîr katında

Ki olmaya farkı ser ü destâr arasında
Boyunı gören râst budur oldı muhayyer

Çün görmedügin gördi bu edvâr arasında
Gönül ki düşe gözün ile zülfüne yâ rab

Nide bu kamu câdû vü bîmâr arasında
Bu devrde yoh gişi ki kul olmaya sana

Bir noktayam uş ben dahı pergâr arasında
Yâr bana bir iş itdi ki ağyâr anı kılmaz

Bu nîl sıfat künbed-i devvâr arasında
Gönlümi gözün hasta diyü red nişe kılur

Oldur çü anun fahrı gönüller arasında
K.Burhaneddin G 917
Niçe niçe zülfün içün işbu cânum miskîn ola
Gönülcügüm gamgîn olup kanlu gözüm
nemgîn ola
Görmeyen ayını göz kaddi hilâl itdüm dü-tâ
Bu işi âdet eyledüm tâ dünyâda âyîn ola
Bilün görince yağ idi kılca karârı gönlümün

Ol yöreyi görenden başladı ki sengîn ola
Işk ehli bini taşladı benzüm saruluğıyiçün

Yaşumı dönderdüm kana kim yanağum rengîn
ola
Piste agızun şekerün tengi durur tengi degül

Teng-i şeker çün şöyledür pes şekerün tengi
nola
K.Burhaneddin G 918
Hattunı komagıl ki yâd ohıya
Şuna gösder ki bin bir ad ohıya
Gözüne göz çün kıla ta'vîd
Lebün içün ve-inyekâd ohıya
Âşık oldur bişüre cân u dilin

Tâ sala der-kemîn irâd ohıya
Müşg hattından ohıruz ilmi

Özgeler kâgıd u midâd ohıya
Ol elif boylunun yüzine bahan

Nola mîm ü sîn ü sâd ohıya
K.Burhaneddin G 919
Ol nigârun ki saçı anberdür
Yüzi gül-gûn lebi mükerrerdür
Hâli bir dâm-dânedür lîkin

Hattı hemçün ki cennet ahdardur
Cân u gönül fidâdur ayağına
Baş dahı ol arada ser-berdür
Bu vücûdum odına ûd oldı

Yüregüm derdiyile micmerdür
Lebi çün şekker olduğı ne aceb

Leb-i şekker velî mükerrerdür
K.Burhaneddin G 920
Gelün ki bâdeyi şimdi sizünle nûş idelüm
Nice firâk ile gündüz giçe hurûş idelüm
Niçe bu gamze vü sûz u niçe bu işve vü nâz

Gözün işâretiyile hemîşe cûş idelüm
Ciger kebâb u gözün sâkî vü yarun meydür

Tutağunı dahı bu dem şeker-fürûş idelüm
Cefâsı niçe ki yahın ise ırah kılalum

Vefâsı niçe ki ırah olursa uş idelüm
Çu arza kıla cemâlini gül nedür bülbül

Sabâyilen dahı yolında köhne pûş idelüm
K.Burhaneddin G 921
Yine bizden diler gizleye özin
Yine hüsni kılur cân ile özin
Gönülüm uydı şol meste zî delü

İşidür şâhid-i mecrûh sözin
Tama' dendânını saldı yürege

Gidermez ol aradan hîç gözin
Revâ mıdur yüzin gösdere ol büt

Şuna ki yuyı bilmez dahı yüzin
Yürek kahı suya döndi yaşumdan

Meğer ol kıla sâkin işbu sözin
K.Burhaneddin G 922
Gönülüm irdi cânına yine şol cânıyile
Ne cefâdur bu ki çeker yine şol cânîyile
Câdû gözün yüregüm kanını döker her dem

Lebleründen soralum uşda durur kanıyile
Hanıdur hûnî gözün gönlüm ilinün lîkin

Sözi yoh kanın içerse kulınun hanıyile
Cân anun ışkı denizinde durur bir katre

Bellüdür katre ki ne apara ummânıyile
Hecrini göribenün kesme visâlinden ümîd
Derdi hak bile yarattı zîrâ dermânıyile
K.Burhaneddin G 923
Cevrini bize câdû gözün yavlag uzatdı
Gamzelerini bağrumuza katı uz atdı
Tutdı ne ohı k'attısa cânuma gözün

Işkun sâzına bizi anun ile düzetdi
Gözetdi yüregüme gözün niçe kim atdı

Bin atdıyise yazmadı anı zî gözetdi
Yüz itdi yüzi cânumuza zülfi ağını

Kime göz atar ise hele bize yüz atdı
Sûz itdi bize ışk odını cân başına

Vaslı suyın ol sûzumuza kah sûz itdi
K.Burhaneddin G 924
Andan ki saçı gül yüzine müşg ile düşdi
Miskîn gönülüm bir kıl ile müşkile düşdi
Işkı dilüme düşdi vü ben halk diline

Var imdi kıyâs eyle anı ki dile düşdi
Cânum kuşı pervâz ider iken anı bildüm

Kim zülfi ağınun tuzağına ile düşdi
Bu ömr cefâsını kılur bana bu lahza

Bu dem kılıcah lutfı cânuma yile düşdi
Rahmı bana bu ki gözünün yaşını sil dir

Ağlan anı ki gözi yaşı sil sile düşdi
K.Burhaneddin G 925
Gözümden ahan yaşları hûn-âbe sanasın
Döndi bu yüregümdeki hûn âba sanasın
Bûse diledüm tutağını tutdı dişiyle

Düşdi tolucah dâne-i unnâba sanasın
K.Burhaneddin G 926
Işk ehli senün odun ile yana gelürler
Kimlerde ki gönül var ise câna gelürler
Zülfün ile dînden gişi çıharsa ne aceb

Küfr ehli çü yüzün göre îmâna gelürler
Dilemez isem ehl-i dili cevr ü cefâ kıl

Bu halk-ı cihân lutf ile ihsâna gelürler
Hûblığuna yasana vü odlaruna yana

Şunlar ki bu âlemde ada sana gelürler
Kim terk ider ise özini âdemî oldur
Yağmur varıban dünyâda dür-dâne gelürler
Tâcir ana dirler ki yolı ölümi sormaz

Mestâne varanlar hele merdâne gelürler
Cân ile gönül aldılar u dahı dilerler

Şol iki lebün kim kanuma kana gelürler
K.Burhaneddin G 927
Işk suyıyile durur toprağı cânun hamîr
Anun içün zülfüne oldı bu cânum esîr
Yoluna gönül nedür bî-ciger ü cân san

Cânuma hüsnün nedür bî-bedel-i dil-pezîr
Âhûm işitmez gişi hak durur ana semî'

Derdümi kim ne bilür ol durur ana basîr
İnilerem bem anun derdiyile gündüzin

Çağıruram her seher ışkı hevâsiyle zîr
Bana muhâlif durur kaşları vü kaddi râst

Gitdi ırak iline bu ikisinden nefîr
Zülfi karanu gice yüzi güneşdür bana

Kirpügi câna degin lîk tenidür harîr
Işk ki ummân durur virdi gözi gönlüme

Cânı ki virdüm ana tuhfe durur pes hakîr
K.Burhaneddin G 928
Kimdür ki esîr olmadı şol zülf ile hâle
Ya cân u dilin virmedi şol hüsn ü cemâle
Vehm eli anun nokta-i mevhûmına irmez

Misli bilinün niçe geçe hîç hayâle
Alnına ne benzeye gelür meh be-terâzû

Ya leblerinün rengine cüz mey be-piyâle
Mısra şekeri tengi sözi irişeliden

Teng-i şekeri gör ki niçe girdi çüvâla
Nergis cigeri dâg durur gözi alından

Al kana boyandı lebi alıyile lâle
Gül-gûn yüzüne gül özini nisbet idimez

Her çend hayâdan dökilür üsdine jâle
Ay ile güneş devr ü teselsül gice gündüz

Gel devr-i kamer hâline gör bah bu muhâle
Tedbîr-i nücûm-ı feleki fâ'ide kılmaz

Şuna ki düşe ukde arasında vebâle
Kaddi sıfatın bâd-ı seher serve iderse

Lerze düşe endâmına yaprağını sala
Gözüme tecellî kıl u yüzüni gör anda

Irmahda göricek ayı ferruh ola fâle
K.Burhaneddin G 929
Şunda ki gele yâr ala bin câna mahal yoh
Yâkûtı olan arada bin kâna mahal yoh
Hayvân suyı ağzı yarı katında ne bir su

Hayvân suyı ne ola ki insâna mahal yoh
Şol gişi ki sahlaya bile cânını andan

Katında anun rüstem-i destâna mahal yoh
Derdün odı katında cehennem odı râhat

Gözüm yaşım görene ummâna mahal yoh
Cennetdür anun yüzi velîkin od içinde

Anı görene tîn ile rümmâna mahal yoh
Kurbânıyam ol îd hilâli kaşınun ben

Bu niçesi îd ola ki kurbâna mahal yoh
Dermân diler ol gişi ki bu derde irişür

Ben uğraduğum derd ile dermâna mahal roh
Cânâneye cân tuhfe aparuram u hergiz

Zîre niçe ki çoh ola kirmâna mahal yoh
K.Burhaneddin G 930
Gel k'ayağun tozına fidâ ola cân-ı cân
Bin cân vir degül ki fidâdur cihân-ı cân
La'lüne irimedüm ü irimeye fikr ü vehm
Bilün hayâline irimeye gümân-ı cân
Boyuna cân niçesi diyeyüm ki çün elif

Dâyim görürem anı yazılmış miyân-ı cân
Mecmû'asın bu ins ile cân üzre iy nigâr

Zâhir durur tapundan anunçün nihân-ı cân
Derdünden özge tuhfe bulımaz sana gönül

Nâzük metâ'dur ki ola ermağan-ı cân
Gamzesiyile gözlerünün hastayam nola

Hasta gerek ki tuta tenin pehlevân-ı cân
Işkun odına çâre çü bulımadı bir akıl

Merdâne saldı oda özini cüvân-ı cân
K.Burhaneddin G 931
Şunlar ki hezârân kan ile câna irerler
Ol câna irürince cânı câna irerler
Zahmet çekiben derdine dermân taleb itme

Işk ehli yine derd ile dermâna irerler
Gözlerümün ırmahları incü dişün içün

Anca dökilür yire ki ummâna irerler
Lebleri hayâli cigeri anca kan itdi

Barmahları aparur ise kana irerler
Odlara girem tâ leb-i la'line irişem

Zulmâta girüp şerbet-i hayvâna irerler
K.Burhaneddin G 932
Kaşun yayına zih direm ü gözün ohına tahsîn
Ki dâyim delü gönlüme atar u kesmez arasın
Özin kılmaz hatâ gözi ki özini dahı görmez

Yakîn bilmişdi anı ki huzâ-bîn olmaya hôd-bîn
Karam gözleri vardur ki karahladı biri birin

Gör imdi ki nolısardur gönülde gözi te'sîrin
Güneş yüzi hameldedür ü bedri kavse irişdi

Kanı behrâm-ı çûbîn ki yürekde egleye tîrin
Senün hüsnünle ışkumdan hezârân yıl ger

aydursam
Dimemiş ola dil hergiz şehâ binden dahı birin
Yüregi oh ile urur u ya süci diler andan

Ne hikmetden ırağ işdür görün bu hasta
tedbîrin
Sabâ keşf itdi zülfinden yine ve'ş-şems yüzini

Zihî eyledi billâh bize ve'l-leyl tefsîrin
K.Burhaneddin G 933
Ayşumuzun safâsı yoh nidelüm
Hecrinün intihâsı yoh nidelüm
Bu zemân yârı yârdan ayru salar

Hîç işinde hatâsı yoh nidelüm
Kamu derdün devâsı var lîkin

İşbu derdün devâsı yoh nidelüm
Niçe ki gönülümi ben araram

Bir dahı mâsivâsı yoh nidelüm
Niçesi sevmeyem seni ki dahı

Dünyâda bir sevesi yoh nidelüm
K.Burhaneddin G 934
Şol lahza ki bizden saru yârun nazarıdur
Câna ne mahal ola ki bir ma-hazarıdur
Tûbî kadi vü berg-i semendür teni anun

Reyhân saçı vü yanagı gül-berg-i tarîdür
Anber saçı vü dür deri vü gül suyı el-hak

Şâhid bu iki hâlete bâd-ı seherîdür
Tâvûs durur zeyn ile âvâz ile bülbül

Tûtî söz ile şîveyile kebg-i derîdür
Şöyle ki hayâl eylemişem bilini anun

Cânumdan anı kısganuram ki kemeridür
K.Burhaneddin G 935
İ zülfün turrası perr-i ebâbil
Zenahdânuna kuldur çâh-ı bâbil
Bu niçe lutf cân virür şimâle

Bu ne işve hacil andan şemâyil
Dimâğumda durur sevgüsi heykel

Velî olmaz bana kolı hamâyil
Çü geçdüm benligümden ben sen oldum

Dahı ne var getür ortada hâyil
Koyalum senligi sen benligi ben

Dahı hâcet degül rüsl ü -resâyil
K.Burhaneddin G 936
Göz yaşı kan olsa yüregüm kanı âb olsa yig
Leblerün yâdına elümden mey-i nâb olsa yig
Nerde ki ashâb-ı encüm gibi cem'iyyet kıla
Nukl ağızlarında er efvâh-ı ahbâb olsa yig
Dil durur bini salan gîsûsı pîç-a-pîçine

Ol dahı lutfı gibi bûyında kem-yâb olsa yig
Tâ ola ki hâtırı bizden ne ola inşirâh

Za'ferân âşık yüzi gözi ho dôlâb olsa yig
Gözlerinün biri bahtıdur u biri fitnesi

Baht oyanuğ olsa hôşrah fitne der-hâb olsa yig
K.Burhaneddin G 937
Gönülüme derdün odı dâğdur
Zülfünün her bendi câna bağdur
Sol ağızlu ne gerekse söylesün

Hasta gözin ben bilürem sağdur
Oduna yanmağa gönüller varur
Çünki ol cândan bize yasağdur
Bilün incesine bahmaz gönülüm

Cân kemergâhunda sinün tağdur
Hâlüni gördüm yüzünde vü didüm

İşbu gülşende ne gül-çîn râğdur
K.Burhaneddin G 938
Şuna ki yüzi bedr ü boyı serv-i revândur
Toğrusı budur cân ile gönül nigerândur
Ben muhteremem baht-ı şu'â'ında yüzinün

Şems ile hilâlün zîre yüzinde kırândur
Ayb eyleme cânuma bilüne tolaşursa

Kayda ki latîf ola ol arada girândur
Cânum ayağı başı nola servi katında

Keyneyn anun ayağı başına revândur
Yüz gez yüzüme irdiyidi ayağı tozı

Andan berü gözüm yaşı üsdinde devândur
Devrinde yüzinün bu gönül silsilesidür

Ol silsile bu gönül arada deverândur
Ayyûka irüreydi gönülüm bu odını

İllâ ki nidem çevre yanumda deberândur
K.Burhaneddin G 939
Kılur gîgûsı içinde hezâr câdû kemîn
Temâmını niçe diye çü dil dimeye kemin
Şol iki hindû dil ü akl u cân aparmağ içün

Birisi gösderür özin birisi kaldı kemîn
Nigârâ fâtiha göreli lebleründe gönül

Beşâret oldı bu sayruya çünki buldı emîn
Aceb degül gönülüm nazm ider ise dürler

Göreli ayn-ı yemînin çü gözüm oldı yemîn
Gönül odı esîr oldı yaşa kılmaz eser

Niçe ki tîz olur ise giderimedi nemin
Hayâli geldi getürdi şerâb u şâhid ü şem'

Gözümden âb-ı revân ile gûşe yidi hemîn
Yesâr göziyile cân u dil çü buldı yesâr

Yemîni vasfını niçesi diye ibn-i yemîn
K.Burhaneddin G 940
Yine bir bâz avlamışdur gözün iy kebg-i derî
Baş kuşın serbâza niçe olısardur serserî
Gözlerüni göreli bildüm anı ki göz eri

İki gerek biri uyırsa oyağ ola biri
Leblerüm huşk ü gözü m terdür göreli hüsnüni

Hayli müddetdür ki kodum yoluna huşk ü teri
Niçesi sağmal koyundan döndere yüz dünyâda

Pehlevân koç ki çalap fazlından ola perveri
Bilünün bârı girândur leblerünün bârı yoh

Nerde var servün nigârâ böyle bir bâr u beri
K.Burhaneddin G 941
Yüzünde hindû-yı câdû ki dürd-i gül-çîndür
Hezâr hûrî başı virürler ise ki çîndür
Her oh ki ata gözün hatâyile gönüle
Felekde gulgule-i âferîn ü tahsîndür
Eğerçi ayn-ı yesârı hâzâr kılur gönüle

Gulâm-ı ayn-ı yemînem ki mest-i hôd-bîndür
Bilüni kıl görenün kıl ola gözinde meğer

Kılı iki yaramadı zihî hatâ-bîndür
Ezelde cânlammuz virdiler idi el ele

Cemâl ü âşk arlığında pes ne kâbîndür
K.Burhaneddin G 942
Gerçi ki her dilberün vardur gözinde bir nazar
Bu hâzâr ki bir nazardan geçe kanı kimde var
La'lüni sever gönülüm anun içün teng olur

Hastadur cânum gözünden lâcerem hasta
sever
Sag gözüni sever isem eymündür eymün

Sol gözüni diler isem tek durur hak diler
Cân ile dil kendüden gider seni görmeyicek

Çünki yüzüni görem ikisi dahı benden gider
Cân çü kâh oldı tolaşdı zülfüne ayrılımaz

Saç ki yirde sürine ana ne gerekse iler
K.Burhaneddin G 943
Sun iy sâkî elünden içelüm mül
Yüzün güline karşu zâr bülbül
Gel iy dilber ki gonce gülşen içre

Bahıpdur yüzüne ki gülesin gül
Cihân içre eğer cân gezer ise
Bulamaya senün tek şûh u şengül
Kül olam oduna yanam ola kim

Sana ben husrev olam sen bana gül
Bir ayah mül diler idüm dünden

Dirîgâ ki ol ayağ oldı mül mül
K.Burhaneddin G 944
Yârâ yaramı bilürsin yarama yâr em gerekdür
Niçe hecr dûzahında ireme irem gerekdür
Gözi vasla va'de kılur u demiyle la'li bozar

Çü elindedür kamusı nedeme nedem gerekdür
Lebün ile diri olan zulümatâ nişe yara

Çü cihânda hecrün ola âdemî nesem gerekdür
Çü tabîbi cânun oldur zikirüm ger em dir ise

Gönüli rızâsıyiçün ol eme ölem gerekdür
Çü esîr-i ışk oldı gişi yanar od gerekmez

Çü şerâb-ı meclis oldı ni'ama ni'am gerekdür
K.Burhaneddin G 945
Ger bedr kaşunı göre şâhâ hilâlolur
Bülbül görürse yüzüni gülşende lâl olur
Bize harâm olduğı vaslun ne nesnedür

Gözüne kanum u bana hecrün helâl olur
Nâzüklığını ince bilünün bilimedüm

Cânun tasavvurı zîrâ akla hayâl olur
Ol nesne ki ezelde tuzağı durur cânun

Zâhirde göresin anı ki zülf ü hâl olur
Niçe söger isen bana sen sög ki gam degül

Ağu kaçan ki lebüne ire zülâl olur
K.Burhaneddin G 946
Sun ayağı iy sâkî uzatma bize va'di
Işka ne behâne çü toğa tâli'-i sa'dî
Zülfün anıcah dünyâda attârı niderler

Vasfunı kaçan ki ben aydam mât ola sa'dî
Işkunı tuta geldügümün evveli yohdur

Hem yine anun âhırınun olmaya ba'dı
Irağ u yahın vasl ile hicrân bize birdür

İhlâs olıcah bir olur kurb ile bu'dı
Mürsel kılına düşdi vü kurtılamadı cân
Zülfinde hezârân var eğer tolaşa ca'dı
Bu fasl behâr u yüzi gül bülbüli benem

Bulıt gözüm ü berk dişi âh ola ra'dı
Ben zülfi pîçine tolaşalı yemenîysem

Bana ne eğer zeyd u ya amr ola mi'adı
K.Burhaneddin G 947
Ger görmez isem yârumı bir lahza nazarda
Aynuma benüm gelmeye kimsene beşerde
Ömrümdür anun zülfi yanağı yöresinde

Ya rab uzun it ömrümi şol devr-i kamerde
Ben görmemişem hîç anun ağzı gibi peydâ

Ya bili gibi nâzük ü bâr ile hatarda
Dil niçe ki kıl ise fidâ ola yüzine
Cân niçe ki ağır ise aslına kemerde
Cân zülfi hevâsında biri birne tohınur

Âşık cânı anda niçesi gele şümürde
Hergiz gönülüm gibi belâda göremezem

Kadriyile olmamış ana cevr kaderde
Leylî çü senün gibi cihân görmedi hergiz

Mecnûn dahı binüm gibi olmaya semerde
Gül düşdi yüzi suyın yire kemişdi

Çün gördi senün gül yüzünün lutfını derde
Gözinden anun günilerem aksümi binüm

Nâmerd ola ol gişi ki kasd eyleye merde
K.Burhaneddin G 948
Cân dilersen cân kese gey bize gel tek cân
apar
Etek etek gözlerümden lü'lü' vü mercân apar
Derdün oldur ki yanam derdün ile ben dün ü

gün
Derdüni derdüm biribi her nefes dermân apar
Cân biribirdüm lebüne yine aklum bana dir

Dirşür özüni yetersen zîre bâ-kirmân apar
Ben bu dünyâdan şehâ ışkun odın aparuram

Sen dahı hoş var bizümle hayr ile ihsân apar
Varlığı âşık virür bir turrasına zülfinün

Buncılayın kim bulısar küfr ile îmân apar
K.Burhaneddin G 949
Göreli sende nigârâ selâsil-i miskîn
Bu bende bende tolaşmağı eyledi âyîn
Yüzünde meh be-terâzû vü sünbülede güneş

Anı görüp niçe yanmaz müneccim-i miskîn
Özi latîf ü gözi hışmîdür nihâyetde

Teni harîr velî yüregi durur sengîn
Ezelde ki kamusın rûh yaradur idi çalap

Melâhati olalı kıldı hüsnine kâbîn
Karahçı gözi durur hûnî saçı sevdâyî

Tutağı âteşî durur bili durur nârîn
K.Burhaneddin G 950
Gözlerün gibi nigârâ dil-rübâ göz görmedüm
Gendü özin gösderici bî-riyâ göz görmedüm
Bunca şâ'irler ki medh ider hatâyî gözleri

Ben cemâlün görmeyince bir hatâ göz
görmedüm
Cân âle'l-'amyâ gezer ki göre bir göz gözi tek

Niçe gördümse anun tek bir belâ göz
görmedüm
Yüz görürler ay u güneş yüzün içün yüze yüz

Ben gözün gibi göze göz bir melâ göz
görmedüm
Niçe ki ayn adlu göz yaratdıyise ol çalap

Gözlerüni göreli hergiz becâ göz görmedüm
K.Burhaneddin G 951
Tolu sağrak içerüz çünki humâruz nidelüm
Derdüne döyemezüz zâr u nizâruz nidelüm
Baş koruz yil gibi ayağun izinün tozına

Ağızun yâdıçün od gibi yanaruz nidelüm
Işkun odı toludur içümüz ü perdesi biz

Senün yanağun içün tuhfe fenâruz nidelüm
Tutağun kanum içer uşda durur kanıyile

Kanlumuzdan kana biz dahı kanaruz nidelüm
Sen cihân vâyesisin iy nazar ehli sor anı

Biz dahı arada barmağı banaruz nidelüm
K.Burhaneddin G 952
Özini gösdereli gözüme bir arada ol
Ayıtmazam ki anun tek nigâr yarada ol
Niçe ki sorar isem la'lüni bana dirler

Ki incüyile durur her gice bir arada ol
Cihân tolu ola ûd ile nâfe-i miskîn

Kaçan ki suya giriben saçını tarada ol
Cemâl içinde bulınmaya saçınun kılı tek

Eğer bu âlem ile ol cihânı arada ol
Karâr itdi gönül zülf-i bî-karârında

Karâr ider ise dahı nola karada ol
K.Burhaneddin G 953
Yüzüni gözleyeli hîç mâhtab gelmez
Gözüni görmeyeli gözüme hâb gelmez
Vardum lebüne tâ ki soram gönül devâsın

Çoğ intizâr çekdüm hergiz cevâb gelmez
Şol dem ki gamzen ohı kıldı dili nişâne
Kan ahar oldı gözden bir katre âb gelmez
Gözleriyile yârun mey toludur bu yürek

Nola eğer lebinden ke's-i şerâb gelmez
Bahr ideli cihânı göz yaşıyile yârâ

Bahr-ı muhît gördüm hemçün serâb gelmez
Âlemde kimse gönli gözüne gönülüm tek

Sağ u esen varıban mest ü harâb gelmez
Gerçi suya girüben göze gelür hayâli

Merdümlige sayılmaz çün bî-hicâb gelmez
K.Burhaneddin G 954
Gönül ki senden ırah düşe bir azâba düşer
Gözüm firâkun odından nigârâ âba düşer
Gözün gönül kanını mey diyü ki tolu içer
Çü serhoş oldı son ucı karakı hâba düşer
Sehâveti ki gözüm gösderür bu âlemde

Cevâbını diyemez kimsene sehâba düşer
Hicâb-ı ten giderüben dilüm irer lebüne

Hicâb tenün arasında cânum hicâba düşer
Visâli yolına cehd iderem virürem cân

Tenümle bu oda yanan kamu sahâbe düşer
K.Burhaneddin G 955
Yüzün çü toğdı meclisde münevver kıldı etrâfı
Hacil kaldı cinân ehli degül ashâb-ı a'râfı
K.Burhaneddin G 956
Bir gice senün ile ger bize sabûh ola
Ne râhat-ı rûhânî ne asl-ı fütûh ola
Bir lahza senün ile çekdügümi yazarsam

Yüz defter ola andan bin cüz' şürûh ola
Çün câna devâ yârdan hem derdi olısardur

Gerek ki bu bağruma merhem cürûh ola
Ben özümi salaram denizine ışkunun

Ya garka çü fir'avn u ya silm çü nûh ola
Ben tevbeyi kıldum ki ayruh dahı kılmayam

Var ümîdüm allâha bu tevbe nasûh ola
K.Burhaneddin G 957
İy yârenler yâr yolına nem kaldı ki
yanmamışam
Bunca ki yandum yanaram billâh ki
usanmamışam
Hammârî gözinden anun bir tolu ayağ içmişem

Andan berü serhoşam uş hîç dahı
oyalmamışam
Cân diledi benden gözün akl u gönül virdüm

bile
Tanrım tanuh ben cân içün ma'şûka
yacanmamışam
Lutf eyleyüp sen tut elüm saç oduma rahmet

suyın
Zîrâ oduna düşmegi ben kimseye tanmamışam
Tap yah oduna cânumı vakti durur iksîri sal

Ne bûte kaldı k'anda ben bin katla
kaynanmamışam
Cân ile iki cihânı akl ü gönül ne var ise
Işkı elinden içmişem illâ ki hîç kanmamışam
Sini didüm sine degin senden usanmalı yoh

bana
Bin gez ölüp dirilmişem ol sanuyı sanmamışam
Gözüm yüzüni göreli görmedi râhat gündüzin

Yurd ideli cân zülfüni bir gice dolanmamışam
İçüm kara benzüm saru yaşum kan u kanum

sudur
Dahı ne kaldı k'ana ben ışkunda
boyanmamışam
K.Burhaneddin G 958
Güle karşu ger nikâbın sala aça yüz göz ile
Kıla könlegini şol lahza kabâçe yüz göz ile
Yüzüni cemâle ışkun kılar ise arza şol dem
Saçunı saçun diyiben ana saça yüz göz ile
Şunı ki kılıcıyile açamadı sâm u rüstem

Anı sehl-i gamzeyile gözün aça yüz göz ile
Kim ola ki câdû gözleri kemîne işvesiyle

Dilemez ki kıla özin ser ü pâça yüz göz ile
Şol imâm göziyile kaşı mescidin göreli

Kim ola ibâdet ide dahı haça yüz göz ile
Göz anun yüzi cemâlin niçesi kıla te'emmül

Çü tahammül idemez ki baha kaça yüz göz ile
Kaşunun yayın görene acebâ revâ ola mı

Ki dımışka vara yâhûd gide hâca yüz göz ile
K.Burhaneddin G 959
Şol lahza ki bizden saru yarun nazarıdur
Câna ne mahal ola ki bir mâ-hazarıdur
Tûbî kadi vü berg-i semendür teni anun

Reyhân saçı vü yanağı gül-berg-i tarîdür
Anber saçı vü dür deri vü gül suyı el-hak

Şâhid bu iki hâline bâd-ı seherîdür
Tâvûs durur zeyn ile âvâz ile bülbül

Tûtî söz ile şîveyile kebg-i derîdür
Şöyle ki hayâl eylemişem bilini anun

Cânumdan anı kısganuram ki kemeridür
K.Burhaneddin G 960
Gel imdi gel ki gözüm seyli ahar uşda kanın
Kim ola ki yüzüni göre virimiye cânın
Gerek ki ârî ola ârdan koya nâmı

Tapuna âşık olan neyler adı yohsa sanın
Diler isen ki bu âlemde alavuz zevk

Bizi seveni sevelüm ü kovalum kaçanın
Şol oğlanı göreli ışkum oldı yine yigit

Bu akl-ı pîrîye neyçün düritdi tıfl-ı cenîn
Gözün harâmılıg ider yüzünde gündüzle

Ki biri gösdere özin ü biri kıla kemîn
K.Burhaneddin G 961
Sorunuz nâya ki yanar yâr odına neyiçün
Ben dahı hem yanaram anun odına neyiçün
Zerd rûy u od içümde başumı aldum ele

Yaşumı ahıduram uşda legende neyiçün
Neyiçün bağlayuban pâre kılur ise beni

Her nefes ki ola adanam adına neyiçün
Ney gibi yandum u tağıtmadı hîç bini hevâ

Kuşanuram yine yüz yirde kadına neyiçün
Soyılıp âr tonından çeker isem gurbet

Nefes azdurmayam ol dôst yolına neyiçün
K.Burhaneddin G 962
Şehâ gözün gibi dîde nedîde
Nedîde kanda olısar çü dîde
İki hindû dahı hôd fitnelerdür

Velî ol birisidür kes nedîde
Kalem uzatdı dil ki barmağundur
Söze geleydi oldı ser bürîde
Niçe gonceler ağzunçün nigârâ

Çemende oldı pîrâhen derîde
Meğer gördi gözün vahdet nişânın

Vâhidü'd-dehrdür bah bu ferîde
K.Burhaneddin G 963
Gözün ile yüregüm yara durur
Neyleyem zâlim gözün kara durur
Yandı gönülümde ibrâhîm odı

Çünki zülfi anber-i sârâ durur
Gözlerümden şol hayâl eksilmesün

Ol dahı bunda bir idrâra durur
Çünki hüsnün câmi' oldı iy nigâr
Noldı gözüm ayn-i fevvâre durur
Var niyâzum nâzuna eksilmesün

Çünki nâzün lütf ü hüsn-ârâ durur
K.Burhaneddin G 964
Zülfün kaçan ki yasaya iy şâh haylini
Günden gerek ki yig göre ışk eri leylîni
Bir nazra câna diyü münâdî buyur şehâ

Ki saçasın yüzüne gönül ehli meylini
Gözlerüm intîzâr ile ne kim çeker ise

Dilden irüre hût ile ummâna seylini
İy ışk-ı muhtesib kanısın gel bu halkaya

Kim kem dutar gör ahı bu bâzâr keylini
Müşg ile anbere saçını niçe benzedem

Meğer ki zülfi lutfı bana örte zeylini
K.Burhaneddin G 965
Cânâneyi gerek seve kim cânı var ise
Işkını yârun dîn tuta îmânı var ise
Güneş ki cemâlini kılur arza cihâna

Rûşen ola da'vîleri bürhânı var ise
Agzun ki gümân ana cân aparayıduh

Güncâyişe ol arada imkânı var ise
Gîsûsına miskînüz ü leblerine muhtâc

Vâcib bizedür lutf ile ihsânı var ise
Gözi gönüli ohladı vü la'li lebinden

Bir şübh düşer anda eğer kanı var ise
K.Burhaneddin G 966
Işk kala mı dile ya câna mı
Işk eri cân virmege yacana mı
Usana mı şol sâneme dil viren

Yâhû dahı sanuları sana mı
Çeşme-i hûn oldı benüm her gözüm

Teşne gözi gözlerüme kana mı
Bu yaş ile bu nemi gözlerümün

Niçe ki var hecr ile ten yana mı
Müşkilüm oldur ki çü üryân olam

Saç dügledügüme inana mı
Ayşumuz ağızıyile oldı teng
Zülfiyile derdümüz uzana mı
Gözlerünün merdümi gezlemiş oh

Kılmağ içün hamleyi merdâna mı
Aparayidüm yüregi tolu mey

Bilseyidüm ki gözün oyana mı
K.Burhaneddin G 967
Yolunda cümle fidâdur velîk câna dirîğ
Tapundan ayrun içün bir nefes cihâna dirîğ
Niçe yüregüme urur gözün bu gamze ohın

Nigârâ ohuna yazuh şehâ kemâna dirîğ
Ayağunun izinün tozıyam bana bu yiter

Benüm adum gelür olursa şol zebâna dirîğ
Kıl eyledi beni zülfün ü kıldı sevdâyî
Hezâr vây eğer irmeyem ol miyâna dirîğ
Buhâr-ı ışkun ile vü duhân-ı hecrün ile

Felekde irdi buhârum yine duhâna dirîğ
K.Burhaneddin G 968
Âlemde budur âdemînün hadd-i kemâli
Ki ana tecellî kıla bir nûr-ı cemâlî
Boyın göreli dil yügürür idi uzağa

Gösdereli ağızını teng oldı mecâli
Bir noktayı nutk ile diler ki ide kısmet

Bir söz ile sâbit diler eyleye muhâli
Rümmâne elif kaddine dalı olalıdan

Olmaya aceb kaddüm eğer oldise dâlî
Defterde ki her nesenenün misli yazılmış

Hâline ki yoh misli rakam çekdi ki hâlî
Gör kuvvet-i hamrı ki neyimiş zihî hammâr

Ki esrüg ider cür'ası bir pâre sifâli
Sayd itmeg içün sâdı yazar aynını ol hak

Na'li düzedür çerh kümeytine hilâlî
K.Burhaneddin G 969
Derd-i firâkı ben ne delîle beyân idem
Oda yanar cihân bu sırı ger ayân idem
Uıatmamah gerek ki saçından ne çekerem

Yigrek budur ki lebleri ışkın nihân idem
Kirpügün ohına dilümi râst kılalı

Başlamışam kadi ki kaşıyçün kemân idem
Zülfün bilünde tağıdalı kıl tuzağını

Cân dir bana ki varlığumı der-miyân idem
Bir lahza leblerüne gönül giç varur ise

Sevdâ gelür başuma ki nâgâh kan idem
K.Burhaneddin G 970
Âferîn şol kadd ü kâmet ki kıyâmet gözikür
Âferîn hasta gözüne ki selâmet gözikür
Bâd-ı subhîye eğer kul yazılam yiri durur

Esdügince ana husninde kerâmet gözikür
Cân perîşân göricek gîsûsını vehme

Düşer ki kıyâmet kopacağ olsa alâmet gözikür
Ben ömür anı bilürem ki visâlünle geçer
Senden ayru bana işret çü nedâmet gözikür
İstikâmet bana şoldur ki görem kâmetüni

Gözüni görmeyicek bana sakâmet gözikür
Işkı gönülde eğer olmaya hôd olmasa cân

Işkına düşer isem nola melâmet gözikür
Gönülüm hastalığın şerh ider idüm gözine

Toğradı gamzeyile ya'nî hacâmet gözikür
K.Burhaneddin G 971
Yüz kana girdi hûnî gözün fi'l ü âl ile
Ki dâm u dâne eyledi şol zülf ü hâl ile
Sihrin zihî kemâle yitürdi gözün ki ol

Bin şîri bendine gemişür bir kem âl ile
Kurarsa kaşı yasın ki ata gamze nâvekin
Rüstem beraber olmaya şol yal ü bâl ile
Şol nokta ki cemâli kitâbında hak komış

Niçesi şerh idile su'âl ü cevâb ile
Susamışam lebüne zemân oldı yanaram

Gel hacca var suvar susamışı zülâl ile
K.Burhaneddin G 972
Dilerem âyet-i hüsnini ki tefsîr kılam
Ne revâ ola ki bir noktayı tağyîr kılam
Bu gice özümi zülfünde müselsel gördüm

Gördügüm gibi gerek düşümi ta'bîr kılam
Ben anun serv-i revânına eğer tûbî diyem

Kıssa sanu sanuban medhine taksîr kılam
Tutalum saçı gibi bu ömürüm uzun ola

Binde birini bu derdün niçe takrîr kılam
Şol hatun vasfını kim müşg ile kâfûr durur

Kalem u kâgıd ile ben niçe tahrîr kılam
Dilemezem ki olam âşık u ma'şûk ola ol

Dilerem kendüzümi anun ile bir kılam
Gâh zülfine uyup rûma salam ahın ben

Geh hatâya uyuban gâret-i keşmîr kılam
Aldı küllî beni andan nesene bulımadum

Beni ya yârumı bulmağa ne tedbîr kılam
Nokta ağızını sathında yüzinün göreli

Cism ile cânumı hattıyile tedvîr kılam
K.Burhaneddin G 973
Nigârînâ neçün bizden güzîn itdün firâkı sen
Revâ gördün cânumuza bu sûz u iştîrakı sen
Güneş yüzüne uş benem ki oldum müşterî

cândan
Velîkin cânuma koydun bu sâ'at ihtirâkı sen
Elüm tutgıl nigârînâ ki elden gitmişem küllî

Hırâmân idüben servi elüme vir ayakı sen
Muhayyer kalmışam nevrûz nühüfte sahlamah

olmaz
Hicâza vardun eyle bil düzer isen ırâkı sen
Harâmını humâr alup cânumı bendine saldı

Senün olsun ayağ ile içersen bend sâkî sen
K.Burhaneddin G 974
Nola cânum oynar isem sen dilber-i mevzûn
içün
Yâ kan idersem yaştimı la'l-i lebi pür hûn içün
Ur çengüni çengüne tâ bin defter idem ışk ile

Ney gibi oduna yanam dünyâda bu kânûn içün
Ben pîrem ü âşık velî ol oğlan u umahludur

Ferhâd-ı şîrîn düşmişem ol leylî-i mecnûn içün
La'liyiçün cânlar virüp zülfeynine tolaşmışam

Elden komazam anı çün zâmin gerek medyûn
içün
Düşdi gönül gözlerine şimdi ohından uçınur

Görün ki cân neler çeker bî-tü dil-i meftûn içün
Bahdı bu gözüm yaşına göz degmesün diyü
meğer
Altında bir nîl eyledi gözümdeki ceyhûn içün
Zülfeyni mağrûk olalı ben gussaya peyvesteem

Ben gussaya peyvesteem şol kaşları makrûn
içün
Sevdâyîyem var altunum yüzümde yü uşdur

yaşum
La'lünden umaram eğer sunar isen ma cûn
içün
Ben âşinâyam ışkına anun içün göz yaşınun

Denizine uş talaram şol lü'lü'-i meknûn içün
İllâ ki gözün gönlümi yaşumı idrâr idüben

Aklı hayâlüne senün veçh eyledi su sun içün
La'lün şehâ oğrulayın içdi yüregüm kanını

Tokuzladısaram anı töre ile yusun içün
K.Burhaneddin G 975
Dün ü gün zülf ü ruhun vasfım ger yazar isem
Başarılmaya meğer andurasın yazar isem
Dil ü cân zülfüne düşiben olur ser-geşte

Zulümât içre ayıblaman eğer âzâr isem
Bahırum var ise yah oduna kim ben eriyem

Yohsa ur sikkeyi bu cân u dile ger zer isem
Hem eyle kılmadı perîşân saçunı bâd-ı sabâ

Ki ana kıla vefâ bu ömürüm düzer isem
Beni dellâk idünürsen ki tarayam saçunı

Cânumı üzgil eğer kem kılını üzer isem
Işkı denizine ben biliş idüm ezelde
Âşinâyam nola eşkümde eğer yüzer isem
Bir pâre biz gibi saldunga beni bu bucağa

Giricek ulu suya tutınasın mi'zer isem
Ol sa'âdet ki yüzünden şâhâ irdi gözüme

Ele girmeye iki âlemi ger süzer isem
İrmez elüm ki direm serv boyun şeftâlûsın

Var ümîdüm ki irem dirmege ger uzar isem
K.Burhaneddin G 976
Ömürüm geçdi zâr senden ırah
Tenüm oldı nizâr senden ırah
Zülfün âşüfte kıldı öz cânumı

Gitdi benden karâr senden ırah
Âyine yüzüne şehâ âhum
Degmesün zinhâr senden ırah
Sen gideli çü zülfün oldı bizüm

Cem'ümüz târumâr senden ırah
Nâra döndi gönül firâkundan

Yüregüm tolu nâr senden ırah
Âşıkuna irişmez olur isen

Depeler intîzâr senden ırah
K.Burhaneddin G 977
Saçun kılı girihine aceb ne kıla gönül
Eğer ki cân u dilin terk kıla kıla gönül
Özini kıl kıla ince bilün içün cânum

Sakîl olmayayum diyü şol sakîle gönül
Saçuna ileli cân hattunı göze ilmez

Kesîr kılmadı kılmayısar kalîle gönül
Gözün devâ sora geldi bu gönlüme binüm

Alîldür ne devâ kılısar alîle gönül
Cânum saçun gibi ser-geşte vü perîşândur

Bu hâlet ile hele ortada vesîle gönül
K.Burhaneddin G 978
İlâhî şol dili ki yahdı ışk-ı yâr odına
Gerek ki yahmayasın dahı intîzâr odına
Firâk u cevr odıdur ki azâb ider gönüle

Ve ger ne kim gerek ise yanar nigâr odına
Irağ ölursa firâk odına yanar gönülüm

Visâl olursa yine hem yanar kenâr odına
Karâr kıldı gönül ki karâr eylemedin

Dünin günin yana şol zülf-i bî-karâr odına
Revâ mıdur ki mey-i la'li var iken lebünün

Dahı bu âşık-ı miskîn yana humâr odına
K.Burhaneddin G 979
Seven seni gözün gibi bîmâr gerekdür
Hem derdün ile cânına tîmâr gerekdür
Kim ki diler ise kim ola ışk ile mansûr

Müşgin saçun ile hele her-dâr gerekdür
Uşşâk arasında binüm gibi muhayyer

Bulmahlığa bu dünyâda edvâr gerekdür
Akl ü gönli zülfüne vü gözüne cânı
Îsâr iderem bu gice bâzâr gerekdür
Gözlerümün ırmağını yoluna ahıtdum

Lâbüd bize bir ca'fer-i tayyâr gerekdür
Efkârumı çün cem' iderem bunı bilürem

Kim cân u gönül ışkuna efkâr gerekdür
K.Burhaneddin G 980
Niçe kıla gözlerün gönlüm iline ahın
Ayı neye benzedem âyine al bir bahın
Akl bilün görmedi vehm lebün anlamaz

Göz ho kaçan iriser sen seni senden sahın
Lebleri cânı nider akl ne veche sığar

İllâ didüm zülfüne gönlümi heykel dahın
Hüsnine cem' eylemiş müşg ile kâfûrı gör
Âteşî yâkût ile lü'lü'-i sîrâb ahın
Zülfüne nedür ömür ol uzun u bu kısa

Hecrün ü ölüm nedür bu ırağ u ol yahın
K.Burhaneddin G 981
Bu ne sünbül-i tarîdür bu ne zülf-i anberîdür
Acebâ beşer mi yâhûd melek ü veya perîdür
Saçınun selâsiliyle bilişeli halka halka

Niçe cân kalenderîyise dil ü akl hayderîdür
Ayağı tozına elüm ki gözü me kehl idinem

Eğer irmez ise başum bu tenümde serserîdür
Yüzi gözi yüz göz itdi sanasın benüm yüzümde

Bu hisâba pes bu yüz göz yaş anun
musavveridür
Ten ü cân u akl u ilmi kodı leblerün yolına

Dahı kıymetin yitürmez bu gönül ki cevherîdür
Saçıyile gerçi kıldur bedenüm biliyle lîkin

Kaşınun hilâliyile felek oldı çenberîdür
Benüm işbu sûzişümi yolına aceb sanasın

Niçe âşıkı var anun ki kemîne kemteridür
K.Burhaneddin G 982
Anda ki her büt-i şehâne ola
Nola hükmi eğer cihâna ola
Niçe tutılmayam ben ol tuzağa

Ki saçı dâm u hâli dâne ola
Ben kılayum dügâne kaşına çün
Dünyâda hüsn ile yegâne ola
Ben miyânından isteyem mi kenâr

Çü kenârı anun miyâne ola
Bu cihân hüsnine esîr oldı

Zülfi tek ortada behâne ola
Âşikâra lebini ben sorayım

Âşikâr olmasa nihâne ola
Ben didüm çîn hatâ kılur zülfün

Cehd ider kim yasah bu şâne ola
K.Burhaneddin G 983
Ben sûhteyem ışkuna her hâm gelimez
Hüsnün gibi ya dâne vü bâdâm gelimez
Ben hüsnün ile câmam u câmun ile hâmam

Her câm ki hüsnün iledür hâm gelimez
Ger tağıdasın küfrini sen gîsûlarunun

Ben ne kılayum anda çü islâm gelimez
Çün dâne durur gîsûları dâm benündür

Ol şâmeye dünyâda semen şâm gelimez
Ben hâs senünem dilerem sohbet-i hâsı

Çün âm gele ni'âm olısar âm gelimez
K.Burhaneddin G 984
Tâ bileli ben nigârâ yüzünün mâhiyyetin
Mahv kılmışam gönülde âlemün şey'iyyetin
Niyyetüm oldur ki niyyet özgelere kılmayam

Yig dimişler mü'minün zîrâ amelden niyetin
Sini ol ferd ü samed kim ferd yaratmış durur

Hüccet ile kıldı sâbit kendünün ferdiyyetin
Tâ benüm ışkum içün her gice ağlaya bulıd

Bahr u ber virürler ana kendünün mâhiyyetin
Işk bâkîdür ü âriyyet hayât-ı dünyevî

Bâkîsini hâsıl it redd eylegil âriyyetin
Odda hasiyyet budur ki cinsi cinse kavşurur

Işkı odına yanam ki bulam ol hâsiyyetin
Ol hevâ başına toprah ki yaşı yağmur degül

Yana gönül ile ana saçmaya nâriyyetin
K.Burhaneddin G 985
Şehâ cefânuzı tağlar tahammül eylemeye
Yiridür ana işinde te'emmül eylemeye
Niçesi la'l-i lebini tasavvur ide kişi

Ki bu alî dahı bilin tahayyül eylemeye
Güneş yüzini hamelde göreli hayli durur

Aceb degül mi ki andan tahavvül eylemeye
Ben ana ışk eri direm ki la'line karşu

Tolu çeke sevü câmın ta'allül eylemeye
Niçesi mü'min ola ol ki yüzini göriben

Cânını odına atup tevekkül eylemeye
K.Burhaneddin G 986
Sâkî tolu vir ki gide bu zühd ile sâlûs
Ki çoh yirüz içmedügümüz günlere efsûs
Ger avcıyisem âr u hayâ vechüme sığmaz
Avdan kişiyi koya ırah âr ile nâmûs
Leblerüne hîç iremedi vehm-i hayâli

Gözüm yaşı uzun ki görür anları mahsûs
Cân saldı saçuna gönüli bir haber içün

Bellü durur işi çü katı gicike câsûs
Zülfün ile yüzün banadur gice vü gündüz

Sohbet ki hayâlünsüz ola olmaya me'nûs
Elden gelicek başı fidâ kılmağa ne var

Kaçan ki bana hâsıl ola devlet-i pâ-bûs
Ümmid ile geldi gönülüm şâhâ işige

Olmaya revâ kaytarur isen anı me'yûs
K.Burhaneddin G 987
Dürd-i mahabbet bize çün oldı sâf
Nişe kılur servi bizümle hilâf
Vasl ile hicrân bir olur âşıka

Bülbül urur laf-ı hevâdan güzâf
Tâ ki yürekden sevüsi çıhmaya

Özine geydürdi yürek bir gılâf
Âhum ol âhûm içün ola ki ol

Huşk ide kâmil u kıla müşg-i nâf
Od tütüni irdi hevâdan göge

Belki gögün bir katın itdi şikâf
Biz yanaruz senden ırah ışk ile

Leblerünüz dâyimâ kılur züfâf
Gözi dilerse ki fenâ olavuz
Nime işâret ola ana kifâf
Gül-siper oldı yüzi vü gözi oh

Ki kılalar yoh cânum ile masâf
Nazm ideli gözlerümün nesrîni

Saldı yüregüme hezârân zihâf
Ka'be durur yüzi mücâvir gönül

Gice vü gündüz kılur anı tavâf
Gördi gönül hicretinün derdini

Didi ki yâ rab neceinî mimmâ ahâf
K.Burhaneddin G 988
Zemânlardur geçer ışkum senün hüsnünle
sertâyî
Esîrünem hakîrünem mutî'em her çi fermâyî
Cihân karardı gözüme nigârînâ saçun ile

Başum çekzindi vü aklum nigârâ oldı sevdâyî
Ben ü yüz bin benüm gibi fida olsun ayağuna

Ki îcâdumuza bizüm tapundur illet-i gâyî
Şehâ hüsn ile sini hak irürmiş gâyete lîkin

Nite ki cûd ile irmiş cihânda hâtem-i tâyî
Şehâ sini bulımazuz bize hem sen seni göster

Obadan şöyle çıhıcah dahı bulmazuz obayı
K.Burhaneddin G 989
Mutrib elin alıban çengi çü sâz eyledi
Niçe ki bî-nevâyise azm-i hicâz eyledi
Yolına girdi gönülüm gördi saçıyle ağızın
Ya'nî ki câna bu yolı teng ü dırâz eyledi
Gördi kaşında dil gözin aldı vuzûyı kan ile

Tâ ol imâma uyıban ışkı nemâz eyledi
Cân diledi ki nâz ide gönülüme niyâz ile

Kılmadı kıldı ol niyâz nâzına nâz eyledi
Hufte idi câdû gözi hastayidüm anun ile

Ya'nî şikâyet eyledüm çeşmini bâz eyledi
Işkı odı aceb neçün vaslını tarh kılmadı

Çünki bu kîmyâyiçün cânı güdâz eyledi
Sâzını söz eyledi cânuma ışkı bir zemân

Çünki yitürdi gâyete sözini sâz eyledi
K.Burhaneddin G 990
Işk ile ışkı içinde gönülüm âvâredür
Başdan ayağa degin yürek yolına pâredür
Câna niçe câniyise gözlerün dönmez cânum

Niçesi döne ezelden çün mahabbet bâredür
Ben zenahdânında anun gizledüm cân u dili

Korharam ki hüsni gözi ol nigârun karadur
Dutdı ışkun yüregüm yahasını aldı gider

Korharam elinde kala yaha pâre pâredür
Gönülüm miskîn tolaşdı gîsûlarun bendine

Tolaşıhdan tolaşığa çâre yoh bîçâredür
K.Burhaneddin G 991
Kim gördi kekligi ki urur pence bâz ile
Geh lutf u nâz ile gehî fakr u niyâz ile
Mihrâb kaşları gözi cânlaradur imâm

Kim görmiş ola gönül alalar nemâz ile
Uşşâk perdesinde nevâlar ki kıluram

Pest eylemek diler kamusını hicâz ile
Hem-sâye olalı boyına serv serbeser

Eşcâr içinde adı defâtirde yazıla
Kaddinde zülfine tolaşur râsti gönül

Bâşed ki maksûda ire râh-ı dırâz ile
Yazuğa yazıla mı lebünden eyâ sanem

Cân içer ise câmı humârı ki yazıla
Kurdı kaşın didüm zih ü gamzesin atdı oh

Getürdi cânı kabzasına çeng ü bâz ile
K.Burhaneddin G 992
Yârun firâkı gökdeki bulıdı zâr ider
Gözüm nola hayâline la'li nisâr ider
Yâr itdi yâr ışkumuza hicri odını

Gözüm dahı bulıtları özine yâr ider
Çekdi benefşe dilini gîsûsı gayreti

Hüsni tarâveti gülefi şermsâr ider
Her târı mâr olup tolaşur boynuma benüm

Gîsûsınun ki gönülüm târ u mâr ider
Zülfiyile bu delü gönül bî-karârdur

Ol ikisi cihânı dahı bî-karâr ider
Ol şöhre şehri kıldı bu aklumuzı esîr

Gönül ilinde gâret-i nehb ü tatar ider
Cânum yiri ezelde gözün gûşesiyidi

Andı yine vatanını azm-i diyâr ider
K.Burhaneddin G 993
Yüzüni sevdügiyiçün melâmet ola mı dil
Bu gözlerüni göricek selâmet ola mı dil
Hezâr yirde delükdür ü kanları ahar

Aceb bu hastalığ içün hacâmet ola mı dil
Göreli gözlerini fitne oldı bu gönülüm

Görürse kâmetini bes kıyâmet ola mı dil
Ciger kebâb ü yüzünde şerâb düzdi gönül

Gözi humâr idi didüm kerâmet ola mı dil
Dutağı dutağuma dir ağız ağız her dem

Ki oldı bana musahhar temâmet ola mı dil
K.Burhaneddin G 994
Ne hevâ yârdan bu yâra gelür
Gönülün könlegini yara gelür
Zülfüne tolaşup kadüne çıhar

Gönül öz ayağıyle dâra gelür
Zülfi sevdâsı düşicek başuma

Bu cihân gözüme karara gelür
Bir düz uzun kuru ağaç ola serv

Serv kaddün kaçan ki bârâ gelür
Nergisi nisbet idicek gözüne

Korhusından yüzi sarara gelür
K.Burhaneddin G 995
İy beni delü kılan hicrân idersin eyle mi
İşigünde dâyimâ hayrân idersin eyle mi
Günde bir kez yüzüni gösterür idün sen bana

Şimdi özge yanaya seyrân idersin eyle mi
Delü kıldı bini ışkun cevri teklîf eyleme

Zulm idüben delüye fermân idersin eyle mi
Kaşlarun kîşindedür benüm gönülüm tâ ebed

Ol iki yaya beni kurbân idersin eyle mi
Cevherîdür gözlerüm ü sarrâfidur leblerün

Anun içün anları dükân idersin eyle mi
K.Burhaneddin G 996
Yiründen turı gel sâkî bize sun tolu peymâne
Ki ışkundan delü olan turımaz ahd u peymâna
Senün ışkun durur bir od benüm derdüm durur

tutruh
Bu od ile bu tutruğa bu âlem yana mı yana
Eğer zülfüni götüre nigârînâ sabâ yili

Yakîn oldı ki kâfirler gerek geleler îmâna
Bedî' olmaya la'lünçün çü teng oldı bu gönüller

Ki tam olsun diyü teşbîh ur u kanına boyana
Senün şol hufte gözünden ger irür ise bir

gamze
Bu serhoş gönülüm gerek ki uyur iken oyana
K.Burhaneddin G 997
Sohbetünsüz nigârâ vâye kanı
Ol sa'âdet fakîre baya kanı
Ayağun toprağına yaş dökerem

Uçaram hele bir hevâya kanı
Derdüm oldur ki tutağuna irem

İrürem derdi bu devâya kanı
Kaşlarıdur hilâl ü yüzi güneş

Öleyüm ol oh ile yaya kanı
Cân virürem şehâ senün yoluna

Kim apara haber pâya kanı
Böyle tağuğ iken gönüller alur

Âh eğer zülfini yasaya kanı
Cânuma cânı va'desini virür

Va'de gerek ire vefâya kanı
Biz ayağı tozın hümâ görürüz
Kim irüre bizi hümâya kanı
K.Burhaneddin G 998
Gel iy dilber gel iy dilber ki ben gitmişem
özümden
İçümde yanan odları tapun anlaya sözümden
Gözümle mest ü zülfünle kah teşvîş içindeyem

Ki üzüme düşicek ben gerek karara üzümden
Kamu hûblarun içinde anı ayruhsı yaratmış

Sanasın yalguzek dürdür ki ayru düşdi
düzümden
Yüzüni nâgehin gördüm sabâhın gülşen içinde

Hakı budur ki utandum be-gâyet gendü
yüzümden
Tuza ahar gibi ahar gönüller zülfine anun
Zihî insâfsuz şol ki beni men ide tuzumdan
K.Burhaneddin G 999
Gel imdi ışkı gözet kalma nâm u renge begüm
Gönül şîşesine bah katlana mı senge begüm
Tağıt ki zülfün ile saydun ola hind ü habeş

Yüzüni gösder ü hükm eylegil firenge begüm
Bini diri diler isen gözüne hay di şehâ

Yürek döye mi kıyâs eylegil hadenge begüm
Gönül talar ü cân alur u tenümi kıl ider

Bilimezem ne kılam işbu şûh u şenge begüm
Defi elüne sen ü ağzuna neyün sen al

Ki zühre çengini diler ki ala çenge begüm
Niçe bu gonce ağızın bu sûrî gül yüzlü

Tebessüm eyleyiserdür gül-i dü renge begüm
Gözün bizüm ile ko ceng eylesün nola

Hezâr sulh fidâ kıluram bu cenge begüm
Niçesi düşdi şehümün bu ışkı şunkarı

Vücûd-ı lâgar ile işbu zihn-i lenge begüm
Ger oldı nola uzun zülfiyile gussa vü gam

Ağıziyile gönül niçe düşdi tenge begüm
K.Burhaneddin G 1000
Niçe niçe senün içün oda yanam çelebi
Dem oldı mı ki lebünden kana kanam çelebi
Gözün şerâbıyile çoh zemândur uyıram

Dem oldı gamzen ile şimdi oyanam çelebi
Sana ireli şehâ sanmamışam ol sanuyı

Ki özüni göriben senden usanam çelebi
Ne gül ki gül dahı nâzüklığuna oldı mukır

Eğerçi bülbülünem ışkuna yanam çelebi
Ne akl koyam u ne cân u ten yoluna senün

Senün boyali neyise ana boyanam çelebî
K.Burhaneddin G 100l
Zülfün hayâli tende bu cânı hayâl ider
Sevdâ dimâğa irişicek çoh hayâl ider
Cânı benüm yüregümi kan eyleye diler

Berg-i semen yanağı arasında al ider
İki hilâl kaşı yüzini kılalı bedr
Güneş yüzi kadümi benüm çün hilâl ider
Hammâr gözi içüreli dürdi derdini

Dil gönül ile terk-i şerâb-ı zülâl ider
Mihrâb kaşı gözi imâm ü hitâm misk

Budur ki kara hâlini anda bilâl ider
Zihî rüsvâ-yı ışk oldı şehâ dil
Zihî düşdi zenahda bir çehe dil
Havâsıldur nigârâ gögsün ağı

Neçün zülfün durur perr-i ebâbil
Anâdil gülşen içre çağırurlar

Ki düşmişdür yine ender anâ dil
Gözün zulm itdi binüm gönlüme çoh
Etegün ü elüm iy şâh-ı âdil
Zelâzil kopa âlemde kaçan ki

Sabâ deprede zülfünden selâsil
Bana vaslun durur tiryâk-ı ekber

Bana hecrün durur zehr-i helâhil
Kimse yüzi kaşı tek yüz yaza mı
Gamzesi hergiz yüregi yaza mı
Kim görürse nevbahârın yüzinün

Meyl ide bu dünyâda hîç yaza mı
Bili kıl itdi cânı aldı saçı

Yük düşer bu işde şol enbâza mı
Bî-nevâyam râstî vü müberka' severem

Ûd olıban yanayım şehnâza mı
La'lüni giççük görür kûteh nazar

Himmet-i âlî aza her aza mı
Bir hıramiş kıldı kebg oldı hacil

Ya'nî yolı gösderür şehbâza mı
Sini seven içün kala bir câna dimegil
Şol la'l-i lebüni sorıban kana dimegil
Bin oda girürse ki sana irmeye olmaz

Hicrânum odı gey katıdur yana dimegil
Delü gönüli oğrı gözün eyledi hembâz

Dîvâne durur gelmedi dîvâna dimegil
Peymân iderem deniz ide yaşumı peymân

Esridi beni durmadı peymâna dimegil
Bir goncede gördük iki yâkûtı bilürüz

Bir servde gördüm iki rümmâne dimegil
Yine başladı bülbüller tekellüm
Kılurlar gül firâkından tazallüm
Gönül akl ile cânı vaslıyiçün

Kılur teslîm kılımaz tesellüm
Nola hecrinden anun ölür isem

Ki tençlen ayru cân bulur te'ellüm
Yüzün şem'ine karşu yanmağı cân
Kılur pervâneden her dem ta'allüm
Hayalün ışkına gözüm yumaram

Ki düş görmez isem kılam tahallüm
Gönül kıldı yine şol yâra mi'râc
Ki kimse bulımadı ana minhâc
Müdâm olmış durur bu yüregüm kan

Humârî gözine olalı umac
İşigünden safâyı şöyle bulur

Cânum ki merveden bulımadı hâc
Çü mümkin olmaya vaslun bu cânum

Ne vâcibdür ki ana ola muhtâc
Lebün bir demde bulur şol sevâbı
Ki susamış suvarur toyurur ac
Dileyem ben piyâde ruh ruhuna

Uram şol resme ki mât ola leclâc
Gönülüm goncesinde bunca sır var

Ki keşf itmez anı illâ ki hallâc
Vasfı cemâlünün degül eyle ki dildedür
Ben şerh niçe kılam anı ki dildedür
Âdemdür ol şâh işiginde başıyile

Zerd ü nizâr u zâr olıban âb u gildedür
Her gün ü her gice ay u güneş cihânlara

Toğar velîk ben nideyüm bana yıldadur
Ömrüm durur saçı anun içün be-bâddur

Esirgenüz hayâtını anun ki kıldadur
Gözün ki dil diletsin ana dil diler isen

Dile dimedüginde nazar bil ki dildedür
Ciger firâkun odından kebâb oldı kebâb
Yaşuma bah ki gözümden şerâb oldı şerâb
İmâret ideli ışkun şârın dimâğumda

Gönül vilâyetine bah hârab oldı hârab
İçeli ışkun elinden cânum tolu ayağı

Yitürdi aklı vü gönli serâb oldı serâb
Gözüm içine hayâlün basa diyü ayağın

Yaşum çü la'l ü yanağum zerâb oldı zerâb
Hevân ile yüzümün suyını yire dökdüm

Tenüm oduna yanuban türâb oldı türâb
Gönüli aldun u cândan selâm sana begüm
Diler isen anı dahı salam sana begüm
Müdâm la'l-i lebünden ayağ ele girmez

Velîk hûn-ı cigerdür müdâm sana begüm
Yüzünle zülfüne âşık gönül gice gündüz

Ne nîm rûz fidâ milk-i şâm sana begüm
Çemende servi ki âzâd dirler idi bu dem

Hilâf yoh ki olupdur gulâm sana begüm
Helâl kılmaz isen vaslunı bana şâhâ
Kılısa m bu cefâyı harâm sana begüm
Cân kadri sehl ola velî cânî durur cânam
Sen sanma ol sanuyı ki ben andan usanam
İnanmaz oldı bana hayâlini bir gice

Yıllar ben ana cân u dil ü aklı inanam
Yürek kanına kandı lebi nûş dir ana

Gün ola ben dahı lebinün kanına kanam
Ezelden ebede yanayım ben senün içün

Ben şem' degülem ki yarım gice dükenem
Gözin göreli uyımışam şimdi gamzesi

Acıtdı bini diler ola mı ki oyanam
Baş oynayan yolına ad alur bu dünyâda
Ben cân u aklum oynayayım tâ ki adanam
Gel ki kılalum bu gice tolu kadehi nûş
Hergiz komayalum tabakı ortada ser-pûş
Mestûr alalum hazzı nigârun tutağından

Gâfil olur ise nola mahmûr ile mahşûş
Ger dahı kişi sever ise gönül oda sal

Kim odda gerek kalb kaçan ki ola mağşûş
Bu müşkili kim hal kıla meğer ki tutağun

Sen hüsn ile aşüfte vü ben ışk ile medhûş
Göz yaşın anunçün dökerem işbu yüzüme

Ki ola hayâlün odağı kapusı merşûş
Yürek lebün ile şâhâ kanadı nideyim
Gamzen cigerde komadı kan adı nideyim
Bir dem lebüm lebüne irüp hâlini dise

Âb-ı hayâta ola ki kanadı nideyim
Gönül kuşı ne hâl ise irerdi vasluna

Şimdi yolındı kalmadı kanadı nideyim
Gönül kan odıyise nola göz durur yolı

Tapuna irişür ise kan adı nideyim
Gamzen hayâli dün gice geldi bu gönlüme

Yürek hayâle döymedi kanadı nideyim
Bana cennet dahı sensüz nigârînâ
cehennemdür
Cehennem bana sinünle bütâ firdevs-i
a'zamdur
İki bayram ayı kaşun banadur illet-i şâdî

Olardan özge sevinmek bana bir gün
muharremdür
Cihânda şâdîyile gam bana vasl u firâkundur

Olardan ayru kimse yoh veğer bîş ü veğer
kemdür
Gözüm yaş içre gark olup çü her nesneyi

görimez
Gözüm çün nesne görimez nigârînâ benüm
nemdür
Muhayyer kalmışam şâha yüzünle zülfün

elinden
Birisinde durur şâdân u birisinde mâtemdür
K.Burhaneddin G 10l4
Râzı durur cahîme anun nâzın işiden
Bülbüli kanda isdeye âvâzın işiden
K.Burhaneddin G 10l4/1
Ne gizlemiş bilimezem ağzı içinde ki

Mecnûn olur bu dünyâda râzın işiden
Bir kez hitâb kılsa kulına ki abdenâ

Encâmını bileyidi âğâzın işiden
Ger bir nefes cihâna lebünden çıhar ise

Ma'lûm eyleye ki nesin azın işiden
Tolu vir ayağı sâkî susamış cânı suvar
Ol ayahdan özge kimdür ki gamı bizden kovar
Al ayah ur bir ayah vir top tolu elümüze

Kim cânumuz elümüzde tolu ayağı söver
Gözüm ince bilini kalın yağıya uğramış

Sen ho bilürsin benüm gönlümi ki yağı yasar
Bir esîriyem anun hîç bilmezem hüsni neçün

Gîsûsını bölük eyleyüben koşun yasar
Ben özin severem ol özgeyi ta'rîz ile

Ortaya getüriben neyçün bize özin karar
Sen bu erenler cem'ine dîvâne gel divâne gel
Kendü hisâbun anlayup defter kılup dîvâna gel
Ben cânumı yarahlayup ışkı ana bindürmişem

Var ise atun çapacah meydâna gel meydâna
gel
Bir görmege varlıh diyü kıldı münâdî muhteseb

Bâzâra gönlün var ise dükâna gel dükâna gel
Ben akl ile cân u dili zülfün içün oynamışam

Dînün var ise gör beni îmâna gel îmâna gel
Cânuma çohdur yitmişem şol cânuma yitem

diyü
Sen dahı iy cân bu yola yacana gel yacana gel
Gönülüm derdini şâhâ niçe diyem dil ile
Gönülüm derdi benüm şöyle degül kim dil ile
Bilüni göreli hâlüm katı nâzük oldı

Cân yüki ağır olur ol arada bir kıl ile
Düşmişem silsileye zülfün ile yaşum içün

Hem neye yaşum içün müşkile bu silsile
Göreli hâlüni kalmadı gönülümde karâr

Saldı hind ilini gönülüme bir fülfül ile
Cânı cânî ola her kim çekine senden anı

Velî özgeyi dilerse gönül ol dil dilile
Tâ ki kıldun cân-güdâzî iy sanem
Komadun gönülde râzı iy sanem
Zülfüni göreli ışka kılmışuz

Biz du'a-yı cân-dırâzı iy sanem
Kanum içeli biçildi la'lüne

Cübbe-i câme dırâzı iy sanem
Bizcileyin iki görimedi ışk

Bir şehîd ü bir gâzî iy sanem
Ben hakîkat ışk odına düşmişem

Böyle ola mı mecâzî iy sanem
Ben eiger kanıyile gusl iderem

Tâ meğer olam nemâzî iy sanem
Bir gönül ki yağ ola niçe çeke

Gâh nâzı gâh niyâzı iy sanem
Gönülüm yâr yolına yanasıdur
Şîvesi tek anun behânesidür
Zülfi ömrüm durur şükür haka kim
Gelince gider dahı uzanasıdur
Zülfi çerisi yıhdı gönül evin

Zîrâ ki gözi hayl-hânesidür
Ben usanmayayum cefâsından

Zîrâ son içi ol usanasıdur
Kaşları yay u kirpügi ohıdur

Saçıdur dâm u hâlı dânesidür
Ben kenâr isderem miyânından

Ki kenârı anun miyânesidür
Yanasıdur bu varlığum yolına

Yanmayacah olursa ya nesidür
La'l-i leblerüne dişlerüne dür diyimezem
Eyle kurdun kaşunı bir dahı kur diyimezem
Ben lebünden sora vardum gözünün hastalığın

Cânumun sayrulığım ana sor diyimezem
Fitnesin bâd-ı sabânun sanemâ zülfün ile

Âlemi birbirine dilesen ur diyimezem
Zülfün ile giceler ben niçe sevdâ çekerem

Gündüzin yüzüne karşu zî sabûr diyimezem
Yüzüni göreli berkidürem îmânı velî

Hâşelillâh gîsûlaruna küfür diyemezem
Görün yine ne yaratmış bu mâlikü'l-emlâk
Ki secde kılmış ayağına hûr ile eflâk
Şol müşg ü anber aça vü boyana ferş eğer

Saçını tarar ise şânesiyile dellâk
Ben ana müşterî oldum ki şemsi şemsisidür

Ne zühre ki dem ura anda zühre-i eflâk
Şehâ lebün niçe memsûh-ı la'ldür k'anı

Ne gördi ne göriser hîç dünyâda hakkâk
Libâs-ı ışk-ı türâ men be-der bihâhem kerd

Be-hakk-ı anki bipûşîd hil'at-i levlâk
Bu dünle ışkunun meh-i tâbında hoş geçer
Ol aya cân fidâ ola ki binde hoş geçer
Ben her nefes yolına anun cân koyam nola

Çün bu gönül anun ile pâyende hoş geçer
Her bendini saçınun bende saymazam

Ben bende niçesi sayayum bende hoş geçer
Ben la'l kandini soraram kandasın diyü

Bilmez miyem gönülümi ki kanda hoş geçer
Gönül gider ü ışk gelür şükr idem haka

Gönlümde çün revende vü âyende hoş geçer
Tana degin bu gice nâle vü feryâd idelüm
Niçe bir fevt olan ömrümüzi yâd idelüm
Gözlerümüz yaşını ahıdup ırmağ idüben

Kayseriyi dahı bu yaş ile bağdâd idelüm
Ben hasan yüzi severem tanuğum veys-i karan
Kıssa kıl kıssayı sun ayağı dil-şâd idelüm
Bende zülfün girihinde tutalum bende düşer

Sevüni depred ahı bendeyi âzâd idelüm
Biribi bize hayâlüni gelin işbu gice

Biz dahı cehd idüben gönüli dâmâd idelüm
Niçe niçe gönülüm gîsûsıyile yidile
Niçe niçe tutağı derdiyile kan yudıla
Firâkıyile cihânda çü kıldı ho yüregüm

Tamuda dahı bu gelmeyisekdür ol od ile
Cihânda ışk ile meşhûram u visâle ne gam

Cihânda işini çün kişi işleye ad ile
Senün ile bilişem özgeleriyile yadam
Niçesi dirilelüm biliş ile ya yad ile
Dilegüm ol ki irişem ayağunun tozına

Ki devlet üsde yilicek adum adam ad ile
Yad olmışam yine bu gün biliş ile nideyüm
Yine bu ilmelü ışkum ilişile nideyüm
Bana hevâsını virdi vü cân u dil diledi

Çü bu araya gizledi alış ile nideyüm
Gönül cefâya kılur da'vî vü gönül sabra

Çü ışk ömri uzundur biliş ile nideyüm
Gözüm ki göz idi çün seyl ahar u yâr siler

Çü ben bu seyl ile garkam siliş ile nideyüm
Eğerçi âşıkı çohdur benüm gibi yohdur

Ben anı külli dilerem ülüş ile nideyüm
Cân çün yüzüni gördi yılduzı neylerem ben
Dil çün saçunı gördi gündüzi neylerem ben
Saldun oduna bini iksîr-i tûtiyâ saç

Mis olmaz ise altun bu sözi neylerem ben
Gönlüm câdû gözünden işvelerini umar

Her dem yürekde tîr-i dil-dûzı neylerem ben
Bir nem diler gönülüm tâ em ola lebünden

Her dem bu gözde eşk-i hûn-rîzi neylerem ben
Hüsnün ne veche sığar göz seni görmeyincek

Hüsnüni görmez ise bu gözi neylerem ben
Cân milkine senün gibi mahdûm olmaya
Baş koyan işigüne mahrûm olmaya
Taş ola ben ana niçe demür diye bilem

Ki ışkun odına senün ol mûm olmaya
Ervâh-ı milk-i şâhî tapundur a'ceb durur

Ki ayağun tozına fidâ rûm olmaya
Âşık ki yana yoluna hâşâ ki mahv ola

Mâdih ki medh ide sini mezmûm olmaya
Her kim sabâh gözin açup baha yüzüne

Ben zâmin ana ki dahı mağmûm olmaya
Mahrûm olmaya ayağun tozına iren
Senden ırah düşen kişi merhûm olmaya
Bu gice dilberümün gîsûsı şeb-gîr kılur
Dilegi ol ola mı dilleri nahcîr kılur
Bâd-ı subhîyi severem ki yüzüne tohınup

Ve'd-duha sûresi ma'nîsini ta'bîr kılur
Nâzük oldur ki ne ki zülfi kulağına diye

Mû be-mû cümlesini gönlüme takrîr kılur
Hattı tahrîr diler ki ide gönlüm bitigin

Ben de inanımazam zîrâ ki tezvîr kılur
Varlığı milki gerek ki ola fânî küllî

Kim ki kendü özini anun ile bir kılur
Bu gice subha degin iş nağmeyile meydür
Gönlüm onulmaz ise âhır devâsı keydür
Ol dem ki ben bin cânı bir sözün içün

Ma'lûm ola sana kim yüz hâtem adı taydur
Ben iverem ki irem bir dem ilerü sana

Aceb degül bu ucl çünki ecel be-peydür
Zerd ü nizâr u zâram hem oduna yanaram

Ola mı bu vücûdum şâhâ yoluna neydür
Ben zindeyem senünle bârî buna ne minnet

Çün mürdeler görürem ki sinün ile haydur
Yüregümi yaraladun bu yarama merhem kanı
Odlara yandurdun beni yarun ile bir nem kanı
Tabî'atüm senün içün gör ne netîceler virür

Bu fikr-i bikrümi görüp her dem ana bir dem
kanı
Gözün yüzün zülfün ile cümlesi âşık depeler

Bunda işret kandadur zülfündeki mâtem kanı
Her dem lebün kanum içer sehl ola nûş olsun

ana
Gözün bini câdûladı anun içün emsem kanı
La'lün ki demden dem urur dem eyledi

cigerümi
İy meryem-i îsî nefes uş ölür em bir dem kanı
Cümlede seni kâmil yaratmış ol çalap

Hüsn ü cemâlün gözikür cevr ü cefâda kem
kanı
Serv-i revânun râstî başın yitürmişdür göge

Zülf ayağuna baş komış anun içün ber-ham
kanı
Yüzüne yiter ve'd-duhâ vü zülfüne ve'l-leyl

tanuh
Bilüne ki varlıh virür bir âyet-i muhkem kanı
Halün hâcerü'l-esved ü bana işigündür mekâm

İy bâ-safâ yârum benüm gözüm gibi zemzem
kanı
Ben cânı niderem velî cânâna sahlaram
Ben akl ile gönülümi şol câna sahlaram
Mercân gözüm yaşıdur u yâkût dişlerün
Yâkût leblerine bu mercâne sahlaram
Ben gözlerümi görmeg içün seni gizlerem

Kanlu yüregi şol leb ü dendâna sahlaram
Hecrün cefâsına döyemezem velîk ben

Vaslun hayâlini katı merdâne sahlaram
Şâhâne nakşunı bu gönül tahtasında ben

Ger sahlamaz isem dahı şâhâ ne sahlaram
Ne türkîdür bu âhû-yı tatârî
Ki kıldı şehri miskîn zülf târî
Ana cânlar nedür hakku'l-kudûmî

Ana akl ile diller ya nisârî
Göreli gül yüzüni gül hayâdan
Arak kıldı görün bu şermsârı
Benüm kârum çü zâr oldı hemîşe

Nişe kılur gözün bu kârzârı
Lebünle mest ü mahmûram gözünle

Yine mey-gûn lebün yazar humârı
Şikârunam şehâ sini kovaram

Eğerçi özgeler kovar şikârı
Lebi îsî ölüyi zinde kıldı

Saçı mûsî ki müşg eyledi mârı
Sabâ yiline benzer ahdi yârun

Ki bulınmaz anun bir dem karârı
Sabâ dün gice vardı işigine
Didi ki sürünüz bu hâksârı
Her kim ki tutar sâ'id-i sîmîn ile pence
Sâ'idlerini bırahur eliyile rence
Cevrün ile cânuma şikence ne kılursın

Yitmez mi gönül düşdügi zülfünle şikence
Ol gence ki ben irdüm anı kim biliserdür

İllâ meğer ol kişi ki irmiş ola gence
Sence kim ola hôd olur ise dahı bilün

Kim gelmeyiser ışk terâzûsına sence
Nârince görüp anı teni kıl gibi kılduh

Benzümüzi benzetmişüz uş reng-i turunca
Bu gunc u delâle niçesi döye bu gönlüm
Gülşende çü döyimedi birisine gonce
Çince keleci bu ki diler cân ki lebünle

Bir halvet ola ki sora hâlini içince
Gönülde ben benün ile şeh-dâne sahlaram
Cânumda ben dişün ile dür-dâne sahlaram
Sevdâsı zülfünün gözüme bir hayâl ider

Ki kirpügümi anun içün şâne sahlaram
Bilünle ten nizâr u cânum semridi nola

Çünki hilâl kaşuna kurbâna sahlaram
Yürekde şol kanı ki şehâ düzdi leblerün

Derd oldı lîk ben anı dermâna sahlaram
Merdümlik eyledi bu gözüm dökdi incüler

Toldurdum etegüme ol insâna sahlaram
Yürek kebâb kıldı vü gözüm çekîde mey

Bana harâm anları mihmâna sahlaram
Işkun ki cândadur u sırun ki gönüldedür

Şîrâne açaram yine merdâne sahlaram
Dilerem ben nigârînâ lebünden âb-ı hayvânî
Meğer hayvân ola ol ki dileye âb-ı hayvânı
Gözüm insânî gözünden katı ögrendi

merdümlik
Bu dürler ki döker rîzân degül mi ayn-ı insânî
Gönül milkini ser-cümle gözün bir lahzada
dutdı
Gözüne degmesün gözler gel iy iskender-i sânî
Şehâ kıl bilüne kolum eğer ireydi bir kılca

Lebün lebüme yüz bin kez diyeydi sırr-ı pinhânı
Komaz cânumı bu gevde kim ol cânuma

kavışam
Gel imdi iy cânum cânı yü hoşnûd id bu
seccânı
Bana dir niçe âşıksın nedür bu ışk hay huyı

Didüm virbi hayâlüni buyur yağmaya dükkânı
Yürek bir hoş kebâb itdi gözüm mey hâzır

eyledi
Yüzüm düzdi tabakda dür ki yâra kıla mihmânî
Şol hokka-i yâkût ki vahdetden urur dem
Bir câm durur ki dahı görmedi anı cem
Teng-i şeker ol şekker-i teng içine muzmer

Bâr-ı güher ol la'l-i güher-bârına müdgam
Dil dem urımaz bir nefes ol derd ile zîrâ

Câsûs-ı sabâ irürür anı ana der-dem
Serkeşligi servün ne sürûr ile durur ki

Kaddi kademine bili eflâkün olur ham
Bilünde tezelzül var idi inceliginden

Bârî biribidi ana hem âyet-i muhkem
Gendüm bilürem ki yanağundağı kara ben

Şol dâne durur ki vire cânın ana âdem
La'lün yüzüne bir nem içün cânum apardı
Cân vireyim ana dir ise niçe inanam
Lebün ile şehâ oldı şeker mısırda kesâd
Ferîd-i ışk olanun sözi niçe ola ziyâd
Nigârâ ışkun odı yüregümde komadı su

Savurdı toprağumı ya'nî her çi bâdâ bâd
Gerek ki âleme ola gözüm yaşı tûfân

Nola yıhıldıyise seyliyile bir bağdâd
Çü gördi tûbî kadün anberîn saçunı

Gerek ki oduna ûd ola serv ile şimşâd
Çemen arûslarını kul u karavaş tapuna

Meğer ki serv ile sevsen kılur isen âzâd
Niçesi terk ide gişi dârın diyâr ile
Meğer ki hâtırına anun derd-i yâr ile
Şol yâr ile ne kıla gişi ki firâkınun

Bir kılı âleme düşer olursa yarıla
Mihrâbum oldı kaşı vü oldı bili imâm

Kalmadı dilde meyl dahı kâr u bâr ile
Dil mühresine bağladı yol hüsni şeşderi

El-kıssa utdı gözleri bizi kımâr ile
Işkına ihtiyâr ile düşdi delü gönül

Kimse sala mı özin oda ihtiyâr ile
Katlan firâkı odına k'âb-ı hayâtı var

Çoh görmişüz bir arada biz verdi hâr ile
Dök zülfüni yüzüne ki mu'ciz durur katı

Görmek bir arada gişi leyli nehâr ile
Gönülüm ışkun odıyla sanemâ yana gelür
Vireyim ışka özümi göreyim tâ ne gelür
Evvelîn nazra ki kıldum yüzüne düşdi bene

Âdemün gözine uçmahda zîre dâne gelür
Niçesi küfr diyeyüm sanemâ zülfüne ki

Göricek kâfir anı sıdk ile îmâna gelür
Ne ki uşşâk dimiş gönülümün vasfı durur

Kanda ırmah var ise son ucı ummâna gelür
Dil kebâb oldı vü yaşum çağır u gözüm câm

Meğer ol yâr hayâli bize mihmâna gelür
Ten ile cânûn işini ne bilür her mürde

Bir gönül cânına irince niçe câna gelür
Devlet-i ışkı eğer irdi bize dutma aceb

Devletün yigregi her bî ser ü sâmâna gelür
Ne aceb dâr-ı şifâdur sanemâ la'l-i lebün

Gönülüm uslu varur ana vü dîvâne gelür
Dilegüm ile oduna niçesi yanayidüm

İllâ delü gönülüm bu işe pervâne gelür
Çü puhteyem bana sâkî şerâb-ı hâm getür
Çü âşık-ı ezelîyem mey-i müdâm getür
Ne gice bel ki ne gündüz yüzini görmeyene
Yüziyle zülfi gibi dahı subh u şâm getür
Kanâ'atüz saçı kohusına sabâdan anun

Benefşe gibi dimezüz zebân peyâm getür
Gönül kuşını kara ağına gemişmeg içün

Saçıyle hâli gibi kanı dâne dâm getür
Firâkı hastasıyam u devâm vaslı durur

Eline sâkî vir âle'd-devâm getür
Cânîsin cânuma lîkin sen cânumun cânısın
La'l kânıdur tutağun sen şeker dükkânısın
Işkdur dînüm benüm ol sinün ile râstdur

Pes hakîkat bahıcah sen dînümün îmânısın
Ağızundan teng ü bilünden girândur cânumuz
Ne ki cânlar çeker ise yoluna erzânîsin
Cân zenahdânı çehinde özin azıtdı didüm

Sana ne geldi özün aldurmagıl mihmânısın
Senden özge gönülüm tahtında şâh oturmaya

Çün bu ilün hanısın sen hanısın sen hanısın
Müşterî olmah dilerdi güneş anun ışkına

Bah gözi tîrine didüm bil ki bir keyvânısın
Zehr ile tiryâkı hak cem' eylemiş bir yirde gör

Vasl u fasl ile cefâna derdüne dermânısın
Sen kamu insân-ı aynî olduğun degül aceb

Bü'l-'aceb oldur ki sen bu aynumun insânısın
Ben niçe cân aparam k'ol hazrete ola kabûl
Çün kamu zîrelerün sen iy sanem kirmânısın
Şâhâ gönülüm kaşuna peyveste degül mi
Saçun girihiyile cânum beste degül mi
Zülfün ile sünbül çemen içinde perîşân

Gülşende kızıl gül yüzüne deste degül mi
Âşık eli servüne senün kanda iriser

Dilerse göçe zülfine peyveste degül mi
Pâlûde kılur göz yaşını bu inebîden

Gözde göze göz kendüzi nişeste degül mi
Birlik yoğ ise ortada bîmâr gözünden

Gözlerüni işbu gönülüm hasta degül mi
Kaşlaruna düşdi gönülüm dahı yığılmaz
Bir tîr ki ol yaydan ola ceste degül mi
Ölmiş tenüme ışkı anun rûh degül mi
Gamzesiyile dil dahı mecrûh degül mi
Işkıyle kuşandı gönülüm yolına anun

Işk ile kahılan kapu meftûh degül mi
Kirpügi ne kılduğını sen sanma mu'ammâ

Gönlümde anun yarası meşrûh degül mi
Bin yılda eğer nûh yaşadıyise bin yaş

Ol yaş bana bir lahzada memnûh degül mi
Ma'şûk ile âşık bir olur ışk odıyile

Mâdih dahı bes hem yine memdûh degül mi
Bu mürde tene sencileyin rûh ele girse
Gönlüm gibi gözlerüne mecrûh ele girse
Sabr ile şükür kılmağa bu hecr ü visâle

Bu dünyâda eyyûb veyâ nûh ele girse
Mahtûm durur leblerünün pistesi şâhâ

Ol bâde benüm cânuma meftûh ele girse
Metnünde senün gîsûlarun oldı mukayyed

Hüsnün sanemâ âşıka meşrûh ele girse
Bir rûh ne yitsün sanemâ gözün ohına

Her lahzada ol ohlara bin rûh ele girse
Akldur dîvâne vü âkil gönül
Yüz göz ile sana virdi dil gönül
Bir kıl eksük görmedi hüsnünde hîç

Gezdi başdan ayağa kıl kıl gönül
Gönlün içün bahmadı göz güneşe

Sen dahı bah gönülüme bil gönül
Dil dilin fâş ola diyü söylemez

Yini tasnîf eyledi bir dil gönül
Râstdur servi muhâlif olmagıl

Ol güneşden olma sen mâyil gönül
Zülfi sihri gözi degmişdür sana

Kollarından bir hamâyil kıl gönül
Ger zenahdânında dutar bin makâm
Olma zülfinden anun zâyil gönül
Andan ayru olmamışsın bir nefes

Ne ahıdursın dem-i sâyil gönül
Ko bizi bize vü çıhgil aradan

Şimdi sensin ortada hâyil gönül
Işkı odı cânı irürdi ana

Kancaru ki diler isen yil gönül
Katlanımaz bu gönülüm dilberinün firâkına
Gönül eğer olur ise yir ü gögün ırakına
İki harem ne nesnedür sehl ola bu yidi felek

Ger binür ise gönülüm himmetinün burâkına
Bah karakına gözinün niçe karakladı bini
Di güneşe ki tîğını kata gice karakına
Oldı hilâl bu tenüm kaşlarınun kırânına

Şimdi niçe döye gönül güneşi ihtirâkına
İşigüni kılam makâm gözümi zemzem eyleyem

Tâ ki hicâzına irem salam özüm ırâkına
Dilberâ onılmadı gönlümde gamzen yarası
Bulmadun mı hufte gözden ayru dil oyarası
Zülfüne didüm açıl ki hâlüni görsün gözüm

Derledi yüzi hayâdan didi ki yüz karası
Arza kıldum gönlümi zülfine didi bu nedür

Didi ki cânum degüldür illâ cânum pâresi
Âşık u ma'şûk arası sehl ola ihlâs ile

Gönüle câyiz degüldür aralıhda arası
Cân sanurdum la'lini gönlüme sordum bu

nedür
Âşık u miskîn didüm gîsûlarun bîçâresi
Gönül la'lün ile kana boyandı
Gözün ile uyır idi oyandı
Esîr itdün gönüli depeleme

Ki lutfun işvelerine inandı
Halâyık andıdur mushaf hakıyçün

Senün ışkunadur gönülüm andı
Usanmah senden âsân olmaya ki
Tapundan usanan cândan usandı
Degül mi âşıkun îmânı ma'şûk

Usanursa îmânı yoğa sandı
Esîrem yüz göz ile işiginde

Ne lâzım boynuma tahar kemendi
Emerse tıfl-ı cân nola lebünden

Zemânlardur ki ışk ile emendi
İy niçe yaha sinünle çâkdür
Şâdumân ol ki sana dellâkdür
Deniz olmışdur yaşumdan bu zemîn

Âhum odı dûd ber-eflâkdür
Boyun içinde bilün toğar u bedr
Hâric ez-mâhiyyete idrâkdür
Bellü bildüm ki nazar ehli kamu

Ağızunun noktasında şâkdür
Ben seni sevdügümi gönlün bilür

Çün gönüller arıyı şebbâkdür
Serv kaddün serve kılur serzeniş

Kim ki toğrudur belî bî-bâkdür
Od içine ışkun odı od salar

Yil hevân ile sinün çalâkdür
Su revânın tapuna kılur revân

Hak düşmen gözine hâşâkdür
Mu'ciz-i ihyâ'-ı mevtî sendedür
Ger muhammek sâbib-i levlâkdür
Ohuna uğrayan gönül selâmetdür selâmetdür
Tapundan ayru geçen dem nedâmetdür
nedâmetdür
Yürek başlu gözi yaşlu od ile su arasında

Cihânda seni sevenler melâmetdür
melâmetdür
Salınup bağa girürsen hazândan kurıyan ağac

Beşâret getüre çiçek kıyâmetdür kıyâmetdür
Ümîdüm saçuna uzun velî îşüm lebünden tar

Hayâtum tatlu ömr uzun kerâmetdür
kerâmetdür
Gümân itme ki ten tenha yanaram ışkun odına
Ki tenhâyî cihân cüınle temâmetdür
temâmetdür
Ahşamın vardum saçuna göz göre
Söyleyimezem yüzüni yüz göre
Sen var iken hûr görmez gözlerüm

Göz güneş görmeyicek yılduz göre
Göz yüzün tek görimeye yüz dahı

Özgelerün yüzi gibi yüz göre
Işkumun vasfını her dilsüz diye

Yüzünün hüsnini her gözsüz göre
Zülfün ile key perîşân çâk ola

Şol ki seni özgeyile düz göre
Işkından anun bu gönülüm olmadı hâlî
Andan berü ki gördi gözüm olmadı hâlî
Al ile yanağı yaşumı dahı ider al

Göz ki ne le'âlî döker ol âl-i le'âlî
Bili kılı iki yarar u nokta-i lutfı

Kim görmiş ola buncılayın kîl ile kâli
Işkım kemâle gerek irüre bu gönlüm

Çün gördi bu gün yâr-ı cemâl ile kemâli
Işka ne yüzüm ile gözümden tanuğ ister

Dâlî kadümüz ışkına olmaya mı dâlî
Ferruh ruhunı kim ki sabâhın görür ise

Mât ola adûsı vü mübârek ola hâli
El ucıyile gösderür ise yed-i beyzâ

Destân ile bîçâre kılur rüstem ü zâli
Kad kaşıyiçün olsa hilâlî n'ola olur

Bedr ay dahıdur ekser-i eyyâm hilâlî
Hüsn ile şehâ evce çıhalı bu cemâlün

İrişdi güneşe dahı âlemde zevâli
Lutf idüben bizi bu gün sanemâ
Şol işikden bizi ırah sanma
Kan direm leblerüne dil kanımaz

Kim diyü bile gönüle kanma
Dil ü akl ile câna bir bûse
Diledüm lebleri didi ne neme
Cân fidâ kıldı dil didüm neyiçün

Didi sayru meğer irişe eme
Ola ki bitüre yimişini ışk

Çün irürdi yaşum nemini neme
Yüzün özini gösdereli ender-âyine
Rûşen kılur zamîrini dâyim her âyine
La'l-i lebiyle dür dişini kendüde görüp

Tekye kılur hayâliyile ber-zer âyine
Bin kez görür nigârı vü gönlinde sahlamaz

Benzer ki sâde dil durur ol kâfer âyine
Pûlâd zengî ay yüzüne karşu turmasun
Hem âfitâb ola yüzüne derhûr âyine
Görmege hüsnini eğer âyine dileye

Güneş gele serâyına ender-ser-âyine
Gözün yaşı şerâb u yüregi kebâb ider
La'lün tabîbi hasta gönüle cevâb ider
Ayru geçen ömürümi hîçe sayar gönül

Kaçan ki assıyile zıyânın hisâb ider
Her çend hâbı düşde dahı görmedi gözüm

Çünki hayâlüni dileye azm-i hâb ider
Tîzâb-ı hecrüne bu ne hâsiyyet ola kim

Göz yaşını kan u cigerüm kanın âb ider
Zülfün çînini gösdereli âhû-yı tatâr

Milk-i hatâda göbegini müşg-i nâb ider
Gencîni gizledi gönülümde şehâ lebün

Diler ki sırr ide anı şimdi harâb ider
Câna ki sen azâb idesin rahmet ola ol

Sensüz bu hecr cânına yüz' bin azâb ider
Cân vermişem ben yoluna tâ bir zemân cân
virmişem
Derdün ki cân derdiyidi derdüne dermân
virmişem
Dünyâyı yaşum su kılup gözetmişem kaşun

yasın
Nâgeh ki duş oldı gözüm cânumı kurbân
virmişem
Bir dem ki dem virdi lebün cânuma ölmiş

ma'niye
Bu nazm tonın geydürüp tâze yini cân
virmişem
Yûsuf oturdı tahtına işbu gönül şehrinde pes

Dîve perîye ben dahı mühr-i süleymân
virmişem
Irmah ki ırmağa yarar ne bahşı var bizüm ile

Gözüm ile her denize bir bahr-i ummân
virmişem
Şehâ nâzük tenün bir câna benzer
Eğer cevr idesin ihsâna benzer
Zelîhâdur tapun yûsuf cânumdur
Zenahdânun çehi zindâna benzer
Hayâlün gönülümde oldı muhkem

Dahı gitmegi yoh îmâna benzer
Şikeste görürem şâhâ saçunı

Perîşân eylemişdür şâne benzer
Bini dîvâne diyü gîsûları

Aparur bağlu ol dîvâna benzer
Hayâli komadı akl u dil ü cân

Harâmîdür velî mihmâna benzer
Dükân açmış lebün alur u virmez

Ziyân olsun hemîşe kâna benzer
Hüsnün tarâveti i begüm yaza benzemez
Gamzesi gözünün cigeri yaza benzemez
Âvâze düşdi kim yanıban yârdan ırmışam

Kaplan ki ac ola begüm âvâza benzemez
Sultân olursa âşıkı ma'şûka kul durur

Mahmûd kibr ider ise âyâza benzemez
Bilün hayâli mi ya hayâlün hayâli mi

Sır mıdur ağızun sanemâ râza benzemez
Nakkâş çoh gele sanemâ lîk hüsnüni

Cân dilde nakş kılduğını yaza benzemez
Her bir kirişmesi gözünün bini depeler

Nâzun azâbdur sanemâ nâza benzemez
Pür müşg idelüm zülfün ile şâmı bu gice
Ele alalum la'l-i mey-âşâmı bu gice
Dilden geçelüm râm olayım cevrine yârun

Ger bulur isem yâr-ı dil-ârâmı bu gice
Ol devlet ele gire mi ki serhoş olam ben

Yâr puhte içüben duta yahamı bu gice
Zülfüne yiridür ki sabâ kıla perîşân

Küfr ile diler büriye islâmı bu gice
Bu gice ki hak kıldı bize vasnnı rûzî

İy subh nola kılmasan ibrâmı bu gice
Sohbet hoş u halvet bize vü yâr musâhib

Sâkî ne turursın tolu vir câmı bu gice
La'lün eğer elüme girürse sorısaram

Ki ne olısar ışk serencâmı bu gice
Eğer âşık seher ki ata ahın
Gerek ki ol oha döymeye ahın
Ne lâzım zülfi çerisin yasamah

Çü bir bâd-ı sabâ bozar sipâhın
Kemer bağlandı ney-şekker kadiyçün

Semen şevkinden egri kor külâhın
Karârı yoh hayâlinün gözümde

Çü sevdâ eylemişdür tekyegâhın
Nizâmı nazmûmun vardur şehâ dürr-i
semînünden
Başum göge yeter ana irerse toz zemînünden
Kemânun ohına gönül hedef kıldum fidâ lolsun

Henûz îmîn olımazam gümânum var
kemînünden
Kolunı sungıl elüme mugallat andı içelüm

Ki' dutalı senün elüni dönmedüm yemînünden
Hevâ bende gönül sende zemânlardur

emânetdür
Emânet hakkı ne gördük ki içeydük emînünden
Ne hâletdür ki yanaram oda la'lün nemiyiçün

Saçun gibi kıla döndüm nigârâ yâsemînünden
Gönülüm hâlini sordum tutağundan hemîndür
dir
Hemîn bunı işitmişem gideli ol hemînünden
Revâ mıdur ki şâd olur lebün bir kara haberden

Ki dir kulağuna zülfün hevâ-dâr-ı gamînünden
Müşg ile anun saçı kılı rişte degül mi
Kâfûr ile gülden teni bisrişte degül ki
Hecri bana vü cevri cânuma niçe kılur

Bizi yaradan tanrı aceb işte degül mi
Mahmûr gözi bağrumı şişler ne revâdur

Işk odına yürek bârî şişte degül mi
Ezelde lebün dişlemişem bellü bilürsin

Şimdiye degin dâdı anun dişte degül mi
Eyle degülem ki seni âriyye severem

Cânumda mahabbet tohumı kişte degül mi
Her gice subha degin zâr u nizâram çü şem'
Yaşum ile yüzüme ışkı yazaram çü şem'
Şem'ine pervâneyem lîk hevesiyile

İşbu za'îf gevdede habs-i fenâram çü şem'
Nârı benüm gönlüme nûr durur od degül

Gerçi ki hecriyile şimdi sararam çü şem'
Ayru düşelden berü tatlu yârumdan benüm

Fürkatinün odına gör ne yanaram çü şem'
Gerçi ki ışkun senün bu cânumı eridür

Işkun odı yolına yağ ile varam çü şem'
Bülbüliyem dilberün hem güli yâranlarun

Lîk bu rûşen durur k'oğrıya haram çü şem'
Işkunı avlamışam akl ile cânum virüp

Ol odı ki avladum ana şikâram çü şem'
Gerek bu giçe tana degin yakasın iy şem'
Pervânesüz olmaya ki dükenesin iy şem'
Sâz eylediler sözi bu dem cümle-i uşşâk

Olmaya ki sen ortada usanasın iy şem'
Işk ehli kaçan ki yana kan döke gözinden

Sen nola yüzünden eğer utanasın iy şem'
Sen zindeyiken özüni çün mürde sanasın
Pervâneye pes ne sanular sanasın iy şem'
Yâr şem'ine tâ kim yana pervâne-sıfat cân

Gerek yanasın bu gice pervânesin iy şem'
Gördüm şuna degin ki kamu halk oyandı

Şimdi demidür ki gerek oyanasın iy şem'
Ben oda yanaram ki dahı yanmamışam hîç

Sen nola eğer bu iş içün yanasın iy şem'
Ben yanıbanun göz aşnn dökeli dâyim

Sen dahı benüm işüme imrenesin iy şem'
Bu ışka yâr ile ağyâr döyimez
Bu yolda düzd ile tarrâr döyimez
Çü bâğun yimişi bu kûydadur âh
Buna bâğ ıssı deh-sâlâr döyimez
Çü sen gîsûlarunı tağıdasın

Yüze yüz leşker-i cerrâr döyimez
Saçun kıyalı her bir târını mâr

Anun hamlesine tatar döyimez
Gönül efkârı döymez f hüsnünüze

Tenüm zâr u cânum efkâr döyimez
Dilber yine yüz nâz ile bir nâz ele aldı
Gönül avına varmağa şehbâz ele aldı
Sâkî tolu vir ayağı çünki elün irer

Mutrib yine bir perde-i demsâz ele aldı
Şâhâ bu vücûdun acebâ niçe harîrdür

Ne tâcirânı gördi ne bezzâz ele aldı
İvmez gönülüm niçe gerek ise cefâ kıl

Dîn nûrı cihânı hele az az ele aldı
Kaddün ile dil sözi dirâz ide dilerdi

Diş kısdı ağızun hele îcâz ele aldı
Ben gizler idüm ışkumı ağyâr gözinden

Nâgeh sırumı gamze-i gammâz ele aldı
Bırahdı sanem zülfi bizi bende nidelüm
Bırahmış ola niçe dahı bende nidelüm
Komaz bini işigine ki görmeye kişi

Ben hôd görürem kendüzini bende nidelüm
Degül gibi ger ağlar isem sebebi çohdur

Gonce gibi bülbül yüzine hande nidelüm
Kanda olısar la'l-i lebi tek şeker-kand

Hâzır şekerün nisbetini kande nidelüm
Türvende yimiş virdi anun ışkı gönülde

Hüsni dahı geldi göze türvende nidelüm
Gözlerüm gibi şehâ düşmemiş ola göze göz
Gönülüm gibi göze düşmemiş ola göze göz
Göze göz düşmiş ola lîk yaş ırmağıyile

Kimsenün gözi göze düşmemiş ola göze göz
Yâr gözi gönüle ger düşer ise âdetidür
Dil gönül ile göze düşmemiş ola göze göz
Gözlerüm közler ahıtdı vü gönül yahdı gözi

Göz ü gönül bu işe düşmemiş ola göze göz
Gözlerüm bâde-fürûş u gözidür bâde-perest

Böyleme içkiciye düşmemiş ola göze göz
Gamzesini cigeri boyana diler yüregüm

Çü dahı oh yürege düşmemiş ola göze göz
Gözi gözüme göz ü gönlüke hem göz bırahur

Bir göz iki göz ide düşmemiş ola göze göz
Ben mest olam u nigâr mestûr
Bu dünyâ kala mı böyle ma'mûr
Nola kademini kılsa rence
Tâ bula sevâb-ı yâd-ı rencûr
Yaşum çü şerâb u gözleri mest

Gözleri humâr u bende mahmûr
Ol hüsniyile cihânda ma'rûf

Ben ışkum ile zemânda meşhûr
Zülfi çerisinde bin cüneydün

Bizüm iledür bu işi mansûr
Tâ kıla gönülümüzi miskîn

Gîsûlarına yazıldı menşûr
Bilünde kıl oldum ise nola

Görmedi mi mûsî nûrı der-tûr
Nigârâ ışk bünyâdı keşîşdür
Bu yolda akl dahı bir keşîşdür
Eser bâd-ı şimâlî anla sözin

Ne dir âşıka ma'şûkın irişdür
Sivişür her yıl eyler on gün on gün

Bini ma'şûkadın yana sivişdür
İki hurma talı biri biriyle

Sivişdiler i bâğ ıssı koşdur
Sabâyı sünbüle bülbüli güle

Koşan birini birine yaraşdur
Gönül oldı perâkende saçunçün

Perâkende koma bizi dirişdür
Benem sinün yolunda şeyh-i san'ân
Dilersen gösdereyim şimdi bürhân
Cihânda derd ü hem dermân yine sen

Seni sevdüm seni sevdüm fi'l-ekvân
Me'ânîde benüm tek görmedün sen

Cihânda görmedüm sen tek der-a'yân
Didüm hannân ü mennân bunca gice

Ki hannân oldı hecr ü vasl mennân
Gözün oğurlayıcah cânumuzı

Gönül oyanuğ idi akl vesnân
Segirtdi gözlerün bu gönülüme

Didüm mestân didi ki geldi mestân
Didi dil ışk ile restem ne retsem

Velî sâ'idlerün eyledi destân
Sen keklig isen ben dahı şehbâzam efendi
Zülfün kılınun üsdine cânbâzam efendi
Meygûn lebün ile sanemâ esrücegem ben

Anunla humârumı gerek yazam efendi
Miskîn gönülüm neyleye müşgîn gîsûsında

Elümi eğer tutmaz isen azam efendi
Senden dilerem ki diledügüm benüm ola

Sen sanma ki ol yazuğı ben yazam efendi
Zülfün çerisinün çoğına kılma şehâ fahr

Nola tutalum anda ki ben azam efendi
Şol dilber-i sîmîn teni gör rûh degül mı
Gönül gözi ohıyile mecrûh degül mi
Mahiyyet-i hüsn ile cemâline bahıcah

Yüzinde anun cümlesi meşrûh degül mi
Çoh kahmış ola gişi mahabbet kapusını

İşbu kapuda cümlesi meftûh degül mi
Ger fîl ise mât ola gerek şek ruhıyile

Cânum pes anun yolına matrûh degül mi
Bu cevr ki ben çekerem uzun gicelerde

Eyyûb cânum gîsûlan nûh degül mi
Gözüm kılur lebünden bir hikâyet
Ki hüsnündür cihân içinde âyet
Bidâyet hüsne kim ne bile kimden

Velî tahkîk tapundur nihâyet
Lebünden gönlüme gözden gözüme

Kılıpdur kan u serhoşlik sirâyet
Cemâlün gâyetidür hüsnün iy dôst

Anunçün şi'rümüz irdi be-gâyet
Lebün fetvâ virür kana nigârâ

Ağız ağız kıluram uş rivâyet
Âh ider isem âh ki âhumı işitmez
Sen sanmagıl iy dôst ki bu âh iş itmez
Vakt-i seher âhum yiter ol yirlere kim oh

Atıcı elinden katı yaydan ana yitmez
Işkı odı niçesi yahar gönli aceb ki

Şu'lesini gizler ü tütünini tütitmez
Akl u dil ile cân u tenüm ana fidâdur

Yârun yolına her ne ki gider ise yitmez
Ben bir nazarına virürem iki cihânı

Ne kılayum ol zühre bu müşterîye satmaz
Ben gönlümi kalhan dutaram gamzelerine

Kalhanı gidermezem ü ol ohını atmaz
Ben ömrini uzun dilerem gîsûsını ol

Ömrüm idügin bildi aceb neyçün uzatmaz
Ne kılduğın ciger eğer diye lebün lebüme
Susaya diyimeye benzeye lebün lebüme
Lebüne susamışam soraram devâsı nedür

Kahıya keyise vü susaya lebün lebüme
Lebüne cân komışam u umaram andan ki

Hezâr cân u diliyle kaya lebün lebüme
Anı ki sordı şekerden şehâ lebün bu gice

Soraram anı gerek ki diye lebün lebüme
Lebün kanuma susamış durur u kanına ben

Çü cins imiş ya neçün pes kıya lebün lebüme
Lebüm lebüne uyar sorduğını gizleyimez

Velî garaz bu durur ki ura lebün lebüme
Zemîn teng ü zemânı uzun makâm gerek

Ağız ağız ki sırın söyleye lebün lebüme
Nişân-ı ışk nedür ol ki bî-nişân olasın
Vücûd içinde ağızı gibi gümân olasın
Bu ten ki sende durur lutnna hattâ dururam

Revâ durur ki benüm bu tenüme cân olasın
Cemâl perdesi içinde sırrun alur cân

Vedâ'-i câna eğer nâgehin ayân olasın
Hezâr şehr-i melâhat ola yüzünde senün

Ola mı ki bu cihân içre bir cihân olasın
Çü la'l kânını kimse cihânda gördügi yoh
Lebüni sorduğum oldur ola mı kân olasın
Ağızına bah u gözümi görgil iy gavvâs

Becid degül ki varup garka-i ummân olasın
Dilegün ol ise ki dökesin benüm yaşumı

Benüm irâdetüm oldur ki kâmrân olasın
Özümden azmışam u özümi bulımazam

Bu ışka dilegüm oldur ki tercümân olasın
Yaz oldı ki güneş toğısar burc-ı hamelden
Vir tolu ayah bilmeyelüm câmı cemelden
Ben çağır ayağın içerem mest gözi kan

Tutma aceb anı zîrâ üsdindür el elden
Budur emelüm ki lebini em diye bana
Hîç bulmadum ol emeli andan emelden
Bu gözlerümün seylini zülfiyile sildi

Irmağı deniz eyledi taşurdı silelden
Mecnûn gibi ışkı odına atdum özümi

Aklı ola mı ışk erinün hâlî zelelden
Nesîm irdi yine bize sabâdan
Ki uryân itdi destâr u kabâdan
Bize gamzen ohı bin merhemündür

Bize yig sögmegün bin merhabâdan
Gözüm ile gözün toymayısar mı

Nigârînâ aceb bu hûn-âbadan
Kaçan cân aparısardur bu gönül

Ki yandı yâra yâr-ı dilrübâdan
Gözün gönüli gamzeyile deler

Güher deline kala mı behâdan
Ne server hûbsın cân ki cânun senden sütûrı
var
Ne güneşsin güneşün cemâlün ile nûrı var
Başun içün ki hûrînün tapundan hîç farkı yoh

Meğer işbu kadar ancah ki hûrînün kusûrı var
Şehâ zülfünde cânlarun sağışın kimsene

bilmez
Hezârân cân asılmışdur ne yirde kim küsûrı var
Şehâ mestâne gözlerün içicek kanum ayağın
Gönülüm şöyle mahmûrdur ki cânumdan
buhûrı var
Saçun anber durur şâhâ velîkin katı berhemdür

Lebün şekker durur şâhâ velîkin turfa şûrı var
Râh getür râh getür râh ferâhlar arturur
Her kadehi ki içerüz gözi kadehler arturur
Zülfün ile cemâlüni büriyesin revâ mıdur

Güneşe bulıd gelicek câna terahlar arturur
Lebleri nemekîn durur hem nemekîn gözüm

yaşı
Kanda melâmet olsa hem lutf u milahlar arturur
Kıldı hatâ gözi anun çin gönülümde ışkım
Bu niçesi hatâ durur ki dile sahlar arturur
Şekkeri la'l ü dür durur leblerün ile dişlerün

La'l ü düri şekkere kat zîrâ ferahlar arturur
Gamzesi oh urur câna ki kanı gözikmez
Ben oh direm ol oha velî kanı gözikmez
Kömür gibi yandum hele ol cevheriyiçün

Ben râzıyam ol oda velî kânı gözikmez
Kim âşık ise ışkı denizine girelüm

Dînini bilimezem ü îmânı gözikmez
Zülfinde gönül girdi karanuluğa miskîn

Aydınlığı ko şerbet-i hayvânı gözikmez
Işkında anun anca ola bî-dil ü şeydâ
K'ol ortada hîç ahmed-ı hayrânı gözikmez
Gîsûsından bize nesîm gerek
Andan ayru ne zer ne sîm gerek
Andan ayru bize na'îm cahîm

Anun ile tamu na'îm gerek
Nesin olur ki mîmde sîn gizlü

Leblerinden bize nemîm gerek
Lebi mey gözi sâkî şem' yüzi

Yine özi bize nedîm gerek
Nola zülfiyle tağıdur ise cân

Zenâhında gönül mukîm gerek
Tûr tûnına mûsî gibi giren

Yâr ile dembedem kelîm gerek
Niçe kapunda cânuma bîdad dâd ola
Gönülde gözlerün ile feryâd yâd ola
Servüne cânı su gibi şöyle revân ider

Kim anı göre bağçede şimşâd şâd ola
Gerek ki kul olan ana şâh ola ayruğa

Bu bende-zâde gibi çü âzâd-zâd ola
Ben hâkî od ile su içinde tolaşmışam

Zülfini koymazam zîrâ vü ziyâd yâd ola
Gönlümde leff ü neşr kılur zülfi dilberün

Gözi çü kıldı san'at-i irsâd sâd ola
Şâhâ ganî cemâlüne dervîşdür gönül
Elmas gamzeler ile dil-rîşdür gönül
Niçe temekkünün ile sâkin ise cânum

Zülfün kımıldusıyile teşvîşdür gönül
Üzdi özini ho başdan u bağladı bana

Degme suçına kalma ki bî-hîşdür gönül
Çoh yığdı akl u şer' yüzünden bu gözümi

İllâ ki gördi her ne ki der-pîşdür gönül
Güneş yüziyiçün saçı tekdür günüm gice

Şol nûş-ı lebler ile pür nîşdür gönül
İşbu ciger gibi şâhâ ki gark kandadur
Sorar isem diye mi lebünden ki kandadur
Bende gerek ki cân tapuna kullığ eyleye

Ki bendeler diye ana ki bin bende bendedür
Ol kandayise kandine ben toyaram anun

Şol dem ki özgeler diye ki dôst kandadur
Ölü gerek ki dirile ağzun demiyile

Şükrâne şimdi hâle ki bu bende zindedür
Biz gördük ol cemâli yüzünde ki reşk ider

Görmedügiyçün anı zelîhâ ki sindedür
Cânum lebine irdi irince lebine cân
Döndi suya kanum u yürecügüm oldı kan
İnanmaz idi gözleri gönlüm odına lîk

Kan yaş ile saru beniz ahar yiter nişân
Götürdi piçesin ü atar gamzesi ohın

Ya'nî atar ohını vü pinhân kılur kemân
Hindû gözün çü çerh ohını düz di câna di

Ki bir dahı yüzüne bahınca vire amân
Gözün komadı hîç bir ehl-i dile gönül

Şeh çünki mest ola niçe ma'mûr ola cihân
Nigâr ışkı durur kuvveti benüm demimün
Mahabbetiyile oldı safâsı bâtınımun
Visâli günlerinün şükrin idimedüm ise
Firâk ile çekerem uş cezâsını kanumun
Cânum saçun ile şöyle durur ki ölür isem

Gerek ki sünbül ü reyhân ola otı sinümün
Gönüli çîn ola dirdüm anun cefâsıyle

Hevâya döyimedügüm hatâsıdur çinümün
Meleklerün olur âyîni vü benüm ol ki

Baş oynamah yolınadur kemîni âyînümün
Ben bir otam ki hîç beni attâr bilmedi
Şol süciyem ki zevkumı hammâr bilmedi
Subha degin hayâlün ile bu uzun gice

Bir sohbet eyledüm k'anı deyyâr bilmedi
İkrâr kılmışuz tapuna cân ile dili
Da'vîm içinde hîç kişi inkâr bilmedi
Lutfun diler imâret ide gönlüm evini

Anca harâbı var k'anı mi'mâr bilmedi
Bîmâr şöyleyem gözün ile ki derdüne

La'lünden özge hîç kişi tîmâr bilmedi
Bâzârîler niçe bile ışkumla hüsnüni

Sarrâf anı tanımadı simsâr bilmedi
Ben şol müberka'a hele şöyle muhayyerem

Ki ol nühüfte sırrumı edvâr bilmedi
Deryâ-yı mahabbetde kaçan ki kopa emvâc
Sehl ola eğer ol arada gark ola efvâc
Şol iki ruhiyle gönüli şöyle apardı

Ki hayrete kaldı anun oynıyile leclâc
Şol dem ki hayâlün gele haccum benüm oldur

İrersem ayağun tozına ol bana mi'râc
Zülfinde anun düzdi sabâ şol girihi kim

Tohımaya bir girihini dünyâda nessâc
Şuna ki güli sen olasın neyleye bülbül

Tûtîsi tapun olana ne söyleye dürrâc
Gönülde selâmı eksük olmaz
La'linde müdâmı eksük olmaz
Öyle kala mı aceb bilinmez

Şol subh ki şâmı eksük olmaz
Kapdı gönülümi gîsûları

Ol bilde harâmî eksük olmaz
Mihrâb kaşına uydı gönlüm

Çün anda imâmı eksük olmaz
Ger ırağ ise gönül yolından

Binümlk kelâmı eksük olmaz
Eyâ gönülde gözümden ırah sana selâm
Ne şâhsın ki benüm tek hezâr sana gulâm
Gözümde kanlu yaş u gönülümde hûn-ı ciger

Gözün içün tolu durur bu iki şîşe müdâm
Boyun hayâli gözümden kaçan gide çünki
Kenâr-ı âbda kılur hemîşe serv makâm
Yüzünle zülfün içün dertlüyem gice gündüz

Oyanuram u uyuram anunla subh ile şâm
Gel imdi hoş görelüm bu demi ki bilimezüz

Ki tanlacah ne kılısar bizüm ile eyyâm
Pes imdi çengî nevâ düz ü söz ile sâz id

Ki biz tolu çeke1üm ışkuna senün bir câm
Melâhatün kamuya âmdur bana cevrün hâs

Velîk hüsnüne âşüftedür bu hâs ile âm
Gözüni göreli ayılmağ oldı bana muhâl
Ne dest-i yârîyi sabr u ne hôd mecâli mecâl
Gözümde gayr-ı hayâlün dahı nesene yoh
Cigerde gamzelerün ohı kanı mâlâmâl
Yemîn iderem ana kim yemînün ile bana

Ayah vireli bilimemişem yemîn zi-şimâl
Elüm etegüne irmez gözüm yüzün görmez

Kulah sözüni işitmez dilüm olmaya lâl
Çü sini gördi gözüm özgeyi kaçan göriser

Gerek ki ahvele ayruhsı gözüke ahvâl
Saçun mufassal ider derd şerhini gönlün

Eğerçi ağzun ider yüregüm kanın icmâl
Hezâr silsile bin dağ itmeye anı kim

Yüregüme benüm eyledi zülf ile şol hâl
İy senün tutağuna çeşme-i hayvân teşne
Niçe cândur tutağun ki ana bin cân teşne
Teşnedür kana gözün ü anı aceb dimezem

Aceb oldur ki ola la'lün içün kan teşne
Susamışam nola ben görmege dîdârunuzı

Susadum şol yüze ki dîde-i devrân teşne
Tutağun cân kanıdur ü cânum ana susamış

Görmemişem dahı ben zîre be-kirmân teşne
Vaslun u hecrün ile od u su içinde gönül

Gözüm anun ile giryân dil-i biryân teşne
Derdüm oldur ki ben derdümi artuh dilerem

Derdüm oldur ki ana dârû-yı dermân teşne
Kime gerek ise kaşun ile bin îd durur
Ol hilâle niçesi olmaya kurbân teşne
Yüzünün devriyiçün ay u güneş oldı hilâl

Vasfunı yazmağıçün defter ü dîvân teşne
Ağzunun yarıyiçün çeşme-i hayvân dirler

Hâşe-lillâh ki ana dîde-i insân teşne
Hüsnünun konuğıyam çâh-ı zenahda susamış

Ne revâ ola ahı ki ola mihmân teşne
La'l ile lü'lü'-i sîrâbını görüp susaram

Susaram şol lebe ki hem ana dendân teşne
Bâde vir virme ömri bâda paşa
Sun ayağunı sırf u sâde paşa
Ruh ruhuna uram diyü bu gice

Atdan olmışam uş piyâde paşa
Sözi kılmayalım tavîl ki var

Lutfıunuzdan umûm ziyâde paşa
Kıbleye karşı kaşlar u mihrâb

Cânuma gözlerün seccâde paşa
Seferüm zülfün içre uzundur

Lebleründen bize zevâde paşa
Gel ki kılalum bu gice tolu kadehi nûş
Hergiz komayalum tabakı ortada ser-pûş
Mestûr alalum hazzı nigârun tutağından

Gâfil olur ise nola mahmûr ile mahşûş
Ger dahı kişi sever ise gönül oda sal

Ki odda gerek kalb kaçan ki ola mağşûş
Bu müşkili kim hal kıla meğer ki tutağun

Sen hüsn ile âşüfte vü ben ışk ile medhûş
Göz yaşın anunçün dökerem işbu yüzüme

Ki ola hayâlün otağı kapusı merşûş
Cân câmına vir ki dökelüm rûh revânî
Mest eyleyelüm anun ile rûh-ı revânı
Virdi yile gîsûlarınun ışkı hevâsı

Ki sırrumı aydam şeker ağzına nihânî
Anber kanı ki zülfini görüp oda yana
Ya müşg kanı k'anı görüp kurıya kanı
Bir serv durur ki kadı cândan düriyüpdür

Kim benzede serv-i çemene serv-i revânı
Şol dürc-i güherden dökeli la'l ile lü'lü'

Altun ile gümüş dahı bağladı dükânı
Didüm ki bedî' olmaya em hasta cânuma

Isırdı lebin gör bu me'âniyle beyânı
Akl u dil ü cân u teni ısmarladum ana

Ben tâcir-i hâsam niderem sûd u ziyânı
Rahmet demidür saçunı çöz ki tarasunlar

Bâşed ki cânuma ire enfâs-i yemânî
Dil halveti içinde hayâliyile cânum

Cem' oldı kim anar bu zemîn ile zemânı
Nigârun gîsûsıyıçün perîşânâm perîşânam
Anun la'l-i lebiyiçün hemîşe şekker efşânam
Dil ü akl u ten ü cânum fidâdur cümlesi ana

Ne ki kılursa ol kılsun ki men der-zîr-i
fermânam
Hilâli kaşını gördüm ü cân virdüm be-şükrâne

Bana bu dem degül mi îd çünki ana kurbânam
Zarûret hâline bahdum u nâgeh gözüme nakşı

İre geldi vü aydur ki senün derdüne dermânam
Atar gamzen ohıyile vü salar bendine zülfün

Leb-i la'lüne didüm ki nesin âhır müsülmânam
Hatâyî gözlerün ile kaşun tatarlıh kılur
Didüm ki tanrıya bahun ki bende terk-i îmânam
Bana vâcib durur ol kim tapundan olmayam

ayru
İçe kim işbu âlem içre ender-hadd-i imkânam
Uyhu gözünün esrügini aya mı dirsin
Güneş yüzünün nisbetini aya mı dirsin
Sen sâyeyisen nola kimün sâyesisin gör

Yüzini senün tek kişi yasaya mı dirsin
Tâ yaya gözün gamzelerin gezledi şâhâ

Atlu gözüne dirine bir yaya mı dirsin
Devrinde şâhâ ay yüzünün ıssı ho n'isder

Kimse gönülinde kala sermâye mi dirsin
Sen ışkunı bil yârunı kanda bulısarsın

Ya'nî irişem dilber-i hercâya mı dirsin
Ahmedem kim ki bana sana yaman
Zâhirâ ol hilâf-ımilletdür
Hak yolında tevekkül ü ihlâs

Hilkatümde benüm cibilletdür
Nem olur nem gözümde lîk hele

Bu yüregüm odına billetdür
Halk içinde adum ile vasfum

Adem-i insırâfa illetdür
Niçe ki cem' olur ise a'dâ
Sehl ola ki cem'-i gılletdür
Derd aparam gerek işigine ben

Ki sevâb ol işikde zilletdür
Ayuğ işikde pâzişâh olmah

Der-hakîkat hemân mezelletdür
Ben niçesi dirilem senden ırah
Bilimezem ne kılam senden ırah
Gözlerüm yaşı durur sâyil şehâ

Ben dahı hem sayilem senden ırah
Dil dilersin cân virürem ben ivaz

Dilerem ki dil dilem senden ırah
Kıl kılıyçün gîsûnun miskîn olup
Bu tenümi kıl kılam senden ırah
Gözlerüm girür gönülüm kanına

Göz kanına mâyilem senden ırah
Cân cânuna muttasıldur iy nigâr

Hem yine ben hâyilem senden ırah
Senden ırah senden ırah yanaram

Sanma ki ben gâfilem senden ırah
Hezar cânum olursa senün içün çelebi
Fidâ kılam yalunuzca cânun içün çelebi
Saçun girihleri çohdur u silsilesi uzun

Çıhımaz ana tolaşan anun içün çelebi
Cânum lebündür ü cânumı bulımazam ben

Cânumı bana irürgil cânun içün çelebi
Kanuma girdi lebün gözlerün tanuhdur ana

Kanını bana buyurgıl kanun içün çelebi
Cihânda binüm olasın gerek durur küllî

Zîrâ ki küllî senünem senün içün çelebi
Tenün içün kişi vardur ki etegi yanmaz

Cânumı yandururam ben tonun içün çelebi
Kabûl kılıban ağyârı bizi red kıldun

Hele kabûli budaddun tenün içün çelebi
Eyâ nigâr revâ mı be-hakk-ı nân u nemek
Ki zâyi' ola senün yoluna yidügüm emek
Gözün yaraladı yüregi la'lüne sordum

Ki em didi yaram içün ol hôd ekdi nemek
Semender oldı gönül ışkun odı denizine

Nite ki yaş denüzine bu gözüm oldı semek
Hezâr devr geçe düşmeye benüm gibi bir

Ki zülfi devrine düşürmiş ola anı felek
Niçesi cânı belek birbiyem ben ol şâhâ

Ki çünki esriye cân bahşişini kıla belek
Düşeli göilerüm şol kara çeşme
Ahıdur gözlerüm sad bâre çeşme
Gözi ki cân diledi gâhî gönül
Bana aklum didi virgil öceşme
Lebünden gönlüme in'âm idiben

Gözümden dökdürüp yine ödeşme
Gönüli zülfüne çün bağlamışsın

Dağıtma delü zencîrini şeşme
Eyâ gönül çü la'li âteşîdür

Yahılmah dilemez isen yahışma
Sâkî tolu sun ayağı bu mey perestüne
Bir lutf kelecisini di nîst ü hestüne
Elüme vir ayağunı ki başuma çıha

Gör niçe sunaram hele cânumı destüne
Mahmûr gözlerün niçkevr ide cânuma
Lâyık degül mi la'l ayağ u nim mestüne
Silküp bırahma yahana önlümi key degül

Zülfün ağını tağıduban saldı şestüne
Zülfün ile ser-geşte vü gözünle alîlem
Attâr lebünden nola dilerse alîl em
Işkı odı yahdı vü tîz itdi odını

Saldı beni ol ortaya ya'nî ki halîlem
Matlûbı iki âlemün ol tâlibi benven

Medlûl ayağı toprağı çün ben de delîlem
Bili niçe kıl olmaya şol yâr ile çün ben

Bârî biline virdügi bârıyile kılam
Yârun niçe bir çeke gönül gunc u delâlin
Cân niçe tahammül kıla işvesi muhâlin
Zülfeyniyiçün her gice gönlüm uladur şûr

Ki bâd-ı sabâ at saluban yüzedi salın
Başmah gibi çohlar yüzin ayağına sürdi

Bulımadılar lîk kemergâhı mecâlin
Işkumı gören anmaya mecnûnı dahı hîç

Hüsnüni gören terk ide leylîsi cemâlin
Ol câna muharrem kanumı kıldı muhallel

Olmaya revâ bana harâm ide helâlin
Bulıdun yağmurı çoh mı yâ gözüm yaşları mı
Düşmen egri mi bana ya yârumun kaşları mı
Nâz ile ni'met içinde işret idersin bana

Ben yiri döşek idüp yasdanayum taşları mı
Işk ehli başı bizüz yoluna cân komışuz

Göz yüzün görmek içün sahlayalum yaşları mı
Cân u akl ile gönül oldı mülazîm yoluna

Cân girü gelür ise kahıya yoldaşları mı
İçdi mey-hâre gözi kanumı şişler cigeri

Giderelüm süciyi çekmeyelüm aşları mı
Sünbüli görgil perîşân serhoş anla nergisi

Anlara gözükdiler bu subh ohşaşları mı
Cân meyli ho var idi tapuna haber ile
Biri bege irişdi çü gördük basar ile
Sihr itdi anun gözi ki cân u dil ü aklı

Gamzesine dikdi kamusın bir nazar ile
Şîrîn ola her he ki ola cehd ile hâsıl

Hâsa lebi ki girdi ele terk-i ser ile
Key tuhfe durur noktada otuz iki incü

Ya bağlamağ ol bir kılı zerrîn kemer ile
Bu sırça gönül karşu niçe tura ohuna

Ki çerh turımaya bu zerrîn siper ile
Cânumı oynayam nesîme gerek
Ne zere eglenem ne sîme gerek
Sohbet el virür ise anun ile

Varlığumı virem nedîme gerek
Hastayam lebleri tabîbümdür

Hâlümi ben soram hakîme gerek
Fürkat ile cahîme girdüm ben

Vuslat ile irem na'îme gerek
Ben ki râm-ı kirâm olup dururam

Bintü kermi virem kerîme gerek
Nevrûzdur cihân yine nevrûza başlagıl
Di vü perîri terk kıl imrûza başlagıl
Ben zülfi halkalarıyile hayderîyem uş
Cânum kalenderîyise deryûze başlagıl
Ben hôd neyem ki hıdmetüne bağlanam kemer

Sözüm eğer yoğ ise nola sâza başlagıl
Ban girândur bilinün gerçi biz ucuz

Ucuz girânunı bize ucuza başlagıl
İy lebün hamr u gözlerün hammâr
Zülfüne ireli saba bîmâr
Cân göziyile âşinâ oldı

Sâniyâ isneyni izhumâ fi'l-gâr
Men ki mansûr-ı leşker-i ışkam

Nola zülfünde ger olam ber-dâr
Râstî kim muhâlif ise bana
Mâyedür der-miyâne-i edvâr
Ben felek filkesini aldum ele

Kim ola sâbit ü kimi seyyâr
Girde çerhün ezelde görmiş idi

Bu felekler ki gözükür devvâr
Koyımazam lebüni ağzumdan

Çünki şîrînter gerek durur tekrâr
Gîsûlarınun içinde gezdüm
Yahdı bu yürecügümi gezdüm
Her ne ki gözi yürege kıldı

Ben bir kalem ile yüzde yazdum
Kimse varımaz gîsûsı yolın

Ben dahı nola bu yolda azdum
Görmedi latîf gözlerün tek

Niçe ki gözümde halkı süzdüm
Tâ dikdi gözün hevâyı dilde

Ben özge mahabbetini üzdüm
Cân u akl u dil nigârâ gerçi ki ma'dûddur
Âşıkun özri budur ki cûd bi'l-mevcûddur
Ben vücûdı ol nigârâ kılmağum gerek fidâ

Ol sebebden çünki vahdet yâr ile mesdûddur
Bu demi hoş görelüm ki ömr bu demdür hemîn

Ömri hoş sürmek cihânda çohlara mahsûddur
Ahmed ile çün süleymân geldiler bir araya

Ol zemân oldı yakîn âkıbet mahmûddur
Fi'lmesel ger ben ziyân-ı ışk ile olam ziyân

Ben ziyâna saymazam anı ki cümle sûddur
Işk içinde cümle reyhân ile sünbül sayıla

Ger bu âlem serbeser çün âteş-i uhdûddur
Leblerinün gönli tar oldı ki la'l oldı yaşum

Didüm âhır kıl te'emmül eşk-i hûn-âlûddur
Zülfin tağıdup her gice pür çîn ider ol yâr
Ya'nî ki cânum ışkını perçîn ider ol yâr
Kızıl yanağı kara saçı al tutağıyle
Yaşum ile benizümi rengîn ider ol yâr
Meğer ki hayâlini güniler bu gözümden

Her lahza benüm cânuma bir kîn ider ol yâr
Her çend ki uşşâkı anun sağışa gelmez

Cevr ile cefâya bini ta'yîn ider ol yâr
Kirpüklerile gözleri yüregümi yazmaz

Nâzük bu durur k'anları tahsîn ider ol yâr
Ger öger ise şol şeker ağız ile nola

Andan ne ki gelür ise şîrîn ider ol yâr
Humâruz vir sabûhîyi sabâhı
Helâl oldı bize hûn-ı surâhî
Mübâh içer kanumuzı tutağun
Revâdur ger içem hûn-ı mübâhı
Bu ışk u fısk yazluyidi bize

Bunı yazan bize yazmaz cünâhı
Dökelüm göz yaşın yüz karasına

Ki hem olalısardur buna mâhî
Seversen ayı ki iceler oyağ ol

Ne soharsın hağuna nübahı
Yâ rab bu gönül derdine dermân olısar mı
Dermân talebine câna fermân olısar mı
Kaşları hilâliyile îd oldı cihânda

Bu hasta gönül ol yola kurbân olısar mı
Göz gûşesini düzdüm ü idrârını yazdum

Bir gice hayâli bize mihmân olısar mı
Kan dökdi gözüm tâ lebüni gördi göze göz

Lebün lebüme söyler ise kan olısar mı
Rahm itmeye mi âşıka lutfun sanemâ hîç

Giryân gözi vü gönüli biryân olısar mı
Niçe bir cân u dil apara gözi
Niçe bir yüregümi yara gözi
Gerek âh diyeyüm gerekse kara

Koymadı cân ilinde kara gözi
Misk saçın yüzine dökeliden

Kodı kâfûrı müşge kara gözi
Bî-karâr eyledi sabâ zülfin

Koymadı bini bir karâra gözi
Zülfüne bahanun gözi karara

Yüzüne kej bahan ağara gözi
Senün ile sanemâ ışkumuz nihânî gerek
Cihân içinde sevümüz senünle cânî gerek
Lebün girür yüregüm kanına benüm her dem

Cânum tutağuna irüp sorışa kanı gerek
Ömür didükleri bir lahzadur velîkin ben

Senünle hoş geçürem azacuh zemânı gerek
Safâ-yı îşe gerekdür zemân mekân ihvân
İkisi hâsıl olupdur bu dem mekânı gerek
Bu gün ki lâleye bahdum yüzinden utanuram

Yuzine bahmağa şimdi anun amânı gerek
Bu ne gönül durur ki ala gözün
Cânı var girmesün vebâle gözün
Gicedür zülfün ü yüzün gündüz

İkisiyile dahı ala gözün
Leblerün saldı ala gözlerümi

Yüregümi bırahdı ala gözün
İrürür sihrini kemâle kaçan

Ki gönül bağlaya kem âle gözün
Kanumı kıldı mey gönüli yürek
Şem' cânı gözi piyâle gözün
Ben humâram nola ger tolu müdâm içer isem
Bu gice tanla degül anı müdâm içer isem
İçdi kanumı aş olsun câdû gözleri helâl

Lebi yâdına nola câm-ı harâm içer isem
Eyle esrük degülem yüziyile zülfiyiçün

Ki dahı esrük olam subh ile şâm içer isem
Gözleri oğrı yarın içmemege and iç dir

Serv-i âzâdına bu bende gulâm içer isem
Zülfini dâm idüben hâlini dâne kıldı

Bana muhtâc degül dâne vü dâm içer isem
Ol cân ki ışkıyile bu âlemde yâr imiş
Her ne ki isdeye yine kendüde var imiş
Bağrum kebâb idüp suyın altun tabakda ben

Tutdum gözine bahmadı benzer humâr imiş
Kıl oldı cân u dil bili çekdügi bâr içün

Ağır azâb câna ki bâr-ı kibâr imiş
Didüm sabâya zülfine di geçe ârızın

Kıldı kabûl ü kılmadı key bî-karâr imış
Bini salardı gül arakı key ta'accübe

Miskîn nigâr yüziyile şermsâr imiş
Harâm olsun bana vaslun eğer hecrün helâl ise
Boyum niçe kemân olmaz eğer kaşun hilâl ise
Ağızun noktadur nola eğer gönlüm ola dil-teng

Bilün gözüme gelimez neyiçün ger hayâl ise
Göreli câdû göz âlin yaşumla yüzüm al itdüm

Bu dahı hele al olsun ger anun işi âl ise
Cigerüm kanına girdi tutağun al ile çohdur

Alısaram ben ol kanı niçe ki çoh vebâl ise
Perîşân kılısar gönli vü cânda urısar dâğı

Eğer başunda yüzündeki zülfeyn ile hâl ise
Müşg ile kanum kurıdan yine şol âhûmdur
Göklerün kandilini yahan yine âhumdur
Câm-ı mey al elüne gir bu semûrın cübbeye

Çün zücâcî oldı su viren tonı kâkumdur
Işk tâcirleriyüz cân virürüz sultân hakın

Var hisâb eyle ki niçe harc nâ-ma'lûmdur
Saru benze gice gündüz dökerem kanlu yaşı

Kan ile hâsıl kıluram za'ferân-ı rûmdur
Sararuban ağlayuban yanuban tükenürem

Tatlu yardan ayru düşen kamusına mûmdur
Hak cemâli hüsn ile kılmış ganî ay yüzüni

Tanrı hakkın gizleme çün sâ'ilün mahrûmdur
Hak cemâli çün sever ışkun elinden dün ü gün

Nâle vü zârum benüm yâ hayy u yâ kayyumdur
Hüseynî la'lün içün ben kana boyanayım hemi
Gözümün yaşı seyl olsun oduna yanayım hemi
Niçe bir kanaya gönlüm nigârâ leblerün içün

Hele şimdi ele girdi lebünden kanayım hemi
Ömür ben anı bilürem ki sinünle geçe yârâ

Tapundan ayru demleri ömürden sanayım hemi
Nigârâ tavşan uyhusın virür câdû gözün bana

Velî gamzelerün dürter ki ben oyanayım hemi
Gönülde iki sevgü sığduğı yohdur bilür tanrı

Sini sevdi gönül cândan begüm usanayım
hemi
Mevc urdı gönülüm ki yine taşa efendi
Sığmara yazılara tağa taşa efendi
Çün âdem-i kâmil ele girdi ne baharsın

Secde bu nigâra ola nakkâşa efendi
Gözüm ü sözüm yüzüm ü özüm kamu sensin

Yohdur dahı bende ikilik hâşa efendi
Çün âşıkunam al beni vaslun gemisine

Ki irdi yaşum başa diler aşa efendi
Ben göz ile kaş işiyiçün mestem ü mecrûh

Sanma bini kaldum göz ile kaşa efendi
Gel gel gözüme gözüme seylâb gelmedin
Bu ömr gemilerine garkâb gelmedin
Gel gel ki kan gelür bu gözümden su yirine

Kan yirine yürege begüm âb gelmedin
Tıfl idi akl dahı ki sini sever idüm

Bu dehre şeyh-i fânîyile şâb gelmedin
Garrâ gazel dimiş ola bin hüsnüne cânum

Bathâ-yı mekkeye dahı a'râb gelmedin
Cânum hayâlün ile kılur halveti için

Gel sen gelür isen gözüme hâb gelmedin
Âşık benem cihânda dahı ışk yoğ iken

Mahbûbdur tapun dahı ahbâb gelmedin
Kıblem benüm ezelde cemâlün degül midi

Ka'be yapılmadın dahı mihrâb gelmedin
Çohdur ki gîsûlarun ile dâma düşmişem
Câdû gözüni göreli bâdâma düşmişem
Ârâmı kalmadı dilümün göreli seni

Ârâm bulmayam çü dil-ârâma düşmişem
Lal-i lebüne di ki bana câmı pür vire

Gîsûlarunda bende çü âcâma düşmişem
Bulmaz isen benüm gibi âlemde gam yime

Ben bir begem ki dünyâda eyyâma düşmişem
Ben hâs sinünem velî sinün yolun içün

İmkânı var durur nola ger âma düşmişem
Al tutacuh hây bal tutacuh hây
Düşmenümün sözine uysal tutacuh hây
Dür midür gülde yahu şebnem ola
Ki göz anunla rûz u şeb nem ola
Sözüme sâz-ı ney gerek zîrâ

Her nefes binümile hemdem ola
Muzmer olalı derdi cânumda

Işkı odı gönülde müdgam ola
Gözi bîmârıyam tabîb lebi

Sorayım umaram ki merhem ola
Ne perîsin ki odlaruna yanan

Bir zemân sıdk ile bir âdem ola
Kaşun ayı toğalı yanduğ oda
Vaslı neyçün bize muharrem ola
Noktadur la'li yüzi devrinde

Ki fidâ ana iki âlem ola
Yine zülfi çerisin gör karârı yoh karasınun
Hatâyile çini urdı alur mâlın karasınun
Çekişür lal-i lebleri bu gönlümi zemânlardur

Velîkin kanı sorılmaz iki kardaş arasınun
Suyı oda odı suya dökerler göz ile gönlüm

Odıyile suyındayam ol iki mâcerâsının
Anun perde-serâsında gönül perde-serâdur lîk

Cânum halvet-serâ olmah diler halvet-
serâsınun
Ne âfet gamzen ohıdur yine hem merhemi

senden
Ki başı dahı onılmaz yürekdeki yarasınun
Işkun ayağın tolu çekelüm yine hey hay
Yürekde niçe şerh idelüm gamzeni eyvây
Ayağuna baş komağ içün serv çemende

Geçdi niçe müddet ki karâr eyledi ber-pây
Kanda aparam gönüli ben gözi elinden

Her kirpügi bir ohdur u her bir kaşı bir yay
Al çengüni çengüne vü kânûnunı bekle

Ger diler isen ûd gibi oda yana nây
Bu iş niçe uşşâk arasında olısar râst

Ki âşık ola bî-hôd u ma'şûk ola hôd-rây
Bili ne çeker dilber anı ger bile nolur
Ol çekdügini ger çeke âlem bile nolur
Sen dil diledün ben sana cânı dahı virdüm

Çün bir dil imiş her dü cihânı dile nolur
Bâtın biribidüm bâd-ı sabâyı ana ferrâş

Zülfi gözümün silsilesin ger sile nolur
Di kıyma gözüne ben anı sevdügüm içün

Bu dünyâda bir âşık eğer eksile nolur
Ol nesne ki kıl itdi anun ince bilini

Ben sûhteni dahı eğer kıl kıla nolur
Şol kişi ki bedr ay ile kalmış ola tana

Tana kalasın yılduz ile ay ile nolur
Biz katlanalum karasına yarıyiçün

Dermânını derdi vire gavğâyile nolur
Yârâ aybum diyeyüm lutf u vefâyı severem
Derdümi anladayum mihr ü vefâyı severem
Gözüni göz göreli la'lün içün öldügümi

Hastayam tutma bana dak ki şifâyı severem
Çün seni ben severem dilegün ile birem

Vuslatundan dahı yig cevr ü cefâyı severem
Ger hatâ düşdüm ise tutma bana dak zîrâ
Çin diyelüm hele çohdur ki hatâyı severem
Çün devâ derdünle hem-derdi ola derd virür

Derd içün cân vireyim zîrâ devâyı severem
Ol cemâli ki sever tanrı ben anı severem

Bana yitmez mi ki mâhbûb-ı hudâyı severem
Her gice nâle kıluram tana degin çü ceres

Kapudan taşgaru âvâz-derâyı severem
Şol serâ-perdede ki sen olasın iy dilber

Gül ü mül bülbül-i hôş-perde-serâyı severem
Yine zülfi kemendine dil ile cân esîr olmış
Hayâli gönlüm ilinde yine bu dem emîr olmış
Saçı hindû gözi türkî bili hat ağızı nokta
Bedî' olmaya zîrâ ki mürâ'ât-i nazîr olmış
Lebi şekker yanağı gül anunçündür kim

ezelden
Gül ile şekker-i mısrî türâbına hamîr olmış
Zihî kâdir ki cem' itmiş gice gündüz cemâlinde

Gönüli seng-i hârâ tek teni hemçün harîr olmış
Neyi salmış cemâlinde neyün kulağma mutrib

Ki yanıp odına bu dem hevâsında nefîr olmış
Bîçâre gönül ışkı güzîn itdi ne çâre
Sevdâsına tolaşdı kaçan gele karâra
Gözüm gözini göreli mahmûr u döker kan

Rümmân aşını çeke diler ya'nî humâra
Akl u dil ü cân salalı tâsına nigârun

Nefsüm kamu varlığını utuzdı kımâra
Zülfi kılına cân kuşını bağlamişam uş

Şâhîn gözi şâyed ki meğer düşe şikâra
Yüregi eğer yaraladı gamzesi nola

Cân dahı fidâ olur ise yâra ne yara
Bu lutf ile anber saçunı göreli gice

Yılduzları kara yüzine kıldı sitâre
Aldı gönüli gamzesi vü cânuma aydur

Di akluna k'el-'aklu yekfîhi isâre
Ben niçe kenâra kılayum işbu miyândan

Bu ortada çün hîç kişi irmedi kenâra
Zülfünde garîb oldı gönül hayli zemândur

Eglenimedi başun içün dâr u diyâra
Gözleri yıhar gönüli sordum tutağından

Bir hindû aceb yıhmağa yitmez mi bu şâra
Zülfün beni çoh gice durur kıldı perîşân

Bilünden ola meyl meğer zâr u nizâra
İşbu tarîk içinde renk bulımazuz
İrmege ol renka tarîk bulımazuz
Susamışam lebünle yanaram zemân durur

La'lünle sorışuruz u rîki bulımazuz
Gerçi mecâzdur gözi işveleri bize

Biz râzıyuz mecâza hakîkî bulımazuz
Ben kılmışam özümi lebün yolına şakîk

Dak tutma bize çünki şakîki bulımazuz
Yâkûtun ile göz yaşını la'l idem didüm

Biz râzıyuz bu yolda akîki bulımazuz
Nigârâ niçe gözlerün gönül iline ahalar
Kemîne işve1er ile nemüz var ise yahalar
Kimün etegi girürse ele âşık sorıcağaz

Hele biz râzıyuz tutun koduh ortada yahalar
Senün ışkunı kılmışuz gönülde gizlü ne lâzım

Ki beniz rengi göz yaşı anı dünyâya çahalar
Giriserem kenâriyçün miyânına cefâsınun
Ben ana iricek gerek ırahdan bunca bahalar
Severem seviserem ben ne lâzım kaşları anun

Ki egrilik bilür diyben anı başuma kahalar
Sâkîya tolu ayah ref'-i hicâb ider bu dem
Tolu vir çün ne kılur ise savâb ider bu dem
Sen bize kılma şerâbı kem ki yârun işvesi

Yüregi bağrı komaz cümle kebâb ider bu dem
Lebleründen derdüme sordum devâ didi hele

Bellü budur kim devâyiçün cevâb ider bu dem
Komadı cân u gönül aklı hisâba kim sayar

Câdû-yı mesti gözün ya'nî ki hâb ider bu dem
Gül cemâline hayâdan düşdi şebnem ola mı
Kasdı oldur tâze gülden kim gülâb ider bu dem
Âbı hûn itdi gözümde ben bilürem bî-gümân

Ki tutağı yüregümde hûnı âb ider bu dem
Gözleri ohladı vü lebleri sorarlar kanum

Geh hatâ vü geh savâb u geh azâb ider bu
dem
Rûz-ı rûşen dilese zülfin yüzinden giderür

Büridi zülfin meğer ki mâhtâb ider bu dem
Başumadur saçun sevdâ bu gice
Câna ışkun durur gavgâ bu gice
Göreli nîli alnunda nigârâ

Gözüm ceyhûn gönül deryâ bu gice
Komışdur başını serv ayağunda

Senünle kim geçer ser-pâ bu gice
Senün zülfünde anber oldı miskîn

Lebüne lü'lü'dür lâlâ bu gice
Ele girseyidi zülfün göreydi

Ki uzun ola mı yeldâ bu gice
Ne dirlik ne ölüm uçmağı nider

Gören yârı elin elde bu gice
Zemân geçdi ki mecnûnıyam anun

Men ü leylîyile beydâ bu gice
Lebi ahıtdı gözlerüm kanını

Anunla sorışam da'vâ bu gice
Zihî pervâne ki yahıldı oda

Komadı âşıka pervâ bu gice
Işkından anun cânumuza çâre olursa
Ben eyleyeyüm kendüzümi pâre olursa
Nühüfte ider yüzi kılur cânı muhayyer

Âh böyle muhâlif eğer edvâra olursa
Ol zahme ki urdı gözi cânumuza bizüm

Döyimeye ger hayder-i kerrâre olursa
Bahdı gözi yüregüme âşıkları didi

İş böyle gerek yara eğer yara olursa
Gamgîn ola benefşe perîşân ola sünbül

Zülfeyni anun böyle siyeh-kâre olursa
Derdine anun çâre bulımadı gönülüm

Bîçârelığından ola ger çâre olursa
Câna belâ kılan bili bârı degül midür
Ol bârı yükleden bana bârî degül midür
Yârı çü hak berirresinde susuz olam

Binüm ağızuma yara yarı degül midür
Ben hârı severem zîrâ ki severem güli

Yüzi güline kirpügi hârı degül midür
Yüzi hayâli bir gice gelürse gözüme

Gözüm yaşı yolına nisârı degül midür
Ben öleyüm kudûmı kılur diri cânumı
Bes kîmyâ ayağı gubârı degül midür
Ne el olur nigârînâ ne sâ'id
İkisine dahı hakdur müsâ'id
Saçı kâfir gözi câdû özi türk

Gönülüm ki şehîdüne mücâhid
Ne şâhiddür ki kanumı bilür şehd

Kanum içdügine lebleri şâhid
Gönülüm yüzüne âbid olaldan

Dahı yüzden bu gözüm oldı zâhid
Benefşe râki' vü serv oldı kâyim

Olalı hüsnüne bu bende sâcid
Niçe câna cefâsın iy cânıçuh
Gerçi lutf u vefâsın iy cânıçuh
Niçe bir bu cânuma derd olasın

Özgelere devâsın iy cânıçuh
Lebüne sundum idi didi ki hey

Ben didüm hûn-behâsın iy cânıçuh
Kerçi kıldun yüzüni ka'be bana

Ka'be-i bâ-safâsın iy cânıçuh
Ben özümi yüzünde görürem

Câm-ı âşık-nümâsın iy cânıçuh
Yir ü gök ehli seni severler

Reşk-i arz u semâsın iy cânıçuh
Geh bilün gibi lengerün vardur

Gâh ender-hevâsın iy cânıçuh
Senden ayru gönül harâb olısar
Leblerün ile feth-i bâb olısar
Tâ hayâlün basa gözüme meğer

Yaşum incü yüzüm zer-âb olısar
Azb tutahlarun hayâliyile

Gice gündüz bana azâb olısar
Derdi durur şerâb vaslı serâb

Ol şerâbı bana serâb olısar
Ne ki zülfünde gündüzin gördüm

Ol gözüme bu gice hâb olısar
Ol hatâyî ki zülfi pür çîndür

Hücceti cânuma savâb olısar
Anca aha gerek gözümden yaş

Ki cihân top tolu habâb olısar
Oldum sanemâ râst kadün ile muhayyer
Urdum sanemâ gîsûn ile çerh-i müdevver
Gamzene gönül karşu tutaram ne kılayum

Ger olmış ise tîr-i kazâ bana mukadder
İy şem' benüm rengüm ile eşküme bahgil

Lutf eyle bu meclisümüzi eyle münevver
Kand oldı lebün anda nebâtun eseri yoh
Ben hat yazayum işbu söz üsdine mükerrer
Bilüne girân olmaz ise cân ho fidâdur

Dil diler isen al eğer olmaya muhakkar
Sen bini özünden sanemâ sanma ırah çün

Nakşun gözüme kandayise ola musavver
Bu bâd-ı sabâ niçe girür zülfün uçına

Böyle kala mı işbu cihân işi müşemmer
Ûd âhıra yitdi vü gişi micmeri görmez

Çengüne düşeli sanemâ ûd ile micmer
Ber-der yaturam bunca gicedür senün içün

Bâşed ki seni görem ola mı diyü der-ber
Hutbe niçesi ben aduna ohımayayım

Işkun yüzüme bah ki urur sikke-i ber-zer
Ben kaddün içün serv niçesi diyeyüm râst

Katında bir ağaç ola tûbîyile ar'ar
Nigârâ gamzen ohı uş yüregüme tohınur
Başumda ne ki yazıldı yolumda uş ohınur
Tevekkülî gerek ola bu yolda âşık olan

Gerek ki çöp düşe ol göze ki gişi sahınur
Suya bırahsa ne ki gözgü varsa âlemde

Ki yâr görür özini çünki gözgüye bahınur
Nigâra ışkun odına bir ola yahın ırah

Gişi ki âşık ola ol ırah yahın yahınur
Sa'âdet ile şekâvet ikisi yoldadur
Kimisi birini geyür kimi birin tahınur
İrdi begüm ışk ile cân cânına
Arz ide gerek sözini hanına
La'liyile kana batuptur yürek
Kan ola mı irse gönül kanına
Tanrı bir ü ışk bir u yâr bir
Gele galat iki dir îmânına
Bir nazar itsün saçına dilberün
Ta'ne kılanlar sözüm oranına
Cân ol ola ki dilini oynayup
İrimeye kaddinün imkânına
Derd-i yârum çün olısar der-diyâr olsa nola
Der-diyâr olsam yalunuz derd-i yâr olsa nola
Dilberüm oldı ferîdü'd-dehr işbu dünyâda

Hüsninün ışkıyile dil ferd-i yâr olsa nola
Dilberün çün yüzi ahdur ışk perverlikde bes

Yaşlarum ger surh ü yüzüm zerd-i yâr olsa nola
Yâr merd-i ışk olıcah işbu fânî dünyâda

Kopsa bir güzel dahı ki merd-i yâr olsa nola
Derd-i yârı niçe bir gurbetde çeke bu gönül

Der-diyâr olur ise hem derd-i yâr olsa nola
Bencânı sana aparam göz göre
Cânumı ben câna karam göz göre
Bu ne hayâl ola zihî müstahîl

Gözi yüzünden giderem göz göre
Didigümüz sensin ü olmayıcah

Ben bu hayâtı niderem göz göre
Zülfi yöritmez giceler gönüli

Yüzine gündüz aparam göz göre
Ben ki hayâlünle visâl iderem

Sinün ile dem dilerem göz göre
Ne dil ü ne akl ne hôd cân kodı

Gözleridür böyle karam göz göre
Gözleridür hufte vü dutdum ayah

Hûn-ı cigerden göyerem göz göre
Leblerine hâlümi sordum ki tâ

Nokta-i mevhûmı yaram göz göre
Varlığı saldum sanemün ışkına

Tâ ki görem bâğ-ı irem göz göre
Gözümi ben yüziyiçün sahlaram

Uyır olursa oyaram göz göre
Özgelere virür ise zerre yir

Ben yüregümi yararam göz göre
Göge irürdi duhânı gönülüm cûşdan uş
İrdi sevdâ başa gîsû-yi siyeh-pûşdan uş
Dün gice bendine saldı cânumı gîsûsı lîk

Bu gice bendini diler aşura dûşdan uş
Kanda kulağına sözüm giriser k'altun ile

Dür bulımadı mecâl asılıdur gûşdan uş
Tefrika oldum ise zülfiyile dutma aceb

Cânı tenden aparur ü gönüli hûşdan uş
Şekkerîndür tutağun lîk degüldür arusuz

Gör ki ne nîş çekerem begüm ol nûşdan uş
Va'de-i vaslı serâb oldı vü neler çekerem

Niçe yahın sanur isem anı uş uşdan uş
Yaş yüzüm tolu gözüm kuru ciger boş elüm

Ne belâdur yaş u kuru tolu vü boşdan uş
Bende nola ger olam anber-i zülfine anun

Ki göze göz güneşi gösderür âğûşdan uş
Yuha bulıtda sanasın ki düşer kavs-i kuzah

Al yanahlariyile fıstukî bercûşdan uş
Mey içicek şekeri nukl iderem zîrâ anı

Soraram ögrenürem şekker-i mey-nûşdan uş
Soraram her dem amın la'l-i lebinün haberin

Puhte-i pîr-i safâ sîret-i dil-rûşdan uş
Âşıkda ne iş ki kola şâhâne gerekdür
Âşık bile ki kendüde şâhâ ne gerekdür
Şol göz ki döke şâhı hayâli yalına dür

Bin ta'ne ura katresi ummâna gerekdür
Tarh eylemegil bizi nigârâ işigünden

Bir mûr dahı taht-ı süleymâna gerekdür
Dermân taleb iden sanemâ la'l-i lebünden

Bilmez mi ki bir derd bu dermâna gerekdür
Şol mûrçe pâ hattına esîrgeme cânı

Zîre dahıyise hele kirmâna gerekdür
Bayram ayı tek kim ki göre koşa kaşını

Cânım yarahlaya bu kurbâna gerekdür
Şol hindû-yı hâli çü özin kûyıya salmış

Ol çehde virem cânı garîbâna gerekdür
Lebün gibi meyi yohsa safâsı yoh câmun
Eğerçi derd ise oldur devâsı eyyâmun
Kana bulaş lebine irişe gör iy gönül

Ki kan ile giriser yine elüne kâmun
Yüzini gördün ise cânun oynagıl yolına
Ki gâyeti var âhir bu cihânda in'âmun
Gerek ki ârızuna cân ü akl dil koyıla

Ki serhad anı bilürüz bu rûm ile şâmun
Oda bırah eyüyi yavuzı ki biliniser

Kohusıyile bahâsı bu puhte vü hâmun
Niçe bir zülfün ile bu dili serbâz idesin
La'lün ile gerek uzun işümi az idesin
Rastî serv muhâlif olımaya kadüne

Şol müberka' yüz ile hâsa ki şehnâz idesin
Kıl gibi incel ü pür anber ü müşg it özüni

Tâ ki zülfi gibi kulağına bir râz idesin
Lebünün bir nefesi kân-ı şeker kıldı dili
Bir dem ile niçe bin sa'dî-i şîrâz idesin
Meryem-i bikr lebün her demi bir îsî durur

Kim sana münkir ola ger dem-i i'câz idesin
Sen beni külli fenâ kıla bilürsin lîkin

Hikmet oldur ki fenâya beni demsâz idesin
Yaşumı bahra yitürüp göge âhum çıharup

Geh beni âşık-ı rüsvâ gehî gammâz idesin
Yaşumı kan ciger kanını âb ider gözüm
Yârun hayâlini bana çün hâb ider gözüm
Işk ekdi za'ferânı yüzümde firâk ile

Kurret-i uyûna k'anı sîrâb ider gözüm
Ayı diler ki suda göre işbu çeşm-bâz

Yaş denizine âlemi garkâb ider gözüm
Gayret kılur ki gayrı anun göze gelmeye

Her dem ciger kanıyile seylâb ider gözüm
Hâli bilâl imâm gözi muktedî gönül

Peyveste kaşını dahı mihrâb ider gözüm
Sâhib-kırâna câdû gözün olalı karîn
Çekmiş kemânını gönüle eylemiş kemîn
Uzun ömür ki gîsûlarunla geçürmişem

Saymağa yaraya kamuya la'lünün demîn
Âşıklarun kemi ki benem senden umaram

Ki leblerün kabûl kıla âşıkun kemin
Sâ'idlerüni bana hamâyil kılur isen

Sinün esîrün olmağa ben urayım yemîn
Kaddüne serv kanda hilâf ide biliser

Gîsûn ki hemseridür urur yüzi ber-zemîn
Sad âh u bin nefîr durur sad hezâr dâd
Ki bulmadı bu âlem içinde kişi murâd
Âdem eğerçi hâkîdür anı hevâları

Od ile sunun aralığında virür be-bâd
Senlikden özge sende ne ki var u olısar

Kılmış durur kamusı yaradana inkıyâd
Fakrı sevâd-ı vech kılursan vücûduna
Rûşen ola sana bu ki en-nûru fi's-sevâd
Sat varlığunı yohlığa vü ir bekâya sen

Mevcûdına çü cûd ide kişi ola cevâd
Sözi tavîl kılmagıl olgıl ferîd sen

Ger hâne-gîr-i vahdet isen isdeme ziyâd
Ah inân-ı güsisteyi çün gizleyimezem

Boynına nohdasın toladum her çi bâdâ bâd
Gözleri mey ağızı piste durur
Gül cemâli katında deste durur
Anca ki gözlerinden içmiş mey

Gönülüm uş humâr hasta durur
Zülfi bağıyle ki perîşândur
Delü gönül şikeste beste durur
Deste güldür yüzi vü la'li mey

Lebleri şekkerîne piste durur
Bende yoh nesne ki fenâ irişe

Çün fenânun hulûli heste durur
Hattun ile saçun bu gülşende

Kimi ber-beste kimi rüste durur
Çünki düz olmadı bu hindû saçun

Leşker-i şarkdan şikeste durur
Bu müselsel yaşum kaçan iriser

Âh ki ol inân güsiste durur
Habeşî benleri mübârekdür
Yüzi mukbil saçı buceste durur
Gözi diler ki dile hamle-i türkâne kıla
Zülfi diler bizi bir kıl ile dîvâne kıla
Her kıla bağlamayıncah özini varlığumuz

Zülfünün her kılıyile dahı şâhâ ne kıla
Teni benzetdi kıla kılca bilün iy bili kıl

Tâ ki ne kıla bilür ise anı câna kıla
Gamzesi bende sala dünyâyı ger hamle kıla

Mest ki kılmaya hamle ayığa ya ne kıla
Zülfi miskîniyem illâ ki perîşân geçerem

Ki bu câdû niçe bir ta'neyi îmâna kıla
Bu nokta ağzına bir kıl nazar neden dem urur
Safâyile benine bah ki ka'beden dem urur
Çü oldı gîsûları kohusı perâkende

Benefşe dizde başı müşg yahadan dem urur
Saçı ki seb'-i tıvâ1 oldı ger bir âyetdür

Mufassal anla ki ol niçe sûreden dem urur
Kara gözi dem-i sihri irürdi şuna ki

Ten ile cân özinün bilür ortadan dem urur
Geyik gözine kul olmağa yaraya zîrâ

Niçe hatâyîyise dahı nâfeden dem urur
Di gözlerüne ki aparalar beni binden
Niçe ki binde olam görmezem seni sinden
Ayır nigâra bu kâfir saçunı îmândan

Müşevveş eyleme çıharmagıl beni dînden
Hatâya bini bırahma vü kılmagıl miskîn

Bu müşg ile ki getürür gîsûlarun çinden
Sabâhın ince çıhup gice ince toğaram

Bu ışk âyinin ögrendüm iki ayından
Saçı tuzah gözi oh düzdi kaşları yaylar

Ki cânver apanmaya cânı yayından
Gönül eğer döke bir kan nişe şikâyet ider
Lebinde gördügi demlerini hikâyet ider
Hikâyet itmedi müşg-i hatâyı hîç miskîn
Bu silsileyile ki saçlarun rivâyet ider
Güneş giceyi giderür ü giderimez ay

Yüzünde ay ü güneş giceyi himâyet ider
Yüzün cemâli durur ka'be ana gelen dil

Vücûdı soymaz olursa ulu cinâyet ider
Yürekde gözlerün urdı cigerde hâcet ne

Bu yara çünki onılmaz ona sirâyet ider
Diler ki nûr-ıcemâlüni örte şol gişi ki

Güneş diyüp sanemâ hüsnüni kinâyet ider
Bu tarlığ ile bu lutfı gören ağızunda

Bu memleketde nice da'vî-vilâyet ider
Yoluna oynamağa cânumı yacana mıyam
Beste ben gönüle peyveste aceb câna mıyam
Dutalum gayriyet isbât ide ağyâr bize

Göze göz görür iken vahdeti inana mıyam
Uymayıp gîsûsı sevdâsına anun ne kılam

Böyle sevdâyî vü âşüfte vü dîvâne miyem
Cigerüm kan idenün susamışam leblerine

Bilimezem ki ben ol çeşmeyile kana mıyam
Yasanur gîsûsı gönülümi ağyâr sanıp

Bu sanuyı dahı ya'nî sana ben sana mıyam
Dutalum zülfün uzana ki irişe elüme

Bu işi başa irişdürmege uzana mıyam
Gözün esritdi beni uyhumı kıldı gâlib
Urıcah yüregüme gamzesin oyana mıyam
Ağzına gönülüm hakîr gelür
İkisi vahdet ile bir gelür
Zülfiyile ki ol hevâya gider

Âteşî gönülüm esîr gelür
İştiyâk u firâk u vasl ü vidâ'

Göz kamusıyile karîr gelür
Işkuna gözde taht kıldı hayâl

Bu süleymâna zî serîr gelür
Ka'be-i hüsne sa'y ider âşık

Ki mugaylân ana harîr gelür
Ger hayâlün nazîrdür yüzüne

Nişe gözüme bî-nazîr gelür
Buluram iziyile kandayise

Zülfi miskîni ki abîr gelür
Varlığum dahı yine dilberümün sâyesidür
Öleyüm anun içün k'anı bana sayasıdur
Işkı taladı benüm varlığuını câna didüm

Sabr kıl atlusı gelsün bu henûz yayasıdur
Dürd ayağını tolu vir içelüm iy sâkî

Dil anun serhoşıdur u yine ol ayasıdur
Zülfüne şûriş ile sırrumı didüm bu gice

İllâ âşüfte durur dünyâlara yayasıdur
Kim ki ol râst yörimez reh-i uşşâkı yakîn

Ben nühüfte diyimezem kamunun mâyesidür
Bilüme müşg saçunı şehâ kemerlenürem
Niçe ki gamzen oh ura cigerde ferlenürem
Şikeste zülfüne niçe ki tolaşa gönülüm

Adûnun urıcağaz kalbine zaferlenürem
Sözüm lebünden i dilber olur ise şîrîn

Nola çün ağzunı anıcah şekerlenürem
Gönüli âyine kılup güneş yüzüne senün

Kaçan ki karşu dutam elbete kamerlenürem
Yolunda şükr ile sabra çü cân kuşandı kuşah
Gem feriştelenürem ü geh hacerlenürem
Ne mâyedür ki bu edvârda nevâsı yoh

Irâka varsa müberka' ben ana nerlenürem
Nazarda gerçi ki yohdur vücûdumun kadri

Bu yoh varı dahı öldür ki ben nazarlanuram
Kılur beni ser-i zülfi esîr bir kıl ile

Eğerçi ben dahı bu ortalıhda serlenürem
Hüner lebüne müsellem ki ölü diri kılur

Ben ana virmeg ile cânumı hünerlenürem
Dil niçesi söylesün dilde ne dil var durur
Hâli gerek anlaya kimde ki dil var durur
Odun ile cân gerek ki olayidi hevâ
Kendü yalunuz degül âb ile gil var durur
Niçe ki var varlığum kılca visâl ummazam

Niçe visâl olısar ortada kıl var durur
Kıldı kaşun eyledi bini hilâl iy begüm

Görmeyeli anları gözüme yıl var durur
Benligi gerek ala komaya bende nigâr

Bende dimekden âhır nesene bil var durur
Eyle yahışma yâra ki olasın cümle ol

Görmek ü dimek gerek göz ile dil var durur
Âyinede gördi hâl didi ki rûm ilidür

Nirde ki fülfül ola hem rûh ü fil var durur
Kişi ki sevmeye sini i begüm cânı mı var
Depelerlerse anı şer' ile di kanı mı var
Küfr ü îmân dutalum zülfün ile yanağunı

Anlara tapmayanun di bana îmânı mı var
Merdümün ne işi var ki gire âşık gözine

Gözde ma'şûkadan özge dahı insânı mı var
Seni gören seni koyup kimi seve diyesin

Dünyâda sencileyin âdemün imkânı mı var
Işkdur cümleye geldi bize ger artuğ ise

Nidelüm bu gelenün dirhem ü mîzânı mı var
Su ki serv ayağına yüz yire urur neyiçün

Kad-i servün gibi bârî iki rümmânı mı var
Rahmetün yağmurını dembedem umaruz i şâh
Kimsenün sencileyin haznede ummânı mı var
Tutsağ olmah yüzüne cânumadur her dü cihân

Anberîn silsile vü sîmde zindânı mı var
Derdüne düşene dermân yine derdünden olur

Derdüne virsün özini dahı dermânı mı var
Zülfüne tolaşanun yolı dirâz ola gerek
Piste-i la'lün ile zahmeti az ola gerek
Her ki şeh nâzını cânıyile eyleye kabûl

Kanda seyr ider ise ana hicâz ola gerek
Işkı tonın gişi ki teng geye cân tenine

Nirede yörir ise câme be-zâr ola gerek
Serv-i âzâd gibi her ki koyup bâr ü berin

Baş kaya yâr yolına ömri dirâz ola gerek
Cân özinden geçe bile velî ondan geçmez

İnce yoldur bu hevâ yolı cevâz ola gerek
Ger boğuzlarsa hezârân kez gönüli şol nigâr

İ'tirâz itmek çü olmaz ihtîrâz ola gerek
Nükteler ki nokta-i la'l-i lebün ile gider

Sinün ile bizüm ortamuzda râz ola gerek
Dil diler ki zülfün ile bir resen-bâzî kıla

Kasdı ol ise bu ipde cân-güdâz ola gerek
Fakruma olmış fakîr ol u gınâdandur ganî

Nâz iderse ol bize bizden niyâz ola gerek
Gözleründen esrimişdür hamr u hammâr
epsem ol
Raksa diler ki gele bu sakf ü dîvâr epsem ol
Leblerinden nûş kılduh bâdeyi dilekçe biz

Ele girdi hele şimdi dem-i attâr epsem ol
Kılmagıl hergiz şikâyet yâr ile ağyârdan

Ne görürsen yârdur yoh durur ağyâr epsem ol
Dil mi diler ki dile iy dil dilegini dile

Gamzeyi özün sımarla çâr u nâçâr epsem ol
Şöyle ger şekker dilersen âleme erzân ola

Yüregümi kan dilersen dinme zinhâr epsem ol
Dil mizâcı hârdur şekker anı oda salar

Kılmagıl la'l-i lebi sözini tekrâr epsem ol
Bu güneh midür ki tohm-ı ışkı cânda ekerem

Ben olayım ortanuzda ol günehkâr epsem ol
Gözlerün atar cânuma kıl yara
Cân senündür ne gerekse kıl yârâ
Dil dilersin yoh dimege dil mi var

Yoh dirîğum dil diletsen dil yârâ
Sil bu gözüm yaşını silsiledür

Ben delürdüm silsiledür sil yârâ
Dil piyâdedür rûhun noktasına

Filfiline döyimedi fil yârâ
Kılca eksük bulmadı sende gönül
Çoh tefahhus eyledi kıl kıl yârâ
Bu hastaya lebüni çünki sen şifâ kıldun
Ne lâzım idi ki hecr ile bin cefâ kıldun
Didün ağızun ile ki yaşunı hûn idem

Yaşun uzun ki bu va'deye hoş vefâ kıldun
Hezâr hacle bin umre ömürüne yazıla

Kaçan ki hâcî-i ışk ile bir safâ kıldun
Şol iki câdû gözi merdümi sini gözedür

Ne lâzım idi ki zülfinde ihtifâ kıldun
Lebine düşdün ü kan saldun iy delü gönül

Bu devr içinde bu noktaya iktifâ kıldun
Komadı hecrün yüregümde ramak
Kiçi barmağun kılalı ayı şak
Hall-i yâkut ile gözüm ışkunı

Yazmağ içün soldı yüze zer varak
Göz yüzini yüzi nûrıyle görür

Ol hadîka nûrıdur nûr-i hadak
Hak işitdi gördi sende göz kulah

Sende hod ne olısardur gayr-i hak
Hüsni hattât olalı vardı gönül

Ki bir iki harf ala her gün sebak
Subh bu mektebde yanlış ohısa

Her seher vâcib olur ana felak
Hattına bağlandı gönülüm benüm

Nişe zülfini kılur oldı kalak
Subh-dem girdük gülistâna meğer

Ki hayâdan kılmış idi gül arak
Ağzı bili ol işâret bu sarîh

Fânî olmahlığa kıldılar yasak
Lebünde îsî-i meryem dahı hayât iledür
Cemâlünün sadakâtından ay zekât iledür
Hayâli gözüme kaçan ki giç gele tîzçek

Gönülüm âhın eyerler ü ana at iledür
Eğerçi teng dil olursa ağzı olmaya ayb

Çü hattı hindû saçından ana berât iledür
Gönülüm odlara yandı vü söyinmegi yoh

Eğerçi her gözüm üsdine bin furât iledür
Niçe ki şeş ciheti bağlar ise gönüle akl

Ne fâ'ide gözi bîrûn-ı şeş cihât iledür
Ağzunı anmağa sanemâ çün mecâl yoh
Yohdur gümân ki kıl bilüne ittisâl yoh
Al itdi yanağun ki yüregümi kan ide

Bundan latîf âlem içinde hôd al yoh
Ağzun kan itdi yüreği bilün tenümi kıl

Hüsnünde hîç hûba begüm kîl ü kâl yoh
Çün hatt-ı istivâda durur hüsni güneşi
Işkum ile cemâline anun zevâl yoh
Ağzundağı gümânuma hîç irmeye gümân

Bilündeki hayâlüme hergiz hayâl yoh
Binümle bende sâbit eğer kılmaram firâk

İkimüz ortasında nigârâ visâl yoh
Gamzesi müşg ile suvarur ohı demrenin

Yürekdeki yaralara hîç indimâl yoh
Aklun dimâğı kurudur u dil dili yanar

Ayn-ı hayât çeşmeden özge zülâl yoh
Kim âşık ise geçsün ahır noldı özinden
İş toğru gerekdür ne kopısar bu uzından
Gözümüze kan ırmağı eksük mi olısar
Çün bağlamışuz bendini biz aslı gözinden
Yüzi suyı oldur gözümün k'ahıda ırmah

Her dem döke yüzi suyını suyı yüzinden
Âşık dili gerek ki saça odı gönülden

Sözi belüre niçe ki söyleye sözinden
Bişdi yüregüm od dahı olmazsa ne hâcet

Dilber harekâtı sekenâtiyle tuzından
Zülfinde neçün düşdi gönül çîne mi dirsin
Ol çîne irişmeyene açına mı dirsin
Ankâsın âhır kâf ilinün saydına cehd it

Bir dâne-i dâma dahı sen çîne mi dirsin
Şol yârı tapar kim ki taparsa kamu dînde

Kimi büte tapar kimi haçına mı dirsin
Ol cem' kılur mâlı ki her yana tağıtmaz

Hôca ola her kişi ki saçına mı dirsin
Leylîde taleb olmasa mecnûna gönülden

Yol bulayidi gözleri köçine mi dirsin
Dil zâhirîmise ağızı yolına anun

Taşınayidi bâtını içine mi dirsin
Göz yüregi kan eyledi vü oldı tolu kan

Uğramaya insan dahı suçına mı dirsin
Dil gözüne vardı vü anı dutdı ohına

Rahm ide hatayî gözi çü çine mi dirsin
Kurbân diledi cânı kaşun bayramum oldur
Didüm ana bu nükteyi koçına mı dirsin
Kopmadı sencileyin âdem olalı begüm
Ahmadı hîç gözde kan bu dem olalı begüm
Kadduna toğruyiken oldı perîşân gönül

Böyle sücûd itmedi bil ham olalı begüm
Âh yahardı oda varlığumı dembedem

Şükr ki sâkîn durur göz nem olalı begüm
Diher ile derhemem zülfiyile verhemem

Olmasa verhem gerek derhem olalı begüm
Gîsûsına tolaşıp bâd-ı hevâya turur

Yüzde hayâsıyile şebnem olalı begüm
Dil oynayalum yâr yolına cânı degül mi
Ol dil ki cânın oynamaya cânî degül mi
Ol güni ki diler idük elümüze girdi

Yağmaya virelüm kamu dükkânı degül mi
Zîre nişe kirmâna apara dil-i âşık

Zîreye dahı saymaya kirmânı degül mi
Koç ile öküz ü devenün kanına girme

Varlığı ki virdi sana kurbânı degül mi
Bir mûrçeye ger nazar ider ise şol göz

Gözine getürmeye süleymânı degül mi
La'li lebünün noktasını şerh ider isem

Oda yahalar defter ü dîvânı degül mi
Zülfün karanulığı içinde gezerem ben

Zulmetde olur şerbet-i hayvânî degül mi
Zülfine tolaşıp yüzî şemsine irişdük

Tecdîd kılalum yine îmânı degül mi
La'l-i lebüne karşu dizin çöküp içelüm

Yidi deniziyile bu ummânı degül mi
Her lahza tecellîsiyile bir sanem-i bikr

Niçe ki kız ise bize erzânî degül mi
Ağyâr ile olur niçe mey sâf ise dürdi

Biz sâf idelüm aynuna a'yânı degül mi
Fakr oldı sevâd u ana yoh kimse mezîdi

Yek-reng idelüm bu kamu elvânı hegül mi
Tûbî diyelüm boyuna ki hoşlığı vardur

Depretmeyelüm serv-i hırâmânı degül mi
Şekker lebünün nukli şehâ piste nedendür
Şol iki hilâlün başı peyveste nedendür
Serv kadünün fitnesi ber-haste neyiçün

Gözde saçı sevdâları binşeste nedendür
Gamzeleri cevşen deler ü yüregi yarar

Gözleri gem esrük ü geh haste nedendür
Zülfinde anun anber-i ter oldı tama'-hâm

Yüzinde kızıl gül olalı deste nedendür
Gönülleri miskîn idüben bendine salar

Gösderür iken özini işkeste nedendür
Sevdâyile gîsûsı dili çün delü kıldı

Bağlamağa şimdi anı dil-beste nedendür
Şestindcânun beste ne ki cânı var ise

Bî-cân ola dâmından anun ceste nedendür
La'li meyiyle gönül bî-haber olmış durur
Zülfi hevâsıyile derbeder olmış durur
Zülfi kad-ı servine çünki ayahdaş durur

Serv-i hırâmân ile serbeser olmış durur
Var şu'ab-ı hüsnünün tûlı velî cümlesi

La'l-i lebünde şehâ muhtasar olmış durur
Gûşe-i çeşmem durur yâr hayâli yiri
Hayli zemân konmadı zîrâ ter olmış durur
Geldi bu uşşâka ki verziş-i ışk idelüm

Tâ biline âleme her ki er olmış durur
Münkesir olur saçun bâd-ı hevâdan şehâ

Yil dahı bârî neçün harf-ı cer olmış durur
Yağmacı gözlerinün vasfı dile gelimez

Bî-haber ider dili bâ-haber olmış durur
Eline sundum güli öpdi vü virdi bana

Pes cigerüme devâ gül-şeker olmış durur
Gözleri dil ilini aldı vü geçdi câna

Rahm gerek gönüle reh-güzer olmış durur
Sen sanma ki ben dünyâda bes yârı severem
Yârdan haberi var ise ağyârı severem
Ayyâr idi gönlüm ü gözüm gönüli yindi

Var gözde yiri fitne-i ayyârı severem
Kaddün göreli raksını terk eylemedi serv

Vecd ehli çü oldı bu sebük-sârı severem
Göz kanıyile yüzümi yuram anun içün

Ki yâr hayâli yolını arı severem
Çün ben leb-i la'liyile îmândan uram dem

Nişe ser-i gîsû-yı siyeh-kârı severem
Gözüni imâm idiniben kaşuna karşu

Mihrâba sücûd itdüm ü zünnârı severem
Sevdâyisiyem gîsûlarunun u müferrah
Matlûb durur la'l-i şeker-bârı severem
Cânum isen noldı çün cân-ı cihânsın begüm
Bu dil-i vîrânede genc-i nihânsın begüm
Serv-i hırâmân mıdur gözüme karşu geçen

Ömr misin iy sanem ki güzerânsın begüm
Bend ise yılduzum dutmagıl anı aceb

Mâh ile iy şems sen çün be-kırânsın begüm
Didigi sensüz şehâ ehl-i hevâ dilemez

Cânı aparduh sana çün nigerânsın begüm
Baş nola ki dil dahı baş durur cümlesi

Ayağun içün zîrâ baş serânsın begüm
Ben özümi terk idüp ışk ile bir olmışam
Mürvete sığar mı ki bâd-ı girânsın begüm
Işk bahârını sen kılmagıl âhır be-bâd

Gerçi ki ışk ehline bâd-ı hazânsın begüm
Gönül varın oda urdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Kaşun peyveste yay kurdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Fenâ oldı bu hûnîn dil ki kandur varlığı anun

Ki la'lî dürcini gördi ta'âlallâh ta'âlallâh
Gerek ki sala odına özini anber-âsâ ol

Ki ûdı oduna urdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Lebüne hod fenâdan özge yol yohdur aceb

budur
Ki dil bu yola yol sordı ta'âlallâh ta'âlallâh
Giriftârı degül midür ne ki var ise varlıhda

Saçıyla bir tuzah kurdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Cihâna saçdı bir tohmı ki oldur mâye-i gavgâ

Çü derci harca olurdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Buyurduğı olısardur baş açup isdemek gerek

Olacağını buyurdı ta'âlallâh ta'âlallâh
Göziyile gönülümün sakâmetin mi diyem
Yâ kâmetiyile cânun kıyâmetin mi diyem
Kolunda mûsî-i imrân mu'cizesini mi

Lebünde îsî-i meryem kerâmetin mi diyem
Gözün sakâmetini mi humârdan diyeyüm
Ya inhirâf ile kaşun selâmetin mi diyem
Cemâ'atun yoluna cânın oynaduğın mı

Ya koşa kaşuna gözün imâmetin mi diyem
Tapuna irmeyiben dönicek yine tapuna

Udûl-i cevri rakîbün melâmetin mi diyem
Yüregüm kanlu göziyçün kana gelmez
nideyüm
Zülfi kâfirdür anun îmâna gelmez nideyüm
Câna geldi gönülüm tâ irişe leblerine

Teng-dil oldı ağızı câna gelmez nideyüm
Hindû çerisini hüsnün yasamış yidi bölük

Akl ile cân u gönül çün sana gelmez nideyüm
Bilde gönülüme kaşda cânuma yohdur eser

Çün alarun haberi bu bana gelmez nideyüm
Yüregi kan idiben gözüni ohır gönülüm

Bu ne türlü çîn olur ki kana gelmez nideyüm
Nesene yârdan özge gözüme gelmez
Yil dahı bu hevâda tozuma gelmez
Kana girem diyü hayâli gelimez

Kana ol dem girür ki gözüme gelmez
Dilerem gönüli saçından ayıram

Delü zencîri oldı sözüme gelmez
Rengi yanağumun göreli yanağın

Çoh zemândur kaçar u yüzüme gelmez
Dür döker gözlerüm nigârâ dişünçün

Bu kadar aybı var ki düzüme gelmez
Mestlikdür kılan kamu işi k'ansuz

Bir dikük talı dahı özüme gelmez
Girü kalanın anla cehd ü cidd ile

K'ol me'ânî benüm rümûzuma gelmez
Ne hastadur gözi ki cânuma mu'âlic olur
Oha dutar anı ki ol hevâda hâric olur
Gice firişteleri sanasın bu gîsûları

Kimisi dâric olur u kimisi âric olur
Tarîk-i silsileden göz gereg idi ki göre
Ki hüsnüne gicelerince bin me'âric olur
Yüzine lutfı delîl olmayınca dil varımaz

Eğerçi saç sağışınca ana menâhic olur
Nigâr eline yiridür kılur isem bûse

Ki mâliş ider eğer gîsûdan havâric olur
Gözüm şaçun gibi kan yaş müselsel ide gerek

K'akıtmayan geyigün göbegi nevâfic olur
Gönül ki düşdi saçuna dahı kaçan çıhısar

Medâhil anlamayana niçe mehârîc olur
Gösderür isen şâhâ aç indi bana sîne
Gamzen ohına tutam atgıl sınamasına
Behrâm eğer göre kaşun yasını şâhâ
Hergiz atımaya oh elde yayı yasına
Gözlerün ahıncısı dilde komadı tâkat

Am göriben âhır merdüm bunı basına
Dün gice hayâlinün izini basa vardum

Gîsûsı kohusiyle yol buldum obasına
Hâşâ ki ola gönlüm zülfün he şûrîde

Ma'şûk ile âşıkun kıl girmez arasına
İrmeyeli la'linden gönlüme müferrih hîç

Merhem yazımaz oldı dildeki yarasına
Gözleri oha dutup oldı dili zülfinden

Hîç kişi inanmasun çerisi karasına
İy niçe miskîn gönül olmış saçundan hâksâr
Viy niçe sevdâyî cânlar k'andan olmış bî-karâr
İhtiyârum çünki yoh şol ihtiyâra irmege

İhtiyâr oldur ki kılam bunda terk-i ihtiyâr
Târumâr olduğumı dutma aceb şol gîsûdan

Her bölügi bir çeridür anun u her târı mâr
Kanlu yaşı ışk eri niçesi gizleyi bile

Bahıcah pes bellüdür gözde ki yüzinden ahar
Işk eri bu hâkiye irdi suyın kıldı hevâ

Bu hevâ odına yandı vü duhan oldı buhâr
Ârdan gel ârî ol u nâmı nâmî kılmagıl

Ehl-i dil katında olur nâm ile nâmûs âr
Gizlemegil hâlüni şâhâ ki ol hem dânedür
Dîn-i islâmun içinde câyiz olmaz ihtikâr
Leblerün bini fenâ kılmağa va'd itmiş idi

Zülf ile işüm uzandı hadden aşdı intizâr
Şol bilünden ki yarar incelig ile yüz kılı

Dutayım ki mû-şikâfam niçesi bulam kenâr
Niçe niçe ser-i zülfünde pîç ü tâb olısar
Yürek toluça şerâb u ciger kebâb olısar
Gönüle gâh cemâlün gelür ü gâh hayâl

Dü padişâh ile bu il dahı harâb olısar
Gözüm yaşı ki suyidi lebünle döndi kana

Acebleme yüregüm kanını ki âb olısar
Susamışuz leb ile yâdına tolu içelüm

Şerâb dahı gözümüze çün serâb olısar
Devâ-yı dil çü lebinden soram tarîk-i akl

Budur ki söylemez ise dahı cevâb olısar
Hezâr defter ü dîvâna sığmaya ışkum

Sanur mısın ki anun şerhi bir kitâb olısar
Nikâb dutma nigârâ ki gözlerüm yüzüne

Bahamaduğı dahı yine hem nikâb olısar
Tâk-ı ebrûda oturmış türk-i tîr-endâzı gör
Fitneyi göge yitürmiş turra-i serbâzı gör
Aklı yolından azan toğru yola hem ol düşer

Cehd kıl aklun var ise sen bu yoldan azı gör
Gözlerün gammâz olıban hâlümi yâra çahar

Dilberüm âdil degüldür hôş görür gammâzı gör
Sîne-perdâz olmağ içün yahdı varlığın oda

Bu kafesde bir nazar kıl cân-ı âteş-bâzı gör
Yüzi hôd yandurdı bini şeşdi sîne bendini

Sînemeg içün beni mi işbu sîne-bâzı gör
Güldür yüzün nigârâ lebün hôd şeker durur
Sevdâyı gönülüme eker gül-şeker durur
Sözi mutavvel eyleyimezem saçun ile

Ağzunda nem ki var ise hôd muhtasar durur
Merdümligi gözünden umaram nigâra ben
Ben kul olam gözüne ki sâhib-nazar durur
Işkumı sûretüne gönülünde eyle nakş

K'ana zevâl yoh zîrâ nakş-ı hacer durur
Bini özinden ayru göriben cefâ kılur

Ol bî-nazîri gör ki ne mühmel nazar durur
Gönülüm gîsûlarun bağına dîvâne gider
Görmedin kılca cefâ noldı ki dîvâna gider
Cânı hoş sahla saçundan ki gelür ârızuna

Kâfiristânı koyup sıdk ile îmâna gider
Bağladun gönüli saldun bu zenahdân çâhına

Gör ki zindâna şeha niçesi rindâne gider
Leblerine gözi cân getürür ü bende gönül
İşbu meyhânede her dem bu harîfâne gider
Cân ile akl ü gönül varlığı cânâna fidâ

Neyi ki isder ise ışk ile cânâna gider
Gözünün zâviyesinde göreli merdümi dil

Hasta olduhça hem ol gûşeye mihmâna gider
Subh-dem hasta gider idi gîsûsına didüm

Gör ku dermânde ki ne derd ile dermâna gider
Dün hilâli kaşunı göri didi şîr-i felek

Ayağı tozıyile koç gibi kurbâna gider
Bu senâyile senâyî çü sen ayı görimez

Ger sözi fârisîdür söz hele selmâna gider
Ne cânsın sen begüm bu cân içinde
Ki tevhîd oldun uş îmân içinde
Ne dermânsın ki derdün zehr-i kâtil

Ne nûşîn derdsin dermân içinde
Bu akl cevheri dil-teng düşdi

Çü gördi lü'lü'yi mercân içinde
Saçun çevgân zenahdânun durur gûy

Sen apardun topı meydân içinde
Gözümün aydını şâhâ yüzündür

Ki nûr-ı aynsın insân içinde
Ne sorışmah durur şol lebleründe

Eğer buldum şeker ben kân içinde
İki kardaş ola mı leblerün tek
Ki leb-ber-leb dururlar kan içinde
Sözüm göge yite ger kaddüni ben

Ögersem nazm ile evzân içinde
Ne zâlim câdûlar şol hûnî gözler

Ki gözler cânı bu mîzân içinde
Tapundan mümteni' olmah ne vâcib

Çü yoh sinün gibi imkân içinde
Yüzün mâhiyyetin sâbit ideydük

Çü yoh aynün gibi a'yân içinde
Mevc urur gönlüm denizi yine hayrândur neden
Gözlerüm çün ebr-i nîsân oldı rîzândur neden
Gözlerüm kanlar döker ü leblerün kan somurur

Kaşlarun peyveste ya'nî toğru mîzândur neden
Raks ider şa'run senün her yile ber-bâd-ı hevâ

Feth-i bâb-ı şi'rdür bu nazm-ı evzândur neden
Dil saçunla ağuzundandur perîşân oldı teng

Hücre-i gamdur gönülüm beyt-i ahzândur
neden
Cân bilünde ki girândur yoh durur ana mahal

Ağızunda niçe ki teng ise erzândur neden
Benizüm oldı saru ışkun hazânında begüm

Bu hevâyile vücûdum cümle lerzândur neden
Gözlerüm ceyhûn-i hûn olub aharlar her yüze

Bu yürek bir çeynem it ortada sûzândur neden
Sâkî sabâha degin ele sun ayakı sen
Saygıl ganîmete bu nefes ömr-i bâkî sen
Gözlerünün meyiyile esrit bu cânumı

Kıl tatlu la'l-i leblerün ile mezâkı sen
Peyveste göz durur sanemâ kaşda gözlerün

Hâlî kaçan kodun i begüm işbu tâkı sen
Bedr-i cemâlünün sanemâ yoh muhâkı hîç

Benzer muhâka ki gemişürsin muhâkı sen
Zülfüni ko ki bâd-ı hevâyile oynasun

Berkit nigârâ bizüm ile ittifâkı sen
Gönlüme bin ki hüsnüni göklere irüre

Câyiz midür begenmeyesin bu burâkı sen
Ol binden ayrılursa cânum tenden ayrılur

Dutma sebük yüregüme işbu firâkı sen
Niçe bir ışkı odı bini yahar
Niçe sevdâ-yı zülfi başa kahar
Cânı lutf ile hôd lebi aparur

Gözleri kaşda göz durur ki bahar
Göze ağzun hayâli geleliden

La'l ile lü'lü' ırmah oldı ahar
Perde kıldum kanı saru benize

Bu dahı bedter oldı ışkı çahar
Yüregüm göyner oda ağızunı
Ur ağızuma gör ki niçe kohar
Şâhâ lebüne almış bu cân ile ten teşne
Ol teşne kanuma vü ol teşneye ben teşne
Her nesne ki bende var ser cümlesi sendedür

Bilsem ki nedür ol ki ana olasen teşne
İy kanuma susamış kızardımaz ışkı

Kan sana susamışdur iy bu kana sen teşne
Merdâne direm bir söz merdâna bu ışkumdan

Ben kulıyam ol câmun k'ana ner ü zen teşne
La'lüne nigârînâ ben teşne yalunuz mı

Teşne degül irmeyen hem yine iren teşne
Arz itme bana dünyâ metâ'ını yoh tanum
Urdum saçun ile ışk semâ'ını yoh tanum
Cân eyle düşdi hüsnine şol bedr yüzünün

Güneşden idinürse kınâ'ını yoh tanum
Ben sini severem dahı nesneni sevmezem

La'lün şekerden açsa fukâ'ını yoh tanum
Zülfün bini biline çeker leblerün komaz

Bâ-în-heme çeker bu nizâ'ını yoh tanum
Sen ganîsin âşıkun dervîş mi
Bî-dil ü sevdâyî vü dil-rîş mi
Da'vî-i îmân idersin iy gönül
Sevdügün ma'şûka kâfir-kîş mi
Lâsını illâ sanur gönlüm benüm

Lâ lebinden cânumuza nîş mi
Yalguzekdür yâr ü hîşi yoh

Anun bizi dahı isder ol bî-hîş mi
Işk elinden dâd diler bu gönül

Bize gerek özgelere mîş mi
Kimdür ol ki ayağunda ser komaz
Gözden incü vü yüzinden zer komaz
Şöyle ki gamzene ben yürek kodum

Dünyâda hîç kimsene mermer komaz
Işkı ol yârun hakun bünyâdıdur
Kendi bünyâdını ol ebter komaz
Ben kızartmah dilemezem bu sırı

İllâ nidem bâde-i ahmer komaz
Derdün ile zehr içerem dün ü gün

Ölmege la'l-i leb-i şekker komaz
Işkı ne büt kodı büt-tirâş

Büt-şiken çün irdi hîç âzer komaz
Her dem ölüp dirilürsin aç gözün

Bir nefes hôd sini hîç mahşer komaz
Işkı keşşâf oldı sevmüz örtülü

Kimsenün bilinde ol meyzer komaz
Işk odına varlığundan kes ümîd
Kopıcah kimsede huşk ü ter komaz
İy kemâlin isdeyen noksân degül midür sana
Kâmunı dildükleri ihsân degül midür sana
Gelmeyen îmâna hâlini sana didükleri

Er isen insafâ gel îmân degül midür sana
Rûhı ki ulvî durur bırahmagıl bir çâha sen

Sende mürvet yoh mıdur mihmân degül midür
sana
Hâkîyi arşı düzersin dahı nâzlanur mısın

Böyle bâzâr iy delü erzân degül midür sana
Dek harîm-i ka'be-i ikbâle irürgil beni

Virdügün varlıh -şehâ kurbân degül midür sana
Yüz cemâli zülfinün vardur ki şemsün kılı yoh
Şekkerün sözün ile hôd hîç kâl ü kîli yoh
Servde cân kanı ki hemser kaddün ile

La'lün ile pistenun hôd ağzı vardur dili yoh
Gözünün ta'lîli içde taşda zâhirdür şehâ

Nergisün ol illeti var ise hôd ta'lîli yoh
Vesmden güneş cemâlinde su'al itdüm didi

Mısr-ı hüsnümi görenler dimesün ki nîli yoh
Dehr nat'ında cemâlün yek-süvâre şâhdur

Hûblara ruh ber-zemîndür esbi gitmiş fîli yoh
Düşdi gönül ince bilüne ya kıla bârî
Fi'l-cümle ne sevdâ kıla ya ne kıla bârî
Bâd-ı- seherî nakl kılur müşg kohusın

Urma anı verhem ne koyuna kıla bârî
Ûd olur ise odına cânum zihî demdür

Hîç olmasa yâr micmerine yakıla bârî
Sâkî etegün çerme yinün ile ayah dut

Sâ'id ele ger girmez ise sâk ile bârî
Dünyâyile bilmez ki nesin bin dem urursın

Çünki dem urursın şeh-i müştâk ile bârî
Pervâne gibi yanmağıdur câr u cübbesi

Her ne ki kıla dil yine yana kıla bârî
Ol hûn-ı cigerden kanısar evvel ü âhır
Kanmağ içün ol cehdini kana kıla bârî
Lebünden bûse apardum nigârînâ ne kan oldı
Ki câna câdû gözünden bu fitne nâgehân oldı
Koruh tek şemsi odına eğer yanmaz olur isen

Halâvet bulmayısarsın hezârân imtihân oldı
Gönülüm tengdür dirsem düşer la'lüne bir

nükte
Tenüm kıldur diyeyüm çünki sözüm der-miyân
oldı
Cânum ireli sen câna sanasın câna irdi ten

Tenüm dahı bu vuslatdan yakîn bildüm ki cân
oldı
Gönüli leblerün oldı dutarsam yoh mıdur
hakkum
Ki ol ser-geşte hayrâna zemândur ki zamân
oldı
Acâyib gamzesi vardur ki uralı cigerde oh

Kadüm oh gibi toğruyken kaşı gibi kemân oldı
Cânın cânâna terk iden birini bine degşürdi

Cânını kim ki tardındı yine ana ziyân oldı
Hevâ açdı hevâ sırrın gice gitdi vü subh oldı

Dahı şekkün mi var sinün bu sır çünki ayân
oldı
Firâkun odıyıla ben nefîr ayıdur isem
Cihân yigidi kamusı karır ayıdur isem
Bu fülfüli benünün dildegi harâretini
İki cihân u felekler erir ayıdur isem
Nigâr zülfi başını ki meşrebi birdür

Vücûd-ı her dü cihân ola bir ayıdur isem
Gönül oğrılığa vardı ârızına

Saçında ola müebbed esîr ayıdur isem
Gönül ki düşdi işiğünde toprağa şâhâ

Kılalar anı kan ile hamîr ayıdur isem
İçümde yandı od u başda bişdi yüz sevdâ

Ola mı ayb adunı nâ-güzîr ayıdur isem
Tenüm ney oldı hevâ toldı anda gâyetde

Nola sıfatunı ben bâm ü zîr ayıdur isem
Gamzen nişe bu âşıka bir tîri esirger
Zülfün neyiçün delüye zencîri esirger
Yahdı beni odına işüm olmadı altun

Işkı nişe bu bakıra iksîri esirger
Meşşâta şaçın gizledi yüzi yöresinden

Ol fitne meğer leşker-i keşmîri esirger
Ben kendü vücûdumı fidâ kılmışam ana

Turfe bu durur bana ki şemşîri esirger
Öldürmeg ü diriltmek anun eline kaldı

Ta'cîle kadem basmaz u te'hîri esirger
Ben kul olayım lutfına ol dilberümün ki

Mahbûbı durur hâlis ü tezvîri esirger
Atma yürege gamzen ohın kan degül midür
Her dem bu kasdın eyledügün cân degül midür
Bir cür'a la'l-i leblerün ile sunar isen

Miskîn kanı kurımışa ihsân degül midür
Haşre niçesi münkir ola cüz ki bî-haber

Kaddi kıyâmet ü kaşı mîzân degül midür
Ne fitnedür ki gözleri kılur bu devrde

Kaşları hâcib ü yüzi sultân degül midür
Âşüfte ola gîsûsı küfriyile gönül

Güneş cemâli aydını îmân degül midür
Didüm gözüme altunı döşe vü la'li saç

Yârun hayâli gûşede mihmân degül midür
Îd ayı toğdı gözüne uyduh nemâz içün
Bu kîş içinde koç dahı kurbân degül midür
Hattuna ki çü mûrçedür gülde iy nigâr

Cân ger virürse zîre be-kirmân degül midür
Lâyık degül ise sanemün ışkına nola

Ben katreyem mahabbeti ummân degül midür
Sâkiyâ yine bize bir toluca bâde gerek
Bu deme irmeyiben baş vireler bâda gerek
Kim ki dil-şâdı sevetse kıla şat gözi yaşın

İrüre yaşları ayağını bağdâda gerek
Pâzişâhı sevenün sabrı gerek ki çoh ola

Hoş tahammül kıla ol dâd ile bidâda gerek
Bili bağlu yüzi bürka'da vü saçı pür bend

Yalunuz serv-kadini sayam âzâde gerek
Şeh kulıyam anı kim ki gereg ise bilür

Beni kul eylemege bir şeh ü şeh-zâde gerek
Bîmâr ise gözün gönülüm haste degül mi
Her bir ham-ı zülfüne bu cân beste degül mı
Gül yüzüne vü sünbül-i zülfüne benefşe

Hüsnünde ol ikisi dahı deste degül mi
Başın göge yitürdi kad ü zülf ayağ öpdi

Ber-beste biri birisi ber-reste degül mi
Mağzın çıharam pistenün eğer ura fınduk

Lacıin ağızunun adı şeh-piste degül mi
Her gamze ki atar câdû gözi yüregüme

Bir cânı durur ki duta bu meste degül mi
Bilimez bini ki dilber neyile yaha oda
Ney ü defden meded ister ney ile yaha oda
Mey-perestem lebini göreli hem kendü bilür

Tolu ayah biribir ki mey ile yaha oda
Teni gözleri kılur mürde bu uzun gicede

Ki humârın yazıban hay ile yaha oda
Mest-i meyhâneyüz ü kanı bize ol devlet

Ki mey ü meyhôr ü meyhâneyile yaha oda
Biz delüyüz bize ol gişi kıla bile devâ
Ki bu delüyi devâ-hâneyile yaha oda
Niçe gözümden döker kanı dilem bilmezem
Dökdügi gözüm nedür kanı dilem bilmezem
Dil kılan işbu dili cân idi âhır şehâ

Şimdi niye yitürür cânı dilem bilmezem
Kalb diler ki ola döymeye yâr odına

Hîç mi diler kıla k'anı dilem bilmezem
Göze komaz ki gele yüz kan ile bir hayâl

Göz kanına mı girür cânı dilem bilmezem
Nakş idimez nakşını safhası üsdinde hîç

Gözleri mesti midür mânî dilem bilmezem
Hak çün irürür dilberi kemâle gerekdür
Bir bâd-ı hevâ gönüli kim ala gerekdür
Servün talıdur kaddi nola kondıyise dil

Her bülbül-i şeydâ kona bir tala gerekdür
Şol dâm ile dâne ne kuşa lâyık olısar

Cân ile dil ol gîsûyile hâle gerekdür
Öz sırrını yârında gişi ki gözi görmez

Tapmağ içün ana ser-i gûsâle gerekdür
Cân nola ki hüsnüne behâ ola nigârâ

Yüz cân ile dil ortada dellâle gerekdür
Kim didi ki gözün şeh-i bâdâm degüldür
Kara gîsûlarun ağı bâ-dâm degüldür
Zülfüne tolaşduh dahı ayrılmağumuz yoh

Her halkayı dutmah şeh-i sevdâm degüldür
Uzun giceler anca görün yandı saçunçün

Anber tama'ı gönülüme hâm degüldür
Gündüz nola ger esrüg ise şol câdû gözler

Divşür saçunı ki görelüm şâm degüldür
Gönülüme kim delü dir ü kimisi esrük

Lebleri kılur yüz kan u bed-nâm degüldür
Ben hâsıduğum bilürem andan ki cefâsı

Âşıklara hîç bencileyin âm degüldür
Yâr isder ise yarasına katlana gişi

Âzâr ile bâzâr ide ilzâm degüldür
Terk itmege yolunda begüm câna kalmadum
Dîni saçuna oynadum îmâna kalmadum
Maksûd-ı âferîniş özündür hemîn ü bes

Eglenimedüm ıssısına yana kalmadum
Kevneyn himmetümün ileyinde çöpçe yoh

Kevneyne kim nazar kıla imkâna kalmadum
Tâ kim bu ışk derdini ben vird itmişem

Lâ-havle eglenimedüm ü câna kalmadum
Bu hâki cismi ışkunun odında yahduğum

Budur ki ya'nî kevn ile ben kâna kalmadum
Çerhun cihânda göribenün bî-vefâlığın
Işk odına yahub anı fücâne kalmadum
Düşdüm bu künce gencini kârûnun anmadum

Dîv ü perî ne ola süleymâna kalmadum
Dile dil gerek ki diye dilümün ne dili vardur
Saçunun bilüne karşu sanemâ ne kılı vardur
Gönülümde ışkun odı kavî sahlamış sanasın

Ki oda yahar gönüli sanasın fetîli vardur
Dil eğer yoğ ise dili senün ile olmasun hîç

Niçe k'anı yoh dir isem yine bahsa dili vardur
Ne gam ana ger ölürsem yolına ki bencileyin

Gözi gamzesiyle her dem iki bin katili vardur
Cânı ger sebîl idersem yolına yolı var anun
Ki kamu dil ile cânun ana bir sebîli vardur
Işkun vilâyetine niçe ki sefer düşer
Dîvâne başuma heves-i terk-i ser düşer
Zülfün katında kısa durur ömr kıssası

Ağzun katında cân ile dil muhtasar düşer
Ayağunun tozıyile zülfün durur şehâ

Ki ışkuna yananlara tâc ü kemer düşer
Göz gûşesine çünki hayâlün kadem basa

Yürek kebâbı ışk erine mâ-hâzâr düşer
Gönül ivinde gözi imâret komadı hîç

Ma'mûr kaçan ola şol iv ki tatar düşer
Şol la'l-i leb ki söze gelicek şeker döker
Sorsam ne ayb ola ki neden bu hüner döker
Kan döker ise la'l-i lebi anadur fidâ

Şîrîn söz ile gör ki ne dürr ü güher döker
Lâyık degül ki sohbetine şem' ola güneş

Ol nûr-ı revnakı nola k'anı kamer döker
Ma'şûka bî-niyâz durur muşdılıh bize

İn'âmın ehl-i ışkına zîr ü zeber döker
Gözüm aduna altuna nakş itdi sikkesin

Şimdi hayâlün ayağına uşda zer döker
Sen pâydâr ol ki bu âlem gelür gider
Işkun ırılmasun ki bu âdem gelür gider
Sen sanma ki devâmı ola bu vücûdunun

Zîrâ vücûd zâtuna dem dem gelür gider
Bu dünyâ varlığını şuna benzedür gönül

Ki subhgâh vaktine şebnem gelür gider
Her bir nefesde cân gelür ü yine hem çıhar

Dem dem gözümden işbu yola dem gelür gider
Hîç kimsenün bu dünyâda yohdur selâmeti

İllâ hayâl-i yâr müsellem gelür gider
Şehâ bilüne bağlandum ki kıldan dahı nârindür
Lebün katında şekkerden sözüm gâyetde
şîrîndür
Sanevber kaddüni gördi sanevber şekl

gönülüm
Anunçün her demüm her dem bu evsâfunda
nârîndür
Hayâlün gözüme gelse visâle sayaram anı

Gözüm ta'bîri ögrendi sanasın ibn-i şîrîndür
Miyânun kılmıyam ben ki miyânından

haberdâram
Saçun kılı degülem ki miyânundan kenârîndür
Gözi gamzeleri yırmaz gözümi yüzi gülinden

Ki merdümden işitmişüz ki güller cümle
hârîndür
Varlıgun varlıh degüldür sâyedür
Bir bir ahvâlün diyeyüm saya dur
Her zemân yoh sanuları özüne

Var sanuban sad hezârân vâyedür
Varlığunı kılma yoh yohlıhda sen

Ki iki âlemde sana sermâyedür
Özüni bil andan özün özini

Zîrâ bilmek dahı pâye pâyedür
Işk odın dilden giderme iy habîb

Âşıka sûz-i ciger pîrâyedür
Sen de bir seyr eylegil zîrâ ki kûh-ı kâfsın
Var bize harf eylemegil ayn u şîn ü kâfsın
Dürdî-i derdüni toldur sun bize sâkî tolu

Bize yiter bu kadar dahı ki ayn-ı sâfsın
Sende iy dilber görimez gözlerümüzgayriyet

İy nigârîn kanı ol mevsûf eğer evsâfsın
Cevherîsin la'l ile kalbe ârifsin katı

Bil ile nâzüklük içre şöhre mû şikâfsın
İy gönül ger âşık isen yan yolına dilberün

Küllî kül olgıl ki cüz' cüz' olursan lâfsın
Bir dil kanı ki yana odına bu nigârun
Bir mey kanı ki ola devâ işbu humârun
Ahd itdün idi zülfün ile bâd-ı hevâya

Düşdi gönülüm zülfüne sor kanı karârun
Ben bilün ile ortaya düşdüm ü kıl oldum

İy bili kıl âhır bana di kanı kenârun
Ferşîyem ayağunda çi ger arşiyidüm ben

Terk eylemişem sinün içün dâr u diyârun
Nigârâ ışkuna karşu ne cânı var gönülün
Sanur mısın ki ol odda mekânı var gönülün
Hezâr gönüli bir demde ışkun oda yakar

Meğer ki la'l-i lebünüzde kânı var gönülün
Hezâr cân ser-i zülfünde hâksâr olmış

Ol ortada ne sanursın ne sanı var gönülün
Lebi girürse dünle dutısaram anı ben
Ki girme hûn-ı dile zîrâ kanı var gönülün
Hayâli gönlüme binmiş getürdi gözlerüme

Kul olayım bu deme ki yamanı var gönülün
Ne cân ü ne dil ü ne akl ü ne ten ü varlıh

Ki cânı virmege gelse cihânı var gönülün
Gönül ne şart kılursa anı kabûl eyle

Ki kullığunda senün yüz zamânı var gönülün
Sen bini ki benden aparursın ne kılursın
Işkunı ki benden koparursın ne kılursın
Varlıh komadun bende kamusını apardun

Bu tşk ivini ki süpürürsin ne kılursın
Toymadı meğer mest gözün dil kanına ki
Her kılda süciden küp urursın ne kılursın
Gözümde hayâlün gibi oturmışam uş ben

İy kaddî ki ber-pây turursın ne kılursın
Ben ki bilünün kılını kılca görimezem

Kıl olmışam uş sen ki görürsin ne kılursın
Bu hüsn ü cemâl ü bu melâhat niredendür
Bu zevk u kemâl ü bu letâfet niredendür
Bunca şer ü şûrı vü perişânı gönülde

Ki kıldı hevâ bâdı hikâyet niredendür
Gönlüm kapusını kahıban peyk-i sabâhı

Şol sözi ki eyledi rivâyet niredendür
Kur'ândağı âyetleri dirsin ki anundur

Her gûşede yitmiş niçe âyet niredendür
Dirilik ile bilmek ü işitmek ü görmek

İy hâk sana kıldı sirâyet niredendür
Her lahza fenâsını fenâ ider ü varlıh

Didüm sana irer bu himâyet niredendür
Ger levha kalem cârî degülmise nigârâ

Gönülde bu hatt u bu kinâyet niredendür
Bâğa kıyâmet kopar bu serv-kadinden
Lerze düşer tûbîye dahı hasedinden
Ehl-i dilün gönülin tapundan ayırma

Yohsa gerek ayrıla cânı cesedinden
Şems yüzün burcı şîr-i dil gönülidür

Şemsi ayırma nigârâ bu eseründen
İy ehadiyyü'l-cemâl evhad-ı ışkam

Cehd id ü ayırma evhadı ehadından
Nîk ü berün görmişüz bu vasl ile hecrün

La'l ayağun sun u geç bu nîk ü bedünden
Kirpüginün neşteri kan ala cigerden

Şol ki kan alına yağlığ ile hadinden
Zülfi kad-i serviyile tetâvül

Yüzi depildi yire çü çıhdı hadinden
Ne güneşsin i dilber simâk ile semekden
Ki toğımadı bir ay sinün gibi felekden
Ne insânsin i cânum gözi insânî yüzi

Ki gelmedi senün tek perîyile melekden
Deve galbıra geçer nigârun gîsûsında

Geçe mi delü gönül aceb şa'r elekden
Dilegün buyise ki dilek olmaya dilde

Mutî'üz bu dilese geçerüz bu dilekden
Gönül kuşı ucından gözi bini yaralar

Ki kuşa tohınan oh ola yine yelekden
Ayağı tolu sungıl bana sâkî elünden

Ki görem yed-i beyzâ bu cânumda bilekden
Senün hüsnüne ışkum dil ü cân aparurdı

Saçun bilde taladı ne ki vardı belekden
Gönül ne kuş ola saçuna ilmeye begüm
Şeh-dâne benlerüni meğer bilmeye begüm
Laçin gözün ki niçe baharsa dili siler

Lâyık mıdur ki kanlu gözi silmeye begüm
Dilde niçe ki artuğ ola ışk odı közi

Gözlerümün yaşı közi eksilmeye begüm
Sâ'il durur gözüm yaşı la'l-i lebün içün

Hîçe bu sâ'ilün yaşı sayılmaya begüm
Ol ayağ içdi dil sanemâ la'l câm ile

Ki ömri niçe var ise ayılmaya begüm
Ahd itdi ayrulığ ile bu delü gönülüm
Ki niçe ömri var ise ayrılmaya begüm
Dâr itdi servini vü kemend itdi zülfini

Mansûr ne kılayidi k'asılmaya begüm
Lebün hayâta irişdürmedük cemâd komaz
Cihân ile bilişür ortalıhda yâd komaz
Sun imdi câm-ı cemi toptolu sen elümüze

Ki serhoş eylemedük hüsrev u kubâd komaz
Bu hâkî gusl idüben göz yaşına gendüzümi

Salaram oduna ki başda dahı bâd komaz
Kaşun ile gözün ü zülfünün esîri olam

Ki senden özgeye dilrilür i'tikâd komaz
Kaşun çü egrilige bitdi ışk ehliyile
Gözünle merdüm arasında ittihâd komaz
Cemâli şöyle kılur gendüzine müntağrak

Vücûdu mı ki ana dünyâda bir ad komaz
Fenâ durur bu cihân virme ana gendüzüni

Ki ol gişi kucağında begüm murâd komaz
Ne latîf derdi vardur ki beni devâya yilter
Yüzi suyı ol hâkün ki beni hevâya yilter
Gözüm ile kulağumdan neleri görüp işitdüm

İkisi dahı gönüli yine mâsivâya yilter
Gönüli ayah tozında salar odına nigârîn

Meğer ol durur devâ ki anı kîmyâya yilter
Şeh-i silsile saçun ger bana gösderür kemendi

Kaşuna gözüne kulam ki oh ile yaya yilter
Gözünün bir ohı yigdür gönülüme nakd andan

Ki kaşun yüzünle nisye bir iki üç aya yilter
Gönülüm kuşı ki serçe ana göredür çü ankâ

Nişe düşmeye lebüne ki anı hümâya yilter
Kaşuna di kirpük ohın bu yürege bunca atma

Ki sini bu iki esrük hemeşe hatâya yilter
Ne sayru cân ola ki la'l-i lebi kandi degül
Zihî delü ki anun gîsûsı kemendi degül
Ne tatlulıh bula ömrinde ol delü ki anun

Dimâğına irişe tatlulıh ki kandi degül
Niçesi mü'min ola ki sücûd kılmaz ana

Ne mevlevî ola ki gîsûları bendi degül
Gişi ki ta'ziyesin cânınun tamâm itdi

Ne gişi ola cihânda ki rîş-handi degül
Hezâr cân ü hezârân dil ü hezârân akl

Henûz lâyık-ı na'l-i süm-i semendi degül
Sâyesiyem lîk ben ol sâyebânun kulıyam
Barmağı atduğı oham ol kemânun kulıyam
Bini ayırdı özinden ki dahı yahın kıla

Sûdum oldur bu cihânda ol ziyânun kulıyam
Gözde bilün yüz hayâl ider anun ben kulıyam
Dilde ağzunçün gümân ider gümânun kulıyam
Bahr-ı ışkundur getürür kân ağızun la'ller

Çünki maksûdum buluram bahr u kânun
kulıyam
Bu ten ü cândağı lezzet lezzet-i ma'şûkadur

Ben anı bilmez degülem cism ü cânun kulıyam
Leblerün kanlum durur dutaram anı lutf ile

Nâzük ü şîrîn ü ter düşdi bu kanun kulıyam
Bu emîr-i nefs ü vâlî-i hevâdan ne kayu

Ger bana tahkîk ise işbu ki hanun kulıyam
Gözüm ü kulağum u dilüm kamu sensin şehâ

Ben bu kulağ ile bu göz ü zebânun kulıyam
Koymadı cân ü gönül mâh-ı dü hefte neçün
Kalmadı la'liyile sırr-ı nühüfte neçün
Kaşı göziyle lebi tâk ile cüft oynadı

Düşdi bu dîvâne dil tâk ile cüfte neçün
Göziyile gönülüm içdiler ayah bile

Bu nişedür der-kalak ol yata hufte neçün
Ben ağızun sırfını cümleye fâş iderem

Söyleye benüm dilüm râzı negüfte neçün
Cevher-i ferd ağızun uunı gönül cevheri

Döke anun yolına dürr-i nesüfte neçün
Ser-i zülfine balıun müşg-i semen-sâyı görün
İşbu başumda bennm bu ser ü sevdâyı görün
Dü cihân sende durur cem' ü gönülümde tapun

Halvet-i tengün içinde kamu gavgâyı görün
Burka' altında gözi gamzesini urdı dile

Atıban olılarını gezlemiş ol yayı görün
Gehî boynuma tolaşur saçı gâh ayağ olur

Bî-ser ü pây ile oynaduğı ser-pâyı görün
Bahr-ı ışkın diler içe lebinün bu dil-i teng

Muhtasarlığ ile billâh bu da'vâyı görün
Çürimiş sünügümüz dirilesin söyleyicek

Meryem-i îsî demiyle dem-i ahyâyı görün
Yidi deniz gönülümde vü lebündür kadehi

Noktada niçe sığar bu yidi deryâyı görün
Gönülüm zülfüne düşeli düşer kıl bilüne

Kılı kıldan geçemez bu dil-i hercâyı görün
Kanı göz ki dili kurbân idiben göre anı

Kaşı tâk üsdine turmış ki gelün ayı görün
Dil habsdedür zülf ile şol hâl arasında
Al kanı döker gözlerüm ol al arasında
Sözün şeker ü gîsûlarun anber-i terdür

Cân kadri nedür kîl ile bu kâl arasında
Elüme şehün ışkı girüpdür bana yiter

Aldı dilegin her kişi al al arasında
Ben gözlerinün hastasıyam ne ola tasrîf

La'l-i lebidür tıbb ile i'lâl arasında
Gîsûsı nigârun ayağı tozın elerdi

Begendi bizi dahı bu gırbâl arasında
Cân toludur lebleründe zî-hadîs-i muhtasar
Dahı söz diyimezüz ki külli şirbin muhtadar
Şükr kılgıl k'ol nigârîn yahşı bilmez hüsnini

İy özinden bî-haber bütden özinden bî-haber
Aynun olaydum velîkin gözleründe görürem

Göz özine kılmamışdur ömr içinde bir nazar
Zülfi tek yüzi yire sürüp gerek pâmâl ola

Tâ dil-i miskîn ola bile kadiyle ser-be-ser
Sormağa üşenürem la'l-i lebinden bunı ki
Zülfi sevdâyisîne ne işe virmez gül-şeker
Halka-i zülfüne çünki irmez elüm fitnedür

Halka-i der kaharam her bir kapuya der-be-der
Ayn göziyile nûn kaşı apardı gönlümi

Sorunuz şol nahviye ki an degül mi harf-i cer
Nigâra la'l-i lebün bâde-i çekîde midür
Gözün gibi acebâ gözi dîde dîde midür
Yolunda bâde-i ser-mest nişe dil-hûndur

Tapunda şem'-i ciger-sûz ser-bürîde midür
Bu halvet içre gönül sıdkdan kılur da'vî

Aran yahasını ki pîrehen derîde midür
Yüzümi zer kılıban sikke urmışam yaş ile
Nigâr ışkı bu gönüle zer-harîde midür
Gîsûsı bendi içinde uzun gicelerde

Ömür be-bâd-ı hevâ gitdi şol sepîde midür
Bu âdem âyinesinde gelün ferişte görün
Hevâsı odını bu gilde hem sirişte görün
Humâr gözleriyiçün ki hâbnâk durur

Gözümde habbe-i rümmân yürekde rişte görün
Görün ki anber-i hâmı ne yay düz er sâni'

Ne san'at işe aparmış anı kurışta görün
Delü dili dahı özin bir işteyem diyüben

Cefâları odına girüben birişte görün
Lebüne derde devâ sormağa gönül vardı

Kana bulaşıban uş geldi bir sorışta görün
Yüzüne yüz uralı cân u dil yaralandı

Bu vâkı'a dahı gelmedi hîç urışta görün
Ayağunun tozına yüz urur saçun şâhâ

Fidâ durur ömürümüz bu yüz sürişte görün
Gitmişem ben öz özümden aparun yâra beni
Yüzi gitmez bu gözümden aparun yâra beni
Lebleri şîrînliğini gerçi kişi tatmadı

Bellüdür âhır sözümden aparun yâra beni
Işka tanuhlıh gerekmez kimde insâf var ise

Göz yaşum ile yüzümden aparun yâra beni
Gözlerüm ummân ise ahar esirgenüz anı

Gör ne döker her dürinden aparun yâra beni
Güneşem çün bana bahmaz hâlümi ben

bilmişem
Ne göreyim yılduzumdan aparun yâra beni
Bu yüregüm hecr odından tağludur
Derdi dermânıyile hem çağludur
Di hayâline gözümden iy sabâ

Ki yirün degşürme odan yağludur
Dün gice gördüm bilinde yüz bölük

Var harâmîler velîkin bağludur
Müdde'î çep-râstdur bizüm ile
Kaygu yoh bu halk sollu sağludur
Cân balıh gibi talabır zülfine

Didüm ana tozına bah ağludur
Nâm u nengün var ise geç nâm ile nâmûsdan
Zevkı cân hissine bağla geç kamu mahsûsdan
Nefsüni islâma getür kılma şeytândan gile

Yağı uş mülkün içinde ne kayu câsûsdan
Pâdişehsin memleket vîrân ü düşmendür kavî

Niçe bir kıssa sorarsın hüsrev ü kâvûsdan
Dîn sorarsan toğrulıhdur toğrulıh sorgıl anı

Müslim ü müşrik fireng ü hind ü türk ü rûsdan
Cevheri balçığa basurdun giderdün revnakın

Âb-ı hayvân mı umarsın şimki bir mahbûsdan
Aç bu şehbâzun gözini ki göresin uçmağı

Billâh uçmah mı umarsın hizmet-i tâvûsdan
Ger yüzün suyı var ise dökme yüzün suyını

Fark id âhır şol imâm-ı dîni fasilyusdan
L244
Gözün anca urur yürege gamze

Ki en kemine döyimeye hamza
Bu kej zülfündedür toğru cânum derc

Zîrâ sûret durur elife hemze
Kemend ile kemân u tîr gören
Bu uçmah yüzde gerek düşe remze
Gönülüm micmerine sâkî su dök

Sabâ peyki bilin kuşandı gamza
Gözünden nîm işâret câna besdür

Ne hâcetdür aceb işbunca gamze
Dünyâda tolmış durur gavgâ-yı ışk
Kanı şol ki olmadı rüsvâ-yı ışk
Işka söz yohdur ben ol göz kulıyam

Ki bahıcah ol olur bînâ-yı ışk
Işk vardur lîk ışka âşıkam

Zîrâ ki var bende istiskâ-yı ışk
Veçhi sîmini zer itmişdür yüzüm
Veçhümüzde bu durur sîma-yı ışk
Zâhirümde hâra kılmanuz nazar

Bâtınumda toludur hurmâ-yı ışk
Irmağa cehd itmegil iy cûy-ı cûy

Bil aşurudur yahın deryâ-yı ışk
Evvel âhır ışkdur nirde ola

Nesne ki olmış ola hemtâ-yı ışk
Kaçan ki göre gözüm yüzünde hat ay ile
Giceyile gündüze benzede hatâyile
Seyl ahıda nergisler şol gül yanağun içün

K'ahıdımaya bulıd ol seyli hayâyile
La'lün ile bilünde bu sır ola vâzıh ki

Kimseye bekâ yohdur bu dâr-ı fenâyile
Şol perde-i anberde küpesi sitâredür

Kadri ne senâsınun yüzünde sen ay ile
Zülfi başı yirde vü kaddi başı gökdedür

Fark ortada olısar arz ile semâyile
Gözün gönül esrügi gönül gözün esrügi

Pes çâre yoğ imiş ki bu ikisi ayıla
Zülfüne kişi bin cân virür ise sehl ola

Bir kılca bilür ise ki sağışa sayıla
Gözüm yaşı ummâna irüreriyidi özin

Ger bilse ki gözünden bir rahm ola sâyile
Sende yitüren özin özini seni bulmaz
Pes kanda bulısardur kendüyi sivâyile
Bu derde devâ gönlüm isdemez anunçün ki

Bulmışdur anun derdin yüz dürlü devâyile
Gözün avıyam lîk bâzam dahı
Saçunla be-râh-ı dirâzam dahı
Bilün ile yüzüni göreliden

Elif çi nedâred dimezem dahı
Od ile yanaram kan ile kanaram

Saçun kılına cân-güdâzam dahı
Lebünden içerem yaşumdan saçaram

Kaşun ile ender-nemâzam dahı
Seni göreli yoh ne zâdum ne adum

Kamusiyle ender-hicâzam dahı
Cefa nâz idersin vefâ ne az idersin

Senün nâzun ile ben azam dahı
Gerek ola mahmûd husrev olursam

Çü şîrîn lebüne-ayâzam dahı
Saçunı dutıban irem yüzüne

Velîkin dün içinde azam dahı
Cemâlüni zabt eyleyimez gönül

Eğerçi cân içinde yazam dahı
Seni gezdürürem gönül ruk'asında

Piyâde velî şâh-bâzam dahı
Yahar ışkun odı beni sûz ile
Anun sûzına kâr-sâzam dahı
Bu eşk-i hûn arasında yüzüm sarara yatur
Göreli anberi ah gülde ki karara yatur
Özini hufteye urup gözi gönül avlar

Nite ki imrenicek bâz bir şikâra yatur
Gönül yüzüne zenahdan varursa çâha düşer

Dahı ne yol var ise bir siyâh-kâra yatur
Yüzine karşu özin görmiş ol gül-i sad-berg

Ki meclisinde anun sad hezâr pâre yatur
Nigâra teng-dil olma eğer sorar isem

Ki la'l-i dürci yanında ne zengî kara yatur
Şol iki yalguzuna kalmışam ta'accübe ki

Güneş yüzinde ne lâzım ki bu sitâre yatur
Tenünde ki ola gülden nigâra nâzük-ter

Revâ mıdur ki dilün fehyeke'l-hicâra yatur
Oldı yine gönüli bu çeşm-i mükehhel
Gîsûsı sevdâsın itdi boynuma heykel
Nokta-i yâkût hüsne mu'cize yiter

Hâsa zülfeynidür tıvâl-ı mufassal
Mu'cize yitmez mi bu ki yüzi güneşi

Anber-i ter çetriyile oldı muzallel
Zülfün ile kim ki gussa çeke uzun

Ağzun ile çün fenâ ola ola ekmel
Dürc-i güherden begüm eğer dür-i güftâr

Çıhar olur ise feth olur bu mukaffel
Sâkî tolu vir ayah ki mâh-ı muharrem

Mâh-ı rebî' iricegez ola muhallel
Bir vech ile aldı dili ol gözi mükehhel
Ki kıssası gîsûsı gibi ola müselsel
Göz sencileyin kanda göre bile nigârâ

Meğer seni sende yine dîde-i ahvel
Gözüni gören bile ki ben hasta neçünem

Şükr ana ki derdi gönülün oldı mu'allel
Ağzunda mecâli sözümün teng olalıdan
Oldı gönülüm kıssası zülfünde mutavvel
Kirpükde düzer incü düzer la'li bu gözüm

Olma ta'accüb biri oldıyse mükellel
Gönülde şehâ safha-i ışkunı dürelden
Şol koşa kaşun mıhladı yayını kuraldan
Kalmadı gümânı kana hergiz gönülümün

La'l-i lebünün kanını fi'l-cümle görelden
Vaslun yüzini görmedi göz göreli sini

Hecrüne ulaşalı ne yitürdi gör elden
Servün kadüne nisbeti hôd kaçan olısar

Âşüfte durur anber ayağuna irelden
Göz görmedi gözüm gibi ki gördi gözüni
Uşşâkı göz ohıyile ma'şûka irelden
Ümmîdi nedür bu gönülün gözlerün ile

Bâz alıcağaz kim ala kekligi dir elden
Nigârâ la'l-i lebün ışkı câna kâfiyedür
Lebün kirişmesi bu sayru câna şâfiyedür
Boyun elifdür ü kaşun durur nigârâ nûn

Niçesi müsbit olam ben anı çü nâfiyedür
Eğerçi hüsni anun vâzıh oldı âlemde

Bu la'l-i leblerinün lutfı dahı hâfiyedür
Safâyile bu gönülde vefâ durur sâbit

Velîk ışk erine gamzeleri câfiyedür
Avâlimün diliyile ne şi'r dirse dilüm

Cemâli sevdügümün âhırında kâfiyedür
Gözünle sayru olanun ne bâki var sanemâ

Eğerçi bâki ola hastalığı âfiyedür
Çü sen kıyâm idesin ü kopa kıyâmet ben

Kaçan irem kademüne ayah çü hâfiyedür
Nigârînâ ne hâletdür ki bilmezüz özümüzi
Gözümüz şöyle gark oldı ki bulmazuz
gözümüzi
Yüzüni ka'be sanuban kaşun mihrâb bilürüz

Anun içün ana karşu yire urduh yüzümüzi
Saçun kılına irmezüz sabâya hâlümüz didük
Ki bir fursatda arz ide kulağına sözümüzi
Humâruz gözlerün ile lebün meyinden ayah

sun
Ki bâşed ki anun ile bilevüz öz özümüzi
Şehâ bir köhne cân varur dili dîvâne aklı pîr

Birümüzçün nigârînâ utandurma yüzümüzi
Nigârâ gîsun içinde dil ü cân taldı vü gitdi

Ne bizi buluruz ne hôd çıharanı izümüzi
Perîşân söylerüz zîrâ ki zülfeynün perîşândur

Çü zülfünçün durur bu söz çoğa saygıl
azumuzı
Laçin gözi tek dünyâda bir bâz ele girse
Ya her yile zülfi gibi ser-bâz ele girse
Câdû gözi çeşmine gönül uğrar olıcah

Şekker lebi işvesiyile nâz ele girse
Baş oynamağa ne gereg idi lebiyiçün

Ağız ağız andan bize bir râz ele girse
Gîsûsı ki kâfir durur islâma tolaşdı

Kılmağa gazâ gürci vü abhaz ele girse
Ser-bâz durur gîsûları hôd anun içün

Cân oynamağa âşık-ı cân-bâz ele girse
Gülşenün içinde salın gel kıyâmet şimdi gör
Bu uzun ömre ki geçdi gel nedâmet şimdi gör
Mest-i ışk isen nola dil fitne gözlerine uy
Mescid ü mihrâba şimdi bah imâmet şimdi gör
Gözleri bîmâr olmış sen anun yolına öl

La'li ahyâdan dem urur gel kerâmet şimdi gör
Varlığun teslîm kılgıl dilberün varlığına

Îmin ol sayd-ı harem oldun selâmet şimdi gör
Bir dem öldüm yâr yolına bunca dirlik

bulmışam
Baş gerek oynaya başını ze'âmet şimdi gör
Gözleründen ayruyam diyü sakâmet çekmişem

Şimdi ki irmişem câna sakâmet şimdi gör
Bin melâmet kılur idüm ışk ile gönülümi

Bir nefes taksîr ider ise melâmet şimdi gör
Anberünle niçe gönlümi perîşân idesin
Gözümün lü'lü'lerini niçe mercân idesin
Düşmen ü dôstı sen berk ile yaz bulıdı tek

Kimi handân kimini derd ile giryân idesin
Bülbülün ağladuğı veche gerek ki otura

Çünki gül üsdine sen sünbül ü reyhân idesin
Gözlerün derdilme dermân didi dermânı kanı

Sen yine kan ile meğer ana dermân idesin
Gözüne yüz kan ile dil bir arah içüremez

Pes ne lâzım ki humâra anı biryân idesin
İrdi kara denize bu göz kanı
Görmege güneş yüzüni göz kanı
Bahdum idi bahtum ayağun tozı

İrmege bu tâli'a yılduz kanı
Gîsûlarun gicesinün garkıyam

Görmege bu giceyi gündüz kanı
Gönül ile göz lebüne düşdiler

Bu yine her birisinün öz kanı
Kan ile ırmağ olup ahar gözüm

Buncılayın dünyâda bir göz kanı
Tuzlar eker yarama la'l-i lebün

Kanda ola buncılayın tuz kanı
Varmağa yüzüne iy yüzi güneş

Bencileyin âşıka bir yüz kanı
Gözlerüm gözleri ırmağ olup ahar nideyüm
Cigerüm odları yüregümi yahar nideyüm
Halka kahdum sanemün zülfi hevâsına velî

Her hevâ anı benüm başuma kahar nideyüm
Leblerün işvesiyile dili kan eylemişem

Gözlerüm kanuma girür anı çahar nideyüm
Göze göz oha dutar yüregümi câdû gözün

Merdümi her gözünün bu işe bahar nideyüm
Zülfinün kavl u karârı yoğ u anı bana dir

Bu adı dahı benüm boynuma tahar nideyüm
Rûhı gördün rûh rûhın isdegil
Kamu cânlarun fütûhın isdegil
Bâde-i hırs ile olmışsın humâr

Işkı câmından sabûhın isdegil
Garka olmışsın fenâ tûfânına

Gemiye cehd eyle nûhın isdegil
Yaraludur yüregüm içerüden

Yâr inanmazsan cürûhın isdegil
Sende iy büt ben özü severem

Var bu remzün sen şürûhun isdegil
Hôca aklun bunca yıldur yol yörir

Ne kazanmış bir fütûhun isdegil
Tevbe kılmahdur sana ayn-ı günâh
Tevbeden tevbe nasûhun isdegil
Gözlerüm yaşı iriserdür başa
Kim anun ile çıhısardur başa
Yüregüm baş oldı hicrânıyile

Gamzeleri oh urısardur başa
Çerha tîrine anun döymez cebe

Cânı gizlersem kahısardur başa
Niçe bir gizleye cân ışkı odın

Bir gün ol odı yahısardur başa
Zülfi gönül iline saldı ahın

Bir gün ol çeri ahısardur başa
Gözümün yaşı gerek bir gün taşa
Sığmaya yazılara tağa taşa
Çeşme-i hûn içdi dilde gözlerün

Lâcerem pindâm ura taşdan taşa
Gönül işi başdan aşdı noldı ger

Gözlerümün yaşı hem başdan aşa
Bir yol oldı baş yürekden gözüme

Aralıhda kan yörir başdan başa
Bile salmış yüz bölük zengî çeri

Bir karahçı birbimiş her bir kaşa
İy saçı zencîr mecnûndur gönül
Fitne engîz olma meftûndur gönül
Girme kana var gözüme iy hayâl

Uymagıl gönlüme pür hûndur gönül
Nişe hôrezm eylemişdür gözlerün

Zahmıyile çünki ceyhûndur gönül
Hasta gözünden ne tuydı bilmezem

Bayli müddetdür ki bî-çûndur gönül
Gice gündüzdür mülâzim hüsnüne

İşigünde abd-ı me'zûndur gönül
Gönlümün dut elin iy sîmîn zak

Hâkdânda mâl-i kârûndur gönül
Gâh arşı gâh ferşi göresin

Bü'l-'acebdür turfa ma'cûndur gönül
Işk kala mı dile ya câna mı
Işk eri cân virmege yacana mı
Osana mı şol saneme dil viren

Ya ho dahı sanuları sana mı
Çeşme-i hûn oldı benüm her gözüm

Teşne gözi gözlerüme kana mı
Müşkilüm oldur ki çü uryân olam

Saçı degüldügüme inana mı
Ayşumuz ağızıyile oldı teng

Zülfiyile derdümüz uzana mı
Gözlerünün merdümi gezlemiş oh
Kılmağ içün hamleyi merdâna mı
Dâne-i hâlüne cânın virmeyen

Âdemî bu dünyâda adana mı
Şol nokta-i yâkût ki vahdetden urur dem
Bir cânı durur ki dahı görmedi anı cem
Teng-i şeker ol şekker-i teng içine muzmer

Bâr-ı güher ol la'l-i güher-bârına müdgam
Dil dem urımaz bir nefes ol derd ile zîrâ

Câsûs-ı sabâ irürür anı ana der-dem
Serkeşligi servün ne ser-i rûy iledür ki

Kaddi kademine bili eflâkün olur ham
Bilünde tezelzül var idi inceliginden
Bârî biribidi ana hem âyet-i muhkem
Gendüm bilürem ki yanağundağı kara ben

Şol dâne durur ki vire cânın ana âdem
La'lün yürege bir nem içün cânum apardı

Cân vireyim ana dir ise niçe inanam
Cânâneyi gerek seve kim cânı var ise
Işkını yârun din dutâ îmânı var ise
Güneş ki cemâlini kılur arza cihâna

Rûşen ola da'vîleri bürhânı var ise
Ağzun ki gümândur ana cân aparayıduh

Güncâyişe ol arada imkânı var ise
Gîsûsına miskînüz ü leblerine muhtâc

Vâcib bizedür lutf ile ihsânı var ise
Gözi gönüli ohladı vü la'l-i lebinden

Bir şübhe düşer anda eğer kanı var ise
La'line gönül turre zülüf ile gözelde
Çâre ne durur çünki degüldür bu göz elde
Bir hızr görüp çeşme-i hayvân yöresinde

Didüm ne aceb arunun ayağı aselde
Her sirke fürûşun sözini dutma hisâba

Var isdemegil hâsiye-i şekkeri halde
Âlem tolu hûrî kanı göz ki göre anı

Mahsûr degül görmegil esbâbı sebelde
Dırdırcı direm ağzına kaçan ki söz ola

Biline ne söz kılca çü söz yoh bu mahalde
Kanı benüm ile senün ahd-ı vefâlarun begüm
Niçe niçe bu cânuma cevr ü cefâlarun begüm
Leblerüni şifâ diyip derdüne bağladun beni

Diledügün çü eyledün kanı devâlarun begüm
Zülfüne döndi gönülüm hîç karâr bulmadı

Gör ki bu kılca cânuma nitdi hevâlarun begüm
Kaddüne râst diyeyüm ola muhayyer işbu dil

Vakti durur ki irişe câna nevâlarun begüm
Kodun ezel belâsını bizüm ile iy âşinâ
Şimdi nedür bu cânuma bunca belâlarun
begüm
Yüzün hayâli nigârâ kaçan ki göze düşer
Demin demine komaz gönül oda köze düşer
Benümle anun arasında kılca kaldı gönül

Kaçan ki çekine binden bu kılı üze düşer
Gönül yüzi tolu kandur yüzüm yüzi tolu su

Ne nesne ki gönüle yüze düşe yüze düşer
Gözinün âyinesinde çü nakş olur ağyâr

Neçün kaçan ki gelem karşusına söze düşer
Gözüm ne kanlar ahıdur yürekde görgil anı

Kaçan ki seyl kopa yücelerde düze düşer
Ben ol nigârı severem ki görmege cân alur

Hasîs-i dil ola ol gişi ki ucuza düşer
Bu gözde kaşda ağızda şehâ sanem görürem

Benüm gibi kanı buncılayın rümûza düşer
Şol iki hâcibi ayırdı gayrdan gönüli

Zîrâ hilâl gören uhdesine rûze düşer
Cihânda ışk odına girmeyen ferâgatdur

Gönül ki söze düşe ol durur ki sûza düşer
Mâhrem-ı râz ola mı ûd ki bî-perdedür
Işkına cehd idelüm çünki devâ derdedür
Yâr yolına sıdk ile cân ki girür yazuğı

Ben ana zamin k'anun kerdesi nâ-kerdedür
Göz yaşıdur çâresi şol ki yârı yolına

Tâze degüldür güli çiçegi pejmürdedür
Sîm tenünün âşıkı vechi zer olsa gerek

Pence dutan sâ'id-i sîm ile âzürdedür
Çek rakam-ı mevti sen âşıkun olmayana

Ten ki cânı sevmeye lâcerem ol mürdedür
Bahmağa gözüne gözümün yüzi siyehdür
Hâcibleri yüzün güneşinün dahı mehdür
Kim ki yüzüni isdeye gerek gele sâfî

Ger anda sevâbın dile getürse günehdür
Bilüne hayâl ola nigârâ elüm irmek
Gîsûna tolaşmah dahı sevdâ-yı siyehdür
Cân yûsufı düşdiyse zenahdânuna nola

Hârût ile marûta dahı ol ara çehdür
Baharsa gözüm özgeye kanı senün olsun

Gayruna nazar çünki şehâ ayn-ı sefehdür
Gözüne tîr-i hatâyî didiler çin mi aceb
Yüzüne lutf-ı hüdâyî didiler çin mi aceb
Zülf-i pür çînüne ki yahdı beni çün anber

Ehl-i dil müşg-i hevâyî didiler çin mi aceb
Kim hilâl aydur ise kaklaruna egri dimiş

Gamzene tîr-i semâyî didiler çin mi aceb
Rûh-ı kudsa lebüni nisbet ider ehl-i nazar
Gözüme hâtem-i tâyî didiler çin mi aceb
Cevredür ahd didiler acebâ sâdık mı

Lutfını bize riyâyî didiler çin mi aceb
Her kılı âdemînün ger ola bir cân lebine

Yitürimeye behâyı didiler çin mi aceb
Anca gezdüm giceler zülfi içinde em içün

Sor lebinden bu devâyı didiler çin mi aceb
Tâli'i sa'dî degül ol gişi ki gök ayına

Nisbet eyleye sen ayı didiler çin mi aceb
Ol belâyı ki ezelde dimiş idi gönülüm

Ol ider câna belâyı didiler çin mi ateb
Dü irişicek gîsûsınun kılına bârî
Tolaşmayıban neyleye ne kılına bârî
Sen kara ağunı gere gör ki bu cihânda

Her kuş ki anun cânı ola iline bârî
Bir hefte yüzün ayı güninden olan ayru

Rûşen bu durur k'irişimez yılına bârî
Furkânını velleyl saçunun göreliden

Meyl itmedi kâfir dahı incîline bârî
Saçum kaçan kim çözesin kılca bilüni

Gör ki niçesi kılına her kılına bârî
Saçı gicesi içinde cemâli bedr-i münîr
Bu güneş ile yürek yağı her nefesde erir
Bu yüz gözi yüzi nola k'anun gözine baha

Basîret olmayıcah bir durur basîr u darîr
Cemâli giceleri gündüze uladı meğer

Ki kıldı zülfi kemendinde bî-dilini esîr
Bunun gibi tene işböyle cân ulaşımadı

Olalı âdem-i hâkî teni felekde hamîr
Çü hûrînün saçı anber teni olur kâfûr

Aceb mi toprağı uçmağun olur ise abîr
Meğer ki kıl kalem ile tarâvetin saçunun

Yine sahîfe-i gülde cemâl ide tahrîr
Lebüni ağzuma virdün düşümde işbu gice

Meğer ki yûsuf ide bile bu düşi ta'bîr
Gel gânimet görelüm bu çemenün nüzhetini
Fayit eylemeyelüm ayş u tarab fursatını
Vuslatı lezzetini hoş görelüm şimdilige

Çü çekiser cânumuz fürkatınun vahşetini
Medh-i ma'şûkayı hem gendüye karşu kılalum

Nite ki bülbül ider çün bula gül kurbetini
Zâhid-i savma'a ger tevbesini sıdı n'ola

Kâfir îmâna gelip terk kılur milletini
Tanrınun rahmet-i âsârına gel bir nazar it

Tâ sevâbı gidere işretünün zelletini
Matla'-ı hüsn-i cemâlün hüsn-i matla'dur
begüm
Gîsûlarun turreleri hüsn-i makta'dur begüm
Âşık u ma'şûk u şâhid sâkî vü şem' ü şerâb

Hüsnü u içinde nigârâ gör ne mecma'dur
begüm
Gözlerümün yaşı seyl olup kanın ahar velî

Şehd-i nîşi var ise yüzüm müsemma'dur
begüm
Gözlerüm yaşı kanındur za'ferânîdür yüzüm

Yaşum ile rengi yüzümün mülemma'dur begüm
Gerçi ki düşmişdür ayru varlığum senden bu

gün
Varlığum senden olımaz ayru ma' ma'dur
begüm
Ağzun olalıdan berü bir şekkerî piste
Oldı şekeri pistelerün narhı şikeste
Kılalı hevâ zülfüni hüsnünde perîşân

Başladı ki gülşende kıla sünbüli deste
Ger kulı olam bâd-ı sabânun henûz azdur

K'ol gösdere her subh bize fâl-i huceste
Bir kılca cânum var saçı kılına fidâdur

Ger kılca aça delü gönüle zih-i beste
El-cinsu ile'l-cinsi yemîl avlamağ içün

Gözün dahı hastadur u gönlüm dahı hasta
Pâlûde kılur gözlerüm âb-ı inebîden

Olalı hayâlün gözüm içinde nişeste
Ben mükhüle vü meyle nazar kıldüm anunçün

Kim nişe kalem çekdi bu yüzi kara meste
Lebleri fenâsına nicesi döye varlıh

Varlıh n'ola ki sayıla ol nüktede heste
Ol mâhî ki mâhı dahı kul bilürem ana

Düşmiş gîsûsı ukdesi arasına şeste
Bir odum var nigârînâ derûnî
Eğerçi ki sayıluram birûnî
Beni çekeliden zencîre saçun

Cünûnum kâmil eyledi fünûnı
Ne sâd u nûn u mîmdür şol yüzünde

Ki tapdurdı özine kâf u nûnı
Lebün girmiş durur yürek kanına

N'ola eğer dutılur ise hûnı
Fenâ-yı ışk olan dirler bekâdur

Hele uş cânumuzdur âzmûnı
Gözün ser-fitne-i rûy-ı zemîndür
Çü şol sâhib-kırân ile karîndür
Hayâlünden gönül umar mürüwet

Ki yâr-i merdüm-i gûşe-nişîndür
Senün hüsnüne gögden yüz bin ahsent

Benüm ışkuma yüz bin âferîndür
Behâ olmaz lebüne cüz ki nazmûm
Ki her lutfı anun dürr-i semîndür
Ağızundur nigârâ şöyle yâkût

Ki binüm gönülüme ol nigîndür
Gönül ki düşdi bu bende zî-hûbdur gâyet
Çü delü düşdi bu bende zî-hûbdur gâyet
Fütâdeyidi gönül saçun ile vü pâmâl

Ki düşdi müşkile bende zî-hûbdur gâyet
Lebün ki kand ile irürdi kan dile i begüm

Çü kanda irüre kande zî-hûbdur gâyet
Bu hindû safha-i kâfûrda ne anberdür

Bu hâli berg-i semende zî-hûbdur gâyet
Be-cüz ki serv kadüne karâr kılmadı dil
Çü himmet irdi bülende zî-hûbdur gâyet
Biz derdin isderüz zîrâ dermân zemânıdur
Biz küfrin isderüz zîrâ îmân zemânıdur
Îdini kılmağa koşa kaşını gözlerüz

Mihrâba karşu zîrâ ki kurbân zemânıdur
Lebleri câmını içüben esrük oluruz

Gözleri devridür zîrâ mestân zemânıdur
Beyzâ kolı hevâsı ki sevdâ durur başa

Mu'ciz durur çü rüstem-i destân zemânıdur
Şol yüze cânı virmemegün vechi ne ola

Cânâne devridür bu gün ü cân zemânıdur
Câdû gözi vü hûnî lebi hindû gîsûsı

Bilmez meğer ki lutf ile ihsân zemânıdur
Vâcib midür ki vaslın ide mümteni' bize

Bu neş'et-i vücûddur imkân zemânıdur
Kim ola şâhâ kemâli serv kadüne ire
Gîsû-yı miskîn meğer başı koyıban yire
Bedr yüzünde eğer nokta didüm la'lüne

Kan ola mı noktadur merkez-i her dâ'ire
Kara saçun gicesi subha karışmış begüm

Sihr ide meşşâta ger fark idiben ayıra
Hattı berât eylemiş gönülümün iline

Nesh ana vâcib durur vechi yazar bayıra
Gözleri a'yân-ı hüsn iki yanağı vücûh

Kaddiyile gîsûsı turreleri sâyire
Gamzelerüne hey di ki çün tîr-i kaderdür
Sihr ohı durur her biri ki tîr-i seherdür
Dil nûrı gerek hüsnüni anlamağa şâhâ

Göz ne kadar anlayı bile fîh-i nazardur
Dökme gözümün yaşını hicrân ile yire

Her katresi perverde be-sad hûn-ı cigerdür
Dil çün lebüni söyleye sözi ola rengîn

Ol kâmı şekerden sanasın kâm-ı şekerdür
Gönül niçe ki teng ise geçmez ağızundan
Medhal kılımaz ince bilüne ki hatardur
Işkun gümişi altun sikke urur yaş

Tar gözlülerün maksûdı dünyâda çü zerdür
Bir lahza hayâlün tozımaz gözüm içinde

Gâyetde latîf ol u gözüm seyli güzerdür
Ehl-i dil leblerüne cân didiler
Dahı nâzük durur yacan didiler
Gördiler gözleründe fitneleri

İnne hazân lesâhirân didiler
Piste-i leblerün ile saydılar

Şekerün narhını girân didiler
İki yâkûtı tatlu kardaş imiş
Düşmen aralarına kan didiler
Ayağında sere nedür sâmân

Degmeye anda baş zamân didiler
Bili kıldur hayâle medhal yoh

Ağızı nokta bî-gümân didiler
Güneş ü ay u tîr ile zühre

İtmiş uş kavsde kırân kidiler
Virmişüz cânı biz nigârâ selef
Tâ ki olmaya dahı yola telef
Bedre yüzin göreli irdi muhâk

Gussadan düşdi ay yüzine külef
Noktaya benzedür hurd ağzın

Hôş gümân eylemiş bu pîr-i haref
Hâk-i pâyın gözine sürme çeke

Her ki diler ki gözi göre şeref
Hüsniyile gönülden oldı bu ışk

Yaşı uzun zihî cüvân-ı halef
Dil yahasından toğan ay ne acâyib ay idi
Boyutuma gîsûsı zencîri aceb sevdâyidi
Her zemân kaşı yayından bir işâret cânuma

Her nefes geyik gözinden gönüle îmâyidi
Gideli gönlüm hayâlün sâkin oldı yirine

Pes yirinden gitdügi gönülümün ber-cây idi
Zülfün ile serv kaddün gerçi hemserler durur

Ol buna ser-ber-zemîn ü bu ona be-pây idi
Dürr ü la'lünçün eğer nazmum güher dökdi

n'ola
Çün alardan kan ile bu yüregüm deryâyidi
Kaşlarıyile yanahlarını ben görmeyeli

Dün hisâbın rûşen itdüm zâhirâ dörd ay idi
Cân dutıban etegin yahaya gitmedügi ol

Ki dutıban yahasını odına yahayidi
Ben güneşden rûşen itdüm anı gördüm

bilmedüm
Bedr sîmâ mıydı ol büt yohsa ol sîm ay idi
İy besâ sır k'ağızundan açamadum dün gice
İy besâ dürr güher ki saçamadum dün gice
Ben ki kılı kıldan ayırmahda kıl yaram direm

Bilüni saçun kılından seçemedüm dün gice
Yol bilüne kıldan incedür ü kılıçdan yiti

Sırât-ı müstakîmi geçemedüm dün gice
Var idi yüz ukde saçundan gönülde ömrler

Bunca cehd ile birini açamadum dün gice
Zülfünün zulmâtına tâlib irişdüm la'lüne

Lîkin ol âb-ı hayâtı içemedüm dün gice
Yüzinün nûrı şu'â'ı odına düşdüm bu gün

Zülfi dâmı tuzağından uçamadum dün gice
Bende bir ten kaldı bî-cân bu gün uş yahdum
oda
Çünki anı yahmağ içün giçemedüm dün gice
Her ki dermânı nigârınun yolında derd ola
Işk içinde ol ferîd ü yâr yolında ferd ola
Bir nazar mestâne gözine hezâran cân degir

Merdüme merdâne bahmayan kişi nâ-merd ola
Sünbül-i hâkîye diler benzede zülfin gönül

Korharam ki dâmen-i nâmûsına bir gerd ola
Zülfüne benzerse gice âşıkı miskîn ider

Subh ger dem urmaz ise ârızundan serd ola
Leblerün dendânı tîz itmiş durur yüregüme

Teng dil olmağa yaramaz eğer der-hûrd ola
Vaslını ben hecrümi o cân u dilden severüz

Cânumı odlara yahan işbu aks u tard ola
Hüsn-i rengîn ışkı çünki dutına gönli vatan

Ne bedî' ola yaşı ger kan u yüzi zerd ola
Kaçan ki derdümi soram gerek lebin ısıra
Aceb latîfe durur bu iremedük bu sıra
Çü dilde eyledi yirini göge çıhdı âh

Yaşum ho düşdi nazardan gerek ki yire gire
Çü fursatun demi ire demin demine koma

Ki dehr işi bu durur ki yarânları ayıra
Tur imdi sâkî ayah dut ki tolu câm içelüm
Ki kaçan ise bize dahı geliser bu sıra
Hüdây birdür ü yâr bir gerek ü ışkı bir

Ki ikilik yaramazdur iki cihânda bire
Bende ne kaldı dahı begüm ki aparasın
Senden ho senligüni niçesi koparasın
Nîsân bulıdı yağmurı dökdi benefşeye

Zülfün katında yuyımadı yüzi karasın
Güneş gerek ki mağrib ilinden toğa eğer

Yüzinden ol nigâr götüre sitâresin
Sihr ide gözleri ki beni kıldı nâ-tüvân

Bîçâre gönülün ger ider ise çâresin
Cân pâresine cân u dil ü aklı virmişem
Mecmu'ın oynadüm ki görem elde pâresin
Cigerüm kanı su vü yaşum hûn
İkisinden dahı ahar ceyhûn
Leylî saçunı görür olursa

Bî-gümân delü olısar mecnûn
Kem ü keyfün mecâli kanda ola

Çünki ben severem seni bî-çûn
Cân u akl u dil ü safâ vü vefâ

Cem' idüp kılmışam sana ma'cûn
İstimâlet bini diri dutar

Bir ümîd ile bâkîdür kemmûn
Yaşlarum hûn u bağrum âb neden
Mey-i la'lüne dil kebâb neden
Dembedem şol humâr gözlerüne

Kadeh-i dil tolu şerâb neden
Işk ile dil ezelde bileyidi

Biri âmir biri harâb neden
Bir hevâ irdiyise gîsûsına

Bunca verhemlik iztırâb neden
Ne seni buluram ne hod bini

Olalı benligüm hicâb neden
Yüz gözi bahımaz güneş yüzine

Pes cemâlüne bu nikâb neden
Gül eğer görmedi yüzün derini

Bes ceme givdi pes gülâb neden
Gönlüm odına gözlerüm yaşına

Güle berk ağlaya sehâb neden
Gönülüme devâ sora vardum

Lebine virmedi cevâb neden
Hasta gözini hufte göreliden

Gelmedi hasta göze hâb neden
Gözlerümdür serâb u âb-ı visâl

Ana olmış durur serâb neden
Kul ana diyeler ki hanı bile
Lebinün sırrını ayânî bile
Anlaya ne hayâli var bilinün

La'li içindegi gümânı bile
Gönül oldur ki gîsûsı çerisi

Yasanınca özi yasanı bile
Lebi şekker durur dil pür şûr

Arada mih-i enderânı bile
Teni cândur anun ki öz cânını

Yârdan özgeye virse cânı bile
Işkdur bir muhît ü anda uran

Mümkin olmaya ki kerânı bile
Sende kıla nazar bahâra garîb

Yüzüme baha vü hazânı bile
Merdüm-i çeşm kılmadı kim kan

Gişi oldur ki ol kazanı bile
Nakşdur bî-nazîr ü bes zîbâ

Ben anun kulı ki yazanı bile
Penc hissümüz bizüm penceredür hüsnine
Zülfi kılına kolum dâ'iredür hüsnine
Gözlerüm ırmağını ırmağa bilmez kişi

İllâ gülistân içün gül ıradur hüsnine
Göz ü kaş u zülf ü hâl aslıdur yüzinün

İşve vü gamze dahı sâ'iredür hüsnine
Sırrı leb-i la'linün bin sıra erzân durur
Kalmadı şimdi gümân ser seredür hüsnine
Gözine gönlüm hedef la'line bu akl mest

Onda vü bizde varı bir beredür hüsnine
Leblerün içün dökmege kanı bir er olsa
Bilinde senün zülfün içün yüz kemer olsa
Her lahza nedür bir dil ü cân la'l-i lebünçün

Bu âşık-ı dîvânede andan eser olsa
Zülfün ki kılur nesh kamu hattı muhakkak

Ohımağa yarar idi zîr ü zeber olsa
Leblerün içün sözleri diye tab'um

Şîrîn-ter olaydı ağızunda şeker olsa
Güneş gözini hîç gidermezdi yüzünden
Gözinde anun bizcileyin bir nazar olsa
Elüme sun tolu câm-ı revâkı
Ki tolu virse yigdür sâkî sâkı
Yüzün bedr ü saçun bürimiş anı

Irağ eyle begüm aydan muhâkı
Lebünden özgeden urımazuz dem

Bu iki dem ki vardur bizde bâkî
Arah sun çünki yörimez bu meclis

Gel iy rûhum revân itgil ayakı
Leb-i la'lün yasakı çün fenâdur

Diger gûne kılımazuz yasakı
Dilersen cem'ümüzde şem' olasın

Başun oyna oda yandur nifâkı
Hatâdan çîne düşmişdür gönülüm

Hevâ-yı dil yahın ider ırakı
Tur iy kâhil kuşan bir özüni dir

Ki cân eyerlemiş dutmış burâkı
Gemini bahr-ı ışk ortasına gür

Ki gark olur gözedenler kırakı
Bizüm ile şol hûnî gözün ala mı billâh
Aldı gönüli cânı dahı ala mı billâh
Bir bûse tevakku' kıluruz yüzine salar

İn'âmını ol aydan aya sala mı billâh
Sûzıyle yahar ışkı odına gönülümi

Kalbümüzi diler ki duta kala mı billâh
Gîsûsı tınâbı gönüli her yana çeker

Ortada durur her biri abdâla mı billâh
Zülfeyni kemend ile çeker bini miyâna

Bağlandı bu sevdâyı yine ala mı billâh
Âdem düşicek gendüm içün sünbüleye pes

Evladı düşer gîsûyile hâle mi billâh
Benden niçesi dilberümi ayru görürler

Ahvel nazar-ı kec kılur ahvâle mi billâh
Güstâh döker anberi gü1-berg üzerine

Hattun ki kılur bu işi o lâle mi billâh
Şems durur ay yüzi serv-i revân üsdine
Işkı sa'âdet durur rûh-ı revân üsdine
Cân viriben almışuz ışkını ol dilberün

Baş dahı ser-bâzdur sûd u ziyân üsdine
Ağızı ger noktadur söze mecâl anda var

Kalmadı bir kılca söz bâr-ı miyân üsdine
Işkı cüvân aklı pîr hüsni ki nev-bâvedür

Hâkim olur dem bed em pîr ü cüvân üsdine
Döke gözüm kan yaşı hikmet-i ayn ola bu

Ki döke kan elini boyara kan üsdine
Ömür su gibi geçer iy cânı kadrin bilen

Yâr ile ayş ide gör âb-ı revân üsdine
Cân virürem muntazır tâ ki hayâlün gele

Bir nazar itsen nola bu nigerân üsdine
Sâkî ayah dutıcah n'oldı sana mutribâ

Bahr-ı hafîfi düzet ratl-ı girân üsdine
Leblerünün şekkeri gerçi ki rîzân durur

Nuklümüz oldur bizüm âb-ı rezân üsdine
Zülfi nigârun aceb ki şeb-i yeldâ mıdur
Ol yola baş oynayan âşık-ı şeydâ mıdur
Subh yüzinde anun gîsûsı leyliyise

Ben delüsiyem anun ol bana leylâ mıdur
Her şehe ne ki didüm ol bana lâ dimedi
Gözleri ki aladur ol bana şehlâ mıdur
Tîhde biz kalmışuz senden ırah iy nigâr

İşbu cefâlar bize menn ile selvâ mıdur
Başı gerek ki gişi yâr yolına oynaya

Işk didükleri pes hîç yire da'vâ mıdur
Biz ezel esrügiyüz illâ münebbih gerek

Delü kılan bizleri bâde-i hamrâ mıdur
Gîsûsı sevdâsına kan ahıdur gözlerüm

Hâsılumuz ortada yüzde bu safrâ mıdur
Nesîm-i zülf miskîn oldı andan bir hikâyet yoh
Demi dutıldı bu demde gönülümden şikâyet
yoh
Bu ki cân u dili apardı gîsûsı becân ...

Mutavvellerde bahmışam bu ma'nîye rivâyet
yoh
Bili ince vü ben ince saçı âşüfte vü pür şûr

İnanayum mı bu söze ki bu dînde sirâyet yoh
Cihânda her ne ki vardur demi vahdetden

urmışlar
Ağızun tek nigârînâ bu ma'nîde bir âyet yoh
Şehâ cân u dil ü aklum saçunda güm-reh

olmışdur
Dalâlet küfre irürler çü yüzünden hidâyet yoh
Zülf ile aşûfteyüz bâd-ı hevâdan degül
Âşık-ı dîvânenün işi riyâdan degül
Gönlek idindi senün ışkun odını gönül

Işkı derûnî durur derdi yahadan degül
Bâd-ı sabâ geldi dün kıldı perîşân bizi

Gîsûsı özri bu ki bizüm obadan degül
Ol ki devâ derdidür ta'ne ne muhtâcı var

Ol ki degül böyle pes derdi devâdan degül
Işk yimişi şehâ cân u dil ü akldur

Işk ağacı yimişi berg ü nevâdan degül
Ağızunun noktası hak kıla kısmet anı

Dem ki urur görmişem gayr-ı fenâdan degül
Ger çekerem yüz cefâ ol banadur bin vefâ

Çün bilürem ki ne ki geldi sivâdan degül
Muhtasar aydur gönül ağzuna öz hâlini
Gîsûlarun gibi ol fitne uzadan degül
Gözüne kul olayım ki tolu ayahları

Hûn-ı cigerden bana virdi şırâdan degül
Başa yitürmek gerek reh-rev-i râh-ı hevâ

Sâlik-i reh yoldaş ol bir iki adan degül
Bilün ile gönülüm yörir idi ince yol

Işk ticâretleri bey' ü şirâdan degül
Lâzım olur ışka ki getüre ol ikilik

Ortada vardur dilek lîk rizâdan degül
K.Burhaneddin G 130l
Ay gurresi benzeyimeye kaşına direm
Görürse güneş yanağını yaşına direm
La'l-i lebine zülf-i siyeh-pûşı kılur kasd

Bağlan anı ki kasd ide yoldaşına direm
Başını gerek yile vire her ki saçı tek

Dileye ki bir iş kıla öz başına direm
Ağzıyle biliyçün dili teng ü tenümi kıl

Kıldum ki meğer meyl ide ohşaşına direm
Zer halde ne ki nakş ide göz kıl kalemiyle

Anca döke kan seylini ki aşına direm
Kaddünde kalem kılı iki yardı bilünçün

Ne kıldıyısa geldi yine başına direm
Dutmazsa şehâ cân elini anber-i zülfün

Kâfur irüre elini pâdâşına direm
Şol nesene sırr oldı ağızında bilimez
Hîç kimse dahı düşmeyesi fâşına direm
Her kim ki içine lebi câmıyile ayah

İçinde anun içine taşına direm
Gîsûnı diler zencîr dîvâne ki âkildür
Gîsûn per-i ebâbil enek çeh-i bâbildür
La'line elüm sundum didi ki helâhil hey

Tiryâka el uzatdum ne zehr-i helâhildür
Ben varlığumı virdüm varlığına ol yârun

Eksük komadum ol hod komaz zîrâ kâmildür
Yüzüne senün şâhâ şems âyinedür zîrâ

Nûrı belürür anun ol dem ki mukâbildür
Varlıh kamusı yârun yolına fidâ olur

Minnet urımaz hâce zîrâ katı gâfildür
Gözden seni ırmağ idem adam ki göresin
Tâ bu yön ile bir adım adam ki göresin
Şol hâl-i zenahdâna benem ki göze lâyıh

Uçmağı ne gördi kodı âdem ki göresin
Bah meş'âle-i ışkdan özge ne görürsin

Bu varlığum içinde bir adam ki göresin
Bu cüzvîce ad ile bulur ışk kemâlin

Fikr it ki niçe oldı bu âdem ki göresin
Bir dem dem-i vaslı etegi ele girürse

Cân oyunayam yoluna adam ki göresin
La'lün döker dilden kanı kanı görimezem
Bir dem kanı kanı diyüp ol kanı ben sorımazam
Bir görmege akl ile cân yüz gönül ile virmişem

Varlıh çü budur ben behâ hîç dahı arturımazam
Yâr yolına cân oynamahdur dünyâda er dilegi

Düşürmeyince cân ada dünyâda
degşürimezem
Tağıldı cân u akl u dil her kılına gîsûsınun

Divşürmeyince cilvesin bunları divşürimezem
Gözi aceb imâm olur ki ben anun esrügiyem

Oyanmayınca elümi mihrâba kavşurımazam
Hadden aşurdı cevrini haddüm degüldür bu
benüm
Hâlümce söylerem sözi haddinden
aşurımazam
Bir kuş durur anun içün cân bu kafesde

sahlaram
Anun içün ben her yola ol kuşı uçurımazam
Bu gün hazân yine bağun zeri vü zîveridür
Büt eylemiş her ağacı ola mı âzerîdür
Yüzümi dahı saru kıldı ışk ahıtdı yaş

Ki benzemez bu ana zîrâ zer-i ca'ferîdür
Bihişti şimdi tererrüc kıl iy küşâde basîr

Ki altun oldı ağacı vü yiri anberîdür
Hazân ki her nefes evrâk-ı ışkdan dem urur
Hikâyetini anun sanma sen ki serserîdür
Yazın eğer her ağaç bir nigâr manzar idi

Hazânda her biri bir âşıkun musavveridür
Varakların salıban ayağuna dutma hôr

Key anla anlar isen ki vücûd defteridür
Ne kapudan ki girürsen çıharsın andan sen

Bu fânî dünyâ-yı dûn dârı gerçi şeş-derîdür
Hazân ki kıldı altunlan mahzûn
Giriserdür yire çün mâl-i kârûn
Yaz özgeyçün dürişdi oldı hurrem

Hazân yağdı öziyçün oldı mağbûn
Hayâta irdi mâhsûli bahârun

Hazânun hâsılı saçına mescûn
Bahârundayiken sen kıygunı yi

Ki iriser hazânun yili târûn
Bu dünyelik didükleri yılandur

Ana terk itmegile ohı efsûn
İşit ne dir hazân aydur geçerüz

Kimün benzi saru kimün dili hûn
Çirâ vü çûn kaçan sığa bu işde

Çü böyle dilemiş hallâk-ı bî-çûn
Sun tolu kadeh sâkî rezân çümle hazândur
Çün bâd-ı fenâ âkıbetü'l-emr vezândur
Lutf eyle temûzun dem-i germine inanma

Dem virdügi anun nefesi mîve- pezândur
Âmed şud iledür çiçek ü mîve vü yaprah

Kiminde fenâ z-în ü kimisinde ez-ândur
Efsûnını ger bilmez isen sunma bu mâla

Bu ef'î-i püf zehre ki gâyetde gezândur
Yiyüp içüp ölmek mi durur hikmet-i ahyâ

Ölü degül isen bu kadar bil ki cüz-ândur
Mevc urur gönlüm denizi yine hizândur neden
Gözlerüm çün ebr-i nîsân oldı rîzândur neden
Noldı sana ger yol ola dîvâne gönülden
Yol olmış ola dünyâda bir câna gönülden
Bin kanmış ola yüregümün kanına la'lün

Bir dem nola ger cân lebüne kana gönülden
Teşbîh kaçan kıla bile meş'aleyi çerh

Bu şem'a ki şol güneş içün yana gönülden
Gözüm ki döker la'l-i lebünçün ne aceb dür

Gör ne dökilür dişüne dür-dâne gönülden
Âdem gözi merdâne bahar dilbere zîrâ

Yol var ki haber irişe insâna gönülden
Ben cân ile akl u dil ü ten oynayum ana

Ki yâr ben idügüme inana gönülden
Kendüni fenâ denizine gark id ü kurtıl
Meylün var ise şerbet-i hayvâna gönülden
Ger diler isen mısra azîz olasın iy yâr

Gel ki salalum yûsufı zindâna gönülden
Ger ebr-i bahârî gibi giryân olur isen

İrmege yararsın gül-i handâna gönülden
Ka'be sana karşu getüri vire safâyı

Sımarlar isen özüni kurbâna gönülden
Gözde yiri var kim ki gözi kanını yığmaz

Merdümlik idüp ahıda merdâne gönülden
Hüsni ağzunda ki cem' itdüm ne icmâl olısar
Gîsûnı tafsîl kıldun ya'nî ikmâl olısar
Şol elif kaddün içün kaddümi eyledün dü-tâ

Ya'nî ki ışkına bu hâlet anun dâl olısar
Yüzünün güneşi kıldı yüregümi muhtarak

Bildüm ol dâne ki yüzünde begüm hâl olısar
Ben virürem rûhı cismünün tecellîsiyiçün

Hâlis olısar vücûdum kül oda kâl olısar
Ol nefes ki zülfüne tolaşdı gönlüm anladum

Ki kime sevdâ-yı hâm uyarsa pâmâl olısar
Ezelde ayru degül idi hîç bûd u nebûd
Ki meyl kıldıyidi bûduna bu bûd u vücûd
Anun içün bu habîbe halâyık oldı muhib

Ki gelmedin dahı hak ana oldıyidi vedûd
Kaşunda savveruhum düzmedin iki mihrâb

Yüzün degül midi uşşâka iy sanem mescûd
Kaşun kirişmesi kıldı bir niçesin makbûl

Gözün itişmesi itdi bir niçesin merdûd
Hevâ be-hükm-i ezel kıldı gönlüme anı kı

Kıla be-hükm-i ebed gebre âteş-i uhdûd
Acâyib âteş olur ışk ehli âteşi ki

Yahar oda nesini var ise bilür mezdûd
Elümde sen yoğ idün varlığumı yahdum oda

Ki cûd olmaya illâ meğer ki bi'l-mevcûd
Cemâli kisveti içre tecellî eylemesen

Celâli setr kılayidi âbid ü ma'bûd
Yanahlarumı senünçün kıluram uş dînâr

Nola çü yûsufa oldı derâhim-i ma'dûd
Ağızun anar olur isem ağızum sulanur
Lebünle dişlerün içün dahı gözüm sulanur
Eğerçi merdüme uymah hayâl-i bâtıldur

Gözüme sini gele diyü uş yüzüm sulanur
Gönül ile göz arasında oda suya düşip

Çoğum yanar oda eğerçi ki azum sulanur
Gubâr gözüme girür varurken işigüne

Eğerçi göz yaşıyile begüm izüm sulanur
Düzüm düzüm dişün içün döker gözüm yaşını

Anun içün dökilicek düzüm düzüm sulanur
Oda yanar gönülüm ger zamîre ışkı geçe

Çü şi'r-i lebleriyiçün diyim sözüm sulanur
Hayâli gözde balıh gibidür su içinde

Bu burca çünki kadem basa yılduzum sulanur
Leblerünün suyı sülâf mıdur
Mey dahı ya'nî böyle sâf mıdur
Serv kaddüne karşu ne salınur

Kasdı ya'nî ana hilâf mıdur
Yoh nazîrün eğer dir isem ben

Bu sözüm ez-ser-i güzâf mıdur
Ya benüm gibi âşıkun yohdur
Dir isem fikrünüzde lâf mıdur
Gönülümdegiyi bilür gönülün

Bu gönülden ana şikâf mıdur
Ârızındağı beni ka'be midür

Gîsûsı gezdügi tavâf mıdur
Türkî gözün hezâr dil yaralar

Bu memâlikde ol mu'âf mıdur
Gûşeden bahduğına hasta gözün

Sebebi ancağ inhirâf mıdur
Esved olduğı ef'î gîsûlarun

İlleti men'-i insırâf mıdur
Ten gemidür bu cihânda ömr kurmış bâdbân
Bu denizde âşinâ bilmeyene yohdur amân
Cân ki arşîdür bu ferşî tende kılmışdur karâr

Gerçi var fark aralıhda ez-zemîn tâ âsmân
Cân mıdur ol cân ki ol cânâneye ten olmaya

Hâsa ol cânâneye k'anun tenidür hemçü cân
La'l ağızun lü'lü' dişünçün niçe ki ağlaram

Gözlerüme irişür her dem meded ez-bahr u
kan
Varlığı terk idiben yolunda cânlar oynamah

Işk eri zu'mında billâh zî-hayât-ı râygân
Gamzen ohı kaş yayından çün tohındı yürege

Çâre ne şol tîre ki ol oldı ceste ez-kemân
Cânı bir la'line virdüm ü gönüli birine
Düşdi fi'l-cümle yine alarun arasına kan
Yanahlarunda nigârâ ne aldur nâzük
Ne aldur k'anun içinde hâldür pâzük
Bu tar gönülüme yohdur tarîk ağızuna

Kaçan ki söze gelesin mecâldür nâzük
Gümân ki kıldum ağızunda katı şîrîndür

Bilünde kıl ki yararam hayâldür nâzük
Bilüni kucağa almah harâmdur mevzûn

Bilün içün kıla dönmek helâldür nâzük
Kadün elif ağızun mîm ü kaşlarun nûndur

Bu nâm içün kadüme bah ne dâldür nâzük
Bu gice ayı ki gördüm yüzünde ay güneşüm

Günüm mübârek ayum kutlu sâldür nâzük
Saçun tıvâl-i mufassaldur el urayım ana

Ki yidi bölügi seb'-i tıvâldür nâzük
Çevri çoh u lutfı az u âzı nâzükdür anun
Âzımuz çohdur azına azı nâzükdür anun
Cân ile akl u gönülüm gözlerine bevlidür

Zîrâ ki her hufte gözi bâzı nâzükdür anun
Bağlamışam ağızınun sırrını gönülde teng

Sahlamah vâcib durur çün râzı nâzükdür anun
Işkı çenginde anun ben söz içün sâz itmişem

Neyden eksük yanmağ olmaz sâzı nâzükdür
Anun nâzıdur binüm niyâzum lîk ana tâkat

gerek
Bende yohdur hîç tahammül nâzı nâzükdür
anun
Câmı tolu la'l idiben billâh sâkî al berü
İy ayağı altun u iy sîm sâkî al berü
Yaşı uzun gözümün ki virdi bâda ömrümi

Bâdeden bulur meded hem ömr-i bâkî al berü
Işk ayağın içmek ü varlığı kılmahlıh fenâ

Bir yasak durur kadîmî dut yasakı al berü
Tâk-ı hüsnünde ki göz komışsın ol fitne gözi

Ol imâmumdur u mihrâb oldı tâkı al berü
Yâhına yahına irdüm kılmagıl bini ırak

Ol gönülde yahın u gözde ırakı al berü
Gönülüme ne geldi sevdâyîdür ola niı
Her bir kıla tolaşmış hercâyîdür ola mı
Salıp denize özin her bir kıla tolaşur

Hergiz sözüme girmez hôd-râyîdür ola mı
Zülfi gibi servine dâyim tolaşa diler

Yâ rab gönülüm ışkı bâlâyîdür ola mı
Her gamzesi gözinün turmaz yüregümde hîç

Âşık yüregi tonı yektâyîdür ola mı
Gözüm sudan ü gönlüm oddan dem urur dâyim

Bu nârî durur u ol deryâyîdür ola mı
Çün müşg saçun dûş-be-dûş irdi nigârâ
Âvâze-i ve'l-leyl be-gûş irdi nigârâ
Mahmûr idi dil la'l-i lebünün meyiyile

Nîşi dahı bu câna çü nûş irdi nigârâ
Ebr ağlamağa başladı ola mı ki göge

Hicrân gicelerinde hurûş irdi nigârâ
Şol dem ki tolu virdi hayâli gök mey

Nukl eylemege piste fürûş irdi nigârâ
Ger la'l ile dürdüne nola gözüm ü ağzum

Ummân-ı me'ânîye çü cûş irdi nigârâ
K.Burhaneddin R 1320
Didüm lebüni sorsam u emsem ola mı
Bu derdüme binüm aceb em sem ola mı
Çün irmez elüm vasluna düşmişem ırah
Düşde hayâlünün lebin emsem ola mı
K.Burhaneddin R 1320/1
Şâd olur isem vaslun ile gam ola mı
Ben irmez isem nesne size kem ola mı
Sad pâre vü mecrûh ider idüm cigeri
La'lün ile bilsem ana merhem ola mı
Şâhâ yüzünün gülini dirsem ola mı
Ne çekdügümi yüzüne dirsem ola mı
Piste lebünün dilegi binden cândur
Redd eyleyüben sözüni sırsam ola mı
Mestâne gözün dâne-i bâdâm ola mı
Hâl ile saçun dâneî bâ-dâm ola mı
Şîrîn tutağun bahdum idi bahtumdur
İşbu azacuh dünyâda bir kâm ola mı
Servün ki revân oldı revâna vireler mi
La'lüni bu dünyâ tolu câna vireler mi
Ben cânı fidâ kılur isem bahmağa bir gez
Hüsnüne senün şer' ile kana vireler mi
Gönlüm yine ol leylîye mecnûn olmış
Yaşum yine yâr yolına ceyhûn olmış
Lebleri çekişmiş gönülümi ola mı
Bahdum aralannda meğer hûn olmış
Şükr ana ki ben dilber-i nârin severem
Gönülümi yâr yolına nârîn severem
Bu gün severem ağzım ki ölem anunçün
Tâ yine dirilem diyü yarın severem
K.Burhaneddin T 1327
La'lün sanemâ derdüme em sem olur ise
Bir sınamağ içün nola em sem olur ise
Dem kıldı lebün yüregümi nûşdur ana
Cân dahı fidâdur nola dem dem olur ise
K.Burhaneddin T 1327/1
Hattun ki hatâ eyledi şâhâ ne kılam ben
Ol ortada bârî sanemâ ben ne kılam ben
Gönlüm kuşıyiçün eğer anı tuzağ itdi
Hâcet degül ansuz dahı zîrâ ki ilem ben
Dervîş ki dil-rîş ola bizüm gibi olsun
Şol yâr ki bî-hîş ola bizüm gibi olsun
Ger diler ise ki ola bu âleme teşvîş
Ol câna ki teşvîş ola bizüm gibi olsun
Ol göz ki yüzün görmeye göz dime ana
Şol yüz ki tozun silmeye yüz dime ana
Şol söz ki içinde sanemâ vasfun yoh
Sen bâd-ı hevâ tut anı söz dime ana
Şem' oda yanar benzi sararur u döker yaş
Kaçan ki döker karşuna ferrâş efendi
Kan itdi gözüm la'lün ile yüregi şimdi
Tapdı yine kan yaş ile pâdâş efendi
Didüm ki lebün didi ne şîrîn söyler
Didüm ki bilün didi ne nârin söyler
Didüm ki cânum cümle fidâdur saçuna
Didi ki bu miskîn hele varın söyler
Didi ki neçün gözüni pür nem görürem
Ya gönülüni ben nişe pür gam görürem
Didüm sanemâ anun içün ki lebüni
Dâyim görimezem velî dem dem görürem
Ben leblerüni cânuma em sem görürem
Gözün yarasın gönüle merhem görürem
Işkun odını ki yaha iki cihânı
Ben kendü cânuma yalunuz kem görürem
Işk ehli yârı yolına mestâne gerekdür
Sevdüginün işigini yastana gerekdür
Cânâneyiçün oynaya ol cânını şöyle
Ki ta'ne ura rüstem-i destâna gerekdür
Yürek gözünün yolına sad pâre gerekdür
Gîsûlarun içinde dil âvâre gerekdür
Bîçâreye ki kaldı bu gîsûn ile miskîn
Şol la'l-i lebünden sanemâ çâre gerekdür
Cânâneye cân virmege uşşâka salâdur
Cân virmez ü cânâne diler bu ne belâdur
Âlem kamusı ger arasâta ola hâzır
Ben sana eğer irer isem anda haladur
Unıtma beni şâhâ ki dervîşem efendi
Gamzelerün ohıyile dil-rîşem efendi
Tağıdalı zülfeynüni şol bâd-ı şimâlî
Cem olımızam hîç be-teşvîşem efendi
Cân geldi vü ben didüm ana gamzedesin
Ten geldi vü ben didüm ana dil-şüdesin
Göz geldi ki kıtâ gile saçından anun
Didüm ki aşıhma nola sevdâ-zedesin
Ezelde hak ne yazmış ise bolur
Göz neni ki göreceg ise görür
İki âlemde haka sığınmışuz
Tohtamış ne ola ya ahsah temür
Hakka şükür koçlarun devrânıdur
Cümle âlem bu demün hayrânıdur
Gün hatardan gün toğan yire degin
Işk erinün bir nefes seyrânıdur
Yahşı anladüm cihânda vâye yoh
Yârdan özge bu humârum aya yoh
İki âlemde ümîd server durur
Andan ayru dahı hîç sermâye yoh
Sencileyin dünyâda hûb az imiş
Nağmeni râst anladum şehnâz imiş
Gönüller kekligine bu dünyâda
İllâ şâhîn gözlerün şehbâz iriş
Gönülde gizlü bolsa bir tasadur
Ömr ile ecel dahı hem-kâsedür
Dünyâ bezminde iki âlem dahı
Işk eri katında hem bir kâsedür
Bellüdür hak katında girdârumuz
Eyle kim var mismil ü murdârumuz
Sâkî virgil elüme tolu ayah
Kim gide bu gönülden jengârumuz
Söz diyem sana eğer inanasın
Yâr gözündür gozüne ne sanasın
Yârunı anda bilesin ne durur
Ger garîme karşu sen yasanasın
Görmedüm sen tek latîf nâzük cüvân
Tapuna olsun fidâ cân u cihân
Katrece lutfun bize irer bolsa
Katre tek ola katumda bin umân
Gönlümni karahladı göz karası
Gör meni nene saldı göz karası
Dirilmek yig tağıngan imkânı var
Niçesi dirile ışk âvâresi
Sohbet itdük bu gice şol yâr ile
Şol karahcı gözleri ayyâr ile
Anı kılınalum anunla bu dem
Kim kılınmaduh dahı deyyâr ile
Tutmagıl bizge iy cân sen dak dahı
Tutmagay kör mücrime dak hak dahı
Âdem olduğ ise tapunda nola
Bülbül olmışdur hele laklak dahı
Hemîşe âşık gönli biryân bolur
Her nefes garîb gözi giryân bolur
Sûfîlerün dilegi mihrâb nemâz
Er gişinün ârzûsı meydân bolur
Yine cân bir ummâna talısardur
Talıban kör güherler alısardur
Otanuzdan çıhıban kara kılıç
Düşmenden köp illeri alısardur
Devletinden kaçan olur hâksâr
Âşık olur ma'şûkından şermsâr
Himmetümüz iki âlemde gezer
Nolısar amasiye ya nigisar
Cân bu meydân içre agâh ola gâh
Işk erinün varlığı âh ola âh
Kim bu yolda toğru ger varur ise
Erligün evreninde şâh ola şâh
Bu dünyâ bir nefs içün olmış yalah
Dibi yahındur anun degül ırah
Zülfüni tağıtma cem' eyle begüm
Yohsa olur bu cihân alah bulah
Tene mi hükm ide yâr ya câna mı
Işk eri tene câna yacana mı
Yâr yolına cân u ten oynamayan
Erenler yasakına yasana mı
Meclisi kim hoş tutar anber anber
Gönüli kim aparur dilber dilber
Dünyâ ehlinün başını kim çatar
İşini toğru kılan server server
Gülşende dinle nedir bülbül bülbül
İrte gice idicek gulgul gulgul
Yahşı geldi gönûne surâhinün
Anun içün başladı kulkul kulkul
Gözlerün derdlülerün dermânıdur
Cân ü dil ol ikinün kurbânıdur
Cânuma sevmek seni ırağ iş durur
Nitse olur ol çalap fermânıdur
Zülfün açsan dünyâda teşvîş olur
Katı baharsan cigerler rîş olur
Gözlerün kan dökmege kuşanursa
Dünyâda çoh kişiler dervîş olur
Serv kaddun ile çendân olmaya
Gül ho yüzün gibi handân olmaya
La'l ile incü durur şol ola mı
Buncılayın leb ü dendân olmaya
Seni sevmeyen begüm âdem degül
Ne demi var kim ki bağrı dem degül
Sen gözün gamzesini atma şuna
K'irmeye ger yârunuz merhem degül
Ben seven hûblar içinde şâh imiş
Sanasın yılduz içinde mâh imiş
Ben denize salmışam bir cânumı
Kamu işi başaran allâh imiş
Gül ol ola bülbülini gözleye
Şâh ol ola bir kulını gözleye
Hûb ana diyem ki her dem içinde
Bülbülinün gulgulını gözleye
Zülfi aklumı yabana yaya mı
Gözleri gamzesi bini aya mı
Görmeyicek sini gözüm dünyâyı
Bir kemîne çöpcügeze saya mı
Gîsûnuzda gönülüm âvâredür
Ben ho yâram korhunuz ağyâradur
Gerçi cân zâr u nizâr ola tenüm
Gönülün nidem ki seng-i hâredür
Sencileyin ben yâra irmemişmen
Men yazıya atduğum dirmemişmen
Tâ diken tolmayınca bâğçede
Ben anı baltayile kırmamışmen
Sen halîlullâh hûnını yaya dur
Işkı odından cân ile kaya dur
Hele iy ner kükre vü meydânı al
Çevre yanundağı kamu mâyedür
Nat'unun yüzinde bin âyât olur
Kim ki olur anda fîl ü at olur
Şeh ruhunı kim görürse hak tanuh
Şeh dimedin ol yüzünde mât olur
Kanumı içdügüne fetvâ gerek
İy begüm tîhünde men selvâ gerek
Sen dimez miydün ki ben sinün olam
İşbu da'vîye bize ma'nâ gerek
Dilberün işi itâb u nâz olur
Çeşm-i(çeşmi) câdû gamzesi gammâz olur
İy gönül sabr it tahammül kıl ana
Yara irişmek işi az o az olur
Dil hod anundur velî cân aparur
Dîni koymaz akl u îmân aparur
Gönlüme girdi hayâli dün gice
Zulmet içre âb-ı hayvân aparur
Ağız ağız yârdan râz olsa hôş
Dembedem işveyile nâz olsa hôş
Yahşı yaman ne gelürse sehl ola
Dilberi yâr ile dem-sâz olsa hôş
Bayramda gözel koçlar kurbân bolur
Aslanlar kayda bolsa gurrân bolur
Erenler cergesinde söz söylemek
Fi'l-mesel çün zîre vü kirmân bolur
Şol kuş ki tutgan kuşnı âzâd kılur
Sanma ki dünyede ol az ad kılur
Bağdâdnı kim vîrân kıla bilür
Ol yine bu vîrânı bağdâd kılur
Gözi cân esritmege hammâr imiş
Kaşı gönül yıhmağa mi'mâr imiş
Diledüm hâlüm ki gözine diyem
Turfe budur gözleri bîmâr imiş
Dünyâyı çoh sınaduh bir bûyimiş
Kamu âlem varlığı bir hûyimiş
Kaplan aslan ejdehâlar cümlesi
Ecelün kıynağında âhûyimiş
Geçdi geçen var ise devrân budur
Şimdi kopan cânlara cevlân budur
Kimde ki var ise gelsün ortaya
Gizlemek pes neyiçün meydân budur
Yâr eğer biz kulı bile yâr ise
Kulıyuz ancağ olur ikrâr ise
Biz ana virdük cânı özi bilsün
Ger yâr ise yoğ ise ağyâr ise
Câdû gözi cânumı şikâr ider
Ben kulıyam ol anı inkâr ider
Tutağıyıçün şeker didüm idi
Gönüline geldi tekrâr ider
Işk eri bu dünyede dil-rîş imiş
Rencün içinde bu gün dervîş imiş
Geymek ü yimekden artuh istemek
Er kişinün cânına teşvîş imiş
Her zemân suya varup gelmez senek
Kayda geçer er yirine her zenek
Tengriden bolsa inâyet bir kula
Lâçini dahi kapar yir kükenek
Erenler düşmenleri avlaşurlar
Gamzeler birbirini kovlaşurlar
Ben kulıyam dünyâda ol nerlerün
Ki bu dem meydânumda kükreşürler
Gönül alan dünyâda dilber dilber
Ki ohıruz hüsnini ezber ezber
Âlemde bin kargaya bir sapan pes
Dünyâda server gerek server server
Oturup cem' içen yârânlardur
Kim bum bilür ise erenlerdür
Kime kim bahar isen tehî bahma
Kancaru bahar isen erenlerdür
Binmişüz atumuza hayrân hayrân
Kılsa yâr bizden saru seyrân seyrân
Çoh zemân gele vü ömür çoh geçe
İllâ kanı bu nefes kayrân kayrân
Dünyâda koçlar başı server bolsa
Koçlar birbirinden sıçrar bolsa
Ne gerek anda gişi cân oynamah
Cân u dil serverine yarar bolsa
Işk eri oldur ki ol mest ola mest
Niçe ki nist ola ol hest ola hest
Niçe ki başı göge yiter ise
Yârenler arasında pest ola pest
Gönülüm tek görmedüm bir çîn gönül
Kamu gönül gönlüme perçîn gönül
Tolaşup zülfüne yitürmiş özin
İy gönül kara gönül miskîn gönül
Erenler meydânlarda cevlân ider
Düşmenün ili saru seyrân ider
Yahşı yaman hayr az şerri kamu
Dutam kamu kimseden devrân ider
Serv kaddüm yoluna ham durur ham
Gözlerüm ışkun içün nem durur nem
Zehr içerem ışkun içün dembedem
Yimegüm ol ortada gam durur gam
Zülfüne di kılmasun bana teşvîş
Gamzelerün kılmasun şehâ dil-rîş
Ben zenahdânun çâhında düşmişem
Nola ger bir gûşede dura dervîş
Her nefes gamdan gönül âzâd oldı
Gönüller bu arada dil-şâd oldı
Dünyâ müşerref durur adum ile
Bu ara şimdi hele bağdâd oldı
Dünyâda gerçek âşık kanı kanı
Âşık isen gözünun kanı kanı
Her âşık ma'şûk içün baş oynarsa
Ben âşıkun yoluna cânı cânı
Er yigit kayda ürker ürkülerden
Yahşı at belinlemez ilkülerden
Düşmenler bizde bolsa ditreşsünler
Kağan aslan kaypınmaz dilkülerden
Yoluna cânın viren cânbâz imiş
Işk eri ma'şûkına dem-sâz imiş
Gizleyem dir idi âşık râzını
Göz yaşı yüz sarusı gammâz imiş
Ra'iyyet gileyleri şol şâhadur
Giceyi gündüz kılmah şol mâhadur
Korkmaz anı bu dünyâda hîç gişiden
Cânumun emâneti allâhadur
Erenlerün her işi erânedür
Kaplanlar tutduğı iş şîrânedür
Mâyalar mâyalığın itse nola
Buğralıhnı kılsa iş nezâledür
Bun güninde koçlara ben işem uş
Beg isem hele bu dem dervîşem uş
Dostlaruma dinçlig isem ne aceb
Düşmenümün cânına teşvîşem uş
Dünyâ diyen gişiye bir vâyedür
Yimek içmek bu câna bir dâyedür
Dünyâ bir geçüt durur gelen geçer
İllâ server yigide sermâyedür
K.Burhaneddin T 140l
Yâr oldurki yâr ile hem-derd ola
Yârından yüz kaytaran yâr serd ola
Yimek içmek yahşılıh günin gören
Er güninde ger döne nâmerd ola
K.Burhaneddin T 140l/1
Derdümüzün hak bilür devâsını
Tabakda gördi düşman behâsını
Sıdk ile oh u kılıç ururısah
Koparalum mısr ili kayasını
Yola gider ola mı şol ner buğur
Yolı uğradı hele olsun uğur
Tengri sahlasun anı yaman gözden
Meydânda kükreyicek günür günür
Kışladan başladı deprendi oba
Gonce yine gönlegin kıldı abâ
Nîlûfer yatdı başın taldı suya
Neylesün gammâz durur bâd-ı sabâ
Özini eş-şeyh gören serdâr bolur
Ene'l-hak da'vî kılan ber-dâr bolur
Er oldur hak yolına baş oynaya
Döşekde ölen yigit murdâr bolur
Nâzük olur hûblarun bir niçesi
Ağzı piste boy uzun bili incesi
Seyl ahar hele bu dem yaşum benüm
Yüregüni kanıyledür aşum benüm
Gayret içün bir kuşah kuşanalum
Anun içün gidiser başum benüm
Erenler öz yolında er tek gerek
Meydânda erkek gişi ner tek gerek
Yahşı yaman katı yumşah olsa hoş
Serverem diyen gişi erkek gerek
Yâr yüzinde incüdür dür-dânedür
Zülfi dâm u kara hâli dânedür
Yolına ölür isem tutma aceb
Yâr içün cân oynamah merdânedür
Dünyâda er varlığı dildâr imiş
Ayş u işret revnakı dîdâr imiş
Yüzi gül sünbül saçı anber hatı
Pes cemâli külbe-i attâr imiş
Önümüzde şem'alar yana durur
Yigitler kızıl süci kana durur
Bu demi gelün ganîmet görelüm
Ki dünyâ iy yârenler fenâ durur
Her zemânun bir nigâr u şâhı var
Her günün güneş gicenün mâhı var
Oduna düşene kalmadı karâr
Yola çıhan gişinün allâhı var
Zâr u zerd olan nizâr olsa ola
Çünki bu yolda anun bir âhı var
Kim ki hemdemdür cefâ vü cevr ile
Lâcerem hecr ile bir hemrâhı var var
Köhne-pûş oldı bu dem yolunda cân
Hâliyâ neyise şey'-lillâhı var
Gözel çoh arasında dilber kanı
Taşlar köp orta yirde cevher kanı
Koç u buğra aygârı çoh görmişüz
Âdemîler içinde server kanı
Karşudan çıhıp gelen habîb imiş
Yanağında kara ben garîb imiş
Lutf ile derdümüze kıldı devâ
Bolgay mı ol yegâne tabîb imiş
Kankı cânda od varını âh bilür
Başda ne yazılmışın ol şâh bilür
Cân giripdür ışkı yolına anun
Yola çıhanun işin allâh bilür
Şöyle ki anber saçı miskîn olur
Ne aceb ger cân ana miskîn olur
Niçe ki cânda köz olursa odı
Âh u zâr ile birez teskîn olur
Câna cân virmeyenün ne cânı var
Cân virenün adıyile sanı var
Er gişinün metâ'ı erlik olur
Cevherînün la'l ile mercânı var
Erenler bu dünyâya kılmaz nazar
Bunda aklı var gişi kılmaz karâr
Bu dünyâ kölge durur kovar kaçsan
Bir gişi ki kaçar andan ol kovar
Gün niçe ki seyr ider cevlânında
Görmemiş siz tek cüvân devrânında
Erenler cergesinde diyilen söz
Yirine yitmek gerek meydânında
Yoluna cân virmeyen taksîr ider
Gördügi düşini kej ta'bîr ider
Her gişiye ne yazılganın görür
Anı bilmeyen dahı tedbîr ider
Bülbül özini bu dem ta'rîf ider
Nev-bahârı görenler teşrîf ider
Tûtî ger bünyâd ide kavl u amel
Mûna laklak mûsikî tasnîf ider
Gözümden ahıduram ciger kanı
Göz kanına köymege ciger kanı
Kaşı yay kirpükleri seher durur
Ol sehere dünyâda siper kanı
Er gişi er aybından kör ola ger
Dünyâda âdemîler bolar beşek
Mehege tutmayınca kim ne bile
Sâfî midür yâhu katıhlu mı zer
Niçe ki gögde güneş seyrânıdur
Bu cihân erenlerün meydânıdur
Yi vü yidürgil al u bağışlagıl
Her zemân bir yigidün devrânıdur
Gözlerün bağdâd ili ayyârıdur
Leblerün rûm ilinün hammârıdur
İşvelerün ile kimün sözi var
Her şîven bu dünyânun mi'mârıdur
Sultândan biz kullara fermân bolsa
Yâr lebinden derde bir dermân bolsa
Şol hilâlî kaşını çün gördi göz
Varlığumuz yolına kurbân bolsa
Ruhunı görür bolsa şâm u şâmât
Atını salıp yayah balısar mât
Bu sözi didüm sana inanmazsan
Üsdüme yaz hücceti işde devât
Her zemânda tengri yahar bir çerah
Ana yaman sağınan kalur ırah
Düşmeni haka sığınup basaruz
Sâkî tîz tut sun bize tolu ayah
Yâr gerek yârıyile hem-reng ola
Ger nişât u ayş u suh u ceng ola
Ol iki yârun ki uyışmaz bile
İşleri ortada şîşe seng ola
Yârenler firâkından âh u bin âh
Yâr içün ölmeklige çohdur günâh
Şol gün içün ki yigitler günidür
Cümlenüzden dilerüz bir gez allâh
Tutalum süci vardur harîf kanı
Ortada söz çoh geçer ârif kanı
Sebze vü cûy u çağır hâtır durur
Yâr-ı nâzük dilber-i zarîf kanı
Câna kalma ger yara irem dirsen
Bâğa düşgil şeftâlû direm dirsen
Başa câna dünyelige kalmagıl
Erenler meydânına girem dirsen
Sabâha çıharmışdur mahmûr gözler
Yayını kurıp âşık gönlin gözler
Men anı cefâsıyçün yüzlemedüm
Ol meni ışkum içün bin gez yüzler
Ma'şûkun hîç âşıka yanmaz bağrı
Bin âşık yâr katında bir çöp ağrı
Hele yarun yolına varlıh fidâ
Düşmene bir gez dahı allâh tengri
Saçun tek bu dünyâda anber var mı
Gözün tek bâğ içinde abher var mı
Cennet içre hûrîler cem' olıcah
Hûblara sencileyin server var mı
Gözi esridüp özi ayasıdur
Vasfumuznı dünyâya yayasıdur
İvmegil bir dem ki yite atlusı
Bu henûz ışkumuzun yayasıdur
Yârı ağyâra kor isem cehl ola
Cefâ yârdan çeker isem sehl ola
Yâr ölür ise yârıyçün gam degül
Sehl ola iş çünki dilber ehl ola
Yalunuz yarıcısı bir allâhdur
Garîbün nâle vü zâr ile âhdur
Yüz urıban erenler hazretinden
Biz günehlü kullarun şeyh-lillâhdur
Işk katında zâhidâ bir deng imiş
Dilberler gönülleri çün seng imiş
Bu nefes ki maksûdlar buldı hâsıl
Çevregi yârânlarun gülbâng imiş
Kim bilür bir nefese behâ nedür
Ol işler ortada kul behânedür
Gişi öz eksükligin bilicegez
Dünyâda anun işi şehânedür
Bâde olmasa ömür ber-bâdadur
Câna yârun sohbeti zevâdedür
Kaddüne serv-i sehî kuldur begüm
Niçe kim anun adı âzâdedür
Cennetde yüzün gibi hûr olmagay
Mest gözün gibi mestûr olmagay
Yoluna cân oynamağı dilerem
Korhum oldur k'ana destûr olmagay
Cânum ol ki cümle âlem cânıdur
La'li anun cümle cevher kânıdur
Şükr ana ki bir nefesde gelmişüz
Kim bu dem erenlerün devrânıdur
Dünyâda bir câna benzer cân getür
Kâfir isen dahı gel îmân getür
Hele bu derde düşiben yanaram
Buldun ise derdüme dermân getür
Kağan aslanlar eğer anrar ise
Anlaya her kim ana uğrar ise
Kanda egri var ise tutmagıl dak
Sâ'ika koç kılıcı toğrar ise
Işk eri niçe yanısar nâz ile
Neyleye görün gönül şehbâz ile
Tutalum âşık ki râzın sahlaya
Neyleye gözi gibi gammâz ile
Hîç onılmaz gözlerinün yarası
Kıydı yavlah bana cânum pâresi
Tağıdur zülfini ki ben tağılam
Hod niçe cem' ola ışk âvâresi
Üstünde devlet bu gün sayvan olsun
Sa'âdet yine bizge eyvân olsun
Niçe ki ben sağam u kaygurmanuz
Var cânum yigitlçre kurbân olsun
Şol gişinün ki cânında derdi var
Eşk-i surh u reng-i rûy-ı zerdi var
Elde bîş barmağı düz kim görmişdür
Merd olan yirde lâbüd nâ-merdi var
Bulmayam sen tek niçe arar isem
İki âlem halkını arar isem
Yüregümde hem yine nakşun bulam
Bıçağ alıban anı yarar isem
Yâr eğer yüregümni yarar ise
Men anı tartınmayam yarar ise
Men özümni yolına kıldum fidâ
Nola çün insâf ana ger yâr ise
Er midür ser-bâz u zer-bâz olmayan
Alaca ördeglere bâz olmayan
O yimek içmek gülmek oynamah harâm
Er güninde yâra dem-sâz olmayan
Oldı müsahhar bize çü şâmlarum
Düşmene demür bolduh dostlarum
Her gişiler yorısun yollarına
Çün dosta mübârekbüz düşmene şum
Basıcah dünyâya sen düşdi haçlar
Başladı hak bâtılları başın suçlar
Dünyâya her koç ki geldi şükr ana
Tayandı anun birle cümle koçlar
Göreli saçunı bulmadum karâr
Yüzüne bolsun fidâ gül iy nigâr
Turıcah karşunuza men derlermen
Sanasın dökmiş gülga ebr-i bahâr
Tapuna olsun fidâ ten ü cânum
Yoluna kıldum kurbân it ü hanum
Âr u nâmûsı eğer terk itdi yâr
Koymazam ben dünyâda ad u sanum
Koşunlar birbirine kahşaşmaşda
İki âlem çerisi çahşaşmaşda
Topumuz bolınısar halka ümîd
Bu cihân halkı işi ohşaşmaşda
The End
www.Sanal-Kitap.com
(Kütüphanemizdeki çok sayıda kitabı
ücretsiz okuyabilirsiniz.)

Kadı Burhaneddin Divanı PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Kadı Burhaneddin Divanı PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Kadı Burhaneddin Divanı

14.cü Yüzyıl Sonları

Bu derdümün devâsına akl idimez ilâc

Kanı gönülde su vü gözümün yaşını kan

Anber saçı çîninde cânum müşki çîn ider

Zülfi nihâyetine bu ışkum iremedi

Çün geldi ışk milkini ana sımarladum

Işkun ahıtdı kanumı vü la'l-i leblerün

Yürek delük delük olıban nâleler kılur

Tardur gönül be-gâyet ü ışkun denizi od

Ben yâr ışkıyile toğıban böyimişem

Kıldı yanahlarumı cümle mu'asfer meğer

Gerçi ki mâhmûr ider lebleriyile cânı

Küfrini gîsûsınun cânumuz îmân bilür

Toldı gönülde hevâ komadı hâlî mekân

Âşık u ma'şûkanun ışk iledür varlığı

Hastaya olan şifâ ahdine kılan vefâ

Verziş-i ışk eylese bizçileyin kişiler

Müberka' olıban şâhâ nühüfte kıla hüsnüni

Bilün gibi hilâl olduh ağızun tek hayâl olduh

Eğerçi âm îmânın tamâm eyler şehâdetler

Gözüm nemi neme eksük komaz velî yârun

Koya bilürse başı ayağına halk-ı cihân

Hevâ dimâğuma urdı aceb degül şimdi

Hayâlüne taparam büt-perest hod degülem

Meğer ki bu gönülüm ârzû-yi şekker ider

Nigârâ la'l-i lebün âşıkı durur bu gönül

Sabâh turu gelip yüzüne bahan gözler

Nigârâ râst diyelüm çü servün oldı revân

Dem olmadı mı demünden ki bir dem ola ana

Güneş ile gicenün ictimâ'ı yoh yâ neçün

Bu râst kaddüni çengi görürse dutma aceb

Nigârâ ûdı saçun kıldı yinile kânûn

Başumda leşker-i sevdâ çü düzdi hayl-hânesin

Eğer dîvâne oldum ben anun aklına ne noksân

Beni zülfeyni kılıyle salıp bende oda saldı

Güneşdür yüzi dildârun ilâhî müstakîm olsun

Visâle döyimez cânum firâka tâkati yohdur

Benem leylîye mecnûn bes niderem güneş ü

Dil sînene bağlandı cân asıldı lebünden

Melekde ağız böyle niçe ola dür-efşân

Nâzük tenüni bilimezem cân mı beden mi

Hûn-ı cigeri gözlerüm ahıda zarûret

Şol la'l-i lebün cilve kılur ise cihâna

Ağlasam gözlerümi ayn-ı müdemmâ anlasan

La'lüni sen ağzuma urup ısırsan lebümi

Ağlasam inilesem yansam tapunda iy nigâr

Sen gice düş misin ü gündüzle gözümde hayâl

Hızra lâzım neyidi karanulıhda istemek

Kat'-ı bed-gûyun dilinde kat' iderem ben sözi

Kıldum karâr zülfine ki kıl kılam teni

Behrâm gözünün şehâ tîrine yoh hatâ

Zülfüni tara ki ola âsân bu müşkilüm

Uçmahda çün yüzün ola hûriye ne mecâl

Ger varhğumı bir nazar ile alur isen

Şîrîn kılur hayâli lebinün bu ayşümi

Kâlümde kılca hîç mihek ayb bulmaya

Vaslun şu'â'ı mürdeyi ger zinde kılmaya

Ben ayağuna fidâ baş koymışam hayli durur

Boyuna tûbî ne nisbet bir kuru ağaç durur

Ben sen ayı göreli irdüm kemâle anca ki

Şi'a ehlinden degülem lîk vardur bu kadar

Dünyâda dahı ne diler şol kişi ki der-bahâr