O leixa-pren (palavra medieval composta de leixa -deixa- e pren -colle-) é um recurso estilístico

característico das cantigas de amigo galego-portuguesas. Consiste na repetição dos segundos

versos de um par de estrofes como primeiros versos do par seguinte.

Um exemplo de uma cantiga de Martín de Xinzo:

Como vivo coitada, madre, por meu amado,

ca m'enviou mandado que se vai no ferido:

¡e por el vivo coitada!

Como vivo coitada, madre, por meu amado,

ca m'enviou mandado que se vai no fossado:

¡e por el vivo coitada!

Ca m'enviou mandado que se vai no ferido,

eu a Santa Cecilia de coraçón o digo:

¡e por el vivo coitada!

Ca m'enviou mandado que se vai no fossado,

eu a Santa Cecilia de coraçón o falo:

¡e por el vivo coitada!

Como se observa, os versos 2 e 5 (os segundos das duas primeiras estrofes) repetem-se como
primeiros da 3ª e 4ª estrofes, respectivamente.